Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

Forum

Startalk

Blogstatistieken

Vriendenbeheer

Facebookvrienden uitnodigen

18 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

5SOSO▲All that you are, is all that I'll ever

Demish
Internationale ster

Demish schreef:
Frankie.
Uiteindelijk was er toch geen plek die hetzelfde was als thuis. Echt thuis. Los Angeles was misschien wel de plek waar ik had gestudeerd en waar ik de laatste paar jaar had gewoond, maar dit was het huis waar ik in was opgegroeid. De plek waar alle foto’s hingen, waar mijn kleding van vroeger nog in dozen was opgeruimd. Zelfs mijn oude kamer was er nog, al was die natuurlijk niet meer zoals hij was geweest. Er waren hier een hoop dingen die toch echt meer als een thuis aanvoelde en ik was blij dat ik het Luke kon laten zien. Brielle was naar boven gegaan om de kinderen in bed te leggen, voor hun middagdutje. Zelf was ik dan ook verder gegaan naar de woonkamer, waar Luke al de foto’s aan het bekijken was. Dat had ik ook bij hem thuis gedaan. Ik had alles van vroeger willen zien. Zelf ging ik al op de bank zitten. Op de tafel stond een grote theepot en een hoop lekkere hapjes, waaronder Baeba, Kue Obat en nog wat andere lekkernijen. ‘Het is zeker niet makkelijk, maar daar kunnen jouw ouders vast over mee praten!’ zei mijn moeder tegen Luke. Ik knikte. Ik had het er ook wel met Liz en Andy over gehad. Luke was op een hele jonge leeftijd al naar Engeland gegaan, voor de band. Daar was Liz dan nog wel mee geweest, waar Luke zijn moeder volgens mij heel dankbaar voor was, maar uiteindelijk was hij naar Los Angeles verhuisd. Misschien wel rond dezelfde tijd dat ik dat had gedaan. Ze hadden hun jongste zoon los moeten laten, net zoals dat mijn ouders ook mij en mijn broer hadden moeten laten gaan. ‘We missen Frankie en Kit iedere dag, als ze hier niet zijn. We proberen nog wel eens naar Los Angeles te vliegen, maar dat gaat ook niet zomaar. En met Kit moeten we het echt doen met het verlof dat hij krijgt en de tijd dat hij eens thuis is,’ vertelde mijn vader. Hij legde een hand op Luke zijn schouder en wees hem naar de bank. Mijn moeder was ondertussen ook gaan zitten en schonk voor iedereen een grote kop met thee in. ‘Luke zijn ouders zoeken hem soms op als hij een show speelt in Australië,’ vertelde ik aan mijn ouders. ‘Of zelfs hier, in Amerika.’ Ik vond het lief van hen dat ze dat deden. Elk stukje tijd dat ze konden krijgen met hem, was natuurlijk ontzettend belangrijk. Luke was naast me komen zitten, waardoor ik zijn hand vast kon nemen en die op mijn been kon leggen. ‘We hadden het er zelfs nog over dat als Luke weer gaat spelen, jullie ook echt moeten kijken.’ Ik wilde dat ze zouden zien wat Luke deed! Want wat hij deed, en wat hij kon, was ontzettend speciaal. Ik wist dat er nieuwe muziek aan zat te komen. Luke was er nog heel voorzichtig over geweest, door niet al teveel te vertellen, maar ik wist zeker dat ze ook weer shows zouden gaan spelen. ‘Misschien wel als ze hier in Phoenix een show doen?’ stelde ik voor. Dat was gemakkelijk voor mijn ouders. Dan zouden ze niet ver hoeven te reizen en dan zouden ze Luke kunnen zien! Ik wist zeker dat ze het heel erg leuk zouden vinden. Het was zo bijzonder om Luke op het podium te zien. Ik had er in november dan ook erg van genoten. Dat had ik altijd al wel gedaan, maar bij de laatste paar shows had ik naar mijn vriend kunnen kijken! Naar de man met wie ik een relatie had. Dat had toch heel anders gevoeld. ‘Als er een show in Phoenix komt, dan willen we die heel graag bezoeken! Of niet, Putu?’ vroeg mijn vader, waarop mijn moeder al knikte. ‘Maar dan willen we ook weten hoe dat precies is begonnen. Want hoe komt iemand van Australië in godsnaam hier in Los Angeles, en ook nog eens met zoveel succes?’ Ik glimlachte en keek trots opzij naar Luke. Hij had ook heel veel succes! Maar dat had hij toch echt aan zichzelf te danken. Aan hem en aan zijn vrienden, natuurlijk.

Elysium
Internationale ster

Elysium schreef:
Luke.
Het gesprek verliep heel erg soepel. De ouders van Frankie leken op haar, ze waren volgens mij makkelijk om mee te praten. Ze zorgden er in ieder geval dat ik me op mijn gemak voelde. We hadden het er zelfs al over dat ze misschien ooit zouden komen kijken. Er stond wel een tour op de planning, maar die zouden we niet alleen gaan doen. Daarvoor moesten we echter nog heel wat doen. Er zou nog een nummer uitkomen en de tour zelf zou pas vanaf de zomer gaan lopen. Phoenix was echter wel een grote stad, die we tot nu toe vaak genoeg aan hadden gedaan, dus ik ging er vanuit dat het ook nu weer zou gebeuren. Dan was de hele familie van Frankie natuurlijk welkom! “Ik denk dat het een combinatie is van hard werken en heel erg veel geluk hebben?” Ik kon niet zeggen dat alles was gekomen doordat we hard hadden gewerkt. Er waren genoeg mensen die door probeerden te breken in muziek, maar dat ging echt niet makkelijk. Tegenwoordig was er zoveel keuze en als er al één ding was dat men niet aanstond gingen zo naar het volgende. Duurde het te lang, dan was je al niet meer relevant. Soms was het wel lastig om dat soort invloeden te hebben, maar het hoorde er bij. “We kregen een paar jaar geleden een hele grote kans, die we aan hebben gepakt. Als we dat niet hadden gedaan dan waren we hier waarschijnlijk nooit geweest.” Als ik er achteraf op terug kreeg snapte ik soms niet waarom we het hadden gedaan. Hoe onze ouders het toe hadden gelaten om het te doen. Natuurlijk was mijn moeder in de buurt geweest om het een beetje op de rit te houden, toch was het een hele grote stap, zeker aangezien we echt heel jong waren geweest. “En ik denk dat de band die we hebben er ook wel voor hebben gezorgd dat het goed bleef gaat. We kunnen het ene moment in een verhitte discussie zitten over een nummer, maar het andere moment zijn we gewoon weer die jochies die ooit naar Londen zijn verhuisd om een droom waar te maken.” Ik wist niet hoe ik het anders uit moest leggen en ik wilde het ook niet te veel over mezelf praten. Daarvoor waren we hier niet. Of wel. We wilden elkaar beter leren kennen. Ik wilde weten wie de mensen waren die Frankie op hadden gevoed, want ze hadden er voor gezorgd dat er echt een geweldige vrouw was. “Dat klinkt als een heel avontuur.” Komang stak ondertussen één van de borden uit, waar ik een van de koekjes af pakte die er op lagen. Van wat ik wist hadden ze beide Balinese ouders, maar waren ze zelf voor het grootste gedeelte in Amerika opgevoed. De tradities zaten er echter nog wel in en ik vond het leuk dat Frankie ze ook een beetje over had genomen. Al was het maar dat ze ook de lekkere dingen kon amken, die haar ouders ook maakte. Maar ook het feit dat ze over na dacht om ooit op Bali te trouwen. Dat was iets heel erg moois. “Was je altijd al bezig met muziek?” vroeg Putu, waar ik op knikte. Het was wel iets wat er altijd in had gezeten. In meerdere of mindere mate. “Dan is het heel erg mooi dat je daar iets mee hebt moeten doen. We hebben onze kinderen ook altijd verteld dat ze hetgeen moeten doen waar ze gelukkig van worden. Frankie was vroeg al helemaal gek op sterren. Ik weet nog heel goed hoe Komang haar en Kit ooit mee nam om naar de sterren te kijken en ze kon echt niet meer stoppen met er over praten.” Ik keek opzij naar Frankie, dat had ik eigenlijk nog nooit over gehoord, maar ik zag het nu wel voor me. Hoe ze als jong meisje al met grote ogen naar boven had gestaard en had gehoopt dat ze er ooit meer over te weten had kunnen komen. “Dan zullen jullie wel echt heel erg trots zijn op waar ze nu staat.” Ze stond op het punt om haar diploma te halen. Dan was ze een dokter! “Ik vind dokter Frankie, zelf echt heel erg leuk klinken!” Dat was het ook echt? Het paste gewoon bij haar. Al zag ik haar niet voor me dat ze die titel heel veel zou gebruiken, alleen wanneer het nodig was. Maar ik vond dat ze er van mocht genieten! Want ze had er heel lang voor gewerkt en over een tijdje zou ze eindelijk dat diploma in ontvangst mogen nemen, dat wist ik zeker.

Demish
Internationale ster

Demish schreef:
Frankie.
Ik had de ouders van Luke ok uitgehoord over allerlei verhalen van vroeger. Ik had willen horen hoe hij was geweest als een klein jochie, hoe hij met zijn broers om was gegaan. Ik had willen weten waar hij van had gehouden en waar hij soms om had moeten huilen. Al die verhalen waren erg leuk geweest om te horen en het was niet meer dan logisch dat Luke nu ook meer over mij wilde weten! Heel even had ik dan ook gedacht dat hij door zou gaan op het verhaal wat mijn moeder vertelde, over dat ik samen met mijn broer en vader naar de sterren was gaan kijken. Ik kon me nog herinneren dat het echt het mooiste was wat ik ooit had gezien. Ik had er zoveel over willen leren, meer van willen zien. Uiteindelijk was het vanzelf gegaan. Luke ging echter door over school en het feit dat ik ieder moment zou kunnen afstuderen, als ik mijn scriptie tenminste zou halen. Ondanks dat het heel lief van hem was en ik de trots in zijn stem kon horen, was het toch heel gek. Met name omdat ik nog helemaal niet wist of ik uiteindelijk ook die titel zou mogen dragen. Dat was allemaal nog maar de vraag! ‘Natuurlijk zijn we trots op haar. Zodra Frankie weet wanneer haar ceremonie is, komen we er graag voor naar Los Angeles. We kunnen niet wachten om haar daar te zien staan, met haar diploma in haar hand.’ Ik deed mijn best om te glimlachen, maar ik vond het lang niet zo prettig dat we het nu hier over hadden. Wat als ik mij diploma niet zou mogen ophalen? De laatste keer dat ik mijn scriptie in had geleverd, had ik het niet gehaald! Het zou nog maar een paar dagen duren voordat ik een mailtje zou krijgen waarin zou staan of ik het nu wel gehaald had. Ik probeerde er niet teveel aan te denken, maar ik vond het veel te spannend. Het was al bewezen dat ik het de eerste keer niet goed genoeg had gedaan en ik wilde dat niet nog een keer te zien krijgen. Want dan zou ik niet weten wat ik zou moeten doen. ‘Hé, Franks?’ Ik voelde Luke zijn arm om me heen en ik keek opzij. ‘Alles oké?’ vroeg hij zachtjes. Ik haalde mijn schouders op. Het was niet zo dat het niet goed ging. Ik voelde me gewoon wat onzeker doordat we het nu over school hadden, en met name het afstuderen. ‘Ik heb jullie de datum nog niet verteld omdat ik niet wilde dat jullie voor niks van alles zouden regelen en boeken, zoals de vorige keer,’ zei ik zacht. Toen had Kit zelfs nog verlof weten te krijgen. Uiteindelijk hadden we elkaar wel kunnen zien en had hij tijd door kunnen brengen met zijn gezin, maar ik had het heel erg gevonden dat ze allemaal zoveel moeite hadden gedaan voor mij en ik wilde niet dat ze daar nog een keer doorheen zouden moeten. ‘Ach, Sayang,’ Mijn moeder kwam overeind van de bank en knielde naast me neer. Ik voelde haar vingers langs mijn wang gaan, terwijl ze mijn haar uit mijn gezicht veegde. ‘Dit zijn juist de dingen die je aan ons kunt vertellen. Want ook als het dan toch mis gaat, kunnen we er voor je zijn.’ Ze nam mijn handen tussen die van haar en kneep er zachtjes in. ‘Maar je hebt de laatste tijd zo hard gewerkt. En je hebt hier al drie mensen zitten die zo ontzettend trots op je zijn om wat je tot nu toe al hebt bereikt.’ ‘Maar wat als dat niet genoeg is?’ vroeg ik zacht. Het was altijd wel goed genoeg geweest. Ik had wel mijn best moeten doen, maar daarmee had ik het wel gehaald. En nu was dat opeens niet meer zo. En ik had er nu al extra lang over gedaan, omdat ik zo nu en dan naar Luke was gegaan. Of naar Edyn! ‘Ik zou niet weten wat ik moet doen als het weer niet lukt?’

Elysium
Internationale ster

Elysium schreef:
Luke.
Het was totaal niet mijn bedoeling geweest om er voor te zorgen dat Frankie zich slecht voelde. Misschien had ik iets meer na moeten denken over hetgeen wat ik had gezegd. Ik wist dat ze de vorige keer echt overstuur was geweest toen ze had gehoord dat ze haar scriptie niet had gehaald. Gelukkig hadden Edyn en Michael toen heel erg goed voor haar gezorgd. Nu was natuurlijk de hoop dat het niet nodig een keer zou gaan gebeuren, maar dat soort dingen konden wel vaker niet zo gaan als je hoopte. Ik sloeg mijn arm om de middel van Frankie heen. Gelukkig was Putu er ook al bij gekomen. Soms was het de moeder die het beste wist wat haar kind nodig had, wat ze moesten zeggen. Mijn moeder was daar ook altijd goed in. Dit voelde wel een beetje als mijn schuld. “Je hebt zo goed je best gedaan.” Fluisterde ik zachtjes. Dat had ze echt! Ze had soms dagen zitten schrijven. Ze had zich verdiept in alles wat maar een beetje met haar onderwerp te maken had. Soms zo erg, dat ze er echt even helemaal klaar mee was geweest. Gelukkig had ze ook begrepen dat ze zich af en toe mee had moeten laten voeren door mij en Edyn, gewoon om even rust te hebben. “En ik wil je graag verzekeren dat het nu wel lukt, maar er is altijd een kans dat het niet zo is.” Ik wilde wel zeggen dat ze het nu had. Ik hoopte er wel op, dat ze over een paar dagen het berichtje kreeg dat haar scriptie goed was, dan moest ze er alleen nog een verdediging voor houden, maar ik wist zeker dat dat wel echt goed ging. Frankie wist hoe ze moest praten over hetgeen wat ze deed. Dat deed ze zelfs om geld bij te verdienen! “Ik heb al het vertrouwen in je dat je het hebt gehaald. Je hebt er zo hard voor gewerkt.” Dat had ze ook. “En ik weet dat je dat de eerste keer ook hebt gedaan en dat je toen ook een hele klap hebt gekregen.” Toen had ik het niet echt heel erg bewust meegemaakt. Ik had het gehoord van Edyn, die het heel erg had gevonden, wat het ook gewoon was geweest. Ze had er een hele tijd voor gewerkt! “Als dat deze keer weer gebeurd, dan ben ik er voor je. Dan mag je uren in mijn armen liggen als je dat wil. Dan ga ik ijs voor je halen en alle andere lekkere dingen. Daarna zorgen we er voor dat we even alles weg is, voordat je er weer aan hoeft te denken.” Dan hoefde ze echt niet meteen weer aan het werk te gaan, dat leek me sowieso niet goed. “Maar als je het haalt, wat ik denk dat gaat gebeuren, dan gaan we ook veel ijs kopen om het te vieren. Dan gaat Edyn je meenemen om iets te halen waarin je de verdediging kan doen en natuurlijk iets voor de uitreiking zelf. Daarna verdien je ook de tijd om even rust te nemen.” Ze was hier zo druk mee bezig geweest! Dus ze verdiende het dan om even weer weg te gaan. Dat hadden we nu ook gedaan, maar nu was het anders. De spanning of het uiteindelijk zou gaan gebeuren zat nog altijd in haar lichaam. Ze was er niet heel bewust mee bezig geweest, iets wat nu heel erg duidelijk werd, maar het was er wel altijd geweest. Ik voelde de hand van Putu op mijn knie, waar ze zachtjes een kneepje in gaf. “We hebben allemaal vertrouwen in je. Maar als het niet lukt, zijn we inderdaad allemaal hier voor je.” Ik streek langs de zij van Frankie. “Het komt goed.” Fluisterde ik. Ik hoopte echt dat ze het zou houden en als ze dat niet zou doen, dan zouden we er voor zorgen dat het op een andere manier goed zou komen. Het zou heel wat kracht kosten om er weer bovenop te komen, maar het zou haar uiteindelijk wel lukken. Maar ik hoopte dat ze over een paar dagen een gat in het dak zou springen omdat ze het wel had gehaald! Dat was echter afwachten en dat was even spannend.

Demish
Internationale ster

Demish schreef:
Frankie.
Ik wist niet eens echt waarom het gebeurde, maar ik voelde de tranen in mijn ogen opwellen. Ze waren allemaal zo lief? Ik wist ook dat mijn moeder gelijk had, en Luke ook. Luke, die zojuist had gezegd dat ik zo lang als ik wilde, in zijn armen zou mogen liggen en dat hij er alles aan zou doen om er samen met me doorheen te gaan. Dat was ook wat je hoorde te doen in een relatie. Je hoorde de zwaardere dingen aan te pakken. Dat wilde ik ook voor hem doen, en hij duidelijk ook voor mij. Iedereen die hier nu zat, had dat voor me over. En dat was zo ontzettend lief! Ze zouden er voor me zijn, ook als het mis zou gaan. Toen het de vorige keer ook de mist in was gegaan, had ik naar Edyn en Michael gekund. Ik had niet eens geweten of het wel had gemogen, maar ze waren zo ontzettend lief voor me geweest. En ik wist dat ze dat weer zouden doen. Net zoals dat mijn ouders klaar voor me zouden staan, en Luke. Ik veegde de tranen al van mijn wangen en legde mijn hoofd tegen Luke zijn schouder. ‘Jullie zijn echt zo lief. Jullie allemaal.’ Zelfs Edyn en Michael, die nu niet hier waren. En mijn broer en Brielle. ‘Sorry,’ snikte ik vervolgens. ‘Ik wilde hier niet huilend op de bank zitten.’ Ik kwam niet vaak bij mijn ouders! Nu was ik er en zat ik te huilen. Dat terwijl we zoveel andere dingen konden bespreken. En ik wilde ze kennis laten maken met Luke! Dat was allemaal veel belangrijker. Ik voelde dat Luke een kus in mijn haren drukte en mijn moeder wreef zachtjes over mijn hand. ‘Dat geeft toch helemaal niks? Nu heb je aan ons verteld hoe je er over denkt en daar kunnen we je bij helpen. We kunnen er allemaal voor je zijn. Je hoeft niet in je eentje te wachten op je uitslag,’ zie mijn moeder. ‘Wanneer krijg je het bericht?’ vulde mijn vader haar aan. ‘Het einde van de week. Dan zijn we nog hier.’ We zouden hier sowieso een hele week zijn, dus ik zou het bericht hier krijgen. Ergens was dat wel fijn. Zoiets wilde je toch wel openen in een veilige omgeving. Dat was hier. Zelfs als ik het samen met Luke ergens zou openen, dan zou het nog veilig zijn. Want ik wist dat hij er nu zou zijn om me op te vangen als het weer zou mislukken. ‘Dan ben je niet alleen als je het bericht wil lezen. Dat kunnen we samen doen,’ zei mijn moeder. Ik knikte. Dat zouden we inderdaad kunnen doen. Ik wist nog niet echt hoe ik dat aan wilde pakken, maar dat zou ik wel zien op het moment dat ik de mail binnen zou krijgen. Ik wilde er nu niet teveel over nadenken. Het kon over twee dagen komen, maar ook over vier. En om de hele week in de spanning te zitten, terwijl ik hier nu met mijn ouders en Luke was, was het echt niet waard. ‘Kunnen we het over iets anders hebben?’ vroeg ik zachtjes. ‘Ik vind het fijn dat jullie het nu weten, maar ik wil niet dat alle aandacht nu daar naar toe gaat.’ Er waren nog zoveel andere dingen waar we het over konden hebben! Luke en ik hadden nog niet eens verteld hoe we elkaar precies hadden leren kennen, of over dat Edyn ons mee had gesleept naar het midgetgolfen. Mijn moeder knikte en kwam overeind, maar niet voordat ze me nog een stevige knuffel gaf. Niet veel later voelde ik ook de armen van Luke om me heen, en het leek er niet op alsof hij de komende paar minuten me los zou laten. ‘Sorry,’ fluisterde hij zacht. ‘Ik had er niet over moeten beginnen.’ Ik schudde mijn hoofd. Ergens was het juist wel goed dat hij dat had gedaan. Anders had ik me door de dagen heen misschien wel wat ongemakkelijk gevoeld en had ik het onderwerp vermeden. ‘Dit is juist waarom ik jou nodig heb,’ liet ik hem weten. Niet perse omdat hij per ongeluk over iets was begonnen, maar wel omdat hij me in liet zien dat het oké was om het daar over te hebben.

Elysium
Internationale ster

Elysium schreef:
Luke.
De week in Phoenix was echt voorbij gevlogen. De eerste paar dagen hadden we het rustig aangedaan, omdat we bij hadden moeten komen van de vlucht. We hadden echter ook heel wat leuke dingen gedaan. Zo waren we uiteten geweest met de ouders van Frankie. We hadden de kinderen van Brielle een dagje meegenomen, wat ook heel erg leuk was geweest. Frankie was gek op haar hele familie en haar familie was gek op haar. Teo had iedere keer als hij zijn tante had gezien, staan stuiteren van blijdschap. Ergens was het maar goed dat we van alles hadden kunnen doen, daardoor had ik aan Frankie gemerkt dat haar hoofd een beetje leeg was geraakt. Al waren er ook momenten geweest waarop de zenuwen naar boven waren gekomen. Iets wat na vandaag hopelijk over was. Ze verdiende het om te weten waar ze aan toe was! Nu zou ze dat eindelijk horen! Iets waardoor ik ook wel een beetje zenuwachtig was geworden. Als er iemand was die het verdiende om goed nieuws te krijgen was het Frankie. Al die maanden van hard werk moesten beloond worden met het nieuws dat ze het had gehaald. Dat haar scriptie goed was gekeurd! Over een paar minuten zou ze een mailtje krijgen en daarom hadden we de laptop al klaar gezet. Er waren genoeg mensen die haar op zouden vangen of met haar mee zouden juichen. Er waren echter nog twee mensen die er voor Frankie wilde zijn. Ik had mijn mobiel gepakt, waar ik Edyn had gebeld. Haar gezicht verscheen al snel. “Hey Luca!” Ik kreeg echter niet alleen Edyn te zien, maar vooral het gezicht van Piggy. “Piggy!” Petunia was een tijdje ergens anders geweest, waar ook zeker goed voor haar was gezorgd, maar zodra Edyn terug was gekomen uit Noorwegen, had ze gevraagd of ze Petunia op had mogen halen. Natuurlijk kreeg ik nu iedere dag foto’s, maar het was ook leuk om haar even via beeld te zien. Ik kon niet wachten totdat we thuis waren en ik haar goed kon knuffelen. “Wacht even, ik loop naar Franks, zodat ze Piggy ook kan zien!” Frankie zat klaar op de bank in de woonkamer. Ik ging naast haar zitten en gaf haar de telefoon. “Kijk het is Piggy!” Frankie haar gezicht lichtte helemaal op toen ze Petunia op de telefoon zag. Ik vond het zo lief hoe ze met elkaar om gingen. Er was niets fijner dan beneden komen en zie hoe die twee dicht tegen elkaar op de bank lagen, zeker niet als ik er bij kon kruipen. “Hey prinses. Nog eventjes en dan zijn we thuis en dan kunnen we weer knuffelen.” Ik sloeg mijn arm om Frankie heen en gaf haar een kus op haar wang. Ik kon wel aan haar woorden merken dat ze echt nerveus was, maar dit leidde haar wel een beetje af. Het beeld veranderde een beetje, zodat vooral Edyn haar gezicht in beeld kwam. “Hey Franks! Kijk Michael is hier ook!” Michael kwam ook in beeld. Edyn leek haar mobiel ergens neer te zetten. Iets waar ik een voorbeeld aan nam en liet de telefoon balanceren tegen een glas dat op de tafel stond. “Hoe lang nog voordat je het mailtje krijgt?” Vroeg Michael. Ik keek op de klok van de laptop. “Als het goed is over drie minuten, toch?” Ik keek naar Frankie, die vervolgens knikte. “Het komt goed lieverd.” zei de vader van Frankie. “Is dat je vader Franks? Hallo meneer Daho!” Ik keek naar de vader van Frankie die een beetje moest lachen om Edyn, wat ik zelf ook wel moest. Het was typisch Edyn om iedereen te begroeten. “Hallo Edyn.” Ik keek naar de tijd. “Het is bijna tijd.” Fluisterde ik. Ik vond het zelf nu ook wel heel erg spannend! Ik wist ook niet echt waar we vanuit moesten gaan. Ik had wel het gevoel dat Frankie het had gehaald? Maar er was een kans dat het niet zo was. Wat het ook was, we waren hier allemaal voor haar. Om met haar mee te vieren, of er juist voor haar te zijn.

Demish
Internationale ster

Demish schreef:
Frankie.
Het deed me echt goed dat er nu zoveel mensen om me heen waren met wie ik dit moment kon doorstaan. Niet alleen mijn ouders, maar ook Luke was er. En hij had Edyn gebeld, zodat ook zij en Michael er bij konden zijn. Ze waren dan wel in een andere staat, maar ik had echt het idee dat ze er voor me wilden zijn, wat er ook zou gaan gebeuren. Zij allemaal. Ik had de hand van Luke vastgenomen en deed mijn best om er niet te hard in te knijpen. Hij had gelijk. Het was bijna tijd. Nog een minuut, misschien nog wel minder. Wat als het mailtje later zou komen? Of nog erger: wat als hij op tijd zou komen en er zou in staan dat het weer niet goed was? Mijn laptop maakte een geluidje en ik had het gevoel dat mijn hart wegzakte. Op het scherm verscheen de melding dat ik een mail had en in mijn inbox verschoven alle andere mailtjes omlaag, om zo plaats te maken voor het nieuwste mailtje. Van school. ‘Ik heb een mail,’ zei ik, vooral tegen Edyn en Michael. Zij konden alleen maar ons zien, niet wat er op het scherm gebeurde. ‘Lees hem! Je kunt het, Franks,’ zei Edyn. Ik boog me naar mijn laptop toe en mijn vingers bleven boven de muis hangen. Ik twijfelde of ik hem aan wilde klikken, maar ik schudde mijn hoofd en schoof terug op de bank. ‘Nee, ik wil hem niet openen. Iemand anders moet het doen.’ Straks stond er echt slecht nieuws in! Dat wilde ik gewoon niet zien. Ik kroop dan ook terug in de armen van Luke, die me stevig vast bleef houden. Mijn vader pakte de laptop van de tafel. ‘Ik doe het wel.’ Ik knikte. ‘Wil je het eerst zelf lezen? En dan pas vertellen wat er staat?’ Ik wilde niet dat hij alles voor zou lezen. Straks begon het goed, maar eindigde het slecht. Het kon allemaal. Dan had ik liever dat hij het eerst zelf zou lezen en dat hij me zou vertellen wat er in zou staan. Ik legde mijn hoofd tegen Luke zijn schouder en keek naar Michael en Edyn. Volgens mij hielden ze elkaar ook vast. ‘We zijn er voor je Franks, wat er ook gebeurd,’ zei Michael. Ik knikte. Ik wist dat ze er waren. En dat ze er allemaal voor me zouden zijn. Ondertussen was mijn vader aan het lezen, maar ik wilde zijn gezicht niet zien. Straks kon ik er iets uithalen! Daarom focuste ik me op Luke en probeerde ik rustig af te wachten wat er in stond. ‘Frankie?’ De stem van mijn vader klonk blij. Klonk hij blij? Of probeerde hij alleen maar lief te doen? Ik keek voorzichtig naar hem op, maar ik zag dat hij een grote glimlach op zijn gezicht had. Ik schudde mijn hoofd en legde mijn handen voor mijn mond. ‘Niet?’ fluisterde ik. Ik had het hem nog niet horen zeggen, dus ik geloofde nog niet dat het goed was! ‘Je scriptie is goedgekeurd en je mag hem verdedigen!’ zei mijn vader. Daarmee leek een heleboel los te komen. Ondanks dat ik wel wilde schreeuwen, was het de stem van Michael die ik door de telefoon hoorde schreeuwen, met het geluid er doorheen van Edyn die aan het klappen was. Luke trok me weer tegen zich aan en ik was haast te beduusd om zijn knuffel te beantwoorden. ‘Je hebt het gedaan Franks, je hebt het gewoon gedaan!’ fluisterde Luke. Ik knikte, al snapte ik het nog niet helemaal! Het was goed genoeg. Al dat werk had ik nu niet voor niks gedaan, want dit onderdeel kon ik nu afsluiten. Ik had nu echt bijna mijn diploma in handen! Luke liet me los, zodat ik ook mijn ouders kon knuffelen. ‘Gefeliciteerd, we zijn zo trots op je lieverd!’ ‘Wij zijn ook trots op je!’ riep Edyn door de telefoon, waardoor ik toch wel moest lachen. ‘En Pix, Loulou, Star en Piggy ook!’ riep ze er nog achteraan. Ik kon het gewoon niet geloven. Ik kon echt niet geloven dat het nu zo goed als klaar was. Dat ik klaar was met leren en studeren, dat ik verder kon met mijn leven!

Elysium
Internationale ster

Elysium schreef:
Luke.
Het had uren leren te duren voordat er uiteindelijk een antwoord vanuit de vader van Frankie was gekomen. Ik was blij dat hij de laptop er bij had gepakt, want waarschijnlijk had ik de regels niet eens normaal over kunnen lezen. Ik had gewoon gevoeld hoe mijn handen waren begonnen met trillen. Frankie had dit zo verdiend! Ze had er echt heel erg hard voor gewerkt. Uiteindelijk was er toch een antwoord gekomen! Iets wat heel erg positief was! Haar scriptie was goedgekeurd! Ze had het echt gedaan! Ik kon niet eens uitdrukken hoe ik me voelde. Ze verdiende dit, als geen andere! Frankie had er echt maanden lang aan gewerkt, er had zoveel tijd in gezeten en soms waren er ook echt tranen bij komen kijken, niet alleen op het moment dat het de vorige keer niet goed was gekeurd. Al die tijd werd nu beloond! Alleen nog de verdediging en ze zou haar diploma op mogen halen. Dat was iets heel bijzonders. Dat was hetgeen waar ze al die jaren naar toe had gewerkt, waarvoor ze was verhuisd naar Los Angeles. “Ik ben zo trots op je.” Fluisterde ik. Hier kon je toch ook niet anders dan trots op zijn. Ze had zo goed haar best gedaan en dit was de beste uitkomst ooit. “Je hebt het gewoon geflikt.” Dat was niet niets, ze mocht er zelf ook echt trots op zijn! Ik liet Frankie los, omdat ik zag dat haar ouders haar ook even wilden knuffelen. Haar moeder trok haar al van de bank af. Waardoor ik zelf even een paar keer diep adem kon halen. Ik voelde mijn handen nog steeds een beetje trillen! “Alles goed, Luca?” Hoorde ik Edyn vragen. Ik was bijna vergeten dat de telefoon ook nog op ons gericht was. Ik keek naar de telefoon, waar Edyn me een beetje bezorgd aankeek. Ik knikte voorzichtig. “Ja het gaat goed. Het is de spanning.” Ik had echt graag gewild dat het een positief bericht was geweest, want dat had Frankie gewoon verdiend. Gelukkig was dat ook de uitslag geweest! Niet dat ik terug was gekrabbeld als het iets anders was geweest, maar dan had ik ook wel even een traantje in mijn ogen gehad. “Maar het is nu allemaal goed, toch?” Vroeg Edyn. Ik knikte meteen, het was ook echt wel goed! Die zenuwen waren net echter door mijn lichaam heen gegaan en ze moesten er nu eventjes uit. Ondertussen had Putu haar dochter ook al in haar armen genomen. Ik kon zien dat er een hele last van Frankie haar schouders af was gevallen. Ze was er misschien nog niet helemaal, maar dat zou wel komen. Ze had me wel verteld dat ze hierna nou zou moeten verdedigen. Zoiets zouden ze echter niet zomaar doen. Dus ik wist zeker dat het wel goed zou komen, daar zouden vast ook wel zenuwen bij komen kijken, maar anders! Want nu was het einde echt bijna in zicht. “Kunnen we even met Frankie praten?” Vroeg Edyn op een veel te lieve toon, waar je toch nooit nee tegen zou kunnen zeggen. “Natuurlijk kan dat.” Ik keek naar Frankie, die ondertussen ook door haar moeder was los gelaten. Ik pakte de telefoon op en gaf hem aan Frankie. “Eddy wil even met je praten.” “Natuurlijk!” Ik vond het al heel lief dat Edyn en Michael er ook deel van had willen zijn. Frankie had dat soort dingen ook wel nodig, ze verdiende het zelfs! Vrienden die altijd voor haar klaar stonden, of ze nou goed of minder goed nieuws kreeg. “Ik ben zo blij voor je Franks! Als je terug bent gaan we het echt heel erg goed vieren, maar je moet ook echt nog genieten van de tijd die je daar hebt!” Dat vond ik ook. Nu zou het ook wel wat makkelijker gaan, want er was toch een last die van haar schouders af was gevallen. Ik wilde dit vanavond wel echt gaan vieren! Al was het maar klein. We konden best nog een keer uit eten, van de week hadden we het heel erg leuk gehad! Nu hadden we echt iets te vieren!.

Demish
Internationale ster

Demish schreef:
Frankie.
Zodra Michael en Edyn verloofd waren geweest, had ik een berichtje gekregen van Linn. Ik had eerst niet echt kunnen plaatsen waarom ze mij een berichtje zou sturen, aangezien we elkaar vrijwel nooit hadden gesproken, maar al snel was het duidelijk geworden waarom ze met me had willen praten. Ze had voor Edyn en Michael een feestje willen organiseren in Los Angeles, om hun verloving te vieren. Ook deels als goedmakertje omdat ze de laatste tijd ontzettend druk was geweest en niet altijd even veel aandacht aan haar vrienden had kunnen besteden. Zodra Luke en ik terug waren geweest in Los Angeles, had ik een afspraak met Linn gemaakt. Ze had me uitgenodigd om ergens samen te lunchen en op haar laptop had ze me allerlei ideeën laten zien die ze voor het feest in gedachten had gehad. Ik had het allemaal een beetje over me heen laten komen, wat volgens mij ook wel de beste manier was bij Linn. Haar enthousiasme straalde van haar af en ze had er duidelijk veel en lang over nagedacht. Gelukkig hadden we ook goed kunnen praten en hadden we een aantal ideeën aan de kant weten te zetten, waarvoor nieuwe in de plaats waren gekomen. Daarnaast hadden we ook samen kunnen praten over onze levens. Ik was best benieuwd geweest naar hoe haar werk nou eigenlijk precies was en ze had heel erg veel vragen gesteld over wat ik ging doen nu ik mijn studie af had gerond. We hadden het zelfs nog over Luke gehad. Linn had me verteld dat ze Luke al heel lang kende en dat ze blij was dat hij nu iemand had bij wie hij zichzelf kon zijn en met wie zij het ook goed kon vinden, wat weer suggereerde dat er nog een persoon toe kon worden gevoegd aan de lijst van mensen die het niet hadden op Rhi. Haar naam stond echter wel op de gastenlijst voor vandaag, aangezien ze Edyn haar zus was en dus ook belangrijk voor haar. Gelukkig stonden er nog veel meer namen op, die het gezelschap echt een stuk gezelliger maakten. Sowieso was het al heel leuk! Linn had een restaurant weten te vinden waar we het feest hadden kunnen houden en het was dan ook helemaal afgehuurd. Er was een grote, lange tafel die prachtig was gedekt. We hadden geprobeerd om allemaal dingen er bij te betrekken die ons deden denken aan Michael en Edyn samen. Dus natuurlijk moest er een stuk gedecoreerd zijn met sneeuwvlokken, maar hier en daar lagen ook een paar witte teddyberen. Linn had het meeste gedaan en ze had het behoorlijk goed weten te combineren. We hadden echter ook aan veel dingen samengewerkt, zoals aan het menu, de mensen die zouden komen en hetgeen wat we zouden gaan doen. Of het alleen eten was, of dat er ook spelletjes bij zouden komen en andere activiteiten. Zo hadden we een boom waar mensen hun wensen voor Michael en Edyn op konden schrijven, en die zouden ze natuurlijk allemaal mee krijgen naar huis, zodat ze die konden lezen. En mensen konden op de foto, als ze dat graag wilden! Linn had behoorlijk wat weten te regelen op een kort termijn, wat ik heel erg knap vond. ‘Ik ga even bij Edyn kijken hoe het gaat,’ zei ik tegen Luke, met wie ik een rondje had gelopen door het restaurant om alles te bekijken. Ik gaf hem een kus en liep naar Edyn, die met Linn stond te praten. ‘Hoe vind je het?’ vroeg ik aan Edyn. Haar eerste reactie was al geweldig geweest, want ze had het zo mooi en lief gevonden, maar ik wilde ook weten of ze het naar haar zin had. ‘Ik vind het zo mooi, Franks! En iedereen is zo lief! Ze zijn allemaal zo blij voor ons?’ Ik glimlachte en knikte, natuurlijk waren ze dat! Als er één koppel was dat dit verdiende, dan waren het Michael en Edyn. Ze hoorden een groot feest te krijgen en hun liefde moest gevierd worden! Ik gaf Edyn een knuffel, al had ik haar er al zoveel gegeven sinds ik weer terug was in Los Angeles. ‘Iedereen moet ook blij zijn voor jullie! Jullie zijn perfect samen en jullie hebben al zoveel meegemaakt. Het is echt iets wat gevierd moet worden,’ zei ik nog tegen haar. ‘En ik ben blij dat Linn er ook zo over dacht!’

Elysium
Internationale ster

Elysium schreef:
Edyn.
Ik had niet verwacht dat er echt een heel feestje voor ons zou worden georganiseerd! Ik was al zoveel verwend door iedereen. Er waren heel veel felicitaties gekomen. In Noorwegen hadden mama en Rhi al een hele avond voor mij georganiseerd. Iets wat heel erg lief was geweest! Vanavond was er echt een heel etentje, wat Frankie en Linn voor ons hadden georganiseerd. Het was best wel groot, maar het zag er echt heel erg mooi uit. Er waren veel vrienden en natuurlijk familie. Het was leuk om iedereen weer te zien! Linn en ik waren al een hele tijd vriendinnen, maar we zagen de laatste tijd wat minder. Ik vond het lief dat ze dit alsnog voor me had willen regelen, samen met Frankie! Ik merkte ook wel dat Michael het naar zijn zin had! Iets wat ook moest. Daar hadden ze ook vast wel rekening mee gehouden. Dit was niet omdat het moest, maar omdat we zulke lieve vrienden hadden die het ons gunden. Mensen die blij voor ons waren. Niet de mensen die online van alles posten. “Dat is echt heel erg lief Franks!” Ik vond het lief dat ze zei dat we het verdienden! Iedereen verdiende het om af en toe in het zonnetje te worden gezet. Al had ik het idee dat het bij mij de afgelopen tijd wel gebeurd. Michael had me op de beste manier laten weten dat ik belangrijk voor hem was. Iets wat boven alles ging. “En ook van jou Linnie.” Ik had haar net al een paar keer verteld dat ik het heel erg lief had gevonden wat ze hadden gedaan. “Het was heel erg leuk om te doen, samen met Frankie. En ik ben blij dat jullie er zo blij mee zijn.” Ik vond het leuk dat ze het samen leuk hadden gedaan! Volgens mij hadden ze elkaar niet eerder ontmoet, maar ze hadden dit wel gewoon echt op gezet. Stiekem hoopte ik wel dat ze een beetje vriendinnen waren geworden. Als Linn dan in de buurt was, konden we dingen met zijn drieën doen. “Je ziet er echt mooi uit Franks. Draai eens een rondje?” Ze had een hele mooie jurk aan. Nu ze naar Australië was geweest had ze echt nog meer een kleurtje gekregen, waardoor de blauwgroene stof nog meer opviel. Frankie draaide lachend een rondje. “Kijk net een prinsesje!” Dat was Frankie toch echt wel, zeker als haar jurk een klein beetje met haar mee bewoog. “De jurk staat je echt heel erg mooi.” zei Linn ook, waarop ik knikte. Al stond alles Frankie heel erg mooi. Ik kon niet wachten om met haar te winkelen voor haar verdediging en haar uitreiking. Daar verdiende ze gewoon hele mooie kleding voor. “Oh is dit niet de jurk die we samen hebben besteld voordat je naar Australië ging?” We hadden een hele dag op internet gezeten en hadden overal en nergens wat dingen besteld. “Ja dat klopt, het is die van fashion nova! Ik heb hem op vakantie niet echt aan kunnen hebben en nu kon het wel.” Ik snapte wel dat het niet had gekund, hij had lange mouwen en in Australië was het echt heel erg warm geweest! “Fashion nova?” Vroeg Linn enthousiast. Ik knikte, het was echt een hele leuke site, waar we echt leuke dingen hadden gevonden. Ik wist nog wel dat we een hele tijd op de site hadden gezeten en het liefst had ik van alles in het mandje willen klikken, zodat Frankie ze had kunnen bestellen. “Ja, ze hadden er heel wat leuke dingen.” zei Frankie ook. Ik hoopte dat we er nog een keer konden shoppen. “Zou het je leuk lijken om met ze te werken?” vroeg Linn. Ik stootte Frankie een beetje aan, want dat klonk echt heel erg leuk. “Maar ze gaat al met sterretjes werken.” Want dat was wel wat ze heel erg leuk vond. Ondanks dat het leuk was, zag ik haar er niet voor aan om bij kleding te gaan werken. “Ik bedoelde het eigenlijk gewoon zoals ik soms met merken werk?” zei Linn. “Dat je kleding krijgt en ze helpt met reclame maken, door foto’s te maken voor instagram.” Dat klonk echt heel erg leuk! Het was aan Frankie of ze het wilde, maar ze zou het echt goed kunnen! Ze maakte echt hele mooie foto’s!

Demish
Internationale ster

Demish schreef:
Frankie.
Het aanbod van Linn kwam een beetje uit het niks. Voor mij in ieder geval dan! Ik had er nooit zo over nagedacht en ik had mezelf ook nooit echt als iemand gezien die zoiets had kunnen doen. Ik had me er nooit mee bezig gehouden, maar ik had er ook echt niet het juiste aantal volgers voor gehad. ‘Het lijkt me wel leuk?’ Iedereen wilde gratis kleding? Of nieuwe, leuke kleding! Dat was wat Linn me nu aanbood! Al had ik geen idee of zij dat echt kon, maar ik was er van overtuigd dat ze een hoop voor elkaar kon krijgen. Zeker omdat ze dit alles ook had geregeld. ‘Maar de sterretjes?’ zei Edyn tegen me, waardoor ik moest lachen. ‘Ik ga inderdaad wel aan het werk, maar dat betekent niet dat ik er niet iets bij kan doen? Ik ga werken als natuurkundig-‘ ‘Natuurkundig astronoom. Luke heeft het me verteld.’ Linn maakte mijn zin zonder moeite af. Ik draaide me om en keek naar Luke, die in gesprek was met de broers van Edyn. ‘Echt?’ vroeg ik aan Linn. ‘Meerdere keren zelfs! Hij is echt heel erg trots op je.’ Ik glimlachte, het was zo lief dat hij het aan iedereen wilde vertellen! Ik wist dat hij erg trots op me was. En Edyn ook! ‘Maar denk je dat ik dat kan? Kleding promoten? En dat ze dat willen?’ vroeg ik aan Linn. Ik snapte waarom merken met haar samen wilden werken. Ze was een hele mooie vrouw om te zien en ze had een groot aantal volgers. Nu had ik er ook wel een hoop bijgekregen sinds mensen wisten wie ik was, maar ze volgden me niet daarom? Ze volgden me alleen maar omdat ik in een relatie zat met Luke. ‘Ik weet zeker dat ze dat willen! Bedrijven zoals dat, die geven alleen maar om grote aantallen. En je kunt niet ontkennen dat nu je een relatie hebt met Luke, veel meer mensen je zijn gaan volgen. Waarschijnlijk is het grootste gedeelte van al die volgers vrouwelijk en passen ze precies in de demographic die een bedrijf als Fashion Nova wil bereiken. En je ziet er echt smoking hot uit in deze jurk! Dus vast ook in veel meer kleding die ze er verkopen.’ Zoals Linn het zei, klonk het allemaal heel logisch. Ook heel zakelijk. Ze leek wel precies te weten hoe dat alles in elkaar stak. ‘En als we vanavond een foto maken van jou, in deze jurk, dan trekt dat al heel veel aandacht. Dat weet ik zeker. Ik help je wel met de tags en alles er omheen. Dan regelen we echt heel snel een eigen deal voor je!’ Linn leek te denken dat het wel kon. Dat ík het wel kon. Ik had mezelf nooit als zo’n soort persoon gezien. Iemand die kleding, of andere producten, aan prijsde via social media. Maar misschien kon ik het wel? ‘Ik vind hun kleding wel heel erg mooi?’ Edyn en ik hadden heel lang op de site gekeken en we hadden een hoop gezien, maar ik had lang niet alles durven te bestellen! ‘Dan gaan we het regelen!’ zei Linn enthousiast. ‘En ik heb voor jou al mijn Lush spulletjes aan de kant gezet, Edyn. Die mag je hebben. Maar ik heb ook al heel vaak tegen je gezegd dat als je een paar keer iets op Instagram post, je het ook heel snel toegestuurd krijgt,’ zei Linn tegen Edyn. Ik wist wel dat Edyn dol was op de Lush! Met name de bathbombs, die in allerlei kleurtjes konden veranderen in bad. Ze had me wel eens verteld dat als zij of Michael een slechte dag hadden, dan werd er altijd een lekker bad klaar gemaakt. Ik vond het heel lief dat ze dat voor elkaar deden! ‘Dat is lief, Linnie, dankjewel.’ Edyn keek eventjes om zich heen, misschien zocht ze wel Michael. Ze richtte zich echter wel weer snel op ons. ‘En hoe leuk ik het ook vind om zoiets te doen, wil ik liever ergens anders werken?’ Edyn wilde ergens werken? Daar had ik haar eigenlijk nog nooit over gehoord! Ze had me wel verteld over het werk wat ze eerst had gedaan, maar niet over wat ze nu graag zou willen doen! ‘Waar wil je werken?’ vroeg ik dan ook aan haar. ‘Ik zou heel graag weer vriendinnen willen zijn met Rapunzel. En de andere prinsesjes!’ Ik trok mijn wenkbrauwen op en keek naar Linn, die het meer leek te begrijpen dan ik. ‘Dat betekent dat ze weer wil werken als Rapunzel in Disneyland, of als een andere prinses.’

Elysium
Internationale ster

Elysium schreef:
Edyn.
De afgelopen tijd had ik er wel wat meer over nagedacht. Ik was het afgelopen half jaar dan wel af en toe naar school geweest om vakken te volgen. De danslessen waren heel erg leuk geweest en ik had heel veel gehad aan de lessen EHBO. Over een paar weken zou Frankie echter klaar zijn met school, ze zou een baan gaan zoeken, wat betekende dat ze ook niet zomaar meer met alles mee kon doen. Als ze niet meer ingeschreven stond bij de school, kon ze niet zomaar naar de danslessen. Ik wist zeker dat we wel een andere studio zouden vinden, dat was het probleem niet. Ik had echter wel het gevoel dat ik wel echt weer iets wilde doen. Als ik een tijdje geleden na had gedacht over hetgeen wat ik had willen doen in de komende jaren, had ik daarin vooral gekeken naar het leven dat ik samen met Michael had. Nu ik wist dat Michael wilde trouwen, dat we dat uiteindelijk ook zou gaan doen, was het misschien wat makkelijker om te kijken naar de rest. De tijd in Disney had me heel erg gelukkig gemaakt en het was wel echt iets wat ik graag weer terug wilde! Ik had het er nog niet met Michael over gehad, eigenlijk met nog helemaal niemand! Linn en Frankie waren de eerste! Linn had Rapunzel en Ariel wel eens gezien, Frankie nog nooit! Dat laatste vond ik echt heel erg jammer, want ik wist zeker dat ze het heel erg goed met ze kon vinden en dat ze het leuk zou vinden! “Linn, dat kun je niet op die manier zeggen!” Op het moment was ik misschien niet meer in Disney, maar ik had er altijd over gesproken zoals het hoorde. Iets wat ik veel mooier vond klinken, want werken klonk als iets wat moest, dat terwijl je juist vriendinnen mocht zijn met een hele mooi karakter. “Sorry Edyn.” Ik voelde Linn haar arm om me heen. “Maar Frankie snapte het volgens mij niet helemaal.” Ik keek naar Frankie, die knikte. “Maar ik zou het niet meer op die manier zeggen.” Ik vond het wel fijn als ze het op dezelfde manier zou zeggen als ik dat deed. Dat was wat de meeste mensen hadden gedaan. “Wil je dat echt graag weer Edyn?” Vroeg Frankie aan mij, waarop ik knikte. Ik had er wel over nagedacht. “Het is wel iets wat me heel erg leuk lijkt. Nu jij niet meer op school bent, denk ik niet dat ik nog extra vakken wil volgen? Misschien dat we ergens anders dansles kunnen nemen?” “Natuurlijk kunnen we dat!” Ik pakte de hand van Frankie vast en kneep er zachtjes in, ik vond het lief dat ze er zo enthousiast over deed! Het dansen was toch iets wat ik zelf als een heel belangrijk deel van de week zag. “Maar ik wil ook iets anders doen en ik was echt heel erg gelukkig op de momenten met de prinsesjes.” Ik was er mee begonnen toen ik me heel erg slecht had gevoeld, Michael en ik waren uit elkaar geweest en ik was ontslagen als nanny. De prinsesjes hadden me heel erg veel kracht gegeven om alles weer wat beter te maken. Nu was ik sowieso al heel erg gelukkig, maar een beetje meer geluk was echter ook niet verkeerd. Ik kon ook niet jaren lang in huis blijven zitten. Als er kindjes kwamen dan zou dat makkelijk kunnen, dan wilde ik dat ook graag doen. Dat we nu waren verloofd, betekende echter niet dat er meteen kindjes kwamen. Een kindje was altijd welkom, maar door hetgeen wat er vorig jaar was gebeurd, wilde ik zelf ook dat er iets meer controle op zat als het gebeurde. “Ik moet er nog met Michael over praten, maar als het allemaal goed is dan ga ik weer auditie doen.” Iets wat wel heel erg eng was om te doen, maar ook weer heel erg leuk! Frankie liet mijn handen los, maar ik voelde haar armen om me heen, waardoor ik mijn hoofd even op haar schouder legde. “Als je het gaat doen, dan ga ik voor je duimen. Dan wil ik wel samen met je oefenen. Ik kan niet wachten totdat ik de prinsesjes kan ontmoeten.” Dat was zo lief. “Je bent een schat.”

Demish
Internationale ster

Demish schreef:
Michael.
Ondanks dat het feestje van Frankie en Linn heel leuk was geweest, had het wel veel energie gekost. Het was vlak na onze vakantie geweest en daardoor hadden Edyn en ik nog niet echt de tijd gehad om rustig bij te komen. Ik had er echter wel erg van genoten. Het was ontzettend lief dat Linn en Frankie samen waren gekomen om iets voor ons te regelen. En we hadden die avond wel kunnen vieren met al onze vrienden, wat nog wel het meest belangrijke was geweest! Het had ons ook de kans gegeven om Frankie te knuffelen en haar te vertellen hoe trots we op haar waren. Al had Frankie het toen meteen omgedraaid, omdat die avond om ons was gegaan en niet om iemand anders. Zo had het uiteindelijk ook wel gevoeld, met alle wensen die mensen voor ons hadden geschreven en alles wat Frankie en Linn hadden geregeld. Ik had nog een paar dagen vrij voordat ik weer naar de studio zou moeten en die wilde ik vooral gebruiken om rustig aan te doen, weer op te laden en te genieten van mijn dagen met Edyn. Edyn had echter schoon willen maken vandaag en ik had me daardoor een beetje teruggetrokken op mijn kamer, waar ik was begonnen aan een game. Edyn was echter een tijdje geleden binnen gekomen, met de vraag of als ik klaar was, we even konden praten. Ik had haar beloofd het potje af te maken en daarna bij haar te komen zitten. ‘Jongens, ik ga,’ kondigde ik via mijn headset aan. Ik nam afscheid van degenen met wie ik speelde en legde alles aan de kant. Ik stond op van mijn stoel en liep naar de woonkamer, waar Edyn met Star op haar schoot zat. Ik ging naast haar zitten en aaide Star over zijn buik. ‘Waar wilde je over praten?’ vroeg ik aan Edyn. Ik kon me niet echt bedenken wat het zou zijn? Het was niet een slecht iets. Dat kon het niet zijn! We waren immers net verloofd! En Edyn had daar geen twijfels over. Dat kon niet? Want Edyn had juist dit altijd gewild. Een toekomst samen, een gezin dat we samen zouden vormen. Dat alles wilde ik haar heel graag geven, en volgens mij wilde zij dat ook nog steeds? Ze had ja gezegd! En ze droeg haar ring nog, dus het kon onmogelijk iets slechts betekenen. Ik zou echter niet weten wat er dan aan de hand kon zijn. ‘Iets belangrijks,’ zei Edyn, maar ik hoorde de voorzichtigheid wel in haar stem. Ik nam haar handen dan ook vast, om aan te geven dat ze hier alles zou kunnen vertellen. Misschien had dit wel niks met ons te maken, maar was er iets anders aan de hand? Misschien was er iets met haar moeder, of haar broertjes of zusjes! ‘Je freakt me wel een beetje out, Edyn,’ zei ik, omdat ik geen idee had wat er aan de hand was! Daar kon ik niet heel goed tegen. Ik probeerde gaten nu een beetje op te vullen, maar misschien zat ik er wel helemaal naast! Dus het beste wat Edyn nu kon doen, was me vertellen wat er aan de hand was. ‘Sorry,’ zei Edyn meteen. ‘Dat was niet mijn bedoeling, Mikey.’ Edyn kon er ook niet veel aan doen, zo zat ik gewoon in elkaar! En het was nu wel duidelijk dat ze er niks mee bedoelde. Dus misschien was het ook wel niet zo erg. Ik hoefde niet altijd van het ergste uit te gaan, dat wist ik ook wel. Zeker niet bij Edyn, omdat onze relatie nu juist zo sterk was. Dat moest ik mezelf voor blijven houden, ook op dit soort momenten. ‘Ik bedacht me dat als Frankie echt afgestuurd is, niet meer op de universiteit lessen kan volgen. En ik kom daar eigenlijk alleen nog maar om met haar te dansen, maar dat kunnen we ook ergens anders doen.’ Ik knikte, al snapte ik nog niet helemaal wat ze daar mee bedoelde. ‘Dus je gaat je uitschrijven?’ vroeg ik aan haar. Volgens mij bedoelde ze dat. ‘Ik ben al heel trots op de lessen die je hebt gevolgd. En volgens mij heb je er ook echt van geleerd. En als het nu voor jou genoeg is, dan is het goed.’

Elysium
Internationale ster

Elysium schreef:
Edyn.
In een relatie hoorde je goed met elkaar te praten, zeker over iets wat alles kon veranderen. Hoe het de afgelopen tijd was gegaan, was heel erg fijn geweest. Ik had met Michael mee gekund wanneer ik dat maar had gewild. Het huis was goed onderhouden geweest, de diertjes hadden genoeg aandacht gekregen en ik had nog genoeg tijd overgehouden om dingen te doen met Frankie. Op de school had ik behoorlijk wat dingen geleerd! Het dansen was echter wel het belangrijkste, iets wat ik zelfs mee zou kunnen nemen naar de auditie die ik misschien wel zou gaan doen. Dat moest ik echter eerst overleggen met Michael! Ik knikte, ik had wel wat dingen geleerd en dat vond ik belangrijk. “Ik denk dat ik het meeste heb gehad aan de EHBO?” Dat was echt heel erg handig geweest! Zeker als er een keer iets zou gaan gebeuren, dan kon ik helpen! Er waren vast nog wel vakker die ik ook leuk zou vinden en iets aan zou hebben. “En ik denk dat er nog wel andere dingen die ik leuk zou vinden en misschien heb ik er wel iets aan. Het is echter niet wat ik uiteindelijk wil?” Fluisterde ik. Op een gegeven moment zou ik echt thuis willen blijven en voor kindjes willen zorgen. “Je weet dat ik uiteindelijk kindjes wil en dat ik dan thuis wil blijven?” Ik speelde met de pootjes van Star, die nog lekker op mijn schoot lag. Ik keek naar Michael en ik merkte al wel dat er iets in zijn gezicht veranderde. “Edyn...” Fluisterde hij zachtjes, waarop ik mijn hoofd schudde. “Ik wil nu ook nog geen kindjes.” Zei ik zachtjes terug. “Ze zijn welkom als het zo is, maar ik wil niet nog een keer door hetgeen wat vorig jaar is gebeurd en ik denk dat het even moet gaan liggen voordat het weer kan. Ik weet ook dat jij liever nog wil wachten.” Michael had wel aangegeven dat hij ooit kindjes voor ons zag, maar dat zou nog een tijdje gaan duren. Iets waar ik ook wel vrede mee had. “Maar ik wil wel iets doen waar ik gelukkig van word. Ik ben al heel erg gelukkig, waar jij een heel erg groot gedeelte van bent en natuurlijk de diertjes.” Michael knikte. “Maar er is iets wat je wil doen?” Dat wilde ik inderdaad! “Ik wil graag weer vriendinnetjes zijn met Punzie en Ariel en de andere prinsesjes en prinsen zijn?” Fluisterde ik voorzichtig. Dat was uiteindelijk wat ik heel erg graag wilde. “Echt waar?” Vroeg Michael, er stond een glimlach op zijn gezicht, wat echt heel erg lief was “Ja! Ik mis ze echt heel erg. Ik vond het echt heel erg leuk om daar veel te zijn en alle vrolijkheid te zien en over te brengen.” “En je was er echt heel erg goed in.” Ik gaf Michael een kus, want het was heel erg lief dat hij het zei! Hij was een paar keer op bezoek geweest en op die momenten was het echt heel leuk geweest. Al was de eerste keer ook heel gek geweest, omdat we toen nog uit elkaar waren. “Als je het graag wil doen, dan moet je er voor gaan?” Michael was zo lief! Al was het niet alleen of ik het wilde, het ging om meer dan dat. “Ik wil het graag, maar we moeten er wel even goed over praten. Ik weet dat het niet zomaar gaat. Ik moet eerst auditie doen en heel veel geluk hebben dat het deze keer ook lukt.” Ik zou de komende tijd waarschijnlijk wat meer moeten gaan sporten om dat voor elkaar te krijgen, misschien net iets anders eten. “Maar stel dat alles lukt. Dan wordt alles wel anders in huis en ik wilde er goed over praten voordat ik iets zou besluiten?” Ik wist niet hoe we het zouden gaan doen met het schoonmaken, het eten, de diertjes. Er moesten goede afspraken over worden gemaakt. Natuurlijk hoefde ik niet de hele week te werken, maar het waren wel hele drukke dagen, terwijl alles in huis ook gewoon moest worden gedaan.

Demish
Internationale ster

Demish schreef:
Michael.
Edyn wilde weer gaan werken als een prinsesje in Disneyland! Ik wist dat het niet zo simpel was. Er ging een heel traject aan voor, met allerlei audities. Als dat echter was wat Edyn wilde, dan wilde ik haar daarin steunen! Ik had niet veel meegekregen van de tijd dat ze als Ariel of Rapunzel had gewerkt, maar ik had het haar wel een keer zien doen en dat was echt heel magisch geweest! Ik had ook geweten hoe leuk ze het had gevonden, dat ze er echt van had genoten. Ze was toen heel gelukkig geweest en dat gunde ik haar! Tevens was ik ook blij dat ze het me vertelde, want als Edyn weer zou gaan werken, zou dat een hoop gaan veranderen. ‘Ik snap dat er een hoop kan gaan veranderen, als je vriendinnen bent met de prinsesjes.’ Ik wist dat Edyn het op prijs stelde als anderen het ook op die manier benoemden. In werkelijkheid zou ze gewoon weer gaan werken, maar ik wilde het best op deze manier zeggen als het haar daarin hielp. ‘Ik zal niet altijd kunnen koken, of boodschappen kunnen doen,’ zei Edyn zachtjes. Ik knikte, dat begreep ik! Het nadeel van dit alles was dat ik ook druk was, en dat ik ook niet altijd de tijd had om dat soort dingen te doen. Maar ik wist zeker dat we het wel samen zouden oplossen. ‘We kunnen altijd de boodschappen bestellen en ze hier laten bezorgen. En als ik op tijd thuis ben, voor jou, dan wil ik mijn best om te zorgen dat er wat te eten klaar staat. Zoals jij dat ook altijd voor mij doet.’ Edyn had altijd voor me gezorgd. Ze had geregeld dat er eten was als ik thuis was gekomen, dat alles schoon en gewassen was. Dat waren de dingen waar Edyn goed in was, maar ze was nog zoveel meer. Haar grootste talent was dat ze zoveel vrolijkheid en liefde in anderen hun leven kon brengen. En dat zou ze ook gaan doen als ze weer zou mogen werken in Disneyland. ‘En de hondjes?’ zei Edyn. ‘Ze moeten veel spelen en knuffelen.’ Ik knikte opnieuw, dat moesten ze inderdaad. Ze verdienden de aandacht. ‘Misschien kunnen we wat afspreken met Luke en Frankie? Dat zij op sommige dagen op iedereen passen, en dat wij Petunia soms in huis halen?’ Ik wist zeker dat we dat wel konden overleggen. Frankie zou ook gaan werken en er was daar vast ook een hoop dat geregeld zou moeten worden. ‘En ik kan helpen hier? Met opruimen, wassen. Alles wat nodig is om er voor te zorgen dat we het samen kunnen redden.’ Dat was het belangrijkste! Ik probeerde Edyn zo nu en dan te helpen, maar soms benadrukte ze echt dat het niet nodig was. Maar ik wilde het wel! En dat zou ik ook gaan laten zien, als ze de baan zou krijgen en ze weer dagenlang zou gaan werken. Ik legde mijn handen op Edyn haar schouders en gaf haar een kus op haar voorhoofd. ‘Ik wil dat je doet waar je gelukkig van wordt, oké? En als we daarvoor een aantal dingen moeten veranderen, dan moet dat. Want ik houd van je en ik wil dat je alles uit je leven haalt. Uit ons leven.’ Want het was nu ons leven. We waren verloofd. We zouden gaan trouwen. We zouden de rest van ons leven samen doorbrengen en ik wilde dat Edyn dat zou doen als een gelukkig persoon. Ze had al aangegeven dat ze dat was, maar ze moest het ook blijven. ‘Maar ik wil ook dat, ondanks dat we veel drukker worden, ook aandacht blijven houden voor elkaar.’ Ik wist dat het kon gebeuren. Als je te druk was met je eigen leven, dan was het haast alsof je naast elkaar leefde. Alsof de ander nog wel bestond, maar ergens ver weg was. ‘Als het lukt, zouden we dan minstens twee keer per maand iets samen kunnen doen? Iets buitenshuis. Een picknick, een avondje weg. Een dag die alleen voor ons tweetjes is?’ We zouden vast ook dingen doen met Luke en Frankie, of met Linn en Calum, maar ik wilde ook dagen alleen met Edyn.

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld