Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

Forum

Startalk

Blogstatistieken

Vriendenbeheer

Facebookvrienden uitnodigen

17 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

ORPG// Vasilissa

Anoniem
Landelijke ster

Paran0id schreef:
Marcus:
Hier genoot hij dus echt van. Eindelijk, na al die jaren, had Madison zich overgegeven. Eerder verzette ze zich hevig, en had hij zelfs vaak nog problemen gehad om haar binnen het laboratorium te houden. En nu hij die Baizen met de dood bedreigde, werkte ze pas mee. Die meid was echt onvoorspelbaar. Marcus loopt naar de deuren toe en doet ze op slot. Als een van hen dan de ketenen los wist te breken dan konden ze hier alsnog niet weg. Hij pakt een pakje sigaretten van de plank aan de muur en steekt er eentje op. Dat was zijn verslaving, en ervanaf komen zal hij nooit. Toen hij Madison ontmoette en hij zich voordeed als haar vriendje had ze hem vaak genoeg gezegd dat hij ermee moest stoppen. Maar het was nou eenmaal moeilijk om met een gewoonte als deze te stoppen als je het al jaren doet. Hij ademt de rook diep in en blaast die dan weer uit. Hij grijnst en loopt naar Carter toe die op de tafel ligt. "It's playtime" zegt hij en gooit de sigaret op de grond, waarna hij die uittrapt. Van de onderzoekstafel haalt hij wat messen tevoorschijn samen met het boekje met al zijn notities. "Eens kijken hoe lang een vampier zonder lucht kan" zegt hij grijnzend en hij duwt een mes in de borst van Carter. Hij wist onderhand wel waar alle organen lagen en kom het mes dan ook zo mikken dat het precies in zijn rechterlong terecht kwam. Hij zet de timer die op de tafel ligt en wacht rustig af.

Madison:
Ze kijkt vol haat en wanhoop toe wat Marcus allemaal doet. De deuren heeft hij gesloten, dus hier wegkomen lukt al helemaal niet meer. Tenzij ze bij de monitor weet te komen om de code in te toetsen. Maar nog steeds is dat haast onmogelijk. De ketenen zitten helemaal onder het verbane. Haar krachten worden verzwakt net als haar reflexen. Ze ziet Carter pijnlijk kijken. Het deed haar zoveel pijn om hem zo te zien. Zijn leven zal tot hel worden hier. En er was niets wat ze eraan kon doen om het te stoppen. "Het komt goed" mompelt ze vol zelfvertrouwen. "Gewoon aan iets anders denken en dan is dit zo voorbij" Of Carter het heeft kunnen horen, ze heeft geen idee. Ze zegt het meer tegen zichzelf. Marcus was de duivel hier, en hij had haar expres aan de muur vastgemaakt zodat ze moest toekijken. Toekijken hoe hij hem hetzelfde aan zou doen. Ze ziet hem wat messen pakken en ze knijpt haar ogen dicht. Ze kan dit niet aanzien.. Ze hoort hem wat zeggen, een van zijn vele testen. "Stop hiermee klootzak" roept ze, bang maar woedend tegelijk. Ze geeft nog een ruk aan de ketenen en opent haar ogen. Met een razende blik kijkt ze in de ogen van Marcus.

Supersoso
YouTube-ster

Supersoso schreef:
Carter
Carter kon behoorlijk arrogant zijn maar Marcus overtrof hem nu toch echt wel. Hij keek nog even naar Madison en hoorde haar wel. Kort keek hij haar aan en volgde tien met zijn ogen de bewegingen van Marcus. Carter lokte over zijn lippen en zag toen dat Marcus messen pakte. Wat wou hij daarmee doen? Carter keek naar hem en voelde toen een mes in zijn rechterlong. Carter schrok en hapte naar adem. Hij probeerde zichzelf te kalmeren maar dat ging moeilijk met een mes in je borst. Hij probeerde te ademen en te schreeuwen maar meer dan wat gehoest en gepiep kwam er niet uit zij keelgat. Carter kreeg het benauwder en benauwder en probeerde los te komen. Opnieuw sneed het metaal hem hard in zijn polsen. Carter bleef naar adem happen en sloot zijn ogen. Dit was verschrikkelijk. Dat Madison dit allemaal heeft moeten doorstaan..

Anoniem
Landelijke ster

Paran0id schreef:
Marcus:
HIj moet een beetje grinniken wanneer Carter hem verschrikt aankijkt. Zo, die zou nu wel even stoppen met dat stoere gedoe. Hij lijkt eindelijk door te hebben dat hij toch niets is vergeleken met hem. Die Carter bleef naar adem happen en er kwam een piepend geluid uit zijn keel. Hij werd een beetje blauw in zijn gezicht en Marcus kon zien dat hij het steeds benauwder kreeg. Marcus houdt zijn hoofd een beetje schuin en kijkt vol geluk naar de stuntelende Carter. Die kon amper meer ademen en leek in paniek. Zonder medelijden haalt hij het mes weer uit zijn borst en kijkt hem even doordringend aan, maar loopt dan weer weg van de tafel. "Hmm.. welke zal ik nu eens pakken?" zegt hij grijnzend, en hij gaat met zijn handen langs alle gereedschappen aan de muur. Hij kon doen wat hij wilde met Carter, hij was een vampier en zou dus toch wel weer genezen. Hij hoort Madison wat roepen en kijkt achterom. "Wat zeg je daar kleine meid?" Hij loopt langzaam op haar af en kijkt haar zonder enige emotie aan. "Zozo.. jij durft" zegt hij en hij legt zijn handen om haar nek. Hij was eerst van plan om haar alleen maar toe te laten kijken maar als ze het zo wilde spelen dan deed hij met alle plezier mee. Hij houdt het een tijdje vol en laat haar dan weer los. "Ik hoop dat je hiervan geleerd hebt" bijt hij haar toe, en hij loopt weer terug naar de gereedschappen.

Madison:
Ze kijkt vol afschuw naar Marcus die Carter pijn laat lijden. Die arme jongen zat helemaal te hyperventileren door het mes in zijn borst. Hij liep al blauw aan en hij ademde met een piepend geluid. Ze kon dit haast niet aanzien en had moeite om zich in te houden. Hoe meer ze gaat roepen dat hij moet stoppen, hoe leuker hij het gaat vinden. Dat wist ze nog precies. Hij vond het juist leuk als degene niet mee wilde werken, dan kon hij ze meer aandoen en dan was het wel mooi hun schuld. Tranen rollen over haar wangen en ze bijt op haar lip. Marcus wist niet van ophouden.. En waarom deed hij dit Carter aan? Zij was toch degene die ontsnapt was en hem haatte? Deed hij dit om haar terug te pakken of omdat hij gewoon jaloers was? Hier zegt ze verder niets over, het zal het alleen nog maar erger maken. Marcus haalt het mes weer uit Carters borst en een gevoel van opluchting gaat door haar heen. Hij had het tot nu toe nog weten te overleven. Marcus ging bij haar net zo lang door totdat ze flauw zou vallen van de pijn. Maar aangezien Carter hem best wel boos had gemaakt weet ze echt niet hoe ver hij dit keer zal gaan. Marcus was erg onvoorspelbaar als het op die dingen aankomt. Hij lijkt haar geschreeuw opgemerkt te hebben en komt op haar aflopen. Ze zet haar angst om in woede en kijkt hem fel aan. "Stop hiermee" sist Madison, en ze trekt nog een keer hard aan de ketenen. Die staan ondertussen al in haar huid gebrand door de verbane. Marcus komt steeds dichterbij en ze voelt dezelfde haat die ze een paar jaar geleden ook voelde toen hij haar bijna had vermoord. Ze zal alles doen om het hem betaald te zetten wat hij haar aan heeft gedaan. En wat hij Carter nu aandoet. Ze voelt zijn handen om haar keel en spartelt tegen. "Nee" hijgt ze, en ze probeert diep adem te halen. Haar vermoorden zal hij niet doen, zo gemakkelijk kwam ze nog niet van hem af. Ze had gelijk, niet lang later laat hij haar weer los en keert hij weer terug naar wat hij aan het doen was. Ze kijkt rond en ziet op de vloer, niet ver van haar vandaan, een mes liggen. Als ze daar nou bij kan komen, dan kan ze hen misschien nog beschermen..

Supersoso
YouTube-ster

Supersoso schreef:
Carter
Bijna hyperventilerend ligt Carter op de tafel. Gelukkig haalde hij snel alweer het mes uit zijn borst. Carter ademde uit en probeerde hijgend op adem te komen. Dit was echt verschrikkelijk. Dit was geen gewone jager. Normale vampierjagers doodde de vampieren die gevaarlijk waren en sloot de rest op. Maar deze was echt heel raar. Deze had echt last van iets. Vergeleken bij Marcus leek een andere vam pierjagers opeens heel aardig en normaal. Carter sloot even zijn ogen en lette goed op zijn ademhaling. Zodra die weer normaal was opende hij zijn ogen en keek naar Marcus die naar Madison liep. 'Laat haar los Marcus!' Schreeuwde Carter en probeerde zich nog een keertje los te trekken. Nee niks hielp. Hij keek naar Madison en beet op zijn lip. Zij had dit niet verdiend. Nu hielp ze Carter nog maar als ze de waarheid wist over het boekje was hij haar vertrouwen kwijt. Dan zou ze hem.nooit meer willen zien. Niet dat Carter dat niet begreep. Het was ook verschrikkelijk war er was gebeurt en dat boekje was ook heel erg. Haar ouders waren gewoon vermoord en misschien wel door Carter. Carter keek weer naar Marcus. 'Laat ons gaan Marcus. Je bent echt gek!' Schreeuwde Carter nu boos. Zijn geduld begon op te raken en hij wilde weten tot wat Marcus in staat was. Of die echt zo stoer was al hij deed. Als hij namelijk al van hen af wou had hij ze al vermoord.

Anoniem
Landelijke ster

Paran0id schreef:
Marcus:
Hij laat zijn handen glijden langs alle gereedschappen. Allemaal hingen ze netjes op een rijtje aan de muur. Hij had keus uit erg veel soorten, en hij vond het altijd moeilijk om te kiezen. Uiteindelijk pakt hij een hamer van de muur en loopt weer terug naar Carter. Die loopt weer eens naar hem te schreeuwen. Hij was al net zo als Madison, die geeft ook nooit op. Hij kijkt hem doordringend aan en pakt dan de timer van de tafel. Die had hij stopgezet wanneer Carter blauw aan begon te lopen. "Hmm.. een halve minuut, das niet slecht Baizen" mompelt hij, en hij schrijft de gegevens op in het notitieboekje. Die stond onderhand al wel bijna helemaal vol met testgegevens, waarvan de meeste van Madison waren. Erg vaak kregen ze geen nieuwe vampieren hier opgesloten, dus vaak was Madison de proefpersoon. Een andere vampier had hij niet dus hij kon niet anders. Niet dat hij medelijden met haar had, die vampieren hadden het allemaal gewoon verdiend. Hij kijkt tussen de gegevens. Nu had hij nog een paar andere punten die hij moest testen voor vandaag. Het eerste punt was reflex, dat hij moest testen op Carter's knieën. Marcus pakt hem vast en duwt hem zo omhoog dat hij op de tafel zit. Zijn knieën staan zo in de goede positie om ze te kunnen testen. "Nu zijn je reflexen aan de beurt" Hij zucht even en gaat met de hamer vol tegen de knie van Carter aan.

Madison:
Ze kijkt geconcentreerd naar Marcus, die bezig lijkt te zijn met welk gereedschap hij Carter nu eens pijn zal doen. Die Marcus.. altijd weer bezig met mensen pijn doen. Ze had echt een flinke hekel aan hem, en als ze nu niet vastgeketend zat had ze hem waarschijnlijk al geprobeerd te vermoorden. Ze snapte niet hoe hij dit soort vreselijke dingen kon doen zonder ook maar te twijfelen. Wat hadden ze verkeerd gedaan? Nouja, behalve dan dat Carter hem een flink aantal klappen uit had gedeeld en ze hem behoorlijk hadden tegengewerkt. Dit moest gewoon een keer ophouden, maar ze kon niets doen om het tegen te houden. Ze kon enkel hier zitten en hopen dat het zo snel mogelijk voorbij was. Hij staat met zijn rug naar haar toe en is te druk met andere dingen bezig om haar in de gaten te houden. Dit was haar kans! Voorzichtig schuift ze zo ver mogelijk naar voren om bij het mes te kunnen. Haar handen strekt ze uit, en ze reikt naar het mes. Die ligt nu nog maar een meter van haar vandaan. Ze hoort Marcus praten en vloekt binnendsmonds. Als hij het nou maar niet gezien had.. Ze kijkt snel op, maar gelukkig heeft hij nog niets door. Ze bijt op haar lip en grijpt nog een keer naar het mes. Haar polsen brandden helemaal van de verbane, en dat ze de ketenen zo ver mogelijk uit aan het rekken was maakte het alleen nog maar erger. Toch gaat ze door en ze kan met haar vingers nét het handvat aanraken. Zo zacht mogelijk schuift ze het mes naar zich toe en stopt het onder haar shirt. Snel schuift ze weer terug tegen de muur en kijkt naar Carter, die haar vragend aankijkt. Het was gelukt! Ze grijnst klein naar hem maar verandert haar blik gauw zodra Marcus zich weer naar Carter keert. Hij had een hamer in zijn hand, wat was hij daar dan weer mee van plan? Ze kijkt geschokt toe hoe Marcus met de hamer keihard tegen de knie van Carter slaat. "Is het niet genoeg geweest?!" bijt ze hem toe. Had hij hen niet al genoeg pijn bezorgd?

Supersoso
YouTube-ster

Supersoso schreef:
Carter
Ja nu wist Carter zeker dat die Marcus een freak was. 'Rot op laat ons met rust.' Zei hij en probeerde opnieuw de kettingen los te maken. Toen hij de hamer zag die Marcus pakte had hij helaas al zo'n idee wat er zou kunnen gebeuren. Carter keek kort naar Madison die een mes probeerde te pakken. Carter moest Marcus nu afleiden. Hij keek naar hem en voelde de hamer tegen zijn knie. Je hoorde de botten breken. Maar die zouden straks zichzelf toch wel weer genezen. Er schiet een pijnscheut door hem heen die hem hard doet schreeuwen en kreunen. Carter kijkt naar Marcus hij morst hem blijven afleiden. "Waarom doe je dit? Omdat je een hekel hebt aan vampiers of omdat je er niet tegen kan dat Madison je niet leuk vindt.' Begint Carter opeens en opent zijn ogen en kijkt hem zwaar ademhalend aan. Zo te zien had Carter een zwak puntje ontdekt bij Marcus. "Hoe zou ze ooit kunnen houden van een monster zoals jij. Denk toch na. Je hebt haar alleen bij je gehouden omdat ze anders voor je zou vluchten. Net zo als iedereen Marcus. ' zei Carter en keek Marcus in zijn ogen aan die steeds roder begonnen te gloeien van boosheid. Carter was altijd wel goed in het ontdekken van zwakkte punten bij wezens maar deze was wel heel gemakkelijk. Burtaal en uitdagend kijkt hij naar Marcus en hoopte dat Madison het mes had.

Anoniem
Landelijke ster

Paran0id schreef:
Marcus:
"Doe is niet zo brutaal" sist hij naar Carter. Zo gemakkelijk kwamen ze beide nog niet van hem af. In hun dromen misschien, nee, hij ging ze flink laten lijden. Carter had erg goede reflexen, zulke goede had hij nog nooit gezien. Zijn onderbeen reageerde meteen en kaatste terug. Marcus kijkt even verbaasd en schrijft het op. Nooit gedacht dat hij zoveel ontdekkingen zou doen bij een vampier als deze. En het was nog wel meneer Baizen die hij aan het testen was. Marcus zucht diep wanneer Carter weer begint te praten. Was hij dan nog niet duidelijk genoeg geweest? "Omdat het moet!" schreeuwt hij. Iemand moest het toch doen? Zag dan echt niemand dat de vampieren de wereld aan het verwoesten waren? Zij waren de slechte mensen hier, niet hij. En van Madison.. Hij hield niet van haar, dat wist hij zeker. Hij had ook totaal geen medelijden met hen. Madison verdiende dit, net zo erg als Carter. Hij was slechts degene die zich aan de regels van de vampierjagers hield en het lef had om zich te verzetten. De woede kwam in hem naar boven. Zijn hart begon sneller te kloppen en hij voelde de adrenaline door zijn lichaam stromen. Dat had Carter beter niet kunnen doen.. Hij haalt uit en gaat met zijn vuist vol tegen het gezicht van Carter aan. Zo, dat kon hij terugkrijgen als hij zo deed. Hij loopt weer terug naar de muur, waar hij de hamer terughangt op de plek. Nu had hij nog één laatste ding wat hij moest testen: geleiding. En dat was het pijnlijkste onderdeel van allemaal. Nu zal hij die klootzak eens een lesje leren. Hij zoekt rond in de kast en vindt wat spullen die hij kan gebruiken. Zonder Carter ook maar aan te kijken loopt hij met de spullen naar hem toe en begint hij de draadjes aan zijn lichaam vast te maken. Nu maar eens zien hoe lang hij het volhoudt voordat hij 'out' gaat. Marcus grijnst naar hem en sluit de draden dan aan op een accu. "Dat had je net beter niet kunnen doen" mompelt hij, en hij zet de accu aan, waarna de schokken beginnen te komen. De timer zet hij weer af en hij kijkt geamuseerd toe.

Madison:
"Marcus stop!" roept ze door de kamer. Nu was het echt genoeg geweest, had hij zijn doel niet allang bereikt? Zij had zich zowat overgegeven zodat hij Carter niets aan zou doen. Hij had nu wel genoeg gedaan om hun leven te verpesten. DIt moest nu ophouden. Maar hij vindt het nog niet genoeg. Hij had nog wat gepland, en in haar achterhoofd wist Madison al precies wat.. Elektrocuteren, dat was de volgende stap. Het was het ergste wat er bestond, zelfs voor een vampier. Ze kijkt vol haat naar Marcus, die nog steeds doorgaat met zijn routine. Hier wegkomen was haast onmogelijk. Maar ze moeten het tenminste proberen. Madison is niet van plan om hier te sterven, en al zeker Carter niet. Als iemand het hier verdiende om dood te gaan dan was het die vreselijke Marcus. Ze had de neiging om het mes naar hem toe te gooien, en te mikken op het hart. Ze wist dat ze dat beter niet kon doen, maar het was zo moeilijk om zich in te houden als hij iemand zoiets aandoet. Ze kunnen het mes veel beter gebruiken om iemand te dwingen ze uit de cel te laten. Als ze Marcus nu zou vermoorden zouden ze hier nog steeds niet wegkomen. Hij plaatst de draden bij Carter. Nu zal het ergste gaan beginnen.. Hij zet de accu aan en Madison begint te schreeuwen door de kamer. "Klootzak dat je bent stop hiermee!" Ze trekt aan de ketenen om ze los te krijgen. Het lukt niet.. Ze kan niet doen om het te stoppen. "Ik zal je vermoorden, met mijn eigen handen" schreeuwt ze, en ze gromt naar hem. Dit meende ze vanuit het diepste van haar hart. Als ze hem te pakken krijgt is hij nog lang niet jarig.

Supersoso
YouTube-ster

Supersoso schreef:
Carter
Carter keek naar hem en schudde zijn hoofd. "Niet omdat het moet. Omdat je verdomme gek in je hoofd bent Marcus!' Schreeuwde Carter en kijk naar zijn onderbeen. Wow hij schrok er zelf een beetje van. Sinds wanneer waren zijn reflexen zo goed? Hij was vroeger ook wel heel goed getraind.. carter keek naar Marcus en voelde toen een vuist tegen zijn gezicht. Tuurlijk deed het pijn, maar Carter liet niks horen. Hij voelde dat zijn knie alweer genezen was van het gebroken zijn. Carter schudde even mijn zijn hoofd en keek toen naar de draadjes die vast werden gemaakt aan zijn lichaam. Snel dacht hij terug aan de lessen van zijn ouders. Daar hadden ze het vaal over vampierjagers gehad. Hij ademt even rustig in en uit en kijkt kort naar Madison. Hij wist dat hij Marcus nu echt heel boos had gemaakt. Carter volgde de handelingen van Marcus en probeerde oogcontact te maken maar hij vermeed alles. Toen Marcus de accu aanzette voelde Carter schokjes. Dit deed echt heel veel pijn. Tijd om te genezen was er dan ook niet bij want het volgende schokje kwam al. Hij voelde pijn maar op de een of andere manier kon hij het nog verdragen. Opeens herinnerde hij het zich weer. Zijn ouders hadden dit met hem geoefend. Gedachtes opzij zetten en je richten op 1 voorwerp. Vooral niet overgeven aan de pijn want dan kon je niet meer terug. Het ging Carter goed af maar na een paar minuten kon zijn lichaam niet meer. De schokjes werden erger en Carter begon pijnlijk te kreunen. Zijn hersenen probeerde hem stil te laten zijn maar hij kon niet meer. Zijn lichaam was gewoon gebroken opeens. Carter sluit kort zijn ogen en kijkt Marcus dan woedend aan. 'Zet het uit!' Schreeuwde hij. Nee smeken zou hij niet. Nooit zou hij smeken bij een vampierjager en zeker bij deze freak nier.

Anoniem
Landelijke ster

Paran0id schreef:
Marcus:
Carter lijkt het tot nu toe nog goed te verdragen, iets waar Marcus zich erg over verbaasde. Bij de meeste vampiers ging het al snel bergafwaarts. Maar het ergste zal nog komen, want de schokken stonden nog maar op de laagste stand. Deze accu had een enorm groot vermogen, en dat zal binnen de kortste keren door het lichaam van Carter stromen. En dan zullen we wel zien of hij het nog zo goed volhoudt. Hij kijkt naar Madison die staat te schreeuwen. "Doe je best maar" zegt hij grijnzend. Het is niet dat zij hier zo snel weg kan komen, ze heeft niet genoeg kracht om zich los te breken van de ketenen. Dat kon hij al aan haar zien. In die cel was er verder ook geen uitweg. Dwingen werkte ook niet aangezien iedereen hier aan de verbane was. De luchtschachten zijn dicht gemaakt en de vloer is van beton. Probeer daar maar eens uit te komen. Hij richt zich weer op Carter die het toch wel een beetje moeilijk begint te krijgen. Hij zit al te roepen dat Marcus moet stoppen. "Nee, nu nog niet" mompelt hij. "Zo gemakkelijk kom je niet van me af" Hij draait doodleuk de schokstand nog wat hoger, en de schokken worden nu wat erger. Hij was wel benieuwd hoe lang Carter het vol kon houden. Hij slaat zijn armen over elkaar heen en leunt tegen de muur.

Madison:
Ze keek bezorgd naar Carter, die nu onder stroom stond. Hij houdt het nog goed vol, daar was ze wel blij mee. Wat zal Marcus wel niet met haar doen zodra Carter buiten bewustzijn is? Ze wilde het niet eens weten, dan raakt ze al helemaal in paniek. Hij moest gewoon met zijn poten van haar afblijven. En ook van Carter. Ze zal hem te pakken krijgen en dan gaat hij het krijgen ook. Hij was degene die het verdiende om dood te gaan voor zijn daden, zij beide niet. Ze kan zich niet herinneren wat ze hem ooit aan had gedaan. Ze richt haar blik om Marcus en kijkt hem met een dodelijke blik aan. Hij draait de stand nog wat hoger en lijkt hiervan te genieten. "NEE!" schreeuwt ze razend. "NU IS HET GENOEG GEWEEST!" Ze geeft nog een harde ruk aan de ketenen die maar niet los willen breken. Waarom werkte nou niets mee?

Supersoso
YouTube-ster

Supersoso schreef:
Carter
Ondanks Carter het nog lang volhield ging het nu niet meer. Hij keek naar Marcus en sloot zijn ogen om zich weer proberen te concentreren. Het lukte gewoon niet meer. Toen de schokken hoger werden begon Carter weer laat van in ademhaling te krijgen. Hij begon te hijgen en opende zijn ogen waarna hij even naar Madison keek. Niet veel Later keek hij weer naar Marcus die hij dubbel zag. Zijn wereld begon te draaien en elke spier in zijn lichaam deed pijn op dit moment. Carter probeerde in zijn hand te knijpen maar voelde die niet meer. Hij maakte zijn ogen groot maar ze vielen dus wel echt nu dicht. Hij hoest nog een keertje en toen werd alles zwart. Carter vond het nog bijzonder van zichzelf dat hij het zolang volhield. Hij wist altijd wel dat hij best sterk was. Sterker dan een normale vampier maar vandaag had hij zichzelf echt verbaasd. Dat hij zo veel sterker was had hij echt totaal niet verwacht.

Anoniem
Landelijke ster

Paran0id schreef:
Marcus:
Hij kijkt toe hoe de vampier steeds meer moeite krijgt om bij bewustzijn te blijven. Uiteindelijk won hij toch altijd wel, geen enkel wezen kon schokken van deze stand aan. Toch had hij het nog een recordtijd volgehouden: 3 minuten en 35 seconden. Dat had hij tot nu toe nog niet meegemaakt. Maarja, voor alles was een eerste keer. Hij ziet Carters ogen dichtvallen en hij valt achterover op de tafel. Mooi, dan had hij dit ook weer gehad. Hij zet de accu uit en haalt de draden van het lichaam. Hij was nog lang niet klaar met Carter, maar wel voor vandaag. Morgen zal hij voor Madison terugkomen, die was dan aan de beurt. Dan mocht Carter toekijken hoe ze werd gemarteld. Hij zag het als een soort spelletje om te kijken wie het eerst brak. Het is dat hij geen geld vergokt, anders zou hij zijn geld inzetten op Madison. Marcus legt de spullen weer weg en begint Carter los te halen. Hij was toch 'out' dus veel kracht zal hij niet meer hebben om te ontsnappen. Bovendien had Marcus een behoorlijke spiermassa voor een mens, dus aan kracht kwam hij niet te kort. Niet dat hij kon tippen aan vampierenkracht, maar een verzwakte vampier kon hij nog wel aan. Hij gooit Carter over zijn schouder en pakt hem stevig vast zodat hij niet kan ontsnappen. De houten staak pakt hij weer en houdt die voor zich. "Een poging om te ontsnappen en ik dood je vriendje hier" sist hij, en hij begint de ketenen van Madison ook los te maken. Ze lijkt eindelijk te luisteren, ondanks de hatelijke blik in haar ogen. Daar was hij onderhand al wel aan gewend, dus het deed hem niets meer. Hij haatte hen toch meer, zij waren de wezens die de wereld slechter maakten. Hij pakt de houten staak wat beter vast en loopt naar de deur, die hij openmaakt met de code. De glazen cel was nu nog maar een stuk of 40 meter van hen vandaan. De bewakers stonden nog steeds op hun plek, dus ontsnappen ging sowiezo moelijk voor Madison. Hij loopt zwijgend naar de cel, die hij opendoet en Carter hardhandig neerlegt op de grond. "Naar binnen" bijt hij haar toe, en hij sluit de deur weer zodra ze binnen staat. Wat voedsel krijgen ze vanzelf wel, na een tijdje. Hij ging het in elk geval niet brengen, dat gunde hij ze niet. Laat hen maar oprotten. Hij kijkt Madison nog een keer aan en loopt dan weg van de cel.

Madison:
Haar ogen worden steeds groter naarmate ze merkt dat Carter het zwaarder krijgt. Het deed haar zoveel pijn om hem zo te zien en te weten dat ze er niets aan kon doen. Ze hoopte maar gewoon dat alles goed met hem kwam en hij zo snel mogelijk weer oké was. En Marcus kennende was dit niet de laatste keer dat er testen uitgevoerd werden. Waarschijnlijk werden ze over een aantal uur wel weer opgehaald voor een nieuwe reeks. Madison propt het mes wat beter achter haar shirt wanneer ze merkt dat Marcus niet oplet, en kijk dan weer naar Carter. Hij zag er echt niet goed uit.. Zijn ogen vallen steeds meer dicht en ze ziet aan hem dat hij het moeilijk heeft. Wat ze er allemaal wel niet voor zou doen om Marcus te stoppen. Ze wilde niet dat Carter net als haar hier een paar jaar vastzat. Dat was echt een hel voor haar geweest. En het begint nu allemaal weer overnieuw, maar dit keer met nog een ander slachtoffer. Ze ging ervoor zorgen dat Marcus hiermee stopt. Als dat betekent dat ze bloed aan haar handen krijgt dan is het maar zo. De haat voor hem ging zo diep dat ze geen moment zal aarzelen wanneer ze de kans krijgt. Mensen als hem horen hier niet thuis op de planeet. Niet elke vampier was slecht of moordzuchtig, maar dat lijkt hij nog steeds niet door te hebben. Hij gooit Carter over zijn schouder en ze blijft zijn bewegingen volgen. Ze wilde niet voor verassingen komen te staan, want met hem weet je het maar nooit. Hij komt naar haar toe lopen en maakt haar ketenen los. Madison knikt naar hem. Ze kan maar beter niet tegen hem in gaan, ze wist dat hij niet zal aarzelen om Carter te vermoorden als het moest. Ze staat moeizaam op en loopt zwijgend achter hem aan terug naar de cel, die niet ver van het laboratorium vandaan was. Carter wordt zowat op de grond gegooid en ze kijkt hem boos aan. "Eikel" zegt ze razend, en ze stapt de cel binnen. De deur achter haar gaat weer op slot. Nu zaten ze weer eens opgesloten.. Ze knielt bij Carter neer en streelt met haar hand over zijn wang. Laat het alsjeblieft goed met hem komen..

Supersoso
YouTube-ster

Supersoso schreef:
Carter
Zijn lichaam was aan het naschokken en was ook helemaal uitgeput. Na een tijdje opent hij langzaam zijn ogen en kijkt in de mooie ogen van Madison. Hij kreunt zachtjes en probeert zijn handen te bewegen. Gelukkig lukte dat wel. Terwijl hij overeind probeerde te komen schoten er soms nog een paar schokjes door zijn lichaam heen. Carter concentreerde zich op zijn ademhaling en keek naar Madison. Dit was zo zwaar geweest. Dat zij dit zo lang had moeten doorstaan. Carter voelde zich nog steeds duizelig. Zijn lichaam schreeuwde om bloed en om voedsel. Maar dat was er niet. Ze hadden niks. Carter was zwak geworden, heel zwak. Hij sloot weer even zijn ogen en keek toen weer naar Madison. "Alles oké? " vroeg hij zachtjes en keek haar aan en glimlachte zwakjes.

Anoniem
Landelijke ster

Paran0id schreef:
Marcus:
Hij loopt weg naar de trap. Boven deze verdieping was het huis van zijn ouders, waar hij vaak bleef slapen. Hij maakte overuren hier op het hoofdkwartier, tot grote ergenis van de meeste mensen hier. Maar hij had gewoon niets anders om te doen. Hij had weinig vrienden hier, een vriendin was hij ook helemaal niet in geïntresseerd. Al die tijd dat Madison weg was was hij bezig geweest om haar te vinden. Hij wilde haar persé hier terug hebben, maar waarom eigenlijk? Vond hij haar dan toch leuk? Hij had zich wel alleen gevoeld toen ze hier weg was. Zijn ouders verklaarden hem voor gek dat hij zoveel moeite deed om haar te vinden. Zij zeiden enkel dat ze vanzelf wel weer gevonden werd. Hij was degene die ervoor gezorgd had dat ze werd gevonden en weer hierheen werd gebracht. Zij was zijn zwakke punt, terwijl hij zich juist sterk probeerde te houden. Dit was allemaal te verwarrend. Hij loopt het huis binnen en ploft op de bank neer. Dit was een zware dag geweest. Hij leunt wat naar achter en sluit zijn ogen.

Madison:
Ze streelt zijn wang en kijkt bezorgd. Hij zag er echt niet goed uit, ze zag het zweet van zijn voorhoofd lopen. Ze voelde zijn lichaam nog schokken en hij haalde aardig zwaar adem. Hij opent zijn ogen en ze moet zwak glimlachen. Het was al heel wat dat hij nu al wakker werd, toen zij werd geëlektrocuteerd was ze uren buiten westen geweest. "Hé" fluistert ze en ze pakt zijn hand. "Welcome back" Ze ziet dat hij overeind wil komen en helpt hem een handje. "Take it easy, je lichaam moet nog rusten" mompelt ze bezorgd. Ze voelde zich enorm schuldig dat hij door haar dit mee moest maken. Als ze gewoon uit zijn buurt was gebleven dan was dit alles niet gebeurd. Hij lijkt bezorgd om haar te zijn, wat eigenlijk helemaal niet nodig was. Hij was tenslotte degene die de meeste pijn heeft geleden vandaag. "Ja" antwoord ze, en ze bijt op haar lip. Ze vind het gewoon zo moeilijk om te zien dat hij in pijn is. Hij heeft een hongerige blik in zijn ogen, maar bloed was hier verder niet. Ze zet haar tanden in haar pols en reikt die uit naar Carter. Het smaakte dan wel minder goed en had minder effect als normaal mensenbloed, maar het zal hem in elk geval aansterken. Dat hij te veel zou drinken maakte ze zich niet druk om, een vampier kon daar niet aan doodgaan. Ze ziet hem twijfelachtig kijken en knikt naar hem. "Het is goed, echt" Ze pakt zijn hand wat steviger vast en kijkt in zijn ogen.

Supersoso
YouTube-ster

Supersoso schreef:
Carter
Hij hoort haar lieve stem en kijkt haar aan. Ze was zo mooi. Hij ziet dat ze in haar eigen pols bijt. Nee hij wou haar bloed niet. Hij kijkt haar twijvelachtig aan en pakt dan maar voorzichtig haar pols vast en drinkt een klein beetje. Niet veel, maar net genoeg om weer aan te sterken. 'Dankje.' Zei hij zachtjes en veegde met de rug van zijn hand het overige bloed rondom zijn mond weg. Hij voelde zich al een klein beetje beter. 'Jij bent de zwakte van Marcus..' zei hij zachtjes. Hij had het wel door gehad. Marcus was gek op Madison dat zag je van een kilometer afstand nog. Carter vond het fijn dat ze zo dicht bij hem was en zijn hand vast hield. 'Je moet hen verleiden. Zo win je zijn vertrouwen en kunnen er ontsnappen.' Zei Carter. Ondanks dat hij haar nog maar net kende eigenlijk wou hij nu al dat zij van hem was. Carter was nu al helemaal gek van Madison en zijn hart ging sneller kloppen van haar aanraking.

Anoniem
Landelijke ster

Paran0id schreef:
Marcus:
Hij was net in slaap aan het sukkelen toen hij de deur open hoort gaan. Meteen schieten zijn ogen open en is hij weer klaarwakker. Hij kijkt de kamer rond, maar ziet niemand. Waren het zijn ouders? Hij wilde net gaan roepen wie er was wanneer Jake in de deuropening verschijnt. Jake was zijn beste, en eigenlijk ook enige vriend hier op het hoofdkwartier. Hij was net zoals Marcus erg veel bezig met vampieren opjagen en gevangen nemen. "Hé gast" mompelt hij, en een grijns vormt zich op zijn lippen. Jake komt naar hem toelopen en ploft naast hem neer op de bank. "Ik verveelde me dus ik dacht dat ik maar eens naar jou toe zou komen. Heb jij nog wat meegemaakt vandaag?" Marcus moet een beetje grinniken, Jake verveelde zich meer dan de helft van de tijd hier. Hij gaf hem geen ongelijk, hier viel nou eenmaal niet veel te beleven. "Nee, niet echt. Ik heb wat testen gedaan op Madison en een vriend van haar" mompelt hij. Jake kijkt hem meteen verbaasd aan. "Madison Lebrant? Maar die was toch een paar jaar geleden hier weggevlucht?" Haar naam was ondertussen hier al wel bekend, aangezien ze de enige gevangene was die hier ooit wist te ontsnappen. "Ja, die ja" zucht Marcus, en hij staart voor zich uit. "Hoe heb je dat dan weer voor elkaar gekregen?" Jake wist ook echt niet van ophouden.. Maar dat vond hij juist wel grappig aan hem, hij durfde alles te vragen. "Ik heb zo mijn mannetjes" zegt Marcus grijnzend, en hij kijkt op. "Wil je wat drinken?"

Madison:
Ze glimlacht als hij uiteindelijk toestemt. Het moest maar, hij had het bloed hard nodig om goed te kunnen genezen. Mensenbloed hielp nog steeds het best, maar dit kon ook geen kwaad. Het zal hem in elk geval een beetje helpen. Ze kijkt zwijgend om zich heen, door het glas. Er stonden nog steeds bewakers bij elke deur, dus daar konden ze niet uit. Ze moesten een ander ontsnappingsplan bedenken. Carter was gestopt met drinken en keek haar weer aan. "Geen probleem" mompelt ze, en ze kijkt weer rond. Er moest toch nog een manier zijn om te ontsnappen? Ze luistert vol verbazing naar Carter. Zij, zijn zwakke plek? No way, dat was echt niet mogelijk. "Dat kan nooit, hij had me voorgelogen" mompelt ze terwijl ze diep nadenkt. Hij had haar voorgelogen en net gedaan alsof hij van haar hield. Ze was er nog ingetrapt ook. Ze voelde zich na de tijd zo dom.. Hij had haar hart gebroken in duizenden kleine stukjes. Het duurde lang voordat ze over hem heen was. Carter had een plan bedacht, maar zij had zo haar twijfels. "Hij gaat niet toegeven, ik heb dat een paar jaar geleden ook al geprobeerd" Ze was lief tegen hem geweest en had hem verteld dat ze nog steeds wat voor hem voelde. Daar had ze trouwens niet eens helemaal over gelogen, ze hield toen nog steeds van hem. Maar hij leek haar niet te geloven en ging gewoon door. Dat ging waarschijnlijk deze keer ook niet lukken, had ze het gevoel. Ze voelt het mes langs haar buik snijden en haalt het onder haar shirt vandaan. Ze was het even vergeten dat die nog daar zat. "Het is me gelukt" fluistert ze, en ze kijkt hem grijnzend aan. Dit was hun wapen om hieruit te kunnen komen. Het was hun enige kans, dus ze moesten die goed gebruiken.

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld