HarryStyles schreef:
Door de lach van Kaia moest Bucky toch weer lachen. Hij vond haar lach gewoon zo leuk dat hij er zelf ook van moest lachen ook al had hij geen idee waar ze over aan het lachen was. Bucky hield gewoon van lachen, hij had er absoluut geen probleem mee om heel de tijd te lachen. Naar zijn mening kon je niet een band scheppen met iemand als je nog niet gelachen gad met dat persoon. Hij deed het daarom ook graag met zijn crew. Bucky vond dat sommige mensen zó serieus konden zijn en hij snapte niet hoe dat leuk leven was. Hij zelf was ook best serieus als het moest maar als het niet nodig was dan deed hij er ook zijn best niet voor, dat vond hij onnodige moeite.
“Ah well, guess I’ll have to look for Ned while I’m here,” zei hij zacht lachend. Hij wist niet of hij het echt durfde maar hij stond er helemaal voor open om het te doen. Te proberen. Wie weet was die Ned wel de liefde van zijn leven, niet dat dat moeilijk was. Als er al liefde zou zijn zou het daadwerkelijk de liefde van zijn leven worden, na die liefde zou zijn leven immers om zijn. Zo klonk het wel een beetje dramatisch, dat was niet zijn bedoeling. Al had Bucky geen probleem met drama, vond hij juist wel een beetje leuk als hij eerlijk was. Maar hij wist ook niet of dit serieus zou worden, het leek hem gewoon grappig om het te proberen, wie weet werd hij verliefd op iemand. Alleen de toekomst kon het weten.
Bij haar reactie merkte Bucky vrijwel gelijk op dat ze niet graag over dit onderwerp praatte als het over haarzelf ging. “Well as they always say, a ship is always safe at shore, but that’s not what it’s made for.” Het was iets dat zijn vader altijd zei tegen zijn moeder als hij weer zou vertrekken de wateren op. Bucky haatte het spreekwoord maar het was gepast en nu hij zelf een piraat was begreep hij het ook beter. Piraten waren gemaakt om op de zeeên te leven, natuurlijk konden ze zich met iemand op land settelen en daar veilig blijven met hun relatie, maar daar waren piraten niet voor gemaakt. Ze waren gemaakt om op de zee te leven. Bucky werd nooit zee ziek, maar als hij te lang op land was werd hij wel ziek.
Zacht beet hij op zijn lip door de opmerking van haar. Natuurlijk wist hij het zelf ook wel, maar om het zo van een ander te horen was toch wel.. anders? “I mean, everyone has their own beliefs, I wouldn’t necessarily call him fucked up.. I guess he’s just got his own way of thinking,” zei hij schouderophalend. Natuurlijk vond hij het geen normale manier van denken, maar er was gewoon iets aan hem wat toch het op wilde nemen voor zijn vader. Hij haatte de man maar zodra iemand anders iets slecht over hem zei had hij toch het gevoel dat hij het voor hem op moest nemen, het was raar en zo wilde hij het ook niet eigenlijk. “I mean he’s pretty fucked up yeah,” zei hij er toen vrijsnel achter aan. Hij wilde niet haar het gevoel geven alsof hij het echt op wilde nemen voor de man.
Kort trok hij een wenkbrauw op. Waarom zou er iets moeten zijn wat hij terug wilde voor het helpen? Mensen helpen was voor hem als een doodnormale actie, niet iets waar hij iets voor terug wilde of wat dan ook. “Why does there have to be something in it for me?” Vroeg hij zwak fronsend. “Helping someone is doing someone a favor, if you want something for it in return it’s not a favor anymore,” hij ging even wat rechter op zijn stoel zitten. “I want to help you because maybe it’ll be helpful for you, and then I’ll at least have something fun to do for my last days.”
@Kittenpainfull