Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

Forum

Startalk

Blogstatistieken

Vriendenbeheer

Facebookvrienden uitnodigen

17 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

O| Lord, forgive me for the things I’ve done

Demish
Internationale ster

Demish schreef:
Voor Rhi waren de weerwolven de meest logische keuze. De heksen stonden volledig achter Linn. Nu snapte Rhi ook waardoor dat kwam. Linn had zelfs een heks in haar groep, al wist ze dat nog niet. Dat zou ze echter wel binnenkort te weten komen, zeker met de informatie dat Naylene het wel met anderen had gedeeld, maar niet met de persoon die het misschien wel als eerste had moeten weten. Hoe dan ook, die heks hield de contacten met de heksen in stand. Daardoor zou Rhi geen schijn van kans maken, maar de weerwolven waren anders. Calum had dan wel een hekel aan haar soort, zoals bijna iedere weerwolf die ze ooit tegen was gekomen, maar ze zouden vast raakvlakken vinden samen.
‘Ik denk dat we elkaar kunnen helpen,’ zei Rhi. ‘Linn heeft de heksen helemaal ingepalmd, dus ik weet dat ik daar niet bij aan hoef te kloppen. Maar jullie? Jullie hebben het allemaal niet op vampieren. De één misschien nog wel minder dan de ander,’ zei ze, doelend op Calum. Zowel Lotus als Lennon hadden niet veel problemen met haar gehad, maar Calum keek haar toch behoorlijk nors aan. Hij leek echter wel bereid zijn om een deal te maken, als dat in zijn voordeel zou werken. En dat zou het zeker doen.
‘Ik heb nooit interesse gehad in het samenwerken met Linn, dus waarom zou ik dat wel met jou hebben?’ vroeg Calum, terecht. Hij had bewust zijn afstand gehouden van de vampiers. Hij tollereerde dat ze in de stad waren, zolang ze de mensen er maar buiten lieten. Dat wilde zeggen: geen doden. Iets wat niet meer was gelukt sinds Rhi in de stad was. Rhi wist dat Calum een slimme man was en wel wist dat Linn en haar groep niet verantwoordelijk waren voor alle moorden, maar dat detail maakte Rhi niet veel uit. Als Rhi haar wraak zou krijgen, zouden de moorden vanzelf stoppen.
‘Jij wil de vampieren uit de stad hebben. Ik wil Linn haar leven zoveel mogelijk terroriseren, met als gevolg dat ze niets of niemand meer heeft. Ik denk dat daar wel wat raakvlakken zijn, denk je ook niet?’ vroeg ze aan Calum. Ze zette haar bierflesje op de tafel en leunde vervolgens met haar armen op haar benen, terwijl ze Calum goed in de gaten hield. ‘Kijk nou niet alsof je de grote, boze wolf bent, Calum. Ik hoor die hersenen van je hier kraken: “Kan ik haar wel vertrouwen? Waarom zou ik geloven wat ze zegt?”.’ Rhi schudde haar hoofd. Ze zou wel eens willen weten wat er precies in zijn hoofd om ging. Ze wist dat ze dat zou kunnen doen, met haar krachten. Maar niet bij iemand zoals Calum. Die had duizenden muren om zijn gedachte heen gebouwd en die zou niemand, zeker haar niet, zomaar toelaten.
‘Maar ik zal zo vrij zijn om een paar vragen te beantwoorden.’ Rhi kwam overeind en begon door de kamer te lopen. ‘Kan je me vertrouwen? Waarschijnlijk niet. Met jouw diepliggende haat voor vampieren en mijn eigenschap om mijn eigen plan te trekken, zou dat waarschijnlijk niet goed gaan. Maar alles wat ik je hier nu vertel, is waar.’
Ze kwam tot stilstand voor Calum, zodat ze hem recht aan kon kijken. ‘Ik wil dat Linn pijn lijdt. Wat ze mij heeft aangedaan, voor jarenlang, valt niet eens te omschrijven, maar ze verdient hetzelfde terug en nog veel meer. Ik ben langzaam alle lijntjes die ze heeft aan het doorknippen, beginnend met de barman en haar heksenvriendinnetje. Vanuit daar volgt de rest vanzelf. Ik kan echter niet veel zonder een beetje back-up, en die heb ik van jou en je wolfjes nodig,’ legde ze aan hem uit. Ze wilde voornamelijk dat ze absoluut niet aan de kant van Linn zouden staan.
‘En dan hoor ik je nog denken: “Maar Rhi, wat heb ik daar dan allemaal aan?”. Dat is een goede vraag, Calum. En ik zal hem je ook beantwoorden: jij wil alle vampieren hier weg hebben, ook mij en mijn groep. Maar het is heel simpel. Als Linn niemand meer heeft en wegkwijnt, dan heb ik mijn wraak gehad en kan ik hier, samen met de anderen, vertrekken. Linn haar clubje is dan waarschijnlijk al lang weg, wat betekent dat slechts de weerwolven en de heksen nog overblijven. En dat is een groep waarvan ik zeker weet dat je ze wel aan kan.’
Heksen waren misschien erg sterk, maar Rhi vond deze groep behoorlijk wankel. Het waren er maar drie, waarvan één nog moest leren hoe hij zijn krachten onder controle zou houden. Daarnaast waren ze allemaal meer bezig om hun jongste spruit te beschermen, in plaats van met de mensen in de stad. De heksen zouden geen partij zijn zonder Linn en haar vampiers.
‘Dus,’ zei Rhi, wachtend op Calum zijn antwoord. ‘Wat zeg je er van? Help je me wraak te nemen op Linn? Ze is waarschijnlijk niet de vampier die je zo verbitterd heeft gemaakt, maar met een beetje verbeelding, kom je er vast wel?’

Elysium
Internationale ster

Elysium schreef:
Rhi was duidelijk heel anders dan de rest van de vampiers in de stad. Calum had vaak genoeg in gesprekken gezeten met de groep van Linn. Op die momenten had hij moeite gehad om zijn hoofd er bij te houden. Deels omdat de haat tegenover de wezens, maar ook wel omdat ze altijd om het onderwerp heen leken te draaien. Iets wat Rhi niet deed.
Zelf was Calum niet iemand die veel van zijn emoties liet zien. Hij wist maar al te goed hoe hij ze af moest schermen voor de rest van de wereld. Hij kon hetzelfde een beetje aan Rhi merken. Er was niet heel erg veel van haar gezicht af te lezen. Toch was er iets in haar ogen te zien op de momenten dat ze over Linn begon. Alsof de intense haat er voor kon zorgen dat er echt vlammen in haar ogen kwamen.
De haat tegenover Linn ging boven alles. Iets wat Calum ook voelde, niet tegenover Linn, maar tegenover vampiers in het algemeen. Dus ook zeker tegenover de vampier die nu tegenover hem stond. Toch begon hij haar woorden te overwegen. Ze wilde dat Linn haar groep uit elkaar viel. Dat Linn alleen kwam te staan, waarna de groep wel een andere plaats zou zoeken. Iets wat Calum al voor een langere tijd wilde, hij had het er maar op gegooid dat ze op een gegeven moment weg gingen. Een vampier kon namelijk maar een bepaalde tijd op dezelfde plek blijven, voordat het opviel dat ze niet ouder werden. Het kon echter nog wel jaren duren voor dat moment kwam.
"Dat klinkt als een geweldig idee." Het enthousiasme was echter ver te zoeken. Calum kon om het idee niet enthousiast worden. Hij wist dat het niet zomaar zou gaan. Hoe graag ze dat ook wilden hebben. Rhi had het wel over dat ze graag wilde dat Linn alleen kwam te staan en dat ze uiteindelijk weg zou kwijnen, maar dat gebeurde echt niet zomaar.
"Maar als je denkt dat je die groep zomaar uit elkaar kunt halen, dan ben je echt gek." Calum wist maar al te goed dat de groep heel erg hecht was. Dat was hij zelf ook wel met zijn eigen mensen, toch was dat op een hele andere manier. De jaren waarop de groep al samen waren, was echt belachelijk. Daar kreeg je echt niet zomaar iets tussen. "Daar is echt niets tussen te krijgen."
"Ooh maar Calum, daar heb je het mooi mis." Calum bleef met een strak gezicht kijken naar Rhi. Hij wilde haar niet laten weten dat hij wel degelijk enthousiast werd van het idee. Voor hem was het ook wel iets anders dan dat. Hij wilde eindelijk zijn eigen stad en natuurlijk konden ze dan met z'n allen verhuizen. De meeste van hen had hier echter ook een leven opgebouwd en dat wilden ze niet achter laten? Zeker omdat ze niet veel geld hadden om een nieuw bestaan op te bouwen.
"Werkelijk?" bracht Calum, nog steeds op dezelfde toon, uit.
Rhi leek er echter ook wel een beetje klaar mee te zijn, wat Calum op zijn beurt ook weer doorkreeg. Van binnen maakte hem dat toch een beetje aan het lachen. Ondanks dat hij serieus aan het overwegen was om met haar in zee te gaan, vond hij het geweldig om een geïrriteerde vampier voor zich te hebben.
"Vertel me eens wat je hebt, dan kan ik het wellicht overwegen."
De twee waren goed in zaken doen. Wat betekende dat Rhi zich ook niet zomaar onder liet doen. "Ik wil eerst horen dat je meewerkt, dan krijg je te horen wat ik heb. En het is goed..."
Het maakte Calum nieuwsgierig, wat kon Rhi over de vampiers weten dat er voor zou kunnen zorgen dat Linn zich afgezonderd voelde van de rest. Het moest wel iets heel erg goeds zijn, want anders zou er echt helemaal niets met de groep gebeuren. Soms was het namelijk echt alsof ze niet te scheiden waren. Terwijl er in iedere groep wel scheurtjes zaten, irritaties waren. Die waren er hier in huis ook genoeg.
Calum keek even twijfelend naar de hand van Rhi, die voor hem hing. Op het moment kon hij niet veel anders doen dan hem aanpakken, om hem vervolgens te schudden. Calum kon niet wachten tot het verhaal van Rhi. Het moest vast goed zijn.
"Dat dacht ik ook." Calum staarde Rhi aan, omdat de arrogante toon, hem ook niet veel deed. Hij wist dat ze aan het proberen was om hem te imponeren, maar Calum kreeg je niet zomaar klein.
"Vertel." Was dan ook het enige wat Calum er op te zeggen had, terwijl hij zijn hand weer terugtrok. Nu hij had gedaan wat ze van hem had gewild, wilde hij op zijn beurt weten wat ze te weten was gekomen.

Demish
Internationale ster

Demish schreef:
Voor Rhi was dit slechts het begin van haar wraak. Ze wilde Linn laten lijden, nog meer dan zoals zij had gedaan. Haar scheiden van haar vrienden was pas stap één van de vele stappen die nog zouden volgen. Uiteindelijk verlangde Rhi er naar om Linn voor zich te hebben, huilend en kermend van de pijn. Smekend om verlossing, die Rhi haar nooit zal geven. Niet zolang ze wist dat Linn haar bloed haar vanzelf weer zou helen en ze vroeg of laat weer overeind zou komen. Nee, dat zou geen optie meer mogen zijn, maar het uitkomen van dat verlangen was nog ver weg. Eerst wilde ze Linn volledig kapot maken en daar had ze Calum en zijn wolven voor nodig.
Calum had meer overtuiging nodig dan waar Rhi op gehoopt had. Ze had verwacht dat hij, met zijn haat voor vampiers, de grootste groep wel weg zou willen hebben. Er leek echter meer voor nodig zijn om te zorgen dat hij en zijn weerwolven niet meer klaar zouden staan voor Linn en haar vampiers. Het liefst wilde Rhi haar informatie niet met teveel anderen delen, aangezien het erg gevoelig was en het haar plan zomaar in de war zou kunnen schoppen. Dit was echter de enige troef die ze nog had om Calum te overtuigen. Ze zou het echter niet delen zonder belofte. Calum leek dat te begrijpen, want hij schudde haar de hand en er verscheen een geniepige glimlach op haar gezicht.
‘Je zal er geen spijt van krijgen,’ beloofde ze hem. Hij zou immers zijn zin krijgen. Minder vampiers in Boise. Met Linn uit de weg, zouden anderen volgen. Zeker als Rhi de bom zou droppen die ze zomaar van Ashton had gekregen. Wat zijn reden was geweest om het opeens met haar te delen, maakte haar weinig uit. Ze was blij met de informatie, ook al kwam hij dan van één van de vampiers die ze soms het minst waardeerde.
‘Je bent je bewust van de mismaakte weerwolven die in de stad rondlopen, neem ik aan,’ zei Rhi. Ze wist er niet het fijne van. Alleen dat de heksen een weerwolf hadden opgevangen die ook in staat was om magie te gebruiken, en dat die weerwolf eerst hier had gewoond. Dus Calum was vast en zeker met hem bekend. Het was waarschijnlijk ook overbodige informatie, maar het was de makkelijkste manier om het uit te leggen.
‘Je bedoelt Desh,’ zei Calum, zonder enkele vorm van emotie. Alsof het hem niks deed dat één van zijn wolven over was gelopen. Misschien deed het hem ook niks, maar Rhi was er niet volledig van overtuigd. Hij had een behoorlijk schild voor zich, en zelfs in zijn ogen was het lastig om een vorm van emotie te spotten. Rhi wist echter zeker dat ergens daar binnen, er wel wat emotie te vinden was.
‘Ja,’ zei Rhi. ‘En net zoals Desh, is er nog iemand anders die één of andere mix is. Dit keer is het echter een vampier. En niet zomaar een vampier. Het is Linn haar rechterhand, de persoon die ze het meeste vertrouwt en die ze al het langste kent. Het is Naylene. En Linn heeft geen idee van dit alles.’
Rhi kon zich al voorstellen hoe Linn zou reageren als ze het zou horen. Ze zou het vast eerst ontkennen, roepen dat haar beste vriendin haar wel in vertrouwen zou nemen over zoiets groots. Of ze zou roepen dat Rhi zoiets zou verzinnen, maar de feiten logen er niet om. Naylene was een vampier en een heks en ze had Ashton er wel over in vertrouwen genomen. Net zoals dat alle andere heksen in de stad het ook wisten, en haar beste vriendin waarschijnlijk ook. Iedereen wist het, behalve Linn. En dat was iets waar ze niet mee zou kunnen omgaan.
‘Hoe weet je zo zeker dat Linn er niks van weet? Het lijkt me dat als je zo’n wapen in je groep hebt, je je daar wel bewust van bent.’ Natuurlijk ging Calum meteen de strategische kant op, dacht hij zelfs dat Linn er wel van af wist, maar deed alsof het niet bestond. Rhi kende de vrouw echter langer dan vandaag. Als Linn haar zo graag weg had willen hebben, en ze had van Naylene geweten, dan had ze de vampier-heks wel op haar afgestuurd.
‘Als ze er van wist, had ze Naylene al veel vaker ingezet. Ze heeft geen idee. En als ze het te horen krijgt, dan weet ik zeker dat het voor een grote breuk in de groep zal zorgen. Want natuurlijk is er iemand die meteen in de verdediging schiet voor Naylene, en Linn voelt zich verraden.’
Linn was een behoorlijk gevoelige vampier. Ze kon haar gevoelens voor een lange tijd onder controle houden, maar iets zoals dit, dat zou haar niet lukken. Rhi was ervan overtuigd dat het haar zoveel pijn zou doen dat ze misschien wel helemaal niets meer zou willen voelen. En als dat zou gebeuren, dan zou ze haar vrienden zodanig slecht behandelen dat niemand nog iets met haar te maken zou willen hebben, zeker niet als Rhi hier en daar nog een beetje zou stoken.

Elysium
Internationale ster

Elysium schreef:
Ze had nooit gedacht dat ze in Boise terecht zou komen. De afgelopen jaren was Bailey over de hele wereld heen getrokken. Er waren enkele plaatsen die haar aan hadden gesproken. Dat waren de plaatsen waar een grote groep magische wezens woonden. Weerwolven, heksen, vampiers het maakte haar niet heel erg veel uit. Ze wist echter maar al te goed dat de meeste van hen zich in groepen verplaatsten. Een leven begonnen met de rest om zich heen. Voor haar was het echter nog niet vaak voorgekomen dat er in één stad, meerdere groepen waren. Twee groepen vampiers, één groep heksen en eentje vol met weerwolven.
Het was al even geleden dat ze over de groepen had gehoord. Ze durfde zelfs te zweren dat het op dat moment nog maar één groep vampiers waren geweest. Nu ze zich al even in de stad bevond begon Bailey een beetje haar draai te vinden. Ze probeerde zich niet te veel te hechten aan een plaats en zeker niet aan de mensen die er in woonden. Zo lang bleef ze niet. Hooguit een paar maanden. Eerst wilde ze alles rustig in zich opnemen, kijken hoe de dynamiek ergens was, voordat ze er iets aan deed.
Een paar weken geleden had ze zo iemand leren kennen tijdens een concert. Voor Bailey was het niet moeilijk om een weerwolf tussen de mensen uit te halen. Van buiten leken ze misschien precies hetzelfde, hun hoofd was echter anders. Hun diepste, duistere verlangens kwamen makkelijk bij haar naar boven. Daarna hoefde Bailey alleen nog maar eens goed te kijken en had ze al vaak door met wat voor wezen ze te maken had.
Liam was één van de eerste die Bailey had leren kennen in Boise. Voor hem was ze maar een gewoon mens en zo wilde hij zich ook tegenover haar gedragen. Twee mensen die elkaar hadden leren kennen bij een concert. Zij wist echter precies van hem wat hij was. Andersom viel dat niet te zeggen.
Bailey was zeker niet uniek in haar soort. Het kwam echter niet vaak voor dat één van haar lotgenoten zich lieten zien, laat staan dat ze vertelden wat ze precies waren. Gevallen engelen. In het begin had Bailey het totaal niet erg gevonden om op de wereld te leven. Er was altijd iets geweest wat haar de verleiding had geboden om hier naar toe te komen. Daar had ze dan in het begin ook zoveel mogelijk van genoten. Nu zag ze echter ook dat de wereld helemaal niet zo mooi was als het deed vermoeden. Daarom had ze er nu haar doel van gemaakt om zo snel mogelijk weer terug te komen in de hemel.
Haar manier om haar eigen plaats weer te krijgen waren mensen zoals Liam, met wie ze vandaag uit was. Hij had haar meegenomen naar een schaatsbaan, omdat ze hem had verteld dat het iets wat ze leuk vond. De afgelopen jaren had ze het meeste genoten van de koude seizoenen, waar ze ook zoveel mogelijk had proberen te schaatsen. Vandaag had ze er weer van genoten, waardoor ze ook even was vergeten waarom ze precies met Liam af was gesproken.
Die gedachten stroomden nu wel weer binnen. Ze bevond zich in de het huisje van de weerwolven. Bailey was al nieuwsgierig geweest naar deze plaats, sinds de eerste keer dat ze Liam had ontmoet. Zijn diepste wens had iets met de leider van de weerwolven te maken. Nu was Bailey best wel benieuwd naar Calum. Ze wilde weten wat zijn diepste verlangen was en hoe ze de de rest van de weerwolven misschien uiteindelijk tegen elkaar uit kon spelen. Ze kon geven wat ze het liefst wilde, op de meeste erge manier mogelijk. Want dat was wat ze het liefst deed. Iedereen had zo zijn verlangens. Sommige leken heel erg onschuldig, maar Bailey kon er voor zorgen dat ze uitkwamen op een manier waarop niemand het écht had gewild. Dan moest je de verlangens maar onderdrukken, vond Bailey.
Het tweetal had besloten dat ze samen hun eten zouden koken. Een voorstel van Liam, waar Bailey het wel mee eens was geweest. Ze konden wel naar een restaurant, maar de twee konden elkaar beter leren kennen alsof ze samen iets deden. Dat was een redenatie geweest, waar ze het wel mee eens was.
De aardappels voor de Gnocchi stonden te koken, waardoor ze even de tijd hadden om niets te doen. Bailey had het zich makkelijk gemaakt en had zichzelf op het aanrecht gedrukt.
“Jullie hebben hier wel een leuk plaatsje. Het lijkt me wel heel druk soms?” Ergens was het misschien gek om te horen dat iemand die in de twintig, samenwoonde met heel wat anderen. Ergens snapte Bailey het wel. Het af een soort van zekerheid, zeker met de andere wezens in de stad. Geen vampier zou hier zomaar naar binnen worden gevraagd.

Demish
Internationale ster

Demish schreef:
Bailey was het soort vrouw waar je meteen naar omkeek. Dat Liam te laat was gekomen bij het concert, was een geluk bij een ongeluk geweest. Daardoor had hij namelijk net gezien dat ze een drankje had besteld aan de bar, waarna ze weer naar de muziek had geluisterd. Ondanks dat ze alleen was geweest, had ze gedanst op de verschillende melodieën. Het had haar niets uitgemaakt dat er niemand om haar heen was geweest om mee te dansen. Ze had zich niks aangetrokken van de rest van de ruimte. Die onbezonnenheid en de zekerheid hadden Liam aangetrokken. Hij was blij dat hij naar haar toe was gestapt, met de vraag of hij nog iets voor haar had kunnen halen. Ze hadden de rest van de avond samen naar de muziek geluisterd en zelfs samen gedanst. Aan het einde van de avond hadden ze elkaars nummer gegeven en Liam had er niet erg lang over gedaan om aan haar voor te stellen om iets samen te doen.
Voor Liam was het niet gebruikelijk dat hij zijn afspraakjes meenam naar huis. Voornamelijk omdat hij daar veel commentaar zou krijgen van de anderen. Daarnaast voelden vele vrouwen zich geïntimideerd door Lotus en Lennon. Die twee waren behoorlijk aanwezig en vonden het zelf erg leuk om met hun uiterlijk te pronken. Liam had al vaak genoeg meegemaakt dat zijn dates er onzeker van waren geworden dat hij met iemand zoals Lotus of Lennon een huis deelde. Bailey leek hem echter wel iemand die daar tegen zou kunnen. Niet alleen omdat ze zelf ook gezegend was met een mooi gezicht, maar ook omdat ze een sterke houding had en niet op haar mondje was gevallen. Het was dat Lotus en Lennon nu weg waren, maar als ze er wel zouden zijn, zou het vast ook niet erg zijn geweest.
Doordat twee van de drie anderen weg waren, hadden Liam en Bailey de keuken voor henzelf gemaakt. Liam had graag samen met haar willen koken, om de dag goed af te sluiten. Ze hadden geschaatst. Iets wat niet zijn favoriete activiteit was geweest, maar hij had erg om zichzelf moeten lachen. Hij was vaak genoeg op het ijs beland en Bailey had hem met alle liefde willen helpen. Ze hadden langzaamaan rondjes geschaatst en ondertussen hadden ze het over van alles en nog wat kunnen hebben. Nu stonden ze in de keuken, de aardappels al op het vuur en dat gaf hen de gelegenheid om even bij te komen van het koken en het gesprek gaande te houden.
‘Soms? Het ligt er aan wie er allemaal in huis zijn. Het verschilt een beetje per dag. Soms zijn we met twee, soms met vier,’ legde Liam uit. Al waren ze ooit met vijf geweest. Liam had het altijd goed kunnen vinden met Desh. Ze waren in zekere zin zelfs samen opgegroeid. Dat wilde zeggen dat ze al vroeg van elkaar hadden geweten wat er zou kunnen gebeuren. Desh was wel jonger en was ook veel later getroffen door de vloek dan Liam. Het ergste was nog dat hij, juist nadat hij een weerwolf was geworden, door zijn soortgenoten was verstoten. Liam was het er niet mee eens geweest en dat was hij nu nog steeds niet. Desh was nooit gevaarlijk geweest. Hij had enkel hulp nodig gehad. Hulp die zij hem allemaal hadden kunnen geven, maar Calum had dat geweigerd. Dat was ook de reden dat Liam zich zo negatief opstelde tegenover Calum. Of één van de redenen, dat was beter gezegd.
Liam pakte de fles wijn die hij al had geopend, om deze even te laten rusten. Hij hoopte dat hij de goede fles uit had gekozen, want hij had toch een beetje indruk willen maken op Bailey. Hij koos twee mooie glazen uit en vulde ze rijkelijk, waarna hij er eentje aanbood aan de vrouw die op het aanrecht zat. Zelf leunde hij er tegenaan. ‘Ik hoop dat rood oké is,’ zei hij met een glimlach. Hij herinnerde zich dat ze ook wel zoiets had gedronken tijdens het concert.
‘Lotus en Lennon zijn vaak uit, of ze zijn gewoon ergens anders. Calum blijft iets meer binnen hangen, maar soms merk je niet eens dat hij er is.’ Ondanks dat Liam perfect gehoor had en wel merkte wanneer Calum in huis was, waren er momenten waarop hij het vergat. Hij was zo stil dat het soms leek alsof Liam alleen in huis was. Dat was nu ook het geval. Lotus en Lennon waren beide ergens anders. Calum was er wel, maar als Liam er niet op lette, leek het alsof hij hier alleen met Bailey in de keuken stond. Iets wat hij misschien nog wel liever zou hebben gehad.
‘Al is het soms ook wel frustrerend. Je moet overal rekening mee houden, ook met beslissingen van de ander.’ Het was nu anderhalve maand geleden dat Calum een deal had gesloten met Rhi. Een vampier. Liam had nooit verwacht dat Calum echt met een vampier samen zou werken, zeker niet met die vampier. Rhi was verschrikkelijk, was alles behalve de vampiers die Liam gewend was. Hij had nooit problemen gehad met de eerste groep in de stad, er waren ook nooit zoveel moorden en vermissingen geweest als nu. Liam snapte niet hoe Calum dat feit kon negeren, want hij werkte letterlijk samen met de duivel. Dat was echter niet iets waar hij nu aan wilde denken. Hij was hier immers met Bailey.
Bedenkelijk nam hij dan ook een slok van zijn wijn. ‘Maar ze zijn allemaal als familie. Dus eindelijk moet je het maar slikken.’

Elysium
Internationale ster

Elysium schreef:
Bailey had zelf weinig hoeven te doen, Liam was degene die op haar af was gestapt. Die avond was ze naar het concert gekomen om een goede tijd te hebben, niet omdat potentionele slachtoffers te ontdekken. Ze had er echter weinig aan kunnen doen dat Liam haar interessant had gevonden.
Er waren ergere dingen in het leven dan haar tijd doorbrengen met Liam. Ondanks dat ze alles in eerste instantie toe had gelaten omdat ze zijn verlangens zo interessant had gevonden, had ze hem in de laatste tijd ook leren kennen. Liam had er geen gras over laten groeien, hij had haar best snel een berichtje gestuurd naar het concert. Iets waar Bailey wel van hield. Een man die wist wat hij wilde en zich zeker genoeg voelde om meteen aan te pakken en niet dagen lang te wachten in de hoop dat er zo interesse werd opgewekt.
Bailey had die interesse wel. Niet alleen in Liam, maar ook zeker in de rest van zijn groep. Hij had haar wel wat verhalen verteld, waarvan hij bewust dingen van had verzwegen. Het verhaal net iets had verdraaid, zodat het op niets meer leek dan een paar vrienden die samen leken te wonen, omdat ze dat leuk vonden.
Liam had haar echter op een postieve manier verrast. Ze hadden nu een paar dates gehad en op die momenten had Bailey zich zeer vermaakt. Ook vandaag. Ze hadden lachend met z'n tweeën over het ijs gegleden. Al had Liam ook veel op het ijs gelegen, wat voor veel lachwekkende momenten had gezorgd. Bailey had een keer zo hard moeten lachen, dat Liam haar zonder pardon ook op het ijs had getrokken, wat hij vervolgens wel weer goed had gemaakt door een rondje met haar te draaien op het ijs.
"Rood is prima." Gaf Bailey aan. Ze pakte het glas over en nam een klein slokje, vervolgens likte ze voorzichtig haar lippen af. De aarde was soms echt geweldig. Er waren zoveel dingen waar mensen zich in verloren, iets wat Bailey maar al te goed begreep. Ze kon er ook wel echt van genieten, toch wilde ze terug naar de plaats die ze ooit had verlaten voor al deze verleidingen. Daarvoor moest ze nog heel veel doen, misschien wel een mensenleven lang, maar uiteindelijk was het het vast waard.
Bailey kon maar al te goed merken dat Liam het alles behalve leuk vond dat hij iets had moeten doen wat een andere had besloten. Ze wist zeker dat het Calum was geweest. Zijn verlangen kwam namelijk weer duidelijk naar boven. Ondanks dat ze niet zomaar uit kon pluizen wat er tussen die twee was gebeurd, wist ze zeker dat het een goed verhaal was. Ze wilde ook weten wat de rest graag wilde hebben. Te graag.
Vaak ging Bailey op die manier te werk. Als er een groep was, dan waren er spanningen. Dit soort dingen waren vrij normaal. Als ze eenmaal wist wat iedereen wilde, kon ze mensen ook nog eens goed tegen elkaar uitspelen. Ze kon er van genieten hoe alles om haar heen kapot leek te vallen. In deze stad ging het wat langer duren, maar het zou uiteindelijk wel gebeuren. Ondanks dat ze volgens Liam een familie waren.
"Dan kun je inderdaad weinig. En gelukkig hebben jullie je eigen dingen." Lotus en Lennon leken veel uit te gaan en Calum was hier nu ook wel, maar had zich teruggetrokken op haar eigen kamer. Toch hoopte ze dat ze alle drie hun gezicht nog zouden laten zien. Dan kon ze zien waar ze mee te maken had.
Bailey nam nog een slok van haar wijn en zette hem vervolgens neer op het aanrecht. Ze bekeek Liam eens goed. Hij was waarschijnlijk een man die vaak genoeg een vrouwen achter zich aan had lopen. Hij was haar ook wel opgevallen als hij niet op haar af was gestapt. Niet alleen door het feit dat hij een weerwolf was, maar ook door zijn uiterlijk. In eerste instantie zag hij er imponerend uit. De tatoeages die zijn armen bedekten leken bij een man te horen die onbereikbaar was. Terwijl Liam dat zeker niet was. Hij had ook maar één keer hoeven te lachen en Bailey had zijn charmes gezien. Hoe zijn lach had geklonken, de bruine ogen die zachtjes in het licht hadden geglommen.
De aardappel leken klaar te zijn en daarom liet Bailey zich van het aanrecht afzakken, zodat ze de pan af kon gieten.
Vanaf de gang waren ineens twee stemmen van vrouwen te horen. Wat betekende dat Lotus en Lennon thuis waren gekomen. Aan het gezicht van Liam te zien, had hij het niet verwacht dat de twee vrouwen thuis zouden komen.
"Ooh Liam!" De vrouwen kwamen de keuken binnen en deden alsof Bailey niet bestond. Ze keek even om, al probeerde ze zich even te beheersen om ze recht in hun ogen te kijken. Als ze dat deed, kon ze zichzelf op een gegeven moment niet meer tegenhouden. Dan zag ze meteen de diepste, duistere verlangens. Daar wilde ze zeker graag achterkomen, maar niet op het moment.
"Hoe gaat het met ons lekkerding?" De roodharige was al dicht bij Liam gaan staan en Bailey kon zweren dat ze hem een klap tegen zijn kont had gegeven, waardoor ze alleen maar begon te lachen.

Demish
Internationale ster

Demish schreef:
Bailey had iets heel gemakkelijks over zich heen als het ging om een gesprek voeren. Liam had het idee dat hij alles aan haar kwijt kon. Iets waar hij verbaasd over was, want dat idee had hij niet snel. Hij voelde zich aan het begin lang niet altijd op zijn gemak. Dat kon ook niet, aangezien hij vaak op zijn eigen gedrag moest letten, om zo niks te verraden. Dat zou hij hier ook moeten doen, maar toch deed het hem minder. Bailey was iemand aan wie hij alles kon vertellen, iemand die hem deed vergeten dat hij meer was dan een mens, opzoek naar een relatie.
‘Gelukkig. Ik ben blij dat ik hier af en toe even weg kan,’ gaf Liam toe. Hij had er de laatste tijd wel vaker over nagedacht om hier weg te gaan. Hij waardeerde alles wat de wolven voor elkaar konden betekenen. Met name tijdens de volle maan, maar het zinde hem niet hoe Calum dit alles leidde. Hij had Desh verstoten, hij werkte samen met de vijand en hij leek niet meer in te zien dat Linn nooit een gevaar was geweest voor de stad, of voor hen. Een eenzame wolf betekende echter nooit iets goeds en Liam wist dat hij ook niet op zijn plaats zou zijn bij Desh. Die verbleef immers bij Cameron en Rain, de heksen. Ondanks dat Liam hen erg waardeerde, zou hij daar niet bij in kunnen wonen.
Liam had de stemmen van buiten al gehoord, maar had niks laten merken aan Bailey. Pas toen de deur open was gegaan en ze richting de keuken hadden gekeken, had hij gedaan alsof hij ze voor het eerst had gehoord. Natuurlijk hadden Lotus en Lennon al gemerkt dat er nog iemand in het huis aanwezig was geweest. Die iemand was niemand minder dan Liam zijn date, wat betekende dat de twee meteen naar de keuken waren gegaan. Ondanks dat Liam nooit enige interesse in hen had getoond, behalve de vriendelijke, normale interesse, leken ze het keer op keer nodig te vinden om Liam te bestempelen als iets wat van “hen” was. Liam wist dat Bailey daar wel tegen zou kunnen. Zo onzeker was ze namelijk niet, dus ze zou zich ook echt niet weg laten jagen door Lennon en Lotus.
De tik op zijn kont van Lennon leek Bailey aan het lachen te maken, wat aangaf dat Liam het bij het juiste eind had gehad Het leek haar echt niks uit te maken. Aan de andere kant maakte hem dat ook wel bang, want misschien was ze wel niet zo geïnteresseerd in hem en maakte het haar écht niks uit als een ander met hem probeerde te flirten. Hij vond het geweldig dat het haar niks deed, maar hij hoopte dat ze wel degelijk iets in hem zag.
‘Met mij gaat het goed,’ antwoordde Liam, terwijl hij de benodigdheden erbij pakte. De aardappels zouden moeten worden gestampt tot een puree, met allerlei andere ingrediënten er doorheen. Een groot deel was al gemengd, maar het pureren van de aardappels zou nog wel een werkje worden. Niet dat hij het erg vond. Het gaf hem immers de kans om zijn spieren iets meer te laten zien aan Bailey. Dat had hij tijdens het schaatsen ook wel kunnen doen, maar een beetje extra was natuurlijk nooit erg. ‘Ik ga er in ieder geval uit dat mijn date goed gaat, dus daar ben ik blij mee,’ zei hij, waarna hij een blik naar Bailey wierp.
‘Oh, hebben jullie een date?’ vroeg Lotus, alsof haar blauwe ogen plotseling niet meer werkten en ze de rode wijn niet had gezien. ‘Wel een beetje cheesy hoor, Liam. Om op deze manier indruk te maken. Je weet dat je maar een aantal keer hetzelfde voor een meisje kan koken?’ vroeg ze, waarna ze zich naar Bailey toeboog. ‘Gnocchi is zijn go-to recept, zeker in combinatie met de wijn.’
Lotus was, zoals altijd, heel getalenteerd in het ophangen van een verhaaltje. Liam had juist voor de gnocchi gekozen omdat Bailey het eens tegen hem had genoemd. Hij had het nog nooit voor een ander gemaakt, maat hij had het idee dat Bailey ook wel door had dat Lotus maar wat aan het verzinnen was.
Lennon had ondertussen de fles wijn gepakt en had zelf ook een glas ingeschonken, met er nog eentje bij voor Lotus. Deze overhandigde ze dan ook aan haar, waarna ze zich weer op Liam richtte.
‘Ik hoop dat je genoeg voor ons allemaal maakt, Li,’ zei ze glimlachend, waarna ze met haar vingers door zijn haren gleed. Vervolgens keek ze naar Bailey. ‘Je vindt het niet erg als we er bij komen zitten, toch? We krijgen nauwelijks altijd met deze knapperd. Als hij er dan is, dan willen we er natuurlijk zoveel mogelijk van genieten, maar dat snap jij natuurlijk ook wel. Jij kan vast ook niet wachten totdat je weer alleen met hem bent.’
Liam schudde enkel zijn hoofd. Lennon en Lotus leken alles uit de kast te halen. Hij was er zelf niet van gediend, zeker niet omdat hij wist wat ze probeerden te doen. ‘Ik maak genoeg voor de persoon die ik uit heb genodigd in dit huis, en dat zijn jullie beide niet. Dus regel maar met Calum wat jullie met z’n drietjes eten. Bailey en ik eten de gnocchi.’ Hij pakte de aardappels en verzamelde deze in een kom, waarna hij ze begon te stampen met een stamper.
‘Oh, nu laat hij zijn spieren zien,’ zei Lotus lachend, waarna ze plagend in zijn armen kneep. ‘Is het niet sexy om te zien hoe de spieren onder zijn huid bewegen?’

Elysium
Internationale ster

Elysium schreef:
De gesprekken die de twee hadden gehad waren dan wel de diepte in gegaan. Ze hadden al best veel van elkaar leren kennen. Beiden wisten echter maar al te goed hoe ze hét onderwerp moesten ontwijken. Bailey wist precies wat Liam was en ze had wel door dat sommige vragen wat lastiger waren dan anderen. Hij vast een goed ingestudeerd verhaal, zoals hij precies had geweten wat hij had moeten zeggen toen Bailey over zijn woonsituatie had gevraagd.
Bailey bekeek de twee jongevrouwen nauwkeurig, ondanks dat ze hen niet het genoegen wilde geven om té lang te kijken. Het zou voor hen namelijk alleen maar betekenen dat ze arroganter zouden worden dan dat ze al waren. Het was van hun gezichten af te lezen, daarvoor hoefde Bailey niet eens in hun hoofden te wroeten. Wanneer ze dat wel deed, wist ze maar al te goed dat ze een hoop onzekerheden zou vinden.
De meiden leken een toneelstukje op te willen voeren, waarin ze niet door hadden dat ze een date hadden. Ze hoefde alleen maar naar haar te kijken om te weten dat het zo was. Ze had zeker wel haar best gedaan, op haar uiterlijk, voor dit afspraakje. Iets waarop Liam haar ook al wel had gecomplimenteerd.
"De date gaat heel goed." Liam leek de geruststelling te willen hebben, iets wat Bailey hem graag wilde geven. Zeker als het zou betekenen dat ze de meiden erbij nog een beetje kon irriteren. Ze waren wel duidelijk aan het proberen om Liam een beetje naar beneden aan te halen. Bailey misschien wel een onzeker gevoel geven, door haar te laten weten dat ze helemaal niet zo bijzonder was. Het hielp echter helemaal niets.
Voor Bailey was dit echter het perfecte moment om de beide meiden eens goed aan te kijken. Om hun diepste verlangens te weten te komen, moest ze wezens in hun ogen aankijken. Dan kwamen de beelden bij haar vanzelf. Het was leuk hoe verlangens in de loop van de tijd konden veranderen, maar ze altijd een zelfde soort van intentie hadden.
Lotus had vast gewacht dat ze terug zou deinsen, daarentegen boog Bailey alleen maar meer naar voren. "Ik neem het hem niet kwalijk, als hij dit al voor anderen doet, als je ergens goed in bent, waarom zou je het dan veranderen? Daarbij, is het al heel sexy als een man kan koken, niet?"
Bailey kon tijdens haar woorden met gemak in het hoofd van Lotus kijken. Het waren geen hele beelden die ze te zien kreeg. Meer kleine verhaaltjes. Ze zag een jongeman die naar voren kwam. Iemand die magie leek te beheersen. Iets wat ze interessant vond. Daarna was er een meisje te zien, een heel jong meisje. Ook de magie kwam daar naar voren, maar er was ook een wolfvom te zien. Bailey kon er al snel uit opmaken dat het ging om haar dochter, een meisje dat ze had met een heks. Ondanks dat ze zelf graag wilde dat het meisje en vooral de man, veilig hadden, leek Lotus het idee te krijgen dat ze dat zelf niet kon geven.
De verlangens van de jongevrouw waren interessant voor Bailey. Zowel een heks als een klein meisje dat deels het wolfgen had en ook nog eens magie. Dat waren zeker mensen die ze zelf wilde leren kennen.
Ergens moest Bailey lachen om het gedrag van de meiden. Het was precies hoe mensen het gedrag van een hond zouden beschrijven. Er waren genoeg wezens die de weerwolven ook als een soort van honden bestempelden. Dan was het ironisch dat ze zich nu juist heel terrotoriaal gedroegen.
Bailey stapte langs Lennon, deels omdat ze Liam kon helpen, maar ook zodat ze Lennon even kon doorgronden. Daarvoor moest ze wel even een blik over haar schouder werpen, waardoor haar korte zwarte haar zachtjes mee zwiepten.
“Liam wil me niet zo heel erg graag delen. Wat ik kan begrijpen, want daar ben ik ook veel te leuk gezelschap voor.” Wat de vrouwen konden, kon zij ook. Ze liet zich niet onderdoen door hen beiden, wat voor heel wat verrassing op de gezichten van hen beiden zorgde.
De roodharige vrouw leek haar nog eens goed te bekijken en omdat Bailey nog deels omgedraaid stond, kon ze het niet laten om ook even snel in haar hoofd te kruipen. Het was heel wat minder spannend dan hetgeen wat ze in het hoofd van Lotus had gezien. Haar diepste verlangen was geliefd zijn. Dat was een dodelijk saai verlangen. Wie wilde nou niet geliefd zijn? Bailey zelf was misschien engel en had lang genoeg precies gekregen wat ze had gewild. Er waren genoeg mensen die om haar vroeger in moeilijke tijden. Nu dat alles weg was, wilde ze ook wel geliefd zijn? Het was echter niet haar diepste verlangen en in haar ogen was diegene die dat wel was, behoorlijk oppervlakkig.
Waar Bailey zich al zeker genoeg had gevoeld, waren de verlangens van de vrouwen genoeg geweest om haar nog een boost te geven. Ze draaide zich om naar het aanrecht en begon ze Liam te helpen met de gnocchi.
“Oh er is wel meer aan Liam sexy dan alleen zijn spieren.” wierp ze nog langs Liam heen, waar Lotus stond. Voor haar was het nu ook wel genoeg. De meiden mochten wel weg. Ze had alles van de twee gezien wat ze wilde weten. Als het nog even kon, wilde ze Calum nog wel even zien voordat hij met de twee weg zou gaan.

Demish
Internationale ster

Demish schreef:
Dit was slechts tijdsbesteding voor Lotus en Lennon, dat wist Liam maar al te goed. De waarheid was dat ze beide niet zoveel hadden om voor te leven. Dat terwijl één van die twee een heel ander leven op de wereld had gezet. Lotus had een vriend gehad en ze was zwanger geraakt, maar ze had nooit iets van het kind willen weten. Liam snapte niet hoe dat mogelijk was. Zeker omdat het kind in kwestie ook in deze stad woonde, bij haar vader. Lotus deed net alsof de twee niet bestonden, maar Liam wist dat het allemaal maar een act was. Hij wilde namelijk niet geloven dat Lotus zo harteloos was. Zo deed ze zich echter wel voor. Lennon was misschien de vrijheid zelf en leek oprecht te genieten van een leven zonder schema’s en structuur, maar Liam wist zeker dat ook zij niet zou kunnen zeggen dat ze gelukkig was. Niet zoals hij. Hij had een leven. Een baan, vrienden, iemand naast zich die misschien wel potentie had om meer te worden dan een vrouw die hij enkel een paar keer zou zien. Tenminste, hij hoopte dat hij haar nog heel erg vaak zou kunnen zien.
Lotus en Lennon hadden dat allemaal niet. Alsof ze het niet wilden. Lotus had het ultieme leven kunnen hebben, met een man die van haar hield en een dochter die haar aanbood. Dat had ze echter allemaal weg gegooid. Ze had hen letterlijk de rug toegedraaid en nu zat ze hier, met een aantal weerwolven in een huisje. Als Liam haar keuze had gehad, dan zou hij het wel hebben geweten. Maar wie weet zou hij ooit die keuze krijgen met Bailey, of een andere vrouw. Maar als hij er nu zo over dacht, was het zeker niet vervelend als Bailey die vrouw in het perfecte plaatje zou zijn.
‘Je bent zeker leuk gezelschap,’ zei Liam glimlachend. Bailey was een geweldige vrouw om mee in gesprek te gaan. Ze had een sterke mening, maar hij had die ook. Daardoor konden ze lang genoeg praten over verschillende onderwerpen, maar ze konden ook lol met elkaar hebben. Daarnaast was ze prachtig. Wat ook juist één van de redenen was dat Lotus en Lennon zich nu zo gedroegen. Ze voelden zich bedreigd door Bailey haar schoonheid. Liam kon ze geen ongelijk geven. Ze had betoverende, blauwe ogen. Hij wist zeker dat die ogen hem heel erg ver zouden kunnen krijgen. Haar korte, zwarte haren staken mooi af bij haar lichte huid en haar lach was misschien wel het mooiste geluid wat hij ooit had gehoord.
Liam kon een grijns niet onderdrukken toen hij hoorde hoe Bailey over hem dacht. Er was al genoeg geflirt over en weer gegaan, maar echt fysiek contact was er nog niet geweest. Het was iets waar hij soms wat voorzichtig mee probeerde te zijn. Vampiers waren degenen die er bekend om stonden dat hun zintuigen en gevoelens sterker werden, maar een deel daarvan gold ook voor de weerwolven. Daarnaast wilde hij Bailey behandelen als de dame die ze was. Ze waren geen tieners meer die elkaar al op de eerste date zouden bespringen. Niet dat die gedachten nog niet in hem op was gekomen, maar tot nu toe had hij het erg goed kunnen negeren.
‘Dat weten we,’ zei Lennon nog. Ze probeerde het scherp te laten klinken, maar het was duidelijk dat de reactie van Bailey er voor had gezorgd dat ze nu niet meer wisten wat ze nog tegen haar zouden kunnen zeggen. Normaal waren zijn dates al lang weg gelopen, hadden ze geroepen dat hij maar iets met Lotus of Lennon zou moeten beginnen. Iets wat Liam nooit zou kunnen. Ze waren als twee zussen voor hem. Dus door er alleen al aan te denken, voelde hij zich ongemakkelijk. Bailey liet zich echter niet wegjagen door de twee, wat Liam zijn vermoedens al had bevestigd. Ze stond behoorlijk zeker in haar schoenen.
Lotus en Lennon dropen af en mompelden nog iets over dat ze opzoek gingen naar Calum, zodat ze zouden kunnen kijken wat ze zouden gaan eten. Het maakte Liam niet erg veel uit of ze hier zouden blijven of niet. Lotus en Lennon hadden hun zegje al gedaan en Calum zou zich er toch niet mee bemoeien.
‘Ze doen dat altijd,’ legde Liam uit, terwijl hij wat tomaten de kant van Bailey op rolde, zodat ze die zou kunnen gebruiken voor de saus. Zelf was hij nog steeds bezig met het pureren van de aardappels. ‘Maar ik had al verwacht dat je je niet zo gemakkelijk zou laten kennen.’ Daarin had hij zijn gelijk gekregen. Bailey was niet op haar mondje gevallen en ze zou ook zeker niet onderdoen voor de twee wolvinnen. Ze probeerden het ook alleen maar bij Liam. Bij Calum zouden ze niet durven. Aan de andere kant, Liam had in zijn hele leven nog nooit gezien dat Calum iemand mee naar huis had genomen.
Liam legde de benodigdheden en ingrediënten iets aan de kant en stopte Bailey van het snijden van de tomaten, door zijn hand op haar arm te leggen. Met zijn andere hand streek hij een pluk van haar zwarte haren uit haar gezicht. ‘Maar ik ben wel blij dat je het eens was met enkele punten in het gesprek.’
‘En welke punten zijn dat?’ vroeg Bailey uitdagend. Haar blauwe ogen sprankelden van plezier. Liam wist waar ze mee bezig was: ze wilde dat hij haar woorden zou herhalen. Iets wat hij in zijn hoofd al vaak genoeg had gedaan. In plaats van dat te doen, zette hij een stap naar haar toe.
‘Ik denk dat je dat wel weet,’ sprak hij op een zachte toon, waarna hij zich naar haar toe boog en haar zoende. Het maakte hem niets uit dat Lotus en Lennon in staat waren om weer binnen te stormen als ze door zouden hebben wat zich af speelde in de keuken. Hij had haar al willen zoenen vanaf het moment dat hij haar had ontmoet en daar dacht hij, tot nu toe, nog niet anders over. Dit was zijn kans geweest en die had hij willen grijpen.

Elysium
Internationale ster

Elysium schreef:
Zijn mensenleven was zo ver weg dat de herinneringen al lag weg hadden moeten vagen. Toch was het maar net waar je het meest waarde aan hechten. Al was het honderden jaren geleden, wist Rhett, nog maar al te goed hoe hij over de zeeën had gevaren. Het gaf hem dat laatste beetje menselijk dat hij nodig had om nog als menselijke vampier door het leven te blijven gaan.
In het leven als vampier had Rhett genoeg gezien en meegemaakt. Hij had dingen gedaan die hem totaal een vampier maakte, maar hij had ook berouw gevoeld voor zijn handelingen.
Waar de meeste vampiers in groepen leefden, had Rhett daar nooit echt behoefte aan gehad. Hij wilde niet met andere vampiers wonen, alleen zodat ze daarmee een sterkere positie zouden hebben. Ook niet omdat het zijn leven kon vergemakkelijken. In heel zijn leven had Rhett het beter kunnen vinden met heksen. Eén Coven in het bijzonder.
Momenteel bevond de vampier zich in een tentje in Zuid-Soedan. Een land dat behoorlijk was getroffen door haar eigen bevolking, met name de leiders. Het had voor behoorlijk wat armoede, ziektes en gewonde mensen gezorgd. Overal om hem heen was paniek te zien. Mensen die niet wisten of ze de volgende ochtend wel zou halen. Rhett was er om er voor te zorgen dat ze dat wel deden.
Hoe graag hij zijn eigen vampierbloed ook wilde gebruiken, deed hij dat niet meer. Hij had gezien hoe zijn bloed er voor had gezorgd dat hij een leven compleet had veranderd. Hij had iemands leven tot zo’n hel gemaakt, maar op dat moment had het hem helemaal niets geboeid.
Honderden jaren geleden was Rhett diegene geweest die er voor had gezorgd dat Linn een vampier was geworden. Toen had ze nog de naam Lena gedragen en was hij een heel ander wezen geweest. Omdat hij, door verschillende gebeurtenissen, er voor had gekozen om de menselijkheid uit te zetten, had hij haar niet behandeld zoals hij nu om ging met andere mensen. Zoals hij altijd met mensen om had moeten gaan.
Er waren genoeg dingen waar Rhett zich schuldig voor voelde. Zo nu en dan ging er nog door zijn hoofd heen dat hij nog een keer zijn menselijkheid uit moest zetten. Dat zou alles zoveel beter maken in zijn leven. Gelukkig had hij genoeg vrienden in zijn leven, de heksen, die er voor zorgden dat hij wist dat hij juist niet op een goed pad was. Hij wilde het zelf graag zo houden. Ondanks dat hij al jaren niets meer van zich had laten horen. Helemaal omdat de Coven wat problemen had ondervonden en Rhett wist dat hij zelf niet echt welkom was in de stad waar één van hen haar plaats had gevonden.
Rhett was ver weg van alles wat in Boise gebeurde, het laatste van wat hij had geweten was dat Linn daar had gewoond, maar ook het lid van zijn bevriendde Coven was daar. Hij had haar nooit leren kennen, maar hij was al jaren lang benieuwd naar wie Rain precies was. Daar kreeg hij misschien nooit echt de kans voor, niet zolang Linn in dezelfde stad zou wonen en bevriend was met de groep. Hij wilde zich niet meer bemoeien met Linn haar leven, hij had haar al genoeg pijn gedaan en dat wilde hij niet erger maken door terug te komen in haar leven. Zeker niet u het redelijk goed met haar leek te gaan.
Daarom richtte Rhett zich op alles wat er om zich heen gebeurde. Als een deel van Arsten zonder grenzen, deed hij er alles aan om de mensen in dit land de gezondheid te geven die ze verdienden. De gezondheid die de overheid hen niet leek te gunnen.
Ze hadden vandaag een paar kinderen kunnen vacineren, op één spoedgevalletje na was het behoorlijk rustig gebleven. Totdat hij verdachtte geluiden had meegekregen. De meeste mensen waren al weg, zelf was hij bezig geweest met het schoonmaken van de tent, waaruit hij de afgelopen weken had gewerkt. Hij had bewegingen gehoord die alleen van een andere vampier had kunnen zijn. Aangezien hij met alleen maar andere mensen werkte, was hij snel naar buiten, om de rest te kunnen beschermen.
Daar zag hij haar al staan. Het was een jongevrouw. Het leek alsof ze niet heel erg veel van plan was, ze was nog niet in een aanvalspositie. Haar ogen waren niet rood doorgetrokken, met behoefte aan bloed. Op dat moment begon het hem te dagen, dat ze de geluiden waarschijnlijk had gemaakt, om hem naar buiten te lokken.
Rhett bekeek de vrouw voor zich eens goed. Haar korte haren omlijsten haar hoekige gezicht. Haar grijze ogen waren maar net te zien in het kleine beetje licht dat nog op haar viel. Hij probeerde zijn best te doen om te bedenken wie deze vrouw was en waarom ze hier voor hem was gekomen. Had ze te horen gekregen dat hier nog een vampier was? Er waren niet heel veel mensen die wisten dat hij zich hier bevond.
“Wie ben je? En waarom ben je hier?” Normaal was Rhett wel wat netter in zijn omgang met anderen, zelfs als dat andere vampiers waren. Nu vertrouwde hij de boel niet helemaal. Deze vrouw was hem komen zoeken, met een reden. Hij wilde weten waarom ze hier stond.

Demish
Internationale ster

Demish schreef:
Rhi had verschillende zaken in gang gezet om haar wraak op Linn in orde te krijgen. Luke had ze volledig om haar vinger gebonden. De barman stond ten alle tijden klaar om haar bloed te geven en ze hoefde haar dwang nauwelijks te gebruiken om haar zin te krijgen. Momenteel had hij, mede dankzij niemand minder dan Linn haarzelf, een hekel aan de vrouw van wie hij diep van binnen nog steeds hield. Het meest menselijke wat Linn had gehad, was al van haar afgenomen.
Door haar deal met de weerwolven had Rhi een grotere groep achter zich staan. Daardoor wist ze dat, mocht er ooit een gevecht komen, ze sterker in haar schoenen stond. Calum wilde maar al te graag de vampiers uit de stad hebben. Rhi wist dat hij haar daar ook nog steeds onder rekende, maar Linn haar groep was groter en had dus meer prioriteit.
En dan was er nog het geheim. Het prachtige geheim dat Ashton met haar had gedeeld, alleen maar omdat Naylene besloten had dat ze eindelijk eens klaar was geweest met zijn vervelende gepraat en gedoe. Rhi was hem erg dankbaar voor de informatie. Nu ze wist wat Naylene en Michael verborgen hielden voor hun beste vriendin, was het enkel nog de vraag wanneer ze het nieuws het beste aan Linn zou kunnen vertellen. Om daar echter zeker van te zijn, had ze nog iets anders nodig. En dat iets was te vinden in Zuid-Soedan.
Het was een behoorlijke speurtocht geweest om er achter te komen wie Linn had veranderd, al die jaren geleden. Rhi had er enkele heksen voor op moeten zoeken, en dan had ze hen ook nog iets moeten geven als tegenbetaling, maar het was haar gelukt. Linn was veranderd door een vampier die al vele eeuwen op deze aarde rond had gelopen. Het fijne wist Rhi er niet van, behalve dat ze geen goede band hadden gehad. De heksen hadden het één en ander kunnen achterhalen en dat was dat Linn vreselijk behandeld was door de vampier die haar had veranderd. Dat ze, na al die jaren, nog steeds een grote angst voor hem had. Dat maakte hem precies de persoon die Rhi nodig had om haar plan compleet te maken. Als ze eenmaal klaar was met Linn, zou de vrouw haar smeken om dood te mogen. Volledig alleen, achtervolgd door de nare herinneringen uit haar verleden.
Zijn naam was Rhett en hij werkte voor Artsen zonder grenzen. Dat had Rhi doen twijfelen. Als hij Linn haar leven zo moeilijk had gemaakt, waarom werkte hij dan nu voor de mensen? Dat was niet iets wat een vampier hoorde te doen, vond ze. Toen ze echter dichtbij genoeg was geweest om hem te observeren en naar hem te luisteren, was ze er zeker van dat hij een vampier was. En hoeveel vampieren waren er nou met een naam zoals de zijne?
Ze had echter het idee dat hij veranderd was. Dat hij niet de brute vampier was die ze in haar hoofd had. Tenzij hij zijn patiënten aanviel. Het leek er echter op dat hij zich als een perfecte dokter had gedragen, zelfs met al het bloed om zich heen. Dat vergde een andere aanpak van Rhi. Eentje die ze opeens vandaag had moeten bedenken, maar ze had hoop dat haar nieuwe aanpak minstens net zo effectief zou zijn.
Ze had expres geluid gemaakt met de attributen die in de tenten hadden gestaan om zijn aandacht te trekken. Het had gewerkt, want hij was naar buiten gekomen. Hij was lang, zijn blonde haren waren samengebonden met een elastiekje. Hij zag er alles behalve bedreigend uit, maar Linn was bang voor hem. Dat was het belangrijkste.
Rhi lachte om zijn woorden. Het was duidelijk dat hij door had wie ze was, of wat ze was. Hij was op zijn hoefde, maar hij hoefde niet bang te zijn dat ze haar bloedlust niet onder controle zou hebben. Ze had zich vandaag al tegoed gedaan in een grotere stad. ‘Ik ben een vriendin van Linn,’ zei Rhi simpel. ‘En ik ben hier voor jou.’
Ondanks dat het moeilijk was om de kleine verandering in zijn gezicht op te merken, had Rhi gezien dat de naam van Linn hem iets had gedaan. Wat er ook precies tussen hen was gebeurd, er speelde genoeg en dat was voor Rhi het belangrijkste. Wie weet zou ze er vanzelf nog achter komen wat hij precies had gedaan, wat er zo verschrikkelijk voor Linn was geweest dat ze nu nog steeds een angst voor hem had. Wat het ook was, het was nu aan Rhi om hem te overtuigen dat ze precies wist wat er tussen hen had gespeeld.
‘Ik ken Linn al jaren en je bent vaak genoeg ter spraken gekomen,’ legde ze aan hem uit. Het was een leugen, maar Rhi ging er vanuit dat de mensen die dichtbij Linn stonden, wel van hem wisten. Dus het was niet meer dan logisch dat zij het ook wist. ‘Ze heeft meerdere keren laten vallen hoe verschrikkelijk het voor haar is geweest, maar ook dat ze het nooit echt af heeft kunnen sluiten.’ Liegen was haar altijd al goed af gegaan. De woorden rolden zo gemakkelijk over haar tong dat ze soms nog in haar eigen leugens zou trappen, als ze niet beter zou weten.
Rhi wist dat liegen tegen een vampier lastiger was. Die hadden sneller iets door. Kleine bewegingen in het gezicht, een hartslag die omhoog schoot. Rhi maakte zich daar nu echter geen zorgen om. Ze rekende er op dat de naam van Linn genoeg bij hem teweeg had gebracht dat hij niet zo op haar zou letten, maar meer bezig was met Linn in zijn hoofd.

Elysium
Internationale ster

Elysium schreef:
Zijn verleden met Linn was niet het beste te noemen. Rhett had haar leren kennen in een voor hem donkere tijd. Linn was destijds niet meer geweest dan een onzekere jongevrouw. Dat soort dingen had hij met gemak op kunnen pikken en daar had hij dan ook behoorlijk wat misbruik van gemaakt. Op dat moment had hij niet door gehad dat ze waarschijnlijk door net zo’n duistere periode als hem was gegaan. Wat hij had gedaan, had het voor haar alleen maar erger gemaakt.
Linn was echt niet de enige fout in zijn leven geweest. Rhett had een behoorlijke tijd zonder zijn menselijkheid geleefd, dat had er voor gezorgd dat hij heel wat spelletjes had willen spelen. Dat was iets waar hij nu nog iedere dag mee leefde. Het schuldgevoel wat het achter had gelaten, in ieder geval.
De vrouw die hem nu op was komen zoeken begon juist over Linn. De heksen hadden geweten wat hij had gedaan en natuurlijk was er vanuit gegaan dat haar familie, de groep die ze om zich heen had verzameld, het een en ander had geweten over hun verleden. De vrouw die hij nu voor zich had staan, had hij zelf nog nooit gezien als hij Linn op had gezocht. Hij was echter nooit te dicht bij gekomen en het kon best dat ze in de laatste jaren een sterke vriendschap met deze vampier had ontwikkeld.
“Lena.” Ondanks dat ze al langer door het leven ging met de naam Linn, was het voor Rhett altijd Lena gebleven, wat enkel een bijnaam voor haar was geweest. Haar naam, of het nou haar nieuwe naam was of niet, deed zoveel dingen met hem. Hij voelde zich schuldig voor wat hij al die jaren geleden had gedaan. Hij had een jong meisje beroofd van van alles. Zelfs van haar eigen leven. Hij had ook wel kunnen zien dat ze ondertussen blij was met het zijn van vampier. Ze had zelfs een hele groep om haar heen staan.
Hij had altijd al de behoefte gehad om het goed met haar te maken, om echt zijn excuses aan te bieden voor de vreselijke dingen die hij had gedaan. Toch had hij die stap nooit genomen, omdat hij niet had geweten hoe Linn zou reageren op zijn aanwezigheid. Ergens wist hij wel dat het niet heel erg positief zou zijn. Nu stond toch iemand van haar groep voor zich en was het wel duidelijk dat Linn het ook nooit goed af had kunnen sluiten.
Rhett bekeek de vrouw voor zich, om te kijken of ze de waarheid sprak. Haar gezicht bleef strak, terwijl ze de woorden uitsprak. Er leek een bezorgdheid over haar heen te rusten, alsof ze Linn echt een moment gunde waarop ze alles af konden sluiten. Dat gevoel had hij zelf ook.
Voor Rhett was het niet meer dan vanzelfsprekend dat hij in wilde gaan op het voorstel van de vrouw. Hij wist nog niet wat ze te zeggen had, maar als het betekende dat hij met Linn zou kunnen praten, dan wilde hij het zeker doen. Ondanks dat het moeilijk was om meteen om vergeving te hopen, was dat wel iets waar Rhett uiteindelijk naar toe zou willen. Het was echter maar net wat Linn wilde hebben.
“Wat is je voorstel?” Rhett wist dat ze hier niet was om alleen maar met hem te spreken. Daarvoor kon ze nooit dat hele stuk zijn gevlogen, zelfs al had ze het oneindige leven. Hij wilde weten wat deze vrouw van plan was, wat ze van hem wilde.
“Het leek me een goed idee dat jullie elkaar spreken, zodat alles uit kan worden gesproken en jullie beiden door kunnen gaan met jullie levens. Het is iets wat Linn echt nodig heeft.” De vrouw was duidelijk met wat ze wilde. Ze had hier vast een hele lange tijd over na kunnen denken. Voor Rhett was het iets anders. Ineens stond er iemand voor hem, met wie hij over Linn kon praten. Ze vertelde hem zelfs dat ze dit achter zich wilde laten.
“Dat lijkt me een goed idee.” beaamde Rhett uiteindelijk, ondanks dat hij het ook wel ergens moeilijk vond. Het was één van zijn groete fouten die hij onder ogen moest komen. Hij wist niet hoe Linn op hem zou reageren, zelfs als ze zou weten dat het er aan zat te komen. Linn was als mens iemand geweest die haar gevoelens had laten zien, daar had ze nooit geen moeite mee gehad. Tranen vloeiden zonder schaamte langs haar wangen, ze kon voor iemand vallen en het ook echt compleet toe laten. Als vampier zijnde was dat vast alleen nog maar meer geworden. Dat betekende dat hij heel wat emoties van haar zou krijgen. Ondanks dat Rhett het geschreeuw waarschijnlijk wel verdiende, vond hij het wel moeilijk dat het waarschijnlijk zover zou komen.
“Ik kan nu niet meteen alles achterlaten. Ik heb een paar dagen nodig om het een en ander over te dragen.” Hij wilde niet dat mensen hier zonder voorraad kwamen te zitten. Zonder iemand die de leiding nam. Er waren genoeg mensen die dat konden doen, maar er was ook iemand extra nodig die zou komen helpen. Diegene moesten ze eerst regelen, voordat hij hier weg zou gaan. Waarschijnlijk zou hij op zijn tijd wel weer terug komen, maar hij wilde nu wel de tijd hebben om het goed te maken met Linn, wat vast niet was gebeurd met één gesprek. Hij wilde dit echt goed doen. Zoals hij dat al honderden jaren in zijn hoofd had.

Demish
Internationale ster

Demish schreef:
Ondanks dat het liegen haar gemakkelijk verging, was het voor Rhi lastig om haar gezicht volledig in de plooi te houden toen de vampier over ene Lena begon, maar hij leek daarmee wel op Linn te doelen. Rhi wist dat Linn ook al heel wat eeuwen op deze aarde rondliep. Waarschijnlijk had ze haar naam wel meerdere keren veranderd. Zij zou op een gegeven moment ook wel gek worden van haar eigen naam. Of misschien had ze haar naam juist wel veranderd om hetgeen wat zich af had gespeeld tussen haar en de vampier die op het moment voor Rhi stond. Ze wilde er graag meer over weten. De heksen waren, zoals altijd, behoorlijk vaag geweest over wat er precies was voorgevallen. In Linn haar gedachten zou ze niet kunnen graven, aan die van Rhett durfde ze niet eens te komen. Een oude vampier zoals hij, zou dat meteen door hebben. Dan zou haar gehele plan mislukken.
Het ging tegen haar verwachtingen in dat hij zo gemakkelijk met haar plan mee ging. Ze wist dat de vampier die voor haar stond de duizend al lang had gepasseerd. Hij was veel sterker dan dat zij waarschijnlijk ooit zou kunnen worden. De heksen die ze gesproken had, hadden haar gewaarschuwd voor zijn kracht en manier van leven, maar Rhi had het idee dat ze hier tegenover de meest onschuldige vampier stond die ze ooit had ontmoet. Ze had zelfs veen getwijfeld of ze wel de juiste vampier voor zich had gehad, maar hij kende Linn en hij leek te weten waar Rhi het over had. Rhi snapte echter niet hoe Linn zo bang kon zijn voor iemand zoals hem. Al maakte dat eigenlijk niks uit. Het was enkel de bedoeling dat Rhett naar Boise zou komen. De rest zou zich dan vanzelf wel uitspelen.
‘Neem je tijd. Ik vlieg morgen terug naar Boise, zodat ik het aan Linn kan vertellen.’ Niet dat ze dat echt zou doen. Dat zou immers de hele verrassing verpesten. Rhi wilde er bij zijn op het moment dat de twee tegenover elkaar zoude staan. Rhi wist nog niet hoe Linn zou reageren. Of ze boos zou worden en zou schreeuwen, of dat ze weg zou rennen. Hoe dan ook: de gevoelens die Rhett bij haar op zou roepen, zouden alleen maar bijdragen aan de miserabele staat waarin ze, volgens Rhi, zou moeten verkeren. Dat verdiende ze.
Het liefst wilde Rhi aan de man vragen wat er precies tussen hem en Linn voor was gevallen. Hij had haar anders genoemd: Lena. Een naam die Rhi nog niet eerder had gehoord. Waarschijnlijk was het haar oude naam geweest, of was het slechts een naam geweest om onder te schuilen. Dat maakte voor Rhi verder ook niet uit. Ze was echter maar al te nieuwsgierig naar wat er zich tussen hen af had gespeeld. Ze wist echter dat ze dan haar cover zou verpesten. Ze kwam hier als vriendin van Linn, iemand die begaan met haar was en dus ook wist wat er gebeurd was. Anders zou ze hier niet zijn. Als ze nu te nieuwsgierig zou worden, zou Rhett opmerken dat er iets niet klopte en dat was wel het laatste wat ze zou kunnen gebruiken.
Ze haalde een papiertje uit de zak van haar broek, met daar haar nummer opgekrabbeld. ‘Bel me maar als je in Boise bent, dan zorg ik voor een moment dat jij en Linn rustig bij elkaar kunnen zitten om dit alles uit te praten.’ Rhi was ervan overtuigd dat dat wel het laatste wat Linn wilde. Als deze man haar echt pijn had gedaan, dan zou ze waarschijnlijk niks met hem te maken willen hebben. Zo was Linn immers. Ze deed alles voor de mensen van wie ze hield, maar ze keerde je de rug toe als je haar iets had geflikt. Dus hoe of wanneer de ontmoeting ook plaats zou vinden: het zou een behoorlijk vermakelijk stuk worden.
Rhi overhandigde Rhett haar nummer. ‘Het is heel dapper van haar, om naar me opzoek te gaan. Ik had het niet verwacht.’
‘Dat is het zeker,’ stemde Rhi met hem in, wetende dat Linn er niks van af wist. ‘Ze heeft er heel lang over getwijfeld. Jaren zelfs, maar nu ziet ze eindelijk in dat het haar juist erg kan helpen om verder te gaan.’
Rhett wierp een blik op het kaartje. ‘Wat was je naam ook alweer? Volgens mij heb ik je die niet horen zeggen.’
Ondanks dat ze zijn woorden nog perfect had gehoord, was ze al uit zijn zicht verdwenen. Voor haar had het niet langer hoeven duren dan dit en hij hoefde haar naam ook niet te weten. Voor nu was ze een “vriendin” van Linn en dat was genoeg. Als hij echt naar Boise zou komen, zou hij haar vanzelf wel opbellen en dan zou zij er voor kunnen zorgen dat Linn de verassing van haar leven zou krijgen.

Elysium
Internationale ster

Elysium schreef:
Het had Rhett een paar weken gekost om uiteindelijk alles op orde te krijgen. Hij had niet alleen vervanging moeten regelen in de tent, maar hij had zelf ook alles op een rijtje moeten krijgen. De vrouw die ineens voor hem had gestaan, had hij hem behoorlijk overvallen. Ondanks dat hij nog vaak genoeg bezig was met Linn, Lena, wist hij niet dat hij nog zo aanwezig was in haar gedachten.
Even had Rhett getwijfeld of hij überhaupt de reis naar Boise had moeten maken. De hele situatie was vreemd. De vrouw die voor hem had gestaan, van wie hij op dat moment nog steeds geen naam had gehad, had ook op een andere manier contact met hem kunnen zoeken. Iemand anders had hem op kunnen zoeken. Iemand die hij had kunnen herkennen als een deel van Rhi haar groep. De roodharige vampier, die al heel lang bij haar was. Of de mannelijke vampier dei ook altijd aan Linn haar zijde had gestaan.
Toch had Rhett op een gegeven moment de knoop doorgehakt. Hoe gek het ook was geweest dat de vrouwelijk vampier voor hem had gestaan, had hij zelf wel het beste voor Linn gewild. Al jaren lang, was er maar één ding wat hij echt wilde en dat was de vergeving van de vrouw die hij jaren geleden vreselijke dingen aan had gedaan.
Ondanks dat hij zich er op voor had kunnen bereiden, was het heel gek om weer onder de vampiers te zijn. Dat was iets wat voor hem haast nooit voorkwam. Andere vampiers waren niet het gezelschap waar hij zich prettig bij voelde. Hij wist hoe het er aan toe kon gaan, wat het met iemand deed om onsterfelijk te worden. Natuurlijk kon daar ook een einde aan komen, toch was het voor bijna iedereen hetzelfde. Ze begonnen er naar te leven, alsof ze het beste waren wat de wereld was overkomen. Rhett zag zichzelf niet op die manier, misschien wel deels omdat hij zich altijd goed op zijn gemak had gevoeld bij heksen en die hun duidelijke mening hadden wat tegen de natuur was.
Nu was hij toch in Boise. Rhi, wiens naam hij op had gevangen van de man die hem op had komen halen, had het een en ander voor hem geregeld. Ashton was diegene die hem op was komen halen. Iemand van wie hij het gezicht wel had herkend. Het was al even geleden, maar hij wist het fijne niet van de relaties binnen de groep van Linn. Nu vertrouwde hij de boel wel meer, omdat hij toch nog een bekend gezicht zag.
Ze hadden een eindje door de stad gereden om op de plaats te komen waar Rhi blijkbaar met Linn wachtte. Ondanks dat Ashton een goede prater was, viel het Rhett op dat hij geen van de vragen die hij had gesteld, direct had beantwoord. Er was altijd een omweg geweest. Zelf toen Rhett over Naylene was begonnen. Hij wist dat de twee een relatie hadden gehad. De laatste paar keer dat hij de groep had gezien, was Ashton er misschien niet bij geweest, maar het kon ook best dat ze zo nu en dan hun eigen weg gingen. Zelf zou hij niet in een groep kunnen wonen en hij kon maar al te goed indenken dat meer vampiers dat hadden, zelfs al hadden ze dan een relatie met andere vampiers.
Ashton had hem uiteindelijk bij een café gebracht. Het zag er gesloten uit. “Ze zitten binnen op je te wachten.” Zei Ashton, ten teken dat Rhett uit zou moeten stappen en zelf naar binnen zou moeten. Het was hem wel duidelijk dat hij niet mee zou gaan.
Rhett hoorde al stemmen van binnen. Het was duidelijk Rhi, die tegen Linn praatte. Hij kreeg het een en ander mee, maar hij snapte er niet heel erg veel van. En zelfs al vertrouwde hij het niet, op het moment dat hij de deurklink in zijn handen had, was hij al te laat.
“Ik wist wel dat je zou komen, als Luke een brief voor je zou schrijven.” Rhett had nog nooit van Luke gehoord en hij snapte niet echt waarom Linn daarom zou moeten komen. Hij wilde nog net omdraaien, omdat hij het idee kreeg dat het hier niet klopte. Er was iets aan de stem van Rhi, die hem vertelde dat dit allemaal niet in de haak was. Rhi trok echter de deur al voor zijn neus open.
“Ik heb echter ander leuk bezoek voor je.” Rhett keek naar het gezicht voor zich. Rhi had een grote grijns op haar gezicht. Zo had ze hem ook verlaten, weken geleden. Er was iets over de vrouw dat op dat moment oprecht had geleken. Op het moment wist hij het nog niet zo. Toch probeerde hij het weg te laten drukken. Hoe gek dit ook was. De woorden die hij had gehoord. Het leek allemaal weg te gaan toen hij Linn zag. Hij had haar zoveel pijn gedaan en dit was waarschijnlijk zijn enige kans op vergeving.
“Lena.” Zei hij zachtjes. Het was zo gek dat hij misschien zo echt met haar zou kunnen praten. Hij hoopte echt dat het kon en dat hij geen spijt zou krijgen van het besluit dat hij had genomen. Al was LInn misschien niet het enige waarvoor hij naar Boise was gekomen.

Demish
Internationale ster

Demish schreef:
Rhi had het wederom voor elkaar gekregen. Ze had Linn in de val weten te lokken en ze had Luke er voor gebruikt. De brief die Linn op haar deurmat had gevonden, was wel degelijk van hem afkomstig geweest. Ze herkende de manier waarop hij zijn letters schreef, zijn gebruik van woorden. In de brief had gestaan dat hij met haar had willen praten, dat het hem speet van hun vorige conversatie en dat hij haar een nieuwe kans had willen geven. Dat het klaar was met Rhi. De brief was afgesloten met de vraag of ze naar zijn bar had kunnen komen en Linn, die in haar achterhoofd nog altijd romantische gevoelens had voor de barman, was er naar toe gegaan. In de bar had ze Luke echter niet aangetroffen. Het was Rhi geweest die haar op had staan wachten, met blijkbaar nog een verrassing. Iets waardoor Linn de alarmbellen in haar hoofd hoorde rinkelen.
De grond werd onder haar weg getrokken toen de deur open ging en ze had het idee dat de lucht uit haar longen werd geslagen bij het zien van zijn gezicht. Het gezicht van een man die ze, na al die jaren, moeiteloos zou herkennen. Het gezicht wat ze nooit meer, maar dan ook nooit meer, van haar leven had willen zien en nu stond hij zomaar hier. Rhi had hem overduidelijk opgespoord, wat betekende dat ze had geweten van Linn haar gevoelens tegenover deze vampier.
‘Noem me niet zo. Ik heet geen Lena meer,’ wist Linn uit te brengen. Die naam had ze maar voor een klein deel van haar leven tot zich genomen. Het was Naylene geweest die had besloten dat Linn een betere naam was geweest. Meer passend voor het land waar ze op dat moment in waren geweest en het had vrij gestaan van slechte herinneringen.
Lena was de naam geweest die ze Rhett had gegeven toen ze hem had ontmoet. Eeuwen geleden, toen ze nog mens was geweest, was ze weggerend van huis. Haar toekomst had er daar alles behalve rooskleurig uitgezien, als Magdalena. Een dochter van een handelaar, geboren met een afwijking aan haar lippen, waardoor geen enkele man geïnteresseerd was geweest om haar te huwen. Haar vader had slechts één oplossing gezien en daar had ze van willen vluchten. Diezelfde nacht was ze weg gegaan en was ze hem tegen gekomen; Rhett. Toen hij haar naam had gevraagd, had ze besloten om het eerste gedeelte van haar naam weg te laten. Vanaf dat moment was ze Lena geweest.
Maar met de naam Lena waren een hoop problemen gekomen. In eerste instantie had ze gedacht dat Rhett haar redder in nood was geweest, haar oprecht had willen helpen. Al snel was gebleken dat haar droom in een nachtmerrie was veranderd, maar dat had ze pas jaren later door gehad. Als vampier had hij misbruik gemaakt van alles wat Linn als jonge vrouw te bieden had gehad. Haar lichaam, haar bloed. Jarenlang had hij zich aan haar tegoed gedaan en zij had hem gelaten, omdat ze dankzij zijn dwang niet beter had geweten. Hij had haar volledig in zijn macht gehad en zij had hem overal trouw gevolgd.
Pas toen hij klaar met haar was geweest, en had besloten om een vampier van haar te maken, was het besef bij Linn gekomen. De dwang was uitgewerkt, waardoor ze in één keer alle herinneringen weer terug had gekregen die Rhett door de jaren heen van haar weg had genomen. De pijn, al het bloed, de woorden die ze zo achteloos over haar lippen had laten rollen, alleen maar omdat hij ze tegen haar had gezegd. Rhett was een monster geweest, en in haar ogen was hij dat nog steeds.
‘Had ik dat nog niet gezegd? Ze noemt zichzelf nu Linn. Al vind ik Lena wel iets hebben. Veel exotischer, vind je ook niet?’ zei Rhi, nog altijd met die akelige grijns op haar gezicht. ‘Ik weet dat dit een grote verrassing is, Linnie. Maar we hebben het er zo vaak over gehad en Rhett wil heel erg graag een kans om zijn excuses aan te bieden.’
‘Houd je mond! Ik weiger hier een deel van uit te maken en me mee te laten trekken in dat geschifte hoofd van jou.’ Het liefst wilde ze Rhi aanvliegen voor wat ze had gedaan, voor wie ze nu in haar leven had gebracht, maar ze kon geen seconden langer met Rhett in dezelfde ruimte zijn. Linn liep dan ook langs de twee vampiers heen, op weg naar de uitgang.
Met een harde plof viel er vanuit de lucht iets voor haar neus en Linn slaakte een gil. Voor haar lag het kreupele lichaam van Michael, die met moeite overeind leek te komen. ‘Mikey, oh mijn god,’ fluisterde Linn en ze knielde snel bij hem neer, om hem overeind te helpen. Toen ze dat deed, keek ze echter recht in de groene ogen van Ashton, die zonder twijfel zijn vingers in Michael zijn borstkas duwde.
‘Volgens mij is het nog geen tijd om te gaan,’ merkte Ashton op. Wat hij precies deed, wist Linn niet, maar Michael schreeuwde het uit van de pijn. ‘Hij heeft een behoorlijk zwak hart, momenteel. Ik wist niet zeker hoeveel vervain ik nodig zou hebben om hem een tijdje stil te houden, maar volgens mij is het geen goede combinatie met een open wond en beschadigde organen. Al kan het natuurlijk allemaal heel snel over zijn. Ik hoef alleen maar mijn hand terug te trekken.’
Onmiddellijk voelde Linn zich schuldig. Ze had niet eens gemerkt dat Michael weg was geweest. Laat staan dat Ashton hem vervain toe had gediend en wat hij daarnaast nog meer had moeten doorstaan. Linn kon Ashton niets doen, niet terwijl hij het hart van Michael in zijn handen had. Eén verkeerde beweging en ze zou Michael verliezen.
‘Als ik jou was, zou ik nog even bij ons blijven,’ raadde Ashton haar. Linn wierp een blik op Michael. Het deed haar pijn om haar beste vriend zo te zien. Ze wilde hem helpen, maar de enige manier leek te zijn door hier te blijven, samen met drie andere vampiers die behoorlijk wat kwaad in de zin hadden.
Ze kwam overeind en draaide zich om naar Rhi en Rhett, al focuste ze zich meer op Rhi dan op de mannelijke vampier. ‘Waarom ben ik hier?’
‘Ik dacht dat jij en Rhett wel veel te bespreken hadden samen,’ zei Rhi onschuldig, waardoor Linn het liefst op haar af wilde rennen om een gevecht te beginnen. Ze durfde echter niks nu ze wist dat Michael in gevaar was. Linn haar ogen gleden naar Rhett. Door hem te zien, door te weten dat hij hier was, kwamen alle gevoelens die ze ooit door hem had moeten ervaren, meteen weer terug. Ze probeerde zich groot te houden, maar de mengeling van angst, woede en verdriet begon de overhand te nemen. ‘Ik heb niks tegen hem te zeggen.’

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld