Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

Forum

Startalk

Blogstatistieken

Vriendenbeheer

Facebookvrienden uitnodigen

14 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

5SOSO▲All that you are, is all that I'll ever

Elysium
Internationale ster

Elysium schreef:
Edyn.
Al de dingen die we hier konden doen, vond ik echt geweldig. Er was geen dag waarop ik niet even in de sneeuw kon spelen, met de hondjes, met mijn broertjes en zusjes en natuurlijk ook met Michael. We waren nu een paar dagen verloofd en ik kon het nog steeds niet helemaal geloven. Er zat een ring om mijn vinger om het te bewijzen! Ik had Michael al een paar keer verteld dat ik echt blij was dat dit was gebeurd. We zouden gaan trouwen! Er waren nog zoveel anderen dingen die we nog hadden gedaan. Na mijn verjaardag hadden we Kerst kunnen vieren, iets wat we hadden gedaan met heel veel cadeautje, lekker eten gewoon een rustige dag. Nu was het de dag er op en eigenlijk hadden we vandaag het ook een beetje rustig aan gedaan. Behalve vanavond dan! Ook dit had ik totaal niet door gehad! Maar Rhi had samen met mama iets heel erg leuks voor mij geregeld. Een hele avond met alle vrouwen! Ik had een heerlijke badjas aangekregen, die ik aan had kunnen trekken en helemaal in weg had kunnen kruipen. Ik had een tiara opgekregen en we waren best wel verwend. Er waren maskertjes geweest en iemand die onze nagels hadden gedaan. We hadden heel veel lekker eten gehad en we hadden zelfs films gekeken. Ik had het echt heel erg leuk gevonden! Iedereen was zo lief geweest! We hadden heel veel leuke foto’s gemaakt, waar we vast nog heel veel jaren met een grote glimlach naar terug konden kijken. Toch hadden Maddie en Abby op een gegeven moment wel naar bed gemoeten. Iets waar ik mama mee had geholpen. Vervolgens waren we nog even terug gegaan om samen met Karen en Rhi nog wat te drinken. Ik had Rhi sowieso nog even willen spreken! Michael had laten weten dat ze ook had geweten wat er zou gaan gebeuren, daardoor had ze dus foto’s kunnen maken van alles! Die ik ook een keer terug wilde kijken. Toch was er iets anders wat ik belangrijker vond. Ik had gemerkt dat Rhi en Sven het wel goed met elkaar konden vinden. Ook op de weg terug naar het busje hadden ze nog een hele tijd met elkaar gesproken. Rhi had er eerst niet met mij over willen praten, maar uiteindelijk had ik het er toch uit haar gekregen. Blijkbaar hadden ze het heel erg leuk met elkaar gehad. Iets wat wel echt goed was. Ik had laatste ook wel gemerkt dat ze het een beetje vreemd had gevonden om Luke samen met Frankie te zien. Dit betekende denk ik wel dat ze verder was gegaan. Al was ze wel duidelijk geweest dat ik niet meteen uit moest gaan dat er een relatie van kwam en dat het waarschijnlijk alleen iets voor hier was. Ik had me er niet mee willen bemoeien, zoals Rhi van me had gevraagd, dus ik had er verder maar niet naar gevraagd. Mama had net aangegeven dat de jongens ook naar bed moesten, maar omdat zij en Karen nog zo gezellig met elkaar aan het kletsen waren, had ik aangegeven dat Rhi en ik wel even zouden kijken of we ze naar bed konden brengen. Als het echt zo gezellig was als het bij ons was geweest, dan was papa vast vergeten dat ze ook gewoon naar bed moesten. Ik was dan ook samen met Rhi naar de bar gelopen, waar ze inderdaad nog met z’n allen zaten. Ik was blij dat iedereen het zo goed met elkaar kon vinden. Dat papa en Daryl echt uren met elkaar konden praten. Mama kon dat ook wel echt met Karen. Ethan en Evan konden het gelukkig nu heel goed vinden met Michael en dat alles voelt goed. “Oh Edyn!” “Gedraag je, anders krijgen we vies eten.” Waren Jake en Tyler met elkaar aan het kibbelen, ze waren vervolgens met elkaar aan het aanduwen waren, waarna er heel erg veel gelach kwam. Ik liep naar de rest toe en ging naast papa staan en legde mijn hand op zijn schouder. “Je kan het wel heel erg goed aanvoelen.” Ik keek naar papa en snapte niet echt wat hij bedoelde. Ik had niets aangevoeld. “Edyn je lijkt een beetje op een marshmallow!” Bracht Tyler uit, waarna hij weer moest lachen, hij kreeg een duwtje van Jake. “Sssht. Ik wil geen broccoli eten, Ty!” Ik keek naar Rhi, want ze moest me hier echt een beetje mee helpen. Ik snapte er echt helemaal niets van. Rhi was echter al bij de rest gaan zitten en had een biertje van Evan gekregen. “Ik snap het niet?” Ik keek naar Michael, die met zijn hoofd op de tafel lag, alsof het niet goed met hem ging. “Gaat alles goed Mikey?” “Michael zei net dat hij je miste en nu ben je hier.” Nu liep echt alles door elkaar. Maar uiteindelijk zag ik ook Michael naar me opkijken, waardoor ik wel een beetje moest lachen, volgens mij had hij genoeg biertjes gehad. “Ik kwam hier eigenlijk omdat Tyler en Jake naar bed moeten.” “Wat nee! Ik wil nog niet naar bed, dit is jouw schuld!” begonnen ze zo weer overnieuw.

Demish
Internationale ster

Demish schreef:
Michael.
‘Dit is helemaal niet mijn schuld! Michael heeft haar geroepen, dus het is zijn schuld!’ Ik fronste, ik had haar helemaal niet geroepen. Edyn was zelfstandig hier naar toe gekomen, waarschijnlijk omdat ze die twee naar bed had willen brengen. Niet dat ze nu nog gemakkelijk zouden gaan. Ik volgde de rest van de discussie niet eens echt meer tussen die twee. Ik draaide me wat om en keek naar Edyn. Ze zag er heel erg lief uit, in haar grote, puffy badjas. En ze had een tiara op! Nu was het net weer alsof ze in Disney werkte. Daar had ze ook altijd een kroontje op gehad. Ze had er toen altijd heel mooi uit gezien. ‘Edyn!’ Ik stak mijn handen naar haar uit. Het was zo grappig dat ik het net over haar had gehad en dat ze nu hier was. Ik maakte nog een grijpgebaar met mijn vingers en keek haar zielig aan. Uiteindelijk kwam ze naar me toe en nam ze mijn handen vast. ‘Hé, Mikey,’ zei Edyn zachtjes, waarna ze naast me kwam zitten. Voorzichtig legde ze mijn hoofd op haar schoot, die nu heel zacht aanvoelde door de badjas die ze aan had. ‘Heel even, oké? Want Jake en Tyler moeten echt naar bed.’ Ik knikte, dat was goed. Ik sloot mijn ogen en vouwde mijn armen zo dat ik Edyn haar handen nog steeds vast kon blijven houden, terwijl ik mijn armen goed had liggen. ‘We hoeven helemaal nog niet naar bed!’ riep Jake, zo hard dat ik het nog wel kon horen. ‘Anders had papa dat wel gezegd!’ voegde Tyler er aan toe. Ik opende mijn ogen toch weer en keek naar Keith, die wel door leek te hebben dat hij iets vergeten was toen hij op zijn telefoon naar de tijd keek. ‘Edyn heeft gelijk, jongens. Het is inderdaad tijd voor jullie om naar bed te gaan. Sterker nog, thuis hadden jullie er al lang ingelegen. En wat slaap is nooit verkeerd na zo’n wilde nacht,’ zei Keith lachend. ‘Papa, sssht! Dat hoeft Edyn niet te weten!’ Ik schudde lachend mijn hoofd. Ik keek op naar Edyn, die me vragend aankeek. ‘Wilde nacht?’ Ik liet haar handen los. ‘Ze zijn “dronken”.’ Bij het woord dronken maakte ik een paar aanhalingstekens met mijn vingers. Ze waren immers niet echt dronken! ‘Ik ook, maar dan zonder dit.’ Ik bewoog mijn vingers nog een keer. Ik was wel echt dronken! Ik had in ieder geval wel echt bier gehad en dat voelde ik nu ook wel. ‘Michael, not cool! We zijn echt niet dronken. Ik in ieder geval niet. Misschien Jake, maar ik niet!’ Tyler kwam overeind, behoorlijk onstabiel op zijn benen. ‘Dat is pas niet cool! Verrader!’ zei Jake, die ook overeind kwam. Ik wreef met mijn hand over mijn hoofd, omdat het toch behoorlijk moeilijk werd om die twee te volgen, zeker als ze begonnen te kibbelen. Nu waren ze in discussie met elkaar over wie er wel of niet dronken was. Dat waren ze natuurlijk niet echt! Geen van hen! ‘Hé!’ Het was de stem van Rhi die ze stil liet vallen. Ze waren misschien bang voor Edyn, maar ik had ze nog nooit zo stil zien staan nu Rhi haar bier aan de kant zette en overeind kwam. ‘Jullie zijn oud genoeg om te weten wanneer jullie naar bed moeten. Dus jullie hebben een halve minuut om hier weg te waggelen samen met mij. En als jullie het daar niet mee eens zijn, dan gaan jullie morgen niet mee op de sneeuwscooter. Sterker nog, het lijkt me dat je niet eens op een sneeuwscooter mag als je zoveel gedronken hebt als jullie.’ Ik keek meteen omhoog naar Edyn. ‘Is dat echt zo?’ fluisterde ik zacht. Ik wilde wel op de sneeuwscooter! Samen met Edyn! Misschien mocht zij dan wel rijden, dan kon ik achterop. Maar nu Rhi dit zei, wist ik het ook niet meer! ‘Ik ben niet echt heel dronken, hoor…’ stamelde Jake, die snel zijn pet van de bank pakte. ‘Ik ook niet!’ voegde Tyler daar aan toe. Samen liepen ze al weg, met Rhi er achteraan. ‘Niet aan mijn bier zitten, Ethan!’ riep ze nog naar één van de twee broers. ‘Wauw,’ zei ik zacht. ‘Rhi is soms best eng.’

Elysium
Internationale ster

Elysium schreef:
Edyn.
Ik wist niet waarom Tyler en Jake dachten dat ze dronken waren. Ze mochten helemaal nog niet drinken! Ik wist ook wel zeker dat ze dat niet hadden gedaan. Niemand zou ze dat laten doen. Misschien deden ze wel alsof zodat het leek alsof ze er een beetje bij konden horen. Al hoefden ze dat helemaal niet doen. Volgens mij vond iedereen het wel leuk om ze in de buurt te hebben. Zelf was ik gek op Jake en Tyler, maar dat was ook op de rest van mijn broertjes en zusjes. Ze deden het allemaal heel erg goed! Op school, met sporten, met het maken van vriendjes en vriendinnetjes! Ik maakte een van mijn handen los uit die van Michael, zodat ik zachtjes door zijn haar heen kon gaan, wat makkelijk kon nu er even geen pet op zat. “Als we zo naar de kamer gaan en je goed gaat slapen en goed water drinkt en morgen een lange douche neemt, weet ik zeker dat je makkelijk mee kan op de sneeuwscooter.” We waren van plan om het morgenmiddag te gaan doen. Iedereen kon nog uitslapen als ze dat zouden willen. Iets wat de meeste mensen nu ook wel nodig hadden. Michael vooral, hij zag er echt heel erg moe uit. Gelukkig kreeg Rhi het voor elkaar om Tyler en Jake naar bed te krijgen, iets wat ze in haar eentje wel gedaan kreeg. “Ze kan heel eng zijn, maar dat als alleen maar goed en het betekent alleen maar iets goeds.” Rhi was echt een lieverd. Soms kon ze wel echt eng zijn, maar dan was het alleen als het nodig was. Ik kon me nog heel erg goed herinneren dat ze in Amsterdam naar mij en Michael was gekomen toen we in het midden van heel wat mensen hadden gestaan samen met de hondjes. Ze had iedereen om ons heen toen aangegeven dat ze uit de weg moesten gaan. Dat was toch echt heel erg lief! “Hebben jullie het leuk gehad, Edyn?” Vroeg Daryl, waarop ik meteen knikte. “Het was echt heel erg leuk! Ik voel me echt heel erg verwend!” Iets wat echt al de hele vakantie een beetje zo was. Al kwam niets over hetgeen wat Michael had gedaan. Hij had gevraagd of ik de rest van ons leven met elkaar wilde deden. Natuurlijk wilde ik dat! Het was lief dat we dat nu ook met z’n allen konden vieren. Dat hadden Michael en ik vanavond allebei apart gedaan, maar er kwamen nog genoeg momenten dat we het nog wel konden doen. We zouden hier zelfs nog zijn met oud en nieuw! “Hebben jullie het ook leuk gehad?” Volgens mij wel, want ze zagen er allemaal heel erg gelukkig uit. “Ja, we hebben hier gewoon een hele tijd gezeten en er zijn heel wat verhalen op tafel gegooid. Je vader en je broers hebben echt geweldige verhalen.” Ik glimlachte, ik vond het echt heel fijn. “Ik ben blij dat jullie het allemaal zo goed met elkaar kunnen vinden.” Ik zag papa zijn arm om Daryl heen slaan. “Natuurlijk! We hebben een nieuwe vriend gemaakt.” Dat kon ik ook wel echt zien, die twee konden het echt goed met elkaar vinden. “Dat is lief!” “Edyn?” hoorde ik Michael zachtjes fluisteren. Ik zag dat hij zijn ogen dicht had gedaan en er een gaap over zijn lippen heen kwam. “Ja Mikey?” “Ik ben moe.” Ik boog wat voorover, zodat ik hem een kus op zijn voorhoofd kon geven. “Ik weet het lieverd, laten we naar boven gaan, dan kun je zo slapen.” We konden ook gewoon samen een tijdje op bed blijven liggen en rustig praten, als hij maar een beetje tot rust kwam. Al wist ik ook wel dat hij heel erg snel in slaap zou vallen. Ik zag Michael knikken “Dan moet je wel om hoog komen.” Anders konden we niet naar de kamer. Met een klein beetje gemopper kwam Michael overeind, waardoor ik wel een beetje moest lachen. Ik stond op, zodat ik Michael ook een beetje kon helpen. “Iedereen voor straks lekker slapen.” Ik gaf iedereen nog snel een knuffel, al was het bij de meeste van achteren. Ik pakte de hand van Michael vast, zodat we samen in de richting van de lift konden lopen. Eenmaal op de juiste verdieping zag ik Rhi uit de kamer van de jongens lopen. “Is het gelukt?” “Ze waren heel erg snel stil, toen ik ze vertelde dat ze niet meer mee mochten als ze nog één ding zouden zeggen.” zei ze lachend. Ik knikte, ze hadden het er de hele week al over gehad. Ik had er ook wel echt heel veel zin in. Ik liet Michael nog even los, zodat ik Rhi nog een knuffel kon geven. “Dankjewel voor vanavond, ik vond het echt heel erg leuk.” ze had dit allemaal geregeld, samen met mama. Dat was echt heel erg lief. “Ga maar snel zorgen dat hij daar in bed komt.” Michael was al naar de deur gelopen en was er aan aan het trekken, maar natuurlijk ging het niet zomaar open. Iets wat hij niet heel erg leuk leek te vinden.

Demish
Internationale ster

Demish schreef:
Michael.
Edyn had gezegd dat we nog wel op de sneeuwscooter hadden kunnen gaan en daarin had ik haar geloofd. Ik moest alleen maar goed slapen. Dat zou wel moeten lukken, zeker met Edyn naast me. Tenminste, als ik bij mijn bed zou kunnen komen. Tot nu toe had ik daar nog niet heel erg veel succes mee. De deur wilde niet open! Dat terwijl hij dat toch echt al een paar keer had gedaan. ‘Eddy, hij wil niet open!’ Ik probeerde nog een keer aan de deur te trekken, maar dat werkte niet. Ook duwen had geen zin. De deur bleef waar hij stond. Terwijl hij toch echt open zou moeten kunnen. Ik was vandaag nog naar binnen en buiten gegaan! ‘Mikey, hier. Kijk.’ Edyn haalde mijn handen voorzichtig van de deur en hield een pasje omhoog, die ze vervolgens in een gleuf stopte. Het lichtje bij de deurklink ging op groen en Edyn opende de deur, zodat we naar binnen konden. Ik liet me meevoeren door haar en liet me op het bed neerzetten. Edyn streek door mijn haren en gaf me vervolgens een kus. ‘Ik ga wat water voor je pakken.’ Ik knikte en wachtte geduldig totdat Edyn terug kwam. ‘Je badjas is heel mooi. Heel zacht,’ zei ik tegen Edyn. Volgens mij had ze die gekregen voor vanavond. Misschien had iedereen wel een badjas gehad. Al had ik Rhi net gezien en zij had er niet eentje aan gehad. Maar Rhi was ook niet echt een persoon voor een badjas. ‘Ik heb hem van mama gekregen. En de tiara van Rhi.’ Edyn liep naar me toe en gaf het glas water aan me. Ik nam het dankbaar aan en nam een paar slokken. Edyn ging naast me zitten, waardoor ik besloot om weer tegen haar aan te kruipen. Ik zette mijn glas aan de kant en legde mijn hoofd wee op haar schoot. ‘Mikey,’ zei Edyn lachend, al klonk het toch ook wel een beetje serieus. ‘Je moet wel je hele glas opdrinken voordat je gaat slapen.’ Ik schudde mijn hoofd. Ik kon ook best hier slapen! Gewoon, op Edyn haar schoot. Het was toch zacht genoeg en het was heel fijn als Edyn door mijn haar heen ging. ‘Jawel, Mikey. Kom op.’ Edyn duwde me voorzichtig overeind. Ik schudde opnieuw mijn hoofd, maar Edyn was behoorlijk duidelijk. Ze gaf me het glas weer en keek me veelbetekenend aan. Ik moest het dus opdrinken. Met tegenzin nam ik nog een paar slokken. ‘Ik zal je pyjama voor je pakken.’ Edyn kwam al overeind en pakte mijn spullen, die ze naast me neer legde. Zelf ging ze ook in de weer, door eerst haar tiara af te doen en haar badjas van zich af te laten glijden en op te hangen. Ik keek toe, terwijl ze haar kleding ook uit deed. Net zoals een paar dagen geleden had ze het lingerie setje aan dat behoorlijk glinsterde. Een cadeautje van Linn, had ze toen gezegd. Daar was ik Linn toen al heel dankbaar voor geweest en nu ook. ‘Je bent zo mooi,’ verzuchtte ik. Edyn was heel erg mooi! Altijd! Met of zonder make-up, of ze nou net uit bed kwam of net naar bed wilde gaan. Met of zonder kleren. Ze was altijd mooi. En dit setje was ook zo leuk, want het sprankelde en straalde. Net zoals Edyn dat eigenlijk ook altijd deed. Edyn haalde haar make-up er af en borstelde haar haren door. Ondertussen had ik mijn glas leeg gedronken en had ik mezelf uit mijn kleren weten te krijgen en in mijn pyjama. Edyn liep terug naar het bed, om daar haar pyjama te pakken. Ik schudde mijn hoofd en sloeg mijn armen om haar middel. ‘Je kunt ook hierin slapen.’ Niet echt, natuurlijk. Maar ik vond het wel heel leuk om er even naar te kijken. Ik ging met mijn vingers over haar zij en vervolgens over haar buik, waardoor Edyn moest lachen. ‘Ik ga slapen in mijn pyjama, net zoals jij.’ Edyn gaf me een kus en maakte zich vervolgens los uit mijn armen, waarna ze haar pyjama pakte en zich omkleedde. Nadat ze haar tanden had gepoetst, kwam ze bij me in bed zitten. ‘Heb jij het ook leuk gehad, Mikey?’ vroeg Edyn aan me, terwijl ze de dekens pakte en naar ons toe trok. Ik knikte. ‘Ja, het was leuk. Heel gezellig.’ Ik ging liggen en legde mijn hoofd goed op het kussen. ‘Knuffel?’ vroeg ik aan Edyn. Edyn knikte glimlachend en ging achter me liggen, zodat ze haar arm om me heen kon slaan.

Elysium
Internationale ster

Elysium schreef:
Edyn.
Michael was zoals verwacht al snel in slaap gevallen. Vanmorgen had hij niet zo heel erg veel zin gehad om mee te gaan ontbijten, daarom had ik gevraagd of ik toch iets voor hem mee had mogen nemen. Het hotel had er niet heel erg moeilijk over gedaan, dus ik had hem wat ontbijt gebracht, wat hij op had gegeten, terwijl ik mezelf warm aan had gekleed. Toen ik de kamer uit was gegaan had Michael aangegeven dat hij even zou douchen, maar dat hij zich al wel wat beter voelde. Iets wat maar goed was want we zouden vanmiddag nog wel weg gaan met de sneeuwscooter. Omdat we vanmiddag niet zo heel erg lang konden wandelen, had ik besloten om nu een rondje te doen met de hondjes. Er bleven een paar mensen in het hotel achter, waar de hondjes dan ook konden blijven. Ik wilde echter zelf ook tijd met ze door brengen! Helemaal omdat ze zo gek waren op de sneeuw! Ik had Pixie en Loulou beiden iets aan gedaan zodat ze het iets warmer zouden hebben buiten. Zelf leken ze het helemaal niet erg te vinden dat de sneeuw zo koud was, want ze hadden net echt een hele tijd achter elkaar aangerend door de sneeuw. Iets wat echt super schattig was om te zien! Iets wat ik vast had willen liggen en daarom had ik mijn mobiel er ook bij gepakt. Ik had wat foto’s gemaakt en een filmpje, die ik naar Frankie had gestuurd. Blijkbaar was ze wakker geweest en daarom hadden we een tijdje met elkaar gepraat over hoe het ging. Aan de berichtjes had ik al wel kunnen lezen dat Frankie het echt heel erg naar haar zin had bij Luke en zijn familie. Ze hadden al een paar keer gezwommen en blijkbaar hadden ze een hele leuke kerst gehad! Ik hoopte dat we thuis nog een beetje konden vieren dat het kerst was geweest, want dat hoorde je ook met vrienden te doen! Op een gegeven moment had Frankie aangegeven dat ze even een stukje ging wandelen met Luke, waardoor ze even niet had kunnen antwoorden. Omdat de hondjes nog rond hadden gerend, had ik besloten dat ik ook nog wel even op Instagram had kunnen kijken. Ik vond het altijd leuk om door de foto’s van anderen heen te scrollen, zeker als ze iets leuks hadden gedaan! Linn had bijvoorbeeld altijd heel erg veel mooie foto’s op haar instagram staan, waar ik altijd wel wat op probeerde te antwoorden. Als Frankie een foto poste, vond ik het ook altijd leuk om er iets onder te schrijven, want dat verdiende ze ook gewoon! Ik kwam echter al snel een foto van mezelf tegen op de instagram van Karen. Iets wat helemaal niet erg was, maar hetgeen wat er onder stond was dat wel. Ik las hoe Daryl verdrietig werd door mij. Door mensen die nare dingen over mij zeiden, maar het kwam dus wel door mij! Als ik er niet was geweest, dan had hij er immers ook niet verdrietig over kunnen zijn. Daardoor werd ik ook echt heel erg verdrietig. Ik riep de hondjes bij me, want ik wist niet wat ik moest doen. Ik voelde me nu echt heel erg verdrietig en dan wilde ik niet buiten zijn. Het liefst kroop ik dan tegen Michael aan. Ik lijnde de hondjes aan en liep met ze terug naar het hotel. Onderweg kon ik de tranen niet echt inhouden, waardoor ik zachtjes moest snikken. Gelukkig waren we al weer op de terugweg en hoefde ik niet zo heel ver meer naar het hotel. Het duurde ongeveer tien minuutjes voordat ik uiteindelijk bij de kamer was. Ik opende de deur met het pasje. Binnen pakte twee handdoeken, die ik op de grond legde. De hondjes hadden dat wel nodig. Loulou moest eigenlijk goed worden gekamd, want anders bleef het ijs aan haar haren hangen. Misschien kon het zo nog, want nu voelde ik me echt niet goed. “Edyn?” vroeg Michael, die achter de schuifdeuren leek te zitten, die naar het woonkamergedeelte van de kamer leidde. “Ja.” Snikte ik zachtjes. Ik liep verder naar hem toe. Hij had zijn laptop erbij gepakt en zat aan het bureautje. “He wat is er?” vroeg hij fluisterend. “Ik heb je vader verdrietig gemaakt en dat was niet mijn bedoeling!” Dat had ik echt nooit gewild! Daryl was zo’n lieve man, die hoorde niet verdrietig te zijn!

Demish
Internationale ster

Demish schreef:
Michael.
Edyn was heel begripvol geweest vanochtend. Ze had zelfs wat te eten voor me meegenomen vanuit het restaurant, zodat ik nog even had kunnen slapen. Ik had haar wel aangegeven dat ik het vanochtend rustig aan had willen doen, zeker omdat we vanmiddag nog op de sneeuwscooters zouden gaan. Edyn was gaan wandelen en ik had me even terug kunnen trekken met mijn laptop. Die had ik echter snel aan de kant geschoven toen ik Edyn zo verdrietig binnen had zien komen. Want dat had ik totaal niet verwacht! ‘Wat?’ vroeg ik verbaasd. Ik kon me niet voorstellen dat ze iets had kunnen doen wat mijn vader verdrietig had gemaakt. Hij was juist dol op haar! Hij had me nog zo vaak verteld gisteravond hoe blij hij was dat ik iemand zoals Edyn had gevonden en dat ze echt heel speciaal was. ‘Kom hier.’ Ik trok haar voorzichtig op mijn schoot en ging met mijn hand langs haar gezicht, zodat ik haar tranen weg kon geven. ‘Wat is er gebeurd?’ Volgens mij hadden ze niet eens iets samen gedaan! Edyn was gaan wandelen met Pixie en Loulou, maar volgens mij had ze dat niet samen met mijn vader gedaan. Het kon natuurlijk dat ze elkaar tegen waren gekomen en samen waren gaan wandelen, maar ik kon me echt niet voorstellen dat Edyn iets zou hebben gezegd wat hem boos had gemaakt of hem had gekwetst! Snikkend schudde Edyn haar hoofd, terwijl ze naar haar telefoon zocht. Daar opende ze Instagram op en vervolgens gaf ze hem aan mij. ‘Kijk maar bij je moeder,’ fluisterde ze. Ik probeerde haar nog een beetje te sussen door over haar rug te aaien, terwijl ik het account van mijn moeder opzicht. Ik zag dat ze een foto van Edyn had geplaatst, in haar roze badjas. Dat was dus van hun avond samen. ‘Ik vind het een hele mooie foto van je,’ zei ik tegen Edyn. Ze stond er heel erg blij op! Dit was echter de eerste foto. Daarna kwam een foto waarop Edyn heel blij met haar ring stond. Ik las in de caption dat mijn moeder had geschreven dat ze heel blij was met Edyn als een schoondochter. Iets wat ze nog helemaal niet had mogen zeggen! De verloving was pas een paar dagen geleden gebeurd en ondanks dat we allebei heel blij waren, hadden we het nog niet meteen willen delen met de wereld! Toen ik verder ging in de comments, las ik dat mijn moeder had gereageerd dat ze de nare comments erg vervelend vond en dat mijn vader er ook heel verdrietig van werd. Ik gokte dat Edyn dat had gelezen. ‘Ik vind het zo erg, Mikey. Ik wilde hem helemaal niet verdrietig maken!’ Edyn klonk zelf al heel verdrietig, maar dit was helemaal niet haar schuld! We hadden duidelijk gezegd dat we het nog niet overal op hadden willen zeten en mijn vader werd verdrietig van hetgeen wat de mensen plaatsten onder een foto van mijn moeder. Het was hun schuld! Misschien ook nog wel van mijn moeder, maar niet van Edyn. ‘Dit is niet jouw schuld?’ Ik legde de telefoon van Edyn aan de kant en sloeg mijn beide armen om haar heen. ‘Jij hebt helemaal niks gedaan. Mijn vader is dol op je. Dat heeft hij me gisteravond de hele avond door verteld. Hoe blij ik moet zijn met iemand zoals jij. Jij kan er niks aan doen dat mensen zulke naren dingen online plaatsen.’ Ik hoopte dat Edyn dat zou begrijpen. Dat ze in zou zien dat het echt niks met haar te maken had en dat het helemaal niet aan haar lag. ‘Maar het gaat wel over mij!’ zei Edyn. Ik schudde mijn hoofd. ‘Het gaat toch ook over mij? Over ons.’ Maar het was niet onze schuld! Wij hadden niks gedaan. Het lag het meest aan de mensen die zo naar deden over hetgeen wat mijn moeder had gepost, maar mijn moeder had er ook schuld in! ‘We kunnen wel naar hem toe? Ik weet zeker dat hij je dan gaat vertellen dat er niks aan de hand is en dat het niet aan jou ligt.’ Dat wilde hij vast wel doen! Zeker als hij zag hoe erg ze het vond.

Elysium
Internationale ster

Elysium schreef:
Edyn.
Het was nooit mijn bedoeling geweest om iemand verdrietig te maken, zeker niet iemand zoals Daryl! Dit hoorde helemaal niet te gebeuren! Helemaal niet hier! We moesten het juist leuk hebben met z’n allen. Iets wat we door zoveel mogelijk dingen probeerde te doen. Er werd iedere dag wel iets gedaan en het was aan ons de keuze of we daar aan mee wilden doen of niet. Nu was het helemaal niet zo leuk. Ik wilde niet dat iemand door mij verdrietig werd. “Maar dat is anders Mikey” Fluisterde ik. Michael zei dat het ook over hem ging. “Jij bent zijn zoon.” Ik wist niet echt hoe ik het uit moest leggen, maar het was niet Michael zijn schuld. Het ging over ons, maar Michael zou altijd de zoon blijven van Daryl. Daar kon weinig aan worden gedaan. Er kon wel iets aan worden gedaan dat ik er was. Niet dat ik daar iets aan wilde doen, helemaal niet zelfs! Ik was heel erg blij dat we zouden gaan trouwen. Het maakte het echter wel moeilijk om te weten dat er nog steeds genoeg mensen waren die nare dingen over mij zeiden en dat het niet alleen bij mij binnen kwam. Ik schudde mijn hoofd. “Nee Mikey, dat durf ik niet.” Fluisterde ik. Straks was iemand boos op mij, doordat er verdriet zat. Ik voelde me echt schuldig, dus misschien mochten ze ook wel boos op mij zijn. Ik voelde de handen van Michael nog steeds zachtjes over mijn rug heen gaan, wat wel fijn voelde. De meeste tranen waren nu ook wel weg. Ik vond het alleen nog heel erg dat dit gebeurde. Dat er iemand was wie zich heel erg slecht voelde, door mij! “Ik weet zeker dat hij het niet erg vindt als we er even over komen praten.” Ik schudde nog een keer mijn hoofd. Ik wilde niet zien hoeveel pijn ik hem had gedaan! Dat hoorde ik niet te doen. “En het is wel belangrijk om even te doen.” Ik snapte ook wel dat het beter was om er even over te praten. Anders zou de rest van de vakantie heel erg raar lopen en dat wilde ik ook niet. “Ik vind het eng.” Gaf ik eerlijk toe. Ik kon me niet echt indenken wanneer ik voor de laatste keer iemand had laten huilen? Iets wat maar goed was ook, maar het voelde niet fijn dat het nu wel gebeurde! “Dat snap ik en dat is ook helemaal niet erg. Ik ben hier en we kunen er samen over praten. Misschien kan ik hem vragen of hij hier wil komen, dan kan hij zelf kiezen of hij er over wil praten of niet.” Michael ging er echt heel erg rustig mee om, wat echt lief was en ook prettig aanvoelde. Uiteindelijk knikte ik, al vond ik het wel eng. Michael pakte zijn eigen mobiel er bij, waar hij een berichtje op typte. Ik voelde zijn beide armen weer om me heen. “Het komt allemaal goed.” Fluisterde hij. Ik hoopte echt dat hij gelijk had. Ik zag dat Loulou met haar handdoek naar ons toe was komen lopen. “Ik zou je straks borstelen oké?” Op het moment had ik daar niet zo heel veel zin in. Ik was veel te bang dat er ineens op de deur werd geklopt. Loulou bewoog iets met haar kop, om me goed aan te kijken. Ze liet de handdoeken op de grond vallen, maar hield hem nog wel goed in haar bek vast en begon zichzelf daarna er daarna in op te rollen. “Oh kijk Mikey, ze doet de sushi uit haarzelf!” Dat was echt heel erg lief! Ik kon niet anders dan lachen, want het zag er zo lief uit. Ik stond op van Michael zijn schoot, zodat ik bij Loulou kon knielen. Ik aaide haar over haar kop, het was echt lief wat ze deed. Ze wilde mij duidelijk een beetje afleiden! Ik hoorde een geklop op de deur, waardoor ik omkeek naar Michael. Ik durfde de deur niet open te doen, zeker niet als Daryl daar met tranen achter zou staan. Gelukkig stond Michael op van de bank en liep naar de deur. Ik streek nog een paar keer over het kopje van Loulou heen. “Ik ben echt bang dat ik iets verkeerd heb gedaan.” Fluisterde ik zachtjes. Michael zei wel van niet, maar dat hij het vond, betekende niet meteen dat iedereen er op die manier over dacht!

Demish
Internationale ster

Demish schreef:
Michael.
Loulou was echt een slimme hond! Ze had gemerkt dat Edyn verdrietig was en ze had haar willen opvrolijken. Ze wist hoe blij Edyn werd als we ons trucje samendeden en nu had ze het uit haarzelf gedaan, alleen maar omdat ze Edyn eventjes wilde laten lachen! Dat was niet alleen heel lief, maar ook nog eens heel erg slim! Ik hoopte dat Loulou haar een beetje kon troosten en haar wat zekerheid kon geven, nu mijn vader er was. Ik wist dat Edyn dit eng vond en dat snapte ik wel, terwijl het helemaal nergens voor nodig was. Edyn had niks gedaan en ze had niemand verdrietig gemaakt. Het lag niet aan haar, maar het was niet aan mij om het te vertellen. Ze had me tot nu toe in ieder geval niet geloofd. Daarom was ik blij dat mijn vader nu voor de deur stond. Hij kon dit allemaal oplossen! ‘Fijn dat je zo snel kon komen, pap. Edyn is echt heel erg van streek. Ze denkt dat je boos op haar bent,’ fluisterde ik. Natuurlijk vond ik het heel erg om te lezen dat dans er voor hadden gezorgd dat hij zich slecht voelde. Het was ook naar en ze namen nooit een blad voor de mond. Ze riepen van alles en ik vond het soms ook nog moeilijk om de woorden te negeren. Dat was het ook gewoon. Mijn ouders waren juist blij om de verloving tussen mij en Edyn en om dan te lezen dat anderen het verschrikkelijk vonden, was natuurlijk ook niet leuk. ‘Ik heb geprobeerd uit te leggen dat het haar schuld niet is, maar ze wil niet echt luisteren.’ Ik haalde mijn schouders op. Ik wist ook niet wat ik anders moest doen! Het leek me het beste als mijn vader haar zou verzekeren dat hij niet boos op haar was. ‘Ik ga wel eventjes met haar praten,’ besloot mijn vader. Ik knikte en liep naar Edyn, terwijl hij ook mee liep. ‘Snow?’ vroeg ik zachtjes. Ik ging achter haar staan en legde mijn handen op haar schouders. ‘Pap wil graag wat tegen je zeggen, oké?’ Edyn knikte stilletjes, al focuste ze haar aandacht vooral op Loulou, die tussen haar benen zat en zich liet aaien door Edyn. Mijn vader ging op de grond zitten, zodat hij Edyn haar blik kon vangen en hij nam één van haar handen vast. ‘Edyn, lieverd. Ik vind het echt verschrikkelijk dat mensen zo naar kunnen reageren op zulk goed nieuws.’ Dat was het ook! Onze verloving was iets heel moois. Iets waar ik ook heel erg blij van werd en iets wat ik wilde vieren. Uiteindelijk had ik het ook wel willen delen met de wereld, maar niet op deze manier! ‘Het spijt me echt,’ fluisterde Edyn snikkend. Ik schudde mijn hoofd en kneep zachtjes in haar schouders. Ik zei echter niks en keek mijn vader afwachtend aan. Het was niet zijn probleem om op te lossen, maar ik had het idee dat ze alleen naar hem zou luisteren op dit moment. ‘Het is helemaal niet jouw schuld, Edyn. Ik ben ontzettend blij voor jou en Michael. En zoals Karen ook heeft geschreven: we zijn ontzettend blij dat we jou nu ook echt familie mogen noemen. We kunnen echt niemand wensen die beter is voor Michael dan jij. Je maakt hem zo gelukkig.’ Ik glimlachte en gaf Edyn een kus in haar haren. ‘Hoor je dat?’ Dit was toch al wel bewijs genoeg dat mijn vader niet boos op haar was! Hij gaf juist heel erg veel om haar en hij was heel blij dat ze er was! ‘Maar ik heb je verdrietig gemaakt,’ zei Edyn zachtjes. Loulou keek op naar haar en likte vervolgens haar hand. ‘Ach lieverd, daar heb jij helemaal niks mee te maken. Ik word er alleen verdrietig van dat er mensen zijn die denken dat het oké is om zulke nare dingen onder een hele mooie foto te zetten, met een nog mooier bericht erbij. Daar kan jij niks aan doen. Jij maakt me juist heel erg gelukkig. Jij en Michael, allebei.’

Elysium
Internationale ster

Elysium schreef:
Edyn.
Ik wist niet zo heel erg goed waar ik moest kijken. Ik was niet heel erg goed met mensen die boos op mij waren. Als het gebeurde wilde ik het liefst alles zeggen wat er voor nodig was om er voor te zorgen dat alles goed kwam. Ik wilde het goed maken! Op het moment wist ik echter ook niet hoe dat ik moest doen. Ik kon niet zomaar zeggen dat mensen op internet moesten stoppen met vertellen wat ze van me vonden. Dat was iets wat ik jaren geleden al had gewild. Een andere oplossing was stoppen met daten, wat ook niet zou gaan gebeuren. Verder wist ik ook niet echt wat er aan moest gebeuren. Gelukkig voerden Michael en Daryl vooral het gesprek, iets wat ik wel fijn vond. De woorden van Daryl deden me wel goed, ondanks dat ik het echt had gedacht, was hij niet boos! “Echt waar?” Fluisterde ik zachtjes. Ik vond het fijn om te horen dat ik er voor kon zorgen dat Daryl zich gelukkig voelde. “Natuurlijk! Dingen als dit geven wel aan hoeveel geluk Michael met je heeft. Dat je echt nadenkt over wat alle mensen om je heen voelen en dat het je zelf ook echt veel doet. Dat is echt heel bijzonder.” Ik knikte, ik wist nog niet echt wat ik moest voelen. Ik was echt nog wel verdrietig omdat Daryl zich zo slecht voelde. Ik ging iets op mijn knieën zitten, zodat ik Daryl in ieder geval een knuffel kon geven. Die verdiende hij wel echt. “Ik vind het gewoon vervelend dat je je zo voelt.” Zei ik nog, want dat was echt helemaal niet leuk. Niemand hoorde zich zo te voelen. We moesten juist genieten van de dagen die we hier hadden en dat moest niet overspoelt werden met de negativiteit die van buitenaf kon komen. “Ik kom er wel overheen. Het is even vervelend, maar ik weet dat jullie hebben en dat dat het belangrijkste is.” Ik liet Daryl weer los en keek even op naar Michael. Ik was blij dat hij zijn vader hier naar toe had laten komen, ondanks dat ik het wel eng had gevonden. “Ik wil er toch nog even over praten.” Zei Michael. “Het is niet heel erg verstandig van mam om dat soort dingen zomaar op Instagram te zetten.” Ik stond op van de grond, zodat ik mijn arm om de middel van Michael kon slaan, Daryl stond op zijn beurt ook op. “We hadden afgesproken om er mee te wachten voordat we bekend zouden maken dat we verloofd waren.” Ik keek verbaasd naar Michael, want ik had niet echt door gehad dat Karen dat had gedaan. Ik had vooral naar de foto gekeken en naar hetgeen wat ze had gezegd over Daryl. Ik wist niet dat ze bekend had gemaakt dat we verloofd waren. We hadden inderdaad een tijdje willen wachten met het bekend maken. Het was iets wat tussen ons was en eigenlijk was dat ook het belangrijkste, dat wij er van konden genieten en dat mensen die dicht bij ons stonden er ook van wisten, meer mensen hoefden het ook niet te weten. “Dat is iets wat je met je moeder moet bespreken, maar ik kan nagaan dat het vervelend voor jullie voelt.” “Ik wist niet eens dat ze dat had gedaan, Mikey.” Fluisterde ik. Het was iets waar ik me wel een beetje naar door voelde. Ik wilde niet dat we thuis kwamen en iedereen meteen vragen zou stellen. Dat ik appjes van Rosa zou krijgen, alleen nu omdat ze iets wilde weten, in plaats dat ze echt geïnteresseerd was zoals Eve en Danny dat waren. “Is ze op de kamer?” vroeg Michael nog, waarop zijn vader zijn hoofd schudde. “Nee ze is even met Jackie weg.” Op het moment wist ik ook niet echt wat ik moest doen, wat Michael wilde doen. Hij kon er wel wat van zeggen, maar nu stond het al allemaal online. “Wat kunnen we hier aan doen?” vroeg ik zachtjes. “Ik wilde eigenlijk nog niet dat iedereen het wist. Ik wil geen rare appjes krijgen van Rosa of van andere mensen die ik al een hele tijd meer heb gesproken.”

Demish
Internationale ster

Demish schreef:
Michael.
Volgens mij wist mijn vader wel een beetje de juiste dingen te zeggen voor Edyn. Ze leek in ieder geval iets rustiger en ze had door dat het misschien niet echt haar schuld was. Ze bleef het vervelend vinden, maar dat was nou eenmaal hoe ze was. Ze wilde graag dat iedereen het naar zijn of haar zin had, zeker op vakantie. Ik was echter nog niet klaar hiermee, vooral omdat mijn moeder nu toch een bom de wereld in had gegooid en die was ontploft. ‘Weet ik, babe. Daarom hadden we ook afgesproken dat niemand nog iets op internet zou zeggen, of het zomaar aan een ander zou vertellen,’ zei ik tegen Edyn, terwijl ik geruststellend over haar arm wreef. ‘Daarom wil ik ook even met mijn moeder praten, om te zien wat we nog kunnen doen om het op te lossen. Al moeten we er al rekening mee houden dat mensen het misschien nu al weten. Daar kunnen we niks meer aan veranderen.’ Als ze hun conclusie al hadden getrokken, dan hadden ze dat al gedaan. Dan waren ze slechts aan het wachten op woord van ons, waarin we het zouden bevestigen. Dat betekende echter niet dat we het nu meteen zouden moeten doen. We konden het nog steeds bekendmaken wanneer we dat zelf wilden doen. Ik pakte mijn telefoon en stuurde een berichtje naar mijn moeder, met de vraag waar ze was. Niet veel later kreeg ik een foto terug, waaruit ik kon opmaken dat ze bij de bar van het hotel zat, samen met Jackie. ‘Ze zitten beneden. Dus daar ga ik naar toe. Wil je mee?’ vroeg ik aan Edyn. Ik kon het ook wel begrijpen als ze liever niet mee wilde gaan, maar het leek me dat het wel wat meer indruk zou maken als we met z’n tweeën, of drieën, er naar toe zouden gaan. ‘Ik denk dat het wel slim is als je mee gaat, Edyn,’ zei mijn vader. ‘Dan kan Karen ook zien wat voor een effect het op jou heeft. Al weet ik zeker dat het helemaal niet haar bedoeling was om iemand verdrietig te maken. Ze wilde alleen maar laten zie hoe blij ze is met jou als aankomende schoondochter.’ Ik knikte. Ik snapte haar bedoeling wel, maar het was nergens voor nodig geweest om het op deze manier te posten én we hadden hele duidelijke afspraken gemaakt. ‘Mag Pix mee?’ vroeg Edyn zachtjes. ‘Natuurlijk mag dat.’ Ik gaf haar een kus en liet haar los, zodat ik Pixie van de grond kon tillen en aan haar kon geven. ‘Kom, dan gaan we.’ Ik pakte de sleutel van onze kamer en liet eerst Edyn en mijn vader eruit, waarna ik de deur achter me dichttrok. Samen liepen we naar beneden en vervolgens naar de bar, waar mijn moeder inderdaad met Jackie zat. Bij hun krukken stonden een paar tassen. Terwijl mijn moeder vrolijk zwaaide, schoten de ogen van Jackie meteen naar haar dochter en sprong ze niet veel later de kruk af. ‘Gaat alles wel goed? Wat is er aan de hand?’ Jackie liep naar Edyn en sloeg haar armen om haar heen, terwijl ze ook rekening hield met Pixie. ‘Edyn is nogal van streek,’ legde ik uit. Niet alleen aan Jackie, maar vooral aan mijn moeder. ‘Ze zag de foto die je online hebt gezet, mam. En ze zag ook dat je er onder had geschreven dat de nare comments papa heel van streek maakten. Daardoor dacht Edyn dat zei iets had gedaan.’ Dat was misschien een foutje geweest van Edyn, maar het was wel hoe ze was. Ze gaf ontzettend veel om iedereen en ze wilde helemaal niemand pijn doen. Zeker niet onbewust. ‘Maar papa heeft al uitgelegd dat er niks aan de hand is en dat het niet haar schuld is.’ Volgens mij geloofde Edyn het nu wel. Ze hadden in ieder geval goed gepraat. ‘Waar we alleen nog mee zitten is dat we met z’n allen af hadden gesproken om niks op het internet te zetten. Edyn en ik wilden het nog niet bekendmaken en door die foto is het nu toch de wereld in gekomen. Jouw foto.’ Mijn moeder had gewoon een fout gemaakt, ik hoopte dat ze dat inzag. ‘Heb je erbij gezet dat ze verloofd zijn, Karen?’ vroeg Jackie. ‘Je weet dat dat niet de afspraak was! Zoiets deel je niet zomaar, zeker niet in het geval van Michael en Edyn, waar nog eens miljoenen mensen op kunnen gaan reageren.’

Elysium
Internationale ster

Elysium schreef:
Edyn.
Dit was iets wat van ons was en zo hadden we het ook een beetje willen houden. Ik wilde niet van alle kanten vragen krijgen en ik wilde ook niet dat Michael alleen maar vragen zou krijgen over de verloving, terwijl ze binnenkort juist nieuwe muziek uit zouden brengen. Dan zou het daar over moeten gaan. Van mij mochten mensen het wel weten, dat vond ik echt niet erg. Michael en ik hadden het besproken en we wisten dat het veel verder zou gaan dan alleen mensen die het wisten. Dat was nu al wel gebleken! Ik had niet eens door gehad dat de nare reacties daar over waren gegaan, maar dus wel! Daardoor had Daryl zich slecht gevoeld, wat ik weer heel erg had gevonden. Ik vind het echter niet heel erg fijn om dit met Karen te moeten bespreken. Ik wist ook wel dat het moest, want daardoor kwam dit alles, maar het was niet fijn. Gelukkig was mama er bij en kon ik even met haar knuffelen. Pixie hielp ook wel. Hij en Loulou hadden allebei wel door wanneer er iets aan de hand was. Daarom had Loulou net ook haar trucje gedaan om mij op te vrolijken! Iets wat echt heel erg lief was! Ik bleef dicht tegen mama aanstaan, want ik vond het heel erg vervelend dat we iets tegen Karen moesten zeggen wat voor haar waarschijnlijk ook niet leuk was. “Ik heb er bij gezet dat ik blij ben dat ik Edyn een deel van mijn familie kan noemen.” Iets wat echt heel erg lief van haar was. Ik had er nog niet eens op die manier over gedacht! Dat ze daardoor had verteld dat we waren verloofd of dat we zouden gaan trouwen. Voor mij was het niet zo over gekomen. “Ik denk dat ik niet heel erg goed na heb gedacht over de gevolgen. Het was gisteravond en het was zo gezellig dat ik er misschien niet echt over na heb gedacht.” Vertelde Karen. “Het was inderdaad heel erg gezellig gisteravond.” Het was zo lief dat ze echt een avondje voor mij hadden willen hebben. Karen en ik hadden een hele tijd met elkaar gekletst, waarin ze ook wel aan had gegeven dat ze zo blij was dat we hier met z’n allen waren en dat ze het fijn vond dat we nu ook iets meer tijd met elkaar door konden brengen. Dus misschien was het daardoor ook wel een beetje online gekomen. Bij ons was er wijn geweest voor de mensen die dat hadden gewild en mama en Karen hadden er beiden wel iets van gedronken, misschien had dat wel dit als gevolg. “Maar je had beter moeten weten. Een afspraak is een afspraak. En nu is er heel wat verdriet dat heel makkelijk te voorkomen was geweest.” Mama trok me nog iets dichter tegen zich aan en liet haar hand over mijn arm heen gaan. Ik voelde me echt verdrietig, maar ik wilde ook niet dat Karen zich nu slecht voelde. “Het is niet de bedoeling dat Karen zich nu slecht voelt.” Fluisterde ik. “Ik wil niet dat iedereen zich slecht voelt.” Dat was echt niet de bedoeling! “Dat is lief van je Edyn.” Fluisterde mama. “Ik snap het wel.” Zei Karen. “Ik had er beter over na moeten denken. Het is nooit mijn bedoeling geweest om iemand pijn te doen of iets aan te geven wat niet had gemogen. Is er iets wat we er aan kunnen doen.” Ik keek naar Michael, die beter was in dit soort dingen. Toen ik de rare berichtjes had gekregen had hij al mijn social media afgeschermd. Ondertussen was dat wel weer anders, zodat andere mensen mijn foto’s ook konden zien. Michael wist dit soort dingen! “Is er iets aan te doe Mikey?” Ik wist het echt niet! Misschien moesten we nu zelf wel foto’s plaatsen van onze verloving, want anders zouden de berichten en vragen blijven komen. Dat was niet wat ik wilde, maar als het moest, dan moest het. “Even kijken.” Michael pakte zijn telefoon erbij en ik zag hem naar de post kijken. “Misschien kun je zeggen dat je bedoelde dat je blij bent dat je tijd door kan brengen met Edyn en dat jullie dichter bij elkaar zijn gekomen. Niet meteen dat je bedoelt dat we gaan trouwen? De ring is namelijk niet heel erg goed te zien, het kan ook een cadeautje voor Edyn haar verjaardag zijn.” Michael was zo slim! Hij wist dit soort dingen gewoon! Wat heel fijn was!

Demish
Internationale ster

Demish schreef:
Frankie.
Het was een geweldige ervaring geweest om Australië te kunnen zien! Luke en ik hadden ontzettend veel gedaan. Natuurlijk hadden we tijd doorgebracht met zijn familie, wat heel erg gezellig was geweest. De middag met zijn broers op het strand was heel bijzonder geweest en had onze relatie wel echt weer een stap verder gebracht. We hadden echter ook genoeg momenten samen gehad. We waren vaak samen naar het strand gegaan of we hadden door de stad gewandeld. We hadden ook een avond naar de sterren gekeken, waar ik Luke had uitgelegd dat het beeld hier anders was dan in Los Angeles, omdat we op het zuidelijk halfrond hadden gezeten en dat we daardoor dus andere constellaties hadden kunnen zien. Aan alles kwam echter een eind, zo ook onze vakantie in Australië. Luke had me behoorlijk verrast toen we samen bij de incheckbalie stonden op het vliegveld en hij als bestemming het vliegveld van Phoenix had genoemd. Ik had verwacht dat we weer terug zouden vliegen naar Los Angeles, maar hij had duidelijk andere ideeën gehad! Zo had hij uitgelegd dat nu ik zijn ouders en familie had ontmoet, hij ook heel graag mijn ouders had willen ontmoeten. Hij had de telefoonnummers uit mijn telefoon gehaald en al onderling met mijn ouders gesproken of het uit was gekomen als we nog naar hen zouden gaan. Deels omdat ik Kerst en Oud en Nieuw had gemist, maar ook omdat ik bijna jarig was. We zouden niet tot mijn verjaardag blijven, maar we zouden het daar al wel met ze kunnen vieren. Ik vond het ontzettend lief dat hij dat allemaal had geregeld! Het was ook al een hele tijd geleden dat ik mijn ouders had gezien, dus dat ik nu samen met Luke naar hen toe kon om hen te bezoeken, was eigenlijk al een heel mooi cadeau! De vlucht zelf hadden we met gemak weten te overleven, door net als op de heenweg samen films te kijken of magazines te lezen en stomme testjes te doen. We waren zojuist aangekomen op Sky Harbor, wat het vliegveld was van Phoenix. We hadden onze koffers al opgehaald en liepen nu naar de aankomsthal. Ik pakte mijn telefoon erbij, zodat ik mijn berichtjes kon checken. ‘Als het goed is komt Brielle ons ophalen en brengt ze ons naar het huis van mijn ouders.’ Brielle was de vrouw van mijn broer. Het was jammer dat Kinton er zelf niet was, aangezien hij gewoon aan het werk was. Als we misschien eerder hadden geweten dat we hier hadden willen komen, had ik het aan hem kunnen laten weten en dan had hij misschien nog kunnen regelen dat hij iets langer in Phoenix had kunnen blijven. Hij was er gelukkig wel voor Kerst geweest, zodat ze met de hele familie de feestdagen door hadden kunnen brengen. ‘Luke?’ Hij had nog niet echt gereageerd op mijn woorden, al viel er misschien niet veel op te zeggen. Ik nam zijn hand vast en kneep er zachtjes in. ‘Brie is echt een lieverd hoor. Ik weet zeker dat ze het heel erg leuk vindt om je te zien. En je hoeft je nergens zorgen om te maken, want je hebt al met mijn ouders aan de telefoon gesproken. Ze vonden het erg leuk om iets van jou te horen en ze vonden het nog leuker dat je zelf het initiatief nam om hier naar toe te komen.’ Niet iedereen zou dat hebben gedaan? Luke echter wel! Hij had gewoon zijn telefoon gepakt en hen gebeld. Via de telefoon was het misschien minder spannend, al zag ik Luke ook wel ijsberen door de kamer omdat hij mijn vader of moeder aan de telefoon zou krijgen. We liepen door de deuren heen en ik zag Brielle vrijwel meteen vooraan staan. Ik glimlachte en zwaaide al naar haar, waarna ik meteen naar haar toe liep, zodat ik haar een stevige knuffel kon geven. ‘Nog een gelukkig nieuw jaar, Brie!’ zei ik tegen haar, terwijl ik haar ook nog twee kussen gaf. Ik liet haar los en pakte weer Luke zijn hand, zodat ik hem iets naar ons toe kon trekken. ‘Dit is Luke. Luke, dit is Brie.’

Elysium
Internationale ster

Elysium schreef:
Luke.
We hadden echt de beste tijd in Sydney gehad. Er waren geen verplichtingen geweest, helemaal niets. Dagen zoals Kerst en Oud en Nieuw hadden we met mijn familie kunnen vieren en we hadden ook op andere dagen genoeg tijd met ze door gebracht, maar wel op een manier waarop iedereen het wilde. Dagen op het strand, of uitstapjes waar iedereen achter stond. Frankie en ik hadden het er echter ook wel samen van genomen. Er waren momenten geweest waarop we ons samen even terug hadden getrokken op een strand of we waren door de straten van de wijk gelopen. Alles wat rustig geweest en dat was echt fijn geweest. We hadden de feestdagen met mijn familie doorgebracht, waardoor ik wel een beetje het gevoel had gehad dat ik iets af had genomen van de familie van Frankie. Ik wist dat ze hen niet heel erg vaak zag en dat het ook nu een lange tijd geleden was. Frankie was klaar met haar scriptie en moest nu vooral wachten op de uitslag, daardoor had ze de tijd om leuke dingen te doen. Ik had zelf nu ook nog even geen verplichtingen, waardoor ik een tripje had geboekt naar Arizona. Ergens was ik wel bang geweest dat Frankie het te veel had gevonden. Ik had wel in haar telefoon gekeken en had contact gehad met haar ouders. Dus toen we naar het vliegveld waren gereden, was ik ook best wel zenuwachtig geweest. Nu waren de zenuwen echter nog zoveel meer aanwezig. Ik wist nu dan misschien wel dat Frankie het een heel erg leuk idee vond en natuurlijk had haar familie het ook goed gevonden. Dit was echter de eerste keer dat ik haar ouders zou ontmoeten. Een gevoel wat Frankie niet zo heel erg lang geleden ook had gevoeld. Ik snapte maar al te goed waarom ze het toen zo spannend had gevonden. Het waren toch de mensen die het meest belangrijk waren in haar leven. Mensen die haar op hadden gevoed, haar van alles mee hadden gegeven en het beste voor haar wilden. Ergens was het gewoon eng om kennis te maken. Het was niet even een paar uurtjes, maar meteen een paar dagen. Gelukkig begonnen we met de vrouw van Kinton. Frankie had genoeg over haar familie verteld, ook over haar broer, die in dienst zat. Zijn vrouw Brielle kwam ons nu ophalen. Ze stond zelfs al op ons te wachten, samen met hun twee kinderen! Frankie had Brielle al een knuffel gegeven, maar daarna stelde ze mij aan haar voor. Ik gaf haar een had. “Luke.” zei ik glimlachend, al kon het sowieso stom! Zoiets kon je gewoon niet op een normale manier zeggen. “Hey Luke!” Ze liet mijn hand los, zodat ze mij een knuffel kon geven. Iets wat me wel even uit mijn doen haalde, want het was niet iets wat ik had verwacht! Frankie was ondertussen bij het kindje in de buggy geknield. Ik keek naar het jochie dat naast zijn moeder stond. “Hoi.” Hij schuifelde verder achter het been van zijn moeder. Volgens mij was hij nog niet zo heel erg oud, het leek er op alsof hij zelfs nog een beetje wankel op zijn benen stond, maar ik kon al voor me zien dat hij perse had willen lopen, want zijn kleine broertje of zusje hoorde in de buggy. Ik zette een stap naar achter, waardoor hij wel iets meer om de benen van zijn moder heen keek. “Dat komt nog wel. Hij moet een beetje aan iedereen wennen. He Teo?” Door de woorden van zijn moeder kroop hij alleen nog maar verder weg. “Alle tijd.” Zei ik lachend. Ik wilde niet dat hij zich ongemakkelijk voelde. “Krijgt auntie Frankie geen knuffel?” Frankie zag deze twee natuurlijk heel weinig. Ik wist eigenlijk niet wanneer ze voor het laatst hier was geweest. Volgens mij wel een tijdje geleden. Teo kwam achter het been van zijn moeder vandaan, zodat hij naar Frankie kon lopen. Ze had hem al snel in haar armen, waar hij haar allemaal kusjes gaf. “Hebben jullie een goede vlucht gehad, Luke?” Vroeg Brielle, terwijl ik de koffers pakte. “Ja het was prima. We hebben een groot gedeelte geslapen.” Dat had wel gemoeten omdat de tijd hier zo anders was. Ik zag Frankie omkijken. “Ik neem je koffers wel mee.” Ik zag Teo naar me kijken, waardoor ik naar hem zwaaide. Hij verstopte zijn gezicht echter al snel in het shirt van Frankie, wat er echt schattig uit zag. “Hopelijk vindt de rest van de familie wat aardiger.” Gelukkig kon Brielle er wel om lachen. Ik snapte ook wel dat het voor kinderen en was om ineens een vreemde bij zich in de buurt hebben, zeker als diegene boven iedereen uitkwam.

Demish
Internationale ster

Demish schreef:
Frankie.
Het was soms zo jammer dat ik mijn neefjes niet vaak zag. Aan het begin hadden ze er ook wel echt aan moeten wennen wie ik was. Teo wist het wel, maar de jongste was zich nog nergens van bewust. Maar ik had niks te klagen, want ik zag ze soms misschien nog wel langer dan dat mijn broer dat deed. En hij was hun vader. Het was geen ideale situatie en ik kon me nog herinneren dat toen mijn broer en Brielle aan hadden gekondigd dat ze zwanger waren, mijn ouders er een heel lang gesprek over hadden gehad en over wat het betekende om een ouder te zijn. Gelukkig begrepen ze dat Kinton ook op zijn manier een vader kon zijn, ook al was hij er misschien niet altijd. Net zoals dat ik op mijn manier een tante kon zijn. ‘Teo moet er gewoon aan wennen dat hij niet meer de grote, stoere man is,’ zei ik lachend tegen mijn neefje. Teo was heel lief. Nog maar net twee. Het lopen ging hem al best goed af, maar nu hij zo verlegen was, kwam het volgens mij wat minder goed uit de verf. Dat was ook niet vreemd, want hij kende Luke niet en Luke was ook nog eens heel groot en lang. Brielle liep al in de richting van de parkeerplaats. ‘Ik denk niet dar je nog iets fout kan doen, Luke. Je hebt er immers voor gezorgd dat we Frankie nog een paar dagen kunnen zien. Daar is iedereen heel blij mee.’ Ik glimlachte. Ik was er ook blij mee! Ik kwam graag weer hier, juist omdat het de plek was waar ik was opgegroeid. Ik had alleen niet altijd het geld gehad om de vlucht te betalen en ik had mijn ouders ook nooit willen dwingen om naar mij toe te vliegen, want dat was voor hen ook niet altijd even fijn om te doen. Bij de auto zette ik Theo als eerste achterin in zijn kinderzitje. Ik deed de gordel alvast om en hielp vervolgens met het opvouwen van de buggy, zodat Brielle haar jongste zoontje voorin in het speciale zitje kon plaatsen. Luke had ondertussen de koffers al in de auto gelegd. ‘Kom, dan gaan we achterin zitten. Ik ga wel in het midden.’ Ik nam zijn hand vast en nam hem mee naar de deur, waarna ik er in stapte. Ik ging in het midden zitten en klikte mijn gordel was. ‘Zit je goed?’ vroeg ik aan Teo, die heel snel knikte. ‘Mooi zo. We willen natuurlijk niet dat je teveel kan bewegen als ik je ga kietelen,’ zei ik en ik kietelde hem plagend over zijn buik, waardoor hij begon te lachen. Ik gaf hem een kus op zijn voorhoofd en draaide me vervolgens naar Luke, zodat ik mijn hoofd op zijn schouder kon leggen. ‘Dat geld trouwens ook voor jou,’ zei ik, waarna ik hem in zijn zij begon te kietelen. Lachend pakte Luke mijn handen vast, zodat ik dat niet meer kon doen. ‘Jullie lijken heel verliefd,’ zei Brielle, terwijl ze even in de achteruitkijkspiegel keek. Ik knikte. Dat waren we ook wel echt? Zo voelde het voor mij in ieder geval. Luke maakte elke dag beter. Hij maakte de wereld mooier. ‘Het is een uurtje rijden, ongeveer.’ Gaf Brielle aan. ‘Dat is fijn. Dan kunnen we een beetje bijkomen van de vlucht en gezellig praten.’ Ik had genoeg vragen over hoe het er hier aan toe ging, maar ik wist zeker dat Brielle ook vragen voor ons had. Al zouden we dat soort dingen beter kunnen vertellen waar iedereen bij zou zijn. Dan hoefden we het niet vaker te vertellen. Daarom hadden we het in de auto vooral over kleine dingen. Over hetgeen wat Luke en ik in Sydney hadden gedaan, hoe zijn ouders hadden gereageerd op mij en andersom. Zo ging het uur heel snel, waardoor we uiteindelijk op de oprit stonden van het huis van mijn ouders. Ik wendde me nog tot Luke, om hem er van te verzekeren dat hij een goede indruk zou maken. ‘Brielle maakte geen grapje net,’ zei ik tegen hem. ‘Je hebt al iets ontzettend goeds gedaan, en ze houden nu al van je. En dat gaan ze alleen nog maar meer doen als ze je beter leren kennen.’

Elysium
Internationale ster

Elysium schreef:
Luke.
Niet alleen de rit, maar ook vooral Frankie haar woorden maakten het iets beter om hier op het moment te zijn. Ergens was het nog steeds heel erg eng. Het waren wel de mensen die Frankie op hadden gevoed. Mensen die heel erg veel voor haar betekenden. Ik had ze dan wel even gesproken aan de telefoon, maar dat was wel wat anders dan ze echt ontmoeten. Dan kon ik Frankie hier wel mee naar toe hebben genomen, maar dat maakte ook niet meteen de hele wereld goed. Ik hoopte natuurlijk wel dat het een goed begin was, maar daarom had ik het niet gedaan? Ik wist gewoon hoe graag Frankie haar ouders wilde zien! Nu het kon, verdiende ze die kans ook. “Ik hoop het.” Fluisterde ik. Ik snapte wel dat Frankie het zei, dat was precies hetgeen wat ik een paar weken geleden ook aan haar wilde vertellen. Dat alles goed zou komen, dat mijn ouders gek op haar zouden zijn. Wat ook echt wel was gebeurd! Ik gaf Frankie nog een kus op haar wang, voordat ik uit de auto stapte. Dit was mijn eigen idee geweest en uiteindelijk was het ook een goed iets. Dus het zou ook echt wel goed komen. “Ga maar.” zei ik tegen Frankie, die me wilde helpen met de koffers. Het was nu veel belangrijker dat ze haar ouders zou begroeten! Ik hoorde zelf de deur al open gaan en vervolgens de naam van Frankie. Gelukkig liep Frankie ook al snel naar haar moeder toe, die op haar stond te wachten. Ik nam de koffers mee in de richting van het huis, terwijl Brielle de kleinste nog uit de auto haalde. Teo was al door Frankie uit de auto gehaald. Ik liep naar de mensen, die dicht bij elkaar stonden. Haar vader had Frankie ondertussen in zijn armen genomen. “Hallo Luke!” Ik wilde mijn hand uitsteken naar Putu, maar ze stak haar armen al naar me uit en trok me in een knuffel. “Wat fijn dat we je kunnen ontmoeten.” Dat was ook wel heel erg fijn! Het was maar de vraag wanneer het hierna zou kunnen. Misschien als Frankie haar diploma zou krijgen. Iets wat nog wel een paar maandjes kon gaan duren. Ik snapte wel dat er veel tijd in ging zitten, want dat had het voor Frankie ook gedaan. Ik merkte soms wel aan haar dat ze er een beetje zenuwachtig van werd! Heel erg logisch ook. Gelukkig hadden we veel van dit soort momenten. Nu waren er genoeg andere dingen die haar bezig hielden. “Dat vind ik ook.” Ik sloeg mijn armen even om de moeder van Frankie heen. Ik had niet verwacht dat ik zo hartelijk welkom zou worden geheten. Niet op deze manier in ieder geval. Toen ik los werd gelaten uit de omhelzing, stapte ik naar de vader van Frankie, wie ik een hand gaf. “Kom binnen. Jullie zijn vast moe door de reis.” Ik knikte. We hadden dan wel geslapen in het vliegtuig, maar net in de auto had ik wel gevoeld dat het er best wel in had geslagen. Er waren echter geen verplichtingen. Al wist ik zeker dat Teo nog wel even met zijn tante wilde spelen, daar had hij in de auto wel over gemompeld, voordat hij zelf in slaap was gevallen. Het was leuk om te zien hoe Frankie met hem om ging! Het was natuurlijk moeilijk om een band op te bouwen met een kindje dat je niet heel erg veel zag. Vooral voor hem, omdat het bij kinderen vaak ging om wie je het meeste zag. Ik liep mee naar binnen. “Laat de koffers maar even in de gang staan hoor. Ik heb koffie klaar en wat lekkers, dus we kunnen in de kamer gaan zitten.” Komang, de vader van Frankie gebaarde ons naar de woonkamer. Ik was wel benieuwd naar hetgeen wat hij had gemaakt. Frankie had ooit een keer spekkoek meegenomen en dat had echt heel erg goed gesmaakt, dus het was niet erg als we dat bij de koffie zouden krijgen. Ik keek rond in de woonkamer, waar een paar foto’s stonden. Frankie had ze ook bij mij goed doorgekeken. Ik zag ook een foto van Kinton en Brielle op hun bruiloft, met daarnaast een foto waar Frankie en haar ouders ook bij stonden. “Het lijkt me best moeilijk om de kinderen beiden toch een eindje verderop te hebben.” Dat was bij mij ook zo en ik wist dat ik mijn ouders soms echt kon missen. Frankie woonde nog niet eens heel ver weg, maar Kinton was soms maanden lang weg en het zou zo kunnen gebeuren dat hij naar een gevaarlijk gebied moest, dat leek me best wel moeilijk?

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld