Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

Forum

Startalk

Blogstatistieken

Vriendenbeheer

Facebookvrienden uitnodigen

14 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

Orpg ft. Demish

Demish
Internationale ster

Demish schreef:
‘Wil je me vertellen wat er is gebeurd?’ vroeg Yael. Ik wist niet of ik dat wel moest doen. Waarschijnlijk had zij een scenario in haar hoofd waarin ik met Zeff had gepraat en hem vervolgens af had gewezen, wat hij niet goed op zou hebben gepakt, maar dat was totaal niet wat dit was. Het zou het ook nooit kunnen zijn. Yael was echter mijn beste vriendin en ik hoorde eigenlijk wel dit soort dingen met haar te delen. Ik begreep echter niets van wat Zeff me net had verteld, dus hoe zou ik zoiets ooit kunnen uitleggen aan een ander?
‘Hij zei gewoon behoorlijk wat stomme dingen. Hij verzon van alles en hij deed alsof hij meer van mijn leven af wist dan ikzelf.’ Ik wilde er niet verder op in gaan. Ik kon Yael niet vertellen dat deze jongen het had gehad over speciale, misschien wel magische, krachten en dat hij had gezegd dat ik was geadopteerd. Zoiets kon ik niet geloven. Ik weigerde het te geloven. Voor zover ik wist, was ik altijd al bij mijn ouders geweest. In mijn ogen was ik echt hun dochter en ik had ook altijd gedacht dat we op elkaar leken. Zowel in het innerlijk als in het uiterlijk. Ik had bruine haren en ik had altijd gedacht dat ik die van mijn moeder had gekregen. Daarnaast nam mijn vader niets aan zonder het zeker te weten, zonder dat hij bewijs had. Die eigenschap had ik ook? Daarom vond ik het ook moeilijk om ook maar na te denken over geloven wat Zeff net had verteld.
We liepen in stilte naar huis. Eenmaal bij mijn voordeur nam ik afscheid van Yael en liep ik naar binnen. Mijn moeder was nog aan het werk, maar mijn vader zat aan de keukentafel. Ongetwijfeld ook aan het werk, want hij had zijn laptop voor zich en een geconcentreerde uitdrukking op zijn gezicht. Ik liet mijn rugzak van mijn schouder glijden en liep naar de keuken om daar een flesje met sap uit de koelkast te pakken. Ik bleef in de deuropening staan en keek bedenkelijk naar mijn vader. Het kon nooit zo zijn dat Zeff gelijk had en dat deze man niet mijn echte vader was. Ik had zo vaak gehoord dat ik op hem leek. Zoiets kon alleen als je familie was. Dus Zeff had alles bij elkaar gelogen, dat kon haast niet anders. De vraag was alleen waarom hij dat had gedaan en waarom hij had gekozen om achter mij aan te gaan.

Ro2002
Wereldberoemd

ro2002 schreef:
TS

De wekker ging af, ik drukte hem af en rekte me even uit. Dit was de eerste nacht dat ik weer in de bed&breakfast sliep, sinds ik Rain alles had verteld, had ik de gewoonte gehad om bij haar in de achtertuin te slapen, zonder dat ze het door had natuurlijk, maar vandaag moest ik goed uitgerust zijn. Vandaag was de eerste dag van het plan om Rain iets nuttig te leren.

Ik kwam soepel uit bed en voelde me weer wat opgewekter. De voorbije week had zo nutteloos aangevoeld en ik was blij dat ik nog eens echt iets kon ondernemen. Ik had het gevoel gehad dat ik mijn vrienden teleur had gesteld, maar ik had mezelf voorgenomen als Rain het zelf niet wilde uitzoeken, dat ik haar wel zou helpen. Ik zou haar proberen triggeren en anders zou ik haar over een week kunnen laten zien wat ik was, maar dat was het plan b. Het was beter als het van haar zelf kwam in plaats van haar weer de stuipen op het lijf te jagen.

Ik zocht mijn spullen bij elkaar en ging naar beneden waar het ontbijt al klaarstond. Ik begroette de gastvrouw vriendelijk en begon aan mijn uitgebreide aanbod van eten. Marian, de oudere gastvrouw, had al snel geleerd dat ik wel wat meer at dan de gemiddelde jongen. Ik had natuurlijk steeds hier ontbeten om geen argwaan te wekken. Zodra ik klaar was, stond ik recht, zei Marian gedag en liep naar buiten, richting Rain haar school.

Ik voelde vaag de adrenaline door mijn aders pompen. Een teken dat mijn krachten zich aan het opstapelen waren. Ik moest opletten met wat ik deed, want als ik mezelf teveel zou opjutten dan zouden mijn krachten naar buiten komen. Meestal ging zo'n uitbarsting gepaard met een paar ongelukken en dat moest ik absoluut vermijden. Ik kwam ruim op tijd bij de school aan en meldde me bij het secretariaat.

"Meneer Rivera, wat fijn dat u op zo'n korte tijd kon komen," meldde de vrouw achter de balie. Ik glimlachte haar vriendelijk toe. Ze moest eens weten. "Volgt u me maar naar de sportzaal," vervolgde ze, "de leerlingen zijn er zo". Ik volgde haar gehoorzaam mee naar de sportzaal. "Heeft u alles wat u nodig heeft," vroeg de vrouw nog. Ik knikte. "Ja hoor, bedankt, ik ga ze vandaag wat zelfverdediging leren, omdat ik niet weet waar de andere leerkracht mee bezig was en dan kan hij dat gewoon verderzetten als hij weer beter is," antwoordde ik haar. Ze knikte me goedkeurend toe en liep toen terug richting secretariaat. Ik legde wat matten klaar en ging toen op een bankje zitten, wachtend op de bel.

Demish
Internationale ster

Demish schreef:
Het was een week geleden dat ik de vreemde ontmoeting met Zeff had gehad. Ik had hem niet meer gezien, maar toch had ik het gevoel gehad dat hij nog steeds in de buurt was geweest. Ik had zelfs zo vaak om me heen gekeken dat ik mezelf er een beetje gek mee had gemaakt. Ik had Zeff echter nergens meer zien zitten. Dat terwijl ik hem eerst zo vaak had gezien. Misschien was ik wel paranoïde geweest, maar ik had het niet vertrouwd. Alsof hij toch nog ergens was geweest, wachtend tot ik opeens mijn gedachte had veranderd. Iets wat nog niet was gebeurd. Ik geloofde nog steeds niet in zijn verhaal en ik had mezelf geprobeerd af te leiden door me op mijn schoolwerk te storten.
Ik was net op school aan gekomen en ik zat samen met Yael in de kleedkamer. We hadden gym. Het was niet echt mijn favoriete vak, maar ik was er ook niet heel slecht in? Ik vond het in ieder geval niet vervelend en op dit moment kon ik alle afleiding wel gebruiken. Ondanks dat ik het verhaal van Zeff niet geloofde, was het wel door mijn hoofd blijven spoken. Ik kon het niet zo makkelijk vergeten, hoeveel huiswerk ik ook had gemaakt. Ik was toch gaan kijken naar de verschillen tussen mij en mijn ouders. Dat terwijl ik er nog altijd van overtuigd was dat we familie waren, waren me wel wat kleine dingetjes opgevallen.
Ik strikte de veters van mijn gymschoen en bond mijn bruine haren samen in een losse knot, zodat het niet in de weg zou zitten met het gymmen. Yael was ondertussen op me aan het wachten. Ik had nog niet heel erg veel gezegd tegen haar vanochtend, maar ik had niet heel erg veel behoefte om nu te praten. Ik wist ook niet wat er aan de hand was, maar ik kreeg het verhaal van Zeff niet uit mijn hoofd.
Ik kwam overeind van het bankje en liep de kleedkamer uit, gevolgd door Yael. Ik liep de gymzaal in en ik verwachtte om onze eigen leraar te zien, maar in plaats daarvan zag ik het lange, brede postuur van een man. Dat lichaam kon eigenlijk maar van één iemand zijn en dat was ook de reden dat ik abrupt stopte met lopen. Dat zorgde er voor dat Yael tegen mijn rug aan liep.
‘Rain?’ vroeg Yael. ‘Alles oké?’
Ik slikte en hield mijn blik gericht op Zeff, want het was daadwerkelijk Zeff. Ik had echt gehoopt dat ik hem nooit meer zou zien, maar nu stond hij hier. In de gymzaal van mijn eigen school.
‘Rain?’ herhaalde Yael mijn naam, waardoor ik me besefte dat ik ook daadwerkelijk in de gymzaal stond. ‘Jawel,’ mompelde ik, waarna ik snel doorliep naar één van de banken en daar op plaatsnam.

Ro2002
Wereldberoemd

ro2002 schreef:
Ik stond recht zodra ik de bel hoorde om mijn 'leerlingen' op te vangen. Ik vouwde mijn armen achter mijn rug en wachtte geduldig tot ze de kleedkamer uitkwamen. Mijn ogen gleden over de leerlingen die naar buiten kwamen om plaats te nemen op de bank. Zodra Rain me zag hield ze stil, maar ze liep gelukkig niet terug de kleedkamer in, dat was al een klein drama minder. Ik liet mijn ogen over de andere leerlingen gaan alsof ik ook in hen geïnteresseerd was, vanuit mijn ooghoeken hield ik Rain in de gaten.

"Jullie leerkracht is afwezig omdat hij een hersenschudding heeft. Hij was in het bos aan het wandelen en zou toen naar eigen zeggen een wolf hebben gezien, waarop hij is beginnen rennen. Zo is hij tegen een boom gelopen," begon ik toen iedereen zat, "maar maak jullie geen zorgen, de politie kijkt na of er echt een wolf in de bossen hier zit, maar ze gaan ervan uit dat jullie leerkracht in de war is, omdat hij zijn hoofd zo hard heeft gestoten. Trouwens wolven zien mensen trouwens ook niet als prooi en omdat hondsdolheid ook zowat uitgeroeid is, zullen ze niet snel zonder reden aanvallen," ging ik mijn uitleg verder. "Toch zijn er een paar mensen bezorgd over de veiligheid en daarom ben ik dus hier. Ik ga jullie proberen wat zelfverdediging aan te leren, het zal niet opkunnen tegen een groot beest, maar het is toch belangrijk dat je jezelf enigzins kunt beschermen," sloot ik mijn speech af. Ik liet mijn ogen even rusten op Rain om haar duidelijk te maken dat ik dit serieus meende. "Ik ben dan ook een soort expert als het om zelfverdediging gaat, maar dat kun je misschien aan mijn gestalte wel zien. Ik ga gewoon op hen zitten en dan heb ik gewonnen," grapte ik om het ijs een beetje te breken. Ik hoopte dat ik niet al te dreigend overkwam en meer als een soort bondgenoot. "Oké, we gaan het als volgt doen, ik vorm paren op basis van grootte, jullie gaan bij de mat staan, ik doe een oefening voor en jullie proberen die na te doen. Ik ga dan rond om te kijken of het lukt," zei ik met een vriendelijke glimlach.

Ik vormde paren tussen de leerlingen die opgewonden babbelend naar een mat liepen. Wat ze normaal dan ook tijdens gym deden, dit leek hen enthousiast te maken, dus ik vermoedde dat ze hier vooral de basisdingen deden die ze overal gaven. De klas was oneven en ik liet Rain tot het laatste staan. "Rain zou jij mijn partner willen zijn, die samen met mij de oefeningen voordoet? Je hoeft je geen zorgen te maken, ik ga je geen pijn doen," zei ik tegen haar. Ik keek haar vragend aan. Ik zou haar niet dwingen, als ik dat deed, zou ze heel deze les haten en er niets van leren en ik wilde laten zien dat ik echt wel iets om haar mening gaf, na onze slechte start.

Demish
Internationale ster

Demish schreef:
Ik snapte niet waarom hij hier was. Misschien had ik het dan toch goed gehad en was hij wel degelijk in de buurt geweest, zelfs als ik hem niet had kunnen zien. Het was geen toeval dat hij nu inviel voor onze leraar. Ik wist niet of hij zoiets kon beïnvloeden, maar daar begon het wel op te lijken en dat deed me niet echt veilig voelen. Dat terwijl je dat gevoel juist wel zou moeten hebben op school. Van het verhaal over de wolf geloofde ik al helemaal niets. Het was jaren geleden dat er een wolf in de bossen had gelopen. Misschien was dit een slappe smoes om zijn eigen acties te verbergen. Wie weet wat hij met mijn gymleraar had gedaan.
Ik had mijn armen over elkaar geslagen en keek zuchtend toe hoe Zeff iedereen op grootte indeelde. Ik was lang niet de kleinste in de klas en ik wist heel zeker dat er wel meerdere meisjes waren die ongeveer mijn lengte hadden, maar toch wist Zeff het voor elkaar te krijgen om mij als laatste over te houden. Daar had hij rekening mee gehouden, dat kon niet anders. Hij had het gewoon zo uitgerekend dat ik uiteindelijk tegenover hem zou moeten staan. Iets wat ik liever niet wilde, maar de hele klas keek onze kant op en daardoor voelde ik de druk om ja te zeggen. Daarnaast gunde ik het ook niet iemand anders om tegenover hem te staan.
‘Oké,’ stemde ik toe. Ik liep samen met Zeff naar het midden van de mat, zodat ieder duo goed zicht op ons had. Ik keek over mijn schouder naar Yael. Volgens mij begreep zij ook niet helemaal wat er hier gebeurde. Ik wist dat Zeff niets kon doen nu we in een grote groep stonden, maar dat betekende niet dat ik het fijn vond om tegenover hem te staan.
‘Hoe moet ik staan?’ vroeg ik aan Zeff. We hadden nooit echt zelfverdediging gehad. Ergens was het ook best wel vreemd om zoiets bij gym te doen. Natuurlijk moest iedereen zichzelf kunnen beschermen, maar Zeff had hier niet zomaar voor gekozen. Volgens mij stond je deze oefeningen best dicht op elkaar. Misschien was dat wel de hele reden dat hij hier was. Ik was niet gevallen voor zijn vreemde verhaal en nu probeerde hij het op een andere manier. Ik hoopte dat de les zonder problemen zou verlopen. Hoe sneller ik weer uit deze gymzaal was, en weg van Zeff, hoe beter.

Ro2002
Wereldberoemd

ro2002 schreef:
Ik glimlachte even schuldbewust naar Rain, toen ik zag dat ze echt wel doorhad dat ik haar expres met mij had ingedeeld. Ik was opgelucht dat ze er gewoon mee akkoord ging en naast me kwam staan. Haar geur drong mijn neus binnen. Na dagen enkel vaag haar geur te hebben moeten ruiken, deed het deugd om haar nog eens gewoon te ruiken. Ze rook sowieso anders dan de mensen random haar heen. Haar geur bezorgde me een lichte kriebel in mijn neus. Het viel me op dat ze niet enkel anders rook, maar ook nog eens behoorlijk lekker rook. Ik verschoof die gedachte aan de kant en focuste me weer op de les.

"Oké, eerst en vooral ga ik jullie leren tackelen. Dit verrast vaak je tegenstander en geeft je een voorsprong om weg te komen," zei ik tegen de leerlingen. Ze waren allemaal geconcentreerd naar me aan het kijken. Ik wist niet of dat kwam omdat ze me zo interessant vonden of omdat ze bang waren dat ik anders boos zou worden. Ik gokte op een beetje van allebei. "Jullie gaan elkaar om de beurt tackelen, dus én iemand staat naast de mat en een ander er op zodat hij of zij zeker op de mat valt met zijn hoofd. Probeer elkaar ook niet te hard te laten vallen. Ik ga het nu even voordoen en dan kom ik rond om te kijken of het lukt," ging ik verder met mijn les. Dit was niet eens zo raar. Als ik het bekeek als een stoeipartij met mijn vrienden, waarbij we elkaar nieuwe dingen leerde, voelde ik me al veel comfortabeler. Ik ging naast de mat staan zodat Rain erop kon staan. "Rain, vind je het oké als ik mijn handen op je middel leg, zodat als je valt je, ik je langzaam kan neerleggen," zei ik luid genoeg zodat de leerlingen me zouden kunnen horen. Ik had geen zin om een klacht te krijgen wegens ongepast seksueel gedrag met een leerling.

Ik hoopte dat ze ja zou zeggen, niet enkel en alleen voor haar veiligheid, besefte ik me. Door dagen achter Rain aan te lopen, er steeds voor zorgend dat ze veilig was, had ik een raar soort genegenheid voor haar ontwikkeld. Ik voelde me verbonden met haar, ook al was dat gevoel waarschijnlijk niet wederzijds. Dat besef beangstigde me enigszins omdat wat Rain ook zou beslissen, ik zou er nooit helemaal blij mee zijn. Als ze hier bleef, was ik haar kwijt en kon ik haar niet meer beschermen, maar als ik haar meenam, zou ze in nog meer gevaar zijn. Voor het eerst sinds ik de opdracht had gekregen om Rain te zoeken en te overtuigen om mee te gaan, wenste ik dat het om iemand anders ging.

Demish
Internationale ster

Demish schreef:
Op dit moment kon ik niet veel doen. We stonden letterlijk midden in de groep en de meesten hadden hun ogen op ons gericht, waarschijnlijk omdat ze de opdracht goed wilden uitvoeren. Voor hen was Zeff gewoon een invaller, iemand die ze misschien één of twee weken zouden zien tijdens de gymles. Al wist ik vrijwel niks van Zeff. Alleen zijn naam, gepaard met het verhaal wat hij aan me had verteld. Een verhaal wat ik nog altijd niet geloofde, maar dat alles maakte het alleen maar vreemder dat hij nu hier was. Hij had het op me gemunt en erge was dat hij door leek te hebben dat ik dat wist, maar het hem niets deed.
Ik liet mijn ogen afglijden naar zijn handen. Zelfs die leken vele malen groter dan van de jongens uit mijn klas, maar tegelijkertijd pasten ze wel bij zijn lichaam. Als zijn handen kleiner waren geweest, was alles uit proportie geweest. Ik besefte me dat hij me een vraag had gesteld en dat ik in plaats van te antwoorden, naar zijn handen had gestaard. Daarom knikte ik ook snel, al vond ik het ergens maar niks dat hij me zou tackelen, ondanks dat hij had gezegd dat hij me zachtjes op de grond zou leggen. ‘Dat is goed.’
Ik gokte dat als hij me straks op de grond had gewerkt, ik ook hetzelfde bij hem zou moeten doen. We hadden immers geen even aantal en ik wist vrijwel zeker dat niemand met me zou wisselen. Ik wist ook dat ik iemand zoals Zeff nooit op de grond zou kunnen werken. Hij was een stuk langer en breder dan ik. Zelfs met de zelfverdediging die hij ons wilde leren, zou ik nooit tegen hem op kunnen.
Het bleef vreemd dat hij er was. Ergens wilde ik wel weten waarom hij dit had geregeld, want het was hoe dan ook door hem gekomen dat onze leraar er nu niet was en hij voor me stond. Ik nam me voor om na de les naar hem toe te gaan en te vragen wat hij dacht dat hij aan het doen was. Dit hele verhaal was toch vreemd? Hij kwam haast over alsof één of andere stalker en zodra ik dat woord bij mijn ouders zou laten vallen, zouden ze er vast iets aan willen doen. Misschien overdreef ik ook wel, maar ik vertrouwde Zeff voor geen meter en ik wilde het liefst zo ver mogelijk bij hem uit de buurt zijn.

Ro2002
Wereldberoemd

ro2002 schreef:
Ik bracht mijn handen naar haar middel en raakte haar net niet aan. "Het is de bedoeling, dat je je been haakt achter de benen van je tegenstander. Zorg er wel voor dat je zelf stevig staat, anders kan je tegenstander je mee op de grond trekken en heb je er niets aan gehad. Zet je been na het tackelen meteen terug op de grond, benen best iets gespreid om te voorkomen dat jij ook valt," legde ik uit. Ik keek naar Rain, terwijl ik langzaam mijn been achter de hare haakte, zodat iedereen goed kon kijken. Het was raar om haar aan te raken, want de laatste en enige keer was toen ik mijn hand op haar schouder had gelegd om haar tegen te houden de eerste keer dat we spraken en toen had ze terug gedeinsd. Ik knikte even naar haar om aan te geven dat ik haar zou tackelen.

Ik trok mijn been terug naar mij toe, waarbij ik haar benen onder haar uit haalde. Voor ze echt begon te vallen, pakte ik haar middel vast en legde haar zo langzaam op de grond. "Iedereen gezien?," vroeg ik terwijl ik Rain terug overeind hielp door haar aan haar arm te ondersteunen, "natuurlijk moet je het in het echt veel sneller doen, maar doe het nu maar traag zodat je de techniek onder de knie krijgt, begin maar, ik kom zo rond". Ik keek naar Rain, terwijl de leerlingen elkaar probeerden te tackelen. Ik zag dat het wel even zou duren voor ze het goed onder de knie hadden, maar het zou geen verspilde tijd zijn. Het was belangrijk dat ze zichzelf leerden verdedigen. Ik vond het sowieso al raar dat dat geen verplicht onderdeel op gewone scholen was.

"Wil je het met mij proberen of heb je liever dat ik even die vriendin van je en haar partner hun techniek nakijk zodat je daarbij kunt aansluiten totdat ik iedereen heb gehad," vroeg ik vriendelijk. Ik probeerde vooral niet meer bazig op Rain over te komen, want dan kreeg ik de deur tegen mijn neus terug, had ik al gemerkt. Ik wilde haar kunnen helpen en ervoor zorgen dat als ik er niet meer zou zijn Rain toch niet helemaal weerloos achterbleef. Ik had haar wel verteld over de oorlog waarin mijn school verkeerde, maar zodra wij ten onder zouden gaan, was er niemand meer die tegen hen kon ingaan en zouden ze hun territorium al snel willen uitbreiden.

Demish
Internationale ster

Demish schreef:
Ondanks dat ik wat vreemde indrukken van Zeff gekregen had, had ik nu niet de indruk dat hij me pijn had willen doen. Hij had echt voorzichtig met me gedaan. Misschien alleen maar omdat hij het voor had moeten doen en iedereen het goed had moeten zien, maar er was iets aan de manier geweest waarop hij zo snel mijn middel had gepakt. Alsof hij echt niet had gewild dat ik op de mat zou zijn gevallen. Toch was er niets aan dit hele verhaal wat ik ook maar voor een klein beetje vertrouwde.
Ik was dan ook heel erg blij dat hij voorstelde om eerst te kijken naar de techniek van Yael, die met een ander meisje uit de klas al bezig was met de oefening. Als ze het goed zouden doen, zou ik daar bij aan kunnen sluiten en zou ik niet samen met Zeff moeten oefenen. Ik wist niet waarom hij die keuze aan me had gegeven, want tijdens ons vorige gesprek had het er niet echt op geleken dat ik een keuze had gehad, maar misschien had hij tijd gehad om daar over na te denken en snapte hij nu dat hij niet goed over was gekomen. Niet dat het iets zou veranderen aan dit alles. ‘Ik probeer het wel met Yael.’
Ze was misschien iets kleiner dan ik was, maar heel erg veel verschilde het nou ook weer niet. Daarom liep ik al voor hem uit naar Yael en het andere meisje. Yael probeerde het meisje te tackelen en het leek voor even goed te gaan, maar in haar val trok het andere meisje Yael ook mee op de grond, wat gelukkig alleen maar resulteerde in gelach. Ze hadden zich niet bezeerd, maar het had best gekund? Misschien dat de meisjes nog rustig aan deden, maar de jongens waren volgens mij best hardhandig bezig en ik wist niet of dat echt veilig was.
‘Is het oké als ik met jullie mee doe? We kunnen afwisselen,’ stelde ik voor en ik schoot een blik naar Yael. Eentje waarvan ik hoopte dat ze het begreep. Ik wilde namelijk niet dit alles met Zeff doen voor de rest van de les. Normaal ging gym best snel voorbij, maar ik had het idee dat het nog wel even zou duren voordat deze les voorbij was.
‘Natuurlijk! Als de leraar het ook goed vindt?’ zei Yael en ze keek naar Zeff. Hij vond het sowieso wel goed, want het was zijn eigen voorstel geweest. Hij moest alleen eerst naar hun techniek kijken, al snapte ik eigenlijk niet waarom. We zouden het best met z’n drietjes kunnen uitzoeken.

Ro2002
Wereldberoemd

ro2002 schreef:
Zoals verwacht koos Rain ervoor om met haar vriendin, die Yale bleek te heten, te werken. Ze stond sowieso geen kans om me tegen de grond te werken, maar ze deed het waarschijnlijk omdat ik haar nog steeds argwanend maakte, dat kon ik zien aan haar blik. Dat zou nog wel een tijd duren voor die blik weg zou zijn, bedacht ik me. Ze leek wel blij te zijn met het feit dat ik liet kiezen, zoals verwacht verkoos ze een keuze hebben boven bevelen opvolgen. Ik had er geen problemen mee om beide te doen, maar ik wist dat ik soms inderdaad nogal dominant kon overkomen en dan botste het. De nieuwe aanpak van vragen, leek een stuk beter te gaan.

Ik liep achter haar aan naar Yael. Even moest ik glimlachen bij het feit dat zelfs als ik haar leerkracht was, ik nog steeds achter haar aan aan het lopen was. Ik keek toe hoe Yael haar partner tackelde, maar toen zelf wel meeging in de val. Ze keek naar me op en toen naar Rain, die vroeg of ze met hen mee mocht doen. "Voor mij is het geen probleem. Het is waarschijnlijk ook eerlijker om Rain voor een iets minder ervaren tegenstander te zetten in plaats van iemand die ongeveer drie keer haar gestalte is," zei ik met een vriendelijke glimlach. Rain was dan misschien wel enorm argwanend ten opzichte van mij, maar dat betekende niet dat haar vriendin dat ook was en wie weet misschien kon ik wel wat punten scoren bij haar vriendin. Ik mocht dan misschien geen expert zijn op sociaal gebied in de gewone wereld, ik was er bijna zeker van dat Rain en Yael, de nieuwe leerkracht wel eens ter sprake zouden kunnen brengen. "Oké Yeal, je tackle was goed, enkel je eindpositie niet zo en daarom viel je om. Je moet je benen iets meer spreiden dan is het gemakkelijker om je evenwicht te bewaren. Zet het been dat je gebruikte om je partner te tackelen ook iets meer naar voren, als je dan dreigt naar voor te hellen, vangt dat been dat op," zei ik tegen haar. Ze knikte en zette even haar benen in de goede positie. Ik knikte naar haar en keek toe hoe ze een nieuwe poging deed, dit keer bleef ze wel goed staan en lag enkel haar partner op de grond. Die had zich niet bezeerd en de val netjes opgevangen, omdat ze hem natuurlijk had zien aankomen. Ik becomplimenteerde hen en liet Rain bij hen achter om naar het volgend groepje te gaan.

Ik hielp de groepjes verder, terwijl ik sommige ook liet zien hoe ze zich beter konden laten vallen zonder zich te bezeren. De meeste deden het heel goed. Vanuit mijn ooghoeken hield ik Rain in de gaten, maar ze leek het allemaal prima aan te kunnen. Ik ging verder met rondgaan en zorgde ervoor dat iedereen het enigszins onder de knie had voor ik weer bij Rain eindigde. "Wil je het volgende ook even met me voordoen," vroeg ik haar.

Demish
Internationale ster

Demish schreef:
Ik was heel blij toen Zeff uiteindelijk verder ging met zijn werk, of hetgeen waarvan hij deed alsof het zijn werk was. Iets wat er voor zorgde dat ik in alle rust met Yael, en het meisje dat Hannah heette, de opdracht uitvoeren. We wisselden elkaar zo nu en dan af en het leek goed te gaan. De eerste paar keer had het me wat moeite gekost om Yael op de grond te krijgen, maar na een paar keer te hebben geoefend ging het eigenlijk vanzelf. Het enige wat ik had hoeven doen, was mijn voet achter het been van Yael haken en haar op de grond werken, terwijl ik mezelf staande zou houden. Het had me ergens best verbaasd dat het zo goed was gegaan, omdat ik niet sterk of breed was.
‘Volgens mij is iemand het lievelingetje van de leraar,’ fluisterde Hanna halverwege de oefening. Ik fronste en schudde meteen mijn hoofd. Ergens was ik blij dat het haar ook op was gevallen dat Zeff vaak genoeg deze kant op had gekeken, want dat betekende dat ik het me niet verbeelde, maar aan de andere kant wilde ik niet dat ze het zo noemde. Ik kreeg er de kriebels van en ik voelde me al zo ongemakkelijk met Zeff in de ruimte. Hannah hoefde het niet echt erger te maken.
Toen ik Hannah net op de grond had gewerkt, was Zeff weer naar ons toe gekomen. Ik had gehoopt dat hij voor de tweede oefening iemand anders zou vragen, aangezien er genoeg andere leerlingen in de klas waren. Hij vroeg echter of ik hem weer wilde helpen.
‘Zie je, hij vind je leuk,’ fluisterde Hannah in mijn oor. Volgens mij had ze geen idee hoe ver ze van de waarheid af zat. Al kon het ook nog eens zo zijn dat ze er behoorlijk dichtbij zat en dat dat de hele reden was dat Zeff nu hier was.
‘Als je geen antwoord geeft, ga ik wel,’ zei Hannah vervolgens en ze maakte al aanstalten om naar Zeff toe te lopen, maar dat wilde ik ook weer niet? Ik vond het zelf niet fijn om bij hem in de buurt te zijn, maar dat betekende niet dat ik een ander meisje bij hem in de buurt zou laten komen. Ik wist echt niet wat ik van hem moest verwachten. Hij liet nu ook niet veel los, maar daardoor was ik er alleen maar zekerder van dat ik straks met hem zou praten.
‘Ik wil het wel met je voordoen,’ zei ik voordat Hannah iets zou kunnen zeggen. Ik liep weer met Zeff naar het midden van de zaal en haalde diep adem. Ik hoopte dat deze les snel voorbij zou zijn, zodat ik Zeff zou kunnen vertellen wat ik hier echt van vond.

Ro2002
Wereldberoemd

ro2002 schreef:
Ik stond een stukje van de meiden af terwijl ik op een antwoord aan het wachten was. Ik probeerde mijn best te doen om mijn gezicht in de plooi te houden, want ondanks dat ze aan het fluisteren waren, kon ik flarden van hun gesprek opvangen. Ik merkte ook dat mijn geur erop vooruit aan het gaan was, een teken dat het bijna weer zover was. De geur van zwetende kinderen drong mijn neus in en het was moeilijk om nog iets anders te ruiken. Lekker dan en ik had nog een halve dag te gaan hier. Gelukkig had ik na dit uur wel een tussenuur, zodat ik eventueel een frisse neus kon halen.

Ik wachtte geduldig en was verbaasd dat Rain toch naar voor kwam lopen om te helpen. Ik glimlachte even naar haar. "Dit is waarschijnlijk de laatste oefening al, dat tackelen heeft langer geduurd dan ik verwacht had," mompelde ik tegen haar. Ik liet haar zien hoe ze een slag moest afslaan en deed toen een heel lichte slag. Ze hield me gemakkelijk tegen en ik knikte even afwezig. "Niemand slaat hard door," waarschuwde ik de groep, "je zwaait langzaam je arm naar je tegenstander en zorgt ervoor dat die het zeker ziet aankomen. Dit gaat om de zelfverdediging, niet om mensen verwonden, dus ik wil ook niemand dat zien doen. Als dat toch gebeurd, kun je een week nablijven, daar zorg ik persoonlijk voor". Ik keek streng de groep rond en zag iedereen knikken. Ik wilde het niet hebben dat er iemand gewond geraakte en ik hier weer weg moest. Ik gebaarde naar Rain dat ze weer naar Yael kon lopen. Ze had de techniek onder de knie en had enkel wat oefening nodig dus ik bleef maar even bij haar groepje staan om daarna verder te gaan. Iedereen hield zich goed aan de afspraken en even voelde ik me echt een leerkracht, hoewel ik maar een jaartje ouder was dan de leerlingen hier. De school had dringend een vervanger nodig gehad en ik had de juiste papieren gehad, gegeven door mijn school. Ze hadden niet veel moeten aanpassen en me een diploma gegeven. In hun haast om hun sportleerkracht te vervangen, hadden ze geen background check gedaan. Dat irriteerde me, iedereen kon hier dus met valse papieren gewoon binnenwandelen. Ik mocht dan misschien enkel goede bedoelingen hebben en de leerlingen capabel maken om zichzelf daadwerkelijk te verdedigen, niet iedereen was zo 'goed'.

Ik keek weer rond en zag iedereen geconcentreerd bezig. een blik op mijn horloge deed me inzien dat ik nog maar 7 minuten had, te weinig om een nieuwe tactiek aan te leren en in te oefenen. "Oké, jongens en meisjes," riep ik en de leerlingen stopten, "de les is te kort om nog iets nieuws te leren, dus we gaan hier afronden. Denk eraan dat dit enkel zelfverdediging is. De school weet van deze les en zal iedereen die toch denkt dit als een of andere grap te gebruiken, straffen. Jullie mogen je nu gaan omkleden. Ik draaide me om, terwijl de leerlingen naar de kleedkamer liepen, om de matten weer goed te leggen, dan kon ik zo even naar buiten. De zweetlucht was echt verschrikkelijk. Sportleerkracht in een ruimte zonder grote ramen was dus niets voor mij.

Demish
Internationale ster

Demish schreef:
Ik was heel blij toen Zeff uiteindelijk had gezegd dat de les voorbij was geweest. Ondanks dat hij niets vreemds had geprobeerd, op het feit na dat hij de oefeningen steeds met mij uit had willen voeren, vertrouwde ik hem nog steeds niet. Het was vreemd dat hij hier zomaar was geweest, zeker na het hele verhaal. Ik snapte ook niet hoe de school hem aan had kunnen nemen. Waarschijnlijk hadden ze niet eens gecontroleerd of hij wel echt was wie hij beweerde te zijn. Misschien had hij een hele andere naam opgegeven en zijn papieren vervalst. Hij had iets gedaan om hier te komen en ik wist dat hij hier was voor mij. Iets waar ik hem mee wilde confronteren. Ik had misschien wel de opdrachten die hij had gegeven uitgevoerd, maar ondertussen had ik alleen maar nagedacht over wat ik precies tegen Zeff zou zeggen.
‘Gaan jullie maar alvast. Ik kom er zo aan,’ zei ik meer tegen Yael dan tegen Hannah, maar die was voor de rest van de les bij ons blijven staan en ze was ook een hele tijd door gegaan over mij en Zeff. Ze had vaak genoeg gezegd dat hij onze kant op had gekeken en dat hij soms wat langer bij ons was blijven hangen. Ik had geprobeerd om er geen aandacht aan te geven, maar dat was moeilijk geweest doordat Hannah constant over hem had gepraat alsof hij niet eens in dezelfde ruimte was geweest.
‘Oeh, veel plezier. Geen stiekeme dingen doen,’ zei Hannah lachen, waarop ik enkel mijn hoofd schudde. Ze had echt geen idee. Ik draaide me om en keek voor een paar seconden naar Zeff, wie bezig was om de matten weer op te ruimen. Ik wachtte tot de laatste leerling de ruimte uit was. Ik wilde niet dat iemand het idee zou krijgen dat er iets tussen ons was, zoals Hannah al had gesuggereerd. Het laatst wat ik kon gebruiken waren een paar roddels. Ik keek over mijn schouder toen de laatste jongen de zaal uit liep en liep vervolgens naar hem toe.
‘Ik weet niet waarom je hier bent, of hoe je hier binnen bent gekomen, maar zoiets kan echt niet,’ begon ik mijn verhaal. Misschien was het heel dom om iemand zoals Zeff te confronteren. Hij zou me met gemak iets aan kunnen doen, maar tijdens de les had ik goed na kunnen denken over mijn verhaal en dat was gepaard gegaan met een soort boosheid. Hij probeerde me te ondermijnen in mijn eigen school en dat vond ik echt niet kunnen. ‘Ik ben niet van gedachten veranderd over dat stomme verhaal van je en dat gaat ook niet gebeuren. Ik weet niet wat je probeert te doen nu je hier bent, maar het gaat niet werken. En als ik bij iemand laat vallen dat je me weken lang hebt achtervolgd en vervolgens hier les geeft, dan pakken ze je vast zonder twijfel op.’

Ro2002
Wereldberoemd

ro2002 schreef:
De zweetlucht verminderde naargelang de leerlingen de sportzaal verlieten, enkel Rain haar geur bleef hangen. Ik keek niet achterom naar haar en ging verder met de matten goed leggen. De deur van de kleedkamer ging dicht en enkel Rain en ik bleven over. Ik draaide me naar haar om toen haar voetstappen dichterbij kwamen. Ze had een vastberaden blik in haar ogen. Wat ze ook ging zeggen ze had hier lang over nagedacht. Ik zei niets en keek haar aan. Ze zei precies wat ik verwachtte, ze vertrouwde me voor geen cent dat was duidelijk. Hoewel ik het wel verwacht had, werd ik toch wat pissig door haar woorden. Ze stond gewoon tegen me te dreigen.

"Wel Rain, ik ben gewoon een aangenomen leerkracht. Ik heb je met rust gelaten zoals ik je beloofde en dat jij hier nu na de les blijft rondhangen, is je eigen keuze. Ik ben aangenomen omdat ik daadwerkelijk ervaring heb met zelfverdediging en dat jij dat niet gelooft is jouw probleem, niet het mijne. Je kan dus gaan klagen wat je wilt, je hebt ten eerste geen bewijs, ten tweede het is een klein dorpje, ten derde mijn papieren zijn in orde. En misschien ben ik dan wel hier voor jou, maar dat is enkel en alleen omdat jij te koppig bent om die hersenen van je te gebruiken, dus nu leer ik je verdedigen, zodat als één of ander gestoorde freak, zoals jij ze waarschijnlijk noemt, je tenminste nog een kans maakt om weg te komen vooraleer die je strot oversnijdt, maar hé doe maar lekker alsof ik de slechterik hier ben," zei ik kwaad tegen haar. Ik liet haar geen kans om iets terug te zeggen voor ik verder ging met mijn boze antwoord. Ik was nog net niet aan het schreeuwen tegen haar. Ik haalde diep adem om me te kalmeren, duwde de woede terug en probeerde wat rustiger te worden zodat mijn hartslag omlaag zou gaan. Ik bleef ondertussen stug naar Rain kijken. Het kon me niet schelen dat staren onbeleefd was, ik wilde gewoon dat mijn punt duidelijk werd. Ik had het goed met haar voor en het werd verdomme tijd dat ze dat inzag. Ik was hier om te proberen haar iets bij te leren terwijl ze zich koppig bleef verzetten terwijl mijn vrienden ieder moment vermoord konden worden. Daar probeerde ik niet aan te denken, want dan werd ik alleen maar kwaad. Ik zuchtte even boos en keek haar uitdagend aan.

Demish
Internationale ster

Demish schreef:
‘Maar je hebt deze baan alleen maar aangenomen zodat je bij mij in de buurt kon zijn!’ riep ik verontwaardigd uit. Hij had zojuist toegegeven dat hij hier inderdaad voor mij was. Hij wilde me zelfverdediging leren. Iets wat hij misschien wel had gedaan, maar waarom zou ik zelfverdediging nodig hebben? Dit was een klein stadje, er gebeurde lang niet zo veel en ik ging nooit in mijn eentje over straat op tijden waarop het misschien niet veilig was. Zeff had echter gezegd dat er mensen waren die mijn keel wilden openrijten. Iets wat ik niet geloofde!
Zijn geschreeuw had me moeten afschrikken en ergens had het dat ook wel gedaan. Ik voelde de zenuwen door mijn lijf gieren en aan zijn blik was te zien dat hij het niet leuk had gevonden dat ik mijn mond open had getrokken. Er was een bepaalde blik in zijn ogen geweest, alsof hij ieder moment had kunnen ontploffen. Niet als een ouder die woedend was, eerder als een dier die klaar voor de strijd was geweest. Tegelijkertijd daagde hij me uit. Alsof hij meer wilde zien, meer wilde horen. Dat hij juist wilde dat ik meer zou schreeuwen, dat ik hem precies zou vertellen wat ik dacht.
Ik zette een stap naar Zeff toe. Ik moest mijn hoofd heffen om hem recht in zijn ogen aan te kijken. Aan het begin had ik niet veel durven doen. Ik wist ook niet wat er precies was gebeurd, maar hij had iets in me getriggerd nu hij hier was, nu hij me uit had gedaagd. Hij had beweerd dat niemand me zou geloven, dat ik geen bewijs had. Misschien had ik wel geen bewijs nodig. Ik wilde hem hier weg hebben. ‘Weet je wat? Volgens mij heb ik niet eens bewijs nodig om jou hier weg te krijgen. Mijn verhaal is genoeg en ik ben niet van plan om elke dag hier op school rond te lopen, wetend dat jij er ook bent. Ik weet niet wat je probeert te doen en waarom je denkt dat ik ooit jouw verhaal zou geloven, maar het gaat niet gebeuren.’
Terwijl ik sprak, begonnen de lichten in de gymzaal te knipperen, waardoor Zeff en ik ons bevonden in een wisseling van licht en duister. Het viel me echter nauwelijks op. Het enige wat ik scherp in mijn zicht had, was Zeff. ‘Je krijgt niet je zin, wat dat ook mag zijn. Of je nou in mijn hoofd probeert te kruipen of dat je me probeert te overtuigen, ik zal je nooit geloven en dat moet je leren te begrijpen. Dit fucking zieke gedoe moet nu stoppen en ik ga er persoonlijk voor zorgen dat het ook gebeurd!’ Bij het laatste woord dat ik uitsprak, knapten alle lampen tegelijkertijd in de ruimte. Vonken vlogen van het plafond naar beneden. Ik voelde mijn borstkas op en neer gaan, alsof ik al mijn overgebleven energie had gebruikt om mijn woorden te uiten. Ademloos keek ik om me heen, totdat ik weer bij Zeff kwam. Ik had geen idee wat er net was gebeurd, maar het leek alsof hij dat wel wist.

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld