Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

Forum

Startalk

Blogstatistieken

Vriendenbeheer

Facebookvrienden uitnodigen

17 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

5SOSO▲All that you are, is all that I'll ever

Elysium
Internationale ster

Elysium schreef:
Edyn.
Frankie en Luke waren echt heel erg lief. Er was geen moment dat ze me los hadden gelaten. Luke was met veel lekkers aangekomen, want na de hotpockets hadden we ook nog thee gekregen met allemaal chocolaatjes. We hadden samen naar de serie gekeken die Frankie heel erg leuk vond en ondanks dat ik er niet altijd iets van had begrepen, had ik het wel heel leuk gevonden. Blijkbaar had één van de karakters hetzelfde beroep als Frankie, wat toch wel heel erg leuk was om te zien. Daarbij had ik Luke gehad, die er ook niet altijd iets van had begrepen. Er waren heel wat afleveringen voorbij gekomen en ondanks dat het leuk was, had ik ook gevoeld hoe de vermoeidheid steeds meer toe had geslagen. Ik had me de hele dag zorgen gemaakt, was de hele tijd bezig geweest met hetgeen waar Michael doorheen was gegaan en had die ene vreselijke dag een paar keer opnieuw beleefd. Het had me best wel uitgeput. Daarom had ik mijn ogen ook even dicht gehad, totdat Frankie haar vraag had gesteld. Ik dacht na over hetgeen wat ze vroeg, of eigenlijk was het Michael. Ondanks dat ik wel met hem wilde praten, de woede wel een beetje weg was getrokken en ik wilde horen of hij het bewust had verzwegen, was ik daar op het moment veel te moe voor. Ik schudde dan ook met mijn hoofd. “Ik ben sleepy.” Fluisterde ik, met dat ik het zei kwam er ook een gaap over mijn lippen vandaan, waar ik mijn hand voor sloeg. “Dan vertel ik hem dat het nu geen goed idee is.” Zei Frankie. Ik was haar dankbaar dat ze dat voor me wilde doen. Ik had mijn eigen telefoon nog in de auto liggen en ik wilde hem eigenlijk ook niet ophalen. Nu had ik daar toch niet veel aan. Ik had geen zin om met mensen te praten en nu zeker even niet met Michael. Dat kwam later wel, misschien morgen. Ik keek naar Luke, tegen wie ik nu aan was gekropen, het had de hele avond een beetje gewisseld. “Mag ik hier blijven slapen, Luca?” Ik wilde op het moment niet terug naar huis en ik had ook geen zin om ergens anders naar toe te rijden om daar te slapen. “Natuurlijk Eddy.” Frankie had ondertussen haar mobiel weggelegd. “Als je nee had gezegd had je een heel groot probleem gehad.” Zei ze tegen Luke. Ik wist ook wel dat Luke er geen nee op zou hebben gezegd. Zo was hij gewoon niet.
Zo bleef ik dan ook bij Luke en Frankie slapen. Ondanks dat Frankie wel voor had gesteld of ze bij me wilde slapen, had ik aangegeven dat ze ook wel gewoon bij Luke had mogen slapen. Samen met Pixie was ik dan ook in het bed in de logeerkamer gekropen. Ik was vanochtend al eventjes wakker geweest, terwijl ik door had gehad dat Luke en Frankie dat nog niet waren. Daarom had ik, om ze te bedanken, pannenkoeken gebakken. Die we met z’n drietjes op hadden gegeten toen ze eenmaal wakker waren geweest. Iets wat heel erg gezellig was geweest! Na de afwas, had ik mijn mobiel op gehaald en Michael een berichtje gestuurd dat ik wel met hem had willen praten dat, als hij wakker was, hier naar toe kon komen. Daar had hij meteen op gereageerd en nu stond hij zelfs al voor de deur. “Wil je er bij blijven?” Vroeg ik aan Frankie. Ze wist hoe ik me voelde en als ik dan woorden kwijt was, zou ze me daar bij kunnen helpen. “Natuurlijk wil ik dat.” Luke had Michael al binnen gelaten. Al voelde het allemaal wel een beetje ongemakkelijk aan. Ik vond het vervelend dat het allemaal was gebeurd, maar zo had ik me nou eenmaal gevoeld. Ik had me slecht gevoeld door iets wat Michael had gedaan! Daar had ik best wel iets over mogen zeggen. “Ik ga wel even met de hondjes naar buiten. Mike, Edyn heeft liever dat Franks er bij blijft en ik denk dat ik er iets minder mee te maken heb.” Ik was echt blij dat Frankie en Luke er waren. Ze waren echt lieverds!

Demish
Internationale ster

Demish schreef:
Michael.
Toen ik een heel kort berichtje van Frankie terug had gekregen, waar alleen maar “morgen” in had gestaan, had ik wel geweten dat ik het echt goed had verpest. Als Edyn zelfs niet meer thuis had willen slapen of met me had willen praten, dan was ze echt heel boos. En ze had ook al het recht om dat te zijn, wist ik nu. Dankzij Frankie haar woorden, had ik me kunnen bedenken dat Edyn boos was om onze nieuwe clip. Niet zozeer om het hele geheel, maar wel om het gedeelte met vuur. De drums van Ashton die in vlam vlogen, mijn gitaar waar vuur uit was gekomen en zelfs de persoon die in vuur en vlam had gestaan. Alles was de reden geweest voor Edyn haar boosheid. Ik had het haar niet verteld. En het erge was dat ik daar geen goede reden voor had. Het was niet in me opgekomen om dit met haar te bespreken, terwijl dat wel had gemoeten. Edyn was niet bij me geweest toen het vier jaar geleden mis was gegaan. Op dat moment had ik haar erg gemist en zij had het heel erg gevonden dat ze niet bij me had kunnen zijn en dat ze me ook niet had weten te bereiken. Voor Edyn was dat natuurlijk heel erg geweest! Ik wist nog dat Rhi en Luke uiteindelijk met elkaar hadden gesproken. Het was allemaal zo lang geleden, maar voor Edyn was het nog steeds behoorlijk in het nu. Dat was iets waar ik rekening mee had moeten houden. Ik vond het heel erg dat ik haar zo boos had gemaakt, en dat ik me onredelijk had gedragen tegenover haar en Frankie. Ik had vannacht alleen met Loulou en Star moeten slapen en dat had alles behalve goed gevoeld. Gelukkig was ik nu hier en ik hoopte dat ik zowel Edyn als Frankie duidelijk zou kunnen maken dat het me speet. Ik knikte naar Luke, die samen met Pixie en Petunia naar buiten wilde gaan. ‘Dat is goed. Bedankt.’ Ik knielde neer bij Pixie, zodat ik hem nog kon begroeten. ‘Hé, Pix,’ fluisterde ik zachtjes, waarna hij met Luke mee ging naar buiten. Ik kwam weer overeind en volgde Edyn en Frankie naar de woonkamer, waar we op de bank gingen zitten. Het was duidelijk dat ik als eerste moest praten. Frankie keek me zo lang aan dat ik me er haast ongemakkelijk bij voelde. ‘Dankjewel dat ik nu mocht komen,’ zei ik zachtjes. ‘Ik snap dat het gisteren niet kon.’ Ik had het wel gevraagd, maar Frankie had laten weten dat het geen goed idee was geweest. Ik had het het liefst nog voor het einde van de dag op willen lossen, maar daar had ik geen mogelijkheid toe gekregen. ‘Ik wil beginnen met zeggen dat het me echt heel erg spijt. Ik had totaal niet door dat dit zo had uit kunnen pakken. En ik weet niet waarom ik het niet met je heb besproken, of aan je heb gevraagd wat jij er van zou vinden. Ik heb daar echt geen goed excuus voor.’ Ik haalde mijn schouders op. Het was niet zo dat ik echt has gepland om het niet te vertellen? Het was echt een beetje langs me heen gegaan. Vooral omdat het filmen van de clip zoveel tijd had gekost en dat stuk met het vuur zo snel was gegaan. En omdat we heel veel veiligheidsmaatregelen hadden genomen! Ik had onder mijn kleding nog beschermende kleding aan gehad en we hadden een hoop blusdekens en brandblussers in de buurt gehad! ‘En ik moet ook sorry zeggen tegen jou, Franks. Ik had niet zo tegen je mogen doen, dat was niet eerlijk. Ik verdiende hoe Edyn me gisteren behandelde en ik verdiende ook elk scheldwoord wat jij naar me gooide.’ Dat was echt zo! Op het moment had ik het niet in gezien, maar nu deed ik dat wel en het speet me echt heel erg veel! ‘Ik weet nu dat ik het anders aan had moeten pakken en het spijt me echt dat ik het op deze manier heb gedaan. Ik houd van je, Edyn. En als ik dit soort dingen doe, dan moet ik dat met jou overleggen. Zeker nu.’ We waren verloofd! We zouden ooit een gezinnetje starten. Al hadden we die nu eigenlijk al, met alle honden en Star erbij.

Elysium
Internationale ster

Elysium schreef:
Edyn.
Het was niet zo dat ik gisteravond helemaal niet meer met Michael had willen spreken. Ik had juist wel willen praten, maar op dat moment was ik echt veel te moe geweest. Nu ging het al wel iets beter, ondanks dat ik niet heel erg goed had geslapen. Ik was duidelijk niet de enige, want Michael zag er ook best wel moe uit, waar ik me meteen wel een beetje schuldig door voelde. Hij was al niet de makkelijkste slaper, wat ik vast niet veel beter had gemaakt. “Dankjewel dat je excuses aanbied.” Fluisterde ik. Dat was wel heel erg belangrijk, niet alleen voor mij, maar ook voor Frankie. Michael had niet echt nagedacht over hetgeen wat hij had gezegd en daarmee had hij Frankie ook geraakt, wat hij volgens mij op dat moment niet eens door had gehad. Frankie had alleen maar willen helpen, wat heel lief was. Ik stak mijn handen uit naar Michael, zodat ik hem aan kon geven dat het goed was. Het was nog niet helemaal goed, maar daar konden we nu over praten. Ik voelde hoe Michael mijn handen vastpakte en ik kneep er zachtjes in. “En ik wil je graag vergeven voor wat er is gebeurd.” Dat deed ik al wel. Ik wilde echter niet dat we hier ooit nog in zouden komen. “Maar dat betekent denk ik niet dat het meteen allemaal goed is?” Fluisterde ik, terwijl ik even opzij keek naar Frankie. Ik wist niet echt heel erg goed hoe ik dit aan moest geven. Ik wilde dat het goed was, maar ik kon nu niet ineens achter me laten. Als het zo zou door gaan, dan zou ik over een paar dagen in angst thuis zitten dat er ieder moment iets met Michael kon gaan gebeuren, omdat het best weer zo kon zijn dat hij iets met vuur zou doen. Ik wilde gewoon niet dat telefoontje krijgen? “Mag ik?” vroeg Frankie, waarop ik knikte. Misschien kon zij het iets beter uitleggen dan ik dat deed. Op het moment wist ik niet eens hoe het moest. “Mike, ik denk dat Edyn bedoelt dat ze vrede kan hebben met hetgeen wat er nu is gebeurd. Wat er gisteren tussen jullie is gebeurd. Dat kan ze naast haar neerleggen.” Ik knikte, want dat kon ik wel echt. Ik hoopte dat Michael dat ook kon, want hij was echt niet blij geweest met het eten wat ik voor hem had gemaakt en zeker niet omdat het mijn manier was geweest om te laten weten dat ik boos was. “Maar hetgeen wat er een paar jaar geleden is gebeurd. Dat is haar niet in de koude kleren gaan zitten en ik denk dat er nu een angst naar boven is gekomen dat het weer gaat gebeuren.” Wederom knikte ik. “Doordat je me niet hebt verteld dat jullie het zouden doen, heb ik nu het idee dat het vaker kan gebeuren? Dat jullie weer zoiets opnemen, of er zoiets gaat gebeuren met een tour en dat ik dan ineens weer zo’n telefoontje krijg, of het van iemand anders hoor.” Het idee alleen al zorgde voor tranen in mijn ogen. Het was een aantal jaar geleden, maar ik kon me nog zo goed herinneren hoe ik me toen had gevoeld. “Ik wil niet dat je ooit nog zoveel pijn hebt? En het maakt me angstig als het wel zo is.” Ik kneep ik Michael zijn handen, want ik wilde dat hij begreep dat het echt ernstig was! “We zijn een klein gezinnetje en geen van ons wil dat er iets slechts met je gebeurd.” We hadden misschien nog geen kindjes en dat zou ook een tijdje duren. We waren nog niet getrouwd. Maar in mijn ogen waren we wel een gezin. Met z’n tweeën, onze twee hondjes en het katje. Geen van ons wilde dat hij pijn had! Dat merkten ze echt wel, zeker Loulou, die was daar echt heel erg goed in. Ik hoopte stiekem dat ze gisteravond haar trucje had gedaan, om een lach op zijn gezicht te krijgen.

Demish
Internationale ster

Demish schreef:
Michael.
Op dit soort momenten was ik wel echt heel blij dat ik Frankie ook als een vriendin had. Ze was gisteren dan wel boos op me geweest, maar vandaag nam ze de tijd om me bepaalde dingen uit te leggen en niet alleen Edyn, maar ook mij te helpen met dit alles. Dat was heel bijzonder! En blijkbaar snapte ze Edyn zo goed, dat ze haar gevoelens onder woorden kon brengen, waardoor Edyn het zelf niet hoefde te vertellen. Ik wist dat ze dat best lastig vond om te doen! Edyn vulde Frankie nog aan, waardoor ik wel echt snapte dat wat ik had gedaan, eigenlijk echt niet had gekund. Ik had het eerder met Edyn moeten bespreken, zodat ik dit soort dingen niet nu pas veroorzaakte. Misschien had ze een maand geleden het ook wel verschrikkelijk gevonden, maar dan had ik haar kunnen laten zien dat er niks was om bang voor te zijn! En ze had het ook over de beestjes en dat was inderdaad heel erg! Ik wilde ook niet nog eens zoveel pijn hebben, zeker niet als uiteindelijk ook anderen er onder zouden lijden. Want dat zou eigenlijk nog erger zijn dan mijn eigen pijn. ‘Fuck.’ Iets anders kon ik niet echt zeggen. Ik had er nooit bij stil gestaan dat het op die manier zoveel invloed had gehad op Edyn! Ik wist wel dat ze het heel erg had gevonden dat ze er niet had kunnen zijn, dat had ze me toen nog verteld. Maar dat zoiets nu nog weer naar boven kon komen en haar zo angstig kon maken, dat was iets wat echt niet in me op was gekomen! ‘Ik voel me nu echt heel dom,’ bekende ik. Ik had er totaal niet over nagedacht en dat had ik, overduidelijk, wel moeten doen. Edyn liet mijn handen los, maar alleen maar zodat ze me kon knuffelen. ‘Ik wil ook niet dat er nog iets gaat gebeuren. Echt niet. Dat was verschrikkelijk.’ Ik had er toen misschien heel snel om gelachen en er een grapje van gemaakt, en ik was doorgegaan, maar de waarheid was dat het doodseng was geweest en ik mezelf echt geen houding had weten te geven op de momenten die erna allemaal hadden gevolgd! Mijn ouders waren toen gelukkig al in Londen geweest. Ik had ook niet geweten wat ik zonder ze had gemoeten. ‘Ik weet dat het nu niks meer helpt, maar we hebben er echt voor gezorgd dat alles heel veilig was. En dat zullen we ook altijd doen in de toekomst, mocht het zich ooit nog een keer voordoen.’ Niet dat we meteen nog een clip zouden maken waar vuur in zou komen, maar ik wilde Edyn wel verzekeren dat we niet zomaar wat deden! ‘En?’ vroeg Frankie, waarop ik knikte. ‘En ik zal het altijd aan je vertellen, zodat je niet achteraf het te zien krijgt en daardoor bang wordt. Want dat is het laatste wat ik wil, babe.’ Edyn verdiende het niet om bang te zijn! Ik zuchtte en trok Edyn stevig tegen me aan. Ze kon dit alles wel naast zich neer leggen en dat was fijn, want dat betekende dat we weer samen thuis konden zijn! Ik had haar heel erg gemist, en Loulou ook! Ze had wel gemerkt dat Edyn en Pixie weg waren geweest en volgens mij had ze het alles behalve leuk gevonden! Ik hoorde de deur weer open gaan, wat betekende dat Luke er weer was. Pixie en Petunia kwamen al snel weer binnen gewaggeld. ‘Hé, dat ziet er al een stuk beter uit!’ zei Luke, toen hij mij en Edyn zo zag staan. Zelf liep hij naar Frankie, zodat hij ook zijn armen om haar heen kon slaan. ‘Misschien kunnen we het nummer spelen?’ stelde ik voor aan Luke. ‘Zodat Edyn kan zien hoe het er ook uit kan zien, en hoe het klinkt als het akoestisch is.’ We waren wel van plan om hem akoestisch te spelen, als we kleine shows zouden doen voor de promotie die later dit jaar zou volgen. Ik wilde nu vooral nog iets voor Edyn doen, naast dat ik al had beloofd om altijd eerlijk naar haar te zijn en nooit meer zoiets als dit te laten gebeuren.

Elysium
Internationale ster

Elysium schreef:
Edyn.
Waarschijnlijk had ik Michael dit gisteren al moeten vertellen, zonder dat ik boos op hem was geworden. Gisteren waren mijn emoties echter alle kanten op gegaan. Ik was zo geschrokken van wat ik had gezien, waardoor ik niet eens na had kunnen denken om er gewoon over te praten. Ik was gewoon eventjes boos geweest. Dat was ik nu gelukkig niet meer. Ook wel doordat Michael door had dat het niet iets kleins was, maar juist iets serieus! Dankzij Frankie hadden we het nu goed uitgepraat, wat ook wel heel erg belangrijk was. Zeker omdat er heel veel belangrijke dingen zouden gaan gebeuren! Voor ons allemaal. Frankie was druk met haar werk en waarschijnlijk zou ze daar wel in kunnen groeien. Ik zou binnenkort weer auditie doen in Disney, wat heel erg spannend was. Daarnaast zouden Luke en Michael, samen met de reste natuurlijk, een nieuwe nummer uit gaan brengen. Er zouden wat reisjes komen, om dat nummer te promoten, maar daarvoor zouden ze nog iets heel erg bijzonders gaan doen om geld in te zamelen voor een goed doel! Dat was iets heel erg bijzonders? Ik keek naar Luke. “Kunnen jullie dat doen, Luca?” Vroeg ik, terwijl ik naar Luke keek. Michael had het voorgesteld, maar Luke was er ook voor nodig. Al was het al geweldig om alleen naar Michael te luisteren. Hij speelde wel vaker iets, zeker als ik het aan hem vroeg. “Natuurlijk Eddy, kom maar mee.” Ik liep achter Luke aan, naar het stukje waar hij zijn piano had staan. Er stonden ook een paar gitaren. Luke gaf één van zijn gitaren aan Michael. “Cal gaat het op het waarschijnlijk op het keyboard spelen, maar voor nu kan ik het denk ik wel op de piano spelen.” Luke zocht naar een bevestiging van Michael, die er ook om knikte. Michael ging op de stoel staan die er bij stond en ik nam plaats op de leuning, zodat ik hem niet in de weg zat. Ik keek naar Luke en Frankie, die gewoon echt heel erg schattig waren. Luke was achter de piano gaan zitten, maar hij stak zijn arm uit, zodat Frankie naast hem kon kruipen. “Ze zijn zo lief.” Fluisterde ik zachtjes tegen Michael. Niet alleen samen, maar ook tegenover mij? Ze hadden me echt heel erg geholpen gisteravond en zelfs net. Luke had ons even alleen gelaten en Frankie had me geholpen met hoe ik me had gevoeld en hoe we dat het beste over kunnen brengen. Michael keek op en glimlachte “Jij ook.” zei hij zachtjes terug, wat echt lief klonk! Daarom leunde ik iets naar voren, zodat ik hem een kus kon geven. Hij was zelf ook heel erg lief! Natuurlijk was er nu van alles gebeurd, maar ik vond niet dat we daar in moesten blijven hangen. Dat zou het niet beter maken. We hadden nu juist de tijd samen, wat soms ook anders kon zijn. Nu moesten we daar met z’n vieren zoveel mogelijk van genieten. Michael en Luke begonnen met het nummer, waar ik zachtjes op mee bewoog. Ik hield er van om Michael zo te horen, al was het ook echt geweldig om hem op het podium te zien staan. Daar kon hij gewoon veel meer met z’n gitaar, dus ik kon me ook wel indenken dat hij dat dan wat leuker vond om te doen. Ondanks dat ik het nummer echt geweldig vond om te horen, had ik zelf mijn eigen favorieten en ik wist dat Frankie dat ook deed. Toen ze dan ook klaar waren met het nummer streek ik zachtjes over de schouder van Michael. “Vinden jullie het erg om Better Man en Vapor ook te spelen?” Frankie was echt gek op Vapor. Iets wat ik ook wel begreep, het was een heel mooi nummer. Al vond ik dat van heel veel nummers dan. Luke knikte al en begon al op de piano te spelen, waar Michael heel erg snel op inspeelde. Zo zaten we een hele tijd met z’n vieren. Niet alleen de drie nummers, maar ook anderen kwamen langs. Ondanks alles wat er was gebeurd, was het een geweldige ochtend, waar ik echt heel veel van genoot.

Demish
Internationale ster

Demish schreef:
Frankie.
Luke had het de afgelopen tijd erg druk gehad. Nu de nieuwe singel uit was, had hij daar veel promotie voor moeten doen. Hij was zelfs naar een paar andere steden gegaan, om daar te vertellen over de bijzondere samenwerking. Ook waren er meerdere video’s en versies opgenomen. Daarnaast was hij druk bezig met het werken aan het nieuwe album, ondanks dat het oude nog geen eens een jaar oud was. Hij maakte lange dagen in de studio en ik merkte aan hem dat het hem meer moeite en energie kostte om ook nog aan andere dingen te denken. Ik vond het niet erg. Dit was zijn werk en hij was wel het soort persoon dat echt alles er aan wilde geven, en ook niet zomaar zou stoppen als hij maar een halve zin had opgeschreven. We hadden nog wel een paar kleine uurtjes samen gehad en we probeerden ook wel genoeg aan elkaar te laten weten dat we aan elkaar dachten, maar vanavond hadden we in ieder geval een avond voor ons samen. Dat kon ik ook wel gebruiken, aangezien ik erg druk was met me aanmelden voor het meehelpen aan allerlei onderzoeken op de universiteit, zodat ik daar volop aan zou kunnen gaan werken in plaats van het observatorium. Ik deed dat ook graag, maar nu ik afgestudeerd was, wilde ik wel meer dan dat doen. Dit was echter een avond om te ontspannen. Van de week had ik al met Luke afgesproken dat ik naar hem zou komen voor een avondje netflix. Ik had hem beloofd de boodschappen te doen, zodat we voldoende lekkers op tafel zouden hebben staan. Ik had vanochtend nog aan hem gevraagd wat hij had willen hebben, maar heel duidelijk was zijn antwoord niet geweest. Daarom had ik maar van alles een beetje gehaald. Vroeg of laat zou het wel op komen. Ik was al een tijdje bij Luke en ik had alles klaargezet. Ik had me omgekleed in iets cozy’s, een lounge set van Fashion Nova, die ik via Linn had gekregen. Nu was het alleen nog wachten op Luke. Het was al later dan dat we hadden afgesproken, maar Luke had me ook al laten weten dat hij nog wat af wilde maken met Ashton en dat het waarschijnlijk iets later zou worden. Ik had het mezelf gemakkelijk mogen maken, wat ik dan ook had gedaan door op de bank te gaan liggen, samen met Petunia. Zo nu en dan keek ze zielig naar de deur, wat volgens mij betekende dat ze ook op Luke aan het wachten was, net zoals ik. ‘Hij komt vast snel weer thuis, Piggy,’ zei ik tegen haar, terwijl ik over haar rug aaide. Ik had geen idee waar de studio precies zat en hoe ver het rijden was vanaf daar naar hier, maar ik hoopte dat hij hier toch wel binnen een half uur zou zijn. Vooral omdat ik gewoon graag een avond met hem door wilde brengen. Hij hoefde niet over werk te praten als hij dat niet wilde, we zouden ook gewoon een film aan kunnen zetten en dicht tegen elkaar aan kunnen kruipen. Als we maar even samen zouden kunnen zijn. En misschien dat we morgenochtend nog samen zouden kunnen ontbijten en een korte wandeling zouden kunnen maken met Petunia. Ik pakte mijn telefoon erbij om te checken of Luke misschien nog iets had gestuurd, maar dat was niet het geval. Ik kon ook niet zien wanneer hij voor het laatst zijn berichten had bekeken, dus het was gokken of hij al onderweg was of dat hij misschien nog wel in de studio was. Dat terwijl ik wel aan hem had gevraagd om het me te laten weten. Dan wist ik wanneer ik bepaalde dingen kon opwarmen, zoals de popcorn! Ik legde mijn telefoon weer weg en keek afwachtend naar Petunia, die haar kop op mijn buik had gelegd. Na een minuut of tien veerden haar oortjes echter iets op en kwam ze overeind, wat betekende dat ze iets hoorde! Niet veel later klonk ook het geluid van een sleutel die in het gat werd gestoken en iemand die binnen kwam. Petunia gleed van de bank af en liep al richting de geluiden. Zelf kwam ik overeind van de bank, zodat ik Luke ook zou kunnen begroeten als hij binnen zou zijn.

Elysium
Internationale ster

Elysium schreef:
Luke.
Het opnemen van nieuwe nummers was een proces waar ik nooit aan zou kunnen wennen. Soms wist ik precies wat ik er van kon verwachten, om de volgende dag voor hele nieuwe verrassingen te komen staan. Het ene moment leek alles perfect te gaan, terwijl het volgende juist alles mis leek te gaan. Vandaag was zo’n laatste dag geweest. Alles was moeilijk gegaan. Echt alles. Er waren geen woorden op papier gekomen, geen akkoorden in mijn hoofd. Tot overmaat van ramp leek alles wat ik aan leek te pakken uit mijn handen te vallen of er leek iets anders mis mee te gaan, alsof ik beter in bed had kunnen blijven liggen vandaag. Iets wat ik misschien ook had moeten doen, wat op deze manier was de dag echt ondragelijk geweest. Zelfs het vooruitzicht naar een rustige avond met Frankie had me er niet doorheen kunnen helpen. Op het moment wilde ik het liefst helemaal niemand zien, douchen wegkruipen in bed en wachten totdat het morgen werd, in de hoop dat het iets beter was dan vandaag. Iets wat ik niet had kunnen maken, omdat ik wist dat Frankie op me had zitten wachten en ik wist dat we al niet heel veel momenten samen hadden de afgelopen tijd. Iets wat alleen maar op zou bouwen de rest van het jaar. Ergens had ik gehoopt dat wanneer ik thuis was, er een last van mijn schouders af zou vallen. Het moment dat ik de deurknop in mijn handen had, voelde ik het echter niet. Het werd niet beter, waardoor ik me alleen maar naarder voelde. Ik keek naar Piggy die op me had zitten wachten. Ik kon het niet echt opbrengen om haar zo vrolijk te begroeten zoals ik dat normaal zou doen. Ik aaide een keer over haar hoofd, terwijl ik me ook bukte om mijn schoenen uit te kunnen trekken. Ik liep verder naar de woonkamer, waar Frankie op de bank zat. Ik liep naar haar toe en gaf haar een kus. “Hey.” mompelde ik. Ergens was het wel fijn dat ze er was, maar ik vond het voor haar neit heel erg fijn dat ik niet echt een gezellig avond met haar zou kunnen hebben zoals ze die misschien wel in gedachten had. “Hey. Gaat alles wel goed?” Ik zag haar me goed bekijken. Ik haalde mijn schouders op. Het was niet zo dat ik een hele goede dag had en me ook zo voelde, maar het kon ook wel erger. Alles tezamen was het gewoon een kutdag geweest, eentje die ik het liefst achter me wilde laten. Op het moment wilde ik daar echter even doorheen bijten, zodat we in ieder geval nog een normale avond konden hebben. “Ik ga de popcorn even klaar maken.” Ik merkte wel aan Frankie dat ze iets niet heel erg leuk vond, maar ik had geen zin om er verder naar te vragen. Eerlijk gezegd kon het me nu ook niet zoveel boeien. niet heel erg veel boeien. Ik leunde voorover om te kijken naar hetgeen wat allemaal op de tafel stond. Het enige wat ik wilde doen was heel erg veel naar binnen schuiven, in de hoop dat het me een beetje beter liet voelen. Ik zocht door de verschillende zakjes naar Reesecups, omdat ik zin had in chocolade, maar juist met pindakaas er in. Ik kon ze echter niet vinden, zelfs niet toen ik de tweede en derde keer er doorheen schoof. “Waar zijn de Reeses?” vroeg ik dan ook aan Frankie, die in de keuken stond, maar me prima zou kunnen horen. Ik zag haar al snel in de deuropening verschijnen. “Die heb ik niet meegenomen. Je hebt me niet verteld dat je die wilde.” Ik had wel wat van haar appjes gezien, maar ik had gewoon geen tijd en zin gehad om er op te reageren! Daarbij had ik vanmiddag toch ook nog niet geweten waar ik nu zin in had. “Maar ik heb pinda M&M’s.” Ik ging nog een keer door de zakjes en pakte degene waar Frankie het over had. Ik smeet hem echter verder de tafel op. “Dat is niet hetzelfde. Damn it Frankie, die twee dingen smaken niet eens naar elkaar!” Ik wist niet waarom ze me af wilde schepen met die rot pinda’s maar het was niet waar ik zin in had!

Demish
Internationale ster

Demish schreef:
Frankie.
Het was me al wel duidelijk dat Luke niet de beste dag had. Dat was niet erg. Iedereen had zijn of haar slechte dagen en ik kon me voorstellen dat als je een hele dag opgesloten zat in een studio, dat lang niet altijd bevorderend was voor je humeur en de sfeer tussen mensen. Ik had al wel het idee gehad dat Luke niet zo lekker in zijn vel had gezeten, juist doordat hij minder had gereageerd op mijn berichtjes en ook aan de manier waarop hij soms wel iets had gezegd. Ik had er nog over nagedacht om aan hem te vragen of hij het misschien had willen afzeggen en het kwam nu ook weer in me op dat ik dat maar beter wel had kunnen doen, want volgens mij had Luke niet hee erg veel zin in een avond samen. Iets wat, wederom, ook goed was. Het enige wat hij dan moest doen, was dat aangeven. Ik zette een stap naar achteren toen Luke het snoep weer op de tafel gooide. ‘Sorry, maar ik heb je nog gevraagd wat je wilde. Tegen de tijd dat ik wat ging halen, had ik nog geen reactie en ik heb hetgeen gehaald waarvan ik dacht dat je het lekker vond.’ Het was jammer dat ik het verkeerde had gehaald, maar als Luke vanmiddag niet had geweten waar hij zin in had gehad, hoe had ik dat dan moeten raden. Ik hoorde de magnetron af gaan, wat betekende dat de popcorn klaar was. Ik draaide me om en pakte een grote schaal. Ik haalde de popcorn uit de magnetron en trok de zak open, zodat ik alles in de schaal kon gooien. Ik pakte wat boter en ook wat kruiden, die ik vervolgens over de popcorn heen gooide en het zo met elkaar husselde. Ik liep naar de bank toe, waar Luke wat afwezig op zijn telefoon zat. Ik ging naast hem zitten en stak de schaal naar hem uit. ‘Ik wil geen popcorn. Ik wil Reeses,’ zei Luke, zonder op te kijken van zijn telefoon. ‘Het is maar snoep, Luke,’ wees ik hem terecht. ‘Snoep dat we niet hebben!’ ging Luke door, waarop ik met mijn ogen rolde. ‘Je had toch kunnen weten dat ik dat wilde?’ vroeg Luke. ‘Hoe dan?!’ vroeg ik aan hem, omdat hij nu echt onredelijk begon te doen. ‘Ik heb het gevraagd! Ik heb letterlijk hetgeen gedaan wat ik moest doen. Ik kan niet in jouw hoofd kijken en het helpt ook niet als je niet reageert!’ Dat hij het druk had, was echt niet erg en ik vond het ook prima als hij een paar uur later reageerde, maar ik kon niet in zijn hoofd kijken om te weten welk snoep hij wilde! ‘Dat had je wel moeten doen!’ riep Luke. Volgens mij snapte hij zelf niet eens wat hij precies aan het zeggen was. ‘Misschien moet jij gewoon je mond houden over dat domme snoep,’ zei ik dan ook tegen hem. ‘Laten we gewoon een film kijken.’ Ik schoof wat van Luke weg en trok mijn benen op, waarna ik de afstandsbediening pakte en op Netflix begon te kijken of er iets was wat we allebei leuk vonden. Op dit moment leek niets echt bij de sfeer te pakken, waardoor ik maar langs films bleef scrollen om te kijken waar het over ging en of we hem eventueel zouden kunnen kijken. Luke zuchtte, behoorlijk overdreven, waardoor ik de afstandsbediening naast me neer legde. ‘Wat?’ vroeg ik aan hem, aangezien hij overduidelijk iets wilde zeggen. ‘Als je toch niks kan kiezen, dan ga ik wel douchen.’ Luke kwam al overeind van de bank. Ik zuchtte en zette de tv uit. Zo had een film kijken ook geen zin. ‘Goed, ga maar douchen. Het zal wel.’ Zo had ik er ook geen zin in. Ik had mijn best gedaan en ik wilde best rekening met hem houden, maar hij deed nu wel echt onmogelijk. Hij had overduidelijk tijd voor zichzelf nodig, maar leek het op dit moment niet te kunnen benoemen. Ik pakte de tas waar ik het meeste snoep in had vervoerd en schoof wat zakken er weer in. ‘Ga maar douchen, dan krijg je tenminste de tijd voor jezelf die je overduidelijk nodig hebt, maar om de één of andere reden kan je dat niet aangeven zonder een fucking tantrum te gooien over snoep.’ Ik zette de tas op de grond en kwam overeind van de bank. Ik wilde niet meteen helemaal weg gaan, omdat Luke misschien wel wat meer aanspreekbaar was na zijn douche. Het leek me echter ook niet verstandig als ik hier zou blijven. Daarom liep ik ook naar de gang, om mijn jas en schoenen te pakken. Misschien kon ik Petunia even meenemen naar buiten.

Elysium
Internationale ster

Elysium schreef:
Luke.
Ik snapte niet wat er zo moeilijk aan was om het juiste snoep mee te nemen. Zeker omdat Reeses volgens mij één van de populairste snoepjes waren hier in Amerika. Ze lagen altijd in grote getale in de winkel! Daar was Frankie vast langs gelopen. Nu deed ze ook nog eens zo stom over de film. Zo moeilijk was het niet om er eentje uit te kiezen. Ik had hier helemaal geen zin in! Dan kon ik beter gaan douchen, als ik dan een keer terug zou komen had ze misschien wel iets uitgezocht. De televisie ging echter ook al snel op zwart. Ze reageerde echt heel erg overdreven! Alsof ik er iets aan kon doen, dat ze het verkeerde snoep had gekocht en ook nog eens geen film uit kon kiezen. Dat lag bij haar! Niet bij mij. Ik zuchtte, terwijl ik naar boven liep. Ik voelde me echt niet goed. Dit was een fucking kut dag en om de avond op deze manier af te sluiten hielp ook voor geen meter! Ik hoopte dat het allemaal een beetje zou gaan liggen terwijl ik aan het douchen was. Iets wat vast ging gebeuren? Dan konden we misschien nog op de bank kruipen en zouden we een serie kijken. Een film was ook niet echt nodig. Zeker niet als het nog een paar uur zou gaan duren. Ik was halverwege de trap toen ik het gerommel in de gang hoorde, daardoor bleef ik stil staan. Toen ik goed luisterde hoorde ik Frankie haar laarsen dichtritsen, wat betekende dat ze weg wilde gaan! Dat was niet de bedoeling! Ik wist dat het niet allemaal helemaal lekker liep, maar dat betekende niet dat ze weg moest gaan! Helemaal niet! “Wacht!” Riep ik dan ook, want ik voelde een soort van paniek door mijn lichaam heen trekken. Ik was dit niet gewend. Ik was niet gewend dat Frankie zomaar op kon staan en weg kon lopen. Natuurlijk kon ze dat, want dat was haar eigen keuze, maar ze deed het niet! En ik wilde ook helemaal niet dat ze het deed. Ik wilde dat ze hier was! Ook op de slechte dagen. Ik wist dat ik niet het leukste gezelschap was op het moment, maar ook door deze momenten moesten we heen. Ik draaide me om en rende van de trap af, iets wat nog bijna mis ging op de laatste paar treden, toen ik zag dat Frankie haar jas al in haar handen had. “Alsjeblieft.” Fluisterde ik. Want ik wist niet wat ik moest zeggen, nu ik alles door elkaar heen voelde. Het was veel! Heel erg veel! Ik had Rhi vaak genoeg door die deur heen zien gaan, terwijl ik me af had gevraagd of ze ooit nog wel terug zou komen. Niet alleen hier, maar op hele andere plekken. Dat gevoel kwam nu terug! Wat als Frankie door die deur zou gaan en nooit meer terug zou komen? Er was een kans dat ze het op deze manier genoeg vond en dat was een beangstigende gedachten! “Niet weg gaan.” Dat mocht niet! Echt niet! Wat nou als ze nooit meer terug zou komen. Die kans was er! Ik liep verder naar Frankie toe, zodat ik haar hand vast kon pakken. Dan kon ze in ieder geval niet zomaar weglopen! Door alles wat er net was gebeurd en de gedachten die nu door mijn hoofd heen spookten, voelde ik hoe ik helemaal begon te trillen. Niet alleen dat, maar ik kreeg ook tranen in mijn ogen. “Alsjeblieft.” smeekte ik nog een keer. “Ik weet dat ik geen goed gezelschap ben, maar niet weggaan.” We konden beiden op onze eigen plek gaan zitten als we dat nodig hebben. Maar ik kon hier niet zitten met de gedachten dat Frankie ergens aan de andere kant van de stad was en daar het besluit zou nemen dat ze het niet meer wilde. Dat ze niet meer terug wilde komen. Dat ze momenten als deze niet nog een keer mee wilde maken. Natuurlijk wilde ik dat ook niet, maar ze hoorden de bij. Dat maakte alles zo zo eng!

Demish
Internationale ster

Demish schreef:
Frankie.
Ik schrok van Luke, die nog bijna van de trap afviel omdat hij zo snel weer naar beneden was gekomen. Ik had niet eens echt weg willen gaan, niet écht. Ik had alleen maar even naar buiten willen gaan om zelf af te koelen en om Luke de ruimte te geven om alleen te zijn. Er was niet eens in me op gekomen dat hij had kunnen denken dat ik echt weg zou gaan en niet meer terug zou komen. Dat leek nu wel hetgeen te zijn wat door zijn hoofd ging, want hij smeekte me om niet weg te gaan. Ik merkte dat hij zelfs begon te trillen en ik zag de tranen in zijn ogen, waardoor alle irritatie en boosheid van net meteen was verdwenen. Het enige wat ik nu nog wilde doen, was naar voren stappen en hem in mijn armen trekken. Want iemand was wel een keer weg gegaan. En niet meer terug gekomen. Dat had zo’n grote invloed op hem gehad dat hij nu in de paniek was geschoten. Ik liet mijn jas dan ook vallen en sloeg mijn armen om Luke heen, zodat ik hem goed vast kon houden. ‘Ik ga niet weg,’ verzekerde ik hem. ‘Echt niet.’ Ik snapte dat het nu misschien zo leek, maar het was nooit mijn bedoeling geweest om echt weg te gaan. Om hem volledig alleen te laten en er nooit meer op terug te komen. Dat was ook niet hoe het hoorde te werken in een relatie, naar mijn mening. Als er iets speelde, dan hoorde je daar over te praten als de twee volwassen mensen die jullie samen waren en dan kwam je er wel weer uit. Luke stond nog steeds te trillen op zijn benen, dus ik nam hem voorzichtig mee naar de trap. Daar ging ik samen met hem op een trede zitten en ik draaide me iets naar hem toe, zodat ik mijn armen weer om hem heen kon slaan. Aan het gesnif en het ophalen van zijn neus te horen, waren de tranen er nu echt en zouden ze ook niet snel stoppen, maar dat maakte niet uit. Ik hield hem tegen me aan en aaide over zijn rug en door zijn haar, in de hoop dat het hem iets gerust zou stellen en hem ook zou laten zien dat ik echt niet zomaar weg zou gaan. ‘Sorry,’ fluisterde ik zachtjes, waarna ik hem een kus op zijn voorhoofd gaf. ‘Ik wilde alleen maar even naar buiten om te zorgen dat je wat ruimte kreeg. Ik was nooit van plan om echt weg te gaan en ik had ook geen idee dat je dat zou kunnen denken.’ Dat was echt niet in me op gekomen! Misschien ook wel omdat ik dat ook geen normale reactie vond, maar Luke was dat volgens mij heel erg gewend. Dat iemand gewoon weg ging als er een ruzie was, in plaats van er over te praten en het op te lossen. Dat was niet mijn manier, en ik hoopte dat ik dat ook aan Luke zou kunnen laten zien. ‘Je hebt overduidelijk een hele lange dag gehad. En misschien is dit nu wel teveel,’ fluisterde ik. Als hij behoefte had aan tijd alleen, of als hij gewoon in zijn bed wilde kruipen, dan was dat dat echt niet erg. Maar als hij niet wilde dat ik weg zou gaan, dan zou ik dat ook niet doen. Ik wilde hier heel graag blijven, zeker als Luke dat fijn vond. Ik leunde tegen de muur aan en hield voor nu even mijn mond, zodat Luke alle tijd had om alles er uit te gooien, als dat was wat hij wilde doen. Ik bleef zachtjes over zijn rug gaan met mijn vingers. Petunia was er ondertussen ook bij komen zitten en lag aan Luke zijn voeten. Het was nu vooral aan Luke wat hij wilde doen. Als hij even wilde douchen, even niks aan zijn hoofd wilde, dan was dat echt niet erg. We hoefden er nu ook niet verder over te praten, als hij dat te moeilijk vond of er nu geen behoeften aan had. Als hij maar wist dat ik hier was en dat ik echt niet zomaar weg zou gaan.

Elysium
Internationale ster

Elysium schreef:
Luke.
Het idee dat ze daar naar buiten had kunnen lopen, had me helemaal gek gemaakt. Dat deed het nog steeds. Mijn grootste angst was haar weg te zien gaan en haar nooit meer terug te zien. Het was zo moeilijk om iemand je alles te geven, je hele hart, alles wat je was. Want het betekende dat ze een deel van je meenamen als ze weg zouden gaan. Rhi had dat gedaan en ik was helemaal ingestord. Ze was hier misschien niet uit de deur gelopen, maar ik was de dag wakker geworden in het huisje en ze was er niet meer geweest. Frankie was zeker wat stabieler dan Rhi dat was en ik had nooit echt nagedacht over de mogelijkheid dat ze weg zou kunnen gaan. Nu had ze dat in mijn ogen wel willen doen en dat was eng, want wat daarna gebeurde was alleen aan haar geweest. Ze verzekerde me dat ze alleen maar naar buiten had willen gaan, maar in mijn hoofd was ik nog steeds op de plek dat ze echt weg was. Dat idee kreeg ik er nu ook niet uit, gewoon door de angst dat het zo had kunnen zijn. Ik voelde Frankie haar armen, ik hoorde haar woorden, ik merkte zelfs dat Petunia bij ons lag. Toch leek het allemaal zo ver weg te zijn. Alsof het iets was wat zich ver weg op een televisie afspeelde. Ik kroop zo goed mogelijk tegen Frankie aan, liet me meenemen in haar armen. Ik sloot mijn ogen en probeerde de tranen in te houden. Ergens was dit de perfecte manier om een fucking kut dag af te sluiten. Met heel veel tranen. Aan de ene kant liet het me wel zien dat hoe kut een dag ook kon zijn, er ook dingen waren die nog veel erger waren. Als Frankie daar uit de deur was gelopen... Gelukkig was dat niet gebeurd. Maar mijn hoofd was zo druk bezig met het feit dat het wel kon gebeuren. “Het is veel.” Snikte ik. Dat was hetgeen wat Frankie had gezegd. Het was ook heel erg veel. Misschien wel veel te veel. Ik kon het op het moment niet allemaal aan. Dat kwam door de rest van de dag. Ik kon niet meer rustig nadenken. Nu was het goed, maar zo voelde het helemaal niet. Ergens was het misschien nog niet helemaal goed, maar Frankie was wel hier. “Het was gewoon zo’n rot dag.” fluisterde ik. Iedereen had wel eens een rotdag, daar was ik echt niet de enige in. Zo voelde het nu allemaal wel eventjes. “Alles ging mis. En ik was er echt helemaal klaar mee en toen je net naar buiten wilde gaan, er knapte echt iets.” Ik voelde de handen van Frankie door mijn haren heen gaan, wat wel gerustellend voelde, toch was ik nog niet rustig. Het voelde alsof ik dat vandaag ook helemaal niet meer zou gaan worden. “Ik blijf hier. Echt. Zolang jij me hier wil hebben blijf ik hier. En ik heb een belofte gemaakt dat ik niet weg zou gaan en dat meende ik Luke. Ik ga niet weg.” Door die woorden begon ik weer wat meer te huilen. De tranen bleven maar stromen en ergens voelde het zo dom. Ik wist echter dat ik bij Frankie was, dat tranen bij haar in de buurt konden. Ze deed er zelfs alles aan om me rustig te krijgen. “Ik verdien dit helemaal niet.” Fluisterde ik. Juist doordat ze zo lief was, besefte ik me wat voor zak ik net wel niet was geweest. “Ik heb me echt als een zak gedragen en waarom, alleen maar om stom snoep. Om te bedenken dat je daar door die deur had kunnen lopen, alleen maar door snoep wat ik belangrijker leek te vinden dat jou.” Dat was echt niet zo? Nu wist ik dat, maar een paar minuten geleden had het helemaal niet op die manier gevoeld. Mijn hoofd had alleen maar bij de Reeses gezeten, terwijl ik nu echt nergens meer zin in had. “Sorry.” Mompelde ik zachtjes. Ik had wel echt spijt, ik had haar zomaar van me af kunnen drukken. Als dat was gebeurd, had ik mijzelf dat nooit vergeven. “Het had de grootste fout uit mijn leven kunnen zijn, als jij niet zo begrijpend was geweest.”

Demish
Internationale ster

Demish schreef:
Frankie.
Het was duidelijk dat het gewoon zo’n dag was geweest. Een dag waarop niks lukte. Die had iedereen wel eens. De dag waarop het verkeer tegen zat, waardoor je te laat kwam. De dag waarop je je koffie liet vallen over een paar belangrijke papieren en de dag dat je net dat ene, belangrijke document te laat opstuurde waardoor iets niet meer kon gebeuren. Ik had ze zelf maar al te vaak gehad en Luke had, jammer genoeg, geen uitzondering op die dag. Het zou fijn zijn als dat mogelijk was. Luke leek wel spijt te hebben van hoe hij zich net had gedragen. Iets wat voor mij nu prima was. Hij had in gezien dat hij mij niet netjes had behandeld en dat zijn woorden alles behalve terecht waren geweest. Nu wist ik dat zijn woorden niet eens echt op mij waren gericht, maar dat het kwam door de gehele dag. ‘Hé,’ zei ik zachtjes. Ik schoof iets opzij en legde mijn hand onder zijn kin, zodat ik zijn gezicht iets omhoog kon tillen. ‘Zo’n soort fout zou je nooit kunnen maken. Echt niet. Ik word misschien wel eens boos op je, of jij op mij, maar je zou nooit de fout kunnen maken die er voor zou zorgen dat ik weg zou gaan. Want die bestaat niet.’ Ik was er van overtuigd dat Luke me niet weg zou kunnen jagen. Want wat wij hadden, dat was echt. We hadden nog maar een paar maanden een relatie. We waren nog lang niet waar Michael en Edyn stonden, of waar mijn broer en zijn vrouw stonden, maar ik wist dat dit echt iets was. Dat dit veel meer was dan alleen maar een relatie. Dit was iets wat voor een veel langere tijd stand zou houden. ‘Franks,’ zei Luke zachtjes. Ik haalde mijn schouders op en pakte zijn handen vast. ‘Ik weet dat het zo is. En jij weet het ook.’ Anders had hij me nooit al in Australië verteld dat hij van me hield. Dan had hij me nooit gevraagd of ik ook wilde trouwen, en wat ik dan wilde. Dit was iets serieus. Iets wat voor ons allebei belangrijk was. En er zouden heus wel dagen komen waar we gek van elkaar zouden worden, waar we naar elkaar zouden schreeuwen en misschien zouden we elkaar soms even niet willen zien. Want zo gingen die dingen. Maar dat betekende niet dat we zomaar uit elkaar zouden gaan. Niet als het aan mij lag, in ieder geval. Luke knikte en liet mijn handen los, zodat hij me weer kon knuffelen. ‘Ik houd gewoon zoveel van je,’ fluisterde hij, waarop ik knikte. ‘Ik houd ook ontzettend veel van jou, Luke.’ Dat deed ik echt. Misschien was het te snel om zoiets te zeggen, aangezien we nog geen half jaar bij elkaar waren, maar aan liefde kon je geen tijd hangen en ik voelde aan alles dat ik echt van hem hield. En dat zou niet stoppen. ‘Volgende keer app je me gewoon dat je een kutdag hebt, oké? Je hoeft me niet uit te leggen waarom, maar dan weet ik het. En dan zorg ik dat ik Reeses haal en dat je alle tijd en ruimte krijgt die je nodig hebt om even bij te komen, op wat voor een manier dan ook,’ beloofde ik aan hem. Luke deed dat ook voor mij? Hij had alles in huis voor als ik ongesteld was. Niet alleen tampons en maandverband, maar ook een zachte kruik en mijn favoriete eten en thee. Dus het was niet meer dan zelfsprekend dat ik hetzelfde voor hem deed als hij het een keer nodig had. ‘Oké.’ Luke knikte. Volgens mij was hij een beetje verloren in zijn gedachten en alles wat er zojuist was gezegd. ‘Wil je nog douchen? Of wil je liever iets anders?’ vroeg ik aan hem. Als hij zich alsnog even terug wilde trekken in de douche, dan was dat prima. Dan zou ik weer beneden gaan zitten en wachten totdat hij terug was. Maar als hij daarna liever in bed wilde liggen en daar niks wilde doen, dan zouden we dat doen. ‘Ik ga denk ik even douchen,’ zei Luke, waarop ik knikte. ‘En daarna gewoon in bed liggen?’ Ik glimlachte en gaf hem een kus. ‘Ga maar douchen, dan ruim ik alles een beetje op.’ Ik gaf hem nog een knuffel en stond vervolgens op, zodat ik alles kon verzamelen en opruimen en Luke kon gaan douchen.

Elysium
Internationale ster

Elysium schreef:
Edyn.
Dit was toch wel één van de leukste dingen om met z’n allen te doen. Ik was één keer eerder naar Coachella geweest, wat dankzij Linn was geweest! Linn was er nu ook wel ergens, maar we zouden niet met haar meegaan. Al was er vast wel genoeg tijd om elkaar eventjes gedag te zeggen. Niets hoefde vandaag, we konden zelf bepalen waar we zin in hadden. Iets wat vooral bestond uit het luisteren van muziek, dansen en lekker eten en drinken. Ik wist zeker dat het eerste helemaal goed zou komen, omdat er heel wat goede artiesten op het podium kwamen te staan. De meesten zouden vanavond pas komen, Michael had echter aangegeven dat de sfeer in de middag al goed was geweest en daarom waren we een tijdje geleden al vertrokken. We hadden een uber genomen, zodat we vanavond konden drinken als we dat wilden. Ik had de rit hier naar toe al geweldig gevonden, maar dat was ook wel gekomen omdat Rhi er ook bij was geweest. Toen ik had gelezen dat Billie Eillish en vooral Blackpink op zouden gaan treden, had ik gewoon geweten dat Rhi het ook heel erg cool had gevonden om mee te gaan. Daarom had ik ook een kaartje voor haar geregeld en zelfs een hele toffe outfit, die ze aan had getrokken zonder er over te klagen! Ik had aan Rhi wel kunnen merken dat ze heel erg enthousiast was over de dag en dat was ik ook! Net zoals Michael. Zeker nu het steeds beter tussen hem en Rhi leek te gaan. Dat was niet altijd zo geweest? Er was een tijd geweest dat ze nog wel eens schreeuwend of snauwend tegenover elkaar hadden gestaan. Nu was het juist heel erg rustig tussen hen. Iets wat misschien ook wel kwam omdat Rhi zo goed haar best deed. Rhi werkte echt aan alles wat er in haar hoofd zat, wat er in haar verleden was gebeurd en hoe ze dat mee kon nemen in de toekomst. Ik vroeg er niet te vaak naar, want net zoals Michael vond ze dat duidelijk niet zo heel veel. Dus ik wist wel een beetje hoe ik er mee om moest gaan. Vandaag was het sowieso niet iets wat moest spelen. We verdienden alle drie om een leuke dag te hebben. Op een gegeven moment zouden we Frankie en Luke ook ontmoeten, maar het lag er een beetje aan naar welke artiesten zij graag wilden kijken. Van Michael en Rhi wist ik gewoon dat ze van dezelfde muziek hielden en dat was ook wel de reden dat we hier nu samen waren. “Vinden jullie het erg om eerst wat foto’s te maken?” Nu was het nog licht, we waren hier nog neit heel erg lang, dus alles zat ook gewoon nog goed. Daar kwamen dan toch wel de mooiste foto’s van. Maar alleen als ze het allebei ook graag wilden. Michael knikte al, daarom keek ik naar Rhi. “Als je het niet wil, is het ook echt niet erg?” Ik wist dat Rhi iets minder van foto’s hield. Maar ze zag er vandaag echt heel erg cool uit en dat moest in mijn ogen toch wel even vast worden gelegd. “Oh nee, ik vind het niet erg hoor. We kunnen best even foto’s maken.” Er stonden hier overal wel fotografen, waar we konden vragen of ze het wilden doen. “Laten we dan maar een mooie plaats zoeken!” Dat was ook belangrijk, want het was ook wel een beetje gek om allemaal foodtentjes op de achtergrond te hebben, of misschien zelfs wel toiletten! Daar stonden we nu niet ver vandaan, omdat we daar eerst even heen hadden gemoeten. Ik haakte mijn armen in die van Rhi en Michael. “Ik ben zo blij dat je mee wilde, Rhi.” Ik kon ook zien aan Michael dat hij het leuk vond. Ze hadden zelfs leuk met elkaar gesproken in de auto. Het was toch wel fijn dat ze het goed met elkaar konden vinden. Iets wat in mijn ogen wel een beetje in Noorwegen was gebeurd?

Demish
Internationale ster

Demish schreef:
Rhi.
In eerste instantie had ik niet mee gewild naar een festival met Edyn en Michael. Deels omdat ik had gedacht dat het niet iets voor mij was, maar ook omdat ik wel had geweten dat het misschien niet de meest handige plek was voor mij om te zijn. Edyn had echter vaak benadrukt hoe leuk ze het zou vinden als ik mee zou gaan en ze had ook nog eens benoemd dat er artiesten zouden komen waarvan ik de muziek wel kon waarderen, en dat zij én Michael het allebei heel leuk hadden gevonden. Hetzelfde argument, maar dan met Michael erbij. Ik had er met haar over gesproken, met Keith en ook nog met mijn psycholoog en eigenlijk hadden ze allemaal gezegd dat ik mezelf geen leuke dingen moest ontzeggen, want die verdiende ik ook. En dat het best veilig zou zijn, juist met Edyn erbij. Daarom had ik ingestemd. Al snel was er nog meer bij komen kijken, namelijk dat Luke ook mee zou gaan. Met zijn nieuwe vriendin. Ik had Frankie wel eens gezien en ik was ook niet dom. Ik wist dat Luke een goede relatie met haar had. Eentje die waarschijnlijk veel beter was dan die van ons ooit was geweest. Ik gunde het hem om gelukkig te zijn, want ik had al lang geweten dat ik hem dat niet meer had kunnen maken, maar het was wel iets geweest om rekening mee te houden. Ik had er wel vrede mee dat ik ze vandaag zou zien. Gelukkig hadden we nu even tijd zonder ze, waardoor ik er niet de hele tijd geconfronteerd mee werd. We zouden nu eerst foto’s gaan maken ergens. Ze hadden hier genoeg plekken waar dat goed kon. ‘Ik ben ook blij dat ik mee ben,’ zei ik tegen Edyn. Dat was ik wel echt. Het voelde een beetje vreemd en onwennig, maar ik merkte wel dat zowel Edyn als Michael het juist leuk vond. En dat had ik een jaar geleden niet van Michael kunnen zeggen. ‘En het is erg aardig dat ik met jullie mee mocht.’ Ik had me ook heel goed in kunnen denken dat Michael dat liever niet had gewild. We hadden niet altijd op één lijn gelegen en we hadden vaak genoeg schreeuwend tegenover elkaar gestaan. Maar misschien dat nu we allebei ouder waren, en meer van onszelf begrepen, we de ander ook wat meer konden begrijpen. ‘Het wordt vast heel leuk vandaag,’ zei Michael, die ondertussen ook bezig was met zijn telefoon. ‘Ik laat Ryan weten waar we zijn. Hij loopt hier ook ergens rond met zijn camera, dus dan kan hij foto’s van jullie maken,’ liet hij weten. Ik wist niet wie Ryan was, maar ik vond het allemaal wel prima. ‘Van ons allemaal, Mikey!’ zei Edyn. ‘We moeten met z’n drietjes op de foto. Niet heel veel, maar het zou wel leuk zijn.’ Ik glimlachte, vooral omdat het zo Edyn was om zoiets te zeggen. Ik snapte wel dat ze graag een foto van ons allemaal wilde. Het zou me niks verbazen als ze ook nog met Luke en Frankie op de foto wilde, en dan Michael er ook nog bij. Na een tijdje lopen waren we niet al te ver van het reuzenrad. ‘Dit is wel een goed plekje!’ zei Edyn. Ze zette nog een paar stappen verder en draaide vervolgens een rondje. ‘Kom je, Rhi?’ Ik knikte en liep naar haar toe. ‘Ik kan ook wel een paar foto’s maken met mijn telefoon,’ opperde Michael. ‘Totdat Ryan er is.’ Ik haalde mijn schouders op en knikte vervolgens, omdat het allemaal wel prima was. Edyn was degene die veel foto’s wilde. ‘Jij moet wel heel stoer doen, Rhi! Met je outfit,’ zei Edyn. ‘Misschien kan je wel op de grond zitten! Of heel cool staan.’ Edyn probeerde van alles voor te doen, wat wel grappig was. Vooral omdat zij alles behalve “stoere” kleding aan had. Ze zag er juist heel mooi en lief uit en haar kleding paste erg goed bij die van Michael. ‘Ik zal mijn best doen,’ liet ik Edyn weten. Al wist ik eigenlijk helemaal niet goed hoe ik precies na moest doen wat Edyn bedoelde. Gelukkig hielp de outfit wel een beetje mee en kon ik een beetje spelen met de accessoires.

Elysium
Internationale ster

Elysium schreef:
Edyn.
Eerst was het Michael die foto’s maakte, maar al snel was Ryan er ook en konden we ook een paar foto’s met z’n drieën maken. De rest zou hier vandaag ook zijn en volgens mij was het de bedoeling dat Ryan foto’s maakte van iedereen. Iets wat een heel erg leuk idee was. Ik vond het in ieder geval fijn dat we straks plaatjes hadden om terug te kijken naar deze dag. Foto’s konden dat heel erg goed doen, maar het was niet zo dat ik perse foto’s wilde hebben zodat ik ze met de rest van de wereld kon delen. Ik vond het juist leuk dat ik over een paar jaar terug kon kijken naar alles wat we hadden gedaan en dat dit er dan tussen zat, terwijl ik het misschien niet eens echt meer door had. Toen we genoeg foto’s gemaakt hadden, sloeg ik mijn armen even om Rhi heen. “Dankjewel.” fluisterde ik. Ik wist dat het voor haar allemaal niet de eerste keuze was. Dat ze hier niet meteen naar toe zou gaan. Nu zou er wel echt muziek komen die ze zelf heel erg leuk vond, dus dat maakte het al wat makkelijker. Dan was toch Rhi niet de persoon die meteen op foto’s zou gaan. Maar vandaag mocht dat best, ze zag er echt heel erg mooi uit vandaag! Altijd, maar ook vooral nu omdat ze er echt heel erg stoer uit zag. Ik had wel mijn best gedaan om de outfit voor haar te regelen, waar ze zelf heel erg blij mee was geweest. “Natuurlijk.” zei Rhi, wat betekende dat ze dit ook allemaal goed vond! Ik vond het echt heel erg fijn. Toen ik me omdraaide zag ik twee bekende mensen in de verte lopen. Luke en Frankie. Ik zwaaide even in hun richting, al wisten ze volgens mij wel dat ze hier stonden. Het kon best dat ze Michael net even een berichtje hadden gestuurd, anders was het wel heel erg toevallig! Ik wreef nog even over de rug van Rhi heen en liet haar vervolgens los. We hoefden echter niet de hele dag met Luke en Frankie door te brengen. Ik wist niet hoe ze over de muziek dachten die Rhi en Michael beiden wel wilden zien. Ze waren niet verplicht om met ons mee te gaan! “Hey guys!” zei Michael. “Hallo!” Ik stapte naar Luke en Frankie, zodat ik ze beiden een knuffel kon geven. “Ik wist niet dat jullie niet met z’n tweeën zouden zijn.” zei Frankie, waarop ik mijn schouders op haalde. Er was niet naar gevraagd of er nog iemand anders mee zou komen. Iets wat ik ook niet hoefde te zeggen. Ik had Rhi ook gewoon een leuke dag willen geven en daar had verder niemand echt iets over te zeggen. “Ja! Rhi vind de muziek van Blackpink en Billie Eillish heel erg leuk, net als Mikey, dus het leek me leuk om haar mee te nemen!” Dat was het ook echt. “Leuk toch?!” Ik vond het leuk! Ik zag Frankie knikken. Ik hoorde dat Rhi de twee ook begroette, nadat Michael dat ook had gedaan. We konden best even met z’n allen wat drinken of iets lekkers te eten kopen, om het ergens op te gaan eten. Er klonk nu al wel muziek maar het zou nog even gaan duren voordat er echt muziek kwam die we graag wilde zien. Al vond ik het ook wel leuk vond de wat onbekendere mensen als er gewoon veel publiek stond, dat verdienden ze wel. “Heeft iemand zin om iets te eten of te drinken te halen. Ik zag net wel allemaal hele lekkere dingen bij tentjes! Daar kunnen we vast wel iets van kopen en dan kunnen we ergens gaan zitten om het gezellig op te eten.” Dan konden we ook gewoon even rustig met elkaar praten, nu waren er vooral begroetingen geweest en we stonden er nu een beetje raar bij. Dus dan was dat beter. Rhi en Michael stemden allebei in, ook Luke knikte, maar ik zag Frankie even heel erg gek in de richting van Rhi kijken. Iets wat ik helemaal niet snapte. “Wat is er Franks?” Ik snapte haar blik echt niet, maar het was niet heel erg fijn om te zien? Geen vrolijke glimlach zoals hij hier moest zijn.

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld