Forum

Lotus.
Brayan reageerde wel heel erg rustig? Hij luisterde heel erg rustig naar mijn verhaal, iets wat ik hem niet na had kunnen doen. Als hij al over een ex had gehad, ik wist niet of je Devon zo kon noemen, maar dan had ik in ieder geval niet zo op gereageerd, dan was ik al gek geworden als ik alleen al de naam had gehoord. Iets wat ik in dit geval wel had verwacht omdat Brayan maar al te goed wist wie Devon was. Iemand die hij het liefst zo ver mogelijk bij mij uit de buurt had willen hebben en ik had gewild dat ik dat had gekund. Dat ik heel erg vel bij hem uit de buurt had kunnen blijven. Dan was dit alles niet gebeurd. De afgelopen maanden waren gewoon heel erg raar geweest door hem. Ik had dingen moeten doen die echt niet oké waren geweest en daarom kon ik dit eigenlijk ook niet aan iemand vertellen. Ik had het aan Brayan verteld, maar niet alles en ik hoopte echt dat hij zijn mond gewoon zou houden, dat hij geen vragen meer ging stellen, want er was nog zoveel meer aan dit verhaal wat hij echt niet leuk zou gaan vinden. Het drugs dealen, de foto’s, alles eigenlijk! Niets was goed geweest aan Devon! Helemaal niets! Dat had ik vanaf de eerste dag ook door moeten hebben, maar op dat moment had het me heel erg weinig geboeid dat die jongen niets goeds in zich had gehad. Ik had het alleen maar leuk willen hebben en daar was alles ook om gegaan. Een hele stomme fout! Want daar moest ik nu voor boeten. Het was veel te ver gegaan. Ik was verantwoordelijk voor iemands dood en dat durfde ik best wel moord te noemen en ik wist zeker dat de rechter daar ook zo over zou oordelen als dit ooit voor kwam. Ik had alles, maar dan ook echt alles tegen! Ik had gedeald, wat al niet goed over kwam, maar ik had ook nog eens een hekel aan Brayan gehad en als ze uiteindelijk wisten dat ik alleen maar baat bij zijn dood had gehad, dan was het een heel makkelijk optelsommetje! Mensen zouden me zien als schuldig en dat was ik ook! Ik snapte niet dat Brayan dat niet deed, hij zei zelfs dat het niet mijn schuld was?! Dat was het wel! "Ik hem door een raam heen gegooid Brayan, het lijkt me duidelijk dat het wel mijn schuld is." Of het mijn bedoeling was geweest of niet maakte niet zo heel erg veel uit. Het was echt mijn schuld. Niemand kon daar iets anders van maken! Echt niet! "Dan had hij haar verkracht?" Als je het zo wilde noemen. Ze had in ieder geval aangegeven dat ze het niet had gewild en ‘nee’ was meestal toch wel het eerste teken dat je moest stoppen. Dat had ik ook niet altijd gedaan, dus ik kon daar ook niet heel erg goed over oordelen. Voor Lelah had het waarschijnlijk wel zo gevoeld. Dan had ze iets weggeven wat ze nog heel erg graag had willen bewaren! Iets wat ze wilde hebben tot aan haar huwelijk en dat had ook echt zo moeten zijn. Het was al erg genoeg geweest dat ze met die gast had moeten zoenen! Ik schudde met mijn hoofd. "Nee ik wil niet dat iemand anders het weet. Jij weet het, dat is al erg genoeg." Ik dacht echt niet alleen maar na over wie ik hier in mee trok, het was eigenlijk veel erger om iemand hier in mee te trokken, maar ik dacht nu vooral aan hoe mensen over me gingen denken. Mijn ouders zouden me nooit meer hetzelfde aan kunnen kijken als ze dit wisten! Echt nooit! Dat wat mijn moeder mee had gemaakt was heel erg anders, dit kon ze gewoon niet begrijpen!

Jamy.
Ik kon me alleen maar voorstellen hoe Lelah zich moest hebben gevoeld. Ze had dingen moeten doen die ze totaal niet hadden gewild. Natuurlijk gingen die dingen nu door mijn hoofd heen. Maar het leek me ook wel dat ze bij haar de hele tijd rond zouden blijven spoken? Die jongen had iets van haar af willen nemen wat ze zo wilde koesteren. Wat bij haar hoorde. Ze had een heel mooie afspraak en die moest ze ook zeker behouden en natuurlijk dacht ik aan die woorden als ze me dat vertelde. Natuurlijk was er ook iets heel ergs gebeurd met Devon, iets wat je niet zomaar goed kon praten, maar ergens had Lotus, Lelah willen helpen. Al kon dit niet! Pas toen Lelah er over begon te schreeuwen drong dat echt door. Natuurlijk had ik het wel begrepen, die jongen was dood, door iets wat Lotus had gedaan. Maar als je het anders bekeek, was het juist iets heel goed wat lotus had gedaan. Ze had Lelah willen redden. Niet dat een dood goed te praten was, helemaal niet als iemand dood was gegaan door iemand anders. Dat was niet goed! Je hoorde niemand het leven te ontnemen. Maar dit was allemaal zo dubbel en ik wist niet meer wat ik moest denken! Moord was slecht! Heel erg slecht en eigenlijk moest hier wel iets mee worden gedaan. Maar het waren mijn zusje en mijn vriendin en in feite was het geen moord. Lotus had haar beste vriendinnetje alleen maar willen beschermen en dat was alleen maar een daad van pure vriendschap geweest. Mensen zouden het echter niet begrijpen als je dat hen zou vertellen? Iemand duwen op zo’n manier dat het het einde van zijn leven betekende, gaf gewoon aan dat er echt iets niet goed was. Het was ook niet goed en daar werd ik gek van! Ik kon echter alleen maar blijven zien hoe die gast Lelah op een manier had aangeraakt die ze niet had gewild en dat ik misschien wel hetzelfde had gedaan als Lelah. Ik had hem in ieder geval bij Lelah uit de buurt willen hebben, meer had Lotus ook niet gewild. "Het is vreselijk." zei ik zachtjes. "Maar lieverd, jullie hebben hem niet vermoord. Het is niet jullie schuld dat hij struikelde." Misschien ook wel, omdat Lotus hem met zo’n kracht van Lelah af had getrokken dat hij even niet meer op zijn voeten had kunnen blijven staan, maar ik wilde niet dat ze daar aan dachten. Het was gewoon iets wat ze niet hoorden te doen op het moment. Met een moord zou je nooit kunnen leren leven. Wij in ieder geval niet. Er waren mensen die het echt helemaal niets uitmaakten, maar bij Lelah zou het voor de rest van haar leven blijven hangen. Ik zuchtte zachtjes, ik snapte precies dat ze iets wilde doen. "We kunnen vanaf hier niet bellen. Als je belt verwacht de politie dat je daar bent, dat je vragen kunt beantwoorden. Misschien dat we iets van een anonieme lijn kunnen vinden?" Die hadden ze volgens mij ook wel. Als Lelah zich daardoor beter voelde, dan belden we die en zeiden we dat we een half uur, of wanneer dan ook iets hadden gezien. Het was laat, maar mensen deden rare dingen als ze geschrokken waren en dat begreep de politie ook wel. Ik wist niet of het voor Lelah genoeg was? Misschien wilde ze wel naar het bureau om te vertellen wat er precies was gebeurd. Misschien was dat beter dan wachten totdat de politie achter ze aan kwam. Al kon het dan best dat ze in hechtenis bleven en dat wilde ik niet! Die twee hoorden niet in de gevangenis, het maakte niets uit wat andere vonden! Ze waren alleen maar voor zichzelf opgekomen, dus uiteindelijk was het best wel iets goeds? Iets goeds, wat heel verkeerd af was gelopen.  

Lelah.

Het was gewoon echt verschrikkelijk wat er was gebeurd! Ik kon me niet eens voorstellen wat we zouden moeten zeggen als de politie ons zou zoeken, omdat we vragen zouden moeten beantwoorden. We waren daar geweest en daar was waarschijnlijk genoeg bewijs voor, maar ik kon moeilijk zeggen dat ik daar was geweest omdat ik drugs had moeten dealen voor Devon! Ik had het dan wel niet gedaan, maar in hoeverre zouden ze dat nou nog geloven? De politie zou alleen maar denken dat ik wel drugs had gedeald en dan zou ik alsnog achter de tralies belandden, wat ze ook van de andere situatie zouden vinden! Dus dat was gewoon geen optie, maar wat moesten we dan? Zeggen dat we daar voor de gezelligheid kwamen en dat Devon zich op probeerde te dringen? Misschien moesten we ook wel het hele verhaal vertellen, misschien dat ze het dan zouden begrijpen. Al wist ik ook niet in hoeverre Lotus het daar mee eens zou zijn en als er iets goed moest gebeuren, dan was het wel war Lotus en ik zouden vertellen. Onze verhalen zouden moeten kloppen, we zouden precies hetzelfde moeten vertellen. Als we dat niet zouden doen, dan zouden we door de mand vallen en dan zou het alsnog allemaal mislukken! Misschien wilde Lotus wel niet eens naar de politie, misschien wilde ze dit allemaal wel vergeten. Al kon dat toch niet? Dit soort dingen kon je niet vergeten, want er kwamen altijd mensen achter en Jamy wist het nu ook! Hij wist nu ook wat er was gebeurd en hij zou dit toch ook niet zomaar kunnen laten voor wat het was? Dat was onmogelijk! Ik kon het ook niet! Ik wilde er ook iets aan doen, maar ik wist gewoon niet wat ik kon doen, zonder door de mand te vallen! Ik keek op naar Jamy en ik schudde mijn hoofd. ‘Lotus heeft hem geduwd, daardoor is hij gestruikeld en Lotus had hem niet hoeven duwen als ik hem gewoon zijn gang liet gaan, of als ik hem niet had gezoend. Dan was het allemaal niet gebeurd!’ Hij dacht er veel te makkelijk over! Het was niet alleen Devon zijn schuld! Het was ook mijn schuld en ook die van Lotus! Ik wist dat hij zou blijven herhalen dat het niet echt onze schuld was, maar dat was het wel! Lotus was degene die hem had geduwd en daardoor was hij gestruikeld. Hij was zelfs door het raam gevallen! Als hij nou gewoon zijn hoofd had gestoten, dan was het nog oké geweest! Hij had echter zo nodig door een raam moeten vallen en nu was hij dood! Zelfs nu hij dood was, zat hij nog achter ons aan. Hij zou het vast geweldig vinden! ‘Staat dat niet raar als we nu nog bellen? Zelfs anoniem? Zeker als er al wel iemand heeft gebeld! Of als hij al weg is!’ Dan kon ik er niet meer mee aankomen dat hij daar nog lag en dat ze moesten gaan kijken! ‘Het is gewoon allemaal zo fucked up…’ Dat waren de enige woorden die ik er voor had! Het was gewoon fucked up! Ik snapte ook echt niet dat ik ooit zo dom was geweest om Lotus te helpen. Waarom waren we niet meteen naar de politie gegaan?! Dat had toch ook gekund! Waarom hadden we dit nou weer uit moeten melken! We hadden gedacht dat we het zelf wel op hadden kunnen lossen, maar dat was niet zo. Natuurlijk was het niet zo! Nu was er echt iets heel ergs gebeurd en we zouden dit al helemaal niet meer op kunnen lossen, ook niet met de hulp van Jamy! Zelfs als Brayan het zou weten, zou hij niet kunnen helpen. Het was gewoon een onmogelijke situatie! Een nachtmerrie waar ik heel erg snel uit wakker wilde worden. Al was dat vast onmogelijk. Dit was immers echt gebeurd!

Brayan.

Ik wist dat heel erg was, dat was het ook wel, maar we moesten hier wel naar de hele situatie kijken en niet alleen naar wat er in die ene seconde was gebeurd! Devon had dingen met Lelah willen doen waar ze helemaal niet klaar voor was geweest, die ze niet had gewild. Hij was gewoon door gegaan als Lotus hem niet had gestopt! Ik wist zeker dat Lelah er al van alles aan had gedaan om er voor te zorgen dat Devon van haar af zou gaan en zou stoppen, maar die jongen was vast veel sterker dan Lelah! Lotus had haar vriendin alleen maar willen beschermen en sinds wanneer was dat een verkeerd iets?! Ze had die jongen alleen maar van haar beste vriendin af willen trekken, zodat er niets met haar zou gebeuren! Ze had Devon echt niet door het raam heen geduwd en ze was er ook echt niet blij mee! Het was allemaal een groot ongeluk geweest! Nu was het maar de vraag of mensen dat zouden geloven. Misschien zouden ze wel denken dat, omdat Lotus en Lelah de enigen waren die er bij waren geweest, van alles zouden kunnen verzinnen. Er waren geen andere getuigen. Alleen Devon, maar die was dood! Ik moest Lotus geloven op haar woord en dat deed ik ook. Ze vertelde me immers heel eerlijk dat ze hem een duw had gegeven en wat er was gebeurd! Ze had ook tegen me kunnen liegen, waardoor het waarschijnlijk nog veel erger zou zijn geworden! Ze had het me eerlijk verteld en daar was ik heel blij mee! Al was ik geen advocaat en had ik hier totaal geen verstand van. Ik wist niet wie er wel verstand van had, maar we konden hier niet mee blijven rondlopen! ‘Precies. Je gaf hem een duw, dat deed je alleen maar om Lelah te helpen,’ zei ik zachtjes. Dat was wat ze had gedaan! Ze had hem geduwd omdat ze haar beste vriendin had willen beschermen. Dat hij was gestruikeld was gewoon een verschrikkelijk ongeluk, maar het was gebeurd en dat moest Lotus ook inzien! Ik snapte dat ze was geschrokken, ik was hier ook van geschrokken! Ik was nu echter wel degene die haar een beetje moest sussen, haar in ieder geval rustig moest houden zodat we samen een soort oplossing konden bedenken. Natuurlijk was ze niet van plan om het nog met meer mensen te delen, maar ik wist dat we dat wel zouden moeten doen! Zeker als de politie er achter zou komen dat Lotus en Lelah daar waren geweest! Ik wist zeker dat ze daar wel achter zouden komen, vooral als Devon aan Lelah had gezeten! ‘Lotus, je moet even naar me luisteren, oké?’ Ik legde mijn handen op haar schouders en keek haar aan. ‘Dit moeten we aan iemand vertellen. Ik snap dat je dat niet wil, maar denk even na. De politie heeft Devon waarschijnlijk al gevonden en ze willen vast onderzoeken of dit een ongeluk was of niet. Er is een grote kans dat ze iets van Lelah haar DNA vinden op zijn lichaam, of dat van jou. Dan komen er ongetwijfeld vragen en die moeten jullie dan beantwoorden. Daardoor moeten we een plan hebben en ik denk dat je ouders je daar beter mee kunnen helpen dan ik.’ Dat klonk misschien vreemd, maar haar ouders hadden heel erg veel meegemaakt! Haar moeder had zelfs in een verschrikkelijke situatie gezeten! Eentje waardoor ze ook nog op het bureau had gezeten. Zij was het slachtoffer geweest en Lotus was dat hier ergens ook? Al kon ik ook niet ontkennen dat ze hem een duw had gegeven. Dat had ze net zelf al gezegd! Dat bleef iets slechts, maar ze had hem niet per intentie willen doden en volgens mij was dat iets heel anders dan iemand echt vermoorden? Het was een ongeluk geweest! Dat was het enige wat ik nu kon bedenken, maar het was ook wel zo! 

Lotus.
Ik had geen idee meer wat ik moest doen. Ik had het aan Brayan verteld en eigenlijk had ik gehoopt dat het daardoor veel beter zou worden, maar het was behoorlijk duidelijk dat het dat niet werd. Niets ten nadele van hem, maar het besef kwam gewoon dat hij ook niet alles weg kon nemen, jammer genoeg. Het was wel heel erg lief dat hij duidelijk probeerde te maken dat het niet allemaal mijn schuld was, dat ik Lelah alleen maar had willen beschermen. Zo was het ook gebeurd en dat was het enige geweest wat ik had willen doen! Mijn beste vriendinnetje beschermen, maar hoe moest je dat aan de politie vertellen? Niet! Ik wilde helemaal niets met de politie te maken hebben. "Dat deed ik, maar dat geloven andere mensen nooit! Er zijn te veel dingen gebeurd, waardoor het alleen maar lijkt dat ik hem hier niet meer wilde hebben!" Brayan had niets gezegd over de politie, maar volgens mij zou het daar uiteindelijk wel op neerkomen als we naar iemand anders toe gingen. Mijn ouders zouden het vast niet zo goed opvatten. Niet zoals Brayan het deed. Het leek me niet dat mijn ouders gewoon rustig bleven zitten ne niets zeiden over het feit dat ik iemand het leven had ontnomen. Ik raakte gewoon helemaal in de war van dit alles! Ik knikte, terwijl ik Brayan aankeek. Ik moest even naar hem luisteren en dat wilde ik ook echt wel doen. Hij had ook naar mij geluisterd. Hij wist dan misschien nog niet alles, maar dat wilde hij vast nog wel een keer weten en ik wist niet wat er dan zou gaan gebeuren. Dit was op het moment meer dan genoeg. Ik wilde hem niet belasten met andere dingen. Hij moest niet nadenken over de drugs of de dingen die ik met Devon had gedaan. Helemaal niets! "Maar ze weten niet van wie het DNA is?" mompelde ik zachtjes. Dat wist echt helemaal niemand, misschien dat ze wel echt iets vonden, maar we stonden nergens bekend, dus dat was goed! Heel erg goed, dus uiteindelijk hadden we er misschien wel niets mee te maken. Er waren echter misschien wel dingen die wel op konden vallen. Als mensen ons hadden gezien waren we er eigenlijk al wel bij. Dan was het ergens beter om zelf aangifte te doen, maar ik hoorde niet in de bak! Wat nou als ik daar eindigde als ik vertelde wat er aan de hand was! Mensen hoefden mij niet allemaal te begrijpen zoals Brayan dat deed, er was haast helemaal niemand die dat deed en dat was zorgbarend! "Ik kan het aan niemand vertellen." Fluisterde ik. "Of het nou beter is of niet, het lukt gewoon niet. Ik wil niet in de cel komen." Hoe meer mensen hier van wisten, des te eerder ik aangifte zou moeten doen. Misschien deden mensen wel aangifte van mij! Wat nog erger was, want dan werd de straf alleen maar hoger en hoger. "Dit is gewoon een kut situatie. Ik weet niet wat ik moet voelen en ik weet niet wat ik moet doen. Echt niet. Het is gewoon zo dubbel allemaal en ik wil gewoon dat het over was." We zaten nog maar een uurtje in deze situatie, maar er waren nu al zoveel dingen door mijn hoofd heen gegaan, ik was er helemaal gek van! Ik wilde er niets meer over horen, niets meer over zeggen, maar dat ging natuurlijk niet! Mijn hoofd deed er pijn van. Ik liet Brayan los, zodat ik mezelf achterover kon laten vallen op het bed. Cookie kwam al snel bij me liggen en likte me een paar keer door mijn gezicht. Het boeide me echt helemaal niets als ze dat deed en nu gaf ze alleen maar aan dat ze er ook voor me wilde zijn. "He meisje. Jij houdt van vrouwtje, wat er ook gebeurd is he?" vroeg ik zachtjes.

Jamy.
Natuurlijk snapte ik er nog helemaal niets van. Het verhaal van Lelah was ook helemaal niet duidelijk geweest. Lotus was in de problemen gekomen met Devon en Lelah had willen helpen. Eigenlijk hadden ze toen al aan moeten geven dat er iets aan de hand was en dat ze hulp nodig hadden. Daar was het nu veel te laat voor en ik kon er niet boos om worden, maar het was wel heel erg veel makkelijker geweest als ze toen al aan hadden gegeven dat er iets aan de hand was geweest. Nu moesten we echter hier doorheen zien te komen. Dat lukte ons echt wel, hoe wist ik niet, maar het kwam uiteindelijk allemaal wel goed. Hoe wist ik ook niet, maar het kwam wel goed. We moesten gewoon weten hoe we hier doorheen moesten komen, misschien dat we hulp van andere mensen nodig hadden. Mijn moeder en die van Lelah hadden heel erg veel meegemaakt en misschien dat ze hierin ook mee konden helpen. Als Lelah dat ook wilde. Vast niet, maar uiteindelijk moest ik haar misschien wel die kant op krijgen. Niet dat dat was gelukt met de drugs van de week. Nu vroeg ik me eigenlijk ook wel af of die Devon daar niet iets mee te maken had. Die jongen betekende heel erg veel verkeerds! Het zou me niet eens verbazen als die drugs echt van die jongen kwamen. Ik wist niet meer wat ik moest denken. Lelah moest zich precies zo voelen, maar alleen dan nog een paar keer erger! Zij had dat allemaal mee moeten maken en er ging vast heel erg veel door haar hoofd heen! Ik was verbaas door de woorden van Lelah. Ze zei nu ongeveer dat ze Devon zijn gang maar had moeten laten gaan! Dan had ze zich vast ook vreselijk gevoeld, dan had ze haar lichaam laten gebruiken op een manier die niet hoorde. Daarbij had ze hem gezoend, dat zei ze ook. Ik raakte hier zo van in de war. Moest ik boos zijn? Nee ik kon niet eens boos zijn! Ik wist het niet meer, maar ik mocht nu ook niet trippen want anders zou het ook niet meer goed komen met Lelah. Als ik alles liet gaan, sloeg dat alleen maar over op haar! "Je kunt er helemaal niets aan doen Lé. Je hebt het juiste gedaan en Lotus heeft gedaan wat haar op het moment het beste leek." Ze konden er ook niets aan doen dat er iets mis was gegaan. Ze had er gewoon alles aan willen doen om Lelah te beschermen en dat had ze ook wel een beetje gedaan, maar het was uiteindelijk helemaal mis gegaan. "Door de hele gebeurtenis zijn jullie van streek geraakt en dan is het logisch dat je niet meteen iets aan kan geven, dat begrijpen ze daar vast ook wel." Er had zich vast wel eerder een situatie voorgedaan dat iemand zo was geschrokken dat ze niet meteen iets konden doen door de schok? "Het is heel erg fucked up." Zei ik zachtjes.  Dat was het echt! En ik wist ook niet wat ik er mee aan moest. "Misschien kunnen we iemand anders vragen om ons te helpen. Onze moeders zijn heel wat dingen gewend?" Dit was wel weer heel wat anders, maar ik wist wel zeker dat ze hier rustig over na konden denken en ons konden helpen. Carole helemaal, al kon het ook zomaar zo zijn dat ze behoorlijk geschrokken zou reageren en ook niet wist wat ze moest doen. Dan kon mijn moeder vast wel rustig nadenken, zonder dat ze boos werd, want dat mocht gewoon niet! Lelah en Lotus konden nu niet iemand gebruiken die boos op hen werd. Dan was mijn vader misschien een beter idee, aan de andere kant, Lelah had het mij al niet willen vertellen omdat er dan te veel mensen er van wisten en als onze ouders er dan nog bij kwamen, waren het er natuurlijk steeds meer. 

Lelah.

Het was gewoon allemaal één grote rotzooi! Ik wist niet wat ik moest doen en ik wist dat Jamy zijn best deed om met oplossingen te komen, maar het was gewoon allemaal zo onlogisch! Het sloeg nergens op als ik nu nog zou bellen naar mensen, of als ik anoniem iets zou laten weten. Het sloeg gewoon allemaal nergens op en het was onzin en ik wist gewoon niet meer wat ik moest doen! Op dit moment was dat echt het enige wat door mijn hoofd ging, hoe erg Jamy ook zijn best deed om er wat logica in te praten. Het ging gewoon niet, mijn hersenen werkten momenteel niet op die manier! Daarom dacht ik ook dat als ik Devon zijn gang had laten gaan, het allemaal niet was gebeurd! Al wist ik ook wel dat ik het echt niet had getrokken. Vroeg of laat had ik hem alsnog weggeduwd en wie weet waren Lotus en ik dan wel degene die gewond waren geraakt. Al was dat nog steeds niet zo erg als dood! Devon was gewoon dood! Dat bleef maar door mijn hoofd spoken, samen met het beeld wat ik had gezien. Het ging gewoon niet weg en het was zo verschrikkelijk! ‘Maar hij is wel dood en als mensen er achter komen dat dit onze schuld is, dan moeten we de gevangenis is!’ Het bleef een dood iemand! Of het nou een moord was of niet, we zouden er niet mee weg komen! Voor sommige straffen kon je misschien nog een soort taakstraf krijgen, maar dat ging echt niet gebeuren als je iemand zijn leven af had genomen! Hoe verkloot dat leven misschien ook was, het bleef een leven! Een leven dat Lotus had beëindigd door hem te duwen, maar alleen maar omdat ze mij had willen helpen! Ergens was ik heel blij dat ze het had gedaan, want dat had betekend dat ik niks met Devon had hoeven doen. Aan de andere kant had ik juist gewild dat ze het niet had gedaan. Wat was nou erger?! Devon was dood! Als hij door was gegaan, dan hadden we in ieder geval naar de politie kunnen gaan met het verhaal dat hij me verkracht had! Ik wist ook wel dat het nergens op sloeg en dat dit echt onzin was, maar het was ergens wel zo! We hadden er ook mee door kunnen gaan! Al was het dan mijn woord tegen het zijne geweest en Devon kennende had ik dat nooit gewonnen. ‘Onze moeders?’ vroeg ik zacht en mijn ogen werden groot. ‘Fuck, mijn moeder! Ze gaat zo flippen! Dit kan ik echt niet aan haar vertellen!’ Ik wist dat ze veel gewend waren, dat er veel met hen was gebeurd, maar ze hadden nooit iemand vermoord! Ze hadden nooit iemand uit een raam geduwd! Dat was gewoon niet hetzelfde en dat zou mijn moeder ook wel snappen! Ze zou waarschijnlijk heel boos worden, of bang! Zelfs mijn vader zou zich hier niet rustig om kunnen houden, niemand kon dat toch?! Zelfs Jamy was nu niet meer rustig! Bailey was over het algemeen ook niet zo rustig als er problemen waren. Dan schreeuwde ze het liefst ook mee en liet ze wel horen wat ze er van vond, dus ik wist echt niet wat ik daar nu van moest verwachten! Aan de andere kant wist ik dat we dit ook aan iemand zouden moeten vertellen, want iemand moest ons er mee helpen. Zeker als Lotus en ik nog in de problemen zouden komen! Al moest ik het wel weer overleggen met Lotus, want dit konden we niet doen zonder dat we het met elkaar eens waren. Ik zuchtte en begroef mijn gezicht weer in het shirt van Jamy. ‘Ik wil naar huis…’ Ik wilde niet meer in deze badkamer zitten! Ik zat in de badkamer van iemand die ik niet eens zo goed kende en hij had net waarschijnlijk het hele verhaal gehoord! Ik wilde gewoon ergens anders heen!

Brayan.

 We moesten wel logisch blijven nadenken! Lotus en Lelah waren de enigen die daar waren geweest op dat moment. Als ze al naar de politie zouden gaan, dan zouden zij degene zijn die het verhaal zouden moeten doen. Als ze samen het verhaal zouden oefenen, misschien zelfs een beetje aanpassen, dan zou het zo kunnen zijn dat ze er misschien met een mindere straf vanaf zouden komen? Ik zuchtte en keek naar Lotus. ‘Het ligt er aan wat ze vinden? Misschien weten ze niet eens wat er allemaal is gebeurd. Als ze dat niet weten en jij en Lelah doen jullie verhaal, dan kan het toch niet anders dan dat ze jullie moeten geloven?’ Al was de politie ook heel erg goed in het vinden van bewijzen en dat soort bewijzen konden hen echt de das om doen! Zeker die foto’s waar Lotus het over had gehad! Ik wist niet of ze het zouden kunnen vinden, maar stel dat ze de foto’s zouden vinden, wat voor foto’s het dan ook waren, dan was het meteen een motief voor Lotus om die jongen wat aan te doen! Het was echt een verschrikkelijke situatie en ik zou willen dat ik er iets aan zou kunnen doen. ‘Ze kunnen een hoop vinden, Lotus. Ik weet dat het belachelijk klinkt, maar wie weet komen ze daar wel achter. Misschien heeft iemand jullie wel gezien en in dat geval moet je wel met iemand praten. Dan weet je wat je kan verwachten, mocht het ooit zover komen dat de politie jullie ooit wil verhoren.’ Ik wilde gewoon dat ze er dan klaar voor was! Dat er een verhaal was wat ze kon vertellen en wat er voor kon zorgen dat het niet allemaal verschrikkelijk af zou lopen! Want dat zou zeker kunnen gebeuren! De ergste situatie die ik nu kon bedenken, was dat Lotus en Lelah allebei in de cel zouden komen en ik wist zeker dat het niet goed zou gaan met die twee daar! Natuurlijk niet, ze hoorden daar ook helemaal niet! Lotus had zichzelf alleen maar verdedigd en ze had Lelah al helemaal beschermd tegen die zak! Misschien zou dat ook wel in het voordeel werken. Ik hoopte het maar. Ik had ook geen idee wat er allemaal zou kunnen gebeuren, maar ze zouden wel op alles voorbereid moeten zijn! ‘Je vader en moeder zullen heus niet meteen de politie bellen. Misschien kunnen we ook alleen eerst naar je moeder, misschien die van Lelah? Die hebben een hoop meegemaakt en misschien weten ze hier wel iets op?’ Ze hadden wel heel erg veel verstand van dit soort dingen, ook door de stichting die ze hadden! Ze hadden zoveel meisjes beschermd en geholpen, ze wisten volgens mij precies hoe het zat met de wetten over misbruik en aanranding! Want dat was wel wat er af had gespeeld bij Lelah en Devon! Zij had nee gezegd en zij was gewoon door gegaan! Lotus had haar alleen maar willen beschermen en daar moest toch ook iets voor zijn? Lotus liet zich vallen op het bed en ik ging voorzichtig naast haar liggen. Ik snapte dat het nu allemaal moeilijk was en dat het een klote situatie was. Dat was het ook! Ik kon echter niet naar haar kijken alsof ze één of andere moordenaar was. Dat was ze ook gewoon niet! Ik nam haar hand vast en kneep er zachtjes in. ‘We komen er wel uit, maar ik denk echt dat het wel het beste is om met je moeder te gaan praten. Ik wil best mee? Als dat helpt?’ Ik wilde er wel voor haar zijn, ik moest er voor haar zijn nu ik dit wist! Ze had alles aan me verteld, of in ieder geval het belangrijkste deel, dus ik moest nu wel met haar mee om dit soort dingen te doen! Dat was ik van haar verschuldigd nu ze dit aan mij had verteld!

De volgende dag (:

---

Lotus.
Er waren gisteren zoveel dingen gebeurd. Ik wilde er echt liever niet aan denken, maar het moest wel. Dit was waar we nu in leefden. Dit gebeurde op het moment en daar moeten we iets aan doen. Brayan had me best wel rustig kunnen krijgen. Ik wist niet precies hoe, maar het was hem gelukt. Op een gegeven moment was ik gewoon zo moe geweest dat ik gewoon op het bed was gekropen, onder de dekens en uiteindelijk in slaap was gevallen. Daarvoor was er echter nog genoeg gebeurd. Lelah en Jamy waren samen naar huis gegaan. Ik wist niet precies waar dat was geweest, maar volgens mij waren ze wel de hele nacht samen geweest. Vanmorgen waren ze in ieder geval in ons appartement, want daar had ik Lelah opgehaald. Ik wist niet hoe ik met haar om moest gaan, echt niet. Het was raar, maar we hadden dit samen doorgemaakt en het was toch best wel raar dat zij gewoon wist hoe het precies was gebeurd en dat ze er behoorlijk last van had. Dat had ik ook! Maar daarom moest er wel echt iets aan gedaan worden. Brayan had me verteld dat het beter was om naar mijn ouders te gaan, om in ieder geval met ze te praten. Ondanks dat ik dat in eerste instantie echt niet had gewild, was dat wel precies wat we op het moment gingen doen. Ik niet alleen, maar samen met Lelah. Ik wist niet hoe Jamy dat voor elkaar had gekregen, maar ze was nu ook in het huis van mijn ouders, waar we af hadden gesproken. Volgens mij had mijn moeder wel door gehad dat er iets aan de hand was geweest. Op de een of andere manier kwam ze daar eigenlijk best wel snel achter? Mijn moeder had zelf natuurlijk genoeg door gemaakt, ze wist hoe iemand reageerde als er iets aan de hand was en ergens was het wel fijn dat ik met haar kon praten. Ik wist niet precies hoe we het moesten vertellen. In ieder geval niet op dezelfde manier als ik het gisteren aan Brayan had verteld. Ik kon me alleen maar voorstellen hoe dat precies over had moeten komen. Die jongen was zich vast doodgeschrokken. Ook door de manier hoe ik had gereageerd. Gisteren was echt vreselijk geweest. Ik had niet eens meer geweten hoe ik normaal adem had moeten halen. Dat was ineens heel erg moeilijk geweest, terwijl daar helemaal niets moeilijks aan was! Het was iets wat je deed zonder dat je het besefte. Nu ademde ik ook gewoon. Het ging allemaal heel erg makkelijk. Maar gisteren was dat heel erg anders geweest. Nu was ik iets meer afgekoeld. Ik voelde me nog steeds een moordenaar, ik had iemand ontnomen van zijn leven. Het maakte niet uit hoe dat leven er uit had gezien. Het was een leven en het was vreselijk dat hij door mij dood was. Dat moest ik hoe dan ook aan mijn moeder vertellen. Dat het me speet, heel erg veel, want ik wilde niet at ze verkeerd over me dacht. Ik wist niet hoe ze het voor elkaar had gekregen, maar mijn vader en Noah waren allebei het huis uit, alleen maar zodat wij konden praten. Of nou misschien waren ze toevallig wel weg en hadden we gewoon geluk gehad. We zaten al even in de woonkamer. Mijn moeder was druk met Carole in de keuken. Carole had wat lekkers voor ons meegenomen wat natuurlijk nog aan moest worden gesneden en mijn moeder was bezig met iets te drinken. Ik keek naar Lelah, die ook bij op de bank zat. Het was zo angstvallig stil tussen ons. Het voelde gewoon niet fijn! We waren beste vriendinnen, dan hoorde je gewoon niet zo tegenover elkaar te zitten. Maar vriendinnen hoorden ook niet zoiets als wij mee te maken.

Bailey.
Ik had echt geen idee wat er precies aan de hand was, maar de stem van Lotus had me best wel zorgen gebaard. Ze had me gisteravond nog best wel laat gebeld om te vragen of ze vandaag even langs kon komen om met mij te praten. Het liefst samen met Carole en Lelah. Ik wist niet precies hoe het allemaal was gelopen, want er was heel erg veel contact tussen ons vieren geweest en uiteindelijk hadden we er voor gekozen om hier met z’n vieren af te spreken. Lotus was niet echt iemand die van te voren aan gaf dat ze langs kwam. Als ze kwam dan was dat meestal spontaan en dan belde ze zeker niet op die manier mee. Ik vond het heel erg vervelend om niet te weten wat er met haar aan de hand was. Lotus was misschien een meisje dat altijd heel erg goed voor haar zelf had kunnen zorgen. Vanaf haar vierde had ze eigenlijk haar eigen kleding al uit willen zoeken. Dat had ik dan niet meer mogen doen. Zij had de kleding klaar willen leggen voor school. Ergens was dat wel heel erg grappig geweest, omdat ze best wel eigenwijs en dat zag ik wel weer in mezelf en natuurlijk was ik ook gek geweest op kleding. Ook wel toen ik heel erg klein was. Ik had alleen niet heel erg veel kunnen kiezen, vaak had ik de oude kleding van Robyn gekregen. Lotus was op haar vierde wel eens mee geweest naar de kledingwinkel waar ze zelf ook echt wel iets uit had gezocht. Vanaf vier jaar was ze dus al behoorlijk zelfstandig geweest en dat was ze altijd gebleven. Wel op een andere manier, op sommige momenten had ze mij en Liam wel echt kopzorgen bezorgd. Ik had nooit echt geweten wat ze had gedaan en met wie ze was geweest. We hadden dan wel altijd afgesproken dat we haar zo los mogelijk hadden gelaten. Dat hadden we al gedaan toen ze heel klein waren geweest en dat had ik eigenlijk altijd zo willen hebben. Dan was het ook niet echt een goed idee om maar te blijven vragen wat er allemaal was gebeurd en met wie ze precies was geweest. Het was nou eenmaal zo. Ik had me zo min mogelijk zorgen proberen te maken. Maar nu deed ik dat echt wel. Ik maakte me behoorlijk veel zorgen als ze ineens zei dat er iets aan de hand was en dat ze met me wilde praten. Nou had ze niet met veel woorden gezegd dat er iets aan de hand was, maar dat was ook wel duidelijk. Gelukkig was Carole er ook, samen met Lelah. Waar dus ook iets mee aan de hand was, dus er was iets met de meiden gebeurd en ik was zo bang dat er iets met Sage was. Sage had echt vreselijk veel verkeerde dingen gedaan, waar ze Lotus en Lelah ook mee in had gesleept en ik wist dat ze weer terug was van waar ze ook in had gezeten. Een instelling? Die dingen hielpen toch voor geen meter, ik wist precies hoe dat was. Bij mij had het ook voor geen meter geholpen. Ik mocht echter nog geen conclusies trekken. Wat moeilijk was, want daar was ik gewoon aan gewend, dat had ik zo vaak gedaan, eigenlijk mijn hele leven wel. Maar nu mocht het niet. Ik moest luisteren naar wat ze te vertellen hadden. Ik zette de koppen chocolade melk op het dienblad en wachtte totdat de stukjes taart van Carole en ook stonden en liep vervolgens naar de woonkamer, waar ik het neer zetten. "Het is hier wel heel erg stil." Dat was ik echt niet van hen gewend! Ik snapte het niet, misschien hadden ze ruzie? Ik hoopte van niet!

Lelah.

Nadat Jamy me, voor zover het had gekund, nog een beetje had gekalmeerd, waren we naar het appartement van mij en Lotus gegaan. Ik had eerst niet eens geweten waar ik heen had gewild, maar zijn appartement was geen optie geweest en uiteindelijk had ik ook niet naar mijn ouders gewild, dus was dit haast de enige oplossing geweest. Jamy had zijn best gedaan om rustig met me te praten, om elk idee te bespreken dat we hadden. Ik wist niet of het ook echt had gewerkt. We hadden de hele nacht gepraat en uiteindelijk was Jamy in slaap gevallen, maar ik had elk uur zien overgaan in het volgende en ik wist vrijwel zeker dat ik helemaal niet had geslapen. Ik had gewoon niet in slaap kunnen komen, niet met het beeld van Devon in mijn hoofd en al helemaal niet met wat ik had gedaan, samen met Lotus! Natuurlijk bestond er internet en uiteindelijk had ik aan Jamy gevraagd of hij zou willen kijken of er iets bekend was geweest over een dode in de buurt van Devon. Het was blijkbaar in het nieuws geweest dat er een lichaam was gevonden en ze zouden het onderzoeken! Dat nieuws had het niet veel beter gemaakt. Ze zouden zijn dood onderzoeken en dan zouden ze er achter komen dat het geen zelfmoord was, maar moord! Dan zouden Lotus en ik hoe dan ook naar het station moeten komen, zeker als iemand ons had gezien! We konden dit niet geheim houden, dat wist ik ook wel. Jamy had me overgehaald om te praten met mijn moeder en met Bailey, samen met Lotus. Volgens mij maakten onze moeders zich heel erg veel zorgen om wat er was gebeurd en hadden ze heel wat contact gehad in de afgelopen avond. Ik zou willen dat ik ze al die moeite had kunnen besparen en dat er niks aan de hand was, maar er was veel te veel aan de hand! Zoveel dat ik niet eens normaal naar Lotus kon kijken, of kon praten. Niet zozeer omdat zij degene was die de duw had gegeven, maar wel om wat er daarna was gebeurd! Devon was dood! Het bleef iets heel onwerkelijks, maar niet op de goede manier! Misschien kwam het ook wel door het gebrek aan slaap, maar het voelde alsof dit niet eens meer de realiteit was. Alsof ik naar één grote film keek, die jammer genoeg niet ophield. Ik zag Lotus naar me kijken en ik sloeg mijn ogen neer. Ik wist gewoon niet wat ik tegen haar moest zeggen en zij wist het ook niet? Mijn moeder en Bailey kwamen al snel de kamer binnen. Mijn moeder had vanochtend blijkbaar nog haar best gedaan om een taart te bakken, maar ik snapte niet hoe taart hier bij zou kunnen helpen! We hadden Devon vermoord! Wat had ik dan aan taart? Helemaal niks! Ik wist ook wel dat dit gewoon was wat mijn moeder deed. Wat zij deden. Ze probeerde een veilige sfeer te creëren, zodat wij zouden kunnen vertellen wat er aan de hand was zonder ons meteen zo onder druk gezet te voelen, maar zo voelde ik me wel! Ik moest het nu immers vertellen! Ik keek naar Bailey en haalde mijn schouders op. Natuurlijk was het stil, we konden moeilijk praten over iets anders! Ik kon niet vragen of ze het nog fijn had gehad met Brayan, of hij misschien nog iets liefs voor haar had gedaan. Alsof Lotus me daar antwoord op zou geven! Ik wist dat ze zich gister alleen maar zo had gedragen tegenover me omdat we daar echt weg hadden gemoeten, maar het voelde ook niet fijn? Ik snapte het heus wel, ik wist dat ik me belachelijk had gedragen, maar niemand wilde Lotus horen schreeuwen en al helemaal niet als jijzelf het doelwit was! Dan was het al helemaal verschrikkelijk! Het was logisch geweest, maar ik had het alsnog niet fijn gevonden!

Carole.

Het was zo vreemd om opeens een telefoontje te krijgen, terwijl het leek alsof iedereen in de wereld al was gaan slapen. Jamy had de vorige nacht heel laat gebeld en hij had zich eerst nog verontschuldigd voor het tijdstip, maar daarna had hij uitgelegd dat er iets aan de hand was met Lotus en Lelah en dat ze daar over zouden willen praten de volgende dag, vandaag dus. Ik had er niet heel erg veel van begrepen en toen had ik Bailey maar gebeld, omdat Jamy ook haar naam had genoemd. Toen was het me duidelijk geworden dat Lotus haar eigen moeder had gebeld om precies hetzelfde te zeggen. Ik had geprobeerd om weer te gaan slapen, maar dat was me ook niet zo goed afgegaan. Ik kon heel erg veel piekeren en dat was wat ik vannacht had gedaan! Mijn dochter en haar beste vriendin zaten in de problemen! Ik wist niet wat het was en eigenlijk had ik ook geen idee wat er aan de hand kon zijn! Het enige wat ik wist was dat die twee nu op de bank zaten in de woonkamer van Bailey en dat we er, hopelijk, snel achter zouden komen wat er nou precies was gebeurd! Ik was bang dat het iets met Sage was, dat er weer iets was gebeurd waardoor onze meiden zo overstuur waren, want dat waren ze echt! Ze waren beide zo stil en zo bleek! Ik kon de blik in hun ogen niet eens plaatsen en het leek wel alsof geen van hen echt een goede nachtrust had gehad. Dat terwijl de één bij Brayan was geweest en de ander bij Jamy. We zouden het verhaal maar aan moeten horen en proberen te begrijpen waarom dit nu gebeurde, maar dat was lastig. Zeker als het je eigen dochters waren! Ik zuchtte en volgde Bailey in de woonkamer, waar de stilte om te snijden was. Ik keek van Lotus en Lelah naar Bailey en ik knikte. Het was echt heel erg stil en als Lelah stil was, dan was er echt iets goed mis. Ik nam plaats op de bank en nam voorzichtig haar hand vast. ‘Wat er ook gebeurd is, we willen dat jullie weten dat we er voor jullie zijn. We zullen niet oordelen en ik wil dat jullie hier alles kunnen vertellen. Als jullie iets niet willen vertellen, is dat ook goed,’ zei ik zacht. We moesten ze niet dwingen om dingen te vertellen. Dat werkte nooit! Jaren geleden hadden ze mij ook gedwongen om met mensen te praten. Ik snapte dat het voor vele mensen een logische stap was om mij en Bailey naar een plek te sturen waar dat kon, maar ik was er niet aan toe geweest om met vreemde mensen te delen wat er met mij was gebeurd! Voor Lotus en Lelah waren we misschien geen vreemden, we waren hun moeders, maar dat betekende niet dat het ook maar iets makkelijker zou zijn voor hen! Sterker nog, misschien was het alleen nog maar moeilijker! Ik pakte één van de koppen met chocolademelk en gaf die aan Lelah. Iets in me zei dat de taart niet aangeraakt zou worden, maar dat maakte niet uit. Het stond er voor als ze het wilden. Ik wist ook niet precies waarom ik het had gemaakt. Misschien om het te laten lijken alsof dit niet een heel vervelend en zwaar gesprek zou worden, alsof we gewoon met z’n allen in de woonkamer zaten en een gezellig gesprek zouden hebben. Het moest immers niet aanvoelen alsof de meiden hier op het matje waren geroepen. Ze hadden zelf deze keuze gemaakt. Tenminste, dat gokte ik. Jamy had mij gebeld, maar volgens mij had Lotus eerst naar Bailey gebeld. Bailey en ik wisten het ook niet. We hadden in ieder geval een hele lange tijd met elkaar gebeld. ‘Wil één van jullie misschien beginnen met vertellen waarom we hier zijn?’ 

Lotus.
Ik had Brayan het hele verhaal wel moeten vertellen, anders had hij er ook echt helemaal niets meer van begrepen. Hij wist precies wat er was gebeurd nu. Ik had hem echter ook voorzichtig verteld dat er allemaal bij was gekomen. Dus ook van de foto’s en van de drugs. De hele waarheid was belangrijk, helemaal omdat hij had gewild dat ik met iemand over had gepraat. Met mijn moeder! Ergens had ik gehoopt dat hij door de nieuwe informatie had gezegd dat het beter was geweest als ik dat toch maar niet had gedaan. Jammer genoeg zat ik hier nu echt. Brayan was op de een of andere manier in staat geweest om zo rustig mogelijk na te denken en ergens had hij ook wel gelijk. Het was alleen niet zo fijn om hier te zitten! Ik wist niet wat ik moest doen. Lelah leek me te negeren, zo was het in de auto ook geweest en het voelde gewoon niet fijn? Ik snapte het wel, we hadden samen iets vreselijks mee gemaakt. Als ik gewoon vanaf het begin bij Devon uit de buurt was gebleven dan was dit nooit gebeurd. Dan waren we allemaal weer op een goede plaats geweest en hadden we dit niet door hoeven maken. Er waren dan ook heel wat andere dingen niet gebeurd. Als Devon er niet was geweest, dan had ik Brayan niet weer gehad? Het was misschien raar om te denken, maar het was gewoon zo. Al hadden deze twee dingen eigenlijk helemaal niets met elkaar te maken. Ik was echter wel heel erg blij dat ik Brayan had, want hij had me wel echt wel geholpen! Ik keek even naar de taart, ik was gek op taart en het liefst had ik iedere dag een stuk, maar op het moment stond eten me nu echt niet aan. Ik vond het lief van Carole dat ze haar best had gedaan om nog iets te bakken. Misschien dat ze zelf ook wel een beetje afleiding had moeten hebben. Ik had net wel heel erg goed kunnen zien dat mijn moeder ook behoorlijk van streek was geweest en waarschijnlijk had ze niet heel erg goed kunnen slapen. Dat snapte ik ook wel, als iemand je ineens belde en vertelde dat ze wilde praten omdat er iets aan de hand was, dan sliep je ook niet heel erg goed. Volgens mij had Brayan ook voor geen meter geslapen! Ik ook niet, daar niet van. Op een gegeven moment was ik wel zo moe geweest dat ik wel in slaap was gevallen. Ik trok mijn benen bij op de bank en aaide over het hoofdje van Abu, die natuurlijk ook aandacht wilde hebben. Volgens mij vonden mijn ouders het geweldig dat ze zelf toch ook een hondje hadden, ondanks dat ze Flip natuurlijk ook nog in huis hadden lopen. We hadden op een gegeven moment vier honden gehad, al hadden die niet heel lang in huis gewoond omdat Jamy en ik waren verhuisd. Ik keek naar Carole en zuchtte, natuurlijk wilde ze weten wat er was gebeurd, daarvoor zaten we hier natuurlijk! Mijn moeder had net wel even duidelijk gemaakt dat het echt stil was en dat was het ook! Het was heel erg vervelend dat het zo doods was tussen ons. Ergens voelde alsof ik ergens in therapie was. We mochten zeggen wat we wilden en er werd niet over ons geoordeeld. Dat wist ik ook wel, maar het was gewoon raar dat Carole zoiets zei? Ze bedoelde het echt wel goed, maar het was gewoon niet fijn om te horen! "Ik heb Lelah ergens in mee getrokken wat ik niet had moeten doen. Uiteindelijk is het helemaal mis gegaan." zei ik zachtjes. Want daar kwam het uiteindelijk op neer. Het was nooit misgelopen als Devon er niet was geweest! Al had ik eigenlijk helemaal niet gewild dat Lelah zich er mee had bemoeid. Ik had haar zo ver mogelijk weg willen hebben van de drugs!

Bailey.
Ik had ook wel aan Liam moeten vertellen dat er iets aan de hand was? Volgens mij was het heel erg duidelijk geweest toen ik eenmaal de telefoon op had gehangen. Er was ook echt iets aan de hand, maar ik wist niet wat! Het had ergens best wel veel moeite gekost om Liam te verzekeren dat Carole en ik dit alleen met de meiden had moeten doen. Dat was gewoon beter. Lotus was misschien altijd het kleine meisje van Liam geweest, nu eigenlijk nog steeds, maar ergens wist ik gewoon dat wij het beter uit hen zouden krijgen? Misschien schaamde zich er wel voor om het tegen haar vader te zeggen, ze had uiteindelijk wel om mij gevraagd. Ik zou er het echter niet voor Liam achter houden, hij hoorde het gewoon te weten. Al wist hij ook lang niet alles, iets waar ik op sommige momenten ook wel moeite mee had? Het was niet goed om dingen voor hem te verzwijgen, maar ik loog niet? Als hij om dingen vroeg dan vertelde ik echt wel de waarheid. Om sommige dingen had hij gewoon nooit gevraagd en dat zou hij ook niet doen, want daar zou echt niemand zomaar op komen. Hier ging hij ook om vragen en daar moest ik hem echt wel iets over vertellen! Hij maakte zich ook zorgen om onze dochter en natuurlijk ook wel om Lelah! We moesten er echter eerst achter zien te komen wat er precies aan de hand was, wat misschien wel even kon gaan duren. Ik wilde haar en Lelah zoveel mogelijk het gevoel geven dat we er voor hen waren en dat ze rustig aan mochten doen. Ze hoefden echt niet alles meteen te vertellen, maar het zou wel fijn zijn om uitleg te krijgen voor al dit gedrag. Ik snapte er namelijk echt niets van! Die twee konden normaal gesproken hun mocht echt niet houden als ze samen waren. Dan ging het echt maar door, praatten ze echt over van alles en nog wat. Ik knikte, ten teken dat ik dat ik het met Carole eens was. Ze hoefden niet bang te zijn dat we raar over hen dachten, wat er ook was gebeurd. "We zijn er voor jullie en we gaan er voor zorgen dat dit op wordt gelost. Wat het ook is." Ik snapte dat er heel wat kon zijn gebeurd, vreselijke dingen, maar ze hoefden zich nergens voor te schamen. Wij wilden juist mensen helpen? We waren ook wel wat dingen gewend, jammer genoeg. Sommige dingen waren namelijk echt heel erg zwaar. Er waren echter wel heel erg veel meisjes die we hadden kunnen helpen en natuurlijk zouden we dat ook bij onze eigen dochters gaan doen. Al hoopte ik dat ze niet zoiets mee had moeten maken als wij dat hadden gedaan. Sage had al een deel van hun leven afgepakt en dat mocht gewoon niet weer zijn gebeurd. Als dat kind het al weer was, zou ik er wel voor zorgen dat ze niet zomaar meer op straat kwam. Ik wist zeker dat Liam er precies zo over dacht! We hadden genoeg geld dus als dit ooit op meer uit zou draaien zouden we er wel voor zorgen dat we een goede zaak hadden en kon dat kind echt geen kant meer op. Nu was het toch een beetje afwachten wat er nou precies aan de hand was. Lotus begon te praten. Ze had Lelah ergens in meegetrokken wat verkeerd af was gelopen? Wat moest ik daar nou weer van denken? Het klonk in ieder geval niet heel erg goed en ik was heel erg bang dat Lotus iets had gedaan waardoor ze nu echt in de problemen waren gekomen. "Wat het ook is Lo, we denken niet anders over je, echt niet. Je kunt het ons vertellen. Jullie allebei, we gaan zorgen voor een goede oplossing." Ze moesten gewoon weten dat we echt zouden zorgen dat het goed kwam!

Lelah.

Natuurlijk wilden ze ons duidelijk maken dat er niets zou veranderen, dat we alles zouden kunnen vertellen en dat we nog steeds hun dochters zouden zijn. Dat was niet eens waar ik bang voor was! Ik was bang dat hoe meer mensen dit zouden weten, hoe meer mensen er uiteindelijk problemen zouden krijgen en dat zou dan allemaal door ons komen! Jamy wist het al, net zoals Brayan! We hadden alles wel moeten vertellen, anders hadden ze er niks van begrepen. Ik vond het nog steeds verschrikkelijk en ik wist niet of ik dat gevoel ooit kwijt zou raken. Of ik ooit zou weten hoe het voelde om normaal ergens heen te gaan, zonder te denken dat ik iemand had vermoord, of dat Lotus iemand had vermoord! Ik wist niet eens precies wat er nou allemaal was gebeurd en hoe we het zouden moeten verwoorden, maar we konden nu ook niet meer terug. We hadden dit afgesproken en we zouden het gaan vertellen, zelfs als het heel moeilijk zou worden. Ze moesten dit weten en misschien zouden ze ons toch wel kunnen helpen. Al wist ik niet hoe ze dat zouden doen, want ze konden de tijd niet terugdraaien! Ik keek naar de mok met chocolademelk in mijn hand en nam die stevig vast. Het was maar chocolademelk, het zou helemaal niets beter maken! We hadden er niks aan! Ik snapte dat ze dit als een normale situatie wilden laten lijken, alsof we gewoon zouden praten en het allemaal wel goed zouden komen, maar het kwam echt niet goed met een bekertje chocolademelk en een kusje! Dat ging gewoon niet! Al wist ik dat ze ook wel betere ideeën zouden hebben. We moesten daarvoor alleen wel ons verhaal vertellen en dat vond ik een stuk minder! Ik keek naar Lotus, die begon met praten en ik schudde voorzichtig mijn hoofd. ‘Je hebt me niet meegesleept. Ik wilde het zelf.’ Ik wilde niet dat ze dacht dat dit allemaal haar schuld was! Dat het mij niet was gebeurd als ze me niet mee had getrokken. Ik was degene die het aan had geboden, die haar had willen helpen! Dat was wat ik had willen doen en dat had ik ook gedaan! Daardoor was het mis gegaan. We hadden gewoon meteen naar de politie moeten gaan! Ik keek van Bailey naar mijn moeder en ik haalde diep adem. ‘Lo zat in de problemen. Ze ging om met een jongen,’ ik kon echt zijn naam niet meer hardop zeggen, ‘en hij had foto’s van haar. Foto’s die hij dreigde op het internet te zetten als ze niet zou doen wat hij wilde. Dus ik wilde haar helpen,’ legde ik zachtjes uit. Ik hoefde niet eens naar mijn moeder te kijken om te weten dat ze geschrokken zou zijn. Ze had me verteld wat er met haar was gebeurd. Dat er opeens een filmpje op was gedoken met haar en één van de mannen die haar mee had genomen. Het had haar zo erg naar beneden gehaald dat ze echt van alles had gedaan en dat ze niet meer had geweten wat ze nog had moeten doen! Uiteindelijk had ze zelfs hulp moeten zoeken! Juist om dat verhaal had ik Lotus willen helpen! Ik had gewild dat ik haar had kunnen beschermen tegen dat soort dingen. Dat was alleen niet genoeg geweest. Ik had Lotus gewoon willen helpen en er voor willen zorgen dat Devon haar met rust zou laten! Iets wat hij nu wel zou doen, maar niet op de manier die ik in mijn gedachten had gehad! Totaal niet zelfs, want hij was nu dood! Hij was echt dood, maar dat was pas het einde van het verhaal en we waren nu bij het begin! Al wist ik ook niet hoe ik alles moest vertellen en daarom hoopte ik dat Lotus het ook over zou nemen. Zij wist meer over Devon en alles wat ze had moeten doen!

Carole.

Ik snapte hoe moeilijk dit was voor de meiden. Ze waren niet de eersten die we zo voor ons hadden zien zitten! Met onze stichting bezochten Bailey en ik vaak genoeg meisjes waar iets mee was gebeurd, als ze daar behoefte aan hadden. Ze konden hun verhaal doen bij mensen die ze zouden begrijpen, of in ieder geval het gevoel dat ze hadden! Elke situatie was anders en ik zou nooit claimen dat we precies wisten hoe het was gegaan. Dat kon ook niet. Het waren de verhalen van die meisjes. Het waren echter wel dezelfde gevoelens en daardoor wisten we wel een beetje wat er aan de hand was. Iets wat voor die meisjes alleen maar goed was! Vaak zeiden ze dat niemand hen begreep, dat ze alleen maar deden alsof. Zo had ik me jaren geleden ook gevoeld! Ik was zo bang geweest en niemand had dat echt begrepen, behalve Bailey! Zayn had het tot een zekere hoogte ook wel gezien, maar Bailey wist wat er allemaal met ons was gebeurd en ze wist hoe ik me had gevoeld. Daardoor had ik liever met haar gepraat dan met iemand die ik nauwelijks had gekend! Al had ik op een gegeven moment ook wel in gezien dat het echt beter was om met mensen te praten die ook wisten hoe ze konden helpen, hoe ze mij weer verder konden laten gaan en konden laten accepteren wat er allemaal was gebeurd. Iets wat heel goed ging en nu deden Bailey en ik hetzelfde! Ik wilde de meiden ook niet zien als twee cliënten, dat waren ze niet. Ze waren onze dochters. Daarom was dit juist zo belangrijk! We wilden er voor hen zijn en we wilden hen helpen, wat er ook aan de hand was en wat ze ook hadden gedaan! Ik luisterde naar Lotus en Lelah, wie als nog zei dat Lotus haar niet zomaar mee had getrokken en dat ze zelf had besloten om er in mee te gaan. Ik had geen idee waar het over ging, maar het klonk echt niet goed! Lelah had het zelfs over foto’s! Wie die jongen ook was, hij had Lotus er mee kunnen chanteren en dat betekende dat het geen goede foto’s waren van een leuk avondje, maar veel meer dan dat! Ik legde mijn hand op de arm van Lelah en wreef er zachtjes overheen, terwijl ik naar Lotus keek. Iemand had foto’s van haar en het was duidelijk dat ze dat helemaal niks had gevonden. Ik wist precies hoe dat was! Al was dat filmpje van mij er al jaren geweest. Het was toen opeens opgedoken en daardoor had ik zulke vreemde ideeën gekregen. Ideeën die volledig logisch waren geweest voor de toestand waar ik toen in had gezeten, dat wel, maar ik had veel rustiger moeten blijven. Dat was me toen echter niet zo goed afgegaan. Nu ging dat echt stukken beter, zelfs met dit soort verhalen. Natuurlijk trok ik het me aan dat dit soort dingen gebeurden en al helemaal dat het was gebeurd met een meisje dat me heel erg veel lief was! Lotus was de dochter van Bailey! Ze was een schat van een meid en ik gaf heel erg veel om haar! Daarom wilde ik niet dat er iets zou gebeuren! Ik keek van Lelah naar Lotus en zuchtte zachtjes. ‘Hoe heeft Lelah je geholpen, Lotus? En wat waren de dingen die je van hem moest doen?’ Dat was wel belangrijk om te weten! Als ze het niet wilde vertellen, dan hield het er mee op, maar als we niet wisten wat Lotus had moeten doen van die jongen, dan wisten we ook niet hoe Lelah haar had kunnen helpen en wat er precies was gebeurd. Het klonk stom, maar dit soort details konden echt heel erg belangrijk zijn! Zeker als het om dit soort verhalen gingen! Ik hoopte maar dat ze echt alles wilden vertellen aan ons. 

Lotus.
Het voelde best wel ongemakkelijk om hier met mijn moeder en Carole over te moeten praten. Dit was zo anders dan het aan Brayan vertelde. Mijn moeder moest eigenlijk van mijn blijven houden, wat er ook aan de hand was. Ik was haar dochter, ze hield toch wel van me. Wat ik ook had gedaan. Aan de andere kant was het behoorlijk eng als ik me bedacht dat het juist zou gaan gebeuren dat ze ineens niets meer met me te maken wilde hebben. Het was behoorlijk pijnlijk als je moeder je ineens aan de kant zette. Dat hoorde ze gewoon niet te doen? Ze moest van me houden wat er ook aan de hand was. Ik was zo bang dat het hierna niet meer zou gaan gebeuren. Ik luisterde naar Lelah, het voelde zo raar dat ze het zo vertelde. Ze wilde het misschien zelf, dat had ze zelf ook wel gezegd, maar het had wel gewoon zo gevoeld! Als ik nooit iets met Devon had gedaan, als ik normaal om was gegaan met het einde van de relatie tussen mij en Cameron, dan was dit allemaal niet gebeurd! Ik had haar nergens om gevraagd, maar toch voelde het wel zo. Door mij hadden we nooit in deze situatie gezeten. We konden hier wel op blijven hangen, mijn schuld, haar schuld, onze schuld. Het maakte het er echter niet anders op. Ik had Devon uiteindelijk wel het duwtje gegeven en daardoor was hij echt dood gegaan. Daar konden we niet echt over discussiëren. Het was gewoon zo. Ik keek naar Carole, die duidelijk geschrokken was door het verhaal van de foto’s, dat snapte ik ook wel. Er was van haar ooit een filmpje op internet gekomen, iets wat echt vreselijk was geweest en dat snapte ik ook echt wel. Ik wilde er niet eens aan denken dat die foto’s uitlekten! En bij haar was het gewoon gebeurd. Iedereen had geweten wie ze was geweest en ze hadden ineens bij dat filmpje gekund. Ineens had iedereen een mening over haar gehad. Natuurlijk was ik niet het liefste meisje en had ik echt met genoeg jongens in bed gelegen, dus als de foto’s uit waren gekomen, was het gewoon een beetje de waarheid geweest wat mensen over me hadden geschreven. Slet was dan echt nog een lief woord geweest. Carole wilde weten wat Devon precies van me had gewild. We hadden afgesproken om echt alles te vertellen. Dus ook alle verkeerde dingen die waren gebeurd voor gisteren. "Devon wilde dat ik geld voor hem verdiende. Dus hij wilde dat ik drugs voor hem dealde." Zei ik zo zachtjes mogelijk. Natuurlijk was dat niet goed om te zeggen, helemaal niet! Mijn moeder en Carole hadden ook een verleden met drugs, iets waardoor dit niet heel erg goed over kon komen. Ik hoopte echter dat mijn moeder niet ineens boos zou worden. Iets waar ze best wel goed in was, zeker als er iets zoals dit gebeurde. Ze had er vroeger wel echt op gehamerd dat drugs niet goed waren en dat je niets moest doen wat je niet wilde. "Lelah en ik hadden het idee dat we het voor elkaar zouden kunnen krijgen om naar de politie te gaan om Devon door de mand et laten vallen. Zodat hij uiteindelijk op werd gepakt." Dat was ons idee geweest, jammer genoeg had het veel te lang geduurd! Daarbij was het niet heel erg goed uitgedacht! Hoe hadden we het ooit voor elkaar moeten krijgen?! Niet! "Daarom is Lelah met me meegegaan naar Devon en stelde ze voor om ook voor hem te werken. Ze bezorgde de drugs niet, maar we verzamelden het thuis als bewijs voor de politie." Dat was echt ons idee geweest, niet dat het heel erg goed was geweest, maar we hadden er wel echt op gehoopt! Er lag nu nog steeds drugs in dat huis! Als Jamy het niet vannacht allemaal weg had gewerkt. 

Bailey.
Nu kwam het verhaal er langzaam uit, iets wat niet alleen voor de meiden moeilijk was, maar ook voor ons. Ik schrok me dood toen Lelah het ineens had over foto’s van Lotus. Natuurlijk wist ik ook wel dat Lotus niet altijd even braaf was geweest. Ze had genoeg jongens gehad over de jaren heen, iets te veel als je het aan mij vraag. Het was maar goed dat ik van de helft niet eens weet had gehad. Maar we hadden haar vrij willen laten, zodat zelf haar keuzes had kunnen maken. Dat was beter geweest dan haar te strak laten. Volgens mij was het dan alleen maar erger geweest. Lotus was gewoon was losser dan Jamy en Noah waren. Ze had dingen willen ontdekken, duidelijk ook met genoeg jongens. Iets wat niet altijd even fijn was geweest. Gelukkig wist Liam ook lang niet alles van wat ze precies had gedaan. Misschien dat we andere keuzes hadden moeten maken, maar daar kon je achteraf wel over praten. Het ging alleen niet werken. Ik vond het echt heel erg dat Lotus mee had moeten maken dat ze was gechanteerd met de foto’s. Iets wat bij Carole ook vaak genoeg was gebeurd. De jongens hadden het vaak genoeg over het filmpje gehad. Luke had het helemaal geweldig gevonden als hij de macht over haar had gehad, dus hij was er vaak genoeg over begonnen om er voor te zorgen dat ze deed wat hij wilde. Anders had hij het naar onze ouders gestuurd. Het bleek dat hij het toch wel op internet had gezet en het was op het hele verkeerde moment boven komen drijven. Dat soort dingen bleven je de rest van je leven achtervolgen als ze eenmaal op internet stonden. Dus ik hoopte echt dat ze nergens op internet stonden! Lotus had nog een heel leven voor haar, ze moest een baan krijgen, misschien eerst stage en als mensen dingen over haar op gingen zoeken op internet kwamen ze dat meteen tegen! Wel meer dingen, want op de een of andere manier werden onze kinderen nog steeds wel eens gevolgd. Als dit uit kwam, dan zou het de hele wereld overgaan. Mensen zouden smullen van de ellende die zij dan voelde, die wij allemaal op dat moment zouden voelen. Ik snapte maar al te goed dat ze die foto’s tegen had willen gaan, maar daarvoor had ze ook iets heel ergs moeten doen. Drugs waren niet goed, dat had ik zelf ooit wel gezien aan Carole. Het was vreselijk om iemand van wie je zo hield af te zien takelen door die troep! Een paar jaar daarna had ik het zelf maar al te graag willen gebruiken. Uiteindelijk had Liam me daar wel van af kunnen praten, maar ik was toch ook wel de mist in gegaan met de drank. Dat soort dingen waren zo makkelijk om te nemen als het even minder ging. Lotus had het over drugs dealen gehad, maar als ze met die jongen om was gegaan, dan was het vast gebeurd dat zij ook ooit drugs had gebruikt. Daar voelde ik me echt helemaal onrustig door worden. Ik wilde haar nu het liefst vertellen dat drugs niet goed voor haar waren, maar dat snapte ze zelf waarschijnlijk ook wel. Ik was hier niet om boos te worden, dat ging op het moment niet helpen. Ze zouden niet meer met ons praten als ik ineens boos werd. Ik schoof wat op, zodat ik de hand van Lotus vast kon pakken. Ik wilde mijn dochter nu gewoon vast hebben. Er was iets vreselijks gebeurd! Ze had van alles moeten doen door een jongen en het was heel erg dat Lelah hier ook in mee was gegaan. Natuurlijk had Lelah willen helpen, maar dat was niet op die manier gegaan! Ze hadden eigenlijk meteen naar ons toe moeten komen, daar was nu echter niets meer aan te doen. 

Lelah.

Ik had Jamy echt moeten overtuigen om de drugs niet weg te gooien, want dat had ik ook aan hem verteld en ik had alles verzameld om het aan hem te laten zien, samen met de berichtjes die Devon naar me has gestuurd met alle informatie. Die had ik op mijn computer gezet en voor hem uitgeprint. Ik wist ook niet waarom, maar ik had gedacht dat het misschien als een soort bewijs had kunnen dienen. Ik wist niet of die dingen ons nu nog zouden kunnen helpen of dat het daardoor alleen maar slechter met dit alles zou gaan, maar ik had het nog niet weg willen gooien. Jamy wel, hij was er van overtuigd geweest dat het beter was geweest als die drugs was verdwenen uit ons appartement, maar ik had hem laten beloven dat hij niks zou doen tot ik met mijn moeder en de zijne had gepraat. Iets wat we nu aan het doen waren! Het was niet makkelijk en dit was nog maar het begin van het verhaal, maar het moest er gewoon uit! We moesten dit uitleggen en dan moesten we maar hopen dat ze ons zouden kunnen helpen! Ik keek naar Lotus en Bailey en zuchtte, waarna ik opzij keek naar mijn moeder. Ik wist hoe ze was met drugs, of hoe erg ze er tegen was. Ze had me met zoveel eerlijkheid en openheid verteld over alle verhalen en ik had beloofd dat ik nooit zoiets zou nemen. Dat had ik ook niet gedaan, maar ik had het wel in huis gehad en dat was toch eigenlijk net zo erg? Ik had het misschien niet aangeraakt, maar het was er wel geweest! We hadden gewoon meteen naar de politie moeten gaan, al was het daar nu echt te laat voor! ‘Het ging een hele tijd goed. Hij gaf mij de drugs en ik verstopte ze thuis. Als hij zei dat hij klachten had gehad van de klanten, wimpelde ik het weg door te zeggen dat ze waarschijnlijk meer wilden hebben. Ik heb hem immers wel het geld gegeven wat hij er voor hoorde te krijgen.’ Daardoor was mijn spaarrekening behoorlijk leeg gegaan. Ik wist hoe dom dat was, want dat geld was voor boodschappen en al dat soort dingen! Het was geld waar ik hard voor had gewerkt, maar ik had ergens geld vandaan moeten halen en dit was de enige manier geweest! ‘Gisteren ging het echter minder goed. Hij geloofde ons niet meer en hij wilde de waarheid. Ik probeerde hem af te leiden door te zeggen dat ik wel kon bewijzen en toen zoende ik hem, in de hoop dat hij dat genoeg vond. Hij wilde dat echter al een hele tijd,’ vertelde ik zacht. Ik zette mijn chocolademelk weg en kroop dicht tegen mijn moeder aan, ondanks dat ze dat misschien niet eens wilde. Ik wilde haar gewoon vast hebben voor het volgende gedeelte van het verhaal. Ik wilde het Lotus niet aan doen om dit te vertellen, dat zou ze echt niet trekken. Ik trok het ook niet, maar iemand moest het vertellen. ‘Devon wilde veel meer dan dat en ik probeerde hem te stoppen, maar hij luisterde niet! Hij bleef maar door gaan e-en…’ Ik slikte toen mijn keel vol kwam te zitten met een brok en ik de tranen in mijn ogen voelde prikken. Dit was het einde en dat was het meest moeilijke om te vertellen, maar het moest er gewoon echt uit! Hoe moeilijk het misschien ook was, het moest er gewoon uit! ‘L-lotus probeerde me te helpen d-door hem weg… weg te trekken. Meer dan dat was het niet, echt niet! Ze-ze wilde alleen maar he-helpen, maar hij struikelde en viel door h-het raam!’ Hij was door het raam gevallen! Ik begroef mijn gezicht in de hals van mijn moeder en klemde mijn armen stevig om haar heen. ‘Hij is dood, mam. En wij hebben hem daar achtergelaten.'

Carole.

We hadden het geprobeerd. We hadden het zo hard geprobeerd om de meiden te beschermen tegen wat er allemaal kon gebeuren. Natuurlijk hadden we dat ook gedaan bij de jongens, maar dat waren jongens! Die kwamen sneller voor henzelf op, niemand raakte een jongen zomaar aan! Bij meisjes was het gewoon anders en dat was belachelijk. Ze zagen meisjes als een makkelijk doelwit en daarom hadden we de meiden echt willen beschermen, maar het was al mis gegaan bij Sage! In die tijd hadden Bailey en ik ook echt met onze handen in het haar gezeten om wat er allemaal was gebeurd. Niks had geklopt! Lelah had zich zo misdragen en ze had van alles en nog wat gedaan, maar dat was alleen maar geweest omdat Sage het van haar had gevraagd! De meiden hadden toen ook nog eens een vreselijke ruzie gehad en ze waren elkaar zelfs in de haren gevelogen! Ze hadden elkaars ogen kunnen uitkrabben die avond! Het was vreselijk voor hen geweest en nu kwam dit er ook nog eens bij! Eén of andere jongen, die blijkbaar Devon heette, had gewild dat Lotus drugs voor hem zou dealen en blijkbaar was ze daar ook nog eens mee akkoord gegaan! Ze had gewoon naar de politie moeten gaan, of naar ons! Ze was naar Lelah gegaan en dat was ook al heel goed geweest, maar wat daar uit was gekomen was ook niet veel beter! Lelah en Lotus hadden gedacht dat ze dit zelf wel aan hadden gekund. Dat ze een drugsdealer, want dat was hij, aan hadden gekund met z’n tweetjes! Het liefst wilde ik nu zeggen dat ze meteen naar de politie hadden moeten gaan, maar het was een beetje te laat voor verwijtingen en voor het praten over dingen die hadden moeten gebeuren. Het enige wat we nu konden doen was naar hun verhaal luisteren en hopen dat er niks ergens was gebeurd, maar ik had een heel naar gevoel bij dit verhaal. Al helemaal toen Lelah begon te praten! Blijkbaar had ze haar eigen geld gebruikt om dat joch te betalen, zodat het had geleken alsof ze de drugs wel had verkocht! Dat was echt verschrikkelijk! Al haar had verdiende geld had ze aan hem gegeven. Ik begreep dat ze Lotus had willen helpen, natuurlijk begreep ik dat. Dit was echter niet de manier waarop geweest! Ik sloeg geschrokken mijn armen om Lelah heen toen ze het moeilijker kreeg en ik streek door haar haren, terwijl ik Lotus en Bailey in de gaten hield. Ik klemde mijn armen beter om haar heen toen ik hoorde wat Devon had geprobeerd. Hij had aan haar gezeten, aan mijn dochter! Ze had hem duidelijk gemaakt dat ze het niet had gewild en hij was toch door gegaan! Opeens had Lelah haar laatste woorden uitgesproken en ik hoorde haar nog fluisteren dat Devon dood was. Dat hij door het raam naar beneden was gevallen en nu dood was. Ik wist niet eens wat ik moest zeggen! Ik had een huilende Lelah in mijn armen en ook Lotus leek zo overstuur te zijn door dit alles. Nu begreep ik waarom! Dit was echt vreselijk! ‘Lieverd…’ zei ik zachtjes en ik keek twijfelend naar Bailey. Ik wilde dit echt niet gaan goed praten alsof het niets was, want het was heel erg veel, maar er zat meer achter dan alleen de duw van Lotus! ‘Ik snap dat je dit erg vind, dat is het ook. Maar ik wil dat je heel goed onthoud dat wat Lotus deed, een ongeluk was. Ze probeerde je te helpen. Het was niet haar bedoeling om zoiets te doen,’ suste ik haar. ‘Ik beloof je dat we hier iets aan gaan doen. We gaan jullie helpen.’ Ik wist niet wat we hier aan zouden kunnen doen, maar we zouden ze hoe dan ook proberen te helpen! We konden ze hier niet alleen mee laten zitten! Ze hadden hulp nodig! 

Lotus.
Het was vreselijk dat ik Lelah hier in mee had getrokken. Lelah zei misschien dat ik dat niet had gedaan, maar zo voelde het nu wel. Als ik nooit de verkeerde keuze had gemaakt, had ik helemaal niets te maken gehad met Devon. Er waren dan echt geen stomme foto’s gekomen en dan hadden we helemaal niets moeten doen wat we niet hadden gewild. Ik niet, maar Lelah zeker niet! Ik voelde me schuldig dat ze dit ook mee had moeten maken. Ik wist niet precies hoe ik het anders had moeten doen, maar het was nu op deze manier gebeurd en dat konden we niet meer terug draaien. Hoe graag ik dat op het moment ook wilde. Alles moest gewoon niet gebeurd zijn! Dan waren we op het moment ook niet op deze plek. Het was vervelend om het aan mijn moeder en Carole te vertellen. Ik wist zeker dat ze wel oordeelden. Iedereen zou dat doen als je dit verhaal vertelde. Ik zou zelfs oordelen als iemand me dit vertelde! Er waren keuzes gemaakt die niet goed waren geweest. We hadden nooit moeten willen proberen om Devon door de mand te laten vallen. Ik had de politie er niet bij willen halen, want naast Devon waren er nog heel wat jongens die wisten wie ik was en misschien hadden zij mijn foto’s ook wel? Ergens was ik daar nu alsnog wel bang voor. De vriendjes van Devon konden zo achter ons aankomen als ze dat wilden. Ze wisten waar ze moesten zoeken en anders was het vast niet moeilijk om mij te vinden. Desnoods via hier, jammer genoeg wisten mensen maar al te goed waar mijn ouders woonden, dat was wel ergens op internet te vinden. Ik wilde niet dat ze hier ineens voor de deur stonden om wraak te nemen! Ik had geen idee of zij hadden geweten dat wij lang zouden komen, maar uiteindelijk was het vast wel terug te leiden! Ik was bang, heel erg bang. Dat was erger dan de rest die ik nu voelde. Natuurlijk voelde ik me schuldig, ik had iemand het leven ontnomen! Het was heel erg! Maar ik was gewoon banger voor de rest van de dingen die er konden gebeuren. Natuurlijk was ik bang dat mijn leven me af werd gepakt omdat ik in de gevangenis kwam te zitten! Dat kon zomaar! Als dit ooit een zaak werd, was het allemaal gewoon heel erg duidelijk. Dan kwam ik gewoon vast te zitten! Daarom wilde ik het eigenlijk niet aan meer mensen vertellen. Volgens mij had Brayan al gevonden dat we eigenlijk gewoon naar de politie hadden gemoeten. Hij had het niet met heel erg veel woorden gezegd, maar misschien hoopte hij dat mijn moeder met dat idee kwam. Jammer genoeg moest het waarschijnlijk ook gewoon. Het was beter, want dan kon de straf minder hoog worden. Ik wilde echter helemaal geen straf! Ik wilde niet vast komen te zitten! Mijn moeder hield mijn hand los en schoof nog wat op, zodat ze haar armen om me heen kon slaan. Ik zuchtte zachtjes en liet me maar een beetje tegen haar aanzakken. Lelah had verteld wat er was gebeurd. Ik hoefde eigenlijk niets meer te zeggen. Het was wel fijn dat mijn moeder haar armen in ieder geval nog om me heen wilde hebben, dat ze niet meteen begon te schreeuwen. Daar was ze namelijk best wel goed in. We leken te veel op elkaar, dus daardoor was het al vaak genoeg mis gegaan. Dit was echter niet een moment om tegen elkaar te lopen schreeuwen! Ik had haar nu gewoon nodig! Daarom kroop ik ook zo goed mogelijk tegen haar aan en sloeg mijn armen om haar heen. "Het was niet mijn bedoeling." Fluisterde ik, dat moest ze weten!

Bailey.
Niemand mocht zulke dingen meemaken. Lotus had moeten leven met iemand die van alles over haar had willen bepalen. Jaren geleden hadden Carole en ik dat ook moeten doen. Toch was dit een hele andere situatie. Lotus was gechanteerd door een jongen en dat was zo ver gegaan dat Lelah er ook in betrokken was geraakt. Ze had het nooit zo ver moeten laten komen, jammer genoeg was het echt gebeurd. Lelah was er heel erg hard in meegetrokken. Ze had haar beste vriendin willen helpen, iets wat ik wel snapte. Ik had ook altijd alles voor Carole willen doen om haar te helpen, zij ook bij mij. Zo was onze vriendschap vanaf het begin geweest. Nu was het nog steeds zo. We waren gek op elkaar, we kwamen bij elkaar op de eerste plaats. Hoe mooi was het dan om dat bij onze dochters ook te zien? Ik vond het heel erg fijn om te weten dat die twee het goed hadden samen, ze kwamen samen wel door heel wat dingen. Hier konden ze echter niet samen doorheen komen, dit was iets anders. Er was iemand dood gegaan! Dood! Ik wist hoe het was om ineens een levenloos lichaam naast je te zien liggen. Bij mij was het heel erg anders geweest, ik had niemand geduwd, maar het was door drugs gekomen. De drugs die Lotus misschien wel had gedeald. Dit was echt zo’n zooi! Lotus had uit noodweer gehandeld, ze had niet onder een soort van bedreiging gestaan. Er was geen pistool geweest dat op haar was gericht, maar ze hadden wel aan haar beste vriendinnetje willen komen. Dan deed je dingen waar je niet echt voor in was. Hoe vaak had ik geprobeerd om Carole beschermen van die idioten! Behoorlijk vaak en het was geen van de keren goed gegaan. Ik had het nooit voor elkaar gekregen, ik had het vaak alleen nog maar erger gemaakt. Daarbij was ik niet heel erg sterk geweest. Lotus had het voor elkaar gekregen om iemand door een raam heen te gooien! Niet haar bedoeling natuurlijk, maar het was wel gebeurd! Ik streek zachtjes met mijn hand over haar arm heen, om haar rustiger te krijgen. "Je hebt je beste vriendinnetje geprobeerd te helpen en dat is iets moois Lo. Al ga ik dit niet ontkennen, dit is een rot situatie." Ik kon niets goed gaan praten. Ik snapte waarom ze het had gedaan, maar er was wel iemand dood aan gegaan! Daarbij was het hele gedoe met de drugs ook niet geweldig. We moesten dit echter wel aan iemand vertellen. Als we het niet aangaven dan was de kans heel erg groot dat ze er alsnog achter kwam, dat ze dan een behoorlijke straf zouden krijgen. "We gaan ons best doen om hier samen door te komen." Ik gaf Lotus een kus in haar haar. "Ik weet dat jullie er nu liever niet aan denken, maar we moeten hier wel iets mee doen. De politie klinkt eng, dat weet ik. Maar dat lijkt me op het moment het beste." Ze waren weggerend van de plaats! Weggerend! Dat gaf hen al niet heel erg veel geloofwaardigheid! Het was behoorlijk vervelend dat dit echt was gebeurd en ik snapte wel dat ze daar zo snel mogelijk vandaan hadden willen zijn, maar misschien kwam dat wel verkeerd over. "Daarnaast gaan we er voor zorgen dat alles goed komt met jullie." Ze hoefden nergens bang voor te zijn. Ik wist niet of er nog vrienden waren die wraak zouden willen. Jammer was dat in dat wereldje wel vaak zo. Daarbij was het hele idee om met een moord te moeten leren leven, ook moeilijk. Ondanks dat ik dit niet echt moord vond. Het was een ongeluk! Een heel onfortuinlijk ongeluk!  

Lelah.

Ze waren niet boos. Ze begonnen niet te schreeuwen en ze ontkenden niet dat we hun dochters waren. Ze leken het te begrijpen, hoe vreemd het misschien ook was. Ik had het gevoel dat mijn moeder me nog nooit zo sterk vast had gehouden zoals ze dat nu deed. Het leek haar helemaal niks uit te maken dat we misschien wel iemand hadden vermoord, al leek ze ook niet te ontkennen dat we het misschien hadden gedaan. Ze wilde ons helpen, ze wilde ons hier bij helpen en er voor zorgen dat we hier uit zouden komen, wat er ook zou gebeuren. Ergens had ik daar op gehoopt, maar ik had het niet verwacht. Ik had geen idee wat ik wel had verwacht. Hoe moest je ook reageren als je dochter bekende dat ze getuigen was geweest van een moord, of hoe je het ook moest noemen wat er gebeurd was met Devon. Het was echt een verschrikkelijke nachtmerrie en ondanks dat ik dacht dat ik gister alles er wel uit had gegooid bij Jamy, moest ik nu weer huilen en het leek ook niet meer te stoppen! Mijn moeder bleef me echter heel goed vasthouden en ze streek zachtjes door mijn haar, zoals ze dat altijd had gedaan als ik overstuur was geweest. Het had haar nooit uitgemaakt wat er aan de hand was geweest. Soms had ik een enge droom gehad, soms was ik bang geweest voor het onweer. In de meeste gevallen was ze naar mijn kamer gekomen, omdat ze had geweten dat ik niet bij haar op de kamer zou komen om haar en mijn papa te storen in hun slaap. Toen had ze me ook gewoon dicht tegen zich aan getrokken en dat was precies wat ze nu ook deed! Het voelde zo fijn en zo troostend, maar ergens maakte dat het niet veel beter! Ik hoorde de woorden van Bailey en klemde mijn armen beter om mijn moeder heen. De politie klonk inderdaad heel erg eng, zeker nu we weg waren gerend! Dat hadden we ook nooit moeten doen! We hadden gewoon iets moeten doen, misschien wel wachten zodat we meteen ons verhaal hadden kunnen doen, maar dat had betekend dat we misschien wel de cel in hadden gemoeten en dat had ik ook weer niet gewild! Ik wist eigenlijk niet eens meer wat ik nou wel of niet wilde doen. ‘Wat als de politie denkt dat we het expres hebben verzwegen? Of wat als ze te weten komen van de drugs en dat als een motief zien? Of de foto’s?!’ Ze konden zoveel dingen zien als een motief om ons te beschuldigen van moord! Het klonk ook zo logisch! Die jongen had naaktfoto’s van Lotus, dus Lotus wilde hem dood hebben zodat hij er niets mee zou doen. Ik had drugs en misschien zouden ze er wel van maken dat hij me had gedwongen en dat ik er geen deel meer van uit had willen maken, waardoor ik hem had vermoord! Er waren echt heel erg veel dingen te bedenken en ik vond het echt doodeng dat Bailey het nu over de politie had! Ik wist dat het de meest logische stap was en dat we dit niet konden verbergen voor mensen, voor helemaal niemand! ‘Oh shit, papa,’ fluisterde ik zachtjes en ik keek op naar mijn moeder. ‘Ga je het aan papa vertellen?’ vroeg ik zachtjes. Ik wist niet hoe hij zou reageren, echt niet! Ik had hem nog nooit boos gezien, hij was altijd rustig gebleven, wat er ook was gebeurd! Wie weet zou dat nu niet zo zijn? Misschien zou dit wel het ene moment zijn waarop hij zou flippen om wat er was gebeurd! Je wist het niet! Misschien zou het wel zo zijn, misschien zou hij wel woedend zijn! Wie weet zou hij me niet eens aan durven kijken! Ik had echt geen idee hoe hij zou reageren en dat was het ergste van dit alles!

Carole.

We moesten hier wel eerlijk in zijn. Dit soort dingen konden we niet geheim houden. Ze hadden er voor gezorgd dat iemand door een raam was gevallen, ondanks dat het niet hun bedoeling was geweest. Er was iemand dood en de politie zou er onderzoek naar gaan doen. Hoe eerder we het zouden vertellen, hoe beter het was! Bailey had gelijk, het was beter als we naar de politie zouden gaan. Het was eng, dat was het gewoon. Ze hadden het ook niet veel beter gemaakt door weg te rennen, maar ergens begreep ik wel waarom ze dat hadden gedaan? Ze waren zich vast dood geschrokken door wat er was gebeurd. Ik zou ook niet weten wat ik zou doen in een situatie zoals deze! Ik zou misschien ook wel weg zijn gerend! Het was een logische reactie, maar het was niet het meest slimme wat ze ooit hadden gedaan! Doordat ze weg waren gerend, leek het er niet op alsof het allemaal een ongeluk was geweest. Nu leek het misschien wel alsof het wel hun bedoeling was geweest en dat hielp de meiden natuurlijk helemaal niet! Ik zuchtte en bleef zachtjes door de haren van Lelah gaan, terwijl ik luisterde naar haar geratel. Ze was zo overstuur en dan deed ze dat altijd, wat ook niet meer dan logisch was. ‘Lieverd, ik weet ook niet wat er gaat gebeuren, maar we laten jullie niet alleen. Wat er ook gaat gebeuren, wat er ook voor nodig is, we gaan jullie helpen, maar Bailey heeft wel gelijk. We kunnen beter naar de politie gaan en eerlijk vetellen wat er is gebeurd.’ Dit soort leugens wilde je niet eens hebben! Dan zou het namelijk veel sneller achter je aan komen dan je wilde! Dan zouden ze alsnog naar de politie moeten en het was echt niet goed als ze zouden zien dat de meiden het een hele tijd achter hadden gehouden! Ik snapte echt dat ze het eng vonden, maar we konden met ze mee gaan? Ze waren dan wel boven de achttien en dat betekende dat ze er zelf zouden mogen zitten om hun verhaal te doen, maar als ze zouden willen dat we mee zouden gaan, dan zouden we dat gewoon doen! Ze waren onze hun dochters en we hoorden er voor hen te zijn, dat was wat ouders deden! Ondanks alles, achter hun kinderen staan! Ik keek naar Lelah, wie geschrokken over haar vader begon. Ik zuchtte en nam haar gezicht in mijn handen. Ik wreef voorzichtig de tranen weg en plaatste ene kus op haar voorhoofd. ‘Papa gaat ook niet anders over je denken, echt niet. Ik weet zeker dat hij ons ook gaat helpen en dat we allemaal ons best gaan doen.’ Liam vast ook! Ik snapte dat ze hier van zouden schrikken, wij schrokken hier ook van! Dit waren echter wel hun kleine meisjes! Liam had een klein prinsesje en Zayn had een klein bloempje, waar ze echt alles voor zouden doen. Als het nodig zou zijn om een advocaat voor de meiden te regelen, dan zouden ze dat doen. Ik wist ook niet hoe dit proces zou gaan, niemand wist het! We zouden hen echter wel gaan helpen en alles wat er voor zou moeten gebeuren, zouden we doen! Ik trok Lelah weer goed tegen me aan en plaatste nog een kus in haar haren, waarna ik naar Bailey keek. Waarschijnlijk wilde ze heel veel dingen zeggen, maar het was allemaal zo anders nu dit onze meisjes waren. Meisjes waar we veel meer gemeen hadden dan ieder ander die we ooit hadden gezien, omdat het onze kinderen waren! We hielden van ze en dat zouden we ook altijd doen, na alles wat er was gebeurd! Die onvoorwaardelijke liefde was er gewoon en die zou ook niet weg gaan, ondanks dat Lelah en Lotus misschien dachten van wel. We zouden dit gewoon moeten zien te overleven, samen. 

Anderhalf jaar later (:

---

Lotus.
Alles was rustig, zoals het hoorde te zijn. Anderhalf jaar geleden was er even een hele grote dip. Een waar we niet zomaar door heen waren gekomen. Uiteindelijk waren we naar de politie gegaan, met mijn ouders en natuurlijk die van Lelah erbij. We hadden best wel wat geld, dus mijn vader en Zayn hadden er samen voor gezorgd dat we een goede advocaat hadden gehad. Eentje die er echt voor had gezorgd dat we er goed vanaf waren gekomen. Uiteindelijk had ik uit noodweer gehandeld, wat betekende dat we vrij werden gesproken. De vrienden van Devon hadden dan wel getuigd, maar ze hadden de helft van hun verhalen niet eens kunnen vertellen omdat ze er zelf dan ook bij waren geweest. Ergens was dat alleen maar in ons voordeel geweest. Wij hadden de waarheid gesproken. Mensen hadden ons geloofd en daardoor waren we van al dat gedoe af geweest. Toch waren herinneren niet zo makkelijk als een rechtszaak. Die konden niet zomaar af worden gesloten. Soms dacht ik er nog wel aan terug. Lang niet meer zo vaak als in het begin, maar ik voelde me nog steeds wel schuldig voor wat ik had gedaan. Ik liet het mijn dagelijks leven echter niet meer beïnvloeden. Alles ging goed. Ik zat ondertussen in mijn laatste jaar van de opleiding, iets wat wel echt heel erg goed ging. De bedoeling was dat we dit jaar zoveel mogelijk met echte klanten gingen werken. Ik was wel goed met mensen, dus dat was ook wel heel erg leuk. Natuurlijk had ik nog wel even, het was net september, het schooljaar was nog maar net begonnen. Lelah en ik woonden nog steeds samen, iets wat in het begin van de rechtszaak niet heel erg fijn was geweest. Toen was ze ook aardig veel bij haar ouders of bij Jamy geweest. Maar nu ging alles weer goed. We konden elkaar weer goed aankijken en we hadden het heel erg leuk samen! Ik wist niet hoe lang het nog ging duren, wij samen hier in het appartement. Het kon namelijk best dat Brayan en ik samen zouden gaan wonen als ik eenmaal klaar was met mijn opleiding. Daar hadden we het al wel over gehad. Het was echt serieus tussen ons. We waren nu immers al meer dan twee jaar samen! Twee jaar! Dat was voor mij echt heel erg lang. Maar het maakte niets uit dat het lang was of niet, want zo voelde het niet. Het ging heel erg goed tussen ons! Alles ging eigenlijk wel goed! Met Lelah, Brayan, maar ook met Cameron! We waren natuurlijk al wel weer een tijdje vrienden, maar ondertussen was het echt weer geworden zoals we het vroeger hadden gehad. Goed! Heel erg goed! We konden samen heel erg hard lachen om de meest domme dingen. Cameron zorgde voor het meest heerlijke eten en ik mocht het vaak uitproberen. We deden zelfs wel eens wat dingen met zijn zessen! Ik en Brayan, met Cameron en Hayle en natuurlijk Jamy en Lelah! Want die twee waren ook nog steeds bij elkaar. Dat was ook wel logisch, die twee waren gek op elkaar. Ik snapte niet hoe ze het vol konden houden zonder seks, maar dat was niet mijn probleem. Ik kreeg in ieder geval seks! Soms niet genoeg, als het aan mij lag. Het was zo jammer dat Brayan moest werken overdag en als ik dan een keer vrij had, niet zomaar naar zijn school kon komen. Ik had het wel een paar keer geprobeerd en het was wel gelukt. Maar hij was er niet altijd even blij mee geweest. Dan had hij er maar voor moeten zorgen dat hij me thuis gezelschap kon komen houden! Net zoals nu! Want nu lag ik ook zielig in mijn eentje op de bank? Dat was niet heel erg leuk! Je kon zoveel andere leuke dingen doen, als je maar met z’n tweeën was! Anders moest ik alles zelf oplossen?

Lelah.

Anderhalf jaar geleden had het geleken alsof we de ene tegenslag na de andere hadden gekregen. Alsof het nooit beter zou worden, maar dat was nu heel anders! Het leven was eindelijk weer zoals het hoorde te zijn. Mijn leven was zoals het leven van ieder andere negentienjarige en daar was ik echt heel erg blij mee! De tijd dat Lotus en ik heel wat mee hadden gemaakt, zat natuurlijk nog steeds in mijn achterhoofd en ik wist ook niet of dat ooit nog weg zou gaan. Het bleef een behoorlijk heftig iets, maar het was allemaal goed gekomen. Door een geweldige advocaat, die onze vaders maar al te graag hadden willen betalen, hadden we iedereen kunnen overtuigen dat wat er was gebeurd, alleen maar was gebeurd omdat Lotus me had willen helpen en niet omdat we Devon iets aan hadden willen doen. Lotus was degene geweest die de handeling uit had gevoerd, ik was alleen maar in dezelfde kamer geweest en daardoor was het volgens mij al makkelijker geweest voor mij dan voor haar, maar we waren tenminste vrij gesproken en daardoor hadden we weer verder kunnen gaan met ons leven! Ik zat nu in mijn derde jaar van mijn opleiding en ik vond het echt geweldig! Mijn stages waren heel erg leuk om te doen en ondertussen wist ik ook echt wel welke richting ik op wilde! Het leek me geweldig om te werken bij een bureau dat trouwerijen regelden! Een weddingplanner! Ik mocht er dit jaar zelfs stage lopen en het was echt heel erg leuk om te doen, ondanks dat het ook wel eens heel stressvol kon zijn. Er moest een hoop geregeld worden en soms waren de bruid en de bruidegom het niet altijd met elkaar eens, maar vaak kwamen ze dan toch met een soort compromis en werd er daar op verder geborduurd. Tenminste, dat was wat ik had gezien. Ik was nu vooral de assistente die alles regelde en bevestigde. Ik hoorde nog niet echt met mijn eigen ideeën, maar die had ik natuurlijk wel! Ik hield ze echter wijs voor me, anders zou ik mijn stage misschien kwijt kunnen raken en dat was niet de bedoeling! Iets wat ik echter niet meer voor me kon houden, waren mijn gevoelens voor Jamy. Ik hield van die jongen en ik was hem dankbaar voor alles wat hij voor me had gedaan in de afgelopen tijd, zeker toen alles zo naar was geweest. Het was echter zo dat mijn gevoelens langzaamaan weer terug waren gegaan naar de vriendschap die we eerst hadden en ik voelde me er heel schuldig over! Jordynn had het om precies dezelfde reden uitgemaakt en dat was voor Jamy wel een pijnlijk puntje! Jordynn was immers zijn eerste vriendinnetje geweest en nu maakte ik het precies op dezelfde manier uit! Tenminste, ik dacht er over om het uit te maken. Ik wist echter niet zo goed wat ik moest en daarom wilde ik eerst met Lotus praten! Ik opende de deur van ons appartement en legde mijn spullen aan de kant. ‘Hé, Lo!’ riep ik naar de woonkamer, waar ze waarschijnlijk was. Ik hing mijn jas netjes op en pakte vervolgens mijn tas en de map die ik mee had genomen van stage, die ik op de tafel legde. Ik zuchtte en liep naar de bank toe, waar ik op ging zitten. Ik tilde Lotus haar benen weer op mijn schoot, zodat ze kon blijven liggen, en keek haar kant op. ‘Kunnen we ergens over praten? Ik heb je mening nodig.’ Al had ik vooral iemand nodig tegen wie ik dit kon zeggen. Lotus was mijn beste vriendin en ze zou dit niet raar vinden, ondanks dat Jamy haar broer was. Dat had haar nooit eerder tegengehouden om een eerlijke mening te geven, dus in mijn ogen was het echt het beste om dit nu aan Lotus te vertellen en te horen wat ze er van zou vinden. 

Lotus.
Ik had nooit gedacht dat een relatie iets voor mij was geweest, dat was iets wat ik heel erg vaak had geroepen. Er waren zoveel jongens geweest voor Brayan, maar er was eigenlijk niemand meer na hem geweest. Oké, misschien Cameron, Harry en zelfs Devon, maar dat was heel erg anders. Want daarna had ik Brayan weer gehad en nu waren we heel erg gelukkig samen! Twee jaar al, dat was echt een hele lange tijd, maar het was goed, heel erg goed. Als je het had over samenwonen was dat goed toch? Ergens vond ik het best wel eng klinken, dan waren we echt dag en nacht bij elkaar. Aan de andere kant was dat zo handig, dan hoefden we niet moeilijk te doen over waar we zouden slapen. Daarbij was er dan genoeg tijd en plaats om seks te hebben en dat was toch wel iets wat heel erg belangrijk was! Ik vond het belangrijk en Brayan deed dat ook echt wel. Die genoot er net zo van als ik dat deed. Niemand zei nee tegen seks? Helemaal niemand! Lelah misschien nog wel, maar als ze eenmaal wist wat het was, dan deed ze dat echt niet meer. Dan moest ze wel eerst getrouwd zijn. Ergens ging ik er wel vanuit dat ze binnen een paar jaar zouden trouwen. Jamy wilde ook seks, het kon niet dat hij ineens zonder kon. Helemaal omdat ik wist dat hij wel eerder seks had gehad, met Jordynn! En dat kreeg hij niet bij Lelah! Ze moesten het allemaal zelf weten, ik had het in ieder geval wel geweten, maar ik kon moeilijk bepalen wat zij moesten doen. Ik keek naar Lelah die binnen kwam lopen en glimlachte. Het was echt fijn om nog met haar te wonen. Ze was mijn beste vriendinnetje. Als het even wat minder ging, maakte het haar echt niets uit dat ik bij haar in bed kwam liggen om met haar te knuffelen. Soms ging het wat minder. Helemaal net na het gedoe met Devon. Toen hadden we beiden gewoon armen nodig gehad om in weg te kruipen. Als Brayan en Jamy dan niet in de buurt waren geweest hadden we dat bij elkaar gedaan en nu kwam het nog steeds wel eens voor? Ik snapte maar al te goed waarom mijn moeder vroeger zo graag met Carole had willen wonen. Lelah en ik woonden al drie jaar samen en het ging goed. We hadden het goed geregeld. We maakten samen schoon, deden boodschappen. We verdeelden alles in ieder geval goed. "Hé Lé!" bracht ik vrolijk uit. Het was goed dat Lelah er nu bij was! Dan hoefde ik hier ook niet in mijn eentje te liggen. Misschien was het beter als ik bezig ging met school, maar daar had ik op het moment helemaal geen zin in? De televisie was veel leuker en we konden best samen een serie kijken. Lelah en ik hadden genoeg series die we samen volgenden. Het kwam vaak genoeg voor dat we dan een hele avond uittrokken om ze allemaal te kijken! Natuurlijk met heel veel lekkere dingen! "Natuurlijk!" Ik besloot om niet overeind te komen, omdat Lelah mijn benen weer op haar schoot had gelegd en daar lagen ze goed. Maar ze wilde praten, ze wilde mijn mening. Ik wist niet waar het over ging, maar ik was goed in mijn mening geven? Ik had altijd een goede mening en die vertelde ik graag. Het was niet zo dat ik me in hield omdat het misschien zo kon zijn dat andere mensen het niet leuk vonden. Die mensen hadden dan eigenlijk gewoon pech? Dan moesten ze er maar gewoon iets beter tegen kunnen! "Wat is er?" Het leek niet iets heel ernstigs te zijn want anders had ze hier anders gezeten. Misschien ging het wel over kleding? Twijfelde tussen ze twee dingen! Al vond ik dat ze ze dan allebei moest kopen! Ik wilde dan best wel iets voor haar betalen.