Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

Forum

Startalk

Blogstatistieken

Vriendenbeheer

Facebookvrienden uitnodigen

14 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

orpg / ft. Lespoir

Lespoir
Wereldberoemd

Lespoir schreef:
Lorraine

Ik hoorde Michael dan zeggen dat ik wat water moest drinken. Ik wist niet of dat zou helpen, maar ik kon het altijd maar proberen. Ergens was ik blij dat ik niet alleen was en dat Micheal bij me was zodat hij me toch een beetje rustiger kon krijgen. Aan de andere kant had ik ook liever alleen willen zijn, ik had het niet graag dat mensen me zagen huilen. Ik vond dat totaal niet fijn. Dan voelde ik me meteen heel erg zwak terwijl ik niet iemand was die snel huilde, alleen als er echt wat erg was gebeurd. Zoals dus gebeurd was met mijn vader, ik kon er niets aan doen dat ik moest huilen. Ik kon het niet echt tegen houden, hoeveel moeite ik ook deed. Naja, het was niet dat Micheal me ging uitlachen natuurlijk, maar dan nog. Ik haatte het om te huilen. Dan dacht ik eindelijk eens een fijne ochtend of beter gezegd middag te hebben, krijg ik zoiets te horen...

Anoniem
YouTube-ster

Disqeaumon schreef:
Micheal

Eigenlijk kon hij het gewoon niet aanzien om haar te zien huilen. ''Wil je naar je moeder?'' Vroeg hij dan en keek haar aan. Hij veegde met zijn duim voorzichtig haar tranen weg en pakte het flesje water weer over. Soms hielp water drinken wel iets, maar of het op dit moment veel zou werken wist hij niet. Micheal voelde zich schuldig, dat hij haar hier in heeft getrokken maar eigenlijk kon hij er ook niet veel aandoen. Jammer dat dit slechte nieuws moest komen, maar dat betekende nog slechter nieuws voor degene die dit gedaan hadden en dat wisten ze zelf ook.

Lespoir
Wereldberoemd

Lespoir schreef:
Lorraine

Ik knikte even toen dat hij vroeg of ik naar mijn moeder wilde. Ik wilde niet weg van Micheal, maar het was beter als ik even naar mijn moeder ging. Dan kon ik haar misschien ook wel rustiger krijgen, ook al was ik zelf nog niet helemaal niet rustig. Het was ook gewoon beter om naar mijn moeder te gaan, ook al vond ik het heel fijn bij Micheal. Ik kon later nog wel met hem spreken en ik had zijn nummer en hij de mijne dus we konden ook nog berichtjes sturen naar elkaar dus het was niet dat we opeens geen contact meer gingen hebben of zo. Misschien dat mijn moeder later ook wel wat meer informatie kreeg van de politie en dan was ik er bij als ze dat nieuws kreeg en was ik overal van op de hoogte. Dat leek me wel best handig.

Anoniem
YouTube-ster

Disqeaumon schreef:
Micheal

''Wordt eerst zelf maar rustig.'' Zei hij en legde het flesje water terug op het dienblad. Het was niet handig als ze naar haar moeder toe ging, als ze zelf nog niet rustig genoeg was dat zou ook niet fijn zijn voor haar moeder. Anders waren ze samen onrustig en dat kon ook niet altijd even goed uitpakken. ''Wil je anders even douche of in bad?'' Vroeg hij dan, dat is vast ontspannend en kan ze rustig worden en ze tegelijkertijd ook even alleen zijn. Hij streelde wat haarlokken uit haar gezicht en keek haar aan.

Lespoir
Wereldberoemd

Lespoir schreef:
Lorraine

Ik hoorde hem zeggen dat ik zelf eerst rustig moest worden, misschien was dat wel beter ja. Ik moest echt even rustig worden. Ik huilde niet meer, maar nog steeds had ik serieuze hartkloppingen door die hele situatie wat natuurlijk niet goed was. Het was moeilijk om rustig te worden, maar ik moest het wel. Het was ook niet goed voor mijn moeder als ik daar zo onrustig aankwam. Bovendien wist ik hoe moeilijk en pijnlijk mijn moeder het vond om mij ongelukkig te zien, dus dat wilde ik haar ook niet aan doen, zeker nu ze het zelf waarschijnlijk heel moeilijk had. Ik hoorde hem dan vragen of ik anders even wilde douchen of in bad wilde. 'Een douche lijkt me misschien wel fijn,' zei ik dan. Misschien werd ik er rustig van als ik even een douche nam of zo. Ik ontspande er altijd wel door als ik even een douche nam. Ik was blij dat Micheal zo lief voor me was, was hij niet zo lief voor me geweest, dan was ik al helemaal overstuur geweest.

Anoniem
YouTube-ster

Disqeaumon schreef:
Micheal

''Ik leg wel even alles klaar.'' Glimlachte hij zwakjes en drukte nog even een kus in haar haren. Liever liet hij Lorraine niet meer alleen, want hij was bang dat er ook iets met haar ging gebeuren. In een korte tijd dat Micheal hier was, was er al iets met haar vader gebeurt en dat kon hij niet meer goedmaken. Als ze samen, in de toekomst, verder zouden gaan moest Micheal het op een gegeven moment wel vertellen tegen haar. Hij kon niet blijven liegen tegen haar over wie hij nou werkelijk was. En wat hij binnenkreeg om te blijven leven. Alhoewel hij er zeker wel twee weken zonder kon, misschien wel langer. Als hij in de badkamer aankomt, pakte hij een grootte handdoek voor haar en legde de shampoo erop die ze kon gebruiken. Dat stond hier vast in het hotel, gelukkig. De douche zette hij aan, zodat het alvast warm kon worden. ''Je kunt komen.'' Riep hij vanuit de badkamer.

Lespoir
Wereldberoemd

Lespoir schreef:
Lorraine

Ik knikte even als hij zei dat hij alles klaar ging leggen. Ik glimlachte even heel zwak toen ik voelde dat hij een kus in mijn haren drukte. Ik vond dat wel fijn dat hij dat deed. Ik was blij dat hij zo lief voor me was, ook nu ik me zo slecht voelde. Hij was zo zorgzaam. Nog steeds was ik aan het nadenken over wie mijn vader had vermoord, ik wist het echt niet wie zoiets zou doen. Ik vroeg me ook af hoe hij in het bos terecht kwam, hij kwam bijna nooit in het bos en anders was het overdag, dus ik begreep totaal niet hoe hij daar in het bos terecht kwam. Heel de situatie was gewoon raar, het was allemaal zo onlogisch. Toen ik hoorde dat Micheal zei dat ik kon komen, ging ik naar de badkamer toe. Hopelijk kon ik was ontspannen door even te douchen, want ik voelde me echt heel erg rot. Ik kon het maar proberen om zo wat rustiger te worden. In mijn toestand kon ik niet naar mijn moeder toe gaan, dat was niet echt slim.

Anoniem
YouTube-ster

Disqeaumon schreef:
Ts paar dagen later

Micheal

Eindelijk had hij weer een keer met Lorraine afgesproken, want die had hij lang niet meer gezien. Na ja lang, voor zijn gevoel voelde het als lang. Jake en Alison had hij ook niet gezien. Micheal was de laatste paar dagen meer met zich zelf bezig. Hij snapte wel dat Lorraine geen tijd had. Ze moest van alles regelen met haar vader en haar moeder steunen hoorde daar ook bij. Micheal zat al in het park, vroeger dan afgesproken. Hij wilde Lorraine niet laten wachten op hem dus vandaar. Micheal haalde een hand door zijn haren heen en zag Lorraine al in de verte aankomen lopen, waardoor hij moest glimlachen. Hij was opgelucht dat er niks met haar was gebeurt, want dan zou hij zich nog schuldiger voelen dan dat hij zich al voelde.

Lespoir
Wereldberoemd

Lespoir schreef:
Lorraine

Het was ondertussen al weer een paar dagen later, ik was aan het wandelen richting het park waar ik met Micheal had afgesproken. Ik had nadat hij me bij mijn moeder had afgezet, niet veel meer van me laten horen. Ik had namelijk niet veel tijd om hem te bellen of hem een berichtje te sturen. Ik had veel moeten regelen voor de begrafenis van mijn vader die eraan zat te komen dus ik had eigenlijk geen vrije tijd om nog met Micheal af te spreken. Gisterenavond was ik eindelijk klaar met alles te regelen dus had ik maar wat naar Micheal gestuurd, ik wilde niet dat hij dacht dat ik zo'n meisje was dat opeens niets meer van zich liet horen, maar hij begreep het vast wel dat ik niet veel tijd had de afgelopen dagen. Nu alles geregeld was had ik terug wat vrije tijd, gelukkig maar. Mijn moeder was er niet voor in staat om alles te regelen. Ze kon geeneens voor zichzelf zorgen, zo veel pijn deed de dood van mijn vader haar. Natuurlijk deed het mij ook pijn, maar voor haar was het ook heel erg. Ik bedoel, ik zou er ook van aangedaan zijn als mijn geliefde opeens dood zou gaan. Ik was dan ook niet alleen druk met de begrafenis te regelen, maar ook om mijn moeder in beetje in het huishouden te helpen. Ik had de afgelopen dagen elke dag voor haar gekookt en geprobeerd om het huis een beetje schoon te houden aangezien ze haar bed niet uit kwam van het verdriet dat ze had. Het was niet fijn nee om je moeder zo te zien, maar het was begrijpelijk dat ze zo verdrietig was.
Na een tijde wandelen was ik in het park aangekomen. Ik had een stukje moeten wandelen, maar dat maakte me niet uit. Dat wandelingetje deed me eigenlijk best wel goed. Toen ik Micheal zag, ging ik dan ook maar naar hem toe. Ik was eigenlijk best blij dat ik met hem had afgesproken, dan had ik ook weer wat afleiding aangezien het niet goed voor me was om constant met al die slechte en negatieve dingen in mijn hoofd te zitten, ik moest even aan iets positiefs denken en Micheal was iets positiefs. Alison en Jake had ik de afgelopen dagen ook niet gesproken, maar daar had ik ook geen behoefte voor. Ik had wel een paar berichtjes van hen gekregen met sterkte en dat alles goed kwam, wat natuurlijk heel lief was, maar alles kwam niet goed. Ik kon mijn vader niet opeens terug toveren al wilde ik dat natuurlijk wel heel erg graag.

Anoniem
YouTube-ster

Disqeaumon schreef:
Micheal

Als Lorraine bij hem is aangekomen staat hij op en glimlacht even. ''Hey, hoe gaat het?'' Vroeg hij dan, waarna hij een kus op haar wang drukte. Misschien was het standaard om te vragen hoe het ging, maar Micheal wilde gewoon echt weten hoe het met haar ging. Toen Micheal's vader overleed had hij er niet echt veel verdriet over, maar dat kwam ook omdat zijn vader niet bepaald de leukste vader de was. En een band hadden ze zeker niet. Micheal wist niets honderd procent zeker over zijn vader, want misschien leefde hij nog wel en was hij gewoon vertrokken bij mijn moeder. Want vlak nadat zijn vader was overleden was zijn moeder ook overleden. En daar had hij vele meer verdriet om dan zijn vader. Micheal gaat weer op het bankje zitten en slaat een arm om Lorraine heen. Hopelijk had haar moeder Lorraine ook een beetje getroost, want haar moeder was niet de enige die het moeilijk had met het overlijden van Lorraine's vader. Maar hij snapte dat haar moeder heel verdrietig was. Micheal zou niet weten wat hij zou moeten doen als zijn geliefde overlijdt. Zijn gevoelens versterken en dat betekent dus dat hij vele malen verdrietiger zou zijn dan een normaal mens.

Lespoir
Wereldberoemd

Lespoir schreef:
Lorraine

Toen ik bij Micheal stond, hoorde ik hem meteen vragen hoe het gaat. Ik voelde daarna nog het kusje dat hij op mijn wang drukte waardoor ik toch even heel zwak kon glimlachen. Het was niet echt een echte glimlach, maar dat was toch het eerste dat op een glimlach leek dat ik in die paar dagen na het nieuws van mijn vader had kunnen tonen. Naja, goed ging ik niet zeggen want ik ging niet tegen hem liegen. Het ging wel beter met me dan een aantal dagen geleden, toen had Micheal zelf gezien hoe slecht ik me voelde, maar ik voelde me dus al wel beter. Niet veel beter, maar in ieder geval wel beter en dat was het voornaamste. 'Het gaat wel,' antwoordde ik dan. Ik wist dat het niet overtuigend klonk, maar iets overtuigender kreeg ik er niet uit. 'En hoe gaat het met jou?' vroeg ik dan aan hem. Niet om geïnteresseerd te lijken of zo, ik was ook echt geïnteresseerd in hem aangezien ik wel wilde weten hoe het eigenlijk met hem ging. Ik had hem al een paar dagen niet gesproken, naja, gisteren wel, maar niet voor lang. Toen hij op het bankje ging zitten ging ik naast hem zitten. Ik ging natuurlijk niet blijven staan als hij ging zitten, dat was misschien zelfs wel onbeleefd als ik dat deed. Ik voelde dan dat hij zijn arm om me heen sloeg wat ik natuurlijk weer heel fijn vond. Ik voelde mezelf ook echt een beetje ontspannen. Ik had het gewoon zo druk met alles en ik voelde me ook nog eens heel rot, dus het hielp wel dat ik nu even bij hem was. Het was gek dat Micheal zo'n grote invloed had op hoe ik me voelde. Nu ik bij hem was voelde ik me meteen een beetje beter wat heel erg fijn was natuurlijk. Het was niet dat ik echt troost had van iemand de afgelopen dagen, mijn moeder voelde zich zelf te rot om me te troosten, maar dat was heel erg normaal natuurlijk. Dat begreep ik maar al te goed. Het deed me wel echt goed om even buiten te komen hoor, de afgelopen dagen had ik meer de hele tijd binnen gezeten aangezien ik echt nergens zin in had. Dat had ik dan wel als ik me rot voelde, dan sloot ik me het liefst de hele tijd op in huis en deed ik het liefst niets.

Anoniem
YouTube-ster

Disqeaumon schreef:
Micheal

Als ze zei dat het wel gaat, knikte hij maar even. Eigenlijk wilde hij het liever niet hebben over haar vader, want dan kwam zijn boosheid ook naar boven en dat had hij liever niet. Micheal kon echt boos worden, maar die kant liet hij liever niet zien van zich zelf. Vooral niet aan Lorraine, dan zou ze vast schrikken. Maar het was toch begrijpelijk dat iemand heel boos kon worden, vooral in dit geval. Lorraine had pijn en dat deed nog het meeste pijn bij Micheal. Het was misschien raar omdat ze elkaar zo kort kenden. Maar ondanks dat alles, gaf Micheal al heel snel om haar en had hij zelf ook niet echt een goeie stemming als ze pijn had. ''Nu ik jou zie gaat het goed.'' Zei hij en keek haar aan. Er mocht wel lief tegen haar gedaan worden en waarschijnlijk had ze nog niet met Alison en/of Jake gepraat, dus deed Micheal dat. Micheal keek even naar rechts als hij een bekende stemmen hoorde, dat waren Jake en Alison. Moesten die nou echt komen? Kort zuchtte hij en haalde een hand door zijn haren heen.

Lespoir
Wereldberoemd

Lespoir schreef:
Lorraine

Ik hoorde hem zeggen dat het goed gaat nu hij mij zag waardoor ik even zwak moest glimlachen. Dat was best wel lief van hem. Hij zei eigenlijk heel de tijd lieve dingen tegen me en dat vrolijkte me wel een beetje op eigenlijk. Ik voelde me eigenlijk al veel beter door de aanwezigheid van Micheal. Daarom dat ik ook zo blij was toen ik dat nieuws kreeg, wie weet was hij niet bij me geweest, dan had ik me misschien nog wel slechter gevoeld. Micheal had er echt heel veel invloed op hoe ik me voelde. Het klonk misschien wel een beetje raar want we kende elkaar nog niet zo heel erg lang, we kende elkaar net een week dus dat was helemaal nog niet lang. Niet dat dat erg was. Ik voelde me heel goed bij Micheal, dat was het belangrijkste, het was niet belangrijk hoe lang we elkaar kende, voor mij toch niet. Het leek ook alsof ik hem al veel langer dan een week kende.
Toen ik even opzij keek, zag ik opeens twee bekende mensen onze richting uit wandelen. Het waren Alison en Jake. Naja, aangezien ik dus niet echt op hun berichtjes had geantwoord, gingen Jake en Alison waarschijnlijk vaak met elkaar om. Dat was ook normaal aangezien we eigenlijk gewoon een vriendengroepje waren en als er één iemand niet reageerde, wilde dat niet zeggen dat de andere ook niets tegen elkaar zeiden of zo. Waarom ze naar Micheal en mij toekwamen wist ik niet. Konden ze ons niet even met rust laten. Ik wilde gewoon even met Micheal alleen zijn, zoveel drukte kon ik nog niet eens aan. Ik merkte ook dat Jake niet echt een blije blik op zijn gezicht had, hij ging toch niet weer moeilijk doen of zo he?

Anoniem
YouTube-ster

Disqeaumon schreef:
Micheal

Al snel kwamen ze voor Micheal en Lorraine staan, waardoor Micheal opkeek en Jake aankeek. ''Zo Micheal, je houdt haar wel weg bij haar echte vrienden.'' Micheal hoorde dat hij de nadruk legde op echte vrienden, waardoor Micheal hem aankeek. Hij wilde geen commentaar geven, want het commentaar wat hij wilde geven kon hij niet geven waar Alison en Lorraine bij waren. ''Lorraine zie je het nou echt niet?'' Ging Jake verder. ''Sinds dat hij in jou buurt is, is er iets met jou vader gebeurd!'' Zei hij stukken bozer dan daarnet. Micheal moest zich echt inhouden, want het liefste had Micheal hem nou een klap verkocht maar dat deed hij niet. ''Hou je bek is.'' Siste Micheal naar hem en keek hem aan. Waarom moest hij dit doen waar hun bij waren. Als hij dit zei alleen tegen Micheal, was dit een ander geval. Maar hij praatte hem nu echt een schuldgevoel aan wat nergens voor nodig was. Micheal wist zelf ook wel dat haar vader is vermoord om Micheal bang te maken, maar bang zijn zou hij niet.

Lespoir
Wereldberoemd

Lespoir schreef:
Lorraine

Ik keek even op toen Jake tegen Micheal zei dat hij me weg hield bij mijn echte vrienden. Ik voelde me er best boos door worden eigenlijk, hoe kon hij dat zeggen? Aan mijn hartslag voelde ik dat ik boos begon te worden, als ik boos werd, dan werd mijn hartslag iets heviger. Jake moest gewoon stoppen met dat gedoe van hem. Ik hoorde dat Jake dan tegen mij begon te vertellen. Hij zei dat sinds Micheal in mijn buurt was, er iets met mijn vader was gebeurd. "Hou nu alsjeblieft eens op met dat gedoe van jou de hele tijd. Dat jij er niet tegen kan dat ik met iemand anders dan jou omga is niet mijn probleem, ik kan nog steeds zelf beslissen met wie ik omga, dat hoef jij niet voor mij te doen. En ga Micheal niet de schuld geven, hij kan er niets aan doen dat één of andere gek besloot mijn vader aan te vallen," zei ik dan. Ik werd er gewoon zo boos van. Als Jake zo bleef doen had ik gewoon geen zin meer om met Jake om te gaan, hij maakte me zo boos. Hoe kon hij de schuld op Micheal steken? Hij was de hele nacht bij me, maar dat kon Jake natuurlijk niet weten aangezien ik hem dat niet verteld had, ik kon hem dat ook niet vertellen aangezien hij daar weer een drama van ging maken.

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld