Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

Forum

Startalk

Blogstatistieken

Vriendenbeheer

Facebookvrienden uitnodigen

15 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

ORPG ~ Vampire

TaylorSwift333
Landelijke ster

TaylorSwift333 schreef:
Ryan was al blij dat ze het blijkbaar niet zou tegen werken. Hij zette nog een stap naar haar toe maar dit keer bewust en legde een hand op haar schouder. ''Je kan terug, als je tegen bloed kunt en dat zal niet de eerste keer zijn als je bloed gedronken hebt.'' Zei hij nu eerlijk op haar vraag, hij wou haar geen valse hoop geven en wilde haar niet verliezen aan die Alexander. Maar wist ze wel nog van de dag ervoor. Hij had toegegeven dat hij van haar hield maar wat als ze zich niets meer herinnerde daar van? Wat als zij niet van hem hield? Hij wist maar 1 oplossing, de indirecte vraag. ''Laurel, zelfs als je terug zou kunnen gaan, wat denk je dat dan zal gebeuren? Is dat echt wat je wilt?'' Vroeg hij nu doelend op die trouw met Alexander. Het was zeker niet door de geur van bloed dat hij gisteren zei dat hij van haar hield, hij meende het en dat wist hij zeker. Wat dan ook zou hij er altijd voor haar zijn. Hij zou haar altijd beschermen, wat ze ook besloot te doen.

Dauntless
Wereldberoemd

Dauntless schreef:
"Ryan je lijkt niet te snappen dat je in het leven niet alleen rechten hebt maar ook plichten. Wat er ook gebeurde ik ging met Alexander trouwen. Het maakte niet uit of ik verliefd op hem was of op iemand anders. Dit was een geregeld huwelijk, puur voor financiële doeleinden. De enige manier om er onder uit te raken was dit." met haar handen gebaarde ze naar zichzelf doelend op het feit dat ze een vampier was geworden. "Ze zullen me gaan zoeken, overal in de stad zullen tekeningen ophangen van mijn gezicht. Waarschijnlijk deert mijn vader er zelfs niet voor terug een hele smak losgeld te betalen. Daarom heb ik besloten dat er maar één iemand is waarvan ik het bloed kan drinken en dat is Alexander. Als hij dood wordt teruggevonden dan kan het huwelijk sowieso niet doorgaan en is er ook geen nut meer voor mij."

TaylorSwift333
Landelijke ster

TaylorSwift333 schreef:
''Misschien snap ik het niet nee, ik ben een tweehonderd jaar oude vampier die in die tijd alleen maar vrijheid gekent heeft. Ik weet niet of je me hoorde gisteren Aurelia, maar 1 ding weet ik zeker, ik meende wat ik zei, ik hou van je. En misschien is het beter om hem te bijten, maar hoe denk je dat te doen? Zonder dat iemand het ziet? Wat je ook doet, ik sta achter je.'' Zei Ryan nu niet wetend of hij er goed aan deed om alles te zeggen. Maar hij kon het toch niet meer ontkennen. Plots zag hij door het raam dat er iemand in de boom zat die het dichtst bij zijn huis stond. Emma, de vampier die hem had getransformeerd. Hij wist dat ze waarschijnlijk alles had gehoord en hij zuchtte even. Het was best lang geleden. Maar of ze het nu gehoord had of niet, ze leek tevreden. Toch probeerde Ryan zo goed mogelijk er voor te zorgen dat Laurel haar niet zag, niet na wat hij net allemaal had gezegd.

Dauntless
Wereldberoemd

Dauntless schreef:
"Zolang als Alexander leeft doet het er niet toe op wie ik wel of niet verliefd ben. Zelfs al heb ik gevoelens voor jou, dan weiger ik deze te voelen want wat als ze me vinden en me dwingen te trouwen met iemand waar ik deze gevoelens niet voor heb. Kan je je inbeelden hoe ik me dan zou voelen." Terwijl ze dit zei draaide ze zich om, om Ryan recht aan te kijken. "Dat is de reden waarom Alexander eraan moet. Als hij uit de weg is geruimd ben ik zeker dat ik ook vrij ben en dat ik kan houden van wie ik maar wil." Zuchtend keerde ze zich weer terug naar het raam en trok verbaasd een wenkbrauw op toen ze vlakbij een meisje in een boom zag zitten. "En zij is?"

TaylorSwift333
Landelijke ster

TaylorSwift333 schreef:
Ryan begreep zeker hoe ze haar dan zou voelen, en eigenlijk was hij best opgelucht dat ze van hem hield. Toen ze zich weer omdraaide zag ze Emma en Ryan slikte even. ''En zij is?'' Vroeg Aurelia en hij keek ook naar Emma. ''Waarom ben je hier?'' Stuurde hij naar Emma en zei tegen Aurelia : "Dat is Emma, de vampier die mij getransformeerd heeft.'' Hopend dat dit opklaring zou bieden. ''Ik ben er altijd en was er altijd. Al vanaf dat Aurelia op je pad kwam.'' Stuurde Emma terug en het was duidelijk te zien dat ze glimlachte. Had Emma hem de hele tijd achtervolgd? Toen zag hij hoe zijn beste vriendin Emma weg joeg en hij grinnikte. ''Maar van haar zul je geen last hebben denk ik.'' Zei hij nu tegen Aurelia. Er waren genoeg vampiers die het goed bedoelden, natuurlijk minder dan hen met slechte bedoelingen maar zo zat de wereld nu eenmaal in elkaar.

Dauntless
Wereldberoemd

Dauntless schreef:
"Aangename kennismaking." zei Aurelia en maakte een kleine reverence. Ze kon het niet laten om zich toch een beetje jaloers te voelen. Ryan en Emma moesten elkaar al heel erg lang kennen. Alhoewel, ze had er eigenlijk geen idee van hoe oud Ryan precies was, maar het leek haar onbeleefd het te vragen.
"Mag ik ervan uitgaan dat als zij iemand is waar ik geen last van zal hebben er ook mensen of vampiers zullen zijn waar ik dat wel van heb?"
Het branderige gevoel in haar keel werd erger, haar ogen lichtten even rood op. Ze voelde dat haar dorst toenam. Ze moest nu drinken voordat ze zichzelf aan het gevoel overgaf en onbewust op jacht zou gaan, de eerste de beste die haar pad zou kruisen verscheurend.
"Ryan het is tijd. Ik moet nu naar hem toe." Haar stem trilde lichtjes. Nu het moment aangebroken was voelde ze zich toch niet honderd procent op haar gemak.

TaylorSwift333
Landelijke ster

TaylorSwift333 schreef:
Ze zei ''Aangename kennismaking'' aangezien Emma het toch kon horen en maakte een kleine reverence.Hij hoorde hoe Laurel dacht dat ze eigenlijk niet wist hoe oud hij was. ''Ik zal je nog wel eens vertellen hoe oud ik eigenlijk ben.'' Stuurde hij met een klein glimlachje in gedachten naar haar. ''Tuurlijk zijn er vampiers die helemaal niets goed voor ogen hebben maar ik ben bij je.'' Zei hij en dat meende hij ook. Hij zou er niet tegen kunnen als er haar ook maar iets ergs overkwam. Hij zag hoe haar ogen lichtjes rood werden, het was dus tijd. Toen ze dan ook zei dat het tijd was had hij dat ook al door. ''Het komt wel goed.'' Zei hij nu, ''Ik zorg wel dat je snel bij hem bent of je moet zelf een idee hebben van waar hij nu rond hangt.'' Hij wist dan ook niet zeker welke krachten ze ooit zou hebben.
''En trouwens, als het je meer op je gemak doet voelen blijven ik en Emma erbij. Ze kan hem wel verbranden om ervoor te zorgen dat niemand weet dat een vampier hem gebeten heeft.'' Zei hij er nu nog achteraan. Hij wou niet dat iemand achter zijn soort kwam.

Dauntless
Wereldberoemd

Dauntless schreef:
"Alexander zal nog wel bij ons thuis zijn, mee dingen aan het voorbereiden voor mijn begrafenis. We waren nu eenmaal verloofd. Het zou trouwens fijn zijn mocht je een eindje meewandelen. Maar uiteindelijk is het het makkelijkste als ik de enige ben die het landgoed op gaat." Ze wandelde naar beneden en ging het bos in. Ze herinnerde zich Ryans krachten. Hij was veel sneller en sterker dan een gewone mens dus waarschijnlijk zou zij deze gaven nu ook kunnen benutten. Ze concentreerde zich en schoot er toen als een pijl in een boog vandoor. Een paar keer mistte ze een boom op een haar na, maar uiteindelijk verplaatste ze zich in no time tot bij het landgoed. De geur van bloed drong in haar neus ook al waren de mensen nog zo ver weg. Ze bewoog zich veel geruislozer voort dan vroeger, bijna alsof ze over de grond zweefde. De nacht was een voordeel voor haar, zo kon ze onopgemerkt binnensluipen. Ze hoorde Alexanders ademhaling die vanop haar kamer kwam. Daar vond ze hem, slapend. Zijn wangen waren nat van de tranen. Had hij om haar gehuild? Een meisje dat hij nog maar een dag kende. Normaal zou dit haar geraakt hebben, maar nu was haar honger te sterk. Ze wandelde naar hem toe en toen ze over hem heen boog opende hij zijn ogen. Hij keek haar geschrokken aan, maar ze drukte haar vinger tegen zijn lippen voor hij een geluid maakte. "Het is ok Alexander, dit is zo voorbij. Je voelt er niets van" fluisterde ze zachtjes terwijl ze haar tanden in zijn hals plantte. Bloed vulde haar mond, overheerlijk bloed. Ze bleef drinken tot er niets meer over was. Ze likte de laatste restjes van haar lippen en klom toen uit het raam. "Vaarwel Alexander." ze sprong en verdween in de nacht.

TaylorSwift333
Landelijke ster

TaylorSwift333 schreef:
Hij knikte toen ze zei dat hij mee kon wandelen. Hij volgde haar tot aan het landgoed en wachtte daar op haar. Snel zocht hij naar de gedachten van Alexander waardoor hij hoorde hoe hij schrok toen hij Laurel "levend" voor zich zag staan. Hij had geweend. Hij hoorde dat hij schrik had toen Laurel hem beet. Je voelt er niets van, wat een understatement. Hij bleef meeluisteren tot zijn gedachten wegstierven en hij dood was. ''Vaarwel Alexander.'' Zei ze en sprong uit het raam. Hij wachtte tot ze bij hem stond. ''Geen sporen nagelaten?'' Vroeg Ryan want hij kende het. Nieuwelingen lieten altijd sporen na en hij wilde niet dat ze zouden weten dat er vampiers waren. Dat was waarom hij blij was dat Emma bij hem was toen hij voor de eerste keer iemand beet. Ze had die persoon toen in vlammen op doen gaan. En ook al was het net iets meer dan 200 jaar geleden, toch leek het als de dag van gisteren, hij herinnerde zich alles nog , van begin tot het einde.

Dauntless
Wereldberoemd

Dauntless schreef:
"Oh fuck" zei Aurelia toen besefte dat ze echt gewoon alles had achtergelaten zoals het was. Alexanders lijk lag nog gewoon in het bed. De lakens en kussens rood van het bloed. "Maar we kunnen hem niet zomaar weghalen. Ze moeten weten dat hij dood is, dat hij niet naar me is gaan zoeken ofzo." zei Aurelia lichtjes panikerend omdat ze niet wist wat te doen. Hoeveel tijd zouden ze hebben voor ze ontdekten wat er met haar voormalige verloofde was gebeurd? Als ze de kleine stipjes in zijn hals zagen zouden ze natuurlijk weten dat het om een vampierbeet ging. Iedereen kende de legende van het landhuis in het bos, dat zou de eerste plek zijn waar ze naartoe zouden gaan en Aurelia keek niet echt uit naar een hele menigte met houten staken en knoflook bij hen. Hoe doodde je trouwens een vampier? Werkten die dingen echt of waren dat gewoon verhaaltjes?

TaylorSwift333
Landelijke ster

TaylorSwift333 schreef:
Hij vond haar reactie best wel grappig, alsof hij daar nog niet aan gedacht had. "Rustig schat, daar had ik al iets op bedacht." zei hij dan zachtjes met een glimlach en haalde zijn mes tevoorschijnd. "Wil je dat kussen nog houden ofzo want dit gaat er niet echt zo mooi uitzien ." zei hij daar nog achter. Ijzerhard kon natuurlijk ook maar dan was er een mogelijkheid dat hij terug tot leven zou komen en dat wou hij nu net voorkomrn, dat risico wilde Ryan echt niet nemen, dan moest hij dus maar een diepe snee maken, de beet zou dan niet meteen opvallen. Hij gtinnikte even toen ze dacht aan houte staken en knoflook, maar nou, ze was ook nog nieuw. Maar dan nog, hout zou hem niet tegen houden. Hij hoorde hoe haar vaders ademhaling veranderde. "Maar dan zal het wel snel moeten gebeuren. Misschien is het beter als je even hier blijft want dit gaat geen pretje worden." zei hij en klom geruisloos tot aan haar raam en sprong zonder enig geluid te maken haar kamer in. Hij zag Alexandet liggen en zag dat ze zich echt wel trgoed gedaan had. "Hier zal ik dus echt noiit spijt van krijgen vriend." fluisterde hij en boog zich even naar hem over en zette het mes tegen zijn keel en maakte een snee die de beet ou verbergenx toch alleszins lang genoeg. Daarna klom hij uit het raam en spring behendig weer het gras op en veegde zijn vingerafdrukken weg voor hij het mes weg gooide. Dan keek hij naar Aurelia.

Dauntless
Wereldberoemd

Dauntless schreef:
"Ik was sowieso al niet van plan terug die kamer in te gaan. Je hoeft hier trouwens niet zo grappig over te doen voor mij is dit een hele serieuze kwestie. Denk je dat het makkelijk was om hem te doden?"
Eigenlijk was het makkelijk geweest hem te doden. Het was nu pas, nadat haar honger gestild was, dat ze zich schuldig voelde over haar daad. Alexander was nog jong geweest. Hij had zich wel over haar heen kunnen zetten. Er zou wel iemand anders geweest zijn waar hij gelukkig mee kon worden.
"Laten we gaan voor iemand ons ziet. Bedankt trouwens, voor je weet wel." Ze knikte even naar haar kamer. Haar hand vond dat van hem. Toen ze terug in het landhuis waren zuchtte Aurelia opgelucht. Het voelde goed om weg bij haar oude huis te zijn, weg van al haar problemen en zorgen.
"Zo misschien moet je me maar eens uitleggen wat dat allemaal inhoudt een vampier zijn, want ik weet er nog maar bitter weinig van." Ze plofte neer in één van de chique zetels en keek hem geïnteresseerd aan.

TaylorSwift333
Landelijke ster

TaylorSwift333 schreef:
''Agh, graag gedaan Aurelia. Voor jou? Alles.'' Zei Ryan toen ze hem bedankt over dat incidentje met Alexander. Hun handen vonden elkaar en al snel waren ze terug bij zijn landhuis. Ze vroeg hem dan om eens iets te vertellen over vampiers en ze plofte neer op één van de chique zetels die er waren. ''Eigenlijk zijn er leuke dingen aan verbonden, aan een vampier te zijn, maar natuurlijk ook minder leuke dingen.'' Zei Ryan en ging (nu ook weer niet al te dicht bij, om haar niet te provoceren) naast haar zitten. ''Je hebt waarschijnlijk al wel door dat vampiers eigenlijk dood zijn? Het is het gif dat door onze aders stroomt dat ons 'levend' houdt zeg maar, het is voor vampiers mogelijk om emoties te voelen, alhoewel sommige vampiers lichtelijk gevoelloos zijn. We leven voor eeuwig tot, nou ja, iemand ons dood want dat kan wel degelijk. Een vampier kan een andere vampier doden, een mens kan ook een vampier doden maar dan moet of ons hoofd eraf en ja de rest is nogal ingewikkeld.'' Zei hij nu.
''We zijn sterker dan mensen, sneller, onze zintuigen werken beter, we genezen sneller. Sommigen van ons hebben bepaalde krachten, van spoorzoeken tot gedachten lezen, de toekomst zien, bijna alles dus. Alleen zwakken die krachten af als we niet vaak genoeg mensenbloed drinken. We behouden onze krachten dan wel, ze worden alleen zwakker. Het is niet nodig om mensenbloed te drinken voor de rest, dierenbloed mag ook, mensenbloed is alleen lekkerder.'' Vervolgde hij daarop. ''Wat wil je nog zoal weten, want ik durf te wedden dat je nog heel veel vragen hebt. Ik weet er eigenlijk al een deel van maar ik heb gewoon liever dat ze je luidop stelt, dat is een normalere manier.'' Zei hij nu en keek naar haar. Hij wist bijvoorbeeld dat ze eigenlijk best wel wilt weten over hoe zijn transformatie was, hoe oud hij was, enz.

Dauntless
Wereldberoemd

Dauntless schreef:
Aurelia keek recht voor zich uit en probeerde alles te bevatten. "Momenteel voel ik me nog best menselijk. Zal ik dat dan verliezen doorheen de jaren?" ze hoopte van niet. Maar als ze een voorbeeld nam aan Ryan die haar in het begin zijn kasteel had ingelokt en had opgesloten in een cel vreesde ze van wel. Dan was er nog de kwestie dierlijk of menselijk bloed. Het enige wat ze tot nu toe gedronken had was dat van mensen, maar ze kon zich geen lekkerdere smaak voorstellen. Zou ze ooit nog iets anders kunnen drinken, wou ze ooit nog iets anders drinken?
"Dus het is ook mogelijk dat ik een of andere gave heb, al zal ik die bij tijd wel ontdekken? Die andere vampier, zij was toch diegene die jou had veranderd? Waarom heeft ze dat gedaan? Kenden jullie elkaar al eerder?"

TaylorSwift333
Landelijke ster

TaylorSwift333 schreef:
Ryan moest even nadenken toen ze vroeg of ze haar menselijkheid zou verliezen. ''Dat hangt van jezelf af, of je het houdt bij alleen dierenbloed of menselijkbloed en op welke manier je er aan wilt komen.'' Zei hij dan na even. Dat was het beste antwoord dat hij kon geven. Hij hoopte voor haar dat ze menselijk bleef. ''Er zijn dan ook menselijke manieren om aan mensenbloed te komen.'' Zei hij dan voor het geval dat.
Als ze begon over de gave knikte hij meteen. De meesten hadden wel een of andere gave dus de kans was groot. ''Ja, dat was ze wel degelijk.'' Zei hij als ze nog eens vroeg of het haar was geweest die hem had verandert. ''Nee, Emma en ik kenden elkaar ervoor niet. Ik weet niet waarom ze het gedaan heeft. Het enige dat ik wist was dat ik heel erg ziek was en van huis was weggelopen dus kon ik geen hulp vragen aan mijn ouders. Misschien dat je het haar ooit kunt vragen.'' Zei hij nu maar als hij dacht aan z'n ouders werd hij altijd voor een deel bitter. Oké, ja ze hadden zich voor hem opgeofferd zodat hij bloed had, maar hij had het kunnen afslaan en gewoon iemand anders bijten. Hij gaf zichzelf erg de schuld van hun dood.

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld