Jamy.
Dit kwam echt totaal uit de lucht vallen. Ik had helemaal niet verwacht dat er zoiets aan zat komen. Hoe kon je zoiets ook verwachten? Alles leek goed te gaan tussen ons! We hadden het juist heel erg fijn gehad en in mijn ogen was het echt een goede relatie. Er was nooit ruzie geweest, als we het ergens al oneens over waren dan hadden we gewoon rustig met elkaar gepraat. Daarbij waren we al zo lang samen, niet alleen in een relatie, maar ook gewoon! We waren altijd vriendjes geweest en dat was juist zo’n goede basis voor deze relatie. Het was allemaal zo goed! Ik snapte het echt niet! Was het al lang zo? Ik was echt bang dat het wel echt zo was. Wat nou als Lelah al een hele tijd met dit gevoel rond liep? Ik wist dat ik er niets aan kon doen, maar ik vond het nu al zo erg. Hoe kon ik zo dom zijn om het niet te hebben gezien? Voor mij was het echt heel erg goed gegaan. Ik hield van haar en niet alleen maar als een vriendin, als mijn vriendin en ik wist dat ze dat niet meer bij mij deed. Dat deed pijn! Heel erg veel pijn. Ik had niet verwacht dat zoiets als zo’n klap aan kon komen. Het stak echt midden in mijn gevoelens, pijn, heel erg veel pijn. Ik wist echt niet wat ik moest zeggen of moest doen. Ik voelde de armen van Lelah om me heen, maar ergens deed dat me alleen nog maar meer pijn. Ze troostte me om iets wat ik eigenlijk aan had moeten zien komen. Zij had geen gevoelens meer, ze had zich vast anders gedragen, maar dat had ik niet gezien. Waarom was ik zo blind?! Ik voelde tranen in mijn ogen opkomen. Het deed echt pijn. Het was misschien raar om te huilen. Ik huilde haast nooit, maar nu moest het gewoon. Nu voelde het gewoon op die manier. Ze waren niet tegen te houden, ondanks dat ik het wel wilde? Ergens kwam dit zo raar over! Een jongen die huilde omdat zijn vriendin het uit had gemaakt. Lotus zou me uitmaken voor een of andere idioot. Dat zou ze sowieso doen omdat ik huilde. Ik hoorde ook helemaal niet te huilen, maar het gebeurde! Alles gebeurde zonder dat ik er erg in had. Ik kon mijn hand nog langs mijn wangen halen, om dat tranen op te vangen. Vervolgens haalde ik diep adem en knipperde een paar keer met mijn ogen zodat ik in ieder geval niet in tranen uit zou barsten. Ik zat nog een beetje levenloos op de bank en ik wist niet zo goed wat ik met de armen van Lelah moest doen. Ik was niet boos op haar, ik kon er ook niets aan doen dat haar gevoelens er niet meer waren. Daar kon zij ook helemaal niets aan doen! Gevoelens kwamen, maar ze gingen op een gegeven moment blijkbaar ook weer. Iets wat ik niet had verwacht en het hoefde ook niet. Mijn ouders waren ook al zo lang bij elkaar! Ze waren nog jonger geweest dan wij nu waren volgens mij, of even oud. En ze waren nu naar al die jaren nog altijd bij elkaar. Ergens had ik gedacht dat Lelah en ik ook zo zouden zijn. "Je kunt er niets aan doen." zei ik zachtjes. Ik wilde het haar niet kwalijk nemen. Zij kon er ook echt niets aan doen. Ik wilde dat het kon, maar dat ging gewoon niet. Toch kon ik op het moment niet meteen opbrengen om te zeggen dat alles weer goed was. Op het moment voelde het niet alsof het goed was namelijk! Ik wist even niet hoe ik haar normaal aan zou moeten kijken, terwijl ik nog gevoelens had en zij niet meer. Het kwam wel goed. Dat moest het komen. Ik kon haar niet zomaar kwijtraken? Ondanks dat er geen gevoelens meer waren, was ze ook nog steeds mijn beste vriendinnetje.



0
0
0
0
Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? 


22