Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

Forum

Startalk

Blogstatistieken

Vriendenbeheer

Facebookvrienden uitnodigen

12 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

Orpg| Be aware there's a monster inside!

Dauntless
Wereldberoemd

Dauntless schreef:
Rowan ontwaakte op de koude vloer. Zijn hele lichaam deed pijn en hoewel hij het liefst gewoon zou blijven liggen had hij andere verplichtingen. Met moeite hees hij zichzelf overeind. Hij raapte zijn kleren en de sleutel bij elkaar en verliet de toren. Een warme douche was nu meer dan welkom. Na zichzelf te hebben opgefrist wandelde hij naar de keuken. Rowan kookte zelf, dat was één van de dingen die hij van zijn moeder had geleerd. Hij was geen topchef, maar zolang hij zichzelf overeind kon houden was dat goed genoeg voor hem. Hoewel het ochtend was had hij zin in biefstuk of een ander soort vlees, een eigenschap die voortkwam uit de transformatie die nog steeds wat door zijn lichaam nazinderde. Ook overdag was het beest nog altijd een deel van hem. Rowan had dan wel de overhand, maar dat monster wist maar al te goed hoe zijn wil door te drukken. Het wachtte op zwakke momenten, momenten van woede of hevige emotie. Op dat soort momenten brak hij uit en was er zelfs een kans dat Rowan overdag veranderde, al was het jaren geleden dat, dat voor het laatst was gebeurd.

Misspattinson
Landelijke ster

misspattinson schreef:
ik fietse de volgende ochtend al vroeg naar het landgoed en zette ijn fiets op slot tegen het hek, met moeite liep ik naar de voordeur en zuchtte evn diep. mijn enkel was jammer genoeg niet over gegaan met één nachtje, nee hij was mooi paasr en dik maarja met zo'n baas als Rowan moest ik wel gewoon werken, ik twijfelde er haast niet over. ik zocht mijn sleutel in mijn tas die ik had gekregen van de tuinman en ik liep naar binnen, ik probeerde zachtjes te doen want hij lag vast en zeker nog te slapen. ik keek even om me heen en deed het licht in de hal aan. ik opende de schoonmaak kast en legde daar mijn spullen en pakte een emmertje en sop. ik liep naar de keuken om de emmer te gaan vullen en schrok toen ik hem was en ik sloeg een klein gilletje "oh sorry, ik wist niet dat u al wakker was" ik slik en vul het emmertje met water en ik hinkel wat moeilijk en hou me vast aan het kastje en trek een pijnlijk gezicht.

Dauntless
Wereldberoemd

Dauntless schreef:
"Slapen vind ik een enorme tijdverspilling. Ik probeer het dus ook zo weinig mogelijk te doen." Antwoordde hij terwijl hij de omelet met spek die hij had klaargemaakt op zijn bord schoof. Na zijn transformaties nam Rowan meestal een vrije dag, of probeerde hij thuis aan ontwerpen te werken. Het was een zeer uitputtend en pijnlijk proces, een dag rust was meer dan welkom.
Hij merkte meteen op dat Ariel aan het manken was.
"Ga zitten." gebood hij en deed voorzichtig haar schoen uit en ontwikkelde het verband zodat hij haar enkel beter kon bekijken. "Wanneer je enkel verstuikt is moet je rusten." Hij schoof een andere stoel naar voren zodat ze haar voet daar op kon leggen. "Ik zal wat ijs halen en zal aan Darius vragen of hij een zalf kan bereiden tegen de zwelling. Hij heeft een enorm goede kruidenkennis." Rowan ging naar de tuin en zette Darius aan het werk. Hij zocht een washand in de badkamer en deed daar enkele ijsblokjes in en legde dat op Ariels enkel.
"Voilà, zo zou het al snel minder pijnlijk moeten aanvoelen. Hoe is dit gebeurd trouwens?

Misspattinson
Landelijke ster

misspattinson schreef:
ik keek hem met een niet bepaald goed gevoel aan en ging langzaam zitten, van de botterik gisteren naar de charmeur die nu mijn voet aan het genezen is, "Ja maar ik moet hier werken, dus dan heb ik geen rust" beet ik snel terug en ik keek naar de grond en haalde diep adem, "Ik viel gisteren haast van de rap af na onze botsing" zei ik rustig en ik keek naar hoe hij een washandje met ijsblokjes op mijn enkel legde en keek toen rustig naar hem en beet op mijn onderlip.

Dauntless
Wereldberoemd

Dauntless schreef:
"Heb je dan niet een klein greintje eigenwaarde? Of doe je altijd alles wat een ander je opdraagt ook al heeft dat risico's voor je eigen gezondheid. Wel ja er zijn nu eenmaal mensen met een sterke en mindere sterke wil in deze wereld. Wat die botsing betreft, goed personeel weet hoe het niet in de weg moet lopen. Neem een voorbeeld aan Darius, van hem zou je nog het één en ander kunnen leren. Hoe dan ook met zo'n gezwollen enkel kun je onmogelijk goed werk verrichten. Ik zal je wel naar huis brengen met de auto." Hij bevestigde opnieuw het verband, legde een hand op haar rug en de andere onder haar knieën. Hij hief haar op en droeg haar naar zijn auto, waar hij haar op de achterbank legde. "Waar woon je precies?" vroeg hij terwijl hij vooraan plaatsnam.

Misspattinson
Landelijke ster

misspattinson schreef:
Ik keek hem nog kwader aan toen hij met allerlei verwijten begon te smijten en ik stapte al snel uit zijn auto, waar haalde hij het lef vandaan? "Jij hoeft mij nergens heen te brengen, ik kom hier gewoon mijn werk doen. alleen jij vond dat ik zo nodig moest gaan zitten, laat mij één ding duidelijk maken. ik ben niet zwak! en niemand maar dan ook niemand! maakt beslissingen vóór mij!" ik liep terug naar binnen zonder hem nog maar een blik te gunnen en pakte de schoonmaak spullen, ik liep kwaad terug "en ohja! dat jij nou geen mensen gewend bent! misschien moet je eens een paar emoties erbij nemen! denk na, misschien gaat die Darius wel weg omdat hij bang is, maar ik ben dat niet.. ik weet niet wie jou zoveel pijn gedaan heeft dat je nu zo'n vreselijk mens bent geworden!" brand ik kwaad uit, zo kwaad dat ik er traanogen van krijg. ik loop kwaad naar de grote zaal en ga daar de ramen zemen. "eikel.." mopper ik "Emotie loze klootzak"

Dauntless
Wereldberoemd

Dauntless schreef:
Rowan bleef rustig staan. Hij zou zich niet opwinden over de woorden van iemand van het gepeupel. Ze deed hem eigenlijk een verdienste, want nu hoefde hij niet weg te rijden en kon hij zijn tijd ergens anders aan besteden. In het naar binnengaan kwam hij Darius tegen. "Hey Darius als je bang van me bent moet je het zeggen." De jongeman keek hem even fronsend aan en toen barstte ze beiden in lachen uit. Darius was zijn enige vriend, ze kenden elkaar al van toen ze klein waren en waren samen opgegroeid.
"Rowan denk je niet, dat je iets te streng bent voor de nieuwe?"
"Helemaal niet. Ik vind zelfs dat ik momenteel enorm tolerant en vrijgevig ben."
Darius keek hem twijfelend aan. Bedoelde Rowan dit nu serieus of was het weer één van zijn totaal niet grappige grapjes?
"Waarom koos je trouwens voor haar, dat heb je me nog nooit verteld."
Rowan haalde zijn schouders op. "Geen idee eigenlijk."
Darius stootte hem aan. "Komaan Rowan Lionheart, ik ken je al langer dan vandaag jij doet nooit iets zonder dat het nut of een reden heeft. Vind je haar leuk, je zou voor minder, zo'n schattig snoetje en het is duidelijk een dame met temperament."
"Ik weet niet waar je het over hebt. Van alle kandidate was zij gewoon de meeste geschikte."
"Dat zal wel. Ze heeft nauwelijks ervaring. Al krijg ik uit jou toch nooit een antwoord los en er zijn stuiken die dringend gesnoeid moeten worden. Maar denk maar niet dat je zo makkelijk van me afkomt."

Misspattinson
Landelijke ster

misspattinson schreef:
ik was even in de vensterbank gaan zitten en wreef over mijn enkel heen, natuurlijk was het lichamelijk nu even te veel voor me, maar zoiets kon ik altijd nog zelf beslissen. hij zette mij neer als een klein weerloos meisje dat alles deed wat anderen van me wilde, hij kende e nog niet eens, hoe durfde hij dan zo'n stempel al op mij nte drukken. ik zuchtte diep en veegde even kwaad een traan weg toen ik voetstappen door de hel hoorde en ik keek hem recht in de ogen aan. wilde ik hier nog wel blijven werken? was dit het allemaal waard? ik had het geld inderdaad hard nodig, maar ik liet me toch niet zomaar zo kleineren?

Dauntless
Wereldberoemd

Dauntless schreef:
Rowan was nog maar net binnen of wie kwam daar recht voor hem staan, Ariel. Hij keek haar afwachtend aan, als ze zich zo voor hem kwam posteren zou ze toch wel iets te zeggen moeten hebben. "Wel kom je, je excuses aanbieden?" vroeg hij en bleef haar aankijken. Het leek wel op een wedstrijd, de eerste die het oogcontact zou breken verloor. Het gaf hem wel de kans op te merken dat onder haar oog het spoor liep van een traan, al was deze wel weggeveegd. Uit zijn borstzak haalde hij een propere witte linnen zakdoek en stak die naar haar uit. Ze wou zo graag zelfstandig zijn en haar eigen keuzes maken, wel hij zou haar niet opdragen hem te gebruiken, maar het gewoon aanbieden.

Misspattinson
Landelijke ster

misspattinson schreef:
Ariel;
ik keek hem kwaad aan en ik merkte dat hij me aan bleef staren. het leek wel een een wedstrijd.. ik zuchtte geïrriteerd en allerlei gedachtes schoten door mijn hoofd. ik had het geld nodig, maar was dit het waard? ik slikte en begon in zijn ogen te verdrinken, wat was dit nou?! ik mocht hem niet eens.. ik schudde mezelf wakker om het moment dat hij een zakdoek naar me uitstak en ik haalde diep adem en schudde mijn hoofd, "Het spijt me, maar ik stop en is vast iemand anders geschikter voor deze baan dan ik." zei ik zachtjes en ik liep hem voorbij richting de schoonmaak kast om de spullen netjes op te ruimen en mijn eigen spullen te pakken. het interesseerde hem vast niet, blij dat ik zou oprotten. mijn hart ging als een gek te keer, en ik voelde mijn hart breken. ik had net de keuze gemaakt om hem nooit meer te zien en ergens deed dat me erg verdriet.

Dauntless
Wereldberoemd

Dauntless schreef:
Rowan knikte, als dit haar keuze was zou hij deze accepteren, ook al keek hij er enorm tegen op opnieuw sollicitaties te houden. Misschien kon hij met één van de vorige deelnemers contact opnemen en hem of haar alsnog in dienst nemen. Hij wandelde rustig verder naar zijn kantoor, maar op het moment dat Ariel de deur achter zich dichtsloeg zakte hij in elkaar. Hij hoestte de longen uit zijn lijf en hield de zakdoek die hij eerder naar haar had uitgereikt voor zijn mond. Deze was na zijn hoestbui bedekt met enkele druppeltjes bloed. Rowan was te koppig om toe te geven dat er iets mis was. De eerste dagen ging hij gewoon verder met zijn werk, ook al verslechterde zijn gezondheid met de dag. Zijn koorts werd gevaarlijk hoog, al snel was hij aan bed gekluisterd. Darius kwam regelmatig langs, hij bracht hem zijn eten, legde een koude washand op zijn hoofd, dat soort dingen. Op een dag bleef hij opvallend lang slenteren in Rowans slaapkamer.
"Is er iets?" vroeg de zieke man.
"Wel ik heb eens nagedacht. Waarom heb je nog geen dokter laten komen of lig je niet in het ziekenhuis, want dat is de plaats waar je zou moeten zien gezien je situatie."
"Ik denk niet dat er medicijnen zijn die me beter kunnen maken," gaf Rowan toe.
"Dat dacht ik al. Waarom ga je niet naar haar toe, om het uit te leggen?"
"Om wat te doen, mijn excuses aan te bieden, dat weiger ik!"
"Wel als jij niet gaat, dan ga ik! Ik sta niet toe dat jij dat beest bezit van je laat nemen."
"Nee Darius je gaat niet!"
"Hoe ga je me tegen houden, door op me te hoesten." Daar maakte hij een punt. Rowan was te zwak om achter Darius aan te gaan.
"Alsjeblieft Darius ik smeek je vertel haar niet over de vloek, het is toch al te laat." Maar Darius was de kamer al uit gerend. Hij zocht Ariels adres op in Rowans documenten en reed naar haar huis.

Misspattinson
Landelijke ster

misspattinson schreef:
Ariel;
ik stond in de keuken eten te maken voor de avond voor mijn vader, ik had vanavond een sollicitatie en ik zou wat eten voor hem klaar zetten in de magnetron zodat hij het alleen maar hoefde op te warmen de enige manier waarop hij het niet kon verpesten. ik grinnikte even bij het idee en ik neuriede zachtjes een liedje tot ik iemand op de deur hoorde kloppen, ik fronste even "wie zou dat kunnen zijn?" ik veegde mijn handen even schoon aan mijn schort en ik liep naar de voordeur en deed deze open. ik fronste en keek de persoon voor mijn deur verbaasd aan, "Darius?" hij knikte en duwde zichzelf naar binnen zonder iets te zeggen en ik fronste, "Ja kom binnen" zei ik zuchtend en ik deed de deur achter me dicht en liep naar de woonkamer waar Darius zwijgend nerveus heen en weer ijsbeerde. "Hij heeft je nodig.." zei hij ineens en ik fronste diep en ik maakte langzaam de knoop van het schort op mijn rug los. "Hij kan niks meer.. hij is zichzelf niet meer.. sinds.. jij ging weg.. hij het begon" blijft hij ratelen en ik zucht en pak hem bij de schouder vast en kijk recht in zijn ogen, "wat is er aan de hand Darius?!" vroeg ik lichtelijk in paniek, wat was er aan de hand?! "Je moet naar hem toe.. hij legt het wel uit.." zegt hij zachtjes en ik kijk hem verbaasd aan en ik trek hem mee naar de voordeur, "breng me. nu." ik doe mijn jas en schoenen aan en ik ren snel met hem mee naar de auto. Darius rijd me snel naar het landgoed en ik voel de kriebels in mijn buik als een gek te keer gaan. als we het land oprijden stap ik snel uit en ik ren zo hard als ik kan naar binnen. ik schrik even bij de gedachten, de westvleugel.. hij had het me verboden.. maar.. maar.. ik slik en loop rustig naar de westvleugel en loop de grote trap op, "Rowan? ben je hier?"

Dauntless
Wereldberoemd

Dauntless schreef:

___________________________

Rowan had zichzelf uit bed gehesen. Als Darius en Ariel hem kwamen zoeken zou zijn slaapkamer de eerste plaats zijn waar ze zouden kijken. Hij schrok toen hij voorbij een spiegel kwam. Zijn ogen waren goudgeel, zijn nagels hadden zich omgevormd tot klauwen en uit zijn hoofd ontsproot een gewei. Er was geen tijd om zichzelf langer te bekijken. Hij sleepte zich naar de bibliotheek. Zijn zicht was wazig, tijdens zijn tocht stootte hij heel wat dingen om waardoor het vrij duidelijk was waar hij heen ging. Toch was hij er zeker van dat ze hem niet zouden vinden tussen al die boeken. Met de kracht die hem nog restte schoof hij enkele rekken tegen de deur zodat deze was gebarricadeerd. Hij trok een gigantisch donkergroen gordijn naar beneden en wikkelde het rond zichzelf, waarna hij op zoek ging naar het meest duistere hoekje van de bibliotheek. Helemaal achterin krulde hij zichzelf op en sloot zijn ogen. Als hij zich afsloot voor de wereld zou deze zich dan ook voor hem afsluiten? Als hij maar hard genoeg hoopte niet ontdekt te worden zou het dan werkelijkheid worden? Zachtjes neuriede hij een liedje dat zijn moeder vroeger altijd voor hem had gezongen. Het had hem altijd geholpen te kalmeren wanneer het beest kwam opzetten en hij hoopte dat het hem ook nu zou helpen.

Misspattinson
Landelijke ster

misspattinson schreef:
Ariel;
we kregen geen reactie en k keek op toen ik Darius uit rowan zijn slaapkamer zag komen en hij schudde zijn hoofd en ik fronste, "waar zo hij kunnen zitten?" vroeg ik en Darius keek even naar de oosttoren maar daar stond de deur open. ik keek naar Darius en bedacht me het gene wat Rowan en ik gemeen hadden en ik liep naar de bibliotheek en ik hoor iemand zachtjes neuriën en ik zucht zachtjes. ik wilde de deur open doen maar kreeg deze niet in beweging.. "Rowan ben je daar?" ik slik en duw ietsjes harder tegen de deur maar het lukt me niet, "Ik hoorde van Darius dat het niet goed met je ging.." ik slikte en voelde een koude rilling over mijn rug gaan. "ik begreep.. euhm.. dat je me nodig had?" ik frons en duw hard tegen de deur en voel een kleine beweging, iets schuiven.. darius kwam aangerend en duwde met me mee tegen de deur er kwam een kleine opening en ik wrong me er voorzichtig doorheen. darius kwam niet mee, nee hij sloot snel de deur. ik keek de bibliotheek door maar zag hem nergens.. "vertrouw me.. oké.." ik slikte en hoorde een hoest uit een hoekje komen en ik liep in de richting en ik zag een schim zitten, met een wat had hij nou om zich heen? een gordijn.. ik zuchtte en hurkte zachtjes voor hem neer en ik zag een hand, nee geen hand.. een klauw.. angst schoot door mijn lichaam.. maar dat liet ik niet blijken. ik haalde diep adem en haalde voorzichtig het gordijn weg en keek in de monsterlijke ogen. ik haalde diep adem en glimlachte zachtjes. ik liet me niet wegjagen. ik legde zachtjes een hand op zijn voorhoofd. " heé...Je bent ziek, je hoort in bed te liggen.." fluisterde ik zachtjes en voor gevaar voor eigen leven ging ik zachtjes naast hem zitten.. wat hij ook was, hij was Rowan en hij was ziek. en zoals Darius me had gezegd, had hij me nodig..

Dauntless
Wereldberoemd

Dauntless schreef:
Bij het horen van Ariels stem hield hij meteen op met neuriën. Er werd tegen de deur geduwd, in het begin zag het ernaar uit dat deze niet open zou gaan. Hij wou roepen dat ze weg moesten gaan, hem met rust laten, maar dan zou hij zijn locatie verraden. Met een beetje geluk zou de deur niet eens openen, maar het was tevergeefs want weldra hoorde hij de lichte tred van iemand die de bibliotheek betrad. Toen ze naar hem toe kwam greep hij het gordijn zo stevig mogelijk vast. Hij gromde dat Ariel weg moest gaan en hem niet mocht aanraken. Ze deed het toch. Hij had de kracht niet haar tegen te houden, bang dat wanneer hij dat zou proberen het monster de bovenhand kreeg en zijn klauw niet in het gordijn maar op haar gezicht terecht zou komen.
"Ariel ik smeek je ga alsjeblieft weg. Ik heb noch Darius noch jou hulp nodig, door hier te zitten maak je het alleen maar erger. Ik...het kan je angst ruiken. Het is niet erg dat je doodsbang bent, dat ben ik ook, maar dit is mijn vloek en niet de jouwe. Ik wil je er dus ook niet bij betrekken. Dit is geen ziekte die je oplost door in bed te kruipen, het is ongeneeslijk."

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld