Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

Forum

Startalk

Blogstatistieken

Vriendenbeheer

Facebookvrienden uitnodigen

19 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

O| ft. RavenQueen

Kyoshi
Popster

Kyoshi schreef:
Terwijl hij om zich heen keek op zoek naar Lynn, zat hij tevens aan de telefoon met een cliënt die zijn hulp nodig had. Hij vertelde haar dat hij morgen naar de PI zou komen met een stagiaire en dat ze dus tot morgen moest wachten op een gesprek. Lynn wist het nog niet, maar hij zou haar morgen mee nemen naar het huis van bewaring. Hij had alles al geregeld en ze mocht mee! Wat zou dat interessant en spannend voor haar worden! Je kwam immers niet zomaar de PI binnen. Je moest door verschillende sluizen heen, je mocht geen elektronica mee, je moest door een detectiepoortje heen en de inhoud van je tas werd gescand. Het was zwaar beveiligd en eigenlijk mocht niet iedereen zomaar mee, maar om haar de meeste ervaring te geven die ze zelf nodig zou hebben als ze zijn vakgebied wilde gaan beoefenen, kon dit voor haar enorm nuttig zijn. Zo zag ze gelijk hoe alles in de praktijk ging en dat was voor haar enorm fijn. Zo zou ze veel kennis op doen en de mensen achter de dossiers zien. Morgen zouden ze naar een vrouwengevangenis gaan om daar te spreken met Carla. Ooit een huismoeder, nu een gedetineerde die haar man vermoord had omdat hij vreemdging met een collega. Dit verhaal zou Sem nog aan Lynn vertellen, maar voor nu werd hij ruw uit zijn gedachten getrokken toen hij tegen iemand op botste.

Het meisje waar hij tegenaan liep, viel op de grond en kreeg de hete koffie over zich heen. 'Wow, Lynn!' Hij keek haar geschrokken aan. Doordat hij niet uit had gekeken, was hij tegen haar aangelopen en had ze die bloedhete koffie over haar lichaam gekregen. Wat een kneus was hij toch! 'Gaat het wel? Jeetje. Je hebt die hete koffie over je heen gekregen... Shit hey.' Hij slikte even en krabde ongemakkelijk achter zijn oren. 'Kom anders snel mee naar kantoor. Dan kun je het koelen.' Hij pakte alle spullen en hielp haar mee naar kantoor.
Eenmaal daar ging hij snel naar de keuken en pakte daar een koude doek voor haar, zodat ze de plekken kon koelen waar de koffie overheen gekomen was. Wat was hij toch een eikel, dacht hij terwijl hij de doek koud maakte onder de kraan.
Vervolgens liep hij terug richting Lynn en gaf haar de doek. 'Sorry van mijn klunzigheid. Ik zag met mijn gedachten ergens anders... Dat moet ik echt af gaan leren.' Hij schudde zijn hoofd even en keek weg. Wat voelde hij zich een eikel zeg. Tot zo ver het vertrouwen van Lynn in hem. 'Je hele jas is ook nog eens verpest. Je krijgt een nieuwe van me, oké? En ik begrijp het als je nu al naar huis wilt. Dan zal ik je direct brengen. Ik ga wel ergens wat eten. Heb wel zin in een biefstukje.' Sem dwaalde weer wat af in gedachten en keek vervolgens wat naar Lynn, hopend dat alles goed met haar ging na dit vreselijke voorval. Hoe had hij zo'n idioot kunnen zijn?! Hij had haar toch moeten zien aankomen?! Sem was immers naar buiten gegaan om haar te zoeken en uitsluitend tegen haar liep hij op. Sukkel.

(Ikr! Heb nog veel meer foto's hoor, hehe. Bij iedere outfit die ik zal beschrijven. Be prepared)

Anoniem
Wereldberoemd

Rye schreef:
Lynn keek op en zag dat ze tegen Sem was aangebotst. Ze trok wit weg. Deze dag kon echt niet erger. 'Nee dit is niets... Mijn jas is aardig waterd-' Voordat ze haar din kon afmaken ratelde Sem al verder. 'Het gaat prima echt-' Sem luisterde totaal niet. Hij zat helemaal in zijn eigen wereld. Zonder verder met haar te overleggen nam hij haar al mee naar het kantoor. 'Ja maar... maar...' Hij luisterde nog steeds niet. 'De broodjes... de brownies...'
In het kantoor kreeg ze een koude handdoek in haar handen geduwd. Eerlijk gezeg was het wel fijn, haar handen deden wel een beetje pijn. Maar het was niet veel. Het ging goed.
Sem begon zich te verontschuldigen voor vanalles. 'Nee, het is niet uw fout. Ik lette niet op. Ik was nog met mijn hoofd bij de overval en... nou ja. Ik lette niet op. Nergens om je druk over te maken.' Zei ze.
'En zoals ik al eerder probeerde te zeggen... Mijn jas is aardig waterdicht. Geen probleem dus, ik hoef 'm alleen in de was te doen.' Lynn keek even naar haar jas. 'Het enige wat je nu mist is een caramel machiato, een broodje brie en een brownie.'
Ze keek Sem aan. Hij voelde zich echt schuldig. Lynn zuchtte diep. 'Het gaat prima met me, echt waar. Nergens om je zorgen om te maken.'

Kyoshi
Popster

Kyoshi schreef:
Sem voelde zich enorm schuldig over alles en hij vond het vreselijk. Waarom was dit nu weer gebeurd? Straks wilde Lynn niet meer bij hem stage lopen, maar ging ze elders heen. Hij moest er niet aan denken dat dit hem zou overkomen. Iedereen zou hem vast uitlachen als ze dit wisten.
Hij keek op toen Lynn wat zei en hij knikte even. 'Oké, nou ja, als het er toch niet uit gaat... Moet je het maar zeggen. Dan halen we wel een nieuwe of zo.' Hij glimlachte even en stond op. Hij hees zijn pantalons omhoog en keek even op zijn horloge. 'Je wilt dus nog niet naar huis?' Vroeg hij haar toch maar voor de zekerheid. Ze wilde vast naar huis na dit alles. Moest hij het haar nu vertellen voor morgen? Dat ze zich kon voorbereiden? Ja, dat was een goed idee, dacht Sem. 'Luister eens... Morgen moet ik naar de penitentiaire inrichting na de zitting die in de morgen plaats zal vinden. Wil je misschien mee naar de PI? Het zal vast heel leerzaam zijn. Het is een vrouwengevangenis, dus dat is op zich al heel apart. Meestal zijn het natuurlijk mannen die achter slot en grendel zitten.' Sem keek haar niet aan en keek enkel naar zijn handen. 'Het gaat om een vrouw die haar man om het leven heeft gebracht, omdat hij vreemd ging. Wat jaloezie al niet met mensen kan doen, he? Als je gaat kijken naar de meeste zaken, zul je zien dat het voornamelijk uit jaloezie gebeurt. Haar man ging vreemd met een collega en daar kwam ze achter door in zijn telefoon te kijken. Natuurlijk kun je daarbij na gaan denken of het niet slecht van haar was dat ze dat deed, maar tegenwoordig lijken dat soort dingen normaal.' Sem glimlachte even zwakjes en keek haar aan.
'Hopelijk vond je vandaag toch leuk. Natuurlijk zul je veel meer dingen gaan doen dan alleen dit, maar vandaag had ik een deadline die ik moest halen en dan ben ik nogal gestrest meestal. Dit zul je waarschijnlijk wel gaan herkennen als je hier een tijdje bent. Natuurlijk probeer ik mijn best te doen het niet op jou af te reageren, maar alle stress is soms wat te veel. Dat zul je natuurlijk ook wel begrijpen.'
Hij staarde weer wat voor zich uit na zijn hele geratel en dacht even na. 'De zitting van morgen begint om negen uur en duurt tot half elf. Dan ben ik hier weer om kwart voor elf en om elf uur moeten we bij de PI zijn. Dus we moeten haasten, maar dat gaat wel lukken.' Hij glimlachte even verzekerend naar haar. Het was helaas erg stressvol morgen voor hem. Er waren zoveel afspraken die vlak na elkaar volgden.

Anoniem
Wereldberoemd

Rye schreef:
Lynn keek met verwachtingsvolle ogen naar Sem. Ze mocht mee? Ze mocht mee naar de PI? Maar dan moest ze nog zoveel voorbereiden, ze had dan zoveel vragen! Hier kon ze een interessant verslag over schrijven. Hiervan kon ze zoveel leren!
'Ik ga nog niet naar huis nee, als we morgen naar een PI gaan heb ik nog veel dingen om voor te bereiden. En ik ben nog niet eens klaar met het andere dossier. Daarnaast zal ik waarschijnlijk ook nog langs het politie bureau moeten om een verklaring af te leggen. Ik ben immers een getuige.' Lynn keek op haar horloge. Kwart voor zes.
'Zeg eens, hoe lang kan iemand zitten voor een bewapende overval? Hangt dit ook nog af van geslacht? Van gewonden? Doden? En krijgen slachtoffers goede hulp daarna?' Pas nadat ze al die vragen had gesteld realiseerde ze zich dat het best onbeleefd was om hem ineens te bombarderen met vragen.
'Eh... laat maar. U heeft nog zo veel te doen. Excuses.' Lynn beet op haar lip. Ze kon maar beter verder gaan met werken zodat ze Sem niet langer tot last zou zijn. Waarschijnlijk was ze een blok aan het been voor hem. Een nutteloze stagaire. Kon ze misschien iets doen waardoor ze niet tot last zou zijn? Waarschijnlijk niet. Ze voelde zich al tot last alleen al door bij hem in dezelfde ruimte te zijn. Ze hield hem alleen maar van zijn werk.

Kyoshi
Popster

Kyoshi schreef:
'Het is niet perse nodig jezelf helemaal voor te bereiden op het bezoek aan de PI, Lynn. Daarbij heeft het tijd om dat dossier door te lezen. Je neemt veel meer op als je er rustig over doet. Ik kan een dossier in een half uur lezen en weten wat ik wil weten, maar voor jou is dit allemaal nog erg nieuw dus je moet er echt de tijd voor nemen, oké?' Sem keek haar serieus aan en zuchtte toen even.
De vragen die ze stelde, moest hij even verwerken. Natuurlijk wist hij er het antwoord wel op, alleen hij moest even rustig nadenken over alles wat ze hem vroeg. 'Oh eh...' Sem glimlachte even en zonk wat weg in gedachte. 'Ik heb wel even tijd hoor. Dus dat maakt niet uit. Het geslacht speelt overigens nooit een rol. Net als ras en dat soort zaken. Althans, het zou nooit een rol moeten spelen. Toch zien we dat het wel gebeurt. Je hoort het wel vaker als er iets is gebeurd, dan wordt er al snel gedacht dat bepaalde typen mensen dat gedaan hebben. In principe mag dat dus ook niet en een rechter is altijd onafhankelijk. De politie heeft dat soms wat minder, moet ik toegeven. Slachtoffers krijgen altijd goede hulp, als je dat zelf wenst. Slachtofferhulp zorgt ervoor dat je door het proces begeleid wordt. Het kan natuurlijk heel heftig zijn voor een persoon die iets heel ernstigs meemaakt. Bijvoorbeeld een machinist die voor zijn ogen ziet gebeuren dat iemand zelfmoord pleegt door voor de trein te springen. Dat zijn ook dingen waarbij slachtofferhulp te pas komt.' Sem pauzeerde even en zette zijn leesbril weer op, waardoor hij gelijk een stuk serieuzer en ouder leek. Mede gelet op de paar grijze haartjes tussen zijn eigen haar. Zijn vader was ook op vroege leeftijd grijs geworden, maar Sem ging eens in de zoveel tijd naar de kapper om zijn haar te verven. Hij kon er absoluut niet tegen dat hij ook dit had.
'De straf bij een gewapende overval verschilt hoe de situatie is. Sowieso is het strafbaar, aangezien je volgens de Wet Wapens en Munitie geen wapen mag hebben. Toch zijn de straffen vaak niet erg hoog, omdat je niet zomaar iedereen vast kunt zetten. Een gedetineerde kost de staat namelijk ongeveer €250,- per dag. Vandaar dat voor een hoop delicten liever een andere vorm van straf krijgen.' Sem zuchtte even en gaapte diep. Vannacht had hij slechts vier uur geslapen en hij had al twaalf uur gewerkt. Wat een goede balans.

Anoniem
Wereldberoemd

Rye schreef:
Lynn had met haar volle aandacht naar de antwoorden van Sem geluisterd. Hij was zo druk, en toch had hij de tijd voor haar genomen. Ze glimlachte. Ze kon zien dat hij doodop was, maar ook dit zag ze pas toen ze hem nog eens goed bekeek. Hij had wallen onder zijn ogen, en de zorgrimpels stonden in zijn gezicht als gegraveerd. 'U zou wat meer naar uw lichaam moeten luisteren meneer. Elk mens heeft zo'n acht uur slaap per dag nodig, zelfs advocaten.' Lynn liep naar haar bureau en stopte haar laptop in haar tas. 'Wat dacht u ervan om toch maar nu mij naar huis te brengen en zelf ook wat slaap te pakken? Natuurlijk nadat we wat gegeten hebben. Men kan niet slapen op een lege maag, niet waar?' Ze ruimde haar bureau op. Er lag niet veel, alleen wat notities en het dossier wat ze morgen verder zou gaan lezen. Ze legde het dossier weg en liep terug naar haar plek. 'Ik durf te wedden dat als u een goede nachtrust zou nemen, u een dossier binnen een kwartier goed kunt doornemen en kunt filteren op belangrijke en minder belangrijke punten.' Pleitte ze terwijl ze haar tas over haar schouder gooide. Daarna pakte ze haar jas, die ze om haar arm liet hangen. Die kon ze momenteel natuurlijk niet aandoen. 'Wat zegt u ervan, deal?'

Kyoshi
Popster

Kyoshi schreef:
Ze leek zo zorgzaam over hem, wat hij toch wel kon waarderen. Toch dacht hij zelf dat hij wel wist hoe hij met zijn lichaam om moest gaan. Hij kende het immers als geen ander. Sem glimlachte daarom vaagjes en stond op. 'Prima.' Had hij haar gezegd. 'We kunnen ergens wat gaan eten op mijn kosten. Dan kunnen we wellicht naar mijn favoriete restaurant gaan. Het is vlakbij mijn huis, dus ook bij dat van jou. Ik woon helemaal achterin vlakbij het bos in die grote huizen. Weet niet of je daar ooit komt. Het is vrij afgelegen namelijk.' Sem lachte even zwakjes en hing zijn aktetas over zijn schouder heen alvorens hij naar de deur liep en weg liep zodat hij naar buiten kon gaan. 'Mijn auto staat vlakbij.' Vertelde hij haar en hij liep vervolgens naar buiten toe. Daarna sloot hij alles netjes af en ging hij naar zijn auto. De zwarte Mercedes viel al op tussen alle andere auto's. De meeste auto's zagen er niet zo luxe en duur uit als die van hem. Dat kwam puur omdat hij kantoor hield in een "normale" buurt en zelf een hoop geld had.
'Dit is mijn auto.' Vertelde hij aan Lynn terwijl hij alvast instapte en wachtte tot zij ook zou gaan zitten. Hij vergat soms wel eens dat het niet voor iedereen normaal was om in zulke luxe te leven. Hoewel hij zelf niet veel gebruik maakte van die luxe. Als het niet ging om zijn huis, auto's en kleding dan.
Sem zuchtte even diep en zette zijn bril af. Het was puur een bril voor lezen en niet voor altijd. Het was misschien jong om op deze leeftijd al een bril te hebben voor het lezen, maar zijn ogen waren altijd al slechter geweest en met lezen had hij altijd moeite gehad. Vandaar dat hij er vrij snel voor gekozen had om toch maar een leesbril aan te schaffen. Dat was dan niet anders. Tegenwoordig vond hij het ook niet zo extreem raar meer. Hoewel hij er eerst enorm van baalde.
'Wil je mee ergens eten, of zal ik je direct thuis afzetten? Zeg het maar. Ik ga waarschijnlijk ergens eten, maar op de weg er naartoe komen we langs je huis en ook langs dat van mij.' Sem zou eerst willen weten van haar wat ze zou willen doen voor hij weg ging. Dan wist hij waar hij heen moest rijden en kwam hij niet ineens voor onverwachte dingen te staan.

Anoniem
Wereldberoemd

Rye schreef:
'Ik ga wel mee,' had Lynn geantwoord. 'U kunt het zien als een vergoeding voor de broodjes en starbucks.' Zei ze met een grin op haar gezicht. Ze plaagde hem een beetje. 'Bovendien krijg ik niet altijd zo'n grote kans om vragen te stellen aan een zeer succesvolle advocaat.'
Lynn keek even naar de auto. Het was een opvallende auto, maar dat kwam vooral door de auto's waarmee zij op het moment mee vergeleken kon worden. Een dure, zwarte Mercedes AMG GT met lichtmetalen velgen. Ingebouwde navigatie en een multimedia systeem. Een pracht auto. Een auto waarvan elke normale burger trots op zou kunnen zijn. Ze keek even door de ramen naar binnen. De stoelen waren bekleed met beige leer. Lynn grinnikte even. Ondanks dat Sem de "Normale burger" attitude had, had hij toch echt een dure smaak. Dure pakken, luxe kantoor en een extravagante auto. Waarschijnlijk was hij zo succesvol als advocaat dat hij nu best met pensioen zou kunnen gaan.
Lynn liep naar de kant van de bijrijdersstoel en stapte in. Wat zal ze hem allemaal vragen? Zal ze vragen naar hoe zijn stude was? Wat zijn eerste zaak was? Wat voor mensen hij het liefst vertegenwoordigd? Misschien heeft hij ook nog wel een soort recht waarin hij echt in is gespecialiseerd. Of misschien is hij wel gespecialieerd in meerdere rechten! Hij is tenslotte een bekende advocaat. Is hij al eens op tv geweest? Of heeft hij misschien een bekend persoon wel eens vertegenwoordigd? Lynn kon een glimlach niet onderdrukken. Ze wilde hem zoveel vragen. Ze wilde zoveel van hem leren. Ze wilde zoveel, zoveel van hem weten.

Kyoshi
Popster

Kyoshi schreef:
Sem startte de auto en reed weg. Zijn rechtervoet duwde het pedaal ver in en ze schoten vrijwel direct de weg over. Hij had een vrij agressieve rijstijl, maar kwam daarmee wel snel op zijn bestemmingen. Hij moest immers vaak haasten om ergens op tijd te komen. Vandaar dat hij uit gewoonte op deze manier reed. Een glimlach sierde zijn lippen terwijl hij één hand op het stuur had rusten en een andere hand hield hij slapjes op de versnellingspook. Er stond een klassieke muziekzender op, maar Sem zette hem al snel wat zachter. Dat was vast niet iets waar Lynn van kon genieten. Hij had zelf immers de rust die klassieke muziek meenam wel nodig, maar de "jeugd" van tegenwoordig luisterde van naar andere muziek. Dat was iets waar hij zich vrij weinig mee bezig hield. Het was voornamelijk ontwikkelingen in het recht waar hij zich mee bezig hield en dan natuurlijk zijn vakgebied: strafrecht, tbs en cold case zaken.
'Hoe beviel je eerste dag tot nu toe? Je hebt nog niet al te veel gedaan, maar dat gaat wel anders worden hoor. Vandaag was een drukke dag...' Sem duwde het pedaal nog wat verder in en keek wat om zich heen. Ze bevonden zich nu op de snelweg, maar moesten al snel weer een afslag nemen zodat ze het dorp in zouden komen. Vrij snel reden ze langs het huis van Lynn, maar het restaurant waar Sem graag at, was een stuk dichter bij zijn huis. Daar zouden ze ook langs komen.
Ze reden nog een stuk door tot ze langs een groot huis reden. Het stond vrij alleen en had een grote tuin er omheen. Het was beveiligd met een elektronisch hek en van binnen was het overal donker. Het leek wel tientallen kamers te hebben, wat voor Sem alleen te groot leek, maar Sem genoot juist van al die ruimte. Zo had je een hoop kamers die je in kon richten hoe je wilde. Van binnen was het herenhuis ouderwets ingericht. Een erg klassieke uitstraling met een bibliotheek, zitkamer, grote landelijke keuken en een kamer waar hij zijn opgezette dieren verzameling hield. Verder had het huis verschillende slaapkamers, badkamers en waren er nog wat extra kamers die nog gevuld moesten worden. Hij woonde er pas een paar jaar, dus er was altijd ruimte voor verbetering.
'Nou, hier woon ik.' Hij wees het grote huis aan en reed iets langzamer. 'Maar het restaurant is nog een minuut of vijf tot tien rijden van mijn huis vandaan.'

(Kan echt ff niks vinden wat lijkt op wat ik in mijn hoofd heb en kan het niet beschrijven, dus dan maar even dit)

Anoniem
Wereldberoemd

Rye schreef:
(Holy fuck is he royalty. That is so huge. En... En... huge o.o)

Lynn schrok van Sem's agressieve rijstijl. Dat had ze niet echt van hem verwacht. Ze wist nu wel dat zij voortaan het stuur zou gaan claimen. Ze had immers haar rijbewijs, maar geen auto. Daar had ze het geld niet voor. Ze hoorde hem vaag ergens een vraag stellen. Haar eerste dag? Een achtbaanrace. Die eindigde in een formule 1 race door de stad. 'Mijn eerste dag? Eh... ja. Heel leerzaam. Chaotisch. Koffieachtig.' Ratelde ze. 'Ehm, je mag hier maar 50 kilometer per uur hè?' Probeerde ze hem te herinneren. Ze had niet het gevoel dat hij luisterde. Toen ze langs zijn huis reden keek Lynn haar ogen uit. Dít was zijn huis? Hoe veel geld verdiende hij wel niet? Voelde hij zich niet allen in zo'n groot huis? Niet dat ze die vragen ging stellen.
Lynn haalde even diep adem. Sem reed veel te snel in de bebouwde kom. Zou hij altijd zo roekeloos zijn? Ze wist het niet. Borden flitsten voorbij, zijstraten flitsten voorbij. Het verbaasde Lynn nog dat hij überhaupt stopte voor stoplichten. Maar ja, het liefst had ze geen stoplichten onderweg gehad. Na een stoplicht werd ze namelijk helemaal in haar stoel gedrukt.
Haar ogen begonnen langzaam te wennen aan de snelheid van de auto. Toch begreep ze niet waarom hij zo snel reed. Was er een reden voor dat hij zo snel reed? Het leek haar helemaal niet nodig.

Kyoshi
Popster

Kyoshi schreef:
(Het is niet perse zo, maar kan niks vinden wat echt lijkt op wat ik in mijn hoofd heb MEH. Had er ooit een plaatje voor, maar ben die dus kwijt. fml haha)

Natuurlijk wist Sem dat hij hier maar vijftig mocht. Toch haalde hij hierdoor zijn voet niet van het gas af. Ze waren immers al bijna bij het restaurant. Ook dat zag er erg chique uit. 'Koffieachtig was het zeker.' Lachte hij even terwijl hij een hand door zijn haren deed om ze even goed in model te brengen. Sem parkeerde de auto bij het restaurant en keek even naar Lynn. 'Mijn huis is erg groot voor mij alleen, maar ik ben er wel blij mee moet ik zeggen. Ik heb zoveel extra kamers dat ik er van alles mee kan doen wat ik wil. Ik kan al mijn hobby's in een aparte kamer uitvoeren eigenlijk. Dat is toch ideaal?' Lachte hij kort in zichzelf en hij keek naar Lynn die naast hem in de auto zat. Sem was erg blij met het gezelschap van Lynn. Ondanks dat er weinig gesproken werd, voelde Sem zich er minder alleen door. Natuurlijk zou hij zich direct weer alleen voelen als hij thuis zou zijn, maar dat was een zorg voor later.
Uiteindelijk stond Sem op uit de auto en trok hij zijn pantalon op. Hij keek even op zijn horloge en grijnsde. 'Precies op tijd. Zoals altijd.' Hij liep richting de deur van het luxueuze restaurant en ging naar binnen toe. Daar vroeg hij om een tafel voor twee bij het raam, hij wilde altijd graag naar buiten kunnen kijken tijdens het eten. Sem was immers een groot liefhebber van de natuur.
Sem was gaan zitten aan de tafel die ze aangewezen kregen en hij glimlachte even in zichzelf. Hij bestelde een glas whisky en wachtte af wat Lynn zou gaan bestellen. Alles zou besteld mogen worden, aangezien Sem toch niet op het geld hoefde te letten. Dat was wel een voordeel, hoewel het niet altijd leuk was om dat hele vermogen in je eentje te hebben. Het had leuker geweest als hij het met iemand zou kunnen delen, maar helaas was dit niet zo. Dat kwam natuurlijk nog wel, dus voor nu was Sem blij dat Lynn er was.
'Houd jezelf vooral niet in. Pak gewoon wat je wilt. Het gaat niet om het geld, maar om het plezier wat je ervan hebt.'

Anoniem
Wereldberoemd

Rye schreef:
Lynn liep met Sem het restaurant binnen. Op een één of andere manier had ze het gevoel dat die broodjes van vanmiddag in de ogen van Sem nog als dierenvoer gebruikt konden worden. Lynn ging aan de tafel zitten. Hij zei al die dingen zo gamakkelijk. "Houd jezelf vooral niet in." Alsof dat zo makkelijk was. Ze kende hem amper en nu verwachtte hij dat ze zich maar ging uitleven? "Pak gewoon wat je wilt." Ha. Lynn durfde de menukaart haast niet open te slaan zo bang was ze voor de prijzen. "Het gaat niet om het geld, maar om het plezier wat je ervan hebt." Zegt degene die geen rekeningen op zijn deurmat krijgt van de bank. Hij heeft zijn studielening misschien al afbetaald, maar zij zat nog met die torenhoge lening. En die zou ze alleen kunnen afbetalen als ze een goede baan kreeg.
Uiteindelijk bekeek Lynn de menukaart. En zoals ze al had gevreest, de prijzen voor één gang waren net zo hoog als haar maandelijkse boodschappen. Een mens kon spontaan vegatarisch worden bij het bezichtigen van deze prijzen. Het was niet normaal. Hier kostte een caesar salade met een glaasje water 20x zoveel als één die je haalt bij een supermarkt, en dat was dan nog wel het goedkoopste op de kaart.
Een ober kwam een de tafel en bracht alvast het glas whisky van Sem. Lynn haalde opgelucht adem. Zolang zij niet ging drinken kon ze voorkomen dat Sem nogmaals achter het stuur ging zitten straks. Zij zou hem wel naar huis brengen en dan verder lopen. Ja, dat klonk als een goed plan. Vooral zijn rijgedrag vermijden. Zeer goed plan. Je zou haar er haast een Nobelprijs voor de veiligheid van geven, als die überhaupt bestond.
'Ik eh...' Ze keek verdwaald naar de menukaart. Ze durfde haast niet te bestellen. Het was allemaal zo duur. Ze durfde al helemaal niet hetzelfde te nemen als die advocaat hier voor d'r neus, aangezien hij waarschijnlijk 10% van haar studiebeurs zo over de balk smijt. Ze zuchtte. Hadden ze niet gewoon naar de Subway kunnen gaan? Daar had ze zich kunnen uitleven voor minder dan 10 euro.

Kyoshi
Popster

Kyoshi schreef:
Hij zag zijn whisky al komen en grijnsde even. 'Uitstekend!' Hij pakte het glas vast en nam er een slok van. Even ontspannen met een glas goede whisky was voor Sem een uitmuntend moment van de dag. Iets waar hij blij van kon worden en waar hij rustig van werd. Meestal deed hij het met een rood wijntje, maar vandaag was stressvol genoeg geweest en dus beloonde hij zichzelf met iets sterkers dan een simpel wijntje. Zijn ogen liet hij over de kaart gaan en hij stopte met lezen toen hij hertenbiefstuk tegenkwam. 'Ik twijfel altijd tussen hert of kangoeroe. Smaakt voortreffelijk hier! De friet is ook heerlijk gemaakt en buiten dat hebben ze heerlijke salade. Er zit lekker geitenkaas doorheen en walnoten. Ah, wat houd ik van walnoten!' Sem grijnsde even en keek toen naar Lynn die enigszins onzeker naar de kaart leek te turen. Natuurlijk ging ze zich niet zo uitleven op zijn kosten. Dat vond ze vast niet netjes. Sem zuchtte even en keek haar toen aan. 'Je mag echt pakken wat je wilt. Heb ik je trouwens al verteld van je stagevergoeding? Vast niet denk ik. Dat krijg je in ieder geval. Ik zat te denken aan €500 in de maand, maar misschien is dat weinig voor al het werk dat je voor me gaat doen. Je neemt straks een hoop werk uit mijn eigen handen en dat mag beloond worden. We kunnen wel eens bespreken wat een redelijk bedrag zal zijn. Je bent immers ook een student en ik neem aan dat dat leven niet al te goedkoop is? Ik was zelf een erg rustige student, had niet veel vrienden en ging niet echt op stap...' Zijn stem stierf even weg, hij fronste, nam een slok whisky en keek toen naar buiten. Soms gaf hij te snel dingen prijs van zichzelf en daar hield hij niet van.
'Laat maar weten als je een schappelijk bedrijf te binnen schiet. Morgen ben ik dus later op kantoor met de zitting. Zorg dat je klaar staat om kwart voor elf, oké? Dan pik ik je gelijk op en rijden we door naar de PI. Gelukkig zit die niet zo heel ver van ons kantoor vandaan, dus het moet te doen zijn.' De jonge advocaat dronk zijn glas whisky leeg en bestelde vervolgens een glas rode wijn. Ook die waren hier ongeveer tien euro per glas. Het was het waard volgens Sem, maar toch vond hij het logisch dat anderen het er niet zo mee eens waren dat hij zijn geld zo over de balk gooide als hij geld uitgaf. Hij ging immers niet vaak weg en kocht niet zo vaak dingen, dus zijn spaarrekening puilde uit van geld.

Anoniem
Wereldberoemd

Rye schreef:
Lynn zag hoe Sem nog een glas wijn bestelde. Dit ging de goede kant op. Dit ging een zeer goede kant op. Een zeer gunstige kant zelfs. Alles om zijn rijgedrag te vermijden. Maar voor ze ooit bij het "wie gaat achter het stuur zitten" dilemma kon komen, zou ze eerst het menuprobleem moeten oplossen. Wat ging ze bestellen. 'Ik denk dat ik dan maar voor de Caesar salade ga en daarbij een glas groene ijsthee met citroen.' Zei ze. Eigenlijk wilde ze water bestellen, maar dan zou het zo opvallen dat ze niets al te duurs wilde bestellen. Niet dat het water hier goedkoop was, integendeel. Het was alsof ze sneeuw zelf uit de Himalaya gingen halen en het hier lieten ontdooien, zodat je vers Himalaya water had. Niet normaal. Maar ja, Lynn had niet het gevoel dat ook maar íets normaal zou zijn in het gezelschap van Sem.
Ze hoorde Sem praten over een vergoeding. Om eerlijk te zijn, Lynn wist niet eens dat ze een vergoeding zou gaan krijgen. Ze had eerder verwacht dat zij hém een vergoeding moest gaan betalen voor het verspillen van zijn kostbare tijd. Dat had haar nog heel logisch in de oren geklonken ook.
Lynn legde haar menukaart weg. 'Maar meneer, waar gaat de zitting van morgen eigenlijk over? Is het de zaak van John Borsche, de man die u vanochtend aan de telefoon had?' Vroeg ze nieuwsgierig. Als dat zo was zou ze best nog mee willen gaan naar die zitting. Het verdedigen van een doodslag-verdachte kan lastig zijn als er bewijs is dat die persoon het heeft gedaan. Ze wilde eigenlijk wel eens zien, met haar eigen ogen, hoe Sem zo'n zaak zou oplossen. Welke wetten zou hij naar voren halen? Op welke rechten zou hij een beroep doen? Wat verteld hij in zijn pleidooi?

Kyoshi
Popster

Kyoshi schreef:
Het glas wijn werd snel gebracht en hij bestelde gelijk zijn hoofdgerecht: hertenbiefstuk met salade en friet. Dit nam de ober op en ook hetgeen wat Lynn wilde, werd opgenomen door de ober. Daarna liep de ober weg en waren ze weer alleen. Sem nam soms een slok van zijn wijn en leunde op de tafel. Af en toe leek hij wat in zijn gedachten weg te zakken, maar zodra Lynn haar mond opende om wat te zeggen, keek hij haar weer vol aandacht aan.
'Het is inderdaad de zaak Borsch.' Antwoordde hij knikkend. 'Als je wilt, mag je wel mee. Dan zijn we sneller bij de PI namelijk. Je mag dan gewoon in de zaal gaan zitten waar alle belangstellende zijn. Ik zal dan natuurlijk vooraan zitten bij de heer Borsch.' Opnieuw dronk Sem wat wijn en keek toen vragend naar Lynn. Hoe kwam het dat ze zo nieuwsgierig was naar deze zaak? Ze had overduidelijk wat opgepikt van het telefoongesprek en dat kon nogal eens nuttig zijn. Sem had zijn strategie al helemaal uitgedacht en had alles tot in de puntjes uitgeplozen. Zo deed je dat als advocaat natuurlijk. Helemaal als je zo'n goede advocaat was als Sem. Dan had je een reputatie hoog te houden en falen was daar geen onderdeel van.
Zenuwachtig tikte Sem met zijn vingers op de tafel en hij keek om zich heen. Een dag voor een zitting was hij altijd extreem zenuwachtig en gestrest. Ondanks dat hij wist dat het goed ging komen, kon hij zijn zenuwen vaak niet onder controle houden. Deze zenuwen gingen overigens wel weg zodra hij zijn toga aantrok. Dan was hij een totaal ander persoon. Zelfverzekerd, wat hij zonder toga nooit was, en nog professioneler dan normaal. Sem keek wat naar buiten toe en zuchtte diep in zichzelf. De stress was van zijn gezicht af te lezen, dus nam hij nog maar een grote slok wijn. Waarschijnlijk zou hij net iets te veel drinken en zou Lynn hem wel naar huis moeten brengen. Hij had er immers wel vaker last van dat hij voor een grote zitting net wat te diep in het glaasje keek.
'Dus, moet ik je morgen dan ophalen bij jou thuis? Kunnen we gelijk naar de rechtbank gaan.' Sem nam nog een slok van zijn wijn en merkte op dat het glas leeg was. Hij stak zijn hand op en direct kwam een ober met een nieuw glas van dezelfde rode wijn. Wat een service hadden ze hier toch ook! Geweldig!

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld