Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

Forum

Startalk

Blogstatistieken

Vriendenbeheer

Facebookvrienden uitnodigen

20 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

5SOSO▲All that you are, is all that I'll ever

Elysium
Internationale ster

Elysium schreef:
Edyn.
Ik hoopte dat Jake met mij wilde praten. Het kon ook best zo zijn dat hij het gewoon niet wilde. Tieners waren niet altijd even makkelijk. Ik had het wel altijd voor elkaar gekregen om te weten wat er precies, om daarin te helpen. Het betekende echter niet dat het nu ook zou gaan lukken. Als hij zich al zo tegenover Tyler gedroeg, wist ik niet of ik er iets aan kon doen? Ik hoopte van wel! Iets waar ik ook wel mijn best voor wilde doen. Iemand voor het blok zetten was niet heel erg handig, dus ik zou nog wel even na moeten denken hoe ik dit het beste aan kon pakken. Jake wilde vast wel een keer bij ons blijven slapen in de kerstvakantie, dan konden we het misschien voorzichtig bespreken. “Misschien kunnen we hem vragen of hij een paar nachtjes bij ons komt slapen?” vroeg ik aan Michael. Hij moest het ook wel goed vinden! Hij had net een tour achter de rug van een paar maanden. We zouden mijn verjaardag nog hebben en ook nog de feestdagen. Dat was wel heel erg druk. “Natuurlijk kan dat. We moeten maar even kijken wanneer hij kan en wil. En wanneer jij vrij bent, want wat ik zag is je agenda best druk” Ik gaf Michael een kus op zijn wang, want het was heel erg lief wat hij deed. Hij deed helemaal niet moeilijk? Volgens mij vond hij het ook allemaal vervelend. Dus we konden vast samen kijken wat we voor Jake konden doen. Al moest ik inderdaad wel even kijken wanneer ik kon, omdat het vakantie was, was het drukker in het park en moest ik vaker naar Punzie toe! “Ik denk dat we wel moeten oppassen dat we hem niet te veel onder druk zetten.” Zei Michael er nog achteraan. Ik zag Logan er op knikken en ik snapte het zelf ook wel. “Nee, hij moet zich wel goed voelen om te praten.” Het was niet zo dat hij moest denken dat we iets uit hem wilden trekken. Misschien moesten we dan ook aan de rest voorstellen om een keer te komen slapen. Met Thanksgiving hadden we wel aangegeven dat we het leuk hadden gevonden als ze bij ons zouden komen slapen. Niet allemaal tegelijk, daar hadden we nu gewoon nog niet de plaats voor. Daarbij was het leuker om ieder van hen apart aandacht te geven. Gewoon twee dagen die echt helemaal van hen waren! “Het komt wel goed.” Ik voelde Michael zijn hand even op de mijne en knikte, het kwam vast wel goed. Iedereen had wel eens dit soort momenten in hun leven? Het kwam bij iedereen op een andere manier tot uiting. We zouden hem zo goed mogelijk helpen! “Wat voor lekkers hebben jullie allemaal meegenomen.” Het was goed om nu even ergens anders mee bezig te zijn. Anders zou ik me de rest van de avond zorgen maken, terwijl het nog wel even kon duren voordat we met Jake konden praten. “Dit zijn cheese fries, maar die zijn met bacon. Dus we hebben ook deze meegenomen, dit zijn de wafeltjes, maar ook met kaas en wat jalapeño, Michael zei dat je dat wel lekker vond.” Ik knikte, dat vond ik inderdaad wel lekker! “En uienringen en dit zijn nog veggie nuggets.” “Dat is zo lief, dankjewel!” Ik vond het lief dat Logan er rekening mee had gehouden. Michael was er ook wel bij geweest, maar toch! Ik pakte één van de uienringen en dipte die in de kaassaus die op de frietjes zaten. “Dat smaakt echt heel erg lekker!” Soms waren dit soort dingen een beetje meh, maar ik vond dit echt heel erg lekker en zou het morgen zo weer eten. “Jullie hebben hier echt een hele mooie plaats.” Ik wist dat dit van Logan haar vader was. Het was niet alleen de kartbaan, maar ze zei dat ze ook dingen verhuurden. “En het is lief dat je ons hebt uitgenodigd.” Dat vond ik echt heel erg lief. Rhi had het ook leuk gevonden! Dat vond ik nog leuker, dat iedereen het naar hun zin had.

Demish
Internationale ster

Demish schreef:
Rhi.
Ik was blij dat Edyn en Michael dit samen wilden oppakken! Ik had het vooral aan Edyn gevraagd, maar Michael leek ook echt willen te helpen. Ondertussen was hij ook wel onderdeel van de familie. Hij was er nu al zo lang bij en hij had veel voor ze gedaan, maar zij vast ook voor hem! Misschien was het ook wel goed voor Jake om met Michael in gesprek te gaan. Voor mij was het nu belangrijk dat er iets zou gaan gebeuren en ik hoopte voor Jake dat het goed uit zou pakken. Ik voelde echt wel dat er iets aan de hand was, maar ik wist gewoon dat ik daar niet de beste persoon voor was. Er waren mensen die daar beter in waren, zoals Edyn. Logan was het met me eens geweest, wat ik juist wel fijn had gevonden. Ze had me wel kunnen vertellen dat ik het ook had gekund, maar Logan kende me en wist waar ik moeite mee had. Dus ze zou me ook niet onnodig aanmoedigen, zeker niet als het invloed zou hebben op iemand die nu zo fragiel was als Jake. Ik keek opzij naar Logan en gaf haar een klein duwtje met mijn schouder. Ze had rekening gehouden met Edyn! Dat was heel lief van haar. Michael was er dan wel bij geweest, maar ik wist zeker dat Logan had onthouden dat Edyn bijna geen vlees meer at en dat ze daarom ook een aantal vegetarische dingen mee had genomen. In Los Angeles kon je eigenlijk ook in geen enkele plek alleen nog maar vlees serveren. ‘Ja, we zijn er heel blij mee! Het kost wel heel veel werk, maar het loont ook. Zoveel mensen kunnen hier naar toe komen voor een leuk uitje,’ zei Logan en ze gebaarde naar de plek. Ik knikte, het was inderdaad een leuk uitje! Wij hadden het net in ieder geval erg naar ons zin gehad met z’n allen. Dus ik wist zeker dat anderen dat ook zouden hebben! ‘Ik weet niet of ik Edyn nog een keer mee zou nemen. Ze reed me bijna af!’ grapte Michael. Edyn was inderdaad wel hard gegaan, maar ze had wel voorzichtig gedaan! Ze had niemand zomaar aan de kant geduwd. Volgens mij had ze er vooral heel erg van genoten. ‘Edyn was aan het scheuren,’ zei Logan lachend. Zelf pakte ik wat van de frietjes met bacon, terwijl ik luisterde naar het gesprek dat ontstond over het rijden van de karts en hoe het was gegaan. Voor mijn gevoel hoefde ik niet altijd mee te doen in het gesprek wat er gaande was. Ik voelde dat Logan mij hand zocht en ik nam die stevig vast, terwijl ik met mijn andere hand door at. ‘Misschien kunnen we dit ook wel met Jake doen?’ stelde Edyn voor aan Michael, waarop Michael bedenkelijk haar kant op keek. ‘Misschien, later. Ik denk dat we eerst moeten kijken waar hij zich fijn bij voelt. En of hij wel wil komen logeren.’ Ik knikte. Ik gokte dat hij dat wel zou willen. Hij leek het thuis niet heel prettig te hebben, dus wie weet was het goed voor hem om juist even ergens anders te zijn. Hij had nu toch vakantie van school, dus er was vast geen reden om nee te zeggen! Tenzij hij nog een onverwachte actie uit zou halen en ook niet meer iets te maken zou willen hebben met Edyn. ‘We doen het gewoon stap voor stap? Eerst maar vragen of Jake bij ons wil komen,’ zei Michael. ‘Ik hoop gewoon dat jullie iets voor hem kunnen doen,’ bekende ik. ‘Er is echt iets aan de hand en ik vind het zo naar. Voor iedereen.’ Ook voor Jackie en Keith, die echt hun best deden! ‘Je hebt het juiste gedaan door Michael en Edyn te vragen,’ zei Logan, waarna ze zachtjes in mijn hand kneep. Ik knikte voorzichtig. Ik hoopte het maar!

Elysium
Internationale ster

Elysium schreef:
Edyn.
Het was fijn om iedereen weer thuis te hebben! Ik vond het veel fijner met Michael thuis. Ondanks dat ik op sommige dagen heel vroeg op moest staan, was er niets fijner om naast hem wakker te worden. Een ontbijtje voor hem klaar te zetten en te weten dat er goed voor hem gezorgd werd. Een ander voordeel van het einde van de tour, was dat Luke ook terug was in Los Angeles! Voor vandaag betekende het dat we een paar uurtjes met elkaar door konden brengen. Volgens mij was dat echt al heel lang geleden en ik vond het fijn dat het kon, voordat hij en Frankie weg zouden gaan. Met Kerst waren ze hier nog wel, dus ook met mijn verjaardag die nu al over een paar dagen was! Daarna zouden ze echter naar Australië gaan en ze hadden zelfs een reis naar Balie geregeld! Iets wat ik ze zo erg gunde! Frankie had al wel vaker verteld dat ze er graag een keer naar toe had gewild, zeker omdat haar ouders er vandaan kwamen! Nu konden ze gaan, samen met Putu en Liz! Ik had het vorige jaar heel erg leuk gevonden om met onze beide families weg te zijn! Dus Luke en Frankie zouden het ook wel echt hele erg leuk gaan krijgen. “Waar gaan we eigenlijk naar toe, Luca?” Vroeg ik nieuwsgierig. Luke had mij een tijdje geleden opgehaald, maar had niet verteld wat we zouden gaan doen! We reden nu al eventjes, maar ik had echt geen idee waar we precies naar toe gingen. We waren de stad een beetje uitgereden, in plaats van er echt in. “Dat is nog een verrassing, maar we zijn er bijna.” Hij wees naar de navigatie, die inderdaad drie minuten aangaf. Ik kon echter totaal niet zien waar we waren en wat we gingen doen! Luke had mij niet echt verteld wat ik mee had moeten nemen, alleen dat hij alles had geregeld. “Het is spannend!” Ik wiebelde een beetje heen en weer in mijn stoel. Ik vertrouwde Luke echt wel en ik wist zeker dat we echt iets leuks zouden doen. “Ik vind het ook wel een beetje spannend, maar het is echt heel erg leuk. Beloofd!” Ik wiebelde nog een beetje heen en weer, maar nu was het meer op de maat van de muziek. Dit was echt leuk. “Het is echt een tijdje geleden dat we iets samen hebben gedaan!” Dat had ook haast niet gekund, wat ik gewoon heel erg jammer had gevonden. “Ja, heel lang geleden .Daarom vind ik het juist leuk dat ik je hier mee naar toe kan nemen.” Luke reed de parkeerplaats op van een gebouw. Op de voorkant stond asiel. Het was een dierenasiel. Ik wist niet wat we hier gingen doen, misschien mochten we vandaag wel mee helpen en konden we diertjes knuffelen. “Zijn we er?” Vroeg ik dan ook verrast, want hier had ik echt nooit zelf over nagedacht. Als we echt konden helpen, zou ik dat echt heel erg leuk vinden. Ieder diertje verdiende liefde, het deed pijn dat er dieren waren die hier naar toe werden gebracht omdat er zo slecht voor hen werd gezorgd. “Ja. Kom we gaan naar binnen.” Ik snapte het echt nog niet, maar ik vond het wel heel erg leuk. Ik stapte uit en wachtte totdat Luke begon te lopen. Ik haakte mijn arm in de zijne. “Wat gaan we hier doen?” “Dat is nog een klein beetje een verrassing.” Ik lachte, het was zo lief dat hij het echt serieus nam om het stil te houden! Het kon alsnog van alles zijn en dat maakte het leuk. Binnen verwelkomde een mevrouw ons, ze vroeg vervolgens waar ze ons mee kon helpen. “Ik heb gebeld, voor de puppy’s.” Puppy’s?! We gingen naar puppy’s! Het was leuk dat we met ze konden knuffelen of zelfs wel spelen! Misschien konden we zelfs een beetje helpen met schoonmaken, want puppy’s konden heel erg veel rommel maken. “Oh natuurlijk! Ik zal iemand roepen, die jullie mee kan nemen.” Ik keek naar Luke, die met een grote glimlach op zijn gezicht stond. “Puppy’s?” Vroeg ik enthousiast. Alle honden waren leuk, groot of klein. Puppy’s hadden echter zo iets schattigs! Ik wist nog heel erg goed hoe Pix en Loulou waren geweest toen ze klein waren! Loulou was nu al bijna twee jaar! Pix al wat ouder dan dat. Luke had Petunia gekregen toen ze al wat ouder was geweest. “Komt Tunia hier ook vandaan?” Vroeg ik nieuwsgierig, omdat ik wist dat ze uit een asiel kwam. Het kon best dat Luke het daarom wist. Luke knikte, waardoor ik hem even knuffelde. Het was lief dat hij hier terug kwam, wat we hier ook gingen doen. “Meneer Hemmings?” Luke knikte en stapte naar de vrouw toe. “Loopt u maar meer.” We liepen samen mee. “We zullen eerst naar de honden gaan kijken, dan heb ik nog een paar vragen voor u. Voor de duidelijkheid, u bent hier voor de corgi toch?” Ik snapte nu helemaal niet meer waarom we hier precies waren!

Demish
Internationale ster

Demish schreef:
Frankie.
Vandaag was de dag dat we Edyn zouden gaan verrassen! Luke had het laatst al gehad over dat hij Edyn wilde bedanken voor alles. Ik had gedacht aan een mooie bos bloemen, maar Luke was in zijn hoofd al weer tien stappen verder geweest en had zelfs een hondje voor haar willen regelen! We hadden het er samen over gehad en nadat we het ook met Michael hadden besproken, hadden we besloten dat het zou kunnen. We waren het er wel over eens geweest dat het een hondje kon zijn uit het asiel, die een heel goed thuis verdiende! Iets wat hij of zij zeker zou krijgen bij Edyn. Luke was nu onderweg naar het asiel, samen met Edyn. Michael had aangeboden om mij te helpen met verhuizen, omdat ik bij Luke was gaan wonen na de tour. Het was me door werk echter nog niet gelukt om alles over en weer te brengen. Michael en ik hadden de laatste dozen opgehaald en we waren nu net thuis gekomen, waar we waren begonnen met het uitladen van de auto. Petunia lag op de bank en keek niet op of om, maar ik was van plan om haar straks wat aandacht te geven. ‘Ik ben zo benieuwd wat Edyn er van gaat vinden!’ zei ik tegen Michael, terwijl ik de doos van hem overnam en meenam naar binnen. Gelukkig was dit de laatste, dus konden we nu beginnen met het uitpakken. Het waren vooral kleine spullen. Boeken, servies, andere dingen die Luke niet eens in huis had gehad omdat hij vrijwel nooit thuis was. Ik hoopte dat dit alles het samen toch wel compleet zou maken. ‘Ik ook!’ zei Michael. ‘Ik denk niet dat ze gaat geloven dat hij echt voor haar is.’ We hadden Michael wel in moeten lichten, aangezien Edyn hem al eens had verrast met een hond en ondanks dat dat allemaal goed was gegaan, had het ons beter geleken als Michael wel van het idee af had geweten. Gelukkig wilde hij zelf ook graag een hondje en hij was dan ook degene die met een corgi was gekomen! ‘Maar dat is hij wel! En hij krijgt echt een goed thuis bij jullie, dat weet ik zeker.’ Michael en Edyn zorgden heel erg goed voor hun hondjes! En voor Star, natuurlijk! Ik liep door naar de keuken met de doos, omdat de laatste doos vrijwel borden en andere dingen waren. Ik zette hem op het aanrecht en begon wat uit te pakken. ‘Ik ben zo blij dat we dit vandaag hebben kunnen doen. Nu kan ik naar Bali zonder te denken aan alle dozen die nog daar stonden,’ zei ik tegen Michael. Mijn moeder had immers besloten dat ze mee zou willen gaan! Dat vond ik echt heel erg bijzonder en ik had er zoveel zin in! Het was echt iets wat we met z’n viertjes zouden gaan ontdekken. Ik wist dat Liz haar camera mee zou nemen en dat ze erg veel van fotograferen hield, dus we zouden vast mooie foto’s krijgen. Die zouden we weer kunnen delen met mijn vader en Kit! ‘Het is zo goed dat jullie dat gaan doen. Vooral voor jou en je moeder, natuurlijk. Maar ik denk ook dat Luke er heel veel aan gaat hebben. Op meerdere vlakken.’ Ik knikte. Ik gokte dat Michael ook doelde op de vorige keer dat Luke naar Bali was gegaan en hetgeen wat daar allemaal plaats had gevonden. Luke had me het verteld. Dat het juist de plek was waar hij en Rhi wat meer naar elkaar toe waren gegroeid, maar dat er ook veel drama was geweest. Nu zou hij er nieuwe herinneringen kunnen maken, niet dat hij de oude zou moeten vervangen. Dat totaal niet! ‘Ik vind het zo lief van hem? En zo bedachtzaam. Soms kan ik het gewoon niet geloven.’ Luke zei zo vaak dat hij geluk had met mij, maar het was andersom ook echt zo! Een gevoel waarvan ik zeker wist dat Michael het zou begrijpen.

Elysium
Internationale ster

Elysium schreef:
Edyn.
Ik was wel benieuwd wat we allemaal mochten doen. Luke had het vast allemaal heel erg goed geregeld en had er wel voor gezorgd dat de hondjes voorop stonden. Toch verdiende de lieverds ook om geknuffeld te worden. Ik wist ook wel dat het niet zomaar kon. Je kon niet zomaar iedere hond op de straat aanhalen, sommigen vonden dat namelijk helemaal niet prettig maar juist eng! De vrouw liep een ruimte in, waar ik al snel in een hoek een paar puppy’s zag. Ze zaten in een soort van ren, maar hadden er genoeg ruimte en konden er zo te zien ook lekker warm liggen. Zodra ze zagen dat er mensen kwamen, renden ze naar het hek toe en begonnen ze er enthousiast tegen aan te springen. Ik vond het moeilijk om netjes te blijven staan, als je dat soort schatjes toch zag, wilde je er ook meteen naar toe rennen om ze te knuffelen! “Wat is er met ze gebeurd?” Vroeg ik voorzichtig. Ze zaten hier niet zomaar! Normaal kon je dat soort schatjes ophalen bij hun mama, waar ze met hun broertjes en zusjes zaten. Dit waren een paar verschillende soorten hondjes. Dat was niet hoe het normaal was. Ik voelde de hand van Luke op mijn rug, alsof het niet zo heel erg leuk zou gaan worden wat de mevrouw te zeggen had. “We hebben ze gered. Ze zouden verkochten worden in een winkel, maar er werd niet goed voor de puppy’s gezorgd, ze werden veel te vroeg bij hun moeder weggehaald en kregen niet eens de kans om op de groeien. We hebben hier gelukkig honden, die graag voor ze wilden zorgen en waar nodig hebben ze zelf bij gevoed. We hebben geluk gehad dat de hondjes allemaal gezond zijn en dat we er nu zeker van kunnen zijn dat ze een liefdevol huisje krijgen.” Als ik er zo naar keek, zou ik ze allemaal wel naar huis willen nemen! Dat was echt een verdrietig verhaal. “Dat is echt verdrietig.” Niemand moest hondjes slecht behandelen en al helemaal niet veel vroeg bij hun mama weg halen! Daar waren ze nog helemaal niet klaar, ze moesten juist groeien van de melk en dingen leren van de mama. “Gelukkig zijn er mensen zoals jullie, die hondjes juist willen helpen. Ik zal de puppy even pakken, dan kunnen jullie kennis maken. Ondertussen haal ik dan wat formulieren op.” Ik keek naar Luke, want nu snapte ik er helemaal niets meer van! Ik dacht dat we hier kwamen om te helpen. Voordat ik het wist had ik echter de corgi pup in mijn armen en gingen Luke en ik op één van de bankjes zitten die in de kamer stonden. “Vindt je haar leuk?” Vroeg Luke voorzichtig, terwijl hij over de oortjes heen ging, die nog naar beneden lagen. Ik dacht dat ze altijd omhoog stonden bij een corgi. “Ja. Het is echt een schatje.” Ik streek langs haar neusje. “Ja he, je bent een schatje.” Fluisterde ik. Dat was ze echt. “Maar ik snap het niet. Ik dacht dat we hier kwamen helpen, waarom knuffelen we maar één hondje?” Dat was zielig voor de rest en ze hadden het al niet heel erg fijn gehad! Luke moest zachtjes lachen, maar ik snapte niet waarom, het was heel erg serieus! De hondjes zaten nog in hun kooitje te wachten totdat ze meer knuffels kregen. “Ze is voor jou. We zijn hier om haar te adopteren.” Nu begon ik te lachen, want dat kon toch niet? “Niet waar.” Fluisterde ik, terwijl ik het schatje tegen me aan trok. Als het niet waar was, was het wel gemeen om het te zeggen! Maar het kon haast niet waar zijn toch? Dat we hier kwamen voor een hondje, dat kon niet zomaar! “Jawel, echt waar. Als je haar wil, is ze van jou en Michael.” Natuurlijk wilde ik een hondje! Ik was gek op Pixie, Loulou en Star, maar een diertje erbij kon altijd. Ik had nog genoeg aandacht om weg te geven! “Echt?” fluisterde ik zachtjes. “Echt.” Zei Luke zachtjes terug, waardoor ik wat dichter tegen hem aan kroop. Het liefst wilde ik hem knuffelen, maar dat ging niet met het hondje op mijn schoot! Ik keek naar het schatje, dat in mijn vingers was beginnen te bijten. Het voelde zoals het ook had gedaan bij Pixie. “Dat is zo lief Luca.” Fluisterde ik, ik kreeg er echt tranen van in mijn ogen, al kon ik het nog steeds niet echt geloven!

Demish
Internationale ster

Demish schreef:
Frankie.
Het zou een hele speciale reis worden voor iedereen, daar was ik van overtuigd. Mijn moeder zou terug kunnen gaan naar haar land. Ik zou er over kunnen leren, op een andere manier dan dat het vroeger was gegaan. Ik zou het met mijn ogen kunnen zien, samen met een persoon waar ik heel erg veel van hield. Dat hij bereid was om dat voor mij te doen, dat zei ook zoveel. We vertelden elkaar vaak genoeg dat we van elkaar hielden. De woorden waren vrij snel gevloeid. Nog geen jaar geleden, toen we in Australië waren geweest. Luke had me er toen mee verrast, maar ik wist nu echt dat hij het toen al had gemeend. Dat hij echt van al van mij had gehouden en die liefde was het afgelopen jaar alleen nog maar meer gegroeid. Dat zou Bali alleen nog maar bevorderen. ‘Luke is gewoon heel erg gek op je en dat laat hij graag zien, op veel manieren,’ zei Michael, terwijl hij me wat spullen overhandigde. Ik knikte. Dat was inderdaad zo. Michael kende Luke natuurlijk ook al lang en hij wist hoe Luke in elkaar zat. Hij had hem in eerdere relaties gezien. Relaties waarin hij misschien wat minder gemakkelijk zijn liefde had kunnen delen. Of hij had het gewild, maar diegene had het niet willen ontvangen. Iets wat ik wel graag wilde doen! Ook op de kleine momenten. ‘Hebben jij en Edyn eigenlijk nog plannen?’ Ik kon me voorstellen dat hij en Edyn misschien ook nog even rustig aan wilden doen. Zeker Michael, na alle shows en festivals die hij gespeeld had dit jaar! Hij verdiende een paar dagen rust voor de dingen die hij zelf graag wilde doen. ‘Edyn moet nog een aantal dagen werken, maar ze heeft ook een weekje vrij kunnen krijgen,’ vertelde Michael, waarna hij tegen de koelkast aanleunde terwijl ik de laatste dingen opborg. ‘Jake komt misschien logeren, het broertje van Edyn. En natuurlijk Kerst bij Edyn. Daarnaast zijn we vast druk met het nieuwe hondje.’ Het klonk alsof ze nog genoeg plannen hadden! Hele leuke plannen! Dat ze druk zouden worden met de corgi, was natuurlijk logisch. Het opvoeden van een hondje kostte veel tijd en energie. Het was dan nu ook wel de perfecte tijd voor Michael en Edyn om dit te doen! Ze waren immers allebei thuis en zo zou de corig ook aan Michael kunnen wennen. Ik klapte de kastjes dicht en gebaarde naar de tafel, waar we aan zouden kunnen zitten als Michael dat ook wilde. ‘Heb je al namen bedacht?’ vroeg ik nieuwsgierig aan Michael. Het was dan wel een cadeautje voor Edyn, maar dat betekende niet dat hij er helemaal geen zeg in had! Misschien had hij al wel nagedacht over hoe hij haar wilde noemen! Michael schudde zijn hoofd en nam tegenover me plaats. ‘Ik denk dat Edyn misschien wel al een naam weet als ze haar ziet, of misschien heeft ze al een naam en wil ze die behouden. Dat zal me ook niks verbazen. En het is haar cadeautje, van jullie. Dus het is aan haar.’ Michael was zo lief! Het was inderdaad een cadeautje voor Edyn van ons, maar dat betekende niet dat het ook niet een beetje voor hem was. Luke en ik hadden elkaar ontmoet door Edyn, maar het had voor een deel ook bij Michael gelegen. ‘Het is ook voor jou hè, Mike,’ zei ik tegen hem. ‘Het is dan wel dankzij Edyn dat ik Luke ken, maar jij hebt daar ook een rol in gehad? Als je mij niet had vertrouwd rondom haar of Luke, dan was het ook allemaal nooit gebeurd? En je hebt me zo geholpen met alles.’ Michael had sommige dingen heel goed kunnen uitleggen. Michael moest lachen, volgens mij omdat hij niet zo snel wilde accepteren dat hij hier ook veel in had gedaan. ‘Nah, het is gewoon zo gelopen. Ik heb Luke zelfs nog apart genomen toen ik merkte dat er dingen gebeurden tussen jullie. Ik wist niet waar hij naar opzoek was.’ Michael had Luke aangesproken? Hij zei niet letterlijk waarvoor, maar dat was me wel duidelijk! Ik kwam overeind en liep naar Michael toe, zodat ik mijn armen om hem heen kon slaan. ‘Dit is dus precies waar ik het over had! Het hondje is net zoveel voor Edyn als voor jou.’

Elysium
Internationale ster

Elysium schreef:
Edyn.
Het hondje in mijn armen was niet zomaar een hondje, het was mijn hondje! Iets wat ik echt niet kon geloven. Luke had het echt gezegd! Ze zou met mij mee naar huis kunnen, naar de rest van de hondjes, naar Star en natuurlijk naar Michael! “Weet Michael het?” Vroeg ik zachtjes. Dat vond ik wel belangrijk om te weten. Ik wist dat Michael een beetje was geschrokken toen ik Loulou mee had genomen naar huis. Gelukkig knikte Luke, ten teken dat Michael het wist. “Ik kan het echt niet geloven.” Ik hield het hondje iets omhoog. “Je gaat met mij mee naar huis, kun je dat geloven? Ik niet, maar dat geeft niet, want je bent heel erg welkom en we gaan heel erg goed voor je zorgen. Je krijgt een heel lief zusje en twee lieve broertjes.” Ik legde mijn hoofd op de schouder van Luke “Dankjewel.” Dit was echt heel erg lief! Dat Luke dit allemaal had geregeld. “Je verdient het Eddy.” Ik keek op naar Luke, ik snapte niet heel erg goed waarom ik nu een hondje kreeg. Dit was echt een heel erg groot cadeau! Ik was er heel erg dankbaar voor, maar het was zo veel! “Je hebt zoveel voor mij gedaan. En door jou heb ik Frankie en we waren het er over eens dat je iets verdiende. En natuurlijk ook voor je verjaardag.” Legde Luke uit, waardoor ik echt bijna moest huilen! Luke was echt een schatje, net zoals Frankie. Het was zo bijzonder dat ik er voor had kunnen zorgen dat die twee elkaar hadden leren kennen. Ze waren zo gelukkig samen, dat verdienden ze beiden. “Dat had je mij helemaal niets voor hoeven geven. Ik ben blij dat jullie zo gelukkig samen zijn.” Het was zo bijzonder dat ze nu zouden gaan wonen! En ze zouden samen op vakantie gaan naar Bali! “Het lijkt alsof ze zich al op haar gemak voelt.” De vrouw kwam naar ons toegelopen met een paar formulieren en een doosje, waarschijnlijk wat spulletjes inzaten voor het hondje. Natuurlijk hadden we thuis ook genoeg, maar een riempje die haar paste, was toch wel fijn. “Ik wil jullie vragen deze in te vullen.” De vrouw gaf de formulieren aan Luke. Ik wist zeker dat hij het wel zou regelen. De vrouw bukte nog bij ons, zodat ze het hondje even kon aaien. “Zijn jullie aan honden gewend? Corgi’s kunnen soms een handvol zijn, maar als ze eenmaal trouw zijn aan iemand, dan doen ze alles voor diegene.” Ik knikte. “Ja, ik heb twee hondjes thuis. Een mopshondje en een chowchow. Luke heeft een hondje die hier ook vandaan kwam, maar Tunia is al wat ouder.” Ik wist niet precies wat voor ras Petunia was, maar ze was ook zo lief! Het was haast niet te bedenken dat iemand haar hier achter had gelaten, net zoals deze puppy’s. Ik keek naar de hondjes die nog in de ren aan het wachten waren. “Hebben ze allemaal al een huisje gevonden?” Dat was wel belangrijk om te weten, ze verdienden allemaal een goed huis. “Bijna allemaal. De meesten worden vandaag of morgen opgehaald. We hebben echter nog niemand gevonden voor de grijze frenchie.” Ik keek naar het hondje dat zich een beetje afzijdig hield van de rest. Het was nog een kleintje. “Echt niet?” Luke had de formulieren ingevuld en keek naar het hondje met een verdrietige blik op zijn gezicht. Het was ook wel verdrietig dat het hondje nog geen huisje had gevonden. “Waarom neem jij haar niet?” Vroeg ik aan Luke. “Ik?” Vroeg hij verbaasd, waarop ik knikte. “Je bent zo lief met Tunia, ik weet zeker dat je nog heel veel liefde te geven hebt aan een nieuw hondje. Tunia kan heel erg goed met andere honden. En Frankie, ik weet zeker dat Frankie het hondje helemaal geweldig vindt. De kleur past zelfs bij haar haar.” Ze had nu dan wel roze haar, maar het paste er heel erg goed bij. Ook bij het grijze had ze had gehad! Het stond gewoon heel erg lief mooi en zo’n lief hondje erbij, dat was zo leuk! De blauwe oogjes keken in onze richting alsof hij of zij hoorde dat we over hen aan het praten waren. “Kijk ik ben niet de enige die het vindt. Kijk nou naar dat lieve gezichtje.” Het was echt een schatje, als het kon had ik haar zelf meegenomen. Dan zouden we wel echt een vol huis krijgen, daarbij was het niet slim om twee puppy’s tegelijk op te voeden. Loulou was nu al bijna twee, dat ging makkelijk. “We kunnen familie toch niet uit elkaar halen?” Het waren toch wel echt een soort van familie, ze waren met elkaar opgegroeid, tot nu toe! Ze waren bij elkaar geweest en iedereen had nu een huisje, behalve dit schatje. “Kan dat?” Vroeg Luke aan de vrouw, waardoor ik hem een kneepje in zijn arm gaf. “Je wil dit ook he?” Hij wild ook een hondje, ik kon het aan hem zien! Hij knikte er op. “Je hebt gelijk, het is echt een schatje en het is niet eerlijk om de ene wel mee te nemen en de andere niet. En ik denk dat Frankie het echt heel erg leuk gaat vinden.” “Weet u het zeker?” Vroeg de vrouw aan Luke. “We willen niet dat ze in een huis terecht komen, waar eigenlijk geen ruimte is voor een hond en waar ze op een gegeven moment weer terug wordt gebracht.” “Heel zeker, dat zou ik nooit doen. We hebben genoeg ruimte, een hele lieve hond en genoeg aandacht om haar te geven.” Ik knikte, het was echt zo. Luke was er misschien niet altijd, net zoals Michael, maar dat betekende niet dat ze niet om de honden konden geven of er voor konden zorgen. Loulou trok altijd meer naar Michael toe als hij er was. Ze was zo gek op hem! “Dan haal ik nog een paar formulieren. U kunt haar oppakken als u wil.” En zo gingen we uiteindelijk met twee hondjes naar huis. Op de weg terug naar huis, hadden Luke en ik een gesprek over de namen. We kwamen uiteindelijk uit op Bumble en Bee. Die namen pasten bij elkaar, maar waren apart van elkaar ook heel erg lief.

Demish
Internationale ster

Demish schreef:
Frankie.
Michael en ik hadden thee gemaakt en plaatsgenomen op de bank. Niet veel later had Luke laten weten dat ze onderweg waren naar huis, wat betekende dat het gelukt was! Hij had zelfs nog een foto gestuurd met Edyn en de corgi. Edyn had Michael vrijwel meteen gebeld, met de vraag of hij Bumble een leuke naam had gevonden. Zelf vond ik het een hele schattige naam en daar leek Michael ook wel achter te staan! Ik merkte aan hem dat hij heel enthousiast was en ook niet kon wachten totdat Edyn hier was, zodat hij hun nieuwe hondje kon ontmoeten. Ik was zo blij dat we dit voor ze konden doen! Aan het begin had ik het een beetje te gevonden. Waarom zou je iemand een hond geven? Hoe langer ik er over na had gedacht, hoe meer ik tot de conclusie was gekomen dat dit het perfecte cadeau was geweest voor Michael en Edyn! Het meeste voor Edyn natuurlijk, maar ook Michael verdiende een cadeautje! Dat maakte het echt perfect, ook omdat ze nu de tijd zouden hebben om haar samen op te voeden. ‘Volgens mij zijn ze er!’ zei ik tegen Michael, toen ik Luke zijn auto de oprit op zag rijden. Michael veerde overeind van de bank en ik gebaarde naar de deur, dat hij die open zou mogen doen. Michael rende al naar de voordeur. Zelf pakte ik de kopjes van net en bracht ik die naar de keuken. Petunia lag op haar kussen en ik knielde bij haar neer. ‘We krijgen visite, prinses.’ Ze was altijd heel goed met andere honden! Ze was Loulou en Pixie gewend, dus een kleine pup was vast niet veel anders. Daarnaast was Petunia altijd rustig, zelfs als er een druktemaker in de buurt was. Ik hoorde Michael enthousiast in de gang schreeuwen, waardoor ik moest lachen. ‘Ze is zo cute!’ Ik kwam weer overeind en liep naar de gang, zodat ik het hondje ook kon bekijken. Ik had natuurlijk foto’s gezien, maar in het echt was het zo anders! In de gang had Michael de pup in zijn armen. Lang kon ik er niet naar kijken, want Edyn liep al naar me toe, zodat ze me een knuffel kon geven. ‘Dankjewel, Franks! Echt heel erg bedankt! Dankzij jullie hebben we haar kunnen helpen en een goed huisje kunnen geven!’ Glimlachend sloeg ik mijn armen om Edyn heen. Het hondje zou inderdaad een heel goed huisje krijgen, maar daar was het ons nog niet eens om gegaan! Natuurlijk waren we blij dat we haar een plek hadden kunnen geven bij twee mensen die erg veel van haar zouden gaan houden, maar ze was ook echt een bedankje voor Edyn en alles wat ze voor ons had gedaan! ‘Ze is echt helemaal voor jou. Voor jullie allebei. Dat verdienen jullie.’ Luke had haar vast al wel uitgelegd wat de reden was van dit bijzondere cadeautje! Ze hadden immers genoeg tijd samen gehad. Ik besefte me dat ik Luke nog helemaal niet had gezien. Ik liet Edyn los en keek naar de rest van de gang, maar volgens mij was hij zelfs nog buiten. Misschien hadden ze wat spulletjes gehaald en had hij daar hulp bij nodig! Ik liep dan ook door de deur naar buiten en keek zoekend om me heen. Ik zag Luke bij wat planten staan, maar hij had ook iets aan de lijn! En niet Petunia, want die lag binnen! ‘Luke?’ Ik liep naar hem toe, waardoor ik nu zag dat hij inderdaad nog een hondje bij zich had. ‘Wie is dit?’ Ik knielde bij het hondje neer, wat volgens mij een franse bulldog was. Een Frenchie! Ik stak mijn hand naar haar uit, zodat ze eerst eventjes kon snuffelen en wennen. Ik keek ondertussen afwachtend omhoog naar Luke. ‘Was eentje niet genoeg voor Edyn?’ grapte ik. Ik kon me niet indenken dat het echt zo was, maar voor wie was ze dan? Ons? Dat zou niet gaan, niet nu we bijna naar Australië en Bali zouden vertrekken!

Elysium
Internationale ster

Elysium schreef:
Luke.
Hoe ze het voor elkaar had gekregen, wist ik ook niet precies. Vandaag was voor Edyn geweest. Natuurlijk had ik het overlegd met Michael of er nog een hondje bij had kunnen komen. Nooit had ik echter gedacht dat ik zelf met een puppy in huis zou komen. Toen ik dat koppie had gezien, had ik echter ook niets meer gekund? De lieve blauwe ogen die me aan hadden gekeken alsof ik de enige was die haar mee kon nemen naar huis. Dan had ik het niet over de lieve ogen van Edyn, die ook wel hadden geholpen. Met de Frenchie, Bee, zoals ik haar voor nu had genoemd, had mij ook zo aangekeken. Edyn had wel gelijk gehad, dit schatje verdiende ook een liefdevol huisje. Eentje waarbij ze andere hondjes om haar heen had, want dat ze was ze gewend. Ze kon zelfs met Bumble spelen als ze dat wilde. Het klonk allemaal perfect! Zeker omdat het ook een verrassing was voor Frankie. Ze was gek op Petunia, ook op de hondjes van Edyn en Michael, dus een hondje erbij in huis was voor haar vast ook fijn! “Dit is Bee.” Ik vond het echt een schattige naam! Het paste bij Bumble, dus Edyn had het helemaal geweldig gevonden. “Als je die naam leuk vindt in ieder geval.” Frankie moest het ook wel leuk vinden! Het zou ook haar hondje worden. Het was een verrassing voor haar, maar ze werd van ons beiden. Net zoals Petunia dat nu eigenlijk al wel was. “Ik?” Vroeg Frankie verbaasd, alsof ze me niet had verstaan, terwijl het wel echt zo was. Daarom knikte ik ook. Zij moest het ook leuk vinden. “Luke?” vroeg Frankie. “Wat is dit?” “Een Frenchie, een french Bulldog.” Probeerde ik uit te leggen, want dat was ze! Het paste juist wel weer goed bij Petunia vond. Ze leken misschien niet heel erg op elkaar, maar hadden juist ook wel weer wat van elkaar weg. “Je weet dat ik dat niet bedoel.” Zei Frankie, waardoor ik zachtjes lachte. “Is ze geen schatje?” Natuurlijk knikte Frankie, want het was ook echt een lieverd. “Maar is ze echt voor ons?” Ik stapte naar Frankie toe, zodat ik mijn arm om haar heen kon slaan. “Ja ze is van ons. Ze was de laatste die nog over was en ze had nog geen huisje.” Ik wist wat er kon gebeuren als honden te lang moesten wachten op een huisje. Nou zou het met een puppy niet snel gebeuren, maar alsnog! Frankie knielde bij Bee neer, waardoor ik haar los moest laten. Voorzichtig snuffelde het hondje weer aan de hand van Frankie, waarna ze er voorzichtig aan begon te likken en een beetje te bijten. Edyn had in de auto twee honden op haar schoot gehad, die beiden in haar handen hadden willen bijten, als ze niet in elkaar hadden willen bijten om te spelen. Het was alleen maar heel erg leuk geweest. “Ze is echt een schatje.” Dat was ze inderdaad! Ik was ook echt gevallen voor die oogjes die veel te lief hadden gekeken. Volgens mij had ze ook van alles voor elkaar kunnen krijgen. Ik snapte niet dat ze nog in het asiel had gezeten. Al snapte ik het ook niet van Bumble. “Maar het is niet heel erg slim, zeker niet nu?” “Hoe bedoel je?” Ik wilde er best over praten. Frankie leek het een heel erg leuk idee vinden, maar er was iets wat haar tegen hield om enthousiast te zijn. “Ben je vergeten dat we over een paar dagen naar Australië gaan en daarna weg zijn om naar Bali te gaan. We zijn bijna een maand weg.” “Fuck.” Mompelde ik. Daar had ik helemaal niet over nagedacht! Natuurlijk wist ik dat we weg zouden gaan, maar ik had er niet over nagedacht dat we in die tijd niet op een hondje konden letten. Dat we haar niet op konden voeden. Petunia ging naar Edyn en Michael en het nieuwe hondje kon daar vast ook naar toe, maar dat was niet de bedoeling van een hond nemen .Om ze meteen weg te schuiven bij iemand anders. Dat was ook nooit mijn bedoeling geweest. “Sorry, daar heb ik helemaal niet over nagedacht. Ik zag haar gezichtje en de mevrouw zij dat ze de enige was die nog geen huisje had gevonden en toen heeft Edyn mij over gehaald.”

Demish
Internationale ster

Demish schreef:
Frankie.
Ik snapte maar al te goed dat Luke geen nee had kunnen zeggen tegen dit snoetje! Ze had een prachtige, grijze kleur en die blauwe oogjes keken nu al zo lief! En ze was helemaal niet verlegen, want ze begon al meteen met mijn vingers te spelen en er speels in te happen. Maar we moesten niet vergeten dat we binnenkort weg zouden gaan! We konden haar niet meenemen op reis. Dat kon zo’n kleintje helemaal niet aan! En al helemaal niet voor zo’n lange tijd. Ik keek omhoog naar Luke, die zich ook wel leek te beseffen dat dit misschien niet het meest handige idee ooit was. We konden nu echter niks meer veranderen aan wat er was gebeurd! Luke had de papieren getekend en haar meegenomen. We zouden haar niet terug kunnen brengen en haar daar weer een paar weken laten zitten. Dat zou niet eerlijk zijn tegenover dit levende wezentje! Ze verdiende een goede plek. Ik wist zeker dat we haar die wel zouden kunnen geven. We zouden alleen moeten nadenken over hoe we dit konden oplossen. ‘Ik snap het,’ zei ik tegen Luke. Ik aaide Bee voorzichtig over haar hoofdje en kwam daarna overeind. Ik stak mijn hand uit naar Luke, die hij gelukkig aannam. Met mijn andere hand wreef ik zachtjes over zijn arm. ‘Het is ontzettend lief dat je haar wil helpen, dat je haar daar niet achter wilde laten. En ik kan me ook voorstellen dat het nog moeilijker is met Edyn naast je, die het waarschijnlijk erg zielig vond dat ze nog een hondje zou moeten achterlaten.’ Ik begreep echt wel waarom Luke op deze manier had gehandeld! Hij had misschien niet helemaal nagedacht over de volgende paar weken, maar we zouden vast een oplossing kunnen vinden. Eentje die voor ons allemaal zou werken. ‘Ben je niet boos?’ vroeg Luke voorzichtig. ‘Moet ze terug?’ Ik lachte en schudde mijn hoofd. ‘Ik ben niet boos. En ze gaat ook niet terug. Ik bedoel, kijk naar haar.’ Ik gebaarde naar Bee, die alles aan het besnuffelen was. Tenminste, alles waar ze bij kon komen tot de riem haar tegenhield. ‘We moeten alleen bedenken waar we haar naar toe kunnen brengen. Iemand die haar voor een paar weken wil houden. Ik weet alleen niet of ik haar naar een kennel wil brengen.’ Dat voelde niet echt goed! Als dit nu ons hondje was, dan verdiende ze het om rond te rennen in een huis. Om op de bank te liggen en te knuffelen met mensen. Niet om weer in een hokje te worden gestopt! Daar had ze waarschijnlijk al lang genoeg gezeten. ‘Misschien willen Eddy en Mike wel op haar passen?’ stelde Luke voor. Ik keek naar de deur, ook al zag ik Michael en Edyn niet meer in de gang staan. Edyn en Michael waren misschien wel het meest logische, maar ze hadden nu natuurlijk ook al hun eigen puppy! Twee puppy’s opvoeden was wel een hele grote klus! ‘We kunnen het altijd vragen,’ antwoordde ik Luke. Wie weet zouden ze het wel voor ons willen doen! ‘Neem jij Bee mee naar binnen?’ vroeg ik aan Luke, waarna ik hem een kus op zijn wang gaf. Luke knikte. Ik liet hem los en liep alvast naar binnen. Michael en Edyn zaten op de woonkamer in de grond, tegenover elkaar. Met hun benen hadden ze een soort muurtje gevormd voor Bumble, die haar best leek te doen om er overheen te kruipen. Ze was echter nog zo klein dat het niet zo gemakkelijk ging! Zowel Edyn als Michael zagen er heel erg blij uit met hun nieuwe toevoeging aan hun kleine gezinnetje. Ik wilde niet meteen de vraag stellen, dus ik bleef toekijken hoe ze met de puppy aan het spelen waren. Edyn kreeg me in de gaten en zwaaide vrolijk. ‘Franks! Wat vind je van Bee? Is ze niet een schatje?’ Ik knikte meteen. Bee was heel erg lief. ‘Ze is Bumble haar zusje, toch schatje?’ Edyn pakte de puppy op van de grond en legde haar tegen zich aan. ‘En zusjes moeten bij elkaar blijven.’

Elysium
Internationale ster

Elysium schreef:
Luke.
Ik had er echt niet over nagedacht. Ik wist nu maar al te goed dat we weg gingen, maar in het asiel was die informatie me even helemaal ontgaan. Natuurlijk was het niet slim om een hond te nemen, vlak voordat je weg ging. Gelukkig had ik Frankie. Ze was er eerlijk over, maar ze maakte er ook niet meteen een ramp van. Er was een oplossing en daar had Frankie ook al snel over nagedacht. Het was misschien niet ideaal, maar het zou wel op deze manier kunnen. Daarvoor moesten Edyn en Michael wel instemmen. Ik wist dat Edyn de drukste tijd op het werk had gehad, na het bijna Kerst had, dus waarschijnlijk zou ze wel veel thuis zijn om Michael te helpen. Samen konden ze wel twee hondjes aan toch? Dat was echter iets wat ze zelf moesten bepalen. Ik wachtte nog even voordat Bee klaar was met snuffelen. Ze deed zelfs nog even een plasje. Daarna liep ik met haar naar binnen. Ze moest ook kennis maken met Petunia. Gelukkig was Piggy heel erg makkelijk als het ging om andere honden bij haar in de buurt. Ze had het nooit erg gevonden om haar ruimte te delen met de honden van Michael en Edyn. Duke had ook zo bij haar mogen komen, dus ik ging er vanuit dat het ook wel goed ging met Bee. Ondanks dat ze misschien iets te druk zou worden voor Petunia. Dan was het haar plaats om te vertellen dat ze het niet fijn vond. Ik haalde Bee van de lijn, zodat ze de rond kon lopen in de woonkamer. Ze had Michael al snel gevonden. “Nog zo’n schatje. He lieverd.” Bee was gek op aandacht, want ze begon al tegen Michael aan te springen. “Eddy.” Ik keek naar Edyn, die Bumble al dicht tegen zich aan had. “Ik heb een beetje een foutje gemaakt. Ik heb er niet over nagedacht dat Frankie en ik binnenkort weg gaan naar Australië en Bali en we Bee niet mee kunnen nemen.” Edyn keek even naar Michael, die uiteindelijk knikte. “Wij kunnen op haar passen! Dat is helemaal geen probleem.” Stelde Edyn uit haarzelf voor. Iets wat ik wel had kunnen verwachten. Ze vond het nooit erg om op Petunia te passen. Wij hadden Loulou en Pixie hier ook wel eens in huis, als Edyn had moeten werken en Michael niet thuis was geweest. Natuurlijk had Frankie toen opgepast. “Echt?” “Ja natuurlijk! Dan kunnen Bumble en Bee ook nog even samen zijn.” “Ahw dat klinkt zo lief.” Mompelde Michael er achter aan, waardoor ik ook moest knikken. Het klonk zo leuk samen, maar ook heel erg leuk apart. “Gelukkig maar.” Ik vond het wel fijn dat we het hondje achter konden laten met een gerust hart. Ik wist zeker dat Edyn en Michael het hondje heel veel knuffels zouden geven en misschien zelfs al wat dingen konden leren. Het zou daarna misschien wel moeilijk worden om Bee hier te laten wennen, maar dat kwam vast wel goed. Petunia zou er zijn en dat hielp vast al heel erg veel. Ik bedankt Michael en Edyn, omdat het best wel veel was en ze er niet eens moeilijk over deden! We zouden vast nog wel even af moeten spreken hoe we het zouden doen. Het leek me niet handig als de hondjes in dezelfde bench zouden slapen. Dat kwam allemaal later wel. Voor nu was er nog iets wat belangrijker was. Ik ging op de grond zitten en riep Petunia naar me toe. Ze had alles al wel een beetje staan aanschouwen. Zo was ze meestal, gewoon rustig en afwachten naar wat er om haar heen ging gebeuren. Ze kwam nu echter wel naar me toegelopen. Al snel kwam ook Bee naar me toe gerend, waardoor ze elkaar tegen kwamen. Petunia leek een klein beetje in de war, maar begon al wel snel te snuffelen aan het kleine hondje. “Dit is Bee.” Stelde ik haar voor aan Petunia. “En dit is Piggy.” Ze moesten elkaar wel leren kennen! Dat was heel erg belangrijk. Gelukkig hadden ze daar genoeg tijd voor en ik was blij dat ze volgende week niet al uit elkaar hoefden.

Demish
Internationale ster

Demish schreef:
Michael.
De feestdagen gingen altijd zo snel! Natuurlijk was Edyn haar verjaardag altijd eerst, die we uitgebreid hadden gevierd. Luke en Frankie waren bij ons langs geweest, net als Linn en nog een paar andere vrienden van Edyn. In de avond waren we naar Edyn haar ouders gegaan, waar we haar verjaardag hadden kunnen vieren met een feestelijk diner! We waren daar gebleven voor Kerst, zoals Edyn dat altijd graag wilde! Niet dat de plek haar echt wat uitmaakte, maar wel dat haar familie om haar heen was! We hadden een paar dagen rust genomen, eventjes met alle hondjes en Star. Frankie en Luke hadden Bee en Petunia na de kerst naar ons gebracht, aangezien zij hadden moeten vertrekken voor de reis. We hadden nu best een vol huis! Vijf honden, een kat en dan ons er nog bij! Het was eigenlijk alleen maar gezellig druk en als één van ons het even nodig vond om zich af te zonderen, kon dat ook! Bee en Bumble waren nog wel heel erg druk, maar dat was ook te verwachten van twee puppy’s! De drukte was nu echter compleet, want een uur geleden had Jackie Jake bij ons afgezet. Hij zou een nachtje komen logeren, zoals we af hadden gesproken. Edyn en ik hadden nog niet echt een strategie bedacht. We wilden vooral dat Jake wist dat hij hier welkom was en dat we echt een aantal leuke dingen met hem wilden gaan doen. Lekker eten bestellen, misschien wat honkbal spelen in de tuin! Hij zou de honden kunnen uitlaten, of in ieder geval helpen, ik kon samen met hem gaan gamen en we zouden ook een film kunnen kijken! Er was in ieder geval genoeg te doen. Jake had plaatsgenomen op de bank en zat eigenlijk vanaf het begin al op zijn telefoon naar video’s te kijken. Edyn en ik hadden besloten om wat drinken te maken in de keuken en wat lekkers erbij te pakken. ‘Jake, we hebben een paar chipjes,’ zei ik, terwijl ik met het dienblad vol verschillende bakjes terugliep naar de woonkamer. Edyn had een hoop gehaald, ook nog voor haar verjaardag. We hadden nog veel over, dus we hadden van alles een beetje gepakt en in allerlei bakjes gezet. ‘Het is een chips proeverij!’ zei Edyn enthousiast, die achter me aan kwam met drie glazen drinken. Ik zette het dienblad neer en nam plaats op de bank. Bumble kwam enthousiast aangerend en ik tilde haar met gemak op mijn schoot. Dat moest ze ook leren! Zeker als we haar mee zouden nemen in de auto ergens naar toe. Bijvoorbeeld het park! Jake keek op van zijn telefoon en bekeek de bakjes met chips, waarvan hij er eentje pakte en liet balanceren op zijn buik, terwijl hij onderuitgezakt naar zijn telefoon bleef kijken. Hij had zelfs nog een oortje in, waardoor hij de filmpjes kon blijven luisteren. Edyn was op de grond gaan zitten met Bee. ‘Wil je zo even wandelen met de hondjes? Jij kan Bee of Bumble wel vasthouden aan de lijn, of anders Pixie. Dat heb je al vaker gedaan.’ Pixie was immers ook wel eens bij hem thuis geweest, net als Loulou! Vooral in de tijden dat Edyn met mij mee was geweest en we hen niet mee hadden kunnen nemen. Soms was dat gewoon te zwaar geweest! ‘Ja, straks kan dat wel,’ zei Jake. Ik keek naar mijn schoot, waar Bumble vastberaden van af probeerde te klimmen. Zo’n kleintje maakte je altijd aan het lachen, wat ze ook deed! Ik probeerde haar dan ook wat beter vast te pakken, zodat ze niet zomaar zou kunnen ontsnappen en van de bank af zou kunnen klimmen! ‘En daarna kunnen we misschien gamen?’ stelde ik voor aan Jake. Ik had een nieuw spelletje gekregen van Edyn, wat we sowieso zouden kunnen spelen! En als hij daar geen zin in had, dan had ik nog genoeg andere games die we zouden kunnen spelen. Misschien had hij zelf wel iets mee.

Elysium
Internationale ster

Elysium schreef:
Edyn.
Deze tijd van het jaar was toch wel mijn favoriet. Door de versieringen zag het huis er zo knus uit en door alle dagen, hadden gewoon veel tijd met familie! De week tussen Kerst en Oud en Nieuw, was ik gelukkig vrij geweest, waardoor we ook nog wat extra dingen konden doen. Zo hadden we voor vandaag Jake uit konden nodigen. Iets wat normaal gesproken echt heel erg gezellig was. Nu was het echter ook nog eens best wel serieus. Sinds Rhi had verteld dat Jake zich anders had gedragen, had ik mij toch wel een beetje zorgen gemaakt. Tijdens Kerst had ik er eigenlijk al naar willen vragen, maar dat soort dingen moest je gewoon niet doen als iedereen er bij was. Hij had juist een plaats nodig waar hij zich veilig voelde. Ik hoopte dat we hem dat nu een beetje konden geven. Want de manier waarop hij op de bank was gekropen en alleen maar bezig was met zijn telefoon, was helemaal niets voor Jake. Hij reageerde zo koeltjes op alles? Normaal gesproken had hij al bij mij in de keuken gestaan om te kijken of hij mij ergens mee had kunnen helpen. Natuurlijk hoefde dat niet, want hij was te gast! Toch was het anders. “Jake.” Fluisterde ik, toen hij niet echt antwoordde op het voorstel van Michael om later te gaan gamen. “Wat?” Vroeg hij terug, ik wist zeker dat hij het niet zo bedoelde, maar dat woord alleen kwam heel erg scherp over. “Michael zei dat jullie misschien samen konden gamen later. Ik heb Mikey een nieuw spel gekocht van de week, misschien vindt je die ook wel leuk?” Jake vond vaak wel dezelfde dingen leuk als wij deden. Michael wist wel wat hij kon spelen en wat niet, sommige dingen waren nog iets te eng of gewelddadig voor iemand van Jake zijn leeftijd. Ik vertrouwde ze genoeg om daar samen op te letten als ze samen gingen gamen. “Mmh ja, misschien.” Nog steeds keek Jake niet echt van zijn telefoon op, waardoor ik zachtjes zuchtte. Ik snapte het echt niet wat er zo interessant was. Natuurlijk, het was leuk om zo af en toe even op je mobiel te zitten, wat apps te bekijken! Ik vond Tiktok zelf heel erg leuk! Maar ik ging er niet zo mee om als Jake dat deed? Het was alsof hij helemaal alleen was en zich helemaal weg trok in zijn telefoon. “Jake?” Vroeg ik zachtjes, ik wist echt niet hoe ik tot hem door moest dringen. Ik wilde naast hem gaan zitten, hem knuffelen en vragen wat er aan de hand was. “Jezus Edyn, ik weet ook wel hoe ik heet, je hoeft echt niet de hele tijd mijn naam te zeggen!” Nu schrok ik nog iets meer van zijn woorden, omdat ze gewoon echt heel erg fel waren. Het hoorde gewoon niet op deze manier. Zo kende ik Jake niet! “Sorry.” Mompelde ik. “Ik wil gewoon dat je het leuk hier hebt en ik weet dat je gamen normaal leuk vind en…” Ik voelde de hand van Michael op mijn rug, wat voor wat rust zorgde. Dat was wel fijn. Dit was gewoon een hele nare situatie. “We zorgen er wel voor dat we het leuk gaan krijgen.” Zei Michael, al kon ik ook wel aan hem merken dat hij dit alles behalve prettig vond. Er zat Jake iets dwars en dat maakte ook gewoon dat wij ons niet geweldig vonden, dat gebeurde als je echt van iemand hield .Dan voelde je je ook een beetje slecht als het niet goed met ze gingen. “We maken ons gewoon een beetje zorgen om je.” Ik moest mijn best doen om zijn naam niet nog een keer uit te spreken. Juist omdat ik nu geen contact met hem kreeg. “Dit stomme gezeik weer? Ik dacht dat ik hier kon komen en rust kon hebben. Wat heeft mama met je gepraat?” Ik schudde mijn hoofd, helemaal niet! Maar als hij ook zo tegen mama deed, had ik wel echt medelijden met haar. Het was gewoon zo veel. Ik vond het vervelend om hem zo te zien. Ik wist dat hij het niet bewust deed en dat er echt iets aan de hand was. Daardoor wilde ik hem eigenlijk alleen nog maar meer knuffelen.

Demish
Internationale ster

Demish schreef:
Michael.
Ik begreep dat Jake misschien niet zat te wachten op nog twee mensen die zich met hem zouden bemoeien, maar zo zagen we het ook helemaal niet. En we bedoelden het ook niet zo! We hadden van Rhi gehoord dat hij zich anders dan anders had gedragen en daardoor maakten we ons allebei zorgen om hem! We hadden hem inderdaad hier naar toe gehaald om rustig met hem te kunnen praten, om hem even weg te halen uit het drukke huis. Niet dat er iets mis was met druk! Maar misschien vond hij het gewoon allemaal wel iets teveel en kon hij dat niet meer aan. Ik had echter niet verwacht dat hij zo snel uit zou vallen naar Edyn! ‘Rhi heeft ons verteld dat ze zich zorgen om je maakt,’ liet ik hem voorzichtig weten. Ik vond het wel zo eerlijk? Hij verdiende het om te weten dat mensen zich zorgen om hem maakten en dat er over hem gesproken werd. ‘Wat weet Rhi er nou van?!’ zei Jake, terwijl hij recht ging zitten op de bank. Daardoor vloog de chips van zijn schoot en belandde het, gelukkig, naast hem op de bank. Ik zuchtte en bleef over Edyn haar rug gaan. Ik wist dat ze dit niet fijn vond! Ik kon me echter ook wel inleven in Jake. Die voelde zich misschien ook wel aangevallen. Alsof de hele wereld tegen hem was. ‘Rhi weet inderdaad niet wat er aan de hand is,’ beaamde ik. Daarom had ze ons ingeschakeld! Ik wist dat Edyn ook wel met haar moeder had gepraat en ook Jackie was heel bezorgd om Jake! Er was gewoon iets veranderd, waardoor hij zich nu zo gedroeg. Niemand kon alleen de vinger op de zere plek leggen. ‘En je bent hier inderdaad voor je rust, maar we zien ook dat je anders bent dan anders. En als er iets is wat we kunnen doen om je te helpen?’ Ik haalde mijn schouders op. Ik wist ook wel dat dit helemaal de verkeerde kant op kon gaan. Ik wist niet in welke positie Jake zich bevond, wat er aan de hand was. Maar er waren ook vaak dagen geweest waarop ik me heel slecht had gevoeld en ik had lang niet altijd de hulp van anderen gewaardeerd. Ik was blij dat Edyn dat maar voor een klein deel had mee hoeven maken en dat zij juist iemand was die me goed had kunnen helpen. ‘Rhi is zo’n snitch!’ zei Jake. ‘Ik heb haar hulp niet nodig. En die van jullie ook niet! En als jij denkt dat wandelen met een paar honden en een computerspelletje het gaat oplossen, dan slaat dat echt nergens op!’ Jake zei nog net niet dat het dom was, maar ik zag aan zijn gezicht dat hij daar wel in de buurt van was. ‘Dude, je kan niet zo tegen haar praten!’ Dat ging niet! Niet tegen Edyn! Dat hij tegen mij wilde schreeuwen, dat was prima. Edyn wilde hem echter alleen maar helpen en ze kende hem ontzettend lang. Voor een seconde dacht ik dat Jake op zou springen en me uit zou schelden. Hij had zo’n strakke, enge blik in zijn ogen dat ik echt niet wist wat ik kon verwachten van hem! Hij deed echter het tegenover gestelde. Het leek alsof zijn hele houding omsloeg en hij veranderde in een klein balletje op de bank. Hij begon zelfs te huilen! Ik wist niet wat ik had gedaan! Misschien had ik wel te hard geschreeuwd. Volgens mij was Edyn er ook van geschrokken! ‘Sorry,’ zei ik, nu een stuk zachter dan dat ik eerst had gepraat. Ik keek schuldig naar Edyn en haalde mijn handen voorzichtig van haar af. Ik wist niet goed wat ik nu moest doen! Misschien had ik alles nu wel verpest!

Elysium
Internationale ster

Elysium schreef:
Edyn.
Dit was helemaal niet de bedoeling geweest. Niet op deze manier in ieder geval. Ik had Jake wel een plaats willen geven waar hij rustig had kunnen praten over wat er aan de hand was. Het laatste wat ik had gewild was dat hij zich hier ook aangevallen voelde. Ik had alleen maar van hem willen weten wat hij wilde doen, juist omdat hij het verdiende om een rustige tijd te hebben. Nu was dat even heel erg ver te zoeken. Ik had niet gedacht dat hij zomaar in tranen uit zou barsten, zeker niet na zijn houding die hij net aan had genomen. Ik had hem nog nooit zo tegen mij horen praten, natuurlijk was Jake ook wel eens chagrijnig en kon hij dan ook wel snauwen, maar niet zoals dit. Ik voelde Michael naast me verstijven toen er tranen bij Jake kwamen. Zelf voelde het alsof mijn maag omdraaide. Het was vreselijk om iemand om wie je zoveel gaf, in verdriet te zien. Zeker omdat het zo plotseling leek te komen. Ik stond voorzichtig op en liep naar de bank waar Jake op zat. Ik probeerde zo voorzichtig mogelijk te zijn. Ik wist niet zo heel erg goed wat ik moest doen. Want ondanks dat het leek alsof Jake nu knuffels nodig had, wist ik ook niet zo heel erg goed wat hij fijn vond of niet. Gewoon omdat hij zo anders reageerde dan normaal. “Lieverd.” Fluisterde ik zachtjes. Ik snapte nu al wel dat hij niet nog een keer zijn naam wilde horen, dat had hij net niet prettig gevonden, dus dan zou ik dat nu ook niet zomaar doen. “Is het goed als ik je knuffel?” Dat leek mij het beste om nu te doen. Als hij het dan niet wilde, kon hij dat altijd aangeven, maar als hij juist wel een knuffel kon gebruiken, dan wilde ik hem die ook gewoon geven. Ik zag Jake voorzichtig knikken, waardoor ik mijn armen zo voorzichtig mogelijk om hem heen sloeg. Ik moest zelf ook een paar tranen wegslikken, gewoon door hoe hij hier nu gewoon zat. Helemaal in elkaar gekropen, met zijn hoofd in zijn handen, alsof er echt iets heel ergs aan de hand was. Iets wat vast ook zo was, maar daarom wilde ik hem juist helpen! Ik keek even naar Michael, ik kon aan hem zien dat hij zich schuldig voelde voor wat hij had gezegd. Wij hadden echter ook niet kunnen weten hoe Jake reageerde. Ik streek zachtjes over de armen van Jake heen, om hem wat rustiger te krijgen. “We vinden het vreselijk dat je je zo voelt en we willen je gewoon helpen.” We wilden wat het beste was voor Jake? Iets wat mijn ouders ook wilden! Iedereen wilde dat! Als Jake zich meer en meer terug trok, was het gewoon moeilijk om hem te helpen. Daarom was het misschien juist wel goed dat hij hier was. Michael had er ervaring mee zich slecht in zijn vel te voelen. Het was voor iedereen anders, maar misschien was het voor Jake wel fijn om te weten dat het niet gek was om zich zo te voelen? “Wat er ook is, het is niet erg om je zo te voelen. Maar soms is het wel fijn om het met anderen te delen, zodat je er niet alleen door heen hoeft te gaan.” Daarin zat ook een hele dunne lijn. Michael had het lang niet altijd fijn gevonden om te praten over hoe hij zich voelde, maar ik had er wel op andere manier voor hem kunnen zijn. Zo had ik hem wel eens naar zijn afspraken gebracht, of hem juist opgehaald, om daarna wat rustig samen tijd door te brengen en er juist niet over te praten. “Ik weet niet of ik het kan.” Snikte Jake. “Dat geeft niet. Neem zo lang de tijd als je er voor nodig hebt. Misschien is het goed om nu eerst even de tranen te laten gaan.” Die moesten er volgens mij gewoon uit. Ik wenkte Michael even naar het glas drinken dat op de tafel stond. Gelukkig leek hij het te begrijpen en pakte het glas op en kwam bij op de bank zitten, wel een eindje van ons af, zodat Jake zijn ruimte had. “Kijk, misschien is het goed om een klein slokje te drinken.” Jake keek voor het eerst op en knikte voorzichtig. Hij pakte het glas over en nam er langzaam een slokje van. Ik ging nog even rustig over zijn rug heen. “Rustig aan lieverd.”

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld