Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

Forum

Startalk

Blogstatistieken

Vriendenbeheer

Facebookvrienden uitnodigen

22 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

ORPG ft. Demish

Account verwijderd

schreef:
Op haar excuus reageerde hij niet. Sterker nog, hij moest zijn best doen om niet met zijn ogen te rollen. Alles wat er door zijn hoofd ging, was dat ze te druk was geweest met drugs gebruiken om hem op te zoeken. Al die jaren had hij het haar niet kwalijk genomen met de gedachte dat ze heel hard moest werken voor haar studie, dat ze zo hard moest werken dat ze geen dag naar huis kon komen. In werkelijkheid had ze gewoon aan de drugs gezeten. Niet alleen had ze hem volledig in de steek gelaten, maar daarnaast had ze ook nog datgene gedaan waarvan ze wist dat hij het verafschuwde. Misschien had hij er wel spijt van dat hij haar weer met open armen verwelkomd had toen ze teruggekomen was. Misschien wenste hij op dit moment wel dat ze niet teruggekomen was van de campus.
Hij schudde zijn hoofd toen ze benoemde dat ze wilde dat het weer goed zou komen tussen hen. Hij betwijfelde of dat mogelijk was. De woede en teleurstelling waren weggezakt, maar leken nu weer op te laaien. Alsof Shae de zuurstof was die het kleine vlammetje nodig had. Toch hield hij zich in. Niet alleen omdat ze op straat stonden, maar omdat hij zag hoe klein en kwetsbaar Shae was. Een deel van hem zou haar altijd willen beschermen. Dat deel beschermde haar nu voor hem. Dat deel maakte dat hij niet volledig uit zijn dak ging, alhoewel een grote hoeveelheid adrenaline al door zijn lichaam gepompt werd.
'Er is geen excuus voor wat je gedaan hebt, Shae. Je wist welke invloed het op mij zou hebben en je deed het toch. Niet alleen heb je me drie jaar lang laten stikken, maar je vond het blijkbaar ook nog een goed idee om datgene te doen waarvan je wist dat het dit alles zou ruïneren.' Shae had altijd geweten dat hij niet om kon gaan met mensen die drugs gebruikten. Zelfs als het geen verslaving was, kreeg hij het niet voor elkaar. Zijn moeder had hem dusdanig getraumatiseerd dat hij het niet meer aankon.
Hoewel hij al boos was geweest, waren de woorden die volgden wat hem deed barsten. Hij twijfelde er niet langer aan of dat hij weg moest lopen of dat hij moest blijven. Hij wist heel zeker dat hij weg moest lopen. Ook heel zeker wist hij dat hij niet meer voor een langere tijd terug zou komen naar deze stad. Hij zou zijn moeder bezoeken en zou direct daarna weer vertrekken.
'Goed plan, Shae. Zoen vooral de jongen waarvan je weet dat hij gevoelens voor je heeft en vertel hem daarna gewoon dat dat de beste manier is om zijn aandacht te trekken. Speel vooral met andermans gevoelens, worden ze blij van,' beet hij haar toe.
'Laat me met rust.' Direct na zijn woorden draaide hij zich om, waarna hij zijn handen in zijn zakken duwde en hij met een flinke pas de andere kant op liep. Momenteel maakte het hem niet uit waar hij terecht zou komen, als het maar ver weg van Shae was. Hij kon niet geloven dat ze hem dit flikte. Jarenlang was hij er voor haar geweest. Zelfs nadat ze hem had laten stikken, was hij er voor haar geweest. Toch leek Shae er geen enkele moeite mee te hebben om te rotzooien met zijn gevoelens.

Demish
Internationale ster

Demish schreef:
Aaron had gelijk. Drugs waren altijd al een gevoelig punt geweest en ze wist dat ze er, voor hem alleen al, van af had moeten blijven. Toch was het niet zo simpel geweest. Ze was ver van huis geweest, ze had zich gestresst gevoeld en voordat ze het door had gehad, had ze niet meer zonder gekund. De pillen hadden haar geholpen, maar nu, twee maanden nadat Aaron woedend uit haar kamer was vertrokken, zag ze in hoeveel ze hadden verpest. Ze verdiende elk woord wat tegen Aaron haar zei en ze kon ook niet veel anders dan zijn woorden over haar heen te laten komen en de schaamte te accepteren die daar bij kwam kijken.
‘Nee, Aaron! Wacht!’ riep Shae in paniek uit toen er tot haar doordrong wat ze precies tegen hem had gezegd. De zoen was niet alleen geweest om zijn aandacht te trekken. Ze had ook haar gevoelens duidelijk willen maken, maar dat had ze echter niet uitgesproken en nu leek het alsof ze puur en enkel met zijn gevoelens aan het spelen was. Dat was niet het geval! Ze zou het niet durven, al leek het nu wel alsof ze dat precies deed. Goed ging dit niet en Shae wist nog steeds niet hoe ze dit aan moest pakken, maar ze kon Aaron niet nog een keer weg laten lopen.
Shae liep dan ook achter hem aan en versperde hem opnieuw weer de weg. ‘Dat bedoelde ik niet! Ik weet dat het er niet goed uit kwam, maar ik ben niet met je gevoelens aan het spelen!’ probeerde ze hem uit te leggen, maar ze had het idee dat Aaron op dit moment liever niet naar haar wilde luisteren. Toch moest hij, want ze wilde nog van alles aan hem vertellen. Hij mocht nog niet weglopen, niet voordat ze hem uit had gelegd wat er allemaal aan de hand was geweest.
‘Ik zoende je omdat ik je wilde zoenen? Ook omdat ik het idee had dat je anders van me weg zou lopen, maar ook omdat ik de afgelopen twee maanden alleen maar daar aan heb gedacht? Aan dat en alles wat je hebt gezegd, en wat ik heb gedaan. Ik weet dat ik het heb verpest, dat ik niet eens aan drugs had moeten beginnen. Ik kan niemand anders daarvoor de schuld geven dan mijzelf, wat betekent dat ik het ook zelf moet oplossen en daar ben ik mee bezig! Maar het is niet zo makkelijk en het enige wat me er tot nu toe doorheen heeft geholpen, was dat ik hoopte op een kans om je ooit weer te zien? Een kans om uit te leggen wat er is gebeurd.’ De woorden kwamen zonder pauze over Shae haar lippen en pas toen er een stilte viel, realiseerde ze zich hoeveel ze precies aan hem had verteld. Misschien had hij het niet eens kunnen volgen, wat ze hem dan ook niet kwalijk zou nemen.
‘Ik heb je echt nodig, Donaire,’ zei ze vervolgens wat zachter. ‘En als je toch besluit weg te lopen, dan zal ik je met rust laten, maar ik kon je niet zomaar laten gaan zonder een deel van mijn verhaal te doen.’

@Auloire

Account verwijderd

schreef:
Het moest wel een interessant tafereel zijn voor omstanders. Het verbaasde hem niet eens dat hij enkele mensen naar hem zag kijken. Hij was voor haar weggelopen, ze hadden kort gezoend en vervolgens waren ze ruzie gaan maken, waarna hij opnieuw voor haar weggelopen was. Shae liet het daar opnieuw niet bij en versperde hem opnieuw de weg. Deze keer deed ze echter geen poging om hem te zoenen. Een goede keuze, want deze keer zou hij niet zo overrompeld zijn dat hij het toe zou laten.
'Hoe wil je het dan noemen? Opzettelijk mijn gevoelens tegen mezelf gebruiken, zodat ik niet van je wegloop?' Shae kon het onmogelijk goedpraten. Het was een hele nare streek, zeker omdat hij al boos op haar geweest.
Een waterval aan woorden gleed over haar lippen. Een waterval waar hij bijster weinig van begreep. Alles wat ze zei was vaag. Hij begreep niet waarom ze hem zogenaamd wilde zoenen en waarom ze daar twee maanden aan gedacht zou hebben. Hij begreep niet waarom ze zei dat ze uit wilde leggen wat er gebeurd was, maar dat in werkelijkheid helemaal niet deed. Het doel van haar woorden begreep hij evenmin. Waarschijnlijk wilde ze zijn woede wegpraten, maar ze maakte het niet beter door alsmaar vaag te blijven doen.
'En dan wat, Shae? Dan mag ik weer achter je aan lopen als een hondje en alles doen wat je hartje begeert, net zo lang tot een of andere gast je hoofd weer op hol brengt?' Ze wisten allebei dat het zo was. Zodra ze helemaal tot over haar oren verliefd was, was hij direct niet meer zo belangrijk. Dan had ze hem ineens helemaal niet meer zo hard nodig. Ze zou hem nu misschien gebruiken om van de drugs af te komen, maar zodra ze een ander vond, mocht hij wel weer gaan. Op de vriendschappelijke manier had hij dat geaccepteerd, maar hun vriendschap was al een hele tijd niet meer zo vriendschappelijk voor hem.
'Je roept elke keer wel dat je je verhaal wil doen, maar je verteld me helemaal niks, Shae. Je zit alleen maar fucking vaag te doen. Zo vaag dat ik me bijna af zou vragen of dat je nu ook onder invloed bent.' Misschien was ze nu ook wel onder invloed. Het zou wel verklaren waarom ze de keuze had gemaakt om hem te zoenen en waarom ze hem zo veel vertelde zonder ook echt iets te vertellen. Misschien was ze wel zo ver afgezakt dat ze nu constant gebruikte. Misschien had ze hem wel nodig zoals zijn moeder hem ook nodig had, maar hij kon er niet op die manier voor haar zijn. Zijn moeder had al flink op hem in gehakt, maar het zou Shae zijn die hem de vernieling in zou helpen. Alleen Shae zou hem die laatste trap kunnen geven. Ten slotte was er niemand anders om wie hij zoveel gaf.

Demish
Internationale ster

Demish schreef:
‘Weet ik veel!’ Aaron had ook gelijk. Er was geen andere manier om te benoemen wat ze net had gedaan, maar voor haar was het niet geweest om te spelen met zijn gevoelens. Dat was niet wat de bedoeling achter de zoen was geweest en ze had gehoopt dat hij dat ook zou kunnen voelen. Hij leek nu echter zo boos op haar te zijn dat hij niets op die manier zou kunnen zien.
‘Er zal geen andere gast komen die mijn hoofd op hol gaat brengen, verdomme Aaron!’ riep Shae uit. Op dit moment was ze gefrustreerd. Gefrustreerd omdat haar woorden er niet zo uit kwamen als dat ze wilde, omdat Aaron niet leek te begrijpen wat ze hem probeerde te vertellen. Ze wilde dat hij zou stoppen met boos op haar zijn zodat zij, voor haar gevoel, normaal haar verhaal aan hem kwijt zou kunnen, maar hij leek niet te luisteren. Of misschien luisterde hij wel, maar begreep hij het gewoon echt niet. Iets wat ook onmogelijk kon, want Shae begreep het zelf nog nauwelijks.
Dat hij zei dat hij twijfelde of ze nu onder invloed was, deed haar pijn. Ze snapte dat hij er aan twijfelde. Ze had het er echter zelf naar gemaakt. Ze zou willen dat ze zou kunnen zeggen dat ze nooit onder invloed was geweest bij hem in de buurt, maar ze wisten allebei dat ze dan zou liegen. Toch was ze nu clean. Tenminste, dat was wat ze probeerde te bereiken door plaatsen als barren en kroegen te vermijden en door haarzelf te overtuigen dat ze de drugs niet nodig had. Het enige wat ze wel nodig had, was de steun van Aaron. Iets wat ze hem al had verteld.
‘Ik ben gestopt met de drugs,’ fluisterde Shae zacht. Alleen het woord al triggerde zoveel verschillende zenuwen in haar lichaam dat ze er een kriebelig gevoel van kreeg. Het kriebelige gevoel kon het echter niet winnen van de frustratie, de wanhoop en de gevoelens die ze had voor Aaron.
‘En ik wil niet dat je achter me aan loopt totdat er een nieuwe gast voorbij komt lopen. Ik wil dat jíj die nieuwe gast wordt, Aaron,’ vervolgde ze haar woorden. Ze wist niet waar ze naar moest kijken. In ideale omstandigheden zou ze hem recht aankijken, maar nu durfde ze dat niet. ‘Ik geef echt heel erg veel om je en ik weet dat ik veel te blind ben geweest én dat ik niet goed om ben gegaan met jouw gevoelens, in wat voor opzicht dan ook.’ Shae zuchtte. ‘Maar ik meen het als ik zeg dat ik ook gevoelens voor jou heb. Het is geen manier om je bij me te houden, het is niet een spelletje. Het is echt. Ik had me gewoon nooit gerealiseerd hoe geweldig jij bent en hoe dom ik ben geweest dat ik nooit door heb gehad wat jij voor mij voelde.’ Ze hoopte dat hij dit zou begrijpen, dat haar woorden duidelijk genoeg voor hem waren en dat hij in zou zien dat hij niet de enige was die nu een dramatische liefdesverklaring er uit had gegooid, want zij deed nu precies hetzelfde.

@Auloire

Account verwijderd

schreef:
Shae en hij hadden zelden ruzie met elkaar gemaakt. Nog nooit hadden ze zo'n knallende ruzie gemaakt als vandaag. Shae's frustratie had ertoe geleid dat ze het uitriep en zijn woede had ervoor gezorgd dat hij ook harder was gaan praten dan normaal. Iedereen die in een radius van vijf meter stond, kon precies volgen waar ze het over hadden. Hij vroeg zich af of zij wel begrepen wat Shae hem vertelde. Of dat hij zo woedend was dat hij haar woorden niet meer kon begrijpen, hoe graag hij ze misschien ook wilde begrijpen.
Bijna gleed er een sarcastische opmerking over zijn lippen. Bijna had hij gezegd dat ze al zeker een hele dag gestopt was met de drugs. Hij weerhield zichzelf daar echter van. Hoe woedend hij ook was, het was niet eerlijk van hem om haar op een dergelijke manier te kleineren. Bovendien was hij zich ervan bewust dat hij haar daarmee zou kwetsen. Ze had hem misschien gekwetst, maar dat betekende niet dat hij het recht had om haar hetzelfde aan te doen.
Hij wilde direct protesteren. Direct wilde hij roepen dat ze dat alleen maar zei in een poging om hem bij haar te houden. Dat haar gevoelens niet echt waren, dat ze dat haarzelf alleen maar wijsmaakte in een laatste poging om hem ervan te weerhouden te vertrekken. Shae was hem echter voor. Alles wat door zijn hoofd gegaan was, had ze zelf al beantwoord en met elk woord dat ze uitsprak, verminderde zijn woede. Het was belachelijk. Hij was woedend vanwege haar drugsgebruik, niet vanwege gevoelens die ze wel of niet voor hem zou hebben. Gevoelens waarvan hij zeker was dat ze ze niet gehad had voor hem. Toch kalmeerde hij. Toch maakte zijn woede plaats voor de inmiddels welbekende gevoelens die hij voor Shae had. De gevoelens die hij misschien al wel tien jaar voor haar had.
Opnieuw stonden ze in stilte tegenover elkaar. Shae had haar zegje gedaan en hij had er weeral niet op gereageerd. Hij stond daar maar, kijkend naar haar in stilte. Net had de woede de chaos in zijn hoofd veroorzaakt, nu was het alles behalve die woede die de chaos veroorzaakte. Hij schudde zijn hoofd.
'Ik heb tijd nodig om na te denken.' Meer kon hij er niet van maken. Momenteel was het te chaotisch in zijn hoofd om op haar te kunnen reageren. Hij had tijd nodig om haar woorden te laten bezinken en om te bedenken wat hij nu wilde. Ze kon niet verwachten dat hij daar nu over zou beslissen.
'Ik ga morgenavond nog naar Rhys voor ik weer wegga. We kunnen daar afspreken rond een uur of tien?' stelde hij voor. Met Rhys bedoelde hij de kroeg waar Rhys werkte, dat wist ze wel. Het gaf hem wat tijd om na te denken over haar plotselinge liefdesverklaring. Misschien was het niet genoeg tijd, maar het was in elk geval wat tijd. Daarnaast gaf het Shae ook de gelegenheid om te bedenken wat ze hem wilde vertellen, want op dit moment leek ze niet te weten wat ze met hem aanmoest.

Demish
Internationale ster

Demish schreef:
Elk uur was traag voorbij gegaan. Vanaf het moment dat de afspraak tussen Shae en Aaron was gemaakt om elkaar te ontmoeten rond tien uur in de bar van Rhys, had Shae haast om de tien minuten op de klok gekeken. Iets wat belachelijk was geweest, want het had zeker nog meer dan vierentwintig uur geduurd, maar toch had ze het gedaan. Vreemd genoeg was het geruststellend geweest om te weten dat het moment van hun afspraak dichterbij zou komen, ondanks dat die afspraak zou kunnen betekenen dat Aaron haar niet zou willen zien. Er zou van alles uit kunnen komen, maar het was wel een gesprek dat zou moeten worden gevoerd.
Toch was uiteindelijk het uur van de waarheid aangebroken. Rond zeven uur was ze zich gaan klaarmaken. Die tijd had ze nodig gehad, want ze had niet geweten wat ze aan had moeten trekken. Het was geen date, ze hoefde geen indruk te maken op de jongen met wie ze af ging spreken, want de jongen kende haar al jaren. Hij wist hoe ze in elkaar zat, hoe ze eruit zag en wat haar gedachten waren. Toch had ze wel iets aan willen trekken waar ze zich fijn in had gevoeld, hopend dat het zou helpen met de situatie. Ze had geprobeerd haar make-up rustig te houden en niet teveel te doen aan haar haren. Ze wilde Aaron niet de indruk geven dat ze wanhopig was, al moest ze toegeven dat ze dat wel was. Ze was wanhopig voor zijn begrip en steun.
Toen het half tien was geweest, was ze vertrokken van thuis en rond tien voor tien was ze aangekomen bij de bar. Ze had plaatsgenomen bij Rhys, wie uiteraard aan haar had gevraagd of ze Aaron nog tegen was gekomen. Ze had hem enkel uitgelegd dat ze Aaron had gevonden en dat hij ieder moment door de deuren van de bar zou kunnen komen. Rhys had bemoedigend een glas met drank naar haar toe geschoven, die ze maar al te graag aan had genomen. Mocht Aaron haar af willen wijzen, dan had ze wat drank nodig om de klap op te vangen.
Zuchtend staarde Shae naar de klok. Hoe Aaron precies zijn tijd bijhield, wist Shae niet. Hij had immers geen telefoon om te zien hoe laat het was en ze had hem nog nooit gezien met een horloge, maar misschien lag die ergens verstopt in zijn dahsboardkastje.
‘Hij is er vast bijna. Aaron is een man van zijn woord,’ zei Rhys. Iets wat hij Shae eigenlijk niet hoefde te vertellen. Ze wist hoe Aaron was. Hij kwam vaak wel op tijd, net zoals dat zij vaak te vroeg kwam. Zo hadden ze altijd al in elkaar gezeten en waarschijnlijk zou het ook nooit gaan veranderen.
Shae nam een slok van haar drinken en ze knikte kort naar Rhys. ‘Het is gewoon ingewikkeld.’
‘Met jullie twee is het altijd ingewikkeld,’ grapte Rhys, al wist ook hij vast dat er waarheid in zat.

@Auloire

Account verwijderd

schreef:
Zoals hij al verwacht had, had hij niet genoeg tijd gehad om te bedenken wat hij wilde. Later was het besef gekomen dat hij nooit genoeg tijd zou hebben om te bedenken wat hij wilde. De tweestrijd waar hij in verkeerde leek door beide kanten niet te winnen te zijn. Het geheel dat hij geweest was, was niet meer.
Al uren had hij door de stad gelopen, terwijl hij de ene na de andere sigaret opstak. Stress was niet goed voor zijn verslaving. Wat er allemaal om hem heen gebeurde, ontging hem volledig. Iemand zou een pistool tegen zijn hoofd kunnen zetten en hij zou er nog niets van merken. Al helemaal niet toen het op een gegeven moment ook nog donker was geworden. Het enige licht in de kleine steegjes kwam van het uiteinde van zijn sigaret.
Toen de kerkklok half tien had geslagen, was hij richting de kroeg gelopen. Ondanks dat hij geen besluit genomen had, had hij Shae wel een gesprek beloofd. Hij liet een heleboel dingen na, maar over het algemeen gold dat niet voor afspraken die hij gemaakt had. Zeker niet als hij de initiatiefnemer was.
De klok sloeg tien uur toen hij voor de kroeg stond. Meestal was hij wat aan de late kant, maar vandaag was dat niet het geval. Een zucht gleed over zijn lippen voor zijn hand zich om de deurklink vouwde. Hij had nog geen idee waar deze avond hem zou brengen.
De tweestrijd was nog steeds gaande op het moment dat hij de deur openduwde. Hij werd verwelkomd door de welbekende geur van alcohol. Zijn aandacht lag echter niet bij de geur van alcohol. Heel even stond hij stil in de deuropening, zijn blik kon hij onmogelijk van Shae afwenden. Hij had zich al de hele dag druk gemaakt over deze ontmoeting en heel even overrompelde haar aanwezigheid hem, tot hij zichzelf herpakte en naar de bar toe liep. Normaal gesproken riep Rhys naar hem als hij binnenkwam, maar vandaag bleef het verdacht stil.
'Kunnen we daar gaan zitten?' vroeg hij, waarna hij even knikte naar een tafeltje in de hoek. Hij mocht Rhys graag, maar hij vond het niet nodig dat de man hoorde over de problemen waar ze mee kampten. Hij ging er vanuit dat ook Shae het niet prettig vond als Rhys wist over haar drugsgebruik. Hij liep naar de tafel en ging op de bank zitten, waarna hij Shae bestudeerde. Zijn gevoelens voor haar waren onmisbaar. Ze waren er elke keer dat hij naar haar keek. Er was niemand anders bij wie hij zich ooit zo gevoeld had en een deel van hem was bang dat het hem ook nooit meer zou gebeuren. Voor zijn gevoel was Shae de eerste en de laatste, hoe onrealistisch dat misschien ook klonk.
'Waarom kon je niet gewoon niet aan de drugs beginnen?' verzuchtte hij. Het was allemaal zo veel makkelijker geweest als ze er niet aan begonnen was. Dan hadden ze dit gesprek niet hoeven hebben. Dan hadden ze hoogstens het gesprek gehad over wat ze zouden zijn na hun liefdesverklaringen. Nu wist hij niet of ze überhaupt nog iets zouden zijn. Hij wist niet hoe betrouwbaar haar liefdesverklaring was en hij wist ook niet hoe betrouwbaar ze was in haar drugsgebruik.
'Ik wil je graag geloven, Shae. Ik wil heel graag dat je geen drugs meer gebruikt, maar je weet ook wel hoe moeilijk het is om dat te geloven.' Zijn moeder had al zo vaak beweerd dat ze gestopt was. Zeker in zijn jongere jaren had ze zijn hoop en vertrouwen flink geschaad. Iets wat hij nu, misschien geheel onterecht, ook op Shae projecteerde.

Demish
Internationale ster

Demish schreef:
Stilletjes had Shae haar voormalige beste vriend naar het tafeltje in de hoek gevolgd. Ze had begrepen dat hij niet het hele verhaal wilde bespreken met Rhys er bij. Zij wilde dat eigenlijk ook niet, aangezien zij de sukkel was in het hele verhaal. Ergens had ze verwacht dat Aaron alles aan Rhys had verteld, maar ze had het idee dat dat niet was gebeurd. Daar was ze wel blij mee, zelfs opgelucht. Aangezien het een behoorlijk stom verhaal was en het anders wel duidelijk zou worden dat Aaron haar geen kans meer zou moeten geven. Ze had geluk dat hij nog met haar wilde praten.
Wat ongemakkelijk zat ze tegenover Aaron. Haar vingers waren met elkaar aan het spelen en haar ogen waren gefixeerd op de gekraste intitalen op de tafel. Ze had geprobeerd te bedenken wat ze aan hem wilde vertellen, wat hetgeen zou zijn dat hem zou kunnen overtuigen om in haar te geloven en haar te steunen, maar ze wist hoe moeilijk dat zou zijn. Aaron had alles al gehoord. Elk excuus, elk smoesje. Zijn hele leven lang had zijn moeder al aan de drugs gezeten en hij had al zijn hele leven voor haar moeten zorgen. Hij moest er niet nog zo’n iemand bij hebben, maar Shae probeerde echt haar leven te beteren. Iets waar ze Aaron van zou moeten overtuigen.
Op zijn retorische vraag gaf ze geen antwoord, puur omdat ze wist dat het antwoord niet zo simpel was. Dat wist Aaron ook. Als ze van de drugs af had kunnen blijven, dan had ze het ook gedaan. Daarnaast was Aaron toen volledig uit haar leven geweest. Ze had zo nu en dan wel aan hem gedacht, maar ze had nooit verwacht dat hij haar ooit onder invloed zou zien, of dat hij er achter zou komen. Niet dat dat een excuus was. Ze had van de drugs af moeten blijven. Ze had er nooit aan moeten beginnen.
‘Ik weet hoe moeilijk het voor je is om me te geloven,’ zei Shae zacht. Het enige wat verslaafden deden was liegen en bedriegen. Elke leugen was het waard om te vertellen als dat betekende dat ze meer drugs zouden krijgen. Nu voelde Shae zich echter zo schuldig over alle leugens die ze had verteld, over het geld wat ze van haar ouders had gepakt om de drugs te kunnen betalen. Het erge was dat haar ouders het niet eens wisten, ondanks dat ze vast wat vreemds aan haar hadden opgemerkt in de afgelopen weken.
‘En ik zal alles doen om je te bewijzen dat ik er echt mee ben gestopt.’ Wat Aaron ook zou willen zien, ze zou het doen. Al zou ze in een beker moeten plannen en dat moeten laten testen, of haar bloed moeten laten afnemen om hem te bewijzen dat ze echt geen drugs meer gebruikte. Zoveel was Aaron haar wel waard. Nog veel meer dan dat zelfs. Ze wilde hem niet kwijt. Ze weigerde om hem nog een keer weg te laten lopen. Dit was haar enige kans om het goed te maken en ze wilde hem optimaal benutten. Ze wilde hem laten zien dat ze echt was veranderd.
‘Het is wel lastig, daar ga ik niet over liegen, maar sinds je weg bent gegaan heb ik geen drugs meer aangeraakt,’ verzekerde ze hem. Ze wist eigenlijk niet goed wat ze hem moest vertellen, maar ze wilde hem echt op zijn hart drukken dat ze er mee bezig was, dat ze haarzelf ook wilde helpen en nooit meer in de situatie wilde belanden waar ze in had gezeten.
‘Ik zou je hulp hier wel echt heel goed bij kunnen gebruiken, Aaron.’

@Auloire

Account verwijderd

schreef:
Shae leek zich op zijn minst net zo ongemakkelijk te voelen als hij. Ze keek hem niet aan, maar had haar blik op de tafel gevestigd. Het maakte het nog moeilijker voor hem om in te schatten wat er zoal in haar omging, wat ze wel en niet echt meende. Hoewel, wist hij überhaupt nog wel wat ze meende en wat ze niet meende? Kende hij haar wel zo goed als dat hij ooit gedacht had? Het antwoord was waarschijnlijk nee, hij kende haar niet zo goed als dat hij iets meer dan twee maanden geleden gedacht had.
Hij knikte toen ze beaamde dat ze wist hoe moeilijk het was. Misschien kende hij Shae niet meer, maar Shae kende hem wel. Ze wist hoe hij dacht over verslaafden. Ze wist dat hij, hoe graag hij het ook wilde, geen vertrouwen had in mensen die drugs gebruikten. Alles wat ze hem vertelden, nam hij aan voor een leugen. Zelfs als het geen leugen was. Het was zijn manier om zichzelf te beschermen voor zijn moeder. Vertrouwen had hij niet, hoop had hij nog minder.
Een zucht gleed over zijn lippen toen ze beweerde alles te doen om te bewijzen dat ze gestopt was. Het was pas de honderdste keer dat hij dat gehoord had. Meestal ging dat drie dagen goed, waarna alles weer ging zoals het altijd ging. Het enige verschil was dat hij deze keer niet zou blijven. Deze keer zou hij vertrekken zodra bleek dat Shae tegen hem loog. Iets wat snel genoeg bekend zou worden. Met die gedachte werd echter ook duidelijk dat hij zou blijven zo lang niet duidelijk was dat ze tegen hem loog. Was dat de beslissing die hij onbewust gemaakt had? Hij wist het niet.
'Mijn hulp op welke manier?' Hij had haar weinig te bieden. Het was niet alsof hij degene was die haar drugs aangeboden had of die haar gestimuleerd had om te gebruiken. Hij zou niet weten wat hij kon doen om haar te helpen. Drugs maakten hem machteloos. Het enige wat hij kon doen, was toekijken hoe de andere langzaam aftakelde.
Hij bestudeerde Shae, maar wijzer werd hij er niet van. De tweestrijd was nog steeds, maar zijn gevoelens leken het te winnen van zijn woede. Hij hield van Shae. Hij kon het niet aanzien dat ze kwetsbaar en gebroken was. Dat was op dit moment wat haar redde van zijn vertrek.
'Ik ga weg als je tegen me liegt, Shae. Dan kom ik echt niet meer terug.' Ze moest zelf maar bedenken hoe ze aan hem zou bewijzen dat ze gestopt was met de drugs, maar als hij zou zien of merken dat ze niet gestopt was, zou hij voor goed vertrekken. Een tweede kans zou ze niet krijgen. Hij schudde zijn hoofd, hij kon niet geloven dat hij Shae een kans wilde geven. Toch kon hij zich ook niet voorstellen dat hij zou vertrekken en dat hij haar nooit meer zou zien. Welke beslissing hij ook zou maken, het zou niet goed voelen. Het was als kiezen tussen twee kwade. Allebei de keuzes zouden desastreus kunnen eindigen.

Demish
Internationale ster

Demish schreef:
Het was al heel wat dat ze hier konden zitten. Aaron was bereid om met haar te praten en ergens gaf dat Shae hoop. Misschien was het stom om er in te geloven dat hij haar nog een kans wilde geven, maar hij zou hier niet zitten als hij niets meer met haar te maken wilde hebben. Ze wist dat ze er nog niet waren en dat zij waarschijnlijk nog een hele hoop goed zou moeten maken en uitleggen, maar hij was hier wel en daardoor had ze een sprankje hoop. Dat, in combinatie met de drank die ze net al van Rhys had gekregen, maakte het voor haar iets makkelijker om aan Aaron te vertellen waar ze aan dacht.
‘Gewoon…’ begon Shae, maar ze besefte zich dat Aaron zijn hulp niet gewoon was. Het was niet zomaar iets wat ze van hem kon verwachten. Het was iets wat ze moest verdienen. Ze moest hem laten zien dat ze zijn hulp verdiende, dat ze het verdiende om in zijn armen te mogen kruipen en om met hem te knuffelen. ‘Ik wil met je praten? In je armen kruipen als het bijna mis gaat en ik wil dat je me gerust stelt als ik zelf niet meer weet wat ik moet doen.’ Ze hoopte dat ze zo duidelijk genoeg was voor Aaron, dat hij begreep wat ze graag van hem zou willen, als hij dat ook zou willen. Hij zou altijd nog weg kunnen lopen omdat hij er genoeg van zou hebben. Hij had al genoeg problemen met zijn moeder gehad en hij zou vast niet nog zo’n probleemgeval kunnen gebruiken in zijn leven. Zeker niet als vriendin.
‘Ik lieg niet tegen je,’ verzekerde ze Aaron. Ze wist dat het moeilijk was om hem daar van te overtuigen. Hij had elke smoes, elk excuus, al een keer gehoord. Daar had Shae dan veel pech in, maar ze wilde hem er wel van overtuigen dat er niks aan de hand was. Tenminste, nu niet. Ze zou blijven vechten tegen de drang die ze soms nog voelde om wel drugs te gebruiken. Ze zou het gevecht echter niet alleen aan kunnen gaan. Ze had iemand nodig die met haar mee wilde vechten. Ze had Aaron nodig.
‘Als je wil, laat ik mezelf testen?’ stelde ze voor. Het maakte haar vrij weinig uit. Shae wist dat er geen drugs meer in haar lichaam zat, maar als Aaron een papiertje van de dokter nodig had om zeker te weten dat ze niet loog, dan zou ze een test laten afnemen.
Shae schoof iets naar voren, zodat ze op het puntje van haar stoel zat. Ze staarde naar de handen van Aaron, die op de tafel rustten. Ze twijfelde, maar uiteindelijk reikte ze toch uit voor zijn hand. Zo voorzichtig mogelijk legde ze haar hand op die van hem en sloten haar vingers zich rond de zijne.
‘Ik meen het echt als ik zeg dat ik alles zal doen om er voor te zorgen dat je me weer geloofd, Aaron. Ik houd van je en ik wil je niet uit mijn leven hebben. Dat zou ik niet trekken.’ Shae had nauwelijks door dat ze haar liefde zojuist aan hem had verklaard. Toch had ze het wel gedaan. Ze had hem verteld dat ze van hem hield. Iets wat ze ook deed, met heel haar hart. Ze had echter twee maanden zonder hem nodig gehad om dat zelf in te zien.

@Auloire

Account verwijderd

schreef:
Had hij onbewust zijn keuze al lang gemaakt? Waarschijnlijk wel. Alleen het feit al dat hij naar de kroeg kwam om met haar te praten, vertelde hem dat hij haar wel een keuze wilde geven, dat hij zelf eigenlijk ook niet wilde dat het hierbij ophield. Toch schreeuwde een stemmetje in zijn hoofd dat hij zich hiermee problemen op de hals haalde, dat het onmogelijk goed kon aflopen. Ten slotte liep het met zijn moeder ook nooit goed af.
Gisteren was Shae erg vaag geweest, maar nu leek ze duidelijker voor ogen te hebben wat ze nu eigenlijk wilde. Haar beschrijving was voor hem erg helder, alhoewel het ook verwarring schepte over wat hun vriendschap voortaan in zou houden. Shae hoorde in principe niet met hem te willen knuffelen. Dat hoorde ze te willen doen met haar vriend, maar niet met de jongen die tot voor kort haar beste vriend geweest was. Echter, na gisteren was hij nogal verward over de gevoelens die er wel en niet waren.
'Dat is niet genoeg, Shae,' verzuchtte hij. Haar woord was niet meer genoeg voor hem. Hij geloofde haar niet, hoe graag hij haar ook wilde geloven. Ze kon hem honderd keer vertellen dat ze geen drugs gebruikte en dat ze niet loog, maar hij kon haar niet geloven. Dat had misschien niet eens zo veel met haar te maken, maar hij kon er ook niets aan veranderen.
Heel even keek hij Shae wat afwachtend aan, maar vervolgens knikte hij toch. Hij wilde graag dat Shae zich liet testen. Haar woorden waren niet genoeg, maar een test zou voldoende voor hem zijn om te geloven dat Shae niet tegen hem loog. Bovendien zou het hem een stuk meer rust geven om te weten dat ze niet meer gebruikt had. Hij wilde niet elke keer bang zijn dat ze zou gebruiken als hij niet bij haar in de buurt was.
Hoewel hij zijn best deed om al zijn gedachten op een rijtje te krijgen, lukte het hem niet. Er waren te veel afwegingen, twijfels en onzekerheden. Toch leek een deel van die last van zijn schouders te vallen toen hij voelde hoe Shae zachtjes zijn hand over de zijne legde. Vreemd, als je je bedacht dat Shae momenteel degene was die die last veroorzaakte. Hij bewoog zijn hand voorzichtig, waarbij zijn vingers tussen de hare gleden en hij zachtjes met haar vingers speelde. Haar woorden kreeg hij wel mee, maar zijn blik was gefixeerd op hun handen. Hij had gehoord dat Shae gezegd had dat ze van hem hield, iets wat hij zo net nog over haar gedacht had, maar niet hardop had uitgesproken.
'Je had die gevoelens niet voor met toen ik ging, Shae. Denk je niet dat je het jezelf wijsmaakt in een laatste poging om mij bij je te houden?' vroeg hij, waarna hij van hun handen opkeek. Het klink helemaal niet zo raar. Shae had een steunpilaar nodig en als ze dat voor elkaar kon krijgen door zogenaamd gevoelens voor hem te ontwikkelen, zouden haar hersenen de keuze vast snel gemaakt hebben. Mensen waren tot een heleboel in staat om henzelf te redden en hij was bang dat dat Shae's gevoelens voor hem had beïnvloed.

Demish
Internationale ster

Demish schreef:
Uiteindelijk knikte Aaron op het idee van de test. Ergens begreep Shae het ook wel. Zijn moeder had hem vast al vaak beloofd om te stoppen, misschien had ze zelfs al een aantal keren gezegd dat ze was gestopt terwijl het nooit was gebeurd. In dat geval was zijn wantrouwen meer dan terecht. Shae was, in tegenstelling tot de moeder van Aaron, echt gestopt. Daarom had ze er ook geen problemen mee om een test aan te vragen, ondanks dat het waarschijnlijk geld zou kosten en het ongelooflijk beschamend zou zijn om zo’n test te moeten doen, maar ze wilde het wel voor Aaron doen. Ze wilde laten zien dat wat ze zei ook echt de waarheid was.
‘Ik zal een afspraak maken voor een test.’ Uiteraard zou Aaron de uitslag dan ook te zien krijgen. Ze gokte dat hij niet genoegen zou nemen met haar woord, dus als ze een blaadje met daarop de uitslag zou krijgen, dan zou ze die aan hem geven en dan zou, hopelijk, een groot deel van dit alles achter de rug zijn. Natuurlijk zou het moeilijk voor haar blijven en zou ze moeten blijven vechten om niet weer aan de drugs te geraken, maar als ze eenmaal Aaron zijn vertrouwen zou hebben, zou het al iets gemakkelijker voor haar worden.
Shae keek naar hun handen. Aaron had zijn hand niet weggetrokken. Dat had hij ook kunnen doen. Als hij echt niets meer van Shae had willen weten, dan had hij zijn hand weg kunnen trekken, maar dat had hij niet gedaan. Zijn vingers gleden zachtjes langs de hare, alsof ze samen waren verwikkeld in een soort spel. Shae moest toegeven dat het ontzettend goed voelde om zijn hand aan te raken en te weten dat ook hij die aanraking nodig had, ondanks alles wat er om hen heen spelde.
Aaron beantwoordde haar gevoelens niet, maar ergens kon ze hem dat niet kwalijk nemen. Toch stak het wel, wetend dat zij hem had verteld dat ze van hem hield en dat hij er niet op reageerde.
‘Ik weet dat ik die gevoelens twee maanden geleden niet had, daar heb je gelijk in.’ Twee maanden geleden had ze ook geen weet gehad van alles wat er had gespeeld, behalve die verwarrende droom die ze over hen samen had gehad. De droom had zelfs hier plaats gevonden, in het gangetje bij de wc’s. Die droom had echter wel iets betekend en toen Aaron weg was gegaan, had ze zich beseft hoe erg ze hem had gemist. Hoe erg ze hem nodig had gehad. ‘Maar ik beloof je met heel mijn hart dat dit geen truc is om je te laten blijven, Aaron. Ik voelde me verschrikkelijk zonder jou en het enige wat me er doorheen hielp, was de hoop dat ik het ooit weer goed zou kunnen maken met je, want dat was wat ik wilde doen. Dat is nog steeds wat ik wil doen.’
Ze wilde het heel erg graag met hem goed maken, ze wilde dat hij in zou zien dat alles wat ze tegen hem had gezegd, de waarheid was. Ze had niet gelogen en dat wilde ze ook niet meer doen, zeker niet tegen Aaron. ‘Ik weet dat het moeilijk is voor jou om mij weer te kunnen vertrouwen. Ik heb me verschrikkelijk gedragen en ik heb onwijs veel geluk dat je überhaupt nog met me wil praten.’

@Auloire

Account verwijderd

schreef:
Het feit dat ze een test wilde doen, zou hij al moeten zien als een goed teken. Als ze had geweten dat ze wel drugs gebruikt had en daarmee tegen hem gelogen had, zou ze waarschijnlijk niet zo makkelijk doen over een test. Zijn moeder zou in elk geval fel protesteren tegen een test. Waarschijnlijk zou ze hem ervan beschuldigen dat hij haaDr niet vertrouwde. Iets wat hij inderdaad niet deed. Iedereen drie drugs gebruikte, was voor hem onbetrouwbaar. Zelfs Shae.
Twee maanden geleden was alles anders geweest. Toen had hij haar nog wel vertrouwd, toen was hij waarschijnlijk ontzettend gelukkig geweest met haar liefdesverklaringen. Nu hij haar niet meer vertrouwde, vond hij het echter ook lastig om te geloven dat ze die gevoelens nu opeens wel had. Ondanks dat het niets te maken had met haar drugsgebruik. Het was waarschijnlijk oneerlijk, maar momenteel had hij overal zijn twijfels bij. Het maakte dat hij niet wist hoe hij moest reageren of wat hij moest zeggen. Niets leek goed genoeg. Misschien was hij zelfs bang om zijn gevoelens te openbaren, wetende dat ze het tegen hem zou gebruiken als ze niet gestopt was.
Een zucht gleed over zijn lippen bij de woorden die volgden. Hij schudde zijn hoofd. Ze had er niet onwijs veel geluk mee dat hij nog met haar wilde praten. Ze had er geluk mee dat zijn gevoelens dieper gingen dan slechts vriendschappelijk. Een vriendschap had hij verbroken, daar had hij niet langer over nagedacht.
'Ik houd al van je sinds mijn dertiende, Shae. Ik ben niet de enige die na moet denken over wat ik wil. Jij moet ook nadenken over wat je wil. Ik wil niet denken dat het allemaal echt is, waarna blijkt dat het niet echt is. Dat kun je me niet aandoen.' Shae zou het niet trekken als hij vertrok, maar hij zou het niet trekken als Shae slechts deed alsof. Hij wilde dat ze er honderd procent zeker over was. Dat ze met zekerheid tegen hem kon zeggen dat dit was wat ze wilde en dat ze hem niet liet gaan op het moment dat ze geen verlangen naar de drugs meer voelde.
'Jullie twee zien eruit alsof jullie wel een drankje kunnen gebruiken,' opperde Rhys, die ineens naast hun tafel stond. De man zette twee glazen voor hun neus en wierp hem even een blik toe, waarna hij zich weer omdraaide en wegliep. De drankjes roken op deze afstand al flink naar alcohol, wat alleen maar kon betekenen dat Rhys er behoorlijk sterke drank in gegoten had. Die gedachte werd alleen maar bevestigd toen hij een slok nam en direct zijn keel verwarmde. Misschien was het maar goed ook. Ondanks dat hij Shae nog een kans gegeven had, ondanks dat ze gestopt was en ondanks dat ze zijn gevoelens wel beantwoord had, was hij behoorlijk gespannen. Het lukte hem ook niet zelfstandig om te ontspannen, ondanks dat dat hun gesprek waarschijnlijk wel ten goede zou komen. Shae kon niet meer doen of zeggen. Ze had alles gezegd wat hij had willen horen. Alles waar hij zo naar verlangde.
'Hoe was het met je ouders de afgelopen twee maanden?' Haar ouders waren vast blij geweest met zijn afwezigheid. Toch had het ook de nodige spanningen op moeten leveren. Stoppen met drugs maakte iemand nu niet bepaald de meest zachtaardige persoon.

Demish
Internationale ster

Demish schreef:
‘Dat wil ik je ook helemaal niet aan doen. Dat zou ik je niet eens aan kunnen doen.’ Shae vond het lastig om de juiste woorden te vinden. Ze wist niet wat Aaron wilde horen, wat ze precies moest zeggen om er voor te zorgen dat hij door zou hebben dat ze dit meende. Dat de gevoelens er niet enkel waren omdat ze hem hier wilde houden, maar omdat ze echt verliefd op hem was. Ze had hem zelfs al verteld dat ze van hem hield, maar ook dat leek niet genoeg voor hem te zijn.
‘Ik wil dit, Aaron. Ik wil jou, maar ik wil ook ons. Ik weet dat ik gevoelens voor je heb en misschien zijn die er niet altijd al geweest, maar ze zijn er nu wel en ze hebben me de afgelopen maanden gek gemaakt. Elke dag heb ik nagedacht over wat ze betekenden en over wat ik er mee moest. Ik heb je gister niet gezoend omdat ik je aandacht wilde trekken. Ik zoende je omdat dat alles is waar ik de afgelopen weken aan heb kunnen denken.’ Het was een grote afleiding voor haar geweest op de momenten dat ze het moeilijk had gehad. Als ze in bed had gelegen, wachtend tot de hunkering naar drugs weg zou gaan, had ze haar ogen gesloten en gedacht aan hoe het zou moeten zijn om Aaron echt te zoenen. Of het zou lijken op haar droom of niet. Ze hoopte van wel.
Rhys kwam langs met drankjes. Shae zou liegen als ze zou zeggen dat ze geen drank zou kunnen gebruiken. Waarschijnlijk zou het hun gesprek op gang brengen. Misschien had Rhys van een afstandje al wel kunnen zien dat het niet het beste gesprek was wat ze ooit hadden gevoerd en was dit zijn manier om te helpen. Shae had dan ook een glas gepakt en ze had er een flinke slok van genomen. De alcohol prikte in haar keel, maar het was wel aangenaam. Op dit moment zou ze elke slok goed kunnen gebruiken, dus ze was blij dat Rhys langs was gekomen.
Toen Aaron naar haar ouders vroeg, wist Shae niet goed wat ze moest zeggen. Haar ouders waren zich er wel van bewust dat ze zich de afgelopen twee maanden vreemd had gedragen. Ze was vooral heel chagrijnig geweest, had veel in bed gelegen en op sommige dagen hadden ze haar beter niet aan kunnen spreken, maar ze hadden geen weet van de oorzaak van Shae haar slechte humeur.
‘Ze weten niet van de drugs,’ bekende Shae. Het was niet haar keuze geweest om het aan Aaron te vertellen en na zijn reactie had ze eigenlijk niet meer gedurfd om het aan haar ouders te vertellen. Ze had namelijk wel verwacht dat haar ouders woedend zouden worden om alles wat ze had gedaan. Of ze haar ook uit huis zouden gooien had ze niet geweten, maar Shae had haar ouders niet teleur willen stellen en daarom had ze het geheim gehouden. Iets wat tot nu toe wel was gelukt.
‘Het ging echter niet geweldig. Ik was niet te harden en we hebben best veel ruzie gemaakt op de momenten waarop ze thuis waren.’ Ze had er nog geluk mee gehad dat haar ouders beide vijf dagen in de week werkten, waardoor ze een groot deel van de dag alleen thuis was.

@Auloire

Account verwijderd

schreef:
Hoewel hij hardop zijn twijfels over haar gevoelens uitgesproken had, hadden hun handen elkaar niet verlaten. Elkaars hand vasthouden had nooit bij hun vriendschap gehoord, maar het voelde niet vreemd. Niets voelde vreemd, ondanks dat ze altijd beste vrienden waren geweest en nu verder leken te gaan dan dat. Het voelde alsof het altijd al zo geweest was, alhoewel hij zich er bewust van was dat dat niet waar was. Misschien was dat omdat hij altijd al een zwak voor haar had gehad. Misschien voelde het voor haar wel vreemd. Hij wist het niet.
Hij keek naar Shae toen ze hem ervan probeerde te verzekeren dat haar gevoelens echt waren. Haar woorden deden zijn hart iets sneller kloppen en leken zijn humeur iets op te fleuren. Haar laatste woorden hadden zelfs zoveel invloed op hem dat hij ernaar verlangde om haar te zoenen. Iets waar hij zich nu enigszins ongemakkelijk bij voelde, omdat het niet het moment was en hij ook niet zo goed wist of dat überhaupt wel was waar Shae op uit was vanavond. Na zijn woede, beschuldigingen en uitingen van wantrouwen, was het niet eens vreemd dat ze er momenteel geen behoefte meer aan had. Dus knikte hij. Hij geloofde haar. Hij wilde haar geloven. Hij wilde haar en hij wilde ook een ons.
Shae nam een flinke slok van haar drankje. Zij was waarschijnlijk net zo gespannen als hij was. Het duurde dan ook niet lang voor er nog meer slokken volgden. Rhys was niet zuinig geweest met de alcohol en hij zou liegen als hij zou zeggen dat hij daar helemaal niets van merkte. Inmiddels kon hij heel wat hebben, maar zelfs hij kon geen heel glas sterke drank drinken zonder daar iets van te merken. Zeker niet als het hen aangeboden werd in een groot glas, terwijl het normaal gesproken in een klein glaasje geserveerd werd.
'Ga je het hen vertellen?' Shae was niet verplicht het aan haar ouders te vertellen. Ze was volwassen. Ook als ze een test zou doen en in de medische wereld bekend werd dat Shae een deel van haar leven aan de drugs gezeten had, werden haar ouders compleet in het donker gehouden.
Hij knikte bij de uitleg die Shae hem gaf over de afgelopen twee maanden. Ze waren vast gelukkig dat hij er niet meer was, maar dat zei hij niet hardop. Ze waren er vast een stuk minder gelukkig mee dat hij nu terug was, in elk geval tijdelijk. Toch hield dat hem momenteel niet tegen.
'Gaat het nu niet beter? Als je al twee maanden gestopt bent?' Hij kon zich voorstellen dat de eerste twee tot drie weken heftig waren geweest, maar hij zou zeggen dat het inmiddels toch wel weer gekalmeerd zou zijn. De drugs waren haar lichaam uit en het leek hem dat ze na twee maanden ook psychisch gezien wat rustiger geworden was. Het verlangen was misschien niet verdwenen, maar twee maanden was al een behoorlijke tijd.

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld