Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

Forum

Startalk

Blogstatistieken

Vriendenbeheer

Facebookvrienden uitnodigen

17 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

5SOSO | You've captured my love

Elysium
Internationale ster

Elysium schreef:
Naylene had tijdens de feestdagen de tijd gehad om te reflecteren op het afgelopen jaar, zoals zoveel mensen deden. 2018 was een enerverend jaar geweest voor Naylene. Vrij aan het begin van het jaar had ze Ashton leren kennen, wie een grote rol voor haar was gaan spelen. Aan het einde van het jaar was het echter niet zo lekker tussen hen beide gelopen. Het moment in de auto was om die reden vooral in Naylene haar gedachten blijven hangen. Omdat ze zich daarvoor had willen verontschuldigen en Ashton uit had willen leggen wat door haar hoofd heen ging, was ze naar hem toe gekomen.
De twee hadden altijd eerlijk tegen elkaar kunnen spreken over hun gevoelens, hoe verwarrend die op sommige momenten ook waren geweest. Nu was het Naylene haar beurt geweest om aan te geven wat ze voelde. Want ondanks dat Ashton waarschijnlijk niets aan haar had gemerkt, had het haar veel gedaan toen hij telkens over Kaykay was begonnen. Op dat moment had ze het hem echter niet gegund om er eerlijk over te zijn. Dan was zijn gedrag beloond en dat had ze niet willen doen.
Zelfs nu vond ze het te dichtbij komen. Ashton die haar handen vastpakte, haar aankeek met een blik die vol hoop zat. Het begin van zijn woorden waren duidelijk. Hij vroeg zich af wat ze aan het doen waren. Momenteel vroeg Naylene zich dat ook af. Was haar deal dan idioot geweest? Misschien wel. Een half jaar leek heel erg lang te duren. Ze had aan haarzelf moeten werken, maar ze had ook gemerkt dat het voor haar prettig was om iemand naast haar te hebben die haar daar in hielp. Ashton had al meerdere keren bewezen dat hij de aangewezen persoon was om dat te doen.
“Je hebt de verkeerde naam genoemd?” Dat waren de woorden die Naylene niet had begrepen uit het geratel dat Ashton uit had gebracht.
Ashton keek haar aan alsof ze gek was geworden en het allemaal heel erg logisch was geweest wat hij net had gezegd, terwijl dat voor Naylene helemaal niet het geval was. De vraag wat ze aan het doen waren, wist ze zelf ook niet beantwoorden. Wat ooit als een goed idee had geklonken, leek dat nu niet meer te zijn.
“Ja!” Bracht Ashton gefrustreerd uit. “Het is toch duidelijk?” Normaal had Naylene al lang iets gezegd over de toon waarop Ashton zijn woorden uitbracht, maar op het moment merkte ze wel dat het hem echt hoog zag en dat met alles bij elkaar, er heel veel gevoelens door zijn lichaam heen gingen.
“Ik heb haar Nay genoemd! Meerdere keren!” Naylene kon een lach niet onderdrukken, ondanks dat het voor het gedeelte bestond uit ongemakkelijkheid. Ashton had haar naam gebruikt terwijl hij tegenover een andere vrouw had gezeten of had gestaan.
“Het is niet grappig Nay. Het is heel ernstig! Want het betekent dat je maar in mijn hoofd blijft zitten. En ik heb het echt geprobeerd om het er uit te krijgen, maar hoe meer ik dat probeer, hoe meer je terug komt?!”
Op het moment vroeg Naylene zich ook wel af wat ze precies aan het doen waren. Dat Ashton gevoelens voor haar had was overduidelijk. Ze was ook eerlijk geweest over haar gevoelens voor hem, maar ze had hem ook aangegeven dat ze op dat moment niet heel erg veel mee had gekund en dat het anders was geweest als ze elkaar op een andere manier hadden leren kennen. Hun leven was echter niet anders. Het was op de manier zoals het nu was. Op die manier was het aan hun toegekend en op die manier moesten ze er voor zorgen dat ze er het beste uit wisten te halen. Misschien kon ze wel bang blijven voor wat er kon gaan gebeuren, maar ze kon ook een stap wagen. Met Ashton praten over hetgeen wat ze nodig had, iets wat hij ook bij haar kon doen.
“Dus ik snap het gewoon niet...”
Naylene kon aan Ashton zien dat hij nog zoveel te zeggen had, maar dat hij niet meer wist in welke volgorde of op welke manier hij dat moest doen. Aan haarzelf voelde ze precies hetzelfde. Ze wilde zoveel zeggen, hem zoveel uitleggen. Haar hoofd leek te ontploffen van alle gedachten. Ashton had haar zo in het hoofd zitten dat hij een verkeerde naam had gebruikt. Ashton was echter al die tijd ook niet uit haar hoofd gegaan. Misschien niet op dezelfde manier, maar hij was er wel telkens geweest. Ergens achterin, klaar om op te poppen.
Praten kon altijd nog. Er waren nog zoveel woorden die gezegd moesten worden. Op het moment wilde Naylene het hun beiden besparen. Ze wilde bepalen wat ze aan het doen waren.
Voorzichtig trok Naylene haar handen dan ook los uit die van Ashton, om ze te kunnen gebruiken om ze om zijn hals te slaan en hem dicht tegen haar aan te trekken. Misschien was ze wel heel dom bezig, dan was dat een zorg voor later. Op het moment wilde ze namelijk niets anders dan haar lippen tegen die van Ashton voelen. Zijn worden af te laten sterven. Dat was dan ook precies wat ze deed.

Demish
Internationale ster

Demish schreef:
Het was een verwarrende tijd geweest. Al vanaf dat Ashton gevoelens voor Naylene had gekregen. Eerst had hij wel kunnen leven met alleen de seks, zonder een relatie. Hij had er mee kunnen leven dat Naylene iets anders had gewild en niet opzoek was geweest naar een relatie, totdat hij dat niet meer had gekund. En hij had geprobeerd zijn eigen grenzen te bewaken. Ook die van haar. Toch waren ze er samen vaak overheen gegaan. Meestal door de alcohol, maar ook een aantal keer zonder. Uiteindelijk had Ashton naar Calum geluisterd en zichzelf teruggetrokken, maar dat ging nu niet meer. En de waarheid was dat het nooit echt was gegaan. Wat hij ook had geprobeerd, Naylene had altijd in zijn hoofd gezeten.
De zoen verbaasde Ashton op zoveel vlakken. Het verbaasde hem dat Naylene hem zoende. Dat ze alles aan de kant leek te willen schuiven en dat ze haar gedachten nu zo had omgedraaid dat ze hier achter stond. Het verbaasde hem ook dat ze in staat was om hem te zoenen terwijl ze wist dat hij met een ander aan het daten was. Dat het haar niet uitmaakte dat er nog een andere vrouw was en dat wat zij nu aan het doen was, en wat hij aan het doen was, alles behalve eerlijk was tegenover de derde persoon. Al verbaasde het hem nog het meest dat ook hij die andere persoon voor even aan de kant kon drukken, en mee kon gaan in de zoen die Naylene had gestart.
Het liefst wilde hij hiermee door blijven gaan. Hij wilde Naylene tegen zich aan trekken en haar nooit meer laten gaan. Ze zou mogen blijven slapen. Ze zouden samen kunnen ontbijten en vervolgens yoga kunnen doen bij één van de lessen waar Ashton zich voor op had gegeven, nu het te koud was in de tuin en hij wat extra motivatie nodig had om ook echt aan de slag te gaan. Er was zoveel wat hij wilde doen, maar het kon niet. Omdat er toch iemand was die hem tegenhield, waardoor hij zich dan ook terugtrok van de zoen.
‘Nay…’ Ashton twijfelde. Hij wilde niet zijn eigen ruiten ingooien, maar het was iets wat hij nu moest zeggen. Als hij nu een beslissing moest maken tussen de vrouw voor wie hij al ruim negen maanden gevoelens had, en de vrouw die hij slechts een paar maanden kende, dan was die beslissing snel gemaakt. Hij, en ook Naylene, waren echter volwassen genoeg om zich te beseffen dat ze dit niet zomaar konden doen. Dat het één en ander eerst af zou moeten worden gesloten, voordat zij verder zouden kunnen gaan.
‘Weet dat ik hier honderd procent voor wil gaan, absoluut. En als Kaykay niet in beeld was, dan had ik er niet moeilijk over gedaan. Absoluut niet. Maar ik wil wel eerlijk naar haar toe zijn. Al denk ik dat ze het al weet, of in ieder geval een vermoeden heeft. Maar ik wil niks starten terwijl zij er ook nog is. Dat is niet eerlijk tegenover haar, maar ook niet eerlijk tegenover jou. Je verdient een volledige Ashton, en die kan ik je op dit moment nog niet geven.’
‘Ash, Ash. Hé.’ Naylene nam zijn gezicht vast tussen haar handen. Waarschijnlijk had ze door dat zijn gedachten al overuren maakten. Dat hij zich aan het bedenken was hoe hij het nieuws het beste naar Kaykay kon communiceren. Wat hij zou zeggen, hoe. Naylene ving zijn blik en daardoor besefte Ashton zich dat hij eerst eens diep in en uit moest ademen, voordat hij beslissingen zou maken waar hij spijt van zou krijgen.
‘Dit is iets waar je goed over na moet denken. Ik kan je niet vragen om alles voor mij te laten vallen. Dat is niet eerlijk. Als je daar meer tijd voor nodig hebt, dan vind ik dat niet erg?’ Naylene was heel reëel. Dit was de Naylene die hij in eerste instantie had verwacht. De Naylene die inzag dat wat ze zojuist hadden gedaan, niet eerlijk was tegenover Kaykay. En ze had gelijk. Dit was iets waar hij over na moest denken. Maar had hij dat niet al gedaan? Al zo vaak? Hij had zelfs afgewogen of hij überhaupt wel iets had moeten beginnen met Kaykay.
‘Normaal gesproken zou ik je gelijk geven. Dit is inderdaad iets waar ik over na moet denken, maar dat heb ik al zo lang gedaan? Zelfs toen ik me begon af te vragen of ik wel echt iets met Kaitlin moest begonnen. Ik heb het er zelfs nog met Cal over gehad, wat verstandig was. En ik wilde het echt proberen, maar ergens wist ik al dat het niet zo goed zou kunnen werken als dit? Als ons.’ Hij was er echt van overtuigd dat hij en Naylene goed zouden werken. Dat ze dit aan zouden kunnen. Samen.
‘Natuurlijk heb je dat al. Je zou jij niet zijn als je dat niet had gedaan,’ zei Naylene met een kleine glimlach op haar gezicht. Ashton waardeerde het, dat ze hem zo goed kende en wist hoe het allemaal in zijn hoofd werkte. Dat had hij nodig, aangezien hij dat soms zelf niet eens wist. ‘Maar het hoeft niet allemaal nu besloten te worden. En je hoeft ook nu niet op te springen om naar haar te gaan en het te vertellen. Ik kan wachten, als dat is wat nodig is.’

Elysium
Internationale ster

Elysium schreef:
Voor nu was het genoeg om te weten dat er van beide kanten gevoelens waren. Naylene was niet van plan om ergens tussen te komen. Ashton mocht zijn eigen keuzes maken. Wat hij dan ook zou kiezen, Naylene zou diegene zijn die zich er bij neer moest gaan leggen. Ondanks dat Ashton zelf aangaf dat nadenken niet echt meer nodig was, wist ze zeker dat hij dat nog wel zou gaan doen. Er zou nog genoeg door zijn hoofd heen spoken, want zo was Ashton nou eenmaal. Voor nu wilde Naylene echter dat ze beiden even de rust kregen die ze verdiende. Dat was ook de reden dat ze hier nog een tijdje wilde blijven.
Naylene leunde naar voren, zodat ze haar koffie er bij kon pakken. Vervolgens kroop ze in de hoek van de bank. Ondanks dat het ongemakkelijk had kunnen worden, voelde het op het moment helemaal niet zo. Er was altijd iets aan de aanwezigheid van Ashton, wat er juist voor zorgde dat Naylene zich op haar gemak voelde.
“Nay? Zou ik je mogen vragen wat de reden is dat je hier naar toe bent gekomen. Ik bedoel, ik weet waarom je hier naar toe bent gekomen, maar ik vraag me af wat je tot die beslissing heeft doen komen.” Naylene keek over haar kop heen, om het gezicht van Ashton te zien. Hij had wel door dat ze hier niet was gekomen omdat ze er in haar eentje over na had gedacht en daar had hij ook wel gelijk in.
“Henry.”
“Is Henry je...” Naylene schudde haar hoofd, omdat ze wel kon raden waar Ashton naar toe ging. Ze had geen mannelijke therapeut gewild, wat ze ook wel eerlijk aan had gegeven toen ze haar formulieren in had moeten leven.
“Nee, Henry is mijn buurman. Soort van. Hij woont een paar verdiepingen lager.” Naylene besefte zich dat ze nog nooit over Henry had gesproken. Waarvoor eigenlijk ook nooit aanleiding was geweest. Het was een vriendschap die ze al een tijdje geleden had gesloten. Een waarvan Naylene nog steeds dankbaar was dat ze hem mocht hebben. Het was prettig om met de wijze man te kunnen praten. Hij had namelijk genoeg te zeggen. Dat was ook de reden dat ze na Kerst even langs was geweest om te kijken of alles goed met hem was gegaan en of hij had genoten van de tijd die hij samen met zijn kinderen en kleinkinderen had gehad. Waar hij vrolijk over had gesproken. Hij had echter ook over Ashton gevraagd.
“Het is echt een geweldige man, die zoveel mee heeft gemaakt. Ik kwam hem tegen toen ik zelf nog niet heel erg lang in het appartement woonde. Hij heeft zijn hele leven al labradors gehad en hij wist precies hoe hij met Watts om moest gaan.” Watts was meteen gek geweest op Henry, terwijl hij normaal gesproken zo ver mogelijk bij mannen uit de buurt had willen blijven. Voor Naylene had dat heel veel betekend.
“Hij geeft echt hele goede adviezen. En ik heb met hem over ons gepraat? Hij heeft me al een paar keer aangegeven dat ik voor mezelf moest kiezen. Dat wanneer ik iets voelde, daar iets mee moest doen. Want als je gevoelens hebt voor iemand, is ieder moment samen meegenomen. Moet je daar van genieten.” In het geval van Henry waren die woorden natuurlijk heel erg logisch. Hij had moeten vechten voor zijn leven. Hij had niet eens geweten of hij wel terug was gekomen uit Vietnam. Daarbij had hij een paar jaar geleden zijn vrouw verloren. Natuurlijk verlangde hij dan nog naar die momenten die ze ooit samen door hadden kunnen brengen.
“Hij klinkt als een hele wijze man.”
“Dat is hij ook zeker. Hij heeft zoveel meegemaakt in zijn leven en hij weet gewoon hoe mensen in elkaar zitten.” Natuurlijk was ieder persoon hetzelfde, maar hij leek heel erg goed te weten hoe mensen werkte, alleen maar door een paar verhalen. Hij had over Ashton kunnen praten op een manier alsof hij ooit in dezelfde kamer had gezeten.
“Ik denk dat je hem echt heel erg zou mogen.” Ashton kon zelf ook heel erg goed praten, maar hij was ook een goede luisteraar. Wat Henry ook wel had. Naylene kon al voor haar zien hoe de twee echt uren met elkaar konden praten.
“Ik zou hem echt graag een keer ontmoeten. Als jij dat ook wil. En hij natuurlijk ook.”
“Ik denk dat hij dat echt geweldig zou vinden.” Ondanks dat hij wel familie had, kon Naylene ook wel een beetje aan de man merken dat hij eenzaam was. Gezelschap deed hem dan altijd goed. Als er nog iemand was met wie hij graag praatte, dan zou dat voor hem heel wat betekenen.
“Het lijkt alsof hij je al een beetje kent.” Zo was het wel een beetje. “Dus als je een keer bij mij bent, kunnen we wel even kijken of we bij hem op bezoek kunnen.”

Demish
Internationale ster

Demish schreef:
‘Dat zou ik echt heel erg leuk vinden.’ Henry was overduidelijk een belangrijk persoon voor Naylene. Een man die in haar gebouw woonde, zelfs het vertrouwen van Watts had leken te winnen. Dat was al heel bijzonder, want Ashton wist hoe de hond met mannen in het algemeen om ging. En blijkbaar had ze die Henry ook over hem verteld. Daardoor wilde hij zeker de man ontmoeten. Hij was erg nieuwsgierig. Momenteel zag hij iemand voor zich met een grijze baard en een bril, een overhemd en bretels. Maar wie weet had hij dat wel helemaal fout. Naylene had hem nu echter toegezegd dat hij Henry een keer zou mogen ontmoeten.
Ze dronken hun koffie in stilte, totdat Naylene die verbrak: ‘Ik vind het rode haar leuk. Anders, maar wel leuk.’ Ashton glimlachte om haar compliment. Nog niet zo heel lang geleden had hij zijn haren rood geverfd. Hij had het nog nooit eerder gedaan. Michael was altijd degene geweest die zijn haar had geverfd en ook Calum was wel eens in de weer gegaan met blonde haarverf, maar voor Ashton was het de eerste keer geweest. Hij was echter erg blij geweest met de kapster die zijn haren in de verf had gezet en het resultaat. Hij wist dat hij het goed zou moeten bijhouden, maar dat was hij zeker van plan. Met name omdat het voor hem een onderdeel was van een nieuw iets.
‘Dankjewel.’ Ashton haalde een hand door zijn rode haar. ‘Het is voor het nieuwe album, of misschien eerder de nieuwe era. Nieuwe muziek, een nieuwe aesthetic,’ legde hij aan Naylene uit. Al wist hij dat hij dat eigenlijk niet hoefde te doen. Naylene snapte dat soort dingen, soms zonder uitleg. ‘Ik heb Cal ook zo ver weten te krijgen.’ Al had Naylene dat misschien al gezien.
Ashton had zijn beste vriend ook meegenomen naar de kapster en ze hadden een tijdje staan te twijfelen over wat Calum had kunnen doen. Door zijn donkere haar was er niet veel mogelijk. Alles wat lichter was, had toch meteen gebleekt moeten worden. Uiteindelijk was Calum echter gegaan voor een frisse coupe en had hij zijn haren geblondeerd. Ashton vond dat Calum er erg goed uit had gezien, wat hij ook wel aan zijn beste vriend had laten weten.
‘Ik heb het gezien, ja. We hebben van de week samen gewandeld met de honden.’ Naylene glimlachte en zette haar lege kop aan de kant. Ze schoof iets meer naar Ashton toe, zodat ze zich tegen hem aan kon nestelen. Voorzichtig legde Ashton zijn arm om haar heen. Hij wist dat ze er nog niet waren. Hij had nog een andere vrouw met wie hij eerst goed zou moeten spreken. Want dat was wat ze verdiende. Al had Ashton wel het idee dat Kaykay een idee had van wat er aan zat te komen. Ze was een slim iemand en ze had hem ook wel door gehad, in bepaalde opzichten. Zijn gevoelens voor Naylene waren op veel verschillende manieren naar boven gekomen, ook bij haar.
Ashton pakte zijn telefoon en ging naar het gesprek dat nog lopende was tussen hem en de vrouw die hij op dit moment aan het daten was. Hij stuurde haar de vraag of ze elkaar morgen zouden kunnen spreken. Ashton wilde het niet vandaag doen. Niet gehaast. Want dit was iets wat goed moest gebeuren. Waar hij de tijd voor moest nemen. Niet alleen om te bedenken wat hij tegen Kaykay zou zeggen, maar ook om zich te beseffen dat wat hij en Naylene nu deelden, echt was. Dat ze het samen zouden gaan proberen.
‘Ik heb Kaitlin gevraagd of we elkaar morgen kunnen ontmoeten, zodat we kunnen praten,’ deelde Ashton mee.
‘Je moet je tijd daar voor nemen, Ash,’ was het enige wat Naylene zei. Hij was het daar ook mee eens. Daarom had hij het niet nu geopperd, of vanavond. Hij wilde dit niet haasten. Want dat zou niet eerlijk zijn. Ashton liet zijn vingers over de besrpoete wang van Naylene glijden en hief haar gezicht iets omhoog, zodat hij een kus op haar voorhoofd kon drukken. ‘Je bent zo bedachtzaam.’ Dat was waarom hij haar zo leuk was gaan vinden, en nog steeds vond. Omdat Naylene ook echt aan anderen dacht. Op een andere manier dan dat Ashton gewend was, maar juist dat was interessant.
Hij legde zijn hoofd tegen dat van Naylene aan en sloot eventjes zijn ogen. Hij vond het soms lastig om stil te zitten. Want ondanks dat zijn lichaam misschien een rustige positie aan had genomen; zijn hersenen gingen door. Altijd. Soms waren er momenten zoals deden. Waarom zijn hersenen hem heel even rust gunden, zodat hij kon genieten van wat er nu was gebeurd. In welke situatie hij zat en hoe fijn het hem eigenlijk liet voelen.
Naylene haar hand had een weg gevonden naar zijn borstkas, waar ze zachtjes overheen streelde met haar vingers. Ze stopte echter al snel en kwam iets overeind, waarna ze zijn borst goed bestudeerde en zelfs zijn blouse iets aan de kant duwde. ‘Is geen borsthaar ook een onderdeel van de nieuwe aesthetic?’ grapte ze.
Ashton schudde lachend zijn hoofd. ‘Nee, dat niet. Kaitlin hield er niet zo van.’ Maar hij wist dat Naylene dat wel deed. Ze had er vaak met haar vingers doorheen gekroeld en hij had het nooit erg gevonden. Ergens zelfs wel prettig. Dus voor Naylene zou hij het zeker weer laten staan.

Elysium
Internationale ster

Elysium schreef:
De jaren vlogen voorbij. Calum kon soms niet geloven hoe snel de tijd voorbij ging, zeker niet op een dag als deze: zijn verjaardag. De leeftijd deed hem niet zo heel erg veel. Dit waren echter wel de dagen dat hij terug dacht aan het afgelopen jaar. Aan hetgeen wat er was gebeurd, de mensen die hij had leren kennen en zelfs de mensen die hij achter had moeten laten.
Een van de mensen die dit jaar belangrijk voor hem was geworden, had een voorstel gedaan om deze dag door te brengen. Toen Linn voor had gesteld om naar Disneyland te gaan, had Calum in eerste instantie een beetje moeten lachen. Hij had niet gedacht dat ze ook werkelijk had bedoeld om naar het pretpark te gaan. Een paar mensen te vragen, om met zijn allen rond te lopen en in de verschillende attracties te gaan. De manier waarop Linn het echter had beschreven, had het echter geweldig geklonken, waardoor ze het uiteindelijk ook op poten hadden gezet. Het was geen grote groep geworden. Gewoon een paar van Calum zijn beste vrienden, de mensen die hadden gewild en mee hadden gekund op deze dag.
Ze waren al eventjes in het park en hadden al wat stops gemaakt. Ze hadden net wat gegeten en waren weer op pad gegaan. Zo waren ze uiteindelijk uitgekomen bij Big Thunder Mountain. Een rij waar ze wel een tijdje in zouden staan, dus ze konden er maar beter voor zorgen dat ze het samen leuk hadden. Tot nu toe was dat prima gelukt. In Calum zijn ogen had hij echter nog weinig met Linn gepraat. Daarom was hij nu ook naar haar toe geschoven.
“Dit is echt een leuk idee Linnie. Dankjewel, dat je het hebt voorgesteld.” Nu ze er tijd voor hadden, konden ze het er ook maar beter van nemen. De komende tijd zouden ze het druk krijgen met het promoten van het nieuwe nummer dat ze op hadden genomen met The Chainsmokers. Op dat gebied zaten er nog heel erg veel andere dingen aan te komen, waar ze wel even druk mee bezig waren. Daarom vond Calum het wel fijn dat ze juist een dag zoals deze konden hebben.
“Ik vond het gewoon een leuk idee. Ik ben hier al veel te lang niet meer geweest.”
“Ik ben hier echt nog nooit geweest.” Zei Calum lachend. Het was geen plaats die hij uit zichzelf zou bezoeken. Met vrienden was het echter een leuke plaats om te zijn. Daarbij was Calum niet iemand die zomaar ergens nee tegen zijn. Als hij hier maar af en toe op een terrasje kon zitten, had hij al een geweldige verjaardag.
Calum leunde tegen één van de houtenbalken van de wachtrij aan. Hij moest toegeven dat het hele pretpark goed aangekleed was. Het was leuk om rond te lopen en het een beetje te bekijken.
“Echt niet?”
“Nee, maar ik vind het hier wel echt leuk?” Het had wel wat. Hij snapte wel waarom kinderen er helemaal gek op waren. Sommige oudere mensen ook. Vandaag hadden ze lang niet genoeg tijd om alles te kijken, maar misschien dat ze ooit een keer weer konden komen. Tot nu toe was het Calum wel bevallen.
“Maar vertel, hoe heb je het in Bali gehad?” Calum had genoeg foto’s voorbij zien komen en natuurlijk had hij ook al wel wat verhalen gehoord. Michael en Crystal waren verloofd in de tijd dat ze op het eiland waren geweest, waar Linn ook bij was geweest. Maar de week had uit meer bestaan als dat. Wat Calum er van had begrepen had Linn er geld voor gekregen, dan was het natuurlijk helemaal niet verkeerd om een weekje weg te gaan naar zo’n mooi land. Het hoorde bij Linn haar werk en daar leek ze heel erg veel van te kunnen genieten. Calum was blij dat ze dat deed

Ergens was Naylene niet verbaasd geweest toen ze een berichtje van Calum had gekregen. De afgelopen tijd hadden de twee elkaar wat beter leren kennen en ze kon wel zeggen dat ze vriende waren geworden. De vraag die er in had gestaan, was echter wel als een verrassing gekomen. Ze had niet verwacht dat Calum na die korte tijd zijn verjaardag al met haar wilde vieren. Het had uiteindelijk ook een gesprek met Ashton gekost om er voor te zorgen dat ze er mee in had gestemd.
Ashton was heel erg duidelijk geweest in zijn woorden. Hij had haar graag mee willen hebben. Naylene had het ook helemaal geen vervelend idee gevonden om naar Disneyland te gaan. Ze was er wel eens eerder geweest, eens met haar neef. Het was een volle dag en daardoor had ze er toch ook wel even over getwijfeld. Uiteindelijk had ze er mee ingestemd, ook omdat Ashton aan had gegeven dat ze het als een soort van date hadden kunnen zien.
Sinds hun gesprek, had Ashton alles op een rijtje weten te zetten met Kaitlin. Ondanks dat Naylene nog aan had gegeven dat Ashton zijn rust had mogen nemen om bij te komen van al het geen wat er was gebeurd. Alle gevoelens die door zijn lichaam waren gegaan en alle gedachten die er bij waren komen kijken. Had hij besloten dat hij dat niet had willen doen. Wat betekende dat de twee nu in een relatie zaten.
Alles was nog behoorlijk nieuw, wat betekende dat Naylene zeker nog een beetje moest wennen aan hetgeen wat er gebeurde. Ze was echter blij met de keuze die ze had gemaakt, hoe egoïstisch die misschien ook was geweest. Ze had geen maanden meer kunnen wachten. Ze had echter ook geweten dat het heel wat van Ashton had gevraagd. Iets wat ze de komende tijd misschien nog wel zou blijven doen.
Voor nu was het nog een beetje aftasten wat ze wilden en konden doen. Zeker als ze in het openbaar waren. Naylene had al vrij vroeg doorgehad wat het betekende om bij de band in de buurt te zijn. Bijna een jaar geleden had ze dat hardhandig meegemaakt. Zelfs bij Andy in de buurt was het haast niet te doen geweest. Daarom had ze zich ook wel afgevraagd of het vieren van een verjaardag op zo’n publieke plaats als deze, wel een goed idee was geweest. Daarbij wist ze nog niet goed hoe ze om moest gaan met het feit dat mensen haar en Ashton samen konden zien. Dat hadden ze al wel eens gedaan, nu was het toch op een andere manier. Ze probeerde Ashton zijn voorbeeld daar een beetje in te volgen.
“Dit is echt een van de beste attracties hier. Emmet was er echt heel erg gek op. We hebben hier wel drie of vier keer achter elkaar in de rij gestaan.” Zei Naylene lachend, toen ze de achtbaan achter zich hoorde. Het was een behoorlijk harde baan, wat alleen maar leuk was.
“Het leukste is het eigenlijk als het net donker wordt, of als het al wat donker is. Misschien dat vanavond nog even kunnen kijken of er een lange rij is.” Nu ze hier waren, wilde Naylene ook zoveel mogelijk uit de dag halen. Ze had Watts vandaag bij een vriend achter gelaten en ze had afgesproken dat ze hem morgen op zou halen. Daardoor was er ook al een soort van afspraak gekomen dat ze vannacht bij Ashton zou blijven slapen. Zeker als ze na het park nog ergens anders naar toe zouden gaan om de nacht op een goede manier af te sluiten. Het bleef toch wel Calum zijn verjaardag en iedereen die op het moment met hun in het park was, was er over eens dat ze daar zoveel plezier uit moesten halen.

Demish
Internationale ster

Demish schreef:
Linn vond een verjaardag niet iets wat je zomaar over kon slaan. Calum vond zijn leeftijd dan niet zo boeiend, en misschien was het dat ook niet, maar Linn had wel graag iets willen doen voor zijn drieëntwintigste verjaardag. Daarom had ze aan hem voorgesteld om de dag door te brengen in Disneyland, met een paar vrienden. Calum had er eerst een beetje om moeten lachen, maar na wat argumenten van haar kant, was hij er mee ingestemd en had hij er juist zin in gehad. Linn had aan hem gevraagd wie hij uit had willen nodigen en was vervolgens iedereen afgegaan. Daardoor hadden ze nu een leuke, gezellige club waar ze de dag mee door konden brengen. Ze waren al wat attracties af gegaan en nu stonden ze weer in de rij voor één van de achtbanen in het park.
‘Bali was echt zo bijzonder!’ Een ander woord had Linn er niet voor. Ze had al die tijd wel in haar achterhoofd gehouden dat ze was betaald om daar te zijn en om specifieke kleding te dragen, of accessoires te gebruiken, maar het had toch wel een beetje als een vakantie gevoeld. ‘We zijn naar een paar verschillende verblijven geweest. Keer op keer was ik echt verrast voor hoe mooi alles was, maar ook door alle dingen die ze voor ons hadden geregeld!’ Het was niet alleen het verblijf geweest wat was geregeld, maar ook verschillende activiteiten die op de planning hadden gestaan.
‘Ze hadden ook wel veel momenten gecreëerd waar we elkaar op de foto konden zetten, of waar gefilmd kon worden. Maar sommige dingen waren ook echt heel erg leuk om te doen? Vooral de schommels, die waren echt heel erg tof! Al durfde ik eerst niet.’ De meesten hadden wel even getwijfeld. Schommelen in zo’n grote, open plek was heel erg gek. Gelukkig hadden ze erg goed vast gezeten en had er niks kunnen gebeuren.
‘Al was het weeshuis denk ik wel het meest bijzonder.’ Met de hele groep waren ze naar een weeshuis gegaan. Daar hadden ze de middag doorgebracht met alle kinderen daar. Ze hadden verschillende spelletjes gedaan, bijvoorbeeld door te vertellen wie ze waren en wat ze leuk vonden om te doen. Michael had muziek gemaakt, wat ook heel erg mooi was geweest. Zeker toen ook iemand mee had mogen spelen, van de kinderen. Voor Linn zelf was het echter ook heel bijzonder geweest om zich op zo’n plek te bevinden. Als baby had ze immers ook in een weeshuis gelegen. Slechts voor een paar maanden, maar daarmee had ze ontzettend veel geluk gehad. Meer geluk dan de kinderen die ze daar had ontmoet.
Calum knikte begrijpend. ‘Dat heeft vast een hele gekke indruk achtergelaten.’ Linn knikte. Die avond was ze wel wat stiller geweest. Ze had nagedacht over hoe leven er uit had gezien als Brent en Byron haar niet hadden opgehaald. Als ze daar voor een langere tijd had moeten blijven. Het was heel moeilijk om zoiets in te beelden, zeker als je zo’n soort plek nog nooit had gezien. Nu had Linn dat wel gedaan, waardoor dat deel van haar leven opeens een stuk duidelijker werd voor haar. En het liet haar nog meer waarderen wat ze nu had.
‘Maar ik heb wel echt genoten. Zoals de rest eigenlijk ook. Al was het toppunt van alles misschien nog wel dat Michael, Crystal ten huwelijk heeft gevraagd.’ Voor Linn was het echt als een verrassing gekomen. Crystal had haar verteld dat ze het ergens wel had verwacht, omdat Bali een belangrijke plek voor hen was. Maar dat had Linn een beetje weggewuifd. Ze had het voornamelijk niet verwacht omdat Michael nog best jong was in haar ogen. Crystal was een stuk ouder, wat prima was. En als Michael het echt wilde, was er ook niks mis mee en stond Linn achter het hele idee van trouwen. Maar toch, ze vond het best vroeg voor Michael.
‘Dat is wel iets, ja,’ zei Calum. Hij haalde een flesje water uit zijn rugzak en nam daar een paar slokken van, waarna hij het flesje ook aan Linn aanbod. Dankbaar nam ze het aan, waarna ze ook een paar slokken nam. Ze gaf het flesje terug en schoof vervolgens een paar meter op in de rij.
‘Ik ben wel blij voor ze. Ze zagen er heel gelukkig uit,’ zei Linn. Dat was wel het belangrijkste. ‘Maar tegelijkertijd vind ik het wel… Vroeg. Ik zag het niet echt aankomen.’ Ze zou het nooit hardop zeggen met Michael en Crystal in de buurt, maar ze waren niet mee vandaag. Daardoor kon Linn rustig haar mening verkondigen.

Er waren maar een aantal verjaardagen in het jaar die Ashton belangrijk vond. Zijn eigen verjaardag rekende hij daar eigenlijk niet toe. Hij vond het veel belangrijker om de mensen om zich heen te vieren. Daarom had hij ook al lag onthouden dat Naylene jarig was op 24 mei. Vandaag was echter iemand jarig die op een hele andere manier ontzettend belangrijk voor hem was: Calum. Hij was vandaag drieëntwintig geworden.
Ashton had een beetje gek opgekeken toen hij het bericht had gekregen dat Calum zijn verjaardag zou vieren in Disneyland. Hij had het niet echt iets voor Calum gevonden, met name omdat de meeste feestjes gewoon in een bar of een club hadden plaatsgevonden en dat over het algemeen ook Calum zijn voorkeur had. Toen hij Calum echter had gevraagd waarom Linn hem uit had genodigd, had Calum uitgelegd dat het Linn haar voorstel was geweest, maar dat hij het zelf ook heel leuk had vinden klinken. Ashton wilde vooral hetgeen doen wat Calum graag wilde, dus hij had er verder niks over gezegd. Daarnaast was het ook een goede kans geweest voor hem en Naylene om samen iets leuks te doen.
Ashton had alles netjes afgehandeld met Kaitlin. Ze had het niet leuk gevonden, wat Ashton wel had begrepen. Hij had immers niet heel netjes gehandeld. Eigenlijk had hij nooit met haar moeten gaan daten, maar hoe had hij anders over Naylene heen moeten komen? Niet, zo simpel was het.
Nu Naylene en hij vrijspel hadden, probeerde Ashton zoveel mogelijk van de tijd te genieten die ze nu nog hadden. Binnenkort zouden ze hun nieuwe singel, Who Do You Love, droppen. Deze was in samenwerking met The Chainsmokers, met wie ze ook wat promo zouden gaan doen. Daarna zou alles weer in een stroomversnelling komen, dus deze paar weken waren de laatste momenten die hij samen met Naylene zou kunnen grijpen.
Hij had haar wel een beetje moeten overtuigen om mee te gaan, ondanks dat Calum ook zelf aan haar had laten weten dat hij haar er graag bij wilde hebben. Ashton had ook het idee gehad dat het publieke gedeelte van dit alles haar een beetje dwars had gezeten. Ze had gezien hoe fans konden zijn, naar hem, maar ook naar anderen. Ashton wist dat het er bij hoorde en hij hoopte dat Naylene dat ook snapte. Het leek van wel, want ze was meegegaan. Of ze het ook echt niet erg vond, wist hij niet. Dat hoefde ook niet. Hij was er ook om haar een beetje in dit soort dingen mee te nemen en te beschermen.
‘Van wat ik heb gelezen, kan je het beste gaan als de parade bezig is. Dus als je die niet wil zien, dan kunnen we rond die tijd wel terug om hier te kijken. Wie weet is de rij dan minder lang.’ Ashton had zich wel een beetje verdiept in het park. Het was al even geleden dat hij hier was geweest. Minstens een paar jaar geleden, toen hij op date was gegaan met iemand anders. Vandaag was het dan wel de verjaardag van Calum, maar het was tevens ook een soort van date voor hem en Naylene. Iets wat ze eigenlijk nog niet echt hadden gedaan, op de film na. Die film hadden ze echter nooit helemaal af kunnen kijken.
‘Oh, heb je dat gelezen?’ vroeg Naylene lachend aan hem. ‘Heb je nog meer gelezen?’
Ashton knikte. ‘Ja! Ik heb gelezen dat het kasteel ook zo is geplaatst dat je een goede foto kan nemen, zonder dat je tegenlicht krijgt. En bij de Rock and Rollercoaster hoor je in ieder karretje een ander nummer van Aerosmith.’ Dat laatste was toch wel iets wat Ashton echt goed was bijgebleven.
Naylene lachte, waarna ze naar hem toe stapte en hem een kus gaf. Glimlachend sloeg Ashton zijn armen om haar heen. Hij wist dat ze nu in de rij stonden en dat er genoeg mensen waren die om hen heen stonden. De rij liep namelijk zo dat je genoeg mensen tegen kwam. Daardoor bestond er een kans dat ze werden gespot door iemand, maar Ashton had besloten daar geen aandacht meer aan te besteden. Dat had hij al eens gedaan en wat had die privacy hem nou echt geboden? Vrijwel niks. Fans waren achteraf alleen maar moeilijker gaan doen en er waren des te meer foto’s gelekt. Dus als mensen hem en Naylene op de foto wilden zetten, dan mochten ze dat doen.
‘Ik heb ook gelezen dat deze achtbaan sneller is in Parijs,’ liet Ashton haar nog weten. Hij snapte niet echt wat daar de logica van was, aangezien het dezelfde achtbaan was. Dus waarom zou de één sneller zijn dan de ander? Het had echter op meerdere sites gestaan, dus Ashton gokte dat het wel zou kloppen.

Elysium
Internationale ster

Elysium schreef:
Calum was blij dat zijn vriendschap met Linn weer liep zoals het altijd had gedaan. Op een volwassen manier hadden ze alles uit weten te spreken en daardoor hing er nu ook helemaal niets meer in de lucht. Hij had zelfs aangegeven dat Linn het moest vertellen als dat wel zo was. Het leek nu echter goed te gaan. Linn had hem af en toe een update gestuurd over hoe het was gegaan in Bali en ze had deze hele dag voor hem geregeld. Dat betekende wel dat hun vriendschap nog steeds goed was en dat waarschijnlijk ook zou blijven.
Dat was ook de reden dat Calum iets dichter naar Linn toe was gestapt om zijn armen even om haar heen te slaan. Voor haar was het niet niets geweest dat ze een weeshuis hadden bezocht. Calum wist dat ze ooit zelf in diezelfde situatie had gezeten. Ze was misschien wel wat jonger geweest en had het wat minder bewust meegemaakt. Dat betekende niet dat het voor haar niet gek was geweest. Het idee dat ze daar jaren langer had kunnen blijven zitten, wat er dan met haar was gebeurd. Er was een kans geweest dat ze nooit naar Amerika was gekomen en dan had haar hele toekomst er vrij onzeker uitgezien.
Calum zei er verder niets meer over. Hij liet zijn armen om Linn heen voor hen beide spreken. Linn leek de knuffel wel echt nodig te hebben, of ze dat nou had geweten of niet. Toen hij haar weer los had gelaten, kon hij weer een stukje verder lopen, waar hij weer plaats nam tegen de balken.
Ondertussen was het gesprek gekomen op iets anders wat in Bali was gebeurd. Calum kon niet zeggen dat hij minstens zo verbaasd had gereageerd als Linn. Hij had echter achter zijn telefoon gezeten en had er nog een beetje over na kunnen denken. Linn was getuigen geweest van dat alles. Aangezien zij ook leek te vinden dat het veel te vroeg was, was het voor haar vast heel erg gek geweest om er bij te staan.
“Het is heel vroeg.” stemde Calum met haar in. Hij keek wel even om zich heen om te weten wie dicht bij hen stonden. Iedereen om hen heen waren zelf in gesprek en Calum ging er nou niet vanuit dat Roy, of Ashton of Naylene iets door zouden vertellen. Hun gesprekken waren van hen beiden en hun vrienden zou vast kunnen accepteren dat ze het niet verder moesten vertellen.
“Ik kon het eigenlijk ook helemaal niet geloven. Ik dacht eerlijk gezegd dat het een grapje was.” Iedereen had kunnen zien dat Michael serieus was met Crystal. Dat betekende in Calum zijn ogen niet meteen dat ze het voor eeuwig hoorden te maken. De stap van een huwelijk, een verloving was iets heel anders dan een relatie, zelfs dan samenwonen.
“Dat snap ik. Het was gewoon niet iets, wat je verwacht?” Linn leek gelukkig hetzelfde te denken over het onderwerp. Waar ze normaal gesproken lijnrecht tegenover elkaar leken te staan als het ging om de liefde, was dat nu niet het geval en dat vond Calum in ieder geval prettig om te weten.
“Eerlijk. Ik heb nu al geen zin in alle vragen die er over gaan komen?” Gaf Calum toe. Hij wist hoe het de komende tijd in de interviews zou gaan. Hij was blij voor Michael, zo lang zijn vriend gelukkig was, was het oké. Hij had zelf andere keuzes gemaakt en zelfs dat was goed. Maar ze zouden hier de komende tijd niet onderuit komen. Er zou geen interview voorbij gaan of het zou over het onderwerp gaan. Calum was al niet zo’n fan van de dagen die vol zaten met vragen. Ze leken tegenwoordig al veel minder over muziek te gaan.
“Aan de andere kant, dan hoef ik er niet over te praten.” Calum hield zich soms afzijdig in interviews, maar dat vond hij helemaal niet erg. Het duurde even voordat hij zich ergens op zijn gemak voelde, maar op dat soort momenten kon hij ook ronduit praten. Dat was bijvoorbeeld het geval bij Linn. Ze konden soms uren praten, grapjes maken, omdat Linn hem leek te begrijpen.

Een van de dingen die Naylene in Ashton kon waarderen was het feit dat hij zijn best deed, zelfs op dagen als deze. Hij had zijn best gedaan om zich goed in te lezen in de parken, misschien om een beetje indruk op haar te maken. Iets wat in haar ogen niet nodig was. Naylene vond het echter wel interessant om naar te luisteren. Het betekende dat Ashton zijn best voor haar wilde doen en dat was best iets bijzonders.
“Ik denk dat de banen dan net iets anders zijn gemaakt. Misschien is de baan wat langer. Of is de gewicht van de karretjes anders, waardoor het op een andere manier naar beneden wordt getrokken.” Bedacht Naylene zich op de woorden van Ashton. Ze kon zich niet indenken dat de parken twee geheel identieke achtbanen hadden gemaakt. Dan was het voor mensen niet interessant genoeg om beide parken te bezoeken.
“Maar als je van achtbanen houdt, kunnen we straks misschien nog naar die van Aerosmith, die klinkt wel heel erg cool en daar ben ik nog nooit in geweest.” Ashton leek er behoorlijk enthousiast over te zijn dat er muziek werd gedraaid in een achtbaan, zelf hield Naylene ook van achtbanen, dus ze was zeker niet iemand die het zou afslaan.
“Dan gaan we die hierna opzoeken. Ik denk dat Cal hem ook wel vet vindt.” Naylene keek even naar achteren, waar Calum stond te praten met Linn. Ze knikte op de statement van Ashton, daar was ze het wel mee eens. Ondertussen bedacht ze zich echter dat ze blij was met hoe het nu ging. Ze had al van Calum begrepen dat hij het bij had gelegd met Linn, waar ze blij mee was. Hetgeen wat er was gezegd en ook hetgeen wat Ashton daarop had gezegd, was niet netjes geweest. Gelukkig had Calum dat ook door gehad en had hij uiteindelijk de stap genomen om zijn excuses aan te bieden. Wel vroeg Naylene zich af of er niet echt nog gevoelens zaten vanuit Linn uit. Dat was iets waar ze wel een keer naar zou vragen. Want dat Linn een relatie had, betekende niet meteen dat alle gevoelens die ze ooit voor Calum had gehad, weg waren.
Ze waren beiden aan het einde van de rij, toen ze van de trap af moesten. Naylene liet Ashton voor lopen, zodat ze zichzelf nog om kon draaien naar Calum en Linn.
“He, Ash en ik hadden het net over de Aerosmith achtbaan, ze draaien daar blijkbaar muziek in de achtbaan en dat leek me wel leuk. Zullen we zo daar naar toe gaan?” Ze hadden al wel besloten dat het ook prima was om uit elkaar te gaan. Maar het leek Naylene wel het leukst als ze de verjaardag van Calum echt konden vieren en dat kon alleen als ze met z’n allen waren.
“Oh dat kan wel! Volgens mij is daar in de buurt een bar waar ze echt hele lekkere cocktails hebben. Dus dan kunnen we daarna iets drinken.” Gaf Linn aan, waarop het gezicht van Calum ook een beetje op begon te lichten.
“Daar ben ik wel voor in.” Zei hij dan ook, waarop Naylene moest lachen.
“Dat is dan af...” Naylene kon haar woord niet echt afmaken omdat ze werd afgeleid door hetgeen wat achter haar gebeurde. Ze voelde een hand op haar billen liggen en voelde er zelfs een zacht kneepje in. “Afgesproken.”
Naylene keek over haar schouder heen, naar Ashton, die onder haar op de trap stond. Het was niet zo dat ze het erg vond wat er gebeurde. Helemaal niet zelfs. Het was echter niet iets wat ze had verwacht, helemaal niet in het midden van een gesprek.
Uiteindelijk kon ze het niet laten om zich om te draaien, waardoor Ashton zijn hand wel moest laten zetten. Zelfde legde Naylene haar handen op zijn schouders, aangezien hij toch een eindje onder haar stond.
“Dat overrompelde me.” zei Naylene lachend. Het was echt helemaal uit het niets gekomen, aangezien ze in het midden van een wachtrij stonden. Naylene wist sowieso nog niet heel erg goed wat ze hier kon doen en wat niet. Al wist ze maar al te goed dat daar geen regels voor waren.

Demish
Internationale ster

Demish schreef:
Linn begreep dat Calum er niet op zat te wachten om constant te praten over de verloving van Michael. Het was groot nieuws, dus het was logisch dat mensen er naar zouden vragen, maar het ging uiteindelijk om de muziek. Om het nummer dat ze uit zouden brengen en wat ze daar over te vertellen hadden. Het interview hoefde niet te gaan over Michael en hoe hij zijn vriend ten huwelijk had gevraagd. Daarnaast hadden de anderen daar ook niks mee te maken gehad? Linn wilde graag denken dat Michael zijn vrienden wel had ingelicht, maar dat leek niet het geval te zijn. Calum had immers gezegd dat het voor hem als een behoorlijke verrassing had gevoeld. Dat terwijl Michael en Calum elkaar al zo lang kenden.
Nu was Calum al iemand die niet snel van zich liet horen in een interview. Soms leek hij er niet altijd tussen te komen. Iemand zoals Ashton kon veel ruimte in beslag nemen en dan kon het lastig zijn om daar nog iets op aan te vullen. Op andere momenten wist Linn dat Calum er gewoon echt geen behoefte aan had. Wat ook niet hoefde. Hij kon dingen op een andere manier vertellen, door bijvoorbeeld op het podium te staan met zijn bas en zijn muziek te spelen. Juist om die reden had ze hem een cadeautje gegeven voor zijn verjaardag waar hij echt wat aan had: een riem voor zijn bas, met zijn initialen erop.
Het gesprek was verschoven naar een andere achtbaan en cocktails. Linn vond dat die er wel bij hoorden op een verjaardag en ook Calum leek het een goed idee te vinden om er wat alcohol bij te betrekken.
‘Als je geen bier wil, ze hebben ook heel veel cocktails met rum of vodka. Die zijn echt heel erg lekker,’ zei Linn plagend tegen Calum, wetend dat hij toch wel voor een biertje zou gaan.
Ze waren aan het einde van de rij gekomen, wat betekende dat ze een plekje mochten kiezen voor de achtbaan. Mali, Calum zijn zus die nu ook in Los Angeles was, zwaaide al naar hen dat ze een plekje vooraan had weten te krijgen en dat ze er naast zouden kunnen gaan staan.
‘Kom, ik wil bij Mali zitten!’ Linn nam Calum zijn arm vast en trok hem mee naar de juiste poortjes. Linn had Mali ondertussen een paar keer mogen ontmoeten en ze was een hele lieve, jonge vrouw, die ook heel duidelijk werkte aan haar eigen plannen en muziek. Zij en Calum waren allebei ontzettend muzikaal en dat vond Linn heel erg bijzonder. Daarnaast was het voor Linn duidelijk hoeveel Calum om haar gaf, wat hun relatie als broer en zus alleen nog maar mooier maakte om naar te kijken.
Na de Big Thunder Mountain, waarin ze vooral veel hadden gelachen, waren ze naar de andere achtbaan gegaan, die zich in een heel ander gedeelte van het park had bevonden. Dat was de achtbaan geweest waar Ashton het over had gehad, met de muziek. Voor de muzikanten onder hen was de wachtrij al geweldig geweest en Linn had aandacht geluisterd naar de verhalen van Ashton en Calum over de verschillende gitaren en posters die ze hadden gezien.
Die achtbaan was wat heftiger geweest, maar ook ontzettend leuk. Om bij te komen van de twee achtbanen, waren ze naar het café gegaan waar Linn het over had gehad. De hele groep had zich aan een lange tafel gevestigd en iedereen keek nieuwsgierig op de kaart naar wat voor drankjes ze hier serveerden.
‘Ik wil de Magical Star Cocktail,’ zei Linn, die haar kart al dichtvouwde. ‘Oh, en kunnen we iets van snacks bestellen? Iets met vlees! Of kaas.’ Normaal was Linn niet de eerste die naar het vlees greep als het op de kaart stond, maar sinds ze vaak samen met Benj at en hij vrijwel altijd vegetarisch, of zelfs vegan, kookte, nam Linn iets vaker de kans aan om vlees te eten waar hij niet bij was. Benjamin vond het niet erg als ze het deed en hij wilde haar ook niks opdringen, maar Linn vond het onzin om verschillend eten te koken als juist het doel was om samen wat te gaan eten.
Calum lachte naast haar, waardoor ze hen plagend een duwtje tegen zijn arm gaan. ‘Niet lachen! Dat deed je ook al toen ik bacon wilde bij ons breakfast for diner.’

Voor Ashton was het simpel. Hij had bijna een jaar moeten wachten op zijn kans bij Naylene. Eerst was het misschien puur fysiek geweest. Had hij ook niet meteen een relatie gewild toen hij op tour was geweest, maar later had hij zich gerealiseerd dat hij gevoelens had gehad voor Naylene. Gevoelens die zij niet had willen beantwoorden, terwijl ze dat wel had gekund. Hij had er lang voor moeten wachten. Hij had zelfs iemand anders teleur moeten stellen. Nu hij Naylene eindelijk had, was hij het niet van plan om onder stoelen of banken te stelen. Mensen mochten het zien. De fans mochten het weten. Dus Ashton hield zich niet in, dat had hij besloten. Als hij Naylene een knuffel of een kus wilde geven, dan deed hij dat. En als er zich een kans aanbood om even in haar billen te knijpen, zoals op de trap in de rij gebeurd was, dan nam hij die aan. De reactie van Naylene had het alleen nog maar leuker gemaakt.
Ashton zou zichzelf niet meteen omschrijven als een clingy persoon. Hij had zijn eigen dingen en dat vond hij ook belangrijk in een relatie. Hij hoefde niet van alles te weten wat Naylene deed, of waar ze was. Noch hoefde hij constant aan haar te hangen. Nu vond hij het echter wel fijn om aan zijn vrienden te laten zien dat Naylene niet slechts een vriendin was, maar zijn vriendin. Iemand met wie hij een relatie had. Eentje die, hopelijk, nog heel lang zou gaan duren. Dat was wel waar Ashton nu voor wilde gaan. En Naylene ook. Wat hij misschien nog wel het meeste had te danken aan haar buurman. Die had Naylene immers aangemoedigd om er voor te gaan.
Nadat ze ook nog naar de Rock and Rollercoaster waren gegaan, waar Ashton bijna de hele rij had kunnen vullen met verhalen over Aerosmith en de posters en gitaren die daar hadden gestaan, waren ze naar een café gegaan om wat te drinken. Ze hadden allemaal plaatsgenomen aan een tafel en al snel ging er in de rondte wie wat zou gaan drinken. Linn stelde zelfs voor om er een paar snacks bij te nemen, ondanks dat ze voor de Big Thunder Mountain nog hadden gegeten.
‘Ik zeg niks! Bestel zoveel vlees als je wil. Niemand die je tegenhoudt,’ zei Calum tegen Linn. Ashton besloot het maar te negeren. Linn had er zelf voor gekozen om een relatie te beginnen met iemand die compleet anders at dan zij gewend was. Het was lief van haar dat ze er rekening mee hield, maar ondertussen was het wel duidelijk dat ze er niet echt achter stond. Hij en Naylene hadden daar totaal geen problemen mee. Ondanks dat Ashton zich echt wel bewust was van vleeseten voor een impact kon hebben op de wereld, hielden hij en Naylene er vrij weinig rekening mee. Voor Naylene was het juist vaak: hoe meer vlees hoe beter.
‘Hé!’ zei Ashton, toen hij iets tegen zijn voeten aanvoelde. Hij keek onder de tafel en zag dat Linn haar sneakers uit had getrapt en haar voeten vervolgens bij haar op de stoel had gelegd. Hoe ze dat voor elkaar kreeg was hem een raadsel, maar ze leek nog te kunnen zitten.
‘Sorry! Mijn voeten doen pijn. Nieuwe sneakers,’ legde Linn aan hem uit. Ashton schoof de schoenen weer iets terug met zijn voet.
‘Ik hoef geen cocktail,’ zei hij vervolgens tegen Naylene. ‘Ik kan thuis een betere maken.’ Dat had hij vorig jaar al wel laten zien. Toen had iedereen niet genoeg kunnen krijgen van zijn cocktails. Al had hij er misschien zo nu en dan ook eentje in iemand zijn handen geduwd. ‘Ik denk dat het voor ons gewoon whisky wordt?’ vroeg hij aan Naylene, die gelukkig knikte op zijn antwoord. Ashton schoof de kaart dan ook weer weg en legde vervolgens zijn arm op de leuning van Naylene haar stoel, zodat hij zijn hand op haar schouder kon leggen.
‘Ik ben echt heel erg blij dat je mee bent gegaan.’ Het was niet de eerste keer dat Ashton dat aan haar vertelde, maar hij wilde wel dat ze het wist. Vooral omdat ze er eerst wat twijfelend op had gereageerd. Tot nu toe waren ze nog niet echt lastig gevallen. Hier deden mensen dat minder snel. Met name omdat iedereen kwam voor zijn eigen plezier. Er zouden vast mensen zijn die een foto van hen hadden gemaakt, maar dat zouden ze later wel zien. Het was dan maar een foto. Dat was minder erg dan iemand die ongevraagd op hen af kwam. ‘Heb je het naar je zin?’

Elysium
Internationale ster

Elysium schreef:
Die ochtend nog had Ashton aangegeven dat hij deze dag als een soort van date zou gaan zien. Naylene merkte aan bepaalde dingen wel dat hij zich daar aan probeerde te houden. Al was het meteen een manier om aan te voelen hoe ze in de relatie zouden staan. Tot nu toe hadden ze dat alleen maar gedaan tussen vier veilige muren of het park dat niet zo heel erg ver van Naylene haar appartement lag.
“Ja, ik vind het altijd fijn om door het park heen te lopen. In de achtbanen te gaan. Het geeft een soort van onoverwinnelijkheid.” legde Naylene uit. Het gevoel dat je kreeg in een achtbaan was bijna niet te beschrijven.
“Hoe de G-krachten met je lichaam trekken, is echt een bijzonder iets en ik ben altijd benieuwd hoe ze een achtbaan hebben ontworpen. Om genoeg er uit te halen, maar het nog wel een prettige beleving te maken. Maar ik vraag me ook wel af wat er gebeurd als ze er nog een tandje bij bovenop zetten.” Een achtbaan in elkaar zetten was iets heel technisch en Naylene zou zich er zeker ooit in willen verdiepen, als ze er tijd voor had.
Naylene zag Ashton verbaasd naar haar kijken, waardoor ze even moest lachen. Ze snapte ook wel dat het niet het antwoord was dat hij had verwacht. “Maar ik vind het ook heel fijn om hier samen te kunnen zijn. Het is nog wennen, niet het samen zijn, maar wel het uitvinden wat waar kan.”
“Alles kan overal Nay.”
“Oh is dat zo?” vroeg Naylene lachend. “Ik denk dat sommige dingen behoorlijk strafbaar zijn hoor.”
“Je weet wat ik bedoel!” Natuurlijk wist ze wel wat Ashton had bedoeld, maar het was soms te makkelijk om Ashton even te pakken op iets wat hij zei. Zijn reacties er op waren echt goud waard. Hoe zijn gezicht zich eventjes vertrok, er voor een kort moment verwarring te zien was, vervolgd door het besef wat er net was gebeurd.
Calum trok de aandacht door zijn stoel naar achter te schuiven en op te staan van de tafel. “Ik ben heel even weg. Kan iemand een biertje voor me bestellen. Het gaat niet heel erg lang duren.” gaf de man aan, waardoor Naylene even vragend in de richting van Ashton kende. Hij kende Calum beter dan zij deed en aangezien dit niet leek alsof hij het toilet ging bezoeken, begreep ze niet zo heel erg goed wat er gebeurde.
Aangezien Naylene zelf bijna de neiging had om op te staan en te vragen of ze mee kon lopen en Ashton dat ook door leek te hebben, voelde ze een hand op haar schouder. “Laat hem maar even. Hij komt zo weer terug.”
De rest van de tafel leek Calum beter te kennen dan Naylene deed en vroeg ook niet wat hij ging doen. Ze hoopte dat ze daar gelijk in hadden en dat het inderdaad goed met hem ging en hij zelf iets in zijn hoofd had om op het moment te doen.
“Hij doet het alleen op stomste moment ooit.” De drankjes waren naar de tafel gebracht, waar Ashton dan ook naar wees. “Ik wilde wat vertellen voordat we zouden gaan drinken.” Ashton leek wat beteuterd naar de drankjes te kijken.
“Je kan zo alsnog wat zeggen. Daarvoor hoeven de drankjes niet voel te zijn. Of we bestellen nog wat. Het gaat niet om de drank, maar om hetgeen wat er wordt gezegd.” Naylene wist zeker dat Ashton al van alles in zijn hoofd had zitten om Calum te vertellen en waarschijnlijk zou hij er ook niet onderuit komen. Naylene kende Calum misschien nog niet heel erg goed, maar ze wist al wel goed genoeg dat hij het van ieder ander niet prettig zou vinden om te horen, maar dat het van Ashton waarschijnlijk juist fijn zou vinden.
“Of we laten iets komen dat aangeeft dat hij jarig is!” sprong iemand bij, waarop Ashton meteen zijn hoofd schudde en met zijn handen begon te zwaaien. “Nee, nee, nee. Dan moet hij eerst goed dronken zijn.”

Calum had vandaag al een paar keer van Linn gehoord dat ze last had van haar voeten. Op de weg naar het café had hij aan haar kunnen zien dat het steeds lastiger ging om te lopen en nu ze even kon zitten, leek het nodig te zijn om haar schoenen helemaal uit te doen. Daarom had hij besloten om er voor te zorgen dat Linn iets anders had om in te lopen.
Met een paar woorden had hij aangegeven dat hij even naar buiten ging. Iedereen die hem een beetje kende leek het prima te vinden. Hij ging wel vaker in zijn eentje even weg, om zich terug te trekken. Soms te roken, maar soms ook te genieten van een moment voor zichzelf. Nu liep hij naar het winkeltje waar ze nog niet zo lang geleden langs waren gewandeld.
De winkel stond vond met kinderen met hun ouders, die bijna smekend rond leken te kijken. Er was hier genoeg. Calum hoopte dat ze ook iets van schoenen hadden. Niet dat het zou gaan werken als Linn nu een nieuw paar schoenen aan zou trekken. Ze had iets nodig waar ze lekker in kon lopen. Daarom vroeg hij zich ook wel af waarom ze had gekozen voor een paar nieuwe sneakers. Dat was niet heel erg slim geweest, maar Linn had zelf uitgelegd dat het had gepast bij haar outfit.
Achter in het winkeltje vond Calum hetgeen waar hij naar had gezocht: een paar pantoffels. Ze hadden niet heel erg veel verschillende soort, maar ze hadden er wel een paar voor volwassen vrouwen. Daarom pakte Calum er een paar uit. Hij twijfelde wel eventjes, want hij had geen idee welke maat Linn precies had.
Uiteindelijk gokte hij op een maat, nam de pantoffels waarvan hij zelf niet echt wist waarvan ze waren mee naar de kassa en rekende ze af. Vanaf daar was het weer een klein stukje terug lopen naar het café, waar hij de rest nog aan de grote tafel zag zitten. Calum was dankbaar voor iedereen die vandaag was gekomen om zijn verjaardag met hem te vieren. Of het nou mensen waren die al lang in zijn leven waren, of mensen met wie hij eigenlijk nog helemaal niet zo lang bevriend was. Linn was zeker één van die mensen en daarom had hij er ook voor willen zorgen dat ze zich zoveel mogelijk op haar gemak voelde.
Calum nam plaats naast zijn zus, waar ondertussen een biertje neer was gezet. Ze was druk in gesprek met Linn, die aan de andere kant van haar zat. Daardoor moest Calum zich iets naar voren buigen, om uiteindelijk de tas met de pantoffels naar haar toe te schuiven. “Ik hoop dat dit een beetje werkt.”
“Cal, jij bent jarig. Jij zou de cadeautjes moeten krijgen.” Calum gaf de tas nog een duwtje, ten teken dat Linn het aan moest pakken. Hij had al meer dan genoeg gekregen voor zijn verjaardag. Al was het cadeau van Linn misschien nog wel zijn favoriet. Ze had een band voor zijn bas laten maken, die gewoon paste bij het hele plaatje, daar had hij haar ook wel een paar keer voor bedankt.
“Pak nou maar uit.” Zei Calum nog lachend. Linn had de tas gelukkig al naar zich toegetrokken.
“Minnie pantoffels?” vroeg Linn lachend. Daar was Calum het dus bekend van voor gekomen. Nu hij ze weer zag, snapte hij ze ook iets beter. Hij had wel gezien dat het een schoen voor had moeten stellen, maar nu werd het weer wat duidelijker.
“Ik dacht, je hebt vast iets nodig om aan te trekken nu en nieuwe schoenen gaan je niet helpen. Ik denk dat het er alleen nog maar erger van zou worden, maar pantoffels helpen vast wel.” Linn was ondertussen al opgestaan en had de pantoffels aan haar voeten getrokken.
Calum voelde haar achter zich staan en kreeg al snel haar armen om hem heen gegooid, gevolgd door een kus op zijn wang. “Dat is echt heel erg lief van je Cal, dankjewel.”
“Ik wil niet dat je met pijn rond loopt?” Daar had niemand wat aan. Ze moesten nog wel een tijdje rondlopen, van wat Calum wist zou het park nog wel een tijdje open zijn en hij zag de rest er wel voor aan om tot het einde te blijven, iets waar hij zelf ook helemaal niets op tegen had.

Demish
Internationale ster

Demish schreef:
De sloffen waren een hele verlichting aan Linn haar voeten. Ze moest toegeven dat het niet het slimste idee was geweest om haar nieuwe sneakers aan te trekken voor een lange dag wandelen. Ze had binnen de kortste keren al last gekregen van blaren, die alleen maar erger waren geworden. Ze had dan wel pleisters meegenomen en er opgeplakt toen ze gingen lunchen, maar ook dat had nu al weinig zin. Zelf zou ze nooit hebben gedacht aan een paar sloffen, maar Calum wel. Hij had ze speciaal voor haar gehaald en ze leken nog goed te zitten ook. Misschien iets te groot, maar dat maakte het gebaar niet minder.
‘Je bent echt de sweetest,’ zei Linn glimlachend, waarna ze nog even door zijn blonde haren kroelde. Het was een heel ander gezicht, maar het stond hem heel erg leuk. Linn had al meerdere keren de grap gemaakt dat hij graag met Duke had willen matchen, omdat Duke ook lichte haren in zijn vacht had, maar ook donkere. Calum leek de grap niet eens erg te vinden.
Ze gaf Calum nogmaals een kus op zijn wang, om hem te bedanken voor wat hij had gedaan. Vervolgens liep ze terug naar haar eigen plek, waar ze haar sneakers in het tasje deed waar zojuist de sloffen in hadden gezeten. Dat alles zette ze weer terug op de grond, zodat het niet in de weg stond van het drinken dat nu op tafel stond. Linn had ook nog wat te eten besteld, maar dat zou straks pas komen.
Ze zag dat Mali zich naar Calum toe had gebogen en iets in zijn oor had gefluisterd, waar Calum zijn hoofd op schudde en nog iets tegen zijn zus zei, maar door de muziek en het gepraat om haar heen, kon Linn het niet horen.
‘Dus, Linn. Jij en…’
‘Benjamin. Benj,’ vulde Linn, Mali aan. Ze wisselde zelf nog wel eens van hoe ze hem noemde. Het kon gaan van zijn volledige naam, Benjamin, tot aan Ben of Benj en alles wat daar tussenin zat. Het was maar net wat er over haar mond kwam rollen. Al stelde ze hem altijd aan mensen voor als Benjamin en was Benj misschien wel de meest gangbare naam die ze had gebruikt.
‘Jij en Benj,’ herhaalde Mali. ‘Hoe lang hebben jullie nu iets?’
Linn haalde haar schouders op, waarna ze haar vingers voor zich uitstak. ‘Het is nu bijna februari. Dus heel januari en een deel van december. Dus ik denk anderhalve maand, misschien bijna twee. Ik heb hem al wat eerder leren kennen, maar we zijn pas eind november uit gegaan. Toen ik terug was van de tour waar hij me mee naar toe had gesleept,’ zei Linn en ze wenkte naar Calum. Niet dat ze het erg had gevonden om mee te gaan naar Europa. Het was daar zo anders dan in Amerika en ze vond het heel leuk om alle Europese mensen te zien, en tevens make-up in te slaan die ze minder gemakkelijk in Amerika kon krijgen.
‘Dus nog niet zo heel lang,’ vatte Mali samen. Linn schudde haar hoofd. Ze wilde vragen waarom Mali dat wilde weten, maar ze werd onderbroken door het getik op een glas. Toen ze opzij keek, zag ze dat Ashton zijn glas had en zelfs was gaan staan. Hij wilde overduidelijk wat zeggen. Linn haar ogen schoten naar Calum, maar Ashton was waarschijnlijk de enige persoon van wie hij dit zou kunnen hebben. Anders had hij niet met een grote glimlach achter de tafel gezeten, met een biertje in zijn hand.
‘Ik weet dat we pas halverwege de dag zijn en dat we na vanavond misschien nog wel ergens anders belanden, maar tegen die tijd hebben we allemaal misschien wel teveel op. Dus ik wil dit nu doen,’ zei Ashton. Linn moest er wel om lachen. Voornamelijk omdat hij een punt had. Als ze allemaal nog puf hadden, dan zouden ze zeker uitgaan en dan zou er nog heel wat meer alcohol bij komen kijken. Dan zouden ze allemaal te druk zijn met dansen en springen, wat vooral één van Calum zijn favoriete activiteiten was als hij veel op had. Samen met erg veel praten over de meest willekeurige dingen, dat wel.
‘Vandaag is Calum drieëntwintig geworden,’ begon Ashton. ‘En het is dan misschien geen speciale leeftijd, maar Cal is wel een speciaal iemand. Want weet je, Cal,’ Ashton richtte zich nu voornamelijk tot zijn beste vriend, die een stukje verderop aan de tafel zat. ‘Er is niemand zoals jij. En dat klinkt misschien cliché, maar het is absoluut waar. Want er is niemand die over de dingen nadenkt zoals jij dat doet. En niemand die voelt hoe jij de dingen voelt. Ik, en wij allemaal, hebben het geluk om te mogen leven wanneer jij leeft. Om jou te mogen leren kennen en om delen te mogen meemaken van wat jij denkt en wat jij voelt. En de manier waarop je muziek maakt… Kunnen we een applausje doen voor de basspeler van 5 seconds of summer?!’ Ashton leek een beetje af te dwalen van hetgeen wat hij eigenlijk wilde zeggen, maar desalniettemin klapte iedereen met hem mee voor Calum. Want ze waren hier voor Calum. ‘Je bent zoveel dingen, Calum. Veel meer dan dat het op het eerste gezicht lijkt. En wij kennen je ook als zoveel verschillende personen.’ Als een vriend, een broer, een huisgenoot. Iedereen had wel een andere relatie met Calum, maar dat maakte het des te mooier dat ze hier nu allemaal voor hem zaten, vond Linn. ‘En wat ik eigenlijk vooral wil zeggen, is dat ik op jou wil proosten. Op mijn beste vriend, mijn broer en mijn soulmate. Mijn-‘
‘Oh god, zoek alsjeblieft een kamer jullie twee,’ onderbrak Naylene hem, waardoor de hele tafel in lachen uitbarstte.
‘We hebben een kamer. En jij bent niet uitgenodigd,’ zei Ashton tegen Naylene, die alleen maar lachend haar hoofd schudde. ‘Ik zou jullie romantische avond niet eens durven verpesten.’
‘Hoe dan ook,’ zei Ashton, al kwam hij nauwelijks meer uit boven het gelach van de tafel. ‘Proost! Op Cal!’

Elysium
Internationale ster

Elysium schreef:
Een relatie beginnen terwijl de een voor een tijd weg zou gaan, was niet het meest ideale. Naylene en Ashton hadden echter beiden geweten waar ze aan waren begonnen. Aangezien ze beiden hun eigen dingen hadden, was het ook iets wat makkelijk ging. Naylene was druk met haar eigen werk, terwijl Ashton rondtrok om hun nieuwe singel met The Chainsmokers te promoten. Natuurlijk was het anders nu ze een relatie hadden, maar ze hadden een weg gevonden om het te laten werken. Kleine berichtjes die elkaar lieten weten wat ze deden, wat ze vonden. Foto’s die hun omgeving lieten zien. Zelfs telefoontjes om te bespreken wat er was gebeurd. Het was echter rustig. Geen van beiden moest het gevoel krijgen dat ze ergens toe verplicht waren, dus als het een tijdje stil bleef was het ook helemaal niet erg.
Haar vrije tijd probeerde Naylene zoveel mogelijk aan haar vrienden te geven. Andy was voor een tijdje de stad uit, om de rust op te zoeken na alles wat er het afgelopen jaar was gebeurd. De band had ondertussen een andere fotograaf gevonden, die nodig was om de nieuwe era vast te leggen waar de band binnen was gestapt. Naylene merkte van beide kanten dat het goed zo was. Ze waren ook volwassen mensen en werk was werk.
Vandaag had Naylene afgesproken met Linn. De lentezon had voor een heerlijke dag gezorgd. Daarom hadden de twee vrouwen besloten om gebruik te maken van het balkon dat vast zat aan het appartement van Naylene. Het gaf een geweldig uitzicht over een gedeelte van de stad. Er waren al genoeg onderwerpen langsgekomen, zoveel zelfs dat het ondertussen al etenstijd was geworden. De twee vrouwen hadden beiden geen zin meer gehad om buiten de deur te eten of om te keuken, daarom hadden ze pizza besteld.
Naylene pakte een twee punt uit haar eigen doos en trok haar benen bij op het bankje waar ze al een tijdje op zat. Ze hadden lekker met z’n tweeën gekletst. Naylene had wel het idee dat ze Linn vandaag wat beter had leren kennen en dat vond ze prettig. Ondanks dat ze twee hele verschillende vrouwen waren, hadden ze ook zeker overeenkomsten.
“Ik ga toch over Ashton vragen.” zei Linn, die haar mond afveegde. Ze had zich tegoed gedaan aan de pizza die ze waarschijnlijk niet zou bestellen als ze met Benjamin had gegeten. Naylene vond het lief dat ze rekening hield met haar vriend, al vond ze niet dat ze zichzelf opzij moest schuiven.
“Wat wil je vragen?” Naylene snapte wel dat het gek was dat ze nu bij elkaar waren. De zes maanden waren nog niet voorbij. Die waren ineens opzij geschoven, misschien had ze het nooit voor moeten stellen. Voor haar had het echter op dat moment goed gevoeld. Later had ze echter ook toe kunnen geven dat het niet hetgeen was wat ze daadwerkelijk wilde.
“Ik dacht dat je heel erg duidelijk was in hetgeen wat je wil. En nu zit je toch hier. Hebben jullie een relatie. Wat is er veranderd?” Naylene knikte, ze vond het zelf ook nog een hele reis, maar het was op deze manier gebeurd en dat had vast een reden. Iets had haar kracht gegeven om de stap te nemen. Misschien waren het de gesprekken geweest, misschien was het Henry geweest die haar met de neus op de feiten had gedrukt. Het had zelfs het feit kunnen zijn dat Ashton het telkens over Kaitlin had gehad.
“Ik durf het eigenlijk niet zo heel goed te zeggen. Ik heb goed gesproken met mijn therapeut en met een goede vriend. Ik durf niet te zeggen dat het meteen iets heeft veranderd, maar er was gewoon dat moment waarop ik wist dat het gewoon een kans verdiende. De gevoelens zaten er gewoon, er was alleen een angst en soms moet je over een angst heen stappen om het mooie te zien. Alsof je in een achtbaan gaat?” Naylene kon het zelf ook niet heel erg goed uitleggen. Er was iets in haar geweest die had besloten om met Ashton te gaan praten. Ze had nooit gedacht dat het had geleid tot dit moment. Tot een relatie die tot nu toe goed te noemen was.
“En als je er nu naar kijkt, ben je blij dat je in de achtbaan bent gestapt?” vroeg Linn lachend, Naylene vond het ook wel fijn dat ze de humor er een beetje van in zag. Het was prettig dat ze hier met Linn over kon praten. Een paar maanden geleden was ze daar een beetje bang voor geweest, omdat ze soms het idee had gehad dat ze haar gevoelens had gebruikt om te peilen hoe Calum ergens tegenover stond. Terwijl ze beiden hele andere personen waren.
“Oh zeker. Ashton heeft bewezen dat hij een goede partner is.” Naylene noemde het liever zo dan een vriend, want Ashton had al wel genoeg bewezen. “Ik hebt het idee dat we twee gelijken zijn. Dat wanneer ik iets kwijt wil, Ashton meteen klaar staat om er naar te luisteren, maar ook niet bang is om zijn eigen mening ergens over te zeggen. Dat is iets wat ik goed kan gebruiken.”

Demish
Internationale ster

Demish schreef:
Linn genoot erg van haar afspraken met Naylene. Juist omdat ze zo anders was. Toch kwamen er veel dingen overeen tussen de twee, ook in hun werk. Naylene zat misschien aan de hele zakelijke kant van wat Linn deed, maar daardoor hadden ze genoeg stof om over te praten. Linn was erg nieuwsgierig naar bepaalde wetten en de manier waarop Naylene een zaak aanpakte, terwijl Naylene ook wilde luisteren naar de praktische kant; hetgeen wat Linn deed. Daarnaast hadden ze het ook graag over allerlei andere onderwerpen. Linn had het echter niet kunnen laten om te vragen naar Ashton. Er was toch een hele verandering gekomen vanuit Naylene, waardoor ze nu een relatie met de drummer had. Daar had Linn meer van willen weten.
‘Ik ben echt heel erg blij voor jullie allebei. Het klinkt echt alsof jullie goed op één lijn zitten.’ Hoe Naylene haar relatie met Ashton beschreef, dat was bijzonder. Vooral omdat ze er een paar weken geleden zo anders in had gestaan. Toen had ze totaal niet een relatie in willen gaan, ondanks dat ze wel de gevoelens had gehad. Nu was dat veranderd en zat ze met een grote glimlach voor Linn. Iets waardoor Linn zelf ook alleen maar blij werd.
‘Jij en Ash, dat is echt iets speciaals,’ zei Linn tegen Naylene. Zoals Naylene het zelf ook al had omschreven: ze waren gelijk aan elkaar. Ze konden met elkaar praten en discussiëren. Ze daagden elkaar uit en ze vulden elkaar aan. ‘Het is echt te zien als jullie naar elkaar kijken. Misschien is het die nieuwe relatioship-glow, maar ik denk dat het meer is dan dat. Jullie zijn echt een goede match.’
Linn was geen expert in de liefde. Zo zou e haarzelf nooit noemen en ze had lang niet veel succesvolle relaties gehad. Momenteel was ze heel gelukkig in haar huidige relatie en ze zag dat Naylene en Ashton hetzelfde hadden. De manier waarop ze naast elkaar hadden gezeten, of in de rij hadden gestaan tijdens Calum zijn verjaardag. Aan alles was te zien dat ze dol waren op elkaar en genoten van de tijd die ze nu hadden.
‘Het voelt echt goed. Dat vinden we allebei,’ zei Naylene. Er heerste een soort tevredenheid in haar stem. Ze stond er achter, voor de volle honderd procent. ‘Maar als jij naar Ash vraagt, dan wil ik naar Calum vragen.’
‘Calum?’ vroeg Linn verbaasd. ‘Er is niks tussen mij en Cal? Na oud en nieuw hebben we gepraat en we hebben het weer goed gemaakt. We zijn weer vrienden, zoals eerst. En daarbij: ik ben samen met Benj. Iemand waarvan jij voorstelde dat ik met hem uit moest gaan.’ Linn had hem immers ontmoet op een feest van Naylene haar firma. Ze hadden wel nummers uitgewisseld, maar Linn had er nooit wat mee gedaan. Totdat ze in november in Parijs was geweest en het voor haar heel duidelijk was geweest dat Calum nooit gevoelens voor haar zou krijgen. Toen had Naylene haar aangeraden om contact op te zoeken met de knappe cameraman en het had niet beter kunnen uitpakken.
‘Linn.’ Er was een bepaalde toon in Naylene haar stem die er voor zorgde dat ze zich betrapt voelde. Dat terwijl er niks aan de hand was. Niet echt. Ze had een hele lange tijd gevoelens gehad voor Calum, maar ze was nu samen met Benj. Iemand van wie ze erg veel hield. Het was een ander soort verliefdheid dan die ze had gevoeld voor Calum, maar dat was niet meteen slecht. ‘Is er echt niks?’
Linn zuchtte en zakte wat onderuit in haar stoel. ‘Ik denk dat ik niet kan zeggen dat er niks is,’ mompelde ze, teleurgesteld in haarzelf dat Naylene het zo snel door leek te hebben. Ondanks dat ze gelukkig was met Benj, spookte Calum soms door haar hoofd. Naylene bleef ondertussen stil, wat. Linn de vrijheid gaf om door te praten.
‘Het zijn de kleine dingen, weet je? Nadat we een avond uit waren gegaan en we in Ashton zijn appartement in de stad bleven slapen, kwam hij in de ochtend de badkamer uit lopen en hij rook zo lekker?’ Waarom het haar zo op was gevallen, wist ze ook niet. Maar hij was bij haar komen zitten en de geur was meteen haar neus binnengedrongen. ‘En toen we naar Disneyland gingen, toen ik hem knuffelde? Hij rook precies hetzelfde.’
Nu ze aan één ding dacht, kwamen er nog zoveel meer in haar op. ‘En soms, als we in een grote groep zijn, dan kijkt hij me even aan en geeft hij me een geruststellende glimlach, zodat ik weet dat het goed gaat met hem. En hoe hij met Duke is…’ Linn schudde haar hoofd en ging met haar handen door haar haren. ‘Ik snap waarom je zo goed bent in je werk,’ zei ze vervolgens tegen Naylene. Ze had het met gemak uit haar weten te krijgen.
‘Maar het is niet iets serieus, oké?’ zei Linn vervolgens. Het zou ook nooit iets serieus kunnen worden. Want dat was niet hoe Calum in elkaar zat. Een feit dat Linn al een tijdje in haar hoofd had. En zij had Benjamin. ‘Het is gewoon zo’n soort crush die nog even blijft hangen? En soms even naar buiten komt kruipen, maar dat is niet erg. En ik heb hem eerlijk verteld over hoe ik me een paar maanden geleden voelde. We zijn daar nu voorbij. En ik heb Benj.’

Elysium
Internationale ster

Elysium schreef:
Naylene was een van de weinige geweest die echt over de gevoelens van Linn had geweten. Ashton had het dan wel geroepen, dat waren echter aannames geweest. Linn had met Naylene eerlijk gesproken over wat ze had gevoeld voor de bassist en wat ze daar mee had kunnen doen. Zoals aangegeven, was Linn verder gegaan. Ze had nu zelfs een relatie met Benjamin. Dat ze een relatie had betekende echter niet dat er helemaal geen gevoelens zaten voor Calum.
Het ware de kleine dingetjes die Naylene op waren gevallen toen ze met zijn allen naar Disneyland waren afgereisd. De manier waarop Linn met Calum omging, iets wat zeker vriendschappelijk te noemen was. Er had echter nog net iets meer gezeten, iets wat haast niet zichtbaar was geweest. Maar bepaalde bewegingen, of veranderingen aan het gezicht van Linn hadden Naylene er op gewezen dat er misschien toch iets meer zat.
“Het is niet erg om je zo te voelen?” Naylene vond niet dat het iets was war Linn zich voor moest schamen. Ze kon zich echter wel indenken dat het heel erg lastig was. Ze had een relatie met Benjamin, maar ze was Calum nooit echt vergeten.
“Het is ook niet meer dan logisch dat gevoelens niet meteen weggaan?” Dat soort dingen gingen niet van de ene op de andere dag. Zelfs toen Naylene net uit haar relatie was gekomen, die alles behalve prettig was geweest, had ze de eerste tijd wel gemerkt dat er nog gevoelens hadden gezeten. Natuurlijk konden die tijdens een relatie ook langzaam wegzakken, waardoor veel mensen besloten om uit elkaar te gaan.
“Het is gewoon moeilijk om hem me op die manier uit mijn hoofd te krijgen.” Naylene knikte, omdat ze het maar al te goed begreep. Er waren vast genoeg mensen die zouden zeggen dat het niet eerlijk was tegenover haar nieuwe relatie. Zo zag Naylene het zelf niet. Ze vond het vervelend voor Linn dat die gevoelens allemaal had en ze vast verwarrend voor haar waren.
“Ik weet zeker dat het ooit wel gebeurd.” Naylene was helemaal niet zo van de meidenpraat, waar ze nu wel een beetje op waren gekomen. Met Linn voelde ze zich wel een beetje op haar gemak. Linn had al verschillende keren aangetoond dat ze leuk vond haar te leren kennen, juist omdat ze zo van elkaar verschilden, maar dan juist ook weer genoeg overeenkomsten hadden om goed met elkaar te kunnen spreken.
“En als je tot die tijd iets kwijt wil. Ik vind het niet erg om zo nu en dan te luisteren?” Ze hoefde echt niet iedere dag van alles over Calum te horen. Zeker niet omdat ze nu ook af en toe met de man afsprak en dat zou voor haar vast ook ongemakkelijke momenten veroorzaken.
Naylene pakte nog een punt van haar pizza. Watts was ondertussen buiten komen lopen en legde zijn poot op haar knie, ten teken dat hij ook wat te eten wilde. “Nee, jij krijgt niets. Ik pak je zo je eten, oké?”
Het gesprek over Calum leek ondertussen ook wel genoeg te zijn. Naylene wilde er ook niet over doorgaan terwijl dat helemaal niet nodig was. Ze had daarbij nog iets te bespreken met Linn, wat de vrouw waarschijnlijk heel erg leuk zou gaan vinden.
“Hey Linn?” Linn was even in haar eigen gedachten geweest, terwijl ze over de stad heen had gestaard. Naylene kreeg echter al snel haar aandacht.
“Je hebt vast wel eens van het MET gala gehoord?” Naylene kon bijna een twinkeling in de ogen van Linn zien, waar ze toch even over moest lachen. Waarschijnlijk was het gala een geweldig iets voor iemand zoals Linn. Iemand die dagelijks bezig was met mode, make-up, haar en alles wat er bij kwam kijken. Voor Naylene was het iets waar ze ooit van had gehoord maar nooit echt mee bezig was geweest. Totdat ze een paar dagen geleden als een cadeautje van een client kaartjes had gekregen voor het gala dat in New York plaats vond. Afwijzen was onbeleefd geweest, ondanks dat Naylene niet echt thuishoorde op die plaats.
“Ik heb een zaak gedaan voor iemand die bij Vogue werkt.” Natuurlijk mocht Naylene er niet te veel over zeggen, maar het was best een grote zaak geweest en uiteindelijk was ze zelf best trots over het eindresultaat. “En als bedankje heeft ze me op de gastenlijst gezet.”
Naylene wist dat de gastenlijst niet zomaar iets was. Normaal gesproken moest je daar duizenden dollars voor neerleggen, alleen maar zodat je naar binnen kon komen. Natuurlijk ging het er om dat ze geld inzamelden voor het goede doel. Voor Naylene was het gedoe er omheen echter maar niets. Ze snapte niet waarom mensen zoveel geld moesten uit moesten geven aan alles wat ze aan trokken, mensen die hun haar en make-up deden. Terwijl ze dat geld net zo goed meteen aan het goede doel konden geven.
“Dus ik vroeg me af of je met me mee wilde?” Ergens had Naylene Linn wel nodig, ze had geen idee wat normaal was om aan te trekken, zeker niet met het thema. “Ik snap al helemaal niets van het thema. Wat moet je aan met camp?!” Naylene kon zich daar echt helemaal niets bij voorstellen. Linn zou daar binnen de kortste keer vast genoeg ideeën voor in haar hoofd hebben.

Demish
Internationale ster

Demish schreef:
‘Je maakt een grapje? Iemand heeft je gewoon, zomaar op de gastenlijst gezet?!’ vroeg Linn. Natuurlijk was het niet gewoon. Naylene had vast heel hard gewerkt aan de zaak en ze had het overduidelijk goed gedaan, anders had ze niet zo’n groot bedankje gekregen. Een plekje op die gastenlijst was echter heel erg gewild. Er waren slechts een paar manieren waarop mensen naar het feest in mei konden gaan. ‘Begrijp me niet verkeerd. Ik vind het geweldig dat je dat als bedankje krijg, maar die gastenlijst is zo exclusief? Mensen kunnen er alleen maar op komen door andere relaties en deals. Bedrijven kopen vaak die kaartjes op en bieden ze vervolgens aan aan allerlei verschillende mensen uit de branche. Zoals acteurs, zangers, designers,’ legde Linn uit. Dat Naylene haar naam daar nu ook tussen stond, was geweldig!
‘Mijn team is er zelfs ook al mee bezig. De mensen van Guess zijn erg tevreden over de foto’s en het werk wat ik in Bali heb geleverd en er staat al een deal voor Coachella vast, maar we proberen nu ook de deal voor het Met Gala rond te krijgen. In het beste geval krijg ik er zelfs een plus one bij, dus dan kan ik ook iemand meenemen.’ Het Met Gala was voor Linn iets heel bijzonders. Het was een event waar zoveel verschillende artiesten en creatieve mensen bij elkaar kwamen. Dit jaar zou het gepresenteerd worden door Harry Styles, wist Linn al. En het thema was camp. Een thema waarvan Linn wel begreep dat Naylene er niet veel mee kon.
‘Dus als het allemaal goed gaat, heb je mijn extra kaartje niet eens nodig?’ vroeg Naylene. Linn schudde haar hoofd. ‘Dat niet. Maar we kunnen nog steeds samen gaan! Dan kunnen we samen kijken naar de outfits en wat we precies willen. En ik kan je helpen met het thema!’ Linn klapte blij in haar handen, omdat het voor haar behoorlijk opwindend en spannend was om zoiets te gaan doen. Zeker met iemand zoals Naylene.
‘Camp betekent eigenlijk dat het heel extravagant is. Over de top. Dus niet gewoon een jurk, maar een jurk van veren. Eentje die heel groot is, met ingewikkelde patronen en misschien zelfs wel om het lichaam van iemand gewikkeld lijkt. Maar je kunt natuurlijk ook een extravagant pak aan doen, of iets anders. Eigenlijk is niks verboden, als het maar over the top is,’ legde Linn uit. Ze had Naylene al bedenkelijk zien kijken tijdens haar woorden. Naylene was niet zo uitbundig in haar kledingkeuze. Linn had haar wel gezien in haar werkkleding en dat was netjes, maar niet speciaal. En haar casual kleding was eigenlijk precies dat. Casual.
‘Oh, weet je wat we moeten doen?!’ Linn legde haar handen op de tafel en boog zich naar Naylene toe. ‘Als het mij lukt om twee kaarten te bemachtigen, dan moeten we Ash en Cal meenemen. Ik weet zeker dat ze het geweldig zouden vinden!’ Ashton was wellicht al iemand die behoorlijk extravagant kon zijn in de dingen die hij deed. Hij was zijn eigen persoon. Ondanks dat het niet altijd even goed ging tussen hem en Linn, wist Linn dat wel aan hem te waarderen. Hij was erg uitgesproken en hij had zijn eigen mening klaarstaan. Iets wat hij vast goed zou kunnen vertalen in zijn outfit, mocht hij mee willen. Calum was dan wel iemand die zich wat stiller hield, maar zijn kleding kon soms voor hem spreken. Linn dacht meteen aan de glimmende jasjes, of het jasje wat hij aan had gehad tijdens een prijsuitreiking, wat had geleken op een jasje dat ook Freddie Mercury had gedragen. Ook Calum zou het vast en zeker geweldig vinden.
‘Met Ash en Cal?’ vroeg Naylene. Linn knikte enthousiast. ‘Maar er zijn daar heel veel fotografen, toch?’
Linn knikte opnieuw. ‘Ja, dat klopt. Maar mensen weten toch al van jou en Ash? Ik bedoel, jullie zijn al vaak zat op de foto gezet en ook Ashton steekt het niet echt onder stoelen of banken. En jullie zouden er zo goed uit zien samen!’ Daar was Linn van overtuigd. Naylene en Ashton waren al een heel mooi koppel, zeker nu Ashton zijn haar ook rood had geverfd.
‘Oh, en je zou ook met ons mee moeten naar Coachella! We gaan met de hele groep. Cal, Benji en ik. Ashton gaat ook mee. Luke en Sierra, Crystal en Mike. Het zou zo leuk zijn als je ook mee zou kunnen! Mike, Crys en ik heb allemaal meerdere tickets gekregen, dus we kunnen meer dan genoeg mensen meenemen!’ Nu Linn het allemaal voor zich zag, wilde ze Naylene heel erg graag mee hebben. Het zou zo gezellig zijn en dat niet alleen: Naylene verdiende zeker een aantal leuke dagen naast haar drukke werk.
‘Ik weet het niet? Het Met lijkt me heel erg bijzonder, maar Coachella?’ Naylene haalde haar schouders op. ‘Als ik je niet kan overtuigen, dan kan Ashton dat vast wel. Ik weet zeker dat hij ook graag wil dat je mee gaat.’

Elysium
Internationale ster

Elysium schreef:
Iedereen had zo zijn mijlpalen in zijn of haar leven. Hetgeen waar soms jaren naar toe kon worden gewerkt. Op de momenten dat de bepaalde gebeurtenissen werden behaald, voelde men zich onoverwinnelijk. Zo voelde Naylene zich in ieder geval op dit moment. Dit was een moment waar ze de laatste jaren naar had toe had gewerkt en nu mocht ze eindelijk de volgende stap nemen in haar carrière.
Die ochtend had Naylene een gesprek gehad met de partners van haar advocatenkantoor. Al meerdere keren had de advocate laten vallen dat ze voor hun kantoor wilde gaan. Het was een plaats die haar genoeg kansen had geboden, maar ook zeker een plaats waar ze in kon groeien. Vanmorgen was de bijl gevallen, aan de goede kant voor Naylene. Over een paar weken zou ze een deel zijn van het bedrijf. Zou ze een deel van de inkomsten mee krijgen, maar zou ze zich ook alleen nog maar meer in kunnen zetten. Ze wist hoe ze aan klanten moest komen en dat was vooral haar werk laten spreken. Daarbij zou ze mee kunnen beslissen over wat er met het kantoor gebeurde, door zo nu en dan te stemmen. Het was een opstapje om uiteindelijk een echte bestuurder te worden. Het was echter een geweldige kans.
Naylene was door het dolle heen geweest door het nieuws. De ochtend had voor haar echter ook bestaan uit een paar afspraken, waardoor ze zich nog niet uit had kunnen laten over hetgeen wat er was gebeurd. Om dat wel te doen, had ze gevraagd of Ashton met had willen komen lunchen. Ze had een wat langere tijd ingepland. Emily had dat voor haar gedaan, net zoals een lunch bij een restaurant. Bij haar eigen promotie kwam meteen een promotie voor haar asistente kijken.
Omdat Naylene in de buurt was geweest, was ze wat eerder op het terras geweest dan Ashton. Ze had al wat te drinken voor hen beiden besteld en er was net ook een mandje met verschilde stukjes brood en dipjes gebracht.
“Sorry!” Ashton trok haar aandacht, terwijl hij tussen een paar tafeltjes door liep. “Het verkeer was echt niet te doen, daarom ben ik wat later.” Naylene kon zien dat Ashton zich had gehaast om toch nog op tijd te komen. Iets wat ze lief van hem vond, maar het was niet nodig geweest. Ze had geweten dat hij was gekomen en als het iets langer had geduurd, was het maar zo geweest.
“Geeft niet.” Naylene hief haar hoofd iets op toen Ashton naast haar stond, zodat ze hem een kus kon geven, aangezien Ashton zich ook al naar over had gebogen. Ze was al lang blij dat hij had kunnen komen, want ze had geweten dat het een beetje last minute was geweest. Toch was dit nieuws iets wat ze als eerste met Ashton wilde delen.
“Ik heb al iets voor ons besteld. Nog geen gerechtje verder hoor. Ik heb wat langer pauze genomen, zodat we de tijd hebben samen.” Ze kon geen uren weg bleven. Voor nu had ze anderhalf uur, maar het was niet zo dat ze meteen een afspraak had in de middag. Er waren vooral dingen op kantoor die moesten gebeuren. Daar kon ze ook wat later mee beginnen en ze kon er zelfs langer blijven.
“Jij durft vandaag.” Naylene kon aan Ashton opvangen dat hij haar goede bui al op had gemerkt. Wat waarschijnlijk ook aan alles te zien was. Ze had zichzelf al verscheidene keren in de spiegel aangekeken en er was niets wat de glimlach echt van haar gezicht af had kunnen krijgen. De aanwezigheid van Ashton maakte alleen maar dat ze nog meer ging stralen. Ze kon belangrijk nieuws delen met iemand om wie ze veel gaf.
“Oké er is duidelijk iets wat je heel erg vrolijk maakt en ik wil er alles over weten.” Ashton legde zijn hand op de knie van Naylene, ze legde haar eigen hand er bovenop.
“Dat klopt. Daarom heb ik ook gevraagd of je hier wilde komen. Ik heb goed nieuws gekregen en dat wilde ik als eerste met jou delen.” Er waren nog maar weinig mensen die het wisten. Op het kantoor waren het ook alleen de partners die het wisten en natuurlijk Emily. Naylene had haar zelfs nog op het hart moeten drukken dat ze het stil moest houden, totdat er een officiele aankondiging zou komen.
“Vertel! Je kan niet zoiets zeggen en daarna stil zijn Nay.”
“Het waren maar een paar seconden Ash.” Zei Naylene lachend, vooral door het enthousiasme dat Ashton duidelijk van haar over had genomen. Dat gaf haar al zoveel aan. Het was een van de redenen waarom ze de relatie een kans had willen geven. Ashton kon veel voelen, wat ze bijzonders vond.
“Dat kan toch niet als je er doorheen blijft praten.” Ze kon het niet laten om Ashton nu even te plagen met hetgeen wat hij zelf had gedaan. Daardoor gaf Ashton wel meteen aan dat ze haar verhaal moest doen, terwijl hij stil bleef.
“Ik heb vanmorgen een afspraak gehad met de partners van het bedrijf. En ze willen me een kans geven als hun nieuwe junior partner!”

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld