Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

Forum

Startalk

Blogstatistieken

Vriendenbeheer

Facebookvrienden uitnodigen

16 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

O/ That one flight changed everything

LadyStardust
YouTube-ster

LadyStardust schreef:
Jake
'Hm? No, I was just thinking... Don't worry 'bout it.' Mompel ik. Ik kijk even naar de jongen die de schuld krijgt en lach dan even. Even dwaal ik met mijn gedachten af naar Engeland. Wat zouden ze op de basis denken? Op hulp hoef ik absoluut niet te rekenen, aangezien ze geen hele troepen gaan sturen om één piloot terug te halen, zeker niet omdat ze niet zeker weten of ik nog wel leef. En mijn ouders, mijn zusjes, mijn broertje... Zoveel vragen spoken door mijn hoofd en het irriteert me mateloos dat ik nergens een antwoord op weet.
Fabiënne's stem laat me echter weer opschrikken uit mijn gedachten. 'I don't mean to be rude, because I really appreciate the effort, but this tea is very different from what I'm used to. It's very pale compared to how we drink it back in England. But please don't bother to get me a new cup, because I will just waste your tea.' Ik glimlach even naar haar, zo goed als het nu even lukt, aangezien ik nog steeds met mijn gedachten heel ergens anders zit dan bij de thee.
Het duurt niet lang voordat Fabiënne aankomt met drie borden met eten. 'It's perfect, thank you very much.' Zeg ik met een glimlach. Opnieuw Nederlandse woorden waar ik geen touw aan vast kan knopen. Toch kan ik wel een beetje raden waar het over gaat. Het is vriendelijk van Fabiënne dat ze alles wil delen in de hoop om voor anderen te zorgen, maar ze moet ook zichzelf niet vergeten. 'Fabiënne please, food is quitte limited in the Netherlands, or so I've heard. I know from myself that I can go days without food, hell, they've trained me to be functioning properly on a small meal. Th... Man, those damn dutch names... Thijs? He can go with a little less food as well I suspect. So please, before you give everything to others, think about yourself for a minute and be goddamn gratefull with the food you have on your plate.' Even kijk ik haar aan, voordat ik ook wat van mijn eigen eten op haar bord schuif. 'You better eat all of it.'

Rosalie33
YouTube-ster

rosalie33 schreef:
Fabiënne
Ik kijk op als Jake plots wat zegt. Zuchtend leg ik mijn bestek weer neer en kijk luister ik naar hem. 'But I also can go days without food,' sputter ik tegen. Het is zo, aangezien ik sinds het begin van deze oorlog bijna al het eten naar mijn broertje schoof. 'Oh no no no, please don't,' zeg ik wanneer ook Jake wat eten van zijn bord op het mijne schuift. 'Thank you, but I'm not so hungry today,' zucht ik wat zachter, terwijl ik naar het eten staar. Ik pak voorzichtig mijn bestek beet en begin vervolgens wat te eten. Ik vind het echt verschrikkelijk dat ik nu meer te eten heb dan de jongens. Het moet andersom zijn vind ik, maar zij denken daar allebei anders over.
Nadat ik driekwart van mijn bord leeg heb schuif ik hem wat naar voren. 'Please, take it. I'm full,' zeg ik, waarna ik mijn handen op mijn buik leg. Ja, ik zit zeker vol omdat ik dit soort grote maaltijden gewoon niet meer gewend ben. Vroeger was het normaal dat ik zo'n bord at, maar nu niet meer. Ik strijk mijn jurkje glad en kijk van Thijs naar Jake.
'I'm going to make the bombshelter ready for you,' zeg ik tegen Jake, waarna ik snel wegloop. Een discussie over het eten wil ik het liefst vermijden, en dit is dan de perfecte uitweg. Ik haal wat lakens uit een kast en loop daarmee naar de schuilkelder toe. De schuilkelder zit in de woonkamer bij de stoelen en het tafeltje. Ik schuif een stoel wat opzij en open het luik, waarna ik de lakens en het kussen naar beneden. Ik klim het trappetje af en kom terecht op de koude, betonnen vloer. Er liggen hier al een aantal matrassen, dus die hoef ik gelukkig niet meer te halen. Ik pak een matras en begin het dan maar op te maken. Dan valt mijn oog op een knuffeltje, dat mij maar al te bekend voorkomt. Het is van Lucas. Ik pak het knuffeltje van de grond en kijk er even naar. Vanochtend was dit hetgeen dat hij in zijn handen had geklemd. Ik sla mijn hand voor mijn mond om een zachte snik te onderdrukken en ga vervolgens naast het opgemaakte matras zitten. Alle beelden komen weer naar boven van vanochtend en ik besef mij dat ik er eigenlijk nog niet zodanig als nu bij heb stilgestaan. De tranen stromen over mijn wangen en vallen allemaal in mijn schoot, waardoor de stof van mijn jurkje nat wordt. Ik had dit kunnen voorkomen, dit alles. Als ik hem gewoon vasthield was hij nooit daarheen gegaan zonder mij. Dan was alles nog zoals gisteren...

LadyStardust
YouTube-ster

LadyStardust schreef:
Jake
'You you can't.' Mompel ik simpelweg, waarna ik maar begin te eten, zonder verder nog een woord te zeggen. Ze moest maar gewoon eten wat ze op haar bord kreeg. Voor mijn part leek ze zelfs ondankbaar, zeker nadat ze slechts driekwart van de hoeveelheid opat en de rest wegschoof. Ik zuchtte een keer onhoorbaar maar zei er niets van. Zelf eet ik mijn bord wel leeg en schuif hem vervolgens ook een beetje naar voren.
Ik kijk haar na als ze dat zegt en slik een keer, 'If you need any help, feel free to say so.' Zeg ik nog. Zelf leun ik een beetje met mijn ellebogen op tafel en kijk even naar de schone kleding die er nog ligt. Terwijl Fabiënne het eten aan het klaarmaken was, iets geleden, had ik gewoon mijn eigen shirt weer aangetrokken, omdat ik niet helemaal wist of ik het nou wel aan zou moeten nemen. Ik wilde het wel, begrijp me niet verkeerd, maar zoveel van haar aannemen is toch ook niet bepaald goed? Wat heb ik haar al teruggegeven? Niets eigenlijk.
Opnieuw had ik een flashback naar iets eerder in de oorlog. Het was rond de zomer, toen de Duitsers probeerden om Engeland in te nemen. Het was een luchtaanval, waarin ik ook heb meegevochten om mijn thuisland te beschermen van die verdomde moffen. We hadden gewonnen, maar het ging ten koste van zoveel mensenlevens. De Duitsers boeiden me vrij weinig, maar alle Britten die we verloren tijdens die strijd raakte me wat dieper.
Even kijk ik naar Thijs, die ook maar voor zich uit zit te staren. 'I'm ehh... I'm gonna check if Fabiënne's alright.' Mompel ik, en de jongen knikte even. Nog snel pakte ik mijn jas van de stoel voordat ik wegliep. Ik liep naar de woonkamer en zag al snel waar de schuilkelder zich bevond. Voorzichtig liep ik het trappetje af en tref Fabiënne huilend aan. 'Oh dear god, are you okay, love?' Vraag ik bezorgd, terwijl ik naast haar kom zitten. Mijn jas leg ik naast me neer en besteed er even geen aandacht meer aan. Voorzichtig leg ik mijn hand op Fabiënne's schouder en frons mijn wenkbrauwen.

Rosalie33
YouTube-ster

rosalie33 schreef:
Fabiënne
Na een tijdje hoor ik Jake opeens. 'I'm fine, thanks,' snik ik. Ik kijk op als ik zijn op mijn schouder voel en haal even diep adem. 'I-I found this... Thing here,' zeg ik, wijzend naar de knuffel in mijn handen. 'It was Lucas', my little brother. He died earlier this morning,' zeg ik vervolgens. Ik slik een keer moeizaam en voel dat de tranen maar blijven stromen. 'He ment everything to me. And now he is gone.' Ik leg mijn hoofd zonder erbij na te denken tegen Jake's borst aan. 'I-I'm so sorry for my bad behaviour. I never eat that much food because I always gave it to my brother. I just can't eat that much,' snik ik. Ik voel me zwak nu ik er zo bij zit. Huilend bij een Engelse piloot die ik pas een paar uur ken. 'I don't have a family anymore. Well, my oldest brother is a soldier, my parents are both death, and my little sister is missing since the beginning of this fucking war,' zeg ik met een trillende stem.
Ik til mijn hoofd weer op van zijn borst en kijk hem door mijn tranen heen aan. 'That's also the reason behind the resistance story thing: I want to make my parents proud,' zeg ik wat zachter en iets rustiger. Ik strijk een pluk haar uit mijn gezicht en veeg gauw mijn tranen weg. Mijn Engels is zeer slecht, net als mijn Duits, dus probeer ik mijzelf altijd maar zo verstaanbaar mogelijk te maken voor anderen. Tot nu toe heb ik het idee dat hij alles wel begrijpt wat ik zeg, en daar ben ik best blij om.
'Thanks for listening,' zeg ik na een tijdje. Jake is één van de weinigen bij wie ik ooit zo heb gezeten. Oké, bij Thijs en nog wat andere vrienden waar ik goed mee omga heb ik ook wel eens gehuild, maar niet zo uitbundig als bij Jake. Ik kijk even naar de knuffel en merk dat er een klein glimlachje op mijn gezicht ontstaat. Langzaam haal ik diep adem door mijn neus, en richt mij dan weer tot Jake.

LadyStardust
YouTube-ster

LadyStardust schreef:
Jake
'You're clearly not alright, I'm not stupid. What's the matter?' Vraag ik met een onhoorbare zucht. Zonder een woord te zeggen luister ik naar haar woorden en slik een keer als ik het allemaal hoor. 'I'm so sorry.' Zeg ik zacht. Het klinkt vreselijk, zomaar je broertje verliezen... En dat allemaal nog wel vanochtend. Aandacht luister ik naar de rest van wat ze allemaal verteld en voel me steeds schuldiger voor haar voelen. Het klinkt allemaal zo zwaar. Bij alles wat ze zegt krijg ik weer meer medelijden en als ze tegen mij aan komt zitten leg ik mijn arm rond haar schouders. 'Please, Fabiënne, stop apologizing all the time. None of this is your bad and you shouldn't be sorry for the things you didn't do.' Zeg ik als ze opnieuw haar excuses aanbied.
Ik laat mijn arm van haar schouders glijden als ze haar hoofd optilt en frons mijn wenkbrauwen even. Ik stel geen vragen over alles wat ze zegt, omdat het me gewoon niet verstandig lijkt nu. Ze ziet er immers al zo breekbaar uit, en misschien stel ik wel precies weer de verkeerde vraag.
'No problem.' Antwoord ik met een klein glimlachje. Even bekijk ik haar en kijk dan even naar mijn jas. Wat voorzichtig haal ik een opgevouwen stuk papier uit de binnenzak, vanachter mijn pistool. 'You know... We all want to make people proud, but we shouldn't be risking our own lives in order to do so.' Mompel ik, kijkend naar het stuk papier.

Rosalie33
YouTube-ster

rosalie33 schreef:
Fabiënne
'But it is my fault,' sputter ik tegen. 'If I was faster then he was, maybe I could safe him,' zeg ik half snikkend. Ja, dat is wat er ook de hele dag al door mijn hoofd spookt. Als ik gelijk overeind was gekrabbeld of hem gelijk bij zijn armpje had gepakt, dan was hij er misschien nog wel. Een klein glimlachje vormt zich op mijn gezicht wanneer hij mijn naam uitspreekt. Het klinkt zo gek, maar ook zo ontzettend schattig tegelijk. Ik vouw mijn handen in elkaar en leg ze in mijn schoot neer. Het is best prettig om een keer mijn hart te luchten bij iemand, zeker in deze tijd.
Ik kijk weer op als hij wat zegt en zie dat hij een papiertje in zijn handen heeft. 'What is that?' Vraag ik voorzichtig, wijzend naar het stuk papier. 'Yes, we have to, well I have to risk my life. But thanks to me, Lucas is dead,' zeg ik zacht.
Zuchtend pak ik het knuffeltje weer uit mijn schoot en bekijk ik het eens goed. Het valt mij nu pas op dat het een oogje en een knoopje mist. Die heeft hij er waarschijnlijk een keertje afgepeuterd of zo.
'But Jake, are your parents... Proud of you?' Ook dit is weer een riskante vraag. Wie weet heeft hij geen ouders meer en breekt hij straks door die idiote vraag.
Ik werp een blik op het briefje, dat mij eerlijk gezegd wel wat nieuwsgierig heeft gemaakt. Ik weet dat het onbeschoft is om ze te doen en te denken, maar ik kan niet anders op de een of andere manier. Misschien is het wel iets dierbaars voor hem, net zoals ik ook wat spulletjes heb van mijn ouders, broertje, broer, en zus die heel veel voor mij betekenen en waar eigenlijk niemand iets van weet of zo.

LadyStardust
YouTube-ster

LadyStardust schreef:
Jake
'I wasn't there, so I don't feel like I have the rights to judge, but yet i can't help but think that you just blame yourself for it. Maybe it actually wasn't your fault.' Even kijk ik haar aan en glimlach zwakjes. Al snel heb ik echter mijn aandacht gericht op het stuk papier dat ik in mijn handen heb. Ook Fabiënne lijkt het gezien te hebben, aangezien ze ernaar vraagt. 'It's the last letter my brother ever send me. He was shot and killed last summer.' Ik haal een keer diep adem en houd mijn ogen gericht op het stuk papier. 'Last summer, the Germans tried to invade Great Britain, and both my brother and I were fighting during that battle. However, he was with the royal marines and I was with the royal air force. He fought on the land, while I fought in the sky... Just a day before that hell broke loose, he send me this letter, telling me that he was proud that I was fighting for our country and that he'll see me after we've won. We did win, but we never saw each other again.' Vertel ik dan, zonder op te kijken van de brief. 'I don't know why, but this letter makes me feel better whenever I'm feeling down. Just because he wrote that he was proud. He was proud, even if I wouldn't have risked my life. Het was vreemd om dit te vertellen tegen iemand die ik amper kende, al helemaal sinds ik was getraind om niet zomaar mensen te vertrouwen. Voor zover ik wist was ze alsnog een verrader en was ik er gewoon geweest.
Na de brief opnieuw een keer te hebben gelezen stop ik hem weer in mijn jas. 'So you see, we all have people that we want to make proud, but we don't always have to risk our lives.' Het was niet dat ik zomaar even wilde vertellen over de brief, het was echter meer dat ik duidelijk wilde maken dat we allemaal mensen trots wilden maken. Maar de meeste van deze mensen zijn trots op ons, wat er ook gebeurd. Plotseling begint ze over mijn ouders, en slik ik een keer. 'In all honesty, I haven't seen my parents in over two years. Ever sinds I joined the RAF. But I can tell you that my mum hates it that my brother and I joined the army. My dad however loves it... He's a world war one veteran, so he was quitte happy with the idea of me following in his footsteps... But ehh... I guess you could say that they both have different opinions.'

Rosalie33
YouTube-ster

rosalie33 schreef:
Fabiënne
Ik slik even als hij vertelt over het stuk papier in zijn handen. Het is dus een brief van zijn broer... 'I'm so sorry,' zeg ik zachtjes tegen hem. Ik leg mijn hand op zijn onderarm en knijp er zachtjes in. Het is verschrikkelijk om zulke dingen van anderen te horen, zeker omdat ik ook een broer in het leger heb en ik geen idee heb of hij nog leeft. Hij heeft nog geen brief gestuurd, en ik weet eerlijk gezegd ook niet of hij daar tijd voor heeft. Stel nou dat hij nog leeft en naar huis komt, hoe moet ik hem dan uitleggen dat Lucas er niet meer is? Wie weet komt hij ook niet naar huis, want de oorlog is nog maar net begonnen...
Mijn gedachtes worden onderbroken door Jake's stem. Ik kijk hem met een klein glimlachje aan als hij dat zegt. Het is best vreemd om te horen dat mensen trots op je kunnen zijn zonder dat je jezelf in gevaar brengt, maar ergens is het ook de waarheid. Ik hoef inderdaad niet mijn leven in gevaar te brengen om mijn ouders trots te maken, ze zijn al trots op mij. Wie had ooit gedacht dat ik het verzet in ging? De glimlach op mijn gezicht is moeilijk weg te halen, aangezien Jake's woorden mij gewoon meer moed en hoop geven.
'Your dad survived world war one?' Vraag ik met grote ogen. Mijn vader en moeder vertelden mij toen ik wat kleiner was over de eerste wereldoorlog. Nederland was toen neutraal en deed niet mee, Engeland daarentegen wel. Ons land heeft daarom minder slachtoffers eraan overgehouden dan de andere landen om ons heen, zoals Duitsland, Frankrijk, en Engeland bijvoorbeeld.
'But you will see your parents when you're back in England,' zeg ik met een klein glimlachje. Ik haal een keer diep adem en kijk hem doordringend aan. Voor het eerst bekijk ik Jake eens goed. Hij is best knap... Wacht, dacht ik dat nou echt? Een lichte blos kleurt mijn wangen, waardoor ik gelijk weer naar de grond kijk. Gênant dit. Ik ken die jongen nog niet eens een dag en hij zal nu al denken dat ik zo'n gek tienermeisje ben.

LadyStardust
YouTube-ster

LadyStardust schreef:
Jake
'Yeah ehh... Thanks.' Mompel ik wat ongemakkelijk tegen haar. Even zit ik met mijn gedachten weer thuis, terug in Engeland. Ik had ook gewoon beter uit moeten kijken hier zo boven Nederland. Het was zo erg nog niet, maar het had wel veel erger uit kunnen pakken. En wat als iemand me gezien heeft buiten? Of als er een huisinspectie komt van de Duitsers? Dan zit ik zwaar in de problemen. Als ze me niet ter plekke neerschieten gooien ze me wel in één van de kampen, waar ik kan werken tot ik er uiteindelijk aan bezwijk.
Dan hoor ik Fabiënne weer praten, dus kijk ik haar even aan. 'He did, and he sure as hell likes to talk about it. I've heard my little brother saying that he wants to be a soldier just like my father and well, he's proud. All his sons seem to be undergoing the same fate as him... Partly that is, since he did survive.' Met mijn gedachten zit ik bij mijn oudere broer, hij werd wel militair, maar hij heeft de oorlog niet overleeft.
Al snel denk ik weer terug aan afgelopen zomer, toen de Duitsers Engeland in wilde nemen. Natuurlijk vochten we terug, en we hebben zeker een sterk leger, want Engeland zullen ze nooit krijgen! De mariniers vochten met de landmacht op het land, terwijl ik, met de rest van de luchtmacht, hoog in de lucht vocht. Vele van mijn vrienden hebben de strijd ook niet gehaald en zijn door die klootzakken neergehaald uit de lucht.
Mijn ogen staan wat gericht op de muur tegenover ons, waar ik naar staar met een leegte in mijn ogen. De herinneringen waren absoluut mijn favorieten niet, maar soms kwam het gewoon weer boven.
Opnieuw doet Fabiënne's stem me opschrikken uit mijn gedachten. 'I'm not too sure about that. I'll have to get back to Yorkshire first... Report myself to the base, to make sure they know I'm still alive, then I may have to imidiatly get back to fighting, so seeing my parents won't be the first thing to do. If I survive all of this anyway... Speaking of wich, I have to get to England as fast as possible.' Mijn ogen nog altijd gericht op de muur, en mijn tem wat denkend. Zodra ik mijn hoofd naar haar draai zie ik dat ze zelf naar de grond kijkt, waardoor ik even lach. 'Are you alright, Fabiënne?' Vraag ik wat lachend aan haar.

Rosalie33
YouTube-ster

rosalie33 schreef:
Fabiënne
Met een klein glimlachje knik ik als antwoord. Het lijkt me verschrikkelijk om zo ver van huis te zitten, net zoals Jake. Zijn ouders zitten waarschijnlijk thuis af te wachten tot ze een bericht krijgen dat hij nog leeft. De spanning die die mensen wel niet hebben op dit moment... Ik bijt zacht op mijn als hij verdergaat met zijn verhaal. Wat zo'n verdomde oorlog allemaal kan aanrichten.
Ik kijk hem met gefronste wenkbrauwen aan als hij vraagt of het goed gaat. De blos wordt steeds erger op mijn wangen, maar ik probeer zo nonchalant mogelijk over te komen. 'Y-yes, I am,' zeg ik, waarna ik even grinnik. Damn, ik ben echt slecht in... Dit. Ik pers mijn lippen op elkaar en kijk strak voor mij uit, in de hoop dat ik straks weer mijn normale kleurtje krijg. 'Nevermind,' mompel ik, waarna ik gauw overeind kom. 'I'm going upstairs. Are you coming with me?' Vraag ik aan hem. Ik kijk even naar de knuffel in mijn handen, maar kijk algauw weer naar Jake. Ik moet even weten of alles goed gaat met Thijs en er geen Duitsers in de buurt zijn. Natuurlijk hadden we ze dan wel gehoord, maar alsnog, ik ben gewoon snel bezorgd om mijn vrienden.
'Waar is dat bord met eten?' Vraag ik met een klein glimlachje aan hem. 'Oh, dat heb ik naar het buurmeisje gebracht, aangezien ze al een hele dag niks heeft gegeten,' zegt hij ietwat verlegen. Ik sla mijn armen om zijn nek en merk dat er een brede glimlach op mijn gezicht ontstaat. 'Bedankt,' zeg ik zacht tegen hem. 'Ik kon het niet weggooien, niet nu het eten schaars wordt,' zegt hij. Ik laat hem weer los en knik even. 'Ik weet het, ik was ook niet van plan om het weg te gooien.'

LadyStardust
YouTube-ster

LadyStardust schreef:
Jake
Een korte lach verlaat mijn mond bij het horen van haar reactie, waarna ik haar op zie staan. 'Yeah.' Mompel ik, waarna ik opsta en met haar meeloop, terug de trap op. De jongen van eerder zit er nog steeds. Thijs als ik me niet vergis. Alles wat ze tegen elkaar zeggen gaat natuurlijk in het Nederlands, dus sta ik er wat ongemakkelijk bij. Zonder er echt bij na te denken steek ik een sigaret aan en begin dan maar te roken.
Opnieuw komen er weer herinneringen naar boven van vroeger in Engeland, en ik binnen de korste keren hebben deze herinneringen mijn hele hoofd weer overgenomen.
Flashback
Wat uitgeput kom ik thuis aan, rechtstreeks uit mijn werk. Met mijn overall en zware laarzen stap ik het huis in en hoor meteen mijn moeder roepen vanuit de woonkamer. 'Jake? Take your boots of young man! I don't want any oil stains in my hardwood floor!' Zuchtend trap ik mijn laarzen uit en loop dan verder. 'Oh and come over here, you've got a letter.' 'From who is it?' Wat verbaasd loop ik de woonkamer in en pak de brief van de tafel. Het logo in de linker bovenhoek trekt mijn aandacht en mijn ogen worden groot als ik het zie. Het is van de royal air force. Snel open ik de brief en lees hem door. 'I'm in. I'm gonna be a pilot!' Zeg ik enthousiast. Mijn vader kijkt blij op van zijn krant, 'Really? That's great, boy.' Mijn moeder lijkt er daarintegen niet al te blij mee. 'Oh Jakey, are you sure about this? I mean... You've got a nice job here as well, don't ya? The army is dangerous... Just ask Sean.' Ik schud zuchtend mijn hoofd en kijk haar aan, 'Mom please, I've always wanted this... I'll be fine, trust me.' 'But Jake, are-' Mijn vader kapt haar af en ik kijk hem aan, 'Leave the boy be Angie, becoming a soldier is part of bein' a walker.'

Rosalie33
YouTube-ster

rosalie33 schreef:
Fabiënne
'We should learn him some Dutch words,' grinnikt Thijs zacht, waarna ik even naar Jake kijk. 'Hm hm,' mompel ik met een klein glimlachje op mijn gezicht, te afgeleid door Jake. Nog nooit heb ik een Engelse piloot gezien als ik eerlijk moet zijn. Ze zien er precies uit zoals ik had verwacht: lang, stoer, en best knap... Wacht, waarom denk ik daar nu weer aan. Hoofdschuddend wend ik mijn gezicht weer van hem af. Man, er is echt iets mis met mij vandaag. Een gaap verlaat mijn mond. 'Guys, I'm going to sleep,' zeg ik tegen ze. 'Oh, ik ga wel als je dat wilt hoor,' zegt Thijs. 'Oh nee, dat is niet de reden dat ik het zei,' zeg ik snel. 'Het geeft niet. Ik ga thuis maar weer eens kijken hoe het gaat,' zegt hij met een glimlach. 'Bye Jake, see you soon,' zegt hij, waarna hij hem een hand geeft. 'Je komt gelijk naar mij toe als er wat is, hè?' Ik knik met een zwak glimlachje als hij dat zegt. 'Natuurlijk, dat weet je toch?' We geven elkaar een korte omhelzing, waardoor er een kleine stilte valt. 'Bye!' Zegt Thijs nog voordat hij de deur uitloopt. Als de deur dicht is, doe ik gelijk alles op slot. Ik wil geen enkel risico lopen dat er straks een mof naast mijn bed staat of zo. Niet dat ze 's nachts binnenkomen of zo, maar alsnog.
'By the way, would you like another coup of tea? You can make it yourself if you want,' zeg ik tegen Jake. Tja, de vorige was niet zijn smaak, dus ik wil dat deze kop thee wel goed is voor hem. Ik ruim de borden af en begin vervolgens aan de afwas. Het knuffeltje van Lucas heb ik in de woonkamer laten liggen, aangezien het alleen maar vies zal worden in de keuken. Af en toe gluur ik even naar buiten, om te zien of er nog wat op straat gebeurd. De stilte is gewoon om bang van te worden. Er is gewoon niemand op straat, niemand. Voor de oorlog was het hier in de straat altijd een groot feest. Nu niet meer. Niemand durft meer wat te doen, omdat iedereen bang is voor die rot moffen. Ik gooi de handdoek neer in de spoelbak en leun vervolgens met mijn ellebogen op het aanrecht. Met mijn hoofd op mijn handen staar ik naar buiten. Mijn vrienden heb ik ook al een lange tijd niet meer gehoord. Straks zijn ze ook al dood. Nee, dat kan en mag niet. Ze kunnen nog niet opgepakt zijn. Ach, het zou ook wel kunnen natuurlijk. We zitten met z'n allen in het verzet en hebben al eens in de schuilkelder gezeten om wat te bespreken. Een boottocht naar Engeland bijvoorbeeld. Daar hebben we vaak genoeg over nagedacht. Ze leven nog wel, houd je daar maar aan vast.

LadyStardust
YouTube-ster

LadyStardust schreef:
Jake
'I don't think that'll be necassary, since I hopefully won't be staying long.' Zeg ik een beetje grinnikend. Met een kleine glimlach kijk ik van Fabiënne naar Thijs. Het gesprek ging van Engels naar Nederlands, dus heb ik alles niet meegekregen. Toch verteld het me genoeg als Thijs opstaat. Ik gef hem een hand en glimlach even. 'Goodbye lad, take care.' Antwoord ik.
'Not thank you, but if I may have a glass of water, that'll be nice.' Veel zin had ik immers niet meer in thee op het moment. Zodra ik zie dat ze begint op te ruimen frons ik mijn wenkbrauwen even. 'You need some help with that, love? I'm okay with doing the dishes.' Zeg ik met een kleine glimlach, waarna ik met haar meeloop. Even volg ik haar blik naar de lege straat buiten. 'It sure as hell is quite around here, ain't it?' Ik was er niet aan gewend dat de Duitsers alles zo streng in de gaten hielden en dat er daarom dus ook minder mensen 's avonds over straat gaan. 'I'll finish the dishes, you go get some sleep, alright?' Zeg ik dan tegen haar, aangezien ik me wat schuldig voel overdat zei alles maar voor mij doet en ik niets terug kan doen.

Rosalie33
YouTube-ster

rosalie33 schreef:
Fabiënne
'There you go.' zeg ik met een glimlachje als ik het glas water overhandig. Ik zucht een keer onhoorbaar en merk dat mijn blik weer afdwaalt naar de lege straat. Ik vind het gewoon akelig worden, die stilte. Normaal spelen er rond dit tijdstip nog wat kinderen buiten, oh nee wacht, het is al bijna 9 uur, dus dan zijn er soms wat studenten die op straat staan te lachen en zo.
Ik draai me gelijk weer om als ik Jake wat hoor vragen. 'Oh no, it's fine, but thank you,' zeg ik snel, waarna ik weer verderga met de borden afdrogen. Mijn handen bewegen steeds langzamer, aangezien mijn hersenen gewoon niet kunnen stoppen met denken over dit alles. Er is verschrikkelijk veel gebeurd vandaag, teveel als je het aan mij vraagt. Allereerst raak ik mijn broertje kwijt, maar wordt ik tegelijkertijd gered door een jongen. Toen kwamen de moffen hierheen omdat ze weten dat er verzetstrijders rondliepen en ben ik dus naar het bos gegaan. En daar heb ik uiteindelijk een Engelse piloot aangetroffen die nu tijdelijk bij mij onderduikt. Kortom, ik ben zwaar de lul als de moffen hierachter komen.
'The silence, scares me,' antwoord ik zacht. Zuchtend zet ik het bord in de kast. 'You know, there was always noise in this street. Always. No one cares about that and everyone was happy here. Until now. This silence kills me.' Ik leg mijn hand tegen mijn voorhoofd en kijk even naar Jake. 'Are you sure about it? I also can do the dishes,' zeg ik met gefronste wenkbrauwen. 'I always do the dishes.' Met een klein glimlachje pak ik een glas en droog ik het af. Het is lief dat hij het aanbiedt, maar hij is hier te gast, niet ik.

LadyStardust
YouTube-ster

LadyStardust schreef:
Jake
'Thank you kindly.' Zeg ik met een glimlach tegen haar, waarna ik het glas water van haar aanpak en er een slok van neem. Vervolgens zet ik het glas even op het aanrecht neer en kijk haar aan. 'Please, I can't let you do everything.' Zeg ik met een klein glimlachje. Het was immers de waarheid. Ze deed al genoeg voor me en ik had er niets op tgen om ook iets terug te doen voor haar.
Ik pak de handdoek uit haar handen en begin wat dingen af te drogen, luisterend naar haar verhaal. 'It sounds horrible. Those German assholes seem to be banning everything that's fun.' Mompel ik. 'You should come to England with me.' Lach ik dan. 'You'll like it there, trust me.' Grinnik ik vervolgens. Tussendoor neem ik nog een slok van mijn water, waarna ik weer doorga met afdrogen. Dan zie ik opeens twee mannen in uniform voorbij het raam lopen. 'Germans... If they ask, I'm your cousin or whatever and I'm deaf. I cannot hear, nor talk, alright?' Zeg ik wat snel tegen haar.

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld