Demish schreef:
Hun handen raakten elkaar nog steeds aan. Zelfs nu ze beide een drankje hadden, waar al behoorlijk snel wat drank uit was verdwenen, hadden hun handen elkaar altijd vastgehouden. Het voelde fijn en vertrouwd. Shae wist dat het niet veel betekende, maar voor haar was het toch iets dat ze hem nu vast kon houden. Het betekende namelijk dat hij, ondanks zijn woede, toch hier met haar wilde zitten. Misschien had ze eindelijk eens de goede dingen gezegd.
Aaron zijn vraag was logisch. Shae haar ouders waren belangrijk voor haar en waarschijnlijk wilden ze ook weten waarom hun dochter zich zo verschrikkelijk vreemd had gedragen, maar Shae wist niet goed hoe haar ouders zouden reageren op het hele verhaal. Ergens was ze bang dat ze het op Aaron af zouden schuiven. Ze hadden altijd al gevonden dat hij een slechte invloed op haar had gehad en voor zover haar ouders hadden geweten, waren de problemen pas begonnen toen ze weer thuis was komen wonen en weer contact had gemaakt met Aaron. De waarheid was dat Shae al aan het begin van haar laatste jaar aan de drugs had gezeten, maar ze wist dat haar ouders het gemakkelijker zouden vinden om de schuld op Aaron af te schuiven.
‘Ik ben bang voor hun reactie,’ gaf ze eerlijk toe. Met haar ouders zou ze een ander gesprek hebben dan dit. Ondanks dat dit ook behoorlijk heftig en intens was, was Aaron niet haar ouder. Hij was misschien nog wel belangrijker dan dat, maar hij reageerde ook anders dan dat haar ouders zouden doen. Voor hen was Shae een geweldige dochter. Nooit problemen, nauwelijks lage cijfers en een goede studie waar ze verder mee kon in haar leven. Dat alles zou verdwijnen als ze mee zou delen dat ze drugs had gebruikt voor meer dan een paar maanden.
Shae knikte toen Aaron vroeg of het nu niet beter ging. Dat ging het wel. Ze merkte aan haarzelf dat ze rustiger was en ondanks dat het zo nu en dan nog steeds gebeurde dat haar hoofd afdwaalde naar drugs, was de hunkering minder erg dan eerst. Toch zou ze zichzelf altijd blijven zien als iemand die verslaafd was, of ze het nou gebruikte of niet. ‘Het gaat beter, maar alle shit die er was voordat ik de drugs gebruikte, is er nog steeds.’
Shae zuchtte. ‘Voornamelijk school.’ Ze besefte zich nu pas hoe erg ze het had verkloot. Afstuderen zat er voor dit jaar waarschijnlijk niet meer in, wat betekende dat ze studievertraging op zou lopen. Verschrikkelijk, dat was het goede woord er voor. Als ze nu ook terug las hoe ze bepaalde hoofdstukken op had geschreven, snapte ze niet dat ze dit ooit had kunnen opsturen naar een docent. Er was nog veel wat ze moest aanpassen en zelfs dan had ze het idee dat het geen geweldige scriptie zou worden.
‘De drugs waren één grote fout, dat weet ik. Dat wist ik al toen ik er aan begon, maar je merkt niet hoe snel het gaat.’ Opeens had Shae niet meer zonder gekund. Ze had niet meer kunnen stoppen, terwijl ze dat wel graag had gewild op sommige momenten. Het had nu ook behoorlijk wat van haar gevraagd, maar tot nu toe was het haar gelukt.
@Auloire
Hun handen raakten elkaar nog steeds aan. Zelfs nu ze beide een drankje hadden, waar al behoorlijk snel wat drank uit was verdwenen, hadden hun handen elkaar altijd vastgehouden. Het voelde fijn en vertrouwd. Shae wist dat het niet veel betekende, maar voor haar was het toch iets dat ze hem nu vast kon houden. Het betekende namelijk dat hij, ondanks zijn woede, toch hier met haar wilde zitten. Misschien had ze eindelijk eens de goede dingen gezegd.
Aaron zijn vraag was logisch. Shae haar ouders waren belangrijk voor haar en waarschijnlijk wilden ze ook weten waarom hun dochter zich zo verschrikkelijk vreemd had gedragen, maar Shae wist niet goed hoe haar ouders zouden reageren op het hele verhaal. Ergens was ze bang dat ze het op Aaron af zouden schuiven. Ze hadden altijd al gevonden dat hij een slechte invloed op haar had gehad en voor zover haar ouders hadden geweten, waren de problemen pas begonnen toen ze weer thuis was komen wonen en weer contact had gemaakt met Aaron. De waarheid was dat Shae al aan het begin van haar laatste jaar aan de drugs had gezeten, maar ze wist dat haar ouders het gemakkelijker zouden vinden om de schuld op Aaron af te schuiven.
‘Ik ben bang voor hun reactie,’ gaf ze eerlijk toe. Met haar ouders zou ze een ander gesprek hebben dan dit. Ondanks dat dit ook behoorlijk heftig en intens was, was Aaron niet haar ouder. Hij was misschien nog wel belangrijker dan dat, maar hij reageerde ook anders dan dat haar ouders zouden doen. Voor hen was Shae een geweldige dochter. Nooit problemen, nauwelijks lage cijfers en een goede studie waar ze verder mee kon in haar leven. Dat alles zou verdwijnen als ze mee zou delen dat ze drugs had gebruikt voor meer dan een paar maanden.
Shae knikte toen Aaron vroeg of het nu niet beter ging. Dat ging het wel. Ze merkte aan haarzelf dat ze rustiger was en ondanks dat het zo nu en dan nog steeds gebeurde dat haar hoofd afdwaalde naar drugs, was de hunkering minder erg dan eerst. Toch zou ze zichzelf altijd blijven zien als iemand die verslaafd was, of ze het nou gebruikte of niet. ‘Het gaat beter, maar alle shit die er was voordat ik de drugs gebruikte, is er nog steeds.’
Shae zuchtte. ‘Voornamelijk school.’ Ze besefte zich nu pas hoe erg ze het had verkloot. Afstuderen zat er voor dit jaar waarschijnlijk niet meer in, wat betekende dat ze studievertraging op zou lopen. Verschrikkelijk, dat was het goede woord er voor. Als ze nu ook terug las hoe ze bepaalde hoofdstukken op had geschreven, snapte ze niet dat ze dit ooit had kunnen opsturen naar een docent. Er was nog veel wat ze moest aanpassen en zelfs dan had ze het idee dat het geen geweldige scriptie zou worden.
‘De drugs waren één grote fout, dat weet ik. Dat wist ik al toen ik er aan begon, maar je merkt niet hoe snel het gaat.’ Opeens had Shae niet meer zonder gekund. Ze had niet meer kunnen stoppen, terwijl ze dat wel graag had gewild op sommige momenten. Het had nu ook behoorlijk wat van haar gevraagd, maar tot nu toe was het haar gelukt.
@Auloire



0
0
0
0
Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? 


18