Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

Forum

Startalk

Blogstatistieken

Vriendenbeheer

Facebookvrienden uitnodigen

15 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

ORPG) #teamsoldaatwillneverdie

Anoniem
Wereldberoemd

LastChance schreef:
Langzaam word ik wakker en kijk op de klok. 4 uur in de ochtend. "Oh..." zeg ik zacht. Hoe heb ik dat voor elkaar gekregen, zolang slapen? Nouja, ik heb nog meer dan genoeg tijd tot de training begint. Langzaam klim ik mijn bed uit en kleed me aan. Nadat ik ook nog een paar hoofdstukken uit een boek heb gelezen ga ik naar de ontbijtzaal waar een aantal soldaten al zitten. Meteen krijg ik boze blikken. Vooral van Anouk, één van de soldaten die het gisteren erg leuk vond om over mij te roddelen en daar door de generaal voor werd gewaarschuwd, als ik het goed heb mee gekregen. Met de meest boze blik die ik ooit heb gezien kijkt ze naar me. "Hey trut, bedankt hè! Door jou moest ik het parcours gisteren vijf keer doen!" Ik zucht. Ik had dit natuurlijk al aan kunnen zien komen. "Misschien had je dan niet over mij moeten roddelen" snauw ik terug. Eigen schuld. "Nee, jij had gewoon niet moeten bestaan!" Schreeuwt Anouk. Daar gaan we weer... "Oh houd toch op, jij bent zeker niet beter in dit werk vergeleken met mij!" Voor de rest van het ontbijt gaat dit zo door, met andere soldaten die zich erin mengen. Terwijl ik terug naar mijn kamer ga vallen er ook nog wat klaplen, gelukkig niet opgemerkt door de hoger op idioten. Na wat laatste dingetjes loop ik rustig naar het veld voor de training. De bel gaat net voordat ik naar buiten loop. Op het veld verzamelen we ons en gaan de opmerkingen weer verder, terwijl we wachten op de komst van de generaal, maar dat gebeurd maar niet. Waar blijft ze toch, verdomme? Ik mag niet te laat komen en zij wel?! Zij moet het goede voorbeeld geven! Als ze na een half uur en vele opmerkingen eindelijk komt gloei ik van de woede. Ik ben dit nu al zo zat!!

CaptainDutch
Straatmuzikant

CaptainDutch schreef:
'Laten we beginnen.' Zeg ik vermoeid en geef wat random opdrachten. Ik had gister avond niet te veel moeten drinken. Zuchtent ga met de groep mee en loop zelf ook wat achter, kets waarvoor ik me moest schamen. 'Kom op, iets sneller kan wel.' Mompel ik tegen mezelf en ga iets sneller rennen, maar wel erg vermoeiend. 'G-g-ga het b-bos is.' Zeg ik hijgend en struikel bijna over een wortel heen. 'Verdomme' mompel ik kwaad. Ik kan mezelf zo niet tegenover de groep vertonen dus kap ik ermee. Ik neem de afkort route en wacht op ze totdat ze er zijn.
Wanneer ze er eindelijk zijn Heb ik ondertussen plaatsgenomen op een hindernis en kijk ze schuin aan. 'Dat duurde lang.' Zeg ik droog en kijk op mijn horloge. 'Maar goed, volgende parcour.' Zeg ik en wijs de moeilijkere aan. 'Jullie halem hem wel aangezien een veertienjarig kutkind hem ook gehaald heeft.' Zeg ik. 'Schiet op!' Snauw ik wanneer het mij allemaal te traag gaat. Vermoeid ren ik met ze mee en struikel over de wortels en ga door mijn enkel heen en slaak een vreemde kreet. 'Kut wortel!' Snauw ik en scheld er nog wat op los.
Even later is iedereen er en ga ik voor de groep zitten op een hoge stronk. 'Het gaat al beter, maar ik verwacht meer, okay?' Kijkt ze aan en vooral Malin. 'Zij was alleen weer de laatste.' Zeg ik zuchtend.

Anoniem
Wereldberoemd

LastChance schreef:
De training gaat alweer niet zoals ik gehoopt had. In het bos kost het me weer teveel moeite om niet te struikelen over stomme wortels en het parcours is weer erg vermoeiend, waarom moeten we ook weer de moeilijke doen?! Ondertussen merk ik wel dat het niet goed gaat met de generaal. Ze is wel heel langzaam vandaag en ik moet het wel helemaal goed doen? Wat een onzin. Terwijl we bezig zijn met het parcours krijg ik het weer voor elkaar om een paar keer hard te vallen. De eerste keer moet ik met hoofdpijn die snel verergerd verder en de tweede keer krijg ik er een mooie blauwe plek op mijn arm bij, gelukkig niet al te erg maar wel irritant. Door mijn valpartijen raak ik wel weer helemaal achterop, waardoor ik erg boos op mezelf word. Ik kan zo weer een lading gezeik verwachten... Net voor het einde val ik weer, deze keer mijn pols aan de beurt dankzij mijn ongelukkige landing, samen met mijn voet die achter een wortel bleef haken. De pijn die het me geeft om mezelf overeind te trekken is verschrikkelijk, maar ik moet door, dus dat doe ik ook maar. Strompelend sluit ik me uiteindelijk aan bij de groep die al klaar is. Ik voel me gesloopt, klaar om elk moment om te vallen. Ik voel mezelf al een beetje wit wegtrekken. Ik laat mezelf neerploffen op de grond, ik weet dat het er vreemd uitziet en dat het waarschijnlijk niet de bedoeling is maar dat boeit me niet, beter dan omvallen. Op de grond aangekomen concentreer ik me eerst even op goed diep ademhalen, de pijn is op dat moment eventjes overweldigend.

CaptainDutch
Straatmuzikant

CaptainDutch schreef:
Mijn niet-vrolijke blik veranderd in een kwade blik als ik zie dat er een iemand gaat zitten. Natuurlijk, het is die ene weer. Zuchtend sta ik op en loop naar haar toe en kijk op naar neer. 'Dus je geeft het op?' Vraag ik kalm. De ene kant wil ik behoorlijk kwaad worden maar iets zegt me dat ik dat niet moet doen. Malin lijkt op mij en heeft het zelfde wat ik vroeger had. Ik weet hoe het is om afgekat te worden. 'Sta op!' Zeg ik iets kwader maar niet gemeen. 'Wat is er met je voet aan de hand? Wat Heb je gedaan?' Vraag ik en bekijk haar voet. Die staat een beetje vreemd maar dat komt omdat ze hem zelf nu vreemdhoud om de pijn te vermijden. 'Ik ga je zo niet door laten trainen, dat gaat je je voet kosten namelijk.' Mompel ik en steek mijn hand uit. 'Geef je hand, we gaan je voet verzorgen.' Zeg ik en wacht op Malin of ze mijn hand accepteert om overeind getrokken te worden.

Anoniem
Wereldberoemd

LastChance schreef:
Ah, daar zal je het weer hebben! Alle ogen op mij... Ik probeer overeind te komen, maar zonder succes. Ik moet weer een paar keer diep ademhalen om de generaal aan te kunnen kijken en antwoord te geven. "Ik ben gestruikeld over een wortel..." mompel ik. Dan krijg ik opeens een hand naar me toe van de generaal. Jezus wat moet ik daar nou mee? Aarzelend staar ik naar de hand, tot ik besluit om hem maar aan te pakken. De generaal helpt me om overeind te komen. Even wankel ik en ga ik bijna terug naar mijn oude vriend het gras, maar de generaal helpt me om te blijven staan. Wel voel ik me nog een beetje licht in mijn hoofd, maar daar zet ik doorheen. Samen gaan we naar de legebasis, ik met een vreemde hobbel om mijn voet zo min mogelijk te belasten. Als hij maar niet gebroken is, dan heb ik een groot probleem! Binnen aangekomen hobbelen we richting de kamer van de generaal, waar ik wel nerveus van word. Wat is ze van plan?

CaptainDutch
Straatmuzikant

CaptainDutch schreef:
Snel schuif ik de troep van de bank af en duw haar op de bank. 'Zit' beveel streng en pak een EHBO kist. 'Dit kan pijn doen oké? Maar wees sterk.' Zeg ik Waneer ik haar schoen uit trek. Ik verzorg haar voet snel en af en toe kijk ik haar kil aan. 'Dat was het, je zult zeker een week moeten rusten, je mag niet meedoen.' Zeg ik en kijk Malin zielloos aan. Ikzelf ben ook erg moe en heb rode ogen van gisteren maar ik moet me erover heen zetten. 'Waarom ben je zo nerveus? Het is maar een kamer.' Zegik droog en ga tegenover haar zitten. Ik laat me een beetje onderuit zakken en kijk met vermoeide ogen naar haar toe. 'Je kunt gaan Als je wilt, als er iets niet lekker zit ofpijn doet meld dat meteen bij mij, oké?' Zeg ik alsof ik haar moeder ben. 'Maar kom niet zo maar mijn kamer binnen zonder toestemming.' Zeg ik duidelijk en kijk haar streng aan.

Anoniem
Wereldberoemd

LastChance schreef:
Terwijl de generaal bezig is met mijn voet kan ik helaas af en toe wat geluiden die de hoeveelheid pijn die ik heb demonstreren niet tegenhouden. Om mezelf af te leiden kijk ik om me heen. De kamer ziet er alles behalve netjes uit en onder het bed liggen allemaal vodka flessen! Mijn handen trillen een beetje, ik word er zenuwachtig van. Wanneer ze hier naar vraagt antwoord ik dat er niks aan de hand is, dat ik me alleen niet zo goed voel. Maar een week rust? Zo verkeerd klinkt dat niet... "Oke, natuurlijk, heel erg bedankt generaal" zeg ik en geef een knikje. Ik trek mezelf overeind en strompel naar mijn kamer. De generaal maakt me nog steeds bang, maar nu weet ik tenminste dat ze me niet dood of gehandicapt wil hebben... Ik plof neer op mijn bed en graai eronder. Wanneer ik heb gevonden wat ik zocht trek ik het naar me toe, onder het bed vandaan. Een flesje bier. Met mijn tanden haal ik de dop eraf en neem voorzichtig een slokje. Aah. Precies wat ik even nodig had!

CaptainDutch
Straatmuzikant

CaptainDutch schreef:
Ik kijk Malin toe hoe ze weg loopt en wanneer ze weg is sta ik zelf op en loop naar het kastje toe. Met een zucht doe ik het open en voor me staan allemaal doosjes met verschillende pillen. Allemaal tegen stress en trauma's. Ik neem vier pillen en slik ze vol afschuw. Even trek ik een vies gezicht maar kalmeer daarna. Met een plof laat ik me op bed vallen en staar naar het plafond. 'Rot leven.' Mompel ik en kijk opzij waar foto's hangen van missies of gewoon thuis. Mijn ogen glijden over de muur maar stoppen bij een foto. Een foto waar Mark op staat. Een enge flashback komt tevoorschijn en ik raak in paniek. Vijf minuten later ben ik alweer gecalmeerd en staar weer voor me uit. Met een hand zoek ik onder mijn bed naar een vvolle fles en drink die op, gewoon om de gedachtesweg te halen.
Ongeveer een uurtje later en drie op te hebben sjok ik naar de kantine toe en ga onderuit op een stoel zitten. Mijn emotieloze blik staart naar buiten toe. Ik wilde niemand om mij heen hebben, en je moest me zeker met rust laten als ik iets op heb.
Ik hoor ondertussen wat gemompel en geroezemoes van andere mensen en stoelen die aanschuiven waarvan het geluid pijn deed in mijn oren. Over een klein uurtje moesten we allemaal weer verder, maar zin had ik niet.

Anoniem
Wereldberoemd

LastChance schreef:
Na mijn derde flesje bier lig ik eenzaam op bed, naar het plafond te staren. Wat moet ik gaan doen? Een soldaat die "gewond" is. Nutteloos. Ik zucht, ik weet dat ik geen vierde flesje bier kan nemen omdat mijn voorraad beperkt is, het is immers verboden om te drinken dus het was al een wonder dat ik wat had. Nog een zucht. Wat nu? Ik kijk rond door mijn kamer. Zo saai en kaal. Maar wacht... Voorzichtig sta ik op en sloop een rand van mijn bed af. Een perfecte wandelstok! Met behulp van de stok strompel ik naar de kantine waar ik snel een broodje eet met wat sterke koffie. Daarna besluit ik om naar de schietbaan te gaan. Ik wil niet alleen maar op bed liggen natuurlijk en schieten heb je je voeten niet per se voor nodig! Een beetje dronken en blij met mijn idee strompel ik richting de schietbaan. Daar aangekomen pak ik het grootste geweer dat er te vinden is en ga ik achter een muurtje zitten waar ik het geweer op kan steunen. Verderop staan allerlei doelwitten. Ik maak mezelf en het geweer klaar en begin te schieten. Het lijkt nergens op, maar in mijn dronken bui lijkt het perfect te gaan!

CaptainDutch
Straatmuzikant

CaptainDutch schreef:
Hier is ook niet echt veel te doen... langzaam duw ik mezelf omhoog uit de stoel en strompel naar buiten toe waar ik iemand hoor schieten. Ik had toch gezegd dat er niet geschoten mocht worden? Beetje verbaasd loop ik naar de baan toe en zie een iemand alleen schieten. Ik zelf kon ook niet echt normaal lopen of nadenken maar wel voldoende. Met grote passeb loop ik richting Malin en ga achter haar staan zonder dat ze het door heeft. 'Wie had vezegd dat je dit mocht doen?' Vraag ik onduidelijk wanneer ze haar magazijn heeft leeggeschoten zodat ze niet mij zomaar kon neerschieten. Het is verboden om zomaar deze baan op te gaan.' Zeg ik en bekijk haar. 'Al helemaal als je gedronken heb.' Zeg ik nog terwijl ik het zelfde gedaan heb. 'Lever dat wapen in.' Zeg ik streng. 'Of wil je toch de training meedoen met die voet?' Zeg ik wn wijs naar haar voet. 'Zou maar snel meewerken als ikjou was.' Mompelt ik en moet leunen tegen een muurtje.

Anoniem
Wereldberoemd

LastChance schreef:
Ik schrik als ik opeens een stem achter me hoor. Ik schrik zo erg, zelfs in mijn dronken bui, dat het geweer bijna uit mijn handen valt. Het is de generaal, shit! "Oh, ik wist helemaal niet dat het verboden was, excuses. Maar ik heb helemaal niet gedronken hoor, waar moet ik het vandaan gehaald hebben?" Vraag ik terwijl ik met een trillende arm het geweer aan de generaal geef. "En nah, die training op deze manier meedoen lijkt me niet zo leuk hoor! Wil je dat ik nooit meer zal kunnen lopen?" Vraag ik en begin te huilen. Als ik gedronken heb word ik altijd zo'n drama queen die om alles huilt. Ik trek mezelf overeind en steun wankelend op mijn stok en het muurtje. "Ik ben niet en wil niet gehandicapt zijn!" Schreeuw ik in het gezicht van de generaal. Oh jee. De agressie krijgt helaas ook altijd de vrije loop als ik dronken ben.

CaptainDutch
Straatmuzikant

CaptainDutch schreef:
Waarom begint ze nou weer met janken? Geïrriteerd kijk ik haar aan en sla mijn armen over elkaar heen. 'Gedraag je eens!' Snauw ik tegen Malin. 'Kom mee, ik wil niet dat iemand je zo ziet, anders heb je een probleem.' Zeg ik zuchtend en pak haar arm vast. 'Want als iemand je ziet heb ik een groter probleem..' mompel ik onverstaanbaar.
Samen lopen we terug naar mijn kamer en ik laat haar zitten. 'Vertel me, wat is er gebeurd?' Vraag ik doordringend en kijk haar met een moordadige blik aan. 'Je weet dat je fout zit, maar waarom doe je dit? Er zit een reden achter.' Ik blijf haar maar doorvragen om duidelijk antwoord. 'Ik kom hierdoor ook in de problemen namelijk.' Zucht ik en loop te ijsberen. 'Voor dit keer vergeef ik je maar je zult hier moeten blijven totdat je je weer beter voelt. Oke?' Vraag ik aan haar. Altijd is er wel een probleem maar dit heb ik nog nooit meegemaakt. Ik heb ook geen idee hoe ik dit probleem moet aanpakken...

Anoniem
Wereldberoemd

LastChance schreef:
Malin
Toen zat ik opeens weer op het bed van de generaal. Juist... Wat er is gebeurd? Even denken... "Bier!! Verveling!! Toch trainen!!" Roep ik hard in het gezicht van de generaal met een grote grijns. Van janken naar lachen, alles kan als ik dronken ben! "Zonder trainen verveling..." Zeg ik met een zielige blik, vragend om medelijden. "Waarom mot ik hier blijven? Hier is niks te doen joh! Misschien... Zuipen?! JAAAA!" Zeg ik opeens weer blij. Ik spring op van het bed maar val meteen weer terug, door mijn voet. "Auwww!" Schreeuw ik uit. Ik klamp me vast aan de arm van de generaal.

Admiraal van het leger
Het was weer een saaie dag, niks te doen. Misschien kan ik wel ergens binnenvallen voor een controle, lijkt me leuk! Vooral bij die ene generaal, Dutch was volgens mij de naam. Met haar problemen kan het daar nooit goed gaan!

CaptainDutch
Straatmuzikant

CaptainDutch schreef:
'DOE EENS NORMAAL!' Schreeuw ik kwaad tegen haar en raak mijn geduld kwijt. 'Nee, je krijgt helemaal niks en je blijft hier totdat je Weer normaal kan doen.' Zuchtent kijk ik haar hopeloos aan. Dit was een drama, een drama waar ik niks mee kan. Ik sta op en loop heen en weer. 'Wees blij dat je bij mij bent en niet bij de andere.' Mompel ik tegen haar. Af en tke stop ik en kijk haar aan maar ik weet niks om te zeggen. 'Kansloos.' Grom ik. 'Ik zal je niet verraden.' Zeg ik en ga weer tegenover haar zitten. 'Beloof ik.'
Na ongeveer een uur voor me uit zitten staren ben ik zo moe geworden dat ik in slaap ben gevallen. Wachtent op de avond.

Anoniem
Wereldberoemd

LastChance schreef:
Malin
"Maar wat... Oke" zeg ik. Geen vodka voor mij vandaag. Jammer... Iets over me niet verraden? Het zal wel. "Dank je..?" zeg ik zacht en ongeïnteresseerd. Na een half uur staren naar allerlei foto's en medailles van de generaal verveel ik me kapot. Ik gaap. Wat zal ik eens gaan doen..? Nog een half uur van pure verveling later hoor ik opeens zacht gesnurk naast me. Oh. De generaal is in slaap gevallen. Nou gezellig zeg, terwijl ze een gast heeft. Ik kijk rond. Op een kastje staat een fles vodka met nog een klein beetje erin. Ik strompel er naartoe, pak de fles en neem een slok. Ho eens, dat is eens goede vodka! Al snel heb ik de fles leeg. Ik leun ondertusen naar achteren. Een half uur later ligt mijn hoofd naast die van de snurkende generaal en ben ik in diepe slaap, de fles vodka ligt op de grond, mijn hand bungelt ernaast. In de verte zijn de geluiden van een boze admiraal te horen.

Admiraal
Drie uur nadat ik mijn plan heb bedacht sta ik voor de deur van de kamer van generaal Dutch. Ik klop op de deur maar krijg geen antwoord terwijl ze zeker daar binnen is. Voorzichtig doe ik de deur open. De generaal ligt op het bed, te slapen... Met een soldaat? En wat doen al die flessen vodka daar?! "Generaal Dutch!" schreeuw ik om haar wakker te maken.

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld