Forum

Lelah.

Naar wie we ook zouden gaan, het zou nooit goed komen. Wat zouden we daar dan moeten doen, wat zouden we moeten zeggen? Ik had geen idee wat ik tegen iemand zou moeten zeggen op dit moment! Ik wist niet hoe ik er uit zag, maar ik moest mijn best doen om niet te huilen en dat was vast wel aan me te zien! Dan zou diegene vragen wat er met me aan de hand was en dan zou het al snel duidelijk worden dat er iets heel ergs aan de hand was, maar dat zou ik toch nooit kunnen zeggen!? Dan sleurde ik die ander er ook in mee! Wie het dan ook was! Ik wist dat ik dit aan iemand moest vertellen, maar wie zou er in godsnaam nog naar me luisteren nadat ik zou zeggen dat ik getuigen was geweest van een moord!? Niemand! Al was het niet echt moord, maar daar leek het wel op! We hadden Devon beide gehaat en hij had ons iets aan kunnen doen! Ergens was het een simpele verdediging geweest en ik wist dat Lotus hem nooit had willen doden, maar we waren niet onschuldig en dat zou iedereen dan ook van ons denken! Ik zou het aan mijn moeder kunnen vertellen, die had genoeg dingen meegemaakt, maar ik wist ook niet wat zij hier mee zou doen! Ze zou vast schrikken, wat niet meer dan logisch was! Ze zou me vast proberen te helpen, maar hoe ze me hier mee kunnen helpen? Zij had hier ook geen ervaring mee! Daarom wilde ik aan de ene kant helemaal niemand zien! Aan de andere kant wilde ik ergens dat Jamy het wist en dat hij er niet over zou oordelen. Dat hij me gewoon vast zou houden en me hier doorheen zou helpen, het vriendje zijn dat hij altijd al was geweest. Ik wist ergens wel zeker dat Jamy hier nooit oké mee zou zijn en ergens snapte ik dat ook wel. Ik was er zelfs niet oké mee! Ik wist wat er was gebeurd en ik vond het echt verschrikkelijk! Ik wist gewoon niet wat ik moest doen, maar het voelde niet goed om daar zomaar weg te gaan en Devon daar achter te laten, ondanks alles wat hij had gedaan! Hij verdiende het ergens om weg te rotten en te bloeden, maar we konden hem daar niet zomaar achter laten! Daar was het nu echter wel te laat voor, want we zaten al in de auto en we waren ergens naar onderweg! ‘Brayan? Wil je nou echt naar Brayan!?’ Wat was dat nou weer voor een domme actie! Ze hadden nog ruzie met elkaar door die drugs en nu wilde ze naar hem toe!? Wat ging ze zeggen? Dat ze Devon uit het raam had gegooid?! Ik snapte dat ze iemand wilde om haar te troosten, maar wat moest ik daar? Wat moest ik doen!? Vrolijk hoi zeggen en doen alsof er niks aan de hand was? Dat kon ik niet! Ik wist niet wat Lotus hier mee wilde bereiken, maar ik vond het echt geen goed idee! Niet dat ik er nog iets aan kon doen, want we waren al bij zijn appartement! Alsof Brayan ons zou kunnen helpen! Natuurlijk niet! Hij was misschien wel wat ouder, maar hij had hier helemaal geen ervaring mee. Niemand had hier ervaring mee en zo hoorde het ook te zijn! Wat wilde Lotus nou dat hij deed?! Waarschijnlijk wilde ze troost, maar wie weet wilde hij haar wel helemaal geen troost bieden als hij zou horen wat er was gebeurd! ‘Dit is echt gekkenwerk,’ mompelde ik en ik stapte uit, maar niet voordat ik goed om me heen had gekeken. Wat nou als iemand ons had gezien en was gevolgd, of wat als de politie was ingeschakeld? Dan zouden ze ons met gemak vinden en zouden ze binnen een paar minuten hier kunnen zijn!

Lotus.
Op het moment had ik Brayan gewoon nodig! Het maakte me niets uit dat we boos waren op elkaar, want ergens was ik nog best wel boos op hem. Ondanks dat ik niet eens echt een reden had. We hadden ruzie gehad over drugs, die uiteindelijk ook door mij in huis waren gekomen. Ik had ze echter niet genomen, iets wat hij wel had gedacht. Ik was er behoorlijk boos om geworden en daarna hadden we elkaar een beetje met rust gelaten. We hadden beiden gevonden dat de andere excuses aan het moeten bieden. Nu maakte het me helemaal niets meer uit, ik wilde best sorry roepen, want uiteindelijk speet het me ook. Het was indirect de reden geweest voor de drugs van Lelah en dat had hij ook wel geroepen. Ik had toen alleen niet toe kunnen geven, omdat hij dan mee was gegaan in dit alles. Ik wist zeker dat Brayan er wel voor had willen zorgen dat alles over was en ik had geen idee hoe ver dat wel niet zou kunnen gaan. Behoorlijk ver volgens mij! Niet dat het uiteindelijk zo slecht was geëindigd, dat kon haast niet. Dit was echt een rampscénario. Ik had hier niet eens aan gedacht! Devon die dood was! Ik die hem had vermoord, zo voelde het echt. Het was echt een drukkend gevoel dat over mijn hele lichaam zat. "Ja ik wil naar Brayan!" Bracht ik uit. Lelah deed net alsof ik een of andere idioot was. Ik vond het niet zoiets raars. Ik had Brayan op het moment nodig en het maakte me helemaal niets uit wat Lelah daar van vond. Dit ging niet alleen maar om Lelah, maar ook om mij! Ik had meer gedaan dan zij en ik vond dat ik naar Brayan toe moest. Dus ik ging naar Brayan toe en als ze niet mee wilde, dan bleef ze maar mooi ergens waar hij niet was. Dan mocht ze van mij mooi in de auto blijven! "Als je niet mee wilt, dan blijf je toch lekker in de auto." Ik haalde de sleutel uit het contact en gooide hem op mijn stoel terwijl ik uitstapte. "Kijk maar wat je doet." Ik was niet heel erg aardig tegenover Lelah, terwijl we dit samen mee hadden gemaakt, maar ik wilde niet dat ze nu deed alsof ik een of andere idioot was omdat ik naar mijn vriend toe wilde. Het kon best zo zijn dat Brayan er helemaal niets van begreep, maar dat maakte niets uit. Als hij zijn armen maar om me heen wilde slaan, dan vond ik dat allemaal wel goed.  Dan konden we zelf ook misschien wel bedenken wat er moest gebeuren. Ik ging mezelf in ieder geval niet aangeven, daar zat ik echt niet op te wachten en ik hoopte dat Brayan dat ook begreep. Ik wist niet eens of ik het hem wel wilde vertellen. Ik keek nog even naar Lelah. Stiekem hoopte ik er op dat ze wel even mee zou gaan naar binnen. Dan wist ik in ieder geval zeker dat ze geen rare dingen ging doen! Iets wat wel kon gaan gebeuren als ze hier bleef en in haar eentje dingen bedacht. Ik zuchtte en liep dan ook maar naar de andere kant van de deur. Ik opende de deur en wachtte totdat ze uit was gestapt. "Ik hoop dat je mee gaat." Mompelde ik. Ik wist niet hoe ik dit anders voor elkaar moest krijgen. Ik wilde niet dat ze rare dingen deed, ik wilde haar een beetje in de gaten houden, maar aan de andere kant wilde ik niet dat ze zo zag dat het even niet meer goed ging. Ik voelde het nu al. Ik kon me nu al indenken hoe het ging. Gelukkig stapte Lelah al uit de auto, waardoor ik besloot om mijn sleutel uit de auto te halen en de deur op slot te doen. Ik pakte haar hand vast en kneep er zachtjes in. "Sorry." Dat was echt niet netjes, van me geweest. Ik liep met haar mee naar het appartement van Brayan waar ik aanbelde.

Brayan.

Ik miste Lotus, maar dat nam niet weg dat ik nu wel wist wat ik met haar aan moest. Ze had die drugs in huis gehad! Ik wist nog steeds niet of het haar drugs was, of die van Lelah. Eigenlijk had ik gewoon geen idee wat er met mijn vriendin aan de hand was, maar ik had ook geen idee wat ik moest doen! Ergens wilde ik haar bellen en sorry tegen haar zeggen, want ik had wel dingen van haar aangenomen die niet heel erg aardig waren geweest, maar ergens kon ze me dat toch ook niet kwalijk nemen? Ik probeerde echter gewoon door te gaan met alles wat ik hoorde te doen. Naar mijn werk gaan, vergaderen over de leerlingen en gewoon eten en drinken. Toch was het veel minder leuk zonder Lotus! Ze was hier zo vaak geweest, ondanks dat mijn appartementje veel kleiner was dan het haren. We zaten vaak samen op het bed tv te kijken, of we stonden samen in de keuken. We hadden het echt goed samen en ik wilde het niet verpesten, maar die drugs was iets waar ik niet zomaar overheen kon kijken. Drugs waren heel erg slecht voor je, zeker voor Lotus! Ik wilde haar ook nog wat tijd geven, in de hoop dat ze misschien naar me toe zou komen om me de waarheid te vertellen. Er zat overduidelijk meer achter dan wat ik wist, maar tot nu toe was Lotus hier nog niet geweest en ergens zorgde dat er voor dat ik naar haar toe wilde, maar ik was bang voor wat ik aan zou treffen? Misschien zou ze er niet eens zijn. Ik wilde geen slechte dingen van haar verwachten, echt niet! Ze was mijn vriendin en ik hield van haar! Het was echter wel heel moeilijk, na alles wat er al eens was gebeurd. Vandaag was een rustige dag geweest, gewoon een dag waarop ik even naar de sportschool ging en ik wat boodschappen had gedaan. Ik had alles net opgeborgen en was op mijn bed gaan zitten. Ik had ook wel een bank, maar ik zat eigenlijk veel vaker op mijn bed. Zeker als Lotus er was. Uiteindelijk belandden we daar toch wel, al had ze ook een gevoelig ticje voor andere plekken. Zelfs in dit kleine appartementje. Niets was haar te gek. Iets wat ergens geweldig was, maar soms leek het alsof het om de plek ging en niet zozeer om ons, maar misschien lag dat ook wel aan mij. Ik trok mijn wenkbrauwen op toen ik de bel hoorde, aangezien ik niemand verwachtte! Ik stond op en liep naar de deur, die ik opende. Verbaasd keek ik naar Lotus en Lelah, die voor de deur stonden. Ik wist niet wat er aan de hand was, maar Lelah keek met zulke grote, bange ogen voor zich uit dat er wel iets aan de hand moest zijn! Lotus hield haar blik behoorlijk strak, maar ook aan haar was iets te merken. Ik kende Lotus! ‘Kom snel binnen.’ Ik was misschien boos op Lotus, maar het was duidelijk dat er iets aan de hand was en dan wilde ik er wel voor haar zijn, wat er dan ook was! Lelah en Lotus liepen al snel naar binnen, al was Lelah degene die echt naar binnen schoot! Ik sloot de deur achter ze en sloeg mijn armen stevig om Lotus heen. Er was echt iets gebeurd! Ik snapte niet zo goed waarom ze hierheen waren gekomen. Ik snapte het van Lotus nog wel, maar niet van Lelah. ‘Moeten we Jamy voor haar bellen?’ vroeg ik zachtjes en ik knikte naar Lelah, die een beetje zoekend om zich heen leek te kijken. Vervolgens verdween ze zonder een woord de badkamer in en deed ze de deur al op slot. Lotus hoefde niet eens antwoord te geven, Jamy moest gewoon gebeld worden! Al wilde ik ook heel graag weten wat er aan de hand was!

Lotus.
Van mezelf mocht ik nu pas echt nadenken over wat er precies was gebeurd. Ik had de beelden net niet echt toegelaten. Ze waren wel door mijn hoofd heen gegaan, maar ik had er gewoon niet over na kunnen denken. Er waren zoveel andere dingen door mijn hoofd heen gegaan. Lelah en ik hadden er voor moeten zorgen dat we daar zo snel mogelijk weg waren geweest. Daarna had ik netjes moeten rijden, zodat er niets was gebeurd. Ik had Lelah nog mee naar boven moeten krijgen, maar nu kwam het echt behoorlijk aan. Ik had Devon vermoord! Er was gewoon geen ander woord van. Ik had er voor gezorgd dat hij niet meer leefde, misschien niet opzettelijk, maar het was wel gebeurd. Ergens vond ik het heel erg, maar aan de andere kant was dit alleen maar fijn. Dat was toch erg?! Heel erg! Ik had iemand vermoord en ergens vond ik het niet eens erg, omdat het betekende dat ik voor een deel weer verder kon met mijn leven. Hoe kon ik echter verder met mijn leven als ik wist dat ik iemand anders leven had ontnomen?! Niet! Dat ging gewoon niet! Ik voelde me er echt vreselijk over en dat kwam nu pas echt aan. De hysterie die ik net van Lelah’s gezicht af had kunnen lezen, voelde ik nu opborrelen in mijn buik. Met de minuut werd ik er misselijker van. Het leek ook nog eens uren te duren voordat Brayan de deur open deed. Gelukkig deed hij open en gooide hij de deur niet meteen weer in mijn gezicht. Iets wat ook nog had gekund! Hij was immers boos op me en ik was ook boos op hem geweest, maar op het moment maakte dat echt helemaal niets uit. Die boosheid was ik al lang weer vergeten. Ik had hem nu echt nodig! Dat leek hij ook te merken, want al snel werden we binnen gelaten en had hij zijn armen om me heen geslagen. Iets waardoor ik het eigenlijk al het niet meer in kon houden. Ik verstopte mijn gezicht zo goed mogelijk in zijn shirt, ik wilde nu even niet dat hij meteen vroeg wat er aan de hand was. Wat kon ik dan zeggen? Alleen maar dat ik iemand had vermoord! Want dat was precies wat er was gebeurd, meer niet, maar zeker ook niet minder. Ik had iemand vermoord! Ik had Devon vermoord! Oh god! Ik had hem echt vermoord! Ik voelde hoe de adem achter in mijn keel leek te blijven steken en niet meer verder kwam. Alsof ik even niet meer wist hoe ik adem moest halen. Ik moest mijn gezicht wel even weg halen van het shirt van Brayan, zodat ik uiteindelijk een flinke teug lucht naar binnen kon krijgen, maar het ging allemaal zo schokkerig dat ik er zelf van schrok. Wat was er net allemaal gebeurd?! Ik wist het precies, maar ik wilde het niet weten. Ik wilde dat dit een slechte nachtmerrie was, dat ik over een paar minuten wakker werd in mijn bed! De woorden van Brayan kwamen heel erg verlaat mijn gehoorgang binnen. Ik had zijn lippen wel zien bewegen, maar in eerste instantie had ik helemaal niet begrepen waar hij het nu precies over had gehad. Nu wel. Hij wilde Jamy bellen en dat was misschien ook wel slim. Ik wist niet waar Lelah zo snel was gebleven, maar als Jamy hier was kon hij er in ieder geval voor zorgen dat ze iets rustiger werd. Dat ging mij namelijk echt niet meer lukken! Ik had het net een beetje kunnen doen door bitchy te doen, maar dat ging nu niet meer lukken. Ik wist niet eens of ik wel iets uit mijn keel kon krijgen. Daarom was het enige wat ik deed met mijn hoofd bewegen, zodat Brayan wist dat Jamy een goed idee was. Al wilde ik nou ook weer niet dat Brayan er te lang over deed om hem te bellen. Ik wilde niet eens dat hij me nu los liet! 

Brayan.

Er was echt iets mis! Zodra ik Lotus in mijn armen had leek haar coole houding volledig weg te vallen en leek ze te breken. Er was echt iets aan de hand en ik had geen idee wat het was! Heel even dacht ik aan drugs, maar dat kon haast niet, toch? Daar reageerde helemaal niemand zo op en ik wist ergens ook wel dat het belachelijk was om zoiets te denken, terwijl Lotus zo schrokkerig en huilerig in mijn armen stond! Het enige wat ik nu kon doen was haar goed vasthouden en hopen dat ze me uiteindelijk zou vertellen wat er aan de hand was, maar ik had het idee dat het nog lang niet zou gebeuren! Ze leek echt heel erg overstuur en volgens mij zouden er dan geen woorden meer uit komen, dat terwijl ik wel woorden nodig had om te begrijpen wat er precies aan de hand was! Ik kon echter niet van haar verlangen dat ze me alles zou vertellen terwijl ze er zo aan toe was! Dat ging gewoon niet! Ik moest maar hopen dat ik haar wat rustiger zou maken en dat het dan vanzelf wel zou komen, maar ondertussen zat Lelah ook nog eens in de badkamer! Ik wist ook niet wat ik daar mee aan moest! Ik was dan wel wat vaker met haar omgegaan, maar ik kende haar lang niet zo goed om te weten wat dat allemaal betekende! Ik wist echter wel dat als Lelah stil was, er echt iets aan de hand was en dat gaf het gehuil van Lotus ook wel aan! Ze leek niet eens meer normaal te kunnen ademen en dat was al helemaal niet goed! Ik hield haar dan ook goed tegen me aan en streek zachtjes door haar haren. ‘Ik weet niet wat er aan de hand is, maar het komt goed, Lo. Dat beloof ik je,’ fluisterde ik en ik plaatste een kus op haar voorhoofd. Ik nam haar voorzichtig mee naar het bed en zette haar daar neer. Ze had net geknikt dat het een goed idee was om Jamy te bellen en daarom moest ik Lotus nu wel even ergens neerzetten! Al leek het me beter als ik hem een berichtje zou sturen, dan zou hij vanzelf wel snappen dat het ernstig was en dat hij hierheen moest komen! Ik ging naast Lotus zitten en hield haar hand stevig vast, terwijl ik met mijn andere hand mijn telefoon uit mijn broekzak viste en het nummer van Jamy opzocht. “Lotus en Lelah zijn hier en ze zijn erg overstuur. Denk je dat je hier zo snel mogelijk heen kan komen?” Hij en Lelah hadden geen ruzie meer en ik wist zeker dat als hij dit zou lezen, hij heel snel deze kant op zou komen. Niet alleen voor zijn vriendin, maar ook voor zijn zusje! Lotus was zijn tweelingzusje en die twee gaven heel erg veel om elkaar, dus hij zou vast snel komen! Ik legde mijn mobiel naast me neer en sloeg mijn armen weer om Lotus heen. ‘Is er iets wat ik voor je kan doen? Wil je wat drinken? Iets anders?’ Ik wist ook niet precies wat er aan de hand was en ik had geen idee wat nu het beste was voor haar! Het leek me dat ze rustig moest worden en misschien zou een glas water helpen, maar misschien ook wel niet! Wie weet zou ze het glas water wel uit mijn hand slaan en roepen dat ik dom was, maar ik had gewoon geen idee hoe ik op dit moment moest handelen! Ik had nog nooit Lotus zo voor me gehad en dat maakte het niet heel erg veel beter! Ik aaide over haar rug en wiegde haar voorzichtig heen en weer, in de hoop dat het misschien een beetje zou helpen. Wie weet zou ze er iets rustiger van worden, al hoopte ik vooral dat ze rustiger zou ademen. 

Lotus.
Ik wist niet wat me ineens overkwam. Mijn lichaam leek het gevecht met mijn gedachten te verliezen. Als ik mezelf moest blijven vertellen dat ik moest blijven ademen. Natuurlijk wist ik dat moest doen, maar hoe deed je dat als je bezig was met zoveel verschillende dingen?! Ik had echt geen idee! Het voelde eng! Ik moest gewoon happen naar adem en ik had niet eens door gehad dat er tranen uit mijn ogen waren ontsnapt totdat ik iets over mijn wang voelde kriebelen. Wat was er met me aan de hand? Ik wist precies wat er met me aan de hand was! Ik had iemand vermoord! Dat woord bleef maar in mijn hoofd hangen. Vermoord. Het klonk zo bruut, alsof ik echt de intentie had gehad om hem te doden. Dat had ik niet gedaan! Ik had hem bij Lelah uit de buurt willen hebben, maar hoeveel mensen zouden dat geloven? Het was duidelijk dat ik een hekel had aan Devon. Aan wie ik het ook zou vertellen, diegene zou toch wel oordelen dat ik het met opzet had gedaan en daardoor wilde ik eigenlijk ook niet dat Brayan het wist, maar ik moest het hem vertellen! Hij was de enige die me op het moment rustiger kon maken. Niet dat er echt iets uit mijn keel zou komen. Ik had moeite met ademen, laat staan dat ik wist hoe ik woorden uit moest brengen! Op het moment ging dat voor geen meter. Ik wist echt niet hoe of wat! Ik wist helemaal niets meer! Ik schudde met mijn hoofd. Het kwam niet goed! Dit kon niet goedkomen! Er was geen manier waarop dit goed kon komen! Niemand kon er voor zorgen dat Devon ineens weer leefde, helemaal niemand! Natuurlijk wilde ik dat op het moment wel! Ik had hem niet graag in mijn leven, maar ik kon hier ook niet mee leven! Ik wilde niet dat ik iemand had gedood! Dat er door mij een leven af was genomen! Een miserabel leven, dat wel, maar ieder leven was er eentje en ik er had voor gezorgd dat er een minder was! Brayan kon dat niet ineens goed maken, hoe graag ik dat ook wilde. Ik wilde alles ver van me wegdrukken, maar dat ging niet! Het was gebeurd, ik had echt iets gedaan wat niet had gekund. Hoe kon ik dit ooit aan hem vertellen? Niet alleen wat er met Devon was gebeurd, maar ook wat ik voor hem had gedaan. Ik moest het hem wel vertellen, mocht ik het ooit weer goed krijgen tussen ons. We zagen nog steeds midden een ruzie. Gelukkig had hij me om die reden niet buiten gelaten! Ik kroop tegen Brayan aan toen hij zijn armen om me heen had geslagen. Ik ging er vanuit dat hij Jamy een sms’je had gestuurd en dat hij wel hier naar toe zou komen. Lelah had dat wel nodig. Ik hoorde niets meer van haar, maar volgens mij wilde ze nu vooral alleen zijn. Anders dan ik. Ik wilde echt niet alleen zijn. Ik kon niet alleen zijn! Dat ging er echt alles door mijn hoofd heen en ik kon nu niet eens met mijn eigen gedachten zijn, dan zou ik helemaal gek worden. Iets wat ik zo al werd. Ik schudde mijn hoofd, ten teken dat Brayan niets voor me kon doen. Dat kon hij ook niet! Water ging niet helpen! Echt niet! Alsof ik dat op het moment naar binnen kreeg! Ik probeerde me op mijn ademhaling te fixeren. Die moest echt rustiger. Ik vond het zelf eng om te horen, of te voelen. Hoe je het ook wilde noemen. Ik kon me alleen maar voorstellen hoe dit dan voor Brayan over moest komen. Ik was volkomen in paniek en hij had geen idee waarom! Ik wilde er iets aan veranderen, maar dat ging niet!

Jamy.
Het was vandaag een rustige dag geweest. Ik had school gehad, maar niet heel erg lang. Dus na school was ik even gaan lunchen met Jordynn, wie op dat moment pauze had. Ik was heel erg blij dat we nog steeds vrienden waren en dat we elkaar zo nu en dan nog zagen. Het was lang niet zo vaak als normaal, maar het was wel fijn om haar zo nu even bij te praten en ook te weten wat er allemaal in haar leven afspeelde. Ze had natuurlijk niet heel erg lang kunnen blijven, omdat ze ook gewoon weer lessen had gehad, maar het was even geweest en dat was goed. Ze was nog niet echt iemand tegen gekomen, wat ik er van had begrepen. Dat kwam ook wel omdat ze zich nu vooral op school wilde richten. Iets wat ik ook wel snapte. Dat deed ik ook. Al ging een relatie daarnaast echt heel erg goed. Ik was blij dat ik Lelah had, heel erg blij! Het was goed tussen ons, ondanks dat we van de week even een raar momentje hadden gehad met de drugs en alles. Ik snapte dat ze iemand wilde helpen, maar het was geen fijn idee dat ze drugs in huis had liggen. Helemaal niet omdat Lotus er ook zo bij kon en het nog wel eens zo kon zijn dat ze de verleiding niet kon weerstaan. Gelukkig was er nu geen drugs meer, dus er zou helemaal niets meer kunnen gebruiken. Ik hoopte dat diegene gewoon hulp zou zoeken. Lelah had verteld dat ik me er niet te veel zorgen over moest maken, iets wat ik ook echt wel probeerde te doen! Toch was dat heel erg lastig. Ze was een goede vriendin, maar dit ging wel heel erg ver. Ik was op het moment met Buzz en Cookie naar buiten. Omdat ik vroeger vrij was dan Lotus en Lelah, was het de bedoeling geweest dat ik er voor zorgde dat de beide hondjes wat beweging kregen. Daardoor was ik al best wel ver door de stad gelopen. Iets wat beide hondjes fijn vonden en ik zelf ook wel. Ik hoorde mijn mobiel afgaan, een teken dat ik een berichtje had gekregen. Ik pakte hem er bij en tot mijn verbazing was het Brayan. We spraken elkaar nu echt wel wat meer dan dat we ooit hadden gedaan, maar de afgelopen week was het toch weer iets minder geworden omdat hij liever niets met Lotus te maken had willen hebben. Die twee hadden immers echt een behoorlijke ruzie gehad, maar Brayan was er iets te lang in zijn eigen gedachten blijven hangen. Hij was er helemaal van overtuigd geweest dat Lotus drugs had genomen. Ik hoopte voor hen dat het snel weer goed ging. Ik keek verbaasd naar de woorden die zich samen hadden gevormd op het scherm. Lotus en Lelah waren bij hem en ze waren overstuur. Dat was niet goed! Helemaal niet goed! Ik snapte al niet waarom ze daar dan waren en overstuur was nooit goed. ‘Ik kom er meteen aan.’ typte ik terug, terwijl ik een beetje inschatte waar ik was en hoe lang het zou duren als ik zou lopen. Te lang. Daarom liep ik ook naar de dichtstbijzijnde metro, waar ik best met twee honden naar binnen kon. Ik wist niet hoe snel ik de trappen af moest komen, daarom pakte ik Cookie ook in mijn armen die was minder gewend aan echt trappen lopen dan Buzz. Buzz kon prima van trappen aflopen. Gelukkig dat ik nu hier was, want over een paar minuten zou ik bij het appartement van Brayan zijn. Als ik thuis was geweest, had het veel langer geduurd. Ik was niet gek op de metro, maar op het moment moest het maar. Ik wilde niet dat er iets slechts aan de hand was met Lelah en Lotus! 

Lelah.

Lotus wilde misschien naar Brayan, maar ik dus echt niet! Wat moest ik nou bij Brayan?! Hem vertellen wat er aan de hand was? Ik kende hem nauwelijks! Hij was degene die iets met Lotus had gehad toen we nog op school hadden gezeten, toen hij ons les had gegeven! Niet dat dat er nu iets mee te maken had, maar zo keek ik wel naar Brayan en daardoor voelde ik me soms gewoon niet zo gemakkelijk bij hem! Het klonk misschien stom, want het was al jaren geleden, maar ik vond het gewoon niet altijd even fijn en al helemaal niet als ze het hadden over die tijd! Ik had het toen al niks gevonden! Ik had ook wel gemerkt dat Lotus hem echt leuk had gevonden, toen al. Ik was blij voor haar geweest, dat was ik nu ook wel, maar ik wilde gewoon niet bij iemand in de buurt zijn op dit moment en daarom was ik ook maar de badkamer in gegaan! Het had er vast dom uit gezien, maar ik had gewoon alleen willen zijn en dat ging niet echt in een klein appartementje! Dit was de enige plek waar ik had kunnen zitten en zelfs hier was het heel erg klein! Ik had de wcbril maar naar beneden geduwd en was er op gaan zitten, terwijl ik voor me uitstaarde. Ik wist echt niet wat ik moest doen, al helemaal niet als Lotus het aan Brayan zou vertellen. Dan trok ze Brayan er in mee en ik snapte echt niet waarom ze dat wilde, waarom ze dacht dat zoiets oké was! Dat was het niet! Dan zou ze hem meetrekken in alle problemen die we nu hadden en wat moest hij er dan mee? Hij zou het dan ook weten en dat maakte hem onderdeel van dit alles! Daarom wilde ik het ook echt niet aan iemand anders vertellen! Ik wist ook niet wie hier ooit mee zou kunnen dealen, ik kon het niet eens! Ik hoorde Lotus en Brayan wel praten, maar ik had geen idee wat ze allemaal precies zeiden. Het was ook vooral Brayan die aan het praten was, die zich zorgen maakte om Lotus. Misschien was dat wel waarom ze hierheen was gekomen. Omdat ze iemand nodig had die haar rustig maakte en haar vast zou houden. Ergens wilde ik dat ook heel erg graag, maar ik zou niet eens weten wie! Ik hield van Jamy en ik vond het fijn om met hem over bepaalde dingen te praten, maar ik wist ook dat hij hier ook heel erg veel van zou schrikken en misschien zou hij wel zeggen dat we naar de politie moesten. Dat wilde ik niet! We waren oud genoeg om in de gevangenis te belanden en wat zou er dan met ons gebeuren!? Dat kon ik echt niet aan! Ik kon niet naar een gevangenis, tussen alle zware criminelen! Zeker niet omdat het maar een ongeluk was geweest! Het was echt niet de bedoeling geweest! Ik zuchtte en leunde voorover. Ik staarde naar de tegels onder mijn voeten en beet op mijn lip. Ik snapte echt niet dat Lotus niemand had willen bellen. Misschien had ze gelijk gehad, hadden anderen Devon wel gezien en zou alsnog iemand worden gebeld, maar wat dan? Het zou zo slecht lijken als mensen ons weg hadden zien rennen en ergens was het dat ook! Je kon nooit goed reageren op dit soort dingen, maar ik was echt bang dat de politie straks voor de deur zou staan om ons te arresteren! Het enige wat ze hoefden te doen was ons opsporen, of onze namen te weten! Dat was echt niet zo moeilijk, zoveel mensen kenden ons! Wat als ze ons echt zouden vinden? Dan zouden ze ons vast meenemen en dan zouden ze willen horen waarom we weg waren gegaan! Alsof we daar een antwoord op hadden! Niet dus! 

Brayan.

 Ik wist ook niet wat ik moest doen en ik betwijfelde of Jamy het wel zou weten. Hij zou misschien een rustige werking hebben op Lelah en Lotus, maar misschien ook wel helemaal niet? Ik had geen idee! Jamy wist vast ook niet wat er aan de hand was, maar ik had hier wel twee meisjes zitten die overstuur waren en ik wist ook niet hoe ik het moest oplossen! Ik wilde er voor Lotus zijn, ook wel voor Lelah. Ik wilde ze allebei helpen, maar wat moest ik dan doen? Ik had echt geen idee en ik vond het doodeng dat Lotus zo aan het hyperventileren was, want daar begon het wel op te lijken! Haar ademhaling ging zo snel en ik wist ook niet meer zo goed wat ik daar aan moest doen! Natuurlijk had ik het wel geleerd, dat waren dingen die je hoorde te leren als je een gymleraar werd, maar ik kon het me nu echt niet meer herinneren! Ik had geen idee wat zou kunnen helpen, misschien dat Jamy het wel wist! Al had ik geen idee of hij al zou kunnen komen. Misschien zat hij wel op school en hij studeerde wel voor dokter, dus hij kon ook niet zomaar weg! Al ging dit wel om zijn zusje en om zijn vriendin! Dat was toch ook wel heel belangrijk?! Ik hoopte maar dat hij zou komen. Ik zag mijn mobiel oplichten en ik kon nog net lezen dat Jamy stuurde dat hij er aan zou komen. Gelukkig maar! Want ik wist gewoon niet hoe ik hier in mijn eentje mee om moest gaan! Ik kende Lotus dan wel, maar ik had Lelah wel in mijn badkamer zitten en ik wist ook niet wat ik daar van moest denken! Ik keek naar Lotus en hield haar goed tegen me aan. ‘Jamy is onderweg,’ zei ik zacht. Misschien werd ze daar wel wat rustiger van? Misschien wilde ze ook wel haar broer even zien, of spreken. Ik had geen idee, maar Jamy zou in ieder geval komen en daardoor was ik zelf al een stuk rustiger, maar dat maakte het niet heel erg veel beter voor Lotus! Laat staan Lelah! Ik wilde haar toch ook wel even vertellen dat Jamy zou komen, maar ik kon Lotus ook niet alleen laten! Al zou ze maar een meter van me af zitten! ‘Probeer zo rustig mogelijk adem te halen, probeer het te tellen,’ zei ik en ik streek zachtjes over haar rug, waarna ik overeind kwam. Ik liep naar de badkamer en klopte daar voorzichtig op. ‘Lelah?’ Misschien wilde ze wel niet met me praten, dat zou ik nog niet eens zo vreemd vinden! Ik hoorde niks aan de andere kant van de deur, maar ze was daar natuurlijk wel! Ze kon daar niet weg, er waren geen ramen of iets in die richting! Alleen een klein raampje, maar daar zou ze nooit door passen! ‘Jamy is onderweg. Kan ik misschien iets voor je doen? Wat water, iets anders?’ Weer kreeg ik geen antwoord, maar misschien was dit wel Lelah haar manier om ergens mee om te gaan. Ze wist in ieder geval dat Jamy onderweg was en dat was wel fijn voor haar? Dat hoopte ik tenminste! Ik liep terug naar Lotus en sloeg mijn armen weer stevig om haar heen. Ik had geen idee of ze me nog zou vertellen wat er aan de hand was. Misschien wel niet. Misschien zou ik het wel nooit weten, maar er was iets heel ergs aan de hand, anders zou Lotus zich nooit zo gedragen! Het was echter haar keuze of zij het wilde vertellen en als ze het niet zou willen vertellen, dan zou ik daar ook niks aan kunnen doen! Al was ik toch wel heel erg nieuwsgierig, zeker omdat die twee zich zo vreemd gedroegen! Ik wist gewoon niet wat ik er mee aan moest!

Lotus.
Het was niet eerlijk om Brayan hier in mee te trekken, maar ik had iemand nodig die het zou weten. Hij had niets gedaan, ik had ook geen moord gepland dus ergens was hij dan niet medeplichtig? Alleen als ze hem zouden ondervragen en hij voor me loog, maar zo ver was het nog lang niet! Ik hoopte ook dat het nooit zover zou gaan komen. Ik wist niet wat er nu allemaal ging gebeuren en ergens beangstigde mij dat best wel. Ik kon niet voorspellen of ze wel of niet achter ons aan zouden zitten om een verklaring te horen. Ik kon toch niet liegen als ik de politie ineens voor me had staan! Er mochten hier ook niet te veel mensen van af weten. Brayan had er voor gezorgd dat Jamy hier naar toe zou komen, maar ik wist niet of dat zo’n goed idee was. Die jongen wilde echt altijd het goede doen, het maakte hem niet zoveel uit hoeveel dat ging kosten. Dus ik zag hem er nog wel voor aan om voor te stellen dat ik mezelf aan moest geven. Dat ging niet gebeuren! Echt niet! Ik wilde niet vrijwillig in de bak komen! Jamy hield al niet van plaatsen die niet netjes waren en bij mij was het niet veel beter. Ik ging echt niet vrijwillig in een cel zitten! Echt niet! Mijn moeder had ooit in een cel moeten wachten op het politiebureau voordat ze haar hadden ondervraagt over alles wat er met haar was gebeurd. Ze had me wel verteld dat het ongeveer de angstigste minuten van haar leven waren geweest en dat kon ik best begrijpen! De muren die zo dicht bij elkaar waren! Alsof ze op ieder moment nog dichter bij elkaar hadden kunnen komen en er dus uiteindelijk voor hadden gezorgd dat je geplet werd. Dat gevoel kreeg je gewoon! Daarom kon ik ook niet echt ineen klein huis wonen. Dit appartement was eigenlijk al te klein, maar gelukkig stonden er niet zo heel erg veel spulletjes en viel het uiteindelijk ook nog weer mee. Dit was zoveel beter dan een cel! Daar ging ik niet naar toe, nooit. Ik wilde er nooit inzitten, wat ik ook had gedaan! Dan bleef ik maar gewoon liegen over wat er precies was gebeurd, dat was niet goed, maar wat moest ik anders?! Me vrijwillig op laten sluiten?! Brayan stond op om naar de badkamer te lopen, waar Lelah zich in op had gesloten. Ik snapte echt niet waar dat voor nodig was geweest, maar ik kon nu moeilijk gaan lopen schreeuwen dat ze er nu meteen uit moest komen! Misschien voelde ze zich wel net zo misselijk als ik me net had gevoeld en moest ze overgeven? Alles kon op het moment. Ik voelde ook echt van alles, maar het was vooral dat ik me benauwd voelde. Alsof er iets op mijn borst drukte en ik daardoor niet meer normaal kon ademen. Ik hoorde iemand op de deur kloppen, wat Jamy wel moest zijn. Brayan stond nog steeds bij de badkamerdeur en ik wilde Jamy daar ook niet te lang laten staan, daarom stond ik ook op en opende ik de deur. Meteen werd ik begroet door Cookie die tegen mijn benen op was gesprongen. Normaal vond ik het helemaal niet erg en zou ik haar wel aanhalen, maar dat kon ik op het moment gewoon niet. Niets lukte! Als ik al niet eens normaal adem kon halen, kon ik toch niet zomaar even een hondje gaan aaien. Het ademen was al wel iets beter gegaan, mede omdat ik mezelf de hele tijd moest vertellen dat ik rustig moest ademen en af en toe telde ik wel in mijn hoofd, zoals Brayan had gezegd! Ik zette een paar stappen naar achteren zodat Jamy ook naar binnen kon komen. Hij begreep er ook niets van, dat was ook wel logisch!

Jamy.
Ik had echt geen idee van alles wat ik aan zou gaan treffen. Er was iets niet goed, maar wat was er dan? Hadden ze een ongeluk gehad en waren ze toevallig dicht bij Brayan in de buurt geweest? Was het toch iets met de drugs? Ik kon op het moment echt van alles in mijn hoofd halen. Alles klonk aan de ene kant zo vreemd, maar aan de andere kant ook weer heel erg logisch. Alsof het echt mogelijk was dat diegene van wie Lelah de drugs had bewaard boos op haar was geworden omdat ze het weg had gegooid. Al snapte ik dan niet wat Lotus er mee te maken had! Dit was zo frustrerend! Ik kon er ook helemaal niets aan doen. Ik moest maar afwachten wat er ging gebeuren. De reis naar het juiste metrostation duurde niet zo heel erg lang. Maar Cookie was behoorlijk ongeduldig aan het bewegen in mijn armen, waardoor het er niet makkelijker op maakte. Gelukkig was ik er al snel en kon ik haar en Buzz mee nemen naar buiten. Iets wat nog wel even een dingetje was omdat ik met de lift moest en het wel even duurde voordat die er was. Gelukkig stond ik na een paar minuten boven de grond en was het niet zo heel erg ver meer lopen naar het appartement van Brayan. Het was nog een groot geluk dat het vandaag niet regende. Het begon al wel iets beter weer te worden, in ieder geval warmer, maar dat betekende niet dat de regen ook minder werd. We woonden nou eenmaal in een land waar het behoorlijk vaak kon regenen. Op het moment had het niet uit gemaakt of ik door de stromende regen had moeten rennen, door sneeuw of zelfs door een storm. Ik moest naar Lelah en Lotus toe! Het duurde even voordat ik het juiste appartement had gevonden. Ik was hier nog niet zo heel erg vaak geweest. Ik had Brayan wel eens opgehaald als we samen gingen sporten, maar het was anders als je met de auto door deze straten reed dan dat je er ook echt moest lopen. Ik kwam uiteindelijk aan bij het goede huis, waar ik aanklopte. Er werd uiteindelijk open gedaan door een behoorlijk aangedane Lotus. Haar make-up was uitgelopen en zat nu overal op haar gezicht. Haar gezicht was wat rood aangelopen, net zoals haar ogen waar tranen in stonden en het was heel erg duidelijk dat ze niet meer heel erg goed kon ademen. Iets wat me zorgen baarde. Cookie wilde haar baasje al begroeten, maar daar had Lotus geen zin in. Dat kon ik ook wel begrijpen. Ze zag er zo aangedaan uit. Alsof ze ieder moment neer kon vallen omdat ze niet meer goed adem haalde. Ze was half aan het hyperventileren als je het zo kon noemen.  Ik maakte de riemen van Cookie en Buzz los, zodat ze rond konden lopen. Vervolgens liep ik naar binnen en sloeg ik mijn armen om Lotus heen. Ik streek even zachtjes over haar rug. "Rustig ademen." Fluisterde ik zachtjes. Ik liet haar los zodat ik haar handen vast kon pakken. "Inademen, uitademen." Ik herhaalde de woorden een paar keer en gelukkig leek Lotus te doen wat ik van haar vroeg. Ondertussen keek ik om me heen, ik zag Lelah echt helemaal nergens. Waar was ze?! Brayan had gezegd dat ze hier was geweest! Was het dan zo slecht met haar dat ze hier toch niet was. Ik zag de hand van Lotus bewegen en ze wees in de richting van de badkamer, waar Lelah dan zou moeten zitten. Ik knikte. "In en uit blijven ademen. Rustig." Brayan kon dat vast even van me overnemen, daarom liet ik Lotus voorzichtig los en liep ik naar de badkamer, die ik eerst open probeerde te maken, maar de deur gaf niets mee. Daarom ik klopte ik aan.. "Lé?" vroeg ik zachtjes. 

Lelah.

Ik wist niet eens of Lotus het al had verteld of niet. Misschien wel, misschien wist Brayan al wel wat er was gebeurd en wat er nu aan de hand was! Ik had geen idee! Ik kon alleen maar horen dat ze heel erg overstuur was en daar werd ik ook niet veel beter van! Al was ik niet zo zwaar aan het ademen als dat zij was, maar dat nam niet weg dat ik doodsbang was voor wat er allemaal kon gebeuren! Er zouden zoveel dingen verkeerd kunnen gaan! Als iemand had gedacht dat Devon zijn dood voor een einde had gezorgd, dan hadden ze dat fout! Zijn vrienden zouden vast achter ons aan komen, misschien zouden ze ons zelfs wel verlinken. Als ze hadden geweten dat wij vandaag zouden komen, dan zouden ze dat met gemak doen en wie weet stond de politie dan wel opeens bij ons op de stoep en zouden ze ons arresteren voor moord! Of poging tot! Ik had echt geen idee waarvoor ze ons allemaal zouden kunnen arresteren, misschien ook nog wel voor de drugs! Ik had het misschien niet gedeald, maar ik had het wel in mijn bezit! Dat mocht ook niet! Als Lotus dit ook nog eens allemaal aan Brayan had verteld, dan zou hij hier nu ook middenin zitten en misschien stond hij daarom wel voor de badkamerdeur! Misschien wilde hij ook wel mijn kant van het verhaal horen, maar wilde hij er eerst voor zorgen dat ik de deur open zou doen en er uit zou komen, zodat we konden praten! Dat ging ik echt niet doen en ik hoefde ook helemaal niks! Wat zou Brayan nu in godsnaam voor me kunnen doen!? Hij kende me niet eens, niet echt! Hij kon beter bij Lotus blijven zitten en daarom wachtte ik ook in stilte tot hij weer weg zou gaan, wat hij al snel deed. Al zat hij waarschijnlijk maar een meter van de deur af, omdat alles hier zo klein was. De badkamer was ook klein, maar hier zat ik tenminste alleen en dat was beter dan daar in de kamer! Daar wilde ik nu echt niet bij zitten! Waarschijnlijk vonden die twee het behoorlijk raar, maar ik wilde er gewoon niet bij zitten! Ik moest het gewoon in mijn eentje zien te verwerken, of er in ieder geval mee om leren gaan zodat ik straks weer naar huis zou kunnen! Echt naar huis, want ik wilde nu niet alleen zijn in ons appartement! Devon had geweten waar dat was, dus zijn vrienden waarschijnlijk ook! Wie weet zouden ze zo voor de deur staan en wat zouden ze dan wel niet kunnen doen!? Ik wilde er niet eens aan denken! Plotseling hoorde ik een derde persoon in de andere kamer, maar ik kon niet zozeer horen wie het was, tot hij aan de andere kant van de deur leek te staan en mijn naam zei. ‘Jamy,’ zei ik zachtjes. Waarom was Jamy hier?! Ik wilde hem helemaal niet zien! Dan zou ik het uit moeten leggen en dan zou hij me waarschijnlijk een verschrikkelijk mens vinden omdat ik Devon daar had laten liggen, zonder hulp! Dat vond ik zelf ook al, dus waarom zou Jamy dat niet vinden! Ik haalde diep adem en kroop iets naar achteren, voor zover dat ging op een wc-pot. Ik staarde naar de deur en beet twijfelend op mijn lip. Ik wist ook niet wat ik moest doen! Ik wilde niet met hem praten, maar aan de andere kant wilde ik hem wel binnen laten, zodat ik in zijn armen kon kruipen. Daarom besloot ik overeind te komen en opende ik de deur. Zodra Jamy binnen was, en Buzz naar binnen was geglipt, duwde ik hem meteen weer dicht en draaide ik hem weer op slot. Ik wilde gewoon niet dat iemand anders naar binnen kwam, of dat iemand wist dat ik hier zat! Al wisten Lotus en Brayan dat natuurlijk wel.  

Brayan.

Gelukkig was Jamy er snel en hij leek precies te weten wat hij moest doen met Lotus! Natuurlijk had ze rustig in en uit moeten ademen. Dat had ik haar ook wel verteld, maar hij ademde met haar mee en dat leek een stuk beter te gaan! Het maakte me ook helemaal niet uit dat hij het wel voor elkaar kreeg en ik niet, het belangrijkste was al dat Lotus iets rustiger ging ademen, waardoor er straks misschien een verhaal uit zou komen. Tenzij ze het echt niet zou vertellen, maar ze moest het toch een keer kwijt! Ik snapte er niks van en Jamy waarschijnlijk ook niet! Die had alleen geweten dat Lelah en Lotus hier waren geweest, beide overstuur en dat had hij nu ook wel gezien! Al zat Lelah nog steeds in de badkamer en ik hoopte dat Jamy haar daar uit zou krijgen, of in ieder geval met haar zou kunnen praten! Ik wist ook niet wat ik daar van moest verwachten. Misschien wilde ze Jamy wel helemaal niet zien! Wie weet wat er wel iets tussen hen gebeurd? Al leek me dat van niet, anders was Jamy hier niet meteen gekomen! Ik keek eventjes naar Cookie en Buzz, die rond liepen in het appartement. Cookie was al weer bij Lotus op het bed gekropen en Buzz stond naast Jamy, terwijl hij zijn poten tegen de deur aanzette. Het was duidelijk dat zelfs Buzz en Cookie wisten dat er echt iets ergs aan de hand was! Het verbaasde me een beetje dat Lelah de deur open deed en Jamy binnen liet, waardoor Buzz natuurlijk ook snel naar binnen ging. De deur ging echter wel meteen weer dicht en zelfs op slot! Wat er ook aan de hand was, het was behoorlijk erg! Ik richtte me weer op Lotus, die op het bed zat, en knielde voor haar neer. Ik legde mijn handen op haar schouders en wreef er zachtjes overheen. ‘In en uit blijven ademen,’ herhaalde ik de woorden van Jamy, terwijl ik haar aan bleef kijken. ‘Het komt goed, wat er ook aan de hand is. We zijn er voor jullie alle twee.’ Dat moest ze wel weten! Jamy en ik waren hier om hen te helpen! Ik wist niet of we dat ook echt zouden kunnen doen. Misschien wel niet! Misschien was er wel iets ergs aan de hand, iets waar zelfs wij niets aan zouden kunnen veranderen, maar we zouden het altijd proberen! Dat hoorde je gewoon te doen voor iemand, zeker als je van diegene hield! Ik hield van Lotus! Dat had ik al gedaan toen we nog een paar jaar jonger waren geweest, ondanks dat het niet had gemogen. Ik was nog steeds heel erg gek op haar! ‘Weet je zeker dat ik niet iets voor je kan doen? Wil je echt geen eten of drinken? Moet ik misschien nog iemand anders laten weten dat je hier bent?’ Haar ouders, misschien wel Cameron? Die twee waren, gelukkig, weer goede vrienden. Ze gingen weer met elkaar om zoals ik het gewend was van hen en daar was ik blij mee, want Lotus verdiende wel een goede vriend in haar leven. Daarnaast had ik gezien hoe die twee met elkaar om waren gegaan op school en toen had ik ook wel kunnen zien dat het echt goed zat tussen die twee. Ik vond het niet erg dat hij nu haar ex was. Ze waren gewoon vrienden en Cameron had ook een vriendin? Hij gaf echter nog wel veel om Lotus en misschien wilde ze hem daarom ook hier hebben? Ik probeerde ook maar een beetje te gokken wat ik nu moest doen, want er kon van alles aan de hand zijn en zonder die informatie was het heel erg lastig om precies te weten hoe ik hier mee om moest gaan. Lotus vertelde me immers helemaal niks! Ik hoopte dat Jamy verder kwam.  

Lotus.
Ik was ergens wel blij dat Jamy er was. Door hem concentreerde ik me wel goed op mijn ademhaling, maar natuurlijk wist hij ook wel hoe hij hier mee om moest gaan, die jongen werd dokter! Niet dat dat op het moment zo handig was om te bedenken, het boeide helemaal niets! Het was wel handig om weer normaal te kunnen ademen. Ik luisterde naar hem en deed echt zo goed mogelijk wat hij zei. Inademen en weer uit! Jamy ging echter al veel te snel weer weg! Hij wilde naar Lelah, dat snapte ik ook wel, maar juist nu het beter ging met het ademen, wilde ik dat hij hier ook bleef! Totdat ik echt weer normaal kon ademen. Het voelde wel echt als een opluchting. Normaal adem kunnen halen was zoiets normaals, maar net was het gewoon even niet gelukt. Gelukkig was Brayan er al snel weer en kon ik me concertrenen op zijn woorden. Hij zei precies hetzelfde wat Jamy had gezegd, maar bij hem klonk het heel anders. Bij Jamy had het meer een beetje als een bevel geklonken, wat ik ook wel begrepen want hij had gevonden dat ik normaal moest ademen. Bij Brayan klonk het gewoon heel lief? Ik vond het ook wel fijn dat hij nu weer bij me zat. Ik schudde mijn hoofd, het kwam niet goed. Het maakte me niets uit wat hij zei! Hij kon het wel beleven, maar dat ging het niet! Hij zou me misschien wel haten voor wat ik had gedaan. "Nee!" Het kwam er misschien heel erg geschrokken uit, boos of wat dan ook. Maar ik wilde niet dat er nog meer mensen waren. Ik wilde bij Brayan zijn, maar niet bij iemand anders. Helemaal niet mijn moeder of wat dan ook. Mijn moeder wist ongeveer wel hoe dit moest voelen, maar dat van haar was heel erg anders geweest. Ze had niet iemand uit het raam geduwd! Ze was er toevallig geweest toen er iemand was overleden. Ik had er echt voor gezorgd dat iemand uit het raam was gevallen, ik had hem het duwtje gegeven. Ik kroop zo goed mogelijk tegen Brayan aan. Hij zou het vast vreemd vinden dat ik hier zo zat en dat hij er helemaal niets van snapte. Ik deed heel erg raar en dat wist ik maar al te goed. Hoe moest ik dit vertellen! Ik moest het hem vertellen, maar hoe? Ik had echt geen idee! Dit was zo dubbel allemaal. Ik voelde hoe ik vanzelf weer meer moeite kreeg met ademen! Eng! Het heel erg eng. "Ik heb iets heel ergs gedaan!" Mijn stem piepte! Het kwam er zo vreemd uit, maar ik had het gezegd! Ik had gezegd dat ik iets ergs had gedaan. Brayan mocht nu zelf bepalen of hij het wilde weten of niet. Natuurlijk wilde je het weten als iemand zoiets riep, maar hij mocht het zelf bepalen. Het kon ook best dat hij er helemaal geen behoefte aan had? Dat hij ineens besloot dat het helemaal niets uitmaakte, want dat leek me niet dat dat ging gebeuren. Ik voelde hoe Cookie bij me op de schoot was gaan liggen, met haar kopje. Het was toch ook echt wel een schatje. Dat soort dingen konden honden echt goed aanvoelen en dat vond ik echt bijzonder. Haar zou het echt niet uitmaken wat ik had gedaan, ze bleef wel bij me liggen, wat er ook ging gebeuren. De liefde van de honden was echt heel erg bijzonder, het zou altijd blijven, wat je ook deed. Tenzij je het beestje pijn deed, maar dat wilde ik ook helemaal niet! Dieren moest je niet pijn doen! Zelfs niet voor zoiets als kleding!

Jamy.
Dit was toch raar? Wat was er in godsnaam aan de hand dat Lotus zo overstuur was dat ze niet eens meer wist hoe ze op een goede manier moest ademen, dat was toch heel erg raar? Ik wilde weten wat er aan de hand was, maar dat was op het moment niet het belangrijkste. Lotus moest weer normaal adem halen en ik wilde weten hoe Lelah er aan toe was. Dat was het enige wat ik op het moment belangrijk vond. Natuurlijk wilde ik ook wel weten wat er precies aan de hand was, maar dat kwam uiteindelijk vanzelf wel! Ik ging het ook niet dwingen, dat soort dingen moesten gewoon vanzelf komen en ik hoopte dat het ook echt opheldering zou geven. Ik wist niet hoe Lelah er aan toe was, maar normaal was er iets aan de hand was begon te ratelen en als ze daar eenmaal mee begon dan begreep ik er soms niet eens meer wat van. Dan kwam er woord naar woord, zin naar zin uit haar mond en had ik geen idee meer wat ze allemaal zei. Ik wist niet hoe ze het voor elkaar kreeg, maar soms was het dan echt een hele grote woordenbrij! Misschien was Lelah er ook helemaal niet zo slecht aan toe als Lelah. Al leek me dat niet zo, ze had zich immers opgesloten in de badkamer! Wie sloot zich op in de badkamer? Dat deed je echt niet zomaar! Ik hoefde uiteindelijk niet heel erg lang voor de badkamerdeur te wachten. Lelah deed hem gelukkig open, waardoor ik naar binnen kon lopen. Natuurlijk vond Buzz het ook leuk om naar binnen te lopen. Buzz was gek op Lelah en hij kon vast ook wel merken dat er iets aan de hand was. Ik liep naar Lelah toe en sloeg mijn armen om haar heen en trok haar dicht tegen me aan. Gelukkig had zij geen last van haar ademhaling! Maar ze zat wel heel erg wit, te wit, lijkbleek! Ik nam haar voorzichtig mee naar de wc-pot waar ze zo te zien net ook al op had gezeten en zette haar daar voorzichtig op, vervolgens ging ik door mijn knieën heen, zodat ik haar aan kon kijken. Het was best eng om te zien. Die twee waren allebei zo aangedaan! Dat kon niet goed zijn! Verre van zelfs! Ik vond het heel erg om te zien! Ik wist ook echt niet wat ik er aan moest doen, maar ik wilde er nu gewoon eerst voor zorgen dat Lelah zich iets beter voelde. Ik pakte haar hand vast en streek er zachtjes met mijn duim over heen. "Wil je iets te eten hebben? Misschien iets het goed om iets zoets te eten." Eigenlijk wilde ik het niet eens vragen. Ik wist dat het goed was om te doen, ze moest nu gewoon iets van suiker naar binnen krijgen. Als je zo bleek zag, moest er gewoon iets niet helemaal goed zijn in je lichaam. Ik wilde niet dat ze zo ineens flauw zou vallen omdat ze te weinig suiker in haar bloed had! Daar leek het namelijk wel op. Buzz leek zich er ook mee willen te bemoeien, hij was dichtbij ons gekomen en had zijn kop al tegen de been van Lelah gelegd. Ik voelde zijn tong even over onze handen heen gaan. Ik vond het normaal echt vies als hij likte, dat hoorde een hond niet te doen! Helemaal niet in je gezicht! Al was dit wel weer heel erg lief. Hij bedoelde het goed! En op het moment was het niet belangrijk om hem op zijn plaats te zetten, het was veel belangrijker dat het beter ging met Lelah. Dat ze me uiteindelijk vertelde wat er precies aan de hand was.  

Lelah.

Ik had Jamy ook buiten kunnen laten staan, maar daar had ik helemaal niets aan gehad! Dan was hij daar gebleven en had hij net zo lang geprobeerd om wel naar binnen te komen, omdat hij wilde weten wat er aan de hand was. Hij zou dan niet opgeven en normaal was dat heel erg goed aan hem, maar op dit moment was het ergens niet goed! Dan zou ik het namelijk aan hem moeten vertellen en dan zou hij er ook in meegetrokken worden. Dat wilde ik niet! Ik wilde niet dat ze hem ook nog eens op zouden pakken. Jamy hoorde namelijk al helemaal niet in de gevangenis. Hij zou het ook niet overleven daar! Ik zag zijn bezorgde blik, al leek hij duidelijk ook geschrokken om wat hij aantrof. Ik wist dat ik er niet uit zag, natuurlijk zag ik er niet uit! Ik had net een lijk gezien en ik had ook gezien hoe het een lijk was geworden! Wat verwachtte je dan?! Dat ik hier vrolijk rond stond te springen en het naar mijn zin had, omdat Devon dood was? Natuurlijk niet! Ik voelde zijn armen voor even om me heen, maar hij trok me al snel weer mee naar de wc-pot, waar hij me opzette. Iets waar ik net ook al een tijdje op had gezeten en er was ook niet echt iets anders om op te zitten, dus ik liet het maar zo. Ik sloeg mijn ogen neer en keek naar zijn handen, die eerst nog op mijn knieën lagen. Vervolgens pakte hij mijn handen vast en ik kneep er zachtjes in, terwijl ik mijn hoofd schudde. ‘Nee, dat hoeft niet…’ Wat had ik nou aan suiker op dit moment?! Ik had echt geen last van een lage bloeddruk! Ik had last van het beeld dat ik in mijn hoofd had, van wat er het afgelopen uur was gebeurd en van wat er nog zou kunnen gebeuren! Daar ging een suikerklontje of wat dan ook echt niet bij helpen! Jamy kon misschien dingen oplossen van het lichaam, maar dit was mentaal en dat was echt een heel ander verhaal! Dit zou hij niet weg kunnen halen met een simpel receptje, of een paar oefeningen. Dit ging om een dood persoon, iemand die dood was door Lotus haar toedoen en ergens ook door mij! Want Lotus had hem alleen maar weggeduwd omdat ik iets niet had gewild! Ik keek naar Buzz, wie zijn hoofd op mijn been had gelegd en langs onze handen likte. Ergens was het lief dat hij merkte dat er iets aan de hand was, maar op dit moment kon die hond er ook weinig aan doen? Waarschijnlijk was Jamy met hem aan het lopen geweest, of iets in die richting. Ik wist het ook niet! Het kon best dat hij Cookie en Buzz tegelijk uit had gelaten, dan was Cookie hier vast ook ergens. Niet dat het iets uitmaakte! Die honden konden me op dit moment echt gestolen worden! Ik zuchtte en legde mijn hoofd tegen zijn schouder aan. ‘Er is iets heel ergs gebeurd…’ zei ik zachtjes. Er was echt iets heel ergs gebeurd. Ik slikte en kneep mijn ogen dicht. ‘Ik kan het alleen niet vertellen, want als ik het vertel dan betekend dat dat er nog iemand van dit alles weet en dat is goed. Totaal niet goed! Hoe meer mensen het weten, hoe meer mensen er gevaar lopen en dat wil ik niet!’ Ik wilde niet dat Jamy gevaar zou lopen! Devon had hem heus wel gekend, hij had heus wel geweten dat hij de broer van Lotus was en mijn vriend, hij had het alleen nooit gezegd! Als Devon het wist, wisten zijn vrienden het ook en dat betekende dat ze makkelijk achter Jamy aan zouden kunnen gaan! Misschien zouden ze dat ook wel doen? Je wist het maar nooit! Het was gewoon zo dat ik beter niks tegen hem kon zeggen!

Brayan.

Het kon zo zijn dat ze nog iemand anders nodig had? Ik wist het ook niet! Lotus had nou niet hele goede relaties met heel erg veel mensen! Heel veel mensen wisten wel wie ze was, maar ik wist ook dat het anders was dan echt vrienden met iemand zijn! Ik had het al gezien op haar oude school. Er waren altijd meisjes geweest die het over Lotus hadden gehad. Soms positief, maar vaker negatief. Ze had nou niet echt de beste reputatie gehad, maar dat soort dingen zouden ze natuurlijk nooit in haar gezicht durven zeggen! Er waren ook vaak genoeg jongens geweest die het over Lotus hadden gehad, maar dat had ik minder goed kunnen hebben! Op dat soort momenten had ik dan ook meteen begrepen waarom het verboden was voor leraren om iets te hebben met een leerlinge, want ik had het verschrikkelijk gevonden om te moeten luisteren naar een paar jongens die het over Lotus hadden gehad, terwijl ze mijn vriendin was geweest! Ik had er toen niets aan kunnen doen, want dat was natuurlijk vreemd geweest. Al had ik vaak wel een andere manier gevonden om die jongens een beetje dwars te zitten. Het kwam er op neer dat een hoop mensen haar wel kenden, maar dat Lotus nou niet echt de grootste vriendengroep had. Dat was niet erg? Normaal kon Lelah er voor haar zijn, maar Lelah zat nu in de badkamer en daarom wilde ik ook iemand anders voor haar bellen! Haar moeder, misschien wel haar vader? Ze had nu best een goede relatie met die twee! Al leek ze ook heel erg veel op haar moeder, dus misschien was het wel niet zo handig! Jamy was hier nu, maar hij was nu al bij Lelah en misschien had Lotus ook wel iemand nodig? Al leek ze daar zelf heel anders over te denken. Ze wilde niet dat er nog iemand anders kwam! ‘Dan bel ik niemand,’ beloofde ik haar, want dat was wat ze wilde en op dit moment ging het daar toch wel een beetje om! Anders zou ze me nooit vertellen wat er aan de hand was! Ik hield mijn armen goed om haar heen en aaide over haar rug. Ze was in ieder geval al iets rustiger dan net, haar ademhaling was weer wat gezakt en daar was ik vooral heel erg blij mee. Cookie was bij ons komen zitten en had haar kopje bij Lotus op schoot gelegd, wat toch wel lief was. Ze wilde er voor haar baasje zijn en volgens mij vond Lotus het ook wel fijn om haar er zo bij te hebben? ‘Denk je dat je me straks kan vertellen wat er is gebeurd? Of in ieder geval een klein deel daarvan?’ Ik wilde haar nergens toe dwingen, ik wilde niet dat ze dacht dat ze iets moest vertellen, maar ik wilde wel weten wat er allemaal aan de hand was, zeker omdat dit gewoon niet te volgen was! Er was echt iets aan de hand, anders zou Lotus hier niet zo zitten en dan zou Lelah ook niet in de badkamer zitten! Jamy was er nu dan wel bij en ik probeerde er toch een beetje naar te luisteren, maar volgens mij praatte Lelah heel erg zacht. Ik kon er in ieder geval niets uit opmaken! Dus ik zou het moeten doen met Lotus, als ze me al iets zou willen vertellen. Als ze dat niet wilde, dan was dat ook wel goed, maar ik had toch liever dat ze het me zou vertellen. Anders zou ik haar ook niet kunnen helpen! Al betwijfelde ik wel of het iets was waarmee ik zou kunnen helpen. Misschien kon dat wel niet! Dan zou ik ook niet weten wat ik zou moeten doen, al wist ik dat nu ook niet echt. Het was gewoon een hele vreemde situatie en ik probeerde er maar voor Lotus te zijn. 

Lotus.
Ik wilde niet dat Brayan me nooit meer aan wilde kijken, iets wat best wel kon gaan gebeuren als hij wist dat ik iemand had vermoord. Als hij me zoiets vertelde, wist ik niet eens wat ik moest doen. Waarschijnlijk zou ik hem niet eens geloven. Zo was Brayan helemaal niet, hij kon niemand kwaad doen, helemaal niet op die manier. Boksen was iets heel anders dan je woede op een andere manier af te reageren. Het was niet zo dat Brayan het boksen gebruikte om iemand te kunnen verslaan, hij deed het echt om zijn plezier. Zoiets zou nooit kunnen gebeuren bij hem, zelfs niet per ongeluk! Ik snapte niet eens waarom het wel bij mij was gebeurd, dit hoorde echt niet te gebeuren! Het was gebeurd, nu was het wel duidelijk dat ik niet meer wakker zou worden uit deze vreselijke nachtmerrie! Ik moest hier in blijven leven en accepteren wat ik had gedaan. Het drukte echt zo zwaar op mijn borstkas, ook op mijn schouders. Alsof dit de last was waar mensen altijd over praatten als er iets aan de hand was. Nu ging het alleen niet opluchten als ik er overpraatte. Die last zou niet zomaar van mijn schouders afvallen. Als Brayan het eenmaal wist was het misschien zelf zo dat hij me nooit meer wilde zien. Daar gaf ik hem echt gelijk in! Niemand hoorde bij een moordenaar in de buurt te zijn! Als mensen dit wisten, dan konden er voor hem ook vreselijke dingen gebeuren? Misschien dat hij zelfs zijn baan kwijt kon raken! School en de kinderen daar betekenden heel erg veel van hem. Hij had er veel voor moeten werken, maar hij had er mogen blijven! Ik wilde het niet op mijn geweten hebben dat hij daar niet meer mocht komen dat hij samen met mij was. Er kon zoveel gebeuren als dit eenmaal uitkwam! Mensen wisten wie Lelah en ik waren. Een rechtszaak zou alleen al betekenen dat we in de aandacht kwamen. Moest je je voorstellen wat er gebeurde als we op werden gepakt en daar foto’s van werden gemaakt! Ik wilde er niet eens aan denken! Maar die rot dingen zouden de hele wereld over gaan! Mensen zouden praten, wat ze ook wilden. Ik had al niet de beste reputatie en die zou daardoor echt niet beter worden! Ik legde mijn hand op het kopje van Cookie en kriebelde een beetje aan haar oren. Het was geruststellend om haar hier te hebben, het maakte niets uit voor haar wat er was gebeurd, ze hield toch wel van me. Ze zou altijd van me blijven houden, iets minder als ik haar een keer niets lekkers gaf, maar dat kreeg ze wel! Ik keek naar Brayan, die natuurlijk wilde weten wat er aan de hand was. Hem vertellen dat ik iets ergs had gedaan maakte ook niet veel uit. Daar werd helemaal niets door duidelijk! Misschien alleen maar nieuwsgieriger. Hoe moest ik hem een deel vertellen. Er was maar één ding wat ik hem echt moest vertellen, maar hoe kon ik dat doen zonder dat hij boos werd? Dat hij me hier weg wilde hebben! Waarschijnlijk niet. Ik keek van hem weg, zodat ik hem in ieder geval niet aan hoefde te kijken als ik het hem vertelde. "Ik heb iemand vermoord." Mompelde ik zo zachtjes mogelijk. Dit was ook echt de beste manier om het te zeggen. Geweldig Lotus. Perfect gewoon. Zoiets zei je toch niet?! Stomme idioot! "Het was niet mijn bedoeling echt niet! Er is zoveel gebeurd en dit klinkt zo slecht, maar zit zoveel aan het verhaal, maar daar komt het op neer!" Ik klemde mijn armen om Brayan heen, zodat hij in ieder geval niet van me weg kon lopen. Ondanks dat hij veel sterken was en het eigenlijk gewoon onzin was. "Ik kan mezelf dit echt nooit vergeven. Ik ben zo ziek van mezelf!"

Jamy.
Ik was nu in ieder geval in dezelfde ruimte als Lelah en ik kon er voor zorgen dat het goed bleef gaan met haar. Ik snapte voor geen meter wat er aan de hand was. Ik kon op het moment ook alleen maar even denken aan de medische kennis die ik had. Ze zag heel erg bleek, dus er was iets echt niet goed. Zitten was dan beter en in mijn ogen moest ze dan toch echt iets van suiker binnen krijgen. Het liefst iets van cola, want daar zat heel erg veel in en het kon ook best wel snel werken. Lelah vertelde echter dat het niet nodig was. Ik wist niet zo zeker of ik haar wel moest geloven. Ik wist op het moment echt niet! Misschien was er iets gebeurd en was ze zo geschrokken dat daardoor haar bloedsuiker lager was geworden. Ik wist het echt niet. Hadden ze een auto-ongeluk gehad of zoiets? Het kon best, er kon van alles zijn gebeurd! Echt alles! Ik kon zelf wel alles gaan verzinnen, maar ik wist niet wat het was als Lelah me het niet vertelde! Ik wilde haar ook niet dwingen om het te vertellen, maar zo was het heel erg moeilijk om te bepalen wat ik moest doen! Wat ik überhaupt kon doen! Ik wist het niet en dat maakte me wel een beetje gek, maar ik wilde dat niet naar boven laten komen. Dit ging niet om mij, om wat ik voelde, maar dit ging echt om Lelah! Ik was hier nu voor haar en ik ging haar zo goed mogelijk helpen. Al ging mijn gemoedstoestand niet echt omhoog nadat Lelah me had verteld dat er iets heel ergs was gebeurd. Wat was er gebeurd?! Wat voor ergs?! Hier kon ik ook niet rustig van worden, maar dat moest ik wel! Dat was beter voor haar, dan kon zij ook rustig vertellen. Als ik nu als een idioot hier zou gaan zitten en aan zou dringen wat voor ergs dat dan wel niet was, dan zou zij ook steeds verder in een holletje kruipen en kreeg ik het nooit te weten. Ik hield haar handen zo goed mogelijk vast en gaf er een bemoedigend kneepje in. Lelah begon echter net te ratelen terwijl ik wilde vragen wat er precies was gebeurd. Ze kon me niet vertellen wat er aan de hand was? Want ik mocht het niet weten en dat was niet goed? Zoiets begreep ik er van. Het was een grote woordenbrij, zoals ik van Lelah gewend was als er iets aan de hand met haar was. Op sommige momenten was het schattig als ze zo aan het ratelen maar op momenten zoals deze was het behoorlijk eng om haar zo bezig te horen. Ze maakte zich ergens duidelijk zorgen om en ze wilde mij er buiten laten, want anders was het niet goed?! Ik mocht het niet weten, maar nu wilde ik het juist weten, zodat ik haar kon helpen! "Wat er ook is gebeurd. Je kunt het mij vertellen. Ik snap dat je dat niet wil, omdat je denkt dat er dan iets heel ergs gebeurd, maar ik houd mijn mond? Het maakt niets uit wat er is, echt niet." Ik streek met mijn duim over de rug van haar hand en keek haar zo goed mogelijk aan. "Je kent me Lé. Ik vertel geen dingen door. Dat terwijl we toch heel veel van elkaar gewend zijn." Er waren wel eens dingen gebeurd vroeger die niemand had mogen weten. Toch had ik ze wel aan Lelah verteld en zij aan mij. We hadden er onze geheimpjes van gemaakt? Nu ging het niet meer om geheimpjes, daar waren we te oud over, maar als er iets was waarvan ze niet wilde dat ik het door vertelden dan hield ik heel erg netjes mijn mond. Het maakte niets uit wat er was, echt niet! 

Lelah.

Hij begreep het gewoon niet! Het ging er niet om dat hij het door zou vertellen, ik wist ook wel dat Jamy geheimen kon bewaren! Dat had hij altijd al gedaan en het was ook nog eens iets wat hij als een dokter zou moeten kunnen, maar dat was helemaal niet waar ik me zorgen over maakte! Het ging me er juist om dat hij het te weten zou komen, want dat zou dan beteken dat de vrienden van Devon er hoe dan ook achter zouden komen en dan zouden ze Jamy ook in de problemen brengen! Daar was ik bang voor! Het maakte me echt niet uit dat hij dit geheim zou kunnen houden, al zou hij dat toch niet doen. We hadden het hier wel over Jamy! Hij was gewoon iemand die zich graag aan de regeltjes hield en we hadden het hier wel over een moord! Een moord hield je niet geheim. Tenminste, Jamy zou het niet geheim houden! Misschien ook wel, maar er zou hoe dan ook iemand achter komen en dat was gewoonweg niet de bedoeling! Ik wist dat ik er nu niet onderuit zou komen, maar ik kon het in ieder geval proberen? ‘Je snapt het niet! Ik weet dat je het niet door gaat vertellen, daar gaat het ook helemaal niet om. Het gaat er om dat jij het te weten komt en wat je er over denkt!’ Daar ging het om! Dat hij me misschien niet meer aan wilde kijken, of dat hij Lotus niet eens meer in de buurt wilde hebben! Hij zou van alles kunnen denken en ergens gaf ik hem ook groot gelijk, het was ook niet echt iets waar je normaal over zou kunnen praten! Ergens moest dit gewoon naar de politie, of in ieder geval naar iemand! Ik wist het gewoon niet meer en dat Jamy hier nu voor me zat, maakte het niet heel erg makkelijk! Hij wilde het graag weten en hij wilde me helpen, zo was hij gewoon. Hij zou me hier echt niet mee kunnen helpen! ‘Lotus had wat problemen met Devon… Je weet wel, die gast waar ze van de zomer heen ging. Hij bleef haar maar lastigvallen met dingen en ik wilde haar helpen, echt alleen maar helpen! Dus ik ging met haar mee naar hem toe en hij maakte vanaf het begin al duidelijk dat hij meer wilde dan dat ik daar op de bank zat e-en…’ Nu moest ik ook nog eens vertellen dat ik Jamy had bedrogen, met Devon! Iemand die nu gewoon dood was! Ik slikte en liet me tegen Jamy aanvallen! ‘Het bleef maar bij een paar zoenen ik voelde me zó schuldig, maar ik moest wel! Anders zou alles door de mand vallen en vandaag.. Lotus en ik gingen er heen en dit keer kwam ik er niet met een paar zoenen van af, maar ik trok het gewoon niet meer! Ik wilde het echt niet, maar het lukte me niet om hem weg te duwen en toen deed Lotus dat…’ Ik wist niet of Jamy hier nog iets van snapte, maar dit was wat er was gebeurd! Daarom was ik zo overstuur! ‘Hij struikelde, of viel… Ik weet niet wat er gebeurde, maar hij raakte het raam en hij viel er zo doorheen. Hij is dood, Jamy!’ Devon was dood! Hij was echt dood en dat was onze schuld! Lotus had hem geduwd, maar dat had ze gedaan omdat ze mij had willen beschermen, dus het was ook gewoon mijn schuld! Dit was echt verschrikkelijk! Ik sloeg mijn armen beter om Jamy heen en begroef mijn gezicht goed in zijn hals. Ik hoopte echt dat hij nu niet meteen weg zou gaan, of de politie zou bellen. Ik wist dat dit verschrikkelijk klonk, dat was het ook, maar ik had net alles er uit gegooid! Dan kon hij toch ook niet weg gaan en me alleen laten?!

Brayan.

Dit was echt niet meer een bijwerking van de drugs, dat kon gewoon niet! Lotus was zo overstuur door alles en Lelah ook! Die had zichzelf opgesloten in een badkamer! Ze had niet eens een antwoord gegeven toen ik haar wat had gevraagd! Ik hoopte dat Jamy wat meer uit haar zou krijgen, dat ze in ieder geval met elkaar zouden praten. Dat hoopte ik ook voor mij en Lotus! Er was echt iets aan de hand en ik wilde er voor haar zijn, maar dat kon niet als ik niet wist wat er aan de hand was! Ik kon haar wel blijven knuffelen en haar blijven vertellen dat het allemaal goed zou komen, maar uiteindelijk had zij daar niks aan en ik nog minder! Ze moest gewoon met een verhaal komen en ik hoopte dat ze dat ook echt zou doen! Ze wist dat ze me kon vertrouwen, dat ik er altijd voor haar was, wat er ook aan de hand was! We zaten in een relatie samen en dat betekende dat haar problemen ook een beetje die van mij waren. Dat kwam er dan gewoon bij! Je kon het namelijk ook weer samen oplossen! Daar hoopte ik in ieder geval wel op! Daarom probeerde ik Lotus echt te kalmeren, door haar goed vast te blijven houden en haar iets gerust te stellen, maar ik had geen idee of het ook echt werkte. Ik had haar nog nooit zo overstuur gezien? Dus wat er ook aan de hand was, het moest iets zijn wat echt heel erg was! Anders zou ze zich nooit zo gedragen! Als het iets was wat ze wel op kon lossen, had ze het waarschijnlijk niet eens gezegd! Ik slikte toen ik haar hoorde zeggen dat ze iemand had vermoord en ik wilde bijna vragen of ze weer aan de drugs had gezeten. Ze had niemand vermoord! Het was Lotus! Ze kon misschien heel boos worden en ook heel wat woorden gebruiken om dat duidelijk te maken, maar ze kon niet iemand vermoorden? Er kwamen echter nog veel meer woorden uit en daardoor leek het haast alsof ze heel serieus was. Alsof ze echt iemand had vermoord! Er zat blijkbaar nog een groter verhaal achter, maar ze had iemand vermoord. Ze meende het echt! Ik wist ook niet wat ik nu moest zeggen. Wat zei je op dit soort momenten?! Er was gewoon geen reactie voor! ‘Kun je me het hele verhaal vertellen?’ vroeg ik zachtjes. Ze zei dat er een heel verhaal bij had gezeten en dat wilde ik dan ook horen! Misschien maakte ze het allemaal wel erger dan dat het leek? Ik wist niet wat ze er überhaupt mee bedoelde! Misschien had ze wel iemand aangereden terwijl ze ergens naar toe had willen gaan, samen met Lelah? Wie weet lag diegene in het ziekenhuis, of was hij ter plekken overleden. Als dat zo was, dan was het vast niet zo bedoeld geweest? Ik wist het niet, ik had daar ook helemaal geen verstand van! Misschien had ze alleen maar iemand aangereden, al was dat natuurlijk ook erg! Ik had echter het gevoel dat het nog veel erger was dan dat! Anders zou Lelah toch ook niet zo overstuur zijn als Lotus? Ik had echt geen idee! Ik zuchtte en hield Lotus goed tegen me aan. ‘Als je me vertelt wat er aan de hand is, dan kunnen we samen kijken wat we kunnen doen. Oké? Je staar er niet alleen voor, echt niet. Ik ga je helpen, wat er ook is gebeurd. Je bent mijn vriendin en dat blijf je ook.’ Het was verschrikkelijk als ze een ongeluk had veroorzaakt, maar ik kon haar daar moeilijk op aan kijken? Dat soort dingen konden gebeuren! Het was misschien wel heel erg, maar het kon gebeuren en Lotus had ook iemand nodig die haar een beetje zou helpen? Anders zou het echt veel te snel mis gaan!

Lotus.
Eigenlijk mocht ik Brayan hier helemaal niet in meetrekken, maar ik kon helemaal niets anders dan dit? Ik wilde dit kwijt en er was maar één iemand aan wie ik dit kwijt kon en dat was hij. Misschien Brayan en Cameron, maar dat was iets heel erg anders. Brayan en ik hadden ondertussen wel echt een hele band gekregen die niet zomaar verbroken kon worden. Hij was mijn vriend en het zou raar zijn als ik het aan iemand vertelde, maar hij niet diegene was. Daarbij was hij wel iets ouder en nam hij eigenlijk altijd wel de tijd om ergens over na te denken. Iets wat misschien niet zo snel met leeftijd te maken hoefde te hebben, misschien lag overhaaste beslissingen of snel conclusies trekken wel echt iets voor mij? Als iemand dit ineens tegen mij zou zeggen, zou ik me echt doodschrikken. Het kwam toch ook raar over? Zeggen dat je iemand had vermoord, maar daar kwam het uiteindelijk wel op neer! Het was niet mijn bedoeling geweest, echt niet! Ik had nooit de intentie gehad om iemand te doden en misschien viel het dan niet onder vermoorden, maar het was wel hoe ik me voelde! Nu wilde Brayan het hele verhaal weten, het hele verhaal was lang! Echt heel erg lang! En ik wist niet precies wat ik wel moest vertellen. Eigenlijk vanaf het begin, want dan legde ik ook uit wat er met de drugs aan de hand was en alles wat daar aan vast had gezeten. Onze ruzie en dat soort dingen. Maar daardoor zou ik alleen nog maar meer ergere verhalen naar bovenhalen waardoor Brayan helemaal een hekel aan me kon krijgen. "D-devon." mompelde ik. Ik had zijn naam wel eens gezegd volgens mij. "De jongen met wie dingen deed voordat ik jou weer tegen kwam?" maakte ik hem toch nog even duidelijk. Ik moest even heel erg diep ademhalen. Het was vreselijk om er aan te denken wat er allemaal was gebeurd de laatste uur, maar ook de tijd daarvoor! "Een tijdje geleden kwam met foto’s." mompelde ik. "Het komt er op neer dat ik dingen voor hem moest doen en dat ik Lelah daar in mee heb getrokken. Of nou Lelah is er zelf een beetje ingesprongen." Ik kneep in de arm van Brayan, die ik goed vast nam en haalde weer even diep ademen. Een paar keer in en uit, wat moeilijk was, want ik raakte best wel weer overstuur, maar ik moest normaal kunnen praten! "We waren vandaag bij hem en hij raakte Lelah aan op een manier die ze niet wilde…" Ik haalde mijn schouders even op, ik wilde er niet onverschillig over doen, maar uiteindelijk had ik dit wel gedaan om Lelah te helpen. "Ik kon het niet aanzien, Lelah wilde echt niet, dus toen heb ik hem van haar afgetrokken." Nu moest ik het echt vertellen! Al wist hij al wel wat er was gebeurd, het maakte het niet heel erg veel makkelijker! "Ik weet niet h-hoe maar door mijn duw is hij waarschijnlijk gestruikeld. Hij is door een het raam gevallen Brayan! Hij is door mij door een raam heen gevallen en nu is hij dood! Ik heb hem vermoord!" Misschien moest ik iets op mijn stem letten, maar dat ging niet. Ik kon me nu echt niet meer inhouden. Dit was te erg! Ik had iemand vermoord!  Ik snapte het als Brayan me nu nooit meer wilde zien, maar ik hoopte dat hij zich hield aan zijn woorden. Dat ik hier niet alleen voor stond en dat hij me zou helpen! Dat ik zijn vriendin bleef, wat er ook was gebeurd. Ik wilde hem niet kwijt! Ik had hem de afgelopen week al gemist omdat het niet goed tussen ons was geboterd, maar dat kon ik nu ook uitleggen! Daar was hij vast niet heel erg blij mee.

Jamy.
Ik zou nooit anders over Lelah kunnen denken wat er ook was gebeurd? Ik wist hoe ze was! Ik kende haar al heel haar leven, wat betekende dat ik ongeveer wel wist hoe ze in elkaar zat. Bijna helemaal wel. Er waren altijd dingen die veranderen en die ik dan weer van haar kon leren, maar zo erg was dat niet. Iedereen veranderde en andere mensen moesten daar maar mee leren om te gaan. Het ging uiteindelijk om dat een persoon zich fijn voelde hoe hij was. Dit ging echt niet om een verandering in het gedrag van Lelah wat ik niet begreep en het maakte me niets uit wat ze precies had gedaan, als ik het maar wist. En dat ik haar er mee kon helpen! Ik hield mijn mond wel tegen andere mensen. Gelukkig leek Lelah ook te weten dat het beter was om het me wel te vertellen, want ze begon al snel te vertellen. Ik moest even nadenken wie Devon was. Ik had hem echt nooit gezien, maar jammer genoeg had ik genoeg verhalen gehoord. Die jongen was niet iemand die je graag in je buurt wilde hebben! Echt niet! Volgens mij had die jongen echt helemaal niets goed in zijn zinnen. Dat was in ieder geval wat ik er van had gehoord. Hij had Lotus een beetje op een verkeerd spoor gebracht waardoor ze heel erg was gaan feesten –meer dan ze normaal deed- en ze op sommige momenten echt niet meer zichzelf was geweest. Ze had problemen met hem en dat was niet goed! Helemaal niet goed, met dat soort types wilde je geen problemen hebben. Lelah had Lotus willen helpen maar dat was duidelijk niet zo heel erg goed gegaan. Iets wat ik echt vervelend vond om te horen! Hij had haar aangeraakt, op manier waarop ze niet eens had gewild! Dat was echt heel erg. Het maakte niets uit wat zij had gedaan, want hij had haar gezoend! Terwijl ze dat niet had gewild! Ze had echter wel gemoed! Hij had haar heel erg goed duidelijk gemaakt dat ze het had gemoeten. Ze was gewoon misbruikt door die jongen. Ook al ging het maar om een paar zoenen, het was tegen haar wil in geweest en alles wat tegen de wil in ging van iemand, was misbruik in mijn ogen! Ik nam Lelah zo goed mogelijk in mijn armen. Ik kon haar niets kwalijk nemen voor die zoenen? Ze had het niet gewild, waarschijnlijk had ze zich vreselijk gevoeld als ze daar met hem moeten zitten! Hij had het ook nog eens verder willen hebben, veel verder! Dat was echt heel erg! Lotus had het tegen willen houden, dat was wat ik er van begreep en wat er daarna was gebeurd was het heel erg vaag, tot het hele dood gebeuren, dat was echt heel erg duidelijk. Die jongen was dood. Devon was dood! Dit was zo dubbel, want in de paar minuten dat Lelah aan het woord was geweest had ik echt een hekel gehad aan die jongen. Had ik er voor willen zorgen dat hij dood neer zou vallen, alleen maar omdat hij meiden aan had geraakt op manieren die ze niet hadden gewild. Maar hij was echt dood! Dat hoorde nou ook weer niet! Ik wist niet hoe ik hier op moest reageren. Ik ging op de vloer zitten, omdat Lelah ook van de wc-pot af was gekomen en trok haar zo goed mogelijk op mijn schoot. Ik streek zachtjes met mijn hand over haar rug terwijl ik de vingers van de andere verstrengelde in haar haar. "Ik vind het echt vreselijk dat je dat mee hebt moeten maken." Ergens deed het wel pijn dat ze me hier niet eerder over had verteld, maar het ging niet om mij? Dit ging om Lelah en wat ze mee had moeten maken! Iets vreselijks! Ze was gewoon misbruikt. 

Lelah.

Het was er nu uit. Ik had alles aan Jamy verteld en ik wist niet wat ik moest verwachten. Ik wilde dat hij bij me bleef, dat hij me rustig zou maken en dat we samen naar een oplossing zouden zoeken, al kon hij dat nu vast ook niet voor me doen? Ik wilde in ieder geval dat hij hier zou blijven en daardoor klemde ik mijn armen zo stevig mogelijk om hem heen. Hij mocht gewoon niet weg gaan, want nadat ik dit had verteld, wilde ik echt niet alleen zijn! Ik wist niet hoe het met Lotus zat, maar ik kon hier echt niet mee leven en al helemaal niet nu Jamy het ook wist! Ik wist niet hoe ze er achter zouden komen, maar ze zouden er achter kunnen komen en dan zou Jamy ook gevaar kunnen lopen! Dus het liefste liet ik hem helemaal niet meer naar buiten gaan! Iets wat ik hem moeilijk kon verbieden, maar zo voelde ik me toch echt! Ik wilde niet dat er iets met hem zou gebeuren, of met wie dan ook! Ik voelde ons samen op de grond zakken en ik kroop nog dichter tegen Jamy aan, terwijl ik Buzz ook nog ergens bij onze benen voelde, omdat hij duidelijk ook deel uit wilde maken van de grote knuffel. Ik had geen idee of hij snapte wat er aan de hand was, maar ergens was het heel troostend dat hij er bij kwam liggen. Ik keek voorzichtig op naar Jamy, wie zei dat hij het erg voor me vond.  Erg?! Het was verschrikkelijk, het was een nachtmerrie! Erg beschreef nog niet eens een klein deel van mijn gevoelens! ‘Snap je het dan niet?! Lotus heeft iemand vermoord, wij hebben iemand vermoord! Het is onze schuld dat hij dood is!’ Dat was het hele erge hieraan! Ik wist niet wat Jamy er precies van had begrepen en wat hij nu dacht, maar hij moest toch ook wel begrijpen dat dit allemaal door Lotus en mij kwam?! Door mij had Lotus hem weggeduwd en daardoor was hij gevallen, of gestruikeld! Ik wist het niet eens meer! Het was ook allemaal zo snel gebeurd, maar Lotus had me alleen maar willen helpen en dat wist ik ook wel! Ik wist dat ze het niet zo had bedoeld en ik wist ook dat ze net alleen maar naar me had geschreeuwd omdat ze zelf gewoon rustig had willen blijven, anders waren we daar waarschijnlijk nooit weggekomen! En dan kwam er ook nog eens bij kijken dat ik Jamy had bedrogen! Iets waar hij ook geen aandacht aan leek te schenken, maar ik voelde me er heel schuldig over? Het was niet zo dat ik er nee tegen had gezegd! Ik had het misschien niet fijn gevonden, maar ik had Devon wel gezoend! Ik had hem ook het idee gegeven dat er wel meer zou kunnen gebeuren, dus het was ook gewoon mijn eigen schuld! Misschien dat Jamy het niet zo zou zien, maar ik zag het wel zo! Ik had hem niet tegengehouden! Tenminste, niet tijdens de zoenen! Net wel, maar achteraf was het misschien beter geweest om hem gewoon zijn gang te laten gaan. Dan was hij tenminste niet dood geweest! ‘I-ik voel me zo schuldig om alles! We hebben hem daar gewoon laten liggen! Lotus wilde niet dat we iemand zouden bellen, maar ik wilde wel iets doen. Ik wil nog steeds iets doen!’ Als hij daar nog steeds zou liggen, dan hadden we het alleen nog maar erger gemaakt! Zeker als iemand ons ook weg had zien lopen! Want er waren vast wel een paar mensen geweest die ons hadden gezien! Wat zouden die dan wel niet tegen de politie zeggen? Dan zouden we meteen verdacht worden en dat was het meteen zo goed als over voor ons! ‘We zijn gewoon weggerend!’ Ik vond het nog steeds vreselijk! We hadden niet weg moeten rennen!

Brayan.

 Als ik het hele verhaal niet zou krijgen, dan zou ik haar nooit kunnen helpen, wat er ook precies was gebeurd! Misschien dacht ze alleen maar dat ze iemand vermoord had, door de schrik! Ik wist het ook niet! Er was iets gebeurd en ik wilde gewoon weten wat dat iets precies was! Het leek er op dat Lelah haar verhaal aan het doen was bij Jamy, maar ik had geen idee wat er allemaal precies werd gezegd daar! Ik hoorde alleen maar de stem van Lelah, die behoorlijk snel achter elkaar praatte. Daar kon ik dus ook niets uit op maken! Gelukkig leek Lotus te snappen dat ze het hele verhaal moest vertellen en daar begon ze dan ook voorzichtig aan. Het ging over Devon! Jammer genoeg kende ik die naam maar al te goed. Dat was dat joch die haar toen die drugs had gegeven, bij wie ze van de zomer was geweest! Ik had gezworen dat als ik hem ooit tegen was gekomen, dat ik hem wel duidelijk zou maken dat hij niemand op die manier kon behandelen en nu bleek het zo te zijn dat Lotus hem nog veel vaker had gezien! Ik moest mijn best doen om niet gelijk mijn mond open te trekken, aangezien Lotus nog lang niet klaar was met haar verhaal en ik vond dat ik eerst goed naar haar moest luisteren, voordat ik zou oordelen over wat er was gebeurd en bij wie ze was geweest! Daarom bleef ik haar zo goed mogelijk vast houden en probeerde ik haar iets te sussen tijdens het verhaal, terwijl ik luisterde. Blijkbaar had Lotus allemaal dingen voor hem moeten doen en was Lelah daar in meegegaan! Ze was er ingesprongen, had Lotus gezegd. Dat betekende dus dat ze haar beste vriendin had willen helpen en nu zaten ze beide in de problemen! Niet zo’n klein beetje ook! Lotus leek uiteindelijk klaar te zijn met haar verhaal. Ik wist niet of het haar rustiger had gemaakt, maar mij in ieder geval niet! Ik had de woede op voelen komen tijdens het verhaal en ik wist dat ik nu rustig moest zijn, voor Lotus, maar hoe moest ik dat doen als die klootzak aan mijn vriendin had gezeten en ook nog eens aan Lelah?! Hij had haar gechanteerd en hij had duidelijk aan Lelah gezeten op een manier die ze niet had gewild! Hij was dood, maar dat nam zijn slechte daden echt niet weg! Ik probeerde zelf zo rustig mogelijk adem te halen en ik nam het gezicht van Lotus in mijn handen. ‘Lotus, het is niet jouw schuld,’ fluisterde ik zachtjes. ‘Het enige wat jij wilde doen, was Lelah beschermen tegen die klootzak. Ik snap dat je bent geschrokken, dat is niet meer dan logisch, maar het was niet zo dat je hem echt wilde vermoorden? Het was een ongeluk, je wilde Lelah alleen maar helpen. Als je hem niet had geduwd, wat denk je dat er dan gebeurd was?’ Ik wist dat het ergens belachelijk klonk. Er was iemand dood en Lotus was degene die hem had geduwd, maar hoe moest ik dat nou vergelijken met de dingen die Devon had gedaan?! Hij had Lotus gechanteerd met foto’s! Wat voor foto’s het dan ook waren geweest, het was genoeg geweest voor haar om er mee akkoord te gaan en Lelah was er ook nog eens bij betrokken geweest! Hij had zelfs seks met haar willen hebben, iets wat zij niet had gewild! Natuurlijk had die zak niet geluisterd. Als Lotus hem niet aan de kant had geduwd, was hij waarschijnlijk gewoon door gegaan en dan was Lelah misschien nog wel net zo overstuur geweest! Het was allemaal zo dubbel, maar ik wilde Lotus wel beschermen! Ik wilde haar beschermen tegen wat er ook zou komen! ‘Lo, ik denk dat we dit wel aan iemand anders moeten vertellen. Op z’n minst je ouders,’ fluisterde ik zacht. Dat wilde ze vast niet, maar we konden dit niet geheim houden!