Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

Forum

Startalk

Blogstatistieken

Vriendenbeheer

Facebookvrienden uitnodigen

17 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

5SOSO | You've captured my love

Demish
Internationale ster

Demish schreef:
Om de periode nog goed met elkaar af te sluiten, voordat de feestdagen zouden beginnen en ieder zijn eigen weg zou gaan, had Ashton aan Calum voorgesteld om samen naar een drive-in bioscoop te gaan. Al was het hem misschien niet volledig om Calum gegaan. Ashton had namelijk ook iets af willen spreken met Naylene. Hij had haar nog veel gesproken, maar ze hadden allebei geen tijd meer gehad om elkaar te zien. Zij was druk op haar werk, Ashton ook en hij had wat tijd doorgebracht met Kaykay, op aanraden van Calum. Hij wilde echter wel zijn vriendschap met Naylene behouden. Om er voor te zorgen dat er niks zou kunnen gebeuren, had hij Calum gevraagd of hij er bij had willen zijn. Ashton was er wel eerlijk in geweest, zodat Calum ook wist waar hij aan toe was.
Naylene had enthousiast gereageerd op het idee. Ze had het zelfs leuk gevonden dat Calum mee was gegaan, wat er voor had gezorgd dat de drie een avond hadden gepland bij de Paramount drive-in theatre en hadden ze kaartjes gekocht voor de film If Beale Street Could Talk.
Ze waren er naar toe gereden in de auto van Naylene, een klassieke Range Rover. Beide mannen waren er erg enthousiast over geweest, aangezien het de perfecte auto was om goed op te kunnen zitten en te genieten van de film. Omdat het al wel een koude december avond was, had iedereen zich goed aangekleed met een hoodie, een beanie en had Naylene dekentjes meegenomen. Jammer genoeg was het niet toegestaan om Watts mee te nemen, anders had die er vast ook bij gezeten.
Ondanks dat het tegen de regels was, had Calum zich op het dak van de auto geplaatst. Omdat ze een grotere auto hadden, waren ze toch al wat meer naar achteren gaan staan en er was niemand die nog achter hen stond, dus zo erg was het niet. Calum zijn benen stonden tussen Naylene en Ashton in, die op de voorkant van de auto zaten. Er stonden een paar blikjes bier tussen hen in, ondanks dat ook dat tegen de regels was. Niemand had het door.
‘Ash, mag ik er nog één?’ Calum hield zijn hand uit voor een blikje bier. Ashton knikte en pakte één van de blikjes, die hij vervolgens aan zijn beste vriend overhandigde. Hij pakte een ander en bood die aan Naylene aan, die hem uit zijn hand haalde en vervolgens open maakte. Ook pakte hij een doosje met snoepjes, die ze wel netjes bij de winkel van de drive-in hadden gehaald, en viste er daar een paar uit.
Ashton keek dan wel naar de film, maar hij hoorde Calum achter zich iets mompelen. Ashton leunde met zijn hoofd naar achteren, zodat hij naar Calum kon kijken. ‘Wat is er?’
Calum draaide zijn telefoon om, zodat hij aan Ashton kon laten zien wat er op stond. Ashton zag een foto met een lachende Linn, samen met een man met dreadlocks. Ze hadden allebei een winterse trui aan en als hij door swipete naar de volgende foto, kon Ashton zien dat ze waren gaan schaatsen. ‘Natuurlijk moet ze dat meteen weer online zetten,’ gaf Ashton als commentaar.
‘Wat?’ vroeg Naylene, die al niet meer op de film aan het letten was. Calum liet haar ook de foto zien, maar ze leek duidelijk niet te snappen wat er precies aan de hand was en waarom het zo erg was dat Linn een foto had geplaatst. ‘Cal en Linn hebben ruzie en ze hebben elkaar al een paar weken niet meer gesproken.’ Ashton draaide zich vervolgens weer naar Calum.
‘Heb je eigenlijk nog iets van haar gehoord?’ vroeg Ashton. ‘Je weet wel, nadat je haar had gevraagd of ze verliefd was op je?’ Calum had die vraag aan haar willen stellen, vooral omdat Ashton dat aan hem had verteld. Eerst had Calum zich in willen houden, maar Ashton had niet ingezien waarom dat had gemoeten. Het was nergens voor nodig geweest en Ashton had gevonden dat Calum die eerlijkheid wel had verdiend. Linn had toen gereageerd dat ze wel degelijk verliefd was, op Benjamin. Ze had daarna nog gezegd dat het een domme vraag was en dat het Calum geen fuck aan ging wat haar gevoelens waren, aangezien hij daar toch al zo achteloos mee om was gegaan.
Calum schudde zijn hoofd, ten teken dat hij niks meer van haar had gehoord. ‘Ze zei waarschijnlijk gewoon wat ze dacht dat jij wilde horen, en nu probeert ze je er van te overtuigen.’ Ashton haalde zijn schouders op. Linn was niet zomaar verliefd op een ander. Dat kon helemaal niet. Ze probeerde misschien wel over Calum heen te komen, maar dat lukte haar niet. En daarom ging ze nog meer haar best doen, probeerde ze anderen er van te overtuigen dat ze wel degelijk gevoelens had voor die ene Benjamin, maar ze hield Ashton niet voor de gek. En daarmee Calum ook niet.

Elysium
Internationale ster

Elysium schreef:
Er was niet veel nodig om Naylene tevreden te houden. Ze was niet iemand die in het weekend van alles hoefde te plannen. Feestjes waren niet de plaats waar ze graag kwam. Toen Ashton echter voor had gesteld of ze mee had gewild naar een drive-in bioscoop, had ze daar meteen mee ingestemd. Soms verlangde ze dat ze in een tijd leefde dat dit soort avondjes normaal waren. Nu kwamen ze wel weer in, omdat ze retro waren. Toch had het een hele andere sfeer als ze zich vroeger voorstelde. Wat ook helemaal niet uitmaakte, want ondanks dat ze niet veel meer van de film mee kreeg door de gesprek van de twee mannen, had ze wel een leuke tijd. Af en toe had ze zich gemengd in de gesprekken die Ashton met Calum had gevoerd. Op andere momenten had ze een gesprek met één van hen gehad.
Nu was het onderwerp op Linn gekomen, op een manier die Naylene niet als geheel prettig aanvoelde. Ondanks dat de twee heel verschillend waren, hadden ze wel eens met elkaar afgesproken. Linn had zich opengesteld over haar gevoelens voor Calum, die een paar maanden geleden zeker aanwezig waren geweest. Over die gevoelens werd nu ook gesproken. Dat was iets waar Naylene niet over mee kon praten. De manier waarop ze over haar relatie met Benjamin praatte, was dat echter wel. Want ondanks dat de andere twee er vanuit leken te gaan dat het niet echt was, wist Naylene vrij zeker dat het wel zo was. Zij was diegene die Linn aan had gemoedigd om de cameraman een berichtje te sturen. Daarna had ze haar nog wel eens gesproken en het was behoorlijk duidelijk dat ze de man zag zitten. Hij had haar hoofd van Calum af kunnen leiden.
“Ik denk niet dat ze iemand hoeft te overtuigen.” verkondigde Naylene haar eigen mening. Als zowel Ashton en Calum dat dachten, zei dat waarschijnlijk meer over hen dan dat het over Linn deed.
“Van wat ik weet, heeft Linn het heel erg leuk met Benjamin. Hij is een aardige man, met wie ze goed kan praten.” Op het feestje hadden ze echt al een hele tijd met elkaar gepraat. Linn had haar zelfs bedankt dat er een aanmoediging was geweest, waardoor ze uiteindelijk een date met elkaar hadden gepland.
“En er is toch geen probleem dat ze dat op internet zet. Het is niet hetgeen wat ik zou doen, en waarschijnlijk ook niet wat jullie zouden doen, maar maakt dat echt iets uit? Het is haar leven. Haar leven bestaat uit social media, dus ik vind het wel logisch dat ze zoiets deelt.” Naylene zou het zelf niet kunnen hebben als haar hele leven op de straat zou liggen. Dat iedereen precies wist wat ze deed, wat ze leuk vond en nog erger waar ze was. Linn had echter besloten dat ze op die manier had willen leven en dat ze mensen wilde laten zien dat ze gelukkig was in een nieuwe relatie.
Naylene draaide zich wat bij, zodat ze naar Calum kon kijken. Ze had niet meegekregen dat de twee ruzie hadden gehad. Het was niet iets wat Linn haar had verteld en eigenlijk was het ook niet iets wat ze perse hoefde te weten. Als ze met Linn sprak ging dat om hun eigen dingen. Hoe het ging met hun werk en of ze plannen hadden voor de feestdagen. Ze had het bij haar kwijt gekund als ze dat had gewild, maar ze had er voor gekozen om dat niet te doen.
“Waarom hebben jullie eigenlijk ruzie? Komt het doordat je hebt gevraagd of ze verliefd op je is?” Naylene vond het een beetje een gekke vraag. Het was in haar ogen iets wat jongere kinderen aan elkaar zouden vragen. Volwassen mensen bespraken het op een hele andere manier. Zonder mensen ergens van te beschuldingen, want zo klonk het op dit moment.
“Nee, dat is pas wat later is gebeurd.” Naylene zag hoe Calum wat met het lipje van zijn blikje bier aan het spelen was, wat haar aangaf dat hij er niet heel erg graag over wilde praten. Als hij spijt had van zijn acties, dan moest hij dat zeker aan Linn laten weten. Naylene ging er in ieder geval vanuit dat het de reden was dat hij zich op die manier gedroeg. Ze merkte nog wel dat er een bepaalde blik tussen Calum en Ashton werd verwisseld.
“De ruzie ging over de deal tussen jou en Ash.” De wenkbrauwen van Naylene schoten vanzelf omhoog, waardoor ze eigenlijk meteen naar Ashton keek. Ze had ergens wel verwacht dat hij het met iemand zou delen en Calum leek daar zeker de juiste persoon voor. Die twee waren echt goed bevriend, dat had ze aan alles wel kunnen merken. Ze snapte niet hoe andere mensen ruzie konden maken over een voorstel dat ze aan Ashton had gedaan.
“Wacht... Heb jij Linn hetzelfde voorgesteld?”
“Wat? Nee! Nee, niet op die manier!” Schoot Calum in de verdediging. Naylene had wel eens met Linn gesproken over de man die nu op het dak van haar auto zat. Wat ze er van had begrepen hadden zij en Calum een zelfde soort kijk op de liefde. Misschien dat die van Calum nog wel iets sterker was dan die van haar. Voor haar was dit dan ook de meest logische reden geweest dat ze er ruzie over hadden gemaakt.
“We hadden het er gewoon over en Linn werd boos dat ik het een goed idee vond, want dat vindt ze zelf niet. Daarna zijn er een paar dingen gezegd, die niet heel erg goed op zijn gepakt.” Calum haalde zijn schouders op en keek over Naylene heen, in de richting van de film. Waarschijnlijk alleen om haar blik te ontwijken.
“Ik snap niet dat jullie ruzie hebben gemaakt over iets wat tussen mij en Ash is?” Naylene keek op haar beurt nog even naar Ashton. “En jij staat er achter?” Ze was niet boos, dat helemaal niet. Ze vond het gewoon een hele rare situatie. Zij had iets afgesproken, daar hoorden andere mensen geen ruzie over te maken.
“Ik vind het prima dat jullie het bespreken, echt waar. Ook jij en Linn. Maar ik vind het wel gek dat jullie ruzie maken over iets wat eigenlijk geen van jullie beiden iets aan gaat.” Ook van Linn haar kant.

Demish
Internationale ster

Demish schreef:
Naylene leek een andere mening over Linn te hebben. Zij leek te denken dat de vrouw wel degelijk blij was met een relatie en dat ze het niet deed om iets aan iemand, Calum, te bewijzen. Ashton wist dat nog niet. Voor zijn gevoel probeerde Linn alleen maar wanhopig te laten zien dat ze Calum niet nodig had. Ze probeerde hem te bereiken met een omweg, door een foto te plaatsen op social media. Het was haar nog gelukt ook, want Calum had het gezien en nu hadden ze het over haar. In Ashton zijn ogen was dat precies wat Linn wilde, maar Naylene leek er anders over te denken. Zij dacht dat Linn wel degelijk gelukkig was en dat het niets meer was dan Linn die met haar volgers deelde dat ze een relatie had, zoals ze alles deelde.
Ashton had in stilte het gesprek tussen Naylene en Calum gevolgd. Naylene leek niet te weten van de ruzie, maar Calum legde het aan haar uit. Iets wat Ashton best knap vond, want Calum vertelde niet zomaar alles aan iedereen. Zeker niet aan iemand die hij niet eens zo heel goed kende. Hij had er echter wel voor gekozen om het aan Naylene te vertellen. Iets wat hij misschien beter niet had kunnen doen, want Naylene leek het niet echt fijn te vinden dat haar deal met hem er voor had gezorgd dat twee anderen ruzie hadden. Al was het niet haar schuld, noch die van Ashton. Dat was tussen Calum en Linn, en het was jammer dat het zo was gegaan.
‘Natuurlijk sta ik er achter dat Cal zijn mening met iemand deelt. Hij kan er toch ook niks aan doen dat zij zo reageert? Ik had het Cal ook al uitgelegd. De enige reden dat Linn het niet eens is met de deal, ook al heeft het totaal geen betrekking op haar, is omdat Cal het wel een goed idee vond. Zij heeft gevoelens voor hem en ze kreeg te horen dat zelfs al zou hij open staan voor een relatie, hij liever eerst nog zes maanden wil genieten van zijn vrijheid en zich niet meteen wil vinden. Daar kon Linn overduidelijk niet mee dealen, maar dat ligt toch echt aan haar en niet aan mij, of aan Cal.’ Ashton haalde zijn schouders op. Het was niet zijn schuld dat Calum en Linn er ruzie over hadden gehad, of dat Cal het aan Linn had willen vertellen. Natuurlijk was het “hun” ding, die van hem en Naylene, maar Calum had er over in gesprek willen gaan met een vriendin en dat was fout afgelopen. Dat kon gebeuren.
‘Daarnaast, de ruzie gaat niet eens echt over de deal zelfs. Dat was de aanleiding.’ Het ging al lang niet meer daar over. Waarschijnlijk hadden ze er nog wel over uit kunnen komen dat ze allebei een andere mening hadden gehad over wat er precies tussen Naylene en Ashton was gebeurd.
‘Waar gaat het dan wel over?’ vroeg Naylene, zowel aan hem als aan Calum. Ashton keek op naar zijn beste vriend. Calum vond het duidelijk niet prettig om het hier over te hebben, maar Naylene zou dit ook niet zomaar loslaten. Ze konden beter alles eerlijk vertellen, want dan zouden ze er ook sneller klaar mee zijn. ‘Cal heeft haar wanhopig genoemd. Daarom is Linn boos op hem.’ De deal en haar gevoelens speelden misschien wel mee, maar het was duidelijk dat ze geconfronteerd was met haar eigenschappen die ze minder vond en daarom was ze boos geworden.
‘Je hebt haar wanhopig genoemd? Auch,’ zei Naylene. Ashton vond het niet meer dan logisch dat Calum dat woord had gebruikt, want het paste bij Linn. ‘Geen wonder dat ze boos is.’
‘Het is niet alsof hij compleet ongelijk had,’ merkte Ashton op. ‘Ze kan best wanhopig overkomen.’ Dat had hij altijd al gevonden. Vanaf het moment dat hij haar bij Calum had zien zitten en hun vriendschap zich had ontwikkeld, had Ashton al geroepen dat er meer aan de hand was geweest en dat het hem niks zou verbazen als de vriendschap uiteindelijk stuk zou lopen, omdat er gevoelens bij kwamen kijken. En hij had wel degelijk zijn gelijk had.
‘Kunnen we ergens anders over praten?’ vroeg Calum. ‘Echt, letterlijk iets anders? Maakt niet uit wat.’ Ashton knikte en liet zijn rug tegen het raam van de rover aan rusten. Hij pakte de doos met snoepjes die hij eerder had en haalde er daar nog een paar van uit. Misschien was het maar beter ook dat ze zouden stoppen over dit onderwerp, voordat hij in discussie zou raken met Naylene. Al zou dat het misschien wel makkelijker maken om haar te vertellen dat hij een paar dates had gehad met een ander.
‘Waar wil je over praten?’ vroeg Naylene. Ashton haalde zijn telefoon uit zijn zak en luisterde niet meer naar wat Naylene en Calum allemaal zeiden. Hij zag een paar berichtjes van Kaykay. De eerste was een berichtje waarin ze hem veel plezier wenste bij de film, het tweede was een link naar een instagram profiel van een kunstenaar en de laatste was haar mening over de desbetreffende foto. Ashton glimlachte en reageerde terug dat hij het zou bekijken als hij thuis zou zijn.
‘Is dat Kaykay?’ vroeg Calum nieuwsgierig, misschien ook wel deels om Ashton te pesten. Ashton knikte en deed zijn telefoon weer weg. ‘Ja, ze heeft me wat dingen gestuurd om naar te kijken. Maar dat doe ik als ik thuis ben.’

Elysium
Internationale ster

Elysium schreef:
Naylene vond het altijd prettig als iemand grenzen aangaf. Calum voelde zich duidelijk genoeg op zijn gemak om dat te doen. Wat haar toch ook wel aangaf dat hij het niet heel erg prettig vond dat hij en Linn ruzie hadden. Dat was echter iets waar Naylene zich verder niet mee ging bemoeien. Ze zou echt niet naar Linn gaan stappen om daar vervolgens verhaal te halen. Dit was tussen hen beide en daar moest zij verder buiten blijven, iets wat Ashton eigenlijk ook had moeten doen. Als ze er over door hadden gesproken had ze dat zeker aangegeven. Nu wilde ze het zelf ook laten rusten, anders zou het hun avond alleen maar verpesten.
Ondanks dat Naylene en Calum al snel een nieuw onderwerp hadden gevonden, namelijk hun honden, was ook de aandacht daar al behoorlijk snel van afgeleid. Ashton was bezig geweest met zijn telefoon en Calum had willen weten met wie hij had gesproken. Er was een naam naar boven gekomen die Naylene nog nooit eerder had gehoord. Wat ook niet hoefde. Ashton kende ook niet ieder persoon in haar leven en het zou ook ongezond zijn als ze dat wel van elkaar wisten.
Calum leek de wetenschap dat hij met de vrouw aan het praten was, niet aan zich voorbij laten gaan. Hij leek het alleen maar leuke informatie te vinden. “Oh Ash dat klinkt echt heel erg spannend. Is dat omdat je het hier niet kan bekijken?”
Naylene kon het niet laten om Ashton zijn reactie te peilen, omdat de manier waarop Calum het had verwoord er wel voor had gezorgd dat ze nu afvroeg of een vrouw hij ongepaste foto’s had gestuurd. In ieder geval voor de plaats waar ze zich nu bevonden.
Ondanks dat ze af hadden gesproken dat Ashton de komende mocht en kon gaan kijken wat hij verder wilde, ook op het gebied van de liefde, vond Naylene het toch wel een gek idee dat hij met een andere vrouw aan het praten was. Dat was misschien de bedoeling geweest, maar nu het toch wat dichterbij kwam, vondt ze het ook wel een gek idee. Ze was vrij eerlijk geweest over haar gevoelens voor Ashton, zeker tijdens de gesprekken die ze de afgelopen tijd had gevoerd. Het waren de prettige momenten geweest die ze had kunnen bespreken, voordat ze weer in haar verleden had moeten duiken. Naylene begreep ondertussen dat hetgeen wat ze voelde veel verder ging dan wat er was gebeurd in haar vorige relatie. Het was iets vanaf haar geboorte op af was gebouwd, hoe haar ouders met haar om waren gegaan en hoe ze daar zelf op had gereageerd.
“God damn it Cal, niet dat soort dingen!” Bracht Ashton lachend uit, die zich omdraaide zodat hij tegen het been van zijn vriend aan kon drukken, ten teken dat het idiote uitspraak was. Er was duidelijk nog iets aan het gezicht van Ashton te zien, woorden die hij uit wilde spreken, maar blijkbaar niet deed omdat Naylene er op het moment bij zat.
“Weet ik veel waar jullie ondertussen staan.”
Voor Naylene voelde het een beetje alsof ze buiten het gesprek viel. Ze had niet heel erg veel te zeggen, zeker niet over iemand die ze niet kende. Daarbij kon ze Ashton ook niet veel vertellen. Hij deed precies wat ze van hem had gevraagd en dat was alleen maar goed, leek haar in ieder geval. Ergens vond ze het nog heel erg gek dat het niet zo voelde. Ze moest er niet over nadenken om een relatie te beginnen met Ashton. Daar was ze nog niet klaar voor. Voor zo ver kon ze helemaal geen verwachtingen van hem hebben. Nu vroeg ze zich af of ze die onbewust toch een beetje had gehad.
Naylene pakte het doosje dat tussen haar en Ashton in lag en haalde er een paar snoepjes uit, zodat ze zichzelf een beetje een houding kon geven. Dit was iets waar ze zeker nog een keer over na moest denken. Ze vond dit echter niet het juiste moment. Als ze in haar gedachten verzeild raakte dan kon ze daar nog een hele tijd in blijven hangen en er van alles bij halen, wat ook niet de bedoeling was geweest. Daar liet ze het verder rusten en ze merkte dat Calum en Ashton er ook niet heel veel meer over te zeggen hadden. Ergens was ze bang dat het kwam doordat haar houding was veranderd. Dat het leek alsof het haar iets deed. Wat het wel degelijk deed, maar dat hoefde de anderen niet te weten.
“Heb je foto’s van Watts. Ik heb al zoveel over hem gehoord van Ash, nu ben ik wel benieuwd naar hem.” Naylene was Calum dankbaar dat hij nu ook leek te begrijpen dat dit een onderwerp was waar ze ook niet op moesten blijven hangen. Ze pakte haar telefoon en haalde haar galerij op het beeld, waarna ze haar telefoon overgaf aan Calum. De foto’s op haar telefoon waren geen geheim voor anderen. Het meeste bestond uit hetgeen wat Andy had gemaakt en de foto’s die ze zelf had gemaakt van haar hond.
“Wat een schatje!” Naylene knikte, Watts was echt een lieve hond. Heel veel mensen bezweken door de smekende ogen. Ze wist echter ook dat het niet de makkelijkste was. Al leek het haar niet verkeerd als hij Duke een keer zou zien, hij kon het vaak wel vinden met andere honden.
Naylene zag Calum naar haar opkijken, waarna hij vervolgens weer naar zijn telefoon keek.
“Wat?” Vroeg ze lachend.
“Andy is gewoon fucking getalenteerd.” Dat was iets waar Naylene om moest lachen. Andy was inderdaad getalenteerd, daar kon niemand om heen. Soms keek ze naar haar eigen foto’s en kon ze niet gelovendat zij diegene was die er op stond.

Demish
Internationale ster

Demish schreef:
Het was heel dubbel om het over Kaykay te hebben in het bijzijn van Naylene. Aan de ene kant wilde Ashton het niet, omdat hij niet Naylene het idee wilde geven dat hij al verder was gegaan. Want dat was hij niet. Hij had misschien een par keer afgesproken met een andere vrouw en hij had nog contact met haar, maar dat betekende niet dat hij ook meteen een relatie met haar wilde. Hij was aan het kijken waar het naar toe ging en voor nu was dat voldoende. Hij wist niet of Naylene dat er uit had begrepen. Hij wilde het haar wel uitleggen, maar niet hier, waar Calum bij was.
Aan de andere kant had hij meer reactie van Naylene willen zien. Ze had zich stil gehouden, wat hij niet meer dan logisch had gevonden. Ze had het vast expres gedaan, om hem niet het idee te geven of ze het erg vond of niet. Maar dat wilde hij juist weten. Want als ze het wel erg vond, of als het haar wel pijn deed dat hij iets zocht bij een ander, dan zou hij Kaykay meteen aan de kant schuiven. Als Naylene zich jaloers zou voelen, of aan de kant geschoven, dan betekende dat dat voor hem dat ze wel echt bij hem wilde zijn. En dan zou het het waard zijn om die zes maanden te blijven wachten. Om het vol te houden en het na die zes maanden te proberen.
Ze had echter niet gereageerd. Hij had haar gezicht even in de gaten gehouden, maar hij had er niks uit af kunnen lezen. Dat was iets waar Naylene goed in was. Ze was geen open boek. In sommige opzichten misschien wel, maar in dit soort dingen niet. En juist daardoor wist Ashton ook niet wat hij nu moest. Doorgaan met het gesprek, of het juist laten. Het liefst wilde hij nog een reactie uitlokken. Hij wilde iets zien, maar hij was er van overtuigd dat Naylene hem dat niet zou geven.
Calum had het gesprek een andere wending te geven door over de honden te beginnen. Watts. De hond die hem vanaf het begin al in de gaten had gehouden. Hij had hem niet vertrouwd. En Naylene had hem uitgelegd waarom. Ze hadden zoveel diepe verhalen met elkaar gedeeld. Dat schepte een band. Ashton wist van haar verleden in de relaties, zij wist ook die van hem. Dat was iets wat hij zelf nooit zo snel zou kunnen vergeten. Of hij nou bij een ander zou zijn of niet. Naylene wist dingen van hem die Kaykay nog niet wist, en misschien ook minder snel te horen zou krijgen.
‘Andy heeft echt heel goed werk geleverd,’ zei Ashton, om zich weer in het gesprek te mengen. Hij was blij dat ze Andy als fotograaf hadden gehad. Hij had hun tour en het album, Youngblood, ontzettend goed weten te vangen op film. En hij was ook erg goed in het fotograferen van anderen. Ashton had wel eens foto’s gezien van Naylene, of van haar hond. Andy kon werkelijk alles.
Ondanks dat Ashton zojuist nog had besloten om niet door te gaan over Kaykay, kon hij het niet laten. Hij wilde iets horen van Naylene. Een reactie. ‘Al denk ik dat het ook interessant is om Kaykay eens te vragen om een paar foto’s van ons te maken. Ze heeft Mitchy en de rest ook gefotografeerd en die foto’s vind ik echt heel erg mooi gelukt. Het geeft heel goed het beeld weer van de band. Ik denk dat ze dat bij ons ook kan.’ Het was iets om over na te denken, zeker voor als ze weer aan de slag zouden gaan met hun nieuwe muziek. Daar hoorde dan toch weer een ander beeld bij.
‘Niets ten nadele van Andy hoor,’ zei hij vervolgens tegen Naylene. ‘Ik ben nog steeds dol op zijn werk. De foto’s maar ook de posters die hij heeft gemaakt voor ons. Die waren echt fenomenaal.’ Een ander woord had hij er niet voor. Andy zijn werk had iets speciaals. Het had hen heel erg veel gebracht, maar Ashton was altijd al verder aan het denken. Zijn gedachten stonden nooit stil, zelfs niet als het om het visuele aspect van de band ging. Daar bleef hij over nadenken, ook als het voor anderen leek alsof het stil lag.
‘Waar je eet, moet je niet schijten, Ash,’ zei Calum lachend. Ashton wist dat hij het als grapje bedoelde, maar hij meende ook iets in de ogen van Calum te zien. Iets wat waarschijnlijk iets betekende als: “Probeer Naylene niet uit te lokken”. Ashton wist wel dat Calum gelijk had. Hij moest het ook niet doen. Maar hij hoopte diep van binnen dat als hij nu maar hard genoeg er aan zou trekken, Naylene zou reageren en dat ze er samen voor zouden kunnen gaan. Want hij was nog steeds in de positie om alles te laten vallen voor haar. Hij hoopte dat ze dit besefte.
‘Ik zeg maar iets,’ zei Ashton, waarna hij zijn schouders ophaalde. ‘Maar ga vooral verder met de gesprekken over jullie honden. Jullie zouden ze samen een keer uit moeten laten.’ Ondanks dat Ashton Watts en Duke wel leuk vond, hoefde hij er nu niet een heel gesprek over te voeren. En als Naylene en Calum dat leuk zouden vinden, dan zouden ze dat vooral moeten doen.
‘Dat is nog niet eens zo’n gek idee. Duke houdt van andere honden. Ik weet niet hoe Watts daarmee is?’ vroeg Calum aan Naylene. Op dat moment probeerde Ashton zich te focussen op de film, al hoorde hij Naylene nog zeggen dat het Watts best goed reageerde op andere honden en dat het geen probleem zou moeten zijn.

Elysium
Internationale ster

Elysium schreef:
Naylene had Ashton leren kennen als iemand die zijn hart op zijn tong had liggen. Soms leek hij gewoon niet na te denken over hetgeen wat hij zei. Tijdens de film had ze wel even getwijfeld of de woorden van Ashton bewust waren geweest of juist totaal niet. Natuurlijk mocht hij zijn eigen mening hebben. De band mocht kiezen wie hun fotograaf was en hoe ze alles in beeld brachten. Er was echter iets aan zijn toon geweest toen hij over Kaykay had gesproken dat Naylene niet goed was gevallen. Net zoals eerder die avond was ze echter niet in gegaan op het gesprek over de vrouw.
Ondanks dat er een beetje een rare sfeer had gehangen, had Calum die wel weer geprobeerd om hoog te halen door over de honden te spreken. Een gesprek dat wel wat verder was gegaan en uiteindelijk hadden ze dan ook gesproken om een keer samen af te spreken. De twee hadden nog telefoonnummers uitgewisseld, voordat ze hun rommel op hadden geruimd en weer in de auto waren gaan zitten.
Naylene was naar de wijk gereden waar zowel Calum als Ashton woonde. De sfeer in de auto was toch wel een beetje gespannen geweest. Vooral toen ze eenmaal voor het huis van Calum had gestaan en afscheid hadden genomen van de man. Zo snel als het had gekund, was Naylene naar het volgende huis gereden. Ook daar had ze de auto voor geparkeerd. Ashton leek echter nog niet van plan te zijn om het voertuig te verlaten.
“Ik vond het een leuk idee, bedankt dat je me mee hebt gevraagd.” Waren de woorden die Naylene koos om als afscheid te gebruiken. Zij was echter de enige die er op die manier over dacht. Ashton bleef haar immers aankijken, alsof er nog iets anders over haar lippen heen zou komen.
“Het spijt me.” Op die woorden kon Naylene alleen even haar schouders op halen. Helemaal omdat ze op het moment geen idee had waar Ashton precies zijn verontschuldigingen voor aanbood. De manier waarop hij over Kaykay had gepraat, was bij haar niet goed aangekomen. Helemaal omdat ze zijn bedoelingen er uit had kunnen lezen. Hij had willen weten hoe ze er op reageerde en waarschijnlijk had hem dat niet het gewenste resultaat gebracht.
Naylene keek naar Ashton, ten teken dat ze meer uitleg had voor zijn verontschuldigingen. Ondanks dat ze zo haar ideeën, kon het maar zo zijn dat hij ze heel ergens anders voor aanbood.
“Ik gedroeg me behoorlijk vervelend door midden in een gesprek weer over Kaykay te beginnen.” Misschien was het niet zijn bedoeling, maar nu hadden ze het er natuurlijk weer over. Ergens vond dat Naylene een grappige wendig. Misschien had Ashton ook wel door dat hij het deed en wilde hij haar nu alleen nog maar meer uitlokken. Nu was er niemand anders bij met wie het gesprek werd gevoerd. Geen Calum die het gesprek een beetje kon redden.
“Ik snap niet wat je er mee wilde bereiken, want je haalde haar er niet bij om te laten weten dat jullie opzoek zijn naar een nieuwe fotograaf.” Dat was misschien ook wel een beetje gek om aan Naylene te vertellen. Ze had het er nog niet over gehad met Andy, maar waarschijnlijk zou hij een contract hebben getekend per tour en zouden ze nu kijken of ze zoiets aan iemand anders aan konden bieden. Dat lag buiten Naylene om.
“Nee dat klopt.” Ergens vond Naylene het best wel dapper dat Ashton gewoon toe durfde te geven dat zijn gedrag niet heel erg netjes was geweest. Het had het hele gesprek weer wat ongemakkelijker gemaakt dan het eigenlijk had hoeven zijn.
“Het is al goed.” Besloot Naylene maar, ze had geen zin om er verder over te praten. Want dan kreeg Ashton alsnog zijn zin. Dan kreeg hij te horen wat ze er van vond dat hij er over was begonnen. Wat in haar ogen alleen maar was gebeurd om haar uit te lokken. De eerste keer misschien niet, dat was echt door Calum gekomen. De tweede keer echter wel. De woorden waren heel erg bewust geplaatst.
“Nee dat is het niet.” Ging Ashton er weer tegenin, waar Naylene echt geen zin in had.
“Ash, nu doe je precies hetzelfde. Ik weet dat je het waarschijnlijk niet op die manier bedoeld. Maar nu probeerde je op een andere manier precies hetzelfde te bereiken. Je probeert mij te peilen, te kijken of ik het erg vind als ik het over een andere vrouw hebt.” Naylene wilde er eigenlijk niet verder over praten, maar ze wilde Ashton wel met zijn neus op de feit drukken, nu hij het zelf niet los wilde laten.
“We hebbeneen duidelijke afspraak gemaakt. Als je wil daten met iemand anders, ben je daar vrij in. Ik ga je daar niet in tegenhouden.” Er was zeker wel iets geweest in Naylene dat het niet leuk had gevonden om te horen dat er iemand anders was, het was echter hetgeen wat ze zelf voor had gesteld. Dan kon ze er wel moeilijk over lopen doen, maar acties hadden nou eenmaal gevolgen. Dit was er één van.

Demish
Internationale ster

Demish schreef:
Ondanks dat ze verder wel van de film hadden genoten, had Ashton zijn aandacht er niet helemaal bij kunnen houden. Calum had hem een paar keer aangekeken en hem daarmee toch wel duidelijk gemaakt dat hij zich niet echt als een goede vriend had gedragen. Tegenover Naylene niet, maar ook niet tegenover hem. Hij had de sfeer verpest door zodanig door te gaan over een vrouw, alleen maar omdat hij Naylene had willen uitlokken. Hij had daar dan ook sorry voor willen zeggen en dat was de reden dat toen Naylene bij hem voor de deur had geparkeerd, hij verder nog niet had bewogen. Hij wilde eerst zijn excuses kwijt.
Naylene leek echter nog niet in staat om zijn excuses aan te bieden. Dat terwijl hij het wel meende. Ze draaide het eerder om, waardoor het leek alsof hij ook dit weer gebruikte om de naam van Kaykay te laten vallen. Dat terwijl hij echt alleen maar wilde laten weten dat hij snapte hoe vervelend hij was geweest, en dat hij had niet op die manier had moeten doen. Naylene leek echter te denken dat ook dit weer een provocatieve actie was. Dat was het niet. Het moest het in ieder geval niet zijn.
‘Maar ik wil wel dat je me tegenhoud!’ zei ashton hardop, zonder na te denken wat die woorden voor gevolgen zouden hebben. Hij wilde dat Naylene hem tegenhield. Dat ze tegen hem zei dat ze het niet vond kunnen, of dat ze het jammer vond. Dat er iets was waardoor hij zou merken dat ze het niet eens was met zijn keuze, omdat ze wilde dat hij een andere had gemaakt.
‘En dat moet je me zo duidelijk maken? Door spelletjes te spelen?’ vroeg Naylene aan hem. Ashton wist dat wat hij had gedaan, fout was geweest. Hij was expres begonnen over Kaykay om een reactie uit te lokken. En ook nu had hij nog geprobeerd om iets op te vangen, maar Naylene gaf hem helemaal niks om mee verder te gaan. Het hielp hem niet in zijn beslissing; wat hij moest doen. Al kon Naylene hem dat ook niet op een papiertje geven. Want er was geen oplossing. Enkel een moment van uitstel, waarin hij vrij was om te doen wat hij wilde. Daarin was ze heel duidelijk geweest.
‘Ik heb toch net sorry gezegd?’ mompelde Ashton, al wist hij dat hij het daarmee niet beter zou maken.
‘Alleen maar omdat je alsnog een reactie van me wil.’
‘Ook omdat het me echt spijt!’ hield Ashton vol. Hij zag zichzelf wel als iemand die in staat was om te reflecteren op zijn eigen handelen en daardoor zag hij ook wel in dat dit niet echt de manier was geweest om bij Naylene te peilen hoe het zou zijn als hij echt met iemand zou daten, of een relatie zou beginnen. Waarschijnlijk had hij het beter aan haar kunnen vragen. Dat had ze vast een stuk meer gewaardeerd en dan had hij de avond ook een stuk minder ongemakkelijk gemaakt voor iedereen.
‘Ik vind de deal gewoon kut?’ bekende hij vervolgens aan Naylene. ‘Ik weet niet wat ik er mee moet, hoe ik me moet gedragen. Wat wel kan en wat niet. Overduidelijk is het beter als ik je niet vertel over wie ik zie en wat ik doe, maar wat moeten wij dan? Kunnen we nog samen dingen doen? Kunnen we die zes maanden doorbrengen als vrienden? Ik weet het niet, Nay. En misschien dat er voor jou een hoop duidelijk wordt, maar voor mij wordt het alleen maar vager en vager.’ Dat was hoe hij zich voelde. Dan wist zij het nu ook.
Naylene bleef even stil. Niet om zijn woorden te begrijpen. Die had ze maar al te goed begrepen, dat kon hij aan haar zien. En juist daardoor begon hij weer te praten. Hij had het idee dat hij zich alleen maar dieper in een gat aan het graven was en dat hij iets anders moest zeggen om het op te lossen. ‘Ik weet dat ik er zelf voor gekozen heb. Ik had het niet met je hoeven afspreken. Ik had toen kunnen zeggen dat ik het niet op deze manier wilde, maar dat heb ik niet gedaan. Want ik denk nog steeds dat je de zes maanden waard bent, Nay. Veel meer dan dat.’ Als hij het allemaal zou kunnen, dan had hij nog veel langer op haar gedacht. Maar nu alle regels zo vaag waren en hij niet goed wist wat wel en niet kon, werd het wel een stuk lastiger om het vol te houden.
‘Het is niet zo moeilijk, Ash,’ reageerde Naylene enkel. ‘Als je met iemand wil zijn, ga dan gewoon naar diegene toe. Ik neem het je niet kwalijk. Totaal niet, want dat is wat we af hebben gesproken. Maar ik neem het je wel kwalijk als je dingen probeert uit te lokken en alles waar ik nu aan het werken ben weer neer te halen, al is dat misschien niet eens je bedoeling.’
Dit keer was het Ashton zijn beurt om stil te zijn. Hij wilde Naylene niet in de weg staan. Zeker niet haar ontwikkeling en het hele proces waar ze nu doorheen aan het gaan was. Hij wilde haar juist helpen. Hij had het gevoel dat hij dat moest doen, op wat voor een manier dan ook.
‘Ik zal er niet meer over beginnen,’ liet Ashton haar weten. Wat het dan ook precies was. Ashton klikte zijn gordel los en gooide de deur open. ‘Nog een fijne avond, Nay. Bel me maar als je nog een keer iets wil doen.’ Of niet, maar dat wist hij nog net in te houden. Hij stapte uit de auto en draaide zich nog om naar Naylene. Hij stak zijn hand op als begroeting en deed vervolgens de deur dicht. De auto was binnen een paar seconden vertrokken.

Elysium
Internationale ster

Elysium schreef:
Een nieuw jaar betekende ook voor veel mensen een nieuw begin. Het klonk zo cliché, bijna achterlijk. Calum was nooit zo van dat soort dingen geweest. Wanneer het tijd was om te veranderen moest dat gebeuren, daarvoor hoefde hij niet perse te wachten totdat de kalender aan had gegeven dat het een nieuw jaar was. Een nieuw gevoel kon hij ieder moment hebben. Bij hem was het aan het einde van het vorige jaar al gebeurd. Als band hadden ze afscheid genomen van een tour en daarbij toch ook wel een gevoel, een aesthetic, alles wat er bij was komen kijken.
De rust die Calum had gekregen door het eindigen van het tour, had gekke dingen met hem gedaan. Hij was nog maar net thuis geweest of hij was in een ruzie verwikkeld geraakt met Linn. Er waren dingen gezegd, die hij beter voor zich had kunnen houden. Woorden gebruikt waar hij niet helemaal goed over na had gedacht. Vervolgens had hij er met Ashton over gesproken, waardoor Calum niet echt het idee had gekregen dat hij iets verkeerds had gedaan. Als er iets uit was gekomen dan was het eerder dat hij groot gelijk had gehad om zijn woorden uit te spreken.
Later was daar Naylene geweest, die juist aan had gegeven dat de woorden niet hadden gekund. Wat Calum diep van binnen ook wel had geweten. Ondanks dat hij er niet veel over had willen zeggen op de avond dat hij samen met Ashton en Naylene een film was gaan kijken, was hij er uiteindelijk wel over begonnen op een dag dat hij met Naylene hun honden uit had gelaten.
Ondanks dat er zeker een schuldgevoel was, had Calum niet heel erg goed geweten wat hij er mee aan had gemoeten. Daarom had hij het even laten liggen. Was hij zijn eigen weggegaan. Linn was namelijk behoorlijk duidelijk geweest de laatste keer dat hij haar een berichtje had gestuurd. Iets waar hij ondertussen wel spijt van had. Ook al had Linn misschien gevoelens voor hem gehad, was het eigenlijk helemaal niet iets wat Calum wilde weten. Hij kon ze toch niet beantwoorden. Alles had nog zoveel moeilijker kunnen worden als ze hem had verteld dat het wel zo was geweest. Dat vragen bestonden, betekende soms niet dat ze ook beantwoord moesten worden. Ergens was Calum ook wel opgelucht geweest dat hij en Ashton het bij het verkeerde einde hadden gehad en dat Linn helemaal geen gevoelens voor hem had gehad.
Dat had echter voor heel wat nare dagen bij Calum gezorgd. Dagen vol gedachten.Dagen waarop Calum ook niet goed meer had geweten wat hij had moeten. Feestdagen. Mensen om hem heen die leuke dingen met hem wilden doen. Het was zeker leuk geweest. Zijn gedachten waren echter ook alle kanten opgegaan. Hadden hem op sommige momenten zelfs verstikt. Op dat soort momenten maakte hij misschien wat gekke beslissingen.
Zijn haar was iets wat hem op sommige momenten kon verstikken, net zoals al die gedachten. Aan zijn haar kon hij echter meer doen dan aan de gedachten. Toen Ashton aan had gegeven naar de kapper te gaan, had Calum aangegeven dat hij hetzelfde had gewild. Er was een opluchting door zijn lichaam heen gegaan op het moment dat de tondeuse zijn hoofd had geraakt. Hoe het haar op de grond was gevallen en hoe de kleur er uiteindelijk uit was vertrokken en plaats had gemaakt voor iets wat niet anders te noemen viel als zilver.
Dat was rustiger geworden. Hij snapte echter ook dat er andere dingen moesten veranderen. Hij begon Linn echt te missen. De gesprekken die ze konden hebben, die de diepte in gingen, maar ook over helemaal nergens over konden gaan. Linn die hem vroeg hoe het ging, op precies de juiste momenten. Die misschien als geen ander snapte dat hij ergens niet over wilde praten, ook al leek dat op sommige momenten niet zo.
Calum wist dat hij het aan zichzelf had te danken dat de twee niet met elkaar praatte en dat het waarschijnlijk niet zomaar recht kon worden getrokkken. Waar Ashton hem aan had gegeven dat het misschien maar beter zo was, had Calum daar niet op die manier over willen denken. Daarom was hij naar haar huis gereden. Via Naylene had hij weten te peilen dat Linn daar op het moment was, waarschijnlijk in haar eentje omdat Benjamin voor een project een paar weken in het buitenland was. Daarbij kende Calum, Linn genoeg dat ze op het moment zijn berichtjes en telefoontjes zou negeren. Een bezoekje kon ze echter moeilijk tegen gaan.
Met lood in zijn schoenen had Calum dan ook aangebeld bij het appartement van Linn. Hij had nog nagedacht over hij iets mee had moeten nemen. Bloemen misschien, een kaartje, iets heel anders. Het ging echter niet om hetgeen wat hij mee nam, maar hetgeen wat hij te zeggen had.
Linn verscheen in de deuropening, maar zo snel als hij haar gezicht zag, was hij ook al weer verdwenen. Calum kon nog net de deur tegen houden, die zich al weer sloot.
“Linn. Het spijt me. Ik wil even met je praten?” Misschien had hij toch aan moeten geven dat hij langs had willen komen, maar waarschijnlijk had ze dan helemaal niet open gedaan.

Demish
Internationale ster

Demish schreef:
De afwezigheid van Calum in haar leven had veel met zich meegebracht. Ze had geen fijne ontbijtjes meer met hem gehad. Ze had niet meer kunnen knuffelen met Duke, terwijl ze luisterde naar Calum zijn verhalen en ideeën. Ze bezocht niet meer de plekken die hij bezocht en ze zorgde er voor dat als ze bij één van zijn vrienden over de vloer kwam, hij er niet was. Ook haar volgers hadden opgemerkt dat zij en Calum niet meer te zien waren samen, waardoor er een hoop gedoe was ontstaan. Mensen leken te denken dat Benjamin daar de oorzaak van was. Anderen gooiden het er juist op dat Benjamin slechts afleiding was en dat zij en Calum daardoor meer tijd krijgen voor henzelf. Linn had het allemaal maar gelaten. Ze had zich willen focussen op het positieve in haar leven. Roddels over wat er tussen haar en Calum was gebeurd, hoorden daar niet bij.
Na de drukke feestdagen had Linn tijd voor haarzelf genomen. Ze vond het belangrijk om zo nu en dan een pauze in te lassen. Om niet iedere week een video te plaatsen of een aantal posts op instagram, maar juist aandacht te besteden aan wat er echt toe deed. Jammer genoeg was Benjamin al weer weg voor zijn werk, waardoor Linn haar tijd alleen door moest brengen. Erg vond ze het echter niet, want het gaf haar de tijd om wat spullen op te ruimen in haar huis, waaronder de make-up.
Toen de bel was gegaan, had ze in de ruimte gezeten waar ze normaal altijd filmde. Daar had ze verschillende bakken om zich heen gehad, om alles te herorganiseren. Producten die ze vaak gebruikte, of juist nooit, en of het allemaal nog knopte. De make-up was haar teveel waard om het rond te laten slingeren of verkeerd terug te plaatsen.
Linn had niet verwacht Calum voor de deur te zien staan en haar eerste reactie was dan ook geweest om de deur weer in zijn gezicht te duwen. Hij haalde nog steeds veel boosheid bij haar naar boven. Ze wilde hem simpelweg niet meer zien of spreken. In ieder geval niet als hij echt zo over haar dacht: wanhopig. Ze hoorde het hem nog zo zeggen. Dat terwijl hij wist hoeveel moeite ze vroeger had gehad in de omgang met anderen. Er was een klein deel dat hem zelfs haatte voor hetgeen wat hij had gezegd, juist om alles wat het bij haar naar boven had gebracht.
‘Wat valt er nog te praten? Ik heb niks tegen jou te zeggen!’ riep Linn naar achteren. Ze was te boos op hem om ook maar te letten op zijn nieuwe haarkleur en wat er dan ook nog meer anders aan hem was. Ze wist dat Calum de deur op had gevangen als het ware, waardoor hij nu ook naar binnen kon komen. Als hij slim was, deed hij dat niet. Hij wist hoe boos ze op hem was. Hij was hier dan misschien wel om zijn excuses aan te bieden, tenminste, ze hoopte dat het zo was, maar dat maakte niet dat alles nu goed was. Zolang hij niet door had wat hij precies tegen haar had gezegd, welke oude wonden hij open had gehaald, was het voor Linn zo goed als voorbij tussen hen.
‘Het spijt me, ik had moeten zeggen dat ik langs wilde komen,’ zei Calum, die achter haar aan was gelopen. Linn was ondertussen door gelopen naar de kamer waar ze mee bezig was geweest. Ze ging weer op de grond zitten en trok haar bak met foundations naar zich toe. Ze had ze allemaal geordend per merk, in speciale houders. Ze haalde er een paar uit die ze vake gebruikte, zodat ze die in een lade kon plaatsen en er gemakkelijker bij zou kunnen.
‘Als je dat had gedaan, had ik je tenminste kunnen vertellen dat ik daar geen behoefte aan had gehad. Je kunt niet zomaar voor de fucking deur komen staan om het goed te praten, als je niet eens beseft wat je precies tegen me hebt gezegd,’ wees ze hem terecht. Linn had de neiging om alles wat ze nu vastpakte, net zo hard terug te gooien in één van de bakken, maar het lukte haar nog net om dat niet te doen. Ze zou er niet blij van worden als ze overal foundations zou hebben. Ze besloot de foundations aan de kant te leggen en pakte één van haar doorzichtige make-up tassen, die vol zat met allerlei verschillende beauty sponges. Die liepen in ieder geval iets meer gevaar. Ze opende de tas en gooide de inhoud op de grond, zodat ze goed zicht had op wat ze had en wat er eventueel weg kon.
‘Linn, ik wil echt alleen maar-‘ Calum kon zijn zin niet afmaken doordat Linn een oranje spons tegen zijn hoofd aan had gegooid. Calum keek verward naar hetgeen wat hem had geraakt, dat nu op de grond lag en lachte er zachtjes om.
‘Shut up! Dit is niet grappig!’ Linn gooide er nog eentje, maar deze wist Calum te vangen. Hij hield hem tussen zijn vingers en gooide hem vervolgens terug naar Linn, op een rustige manier zodat ze hem kon vangen. Linn legde hem bij haar verzameling en sloeg vervolgens haar armen over elkaar, terwijl ze afwachtend naar hem keek. ‘Luister gewoon naar me? Ik weet dat ik een tijd niks van me heb laten horen, en dat het misschien al wel te laat is om mijn excuses aan te bieden, maar laat het me in ieder geval proberen?’
Linn drukte haar lippen op elkaar en dacht na. Wilde ze hem de kans geven om het uit te leggen? Eigenlijk verdiende hij dat niet. Wat hij had gedaan, wat hij had gezegd, dat waren echt hele nare dingen geweest. Het leek alsof hij tijd had gehad om er op te kunnen reflecteren en dat wilde hij met haar delen. Ze was echter nog steeds boos op hem, waardoor ze niet goed wist wat ze moest zeggen tegen hem.

Elysium
Internationale ster

Elysium schreef:
Linn was in een korte tijd ontzettend belangrijk voor Calum geworden. Hij was uit gaan kijken naar de ontbijten die ze met elkaar konden hebben als ze samen op tour waren. De momenten waren vanaf daar uitgegroeid naar dagen met elkaar op de bank. Ontbijtjes buiten de deur. Gesprekken over het leven. Heel veel gelach, maar ook eerlijke woorden. Calum miste dat alles. Hij was zich echter ook nog eens heel erg schuldig gaan voelen, hoe meer hij was gaan nadenken over hetgeen wat hij had gezegd. Echt was gaan nadenken. Des te meer Calum ook wel door had gehad dat het totaal verkeerd was geweest.
De reactie van Linn was nog mild te noemen. Calum moest wel lachen om het feit dat ze iets naar hem had gegooid, maar dat was wel het minste wat hij verdiende. Een paar weken geleden had hij al een klap in zijn gezicht verdiend om er voor te zorgen dat hij wakker was geworden. In had gezien dat hij helemaal verkeerd was geweest. Natuurlijk had niemand dat echt gedaan. Ashton had hem alleen maar zijn gelijk gegeven. Gelukkig was Naylene duidelijk geweest in haar woorden. Iets wat Calum op het moment ook hoopte te zijn.
De stilte in de ruimte gaf hem aan dat hij kon gaan praten. Voorzichtig liep Calum iets dichter bij Linn en ging hij uiteindelijk door zijn knieën, zodat hij bij haar op de grond kon komen zitten. Zo konden ze iets beter met elkaar praten. Toch voelde het ook ongemakkelijk om dicht bij Linn in de buurt te zijn. Onbewust had hij haar zoveel pijn gedaan. Iets wat nooit zijn bedoeling was geweest. Nu was het aan hem om te laten weten dat hij het anders wilde hebben. Dat het hem speet.
“Het spijt me.” Calum zijn woorden waren oprecht, ze waren uit het diepste van zijn hart. Spijt had hij zeker. Spijt dat ze de afgelopen maanden elkaar niet hadden gezien. Het feit dat hij haar had moeten missen. Nu hij er goed over na had gedacht ging zijn spijt echter nog zoveel verder dan dat. De woorden waren dieper gegaan dan alleen het feit dat Linn wanhopig was. Ze waren ver terug gegaan. Iets waar Calum niet eens over na had kunnen denken. Linn en hij keken anders naar liefde en daar moesten ze elkaar in respecteren. Calum had haar echter niet alleen geraakt in hetgeen wat ze nu vond, maar ook in hetgeen wat hij haar ooit had verteld.
“Ik was een zak.”
“Dat was je inderdaad.” Linn was ondertussen nog bezig met haar make-up spulletjes. Calum kon haar geen ongelijk geven. Het liefst pakte hij er ook iets bij, zodat hij iets om handen had. Hij iets had om zich op te focussen. Nu hij zo rond keek wist hij echter niet eens wat er allemaal lag. Hetgeen wat hij net in zijn handen had gehad was hem zelfs nog een raadsel.
“Ik dacht niet na over hetgeen wat ik zei en al helemaal niet over de gevolgen van die woorden. Als vrienden moet het normaal zijn om ergens anders over te denken en dat had ik moeten accepteren, zonder nare woorden te gebruiken.” Calum snapte ook niet zo goed waar ze precies vandaan waren gekomen. Het gebeurde hem namelijk wel vaker dat hij het niet eens was met iemand. Dan was hij echt niet diegene die daar moeilijk over deed. Hij wilde juist denken dat hij open stond voor de mening van een andere. Bij Linn was dat niet gebeurd.
“En ik weet dat hetgeen wat ik heb gezegd je raakte. Niet alleen over het moment waarover het ging maar ook door hetgeen wat er vroeger is gebeurd.” Linn had hem wel verteld hoe haar jeugd er uit had gezien, net zoals hij dat bij haar had gedaan. Het was wel duidelijk geweest dat Linn niet de beste jeugd had gehad. Vooral op school was ze niet heel erg geliefd geweest. Haar lippen hadden er anders uitgezien dan bij een gemiddeld persoon. Ze had twee vaders gehad. Bij kinderen hoefde er vaak maar één ding te zijn die er voor konden zorgen dat ze besloten iemand te pesten. Kinderen waren meedogenloos en Linn was daar het slachtoffer van geworden.
“Ik dacht niet na over hetgeen wat ik zei en wat voor gevolgen dat kon hebben. Damn, ik heb er niet eens over nagedacht tot een paar dagen geleden. Maar sindsdien heb ik nergens anders over nagedacht Linn. Hoeveel pijn ik je wel niet heb gedaan, dat ik je terug hebt gebracht naar een vreselijke plaats in je hoofd. En het doet me pijn dat ik je zo heb laten voelen.”
Omdat Calum zich nu ook wat ongemakkelijk voelde, pakte hij iets van de grond af. Het was een doorzichtig iets, waar hij verder geen verstand van had. Hij liet het even tussen zijn vingers wiebelen.
“Wat the fuck zijn deze dingen?” Mompelde Calum lachend. Hij snapte ook wel dat ze nog verder moesten praten over hetgeen waarvoor hij hier was gekomen. Hij wilde nu echter ook voor een luchtige omgeving zorgen.

Demish
Internationale ster

Demish schreef:
Calum leek nu te begrijpen wat hij precies had veroorzaakt bij Linn. In haar jeugd, toen ze nog op de basisschool had gezeten, had ze alles behalve een fijne tijd gehad. Met haar twee vaders en de overblijfselen van een hazenlip, was ze al snel opgevallen bij de andere kinderen, en niet op een positieve manier. In de pauzes had ze heel vaak alleen gestaan. En als ze er wel bij had gestaan, hadden ze haar genegeerd. Als mensen uitnodigingen hadden gekregen voor een feestje, dan had haar naam nooit op een uitnodiging gestaan. Ze had niet meer naar school gewild, had zelfs huilend voor haar vaders gestaan en geschreeuwd in de auto dat ze echt niet had gewild.
Wat ze ook had gedaan om bij de anderen te horen, het had nooit gewerkt. En ja, in die zin was ze misschien wel wanhopig geweest. Ze had zo graag gewild dat de andere kinderen haar aardig en leuk hadden gevonden en die behoefte had ze nog steeds. In veel mindere mate, want ze wist nu maar al te goed dat niet iedereen elkaar leuk kon vinden en dat het veel belangrijker was om je goed te voelen over jezelf en tevreden te zijn over hoe je was, maar de belediging van Calum had haar wel van haar stuk gebracht. Iets wat hij nu ook leek te begrijpen.
Hij leek het zelfs heel goed te weten. Hij snapte dat hij haar geraakt had. Hij leek zelfs te begrijpen dat wat hij had gezegd, veel dieper binnen was gekomen bij haar en dat hij haar er echt pijn mee had gedaan. Calum stelde zich heel kwetsbaar op door dit alles bij haar neer te leggen. Ze hoefde zijn excuses niet te accepteren. Ze kon hem ook wegsturen en hij was zich daar vast van bewust, maar toch was hij tegenover haar gaan zitten om zijn excuses aan te bieden. En dat raakte haar, op een goede manier.
‘Dat is een siliconen spons voor je foundation,’ antwoordde Linn op Calum, zonder dat ze op de rest in was gegaan. Ze pakte het voorzichtig uit zijn vingers en liet de doorzichtige spons aan hem zien. ‘Hij is van siliconen gemaakt, zodat het product wat je gebruikt er niet door wordt ogpezogen. Maar het is niet heel erg fijn. Het voelt alsof je een oude kipfilet tegen je huid aan drukt en hij geeft helemaal geen goede dekking.’ Linn had er een hele video over gemaakt, maar haar foundation was lang niet zo mooi aangebracht met deze spons als met één van haar anderen.
‘Oh,’ zei Calum. Wat moest hij er ook anders op zeggen? ‘Dat is een gek idee.’
Linn knikte. Ze keek naar de siliconen spons in haar hand en legde hem vervolgens bij de stapel die ze weg zou gooien. Daarna keek ze naar Calum, die enkele minuten geleden een welgemeend excuses aan had geboden en ze waardeerde het. Hij leek zelf ingezien te hebben dat wat hij had gezegd, bij haar voor meer had gezorgd en dan alleen maar een beledigd gevoel, zoals het in eerste instantie had geleken.
‘Dankjewel,’ zei ze tegen hem. ‘Dankjewel, dat je je excuses aan hebt geboden. En dat je het bleef proberen, ondanks dat ik zei dat ik niet met je wilde praten.’ Hij had ook weg kunnen lopen toen ze iets naar hem had gegooid. Het was niet echt iets gevaarlijks geweest en ze had hem er geen pijn mee kunnen doen, maar op dat moment had hij kunnen besluiten zich om te draaien en te kiezen voor een andere vriendschap. Hij had er echter voor gekozen om hier te blijven en eerlijk toe te geven dat hij een fout had gemaakt. Dat was voor Linn veel meer waard dan de negatieve woorden die hij tegen haar had gezegd.
Linn ging op haar knieën zitten, zodat ze naar Calum toen kon schuiven en haar armen om de man heen kon leggen. Ze had Calum wel degelijk gemist. Ze had Benjamin nu en hij kon een groot gedeelte van dat gemis opvullen, maar hij was niet één van haar beste vrienden zoals Calum dat was. Zij en Calum hadden heel goed kunnen praten samen, over van alles en nog wat. En ze hadden altijd klaar gestaan om de ander te vergezellen in een nieuw avontuur.
‘Ik ben wel boos op je dat je zonder mij naar de kapper bent gegaan en hebt besloten om het blond te verven, maar daar kom ik nog wel overheen,’ liet ze Calum weet. Ze trok zicht terug uit de knuffel, zodat ze hem goed kon bekijken. De zijkanten waren opgeschoren en er was niks meer te zien van de donkere harkleur die hij eerst had gehad, al zou die vanzelf wel weer uitgroeien. ‘Maar het staat je goed. Heel anders.’ Voorzichtig liet ze haar hand door zijn haren glijden. Ze voelden heel zacht aan nu. Gezond.
‘Wat heeft er voor gezorgd dat je dit hebt besloten?’ vroeg ze nieuwsgierig. Calum zijn antwoord bestond slechts uit één naam: ‘Ashton.’
‘Natuurlijk.’ Linn schudde haar hoofd. Ze had de foto’s van Ashton wel gezien, met zijn rode haar. Dan was het niet meer dan logisch dat hij er iemand in mee had getrokken. En die iemand had niemand anders dan Calum kunnen zijn. Linn was echter niet al te blij met Ashton, en dat was iets wat ze ook nog wel met Calum wilde besprekken.
‘Toen je me appte, met de vraag of ik verliefd was? Dat kwam door Ashton, of niet?’ Het was iets wat Ashton al maanden had geschreeuwd en Linn wist dat hij het keer op keer had geprobeerd; Calum overtuigen van haar gevoelens. Dus het kon haast niet anders dat de man Calum er toe aan had gezet om haar die vraag te stellen. Als dat echt zo was, dan zou ze Ashton nog wel even links laten liggen. Ze wilde niet stoken tussen de twee vrienden, maar ze hoefde Ashton zijn gedrag niet te pikken.

Elysium
Internationale ster

Elysium schreef:
Soms was er veel voor nodig om excuses te maken. Er moest trots aan de kant worden gezet. Voor veel mensen kostte het veel moeite om toe te geven dat ze iets verkeerd hadden gedaan of gezegd. Zo had Calum zich ook wel gevoeld. In het begin van de ruzie had de woede van het moment nog een grote rol gespeeld. Hij was boos geweest dat Linn heftig om hem had gereageerd en daarmee had hij zijn woorden ook meteen goed gepraat. Ondertussen wist hij wel beter, maar het was dan nog maar het ding om het over te brengen aan iemand anders. Iets wat totaal niet gemakkelijk was. Gelukkig leek Linn echt naar zijn woorden te hebben geluisterd en te hebben besloten dat ze er iets mee wilde doen. Want dat excuses aan werden geboden, betekende niet meteen dat ze ook geaccepteerd hoefden te worden. Met een knuffel werd echter aangegeven dat het weer de goede kant op ging. Misschien was het niet meteen allemaal vergeten, maar ze maakte een begin aan het vergeven, zeker ook door te beginnen over zijn haren.
Het betekende echter nog niet dat alles uit was gepraat. Linn wilde weten hoe Calum aan de vraag was gekomen. Op dat moment had het zo logisch geleken. Ashton had vanaf het begin al geroepen dat Linn gevoelens voor hem zou krijgen en dat het op een gegeven moment mis zou gaan. Calum had het nooit aan willen nemen, had Ashton vaak genoeg gezegd dat het niet waar was. Op dat moment was Calum het echter zelf gaan geloven. Hij was gaan nadenken over de momenten die hij samen met Linn door had gebracht. De dingen die er waren gezegd en gedaan. De tijd in Parijs had er bovenuit gestoken en daardoor was hij zeker gaan twijfelen aan hetgeen wat Linn voelde.
“Het komt door Ashton, ja.” Gaf Calum eerlijk toe, want dat was de waarheid. Zijn vriend had het onderwerp naar boven gebracht en nu was Calum zo in zijn eigen emoties geweest dat hij er echt over na was gaan denken. Iets wat hem op verschillende inzichten had gebracht.
“De vraag zelf in ieder geval.” Calum vond dat ze nu eerlijk moesten zijn. Hij was hier gekomen om een ruzie bij te leggen. Hij hoopte dat het niet meteen weer uit zou lopen op een nieuwe ruzie, maar hij wilde Linn wel laten weten waar zijn gedachten op dat moment waren geweest.
Mitten was de kamer binnen komen lopen, wat Calum even de afleiding gaf die hij nodig had. De kat kwam naar hem toe lopen, om te kijken wat hij aan het doen was. Even ging Calum met over de de kop van de kater. De kat had echter al snel genoeg aandacht gehad.
“Ik ging nadenken over hetgeen wat er de afgelopen maanden is gebeurd en begon het zelf ook wel echt af te vragen?” Ergens was het een heel erg ongemakkelijk gesprek. Want of Linn nou gevoelens voor hem had gehad of niet, de uitkomst was gek. Als ze wel gevoelens voor hem had gehad, dan wist Calum niet goed hoe hij daar mee om moest gaan. Wanneer het niet zo was, dan had hij zich als een nog grotere zak gedragen door er vanuit te gaan dat iemand op hem was gevallen.
“Ik moest terug denken aan de tijd in Parijs. Ik weet dat je me hebt gezegd dat je in je maag zat met Steve. Maar op dat moment leek het alsof je het erg vond dat ik seks had gehad met iemand?” Het was te toevallig geweest dat haar ex ineens om de hoek was komen kijken. Natuurlijk kon het gewoon.
“Op dat moment vroeg ik me gewoon af of er meer was. Of je het geen prettig idee vond dat ik met iemand anders was geweest.” Calum haalde zijn schouders voorzichtig op. De ongemakkelijkheid trok door zijn hele lichaam heen.
“Ashton begon toen over het feit dat het best wel eens zou kunnen dat je me vertelde wat ik graag wilde horen. Dat je zo geraakt was door mijn woorden omdat het je laatste hoop was verloren dat wij iets zouden worden. Ik weet nu dat het niet zo is. Maar soms vraag ik me gewoon af of hetgeen wat ik in Parijs heb gezien, heb gedacht, echt zo is.” Ergens was het ook beter om er nu meteen over te praten. Anders zou Calum er voor altijd blijven lopen. Iets wat ook niet de bedoeling was als ze hun vriendschap weer wilden krijgen zoals hij ooit was geweest.
“Hetgeen wat er in Parijs is gebeurd, was nooit mijn bedoeling.” Fluisterde Linn. “Maar je hebt wel gelijk. Er zat toen iets en ik vond het inderdaad niet leuk om te merken dat je die nacht door had gebracht met iemand anders.”
Calum knikte, hij wist niet echt wat hij er op moest zeggen. Het was een gek idee dat Linn ooit gevoelens voor hem had gehad. Misschien wilde ze er zelf iets meer over zeggen. Hij hoopte dat ze dat deed, want op het moment wist hij zelf echt niet wat hij er op moest zeggen.

Demish
Internationale ster

Demish schreef:
Dit was haar enige kans om eerlijk te zijn. Linn had het voorheen altijd verborgen gehouden voor Calum, omdat ze had geweten dat ze er niks mee op had geschoten door het aan hem te vertellen. Ze had zijn aanwijzing al aan kunnen zien komen en ze had hun vriendschap niet de afgrond in willen helpen. Nu vroeg Calum haar persoonlijk wat precies de situatie was geweest, en ze kon niet tegen hem liegen. Dat verdiende hij niet. Hij had zich zojuist kwetsbaar opgesteld en zij was hetzelfde aan hem verschuldigd. Daarnaast had ze nu ook Benjamin als vangnet. Ze kon op hem terugvallen. Ze had de veiligheid van haar relatie, die Calum zou kunnen verzekeren dat er verder geen gevoelens meer zaten. In ieder geval geen gevoelens waar ze nog naar zou handelen.
‘Het spijt me dat ik op die manier reageerde, en nooit eerlijk ben geweest in waarom ik dat precies deed.’ Ze merkte aan Calum dat hij niet wist wat hij moest zeggen, maar dat was niet erg. Ze merkte ook aan hem dat hij haar wel de ruimte gaf om door te praten. Ruimte die ze dankbaar aanpakte. ‘Ik denk dat Ashton daarin wel gelijk had. Steve was slechts een smoesje om mijn gedrag voor jou te verklaren, maar diep van binnen vond ik het verschrikkelijk om te merken dat je met iemand anders in je kamer zat.’ Ashton wist heel goed waar haar gedrag vandaan kwam. Linn vermoedde dat het was omdat ze daarin erg op elkaar leken en dat hij gewoon invulde wat hij zelf op dat moment zou hebben gedaan.
‘En ik wist ook dat mijn gevoelens nergens toe zouden leiden. Want we hebben het zo vaak gehad over relaties en de liefde en ik wist toen al, en nu nog steeds, hoe je daar over denkt. Dus ook toen wist ik dat je er niet voor open stond en misschien ook wel nooit voor open zou staan. En dat was iets wat ik probeerde te respecteren. Maar om te weten dat er iemand anders was… Iemand die maar een heel klein onderdeel had van wat ik eigenlijk wilde, dat maakte me boos. Bozer dan dat ik had verwacht.’ Daarin durfde ze wel eerlijk te zijn, hoe moeilijk het ook was om aan Calum te bekennen dat die gevoelens er hadden gezeten.
Linn trok haar knieën op en wreef met haar handen over haar joggingboek, die ze had gekregen van hetzelfde lingerie-merk waar ze nog maandelijks een post voor maakte op instagram. Ze plukte er een paar kattenharen af en keek naar Calum. Ze vond zijn stilte niet vervelend. Ze vond het zelfs wel fijn. Haast geruststellend.
‘Maar ik had lang voor Parijs al geaccepteerd dat wat ik wilde, niet zou gaan gebeuren. Tenminste, ik dacht dat ik het had geaccepteerd. Tot Parijs zelf.’ Linn haalde haar schouders op en gebaarde met haar handen naar achteren. Het was nu eenmaal gebeurd. Daar kon ze niks meer aan veranderen. Alleen maar aan hoe ze er nu op terug keek en hoe ze nu verder zou gaan.
‘En toen je me een paar weken terug vroeg of ik verliefd op je was, toen voelde ik me betrapt. Maar dat verandert het antwoord niet wat ik toen aan je heb gegeven. Ik heb gevoelens voor Benj en ik kan echt zeggen dat ik verliefd op hem ben.’ Dat was ze echt. Ze had er misschien iets langer voor nodig gehad dan bij Calum, maar de gevoelens waren wel gekomen en ze was nu echt dol op haar vriend.
‘En ik heb je nooit kwijt gewild als vriend, want jouw vriendschap is een ontzettend speciaal iets. Je bent heel selectief in de mensen die je toelaat in je leven en ik was, en ben, heel vereerd dat ik daar tussen mocht staan. En ik hoop dat dat nog steeds zo is, ondanks wat je nu hebt gehoord.’ Linn hoopte oprecht dat het niks zou veranderen tussen hen. Dat Calum haar nu niet anders zou zien, omdat er ooit gevoelens in het spel waren geweest vanuit haar kant. Ze had zich nooit anders gedragen. In haar ogen in ieder geval niet. Haar knuffels en bemoedigende woorden had nooit meer betekend. Ze hadden nooit in een romantische context gestaan voor haar, omdat ze had geweten dat het nooit meer dan een goede vriendschap had kunnen worden. Ze hoopte dat Calum zich daar ook bewust van was en dat ook wilde accepteren vanuit haar. Maar ze hoopte vooral dat hij haar nu niet anders zou gaan behandelen. Dat hij niet afstand van haar zou nemen om wat ze een paar maanden terug had gevoeld. Want als dat zo zou zijn, dan zou ze dat nog erger vinden dan wanneer de afstand door een ruzie was gecreëerd. Dan zouden er nog twee schuld hebben, maar dit zou dan volledig aan haar liggen. En ook nog eens om iets waar ze niks aan had kunnen doen. Die gevoelens waren er gewoon geweest. Omdat hij naar haar had gelachen. Omdat hij dronken in haar armen had gehangen en vervolgens in slaap was gevallen op de bank. Omdat hij haar Linnie had genoemd, haar had geknuffeld en haar had betrokken in de meest speciale momenten in zijn leven. Daaruit waren die gevoelens voort gekomen en Linn had ze op sommige momenten gevloekt, maar ze had er niks aan kunnen veranderen.
‘Ik snap dat het veel is om te horen,’ zei Linn tegen Calum. Ze kende hem langer dan vandaag. Ze gokte dat ieder woord, en iedere zin, binnen was gekomen en dat hij probeerde om alles een plek te geven. ‘En ik heb op dit moment ook geen antwoord van je nodig. Ik wil alleen dat je weet dat ik je heb gemist. En dat als jij er ook voor open staat, ik heel graag weer vrienden wil zijn. Want ik heb je al vergeven voor wat je tegen me hebt gezegd. En ik hoop dat je nu ook mij kan vergeven voor hetgeen wat ik voor je achter heb gehouden en voor hoe ik me soms tegenover je gedragen heb.’

Elysium
Internationale ster

Elysium schreef:
Het vergde heel wat moed om te vertellen wat Linn daarnet had gedaan. Calum had het zich de hele tijd afgevraagd, maar het was dus zeker iets waar Linn al maanden mee had gezeten. Om hen beiden heel wat te besparen had ze geprobeerd de gevoelens niet naar voren te laten komen. Hem niet duidelijk te maken dat ze er zaken. Wat misschien ook wel goed was geweest. Calum kon nu niet bepalen wat hij had gedaan als hij de woorden had gehoord, maar hij had ze zeker niet opgepakt zoals hij nu deed.
“Bedankt dat je er eerlijk over bent.” Ook nu had Linn haar gevoelens kunnen ontkennen. Het was iets wat in het verleden lag en het had best gekund dat ze het zo had willen houden. Iets wat ooit zo was geweest. Nu iemand anders er over wist. Hij zelf. Was het misschien nog wel lastiger om dat alles achter haar te laten. Linn was nu echter gelukkig in een relatie, wat het wellicht wel iets gemakkelijker maakte.
Calum wist op het moment niet hoe ze verder moesten. Linn vroeg hem wel of hij haar kon vergeven voor hetgeen wat hij achter had gehouden. Iets waar hij eigenlijk niet eens over na hoefde te denken. Zij had hem vergeven voor hetgeen wat hij had gezegd, terwijl dat super pijnlijk was geweest. Linn had hetgeen achtergehouden, om hen juist beiden te behoeden van pijn.
Calum knikte dan ook voorzichtig, natuurlijk kon hij haar wel vergeven voor hetgeen wat er was gebeurd. Daarbij was hij hier gekomen om hun vriendschap weer nieuwe leven in te blazen. Hij had besloten dat hij Linn had gemist in zijn leven en dat hij haar weer terug wilde hebben.
“Natuurlijk. Ik mis ons.” Nu was het Calum zijn beurt om wat overeind te komen, zodat hij zijn armen om Linn heen kon slaan.
“En ik neem het je niet kwalijk, dat je er niet over hebt gesproken. Misschien was dat wel de beste keuze, want ik weet niet hoe ik er op zou hebben gereageer als ik wist dat je gevoelens voor mij had.” Nu ze er niet meer waren, was het voor Calum toch wat makkelijker te accepteren dat het ooit zo was geweest. Nu had Linn echter een relatie met Benjamin, wat betekende dat het over was. Er was iemand anders in haar leven. Niet dat het meteen betekende dat alle andere gevoelens weg waren. Calum ging in dit geval echter uit van wel, aangezien hij Linn een beetje kende en het leek hem niet dat ze een relatie zou beginnen met iemand, terwijl ze nog gevoelens had voor een ander.
Calum liet Linn weer los en liet zichzelf weer op de grond zakken. Het leek echt maanden geleden dat ze voor het laatste met elkaar hadden gesproken, iets wat hij zeker had gemist. Linn was een makkelijke gesprekspartner. Vanaf het begin had ze perfect aan kunnen voelen wanneer hij had willen praten en wanneer hij juist van zijn rust had willen genieten.
“Ik heb je echt gemist Linnie. Ik hoop dat we ondanks alles, onze vriendschap weer voort kunnen zetten.” Geen nare dingen die hij had gezegd, daar mocht hij best aan herinnnerd worden, maar het moest wel tussen hun beiden uit. Samen met de gevoelens, die ondertussen al wel weg waren.
“Natuurlijk.” Het was een simpel woord, maar voor Calum betekende het echt alles. Hun vriendschap was nog te redden geweest en dat was hetgeen wat ze nu hadden gedaan. Ze zouden kunnen praten over hetgeen wat hun dwars zat en dat zouden ze vanaf ook gewoon moeten doen. Echt praten.
“Daar ben ik blij mee.” Gaf Calum eerlijk aan. Linn mocht best weten dat dit hem heel erg veel deed. Dat hij haar had gemist en dat hij die tijd ook echt in wilde halen.
“We moeten echt nog veel inhalen. Wat dacht je er van om zo samen te gaan ontbijten?”
“Het is avond, Cal.” Bracht Linn lachend uit, waarop Calum alleen zijn schouders op haalde.
“Daarom kunnen we wel ontbijten, als avondeten. We kunnen zo naar de winkel om ontbijtwaren te kopen en dan kunnen we ze samen opeten. Als je er vanavond voor tijd hebt natuurlijk.” Het kon ook best dat ze met Benjamin af had gesproken. In dat geval wilde Calum er niet tussen gaan zitten.
“Dan kunnen we bijpraten. Ik wil weten wat je met de feestdagen hebt gedaan. Hoe het met Benjamin gaat. En ik hoorde over een tripje naar Bali?” Via Michael had Calum wel meegekregen dat er voor een merk iets te doen was in Bali, waar Crystal naar toe zou gaan. Waar Linn ook mee naar toe zou gaan.

Demish
Internationale ster

Demish schreef:
Een paar dagen later
~
Ashton had niet verwacht dat Naylene hem zo snel op zou bellen met de vraag of ze elkaar weer zouden kunnen spreken. Ze hadden toch wel een soort van ruzie gehad. Hij wist niet of het echt zo te noemen was geweest, maar hun gesprek en zijn excuus waren van kwaad tot erger gelopen en daardoor was hij in een boze bui haar auto uit gestapt en hadden ze elkaar zeker meerdere dagen niet meer gesproken. Hij had het wel besproken met Calum en Kaykay, maar dat had niet echt geholpen. Wel had Ashton van Calum te horen gekregen dat hij weer naar Linn toe had willen gaan. Hij had willen vragen om vergeving en die had hij enkele dagen later ook gekregen. Ashton had besloten om dat ook nogmaals te proberen, aangezien het bij Calum goed was gegaan.
Dat was niet de enige reden. Het was meerdere keren voorgekomen in een gesprek met Kaykay dat hij haar Kay had willen noemen, maar dat Nay over zijn tong was gerold. De eerste keer hadden ze er om kunnen lachen, maar daarna was het vervelend geworden. Met name voor haar. En terecht, vond Ashton. Want het was groot bewijs dat Naylene nog steeds in zijn hoofd zat end at ze er ook niet zo gemakkelijk uit zou komen.
Het was echter Naylene geweest die hem had gevraagd of ze hadden kunnen praten. Iets waar hij dan ook meteen mee in had gestemd. Hij had voorgesteld dat ze bij hem langs zou komen en zo hadden ze samen een moment gevonden, op een koude dag in januari.
‘Fijn dat ik langs mocht komen, ondanks laatst,’ zei Naylene, terwijl Ashton haar binnen liet. Ze had Watts niet meegenomen, al had dat van hem wel gemogen. Hij had buiten genoeg ruimte om zich gemakkelijk te maken.
‘Geen probleem. Het was ook niet goed hoe we met elkaar omgingen die avond.’ In zijn ogen had hij nog meer fouten gemaakt dan Naylene, maar daar zouden ze het vast nog wel over hebben. Hij nam Naylene mee naar zijn woonkamer en gebaarde naar de bank, waar ze samen op zouden kunnen zitten. Ashton had al koffie gemaakt, precies zoals hij wist dat Naylene het lekker vond. Hij nam zelf plaats in de hoek en bood haar de koffie aan, waarna hij zijn eigen koffie er ook bij pakte.
‘Het spijt me echt voor wat ik toen probeerde te doen; het uitlokken van een reactie,’ zei Ashton nog, voordat Naylene de kans had gekregen om haar verhaal te doen. Zij was namelijk degene die had gevraagd of ze hadden kunnen praten, dus eigenlijk moest hij haar aan het woord laten. Hij wilde dit echter ook gezegd hebben.
‘Ash.’ Naylene had een slok van haar koffie genomen, maar zette deze nu weer aan de kant. ‘Ik wil graag eerst wat zeggen, goed?’ Ashton knikte. Hij moest haar voor nu echt even laten praten.
‘Ik vond het niet fijn dat je zo over Kaykay begon. Dat je zo graag duidelijk wilde maken dat er iets anders speelde en dat je haar naam bleef noemen, ook als het gesprek eigenlijk ergens anders over ging.’ Ashton zag aan haar dat ze haar woorden meende. Ze vond het echt moeilijk. Hij kon ook niks anders doen dan knikken. Hij had zich als een ass gedragen, alleen maar om bij haar iets uit te lokken. Dat was alles behalve netjes geweest. Als het aan hem lag, dan zou hij nu nogmaals zijn excuses aanbieden. Naylene had hem echter gevraagd of zij als eerste mocht praten, dus hij moest zich houden aan die afspraak.
‘En ik vind het heel moeilijk, dat je nu een relatie hebt met een ander. Of iets wat wel die kant op gaat,’ gaf Naylene eerlijk aan hem toe. Dat ze dat durfde te zeggen, dat gaf voor Ashton wel aan hoe dapper ze wel niet was. Al betekende het voor hem ook iets heel anders. ‘Maar het is wat we hebben afgesproken, juist hierom. Dat jij alle vrijheid hebt om te zoeken wat jij wil, net zoals ik. Dus ik gun het je, en ik zal mijn best doen om er vrede mee te sluiten dat dit nu de situatie is waar we nu in zitten.’
Ashton schudde zijn hoofd. Ze hoefde er geen vrede mee te hebben. Absoluut niet. Zij leek dit niet prettig te vinden, hij ook niet. Dat was dan ook de enige reden dat hij iemand zoals Kaykay had opgezocht. Om Naylene uit zijn hoofd te krijgen, maar dat was dus eigenlijk niet eens nodig. Want ook Naylene leek het niet meer eens te zijn met de afspraak die ze eerder hadden gemaakt.
Ashton schoof naar haar toe en nam haar handen vast. Hij keek haar in haar ogen, waarop Naylene reageerde door haar gezicht weg te draaien. Alsof er iets zou gebeuren als ze elkaar te lang aan zouden kijken. ‘Nay, wat zijn we nou aan het doen? Jij staat overduidelijk niet meer achter de afspraak die we hebben gemaakt, zeker niet de gevolgen. En ik sta dat ook niet? We willen het allebei niet, dus waarom zouden we die zes maanden shit dan nog aanhouden? Ik bedoel maar, ik heb zelfs de verkeerde naam genoemd! Alsof dat niks zegt? Het zegt juist alles!’

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld