O||Your love is dangerous but I need it - Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

O||Your love is dangerous but I need it

Anoniem
Wereldberoemd

Writings schreef:
Helemaal buiten adem probeer ik naar zuurstof te happen, het voelt alsof ik net een marathon heb gelopen maar het is gewoon de angst die mijn lichaam overneemt. Wanneer ik een arm achter me voel raak ik in paniek en duw hem weg waarna ik zo snel als mogelijk naar beneden ren. Mijn oren bedek ik met mijn handen zodat ik het geschreeuw niet meer moet horen. Met trillende handen open ik de deur vervolgens en ren naar buiten. Het enige herkenpunt dat ik heb is Justins auto waar ik dan ook naartoe ren en nog voor ik er aankom laat ik me op de grond zakken. Eenmaal ik zit besef ik wat er allemaal gebeurd is. De tranen stromen over mijn wangen en mijn gezicht laat ik in mijn handen rusten.

Account verwijderd

schreef:
Justin.
Zachtjes beet ik op mijn onderlip, toen ze mijn arm weg duwde, waarna ik meteen achter haar aan liep, naar buiten toe en direct door naar mijn auto. Ik beet ietsjes harder op mijn onderlip toen ze zich voor mijn auto op de grond liet zakken en algauw zachtjes begon te huilen. Ik wist op dit moment gewoon echt niet wat ik moest doen. Normaal gesproken wist ik Adriana altijd wel op te vrolijken als ze verdrietig was, maar nu.. Nu was ikzelf de oorzaak hiervan en was ik wel zeker dat ik haar niet zou kunnen opvrolijken. Volgens mij zou ze dat niet eens willen. Ik knielde rustig bij haar neer. 'Baby.. Kom, ik breng je naar huis..' Mompelde ik zachtjes.

Anoniem
Wereldberoemd

Writings schreef:
Huilend door de emoties en de pijn in mijn nek blijf ik verstijfd zitten en zodra ik zijn stem hoor worden deze emoties alleen maar feller. Alles waar ik in dacht te geloven werd verwoest door 1 daad en het enige wat ik me kan afvragen is waarom? Hij had het me moeten vertellen voor we een relatie begonnen waren en voor ik mijn leven met hem wou delen. Alles leek een grote leugen te zijn. 'Deze jongens hebben gelijk Justin, jij bent geen haar beter als hen. Breng me naar mijn ouders, jouw thuis is mijn thuis niet meer', zeg ik snikkend en sta op waarna ik met moeite het achterportier open en instap. Mijn ademhaling probeer ik onder controle te houden aangezien ik als kind al last had van hyperventilatie. Mijn hand houdt ik tegen mijn hals waar de wonde zich bevindt.

Account verwijderd

schreef:
Justin.
'Laat het me uitleggen, Adriana.. Alsjeblieft.' Mompelde ik. 'Ik weet dat ik niet tegen je had moeten liegen en gewoon eerlijk had moeten zijn, maar ik wou je niet kwijt raken..' 'En ik weet dat dat geen reden is om tegen je te liegen.' Ik stond rustig weer op en zuchtte even zacht, waarna ik kort met mijn hoofd schudde. 'We gaan eerst je wond schoon maken, daarna breng ik je wel naar je ouders.' Zei ik, waarna ikzelf ook instapte. Ik wist wel hoe je een wond moest schoon maken en verzorgen, logisch ook, aangezien ik mijn eigen wonden ook vaak zelf heb moeten schoon maken en verzorgen.

Anoniem
Wereldberoemd

Writings schreef:
Mijn hoofd houd ik naar de grond gericht en ik kijk naar mijn benen die hevig aan het schudden zijn. De rit lijkt een eeuwigheid te duren en wanneer ik ons huis in de verte zie houd ik me al klaar. Zodra de auto stopt loop ik zo snel als ik kan naar binnen door de voordeur die dicht was gedaan. Vast door mijn moeder die hier was geweest zoals afgesproken. Eenmaal in de badkamer trek ik de deur achter me dicht en kijk in de spiegel naar mijn wonde. Als verpleegster moest ik het vaak bij andere doen maar zelf had ik dergelijke dingen nooit meegemaakt. Rustig begin ik het te verzorgen en dek de wonde dan af met een verband. Mijn shirt dat onder het bloed zat ruil ik in voor een trui met een hoge kraag en vlug begin ik wat van mijn spullen in mijn sportzak te proppen.

Account verwijderd

schreef:
Justin.
Ik parkeerde de auto toen we er niet veel later waren en stapte uit. Ik liep achter Adriana aan, naar de voordeur toe en liep vervolgens naar binnen toe. Ik keek even naar Adriana, die meteen naar de badkamer toe liep en wou achter haar aan lopen, tot ik merkte dat ze meteen de deur achter zich dicht trok. Volgens mij wou ze totaal niet bij mij zijn, begrijpelijk ook.. Gelukkig wist ze zelf wel hoe je een wond goed moest schoon maken, ze was tenslotte een verpleegster en had dit volgens mij dus ook vaker bij andere mensen gedaan. Ik hoopte zo dat we dit konden uitpraten, want ik had alles voor haar over. Ik zou deze bende meteen verlaten voor haar, want ze betekende gewoon zo veel voor mij.

Anoniem
Wereldberoemd

Writings schreef:
Met de sportzak vol kleding loop ik naar de slaapkamer toe. Mijn mobiel gris ik van het nachtkastje waar ik hem had laten liggen voor het gebeurde en een hele hoop gemiste oproepen van mijn moeder waren te zien. Een berichtje stuurde ik haar om te laten weten dat alles oké is al voelde ik me totaal niet zo. Al wist ik dat ik antwoorden nodig heb, ik wil het gewoon niet horen. Het maakt toch niets meer uit.

Account verwijderd

schreef:
Justin.
Ik besloot maar in de gang te blijven staan, aangezien ik wist dat Adriana me op dit moment niet rondom d'r wou hebben en ik haar zometeen toch naar haar ouders zou moeten brengen. Hoewel ik dat écht niet wou en gewoon wou dat ze hier bleef, als ik haar niet zou brengen, zou ze wel een andere manier vinden om naar haar ouders te gaan. Lopend misschien of met het openbaar vervoer of iets, en ja, dan had ik toch liever dat ik haar gewoon bracht en wist dat ze veilig was aangekomen.

Anoniem
Wereldberoemd

Writings schreef:
Eenmaal klaar hang ik de zak voorzichtig om mijn schouder en open de deur van de slaapkamer. Langzaam stap ik de trap af en zie Justin dan staan. Beelden van de andere bende schieten door mijn hoofd en ik voel me zo dom dat ik er ben ingetrapt. Dit moet al bezig geweest zijn voor we samen waren. 'Waarom ik?', is het enige wat ik met trillende stem kan uitbrengen.

Account verwijderd

schreef:
Justin.
Ik keek Adriana aan, toen ze de trap af liep en beet zachtjes op mijn onderlip. 'Het spijt me echt.. Dat ik zo tegen je heb gelogen en dat dit alles is gebeurd..' Zei ik zachtjes, gemeend. Mijn excuses loste niks op en zorgde er zekers niet voor dat dit alles nooit was gebeurd, maar het speet me echt. Ik had geen idee of het ooit goed zou komen tussen mij en Adriana, of dat ze echt klaar met me was. Ik hoopte natuurlijk dat het wel gewoon goed zou komen tussen ons.

Anoniem
Wereldberoemd

Writings schreef:
'Hoelang al?', vraag ik en weet hem nu voor het eerst echt aan te kijken. De tranen in mijn ogen probeerde ik te onderdrukken. Ik dacht hem echt te kennen en het deed me pijn om hier nu zo tegenover elkaar te moeten staan. Of het vertrouwen ooit nog hersteld zal kunnen worden? Dat weet ik niet.

Account verwijderd

schreef:
Justin.
'Ehm...' Mompelde ik zachtjes, nadenkend. 'Zo'n vier jaar..' Zei ik vervolgens. Het begon allemaal zo rond mijn negentiende, toen ik met de verkeerde jongens om ging en dus ook verkeerde dingen deed. Het was nooit mijn bedoeling geweest om in een bende te eindigen, maar nu ik eenmaal in een bende zat, was het vrij lastig om eruit te gaan. Natuurlijk had ik het wel voor Adriana over en deed ik er alles aan om uit deze bende te gaan, want ik wou gewoon dat ze veilig was en zich dus ook veilig voelde bij mij.

Anoniem
Wereldberoemd

Writings schreef:
'Dus voor wij wat hadden..', zeg ik teleurgesteld en bijt op mijn lip. 'Als je het me verteld had van het begin was het voor mij prima geweest, en dat meen ik maar je hebt gelogen..', zeg ik en zucht even diep. Hoe moest ik me ooit nog veilig voelen bij hem en wat als we ooit kinderen zouden gaan hebben? Dat kon zo niet. Ik moet hier over nadenken, mijn gevoelens zijn gewoon compleet door de war. 'I really need to go', zeg ik met pijn in mijn stem.

Account verwijderd

schreef:
Justin.
'I'm sorry.' Zei ik, toen ik merkte hoe teleurgesteld ze was. Het deed me echt pijn om Adriana zo te zien, zo teleurgesteld. Ik wou haar niet teleurstellen, ik wou haar juist gelukkig maken. 'Echt?' Mompelde ik. Ik had juist gedacht dat ze dan niks met me te maken wou hebben, dat was de reden dat ik het geheim hield en had gelogen. 'Het was nooit mijn bedoeling geweest om tegen je te liegen.. Ik was gewoon echt heel bang om je kwijt te raken.' Zei ik lip bijtend. Ik knikte kort toen ze dat zei. Ik wou haar graag tegen houden en gewoon smeken om hier te blijven, maar het was begrijpelijk dat ze momenteel niet bij me wou zijn, dus ik kon haar moeilijk dwingen om hier te blijven of iets. 'Ik breng je wel.'

Anoniem
Wereldberoemd

Writings schreef:
Voorzichtig stapte ik langs hem door naar buiten en nam plaats waarna ik de sportzak op mijn schoot liet zakken en uit het raam nog even naar buiten keek. Met mijn mobiel stuurde ik mijn moeder een bericht dat ik een tijd bij haar zou komen wonen, ik zou het haar wanneer ik er ben nog wel uitleggen maar ik kon op dit moment gewoon niet bij Justin zijn. Het had me te veel pijn gedaan.

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld