Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

Forum

Startalk

Blogstatistieken

Vriendenbeheer

Facebookvrienden uitnodigen

19 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

O/ The Assassins

Anoniem
Landelijke ster

Paran0id schreef:
Fronsend keek ze toe hoe er blijkbaar wat bij hem geknapt was. Geschreeuw drong haar oren binnen, samen met woorden die duidelijk in zijn moedertaal waren gesproken maar haar niet bekend voorkwamen. Italiaans was een prachtige taal die ze zeker nog een keer onder de knie wilde krijgen, echter zijn uitspraken klonken ergens onprettig. Alina kon sinds het beeld voor haar ogen toch wel ongeveer opmaken waar hij het over had. Het waren de drukke wegen die hem leken te frustreren, precies zoals zij die ochtend ook had gehad. Misschien hadden ze dan vreemd genoeg wel iets met elkaar gemeen.
"Dude, успокаиваться," mompelde ze rollend met haar ogen. Zijn blik ontweek ze kalm terwijl ze zich probeerde buiten zijn gevloek te houden. Het had voor haar weinig zin om zich ermee te bemoeien. Daarbij moest ze inmiddels al veel moeite doen om haar ogen open te houden. Vannacht had ze slecht geslapen vanwege het lawaai in de buurt, opeenvolgende nachten had ze weinig tot geen slaap weten te pakken. Haar gedachten om wakker te blijven weerhielden haar ervan om zich ermee in te laten gaan. Langzaam kwam ze wat meer overeind en wreef in haar ogen, om zich geconcentreerd te houden. Alina's vertrouwen in de jongen was verre van genoeg om zich zo op te stellen, ze zou het moment waarop ze haar ogen sloot een gemakkelijk doelwit zijn. Wie weet was Giuliano wel niet wij hij zei dat hij was; ze had al genoeg van dat soort gevallen meegemaakt. Eigenwijs bleef ze dan ook zo zitten, weigerend om zich weg te laten zakken en hem alles te laten beslissen.
"The stripclub, huh? Never thought I'd go to one," murmelde ze strak voor zich uit. Geen van de plaatsen die ze graag afging tijdens haar 'werkdagen' of haar vrije tijd. Maar de naam die haar gegeven werd kwam haar wel bekend voor. Een van de steden die ze graag nog een keer wilde bezoeken. Ergens was het jammer dat het vanwege deze redenen moest.
Noch nam ze dit keer wel de moeite om een gesprek op te bouwen, hoezeer het meer uit initiatief was dan haar drang om met iemand te moeten praten. Met een zwakke glimlach keerde ze zich tot hem.
"Je bent een van de Petrucci's, toch? Ik heb veel over jullie gehoord."

LadyStardust
YouTube-ster

LadyStardust schreef:
Mijn mijn vingers geïrriteerd tikkend tegen het stuur wachtte ik af tot ik af kon slaan, de stad uit. Waarschijnlijk zouden de wegen daarna wat rustig worden. Eindelijk kan ik afslaan naar links, waardoor ik op een rustige snelweg terecht kom, waar ik meteen wat sneller begin te rijden en al snel mijn glimlach en goede humeur weer heb weten op te pakken.
'I hope you're aware of the fact that I don't speak Russian, right?' Vroeg ik een beetje lachend, voornamelijk door haar opmerking, duidelijk in het Russisch. Vanuit mijn ooghoek zag ik hoe ze in haar ogen wreef, en nu ik het zo bekeek leek ze erg moe. 'Hey if you're tired, feel free to sleep.' Grinnik ik, waarna ik mijn ogen weer op de weg richt. Met de snelheid die ik nu aanhield zou het slecht een uurtje of anderhalf duren voordat we op onze bestemming aankwam, dus hopelijk zou de weg zo rustig blijven. Haar woorden lieten me echter even lachen. Tja, die gedachte had ik net ook, maar goed, het is allemaal zakelijk. 'I wish we didn't have to go, but I expect it to be a place Red visits quitte often. So it might be a good place to start looking.' De woorden kwamen er een beetje lachend uit, wat ergens spottend klonk tegenover Red, waar ik zeker mijn excuses niet voor aan zou bieden. Hij was zeker geen slechte man in mijn ogen, maar Alina dacht er duidelijk anders over, en haar hield hij nu liever even te vriend. Zeker ook omdat we waarschijnlijk nog een hele tijd met elkaar opgescheept zouden zitten.
Voor een moment keek ik opzij, zodra ik haar hoorde praten. Hoe? Hoe had ze van ons gehoord? Vragend trok ik een wenkbrauw op. Al snel moest ik mijn blik weer op de weg richten, aangezien het misschien verstandig zou zijn als ik een beetje op zou letten waar ik reed. 'Klopt... Maar ehh... Hoe precies heb je van ons gehoord?' Dan bedenk ik me iets. Misschien via Red. 'It was Red, wasn't it? He knows some of my family back in Italy, because... Well, let's just say that the maffia-business runs in the family.' Zeg ik dan, waarna ik mijn schouders even ophaal. Het was voor mij niet langer zo bijzonder. Mijn gezin hield zich er voornamelijk buiten, alleen ik was degene die me bij de maffia aan had gesloten. Maar in Italië is de naam Petrucci niets nieuws bij de maffia, aangezien mijn oom een hele bende heeft. Vaak heeft hij mij gevraagd om terug te komen naar Italië, maar dat zou mij slechts weer problemen opleveren.

Anoniem
Landelijke ster

Paran0id schreef:
"Hey, I don't speak Italian either but it didn't stop you from cursing," merkte ze op terwijl ze hem voor een klein moment bekeek. Zijn chagrijnige humeur leek in rook opgegaan te zijn. Dezelfde glimlach als eerder stond op zijn gezicht, zijn ogen glinsterend. Hij leek zich wel te vermaken voor zover Alina kon zien. Ze verbaasde zich over hoe vrolijk hij ineens was, laat staan in haar bijzijn.
"I'm good, thanks," zei ze hem met een hopelijk geloofwaardige glimlach. En al zou het eruit zien alsof het een leugen was; wat kon haar het schelen. Voor geen goud dat ze zich in zo'n positie zou zetten vanwege haar tekorten aan slaap. Giuliano deed nu dan wel aardig tegen haar, ze vertrouwde alles voor geen meter. Ja, ze had zo haar research gedaan over de eenheid die ze in hadden gezet om haar te vinden. Elk lid had ze langs zien komen, normale agenten evenals de FBI en zelfs de CIA vanwege de geruchten dat ze in Rusland zou zitten. Het was idioot van ze om van haar te denken dat ze zo'n bekende plaats zou gebruiken als schuilplaats. Ze was niet achterlijk. Geboortesteden, land van afkomst, vrienden en kennissen, haar eerdere verleden, elk detail waren ze over haar te weten gekomen. Haar opties werden steeds minder, de enige mogelijkheid was om zich op onbekend terrein te wagen en af te wachten wat er zou gebeuren. Tenzij ze de echte moordenaar van haar familie kon vinden. De onuitvoerbare opdracht, waarvan velen haar voor gek hadden verklaard en het waarschijnlijk nu nog steeds deden. Haar konden ze niet van gedachten laten veranderen; het was alles wat ze nog had om de eer te redden en haar naam te zuiveren.
Zijn vragende blik liet haar grinniken, desondanks van korte duur. Geestig om te zien hoe ze hem op verbazing kon betrappen. Hij leek Alina het persoon die niet snel voor onverwachte dingen kwam te staan, al kon het ook aan haar liggen.
"Yeah. Red talks about you all the time. I think he likes you," vertelde ze hem. Zijn verhaal kwam wel plotseling aanzetten. Geen van de zaken die ze had verwacht om te horen. Hoezeer familiezaken zoals de maffia wel vaak voorkwamen had ze het niet snel achter hem gezocht. In zekere zin voelde ze zelfs jaloezie opkomen.. De jongen leek alles te hebben waar zij naar had gezocht de afgelopen tijd; familie en mensen waar hij op kon bouwen. Datgene wat zij juist het ergst miste van allemaal. Snel probeerde ze het van zichzelf af te schudden en keerde zich tot het raam naast haar. Haar blik trok somber bij, kijkend naar het landschap wat ze voorbij zag komen.
"Italy sounds nice. It must've been great to grow up there."

LadyStardust
YouTube-ster

LadyStardust schreef:
'Yeah, that's true... But besides that, who says I was cursing?' Lach ik. Ze kon niets bewijzen, zeker niet aangezien ze geen Italiaans sprak. Toch zou ik wel willen weten wat ze net zei, maar ja, erg belangrijk zou het wel niet zijn geweest, toch?
Met gefronste wenkbrauwen keek ik even haar richting uit. Het was duidelijk te zien dat ze moe was, althans, het viel mij gewoon op. Maar als ze zelf te koppig was om te slapen, dan moest ze het ook zelf maar weten. De reden erachter was voor mij echter niet moeilijk te raden. Ze vertrouwde me niet, natuurlijk niet. We kenden elkaar amper, dus het was niet zo vreemd dat ze zich zo gedroeg. Zelf vertrouwde ik haar ook niet helemaal, maar ja, gezocht werd ik niet, en verder zou ik niet weten waarom ik haar moest vrezen.
'Yeah, I've heard that one before... But it's not really my he likes, it's my name. My uncle's basically his backup plan if he ever gets in trouble with other gangs. And Red knows that if he's friends with me, he's friends with the other Petrucci's.' Mompel ik, ergens grinnikend. Daarom was ik niet bang voor Red, zoals andere bendeleden. Hij kon me weinig maken, en anders had hij meteen een groot probleem.
'Not with my name, to be honest.' Mompel ik vervolgens, de glimlach opnieuw verdwenen van mijn gezicht. Het was niets meer dan de waarheid. Met mijn achternaam werd er van alles van je gedacht daar. Nergens kon je over straat zonder dat je mensen achter je hoorde fluisteren of ze zag wijzen, alleen omdat ze verwachtten dat je ook weer wat illegaals van plan was. Dat is de reden waarom mijn ouders besloten dat het beter zou zijn om in Amerika te gaan wonen. Helaas wil ik nu wel graag terug, terug naar waar ik vandaan kom. Mijn reputatie maakt me daar toch niets meer uit.
'We zijn al halverwege... Nog 80 kilometer.'

Anoniem
Landelijke ster

Paran0id schreef:
"Hm.. seemed obvious to me. I mean, did you see that look on your face? Hell, that man might as well be dead by now if you weren't driving."
Ze moest wel een beetje grinniken om zijn opmerkingen, al duurde het niet lang voor het weer wegvaagde tot haar neutrale gezichtsuitdrukking. Het viel niet te ontkennen dat het wel mooi klonk hoe hij sprak in zijn eigen taal. Alina vond het altijd wel leuk om aan te horen hoe mensen spraken zonder dat ze er ook maar een woord van kon vertalen. De klanken waren gewoon.. anders. Geen idee waarom ze er zo over dacht, het waren een van de gedachten die zo in een keer door haar hoofd konden gaan.
Geleidelijk liet ze zich nog wat tegen de autodeur zakken, haar hoofd steunend op haar hand. Haar elleboog opnieuw geplaatst op het kleine oppervlak tegen de zijkant. Proberende om wakker te blijven bleef ze pogingen doen om haar ogen open te houden en gefocust te blijven. Wellicht was Giuliano van plan om haar heel ergens anders te brengen dan het plan was. Er stond een prijs op haar hoofd, wat zou hij anders doen? Zijzelf had er in elk geval over nagedacht wanneer ze in zijn schoenen had gestaan. Het was niet niets, daarbij; hoe goed kende hij haar nou? Amper. Mocht het het geval zijn zou ze niet eens verbaasd zijn. Een onhoorbare zucht verliet haar mond, luisterend naar zijn verhaal. Het kwam haar bekend voor hoe hij het overbracht, ookal was zijn situatie niet te vergelijken met de hare. Verschillende families, verschillende motieven en redenen voor het voegen bij de bende.
"Ahh, een back-up plan? Welcome to the club, Vale," zei ze hem met een geringe grijns. Haar hand liet ze door haar blauwe lokken gaan, wegstrijkend langs haar oren om ze niet in de weg te laten zitten. Ze moest toegeven; ze had erger gezelschap kunnen hebben. Hij was geen vriend, maar ze begon zich te beseffen dat ze niet hoefde te klagen. Honderden anderen had ze kunnen bedenken waarmee het inmiddels een oorlog zou zijn geworden. Vergeleken daarmee kon ze het met hem nog wel een tijdje volhouden.
Haar oogleden voelden steeds zwaarder tot een punt waarop ze ze onmogelijk meer open kon houden. Alina voelde zichzelf wegzakken in haar gedachten, haar omgeving een grote waas geworden en geen flauw benul waar ze zich bevond. Enkel het verlangen naar de slaap die ze tekort was gekomen afgelopen dagen kwam bij haar voor.

LadyStardust
YouTube-ster

LadyStardust schreef:
'You've got a point there... Busy roads just frustrate the living hell out of me.' Antwoord ik lachend, waarna ik voor enkele seconden opzij kijk, naar Alina. Niet veel later heb ik mijn ogen echter alweer gericht op de weg die voor ons ligt. We zijn al over de helft, dus lang zal het niet meer duren.
Haar reactie laat me even lachen, maar toch ga ik er niet op in. Het was nooit mijn plan geweest om me aan te sluiten bij de maffia, alleen om gezien te worden als een back-up plan. Maar wat had ik dan ook verwacht? In Italië was mijn oom een vrij machtig persoon en het had dus ook niet lang geduurd voordat ik in aanraking kwam met de maffia. Toch wist ik me erbuiten te houden tot mijn vijftiende. Vanaf toen wist ik eigenlijk wat me te doen stond. Helaas woonde ik toen al in Amerika en zelf teruggaan naar Italië kon helaas nog niet. Daarbij zouden mijn ouders het nooit goedkeuren, omdat ze waarschijnlijk al wel hadden verwacht dat dit vroeg of laat zou gaan gebeuren. Het komt dan ook door mijn oom, Graziano Petrucci, dat ik bij Red's bende kwam. Red en Graziano waren eigenlijk gewoon elkaars back-up plan en zodra mijn oom Red vertelde over mij, wist hij wat hem te doen stond.
Zodra ik opschrik uit mijn gedachten, eigenlijk uit het niets, merk ik dat Alina in slaap is gevallen op de stoel naast me. Het zorgt ervoor dat ik even lach, maar verder laat ik haar maar slapen. Ik wist wel dat ze moe was... En ik zal haar wel weer wakker maken als we bij onze bestemming aan waren gekomen, wat nu nog maar zo'n zeventig kilometer rijden was.
Ruim een uur later rijd ik de stad in, opnieuw die verdomde drukte! Even rol ik met mijn ogen en houd het dossier bij me in de buurt, gewoon voor het geval dat. Uiteindelijk rijd ik een soort buitenwijk in, met hier en daar wat neon lichten. Na een keer diep gezicht te hebben parkeer ik de auto, voor een gebouw dat de plek lijkt te zijn waar we heen moeten. Voorzichtig maar ik Alina wakker. 'We zijn er.'

Anoniem
Landelijke ster

Paran0id schreef:
Flashback;

Met trillende handen keek ze neer naar de grond, haar ogen verwijd van angst. Het mes wat ze net nog in handen had genomen in de wanhopige poging om zich te beschermen, liet ze met een harde klap op de harde ondergrond vallen. Haar adem versnelde naar een tempo wat Alina nog nooit meegemaakt had, starende naar het bloedbad alsof ze werkelijk niet kon bevatten wat er zojuist was gebeurd. Haar mond wilde ze opentrekken. Ze wilde schreeuwen van woede, maar tegelijkertijd voelde ze de tranen achter haar ogen branden. Enkele druppels baanden zich een weg langs haar wangen naar beneden, hoewel ze geen enige moeite deed om ze weg te vegen. Onbeweeglijk bleef ze er staan, haar lichaam net zo levenloos als die van haar broeder en ouders op de grond. Seconden, minuten, wellicht uren naar haar inzien, gingen aan haar voorbij, als ze er geschokt bleef staan. Het was het geluid van de sirenes en de stem door de intercom die haar lieten ontwaken en haar tot rede brachten. Ze moest maken dat ze wegkwam, en wel nu.

Ze nam een stevige greep waar op haar schouders. Zacht werd ze heen en weer geschud, al was het genoeg voor Alina om gelijk wakker te worden. Haar ogen schoten abrupt open, haar lichaam lichtelijk geschrokken overeind gekomen. Razendsnel greep ze met haar handen naar de twee polsen en duwde ze bij haar weg. Het was haar blik die ze opzij liet glijden, die haar ervan had weerhouden om verder te gaan. Giuliano's gezicht zag ze voor zich. Was ze dan echt in slaap gevallen?
"проклятие, Vale," vloekte ze, ergens opgelucht om zijn blije uitdrukking te spotten in plaats van een random maffiosi. Was het iemand anders geweest dan had ze geen moeite gedaan om zich in te houden. Opnieuw probeerde ze tot adem te komen en veegde met haar hand wat zweet van haar voorhoofd weg, wat ze blijkbaar aan de nachtmerrie had overgehouden. Mensen moesten haar niet zomaar onverwacht laten schrikken. Het bracht weinig goeds met zich mee.
"Doe dat nooit meer, wil je?"

LadyStardust
YouTube-ster

LadyStardust schreef:
Doordat Alina me redelijk hard weg duwt, kom ik tegen de deur naast me aan en stoot ik mijn hoofd natuurlijk ook weer. 'Buongiorno bella, goed geslapen?' Vraag ik een beetje lachend, waarna ik pijnlijk over mijn achterhoofd wrijf en haar even aankijk. Dan pas valt het me op dat er duidelijk iets mis is. 'Are you okay?' Mijn stem veranderde van vrolijk naar redelijk bezorgd, mijn glimlach verdween en maakte plaats voor gefronste wenkbrauwen.
Toch was het misschien beter om er later over te praten. We hadden nu nog wat werk te doen. Nog snel haal ik de foto van de jongen uit het dossier en verliet toen de auto, met de sleutel inmiddels alweer in mijn jaszak. Hopelijk zal ons bezoek niet al te lang duren, want dit was een plek waar ik nog niet dood gevonden wilde worden. Zeg maar vast gedag tegen je waardigheid, Giuliano. Toch kon ik geen lach onderdrukken, voornamelijk omdat ik wat nerveus was om naar binnen te gaan. Zo laag wilde ik gewoon niet zinken, het was gewoon niet mijn stijl. Even trok ik mijn stropdas recht en keek ik naar Alina, met een wat ongemakkelijke glimlach.
Toch moesten we naar binnen en beter maakte ik er geen probleem van. 'Che questa sia l'ultima volta.' Fluisterde ik bijna smekend, voordat ik het gebouw binnenliep. De muziek en de felle neon lichten zorgden ervoor dat ik even in de lach schoot, maar tegelijk dat ik een klein stapje achteruit zetten. Al snel had ik mijn serieuze blik weer herpakt, al kon je duidelijk zien dat ik mijn gelach amper binnen kon houden. Nog geen minuut later kwam er een schaars geklede vrouw naar me toe gelopen, 'Hey boy, what's your name?' Haar stem was amper te horen over de harde muziek die over te horen was, maar ik kon alsnog haar irritant hoge stem verstaan. 'Valentino, but that't not your business. I'm looking for the mother of this child.' Antwoorde ik, waarna ik haar de foto liet zien van de jongen. Ze bekeek hem grondig maar schudde toen haar hoofd.

Anoniem
Landelijke ster

Paran0id schreef:
Een diepe zucht rolde over haar lippen, opnieuw wrijvend in haar ogen om de slaperigheid wat weg te laten gaan. Aan de klok te zien was ze waarschijnlijk niet meer dan een uurtje, hooguit anderhalf uur van de wereld geweest. Tijd die wat verschil voor haar had kunnen maken, wanneer ze een klein slaaptekort had gehad. Nu had het enkel voor nog meer vermoeidheid gezorgd dan het eerder geweest was.
"Hm..," kermde ze zacht. "Ik heb wel eens beter geslapen. Misschien moet ik de volgende keer maar een bed proberen in plaats van een autostoel." Wat stijfjes greep ze met haar hand naar haar nek en begon een paar kleine bewegingen te maken om het wat losser te krijgen. Hoewel Alina van alles gewend was, was het slapen in een auto nieuw voor haar. Ze bezat er immers zelf geen; ze had haar Indian, waar ze naar haar zin genoeg aan had. Ook vond ze het onnodig en daarbij ongelooflijk duur om er een aan te schaffen. De motor werkte precies zoals een voertuig als deze ook werkte, en tevens bracht het haar naar de punten waar ze moest zijn. Ze zag geen enkele reden in om al haar geld te spenderen aan een duur luxe voertuig als de Alpha Romeo waarmee ze op pad waren gestuurd.
Op zijn bezorgde blik reageerde ze vrij weinig, op een knik na. De jongen zou er weinig baat bij hebben om haar verhalen aan te horen. Ook kon ze zich voorstellen dat hij er niet op zat te wachten om naar haar problemen te luisteren. Het leek Alina dat hij zelf ook wel zijn eigen leven had om zich druk over te maken, zij in elk geval wel.
Met een gedwongen glimlach naar Giuliano gericht, stapte ze uit de auto en niet veel later in de club. De beat van de muziek luid door de ruimte galmend, te luid. Neon lichten schenen overal, waaronder in haar ogen, en zorgden wederom voor irritatie. Toch wist Alina dat het nu voornamelijk kwam door haar tekort aan rust. Ondanks alles week ze niet af van hun doelen en liep ze langs de jongedame die Giuliano bezig leek te houden, gelijk door naar de bartender die haar op het begin op was gevallen. Uit ervaring wist ze dat als ze iets moesten weten, ze bij een jongen als hem moesten zijn. Elke klant, en daarbij ook de werknemers gerekend, hadden ze voorbij zien komen. Ze zette een overdreven glimlach op en schoof aan op een van de vele barkrukken, die op dit moment nog leeg waren. Haar kin steunend op de binnenkant van haar handpalm, haar elleboog op het houten blad. Glimlachend volgde ze zijn bewegingen tot het moment waarop hij voor haar tot stilstand kwam en ze oogcontact maakten.
"Excuse me, can I ask you something?"

LadyStardust
YouTube-ster

LadyStardust schreef:
Voor een moment keek ik opzij naar Alina, die langs me heen liep. 'It's been great talking to you and all, but I have to stay with her.' Zeg ik dan maar snel tegen de vrouw, die achterom keek. 'Is that yer girlfriend, sweety? That explains a lot... Well then go!' Ze lachte een beetje en leek eindelijk door te krijgen dat we hier niet waren voor alles wat zij dacht. 'Uhh... Yes, she's my girlfriend, and I have to go now, bye.' Zei ik nog snel, voordat ik naar Alina toeliep, die wat vroeg aan de bartender. Alina was een mooi excuus om weg te komen bij de vrouw, maar nu had ik één probleem. De vrouw dacht dat Alina mijn vriendin was. Met een vrolijke glimlach sloeg ik mijn arm rond haar schouders en kwam wat dichter bij haar staan. 'Pretend you're my girlfriend, no questions, just roll with it.' Zei ik zacht tegen haar, om het allemaal te verklaren. Het maakte de hele situatie absoluut niet beter en ik zou willen dat ik een beter excuus had bedacht, maar dat ging nu niet meer. Voor een moment keek ik Alina aan, met gefronste wenkbrauwen en een blik van pure spijt in mijn ogen, hopelijk had ze door dat ik het ook niet zo wilde, maar het moest maar even. 'I'll explain it once we get out of this horrible place.' Voegde ik nog snel aan mijn vorige zin toe.
Sinds Alina de aandacht van de barman al had weten te trekken en hem duidelijk ook al wat had gevraagd, haalde ik opnieuw de foto tevoorschijn van de jongen. 'Do you know this child, or his mother?' Vroeg ik, zodra hij de foto had gezien. 'Looks like a kid from one of the girls who worked here... Maybe Natasha knows... Just go through that door and tell her that Felix send you.' Hij wees naar een deur waar duidelijk op werd aangegeven dat alleen medewerkers e naar binnen mochten, maar de man zei zelf dat we naar binnen mochten, dus liep ik er maar op af, met de foto nog in mijn hand.

Anoniem
Landelijke ster

Paran0id schreef:
“Yeah, sure,” Was het antwoord van hem geweest. Een vriendelijke glimlach betwistte zijn lippen, zijn ogen glinsterend in het licht van de felle lampen die eens om de zoveel tijd langs kwamen en op hen gericht stonden. Zijn blonde haar viel erdoor meer op, al werd haar aandacht vooral getrokken naar zijn diepe blauwe/groene ogen. Alina moest hem meegeven dat hij geschikt was voor het werk in de club; hij was werkelijk het totaalplaatje. Leuk om naar te kijken, zeker voor de feestgangers. De club zelf bracht voor haar afkeer met zich mee, maar zijn aanwezigheid maakte het ergens een beetje goed. Ongemakkelijk was het tenminste niet meer.
Ze wilde hem vanalles vragen, had haar geloofwaardige gezicht opgezet en zelfs charmant naar hem geglimlacht, alsof ze weg aan het dromen was in zijn ogen. Ja, ze had zo haar skills voor het acteren. Wanneer het moest kon ze het wel zeker tevoorschijn toveren. Voor de rest was het een en al gokwerk hoe de jongen erop zou reageren.
"I was wondering if-"
Ze nam beweging vanuit haar ooghoeken waar, een herkenbaar gestalte naast haar terechtgekomen. Een arm om haar schouders, zijn lichaam dichterbij dan Alina tot gemakkelijk achtte. In zekere zin kreeg ze de neiging om hem een stomp in zijn maag te geven, om hem een lesje te leren. Het was voor haar een aanlokkelijk idee. Zijn verklaring gaf haar echter genoeg redenen om zich in te houden, en na kort haar kaken op elkaar gezet te hebben uit protest liet ze haar woede voor even varen. Dezelfde glimlach keerde terug op haar gezicht, als ze dichter tegen hem aan kwam staan om het geloofwaardiger over te laten komen. Ze hield verder haar mond verstandig gesloten voor ze dingen zou zeggen die hen geen van beide zouden helpen. Giuliano leek een prima zaak voor elkaar te hebben, ookal had zijzelf ook een optie achter de hand liggen. Ze schonk de bartender geleidelijk nog een lieflijke glimlach, hoewel ze vanbinnen lichtelijk kookte van woede. I'm gonna kill you, Vale, dacht ze bij zichzelf. Oh hell, I will.
Dankbaar was ze wel, zodra de jongen hen doorverwees naar iemand waarvan hij dacht die ze kon helpen. Haar hoop op veel bruikbare informatie was verdwenen geweest in de tussentijd. Het was een krot waarvan ze niet kon wachten om het achterwege te laten en er ver vandaan te rijden. Bovendien hielpen de arrogante blikken van de meiden er ook niet bij. Alina liet zich niet kennen natuurlijk en gaf ze in de tussentijd een demonische blik terug, na ze beide beleefd de jongen achter de bar bedankt hadden en ze opweg waren naar de vrouw waar hij hen over verteld had, Natasha, zoals ze blijkbaar genoemd werd.
Bij de aankomst van de aangewezen deur nam Alina dit keer het voortouw, en duwde de deur voorzichtig open. Haar ogen voor enkele seconden verblind door de spotlights die er schenen. De aanwezigheid van een van de vrouwen, die dan blijkbaar Natasha was, was verder onvermijdelijk. Haar gegrinnik verraadde haar locatie; net achter de make-up tafels.
"What do you want, darling?" klonk haar hoge stem, overdreven maar ergens vriendelijk. Herkenbaar.
Ze stapte wat meer naar binnen en maakte ruimte voor Giuliano, gevolgd door haar zoveelste neppe glimlach.
"I'm sorry to bother you, miss. We're just looking for someone, and Felix told us to search here."

LadyStardust
YouTube-ster

LadyStardust schreef:
Alina's reactie liet me meteen zien hoe ze over het plan dacht, al volgde niet veel later een glimlach. Gelukkig speelde ze mee, maar erg blij was ze er natuurlijk niet mee. De barman daarin tegen leek het allemaal wel prima te vinden, natuurlijk, wat moet hij er ook van zeggen? Zijn instructies waren gelukkig ontzettend bruikbaar, waardoor er een glimlach op mijn gezicht verscheen.
Even keek ik om me heen, de club door, wat achteraf een slecht idee bleek te zijn, aangezien het er alleen maar voor zorgde dat ik me nogal ongemakkelijk begon te voelen. Op plekken als deze wilde ik niet dood gevonden worden. Mijn waardigheid was dan ook iets wat ik gewoon verloren had, tenminste, zo voelde het. Hopelijk zouden we hier snel weg zijn, en wist die Natasha waar we heen moesten, of tenminste waar de moeder of het kind was.
Zodra ik door de deur stapte kneep ik mijn ogen even dicht. Het was een stuk feller dan de neon lichten in de club zelf. Toch opende ik mijn ogen weer en raakte er al snel gewend aan. Plotseling hoorde ik een vrouw lachen, dat moest haar wel zijn. Maar voor ik mijn mond open kon trekken om wat te zeggen begon ze zelf al te praten. Haar stem was precies zoals ik hem verwacht had. Hoog, overdreven en voor mij redelijk irritant, maar typisch. 'Well, dear, who are you looking for?' Zonder te aarzelen haalde ik de foto tevoorschijn en liet ik het aan de vrouw zien. 'This kid, or his mother.' Zei ik erbij, waarna ze de foto vastpakte en hem goed bekeek.

Anoniem
Landelijke ster

Paran0id schreef:
Aan had blik te zien herkende ze de jongen op de foto, zodra het voor haar gehouden werd. Of althans; ze herkende iets. Haar ogen verwijdden zich voor even, enkele seconden hoewel Alina het wel door had gehad, voor ze terugkeerde naar haar neppe glimlach. Walgelijk om te zien hoe nep de mensen waren in de bar. Zo ervaarde ze het in ieder geval zelf wel, blijkbaar dachten de bezoekers er anders over. Langzamerhand begon de zaal vol te stromen met mensen, klaar voor een of andere show. Stelletje idioten.
"I don't know the kid. But he does remind me of someone," werd ze toegesproken. Gelijk trok ze Alina's aandacht weg van het groeiende publiek achter de kleine opening van de gordijnen. Ze zette opnieuw met afkeer een glimlach op en probeerde zich netjes te houden. Ze konden geen argwaan gebruiken dit keer.
"We used to have some showgirls around here. One of them, oh lord what was her name again.." Voor even werd er gezwegen terwijl ze moeite deed om na te denken. Haar gezicht trok wat bij, al maakte het haar naar Alina's mening zeker niet mooier. Ze was en bleef een barbie, geen twijfel over mogelijk.
"I can't remember. But believe me; you'll recognize her once you see her around. She has dark brown hair, very long for her age. Blue eyes just like this boy seems to have. Oh, and she has some sort of tattoo on the left side of her face." Natasha's hand gleed langs de zijkant van haar linkerwang als aanwijzing. Weinig informatie voor de lange reistijd, helaas. Ze had zo verwacht om wat meer details te kunnen horen of tenminste een naam. Misschien hadden ze dan toch ergens anders moeten zoeken, of meer vragen aan Red moeten stellen.
Ze probeerde zich serieus te houden en haar irritatie te verbergen door de vrouw een kleine dankbare knik te schenken. Duizenden andere plaatsen waar ze liever had willen zijn, vragen die ze liever beantwoord had willen hebben. Echter was het het kleine beetje info waarmee ze vooruit moesten komen..
Met een bedankje verlieten zowel zij als Giuliano de backstage ruimte. Het harde geluid van de muziek keerde weer, evenals de lichten die ze nu wel kon vervloeken. Een zucht rolde over haar lippen, als ze Giuliano achter zich liet en met flinke stappen naar de bar toeging. Dezelfde jongen stond er nog te wachten, zijn ogen momenteel op haar gericht. Ze had een drang naar alcohol gekregen. En waarom zou ze ook niet? Hij wist immers niet eens wie ze was, no way dat hij haar ervan zou verdenken.
Alina zette een verleidelijke glimlach op, haar hand richting een van de foto's op de muur gewezen. Haar ogen waren daarentegen allang langs de flessen drank gegaan die zich net onder de bar bevonden. Zijn aandacht was onafgeweken van haar, gelukkig.
"Who are they?" vroeg ze, zogenaamd belangstellend. De jongen had zijn verstand schijnbaar op nul staan vandaag. Hij draaide zich zonder na te denken met zijn rug naar haar toe en bekeek de foto aandachtig. Zijn uitleg liet ze geheel langs zich heen gaan. Hoe hij ook kon denken dat ze geïnteresseerd was in het verhaal van de bar? Razendsnel greep ze een van de flessen sterke drank weg zonder enig geluid te maken. Ze kreeg ze gemakkelijk te pakken, te gemakkelijk. Ze begon zich ergens af te vragen hoe het zat met de beveiliging bij de club. Kort grijnsde ze naar Giuliano achter zich, waarna ze hem wenkte en zich uit de club haastte.
"That idiot."

LadyStardust
YouTube-ster

LadyStardust schreef:
De vrouw gaf een redelijke beschrijving van de moeder van het kind, en met de tatoeage zal ze zeker wel opvallen. Nu moesten we er alleen nog achter zien te komen waar ze woonde. Misschien was ze inmiddels al wel verhuisd en was ze niet meer in deze stad. Ze konden onmogelijk het hele land afzoeken, verdomme. Amerika was groot en voor hoever zij wisten kon de vrouw allang met haar kind ergens in Europa wonen... Australië for fucks sake.
Toch bedankte ik de vrouw en liep ik met Alina weer terug de club in, waar mijn humeur niet bepaald beter werd door de luide muziek en de felle lichten. Verbaasd trok ik een wenkbrauw op zodra ze weg liep, terug naar de bar. Wat had ze daar nu nog te zoeken? Die jongen had ons verteld wat hij wist... Niets. Dan zie ik het. Zodra hij zich met zijn rug naar haar toe draait pakt ze een fles, waardoor ik even lach. Snel loop ik met haar de club uit als ze me wenkt.
Eenmaal buiten begin ik al helemaal te lachen. 'Sei davvero pazzo... A whole fucking bottle, Alina?' Weet ik uit te brengen, tussen mijn gelach door. Hoe de jongen het niet door had gehad was voor mij een raadsel, maar veel boeide het me niet, sinds wij nu gewoon een hele fles drank hadden. Toch was ik zelf geen grote drinker, dus waarschijnlijk zou het grootste gedeelte naar haar toe gaan, maar dan nog... Hoe kon hij zo dom zijn?! 'Let's get the fuck away from this place.' Grinnik ik, waarna ik terugloop naar de auto, en zoals gewoonlijk de deur voor haar openhoud. Even wacht ik tot ze is ingestapt, voordat ik naar de bestuurderskant rijd en zelf ook maar plaatsneem. Nog zacht lachend start ik de auto, en rijd ik weg bij de club. Eerst maar eens opzoek naar een hotel. 'Let's find a hotel.' Mompel ik dan. 'Oh by the way, I expect we have to share a hotelroom, otherwise, you'll probably get recognized and they'll call the police. Non preoccuparti, I'll sleep on the couch or whatever.' Het zou geen slim idee zijn als ze een kamer zou boeken en haar naam moest geven, noch als ze haar naam gewoon moest geven, dus beter zetten we alles op mijn naam.

Anoniem
Landelijke ster

Paran0id schreef:
Zijn gelach liet haar wel grinniken. Alina had het jaren geleden ook niet van zichzelf verwacht hoe haar leven er op dit moment uitzag. Van buitenlandse tiener naar voortvluchtige voor de politie. Een hele familie waar ze op kon bouwen tot.. ja, niets eigenlijk. De oude haar was weg, samen met alle personen waar ze aan gehecht was. Haar thuis daarbij meegenomen; zodra ze een voet in het gebouw zette zou ze opgewacht worden door de politie. Hoe ze het toch voor elkaar had gekregen?
"They're lookin' for me anyway. This'll make no difference to my sentence, so I might as well enjoy the freedom."
Eigenlijk was het een leugen geweest. Het zou wel degelijk verschil voor haar uitmaken, zodra ze de echte moordenaar gevonden zou hebben. Nu was het enkel en alleen een van de dingen waar ze van beschuldigd zou worden.
Bij het openhouden van de deur glimlachte ze dankbaar naar hem, die enigszins verwaterde wanneer ze plaatsnam in de auto. Alsmaar bleven haar gedachten terugkeren naar eerder die dag. De nachtmerrie die ze avonden opnieuw leek te beleven. Alina vond er geen ontkomen aan, en met elke keer dat ze hem zag vond ze hem enger worden. Ze probeerde haargedachten ervanaf te zetten en draaide al snel de dop van de fles eraf. Schaamte had ze niet, niet tegenover een ander lid van de maffia. Ze ging ervan uit dat hij wel wist hoe het voelde om de druk op je schouders te voelen. Ze zou het ongeloofwaardig vinden als hij het zou ontkennen, iedereen had wel zo zijn momenten.
Zonder ook maar een blik te werpen op wat voor drank het precies was zette ze de fles aan haar lippen. Het kostte haar immers maar een korte tijd voor ze doorhad wat er in haar mond vloeide. "Hmm.. водка."
Na een paar flinke slokken nam ze een kleine afstand, de fles aanrijkend naar Giuliano. Ondertussen had ze meegeluisterd naar zijn voorstel. Ze begon honger te krijgen, maar het zou nog wel even wachten. Eerst een hotel vinden.
"Yeah, sure," zei ze toestemmend. Zijn ideeën over een gedeelde kamer kon ze niet waarderen. Alina stelde privacy op prijs, zeker nu ze nog een lange tijd bij hem opgesloten zou zitten. Damn.
"We'll have to, I guess. Apparently I'm famous now," mompelde ze sarcastisch.
"Sort of."

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld