Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

Forum

Startalk

Blogstatistieken

Vriendenbeheer

Facebookvrienden uitnodigen

16 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

5SOSO▲All that you are, is all that I'll ever

Demish
Internationale ster

Demish schreef:
Frankie.
Het was enigszins geruststellend dat dit ook bij Edyn gebeurde. Ik vond het heel vervelend voor haar, want zij was op haar werk ook nog eens iemand anders. Daar was ze Rapunzel! En Rapunzel reageerde niet zoals Edyn dat deed. Dat kon niet! Gelukkig had Edyn nog mensen die bij haar stonden en opletten of mensen wel goed om gingen met de prinses. Toch leek het me wel heel vervelend. Want hetgeen wat je echt wilde zeggen, kon niet! Het maakte het niet beter, maar het was prettig om te weten dat dit niet als enige bij mij gebeurde. Edyn had er ook ervaring mee. En ze vertelde het zelfs aan Michael als het gebeurde! Edyn vertelde dat Michael het juist fijn vond om te weten dat dat soort dingen gebeurden. Luke misschien ook wel, dat wist ik echter niet! En ik bleef bij mijn beslissing dat ik hem er eigenlijk niet mee lastig wilde vallen. Hij had het zo naar zijn zin en hij deed het zo goed. Ik wilde niet dat hij er boos om zou worden en zijn boosheid onterecht zou richten op de fans die hij tegen zou komen. ‘Ik weet niet of ik het Luke nu wil vertellen,’ zei ik eerlijk tegen Edyn. ‘En Michael?’ stelde ze voorzichtig voor. Ze pakte ondertussen voor ons allebei de thee. Ik pakte één mok voorzichtig aan, aangezien Petunia nog bij me lag en het laatste wat ik wilde was dat er iets met haar zou gebeuren doordat ik niet goed oplette met hete thee. Ik blies over de kom en nam vervolgens een slok. Michael had dit al eens eerder gehoord, wat betekende dat hij er misschien minder van zou schrikken. Dat maakte hem een veiligere optie dan Luke. ‘Misschien, straks. Eerst thee.’ Ik wilde eerst even rustig worden en mijn thee drinken. Even met Petunia knuffelen en andere dingen doen, voordat ik Michael zou bellen. Want als ik dat zou doen, zou ik waarschijnlijk weer in tranen uitbarsten. Edyn knikte en nam ook een slok van haar thee. ‘Ik zal straks even naar boven gaan om make-updoekjes te halen. En ik kan een lekker maskertje voor je meenemen? Van Lush?’ stelde ze voor. Ik glimlachte en knikte. Ik wist dat Michael en Edyn een hele voorraad hadden aan producten van Lush. Niet alleen voor in bad, maar ook allerlei andere dingen! Dat gebruikten ze dan als één van hen zich minder goed voelde. Het was lief van Edyn dat ze het nu ook aan mij aanbood. Zodra Edyn haar thee op had, kwam ze haar belofte na en ging ze naar boven om de spullen te halen. Ze kwam naar beneden met drie potjes, een kwast, een haarband, reinigingsdoekjes en zelfs nog een trui van Michael. Ze legde alles neer op de tafel en gaf de trui aan mij. ‘Voor als je het koud krijgt.’ Ik knikte en deed mijn jasje uit, zodat ik de trui over mijn hoofd kon trekken. Ik pakte de haarband van de tafel en gebruikte die om mijn haren naar achteren te duwen. ‘Dit is Me Time, die is heel mooi paars en hij ruikt heel erg lekker en hij is paars. Rosy Cheeks is heel kalmerend, maar ruikt wel heel erg naar roosjes. Michael zijn favoriet is Don’t Look At Me, daar zit een scrub in,’ legde Edyn uit. Ik wees naar de paarse. ‘Doe die maar.’ Enthousiast knikte Edyn. Ik wilde al een doekje pakken om mijn make-up er af te halen, maar Edyn was me voor en ging op haar knieën voor me op de grond zitten. ‘Ik doe het wel. Oogjes dicht!’ Ondanks alles moest ik er toch wel om lachen. Edyn was echt heel erg lief voor me! Ik sloot dan ook netjes mijn ogen, terwijl ik Edyn mijn gezicht schoon liet maken. Zodra ze dat had gedaan, ging ze er nog met een washandje langs. Zo was alles er echt af. ‘Het masker is misschien een beetje koud,’ waarschuwde ze. Al snel voelde ik de kwast langs mijn huid gaan. ‘Deze ruikt zo lekker!’ hoorde ik Edyn giechelen, waarschijnlijk rook ze er zelf ook eventjes aan. ‘Zal ik straks chicken and waffles maken? Ik heb alles wel in huis, denk ik.’ Ik kon nu niet echt bewegen, maar ik opende mijn ogen. ‘Je bent echt te lief.’ Dat was ze gewoon! Ze deed nu echt alles voor me!

Elysium
Internationale ster

Elysium schreef:
Luke.
Dit was zonder twijfel een van de meest bijzondere dingen aan ons werk. Uit ieder onderdeel kon ik iets moois halen, hoe erg het soms ook tegenviel. Ik hield van muziek schrijven, tekst of melodie. Onze muziek verspreiden was altijd bijzonder. Interviews geven kon heel erg bijzonder zijn. Natuurlijk aan dat alles konden ook nadelen zitten. Touren was iets wat ook zeker op de lijstje kwam. Ik vond het geweldig om een paar keer per week het podium op te stappen en mensen onze muziek te laten horen. De nieuwe manier van touren was heel erg bijzonder. Natuurlijk hadden we wel eens in het voorprogramma gestaan. Mensen hadden ons gezien toen ze niet eens echt voor ons waren gekomen. Nu was dat in de avonden soms ook wel, maar we konden een volledige set geven. Mensen laten zien wat we in ons hadden, dat we meer waren dan alleen maar onze singles. We hadden zoveel meer dan dat. Onze sound had zich zo ontwikkeld in de afgelopen jaren en dat konden we iedereen laten horen! We hadden een goede plaats hier. Er was genoeg te doen, er was altijd wel iemand. Maar er was ook genoeg tijd om rust te nemen. Dat was iets wat ik zoveel mogelijk probeerde te doen. Het optreden voor vandaag zat er op. We hadden net zelfs het laatste gedeelte gedaan, waarbij we nog even het podium op kwamen tijdens de show van de Chainsmokers, om samen who do you love te spelen. Het concert ging nog verder, waardoor we nog niet zouden vertrekken met de bussen. Daarom was ik hier ook onder de douche gesprongen, we zouden vandaag nog doorrijden naar de volgende plaats en het was wel fijn om daarvoor fris te zijn. Nadat ik klaar was, zag ik dat we nog wel even de tijd hadden om rustig aan te doen. Ik liep terug naar de kleedkamer, waar ik eigenlijk niemand verwachtte. Toen ik binnen liep, zag ik Michael echter zitten, met zijn telefoon in zijn handen. Ik ging er vanuit dat hij met Edyn belde en dat er niets ergs aan was om verder te lopen. Waarschijnlijk was hij gewoon aan het vertellen hoe het concert was gegaan. “Franks. Ik snap dat het lastig is, maar ik denk dat je het gewoon aan Luke moet vertellen.” Dat was zeker niet iets wat ik had moeten horen! Toch stond ik hier! Iets waardoor ik ook even stil bleef staan, omdat ik niet echt wist wat ik moest doen. Wat moest ik weten? Natuurlijk ging mijn hoofd meteen alle kanten op. Zelfs de meest vreselijke dingen ging in mijn hoofd om, maar dat kon gewoon niet waar zijn. Niet met Frankie? “Wat is er?” Vroeg ik zachtjes. Ik wist dat ik hier niet had moeten zijn en waarschijnlijk had ik aan moeten geven dat ik binnen was moeten komen. “Franks. Luke is hier? Misschien kunnen we het samen vertellen.” Nu begon ik me toch wel een beetje zorgen te maken. “Is er iets ergs gebeurd?” Ik snapte nu ook wel dat het niet iets met mij te maken had. De manier waarop Michael praatte, hij deed echt zijn best om Frankie rustig te houden. “Is er iets ergs gebeurd?” Ik liep om de bank heen, zodat ik naast Michael kon gaan zitten. “Ik snap dat dit de bedoeling was. Sorry dat ik binnen ben komen lopen.” Dat was niet de bedoeling geweest! “Franks?” vroeg Michael. “Is het oké als ik de telefoon op luidspreker zet?” Ik kon niet heel erg goed wat er aan de andere kant van de telefoon gebeurde, maar uiteindelijk leek ze toestemming te geven om de telefoon op luidspreker te zetten. “Franks?” vroeg ik voorzichtig. “Ik weet niet wat er aan de hand is. Maar je kunt me alles vertellen?” Ik snapte helemaal niet goed waarom ze Michael had gebeld en niet mij! Ik was net misschien even niet bereikbaar geweest, maar dat had ze niet aan kunnen voelen. Als ik mijn telefoon had horen gaan dan was ik echt wel meteen onder de douche gesprongen. Zeker als het twee keer achter elkaar was! Ik had echter helemaal niets binnen gekregen! Dus Frankie had bewust Michael gebeld.

Demish
Internationale ster

Demish schreef:
Frankie.
Terwijl Edyn in de keuken was begonnen aan het eten, had ik op de bank gezeten met mijn maskertje. Toen de tijd voorbij was geweest, had ik die er af gehaald en was ik samen met Petunia naar de keuken gegaan, zodat ik daar op de grond had kunnen zitten. Loulou had daar ook gezeten, dus ik had twee honden gehad om te knuffelen. Ik had ook Michael gevraagd of hij in de gelegenheid was geweest om te bellen én of Luke niet in de buurt was geweest. Dat was het geval geweest, dus ik had hem gebeld en alles eerlijk verteld, onder een toeziend oog van Edyn. Ik had wel gemerkt dat Michael het erg had gevonden. Naar mijn idee was hij zelfs boos geworden. Niet op mij, maar op hetgeen wat de fans allemaal deden. Wat ik echter niet had verwacht, was dat Luke toch nog iets had kunnen horen! Michael had dan wel gezegd dat het een goed idee zou zijn om met Luke te delen wat er aan de hand was, maar ik vond dat enger dan bij Michael! Zeker nu ik Michael zijn reactie had gehoord en merkte dat het hem al veel deed. Nu kon ik me Luke zijn reactie niet eens meer inbeelden. Toch had ik Michael toestemming gegeven om me op de speaker te zetten. Ik had hetzelfde al een tijdje geleden gedaan, zodat Edyn mee kon luisteren. Ze was nog druk bezig met het wafelbeslag, maar volgens mij kreeg ze wel alles mee. Ik klemde mijn lippen op elkaar toen ik Luke hoorde. Ik wist dat dit iets met hem deed. Het feit dat ik Michael had gebeld en niet hem. Dat zorgde er vast voor dat hij nu aan van alles en nog wat dacht. Dingen die waarschijnlijk niet aan de orde waren. ‘Dat weet ik,’ zei ik zacht. Ik legde mijn hand voor mijn mond om de tranen in te houden. Michael had me net wel rustig gekregen, maar ik vond het zo erg dat ik dit nu moest vertellen! ‘Het spijt me dat ik Michael heb gebeld voor jou, maar dat leek me beter.’ Deels door wat Edyn had gezegd! Ik kon Edyn hier echter niet de schuld van geven. Ik had er zelf voor gekozen om eerst Michael te bellen. Dat was mijn keuze geweest en niet die van haar. ‘Je kan het hem vertellen, Franks. Echt.’ Michael probeerde me aan te moedigen, wat heel lief bedoeld was. Ik wilde gewoon niet alles voor Luke verpesten. Wat ik wel zou gaan doen. Hij verdiende het echter ook om dit te weten. Dat punt had Michael me wel duidelijk gemaakt. Hij vond het zelf ook belangrijk om te weten hoe de fans naar Edyn toe waren. Ik haalde diep adem en keek naar Edyn, die haar beslagkom aan de kant had gelegd en naast me kwam zitten om mijn hand vast te pakken. ‘Ik was op werk…’ begon ik. ‘Ik hield een lezing en achteraf kwamen er een paar meisjes op me af. Studenten van de universiteit.’ Het was in mijn ogen heel normaal geweest dat ze daar waren geweest en ik had echt gedacht dat ze meer informatie hadden gewild over iets! Ik had niet verwacht dat mijn werk een plek was geweest waar ze me zo gemakkelijk aan hadden kunnen vallen. ‘Fans,’ zei Michael, waarschijnlijk tegen Luke. Ik schudde mijn hoofd. Ik vond het zo erg! Luke praatte altijd met zoveel lof over zijn fans en nu waren er een paar die iets heel ergs hadden gedaan! Ik voelde dat Edyn me tegen haar aantrok en ik leunde tegen haar schouder aan. ‘Ze waren echt heel gemeen, Luca. Frankie heeft het me verteld en het was echt heel erg,’ zei Edyn. Ik gaf de telefoon aan haar, zodat zij kon praten. De tranen stroomden over mijn wangen en ik wist gewoon niet meer wat ik nu moest zeggen! ‘Ik had het niet verwacht en… En…’ Ik schudde mijn hoofd. Ik wist gewoon echt niet wat ik moest doen!

Elysium
Internationale ster

Elysium schreef:
Luke.
Dit was toch ook heel erg gek om in binnen te vallen. Het was wel duidelijk dat het niet de bedoeling was geweest dat ik Michael met Frankie had horen praten. Ik was echter blij dat het wel zo was, misschien was het dan wel achter mijn rug om gegaan. Iets wat er nu niet zo heel erg toe deed. Op het moment was het belangrijker dat Frankie zich beter voelde. Want zo te horen ging het echt niet goed met haar! Iets wat ik vreselijk vond? Om iemand van wie je hield op die manier te horen, dat was iets wat gewoon alles in je lichaam aan het werken zetten. Voor misselijkheid zorgen. Gedachten die echt alle kanten op gingen. Langzaam kwam Frankie haar verhaal er uit. Iets wat nog erger was dan ik had gedacht. Ze was op haar werk geweest en daar waren fans naar toe gekomen om haar van alles te vertellen! Er waren mensen geweest die uit hadden gezocht waar Frankie had gewerkt, wanneer ze daar aanwezig was en waren daar bewust naar toe gegaan. Misschien om met haar te praten, zelfs op een nette manier was dat al heel erg gek geweest. Ze waren echter naar haar toegekomen om gemene dingen tegen haar te zeggen. Zo te horen was Edyn dicht bij haar, wat heel erg fijn was, maar natuurlijk wilde ik daar zijn. Ik wilde mijn armen om Frankie slaan en haar vertellen wat ik er van vond! Haar gerust te stellen. Ik wist op het moment eigenlijk niet eens wat dat was. Ik was gek op de fans. De mensen die achter ons stonden, wat er ook gebeurde. Mensen die door de hele wereld reisden om concerten te zien. Iedereen voor wie we iedere avond op konden treden, zonder hen waren we hier nu niet geweest. De meiden die Frankie op hadden gezocht, dat waren geen fans. Niet echt in ieder geval. Iedereen die achter ons stond, zou nooit bewust iets doen om iemand van wie we wilden, zo aan te vallen. Dat hoorde gewoon niet. “Ik vind het echt vreselijk Franks.” Mompelde ik. Zoiets mocht nooit gebeuren! Ze hadden gemene dingen tegen haar gezegd, ze hadden haar bewust naar beneden willen halen. Hoe kwamen ze op dat idee? Hoe kon iemand zich bedanken om iemand op te zoeken om diegene dingen te vertellen die ze niet verdienden om te horen, waarschijnlijk niet eens waar waren. Ik voelde me hier zo slecht door. “Het spijt me.” Fluisterde ik. “Het spijt me dat je dat door hebt moeten maken.” Het was niet iets wat hoorde. Iets wat nooit was gebeurd als ze een relatie met iemand anders had gehad. Ik wist dat dit niet door mij kwam, maar het kwam wel door de bekendheid die dit alles met zich meebracht. Verhalen op internet waren vreselijk, natuurlijk kwam ik die ook wel eens tegen. Maar dat was het internet. Iemand die zich kon verschuilen achter een telefoon om te vertellen wat ze vonden. Die mensen hadden de veiligheid, die durfden. Ik kon me niet indenken hoe iemand, meer dan één iemand zelfs, op het idee kwam om iemand op te zoeken. Om diegene in haar gezicht te vertellen wat ze van haar vonden. Voor wat? Om haar slecht te laten voelen? Dat was goed gelukt! Iets waardoor me boos voelde. Er borrelde woede op in mijn buik. Wat ze hadden gewild, hadden ze gekregen. Ik kon me niet voorstellen dat iemand het waard vond. Zouden ze zich beter voelen met het idee dat Frankie de grond in was getrapt? Als je zo in elkaar zat, was er toch iets mis met je. “Edyn?” Vroeg ik voorzichtig. Ik wist dat ik het niet moest vragen. Ergens wilde ik het gewoon niet weten, gewoon omdat het zo erg was. Toch voelde het alsof ik het hele verhaal moest horen. “Wat hebben ze tegen Franks gezegd?” Edyn had aangegeven dat het gemeen was geweest en ik kon me alleen maar indenken wat ze hadden gezegd. Ze konden echt van alles verzinnen. Maar je keek naar iemand! Dan kon het toch niet? Dan kon je toch niet los gaan, diegene vertellen wat voor gemene dingen je had verzonnen. “Ze deden alsof Frankie daar niet hoorde, alsof ze niet echt zo slim is.” Dat was al belachelijk om te doen! Frankie stond daar voor een reden, waarom zou ze daar staan als ze er niet over wist? “Ze vertelden dat alles nep is. De mooie kleur van haar huid.” “Dat is gewoon racistisch.” Mompelde ik, ik wist dat ik het verhaal af moest luisteren, dit was niet alles. Maar hoe belachelijk was het om iemand nep bruin te noemen! Frankie was van Balinese afkomst! Natuurlijk had ze een dan wat getinte huid. Hoe zou ze dat kunnen faken. “En ze vertelden dat ze dik was.” “Oh god.” Op het moment was ik echt pissig. Ze hadden haar verteld dat alles wat ze was, nep was, maar dat haar lichaam niet perfect was?! Dat was niet zo! Totaal niet. “Franks. Ik weet zeker dat Edyn je dit al heeft verteld.” Dat kon haast niet anders. “Maar wat ze hebben gezegd slaat helemaal nergens op. Je hebt voor dit alles zo hard gewerkt. Zo hard en we weten allemaal hoe slim je bent. Je mag trots zijn op je afkomst oké? En de manier hoe je er uit ziet.” Ik vertelde Frankie vaak genoeg dat ik haar prachtig vond, iets wat echt zo was. Het was een low blow om iemand te vertellen dat diegene dik was, het leek alsof ze op een gegeven moment gewoon niet meer hadden geweten hoe ze haar hadden moeten raken. “Ik wou dat ik daar was, dat ik je goed vast kon houden.” Dat was wat ze nodig had!

Demish
Internationale ster

Demish schreef:
Frankie.
Ik vond het heel naar om alles nog een keer te horen. Ik snapte dat Luke het wilde weten. Hij verdiende het ook om te weten. Edyn deed haar best om het nog enigszins te verbloemen. Om het wat netter te zeggen dan wat de fans hadden gedaan, maar het nam de intentie van de woorden niet weg. Wat ze hadden gezegd was racistisch en denigrerend geweest. Ze hadden me bekritiseerd op hoe ik eruit zag en wat ik deed. Het was allemaal veel erger dan dat ik ooit had kunnen verwachten. Ik had niet gedacht dat mensen, fans, echt in staat waren om zo laag te zakken. Gelukkig was Edyn hier, die me heel goed vasthield en er alles aan deed om te zorgen dat, ondanks dat we dit nu bespraken, ik me zo goed als mogelijk voelde. Ik zuchtte om Luke zijn woorden. Hij vond het volgens mij ook heel erg. Ik ook! En hij probeerde zijn best te doen om de juiste dingen te zeggen. Dat waardeerde ik. ‘Dat is lief. Jullie zijn allemaal lief.’ Luke, Michael en Edyn. Wat ze zeiden was waar. Ik wist zelf ook dat ik er hard voor had gewerkt. Ik had mijn best gedaan. En het grootste gedeelte van de tijd was ik tevreden over mijn lichaam en hoe ik eruit zag! Ik was trots op waar mijn ouders vandaan kwamen en ik zou er nooit iets aan willen veranderen. Ook wist ik dat ik de meningen van de mensen van wie ik hield veel zwaarder moest laten wegen dan een paar fans, die niet wisten waar ze het over hadden. Ze waren echter zo dichtbij geweest. Ze hadden me ze doelbewust opgezocht dat het voelde alsof een deel van mijn veiligheid beschadigd was. En ik wist niet hoe lang het zou duren voordat het weer hersteld zou zijn. Ik sloeg mijn ogen neer toen Luke zei dat hij wenste dat hij hier nu kon zijn. ‘Ik ook.’ Edyn was ontzettend lief voor me. Ze kookte wat ik lekker vond, ze had me verzorgd en ze hield me goed in de gaten. Alles wat ze deed was welkom en ik waardeerde haar er ook echt ontzettend voor, maar op dit moment had ik ook behoefte aan de armen van Luke om me heen. Ik wist echter dat ik dat niet kon verwachten of verlangen. Luke had zijn werk. Hij was aan de andere kant van het land en hij deed waar hij van hield. Dat was waar hij hoorde te zijn. Ik wreef met mijn hand langs mijn ogen en haalde mijn neus op. ‘Maar dat ben je niet. Daarom hebben ze het waarschijnlijk gedaan. Ze hadden voor hun gevoel vrij spel.’ Ik hoorde dat Michael zijn keel schraapte. ‘Het gebeurt ook als we er wel zijn. Niet alleen online, maar ook in het echt. Dit is gewoon allemaal fucking bullshit,’ zei Michael. ‘We zouden dit niet zomaar moeten accepteren. Ik vind dat we hier wat van mogen zeggen. Dat we ze kunnen aanspreken op hoe ze om gaan met de mensen van wie we houden, want dit speelt al veel langer en is al veel vaker gebeurd. En ik wil niet meer mijn mond houden omdat dat zogenaamd de betere optie is.’ Ik keek naar Edyn. Ik wist niet wat ik er op moest zeggen! Ik kon Michael wel vertellen dat hij dat niet moest doen, maar ik snapte zijn boosheid heel goed. Ik begreep waarop hij mensen wilde vertellen waar het op stond, want dat was wat ik ook had willen doen! Maar ik had het niet gedurfd. ‘Wat wil je doen, Mikey?’ vroeg Edyn voorzichtig. ‘Iets! Ze moeten weten dat dit niet oké is. Dat ze geen van jullie op kunnen zoeken op het werk om dit soort dingen te doen. Dat hoort niet. Het is intimidatie.’ Dat was het inderdaad allemaal, maar niemand ging er iets tegen doen! En ik betwijfelde of woorden van Michael iets op zouden lossen. Wie weet zou het ze alleen maar aan het lachen maken.

Elysium
Internationale ster

Elysium schreef:
Luke.
De afgelopen dagen waren gek geweest. Sinds het telefoontje van Frankie had er van alles door mijn hoofd heen gespookt. Ik kon me gewoon niet indenken wie het in zijn hoofd kreeg om zoiets te doen. Om iemand op te zoeken om ze vervolgens bewust zoveel mogelijk pijn te doen. Dat hoorde gewoon niet. Michael en ik hadden samen gevonden dat we iets aan moeten doen. We hadden dan ook via twitter aangegeven dat we het niet vonden kunnen dat ze de mensen van wie we hielden aanvielen. Michael had er zelfs zijn familie van gemaakt. Iets wat echt heel erg lief was. Dit was hem net zo zwaar aangegaan dan mij. Het was fijn om te weten dat hij het ook voor Frankie op wilde nemen wanneer het nodig was. Toch had dat alles me juist ook wel een beetje slecht laten voelen. Frankie had er voor gekozen om eerst naar Michael te gaan met haar verhaal. Michael had me wel verteld dat het was gekomen omdat ze bij Edyn was geweest en zij weer had verteld dat het bij haar ook wel eens gebeurde en Michael daar van af wist. Ik snapte het wel, echt. Toch hoorde ik diegene te zijn naar wie Frankie stapte als ze het nodig had. De persoon die haar in dat soort gevallen hoorde te helpen. Ik wilde er op die manier voor haar zijn en daarin voelde ik me wel een beetje gepasseerd. Toch wilde ik er ook niets over zeggen. Frankie had het moeilijk genoeg met alles, ze kon het er niet bij bovenop hebben dat ik me slecht voelde. Het was iets waar ik ook wel weer overheen kwam. Ik vond het belangrijk dat het nu eerst beter met haar ging. Ik had wel geprobeerd om haar wat grappige dingen te sturen om haar een beetje op te vrolijken. Gewoon dingen waardoor ze moest lachen. Het hoefde niet meteen te betekenen dat alles goed ging, maar dat hoefde ook niet! Om haar toch nog een glimlach op haar gezicht te bezorgen had ik haar een paar dagen geleden een beer besteld die gemaakt was uit rozen. Niet heel nuttig, maar wel iets wat echt heel erg mooi was! Ik ha net een berichtje gekregen van de vervoerder die me vertelde dat het was afgeleverd. Niet veel later kreeg ik ook een berichtje van Frankie, om te vragen of we even met elkaar konden videobellen. Voor vandaag hadden we gelukkig niet veel te doen, wat betekende dat ik nog op de hotelkamer was. Ik had mijn laptop neer gezet en had wat series gekeken. Ik kon dus makkelijk overschakelen naar het bellen van Frankie. Ik ging iets verzitten op het bed en wachtte totdat Frankie in het scherm verscheen. Ze was echter niet alleen! De beer was te zien en ook Petunia zat een beetje in beeld. “My girls.” Zei ik met een glimlach. Het was fijn om Frankie te zien, ze zag er veel beter uit dan ze een paar dagen geleden aan had gehoord. Ze was echt kapot geweest van alles, wat logisch was! Zoiets ging ook echt onder je huid zitten en het bleef maar kriebelen. Ik hoopte dat ze iets meer rust kon vinden, zeker omdat ze van de week ook gewoon weer haar presentatie had op de school. Ik had al wel meegekregen dat Edyn wilde gaan kijken, om Frankie zoveel mogen te steunen. “Bedankt Luke! Hij is echt super cute. En hij ruikt echt heel erg lekker.” Frankie liet de beer iets beter voor de camera zien. “Ik vind het lief dat je het hebt gestuurd.” Ik had niet zo heel erg goed geweten wat ik had moeten sturen. Ik had iets willen sturen om haar een beetje op te vrolijken, maar om nou iets van maskertjes ofzo te sturen, dat hoefde niet. Ik wist zeker dat Edyn die haar genoeg bood. “Ik wil je gewoon een beetje verrassen.” Het was niet groots, maar het ging om het gebaar! Gewoon dat Frankie wist dat ik aan haar dacht.

Demish
Internationale ster

Demish schreef:
Frankie.
Iedereen had zo ontzettend hun best gedaan om me weer op te vrolijken. Ik had bij Edyn mogen blijven slapen en we hadden allerlei leuke dingen gedaan, waardoor ik wat afleiding had gehad. Michael en Luke hadden zich uitgesproken over de situatie. Ondanks dat ze niet mijn naam hadden genoemd, of die van Edyn, was het heel duidelijk geweest wat ze er van hadden gevonden en het had geleken alsof veel mensen het met hen eens waren geweest! Michael had me elke dag willen bellen om te vragen hoe het ging en als dat niet had gelukt, dan had hij me wel een berichtje gestuurd. Net als Edyn! Ook Luke had zijn best gedaan. Hij had me leuke grapjes gestuurd over de ruimte en alles wat daar mee te maken had en hij had zelfs een beer gestuurd, gemaakt van rozen! Het waren wel synthetische rozen, maar ze zagen er ontzettend echt uit en ze roken ook nog eens heerlijk! Het was iets wat je voor een lange tijd kon bewaren en dat maakte het een ontzettend lief cadeautje. Luke had me willen verrassen en dat had hij zeker gedaan, want ik had niet verwacht dat hij iets zou sturen! ‘Hij blijft naast het bed,’ zei ik glimlachend tegen hem. Er mee knuffelen ging niet, maar het was een fijn idee om iets naast me te hebben wat ik van Luke had gekregen. Daardoor ging ik met een veilig gevoel naar bed en als ik wakker werd en er naar keek, had ik meteen een vrolijke gedachte in mijn hoofd. Ik zette de beer weer naast me neer, zodat ik mijn handen vrij had om Petunia te aaien. ‘Ik wilde je ook bedanken voor hoe je op de hele situatie hebt gereageerd,’ liet ik hem weten. Hij had echt zijn best gedaan om het zo goed mogelijk aan te pakken. Om te doen wat volgens hem juist was. En hij had zelfs niks gezegd over het feit dat ik Michael had ingelicht voor hem. Ik kende Luke echter wel en ik wist dat dit iets was wat wel in zijn achterhoofd zou spelen. Daarom wilde ik hem mijn beweegredenen uitleggen en hem laten weten dat ik hem niet bewust had willen kwetsen hiermee. ‘Niet alleen dat je het openlijk voor me hebt opgenomen, maar ook dat je naar me luisterde, ondanks dat je merkte dat ik Michael als eerste er over vertelde en dat het in eerste instantie nog niet de bedoeling was dat je het had gehoord.’ Ik had gewoon niet geweten hoe ik het aan hem had moeten vertellen! ‘Het voelde wel een beetje gek, maar ik kan niet voor jou bepalen bij wie het goed voelt om jouw verhaal te doen,’ vertelde Luke. Ik knikte. Ik snapte heel goed dat het gek voelde voor hem om opeens te horen dat zijn vriendin haar hart aan het luchten was bij één van zijn vrienden. ‘Het spijt me dat ik eerst naar Michael ging.’ Het speet me ook echt! Het waren beslissingen die ik had gemaakt op basis van emotie. Mijn eigen, niet die van Luke. Daardoor was pas later het besef gekomen dat hij dit misschien verkeerd had kunnen opvatten. ‘Ik was zo verdrietig en toen Edyn me vertelde dat dit ook wel eens bij haar was gebeurd en zij het altijd deelde met Michael, voelde het heel logisch om het hem te vertellen. Omdat hij het al eerder mee had gemaakt. Het voelde veiliger voor mij aan, maar ik bedoelde er niks mee richting jou. Ik wist gewoon niet hoe ik het je moest vertellen. Je leek het zo leuk te hebben daar en je vertelde steeds zo enthousiast over iedereen die je had ontmoet, waardoor ik gewoon niet wist hoe ik dit moest brengen.’ Ik wilde ook niet zeggen dat het betrekken van Michael een foute keuze was, maar ik had Luke zijn gevoelens wel beter in acht kunnen en moeten nemen. Want uiteindelijk zaten we samen in een relatie en hoorden we ons veilig te voelen bij elkaar. Iets wat ik ook echt wel deed! ‘Ik hoop dat ik duidelijk heb gemaakt waarom ik er voor heb gekozen.’ Ik kon niet benoemen dat ik hoopte dat hij zich niet boos of gekwetst voelde, want hij had daar al het recht toe.

Elysium
Internationale ster

Elysium schreef:
Luke.
Op een afstand kon je niet alles doen wat je het liefst wilden doen. Als ik de kans had gehad, dan had ik mijn armen om Frankie heen willen slaan, om haar te vertellen dat het goed zou komen. Dat ze pijn mocht hebben, maar dat hetgeen wat de meiden hadden gezegd en gedaan nergens op had geslagen. Het ging nu gelukkig zichtbaar beter met Frankie. Ik kon me echter ook indenken dat ze nog steeds in dat alles zat met haar hoofd? Dat ze bang was voor de dagen dat ze weer in diezelfde ruimte moest staan of zelfs ergens anders. Ze moest zich er niet door tegen laten houden, op sommige momenten was dat echter best wel moeilijk. “Je hoeft je daar niet voor te verontschuldigen Franks.” Ik had het best even vervelend gevonden toen ik had gemerkt dat ze naar Michael was gestopt, om hem eerder te vertellen wat er aan de hand dan dat ze naar mij was gestapt. “Op dat momenten voelde ik me er wel even door geraakt.” Gaf ik eerlijk toe. Ik had me echt van alles in mijn hoofd gehaald. Dit was heel erg geweest! Natuurlijk had ze het bij mij aan mogen kaarten. Ik had haar er zo goed mogelijk bij willen helpen. Natuurlijk! “Maar als jij je niet lekker voelt, moet je doen wat jou goed voelt. Dan gaat hetgeen wat jij voelt voor op al het andere?” Ik wilde niet dat ze eerst heel lang moest nadenken over wie ze het beste kon bellen. Zeker niet als dit nog een keer gebeurde? Edyn was de eerste die ze had gebeld, daarna hadden ze samen Michael gebeld en de manier waarop Frankie het uitlegde was het allemaal ook heel logisch. Ze moest doen wat goed voelde. “Dus ik vind het goed dat je hebt gedaan wat op dat moment het beste aanvoelde en dan maakte dat even niet uit hoe het op mij over komt?” Er waren echt wel momenten geweest waarop ik me hier heel erg onzeker over had gevoeld. Nu was dat ook een beetje naar boven gekomen, maar ik wist zelf ook dat het niet was gekomen omdat Frankie me niet vertrouwde of dat er iets verkeerds zat. Ik had het er zelfs even met Michael over gehad en het zat ook wel echt goed. We hadden nu gedaan wat we konden. “En het is lief dat je mijn gevoelens wilde sparen.” Dat was ook wel één van de redenen die Frankie nu had genoemd. Dat ze niet had gewild dat de leuke tijd die ik had gehad, naar beneden ging. Ik kon niet echt nagaan of dat het geval was. Ik had het wel gek gevonden om naar buiten te lopen en fans te zien staan. Ik wist echter ook dat het grootste gedeelte van de fans het goed bedoelde, dat er genoeg mensen waren die gewoon echt oprecht hier waren door de muziek en ons daarin ook zoveel mogelijk steunden. De mensen die los konden gaan op de nummers. Respectvol waren tegenover ons. Dat soort mensen zag je echter niet vaak? Gewoon omdat het niet opviel! De mensen die dat soort dingen deden als bij Frankie, dat viel op en dat bleef er ook gewoon inhangen. Het waren ook niet echt de mensen die ik mijn fans wilde noemen? “Maar je mag me alles aangeven. Maar zoals ik al zei, op een manier waarop het voor jou goed voelt. Als we daarna maar dit soort gesprekken kunnen hebben.” Dat vond ik wel belangrijk. Op dit soort momenten werd het me echt duidelijk hoe volwassen onze relatie wel niet was. Dat we over alles konden praten als we dat wilden. Nog steeds vond ik dat een beetje eng, maar het was ook heel erg fijn. Het haalde gewoon zoveel meer uit een relatie? “Maar hoe voel je je nu?” wilde ik graag weten. Ik was wel benieuwd? Ik hoopte dat ze het allemaal een plekje had kunnen geven, maar ik snapte ook wel dat het behoorlijk moeilijk was om te doen.

Demish
Internationale ster

Demish schreef:
Frankie.
Ik vond het heel lief dat Luke zijn eigen gevoelens voor mij aan de kant leek te willen zetten. Gelukkig vertelde hij me wel eerlijk dat hij het aan het begin niet prettig had gevonden, maar dat hij het nu wel begreep en het me ook niet kwalijk nam. Dat vond ik belangrijk! Voor nu leek hij echt te vinden dat mijn gevoelens voor gingen. Ik vond dat toch wel één van de mooiste dingen die liefde kon brengen. Dat je soms iemand anders belangrijker vond en dat diegene even voor ging. Ik hoopte dat Luke wist dat het voor mij andersom ook zo was. Als hij zich slecht voelde, dan waren mijn gevoelens ook minder belangrijk. ‘Dankjewel, Luke. Dat is echt heel erg lief van je.’ Het was heel lief dat hij er op die manier aan dacht en hij verdiende het om dat te horen! ‘Het gaat nu wel beter. Iedereen heeft echt ongelooflijk goed geholpen.’ Edyn had heel erg haar best gedaan om er voor te zorgen dat ik me fijn had gevoeld. Net als Michael! Hij had er zeker van willen zijn dat het goed met me ging. En Luke had zijn best gedaan om me op te vrolijken met grapjes en de lieve beer die hij had gestuurd! Het was hem nog gelukt ook! ‘Ik heb vrij genomen van werk voor de rest van de week, wat wel fijn is. Ik moet nog aan het idee wennen dat het vaker kan gaan gebeuren en dat de campus gewoon toegankelijk is.’ Natuurlijk had ik wel aangegeven wat er was gebeurd, maar het was niet alsof de universiteit er iets tegen kon doen. Het waren meiden geweest die er hadden gestudeerd, dus ze hadden alle redenen gehad om daar rond te lopen. Iets wat ik ook begreep! Het was gewoon naar dat er niets aan te doen was. Ik zou echter wel weer aan het werk moeten en ik wilde me ook niet laten kisten door een paar fans van Luke, terwijl er ook heel veel fans waren die het volledig met hem eens waren geweest en juist erg blij leken te zijn met onze relatie. ‘Je moet de tijd nemen die je nodig hebt om terug te gaan. Als het teveel is?’ zei Luke voorzichtig. Ik schudde mijn hoofd. ‘Ik houd van mijn werk. Ik wil niemand het idee geven dat ze hebben gewonnen.’ Dat zou ik niet laten gebeuren! Het was mijn werk, mijn plek. Ik hoorde daar te zijn en ik had er hard voor gevochten. Dat ging ik niemand me laten afpakken! Al helemaal niet een paar mensen die dachten dat ze alles beter hadden geweten. ‘Dat is echt heel sterk van je, Franks.’ Ik glimlachte. Het voelde ook best wel goed! Zeker om dan ook nog van Luke te horen dat hij me sterk vond. Dat waren wel de woorden die ik nodig had. ‘Het komt echt door jullie! En alle lieve dingen die jullie allemaal doen. Edyn wil morgen graag naar Disneyland samen, dus dat gaan we doen. En dan gaan we in alle achtbanen!’ De laatste keer waren Michael en Luke mee gegaan en ondanks dat we toen een hele leuke dag samen hadden gehad, hadden we wel wat attracties moeten missen omdat zij er liever niet in hadden gewild. Dat kon nu wel! Daarnaast had Edyn me ook beloofd dat we ergens zouden gaan eten waar het heel lekker was en ze wilde me meenemen naar de parades, wat ik ook goed vond! Soms was een dagje Disney net wat iemand nodig had? Want daar was het echt één en al vrolijkheid! ‘En met jou? Vandaag was je vrij, toch?’ Ik probeerde het zo goed mogelijk te onthouden, maar volgens mij wist Luke soms ook niet wat hij op de planning had! Daardoor was het soms lastig om echt bij te houden waar hij nou was en wat de plannen waren, maar ik probeerde het zo goed mogelijk te onthouden. Als hij vandaag vrij had, dan hoopte ik dat hij die dag zou gebruiken om goed uit te rusten. Ik keek naar Petunia en aaide over haar hoofd. ‘Volgens mij vindt ze het heel fijn om je ook even te kunnen horen praten.’

Elysium
Internationale ster

Elysium schreef:
Edyn.
Ondanks dat Michael zijn verjaardag er bijna aan zat te komen en we hem zouden opzoeken, miste ik hem nu meer dan ooit. Deze tijd van het jaar, het was gewoon vreselijk. Ergens had ik gehoopt dat het ieder jaar een beetje beter zou gaan, maar zo voelde ik me nu gewoon echt niet? Ik voelde me alleen. Leeg. Want zo was het ook wel een beetje. Zo had ik me twee jaar geleden ook gevoeld. Leeg. Mijn lichaam had me volledige in de steek gelaten en ik snapte nog steeds niet hoe het kon! Ik was er zo van overtuigd geweest dat ik zwanger geweest, ik had het aan alles gevoeld! Mijn helemaal had aangegeven dat het zo was, zelfs de test had dat gedaan. Uit het niets was de bom gevallen dat het allemaal niet zo was en het had zoveel pijn gedaan. In deze tijd kwam die pijn dubbel zo hard terug. Het idee dat er een kindje had kunnen zijn. Een schatje dat nu al zijn of haar eerste verjaardag had gevierd. Soms maakte het me bang? Bang voor wat er nog aan zat te komen als we besloten dat er wel een kindje kon komen. Wat als mijn lichaam me dan ook weer in de steek zou laten? Dat soort dingen ging nu wel echt door mijn hoofd heen. Wat als er dan wel echt een kindje zou zijn, maar mijn lichaam het gewoon niet trok. Het kon blijkbaar hele rare dingen doen! Gewoon uit het niets en zonder dat je het zelf echt door had. Dat maakte alles zo eng. En het maakte me verdrietig. Alles deed dat op het moment en ik wilde het echt tegen houden? Dat was echter niet meer gegaan toen de bel aan had gegeven dat er iemand voor de deur stond en een bezorger mij een bos bloemen en een pakketje er bij. Met alles in mijn handen was ik naar de keuken gelopen, om de bloemen eerst weg te zetten. Ik was er echter al een beetje door begonnen te huilen, want het was echt heel erg lief! Helemaal toen ik een kaartje aan de bloemen zag hangen. Michael zijn naam viel me meteen op! Ik las de rest van het kaartje, waarop stond dat hij me iets had willen sturen omdat hij wist dat ik een moeilijke tijd had. Wat echt zo was! Het was zo lief dat hij iets stuurde, maar het zorgde er wel voor dat ik hem alleen nog maar meer begon te missen. Zonder de doos uit te pakken, die er ook nog bij zat, pakte ik mijn telefoon om Michael te bellen. Ik vond het gewoon zo lief dat hij dit had gedaan en begon hem nu wel echt heel erg te missen. Ik ging op de grond zitten, omdat de hondjes daar ook zaten en ik het wel even fijn vond om ze op schoot te hebben. Ik zette de telefoon op de stoel, zodat ik hem niet vast hoefde te houden en zowel Loulou als Pixie goed vast kon houden. Michael verscheen op de telefoon, waardoor ik mijn tranen echt helemaal niet meer in kon houden. Het liefst kroop ik nu samen met Michael in bed en kwam ik de rest van de dag er niet meer uit. Dat ging nu niet! Michael was er niet en ik kon niet de hele dag blijven liggen omdat de hondjes ook nog uit waren. “D-dankjewel.” Fluisterde ik. De bloemen waren zo mooi en het kaartje was zo lief. Ik voelde me ergens best wel schuldig dat ik nu huilde, want het was juist iets heel erg moois en lief wat Michael had gedaan. Het was gewoon zo moeilijk dat hij hier niet was of ik dat! Eigenlijk hadden Frankie en ik moeten proberen om eerder die kant op te gaan. De pijn was er dan echt nog wel geweest, maar dan was Michael in de buurt geweest. Niet dat ik hem dat aan wilde doen, voordat hij op het podium ging. Misschien deed ik dat nu al wel! Daardoor begon ik eigenlijk nog meer te huilen, want misschien verpeste ik Michael zijn hele dag wel.

Demish
Internationale ster

Demish schreef:
Michael.
Het was al lastiger om nu van Edyn weg te moeten zijn. De afgelopen twee maanden had ik door moeten komen met het idee dat we elkaar pas rond mijn verjaardag zouden zien. Natuurlijk hadden we in de tussentijd genoeg momenten ingepland waarop we contact hadden gehad met elkaar. We belden, we stuurden video’s en stuurden elkaar ook vaak een berichtje. Vandaag was misschien wel de meest moeilijke dag om van Edyn weg te zijn. Vorig jaar was ze bij mij geweest, hier! Daardoor had ik me over haar kunnen ontfermen en hadden we het er samen over kunnen hebben. Dit was de tijd waarin we, twee jaar geleden, te horen hadden gekregen dat Edyn niet zwanger was geweest. Ondanks dat een deel van mij zich toen erg opgelucht had gevoeld, wist ik hoeveel het voor Edyn het had betekend en ook hoe erg ze het had gevonden dat haar lichaam haar zo voor de gek had gehouden. Dat was ook heel erg! Het was iets waar ze rond deze tijd moeite mee had en zelfs nu ik in St. Louis zat, wilde ik haar er mee helpen. Daarom had ik haar een grote bos met bloemen gestuurd en een doos met koekjes, waarvan ik wist dat ze die heel erg lekker vond. Ik had wel verwacht dat Edyn me zou bellen zodra ze alles had ontvangen, dus toen ik een verzoek zag om te videobellen, had ik die meteen aangenomen! En ondanks dat ik niet de meest vrolijke Edyn had verwacht, had ik ook niet gedacht dat ze had moeten huilen! Het deed me pijn om haar zo te zien en misschien pijnigde het me nog wel meer dat ik daar nu niet fysiek was om haar een knuffel te kunnen geven. ‘Het spijt me zo erg dat ik er nu niet ben, Snow,’ zei ik zacht. Ik vond het echt heel erg! Edyn had iemand nodig die nu naast haar kon zitten en met haar kon knuffelen. Gelukkig zaten Pixie en Loulou al bij haar, wat al heel erg kon helpen. Ze had echter ook iemand nodig die haar goed vast zou nemen en haar door deze dag heen zou trekken. Frankie was aan het werk, dus dat was misschien niet de meest handige optie. Maar misschien had Rhi een dag vrij, of had Jackie tijd om naar Edyn te gaan! Ik nam me voor om hen allebei hierna te bellen, om te vragen of ze misschien even naar Edyn wilden. Ik wist dat Rhi vorig jaar ook naar Edyn had gebeld om te vragen hoe het met haar was gegaan en volgens mij had Edyn dat heel fijn gevonden! Ik wist nu alleen niet zo goed wat ik moest doen of wat ik het beste tegen Edyn kon zeggen. Ik vond het heel moeilijk om iemand te troosten terwijl ik niet echt naast diegene zat! ‘Dat geeft niet. De bloemen zijn al zo lief en…’ Edyn snikte en veegde met haar hand langs haar gezicht. ‘Ik ben nu een beetje sipjes.’ Gelukkig lag Pixie op haar benen en was Loulou ook al tegen haar aan gekropen. ‘Ik ook,’ gaf ik toe. Vooral omdat zij het was! Het maakte me verdrietig dat ik hier was en iets deed wat ik leuk vond, terwijl Edyn door zo’n tijd heen ging. Ik begreep nu ook hoe Luke zich had gevoeld toen het minder goed was gegaan met Frankie. Het was echt een machteloos gevoel. ‘En het pakketje? Heb je die al gezien?’ Ze had het gehad over de bloemen, maar nog niet over wat ik mee had gestuurd! Naast de koekjes had ik ook een paar dingen uitgekozen van Lush, waarvan ik wist dat Edyn er extra van kon genieten. Ze had een paar favoriete producten. En ondanks dat we die thuis ook nog wel hadden, had ik die haar wel willen sturen. Ik hoopte dat het haar iets zou helpen om de dag door te komen. Dat ze heel even aan iets anders zou kunnen denken.

Elysium
Internationale ster

Elysium schreef:
Edyn.
Ergens vond ik het jammer dat ik vandaag niet had hoeven werken. Werk zorgde altijd voor heel veel afleidingen. Alles leek daar goed te zijn. Het was een mooie omgeving, waar iedereen vrolijk was. Dat werkte heel erg goed. Want ik maakte mij ook blij. Aan de andere kant vond ik het ook wel fijn dat ik er juist niet was, want soms was het gewoon moeilijk om vrolijk te doen als je dat niet was? Nu had ik mijn eigen plekje om mijn verdriet te laten zien. Ik vond het echt heel erg lief dat Michael er ook aan had gedacht, al was het natuurlijk ook niet een hele fijne dag voor hem. We hadden er wel over gesproken en ik wist dat Michael toen nog niet klaar was geweest voor een kindje, iets wat prima was. Hij vond het echter wel heel erg vervelend dat dit allemaal was gebeurd. Dat we nu van elkaar weg waren, dat was gewoon het zwaarste. Het liefst wilde ik tegen Michael aankruipen en wachten totdat deze dag weer over was. Dat ging gewoon niet en ik snapte maar al te goed dat het leven soms op die manier werkte. Soms was het gewoon heel erg lastig? Ik keek naar het pakje dat nog ingepakt op het aanrecht stond. “Nee nog niet, ik wilde eerst de bloempjes water geven want ze waren vast al een tijdje zonder en ze hebben het wel nodig.” Ik zou straks wel een mooi plaatsje zoeken zodat ik er naar kon kijken. “Ik kan hem nu wel open maken?” Ik sniffelde even en ging met mijn hand langs mijn gezicht zodat ik wat tranen weg kon halen. “Doe dat maar.” Ik moest wel even opstaan om de doos te pakken en een mes, zodat ik hem kon komen. “Hey schatjes, zijn jullie lief voor Eddy?” Ik zag Loulou tegen de stoel aan springen, omdat ze door had dat Michael zijn stem daar vandaan kwam. Pixie rende echter rond om Michael te zoeken, waardoor ik een klein beetje moest lachen. “Het zijn schatjes, ze kunnen heel erg goed knuffelen.” Gelukkig hielden ze daar beiden van. Nu Michael niet thuis was, mochten ze in bed slapen als ze dat wilden. Eigenlijk was dat normaal ook niet echt een probleem. Ons bed was groot genoeg voor ons allemaal en ik probeerde het zoveel mogelijk schoon te houden. “Star is vanmorgen ook even komen knuffelen. Ik weet eigenlijk niet zo heel goed waar hij nu is.” Star ging soms heel erg zijn eigen weg, wat hij ook moest doen. Ik wilde niet dat hij zich ergens ongemakkelijk bij voelde. Daarom wachtte ik vaak totdat hij zelf besloot dat hij knuffels wilde. Ik sneed het plakband van de doos voorzichtig open en legde het mes weer weg. Ik ging op de grond zitten, zodat ik weer naar Michael kon kijken. Al was Loulou daar al mee bezig. “Lou.” Zei ik zachtjes. Ik vond het wel grappig en het hielp wel een beetje met de verdriet. “Ja girlie, ik weet het. Ik mis jou ook.” Daarin had ik toch nog wel een fijne verrassing voor Michael. Hij ging er vanuit dat de hondjes thuis bleven, gewoon omdat het best wel moeilijk was om te reizen met honden. Zeker omdat het ook niet zo heel goed was voor Pix, maar ik had besloten om Loulou wel mee te nemen, omdat zij en Michael echt een hele mooie band hadden. “Ga Edyn maar weer knuffelen, voor mij ja?” “Loulou.” Ik klopte om mijn schoot, waardoor ze om keek en weer naar me toe kwamen lopen, ze ging naast me zitten en keek verbaasd naar de doos. “Maak maar open.” Ik knikte, ik was wel benieuwd wat er in zat. Toen ik de flappen openmaakte zag ik animal cookies liggen, de circus, die roze en wit waren. Die waren echt heel erg lekker. “Lekker Mikey. Dankjewel.” Ik vond de koekjes echt heel erg lekker, dus die kon ik straks wel opeten, als ik zin had. Ik had nog niet zo heel erg veel honger gehad. Het was een beetje op en neer, misschien dat ik straks juist weer heel veel zin had in lekkere dingen, dan kon ik dit wel op eten. “En het ruikt lekker. Is het Lush?” Daar rook het wel een beetje naar. Toen ik verder keek in de doos, zag ik inderdaad Lush liggen. “Dat is zo lekker.”

Demish
Internationale ster

Demish schreef:
Michael.
Soms verbaasde het me hoe slim Loulou was! Ze leek precies door te hebben dat mijn stem uit de telefoon kwam en dat ze me daardoor kon zien. Ondanks de situatie, werd ik heel vrolijk van het blije gezicht van Loulou en haar staart die heen en weer kwispelde. Pixie wist het volgens mij iets minder goed. Gelukkig gingen ze Edyn weer snel knuffelen, want dat was wel wat ze nodig had! Edyn had ondertussen het pakketje gepakt en alles uitgepakt. Volgens mij was ze er wel blij mee! Ze hield van die koekjes en Lush was altijd goed. Het was echter wel zo dat ze erg verdrietig was en ik wist dat dit niet alles in een keer goed zou kunnen maken. ‘Ik hoop dat je er voor vandaag in ieder geval iets aan hebt? Dat je vanavond lekker in bad kan.’ Dat was soms al heel fijn! Ik vond het heel fijn als Edyn een bad voor mij klaarmaakte, waar ik soms even in kon zitten. Soms kwam ze er bij zitten, wat ook heel prettig was. Nu was ik er echter niet om dat voor haar te doen en dat vod ik toch wel heel erg. ‘Wacht.’ Ik pakte mijn telefoon van de standaard die ik had gecreëerd. Edyn had nu meer nodig dan wat ik haar kon bieden. Ik kon aan de telefoon blijven en met haar praten, maar ik kon niet fysiek bij haar zijn. Op dit soort momenten baalde ik daar van, maar ik wist dat dit nou eenmaal was zoals het was. Niks zou dit kunnen veranderen, behalve als ik op zou geven waar ik het meest van genoot. Iets wat Edyn nooit van me zou vragen. Iemand moest echter naar Edyn toe gaan en ik kon het niet doen. Daarom had ik ook mijn telefoon gepakt, zodat ik diegene in mijn hoofd op kon zoeken. Ik vond het nummer van Rhi en hield mijn telefoon op de normale manier was, terwijl de camera nog aan stond. ‘Kan je in mijn neus kijken?’ vroeg ik aan Edyn, in de hoop dat het haar een beetje kon opvrolijken. Ondertussen stuurde ik een berichtje naar Rhi, met de vraag of ze vandaag vrij was en of ze tijd had om Edyn op te zoeken. Als het haar niet zou lukken, dan zou ik het Jackie vragen. Of Frankie, maar ik wist zeker dat zij aan het werk was. Als iemand maar naar Edyn toe zou gaan om haar stevig te knuffelen. ‘Een beetje,’ hoorde ik Edyn over de telefoon zeggen. ‘Maar het is een leuke neus.’ Ik grinnikte en hield mijn telefoon nog iets hoger. ‘En nu?’ vroeg ik aan Edyn. Gelukkig hoorde ik haar een klein beetje lachen. Ik moest mijn telefoon nog even bij me houden, omdat ik moest weten of Rhi tijd had! Gelukkig reageerde ze vrij snel dat ze vandaag tijd had, maar dat ze nu wel bij Logan was. Ze leek echter wel te weten wat voor een dag het was, want haar tweede berichtje bevatte de vraag of ze Edyn moest opzoeken. Ik liet haar weten dat dat heel fijn zou zijn, maar dat ik ook begreep als ze bij Logan wilde blijven. Ik zette mijn telefoon weer terug, zodat Edyn weer een normaal beeld zou krijgen. ‘Wil je er over praten, of heb je het liever over iets anders?’ vroeg ik aan haar. Als zij het een en ander kwijt wilde, dan mocht dat! Dat zou ik niet voor haar verpesten. Edyn schudde echter haar hoofd. Het hoefde niet meer. ‘Heb je de video gezien die Ryan heeft gemaakt?’ vroeg ik aan haar. Het was een video met audiofragmenten van toen we nog maar net in Los Angeles ware geweest. Het had me doen denken aan hoe lang ik Edyn al kende, hoe lang we al bij elkaar waren. Hoeveel ze samen met mij mee had gemaakt in dit gekke avontuur. ‘Met Amensia?’ vroeg Edyn, waarop ik knikte. ‘Ik keek hem en ik besefte me dat ik je al kende toen heel veel van die dingen gebeurden. En dat vind ik heel erg speciaal.’ Dat was het ook echt! Niemand had dat nog? Niet op deze manier in ieder geval!

Elysium
Internationale ster

Elysium schreef:
Edyn.
Met Michael praten hielp altijd wel een beetje. We spraken af om eens in de zoveel dagen elkaar eventjes te zien, waar we beiden ook tijd voor maakten. Ik vond het fijn om met Michael te praten, maar hem zien was nog zoveel beter. Dan kon ik echt zien dat het goed met hem ging. Dit keer was hij toch in een hele andere omgeving gestapt, wat in het begin een beetje eng was geweest. Nu had hij het heel erg naar zijn zin en ik kon niet wachten om daar ook rond te lopen. Ondanks dat er waarschijnlijk allemaal nieuwe mensen waren. Zo kon ik hen ook een beetje leren kennen. Ik vond het fijn dat we het daar nu een beetje over hadden, het leidde me af van wat er aan de gang was. Zeker toen Michael over het filmpje was begonnen. Iets wat ik had gezien! Het was heel bijzonder geweest om te zien? Gewoon hoe ver ze waren gekomen in de jaren! “Dat is heel erg speciaal.” Fluisterde ik. Ergens was het gek hoe lang we elkaar al kenden. In het voorjaar was het al weer vijf jaar! Ik wist nog zo goed hoe we elkaar hadden leren kennen in de bar en hoe we vervolgens naar het speeltuintje waren gegaan. We hadden een paar weken gehad om elkaar te leren kennen en toen had Michael al weg gemoeten naar Europa. Gelukkig had ik meegekund en had ik gezien hoe ze aan hun grote eigen tour waren begonnen. Hoe had ze hadden gewerkt voor nieuwe muziek, dat ze nog grotere venues hadden gespeeld, maar ook hoe ze zich even terug hadden getrokken in kleinere zalen voor de nieuwe muziek en hoe ze dat weer verder op hadden gebouwd. Ik wist dat ik niet bij alles was geweest, maar wel bij het grootste gedeelte. Iets wat zo bijzonder was! Dat ik het allemaal had mogen zien. Dat Michael en ik elkaar al zo lang mochten kennen. We hadden elkaar in de mooie tijden, maar ook in de tijden zoals deze, als het even niet zo lekker ging met één van ons. Alles was oké, want we hadden elkaar. “Ik ben heel erg trots, op jullie allemaal.” Ze stonden daar wel gewoon iedere avond! Iets wat in Michaels geval echt heel erg knap was! Helemaal als ik terug dacht aan de eerste nacht van de tour. Dat we door Lissabon waren gelopen, omdat hij niet had kunnen slapen door alles wat er zou gaan gebeuren, wat er allemaal door zijn hoofd heen had gespookt. Het was knap dat hij aan dat alles had gewerkt. “Maar vooral op jou.” Fluisterde ik. Het hielp wel echt dat we nu aan het praten waren. Ik voelde me nog steeds wel verdrietig, maar ik kon met Michael praten en dat hielp gewoon een beetje. Het waren geen knuffels, maar die zouden over een paar dagen weer komen. “En ik ben trots op jou. Op ons, dat we hier nog steeds zijn en we veel van die dingen samen mee hebben gemaakt.” Ik knikte, er waren heel veel dingen gebeurd. Samen er doorheen gaan maakte het veel beter. Of het dit soort slechte dagen waren, maar ook de mooie dingen. “Dankjewel dat je er altijd bent, Mikey.” Hij was er altijd, ook als hij niet echt hier was? Ik kon altijd bij hem terecht, hoe laat het ook was, waar hij ook op de wereld was. Ik schrok een beetje op toen ik de bel hoorde gaan, dat had ik niet verwacht! De hondjes begonnen erdoor te blaffen. “De bel gaat.” Michael had het waarschijnlijk ook wel gehoord. “Ga maar kijken.” Ik vond het een beetje gek, want de bezorger was net al geweest met de dingetjes van Michael en ik verwachtte eigenlijk niemand anders? Ik pakte de telefoon op en nam hem mee naar de deur, daar kon ik Rhi door het glas heen zien. “Oh het is Rhi.” Iets wat ik wel heel erg fijn vond. Ik ging echter nog even langs mijn gezicht heen, om de wat opgedroogde tranen weg te laten. Toen ik de deur opende, zag ik niet alleen Rhi, maar ook Logan staan. “En Logan.” Rhi had Logan meegenomen. “Hey, wat gezellig dat jullie langskomen.” Ik keek naar Michael op de mobiel. “Heb je Logan al eens gezien?” Ik draaide mijn camera om, zodat hij Logan ook even kon zien. “Hoi.” Zei Logan lachend tegen mijn telefoon. Al stapte ze snel naar achteren toen de hondjes op haar af kwamen. “Jongens, rustig. Kom hier.” Ze waren altijd heel erg enthousiast als er mensen kwamen. “We kwamen je ophalen voor een ijsje. Rhi zei dat je van ijsjes houdt.” Ik knikte, ik vond ijsjes heel erg lekker. “Ik weet niet of ik zo wel mee kan.” Ik had niet heel erg mijn best gedaan op mijn kleding vandaag en al helemaal niet op make-up of wat dan ook. “Natuurlijk wel, je ziet er geweldig uit, zoals altijd.” Klonk er vanuit de telefoon. “Ahw Mikey, dat is zo lief.”

Demish
Internationale ster

Demish schreef:
Rhi.
Ondanks dat ik vandaag tijd vrij had gemaakt voor Logan, kon ik Michael zijn vraag niet negeren. Ik wist dat dit een moeilijke dag was voor Edyn. Dat dit iets was waar ze mee zat en waarschijnlijk nog voor een lange tijd mee zou blijven zitten. Het was iets heel ergs voor haar en dat veranderde je als een persoon. Ik had Logan niet volledig uitgelegd wat er aan de hand was geweest, behalve dat dit een hele nare dag was voor Edyn en dat Michael had gevraagd of ik haar even op had willen zoeken. Logan had voorgesteld dat ze mee zou gaan en ergens had me dat wel een goed idee geleken. Edyn was dol op Logan! We hadden bedacht dat we samen ijsjes konden eten, omdat Edyn die lekker vond. Ze had ook iets nodig om zich af te leiden. Ik kon me nog goed herinneren hoe gebroken ze in bed had gelegen toen ik haar had opgezocht. Ze had me daar niet verwacht, wat ook logisch was geweest. Ik had daar niet moeten zijn. Iets wat Michael me toen ook al duidelijk had gemaakt. En nu vroeg hij me juist om hulp. Daarin waren we allebei toch wel veranderd. ‘We wachten hier wel. Neem maar afscheid van Michael,’ zei ik tegen Edyn. Michael was op tour en ik wist hoe moeilijk dat kon zijn voor Edyn. ‘Oké, ga ik doen. Ik ben zo terug.’ Edyn deed de deur weer dicht, zodat ze afscheid kon nemen van Michael. Ik draaide me naar Logan en grijnsde naar haar. ‘Wat?’ vroeg ze lachend. ‘Je bent bang voor honden! Dat wist ik niet.’ Ze was echt naar achteren gestapt door Pixie en Loulou! Ik hield niet van honden en dat zou ik ook nooit gaan doen, maar ik was niet bang voor ze. Pixie was een domme doos die je alles wijs kon maken! ‘Die grote was net een kleine beer!’ zei Logan. Lachend pakte ik haar hand vast en trok ik haar naar me toe. Ik vond het lief dat ze bang was voor honden. Ze was zo badass en deed zoveel dingen die veel enger waren, maar Pixie en Loulou vond ze juist eng! De deur ging weer open en Edyn verscheen. ‘Oké, ik ben er klaar voor. Waar gaan we een ijsje eten?’ Ik haalde mijn schouders op en keek naar Logan. ‘Ja, Logan. Waar gaan we een ijsje eten?’ Zij wist dat soort plekken veel beter te vinden dan ik! Ik was naar een fastfoodrestaurant gereden, maar Edyn verdiende nu echt een goed ijsje. ‘Ik weet wel een plekje. Zal ik rijden?’ Ik knikte en gaf mijn sleutels aan haar. Logan liep al naar de auto en ik voelde dat Edyn haar arm door die van mij haakte. ‘Dankjewel,’ fluisterde ze, terwijl we samen naar de auto liepen. ‘Ik vind het heel erg lief dat jij en Logan langs zijn gekomen.’ Ik glimlachte. ‘Het was Michael zijn idee. Ik denk dat hij het zelf heel erg jammer vindt dat hij er nu niet kan zijn. Gelukkig zien jullie elkaar bijna weer.’ Ik wist niet precies wanneer Edyn naar Michael toe zou gaan. Volgens mij voor zijn verjaardag. Als ik me dat goed kon herinneren, dan was dat bijna! Ik besloot om samen met Edyn achterin te gaan zitten, zodat ze nog iemand naast zich zou hebben. Ik hoefde ook niet altijd naast Logan te zitten. ‘Vinden jullie het niet erg dat ik nu mee ga? Hadden jullie een date?’ vroeg Edyn. Ik schudde mijn hoofd en keek naar Logan via de spiegel, die ook haar hoofd schudde. ‘Toen Rhi uitlegde dat je een slechte dag had en dat Michael aan haar had gevraagd om je op te zoeken, vond ik het juist heel erg lief dat ze dat meteen wilde doen. En als we samen een ijsje kunnen eten en het leuk kunnen hebben, dan vind ik het goed.’ Ik glimlachte. Logan was wel echt een geweldig persoon. Hoe ze dit soort dingen oppakte.

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld