Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

Forum

Startalk

Blogstatistieken

Vriendenbeheer

Facebookvrienden uitnodigen

12 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

orpg / ft. Lespoir

Anoniem
YouTube-ster

Disqeaumon schreef:
Micheal

De hartslag van Lorraine voelde hij versnellen en volgens mij was dat niet van verdriet. Als ze begint te praten veranderde Jake's gezichtsuitdrukking totaal, maar natuurlijk moest hij weer een weerwoord hebben. ''Je kent hem niet zoals ik hem ken.'' Zei hij en Micheal keek naar Alison die er een beetje hopeloos bij stond. ''Laat hem Lorraine.'' Zei hij dan maar en keek haar aan. ''Jake dit doen we wel onder vier ogen.'' En daar bedoelde hij mee, dat hij hem maar moest beschuldigen waar Lorraine en Alison niet bij waren. Micheal keek naar Lorraine en knipoogde even. ''Ik zie je snel weer.'' Glimlachte hij zwakjes en trok Jake mee, naar een plek waar ze hen niet konden zien. "Wat praat je nou allemaal?'' Siste Micheal boos en opnieuw begon hij hem te beschuldigen. ''Je bent echt de slechtste vriend die ik ken.'' Zei Micheal boos en vormde zijn handen in een vuist, maar dat was meer om hem in te houden. ''Je weet dat je me niet boos moet maken.''

Lespoir
Wereldberoemd

Lespoir schreef:
Lorraine

Ik zag Jakes gezichtsuitdrukking veranderen, maar dat maakte me niet uit. Zoals ik al verwachte wilde hij het laatste woord hebben. Toen Micheal zei dat ik hem moest laten hield ik mijn mond maar, misschien had hij wel gelijk. Als ik boos was kon ik wel eens dingen zeggen die ik eigenlijk niet wilde en waarvan ik later spijt ging hebben, dus dat kon ik maar beter vermijden. Ik begreep Jake niet, hij was zo egoïstisch, normaal deed hij nooit zo. Bovendien wist hij dat ik het nog steeds moeilijk had met het verlies van mijn vader en dan gaat hij zoiets doen. Wilde hij me nog slechter laten voelen of zo? Hij was er in ieder geval goed aan bezig als hij dat wilde. Ik knikte even toen ik Micheal hoorde zeggen dat we elkaar snel weer zagen. Daar ging het gezellige moment met Micheal. Ik had gedacht dat ik even rust kon hebben, maar dat kon dus niet. Toen ze weg waren kwam Alison naast me zitten. 'Gaat het?' vroeg ze aan me. Ik haalde mijn schouders even op. Jake en ik hadden nog nooit zoiets voor gehad, we hadden nog nooit ruzie of wat dan ook gehad in de tijd dat we bevriend waren dus ik voelde me er enorm rot door.

Anoniem
YouTube-ster

Disqeaumon schreef:
Micheal

Het beste voor Jake was gewoon dat Micheal nu weg ging, wat hij dus ook deed. Misschien was het maar even slim om zich zelf te gaan voedde, want daar werd hij vast minder boos van. Al snel kwam hij terecht in het bos en keek even rond. Het was een andere plek waar Lorraine's vader was vermoord, want daar nou op jacht ze gaan naar eten was niet bepaald handig en aangezien er vast wel politie zou zijn daar. Micheal had nu niet bepaald zin in vragen, dus ze moesten ook geen vragen aan hem gaan stellen. Kort zuchtte hij en haalde een hand door zijn haren heen. Soms had hij gewoon liever een normaal leven gewild, maar dan zou hij waarschijnlijk al lang dood zijn en dat is iets wat hij liever niet wilde. En anders had hij bepaalde dingen niet geleerd in zijn leven.

Lespoir
Wereldberoemd

Lespoir schreef:
Lorraine

Nadat ik nog een tijdje met Alison had gepraat, had ik eigenlijk geen zin meer om buiten in het openbaar te zijn. Ik was nog steeds boos en ik wilde het liefst even alleen zijn. Dat was ook het gene dat ik ook tegen Alison zei en ze begreep me wel. Ik wandelde rustig naar huis toe, ik hoopte dat het wandelingetje van het park tot naar mijn huis me al rustiger maakte, maar dat was niet zo. Toen ik thuis aankwam, opende ik de deur met de sleutel en liep ik naar binnen toe. Vervolgens deed ik de deur weer achter me dicht en liep ik naar de woonkamer toe. Ik plofte neer op de bank en sloot mijn ogen even. Niet om te slapen, gewoon zodat ik iets rustiger kon worden. Ik was een beetje overstuur ja. Ik was sowieso al iets prikkelbaarder dan dat ik normaal was doordat ik het overlijden van mijn vader nog niet verwerkt had. Ik vond het ook gewoon heel raar dat Jake zo deed. Hoe kon het Micheals schuld zijn dat mijn vader vermoord was. Micheal was bij me terwijl dat mijn vader vermoord werd dus het kon gewoon niet. Ik wist niet wat er mis was met Jake en wat hij opeens tegen Micheal had. Ik dacht echt dat ze vrienden waren.

Anoniem
YouTube-ster

Disqeaumon schreef:
Ts

Vandaag kwam Lorraine naar Micheal toe en hij had er best wel zin in, zoals altijd als die met Lorraine was. Het was waarschijnlijk een rommel in Lorraine's huis dat ze daarom hier na toe wilde komen of ze vond de wandeling, om hier te komen, gewoon fijn.Micheal had zijn kleren een beetje opgeruimd, zodat het een beetje netjes was. Ook al was er vanochtend al een schoonmaker geweest, die vast kwam. Soms vond hij het wel fijn dat er iedere ochtend een schoonmaker kwam dan hoefde je zelf niks op te ruimen. Maar het hoefde niet altijd Micheal kon zelf ook goed opruimen. En hij betaald ook niet, dus ja. Hij ging even op het bed zitten en pakte zijn mobiel erbij. Jake en hij hadden zeker nog een aantal keren gepraat en hij had toch zijn excuses aangeboden. Maar of die excuses nou zoveel uitmaakte was Micheal niet zo zeker van. Hij kon wel zijn excuses aanbieden maar of hij die meende, waarschijnlijk niet.

Lespoir
Wereldberoemd

Lespoir schreef:
Lorraine

Het was weeral een paar dagen later en ik was op weg naar het hotel waar Micheal verbleef. Ik had met Micheal afgesproken, ik wilde gewoon even naar hem toe gaan. Ik had niet echt met hem afgesproken de laatste dagen dus ik had er best wel zin in om met hem af te spreken. Natuurlijk had ik wel nog gesproken met hem, maar dat was via sms en dat was veel minder persoonlijk. Hij wilde me eerst eigenlijk komen ophalen zodat ik niet alleen moest gaan, maar dat wilde ik niet. Ik had even zin in een wandelingetje omdat ik me nog steeds niet helemaal geweldig voelde. Met Jake had ik niet meer gesproken na dat voorval, daar had ik ook geen zin in of zo. Ik was nog steeds een beetje boos op hem, naja, boos niet echt, ik was meer teleurgesteld in hem.
Toen ik langs het bos wandelde, hoorde ik opeens iemand gillen. Ik herkende de stem, maar ik kon niet meteen plaatsen van me de stem was. Toch liep ik het bos in en ging ik naar de plek waar ik het gegil hoorde. Ik stak de zaklamp van mijn telefoon aan zodat ik meer kon zien, het was ondertussen al donker geworden. Toen ik iemand zag liggen, herkende ik meteen al wie het was. Alison... Mijn tempo van wandelen werd al snel iets sneller. Toen ik bij haar was, ging ik op mijn knieën naast haar zitten. "Alison?" vroeg ik in de hoop dat ze reageerde, maar ze reageerde niet op me. Ik voelde even of ze nog een hartslag had, en die had ze gelukkig nog. Opeens schoot ze wakker. "Help me, alsjeblieft, het doet pijn," hoorde ik Alison zacht en smekend zeggen. "Alles komt goed, ik ga Micheal bellen en hij komt wel helpen," zei ik dan. Ze moest naar het ziekenhuis toe, maar we waren in het bos en ik kon haar niet tillen natuurlijk. Ik zocht vluchtig tussen mijn contacten in mijn mobiel naar Micheal, als ik zijn naam had gevonden, belde ik hem. Ik hoopte maar dat hij snel op ging nemen.

Anoniem
YouTube-ster

Disqeaumon schreef:
Micheal

Het duurde allemaal wel lang, want zover was het toch niet lopen. Ze zou vast ergens een tussenstop hebben genomen of ze was een bekende tegen gekomen. Als hij zijn mobiel af hoort gaan kijkt hij de kamer rond en ziet dan het licht van het kastje afkomen. Lorraine? Waarom zou ze bellen? Hij hoopte maar dat er niks ernstig was gebeurt. Snel nam hij op en hoorde haar al vluchtig praten. ''Ik kom er zo snel mogelijk aan.'' Zei hij door de telefoon en stopte die in zijn broekzak. Hij kon niet zomaar zijn bloed geven om alle wonden weg te laten gaan, dat was veel te opvallend. Dus hij pakte de ehbo doos die in de lade lag en vertrok naar het bos toe. Hij zou er binnen no time zijn en dat was hij ook. Micheal was er binnen enkele minuten, terwijl een normaal persoon er binnen een kwartier zou zijn. Maar waarschijnlijk viel het Lorraine niet op, want ze was veel te druk met Alison. Als hij in het bos kwam rook hij het bloed gewoon al van een afstand. Hij kon zich zelf goed onder controle houden, maar dit was enorm veel bloed. Kort slikte hij maar liep er al snel naar toe waar hij Alison zag liggen en Lorraine er naast.

Lespoir
Wereldberoemd

Lespoir schreef:
Lorraine:

"Je moet naar het bos komen. Ik wandelde voorbij het bos en ik hoorde iemand gillen dus ik ging het bos in ik zag Alison liggen. Ze is aangevallen door iets. Je moet komen helpen, ik weet niet wat ik moet doen," zei ik in paniek. Ik voelde een lichte opluchting door mijn lichaam heen gaan toen ik hoorde dat hij er zo snel mogelijk aan kwam. Ik merkte dat de wonde wel heel hard begon de bloeden dus deed ik het vest dat ik aan had uit en drukte ik het tegen de wonde aan. Het was best koud buiten en zeker in het bos, maar dat maakte me niet uit. Ik drukte het vest stevig tegen de wonde in haar nek waardoor ik een pijnlijke kreun van Alison hoorde. "Pijn," hoorde ik haar moeizaam zeggen. "Ik weet het Alison, maar het komt allemaal goed," zei ik. Het maakte me niet zo veel uit dat mijn vest en ikzelf onder Alisons bloed zat en dat mijn hele broek vuil was door het zwarte zand doordat ik op mijn knieën naast Alison zat. Ik wachtte een beetje ongeduldig en in paniek op Micheal. Hij moest snel zijn, ik wilde niet dat ook Alison dood ging. Niet mijn vader én mijn beste vriendin. Dat kon ik echt niet aan. Ik kon Alison niet verliezen. Ze moest sowieso naar het ziekenhuis toe, ze was te veel bloed verloren. Het ziekenhuis was niet ver weg, maar ik zat midden in het bos en ik kon Alison niet tillen. Anders had ik haar naar het ziekenhuis kunnen brengen. Micheal kon vast helpen om haar het ziekenhuis in te krijgen. Ik zag dat Alison haar ogen langzaam dicht vielen. "Hou je ogen open Alison," zei ik. Het was gevaarlijk als ze haar ogen dicht deed, zo kon ze misschien nog in een coma terecht komen. Toen ik wat gekraak achter me hoorde, keek ik even achterom terwijl ik het vest tegen Alisons nek bleef aandrukken, ik zag dat Micheal er al was. Dat was snel.

Anoniem
YouTube-ster

Disqeaumon schreef:
Micheal

Kort keek hij naar Lorraine die in paniek naast haar zat. Micheal knielde naast Lorraine neer en keek kort naar haar. De hartslag van Alison was heel erg laag en Micheal wilde eigenlijk gewoon zijn bloed geven, maar dan had hij zeker veel uit te leggen. Ze had meerdere wonden de grootste zat op haar buik, dus Micheal trok voorzichtig haar shirt wat omhoog en keek naar zijn handen waar het bloed aanzat. Hij voelde de aders onder zijn ogen komen, maar hij hoopte niet dat Lorraine die kon zien. Want van dichtbij kon je nog best goed zien en aangezien Lorraine haar zaklamp aan had. Micheal verschoonde de wond met jodium en plakte er toen een grote pleister op waar hij verband om heen deed. Gelukkig wist hij wel hoe dit moest, want hij had dit wel is vaker gedaan. De eerste keer toen hij dit deed was het niet echt gelukt, dan kon je wel merken want hij kreeg nu al aders onder zijn ogen. Maar dat zouden waarschijnlijk meerdere vampieren krijgen, want er was zoveel bloed.

Lespoir
Wereldberoemd

Lespoir schreef:
Lorraine

Alison zat onder de wonden. Ze had een grote wonde en nog een heel grote wonde bij haar buik. Verder had zo nog wat schrammetjes, maar die waren niet zo erg als die twee grote wonden. Ikzelf zat ook onder Alisons bloed, maar daar gaf ik niets om. Ik kon straks douchen en dan was het bloed ook weg gespoeld, het belangrijkste was dat Alison het overleefde. Als ze weer aansterkte, was er een kans dat ze het kon overleven ondanks dat ze een enorme hoeveelheid bloed had verloren. Ze zou er enkel wat littekens en misschien een trauma van over kunnen houden. Ik zag dat Micheal de wonden van Alison verzorgde wat behoorlijk wat pijn deed aan Alisons gezicht te zien. "Kunnen we haar zo niet beter naar het ziekenhuis toe brengen? Ze heeft veel te veel bloed verloren," zei ik tegen Micheal. Ze moest naar het ziekenhuis toe. Het was een heel bloedbad geworden. Alison en ik zaten beiden onder haar bloed. Het was gek dat ze zelfs nog bloed over had in haar lichaam. Het bloed dan aan mijn kleding hing, zorgde ervoor dat mijn kleding aan mijn lichaam begon te kleven. Comfortabel was het niet, maar ik gaf meer om Alison dan om mijn kleding die ik misschien toch moest weg gooien omdat ik die bloedvlekken er nooit meer uit ging krijgen. Zolang Alison het overleefde was ik blij. Ik kon geen twee dierbare mensen op die korte tijd verliezen.

Anoniem
YouTube-ster

Disqeaumon schreef:
Micheal

''Ja en als ik dit zelf niet snel verzorg verliest ze nog meer bloed.'' Mompelde Micheal en maakte af met wat hij bezig was. Als ze Micheal haar nu naar het ziekenhuis ging dragen was ze waarschijnlijk nog meer bloed verloren dan als hij het nu verzorgde. Hij maakte nog één wond goed schoon en deed er verband om, waarna Micheal haar voorzichtig optilde. ''Kom.'' Wenkte Micheal naar Lorraine toe en liep alvast vooruit. Hij kon vele sneller bij het ziekenhuis komen maar dat ging hij niet doen bij het bij zijn van Lorraine. ''Bel je Jake even.'' Zei Micheal en liep het bos uit richting het ziekenhuis. Het was handig dat Jake hier van af wist, want ze hadden de laatste tijd veel met zijn tweetjes tijd door gebracht dus het zou fijn zijn als Jake hier ook vanaf wist. Bij het ziekenhuis aangekomen komt er algauw een bed aan gereden waar Micheal haar dan oplegt. De verpleegsters reden haar een kamer in en gingen waarschijnlijk al aan de gang. Micheal trok Lorraine naar zich toe en omhelsde haar. Meestal was het gewoon fijner om even niet te praten en iemand gewoon te omhelzen.

Lespoir
Wereldberoemd

Lespoir schreef:
Lorraine

Ze hoorde wat Micheal zei. Daar had hij een punt in. Hij kon haar maar beter al een beetje verzorgen zodat het bloed in ieder geval stopte. Dan konden ze haar in het ziekenhuis verder helpen als ze eenmaal daar aan waren gekomen. Toen Micheal zei dat ik mee moest komen en Alison optilde, stond ik op en volgde ik hem. toen hij vroeg of ik Jake ging bellen knikte ik. Ik nam mijn telefoon en zocht tussen mijn contacten naar Jakes naam. Het was een paar dagen geleden dat ik nog een woord met Jake had uitgewisseld, na die ruzie hadden we geen woord tegen elkaar gezegd. We hadden zelfs onze excuses niet aan elkaar aangeboden en opeens moest ik hem dat slechte nieuws vertellen. Het was goed dat ik voorbij het bos kwam, anders had Alison het waarschijnlijk niet overleefd. Toen ze Jakes nummer vond, drukte ze op het icoontje om hem te bellen. Hij had er ook recht op om te weten wat er precies was gebeurd. Het was niet alleen Lorraines beste vriendin, maar ook een heel erg goede vriendin van Jake. Ze gingen heel vaak met elkaar om de laatste tijd aangezien ik vooral bezig was met Micheal en ik ook een tijdje niet onder de mensen gekomen was na het overlijden van mijn vader. Toen ze Jake verteld had wat er gebeurd was, stopte ze het gesprek. Ze stak haar telefoon weer in haar broekzak. Al snel kwamen we aan bij het ziekenhuis. Alison werd meteen geholpen wat heel erg fijn was. Ik glimlachte even heel zwak toen ik voelde dat Micheal me naar zich toe trok en me omhelsde. Het was fijn dat hij me zelfs op zulke erge momenten een beetje op kon vrolijken. Het leek wel alsof hij aanvoelde wat ze nodig had. Alison was niet echt iemand die snel over haar gevoelens praatte, al konden sommigen mensen wel aan haar merken als ze ergens echt mee zat. Mensen die dicht bij haar stonden, bijvoorbeeld Micheal dus.

Anoniem
YouTube-ster

Disqeaumon schreef:
Micheal

''Komt wel goed.'' Zei hij en keek haar aan. Hij liet haar los en ging op de stoel zitten die achter hun stonden. Micheal's handen zaten nog onder het bloed, maar hij had zich zelf onder controle gekregen dus het was niet meer zo erg. Gelukkig had Lorraine niks gemerkt maar dat was ook wel logisch. Waarom zou je op Micheal letten terwijl je beste vriendin bijna op sterven ligt? Alhoewel het wel op te merken was dat Micheal best snel bij Lorraine en Alison was, maar daar maakte hij zich niet druk over. Hij kon zeggen dat hij gerend had en dat het sneller leek, omdat ze afgeleid was dat zou ze vast wel geloven. Want het was ook zo, als je afgeleid bent gaat de tijd vele sneller. Kort zuchtte hij en keek naar Lorraine. Micheal wist dat het door de zelfde mensen was gedaan, maar het was waarschijnlijk de bedoeling dat ze dood zou zijn en dat is niet gebeurd. Wat hem eigenlijk wel verbaasde want meestal hadden ze niet zaken die niet goed 'afgelost' waren.

Lespoir
Wereldberoemd

Lespoir schreef:
Lorraine

Ze hoorde hem zeggen dat alles goed kwam. "Ik hoop het," zei ze dan. Ze hoopte heel erg dat alles weer goed kwam met Alison. Ze kon niet haar vader én haar beste vriendin verliezen, dat werd te veel voor haar. Het was al bijna te veel dat ze haar vader overleden was, laat staan dat ze Alison ook kwijt zou geraken. Ergens vond ze het een beetje gek dat Micheal zo snel in het bos was, maar dat kwam vast omdat hij gerend had. Het hotel waar hij verbleef was niet zo ver verwijderd van het bos. Toen hij ging zitten op de één van de stoelen die achter hen stonden, ging ze op de stoel naast hem zitten. Ergens begon het Lorraine te irriteren dat haar kleding en haar armen onder het bloed zaten. Haar vest had ze uitgedaan om de wonde van Alison te bedekken, al had ze haar vest in het bos laten liggen. Ze kon er toch niets meer mee doen en ze was het vergeten. Het was niet erg, ze had vesten genoeg in haar kast hangen. Al snel zag Lorraine dat Jake eraan kwam. "Is alles oké met haar?" vroeg Jake aan Lorraine. "Ik heb geen idee, ze zijn met haar bezig," antwoordde ze op de vraag die Jake aan haar stelde. Gelukkig was het niet ongemakkelijk tussen Jake en Lorraine, maar daar dacht ze ook niet aan. Ze zat met haar hoofd bij Alison en niet bij de ruzie die ze een aantal dagen geladen had gemaakt met Jake. Ze was ook niet meer boos op Jake, misschien nog een klein beetje teleurgesteld, maar dat was niet erg. Dat ging weer over na een tijd.

Anoniem
YouTube-ster

Disqeaumon schreef:
Micheal

Als hij Jake binnen ziet komen zuchtte even zwak. Micheal kon nog steeds niet geloven dat hij dacht dat Micheal haar vader vermoord had. Ook al zei hij alleen dat het Micheal's schuld was. Hij zei het op de manier alsof Micheal het had gedaan en hij wis zelf ook heel goed, dat Micheal het niet had gedaan. Waarom zou hij iemand vermoorden die dicht bij Lorraine staat? Zou erg was Micheal ook weer niet. Micheal was trouwens helemaal niet erg, alleen je moest hem gewoon niet boos maken en dat wist Jake als één van de beste. Maar de reden dat Micheal nog niet achter hun is aangegaan is omdat ze willen dat Micheal boos wordt en dan is het alleen maar erger. Kort keek Micheal naar Jake en Lorraine die aan het praten waren over Alison. Het was beter voor Lorraine dat Jake er nu was, want het was fijn als een vertrouwde vriend bij je was. Helaas had Micheal niet echt vrienden. Hij had Jake, maar sinds dat hij Micheal niet meer echt mag is die vriendschap ook wel weg.

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld