Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

Forum

Startalk

Blogstatistieken

Vriendenbeheer

Facebookvrienden uitnodigen

18 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

ORPG// Vasilissa

Supersoso
YouTube-ster

Supersoso schreef:
Carter
Na de 4 kisten en 1 hele kast ziet hij een schilderij. Natuurlijk was daar iets achter hij kende zijn ouders. Hij tilt het schilderij op en vindt daar inderdaad een vakje met een kistje. Op het kistje stond een soort raar figuurtje. Carter pakt het kistje en loopt ermee naar zijn kamer en gaat aan zijn bureau zitten en opent het. Hij kijkt erin en ziet allemaal foto's van mensen met een boekje met namen erin. Het waren zo te zien alles vampiers en weerwolf die hij moest vermoorden. Ook ziet hij een naam staan met de achternaam Lebrand. Wacht was.. hij kijkt even naar de deur opening en kijkt dan naar de foto's. Een vrouw en een man die verschrikkelijk veel op Madison lijken. Waren dit haar ouders? Nee dat kon niet vast toeval. Carter wist ook helemaal niks van haar ouders af. Hij pakt het boekje weer en leest het door. Soms waren er namen doorgestreept zoals de namen met de achternaam Lebrand. Iedereen had een lijstje. De moeder van Carter, de vader zijn broers en zussen en Carter zelf. En daar stond ze. Als 4e in het rijtje. Madison Lebrand. Carter leest het nog een keertje en haalt snel een hand door zijn haren heen. Dit kon niet..

Anoniem
Landelijke ster

Paran0id schreef:
Madison:
Met haar ogen gesloten ligt ze op het bed. Langzaam voelt ze zich rustiger worden. Dit had ze echt even nodig. Ze denkt weer terug aan haar ouders. Wat miste ze ze.. Madison zou er echt alles voor over hebben om te weten hoe het met hen is afgelopen. Ze waren dan wel geen vampier net als haar, maar ze hield nog steeds zielsveel van hen. Ze waren naar een van de werkkampen gestuurd tijdens de oorlog. Zij bleef alleen thuis achter, zonder voedsel of geld. Dagenlang had ze zich binnen verstopt. Ze was uitgehongerd toen een geallieerde soldaat haar vond. Hij zag hoe slecht ze eraan toe was, en besloot haar te veranderen. Ze had veel pijn geleden, maar uiteindelijk was het het allemaal wel waard geweest. Ze hoefde niet meer te vrezen voor haar leven. De soldaat had haar onder zijn hoede genomen en haar alles geleerd over het vampier zijn. Daar was ze hem echt dankbaar voor. Maar diep vanbinnen miste ze het mens zijn. Ze miste het om gewoon een normaal leven te kunnen leiden, zonder steeds te moeten vluchten voor vampierjagers. Maarja, zo was haar leven nou eenmaal.. Haar gedachten stoppen langzaam en ze valt in een diepe slaap.

Supersoso
YouTube-ster

Supersoso schreef:
Carter
Voor de zesde keer leest hij het door. Ja het stond er toch echt, Madison Lebrant. Kort raakt carter even in paniek. Wat wist Carter van haar? Ja Carter was niet altijd even lief maar hij had wel nog altijd een hart gehad?! Hoe konden zijn ouders dit van hem verwachten? Carter legt het boekje snel weg in het laatje van zijn bureau en kijkt veder in het kistje. Allemaal foto's van de mensen die zijn ouders en broers en zussen hadden vermoord. Alle lijstje waren voldaan behalve die van Carter, daar stond nog maar 1 naam op. Carter doet snel het kistje dicht en gaat dan staan. Hij schuift zijn stoel aan en loopt snel naar de badkamer. Hij neemt een douch waar hij rustig van wordt, dat hielp al vanaf dat hij klein was. Carter wist niet waarom maar het was dan alsof het water zijn gedachtes meenam en wegspeelde het putje in. Als Carter klaar is stapt hij onder de douch vandaan en droogt zich weer af.

Anoniem
Landelijke ster

Paran0id schreef:
Madison:
Met een bonkend hoofd wordt ze wakker. Moe wrijft ze in haar ogen en kijkt om zich heen. Ze ziet een beetje wazig en voelt zich duizelig. Waar kwam dit dan ineens vandaan? Zuchtend gaat ze overeind zitten. Dit had ze dus normaal nooit.. Het zweet breekt haar uit, maar het doet haar verder niets. Het zou vast vanzelf wel weer overgaan. Nouja, dat hoopte ze dan maar. Ze staat op van het bed en loopt naar een spiegel die aan de muur hangt. Ze bekijkt zichzelf even. Ze zag er echt niet uit! Grote wallen stonden onder haar ogen en haar haar zat nergens naar. Ze leek net een zombie regelrecht uit The Walking Dead. Het liefst zou ze weer op het bed gaan liggen en in slaap vallen. Maar dat zat er voor nu niet meer in vreest ze. Vampieren hebben amper slaap nodig, dus lang slapen kon Madison dan ook nooit. Ze kijkt weg van de spiegel en loopt de kamer uit. Het enige wat ze kon bedenken om te doen was naar beneden gaan. Nog steeds in haar te grote shirt loopt ze langzaam de trap af naar beneden. Ze had er gewoon even geen zin in om zichzelf weer aan te kleden. Als ze hier mocht blijven van Carter, dan moest hij hier ook maar aan wennen. Carter was nergens te bekennen, maar dat vond ze niet zo'n probleem. Misschien wilde hij wel gewoon even alleen zijn. Dat had ze zelf ook wel vaak. Ze loopt door naar de keuken, waar ze een beetje rondzoekt in de lades. Ze moesten hier vast wel iets van thee ofzo hebben toch? Ze schrikt op als er vrouw binnenkomt lopen. Zo te zien was het een huishoudster. Ze had een soort uniform aan en had haar haar strak opgestoken. "Kan ik wat voor u doen?" Madison kijkt haar even vreemd aan. Waren ze hier dan echt niet gewend om de dingen zelf te doen? Ze glimlacht klein naar de vrouw. "Nee dankuwel, ik red het zelf wel." Ze had er echt een hekel aan als anderen dingen voor haar deden. Dat kon zelf ook wel, dus waarom zou ze het iemand anders laten doen? De vrouw knikt klein naar haar en loopt de kamer weer uit. Ze richt zich weer op de lades en zoekt verder naar iets wat ze kan drinken tegen de hoofdpijn.

Supersoso
YouTube-ster

Supersoso schreef:
Carter
Hij was net even in alleen een handdoek voorzichtig in de kamer van zijn zusje waar Madison lag gaan kijken en zag dat ze lag te slapen. Dus nam hij deze gelegenheid om zo met alleen een handdoek om zijn middel naar beneden te gaan en even de keuken te onderzoeken. Hij liep de keuken in en begroette een paar oude koks. Carter liep even tot achter door en maakte een praatje met de oudste kok en een keukenhulpje. Ondertussen snoepte hij van het eten en werd hij op zijn vingers getikt door de kokkin. Grinnikend hoorde hij toen Madison in de voorkeuken en keek even naar de kokkin die hem grijnzend aan keek. 'Wat?' Mompelde hij en keek haar aan. 'Ga dan naar dr toe.' Zei de kokkin en duwde hem de achterkeuken uit. 'Euh kan ik je helpen? ' vroeg hij aan Madison en merkte toen weer dat hij in alleen zijn handdoek stond. 'Margot helpt je wel.' Zei hij en liep rood aan waarna hij snel naar boven rende en zich omkleedde en toen het boekje weer zag liggen. Shit.. wat moest hij doen? Hij zou er eerst proberen achter te komen hoe ze was. Hij legt het boekje in laadje van zijn nachtkastje en Loopt weer naar beneden de keuken in en kijkt naar Madison en haalt een strip pijnstillers uit een laadje en geeft dat aan haar.

Anoniem
Landelijke ster

Paran0id schreef:
Madison:
Gefrustreerd graait ze door de lades. Hadden ze hier dan ook echt niets tegen hoofdpijn? Ze zucht diep en doet de lades dan weer dicht. Ze zal het zo wel aan Carter vragen als ze hem tegenkwam. Als hij tenminste ergens te vinden was in dit grote kasteel. Ze pakt een flesje water wat op het aanrecht staat en neemt een slok water. Niet dat het veel zal helpen, maar het was tenminste iets. Carter's stem klinkt ineens door de kamer. Madison verslikt zich bijna in het water en kijkt hem boos aan. "Waar was dat voor nodig?" Wel moest ze er een beetje om grijnzen, normaal schrok ze nooit zo snel. Ze liet haar blik even over zijn lichaam glijden. Damn... Hij zag er niet verkeerd uit. 'Stoppen' denkt ze bij zichzelf. Hij ziet haar toch niet staan, dat wist ze wel zeker. Sterker nog: waarschijnlijk had hij onderhand wel een hekel aan haar gekregen. Dat hadden de meeste mensen. Veel vrienden had ze dan ook niet echt. Ze stootte mensen gewoon erg snel af. Ze hield er niet van om haar gevoelens te tonen aan anderen. Ze zullen haar dan toch maar een mietje vinden en medelijden met haar hebben. Ze kijkt weer weg en zet het flesje water terug. "Heb je hier niet iets van pijnstillers of thee ofzo?" mompelt ze. Ze kan het zich niet echt voorstellen dat zijn familie wel genoeg geld had voor een groot kasteel als deze, maar niet voor medicijnen. Carter begint over een vrouw genaamd Margot. Was dat niet de huishoudster die ze toenet weg had gestuurd? "Nee, maar die heb ik net.." Ze krijgt de kans niet om uit te praten, Carter loopt al de kamer uit. Ergens vond ze wel dat hij een beetje vreemd deed. Een paar uur geleden was hij erg geïrriteerd. En nu doet hij alsof het hem echt boeit hoe het met haar gaat. Ze gelooft er helemaal niets van... Ze doet haar knot uit en haalt een hand door haar nu erg warrige haar. Nog steeds kon ze er niet aan wennen dat ze in zo'n groot huis kan blijven. Het was niet dat ze zich hier niet op haar gemak voelde ofzo, maar het was gewoon niet iets voor haar. Carter komt weer binnenlopen en ze kijkt op. Gelukkig had hij pijnstillers meegebracht, die had ze wel nodig. Ze neemt ze van hem aan en haalt er een paar uit de strip. Met een grote slok water slikt ze ze weg. "Thanks"

Supersoso
YouTube-ster

Supersoso schreef:
Carter
Hij glimlachte zwak en bekeek haar even. Oké pluspunten voor het uiterlijk. Hij bijt even op zijn lip en haalt een hnd door zijn haar en strijkt zijn witte overhemd goed. 'Wil je iets eten?' Vroeg hij en draaide zich even om. 'Margot en Fernández kunnen iets voor je maken. Ze zijn de beste koks van heel het land.' Zei hij en knikte snel. Hij keek haar aan en kreeg van Margot twee borden in zijn hand gedrukt. "Ga maar gezellig buiten in de tuin zitten. ' zei ze en duwde ze de tuin in. Carter vond het personeel vreemd doen en besloot naar de keuken te glippen en met ze te gaan praten. 'Wat doen jullie? ' zegt hij zo zacht dat Madison het niet kon horen. 'Jullie passen goed bij elkaar en je hebt een schattig glimlachje als je met dr bent.' Zegt ze zachtjes terug. Carter rolde met zijn ogen en liep weer naar buiten toe. Hij ging tegenoeg haar zitten. 'Smakelijk. ' zei hij lief en begon te eten. Hij moest even nadenken. Hij wou haar niet vermoorden? Hij vond gezelschap fijn en zij was zeker niet vervelend gezelschap. In tegendeel zelfs hij begon het leuk met haar te vinden.

Anoniem
Landelijke ster

Paran0id schreef:
Madison:
Nog steeds had ze barstende koppijn. Maar Madison liet zich er niet door weerhouden. Ze hoopte maar gewoon dat de pijnstillers snel zouden werken. Ze kijkt weer naar Carter die vreemd naar haar lacht. Wat was er toch met hem aan de hand? Ze vond het wel lief van hem dat hij aan haar vraagt of ze wat wil eten. Misschien dat hij dan toch een beetje om haar geeft. Ondanks dat ze eigenlijk geen honger had, stemt ze toch in op het voorstel. Een beetje eten zal haar goed doen. Madison moet glimlachen om Margot die binnen een paar minuten al twee borden in Carter's handen drukt. Het was net alsof ze zich hier allang op voorbereid had. Wat voor top koks hadden ze hier wel niet ingehuurd, als ze binnen zo'n korte tijd zo'n geweldige maaltijd konden bereiden? Ze begon wel een beetje respect voor ze te krijgen. Carter loopt weer eens weg en ze kijkt hem kort na. Ze wist echt niet van ze van hem moest denken. Maar misschien probeerde hij alleen maar aardig te doen. Ze moet dit gewoon niet te erg opvatten. Waarschijnlijk deed hij dit gewoon uit medelijden. Dat kon haast niet anders. Al snel komt Carter weer tevoorschijn en Madison loopt achter hem aan naar buiten. Ze schuift aan en glimlacht naar hem. "Smakelijk" Langzaam begint ze met eten. Ze had dan wel niet erge trek, maar ze moest toegeven.. Dit was echt zalig. Zulk eten heeft ze al een lange tijd niet meer gehad. Ze wist niet echt wat ze moest zeggen, dus at ze maar zwijgend verder. Na een tijdje niets gezegd te hebben, vond ze het wel te stil worden. "Dus.. Waar is de rest van je familie?" Ze was erg nieuwschierig. Dit was een erg groot kasteel, no way dat hij hier alleen woonde. Ze kijkt hem met een kleine grijns aan.

Supersoso
YouTube-ster

Supersoso schreef:
Carter
Het was een mooi uitzicht en het eten was weer zoals gewoonlijk uitstekend bereid. Hij weet wel waarmee Margit bezig was. Het laatste meisje dat hij mee nam naar huis was Elize en daar is het nu mee uit maar hij was wel echt gelukkig met haar geweest. Toen had Margit hem enorm geholpen samen met al het andere personeel. Als ze nu maar niet hetzelfde gingen denken. Hij keek haar aan en nam snel een slokje wijn. 'Mijn jongste broertje en zusje zijn helaas vermoord. En mijn ouders zijn met de oudste twee verhuist. Dus nu heb ik dit kasteel voor mij alleen..' zei hij en legde zijn bestel neer op zijn bord en pakte zijn glas met wijn en dronk die helemaal leeg. Hij had het niet graag over zichzelf. 'Hoe voel je je?' Vroeg hij om het gespreksonderwerp te veranderen. "Wil je nog iets doen vanavond?' Vroeg hij daarna snel.

Anoniem
Landelijke ster

Paran0id schreef:
Madison:
De grijns verdween al gauw van haar gezicht. Dit had ze niet verwacht.. "Het spijt me.." stamelt ze. Ze wilde hem niet over dingen laten praten waarover hij niet wilde praten. Ze begreep het precies hoe hij zich voelde. Ze had zich ook zo gevoeld toen het einde van de oorlog naderde. Iedereen die ze tegenkwam, al haar vriendinnen zagen hun familie weer terug. En zij... Zij had de hele dag aan de grote weg staan wachten op haar ouders. Die ze nooit weer heeft kunnen zien.. Ze voelt weer tranen komen en knippert ze snel weg. Dit was nu even niet het moment om haar emoties de controle te laten nemen. Ze glimlacht zwakjes als hij het onderwerp verandert. Ze zal er maar niet over doorvragen, dat zal het voor hem alleen maar moeilijker maken. "Het gaat wel" mompelt ze. De pijnstillers begonnen eindelijk een beetje te werken. De hoofdpijn was al wat minder geworden. "You tell me" zegt ze grijnzend. Madison had echt geen idee wat er hier te doen viel, behalve dan al die kamers langsgaan in het kasteel en de weg een beetje vinden. Ze wist zeker dat als Carter haar de weg niet wees naar de slaapkamer, ze hier zo kon verdwalen.

Supersoso
YouTube-ster

Supersoso schreef:
Carter
'Jij kan er niks aan doen het maakt niet uit.' Zegt hij en krabt even in zijn nek. Margot komt naar buiten en haalt de borden op. 'Ze slaapt toch wel in de kamer van je ouders?' Zegt ze. "Of laat je dat kind in de kamer van Vannes slapen? ' zegt ze streng. 'Ik laat die haar wel zien.' Zei hij en stond op waarna hij naar de kamer van haar ouders liep. Die lag naast de kamer van Carter. Carter haf altijd de beste kamer gehad. Simpelweg omdat zijn twee oudere broer en zus twee verdiepingen daaronder zaten en zijn jongste zusje en broertje één verdieping daaronder. Carter liet de slaapkamer zien en glimlachte zwak. 'Deze is ietsje minder roze." Zei hij en keek haar aan. 'We doen wat je wilt. ' zei hij en haalde zijn schouders op. 'Vroeg naar bed of film kijken. Spelletjes, of drankspelletjes. Gezellig iets drinken en praten. .' Stelde hij allemaal voor. Alles beter dan iets alleen te doen, behalve als zij iets alleen wou doen. Aangezien zijn ouders en de rest niet meer terug kwam moest hij de kamers maar eens leeg gaan halen. Hij wou hier de rest van zijn leven wel spenderen dus kon hij het inrichten zoals hij zelf wou. Daar had hij wel zin in. In zijn familie waren doden heel vervelend maar ze waren ook hard en er was geleerd gewoon door te gaan met je leven na het rouwen.

Anoniem
Landelijke ster

Paran0id schreef:
Madison:
Ookal zei Carter dat het helemaal niets uitmaakte, het zorgde er niet voor dat ze zich minder schuldig voelde. Wat had hij zich alleen moeten hebben gevoeld toen hij daarachter kwam. Haar gedachten worden gestoord door Margot die naar buiten kwam lopen. Vannes, was dat dan Carters kleine zusje? Het voelde niet goed om in de kamer te slapen van dat arme meisje. Ze waarschijnlijk nog erg jong en haar hele leven nog voor zich. Maar of de slaapkamer van zijn ouders veel beter was? Madison besloot er maar niets tegenin te brengen. Het was hun keuze waar ze moest slapen. Ze knikt naar Carter die haar de slaapkamer wil laten zien en loopt met hem mee naar boven. Haar spullen hoefde ze niet uit de kamer te pakken. Nouja haar kleren lagen dan nog wel op de grond, maar dit was toch haar pyama. Dit zat ook veel fijner. Die kleren zal ze straks wel pakken. Ze lopen een best grote slaapkamer in. De muren waren wit geschilderd, met een grote kast tegen de zijkant. In het midden van de kamer staat een groot tweepersoonsbed waar ze zo op kon duiken en dagenlang kon blijven liggen. Maar ze weet zich in te houden en glimlacht dankbaar naar Carter. Ze moet lachen om zijn opmerking. "Ja, dat had ik al door" De kamer van zijn zusje was erg schattig en klein vergeleken met deze. En natuurlijk helemaal roze, dat had ze al meteen gezien toen ze de kamer in liep. Ze luistert ondertussen naar Carter. Zo te merken heeft hij aardig wat ideeën over wat ze kunnen doen, hij noemt al een hele waslijst. Vampiers konden dan wel niet dronken worden, maar Madison was echt toe aan wat sterke drank. Bovendien klonken die drankspellen zo slecht nog niet. "Wil je een drankspel doen?" stelt ze voor. Ze kon wel wat wodka gebruiken. Madison gaat voorzichtig op het bed zitten. De matras veert mee. Dit was het meest fijne bed waar ze ooit op geslapen had. Ze gaat wat meer naar het midden van het bed en trekt haar benen op.

Supersoso
YouTube-ster

Supersoso schreef:
Carter
Hij grinnikte klein en haalde toen een paar flessen tevoorschijn. "Kom wel gaan naar mijn kamer. ' zei hij en liep naar zijn kamer waar hij op het bed ging zitten en een glas aan haar gaf. Carter kon er niks aan doen maar hij kon helaas dronken worden. Het lag in zijn genen maar als hij teveel dronk dan werd hij dronken en niet zo'n beetje ook. Carter vulde de glazen en gaf er eentje aan Madison en keek haar aan. 'Om te beginnen.' Grinnikte hij en dronk het in één keer op. Hij vulde de glazen weer opnieuw en keek naar Madison. Het viel hem op dat ze echt mooi was. Hij keek even weg naar zijn nachtkastje. Daar lag het boekje in. Hij moest haar doodde. Maar hij kon het niet. Hij wou haar niet doden en anders eerst even haar beter leren kennen en haar gezelschap beviel hem wel. Aan de andere kant het was de enige naam in het boekje naast een andere op zijn lijstje die nog niet doorgestreept waren. Hij kon de eer toch niet zomaar laten gaan en zijn familie zo voor schut zetten? Carter zette het van zich af en luisterde naar Madison en nam een slokje uit zijn glas.

Anoniem
Landelijke ster

Paran0id schreef:
Madison:
Ze grijnst van oor tot oor als hij wat flessen sterke drank tevoorschijn haalt. Ze hadden dus echt alles hier, geen twijfel mogelijk. Deze avond ging nog leuk worden.. Ze gaat weer van het bed af en loopt hem achterna naar zijn kamer. Die was even groot als zijn ouders slaapkamer, met ook een groot tweepersoonsbed. Ze gaat naast Carter zitten en pakt het glas van hem aan. Hij giet het in één keer achterover en ze moet erom grinniken. "Goed bezig hoor" grijnst ze, en ze gooit haar glas ook in één keer achterover. Hij vult de glazen snel weer bij. Dit had ze dus echt gemist de afgelopen maanden. Ze was telkens in de bossen te vinden, en er was dan ook amper een fles drank te vinden. Ze kon dan wel amper dronken worden, maar de alcohol heeft wel effect op haar. Minder als op normale mensen natuurlijk. Ze kijkt naar Carter die in haar ogen kijkt. Hij was wel echt knap. Hij deed haar een beetje denken aan de jongen waar ze vroeger een grote crush op had. Die had ook net zulke mooie ogen.. Ze schud die gedachte meteen weer van zich af. Hij moest niets van haar weten, dat wist ze zeker. Ze drinkt haar glas leeg en grist lachend de fles uit zijn handen. Hij keek haar verbaasd aan waardoor ze nog meer moest lachen. Ze vult haar glas bij en zet de fles op de grond naast het bed neer. "Op vanavond" zegt ze grijnzend, en ze neemt een flinke slok wodka. Het was wel sterk, maar het smaakte zeker niet verkeerd.

Supersoso
YouTube-ster

Supersoso schreef:
Carter
Hij keek naar haar en glimlachte klein. Hij pakte de drankfles weer van de grond en liet de sterke drank langs zijn keel glijden. Het branden een beetje maar was ook wel weer ontzettend fijn. Hij keek haar aan en dronk nog een beetje. 'Op deze avond.' Zei hij en zette alweer de fles aan zijn lippen en opende zijn keel om de donkerbruine vloeistof door zijn slokdarm naar zijn lever te laten glijden. Het voelde echt geweldig. In tijden had hij dit niet meer gedaan. Lachend zette hij de fles weer op de grond en keek haar aan. 'Dus... wat gaan we doen? ' zei hij en likte over zijn droge lippen heen en proefde rondom zijn mond nog wat drank. Hij haalde een hand door zijn haren heen en opende de knoopjes van zijn overhemd een beetje los. Hij had het familie wapen links op zijn borst laten tatoeëren. Gewoon uit eer. En nu kon hij die niet eens volbrengen door een simpel meisje te doden. Iets wat hij normaal elke dag deed.

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld