Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

Forum

Startalk

Blogstatistieken

Vriendenbeheer

Facebookvrienden uitnodigen

17 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

5SOSO▲All that you are, is all that I'll ever

Demish
Internationale ster

Demish schreef:
Rhi.
Blijkbaar had Edyn mij wel geïnformeerd over Luke en Frankie, maar niet andersom. Misschien had ze gedacht dat dat niet nodig zou zijn geweest, maar daardoor merkte ik wel meteen dat de sfeer veranderde. Frankie leek niet blij te zijn om me te zien. Luke zijn gezicht kon ik niet echt lezen, maar ook hij stond er vast niet om te springen. Dat terwijl zij allebei het veel beter voor elkaar hadden dan ik en ze ook nog eens elkaar hadden. Ik wilde echt wel mijn best doen vandaag om geen ruzie te maken, maar als Frankie of Luke iets zou zeggen waar ik het niet mee eens was, dan zou dat een stuk lastiger worden! Edyn had gevraagd of we wat te eten en drinken wilden halen, maar aan Frankie haar gezicht was duidelijk te zien dat ze het niet zag zitten om dat met z’n allen te doen. Met andere woorden: niet met mij. ‘Ik had gewoon niet verwacht dat Rhi er ook zou zijn. Niemand heeft er iets over gezegd,’ zei ze, doelend op Michael en Edyn. Want ook Michael had dit wel geweten. ‘Rhi is mijn zusje,’ zei Edyn, waarna ze mijn hand vastnam. ‘Als ik haar mee wil nemen, dan mag dat toch?’ Daar knikten Luke en Frankie allebei op. Ze zouden ook nooit nee antwoorden, zeker niet tegen Edyn. ‘Een waarschuwing was fijn geweest, dat is alles,’ zei Frankie, die haar schouders ophaalde. Ik rolde met mijn ogen, aangezien het gewoon nergens op sloeg dat zij er een probleem van maakte. Als dit voor iemand moeilijk was, dan was het voor mij. Want ik moest toekijken hoe mijn ex de tijd van zijn leven had met zijn nieuwe vriendin. Met iemand van wie hij overduidelijk erg viel hield. En ik gunde hem dat echt wel, maar om het meteen in mijn gezicht gedrukt te krijgen, was ook alles behalve prettig! ‘Misschien kunnen jullie drinken halen?’ stelde Michael voor, waarna hij wees naar Edyn, Luke en Frankie. ‘Dan gaan Rhi en ik alvast een podium opzoeken en dan laten we jullie weten waar we zijn?’ Ik haalde mijn schouders op. Het was lief dat Michael het probeerde op te lossen en mee wilde denken met iedereen, om er voor te zorgen dat er geen drama kwam. Als het aan mij lag, dan kwam dat er ook niet. Het maakte mij echt niks uit als we met z’n vijven in de rij zouden staan voor wat eten en drinken. Ik kon me echt wel gedragen. Misschien dacht Frankie wel dat ik dat niet kon, omdat ik haar ogen alleen maar alles en iedereen had verpest, maar ik probeerde echt aan van alles en nog wat te werken! Iets wat ze misschien wel zou weten als ze eens naar Edyn zou luisteren. ‘Maar we zijn net met z’n vijven! We kunnen toch wel eventjes met z’n allen drinken halen?’ zei Edyn, die een kneepje gaf in mijn hand. ‘Mij maakt het niks uit. Ik wil best mee.’ Daar kwam niet echt een reactie op. Sterker nog, het bleef gewoon stil. Ik zuchtte. ‘Dan niet. Kom, Edyn.’ Ik trok haar voorzichtig mee, zodat we drinken zouden kunnen halen. Als Frankie en Luke zo kinderachtig zouden gaan doen, dan ging ik daar echt niet op wachten. Laat staan dat ik ze zou vragen wat ze precies wilden drinken. ‘Ik hoop dat Luke en Frankie het niet erg vinden. Ik wilde jou gewoon graag mee hebben. Ik heb toch ook niet gevraagd of Michael mee mocht?’ zei Edyn, terwijl we samen naar een tentje liepen. Eenmaal daar sloeg ik mijn armen om haar heen. Ik vond het lief dat ze voor me op wilde komen en dat ze me in die zin vergeleek met Michael. Dat het voor haar net zo vanzelfsprekend was. ‘Het is overduidelijk dat ze allemaal een hekel aan me hebben,’ zei ik tegen Edyn. ‘En ik kan het Luke ook niet kwalijk nemen.’ Ik wist ook wel dat ik een hoop shit had gedaan en dat het hem op een negatieve manier had beïnvloed. ‘Luke heeft helemaal geen hekel aan je!’ zei Edyn. ‘Hij weet het misschien niet, maar hij heeft heel erg veel van jou geleerd. Ook hele goede dingen. En het is jammer dat hij dat nu even is vergeten.’

Elysium
Internationale ster

Elysium schreef:
Edyn.
Ik had niet gedacht dat het allemaal zo moeilijk zou worden. Rhi moest toch ook gewoon mee kunnen als we dat wilden. Daar hoefde ik geen toestemming voor te vragen, leek mij in ieder geval. Michael had het goed gevragen en uiteindelijk waren we met z’n drieën hier naar toe gekomen en ging het er om dat we het alle drie goed vonden. Natuurlijk had ik wel geweten dat het misschien een beetje ongemakkelijk had kunnen worden, maar op een gegeven moment moest iedereen daar overheen kunnen komen. We waren allemaal volwassen mensen? Ondanks dat er van alles was gebeurd, was alles ook uitgesproken en waren we allemaal op een eigen manier verder gegaan met ons leven. Luke had Frankie nu. Rhi deed heel erg goed haar best en focuste zich echt op haar zelf en ons, haar familie. Alles was goed, dus ik snapte niet echt waar Frankie zo’n ophef over maakte. “Het komt wel goed. We zijn hier allemaal om een leuke dag te hebben en die gaan we krijgen, hoe dan ook.” Als het kon wilde ik het liefst dat we dat met z’n vijven kregen. Dat we straks een mooi plaatsje konden zoeken, wat lekker eten konden kopen en dan met z’n allen mee konden zingen met de nummers. We foto’s konden maken en rond konden dansen, omdat we dat graag wilden. Langzaam maar zeker kwamen we aan de voorkant van de rij, waar ik wat te drinken voor iedereen bestelde. “Wil je een biertje?” vroeg ik aan Rhi. Ik wist dat Rhi heel erg voorzichtig deed met alcohol de laatste tijd, maar ze had me ook verteld dat het niet erg was om af en toe wat te drinken. Dat had ze volgens mij wel besproken. Vandaag was wel een dag waar de meeste mensen een drankje namen en dat was ook helemaal niet erg. Ondanks dat Rhi even leek te twijfelen, knikte ze wel, dus bestelde ik voor haar nog een biertje. Met een houder vol met drinken liep ik terug. “Geef maar, ik draag het wel even.” Rhi nam het over, wat haar heel wat makkelijker af ging. Iets wat natuurlijk ook wel kwam omdat ze in een bar had gewerkt! Gelukkig was de rest op dezelfde plaats blijven staan, ondanks dat ik daar ook even Rhi voor nodig had om ze te vinden. Ze kon iets beter over mensen heenkijken! Rhi stak de drankjes uit en ondanks dat Michael er al snel een biertje uitpakte, leken Frankie en Luke allebei even twijfelend te krijgen. “Wat is er?” Dit was zo raar, alsof ze geen drinken van Rhi aan konden pakken. Al leek Luke wel even twijfelend te kijken, ook even naar Rhi. Het belachelijkste was misschien nog wel dat ze helemaal niets tegen haar hadden gezegd, alsof er iets mis met haar was. “Ik hoef niet.” Besloot Frankie uiteindelijk. “Jullie gedragen je echt heel erg stom.” Dat was wel duidelijk. “Rhi doet haar best om alles normaal te laten verlopen en ik denk ook echt dat we dat kunnen doen. Gewoon een leuke dag hebben. Het is niet dat we ineens allemaal beste vrienden moeten zijn. Dat vraag ik echt niet.” Ik vond het echt wel belangrijk dat ze een beetje normaal konden reageren, want er was gewoon een kans dat ze elkaar tegen kwam. Op verjaardagen, zelfs op het moment dat Michael en ik zouden gaan trouwen! Dan zouden ze er ook allemaal zijn en dan wilde ik niet dat dit soort dingen zou gebeuren. “Jullie allebei.” Ik wees naar Frankie en Luke. “Doen alsof Rhi de cooties heeft!” Alsof ze besmettelijk was en dat ze niet met haar konden praten en geen drinken van haar aan konden pakken. “Dat is niet waar.” Zei Luke. “Waarom kan je niet eens het drinken pakken wat ze vast houdt. Ik heb het gekocht en alsof het erg zou zijn als Rhi het zou hebben gekocht. Dat betekent alleen maar dat ze haar best doet en jullie ook wat te drinken gunt.” “Edyn.” Ik keek naar Frankie en schudde mijn hoofd, op het moment wilde ik niets horen. “Ik snap dat er dingen zijn gebeurd die niet heel erg leuk zijn, maar we weten allemaal dat Luke en Rhi alles goed hebben besproken toen ze hebben besloten dat ze uit elkaar gingen.” Dat was gewoon zo! Ze waren de laatste keer niet met ruzie uit elkaar gegaan, misschien dat de keer bij het meertje niet heel erg goed was gegaan, maar dat was wat anders. “En we zijn allemaal volwassen, dus ik denk dat we echt wel normaal verder kunnen gaan.” Door mijn woorden wilde Luke het drinken pakken, maar ik hield hem tegen door zijn hand vast te pakken. “Nee, nu verdienen jullie ook geen drinken meer. Ik vind het jammer dat we het zo moet gaan, maar het is beter dat wij met z’n drieën een plaatsje zoeken en ik hoop dat jullie dat ook kunnen doen en een leuke dag kunnen hebben. We spreken elkaar na het weekend wel weer.” Ik pakte de hand van Rhi vast en trok haar iets mee, zodat ik ook de hand van Michael kon pakken en weg kon lopen.

Demish
Internationale ster

Demish schreef:
Rhi.
Ik had nooit verwacht dat Edyn anderen voor mij aan de kant zou zetten. Zeker niet Luke en Frankie. Ik wist dat ze goed bevriend was geraakt met Luke en Frankie was nu ongeveer haar beste vriendin. Blijkbaar vond ze het belangrijker dat ik mij goed voelde, dan dat ze een leuke dag met ons allemaal kon hebben. Ik vond het heel lief van haar dat ze op die manier aan mij dacht en dat ze mij voorop zette. Het voelde wel een beetje gek, alsof ik het niet verdiende. Maar ook Michael had gezegd dat dit de beste oplossing was. Luke en Frankie zouden het wel leuk hebben samen, en wij ook. Ik had gebruik gemaakt van het extra biertje van Luke en daarna waren we in de rij gaan staan om wat lekkers te gaan eten. Edyn had van alles willen proeven, waardoor we uiteindelijk veel te veel hadden gekocht. De rest van de dag hadden we vooral genoten van alle muziek en hetgeen wat er te doen was geweest. Edyn had ons nog wel gevraagd of we het reuzenrad in hadden gewild, maar zowel Michael als ik hadden dat liever niet gedaan. Iets wat ook prima was geweest. We hadden zojuist een band bezocht, die net klaar was met stelen. Hierna hadden we alleen nog Black Pink, waarvoor we naar het hoofdpodium zouden moeten. Dat was gelukkig niet zo ver hier vandaan! ‘Lopen jullie alvast maar! Dan haal ik nog wat drinkies!’ riep Edyn, die Michael een kus gaf en vervolgens al naar de tentjes verderop liep. We hadden geluk dat we, volgens mij dankzij Michael, speciale kaarten hadden, waardoor we op speciale velden konden komen, waar niet al te veel mensen aanwezig waren. Daardoor zou Edyn ons nog wel terug kunnen vinden. Er was hier en daar al wel een biertje in gegaan, die volgens mij iets zwaarder vielen bij Michael dan bij mij. Niet dat het uitmaakte, want daarvoor waren we op en festival! Tijdens het binnenlopen van het VIP-veld werden we opeens gestopt door een jonge vrouw, met een aantal kleine, zwarte dozen in haar hand. ‘Kijk eens, here you go!’ Ze gaf er eentje aan Michael, die wat verbaasd van haar naar mij keek. Ik haalde mijn schouders op. ‘Maak maar open,’ moedigde ik hem aan. Ik wist niet wat het was, maar het zag er wel heel cool uit! Michael maakte de doos open. Ik moest iets beter kijken voordat ik zag wat er in zat. Het was een zilveren kaard van Heineken, het biermerk! Nieuwsgierig haalde Michael hem er uit. ‘Er staat een e-mailadres op!’ zei ik tegen Michael. Op de achterkant stond iets, volgens mij was het een adres. ‘Wat is dit? Wat voor een adres?’ vroeg Michael aan de vrouw. Ik was nu ook wel benieuwd! Waarom zou iemand zomaar een kaart als deze weg geven? ‘Free Heineken for life!’ legde de vrouw uit. ‘Geniet er van!’ En zo was ze ook weer weg. Michael en ik stonden dan wel midden in een groep met mensen, maar volgens mij voelde het voor ons allebei alsof we alleen op de wereld waren. Gratis bier, voor altijd! En dat hadden we zomaar gekregen! ‘Ze maakt een grapje, toch?’ vroeg Michael aan mij. Ik schudde mijn hoofd. ‘Volgens mij niet. Ik denk dat je echt gratis bier kan krijgen met die kaart!’ Michael probeerde hem iets beter te bekijken, waardoor hij de doos al bijna liet vallen. ‘Doe voorzichtig! Dit mag je niet kwijtraken!’ Het was iets waar je veel profijt van kon hebben. Zeker hij, aangezien hij over de hele wereld reisde! In de verte zag ik Edyn aankomen en ik zwaaide, hopend dat ze me zou zien. Gelukkig zag ze ons en liep ze vrolijk naar ons toe, met de drie drankjes in haar handen. ‘Hé, wat is dat? Hebben jullie iets gekregen?’ vroeg Edyn nieuwsgierig, omdat Michael de kaart nog steeds vast het. ‘Het is gratis Heineken!’ zei Michael enthousiast, waarna hij de kaart aan Edyn liet zien. ‘Voor altijd, Eddy!’

Elysium
Internationale ster

Elysium schreef:
Luke.
Nieuwe muziek uitbrengen was altijd spannend. Er waren zoveel meningen over de hele wereld en het was onmogelijk om iedereen tegelijk tevreden te stellen. Zoiets ging gewoon niet en misschien moesten we dat ook niet willen. Ondertussen schreven we wel de muziek waar we zelf achter stonden. De nummers die we over jaren nog wilden spelen. Alles waar we zelf heel erg trots op waren, iets wat echt van ons was. Toch was het meer dan dat, want wij konden wel van de nummers genieten, maar als niemand het wilde luisteren, waren wij ook nergens. Nu we Easier over een paar dagen uit zouden brengen, we de clip zelfs al op hadden genomen, was er toch wel één iemand aan wie ik het nummer heel erg graag wilde laten horen. Omdat Who do you love een samenwerking was geweest, had het anders gevoeld. We hadden het niet zelf geschreven, wat gewoon heel anders. Nu wilde ik toch wel dat Frankie het nummer hoorde voordat de rest van de wereld dat deed. “Je mag eerlijk zijn wat je er van vindt.” zei ik, terwijl ik naar het bestand keek dat we toe gezonden hadden gekregen. Ik vond het zelf echt heel erg eng. Dit was de eerste keer dat we zoiets deden? Frankie kende onze muziek behoorlijk goed, omdat ze er voordat we elkaar hadden leren kennen, al naar had geluisterd. Ik wist wat haar favoriete nummers waren, hoe die klonken en ik wist ook hoe ver dit er van af lag. Het was zo anders. Voor ons allemaal. Ik was er echter wel heel erg trots op, anders zouden we het ook nooit uitbrengen. “Ik ben zo fucking nerveus.” Die woorden kon ik makkelijk uitspreken bij Frankie in de buurt. Als ik het niet had gezegd, had ze het ook vast wel aan me gezien. Ze had me door. Iets wat soms best een beetje eng was, maar vooral ook heel erg prettig. Ik voelde hoe Frankie mijn hand vastpakte. “Het is nergens voor nodig.” Fluisterde ze zachtjes. “Maar als je er liever even mee wil wachten, dan snap ik dat ook. Dit is van jullie, het ligt zo dicht bij jullie en ik snap dat het eng is om dat te delen.” Ik knikte, daar had ze wel gelijk in. We hadden echt goed ons best gedaan op het schrijven van nieuwe muziek, bij dit nummer hadden we zelfs hulp gehad. Samenwerkingen waren geweldig, omdat je zo op hele nieuwe inzichten kwam. Het was echter ook wel weer eng, omdat het heel anders kon klinken. Daarbij was het ook nog eens het eerste nummer wat we uit zouden brengen met een nieuw platenlabel. Het was gewoon best wel veel bij elkaar. “Als je er niet klaar voor bent. Dan wacht ik gewoon nog een paar dagen, dat vind ik echt niet erg.” Ik haalde diep adem en schudde vervolgens mijn hoofd, ik wilde dat Frankie dit hoorde, voor ieder ander. “Nee, ik wil dat je het hoort.” Besloot ik dan ook. “Ik wil je met dit delen en ondanks dat het heel erg spannend is, zal ik het wel echt heel erg fijn vinden als je er naar wil luisteren en eerlijk bent over wat je er van vindt?” Ik hoefde niet te horen dat ze het helemaal geweldig vond, als ze dat niet deed. Ze had haar eigen mening en ze mocht mooi vinden wat ze zelf vond. Frankie was wel echt heel erg supportive en dat was eigenlijk ook het enige wat ik wilde. Iemand die achter me zo staan op dit soort momenten. Niet iemand die zei wat ze dacht dat ze moest zeggen. “Ik denk alleen dat ik even naar de keuken ga, wil je ook koffie?” Het leek me niets om naar haar te blijven kijken terwijl we samen naar het nummer zouden luisteren. Dan zal ik in achter elke beweging iets gaan zoeken. Als haar gezicht al een beetje zou vertrekken al. Ik wilde hier niet een paar minuten als een mess zitten. Dan zou ik dat liever in de keuken zijn, terwijl Frankie haar eigen mening zo vormen. “Dat is goed.” Frankie knikte al. Ik wees naar het bestand. “Je kan het gewoon afspelen.” Ik gaf Frankie een kus en liep vervolgens naar de keuken.

Demish
Internationale ster

Demish schreef:
Frankie.
Het was heel bijzonder dat Luke me iets wilde laten horen voordat de rest van de wereld het te horen zou krijgen. Ik wist dat hij erg druk was geweest de laatste tijd. Hij was ontzettend vaak in de studio geweest. Natuurlijk niet alleen voor dit nummer. Ook voor al het andere, wat ik waarschijnlijk nog voor een lange tijd niet te horen zou krijgen. Als hij eens iets willekeurigs zong, dan vroeg ik e wel eens af of het een nieuw nummer was. Soms hoorde ik hem een aantal keer iets opnieuw zingen, volgens mij zodat hij het op zou kunnen nemen. Misschien zou ik nu wel iets terug horen wat ik al eerder had gehoord, maar dan was het nu volledig af. Luke was opgestaan en naar de keuken vertrokken. Ik trok de laptop van Luke iets naar me toe en klikte op het bestand. Luke was er zeker van dat hij dit me wilde laten horen. Ik vond het eigenlijk best spannend. Want wat als ik het niks zou vinden? Of wat als ik Luke er totaal niet in herkende? Ik kon niet tegen hem liegen. Dat wilde ik ook niet doen. Want dat verdiende hij niet. Als ik me al zo nerveus voelde, dan voelde Luke het nog veel erger. Ik liet de muis ver het scherm glijden en klikte op play. Al snel hoorde ik Luke zijn stem, veel hoger dan dat ik had verwacht. Het verviel al wel snel weer terug in de toonhoogte die ik van Luke verwachtte. Ik kon wel horen dat er een goede beat onder zat, die Ashton verzorgde. En het leek ook alsof de melodie er goed mee samensmolt, zoals dat hoorde. Ik probeerde echter ook te luisteren naar hetgeen wat Luke zong. Naar de woorden die hij waarschijnlijk, samen met de anderen, heel zorgvuldig, uit had gekozen. En ondanks dat ik wist dat dit niet Luke zijn input hoefde te zijn en dat het niks hoefde te betekenen, waren het woorden die wel overkwamen alsof ze van hem waren. Wat vreemd was, want het ging over een relatie die behoorlijk slecht leek te zijn voor beide personen. Over twijfels en het aanpraten van schuld. Dingen die ik niet herkende in onze relatie. En misschien ging het ook wel niet over ons, maar het kon wel dat het over een ander ging. Iemand die, ondanks alles, nog steeds rondspookte in Luke zijn hoofd. Ik wist dat ik dat niet zomaar aan mocht nemen, maar het was heel gemakkelijk om van alles in te vullen. Het nummer was afgelopen en ik schoof de laptop weer aan de kant. Luke kwam terug met twee koppen koffie. Hij vroeg me niet meteen wat ik er van vond, maar ik zag aan zijn gezicht dat hij dat het liefste wel wilde doen. ‘Jullie hebben het echt goed gedaan,’ gaf ik hem als compliment. Want ondanks dat ik wat vreemde gevoelens bij het nummer kreeg, was het geen slecht nummer. ‘Ik wist niet eens dat je zo hoog kon zingen, maar het klonk goed.’ Ik vroeg me wel af of hij dat ook dagen achter elkaar live zou kunnen zingen, maar Luke wist waarschijnlijk wel wat hij aan kon. ‘En als dit iets is waar jij achter staat, dan doe ik dat ook.’ Ik glimlachte en pakte zijn hand vast. Ik wilde niet dat Luke het idee kreeg dat ik hem niet supporte. Dat deed ik namelijk wel en dat zou ik ook altijd doen! ‘Dankjewel Franks! Dat betekent heel veel voor me.’ Ik voelde Luke zijn armen al om me heen en ik knuffelde met hem mee. Ik legde mijn hoofd tegen zijn schouder, terwijl ik me bedacht of ik hem moest vertellen wat de tekst met me deed. Waarschijnlijk zou ik het nummer nog veel vaker gaan horen, dus wat voor een keuze had ik dan eigenlijk? Geen. Ik zuchtte. Ik wilde Luke niet laten denken dat ik het helemaal niks vond, laat staan hem kwetsen. ‘Ik ben alleen geen fan van de tekst?’ gaf ik zachtjes toe. ‘Het doet me aan een hoop dingen denken en ik weet niet zo goed wat ik er mee moet,’ bekende ik. ‘Of ik dit al wel had moeten zeggen, of juist niet.’

Elysium
Internationale ster

Elysium schreef:
Luke.
Dit was de eerste keer dat ik het met Frankie kon delen, iets wat ik heel erg bijzonder vond, maar ook echt hele erg eng. Ik snapte wel dat het voor haar ook heel erg gek was. Ze had bij het vorige album misschien wel zitten wachten op nieuwe nummers. Nu hoorde ze het voordat bijna iedereen het zo doen. Er waren natuurlijk al genoeg mensen die het hadden gehoord. De mensen die er aan hadden gewerkt en ik wist zeker dat Edyn het bijvoorbeeld ook te horen kreeg. Ik was blij dat ik even weg was geweest, zodat ik Frankie ook de tijd had gegeven om haar eigen gedachten over het nummer bij elkaar te kunnen rapen. Dit was natuurlijk de eerste keer dat ze het hoorde en sommige nummers hadden gewoon een paar keer nodig om op je in te werken. Met Easier vond ik dat niet. Het klonk catchy, dat was het eerste wat je hoorde, daarna kwam de tekst pas. Die zou op je in gaan werken, waar je over na dacht. Ik luisterde naar Frankie, die begon met een complimentje, maar er was ook al snel aan haar te zien dat ze vraagtekens zette bij het nummer. Misschien niet eens bij het hele nummer, maar vooral bij de tekst. Het ging over een relatie, een plaats waar je graag wilde zijn, maar ook weer heel erg over twijfelde. Er waren genoeg rode vlaggen, maar juist ook de momenten waarvan je het juist heel erg zag zitten. De twijfel. Het gevoel dat je niet wist wat je precies moest doen. Het lag dicht bij me, door alles wat er was gebeurd met Rhi, maar ik was niet de enige die er aan mee had geschreven en er waren ook zeker invloeden van anderen te voelen in het nummer. Ik wist niet zo heel erg goed wat ik nu moest doen of zeggen. Moest ik het nummer verdedigen? Dat was niet iets wat ik hoorde te doen. Het was iets wat we met heel wat mensen hadden geschreven, op hadden genomen en waar we ook allemaal trots op waren. “Franks.” Begon ik zachtjes. “Ik weet niet goed wat ik moet zeggen.” Dat wist ik echt niet. Het voelde ergens alsof ze het nummer onderuit had gehaald. Ze vond dat wel dat we het goed hadden gedaan, maar als ze zo’n groot deel van het nummer al niets vond, hoe kon ze er dan achter staan. “Ik wil me niet verdedigen, want ik ben niet de enige geweest die het nummer heeft geschreven, maar ik kan me indenken wat je denkt.” Ze dacht aan Rhi en ergens was dat ook niet zo heel erg gek. Maar het was niet meteen met Rhi in mijn hoofd geschreven. Met het gevoel dat ik in die relatie had gehad misschien, maar als ik dit nummer speelde dacht ik niet meteen aan Rhi, zoals dat bij anderen misschien wel zo was. “Maar ik weet ook dat ik niet van je mag verwachten dat je alles wat we maken geweldig vindt.” Zo werkte het gewoon niet. Frankie had haar eigen mening en die mocht ze uitdrukken. Als ik het niet had willen weten, had ik haar het nummer ook niet moeten laten luisteren. “Maar ik kan er niets aan doen, dat het wel ergens gewoon pijn doet om dat te horen?” Ik zou willen dat het niet zo was, maar het voelde gewoon niet fijn. Alles waar ik zenuwachtig voor was geweest, was nu toch een beetje uitgekomen en ik wist niet heel erg goed hoe ik daar mee om moest gaan, wat echt heel erg dom was. Ik speelde wat met mijn handen, want ik wist mezelf geen houding te geven. Ik wilde het liefst opstaan en weg lopen, maar dat zou dit ook niet oplossen, dat zou het niet anders maken. Frankie zou haar mening blijven houden. Iets wat misschien nog heel erg ongemakkelijk kon worden, omdat dit het nummer was dat we de komende tijd zouden gaan promoten. Hetgeen wat we mee zouden nemen voor het nieuwe album. Het was het begin van iets nieuws. Ik wist nu niet hoe ik er nu mee om moest gaan.

Demish
Internationale ster

Demish schreef:
Frankie.
‘Sorry, Luke,’ fluisterde ik. Ik wist dat wat ik had gezegd, eigenlijk niet kon. Maar hij had ook gewild dat ik er eerlijk over zou zijn. En als ik had proberen te liegen, dan had hij het ook wel door gehad. Dan had hij gemerkt dat er iets aan de hand was. ‘Ik vind het echt geen slecht nummer. Echt niet. Ik vind dat je er heel erg goed op klinkt en je kan horen hoeveel moeite jullie er in hebben gestoken. En ik zie ook aan je hoeveel dit voor je betekent.’ Het betekende zoveel voor hem dat hij het zelfs naar vond om mijn mening er over te horen. En dat snapte ik wel. Hij had vast liever een positief antwoord gehad. Ik zuchtte en haalde een hand door mijn haren, denkend over de woorden die ik kon zeggen. Ik wilde het beter maken. Hem laten zien dat, ondanks alles, dit zijn ding was en dat hij daar door mee moest gaan. Dat hij het niet van mij af moest laten hangen. ‘Het deed me gewoon denken aan jouw relatie met Rhi? En misschien was dat fout van me, dat ik daar zo snel naar toe ging in mijn hoofd. Maar dat komt door alle verhalen die ik over haar heb gehoord, over hoe ik haar mee heb gemaakt. En dat komt dan overeen met wat je daar zingt, maar je hebt gelijk. Er hebben meerdere mensen aan dit nummer meegewerkt. Het hoeft niet alleen jouw verhaal te zijn.’ Daar had ik nog niet eens over nagedacht. Er zaten nog drie anderen in de band. En zelfs dan konden er nog meer mensen zijn die mee hadden gewerkt aan het nummer en met het idee voor een regel zijn gekomen. Maar alles wat ik over Rhi had gehoord… Hoe ze Luke had behandeld, hoe ze hem gewoon achter had gelaten. Zonder uitleg, iets. Ze had hem verlaten en daar merkte ik nu nog de effecten van. Ik zag Luke soms op zijn meest slechte momenten, wat door Rhi kwam. ‘Je moet Rhi niet zien als één of ander monster,’ zei Luke na een tijdje in stilte hebben gezeten. Ondertussen was Petunia bij hem komen zitten en had hij haar tussen zijn benen getrokken. ‘Ik zie haar niet als een monster?’ Dat deed ik echt niet! Luke schudde echter zijn hoofd. ‘Ik denk van wel, en dat is deels mijn schuld. Want alles wat ik je over haar heb verteld, was negatief.’ Ik snapte niet zo goed waar hij naar toe ging met dit verhaal. Ja, alles wat hij over Rhi had verteld was in een negatieve zin geweest, maar ze had ook veel shit uitgehaald? Ze was gewoon niet een goed persoon. Niet zoals Edyn bijvoorbeeld. En Luke had beter verdiend in mijn ogen. ‘Er waren ook goede dingen. Heel veel goede dingen.’ Dat was iets wat ik ergens wel wilde geloven, maar het was ook iets wat in mijn hoofd niet echt bij elkaar kwam. Rhi en goede dingen. Edyn had het ook al vaak genoeg gezegd, maar dat was Edyn. Edyn hield van iedereen, ongeacht wat ze deden. Ze vergaf mensen. Dat paste bij haar. ‘Ik zou wel willen vragen wat de goede dingen waren,’ zei ik tegen Luke, ‘maar ik vind het ook een beetje weird om op die manier over haar te praten.’ Het voelde dan toch vreemd, om het over de goede dingen van zijn ex te hebben. ‘Misschien is het normaal wel weird,’ bekende Luke. ‘Maar er is een grote kans dat we Rhi vaker gaan zien. Ze is Edyn haar zus, dus ze al bij alle belangrijke dingen voor Edyn zijn en daar wil ze ons ook bij hebben. En ik wil niet dat het dan weer gaat zoals het op Coachella ging.’ Ik knikte, daar had hij wel een punt. Rhi was belangrijk voor Edyn, dus ze zou nooit helemaal uit zijn leven verdwijnen. En dus ook niet uit de mijne, want Edyn was belangrijk voor mij! Er bestond zelfs een kans dat we dingen samen zouden moeten doen voor de bruiloft. Ik zuchtte en schoof iets naar hem toe, zodat ik zijn haar uit zijn gezicht kon vegen en hem een kus kon geven. ‘Als je me over de goede dingen wil vertellen, dan mag dat. Dan snap ik alles misschien wat beter. En het nummer ook.’

Elysium
Internationale ster

Elysium schreef:
Luke.
Elke keer als het even niet lekker tussen ons leek te gaan, dan leek het over Rhi te gaan. Het was niet alleen woede, maar ook vaak verdriet wat er tussen zat. Ik snapte wel dat het nummer Frankie had doen denken aan Rhi, maar in mijn hoofd was het niet over Rhi gegaan. Het was een gevoel, iets wat voor ieder persoon weer wat anders was. Dat gevoel hadden we met z’n allen willen beschrijven. Frankie had haar aannames gemaakt en ik wist niet zo heel erg goed wat ik daar van moest vinden. Al vond ik wel dat het tijd was om aan te geven dat Rhi niet alleen was wat Frankie leek te denken. Natuurlijk ze had vreselijke dingen gedaan, iets wat ik nooit goed kon praten, wat ook niet nodig was. Ik had echter ook van haar gehouden, met vlagen hadden we zeker een goede relatie gehad. Ik had het een en ander van Rhi kunnen leren en andersom had ze dat ook van mij gedaan. Ondanks dat Frankie het ongemakkelijk leek te vinden, stemde ze er wel mee in, een soort van. Ik zou Rhi echt niet helemaal geen ophemelen, zo voelde ik me ook echt niet tegenover haar. Rhi was echter wel de zus van Edyn en ze zou er veel zijn op de momenten dat wij er ook waren. Rhi en Frankie hoefden geen vrienden te worden, maar het was wel fijn, zeker voor Edyn, als ze bij elkaar in de buurt konden zijn zonder dat de één de ander de grond in boorde met hun blikken. “Door Rhi heb ik wel echt geleerd hoe ik mezelf moet zijn. Dat ik mezelf kan zijn en dat ik een grote fuck you zou moeten hebben naar alles wat andere mensen van mij denken?” Zo stond Rhi nou eenmaal in haar leven. Ze was niet afhankelijk van de meningen van anderen. Iets wat ik vanaf het begin aantrekkelijk aan haar had gevonden. Het had misschien ook voor het nodige onbegrip gezorgd. Ik wist nu echter wel dat wanneer ik me op een bepaalde manier wilde kleden, ik dat kon doen. Dat ik mijn relatie met Frankie best mocht laten zien aan anderen, want er zo toch altijd wel over gepraat waren. “Ik denk dat ik vanzelf wel was gegroeid, dat doen we allemaal als we ouder worden, maar door Rhi ben ik wel steviger in mijn schoenen gaan staan. Iedereen is een eigen persoon en het maakt geen fuck uit wat anderen daar van vinden.” Ik haalde mijn schouders op, want dat was wel iets wat we allemaal iets meer zouden moeten hebben. Natuurlijk tot op een bepaalde hoogte. “En wat het nummer betreft.” Ik haalde even diep adem. “Tijdens het schrijven is Rhi geen één keer echt in mijn hoofd geweest. Het ging mij om een gevoel. Iets waar ik me wel goed in kon vinden, misschien door dat alles.” Het had vast te maken met hetgeen wat er was gebeurd, maar ik was niet terug gegaan naar die plaats. Niet bewust. “Het idee was van iemand anders en daar zijn we verder mee gegaan. En je hebt misschien wel gelijk dat ik me makkelijker in kon leven door alles wat er met Rhi is gebeurd, maar het is niet iets waar ik zelf in wil blijven hangen.” Ik sloeg mijn arm om Frankie heen en trok haar dichter tegen me aan. “Ik ben gelukkig met jou en het is niet de bedoeling om in een vorige relatie te blijven hangen. Dat is ook niet iets wat ik van plan ben om te doen.” Dat hoorde niet! Frankie en ik waren gelukkig! Maar daarvoor moest niet alleen Frankie niet denken over Rhi alsof ze een monster was, maar ik ook. Dat was wel iets wat Edyn me aan had gegeven toen we hadden gesproken na Coachella. Ik snapte ook wel dat het voor haar niet leuk was geweest. Het had me een beetje aan het denken gezet en ik hoopte dat we er met z’n allen iets aan konden doen. We hoefden echt geen vrienden te worden met Rhi, maar een normale omgang was wel prettig.

Demish
Internationale ster

Demish schreef:
Frankie.
Edyn had het echt niet leuk gevonden hoe Luke en ik hadden gereageerd op Rhi, dat had ze me ook wel verteld. Ergens had ze wel kunnen verwachten dat het niet goed was gegaan, aangezien ze ons niks had verteld over de komst van Rhi. Achteraf hadden we inderdaad wel anders kunnen reageren, vooral ik. Ik kon ana Luke zijn verhalen horen dat hij Rhi ook voor heel veel dankbaar was. Natuurlijk. Hij was ook niet zomaar voor haar gevallen. Daar had heel veel aan vooraf gezeten. Ik liet me tegen Luke aan trekken en legde mijn hoofd tegen zijn schouder. Het was fijn dat we hier als twee volwassenen over konden praten. Dat we eerlijk naar elkaar konden zijn en het ook over dit soort dingen konden hebben, ondanks dat het misschien wel gevoelig was. En ergens was het juist wel goed om te horen dat de relatie met Rhi hem ook goede dingen had gebracht. Dat hij meer zichzelf durfde te zijn. Hij zou niet de man zijn waar ik verliefd op was geworden zonder Rhi. Dat was iets heel belangrijks om te beseffen. ‘Ik ben blij om dat te horen. Dat je nu gelukkig bent.’ Dat was ten eerste het belangrijkste. Ik wilde Luke gelukkig maken. Ik wilde dat hij genoot van zijn leven en van onze relatie. Dat hij bij me was omdat ik hem blij maakte, en omdat hij dacht dat hij dat ook bij mij kon doen. Gelukkig was dat ook zo. ‘En ik ben ook blij dat je juist dit soort gevoelens kwijt kan in een nummer als deze. Het was mijn fout dat ik er te snel een conclusie uit haalde, dat had ik niet mogen doen.’ Het was vanzelf gegaan, maar het was ook oneerlijk van me geweest. Tegenover Luke, maar ook tegenover Rhi. Ik zou haar waarschijnlijk nog veel vaker gaan zien, zoals Luke net ook al had gezegd. En daar zou ik vrede mee moeten krijgen, hoe dat dan ook zou gaan. Maar waar ik nog meer vrede mee moest sluiten, was dat Luke iemand was die zijn gevoel in een nummer kon schrijven. En dat ik er dingen in zou kunnen herkennen. Dat zou nou eenmaal kunnen gebeuren, maar het was niet aan mij om daar invulling aan te geven. Het was aan Luke om mij er over te vertellen. ‘En ik weet zeker dat, hoe vaker ik het nummer hoor, hoe meer ik het ook ga waarderen? En het belangrijkste is dat jij er achter staat. Jij moet het zingen, jullie moeten het spelen. En als jullie straks in Londen op het festival staan, dan zing ik het heel hard mee,’ beloofde ik hem. Ik kwam iets overeind, zodat ik hem een kus kon geven. ‘Ik ben zo blij dat je daar mee naar toe gaat,’ zei Luke, die zijn armen wat steviger om me heen sloeg. Gewillig liet ik me tegen hem aantrekken en ik spreidde mijn benen iets, zodat Petunia daar tussen kon zitten. Ik legde mijn hand op zijn arm en streek daar zachtjes overheen. Luke had me een tijdje geleden al gevraagd of ik samen met Edyn mee zou gaan naar Londen. Daar zouden ze op een groot festival optreden en vanuit daar zouden ze ook verder Europa intrekken voor het promoten van hun nieuwe singel, degene die hij me net had laten luisteren. Ik was nog nooit naar zoiets gegaan en ik had geen idee hoe het allemaal in zijn werk ging, maar ik vond het heel leuk om iets meer dan een maandje met hem mee te reizen. Ook omdat er zo andere steden aan bod kwamen die ik nog nooit had gezien. ‘Het wordt vast geweldig. En we kunnen in Parijs weer kijken of we dat cafétje kunnen vinden waar we de vorige keer macarons hebben gegeten!’ Dat was ontzettend leuk geweest en op die dag was onze relatie toch wel begonnen. We hadden samen door Parijs gewandeld, Luke had zelfs een roos voor me gekocht en we hadden alle smaken macarons kunnen proeven.

Elysium
Internationale ster

Elysium schreef:
Edyn.
Er waren de afgelopen weken heel veel spannende dingen gebeurd. Het nieuwe nummers was uitgekomen, maar ook had Michael iets heel bijzonders in zijn eentje uit mogen brengen. Hij was een hele tijd bezig geweest met het ontwerpen van een gitaar en die had hij mogen presenteren. Iets waar hij heel trots op was geweest! Ik was ook echt heel erg trots op hem! Daarbij hadden ze als band ook nog iets heel erg bijzonders gedaan. Ze hadden samen met heel wat andere artiesten een avond georganiseerd, waar ze geld in hadden gezameld voor een heel erg mooi goed doel. Het goede doel was voor jonge mensen die geen veilige of goede plaats hadden om te verblijven. Ik vond het zelf ook heel erg belangrijk dat daar geld naar toe ging, dus ik had wel het een en ander gekocht. Naast dat alles was het voor ook best spannend geweest, want er zat een auditie aan te komen in Disney en daar had ik me nu officieel voor ingeschreven. Omdat we allemaal niet precies wisten wanneer we weer tijd hadden, was er besloten dat Frankie en ik voor een tijdje mee zouden gaan tijdens de promotour van het nieuwe nummer! We waren nu in Londen en hier zouden we ook wel eventjes blijven. Van het weekend was er een heel groot festival en voor nu waren er volgens mij gewoon heel erg veel interviews en plaatsen waar het nieuwe nummer werd gespeeld. Vandaag was ik in het hotel gebleven, omdat we de hondjes mee hadden genomen en ik ze ook niet de hele tijd alleen wilde laten. Daarbij was het bij sommige studio's wel moeilijk om een hond mee naar binnen te nemen. Het was ook niet erg. Ik had wel wat plannen gehad om wat rond te lopen en iets lekkers te gaan drinken of eten. Toen ik met Pixie en Loulo buiten was geweest had ik me echter niet heel erg lekker gevoeld. Dat was de afgelopen dagen al wel zo geweest, maar ik had vooral gedacht dat het door het tijdsverschil was gekomen. Ik was al wel een beetje verkouden geweest, maar nu was het echt doorgezet en had ik echt een hele tijd moeten hoesten. Daarom was ik even op bed gaan liggen samen met de hondjes, die dicht tegen me aan waren gekropen. Vanuit daar was ik in slaap gevallen, totdat ik wakker was geschrokken met het gevoel dat ik geen adem had gekregen. Ik snakte echt naar adem, iets wat echt een heel eng gevoelwas. Ik kon echter niet goed adem halen, want al snel begon ik te hoesten. Tijdens het hoesten voelde ik een hand op mijn rug, die er zachtjes op klopte, om vervolgens er zachtjes overheen te gaan. Ik keek wat om, ik had niet eens gemerkt dat Michael terug was gekomen! Normaal zouden de hondjes daar ook wel op hebben gereageerd, maar dat hadden ze nu helemaal niet gedaan of ik had het echt niet meegekregen omdat ik zelf in slaap was gevallen. Ik wilde van alles zeggen, maar ik kon het even niet omdat ik eerst echt uit moest hoesten, wat niet eens echt leek te lukken! Toen het uiteindelijk toch klaar was, liet ik me weer iets terugvallen op het bed. Het deed pijn, mijn hele keel voelde ruw aan. De rest van mijn lichaam voelde echter ook heel erg zwaar en het was alsof ik het heel erg koud had, maar tegelijk voelde ik me wel zweterig en vies. “Hey Mikey.” Fluisterde ik zachtjes. “Ik heb je niet terug horen komen. Ben je er al lang weer?” Ik wist het echt niet! Het besef van tijd was ik echt een beetje kwijt. Ik wist dat ik was gaan wandelen, maar ik had niet echt gepland om te slapen. Dus het kon best dat het al een paar uren later was, maar ook iets van tien minuutjes. “Ongeveer een half uurtje.” “Je had me best wakker mogen maken.” Dat mocht hij altijd, zeker om te vertellen hoe het was geweest. “Was het..” Ik wilde vragen hoe het was, maar ik begon weer te hoesten. Iets wat echt vervelend was!

Demish
Internationale ster

Demish schreef:
Michael.
Dit soort dagen waren toch wel tien keer beter als Edyn ook mee was. Het was dan wel erg leuk om de wereld over te reizen en onze nieuwe muziek te spelen, maar er zat ook een keerzijde aan. Voor mij was de keerzijde dat ik dan Edyn zou moeten missen, en onze hondjes en Star! Nu hoefde dat niet, want Edyn was mee op de promotietour die we deden voor Easier! We hadden zelfs Pixie en Loulou meegenomen, waar iedereen heel blij mee leek te zijn. Als Edyn of ik niet bezig waren met de honden, dan was het Calum wel die Loulou op had getild en met haar rondliep alsof het een schoothondje was. Nu waren we in Londen en ik had zojuist meerdere interviews gedaan voor Easier. De rest van de dag was voor ons, wat heel fijn was! Toen ik echter weer in het hotel was geweest, had Edyn op het bed liggen slapen. Ik had er eerst niks van gedacht, tot ze een paar keer had gehoest. Het kon natuurlijk dat ze ziek was geworden van het reizen, maar fijn was het niet! Nu was ze wakker, maar leek het nog niet beter te gaan. Elke keer als ze wilde praten, werd ze verhinderd door het hoesten. ‘Sshh,’ zei ik dan ook tegen Edyn, omdat het praten haar niet echt leek te helpen. Ik wreef over haar rug en trok haar iets meer naar me toe. Ik gleed met mijn hand over haar hoofd. Ze voelde heel warm en klam aan! ‘Dat klinkt niet goed, volgens mij ben je ziek.’ Ik kon het natuurlijk niet zeker weten, maar het leek er wel! Ze was zo klam en ze was aan het hoesten! Het leek ook niet echt op te houden. Edyn ging met haar handen langs haar gezicht, volgens mij omdat het geen droge hoest was. ‘Misschien heb ik de sniffles,’ zei Edyn zachtjes, waardoor ze weer moest hoesten. Ik keek om me heen en vond een pakje met zakdoekjes, die ik aan Edyn aanreikte. ‘Hoest hier maar even in.’ Dat was makkelijker en dan werden haar handen ook niet zo vies! Edyn hoestte opnieuw en verfrommelde vervolgens de zakdoek. Ik moest twee keer kijken, maar ik had het echt goed gezien! ‘Wacht.’ Ik pakte de zakdoek en draaide hem iets. Rode vlekken! Niet veel, maar een paar kleine! Dat was nooit echt goed! Dat leek me tenminste niet! ‘Shit.’ Ik wist niet zo goed wat ik anders moest zeggen. ‘Wat-‘ weer werd Edyn afgekapt door het hoesten. Ik draaide de zakdoek wat naar haar, zodat ze het kon zien. ‘Heb ik een bloedneus?’ vroeg ze verschrikt, waarna ze met haar vingers onder haar neus ging. Ik schudde mijn hoofd. Ik gooide de zakdoek weg, niet echt wetend wat ik nu moest doen! Edyn rilde en pakte de deken. Ze had het vast koud! ‘Misschien moet je even douchen,’ zei ik tegen haar. ‘Ja, ga jij maar douchen. Dan ga ik wat regelen.’ Ik wist nog niet eens wat, maar ik moest iets doen! Ik hielp Edyn overeind en nam haar mee naar de badkamer, waar ik de douche voor haar aanzette. Ik probeerde haar een beetje te helpen met uitkleden en uiteindelijk stond de onder de douche. Ik liep terug naar de kamer en zocht mijn telefoon. Volgens mij was Edyn echt ziek! En ik wist niet wat ik moest doen. De enige persoon waarvan ik kon bedenken dat ze wel wist wat ze moest doen, was Frankie! Daarom zocht ik haar nummer ook op en belde ik haar, hopend dat ze ook gewoon in het hotel was en niet samen met Luke ergens naar toe was gegaan. ‘Franks!’ riep ik meteen toen ik hoorde dat ze opnam. ‘Waar ben je?’ Ze moest hier in de buurt zijn! ‘In Londen,’ grapte Frankie, maar dat kon ik nu echt niet hebben! ‘Ben je in het hotel? Edyn is volgens mij ziek. Echt ziek. En misschien moet ze wel naar het ziekenhuis. Ik weet het niet!’ Ik had geen idee! ‘Mike,’ sprak Frankie me rustig toe. ‘Je praat heel snel. Wat is er met Edyn aan de hand?’ Er was heel veel aan de hand! ‘Ze moet heel veel hoesten! En ze hoest ook bloed op!’ Ik had het echt gezien! Ik hoorde wat vaag gepraat aan de andere kant van de lijn. Frankie was duidelijk bij Luke, maar de vraag was waar ze waren! ‘Ik kom er aan. We zijn nog in het hotel, dus ik ben er zo.’ Ik knikte en drukte de telefoon uit. Als ze maar wist wat ze moest doen, of wie ze moest bellen!

Elysium
Internationale ster

Elysium schreef:
Edyn.
Bloed voelde wel een beetje enig. Het was niet heel erg veel geweest, meer alsof er ergens een wondje had gezeten en er bloed mee was gekomen. Toch was het toch wel echt uit mijn keel gekomen! Daar wilde ik verder niet echt aan denken, want Michael had gelijk. Het was even goed om te douchen. Ik voelde me zo vies, alsof alle kleding aan mijn lichaam aanplakte. De stralen op mijn lichaam voelden wel heel erg fijn. Alsof alle spieren even konden ontspannen. Al kon ik ook hier de hoest niet echt inhouden en iedere keer kwam er echt slijm uit, wat heel vervelend voelde! Ik wilde dit niet? Ik vond het vervelend om de sniffles te hebben! Zeker op dit moment! We moesten juist leuke dingen doen en dan was het niet fijn om de hele tijd te hoesten, zeker op deze manier niet! Toen ik me wat schoner voelde, zette ik de douche uit en stapte ik er onderweg. Ik droogde me af en pakte de pyjama die Michael voor me klaar had gelegd. Daarover trok ik de badjas die ik al aan de deur had gehangen, omdat het gewoon lekker was voor na het douchen. Voor nu was het wel fijn om er even een pyjama onderaan te hebben, want ik had het echt heel erg koud, zelfs na de warme douche. Ik hoorde wat stemmen in de slaapkamer en liep er naar toe. Daar waren Frankie en Luke, wat echt heel erg leuk was. Al wist ik niet of ik echt iets kon doen. “Hey.” Na dat ene woord voelde het al alsof mijn hele keel weer binnenstebuiten werd gekeerd. Het hoesten was zo vervelend. Ik zag dat Frankie en Michael met elkaar aan het praten waren, ze waren nu even stil. Luke gaf me een zakdoekje aan, wat fijn was, want al dat slijm moest weg, want het voelde alsof ik nu helemaal geen adem meer kon halen. “Hey Eddy, voel je je niet zo lekker?” Ik schudde mijn hoofd, want ik voelde me echt niet lekker, wat echt stom was. “Ik heb de sniffles.” Mompelde ik, terwijl ik naar Luke toe liep, hij stond immers het dichtste bij en het was gewoon fijn om hem even te knuffelen. Daarom bleef ik tegen hem aanstaan. “Wat ik van Michael begreep zijn het niet zomaar de sniffles.” Ik haalde mijn schouders op. “Het zijn bloederige sniffles. Dat is een beetje eng.” Ik vond het gewoon heel erg raar dat er bloed bij kwam kijken. “Ik denk dat je het best naar de dokter kan.” zei Frankie. Ik liet mijn hoofd tegen de schouder van Luke aanleunen en sloot mijn ogen. Ik vond het niet heel erg fijn dat ik naar de dokter moest, maar misschien was het wel beter omdat er wel bloed was en het betekende ook gewoon dat het niet goed was. Er waren echter zoveel mensen die naar de dokter moesten en als ik alleen al voor de sniffles naar de dokter moest, terwijl er misschien wel mensen zaten die veel meer moesten worden geholpen. “Dat lijkt me een goed idee.” Zei Michael ook, waarna ik even naar Luke keek, want ergens hoopte ik dat hij zou zeggen dat het vanzelf over zou gaan, maar hij knikte ook. “Dan gaan we allemaal met je mee.” Dat was lief! Al wilde ik het helemaal niet. Ik vond het gewoon geen fijn idee. Toen ik echter weer begon te hoesten en ook nu weer een beetje bloed mee zag komen met het slijm, wist ik ook wel dat ze gelijk hadden. “Oké.” Mompelde ik dan ook zachtjes. “Maar gaan jullie echt allemaal mee?” Ik keek ook even naar Frankie, want ik wilde toch ook wel dat ze met me mee zou gaan. Dat voelde gewoon wat fijn. “Natuurlijk.” Frankie kwam naar me toe lopen en pakte mijn handen vast. “Ik heb net al gekeken en hier niet zo heel ver vandaan zit een ziekenhuis, daar zitten de dokters en daar kunnen we gewoon naar toe. Ik weet zeker dat ze heel lief voor je zijn.”

Demish
Internationale ster

Demish schreef:
Michael.
Ik was blij dat Frankie ook dacht dat Edyn naar het ziekenhuis moest! Frankie was slim, ze was veel beter in dit soort dingen dan dat ik dat was. En ik had niet geweten of ik Edyn wel in mijn eentje naar het ziekenhuis had kunnen krijgen. Wie weet had ze mij wel verzekerd dat er niks aan de hand was en had ik het uiteindelijk maar gelaten. Dat terwijl ze volgens mij wel echt een onderzoek nodig had. Frankie leek dat ook te denken! ‘Ik vraag wel of ze een busje kunnen regelen,’ zei Luke en hij pakte zijn telefoon al. Ondertussen bleef hij Edyn wel vasthouden. Frankie liep naar Edyn toe en bestudeerde haar gezicht. Vervolgens legde ze haar hand onderzoekend op het voorhoofd van Edyn. ‘Volgens mij heb je ook koorts,’ concludeerde Frankie. ‘Des te belangrijker dat we nu naar de dokter gaan. Die kan je vast goed helpen.’ Ik knikte, daar was ik ook van overtuigd. Edyn zuchtte op misschien wel de meest zielige toon die ik ooit had gehoord. ‘Mag ik in mijn pyjama?’ Zowel Frankie als ik knikte. Het maakte echt niks uit wat Edyn aan had, als we haar maar bij de dokter kregen. Loulou en Pixie hadden alles vanaf een afstandje bekeken. Volgens mij snapten ze ook wel dat er iets aan de hand was. Ik liep naar Pixie en tilde hem op, zodat ik hem nog even naar Edyn kon brengen. ‘Ik denk dat we even bij uncle Cal moeten kijken, of hij tijd heeft om op jullie te passen, Pix. Zeg nog maar even gedag tegen Snow.’ Edyn liet Luke eventjes los, zodat ze Pixie in haar armen kon nemen. ‘Mogen ze niet mee?’ Ik schudde spijtig mijn hoofd. Als het had gekund, dan had ik zowel Pixie als Loulou meegenomen, maar dat was niet toegestaan. Daarom konden ze maar beter naar Calum. Die vond dat vast niet erg. ‘Loulou, kom!’ Ik pakte haar riem en haakte die aan haar halsband, waarna ik Pixie weer overnam uit Edyn haar armen. ‘Dag Pix.’ Ze klonk zo zielig! Het liefste wilde ik Pixie meteen weer terug geven aan haar, maar dat ging echt niet. ‘We krijgen een busje, we kunnen zo al naar beneden,’ deelde Luke mee. Hij stopte zijn telefoon weg en ontfermde zich weer over Edyn. ‘Ik ga kijken of we Pix en Loulou bij Cal kunnen achterlaten. Ik kom er zo aan. Franks, wil jij zorgen dat we alles wat we mee moeten nemen naar het ziekenhuis, ook meenemen?’ vroeg ik aan Frankie. Zij had duidelijk al opgezocht waar we moesten zijn, dus ze wist vast ook wel waar we naar toe moesten. Frankie knikte en liep al naar onze bagage. Samen met Pixie en Loulou liep ik naar de kamer van Calum, die iets verderop op de gang was. Ik klopte een paar keer aan, hopend dat hij open zou doen. Gelukkig was hij er! De deur ging open. ‘Hé, wat is dit?’ vroeg Calum enthousiast, terwijl hij al door zijn knieën ging om Loulou te begroeten. ‘Edyn is ziek. We moeten met haar naar de dokter en we kunnen de honden niet meenemen,’ legde ik uit. ‘Frankie en Luke gaan ook mee, dus ik dacht: misschien wil jij?’ Ik gebaarde naar Loulou en vervolgens naar Pixie, in mijn armen. Calum knikte en kwam overeind, zodat hij Pixie van me over kon nemen. ‘Waar heeft ze last van? Is het erg?’ Ik haalde mijn schouders op. Ik vond het wel erg! Het was altijd erg om iemand van wie je hield zo ziek te zien. Dat deed gewoon fysiek pijn! ‘Ze moet veel hoesten, en Frankie zei dat ze koorts heeft. En er was bloed.’ Dat was nog wel het ergste! ‘Als je iets nodig hebt voor de hondjes, hier.’ Ik gaf mijn hotelkamerpasje aan Calum, zodat hij in ieder geval altijd naar binnen kon. ‘Edyn heeft al met ze gewandeld, denk ik. En anders wandelen ze maar extra. En als Pix te moe wordt-‘ ‘Mike.’ Ik stopte met praten en keek verslagen naar Calum. ‘Ga naar Edyn. Ik hoor wel wanneer jullie weer terug zijn. En wens haar beterschap van mij.’ Ik knikte en bedankte Calum, waarna ik snel doorliep naar beneden. Daar stond Luke op me te wachten. ‘Frankie en Edyn zitten al in het busje.’ Ik knikte en liep met Luke mee naar buiten.

Elysium
Internationale ster

Elysium schreef:
Edyn.
Ik had het gevoel dat er vanmorgen nog niet veel aan de hand was geweest en nu zaten we ineens in een busje naar de dokter. Frankie had me verteld dat we naar het ziekenhuis moesten, waar de dokters waren. Het klonk best wel erg meteen, het ziekenhuis. Frankie had wil geprobeerd om me wat gerust te stellen door te zeggen dat het hier heel normaal was en dat het niet meteen iets ergs hoefde te betekenen, maar dat het wel verstandig was om even te gaan om te kijken wat er aan de hand was. Al snel hadden ook Michael en Luke zich bij ons gevoegd. “Vonden de hondjes het oké?” Ik vond het zijn geen fijn idee dat we ze achter moesten houden. Ik wist ook wel dat Calum heel goed voor ze kon zorgen, dat deed hij ook met Duke en hij gaf Lou en Pix vaak genoeg knuffels of speelde met ze. Toch vond ik het niet heel erg fijn, want ik wist niet hoe lang we weg zouden zijn. Ik keek rond in het busje, Luke en Michael zaten voor mij en Frankie, maar ze hadden zich beiden omgedraaid zodat we ze aan konden kijken. Ik liet mijn hoofd tegen de schouder van Frankie aan liggen, wie haar arm om me heen sloeg. Dit had niet zo moeten gaan. Ik wist zeker dat Frankie en Luke vandaag nog plannen hadden gehad en ook Michael en ik hadden nog wat willen doen. We hadden afgesproken om ergens een plaatsje te zoeken waar we samen met de hondjes hadden kunnen gaan eten. Dit kon nu helemaal niet! “Sorry.” Mompelde ik zachtjes. “Jij kan er niets aan doen?” Frankie ging zachtjes over mijn rug heen met haar hand, maar het hielp niet echt. “Ja, maar door mij moeten jullie nu naar het ziekenhuis en dat is gewoon helemaal geen leuke plaats om te zijn, terwijl.” Ik kon niet eens verder praten, want er kwam gewoon weer heel wat gehoest, iets wat echt vervelend was. Daardoor kreeg ik zelfs wat tranen in mijn ogen. Het hoesten gaf zoveel druk! Daarbij kon ik echt niet praten. “Rustig.” Hoorde ik Luke zeggen. “Het is goed. Als praten even niet lukt, komt het zo wel.” Maar dat wilde ik niet. Ik wilde dit allemaal niet! Toch knikte ik maar en hoestte ik eerst even goed uit, voordat ik verder kon praten. “Ik vind het gewoon niet leuk dat jullie alles aan de kant moeten zetten voor mij. Alle plannen.” Ik sniffelde een beetje, omdat ik ook tranen in mijn ogen had. “Hé. We vinden het echt niet erg. We gaan juist graag met je mee. We willen jou en Michael ook gewoon een beetje helpen.” De woorden van Frankie waren echt heel erg lief en ze waren echt heel erg geruststellend, toch voelde ik me er niet veel beter door. Ik keek naar Michael, we hadden er het leukste van moeten maken wat maar kon. Op deze manier ging dat echt niet. Gelukkig stond het busje al snel stil bij het ziekenhuis, waar we uit konden stappen. Michael hielp me uit het busje en ik pakte zijn hand zo goed mogelijk vast. “Ik vind het eng.” Fluisterde ik. Dat had ik echt! Straks was er echt iets aan de hand, waardoor ik de komende tijd niet meer mee kon. “Ik ook.” Fluisterde Michael terug. Ik wist niet of ik daardoor banger werd of niet. Ergens was het ook wel weer fijn om te weten dat Michael zich precies hetzelfde voelde. Frankie ging voor het ziekenhuis in. Bij de balie vertelde ze wat er aan de hand was en zo werden we doorgestuurd naar een andere vloer. “Gaan jullie maar zitten, dan ga ik in de rij staan voor een formulier.” We vonden een paar stoeltjes die vrij waren. Ik ging tussen Luke en Michael in zitten. “Wat zouden jij en Frankie gaan doen?” Fluisterde ik. “Eddy...” Ik schudde mijn hoofd. Ik wilde wel weten wat ik had verpest, want dat had ik toch een beetje gedaan. “Het komt later wel.”

Demish
Internationale ster

Demish schreef:
Michael.
Gelukkig was Frankie er. Ze bleef erg rustig en kalm. Iets wat ik echt niet kon! Want als Edyn echt ziek zou zijn, dan zou ik niet weten wat ik zou moeten doen! Straks mocht ze niet meer reizen en was dat heel gevaarlijk voor haar. Dan hadden we een groot probleem! Want over een paar dagen zouden we naar het vaste land van Europa gaan, waar we verder zouden gaan met de promotietour. Amsterdam, Parijs, Duitsland! We zouden overal en nergens naar toe gaan en Edyn moest wel mee! Dat was het hele plan geweest! En straks zou dat allemaal niet door kunnen gaan. Het liefst zou ik dan bij haar willen blijven, maar dat ging ook niet! Want ik moest werken. Ik kon Edyn echter ook niet alleen achterlaten?! Frankie zou wel bij haar kunnen blijven, maar dan zou ze Luke ook weer missen. Alles zou dan gewoon in de soep lopen! Ik zuchtte. Ik probeerde me goed te houden voor Edyn, omdat ik wist dat zij er ook niks aan zou hebben als ik hier zichtbaar in de paniek zou zitten. ‘Door mij kunnen jullie nu niet iets samen doen,’ zei Edyn tegen Luke. ‘Nee, Eddy. Dat maakt niks uit. Dat komt later wel, echt. Het is veel belangrijker dat jij je nu wat beter gaat voelen.’ Ik knikte, ik was blij dat Luke dat zo zei. Het was inderdaad veel belangrijker dat Edyn zich weer goed zou voelen. Ik had mijn arm rond haar schouders gelegd en hield haar hand stevig vast. Frankie had ondertussen een formulier gekregen en ging tegenover ons zitten, terwijl ze het één en ander uit haar tas haalde. ‘Ik ga mijn best doen om alles zo goed mogelijk in te vullen, goed? Nog even volhouden,’ zei ze tegen Edyn. Ik kneep in Edyn haar hand. ‘Je doet het heel goed,’ vertelde ik haar. Volgens mij vond ze het allemaal heel eng. Het was ook eng! Ze was in een ziekenhuis in een ander land en ze had geen idee wat er aan de hand was. Het belangrijkste was dat wij hier allemaal waren en dat we niet zomaar weg zouden gaan. We zouden haar niet alleen laten. Frankie raakte mijn knie aan. ‘Mike, kan je helpen?’ Ik knikte, dat kon ik denk ik wel. Ik gaf Edyn nog een kus op haar hand en liet haar vervolgens los, zodat ik naast Frankie kon gaan zitten. Frankie had een hoop dingen meegenomen, zodat ze alle gegevens voor de verzekering in kon vullen, evenals alle belangrijke gegevens van Edyn. ‘Ik schrijf mijn nummer ook op, goed? Mochten ze ons nog willen bereiken de komende dagen en je bent druk, dan kunnen ze mij ook bellen,’ zei Frankie, terwijl ze haar nummer opschreef bij contactgegevens. Ik knikte. Het liefst wilde ik dat ze me gewoon zouden kunnen bereiken, maar er waren momenten waarop ik de telefoon echt niet op kon nemen. ‘Wil je hem eventjes controleren?’ Frankie gaf het formulier aan me. Ik pakte het formulier vast en probeerde me te bedenken of alles klopte. Volgens mij wel. Ik vond het heel lastig om dat te zeggen! Ik keek over de rand van het formulier en zag dat Edyn weer tegen Luke aan leunde. Als het nog meer had gekund, dan was ze helemaal weg gekropen in Luke zijn kleding. ‘Volgens mij klopt het,’ fluisterde ik tegen Frankie. ‘Dan lever ik hem in.’ Frankie kwam overeind en kneep eventjes in mijn schouder. Ik probeerde haar een glimlach te geven, maar het voelde niet alsof ik dat nu kon doen. Ik wilde wel positief blijven, vooral voor Edyn. Want dat had ze op dit moment nodig. Frankie was het formulier in gaan leveren, dus ik kon weer naast Edyn gaan zitten. ‘We moeten denk ik nog eventjes wachten, maar straks kunnen we naar de dokter. En die gaat je dan helpen,’ zei ik tegen Edyn. Ik hoopte dat de dokter kon helpen. Dat er medicijnen konden worden gegeven en dat het goed ging komen. Dat ze over een paar dagen gewoon mee zou kunnen op doorreis naar alle anderen landen. Want ik wilde haar hier echt niet achterlaten. Dat zou echt het ergste zijn wat er zou kunnen gebeuren!

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld