Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

Forum

Startalk

Blogstatistieken

Vriendenbeheer

Facebookvrienden uitnodigen

17 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

ORPG ~ Eternal Darkness

Anoniem
Landelijke ster

Paran0id schreef:
Ze liet het voorkomen dat niemand anders haar had gemogen, al dan hij het voor zich hield en er besloot geen reactie op te geven. Cassidy hoefde niet te weten dat hij haar niet geloofde als ze het zo overbracht, voornamelijk omdat hij het gevoel had dat zijn blikken soms meer zeiden dan zijn woorden ooit over konden brengen. Daarnaast was het hem wel opgevallen dat ze hem vermeed. Het meisje keek overal behalve naar hem wanneer hij iets uitsprak, wat hem op zijn minst genoeg vertelde om te weten dat het geen zin had om ernaar te vragen. Als hij al een antwoord kon verwachten, was het maar de vraag of ze echt uitsprak wat er op het moment in haar hoofd omging; hij deed zelf immers hetzelfde ook niet altijd bij haar. "Hm." Het stuur draaide hij een kwartslag naar links, een stilte behouden terwijl een van de slenterende walkers net aan het voertuig wist te ontsnappen. Waarschijnlijk had ze hem verkeerd begrepen. Hoe dan ook deerde het hem weinig, nog even geconcentreerd gebleven op de weg die steeds meer leek te verduisteren naarmate ze verder weg van de Dungeon waren.
"Can't say I never felt like it." Geen enkeling kon Demyan wijsmaken dat het nooit hun gedachten was gekruist hoe het beter zou zijn om er een punt achter te zetten. Om er een eind aan te maken en het erbij te laten zoals het geweest was, maar zijn lot lag volgens hem al vast. Hij werd er alleen maar aan herinnerd nu Cassy een deel van de discussie weer naar boven bracht, wat zorgde voor ietwat gezucht dat zachtjes hoorbaar werd. "I will anyway. Ain't no myth he's coming for me," prevelde hij. "But it ain't no news, huh. You read the whole damn thing in some stupid journal." Dat ze de pagina's had doorgelezen was nog als vers in zijn geheugen gebleven. Waardering was ver te zoeken en nog steeds, maar ergens bood het hem wat rust. Ze wist misschien genoeg om geen vragen meer te stellen over zijn verleden wanneer hij het het liefst vergeten wilde.
Instemmend knikte hij op haar voorstel. "Sure." Zijn hele leven was hij nog amper in een bioscoop geweest en op wat verhalen na had hij verder weinig ervaringen gehad, waardoor hij enigszins nieuwsgierig was naar het hele gebeuren in Atlanta. Hij had de vrijheid hier niet kunnen ontdekken tijdens zijn tijd, hetgeen waar ze beide al van op de hoogte waren.

LadyStardust
YouTube-ster

LadyStardust schreef:
Ongeïnteresseerd keek ze uit het raam. De neiging om een sigaret te pakken werd met de seconde groter, maar ze weerhield haarzelf ervan om er werkelijk een te pakken. Als ze haar punt door wilde laten dringen tot de jongen, zou ze het hem niet moeilijker moeten maken. Nooit in haar leven dacht ze zo na over haar acties, enkel en alleen om het iemand anders gemakkelijker te maken. Toch kon ze haarzelf niet stoppen van lichte tekenen van het missen van haar verlaving te vertonen. Zacht, maar ergens wat irritant, getik van haar vingers werd hoorbaar tegen haar bovenbeen, puur om haarzelf af te leiden.
Ze rolde met haar ogen, al dan puur uit gewoonte. Cassidy had er zelf ook vaak over nagedacht, om haarzelf weer om te praten. Als ze dood moest, dan gebeurde dat vanzelf wel, waarop ze weigerde te sterven door een zelf afgeschoten kogel. Het was de dood van een zwakkeling, in haar ogen en dat was wel het laatste wat ze wilde zijn. Ze was te ver gekomen om op te geven. 'Haven't we all at some point?' De melancholische toon waarop ze sprak duide aan dat ze met genoegen een einde zou maken aan dit gespreksonderwerp, al leek Demyan nog niet klaar te zijn met vertellen. Wat geïrriteerd keek ze zijn kant op, niet erg blij met zijn uitspraak. Een diepe zucht liet ze horen, vooraleer ze haar hoofd weer draaide en haar kalmte probeerde te bewaren. Een nieuwe ruzie zou niets goeds beloven. Hij vroeg enkel om problemen, maar ze liet hem niet weer haar slechtste kant zien. Ze was er klaar mee voor vandaag. 'I told you I was sorry.' In alle kalmte sprak ze het uit, geprobeerd niet weer over te gaan op haar gebruikelijke kwade uitspraken. Elk ander had al een belediging of drie naar zijn of haar hoofd geslingerd gekregen, maar bij Demyan bleef ze kalm. Nog geen uur geleden hadden ze ruzie en ze was niet van plan om dat weer door te zetten.
Een kleine, al dan niet al te oprechte, glimlach vertoonde ze op haar gelaat, bij het horen van de instemmende tonen van de jongen. Als ze het haar goed had herinnerd was dit de plek waar hij naartoe wilde, dat had hij haar althans verteld in de supermarkt, enkele dagen geleden. 'They can't be far, Seattle's a big city, there should be a cinema around every corner.'

Anoniem
Landelijke ster

Paran0id schreef:
De slordige, wazige teksten die het oude, grijzige papier hadden bedekt, waren hem nog slecht bijgebleven. De last van het feit dat hij er veel ingezet had en veel van zijn jaren weggeschreven had in wraak en woede, was weggegooid geweest. Het had hem niet kunnen boeien dat hij een dagboek had gehad in zijn jeugd en dat hij zich erin uitleven kon, maar het was het verhaal dat zij had kunnen lezen wat hem kwelde. Alsof het niets uitmaakte dat zijn geheimen blootgelegd waren in de tijd vooraleer hij binnen was komen stappen. Ermee leven kon hij niet, niet zonder het in zijn achterhoofd te houden en haar ervoor af te rekenen, maar datzelfde maakte dat Demyan niet sprak over wat er gebeurd was. Het was een onbestaand onderwerp.
"You know where to look?" De routes waren geen hindernis voor hem. Hij had een prima geheugen, door eerdere doktoren beschreven als enigszins fotografisch, en als het op het vinden van plaatsen aankwam was hij er altijd in geslaagd om alles te vinden waar hij naar zoeken kon. Enkele gebouwen hadden zijn uitzicht echter nooit gehaald. De bioscopen waar hij vroeger ingebroken had waren leegstaande panden met een afgepeigerd doek, omringd door wat stoelen en een paar half-kapotte popcornmachines. Van buiten kon men het zo verwarren met een van de uitvluchten van de zwervers. Nadenkend beet hij op de binnenkant van zijn lip. "I don't know what they look like," zei hij aarzelend. "Or ehh.. How the rich people have built 'em." Zij zou het vast wel weten. Althans, daar had hij dan hoop op, want het was geen grap die hij uitbracht om het ijs te breken. Hij was bloedserieus.

LadyStardust
YouTube-ster

LadyStardust schreef:
De stilte kwelde haar op een manier die ze nooit eerder mee had gemaakt. Het was niet het gebrek aan woorden dat haar een rilling over haar rug liet voelen, maar hetgeen waarmee het gesprek geïndigd was. Hij was kwaad, een kind had het nog kunnen merken, maar ze wilde niet dat hij zich zo voelde rondom haar. Een gevoel van pressie om slechte emoties te bannen tussen hun beiden speelde in haar op, al wist ze dat het een onmogelijke taak zou worden. De reden achter het gevoel kon ze immers ook niet achterhalen. Ze kon haarzelf er niet van weerhouden toch zijn kant weer op te kijken. 'You know I didn't intend to hurt you in any way, right? And eh, if you wanna know some secret about me to make up for it or anything, just say so.' Murmelde ze, onderwijl haar ogen weer afgingen naar de straat voor hen. 'Just so we're even.'
Vragend keek ze op bij het horen van zijn woorden. Nooit eerder was ze in de stad geweest, en aan zijn vraag te horen, leek hij het met haar gemeen te hebben. Een kleine glimlach ontstond op haar gelaat. 'I'm sure I can point one out for you.' Liet ze hem weten. Vaak kwam ze er niet, voornamelijk door de prijzen van de tickets. Het was een overbodige luxe voor een working class inwoner als haarzelf. Toch, als er een film draaide die zodanig haar intresse wekte, en ze het kon betalen, ging ze er heen. Een korte lach liet ze horen na de woorden van de jongen, al dan was het omdat ze hem in een bepaald opzicht wel kon begrijpen. Seconden lang bleef ze stil, kijkend naar de straten waar ze langsheen reden. Vrolijk wees ze naar een ietwat onopvallend gebouw, het zou er indrukwekkender uitzien als de verlichting nog zou werken, al was het vrij gemakkelijk te onderscheiden van een gewone winkel of andere gebouwen in de straat.

'That's one right there.'

Anoniem
Landelijke ster

Paran0id schreef:
Hij wist dat ze hem probeerde in een goed humeur te brengen. Om de ongemakkelijkheid rondom zijn dagboek te laten vervliegen en te vervangen door een beetje vergiffenis, van beide kanten. Het was normaal om dat zo te doen, en toch kon hij het niet zomaar op haar woord geloven dat het zo onschuldig was als dat ze hem vertelde. Ze was net zo opvliegerig als dat hij kon zijn, net zo geneigd om woede te uiten in al het mogelijke en de adrenaline door haar lichaam had ze inmiddels ook wel gevoeld wanneer haar breekpunt bereikt was, net als hem. Wie zei dat ze niet gewoon het dagboek gepakt had uit wraak, of op iets heel anders uit was dan alleen iemand om mee rond te reizen?
Weifelend beet hij op zijn lip. Hij keek rond de straten, zwijgzaam en in lichte concentratie, zoekende naar dat ene pand dat hem verlossen kon van dit gesprek. Naar de lichten die hij zich kon herinneren bij de Amerikaanse bioscopen uit films. Hem gegund bleek het niet. Geen van deze gebouwen kon hij in een ogenblik herkennen, waardoor zijn kleine kans op het skippen van haar vraag aan hem voorbij was gevlogen. "I should've burned the damn book," zei hij uiteindelijk terug, haar in de reflectie van de spiegel aangekeken tot hij zich weer op de weg richtte. "You wanna share a secret, fine by me. But to get even, you gotta buy me a stash a vodka, blondie. No different way to do it." De grijns die hij zonder erbij stil te staan voor eventjes liet zien, sprak zijn humeur tegen, dat nog naar de vermoeide, gefrustreerde kant neigde.
"That's what they look like?" Haar vinger volgde hij naar een van de donker gevallen gebouwen. De uithangborden waren haast onherkenbaar geworden en geen indrukwekkende uitstraling was er te bekennen, zoals hij deze verwacht had. Wat fronsend bracht hij de auto tot stilstand. "Are you sure this is it?"

LadyStardust
YouTube-ster

LadyStardust schreef:
Ze kon het niet helpen te fronsen bij het aanhoren van zijn woorden. Natuurlijk was het haar schuld, maar hoe moest ze het goedmaken? Vodka zou geen vertrouwen herstellen, als hij dat ooit al had gehad in haar. 'I can get you some vodka, no problem.' Het bespaarde haar het moeten vertellen van een geheim, wat ze maar al te graag had. Hoe meer mensen van haar wisten, hoe gemakkelijker het was voor hen om haar te manipuleren. Ze had geleerd van haar fouten, en was niet van plan ooit dezelfde fout te begaan.
Zijn twijfel was duidelijk, bijna alsof hij haar woorden niet wilde geloven, al sprak ze niet anders dan de waarheid. Een korte lach liet ze horen. 'Yeah, but they look more impressive with lights.' Grinnikend bracht ze de woorden uit, onderwijl ze de autodeur opende, en haar rugzak mee de auto auto nam. Met een klap sloot ze de deur, vooraleer ze om haar heen keek, gezocht naar walkers, wie de deur hadden gehoord, of de auto zelf. Haar geweer pakte ze vast, geen beweging aan haar ogen laten ontgaan. Zodra ze iets zag lopen, al kon ze het amper zo noemen richtte ze, geen seconde later geschoten. Het was geen mens meer, ze verdienden het om te sterven. Toch, elke keer weer, leek het onrealistisch, hoe de wezens ooit mens waren, ooit net als zij. Een gewone inwoner van het land. Het was walgelijk wat de uitbraak met de slachtoffers had gedaan.
Dagelijks nog vroeg ze zich af of dit het wel waard was. Waarom liep ze hier nog, in een wereld zodanig verwoest dat het leven voor hen enkel zwaarder werd. Een zachte zucht liet ze horen, gevolgd door haar voetstappen die haar dichter bij de bioscoop brachten, zacht en langzaam. Het was jaren geleden dat ze er voor het laatst geweest was en het verbaasde haar iets dat ze er ooit nog naar op zoek zou zijn, laat staan naar binnen zou gaan. Voor de deuren bleef ze staan, achterom gekeken naar de Rus. 'Come on, macho.' Sprak ze net hard genoeg voor hem om het te horen.

Anoniem
Landelijke ster

Paran0id schreef:
"Than that's solved."

Hij fronste bij het aanzien van haar gelach. De auto had hij inmiddels al tot stilstand gebracht, direct voor de ingang van een pand dat verwoord werd als een bioscoop. Het idee van het gebouw, dat vroeger als filmhuis diende, ontbrak nog duidelijk bij hem. Hoezeer Demyan ook de moeite deed om erin te zien zoals hij het had gehoord van anderen en had gezien in films over dit land, kon het plaatje niet matchen met dat wat hij in zijn hoofd had gehad. Het was bijna alsof Cassidy met hem aan het dollen was, wetende dat hij er toch in trappen zou aangezien hij de werkelijke buitenlander was hier. Hij schudde zijn hoofd. "You've got to be kiddin' me, right?" vroeg hij haar nog, teruggekeerd bij de passagiersstoel, alleen om erachter te komen dat het meisje al de weg naar buiten had gevonden.
Zijn rugzak greep hij in een vlaag weg van de achterbank, de sniper rifle voor zich uit gericht onderwijl hij haar pad achterna ging. "Yeah, yeah, I'm comin'." De bijnaam bleef in zijn oren galmen, er even bij gegrinnikt. Het was en bleef een vreemd idee voor hem om het van haar te horen. Toch bleef zijn gelach niet lang voortduren, al snel weer zwijgzaam geworden bij het opnemen van de omgeving. Het was er stil, te stil, voor een straat in de nacht. Hij had er meerdere walkers verwacht. Meer strompelingen verwacht te horen, meer gesleep van de lichamen van de levenlozen, maar op het schot van de Ierse na bleef het er doodstil.
"What are you waiting for?" histe hij. Vlak na haar kwam hij bij de deuren aan, haar nog zien staan voor het glas met geen stap verzet naar binnen. Het geweer liet hij naast zich zakken. Hij greens voorzichtig haar kant op, leunend tegen het deurkozijn. "Too scared to open the doors?"

LadyStardust
YouTube-ster

LadyStardust schreef:
Het schelle geluid van Cassidy's hoest galmde door de lege straat, ietwat gedempt door haar hand. Het was misselijkmakend voor haar en de reden erachter was makkelijk te voorkomen. Toch deed ze er niets aan om van haar ongezonde gewoonten af te komen. Ze zou liever sterven aan haar eigen idiote keuzes, dan de gevolgens van de apocalypse. Koppig was ze zeker als het aankwam op het onderwerp. Niemand had haar ooit een gezobdere manier van leven aan kunnen praten, en dat zou ze zo houden.
De autodeur die ze hoorde sluiten was een van de weinige geluiden die ze horen en het was zeker verontrustend. Seattle was een grote stad met veel inwoners, waar deze allemaal gebleven waren was een raadsel. Voetstappen kon ze horen, deze al snel gelinkt aan de Rus, wat een goede gok leek te zijn, aangezien hij niet veel later in haar visie verscheen. De grijns die hij vertoonde was ergens wat spottend, al had ze het vermoeden dat het niet zo bedoeld was. 'Well I figured I'd let you do the honours, but if you're gonna be like this, you leave me no choice.' Traagzaam duwde ze de deur open, haar wapen in haar linkerhand geklemd. Voorzichtig liep ze naar binnen. Veel kon ze niet zien, wegens het gebrek aan zonlicht, evenals het licht van het gebouw zelf dat leek te ontbreken. Het was er doodstil, al was de geur genoeg om haar op zijn minst een misselijk gevoel te geven. De geur van rottend vlees drong haar neus binnen, gemixt met bloed en onnatuurlijke vloeistoffen als resultaat van het virus. Binnen een paar seconden hing er een sigaret tussen haar lippen, het excuus dat ze haarzelf had verteld was om van de geur af te komen.
Het zoeken was nu nog naar de ruimte waar alle electriciteit geregeld werd, in de hoop dat er nog iets te doen was aan de duisternis. Elke stap die ze zette, zette ze voorzichtig, gehoopt dat ze niet op een lijk zou stappen. Haar hoop had ze gericht op de deur achter de bar, wat ze in het dimme licht had kunnen weervinden.

Never hunger
Never prosper
I have fallen prey to failure
Struggle within
Triggered again
Now the candle burns at both ends

Birth of terror
Death of much more
I’m the slave of fear, my captor
Never warnings
Spreading its wings
As I wait for the horror she brings

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld