Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

Forum

Startalk

Blogstatistieken

Vriendenbeheer

Facebookvrienden uitnodigen

13 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

ORPG ~ A couple drinks, to numb the pain *

Traveller
Wereldberoemd

Traveller schreef:
Allison.
'Oh... Well, you seriously didn't have to. But thank you,' glimlachte ik. Voor mij was het namelijk helemaal niets en hij zou er niet eens zelf op lopen, dus ik voelde me nog steeds enorm bezwaard, maar dan zou ik iets anders wel betalen. Dan zou ik het minder erg vinden. Dan moest ik dus wel onthouden dat hij dit had betaald en er ook op staan om iets anders te betalen, maar gelukkig was er niets mis met mijn geheugen, dus dat zou wel goed moeten komen. Ook was ik eigenwijs genoeg om mijn zin dan door te drukken, dus ook dat zou geen probleem moeten zijn.
'Our adventure? Whoa, you're making me more excited by the minute!' zei ik met een lachje. Ik had overigens gelijk over dat die schoenen prima zaten. Het zou nooit zo fijn zitten als echte dure schoenen, maar voor een avondje was het prima en ik zou er ook best enkele kilometers op kunnen lopen. Ik liep hier in ieder geval beter op dan mijn hakken van net. Dat waren meer "zit-schoenen" en die moest je ook niet aan hebben als je echt ver ging lopen. En het stomme was, was dat ik heel veel van dat soort schoenen had. Je had er dus ook niet veel aan, want ik deed ze in principe alleen aan als ik uit eten ging of zo en dan zag nog niemand je schoenen, omdat die onder tafel stonden. Toch was het dan lastig om een leuk paar schoenen te laten staan en nam ik ze iedere keer weer mee.
Ik pakte mijn hakken op van de grond en liep toen alvast terug naar zijn auto. Ik had écht heel erg veel zin in vanavond en ik had geen flauw idee wat we nou eigenlijk gingen doen of wat we gingen zien. Misschien gingen we wel naar een vuilnisbelt of zo. Dat kon ik me niet voorstellen, maar ik had dus ook geen flauw idee wat ik hierbij moest denken. Ik kende Castiel niet goed genoeg om hem in te schatten, dus ik had er zin in om te zien wat hij dan mooie plekjes vond. Ook was ik benieuwd of ik dit echt allemaal niet al eens had gezien, want ook dat kon ik me moeilijk voorstellen.

Anoniem
Popster

HarryStyles schreef:
Castiel
"No problem." Ik moest mijzelf er van weer houden om haar te zeggen dat ze mij niet hoefde te bedanken, mensen vonden dat namelijk soms best irritant. Ik had eens een hele reek gekregen van iemand omdat ik telkens zei dat ze mij niet hoefde te bedanken. Zei ging er toen best lang over door dat het onbeleefd was dat te zeggen want zij bedankte nooit mensen dus het was dan enkel maar beleefd om haar bedankje aan te nemen anders was het super onbeleefd. Ze had er ook nog bij gezegd dat ik dankbaar moest zijn voor haar dankbaarheid, wat ik toch wel apart vond. Maar daardoor probeerde ik nu altijd veel minder vaak te zeggen dat iemand mij niet hoefde te bedanken.
Kort lachte ik even om haar opmerking. "Well that's my plan of course, making you so very excited to dissapoint you when we get there. That's my game plan, works everytime," grapte ik. Ik hoopte dat ze wel door had dat het een grap was, anders kwam het namelijk niet zo leuk over. Dan had ze hoogstwaarschijnlijk geen zin meer om door te gaan. Maar natuurlijk was het niet mijn bedoeling haar teleur te stellen, nee, als ze de plekken echt nooit gezien had hoopte ik natuurlijk dat haar reactie hetzelfde zou zijn als die van mij toen ik er voor het eerst kwam. Natuurlijk zou het niet precies hetzelfde zijn, sinds we verschillende mensen waren, maar ik hoopte dat ze in ieder geval enthousiast zou zijn. En anders, tja, dan had ik pech.
Rustig liep ik vervolgens mee naar mijn auto en ik haalde deze van het slot waarna ik de achterklep open deed zodat ze haar schoenen hierin kon plaatsen, daar lagen ze namelijk veilig waar niemand ze kon zien, zo riskeerde ik het ook niet dat iemand mijn ruitje in tikte omdat hij of zij die schoenen wilde. Toen de hakken veilig in de auto zaten deed ik deze weer dicht en op slot. Ik stopte hierna de sleutels in mijn zak en keek kort rond voor welke kant we op moesten gaan. "Alright are you ready for the first spot? I'm pretty sure you've already seen this place at least once if you've travelled by train before. But I don't know if you know the special thing about it." Ik kon niet wachten het haar te laten zien.

Traveller
Wereldberoemd

Traveller schreef:
Allison.
Ik moest lachen om zijn opmerking. Dat soort humor kon ik wel waarderen. Ik kon ook niet iets verzinnen wat ook maar een beetje grappig was om daarop te reageren, want ik vond het gewoon grappig en ik was niet goed in het verzinnen van dat soort dingen. 'That's mean though! You wouldn't do that to me. I like you too much for that and you like me too much for that,' zei ik met een onschuldige glimlach, al wist ik helemaal niet of het zo was. Waarschijnlijk niet. Ik gokte er dus ook maar op en als hij nu lullig ging reageren zou ik me wel een beetje ongemakkelijk voelen, maar dan zou hij zich ook ongemakkelijk voelen. Dat kon hij dus ook maar beter niet doen.
Ik was blij dat mijn hakken niet in het zicht lagen, want die dingen hadden me een fortuin gekost. Die zou ik dus nooit zomaar op een stoel neerzetten zo in het zicht van alle rare mensen die hier rond zouden kunnen lopen. Een kenner wist namelijk dat die ontzettend duur waren, dus je kon ze ook voor een hoog bedrag weer verkopen.
'I'm more than ready! And I don't travel by train, like never, so then I'm pretty sure I haven't seen it before.' Ik kon me niet herinneren dat ik ooit in een trein had gezeten. Mijn ouders namen voor alles de auto en anders kochten de vliegtickets. Ze waren zelfs soms nog lui genoeg geweest om een helikopter te huren voor als ze niet in de auto wilden zitten, maar voor als het niet ver genoeg was om er met het vliegtuig naartoe te gaan. Dat was wel écht heel erg. Maar nee, ik had nog nooit in een trein gezeten en die behoefte had ik ook niet. Er zaten daar allemaal mensen in die ik niet kende en die stoelen waren vast en zeker ook niet schoon. Wat dat betreft kwam mijn smetvrees weer naar boven. Je hoefde mij echt niet in een ruimte te zetten waarvan ik niet zeker wist of die wel schoon genoeg was. Dat was ook een trekje die ik van mijn ouders had geërfd.

Anoniem
Popster

HarryStyles schreef:
Castiel
Een warm gevoel kwam bij mij binnen toen ze dat zei. Ze vond mij te leuk? Ik was niet zeker of ze het gewoon zei om een grapje te maken of niet, maar ik hoopte natuurlijk van niet. Zou ze mij echt leuk vinden? Zou dat dan betekenen dat ik wellicht toch een kans had? "No you're right, I like you too much for that. I wouldn't even dare to do it." Hoewel ik mee ging in haar grap was ik ook voor een groot deel serieus. Ik vond haar echt heel leuk en ik zou het niet durven dat te doen, dan zou ik namelijk weer riskeren dat ze mij niet leuk ging vinden en dat wilde ik absoluut niet. Nee, ik wilde echt dat ze mij leuk zou vinden, en als ik dan zo een rot streek zou uithalen zou ze mij wel echt nooit leuk gaan vinden.
Ik was lichtelijk verrast toen ze vertelde dat ze nog nooit met de trein geweest was. Maar toen realiseerde ik mij wel dat dat natuurlijk best logisch was voor haar. Ze had namelijk zelf een auto en had al eerder gezegd dat ze naar verre plekken ging met het vliegtuig. Dan hoefde je niet met de trein te gaan, dat was dan gewoon overbodig. "Well that's great, I really hope you'll like it," zei ik vervolgens met een zwakke glimlach en ik begon vervolgens te lopen.
Na even lopen kwamen we aan bij het station en ik liep met haar naar binnen. Eenmaal binnen keek ik even rond. Op een paar reizigers, een zwerver en wat medewerkers na was het station bijna helemaal leeg. Het moest dus wel erg laat zijn als er nog maar zo weinig mensen waren. Ik draaide mij vervolgens om naar Allison. "Here's a fun fact about the Grand Central Station, it's one of the busiest train stations in the world, and serves nearly two hundred thousand New York commuters every day. It covers 19 hectares and has 44 platforms, more than any other railroad station on the world. Besied that it's just overall a very very beautiful building. But that's not why we're here." Ik wist niet of ze het interessant vond maar soms liepen de feitjes gewoon mijn mond uit. Ik kon er ook weinig aan doen. Ik nam haar hand vast en trok haar zachtjes mee. "Go stand here and wait," zei ik terwijl ik haar in een hoekje plaatste met haar gezicht naar de hoek toe. De hoek waar ze instond ging op in een grote boog die naar de andere kant van het station bijna liep. "Wait here," zei ik vervolgens weer en ik liep snel naar de andere kant waar het andere uiteinde van de boog was. Ik draaide me met mijn gezicht naar de hoek. "Can you hear me?" vroeg ik op een normale toon, door de boog zou ze mij nu moeten horen.

Traveller
Wereldberoemd

Traveller schreef:
Allison.
Wat was het jammer dat hij dat alleen maar zei omdat ik er een grapje van had gemaakt! Tenminste, dat dacht ik en het zou ook het meest logisch zijn. Waarom zou hij mij leuk vinden? Ik begreep ook niet waarom ik hem leuk vond, maar andersom zou ik het helemaal niet begrijpen. Hoe kon ik nou ooit zijn type zijn? Juist ja, dat kon niet. ‘Yay,’ zei ik daarom maar met een zwak glimlachje, want voor een seconde had ik mezelf valse hoop gegeven.
‘I hope so too! I’m pretty sure I will though.’ Als hij er zo enthousiast over deed dan moest het toch ook wel mooi en leuk zijn? Ik kon me haast niet voorstellen dat ik het dan drie keer niks zou vinden. Meestal waren dat soort dingen toch gewoon algemeen geliefd of niet geliefd? En als ik het wel stom of saai vond dan zou ik gewoon doen alsof ik het wel heel erg interessant vond. Ik wilde niet lullig doen en daardoor de avond verpesten.
Zachtjes moest ik lachen om zijn uitleg over Grand Central Station. Ik was er natuurlijk wel vaker geweest, want ik had genoeg mensen opgehaald of ik had hier gewoon rondgehangen als ik geen zin had om naar school te gaan. ‘I like this whole tour guide thing that’s going on,’ lachte ik. Als iemand hier een reisleider was geweest had die persoon waarschijnlijk dezelfde informatie gegeven. Ik vond het wel grappig, dus daarom stoorde ik me er ook niet aan. Ik vond het ook leuk hoe hij die feitjes allemaal wist. Dat soort dingen wist ik allemaal niet en dat zou ik ook niet snel opzoeken. Ik wilde me gewoon niet een soort toerist voelen in mijn eigen stad, ook al was ik dat nu ook en nu vond ik het wel leuk.
Castiel zette me in een hoek neer en ik wilde een flauwe opmerking over dat ik stout was geweest maken, maar ik kon me nog net inhouden. Nu was niet het moment voor zo’n domme grap! Een beetje verward keek ik om toen hij weg liep. Waar ging hij nou heen?! Ik besloot om maar weer voor me uit te kijken, want zo had hij me immers neergezet. Niet veel later hoorde ik ineens zijn stem. Huh? Hoe dan?! ‘Wait, what? How did you do that?!’

Anoniem
Popster

HarryStyles schreef:
Castiel
"I hope you do," glimlachte ik nog. Ze leek er best enthousiast over, en ik hoopte nu ook wel echt dat ze het leuk zou vinden, anders had ik haar wel voor niks zo enthousiast gemaakt en dan voelde ik mij toch best wel schuldig. Straks dacht ze nog dat ik serieus was toen ik zei dat ik haar erg enthousiast wilde maken om haar vervolgens teleur te stellen. Dat was natuurlijk gewoon een grap geweest, wellicht was het echter een domme grap? Ik wist het niet zeker. Zacht moest ik toen wel lachen bij haar opmerking. Ik moet mijn best doen er geen foute opmerking over te maken, ik wilde haar niet afschrikken of toch wel het gevoel geven dat ik enkel seks wilde, want dat wilde ik juist niet. Misschien wel maar dat was niet waar ik op uit was. "I'm glad you like it," zei ik toen maar met een glimlach. Ik moest ook mijn best doen om bij sommige dingen niet te knipogen. Knipogen was namelijk iets wat ik behoorlijk vaak deed maar ik wilde geen foute vibe ofzo afgeven aan haar. Ik wilde echt dat ze mij leuk vond.
Bij haar reactie moest ik vervolgens even lachen. "It's science, the vibrations of my voice vibrate through the arch and bring the vibrations towards the other side of the arch, which makes it possible for you to hear me when I'm standing on the absolute other side of the arch. Fun fact, this is actually a place where many people tell the person they're with they love them, or the place where many others propose to their significant other. It's one of New Yorks more open, but romantic secrets," vertelde ik haar terwijl ik nog steeds aan mijn kant van de boog stond.

Traveller
Wereldberoemd

Traveller schreef:
Allison.
Hij was de hele tijd zo ontzettend vriendelijk! En dat verbaasde me zo erg, want ik kende letterlijk niemand die zo was. Ik was zelf ook niet zo en dat zou ik wel willen zijn! Ik was wat dat betreft jaloers op hem, want ik voelde me vaak een beetje een egoïstisch mens en hij leek daar het tegenovergestelde van te zijn. Het was iets wat hem nog tien keer leuker maakte dan dat hij al was en ook dat frustreerde me, want hij zou zich bij mij eraan gaan irriteren. Dat moest wel. Bovendien zou hij zich aan mijn familie gaan storen en dat was begrijpelijk, want dat deed ik zelf ook, maar het bleef familie en die kon ik niet veranderen. En nu haatte ik mezelf dat ik al zo ver ging nadenken, want hij zou mijn familie vast nooit ontmoeten. Het zou nooit zo ver komen.
‘That’s so cool!’ Ik had hier nog nooit van gehoord en ik zou nog wel zo’n sukkel kunnen zijn die dan een vriendin hiermee naartoe nam om het haar ook te laten zien. En dan net doen alsof ik erachter was gekomen, want ja, zo egoïstisch kon ik zijn. ‘Oh no, Castiel, this is seriously not the time to propose to me!’ grapte ik. ‘I haven’t even met your parents yet and I haven’t gotten a manicure!!’ Ik kon het niet laten om daar geen opmerking over te maken, vooral omdat hij er zelf over begon. Het was helemaal niet grappig, maar ik was ook helemaal niet zo grappig. Alleen ik was ook vaak de enige die om mezelf kon lachen, want niemand vond mij ook ooit grappig, behalve ikzelf dan soms, maar ook vaak niet. Ik keek even om zodat ik Castiel kon zien en grinnikte zachtjes. Het zag er vast dom uit om in zo’n hoek te staan.

Anoniem
Popster

HarryStyles schreef:
Castiel
Ik kon het echt even niet laten om te lachen om haar grap. Ik hield wel van dat soort grappen,zulke flauwe grapjes kon je mij altijd wel mee krijgen, ik maakte ze zelf ook wel graag, vond ik altijd wel leuk. "Oh well fuck me, you're just flushing all my plans down the toilet now," zei ik terwijl ik mij omdraaide zodat ik haar kon zien. Ik merkte zo ook gelijk op dat ze naar mij keek en voelde mij wangen wat gloeien. Ik hoopte maar dat ik ver genoeg stond voor haar om het niet te zien. Mijn blik bleef een tijdje op haar hangen en ik kon het niet laten om er weer bij stil te staan hoe mooi ze eigenlijk was. Meestal als ik vrienden of kennissen over meisjes hoorde praten beschreven ze hen als sexy of leuk gezicht met een geweldig lichaam. Ik had soms zelfs de term "killer body" langs horen komen. Maar ik dacht zo niet. Als ik naar Allison keek dacht ik niet er aan of ze sexy was of niet, of ze een geweldig lichaam had of niet. Ik kon enkel denken aan haar saffier blauwe ogen, haar auburn bruine haar en de manier waarop het licht van de station lampen haar precies op de juiste plekken beschenen. Al leek het licht dat altijd bijna te doen. Alsof er gewoon geen mogelijkheid voor haar was om er niet beeldschoon uit te zien. Het speelde met mijn hoofd en voor enkele momenten was ik bang dat ze wellicht niet echt was. Ze was zo perfect, ik was bijna bang dat ik haar gewoon verzonnen had. Dat ik zo gek was geworden dat ik een perfect meisje voor mijzelf hallucineerde. Maar nee, ze was echt. Een echt persoon en dit zorgde er alleen maar voor dat mijn gevoelens voor haar met het moment sterker werden. Ik voelde mij hopeloos.
Na een tijdje staren realiseerde ik mij echter dat dit wellicht eng over kon komen dus ik keek even weg. Vervolgens begon ik terug naar haar toe te lopen. "It's pretty cool right?"

Traveller
Wereldberoemd

Traveller schreef:
Allison.
‘That can be arranged,’ reageerde ik zodra hij “oh well fuck me” zei en ik kon mezelf wel voor mijn kop slaan. Daar kwam ik weer aan met mijn domme opmerkingen! Waarom kon ik nou nooit mijn mond houden? En waarom hield ik nu al te lang mijn mond zonder te zeggen dat het een grapje was? ‘I was just kidding,’ zei ik snel erachteraan en probeerde nog te lachen, maar ik wist zeker dat het er heel erg dom uit kwam. Ik zat daar voor vanavond overigens ook helemaal niet op te wachten. Ik wilde een gezellige avond en dat had ik zojuist heel erg goed kunnen verpesten! Als ik nou gewoon een keer nadacht voordat ik dingen zei hoefden dit soort rare dingen niet te gebeuren. Volgens mij was mijn hoofd inmiddels ook zo rood als een tomaat geworden, dus ik was héél blij dat hij aan de andere kant van dit gebouw stond zodat hij dat niet kon zien. Ook dat verbaasde me, want normaal gesproken gebeurde dat niet. Ik maakte alle grappen die ik wilde en kende daar weinig schaamte bij. Dat was bij hem toch een tikkeltje anders.
Al snel stond hij weer voor me en had ik mezelf weer rustig gekregen. ‘That was awesome! How do you even know that kinda stuff?’ Had hij het mensen zien doen of zo? Ik zou nooit bij mezelf nadenken om daar dan te staan en te gaan praten. Als ik dat ooit ging doen was ik klaar voor het verzorgingstehuis en moesten ze me niet meer vrij laten rondlopen. Dan zou er een gevaarlijke gek los lopen. ‘I’m even more excited about the rest now,’ zei ik vervolgens met een brede glimlach.

Anoniem
Popster

HarryStyles schreef:
Castiel
Ik voelde mijn wangen nog erger branden bij haar opmerking, ook al wist ik dat het een grapje was. Wat ze hierna er ook nog eens voor de zekerheid bij meldde. "Oh how disappointing, thought I was finally going to be a real man," grapte ik maar terug. Ik had er echter gelijk spijt van. Want straks kwam het niet over als een grap? Of wellicht dacht ze nu gelijk dat ik een maagd was, wat ook wel zo was maar daar liep ik niet echt mee te koop. Normaal schaamde ik mij daar echt niet voor sinds het een bewuste keuze was geweest en ik heus wel meerdere keren de kans had om het te doen, ik wilde het gewoon niet. Maar nu bracht het plots een soort schaamte op me die ik niet kende. Ik had het altijd al raar gevonden als mensen beschaamd waren over het feit dat ze wel of geen maagd meer waren. Naar mijn mening was zoiets namelijk nog gewoon ieders eigen keuze en als iemand er voor koos om voor altijd maagd te hebben was dat hun keuze, en als iemand er voor koos om elke dag seks te hebben was dat ook hun keuze. Ik had er niks mee te maken en ik vond ook niet dat zo iets beschamend moest zijn.
Zacht grinnikte ik bij haar vraag. Hoe ik het wist was eigenlijk best een grappig verhaal. "It's actually quite a funny story. Once upon a time I was leaning in this corner, waiting for my brother to get off the train when I suddenly heared someone say "my panties are stuck in my crack" but I didn't see anyone around me until I placed my eyes on a guy on the other side of the arch who was trying to desperately get something out between his buttocks. Then I did some research and some thinking and well. Apparently it's a very well known attraction here," vertelde ik haar toen. Ik voelde mij plots ook erg enthousiast worden toen ze zei dat ze nu nog meer zin had in de rest. "Oh believe me it's only going to get better from here."

Traveller
Wereldberoemd

Traveller schreef:
Allison.
Zijn opmerking verwarde me. Had hij het nog nooit gedaan?! Dat kon niet. Ik wist zeker dat er genoeg meiden waren die maar al te graag met hem mee naar huis zouden gaan. Als je het mij een aantal jaren geleden had gevraagd had ik dat ook zo gedaan, maar nu was ik niet meer zo. Ik ging echt niet meer met Jan en alleman het bed delen, alleen omdat iemand er goed uit zag. Toch kon ik me nauwelijks voorstellen dat hij nog maagd was! Hoe dan? Op mijn veertiende was ik er al bij! Het feit dat ik nu al een aantal maanden geen seks had gehad vond ik al erg en mijn vriendinnen maakten daar maar al te graag grappen over. Het was ook een seksloos bestaan, maar ik had echt geen zin in one night stands. Dan maar liever niets. ik wilde de situatie niet raar maken, dus besloot ik er maar niet op te reageren, ook al wilde ik heel erg graag vragen wat hij ermee bedoelde. Het waren echter niet mijn zaken, dus moest ik me er ook niet mee bemoeien.
Mijn ogen werden groot toen hij dat verhaal vertelde waarna ik toch even moest lachen. ‘You made that up, didn’t you? That can’t be true!’ zei ik lachend. Dan zou je echt voor schut staan en als dat mij was overkomen was ik waarschijnlijk niet meer bijgekomen van het lachen. Ik had die persoon er dan vast en zeker ook op aangesproken, want zo “gemeen” was ik dan wel weer. Dat soort dingen moest je niet in het openbaar zeggen!
‘Oh, yay, let’s go then!’ zei ik met een brede glimlach op mijn gezicht.

Anoniem
Popster

HarryStyles schreef:
Castiel
Zacht lachte ik even en ik schudde mijn hoofd kort. "God I wish I did but no it actually happened. The worst part was that I had to laugh and I'm pretty sure that was when the other lad found out about it too," lachte ik zachtjes. Ik herinnerde mij dat nog alsof het de dag van gister was. Het was een van die verhalen die je nooit echt zou vergeten. Een verhaal dat ik later aan mijn kleinkinderen zou vertellen als ik hen deze boog liet zien. Als het dan nog bestond natuurlijk.
"Yeah let's go," knikte ik glimlachend en ik begon rustig weer te lopen. Terwijl we het station verlieten dacht ik even na over wat de beste plek zou zijn om nu heen te gaan. Verschillende dingen kwamen mijn hoofd binnen maar eentje stond toch wel het meest uit naar mij. Het was een prachtige plek, voor een prachtig meisje.
"The next spot is a bit of a walk, so how about in the mean time you tell me something about yourself? If you want to of course, I know it's a shitty question but I am truly curious to who you really are, Allison.," sprak ik terwijl ik mijn blik kort op haar legde. Altijd als mensen mij vroegen iets over mijzelf te vertellen had ik geen idee wat ik moest zeggen. Wat kon ik immers vertellen? Er was niks interessants aan mij, niks wat ik kon vertellen dat leuk was of iemand wellicht wilde weten. Ik kon veel leuke feitjes over van alles vertellen maar zodra ik echt over mijzelf moest praten ging het mis. Dat kon ik gewoon niet goed. Ik wist ook echt nooit wat ik moest zeggen terwijl ik wel snel wist wat ik van andere wilde weten.

Traveller
Wereldberoemd

Traveller schreef:
Allison.
Nog steeds moest ik lachen en ik begon me af te vragen of hij me zo’n dom iemand begon te vinden omdat ik overal om moest lachen. Je had van die mensen die dan zo ontzettend dom waren dat ze niets anders wisten om te doen, dus dan gingen ze maar als een stomme koe staan lachen. ‘Well at least he now knows to not say disturbing shit like that in the future!’ Als ik dat hoorde zou ik er echt heel erg raar van opkijken. Zo raar dat ik het verhaal ook aan iedereen zou vertellen die het maar wilde horen.
Ik liep met hem mee en keek ondertussen een beetje om me heen om te bedenken waar we naartoe zouden gaan. Ik had geen idee en normaal wilde ik altijd alles weten, maar ik vertrouwde hem erop dat hij iets moois had uitgezocht. Dat voelde overigens wel raar, want ik had graag altijd en over alles de controle.
‘Sure! My life is nothing interesting though,’ waarschuwde ik hem. Ik deed niet zo heel erg veel met mijn leven, omdat mijn baan bijna al mijn tijd opslokte. Ik had vrij weinig tijd om nog andere dingen te doen. ‘Um.. I’m twenty-four, I have one older brother, I love love love travelling though I can’t really do that much anymore because my job takes up all of my time,’ begon ik. Tja, wat moest ik nog meer vertellen? ‘I like working out and I used to be a cheerleader in high school so I obviously still love that and umm... yeah.. I don’t really know what to tell you. Whenever I’m off duty I just hang out with my friends and that’s it,’ zei ik met een lachje. Niets interessants dus.

Anoniem
Popster

HarryStyles schreef:
Castiel
"Yeah I hope he learned his lesson there," lachte ik zachtjes. Ik vond het erg fijn dat ik zo goed met haar kon lachen. Ik vond het altijd wel fijn als je goed met iemand kon lachen, wat moest je anders doen? Ik kon ook echt niet bevriend zijn met mensen waarbij ik niet kon lachen. Lachen betekende namelijk dat je blij was, en als ik niet blij was rond mijn vrienden, waarom waren het dan mijn vrienden? Natuurlijk was ik niet altijd blij rond mijn vrienden, maar het was nooit omdat zij niet leuk waren, het was dan gewoon mijn schuld dat mijn hoofd zo verpest was en ik soms gewoon kon omslaan in mijn humeur. Ik werd nooit echt boos op mensen, het was soms echt alsof ik maar twee emoties had waarvan de een blij was en de ander verdrietig. Rondom Allison begon ik echter een nieuwe emotie te voelen, eentje die ik nog niet echt een plaats kon geven. Ik wist dan ook niet zo goed wat ik er mee aan moest.
Terwijl ik naar haar verhaal luisterde liep ik rustig verder door de nog behoorlijk rustige straten van New York. Hoewel het een stad was die nooit sliep, kon het er soms toch nog behoorlijk rustig zijn. Ik hield altijd wel van die rustige momenten. Dan kon je de stad pas in zijn natuurlijke schoonheid zien zonder alle mensen. "Sounds pretty interesting though. Are you close with your family? Or would you rather not talk about that? It's okay if you don't want to," zei ik haar met een zwakke glimlach. Ik wilde haar gewoon oprecht goed leren kennen.

Traveller
Wereldberoemd

Traveller schreef:
Allison.
‘You can ask me anything. Don’t worry,’ zei ik met een zwak glimlachje. Ik had geen geheimen of zo en er waren ook geen dingen in mijn leven gebeurd die heel erg traumatisch was waardoor ik ergens niet over wilde praten. Bovendien zou ik ook gewoon iets vragen als ik dat wilde weten en dan ging ik daar geen sorry voor zeggen, ook al was het natuurlijk lief bedoeld.
‘But um... I think my family is pretty different than yours is. Mine thinks of a family as a business plan and I’m basically one of their projects. So no, I’m not really close with anyone though I do see them quite a lot because they keep throwing parties that I have to go to.’ Misschien klonk dit heel erg raar, want ik had hem natuurlijk niet uitgelegd wat mijn familie daadwerkelijk deed. ‘My whole entire family is in real estate business and they own pretty much every building in Manhattan so they think they’re pretty important people,’ zei ik terwijl ik mijn schouders ophaalde. Het was niet waar dat ieder gebouw van hen was, maar wel honderden gebouwen stonden op hun naam geschreven. Ik was de enige met een normale baan en dat was natuurlijk veel te min. Ik trok me daar echter al lang niets meer van aan, want hun goedkeuring hoefde ik niet meer te hebben. Ook maakte het me niet veel uit dat ik niet close met ze was, want het was altijd al zo geweest. Ze baalden dat hun projectje om mij ook in dat leven te krijgen was mislukt en ik baalde dat ik in zo’n familie was opgegroeid, al mocht ik zeker niet klagen en dat deed ik dan ook niet. Ik was ze ook dankbaar voor veel dingen en als er echt iets aan de hand was dan kwamen ze wel.
‘What about you?’

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld