HarryStyles schreef:
Castiel
Ik haalde even mijn schouders op. Ik had er wel vaker aan gedacht, erg vaak zelfs. Maar bij mij in de familie werden dat soort gedachtes ook gewoon met de paplepel ingeschonken. Het was vrij normaal om zo te denken als een echte Novak. We waren allemaal niet grote uitgevers en kochten enkel dingen als het echt niet anders kon, inclusief eten. Elk van ons werkte ook best hard, behalve mijn tweelingbroer dan. Maar sowieso 80 procent van ons salaris elke maand ging op een spaarrekening voor later zodat we tenminste opties hadden. Deze spaarrekening had ik al geopend sinds ik mijn eerste baantje had op mijn veertiende en al mijn geld daar naar uit ging. Toen had ik nog geen vaste lasten maar mijn baantje betaalde aardig goed. Toen werkte ik namelijk al bij de garage, helpen met de auto's en alles, ik vond het geweldig om te doen. Dat zou ik dan ook later wel willen. Wellicht mijn eigen garage beginnen. Ik had het idee wel eens voorgesteld aan vrienden maar ze zeiden dat het zonde zou zijn van mijn opleiding en hersenen, maar het ging er toch om dat ik het leuk vond? "Well I have to keep my options open," zei ik maar schouderophalend. Ik deed het ook niet omdat ik later perse wilde stoppen met werken. Maar echt om mijn opties open te houden en mijn mogelijke kinderen later een goede toekomst te kunnen geven. Ik wilde niet dat zij in armoede moesten opgroeien, zelf had ik het mee gemaakt en dat was zeker geen pretje. Ik wenste dat geen enkel kind toe. Al bracht het ook weer goeie dingen mee nu, ik was extra close met mijn familie en ik nam niks als vanzelfsprekend aan. Ik was dankbaar voor alles. Klein knikte ik naar haar. "That's good," knikte ik vervolgens en ik liep met haar mee naar de voordeur die ik vervolgens voor haar opende. "Well enjoy the rest of your day off then."
@Traveller
Castiel
Ik haalde even mijn schouders op. Ik had er wel vaker aan gedacht, erg vaak zelfs. Maar bij mij in de familie werden dat soort gedachtes ook gewoon met de paplepel ingeschonken. Het was vrij normaal om zo te denken als een echte Novak. We waren allemaal niet grote uitgevers en kochten enkel dingen als het echt niet anders kon, inclusief eten. Elk van ons werkte ook best hard, behalve mijn tweelingbroer dan. Maar sowieso 80 procent van ons salaris elke maand ging op een spaarrekening voor later zodat we tenminste opties hadden. Deze spaarrekening had ik al geopend sinds ik mijn eerste baantje had op mijn veertiende en al mijn geld daar naar uit ging. Toen had ik nog geen vaste lasten maar mijn baantje betaalde aardig goed. Toen werkte ik namelijk al bij de garage, helpen met de auto's en alles, ik vond het geweldig om te doen. Dat zou ik dan ook later wel willen. Wellicht mijn eigen garage beginnen. Ik had het idee wel eens voorgesteld aan vrienden maar ze zeiden dat het zonde zou zijn van mijn opleiding en hersenen, maar het ging er toch om dat ik het leuk vond? "Well I have to keep my options open," zei ik maar schouderophalend. Ik deed het ook niet omdat ik later perse wilde stoppen met werken. Maar echt om mijn opties open te houden en mijn mogelijke kinderen later een goede toekomst te kunnen geven. Ik wilde niet dat zij in armoede moesten opgroeien, zelf had ik het mee gemaakt en dat was zeker geen pretje. Ik wenste dat geen enkel kind toe. Al bracht het ook weer goeie dingen mee nu, ik was extra close met mijn familie en ik nam niks als vanzelfsprekend aan. Ik was dankbaar voor alles. Klein knikte ik naar haar. "That's good," knikte ik vervolgens en ik liep met haar mee naar de voordeur die ik vervolgens voor haar opende. "Well enjoy the rest of your day off then."
@Traveller