Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

Forum

Startalk

Blogstatistieken

Vriendenbeheer

Facebookvrienden uitnodigen

18 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

ORPG// Vasilissa

Supersoso
YouTube-ster

Supersoso schreef:
Carter
''ja hij heeft je voorgelogen maar je ziet gewoon dat hij je leuk vindt Madison.'' Zei hij. Carter snapte wel dat ze hem niet geloofde maar het was duidelijk echt. Als ze het mes tevoorschijn haalt glimlacht Carter van oor tot oor. ''Perfect!'' Zei hij zachtjes n leunde tegen het glas. ''Ik heb het perfecte plan..'' Zei hij en keek haar aan. ''Maar je moet me vertrouwen..' Zei hij daarna en keek haar in haar mooie ogen aan. '' Marcus is verliefd op je, als hij ons ziet zoenen wordt hij zo boos dat hij niet meer nadenkt en de cel in loopt. En als hij mij dan wilt slaan omdat wij zoende steek jij dat mes in zijn rug, of been of arm..'' Z`ei Carter en hoesten even. ''Wil jij niet drinken?" Vroeg hij na een tijdje en keek haar aan.

Anoniem
Landelijke ster

Paran0id schreef:
Marcus:
"Sinds wanneer ben jij gastvrij geworden?" Jake kijkt hem lachend aan. "Nou ja zeg, zo erg ben ik nou ook weer niet hoor" zegt Marcus grijnzend. Hij staat op van de bank en loopt naar de koelkast, waar hij twee biertjes uitpakt. Hij is tenslotte 18, dus alcohol drinken mag hij sowiezo. Niet dat hij zich er ooit echt aan had gehouden, hij begon op zijn 12e al met drinken. Zijn ouders zijn er nooit achtergekomen, en dat was maar beter ook. Zij zijn daar best streng in geworden, gezien zijn vader vroeger een alcoholverslaving had. Marcus had daar helemaal geen last van, en zal zich daar ook nooit aan toegeven. Alcohol drinken was prima, maar je moet wel oppassen, dat wist hij zelf ook wel. Hij haalt de flesopener de doppen eraf en loopt dan weer terug naar de bank. Hij geeft Jake een bierflesje aan en neemt een flinke slok. Hmm.. Niets was beter als koud bier op een avond als deze. Hij gaat naast Jake op de bank zitten. Jake's nieuwschierigheid is nog niet opgehouden. "Dus.. wie is die vriend van Madison?" vraagt Jake, en hij begint zelf ook aan het bier. "Carter Baizen, een klootzak van een vampier" mompelt Marcus. Hij mocht die kerel nog steeds niet. Hij haatte sowiezo alle vampiers hier dus dat was niet echt een verassing. Hij neemt nog een slok bier en zucht even. Hij had het zo gehad met die vampier. Het liefst zou hij hem meteen vermoorden, maar dat ging niet. Hij had zijn ouders beloofd om niemand te vermoorden, dat was nou eenmaal het principe.

Madison:
"Waarom had hij me dan in hemelsnaam een paar jaar lang zo mishandeld?" mompelt ze gefrustreerd. Marcus kon haar niet leuk vinden, anders had hij haar dat nooit geflikt. Ze zag die blik in zijn ogen, keer op keer. Het was geen liefde, medelijden of verdriet. Nee, hetgene in zijn ogen was pure haat, en niets anders. Als hij van haar had gehouden dan had hij haar allang vrijgelaten. Zijn excuses aangeboden of haar op zijn minst meegeholpen met ontsnappen. "Hij had me bijna vermoord!" Ze haalt gefrustreerd een hand door haar haar en kijkt naar Carter. Ze snapte waar zijn plan vandaan kwam, maar het klopte gewoon niet. Iets was hier niet goed, maar wat, daar kon ze nog niet opkomen. "Ik vertrouw je Carter" fluistert ze zacht. Zijn plan klonk best goed, maar met één ding had hij nog geen rekening gehouden. De bewakers die voor de deuren staan, dag en nacht. "Je bent de bewakers vergeten" Ze bijt op haar lip en denkt geconcentreerd na. Ze wist allerlei routes om hier weg te komen, maar ze hebben de meeste mogelijkheden al verpest. "De bewakers zijn gewapend, en tegen de tijd dat we de cel uit zijn, zijn we al omringd." Ze moesten nog iets anders bedenken, en snel ook. Ze is diep in gedachten maar zet ze opzij als Carter weer begint te praten. "Nee hoor, hoeft niet. Ik drink wel wat van een van de vampierjagers als we hieruit komen" zegt ze, en ze glimlacht zwak. Carter had alle energie die hij nog had nodig. Als ze nu bloed van hem ging drinken werd hij er niets beter van. Ze staat op en staart naar de cel rond. Er moest toch iets zijn wat ze hier vergeten waren?

Supersoso
YouTube-ster

Supersoso schreef:
Carter
Carter beet op zijn lip. Daar had ze een heel erg goed punt. ''Ja klopt, euh, we moeten zorgen dat we de bewakers wegkrijgen..'' Zegt hij en wrijft even over zijn voorhoofd en zucht zachtjes. Hij voelde zich al langzaam aansterken. ''We kijken wel wat we kunnen doen..'' Zei hij en keek Madison aan. Ze was zo mooi. Hij zat met zijn rug tegen de muur en madison zat naast hem. Hij voelde zich echt zo fijn bij haar, het kon echt niet beter. Carter was altijd wel charmant tegen de dames, maar als het er echt op aan kwam was hij een enorm watje. Gewoon omdat hij de meisjes niet wou kwetsen of wegjagen. misschien moest hij maar eens meer risico gaan nemen, het gewoon doen en durven. En dan maar afwachten om te kijken hoe ze reageren. Carter deed haar haren weer over haar schouder en keek haar aan. ''Ik ben dit keer niet dronken...' Zei hij zachtjes en drukte toen maar voorzichtig zijn lippen op die van haar. Als ze het niet wou hoorde hij het wel. En by the way was Madison zo brutaal genoeg om er iets van te zeggen of terug te trekken. Carter moest toegeven dat haar lippen heerlijk zacht waren, en dit zo goed voelde. Hij legde een hand half op haar wang en half in haar nek en trok haar zachtjes op schoot. Allemaal deed hij dit heel voorzichtig. Hij wilde haar zeker niet dwingen.

Anoniem
Landelijke ster

Paran0id schreef:
Marcus:
Hij moet steeds denken aan net, toen hij weer bezig was met de tests. Diep vanbinnen weet hij dat zijn gevoelens voor Madison niet gelogen waren toen hij haar ontmoette. Hij vond haar werkelijk leuk, maar hij kon het gewoon niet. Niet tegenover zijn ouders en al helemaal niet tegenover de hele vampierjagers community. Het was een grote taboe hier, als je als vampierjager voor een vampier viel. Ze waren allemaal vreselijke wezens waarvan de wereld gered moest worden. En zij waren degene die het lef en de moed hadden om dit door te zetten. Ze verdienden alles wat hen overkwam, ze hadden onschuldige mensen vermoord voor hun honger. Hun lust naar bloed was belangrijker dan de onschuldige slachtoffers die erbij vielen. De gedoodde vampierjagers waren daar het bewijs van. Elke week wordt er wel weer een levenloos lichaam van een vampierjager gevonden. Vaak helemaal leeggezogen, behandeld als een dier. Ze betekenden niets voor de vampiers. Hij zet die gedachten van zich af en neemt weer een slok bier. Medelijden mocht hij niet met ze hebben. En hij was hier tenslotte wel gewoon met Jake, dan kan hij het niet maken om de hele tijd in zijn gedachten verzonken te zijn.

Madison:
Nog steeds even geconcentreerd kijkt ze de cel rond. De vloeren waren van beton, dus via de kelder konden ze in elk geval niet ontsnappen. Ze wist dat er aan het einde van de gang aan de rechterkant van deze grote kamer een doorgang was naar de kelder. Dat was zeker een goede ontsnappingsmogelijkheid, maar dan zitten ze weer met de zwaar bewapende bewakers, die overal en nergens rondliepen. Van de vorige keren wist ze nog dat hier erorm veel bewakingscamera's zaten die door iemand in de gaten werden gehouden. Als ze wilden ontsnappen moesten ze óf het camera systeem omzeilen of gewoon binnen een paar minuten buiten het gebouw weten te komen. De luchtschachten op het plafond zijn dichtgemaakt, en er worden nu een aantal ventilatiepijpen gebruikt voor frisse lucht. Dat was dus ook geen ontsnappingsmogelijkheid. Haar hoofd begint zowat te ontploffen van de mogelijkheden, en ze gaat weer naast Carter zitten. Ze moest hier gewoon rustig over nadenken, niet in paniek zoals nu. Ze moet zich nu niet door de emoties laten leiden. "We vinden wel wat ervoor" mompelt ze, niet alleen naar hem maar ook om zichzelf te overtuigen. Ze kende dit hele gebouw op haar duimpje, dus dat kon in elk geval wel in hun voordeel werken. Ze kijkt naar Carter die in haar ogen staart en begint te blozen. Normaal had ze dit nooit, maar bij Carter voelde ze zich.. anders. Ze wist niet wat er mis met haar was de afgelopen tijd. Bij hem voelde ze zich gelukkig, ondanks alles wat er nu in haar omging. De last van haar schouders leek voor even weg te gaan wanneer ze bij hem was. Ze kijkt hem glimlachend aan, maar een beetje verbaasd aangezien hij haar haar over haar schouder doet. Wat was hij dan weer aan het doen? Ze wilde op zijn opmerking antwoorden maar voelt dan zijn lippen op de hare. Ze sluit haar ogen en legt haar hand op zijn wang. Dit voelde zo fijn.. Ze voelde een warm gevoel in haar onderbuik en haar lippen beginnen een beetje te tintelen. Ze wordt op zijn schoot getrokken en onderbreekt het moment niet. Ze besefte dat dit het goede moment was voor haar om alles achter zich te laten. Gisteravond was ze er gewoon nog niet klaar voor. Maar nu, nu voelde het goed. Hij had niet gedronken en was zich daardoor wel bewust van wat hij deed. Misschien gaf hij dan toch wel echt om haar, na alles wat er gebeurd was.

Supersoso
YouTube-ster

Supersoso schreef:
Jake
hij pakte het biertje dankbaar aan van Marcus en gaapte even. Hier was echt helemaal niks te doen. Marcus had tenminste nog een beetje lol. Hij zakt een beetje onderuit en laat zijn gedachtes een beetje passeren. Opeens schrikt hij op en verstikt zich zo. ''Wacht... Je bazen? Carter Baizen?'' Zei hij hoesten en keek Marcus serieus aan. Dit kon niet. Snel stond hij op en zette zijn biertje weg. ''Ik wil hem zien..'' Begon hij en keek Marcus doordringend aan. ''Ziiten ze in de glazen cel?'' `Zei hij en liep toen naar de deur, en via de trap naar beneden waar hij snel het hoofdkwartier in liep. Nee dit kon niet. Niet de Carter Baizen waarmee hij bevriend was. Jake hoorde dat Marcus achter hem aan rende en achter hem stond toen hij het tweetal zoenend in de cel tegen kwamen. ''Carter Baizen..'' zei Jake en balde zijn vuisten. Hoelang geleden was het? 3, 4 maanden? Ja door jake was Carter in het instituut gekomen. Hij had hem verraden, maar alleen maar nadat Jake het boekje van Carter vond, het boekje waar de naam van Jake ook in stond. Hij keek rond en zag het boekje liggen op het bureau. Snel beende Jake ernaar toe en keek naar de kaft. Ja dit was hem. Toen Jake Carter ermee confronteerde beweerde hij er niks van te weten. Hij opende het boekje en liep terug naar de cel en keek Carter aan die al klaar waren met zoenen. Ook herkende hij Madison en liet zijn blik naar marcus glijden die waarschijnlijk niet heel erg blij was. ''Marcus rustig..'' Zei hij en keek toen naar Carter. ''Zo Baizen, na de ontsnapping uit het instituut zit je toch weer vast.'' Zei hij grijnzend en vond inderdaad zijn naam in het boekje. Hij bladderde door en vond ook de naam van Madison en gaf het boekje aan Marcus.

Carter
genietend zoende hij mee en streelde ondertussen haar nek. Het voelde zo ongelofelijk fijn. Opeens hoorde ze iemand binnen komen. Carter trok terug en keek opeens recht in de ogen van een woedende Marcus en van.. Jake? ''Jake?'' Zei hij verbaasd en ging staan met al zijn kracht. Carter keek hem aan. ''Jij... Jij hebt me verraden he! We waren beste vrienden, hoe kon je!'' zei hij boos en keek geschrokken naar het boekje. ''Geloof me toch toen ik jij daarmee aankwam, had ik er nog nooit van gehoord!'' Riep carter en keek hem aan. ''Man we waren beste vrienden je hebt me verraden!"' Schreeuwde Carter en keek naar de woedende Marcus en toen naar Madison. ''Ik zei toch dat hij verliefd op je was..'' Zei carter en keek van Madison naar Marcus en grijnste licht.

Jake

Anoniem
Landelijke ster

Paran0id schreef:
Marcus:
Hij keek verbaast op toen Jake ineens aan het hoesten was. Hij leek de naam te herkennen, maar waarvan dan? "Ken je hem?" vraagt hij ongelovig. Jake, die Carter kende? Dan was het vast niet om veel goeds, gezien het feit dat hij toch wel echt een enorme eikel was. Daar was Marcus zelf achtergekomen vanmiddag. "Ja, ze zitten in de glazen cel" zegt hij en gaat met zijn hand door zijn haar. Waar kwam dit dan ineens vandaan? "Wacht" mompelt hij, maar Jake is al opgestaan en loopt weg. Snel zet Marcus het bierflesje neer en rent achter hem aan. Hij gaat Jake nu niet alleen in die glazen cel gaan, tegenover twee vampieren die ongelofelijk sterk waren. Nee, dat kon hij hem zeker niet aandoen. Hij begon wat sneller te rennen aangezien Jake behoorlijk snel liep, en binnen een mum van tijd staan ze al bij de glazen cel. Zijn blik verandert meteen zodra hij Madison en Carter ziet. Waren ze nou.. aan het zoenen? Zij, met Carter? Dat was het laatste wat hij had verwacht. Hij voelt de woede weer in zich naar boven komen. Hij wist niet wat Madison allemaal met hem deed, maar ondanks alles liet hij haar niet gaan met iemand als Baizen. Carter lijkt het wel grappig te vinden. Hij was niet verliefd op haar? Hij kon het gewoon niet aanzien hoe zij met iemand als hém ging. Hij balt zijn vuisten en gromt even naar Carter. Als hij denkt dat hij zo kon doen dat stond hem nog wat te wachten.

Madison:
Ze gaat met haar hand door zijn haar, dat erg zacht aanvoelde. Ze kon zo nog uren blijven zitten, zo dicht bij hem. Enkel de stof van haar t-shirt dat hen van elkaar scheidde. Ze had nog haar pyama aan, maar ze had geen keus. Er was hier niets anders, en ze had nou niet echt bepaald gerekend dat iets als dit zou gebeuren toen ze vanochtend wakker werd. Het was allemaal ook zo snel gegaan.. Ze schrikt op wanneer de deur van de cel opengaat. Snel kijkt ze om, en ziet een woedende Marcus in de deuropening staan, samen met een jongen die ze nog vaag herkende van een paar jaar geleden. Zijn naam wist ze niet meer, maar ze wist wel dat het een vriend van Marcus was. Carter en de jongen lijken elkaar te kennen, maar niet op een goede manier. Ze beginnen naar elkaar te schreeuwen en Madison kijkt met grote ogen toe. Ze had geen idee waar dit allemaal over ging maar zo te zien was het echt serieus, gezien ze beide elkaar vol haat aan zitten te kijken. Marcus kijkt haar enkel met een razende blik aan, waarvan ze niet echt begreep waar het vandaan kwam. "Nee, dat kan niet" zegt ze serieus naar Carter. Als hij haar leuk had gevonden dan had hij haar al die dingen nooit aangedaan. Die paar jaar had ze elke dag zitten smeken dat hij op zou houden. Marcus toonde geen enkele emotie of zelfs ook maar medelijden met haar. Het enige wat ze zag was die eeuwige grijns op zijn gezicht wanneer hij haar weer als testpersoon gebruikte. Nee, Marcus kan haar niet leuk vinden. Het kon gewoon niet kloppen.

Supersoso
YouTube-ster

Supersoso schreef:
Jake
Opnieuw pakte Jake het boekje en balderde erdoor heen. ''Jake Humphrey.'' Las hij voor en keek Carter aan. ''En hey weetje wie er nog meer in staat..'' Zei hij en begon te bladeren. Nee hij zou dit keer geen genade hebben voor Carter. ''Waar staat ze.. O daar staat ze..'' Zei hij en grijnst licht. ''Madison Lebrand, maar wacht er zijn al twee namen door gestreept. En met dezelfde achternaam!'' Zei Jake grijnzend en keek naar carter en naar Madison. ''Dus haar ouders moesten dood, maar zij natuurlijk ook, net zoals ik probeer te zeker eerst haar zwakke punten te vinden en laat haar dan keihard vallen, nee wacht je vermoord haar gewoon!'' Zei Jake boos en keek naar Madison en gooide het boekje naar haar. ''Zijn dat jouw ouders, die namen?' Zei hij en keek Carter grijnzend aan. ''Doorgestreept betekent dat Carter ze heeft vermoord voor de duidelijkheid.'' Voegde Jake eraan toe.

Carter
hij wist dat hij het nu niet meer kon tegen gehouden en dat Jake zou doorgaan. ''Man, kom op, geloof me ik wist niet eens dat je erin stond.'' Begon hij tegen Jake. Hij wist dat Jake niet zou stoppen dus keek hij naar marcus. Hij zag zijn gebalde vuisten en grijnste licht naar hem. ''Jawel Madison, hij vindt je wel leuk, hij is zelfs zo verliefd op je dat hij je niet met rust kan laten..'' Zei carter uitdagend en keek hem brutaal aan waarna hij bij Madison neer hurkte. ''Laat het me uitleggen..'' Begon hij voorzichtig en pakte haar hand. ''Het is een lang verhaal je kent het niet.'' Zei hij hoopvol en zuchtte zachtjes.

Anoniem
Landelijke ster

Paran0id schreef:
Marcus:
Hij doet erg veel moeite om zich in te houden. 'Laat het gaan, anders geef je hem alleen nog maar meer om over te lachen' zegt Marcus tegen zichzelf, steeds maar weer. 'Hij is het niet waard' Het was moeilijker dan alleen dat. Elke hersencel in zijn hoofd vertelde hem dat hij Carter een lesje moest leren. Dat hij het verdiende en dat er geen andere manier was om het hem duidelijk te maken dat het zo niet kon. Carter moest maar een keer gaan boeten voor zijn daden zodat hij weet dat er niet met hem te sollen valt. Maar dit was niet zijn gevecht. Nee, dit was iets tussen Jake en Carter. Hij trapt vol met zijn voet tegen het glas aan om de woede te kunnen uiten. Hij wilde gewoon dat het weg zou gaan. Hij kijk Carter nog één laatste keer aan. "Ik krijg jou nog wel" sist hij, en hij loopt dan de cel weer uit. Hij kon het nu niet hebben om nog langer in zijn buurt te blijven. Hij loopt terug de trap op naar boven. Hij wilde gewoon weg van dit alles en zich nergens druk over hoeven maken.

Madison:
Jake, zo heette de jongen dus, nu weet ze het weer. Maar waarover waren Jake en Carter dan ruzie aan het maken? Ze houdt zich erbuiten maar luistert nog wel mee. Jake begon haar naam voor te lezen uit het boekje, wat Marcus een paar uur geleden ook al had gedaan. Waarom stond haar naam samen met die van haar ouders in het boekje? Wat betekende dat? Lang hoefde ze niet te wachten op een antwoord. Het was een antwoord waarvan ze had gehoopt om niet te horen. "Heb jij.." Haar adem stokt in haar keel. Carter, had hij haar ouders vermoord? Met grote ogen kijkt ze hem aan, en de tranen beginnen over haar wangen te stromen. Hij wist hiervan maar had haar er niets over verteld? Ze verdiende het toch om te weten hoe haar ouders tot hun einde waren gekomen? Al vanaf het einde van de oorlog vroeg ze zich af wat er met hen gebeurd was. En hij wist het gewoon, al die tijd! Hoe kon hij haar dit aandoen.. Het leek hier allemaal maar erger en erger te worden. Ze had het ook gewoon moeten weten dat ze hem niet kon vertrouwen. Ze sluit haar ogen. Wat liet haar denken dat Carter anders was? Ze was zo dom geweest..

Supersoso
YouTube-ster

Supersoso schreef:
Jake
Jake zag wat hij had gedaan en kijk naar Carter. Ergens wou hij Carter wel geloven, maar hij kon het niet. Toen hij het boekje vond, geloofde hij Carter niet dat hij het voor het eerst zag. Was dat fout? Jake sloot de celdeur weer en liep toen achter Marcus aan naar boven en glimlachte zwak. ''Hey..'' Zei hij en nam weer plaats op de bank en pakte zijn biertje weer. Hij wreef door zijn gezicht. Hij had Carter leren kennen toen hij buiten aan het jagen was. Hij jaagde niet op vampieren maar op andere dingen. Hij had Carter per ongeluk geraakt waardoor ze uiteindelijk bevriend waren maar hij er wel achter kwam dat Carter een vampier was. Hij was eerst een beetje bang maar nu niet meer. Ze hadden alles samen gedaan en waren ook samen naar zijn kasteel gegaan. Tot op een dag Jake een boekje vond in het bureau van Carter. Hij had Carter ermee geconfronteerd maar die deed alsof hij er niks van wist. Sprak hij dan de waarheid? Jake haalde een hand door zijn haren en zuchtte zachtjes.

Carter
''Madison ik wist het niet, luister alsjeblieft. Niet huilen.. Daar kan ik niet tegen..'' Zei hij zachtjes en veegde een traan weg van haar wang. ''Ik wist eerst niet van dat boekje, en toen kreeg ik het van mijn ouders. Ik wou het niet, maar ze dwongen me voor mijn eigen bestwil en voor de familie. Ik heb Jake ook niet vermoord en zou dat ook nooit bij jou doen, Madison ik vind je echt heel erg leuk..'' Zei hij en keek haar hoopvol aan. ''Vertrouw me..'' Zei hij zachtjes.

Anoniem
Landelijke ster

Paran0id schreef:
Marcus:
Hij zucht diep en gaat weer op de bank zitten. Wat moest Madison toch met die Carter? Hij kon het zich niet voorstellen dat zij iets met hém zou willen hebben. Maarja, ze was nou eenmaal ook echt onvoorspelbaar. Dat was wat hij eerder zo leuk aan haar vond, ook al liet hij dat niet merken. Niet dat zijn haat voor vampieren nu minder was geworden. Die was door hen alleen nog maar groter geworden. Hij probeert Madison uit zijn gedachten te zetten. Hij moest gewoon onthouden dat ze een slecht mens was, net als iedere andere vampier. Ze was het kwaad in levende lijve. Nouja, levend kon je niet zeggen. Vampiers zijn eigenlijk al dood, dat zijn ze vanaf het moment dat ze veranderd zijn. Hij bijt op zijn lip en kijkt op wanneer Jake aan komt lopen. "Hé" mompelt hij terug, en hij pakt zijn bierflesje van de tafel. Hij was eigenlijk wel erg nieuwschierig naar waarover Jake met Carter ruzie had. Maar hij vraagt er niet over, als Jake er iets over kwijt wilde dan hoorde hij het wel.

Madison:
"Ze waren verdomme menselijk" mompelt ze, woedend maar tegelijkertijd gebroken. Als ze vermoord waren door Carter of zijn familie, wat was ze dan wel niet overkomen. Ze maakten geen schijn van kans tegen een vampierenfamilie als die van hem. Wat hadden ze ze verkeerd gedaan? Haar vader zat zelfs nog bij het verzet om mee te strijden tegen de nazi's. Haar moeder was huisvrouw, en zou er werkelijk alles aan doen om ervoor te zorgen dat niemand in haar bijzijn iets overkwam. Zo zat ze gewoon in elkaar, lief en zorgzaam tegenover iedereen, zelfs totale vreemdelingen. Hij wilde dat ze hem vertrouwde, maar hoe kon ze dat als hij dit soort dingen voor haar achter hield? Hoe kon ze nou weten dat hij niet weer loog en er echt op uit was om haar te vermoorden? Haar naam was tenslotte de enigste die nog niet doorgestreept was. "Wat is er met ze gebeurd?" vraagt ze, met haar wangen nat van de tranen. Ze moest het gewoon weten. Ze kijkt Carter in zijn ogen. Ze wilde enkel de waarheid van hem horen, hoe pijnlijk die ook was. Dit had hij haar moeten vertellen, al op het moment dat hij haar in huis nam. Van haar mocht hij haar wel vermoorden, haar leven was toch niets meer waard. Alsof ze nu nog iets had om voor te leven.. "Doe het maar" zegt ze, vastbesloten. "Vermoord me maar en streep de naam weg van het lijstje." Ze haalt een hand door haar haar en staat op. "Aan jou de eer om de Lebrant bloedlijn uit te roeien" mompelt ze, en ze smijt het mes neer op de grond. Ze was de laatste van haar familie die nog over was. Ze zal hier waarschijnlijk voor eeuwig opgesloten zitten. Dan ging ze nog liever dood dan dat ze hier nooit meer weg kwam.

Supersoso
YouTube-ster

Supersoso schreef:
Jake
Hij dronk zijn flesje leeg en staarde een beetje voor zich uit. Ondanks het boekje hadden Carter en Jake zoveel lol gehad samen. Ze wisten al hun geheimen van elkaar en deden alles samen. Hij baalde dan ook toen hij erachter kwam dat het instituut helemaal niet goed was voor ze. Jake had carter aangegeven, Jake had carter naar het instituut laten leiden. Het was allemaal zijn schuld geweest. Maar hij was dan ook zo enorm boos geweest op Jake en had zich zo verraden gevoelen. Hij kijkt even naar Marcus. ''Het is niet erg om verliefd te zijn.'' Zei hij zachtjes na een tijdje. Jake wist ok heel goed dat Marcus verliefd was op Madison.

Carter
''Madison, dat wil je niet weten..'' Zei hij zachtjes en keek haar aan. Nee hij zou haar toch niet vertellen hoe hij haar ouders had verscheurd en had leeggedronken? Hoe hij ze had aangevallen en had gevochten met ze. Dat kon hij niet. ''Doe normaal, ik zou jou nooit vermoorden Madison..'' Zei hij en ging nu ook zitten tegen het glas aan. ''Ze liepen naar huis toe, samen met jou..'' Begon hij en keek haar aan. Nee hij kon haar niet aankijken en het vertellen. Hij keek naar zijn handen en haalde diep adem waarna hij doorvertelde. ''Jij lag in je bed, en ik had dat boekje gehad en stond onder druk. Je ouders zaten beneden te praten en toen viel ik aan..'' Zei hij zachtjes. Ik belde aan en deed alsof ik onderdak nodig had. Je vader liet me binnen en ik kreeg wat te drinken. Toen ze niet oplette viel ik aan en..'' Hij hield even op met praten en keek haar aan. ''je moeder rende naar boven om je te beschermen maar ik had haar..'' Hij stopte weer en beet op zijn lip. ''Nadat ze alle twee dood waren liep ik naar jou die huilend boven lag. ''ik kon jou niet vermoorden je was maar een baby.'' Zei hij en haalde een hand door zijn haren heen. ''Ik heb je aan een soldaat gegeven en ben gevlucht..'' Hij pakte haar handen vast. ''Ik zal je nooit vermoorden Madison, ik geef echt om je, ik hou van je..'' Zei hij en likte over zijn droge lippen.

Anoniem
Landelijke ster

Paran0id schreef:
Marcus:
Hij was in gedachten wanneer Jake weer begint te praten. Shit, was het zo overduidelijk? Hij wilde niet iets voor Madison voelen. Zij was een vampier, hij een vampierjager. Dat ging nou eenmaal niet samen. In de jaren dat hij naar haar opzoek was geweest had hij zijn gevoelens weggestopt. Het liefst wilde hij de tijd terugdraaien en Madison niet meegebracht hebben naar het hoofdkwartier. Dan was ze nu van hem geweest.. Zijn gevoelens en hun relatie, dat was echt geweest. Daar had hij niet over gelogen, maar het kon gewoon niet. "Jawel, ze is een vampier man" mompelt hij, en hij neemt gefrustreerd nog een slok van zijn bier. "Ik wordt verbannen als ik iets met haar neem" Hij zucht en leunt wat meer achterover op de bank.

Madison:
"Doe het dan!" Schreeuwt ze door de cel. "Herstel de eer van je familie" ze komt wat dichterbij en kijkt omhoog in zijn ogen. Carter was langer als haar dus ze moest omhoog kijken. Het was blijkbaar waardevol voor hem, anders had hij dat boekje allang weggegooid. Zijn familie was erg belangrijk voor hem, dat zag ze in zijn ogen. Hij had een eer om hoog te houden, zij had helemaal niets meer. Ze zal het hem niet kwalijk nemen als hij haar vermoord. "Jawel, zeg het" zegt ze met tranen in haar ogen. Ze moest het gewoon weten, ze leefde al een eeuw in onzekerheid. Elke dag spookte het door haar hoofd, steeds maar weer. Carter begint te vertellen wat er was gebeurd. Haar ouders, die alles deden voor iemand in nood. Zij zetten alles op het spel om hem te redden. Hem een onderdak te bieden en hem veilig te houden. Ze deden het uit het goede wat ze beide in zich hadden. Ze leunt met haar hoofd tegen het glas en sluit haar ogen om haar tranen binnen te houden. Ze miste ze gewoon zo erg.. Ze voelde zich gewoon zo alleen elke dag. Het was alsof ze een deel van haar ziel miste, die nooit weer terug zou komen. "Dankje dat je de waarheid vertelt" zegt ze zacht. Daar was ze echt dankbaar voor. Ze kon er gewoon niet tegen als mensen tegen haar logen. De waarheid kan dan wel pijnlijk zijn, maar het is beter als een leugen.

Supersoso
YouTube-ster

Supersoso schreef:
Jake
Hij keek naar Marcus. 'Ja je hebt verschrikkelijke dingen gedaan maar wil je Carter er dan mee laten wegkomen?!' Zei hij en keek hem aan. Jake hoorde opeens iemand schreeuwen en stond op waarna hij naar beneden liep de trap af. Hij bleef achter een muur staan maar hoorde het gesprek van Madison en Carter.
Toen hij zag war Carter deed rende hij de cel binnen en liep naar Madison toe. Ja ze was een vampier, maar ze had niks fout gedaan en hij wou Marcus helpen. Ze moest hun vertrouwen weer winnen. Die van Marcus.
Jake bindt de handen van Carter vast aan de muur van de cel. 'Nog één keer zo'n misstap en je bent er geweest Baizen.' Zei hij zuchtend en sloot de cel deur weer. Hij kwam even later terug met een bloedzak en liep naar Marcus. 'Geef het aan haar. Maar geef Baizen niks. Daar reken we nog wel even mee af.' Zei hij en keek naar Marcus en gaf hem de bloedzak.

Carter
'Alsjeblieft Madison doe even rustig. Ik zou jou nooit wat aandoen.' Zei hij en bleef zitten. Hij zag hoe ze veranderde en zuchtte diep. Zij snapte er ook helemaal niks van. Carter voelde woede omhoog komen. Hij ging staan en pakte Madison bij haar keel op en duwde haar met haar rug hard tegen het glas. 'Jij snapt helemaal niks van familie. Ja het spijt me dat ik je ouders heb vermoord maar ik stond onder grote druk. Iets dat jij niet hebt meegemaakt.' Zei hij en keek haar aan. Nee hij kon het niet. Hij kon haar niet vermoorden. Hij liet haar los en ze viel op de grond. Carter ging zitten en wreef in zijn gezicht. Hij was uitgehongerd en ongeduldig. Hij wou gewoon naar huis. In zijn hoofd spoken de woorden zwak, dom en watje door zijn hoofd. Hij hoort het zijn ouders nog zeggen. 'Je bent zwak carter.' Hij zucht zacht en kijkt kort naar Madison en dan weer weg. Hij ziet Jake snel naar Madison lopen en rolt met zijn ogen. Als hij vast zit aan de muur staart hij voor zich uit. Hij had het simpelweg verdiend. Dus bleef hij rustig zitten. Dit was het dan voor hem. Hij had de eer van zijn familie niet kunnen verdedigen en hij had Madison verloren. Dit was zijn lot. Wegrotten en pijn lijden in een vampierenjagers hoofdkwartier.

Anoniem
Landelijke ster

Paran0id schreef:
Marcus:
"Ik kan niet anders, het is haar keus" Hij wrijft in zijn ogen en drinkt het laatste beetje bier uit de fles, die hij weer terugzet op de tafel. Hij wilde haar graag terug, maar het kan gewoon niet. Natuurlijk wilde hij Madison niet verliezen aan Carter, er is niets wat hij daaraan kan doen. Hoe erg hij vampiers ook haatte, hij kon Madison niet dwingen om van hem te houden. Er klinkt geschreeuw van beneden. Marcus zucht diep, het zal vast Madison wel weer zijn die schreeuwt dat ze hen uit de cel moeten halen. Hij twijfelt even maar loopt dan achter Jake aan naar beneden. Zo te horen waren ze ruzie aan het maken, wat hem een beetje deed grijnzen. Misschien had hij dan toch nog een kans bij haar. De ruzie was best heftig, en Madison zal er vast niet snel overheen zijn. Hij kende haar goed genoeg om te weten dat als je het eenmaal bij haar had verpest, je haar ook kwijt was. Of je moest wel erg je best doen om haar over te halen. Marcus kijkt even om het hoekje van de muur en ziet Carter Madison bij haar keel pakken. Waarom deed hij dat dan weer? Dit werkte alleen nog maar meer in zijn voordeel, dus hij had geen medelijden. Hij wil naar de cel lopen maar ziet dat Jake het al doet. Het was niet zo'n goed idee om in die cel te lopen. Hij wist dat hij zo een woede aanval kon krijgen, en dan kon hij zichzelf niet goed in de hand houden. Hij moest deze kans niet voorbij laten gaan om Madison hem te laten vergeven. Hij wacht rustig op Jake, die terug komt lopen en een bloedzak in zijn handen duwt. Hij knikt en moet grijnzen. Afrekenen met Carter zullen ze zeker doen. Hij loopt met een ijskoude blik naar de glazen cel. Hij moest nu niet te enthousiast doen, dat zou hem verraden. Hij opent de deur en stapt naar binnen. De bloedzak mikt hij op de schoot van Madison. "Mocht je verhongeren" mompelt hij, en hij kijkt Carter met een boze blik aan. Dan draait hij zich om en loopt de cel uit. De deur doet hij op slot zodat ze niet kunnen ontsnappen, en hij gaat naar Jake, die nog steeds om de hoek van de muur staat.

Madison:
Ze schrikt even als ze Carters blik ziet veranderen. Shit.. Nu had ze hem echt razend gemaakt. Maar ze had geen spijt van haar woorden. Als hij haar nou gewoon vermoordde, dan was ze van dit gedoe af. Ze was het helemaal zat om een gevangene hier te zijn, en een slachtoffer van Marcus. Ze wilde hier enkel vanaf zijn, dat was alles. Ze voelt zijn handen om haar keel en hapt naar adem. Oke nu was ze wel een beetje in paniek aan het raken. Het ademen gaat steeds moeilijker, en ze voelt zich licht worden in haar hoofd. Dit was het moment.. Nu zou ze 'out' gaan, daar was geen twijfel over mogelijk. Maar het gebeurde niet.. In plaats daarvan viel ze keihard op de grond, en ze hijgt om genoeg zuurstof binnen te krijgen. Ze grijpt met haar handen naar haar keel en ademt een paar keer diep in. 'Je bent nog niet dood, adem rustig door' denkt ze bij zichzelf. Ze ziet Jake naar haar toelopen en Carter vastbinden. Het zal hem toch niet houden, zijn krachten werden steeds sterker naarmate hij uitgerust was. Hij kijkt haar nog een keer aanen loopt dan de cel weer uit. Waarom hij ineens gaf over of ze dood ging of niet, dat wist ze niet. Waar kwam dat dan ineens vandaan? Ze kijkt naar de celdeur, die weer opengaat. Marcus komt binnenlopen en een bloedzak beland op haar schoot. Ze zegt er niets over, die eikel verdient geen antwoord. Hij maakte het hier tot hel, dus hij moest niet verwachten van haar dat ze aardig tegen hem ging doen. Gelukkig loopt hij de cel weer uit, dan waren ze tenminste ook weer van hem af. Ze kijkt Carter met een dodelijke blik aan. Ze kon zijn commentaar prima hebben, maar dat soort dingen moest hij niet over beginnen. Ze wist dat prima, hij moest gewoon blij zijn dat hij zijn ouders, broer en zus nog had. "Jij weet niets over wat ik allemaal heb meegemaakt" Ze gooit de bloedzak voor hem neer en wendt haar blik af.

Supersoso
YouTube-ster

Supersoso schreef:
Jake
Hij grijnst zwak naar Marcus en schud zijn hoofd. "Een beetje meer enthousiasme mocht wel..' lachte Jake en liep samen met Marcus weer naar boven en plofte op de bank. 'Wat zullen we eens met Carter doen. Nu ze toch in een ruzie zitten kunnen er mooi Baizen even pakken.' Zei hij grijnzend en keek naar Marcus. Ergens in zijn lichaam was er iets dat hem tegenhield. Ze waren beste vrienden kipn hij dit wel maken? Ja tuurlijk het was een vampier en vampiers waren slecht.

Carter
Hij kijkt vreemd naar Marcus die bloed geeft. Daarna kijkt hij naar Madison en schuift de zak met bloed weer weg. Hij hoefde het niet. Hij zou hier blijven verhongeren dat was zijn lot nou eenmaal. "Het zal allemaal wel. Wat voor zielige verhalen heb je nog meer?' Gromde Carter chagrijnig en draaide zijn hoofd en sloot kort zijn ogen. Carter had geen zin hier in. Hij was nou eenmaal wie hij was en na al die jaren zich netjes te gedragen was hij er klaar mee. Klaar met maar te doen alsof. Carter likte over zijn droge lippen. Hij was weer sterk geworden en voelde zich ook heel sterk. Zwijgend zat hij daar dan. En hij vond het niet eens erg. Ondanks de verbane kon hij nog steeds zichzelf los rukken. Hij deed het simpelweg niet omdat hij het niet wou. Dan maar hier verhongeren. Madison hsd het bloed trouwens veel.meer nodig. Ze was zo bleek als wat. Nog bleker dan een vampier normaal hoort te zijn natuurlijk. Ook zag ze er enorm zwak uit. Ze moest gewoon niet de held proberen uit te hangen door niet te drinken en zichzelf te verhongeren. Waar deze haat nou ineens vandaan kwam wist Carter eigenlijk ook niet.

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld