Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

Forum

Startalk

Blogstatistieken

Vriendenbeheer

Facebookvrienden uitnodigen

15 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

5SOSO | You've captured my love

Elysium
Internationale ster

Elysium schreef:
Naylene was blij dat Linn haar afspraak na had kunnen komen. Ondanks dat ze van haar vriendin had gevraagd of ze mee had gewild naar Korea, had ze ook wel geweten dat het niet zomaar was gegaan. Er had veel geregeld moeten worden. Haar eigen agenda had het toe moeten laten en er hadden mensen moeten zijn die haar hadden willen helpen met de tickets en een kamer in het hotel. Gelukkig was dat uiteindelijk geen probleem geweest en konden de twee vriendinnen Seoul vandaag samen ontdekken.
Net zoals de mannen hadden gedaan, hadden Naylene en Linn gisteren ook even de tijd genomen om het een en ander te plannen. Naylene wilde zoveel mogelijk uit hun tijd halen en het was niet handig om dan tijd te verspillen met het kriskras door de stad reizen, terwijl ze er ook voor konden kiezen om alles op een logische volgorde te bekijken. Wanneer ze dan nog tijd over hadden konden ze altijd nog kijken wat ze nog graag wilden bekijken.
Zo waren de twee vriendinnen vroeg in de ochtend vertrokken zodat ze op tijd bij het Gyeongbokgung paleis konden kijken voordat het helemaal vol was gestroomd met toeristen. Ze leken behoorlijk wat geluk te hebben, omdat het niet een geweldig mooie dag was, had het hele plein nog niet vol gestaan met mensen met camera’s. De twee vrouwen hadden zelfs een tijdje op hun gemak rond kunnen kijken naar de verschillende delen van het paleis. Daar hadden ze zelf natuurlijk ook genoeg foto’s gemaakt, ook van elkaar. Al hadden de twee ook een hele tijd in stilte naast elkaar gestaan om te kijken naar het indrukwekkende gebouw dat ze voor hun hadden gehad en alle geschiedenis die er aan vast had gezeten.
Vanaf het paleis was het niet heel erg ver lopen geweest naar de wijk ernaast. Daar hadden ze door de prachtige straten gelopen, om te kijken hoe de huizen van vroeger er uit hadden gezien. Daar waren zelfs nog heel erg veel vrouwen geweest die in hun traditionele kleding hadden gelopen, wat het plaatje toch wel compleet had gemaakt.
Nu zat de tweetal al weer in de metro, die hen naar hun volgende locatie zou brengen. Linn had graag willen shoppen en had een paar wijkjes aangegeven waar ze dat graag had willen doen. Naylene had het niet erg gevonden om dat in hun plannen op te nemen. Het ging er immers om dat ze beiden een goede tijd hadden en ze was zelf ook heel erg benieuwd naar de verschillende straatjes waar ze vast bijzondere dingen verkochten. Daarbij zouden ze daar wat kunnen eten.
De twee waren nu dan ook uitgekomen in Myeongdong. Vanaf het moment dat ze uit het station waren komen lopen, had het enthousiasme er bij Linn van afgestraald, iets wat nog niet weggegaan.
“Ik ben echt benieuwd! Ik wil echt een paar spulletjes kopen zodat ik make-up heb voor heel mijn gezicht, voor een filmpje!”
“Misschien kun je ook een K-pop look maken?” Naylene had niet heel erg veel verstand van dat alles. Ze wist echter wel dat K-pop heel erg groot was. Dat was wel te zien aan alle winkels waar ze nu langs liepen. Overal werd er wel reclame voor gemaakt.
Linn klapte in haar handen. “Ja dat is een leuk idee!” Ze leek echter een winkel te zien en trok Naylene daar voorzichtig mee naar toe. Al had Naylene al wel aangegeven dat ze het helemaal niet erg had gevonden als ze ergens wilde kijken. Ze hadden tijd genoeg en al hadden ze dat niet, dan zouden ze een deel van hun ideeën maar laten varen. Het ging erom dat ze het leuk hadden samen.
In de winkel, had Naylene de tijd om haar mobiel er bij te pakken. Waar ze weer wat berichtjes van Ashton binnen zag komen. Nadat ze niet precies hadden geweten hoe ze een metrokaartje hadden moeten kopen, had ze hem niet echt meer verwacht. Juist omdat hij heel enthousiast was geweest over de dag die hij samen met de rest door kon brengen.
“Heb jullie al iets te eten gehad?”
“Wij zijn in een foodhall. Je moet echt dumplings proberen Nay, ze zijn echt de shit.”
“We gaan naar een restaurantje om wat meer lokale dingen te eten.”
“Help! We weten niet hoe we moeten bestellen. Volgens mij heeft ze alles verkeerd begrepen en krijg we nu echt eten voor twintig mensen.”
“Never mind, ze haalde iemand anders op.”
“Nay?!”
“Wat zijn jullie aan het doen?”
Naylene moest lachen om de hoeveelheid berichtjes, maar ook vooral om hetgeen wat er instond. Ze moest zelf wel toegeven dat ze hierna zelf ook wat te eten wilde proberen. Ze hadden gisteravond al wel wat gehad, maar midden in de stad iets zoeken was toch leuker. Zelf vond ze toch wel dat ze dan in de tussenstraatjes moesten kijken. Want anders kwamen ze op iets uit wat echt op toeristen was gericht.
“Hebben ze weer proberen met iets als een ticket machine?” Linn was haar vriendin op kunnen zoeken, waarschijnlijk om te kijken of alles wel goed ging en ze zich misschien zelfs wel een beetje schuldig voelde. Iets wat ze in Naylene haar ogen echt niet hoefde te doen. Ze hadden er samen voor gekozen om hier naar toe te gaan.
“Nee. Ash gaat los over het eten wat ze hebben gehad.”
“Ash is gewoon fucking needy.” zei Linn lachend. “Kijk nou naar de hoeveelheid berichtjes.”
“Ik had het zelf ook niet verwacht.” Naylene had echt gedacht dat het een beetje stil zou blijven. Al vond ze dit ook wel prettig. Ze wist dat Ashton aan haar dacht en dat op deze manier aan haar wilde laten weten.
“Hij is gewoon echt een Tinkerbell.” Om die woorden barstte Naylene echt in lachen uit. Ondanks dat Ashton niet blij was geweest met die woorden, waren ze wel zeker waar.

Demish
Internationale ster

Demish schreef:
Er was iets magisch aan een stad op deze manier te ontdekken. Het was natuurlijk niet helemaal authentiek, omdat Ashton en de rest wel werden gevolgd door een camera en ook nog eens zelf moesten filmen, maar Ashton voelde zich wel degelijk een toerist. Hij deed dingen die hij normaal nooit zou doen. Zo waren ze een hele lange tijd op de food market geweest die ze hadden willen bezoeken. Ze waren langs verschillende kraampjes gegaan en daar hadden ze allemaal wel wat geproefd. Het meeste was echt ontzettend lekker geweest. Ook het kleine cafeetje was een groot succes geweest, ondanks dat Ashton en zijn vrienden niet echt hadden geweten of ze wel het juiste hadden besteld.
Daarna waren ze opzoek gegaan naar een paar muziekwinkels. Die had iedereen eigenlijk wel willen bezoeken. Vooral omdat het interessant was om te zien hoe de muziek hier werd verkocht en aangeprezen. Daarnaast was de Koreaanse muziekindustrie zo anders dan degene waar Ashton in werkte en dat was toch wel heel bijzonder om van dichtbij mee te maken. Terwijl ze allemaal iets hadden gezocht, hadden ze er ook een beetje een spelletje van gemaakt om hun eigen muziek op te zoeken. Uiteindelijk was het Michael geweest die hun allereerste album had gevonden en zelfs had gekocht.
Het album waren ze echter al snel weer kwijt geweest. Na het bekijken van alle muziek hadden ze een theehuis bezocht. Waar het eerst alleen bij thee was gebleven, hadden Calum en Michael ook nog wat te eten besteld.
Ashton was vooral bezig geweest met de manier waarop de thee werd gepresenteerd en geserveerd. Hij vond het heel interessant om te zien wat voor een kunst ze hier er van maakten, terwijl je in Los Angeles niet verder kwam dan een plastic beker met daarin de hete thee. Hier werd het aan de tafel bereid en wisten ze precies hoe ze het moesten doen.
Door de dag heen had Ashton contact gehouden met Naylene. Hij was erg benieuwd naar wat zij en Linn allemaal hadden gepland en of ze ook hetgeen hadden gegeten wat hij had geproefd, of juist niet. Naylene was echter niet zo actief in het reageren op al zijn berichten, waaruit hij had geconcludeerd dat ze waarschijnlijk andere dingen aan het doen was en totaal niet bezig was met haar telefoon. Dat hield Ashton echter niet tegen om Naylene berichtjes te blijven sturen.
Na het bezoek aan het theehuis had Michael het album aan de serveerster gegeven, als een klein cadeautje. De serveerster had het echter opgezet midden in het theehuis, wat voor een hoop gelach had gezorgd tussen de vier mannen. Ze waren dan ook met een warm gevoel in hun buik vertrokken, op naar de volgende bestemming: de winkels.
Iedereen leek wel iets mee te willen nemen uit Korea. Het was dan ook een speciale plek en het was zeker een land waar ze niet binnen nu en een paar maanden weer zouden komen. Ze zouden er blijven tot na Luke zijn verjaardag, die al over enkele dagen was. Daarna was de promotietour voorbij en zouden ze weer even kunnen relaxen.
Ashton stond in een souvenirwinkel rond te kijken. Michael was al ergens anders en Luke en Calum stonden allebei bij iets wat leek op verschillende soorten bakjes en dozen. Ashton had van tevoren al opgezocht wat hetgeen was wat hij echt mee moest nemen uit Korea. Daaruit was gekomen dat de meeste toeristen een paar sokken kochten, of soms zelfs meerdere. Ashton hoefde niet direct iets voor zichzelf, maar hij wilde wel iets voor Naylene meenemen. Ze had natuurlijk ook de optie om zelf iets te kopen, maar dat maakte hem niet uit.
Ashton was naar een rek met allemaal sokken gelopen en maakte er een foto van, waarna hij die naar Naylene stuurde. Daar typte hij bij: “Nay, wil je sokken?”
“Ze zijn de beste souvernirs uit Seoul!” stuurde hij er nog achteraan. Ashton stopte zijn telefoon in zijn zak en beek de verschillende sokken. Sommigen hadden een schattig uiterlijk, anderen waren juist wat meer normaal en hadden de stad erop, of andere dingen uit Korea kwamen.
Ashton haalde zijn telefoon weer uit zijn zak om te kijken of Naylene al had gereageerd, maar dat had ze nog niet. Ze had nog niet eens de berichtjes gelezen die hij had gestuurd over het theehuis en dat was toch al zeker een uur geleden.
“Whatever, woman. I’m getting you socks!” stuurde Ashton toen Naylene na vijf minuten nog niet had gereageerd. Er was een paar sokken met Koreaanse kunst erop en Ashton besloot die voor Naylene mee te nemen. Hij rekende deze af naar de kassa en keek toe hoe ze in werden gepakt, ondertussen was de rest nog steeds bezig met iets uit te zoeken. Ashton besloot om alvast naar buiten te gaan. Gelukkig was het droog. Een paar uur geleden had het nog hard geregend en hadden ze met z’n allen twee paraplu’s moeten delen.
Ashton leunde tegen een paal aan en bekeek zijn telefoon. Zijn gezicht lichtte op toen hij zag dat hij een berichtje had. Het was echter geen berichtje van Naylene. Het was een bericht van het management dat het busje over een kwartiertje klaar zou staan in een straat niet ver van hen. Ondanks dat ze vandaag wel een soort van vrije dag hadden, zouden ze ook nog een radiostation moeten bezoeken. Daar zouden ze straks naar toe moeten.
Een cameraman was Ashton naar buiten gevolgd en was voor hem gaan staan om hem te filmen. Omdat Ashton niet goed wist wat hij moest doen, bleef hij op zijn telefoon. Hij opende het gesprek met Naylene en typte: “Nay! Er staat een cameraman voor me en ik weet niet wat ik moet doen!”
“Hij houd niet op met filmen!”
Ashton keek achterom en zag dat Luke ook de winkel uit kwam, met een tasje. “Oké, Luke komt ook. It’s fine.”
Ashton haalde een hand door zijn haren en stopte zijn telefoon weer weg, waarna hij weer tegen de paal aanleunde en aandacht besteedde aan wat Luke voor zijn vriendin had gekocht.

Elysium
Internationale ster

Elysium schreef:
Tijdens het eten had Naylene besloten haar mobiel even weg te leggen. Ondanks dat zij en Linn heel erg hadden kunnen lachen om de berichtjes van Ashton, was deze dag toch wel deels van hun samen. Ze kregen in Los Angeles lang niet altijd de tijd om samen wat te doen, daarom hadden ze het er nu zoveel mogelijk van genoten. Ze hadden heel wat lekkere dingen op tafel laten komen, samen met wat te drinken en zo hadden ze samen een hele tijd aan tafel gezeten.
Toen ze beiden klaar waren geweest, hadden de twee er voor gekozen om naar een bibliotheek te reizen. Naylene was onder de indruk geweest van de hoeveel boeken die er hadden gestaan. De meest grote kasten die ze er ooit had gezien. Waar eerder die dag Naylene de foto’s had gemaakt van Linn, was zij er nu niet onderuit gekomen en had Linn haar aangegeven hoe ze op de verschillende foto’s had moeten poseren, iets wat Naylene dan ook had gedaan.
Pas daarna had Naylene gezien dat Ashton weer een lijst aan berichtjes had gestuurd. Over souvenirs, in de vorm van sokken. Dat niet alleen, maar ook over de cameraman die met hen mee was en Ashton had haar zelfs verteld dat ze nu in de richting van het radiostation zouden gaan. Iets wat de bedoeling was geweest. Ze hadden afgesproken om daarna met z’n allen af te spreken om naar de toren te gaan, die uitzicht bood over een groot deel van Seoul.
Voor Naylene en Linn had dat betekent dat ook zij nog even op zoek waren gegaan naar iets leuks als souvenir. Natuurlijk was Naylene niet verplicht om iets te kopen voor Ashton, omdat hij het ook gedaan voor haar. Toch had ze het wel een leuk idee gevonden. Daarom hadden de twee vrouwen nog samen een paar winkels bezocht, waar ze de meest gekke dingen hadden gezien. Ze hadden echter ook heel veel leuke dingen gezien en daaruit had Naylene een kwast gekocht die werd gebruikt voor kaligrafie. Ze had de naam van Ashton er op kunnen laten zetten. Ze wist niet of hij het uberhaupt wat vond, maar het ging meer om het idee dan om iets anders.
Ook in de avond hadden Naylene en Linn nog snel wat gegeten. Al was het meer een snelle snack geweest omdat ze langs winkeltjes waren gekomen waar ze zoetwaren hadden gezien die er vooral heel erg schattig uit hadden gezien. Daarbij hadden ze niet een hele maaltijd meer nodig gehad omdat ze al genoeg eten hadden gehad.
De twee vrouwen waren nu echter aangekomen bij de toren, wat Naylene, Ashton ook had laten weten. Zij waren al ergens boven, ook aan de foto te zien die Ashton naar haar had gestuurd. Hij had daarbij verteld dat ze klaar waren met het opnemen voor de televisieshow, wat ook betekende dat het voor hen redelijk veilig was om zich ook naar boven te bewegen. Dat was de hele reden waarom ze er voor hadden gekozen om vandaag verschillende wegen te gaan.
Linn had de kaartjes betaald, terwijl Naylene alvast in de richting van de lift was gelopen. Er hingen genoeg dingen om te lezen, waar ze toch wel benieuwd naar geweest. De toren was hoog en er was zoveel te zien. De avond zou het dan wel mooier maken, maar het was ook moeilijker om punten echt te kunnen zien. Misschien zouden ze er zelfs voor kunnen kiezen om morgen nog even terug te gaan.
Voor nu stonden de twee vrouwen in de lift die heel erg bijzonder was. Het leek alsof ze boven de stad vlogen. Iets wat een heel erg gek gevoel gaf, maar Naylene kon alleen maar naar het prachtige uitzicht kijken, terwijl het niet eens zo was. Het voelde echter wel zo. Zeker omdat ze wel eventjes in de lift zaten, die zelfs behoorlijk snel omhoog vloog.
Beiden stonden ze dan ook in stilte te kijken totdat het filmpje af was gelopen en de deuren voor hun open vlogen. “Dat was bijzonder.” Fluisterde Linn, waarop Naylene alleen maar kon knikken. Zelf was ze haar woorden ook een beetje verloren, zoals Linn dat ook leek te hebben door haar zachte woorden.
Eenmaal uit de lift was het al wel duidelijk waar de mannen waren, waar ze naar zochten. Er werd duidelijk heel wat gelachen, iets wat hopelijk veel aangaf over de dag die ze hadden gehad. Aan de berichtjes van Ashton wist Naylene zeker wel dat ze dat hadden gedaan. Al had ze wel heel erg veel over eten te horen gekregen.
“Linn! Nay!” Calum was de eerste die hen zag, nog voordat Naylene hen had gezien. Door de woorden en natuurlijk de zwaai van Calum, focuste ze echter haar aandacht op de groep die inderdaad bij elkaar stond te lachen.
Calum was al iets naar hen toe komen lopen. “Wat goed dat jullie er zijn. Dan kunnen twee anderen proberen op het glas te krijgen. Ik doe het niet meer!” Naylene had geen idee waar Calum het over had, maar ze liet zich even in de knuffel trekken die hij zowel aan haar als Linn gaf.
“Hoe was jullie dag?”
“Awesome! Het was echt heel erg leuk hier! De cultuur is echt geweldig en het eten is geweldig. Hebben jullie ook een beetje genoten van jullie dag?” Naylene knikte, ze had het heel erg leuk gehad met Linn. Ze hadden elkaar al beloofd dat ze dit soort dingen vaker moesten doen. Al was het maar dat ze een keer een weekendje naar San Francisco zouden reizen of een andere stad in de buurt.

Demish
Internationale ster

Demish schreef:
Linn had een geweldige dag met Naylene gehad. Ondanks dat ze maar één dag hadden gehad om Seoul te kunnen bekijken, hadden ze allebei de dingen gezien die ze hadden willen zien. Daarnaast had Linn zich te goed gedaan aan alle needy berichtjes die Ashton naar Naylene had gestuurd. Linn had nooit geweten dat de man zoveel aandacht kon vragen van zijn vriendin, maar het was heel lachwekkend geweest. En ondertussen had ze zo nu en dan ook een berichtje van Calum ontvangen. Foto’s van eten dat ze echt had moeten proberen en soms de vraag waar ze was en of het allemaal goed ging. Ook had Linn het voor elkaar gekregen om een hele tas vol met make-up te kopen, zodat ze daar een video van kon maken. Al met al was het een zeer geslaagde dag, die ze nu zouden afsluiten in de Seoul Tower.
‘We hebben echt een hele leuke dag gehad, Cal! We zijn in het paleis geweest, maar ook in een hele mooie bibliotheek! En we hebben gewinkeld!’ Glimlachend hield Linn haar tas omhoog, om aan Calum te laten zien dat het een geslaagde winkeldag was geweest.
‘Ik ga Ash gedag zeggen,’ liet Naylene weten. Linn en Calum knikte en Calum liet Naylene los, zodat ze haar vriend kon begroeten. Linn glimlachte en keek langs Calum naar het uitzicht van de stad. Ashton en Luke stonden allebei al bij de ramen. Luke stond er zelfs met zijn vriendin. Michael stond een eindje verderop, op veilige afstand.
‘Ik ga ook even naar het uitzicht kijken. Ga je mee? Je hoeft niet over de rand, als je dat niet wil.’ Linn kon zich voorstellen dat als iemand niet dol was op hoogtes, dat het doodeng was om daar te staan. De toren was namelijk één van de hoogste punten van Seoul en keek uit over de hele stad. Dat niet alleen, maar een deel van de vloer was van glas gemaakt. Dus er was letterlijk niks onder je.
‘Ik ga er echt niet meer op staan!’ waarschuwde Calum haar, waardoor ze moest lachen. Geruststellend aaide ze over zijn rug. ‘Dat hoeft ook niet, Cal.’ Ze zou hem niet willen dwingen om iets te doen waar hij zelf alleen maar ongemakkelijk van werd.
Linn liep naar het gedeelte waar de glazen vloer begon en zette haar spullen op de grond. Ze boog zich eerst iets over de rand, om naar beneden te kijken. Het zag er wel heel intimiderend uit, maar dat won het niet van de adrenaline in Linn haar lichaam. Zonder problemen liep ze dan ook de glazen vloer op. Nieuwsgierig bekeek ze het uitzicht buiten.
Het was ondertussen al donker geworden en alle lichten in de stad waren aan. Linn pakte haar telefoon, zodat ze een foto kon maken van het prachtige uitzicht. Zodra ze die had, stopte ze haar telefoon weg en draaide ze zich om naar Calum, die nog veilig op de solide vloer stond. Hij zag er echter wel uit alsof hij het vandaag naar zijn zin had gehad. Daarom liep Linn ook naar hem toe, zodat ze hem een knuffel kon geven. ‘Ik ben blij dat je het vandaag leuk hebt gehad, Cal. Je ziet er echt happy en glowing uit.’
Een stukje verderop stonden ook Naylene en Ashton samen een foto te maken. Ashton was blij dat hij na een lange dag eindelijk zijn vriendin in zijn armen kon sluiten. Ze hadden zo nu en dan wel contact gehad en ze hadden allebei hun eigen ding gedaan, maar dit vond hij echt veel leuker. Ze konden dag toch samen afsluiten, wat ook bijzonder was.
‘Ik ben blij dat jij hier wel op durft te staan,’ zei Ashton grijnzend. Zowel Calum als Michael waren gene groot fan geweest van de toren en de glazen vloer. Waar Ashton had verwacht dat Michael het enger zou vinden, was het vooral Calum geweest die er echt niks van had willen weten. Hij had er eerst niet op willen lopen en toen het hem uiteindelijk was gelukt, had hij nog over de randjes gelopen. Alsof hij er ieder moment van af had kunnen vallen. Dat was natuurlijk onmogelijk.
‘Natuurlijk! Het is echt geweldig. Wat een uitzicht!’ Naylene wees naar de stad voor hen. Ashton grijnsde en gaf haar een kus op haar wang. ‘Een uitzicht, indeed.’ Hij was lang niet altijd klef met Naylene. Hij kon heel goed zijn eigen ding doen en het was voor hem ook niet altijd nodig om naast haar te staan en haar vast te houden, maar vandaag was wel zo’n dag. Een dag waarop hij het liefst de hele tijd bij haar was. Dat was helaas niet gelukt, maar ze stonden hier nu wel samen en daar wilde Ashton dan ook volop gebruik van maken, door Naylene te laten weten dat hij haar had gemist.
‘Oh, Nay!’ zei Ashton, omdat hij zich opeens iets bedacht. ‘Cal en ik hadden het er nog over. We zijn vandaag in een theehuis geweest, dat was echt heel cool. Heel sereen. En we dachten dat jij en Linn dat ook wel leuk zouden vinden? Dus als we morgen tijd hebben, dan willen we jullie daar mee naar toenemen?’ Voor Ashton hoefde Linn niet direct mee, maar hij snapte dat Calum het had voorgesteld. En tegenwoordig gingen ze behoorlijk netjes met elkaar om en konden ze zelfs met elkaar lachen.
‘Jullie willen naar een theehuis? Jullie?’ vroeg Naylene lachend. Ashton legde zijn hand op zijn hart en trok een nep-gekwetst gezicht. ‘Lach je me nu uit omdat ik iets heb gezien waar ik je graag mee naar toe wil nemen?’
‘Ik zou niet durven!’ zei Naylene, maar in haar ogen was het duidelijk dat ze dat wel wilde. Ashton wist dat ze hem graag plaagde. Dat was één van de dingen die goed was aan hun relatie. Ze daagden elkaar. Op intellectueel niveau, maar ook op deze manier. Zo simpel kon het soms ook zijn, en soms was dat eigenlijk nog leuker. ‘Maar dat klinkt goed, Ash. Laten we er morgen naar toe gaan.’

Elysium
Internationale ster

Elysium schreef:
De dag samen met zijn vrienden had Calum goed gedaan. Het kwam vaak genoeg voer dat ze in een land waren en dat hij, vaak door Ashton, werd meegetrokken om iets meer van de omgeving te bekijken. Het was echter al een hele tijd geleden dat ze voor de laatste keer door een hele stad waren getrokken. Dat ze van te voren dan wel een plan hadden gehad, maar zichzelf ook wel een beetje los hadden kunnen laten. Daar hadden ze het dan ook zoveel mogelijk van genomen. Toch had Calum ook wel uitgekeken naar het moment dat Linn en Naylene zich weer bij hen hadden gevoegd.
Over de hele dag had hij af en toe een berichtje naar Linn gestuurd, al was het lang niet zoveel geweest als Ashton. Hij had wel kunnen zien dat zijn beste vriend vaak genoeg met zijn telefoon in zijn handen had gestaan, maar alleen op de momenten dat het ook had gekund. Nu de twee vrouwen zich bij hen hadden gevoegd, voelde het toch wat meer compleet.
Calum keek toe hoe Linn haar ding deed op de glazenvloer. De rest had er graag op willen staan om daar ook te filmen. Zelf had Calum er niet veel van willen weten, hij vond het maar eng. Glas was breekbaar! Er hadden al heel wat mensen op die panelen gestaan, er was niet te garanderen dat er niet ineens mis zou gaan. Al was het niet eens dat alles. Meer het idee van vallen. Calum vond het maar niets. Daarom keek hij ook met argusogen aan hoe Linn er overheen liep en hoe Naylene en Ashton verderop samen stonden, alsof het helemaal niets was.
Gelukkig kwam Linn ook al snel weer terug. “Het was heel erg fijn!” Het was goed dat er te zien was dat hij had genoten, dat had hij ook zeker gegaan. Het liefst bleef hij hier nog een week zodat ze nog heel wat meer konden ontdekken. Al zou het niet heel erg lang meer duren voordat ze tijd hadden voor zichzelf. Wat voor Calum betekende dat hij naar Australië zou gaan. Hij had zijn ouders gezien toen ze voor promo in Sydney waren geweest. Toch voelde het niet lang genoeg. Hij wilde zich echt even terugtrekken. Dingen doen met vrienden die hij niet vaak te zien kreeg. Hij had Linn ook meegevraagd.
“Ik weet zeker dat we dat in Australië ook krijgen.” Calum en Linn hadden afgesproken om de dagen een beetje op hen af te laten komen, daarom hadden ze nog niet echt iets gepland. Het enige wat Calum tot nu toe had gedaan, was zijn vrienden gevraagd of ze één of meerdere dagen vrij waren, zodat ze samen ook iets konden doen.
“Dan kan ik je ook een beetje rondleiden.” Calum vond het een gek idee dat het best zo had kunnen zijn dat Linn ook in Australië op had kunnen groeien. Of juist niet, omdat haar vaders haar dan niet hadden kunnen adopteren. Ze was wel eens in de stad geweest waar ze hadden gewoond, maar er waren vast nog genoeg te zien. Iets waar Calum haar wel in mee wilde nemen.
Het stel dat verderop stond had dan misschien geen specifieke ideeën voor de vrije tijd die Ashton had nadat ze verplichtingen in Korea er op zaten. Voor Naylene betekende terug gaan naar huis dat ze juist weer aan werk moest. Het betekende echter wel dat ze na lange dagen af en toe tegen Ashton aan kon kripen. Dat ze de weekenden samen hadden, als ze dat op de juiste manier zouden plannen. Voor nu namen ze het echter nog van hun tijd in Korea.
Ondanks dat het uitzicht over de stad prachtig was, was het Ashton die Naylene haar volledige aandacht had weten te trekken door zijn plannen voor de volgende dag met haar te delen. Ze kon zich het misschien niet heel erg goed verstellen, maar ze liet zich graag door Ashton meetrekken naar het theehuis waar hij het over had gehad. Al wist ze zeker dat het gebruikelijk was om daar in alle rust te zitten. Ashton kennende had hij genoeg te vertellen, waardoor het voor hem soms moeilijk was om echt in stilte te zitten.
Naylene liep iets verder naar de ramen. Ashton had de tijd gehad om alles goed te bekijken, ze waren hier vast al wel eventjes. Ze kon zich niet anders voorstellen dan dat Ashton hier al een hele tijd had gestaan. Het uitzicht was magisch. De lichtjes samen. Het leek haast geen stad meer. Alsof ze heel ergens anders was. Niet boven een stad.
Het duurde niet lang voordat Ashton zich weer bij haar voegde, zelfs zijn armen om haar heen sloeg en zijn hoofd op haar schouders liet rusten, zodat hij met haar mee kon kijken naar het uitzicht. Toch was het alles waar Naylene zachtjes om moest lachen.
“Wat?” vroeg Ashton, hij moest ook een beetje lachen door haar gelach, maar het was ook wel duidelijk dat hij het niet helemaal begreep.
“Niets.”
“Jawel.”
“Oké, jawel.” Zei Naylene lachend. Ze had gewoon moeten denken aan de berichtjes die ze over de hele dag had gekregen, dat met de manier waarop Ashton haar nu vast hield. Het was niet iets wat ze vaak samen deden, zeker niet op de momenten dat andere mensen in de buurt waren.
“Gewoon de aandacht die je me vandaag hebt gegeven. De manier waarop het je nu allemaal niet meer uit maakt en dat je me gewoon vast wil houden.” Naylene kon niet zeggen dat ze het vervelend vond, ze vond het juist wel fijn. Gelukkig waren ze nu op een plaats waar mensen waren die ze kenden, anders had ze zich misschien wel wat ongemakkelijker gevoeld. Zeker als ze de aandacht van anderen hadden getrokken.
“Ik vind het gewoon jammer. Dat het bijna over is. Ik vind het leuk om samen met jou de wereld te ontdekken.”
Ondanks dat Naylene de woorden behoorlijk klef vond, kon ze niets anders dan er mee instemmen. Ze vond ze zelfs wel lief. Daarom draaide ze zich ook wat bij, zodat ze Ashton een kus op zijn wang kon geven.
“Er moet ook wat overblijven te ontdekken.” Want hoe fijn ze het zelf ook vond om mee te zijn, wist ze ook dat het beter was dat er op een gegeven moment een einde aan kwam. Dat ze beiden hun eigen ding weer konden doen. Een beetje zoals ze vandaag hadden gedaan. Al was dit ook eer anders, omdat ze alsnog ergens aan de andere kant van de wereld waren.

Demish
Internationale ster

Demish schreef:
Zoals beloofd hadden Calum en Ashton de volgende dag tijd vrij gemaakt om Linn en Naylene mee te nemen naar het theehuis waar ze de dag ervoor met hun vrienden waren geweest. De weg vinden naar het theehuis was voor Ashton nog een uitdaging geweest, omdat ze daar lopend vanaf de grote foodmarket naar toe waren gegaan, niet met de metro. Uiteindelijk had hij de juiste kunnen vinden. Het halen van de kaartjes had hij echter aan Linn en Naylene over gelaten, die daar een stuk behendiger in waren gebleken dan hij of Calum.
Ze waren zojuist de halte uitgestapt en waren weer bovengronds. Daar bleek het te regenen, zoals ook de vorige dag al het geval was geweest. Gelukkig hadden ze er van geleerd en had zowel Ashton als Calum een paraplu met zich mee gebracht, die ze nu allebei omhoog hielden voor de twee dames die ze mee hadden genomen. Calum en Linn liepen iets achter hem en Naylene.
‘Het moet niet meer ver van hier zijn. Ik herken de straat van gisteren.’ Ashton staarde naar zijn telefoon, waar hij een live kaart op had staan. Natuurlijk had nog hij of Calum de naam van het theehuis onthouden, maar met de planning van gisteren waren ze er wel uit gekomen. Het moest nog een aantal meter rechtdoor zijn en als ze dan af zouden slaan, zouden ze in de juiste straat belanden.
Wat hij niet door had, was dat hij zelf door was gegaan met lopen, maar dat Naylene zich niet meer naast hem bevond. Dat zag hij pas toen hij opkeek van zijn telefoon en merkte dat hij in zijn eentje onder de paraplu liep. Verbaasd stopte hij met lopen en draaide hij zich om.
Naylene stond een paar meters terug met een camera in haar handen. Het was een camera die ze ooit van Andy had gekregen en de lens was op Ashton gericht. Calum en Linn waren bij Naylene gestopt om toe te kijken wat ze aan het doen was.
‘Ash, blijf daar staan!’ Ashton schudde lachend zijn hoofd en stak zijn hand in zijn zak, terwijl hij de paraplu iets beter boven zijn hoofd hield. Calum probeerde ondertussen zowel zichzelf als Linn en Naylene met haar camera te beschermen tegen de harde miezer, wat resulteerde in dat Linn zich in Calum had verschonen.
‘Het licht is echt heel mooi nu. En het effect van de doorschijnende paraplu is echt cool,’ zei Naylene. ‘Andy heeft altijd een voorkeur voor fotograferen in het zonlicht, maar volgens mij onderschat hij de waarde van een bewolkte dag.’ Naylene stapte verder naar voren en bleef foto’s maken van Ashton.
‘Dit is net als gisteren, weer een camera in mijn gezicht!’ Niet dat Ashton het echt erg vond. Hij vertrouwde Naylene en wist dat ze niks zou doen waar hij geen zin in had. Hij maakte ook wel eens een foto van haar. Soms vond hij de foto nog mooier dan degene die Andy wel eens van haar maakte, waar hij dan ook graag over opschepte tegenover de fotograaf.
‘Wat moet ik doen?’ vroeg Ashton, toen Naylene nog wat dichterbij kwam. De regen leek haar niet te deren.
‘Kijk maar naar Cal en Linn, niet recht naar de camera.’ Ashton knikte en keek naar zijn beste vriend, die steeds wat verder vooruit schuifelde met Linn aan zijn zijde. Ashton had wel een verandering opgemerkt bij Calum, in een goede zin. Hij leek meer ontspannen te zijn, meer zichzelf. Zelf wist Ashton niet precies waar dat door kwam. Misschien had hij een realisatie gehad, misschien was het een positieve verandering in zijn mindset geweest. Hoe dan ook, het deed Ashton goed om zijn beste vriend zo vrolijk te zien.
‘Ik denk dat er wel een paar mooie tussen zitten. Het is goed zo.’ Naylene liep terug naar Calum en Linn, zodat ze de foto’s kon bekijken. Zelf liep Ashton ook naar het drietal, omdat hij erg benieuwd was naar hoe Naylene hem op de foto had gezet. Hij was wel gewend om voor een camera te staan, maar met Naylene was het toch anders. Dan leek het haast alsof de camera er niet was en ze met hem praatte, soms zelfs zonder woorden.
‘Oh Nay, die is echt heel mooi!’ Het was Linn haar enthousiaste stem die Ashton als eerste opving. Naylene hield de camera iets omhoog, zodat iedereen mee kon kijken.
‘A handsome man, that is,’ was het commentaar van Calum. Ashton zag zichzelf, met paraplu en al in een zwart-wit filter.
‘Bro,’ zei Ashton tegen Calum. Hij en Calum waren altijd erg complimenteus naar elkaar, maar voor Ashton hoorde dat bij de band die ze samen hadden. Ze waren beste vrienden, maar vaak genoeg beschreef dat nog niet eens de vriendschap die ze samen hadden. Het was meer dan dat. Alsof ze elkaar ooit hadden moeten vinden. Voor Ashton zijn gevoel waren ze soulmates. Want de opvatting dat een soulmate alleen maar in de liefde bestond, was voor hem onzin.
‘Broes,’ zij Linn lachend. ‘We kunnen jullie ook wel een tafeltje alleen geven straks, als jullie dat liever willen.’ Ze wierp een blik op de camera en vervolgens op Ashton. ‘Maar hij heeft gelijk. Je staat er erg goed op, Ash. Nay heeft het goed gedaan.’
‘Ik heb een goed model uitgezocht,’ zei Naylene grijnzend. Ashton kon het niet laten om breed te glimlachen om het compliment van Naylene. Die deed hem toch nog het meest van iedereen.

Elysium
Internationale ster

Elysium schreef:
De manier waarop Ashton en Calum met elkaar omgingen was bijzonder. In de afgelopen jaren hadden ze zoveel met elkaar meegemaakt, en ondanks dat er meer mensen bij waren, was het voor een lange tijd altijd Ashton geweest bij wie Calum alles kwijt had gekund. De mooie dingen, maar ook de mindere. In de vriendschap die zich ontwikkeld had, was het normaal geworden om uit te spreken wat men dacht. Voor Calum was het niet denkbaar waarom hij tegen Linn of Naylene wel kon zeggen dat ze mooi op een foto stonden, maar dat hij hetzelfde niet tegen Ashton kon zeggen. Er was misschien een tijd geweest waar hij zich van dat soort dingen iets aan had getrokken. Tegenwoordig deed hij dat zeker niet mee. Helemaal niet bij de mensen waar hij op het moment bij was. Dit waren de drie mensen waar hij zich misschien wel het meest comfortabel bij voelde.
Het viertal liep het kleine stukje verder in de richting van het theehuis. Calum had gisteren echt genoten van de tijd die ze er door hadden gebracht. Het was er zo sereen geweest, alsof hij echt even tot rust was gekomen. Het kon geen kwaad om dat nu weer te doen. Nu hadden ze er tijd voor, het zou weer even duren voordat ze echt iets met z’n vieren konden doen.
“Ik zei gisteren al tegen Cal, dat het theehuis echt de perfecte plek is voor een date.” Ashton was vrolijk aan het praten over de plek, maar haalde ook de woorden naar boven die Calum al lang weer was vergeten. Woorden die ze alle drie hadden gehoord, maar Calum zelf een beetje van in de war raakte. Hij had Linn graag mee willen nemen naar deze plaats, zoals Ashton dat met Naylene had willen doen. Voor hem was het echter niet de bedoeling dat het werd gezien als een date.
Het woord bleef maar in Calum zijn hoofd spoken en hij wist niet wat hij er mee aan moest. Was het een date? Zag iemand het als een date? Zag hij het als een date? Wilde hij het zo zien? Het was allemaal heel erg verwarrend, dat hij bijna de ingang van het gebouw voorbij liep.
“Cal?” Calum keek om naar Ashton, die de trappen op was gelopen.
“Oh was het hier al?” Calum merkte dat hij er nu helemaal niet meer bij was met zijn hoofd. Hij hoopte dat hij de rest van de middag er niet door verpest zou worden, maar op het moment was hij er echt niet bij met zijn hoofd.
Iets wat niet heel erg veel beter werd toen ze binnen liepen en werden begeleid naar een vrije tafel. De enige manier waarop hij wist waarop hij niet op een date zou laten lijken, was het plaatsje tegenover Naylene innemen. Hij schoof de stoel dan ook al naar achter, maar het was Ashton die zijn hand op zijn schouder legde.
“Ik dacht eigenlijk dat ik daar wel kon zitten?” Vertelde Ashton, iets wat Calum wel begreep. Want hij zag het als een date en natuurlijk wilde hij dan tegenover zijn vriendin zitten. Hij was zelf echter zo in zijn eigen hoofd, dat hij het op het moment niet aankon om tegenover Linn te zeggen. Alleen het idee al dat iemand dacht dat het een date was. Maar misschien ook wel het gevoel dat Calum erbij kreeg. Want hij wist niet eens of het heel erg zou vinden.
“Je kan ook gewoon naast Cal zitten Ash?” stelde Naylene voor. Voor haar maakte het niet zoveel uit waar iedereen aan de tafel zat. Ze waren hier samen en daar moesten ze zoveel mogelijk van genieten.
“Maar ik dacht...” Ashton zuchtte even. “Dit is gewoon een goede plaats voor een date en dat wil ik met je delen.”
“Cal?” Ook Linn leek het niet helemaal te begrijpen, waardoor Calum zich zichtbaar ongemakkelijk begon te vinden.
Diegene die het als eerste door had, was Naylene. Ze kon in zijn ogen zien dat hij de hele situatie niet meer heel erg helder zag. Het woord dat Ashton een paar keer had gebruikt, had hem waarschijnlijk van zijn doen afgebracht. Iets wat het moment niet mocht verpesten en dat zou ze ook niet laten doen.
“Misschien wil ik wil gewoon op date met Cal.” Naylene nam plaats op de stoel en gebaarde tegenover haar dat Calum ook gewoon moest gaan zitten.
“Jij hebt gisteren al de hele dag met hem doorgebracht.” Zei ze tegen Ashton. Vervolgens keek ze naar Linn. “En jij brengt de komende tijd met hem door. Dus Cal en ik moeten nog even kletsen.”
Calum nam plaats aan de tafel, tegenover Naylene zoals hij dat zelf in zijn hoofd had gehad. Omdat Linn en Ashton druk bezig waren met hun eigen ding, zag niemand anders dat Naylene hem even een knipoog gaf. Hij wist dat hij haar waarschijnlijk wel iets uit te leggen had, maar hij vond het prettig dat ze gewoon aan had genomen wat hij had gevoeld en hem daar in had geholpen. Naylene was er goed in. Hun karakters lagen behoorlijk dicht bij elkaar, daarom was Calum blij dat ze in het leven van Ashton was gekomen, want het betekende dat hij ook een bijzonder mens er bij kon leren kennen.
“Nou wat voor thee zullen we nemen? Willen jullie hetzelfde als gisteren, zijn er tips? Of willen jullie iets anders proberen.” Naylene leek er zo overheen te praten alsof zich net niet een hele ongemakkelijke situatie was geweest.

Demish
Internationale ster

Demish schreef:
Ondanks dat de tafelsamenstelling voor wat ongemakkelijkheid leek te zorgen, besteedde Linn er niet veel aandacht aan. Ashton had graag tegenover Naylene willen zitten, maar Calum had die plek ingenomen. Linn had willen voorstellen om te ruilen, maar Naylene had al snel de kant van Calum gekozen en Linn had besloten om het maar zo te laten. Het maakte haar niets uit dat ze nu naast Naylene zat en tegenover Ashton, en ze vond dat het Ashton ook niks uit zou moeten maken. Als hij echt graag tijd door had willen brengen met Naylene, had hij maar moeten opperen om alleen met haar hier naar toe te gaan, in plaats van met z’n vieren.
‘Hier zijn de menu’s in het Engels,’ zei Ashton, waarna hij de menu kaarten onder iedereen verdeelde. ‘Ik had gisteren de witte lotus thee. Die zorgt voor een goed immuunsysteem en helpt bij het beschermen tegen verkoudheid en andere dingen,’ legde Ashton uit, waarna hij de thee aanwees op de kaart. ‘En volgens mij had jij deze, toch Cal?’ Ashton wees vervolgens de groene thee aan.
Calum fronste en boog zich wat naar Ashton, om te kijken wat hij precies aanwees. ‘Ja, klopt. Dat was de beste hier, zei de serveerster.’
‘Lotus thee klinkt goed,’ zei Linn, terwijl ze de kaart inspecteerde. ‘Wat hadden de anderen? Of weten jullie dat niet?’ Er waren immers zoveel soorten thee dat het moeilijk was om zomaar een beslissing te maken. Als Calum en Ashton wisten welke thee wel te drinken was en welke niet, dan was het misschien wel het beste om daar op af te gaan.
‘Ik denk dat ze iets met dadels hadden,’ zei Ashton bedenken. ‘Maar het was vooral heel interessant om te zien hoe ze de thee voor ons bereidden en inschonken. Dat deden ze bij iedere thee weer anders en ze deden het op zo’n serene, kalme manier dat we er allemaal heel rustig van werden.’
Linn knikte op de woorden van Ashton en keek over haar kaart heen naar de twee mannen die tegenover haar zaten. Ze vond het bijzonder dat ze allebei zo enthousiast waren over deze plek. Met name omdat dit niet een plek was waar ze hen zomaar neer zou zetten. Ze had ook nooit verwacht dat ze op hun vrije dag hier naar toe zouden gaan, maar het was hen blijkbaar zo goed bevallen dat ze er nog eens naar toe wilden.
‘We hadden gisteren ook nog iets te eten,’ zei Calum. ‘Maar ik weet niet meer hoe het heette. Jij?’ Ashton schudde echter ook van nee. Het gesprek viel stil, omdat iedereen druk bezig was met het bekijken van de kaart en het beslissen wat ze zouden nemen.
‘Ik denk dat ik de lotus thee neem,’ besloot Linn. ‘En als je wat te eten wil, Cal, kunnen we altijd delen?’ stelde ze met een glimlach voor, waarna ze de kaart aan de kant legde.
‘Wat?’ Calum reageerde alsof hij de vraag had niet mee had gekregen, maar iets in haar vertelde Linn dat hij het wel degelijk had gehoord. ‘Of je wat te eten wil delen?’
‘Oh.’ Er kwam niet echt een antwoord op Linn haar vraag, waardoor Linn haar wenkbrauwen optrok. Wat ze niet zag, was dat Calum een blik naar Naylene wierp.
‘Misschien kunnen we iets met z’n allen delen?’ stelde Naylene voor. ‘Ash, je zei dat jullie iets van ijs hadden gehad gisteren? Ik heb iets gevonden en ik denk dat dat het is. Bingsu?’
‘Ja, dat was het!’ reageerde Ashton meteen enthousiast. ‘Dat kunnen we wel met z’n allen delen. Dat hebben we gisteren ook gehad.’ Ashton wachtte niet echt de reactie van de anderen af en wenkte al snel één van de werknemers, zodat ze allemaal konden laten weten welke thee ze wilden. Zowel Linn als Ashton gingen voor de lotusthee en Calum leek ook weer te gaan voor de thee die hij al eerder had geproefd. Naylene ging voor een thee met kaneel
‘Hebben jullie al plannen voor Australië?’ vroeg Naylene aan Calum en Linn. Het was Calum die zijn schouders ophaalde. ‘We hebben nog niet echt iets gepland. Een beetje kijken van dag tot dag, dat is het.’
‘Ik heb wel plannen,’ reageerde Linn. Dat leek vooral Calum te verbazen, maar aangezien het geen gezamenlijk plan was, had ze dit nog niet eerder met hem gedeeld. Het was dan ook een plan wat pas in actie zou worden gezet als een dag voor haarzelf zou hebben, een dag waarop Calum bijvoorbeeld tijd zou besteden aan zijn vrienden.
‘Wat ga je doen dan?’ vroeg Naylene, waarna Linn haar schouders ophaalde. ‘Dat is nog geheim. Maar ik heb al contact met iemand in Sydney en die ga ik waarschijnlijk opzoeken als ik daar ben en Cal iets anders wil doen.’ Linn wilde graag haar haren laten knippen door een kapper of kapster in Sydney. Ze had laatst al een oproep gedaan of iemand iets had geweten en ze had een paar verschillende adressen gevonden die ze wel interessant had gevonden, dus nu was het een kwestie van de juiste kapper kiezen en haar haren eens goed onder handen te laten nemen door iemand.
‘Dat klinkt niet alsof je haar vraag hebt beantwoord,’ merkte Ashton op. ‘Je gaat iemand opzoeken? Is Benjamin niet in Australië om daar te filmen?’
‘Ash!’ siste Naylene, maar Linn hield haar hand op. ‘Het is oké, Nay.’ Linn schoof haar stoel iets aan en legde haar armen op de tafel. ‘Hij is in het noorden van Azië. Niet dat het me iets uitmaakt.’
‘Ik dacht gewoon dat-‘
‘Het maakt mij echt niet uit wat je dacht, Ashton. Ik wil hier gewoon genieten van dit theehuis en dat gaat het beste als niemand elkaars ex opeens opnoemt.’ Ze kon met gemak over iemand anders beginnen en het ongemakkelijk maken voor Ashton, maar ze koos er voor om het niet te doen. Daar werd niemand beter van, zijzelf ook niet.

Elysium
Internationale ster

Elysium schreef:
De middag in het theehuis had misschien wat ongemakkelijke momenten gehad, maar uiteindelijk had iedereen er zoveel mogelijk van proberen te genieten. Er waren gesprekken ontstaan die gemakkelijk waren geworden. Niemand had een ex boven water gehaald en misschien nog wel het belangrijkste was dat niemand meer om had gekeken naar de manier waarop Calum zich had gedragen. Naylene had daar zoveel mogelijk aan proberen te helpen, omdat ze wel aan hem had kunnen zien dat hij zich ergens heel erg ongemakkelijk bij had gevoeld, maar dat niet aan Linn of Ashton had willen laten zien. Ze hoopte dat ze hem een beetje gerust had kunnen stellen met haar blikken of de manier waarop ze gesprekken was begonnen die heel erg anders over waren gegaan.
Zo hadden ze allemaal in rust kunnen kijken naar de rituelen die waren gebruikt om de verschillende soorten thee te maken. Daarna hadden ze de thee opgedronken, samen met het lekkers wat ze hadden besteld.
Vervolgens was het viertal nog een stukje gaan wandelen door de straten, die in de buurt waren geweest van het theehuisje. Er was niet heel erg veel te zien geweest, maar de cultuur opsnuiven had Naylene al geweldig gevonden. Ze zouden hier niet zo heel erg lang meer hebben. Ergens was ze wel blij dat ze weer naar huis zou gaan. Dan kon ze weer naar Watts en als ze een lange tijd weg was van haar werk, begon ze het toch ook wel te missen.
Toen iedereen er weer klaar voor was geweest waren ze terug gereisd naar het hotel. Daar was ieder zijn eigen weggegaan. Aangezien Naylene en Ashton af hadden gesproken om de laatste avond weg van huis, samen door te brengen door ergens te gaan eten, hadden ze zich beiden even op moeten laden en zich op hadden moeten frissen. Toen Ashton aan had gegeven dat hij even wilde gaan douchen, had Naylene hem gezegd dat hij even met Calum had willen praten. De reden had ze achterwege gelaten en ze had het maar gegooid op het feit dat ze elkaar niet veel meer te spreken zouden krijgen voordat Calum naar Australië ging en zij en Ashton terug reisden naar Los Angeles.
Calum was wel een beetje verbaasd geweest toen hij Naylene ineens voor de deur had zien staan, maar er was ook een soort van opluchting op zijn gezicht te zien geweest. Dat betekende voor Naylene dat er genoeg zat en, als Calum dat wilde, ze er over konden praten.
Samen waren ze op de bank gaan zitten en Naylene had gewacht totdat Calum was begonnen met praten. Ze wilde hem namelijk niet dwingen om zijn hart bloot te leggen, als ze dat niet wilde. Ze had hier alleen willen komen om te kijken of alles goed met haar vriend was gegaan. Door haar vriendschap en later relatie met Ashton had ze de andere man ook heel goed leren kennen en op sommige vlakken vond ze het zelfs een beetje eng hoeveel ze wel niet op elkaar leken.
“Ik maak mezelf helemaal gek Nay. Vanmiddag, maar ook nu.”
“We kunnen er over praten, als je dat wil. We kunnen ook gewoon even wat anders doen? Wat jij wil.” Als Calum behoefte had om eens stukje te wandelen, dan zouden ze dat ook best kunnen doen. Ashton zou dat toch niet erg vinden, als ze het hem maar liet weten.
“Nee ik denk dat ik het er even uit moet hebben, want anders ga ik er de hele tijd over nadenken en dat is niet heel erg verstandig. Niet nu ik de komende tijd alleen met Linn ben.”
Naylene ging iets anders zitten, ze had al wel gedacht dat het was gegaan om Linn. Niet zozeer om haar als persoon zelf, maar om iets anders wat er was gebeurd. Misschien niet eens tussen hen, maar zelfs alleen in Calum zijn hoofd. “Gaat dit over hetgeen wat Ash zei in het theehuis? Hetgeen over dat het een perfecte plaats was voor een date.” Want vanaf dan was het een beetje ongemakkelijk geworden.
Calum kon niet anders dan knikken. Het had zeker te maken met hetgeen wat Ashton had gezegd, maar vooral over zijn eigen hoofd. Alles wat daar doorheen had gespookt en hoe graag hij het ook had willen hebben, hij had het nog steeds niet helemaal op een rijtje. Misschien dat het uitspreken zou helpen. Bij Naylene in de buurt kon hij dat wel doen. Als hij het bij Ashton zou doen, dan zou zijn beste vriend hem zeker proberen te helpen, maar hij was ook heel erg duidelijk in hetgeen wat hij van Linn vond.
“Ash zei dat en ik vroeg me gewoon af wat ik daar deed. Of ik daar was omdat ik stiekem ook zoiets wilde. Of we daar waren als vier vrienden, of dat ik misschien ook wel een date had gewild met Linn.”
De woorden van Calum verbaasden Naylene wel een beetje. Ze wist dat Linn gevoelens voor hem had gehad, maar ze had nooit gedacht dat Calum zou twijfelen over hetgeen wat hij voor haar voelde. Natuurlijk hield hij van haar, dat was aan alles te zien. Maar vrienden konden ook van elkaar houden.
“Maar dat was eigenlijk maar heel even. Daarna was ik vooral bang dat Linn het zou zien als een date. Was misschien heel erg stom is, want we weten beiden waar we staan. We zijn vrienden. Maar ik bleef maar nadenken en ik dacht, wat nou als ze het wel zo ziet? Wat nou als ik iets heb gedaan waardoor het er op lijkt dat ik een date wil? Wat nou als ik dat misschien ook wel wil?”
“Wil je dat?” Was het enige wat Naylene vroeg, omdat het heel erg zou helpen met alles. Het zou er misschien wel voor kunnen zorgen dat Calum wat rustiger werd, want dat was hij nu alles behalve en ze had het toch wel met hem te doen.
“Niet dat ik weet?” Het was zo anders dan dat hij een paar maanden geleden had geantwoord, dat wisten ze beiden. Dan was het antwoord stellig geweest, dan had hij meteen gezegd dat hij het niet had gewild. Nu zat er een soort van twijfel. Naylene kon zich zeker voorstellen dat hij twijfels had, helemaal nu ze samen zoveel tijd doorbrachten. Hij zou haar zelfs meenemen naar Australië, natuurlijk was dat bijzonder.
“Misschien hebben je gedachten je gek gemaakt? Ben je begonnen met denken en kon je daarin niet stoppen en kun je op het moment niets met zekerheid zeggen.” Besloot Naylene. Daar leek het wel op.
“Dat klinkt bekent.” Mompelde Calum. “Ik weet nu alleen niet wat ik moet doen? Wat nou als ik iets verpest, onze tijd in Australië. Ik wil juist genieten van de tijd die ik daar heb met mijn familie en vrienden.”
“Dan is dat wat je gaat doen? Het klinkt nu vast moeilijk, maar ik weet zeker dat als je daar komt, alles op een plaats valt. Je kunt leuke dingen doen met je familie. Uit met vrienden. Gewoon genieten van die tijd die je daar hebt. En als je toch aan die vrienden denkt, daar hoort Linn ook gewoon onder. Dus ik weet zeker dat het wel goed gaat komen.” Naylene legde even haar hand op de arm van Calum, in de hoop dat hij er iets rustiger van werd.

Demish
Internationale ster

Demish schreef:
Ondanks het een en het ander was de middag in het theehuis voor Ashton zijn gevoel toch een succes geweest. Ze hadden genoten van de verschillende soorten thee en de manier waarop het allemaal voor hen was klaar gezet. Ze hadden naast het zogenaamde shaved ice ook nog wat andere lekkernijen besteld en zo hadden ze er aardig wat uren vol kunnen maken. Toch was het Ashton niet ontgaan dat Calum er anders bij had gezeten dan de vorige dag. Het was ook Naylene opgevallen en daarom was het ook niet als een verrassing gekomen dat Naylene had vermeld dat ze nog even naar Calum toe had gewild, toen ze eenmaal weer terug waren gekeerd in het hotel.
Voor hun laatste avond in Korea wilde zowel Ashton als Naylene nog uiteten. Samen hadden ze een paar restaurants opgezocht die, volgens het internet, goed zouden moeten zijn en waar ze ook echt Koreaans eten zouden kunnen proeven, want dat was wel een belangrijke voorwaarde geweest. Pizza of ander westers eten konden ze overal nog nuttigen.
Ashton had zich klaar gemaakt door te douchen en schone, frisse kleding aan te trekken. Hij had besloten om zijn natte haren op te laten drogen voordat hij daar verder iets mee zou gaan doen. Toen hij vanuit de badkamer weer naar het slaapgedeelte van de hotelkamer was gegaan, had hij gezien dat Naylene nog niet terug was geweest. Dat betekende dat ze nog bij Calum was geweest.
Waar het precies aan lag dat Calum zich opeens anders leek te voelen, wist Ashton niet. Hij kon wel een aantal dingen raden. Het was de laatste stuk van hun promotour en hierna zouden ze weer terug gaan naar Los Angeles. Natuurlijk, er zat nog veel aan te komen: repetities voor de World War Joy tour, de daadwerkelijke tour, het uitbrengen van nieuwe muziek. Toch was het wel een ander gevoel, een ander ritme. Het zou best kunnen dat Calum bang was voor een soort leegde, die ze allemaal wel eens konden voelen nadat ze hard hadden gewerkt.
Ashton bracht een deel van zijn tijd door op zijn telefoon, maar al snel kwam hij tot de conclusie dat hij zijn tijd beter kon besteden dan op social media berichten van fans lezen, zeker omdat een deel al had uitgevogeld dat Ashton hier niet alleen was. Het maakte hem niet uit dat zijn relatie met te zien was voor de wereld. Nu in ieder geval niet. Daar was hij veel te opgewerkt voor.
Ashton kwam overeind en pakte het pasje van de hotelkamer en alle andere benodigde spullen die hij nodig zou hebben voor een avondje uit in Seoul. Daarna wandelde hij naar de lift en ging hij één verdieping omlaag, waar de kamer van Calum was.
Ashton klopte op de deur en wachtte geduldig totdat Calum die open deed. Het duurde iets langer dan normaal, maar de deur werd al snel voor hem geopend. Calum leek niet heel verbaasd te zijn om hem te zien, maar Ashton besefte zich dat hij misschien wel een onderonsje had gestoord tussen de twee.
‘Hé,’ begroette hij de twee, waarna hij naar de bank liep waar Naylene nog op zat. Hij ging naast haar zitten en sloeg zijn arm om haar schouder.
‘Iemand is echt clingy vandaag,’ merkte Calum op. Ashton grijnsde en haalde zijn schouders op. Hij vond het niet erg om zo genoemd te worden, in ieder geval niet voor Calum. Hij wist dat hij zowel vandaag als gisteren veel aandacht had gevraagd van zijn vriendin, maar wanneer kon hij dat anders doen? Er waren niet veel dagen in het jaar waar hij en Naylene hun gang konden gaan en echt konden genieten van wat ze hadden.
‘Niet alleen vandaag. Je had zijn berichtjes van gisteren eens moeten zien!’ zei Naylene lachend. Ashton haalde wederom zijn schouders op en trok Naylene nog iets steviger tegen zich aan.
‘We zijn hier eindelijk eens echt vrij. We kunnen eindelijk een beetje doen en laten waar we zelf behoefte aan hebben en dat doe ik graag samen met Nay. Als dat me clingy maakt, dan neem ik dat woord graag aan.’ Echt clingy zou hij nooit zijn, maar hij wilde wel graag tijd doorbrengen met zijn vriendin. Zeker nu het kon.
‘Was dat waarom je vroeg of ik al gegeten had, en waar ik gegeten had? En of ik sokken nodig had?’ vroeg Naylene aan hem, wat er voor zorgde dat Calum nu ook moest lachen. Ashton boog zich naar voren en tilde Naylene haar been een stukje op. ‘Je draagt ze toch! Dus je had ze nodig!’
Zoals beloofd has Ashton sokken meegenomen voor Naylene van de souvenirshop. Dat was immers hetgeen wat iedereen had aangeraden online om als herinnering mee te nemen. Voor zichzelf had hij ook een paar sokken uitgekozen, maar het was des te leuker dat Naylene ze nu droeg.

Elysium
Internationale ster

Elysium schreef:
Naylene had niet verwacht dat Ashton zich al zo snel bij hen zou voegen. Ze had wel verwacht dat hij op een gegeven moment bij hen zou komen zitten, maar niet zo snel al. Gelukkig had ze goed met Calum kunnen praten en had ze hem nog kunnen vertellen dat hij juist even de tijd moest nemen om tot rust te komen. De afgelopen tijd was het druk geweest, hadden ze de halve wereld overgevlogen en hadden ze heel veel gedaan. Linn was een houvast van huis geweest, dus misschien dat hij daardoor was gaan twijfelen aan alles. Dat was echter aan Calum om uit te zoeken. Ze had hem echter aangegeven dat hij haar altijd mocht bellen, als hij zijn hoofd niet meer in zijn eentje helder kon krijgen. Naylene wist namelijk dat het soms makkelijker was als iemand daar mee hielp.
Voor nu konden ze echter niet meer echt over Linn praten. Het was wel een optie, maar Ashton zou zich er mee zou gaan bemoeien. Hij zou woorden over Linn in de mond nemen die hij niet helemaal zo bedoelde, maar er wel naar uitkwamen. Gelukkig leek hij ondertussen ook te begrijpen dat het door zowel Calum als Naylene niet gewaardeerd als hij zo over hun vriendin sprak.
Ondanks dat Calum het ook wel fijn vond dat Ashton zich even bij hen had aangesloten, vond hij het ook jammer dat hij de rest van de knopen die hij in zijn hoofd had, niet kon ontwarren, met behulp van Naylene. Hij wist ook wel dat het niet goed was om haar daar voor te vragen, maar hetgeen wat ze had gezegd, had hem tot nu toe wel geholpen. Het was iets rustiger in zijn hoofd. Wat wel nodig was voordat hij naar Australië zou reizen. Want ondanks alles wat dat wel hetgeen waar hij heel erg veel zin in had. Het was af en toe goed om terug te gaan, echt tijd te nemen voor zijn familie en vrienden, ondanks dat twee van hen hier nu bij hem op de bank zaten en een derde niet heel erg ver weg was. Dat waren wel de drie mensen die op het moment het dichtst bij hem stonden. Toch hoopte hij ook dat hij ook geen probleem had om de aansluiting te vinden met de vrienden die hij achter had gelaten in Australië. Het was zo gek om te bedenken dat iedereen een eigen kant op was gegaan. Het was wel iets waar hij zich een beetje zorgen om maakte. Alles bij elkaar maakte dat hij al snel weer in zijn eigen hoofd zat.
Naylene had dat ook al snel door. Ze was met Ashton aan het praten over de sokken en ondanks dat het dom klonk, was ze er best wel blij mee. Sokken waren echter niet belangrijk als ze zag dat één van haar vrienden het echt moeilijk had. Hun gesprek had duidelijk wel iets geholpen, maar een terugval in gedachten was heel erg makkelijk gemaakt. Iets wat Calum al leek te hebben, voordat ze hier weg waren. Ze wilde het hem niet aandoen om dan zo in zijn eentje hier op de kamer te zitten. Calum kon het vast wel aan, dat wist ze ook, maar als vriend hoorde je dat soort dingen niet te doen.
“Hé Cal? Ash en ik wilden zo ergens in de buurt gaan eten. Zal je het leuk vinden om mee te gaan?” Het was een simpel voorstel. Er waren genoeg tentjes en ze zouden het vast met z’n drieën heel erg leuk kunnen hebben. Dan hoefde Calum zich ook even geen zorgen te maken of hij nou tegenover Linn kon gaan zitten of juist niet en wat dat dan betekende. Het was gewoon gemakkelijk, met z’n drieën. Naylene had al wel gemerkt dat Calum gek was op het eten hier, dus waarom zouden ze hem niet meenemen?
Naylene kon aan Calum zien dat hij het aanbod overwoog, maar zijn blik gleed naast haar, waar Ashton zat. De blik op zijn gezicht zei eigenlijk al wel genoeg, hij vond het niet prettig dat Naylene het voor had gesteld. Terwijl het voor haar heel erg normaal was, Ashton kon toch ook zien dat Calum op het moment niet goed in zijn vel zat. Dan konden ze best met z’n drieën weg.
“Ik wil niet onbeleefd zijn, maar het was een date, Nay.” Het zat Ashton duidelijk niet lekker, waardoor Naylene ook weer aan van alles begon te twijfelen. Maar ze hadden genoeg tijd om wat te doen als ze weer terug waren in Los Angeles. Calum zouden ze echter een tijdje niet meer zien. Natuurlijk was Naylene druk als ze thuis zou zijn, maar ze kon echt wel tijd vrijmaken om dit in te halen. Daarbij was ze niet diegene die heel veel waarde hechtte aan de term ‘date’.
“Het is toch niet erg als Calum mee gaat. We gaan gewoon een hapje eten. Cal moet ook eten, dan kan hij gewoon met ons mee, vind ik.” Ze wilde Ashton niet kwetsen, maar hij zou moeten weten dat ze er anders over dacht dan hij dat deed. Ze had niet eens geweten dat het een date was geweest. Wanneer was dat het en wanneer niet? Dat vond ze een raar concept, ze waren hier samen, dus was dat niet alles wat ze deden een date.
“Ah nee joh Nay, ik vind het niet erg. Jullie kunnen gewoon samen uit gaan eten.” Naylene schudde haar hoofd, ze vond het lief van Calum dat hij probeerde te helpen en hij Ashton zijn gang wilde laten gaan. Natuurlijk wilde hij er niet tussen zitten.
“Zo krijg ik het idee dat je niet eens echt op een date wil? Vanmiddag was al vreemd en nu wil je niet met z’n tweeën weg?” Ergens klonken de woorden van Ashton belachelijk. Als ze niet bij hem in de buurt had willen zijn, was ze niet naar Parijs gekomen en had ze er al helemaal niet voor gekozen om met hem mee te reizen naar onder ander Australië en nu ook Korea.
“Ik wil nergens tussen staan.” Gaf Calum aan, die zich zichtbaar ongemakkelijk begon te voelen. “Ik hoef echt niet mee, maar ik vind het heel erg lief van je aangeboden Nay. Ik denk dat jullie even moeten praten, dus ik ga even naar het balkon?” Met die woorden stond Calum ook op en liep hij inderdaad naar het balkon, waar hij zich zelfs een beetje buitensloot van de kamer.
“Ik snap het punt niet Ash?” Mompelde Naylene. “Je weet toch dat ik samen met je wil zijn. Anders was ik hier niet geweest. Ik wilde Calum gewoon meevragen, omdat hij wel even een oppepper nodig had en je vertelde me dat hij gek was op het eten hier.” Dan was het toch juist logisch dat ze Calum mee zouden nemen. In haar ogen in ieder geval wel.
“Ik snap dit hele date ding gewoon niet.” Bekende Naylene. “Wanneer is iets een date en wanneer is dat het niet. Is niet alles wat we doen een date, of juist niet, omdat we al samen zijn?” Voor haar hoefde echt niet meteen alles een label te hebben van een date, dat maakte alles zo beladen en zwaar. Ze had liever dat ze het woord gewoon niet helemaal meer in hun woord nam.
“Is er iets wat ik heb gedaan om je slecht te laten voelen?” Vroeg Naylene toch maar. Want het leek alsof het meer ging dan alleen de date.

Demish
Internationale ster

Demish schreef:
‘Het is niet altijd een date?’ Ashton haalde zijn schouders op. Zelf wist hij ook niet wat precies de betekenis was van een date als er al een relatie was, maar hij had dit wel gezien als een date. Een avond waarop ze net wat meer hun best zouden doen voor elkaar, eentje waar ze er echt even uit gingen en zouden genieten van het eten en hun omgeving. ‘Maar ik zag dit wel als een date. Een avondje echt samen, uit eten. Gewoon.’ Ashton bewoog wat met zijn handen, niet wetend hoe hij het verder aan Naylene uit moes leggen.
‘Ik heb eerder het idee dat ik iets heb gedaan,’ zei Ashton tegen Naylene. Zij was degene die opeens geen zin meer leek te hebben in een avond samen. Dat terwijl ze eerder op de dag, en eerder in de week, nog enthousiast met hem opzoek was gegaan naar restaurants waar ze samen konden eten. Ashton vermoedde dat er een reden was waarom ze Calum mee had gevraagd en dat er meer achter zat dan alleen het feit dat Calum zich niet goed voelde. Het leek haast alsof ze het bewust deed, zodat ze niet alleen met hem hoefde te zijn. En dat was juist hetgeen waar Ashton zich op had verheugd. ‘Dat je bewust iemand anders meevraagt, zodat we niet met z’n tweetjes zijn.’
‘Cal heeft een slechte dag?’ zei Naylene zacht. Ashton wierp een blik op het balkon, maar hij kon zijn beste vriend net niet zien. Natuurlijk geloofde hij het als Naylene dat zei. Hij wist dat Calum en Naylene elkaar hadden gevonden op dat niveau en dat was fijn, maar nu voelde het toch alsof het twee tegen één was, ondanks dat dat waarschijnlijk niet hun bedoeling was.
‘En om eerlijk te zijn, heb ik dat ook. Dat is ook waarom ik hier naar toe ben gegaan, maar ik heb nog geen kans gehad om het er met Cal over te hebben.’ Ashton zijn gezicht betrok zichtbaar. Naylene was zijn vriendin en hij had altijd het idee dat als het niet goed ging, ze dat eerlijk tegen elkaar konden zeggen. Dat er geen persoon tussen zat. Hij had altijd gehoopt dat als Naylene niet goed in haar vel zou zitten, hij haar zou kunnen helpen en dat ze dan ook naar hem toe zou gaan. Dat bleek nu niet zo te zijn.
Ashton zuchtte en wreef met zijn handen over zijn gezicht. Hij wist niet wat hij nu moest doen. Als hij harder zijn best zou doen om Naylene toch mee uit eten te krijgen, zonder Calum, dan zou hij haar alleen maar tegenwerken. Maar de teleurstelling voelde hij in zij hele lijf en het liefst wilde hij dat ook naar haar uiten, maar ook dat zou waarschijnlijk de verkeerde kant op gaan.
‘Maak jullie gesprek maar af,’ besloot Ashton. ‘En ik zie wel met hoeveel we gaan eten. Ik ga naar beneden.’ Ashton wist niet of hij er nu juist aan deed, maar het leek hem het beste om Naylene en Calum nu de ruimte te geven die ze nodig hadden, ondanks dat hij het erg jammer vond dat het op deze manier moest gaan.
Mokkend liep hij de kamer uit en nam hij de lift naar beneden. In de lobby van het hotel zat een bar, waar hij zou kunnen wachten. Al verwachtte hij niet dat Calum of Naylene snel naar beneden zou komen. Hij gokte dat hij na een half uur een berichtje zou krijgen met de boodschap dat ze allebei niet meer behoefte hadden aan wat te eten. Hij kende Calum, die zou niet meegaan nu hij het gevoel had gekregen dat zijn aanwezigheid ongewenst was. En Ashton had ook het idee dat Naylene er nu van af begon te zien.
Bij de bar van het hotel bestelde hij een whisky. Terwijl hij daar op wachtte, keek hij rond. Zijn ogen kruisten die van een jonge vrouw die al naar hem had gekeken. Het duurde enkele seconden voordat hij door had dat het Linn was, die aan een tafeltje zat met haar laptop en camera. Wat twijfelend stak ze haar hand naar hem op. Ashton knikte terug.
Hij zag het drankje dat naast haar rustte, het glas al bijna leeg. Ashton besloot hetgeen wat Linn had besteld aan zijn bestelling toe te voegen en nam de twee gevulde glazen mee naar haar tafel. Zelfs hij zou het onzin vinden als hij nu bewust er voor zou kiezen om niet met Linn om te gaan. Daarnaast had hij iemand nodig tegen wie hij kon klagen over hetgeen wat er zojuist was gebeurd.
‘Jij ziet er goed uit,’ complimenteerde Linn hem, toen Ashton zich liet zakken op de stoel tegenover haar. Linn legde haar koptelefoon aan de kant en klapte haar laptop iets naar beneden. Vervolgens gebaarde ze naar het drankje. ‘Dankjewel, dat had niet gehoeven.’
Ashton gebaarde haar woorden weg met zijn vingers. ‘Het is niks.’
‘Gaan jij en Nay ergens naar toe?’ vroeg Linn nieuwsgierig. ‘Dat je zo je best hebt gedaan?’
Ashton schudde zijn hoofd. ‘Ik denk het niet. Dat was wel eerst het plan, maar Nay heeft een slechte dag. En Cal ook. Dus ze hebben meer behoefte om er met elkaar over te praten dan met mij, of samen te gaan eten.’
Linn klapte haar laptop nu helemaal dicht en schoof haar werk iets aan de kant, zodat ze hem al zijn aandacht kon geven. ‘Ik snap het. Je had iets leuks gepland en je hebt overduidelijk je best gedaan om er goed uit te zien vanavond, voor jezelf en voor Nay,’ merkte Linn op. ‘Maar je kunt het haar niet kwalijk nemen dat ze zich niet goed voelt?’
Ashton zuchtte, hij wist dat Linn gelijk had. Dat hij zelf ook al wel bedacht. ‘Ik dacht gewoon dat als ze zich minder zou voelen, dat we er dan samen over konden praten. Maar dat doet ze blijkbaar liever met Cal. En ik snap het wel, maar dan doe ik mijn best en dan gebeurt dit.’ Ashton schudde zijn hoofd. Hij was er niet blij mee. Totaal niet.
‘Je weet hoe die twee zijn,’ zei Linn voorzichtig. ‘Ze snappen elkaar, zelfs zonder dat ze precies uit moeten leggen wat er om gaat in hun hoofd. En dat maakt het een makkelijkere optie voor hen om het niet met jou te bespreken, of met mij. Ik heb gedurende de dag ook geprobeerd om te kijken of er iets is wat ik voor Cal kan doen, maar ik merkte al snel dat hij daar geen behoefte aan had,’ legde Linn uit. ‘En dat doet pijn, natuurlijk. En het zijn alleen maar goede bedoelingen, vanuit jou en mij bedoel ik dan. Maar dat wij goede bedoelingen hebben, betekent niet dat anderen ze ook meteen aan moeten nemen.’

Elysium
Internationale ster

Elysium schreef:
Voor even bleef Naylene naar de gesloten door staren. Het was niet haar bedoeling geweest om Ashton te kwetsen met haar woorden, met hetgeen wat ze voelde of hoe het met haar ging. Normaal gesproken zal een partner juist moeten weten wat er in haar hoofd om ging. Had ze Ashton moeten vertellen wat haar dwars zat. Op het moment was het echter hij die daar voor zorgde, iets waar ze pas achter was gekomen toen hij hier weer naast hem had gezegd.
Voor even liet Naylene haar hoofd in haar handen liggen, terwijl ze zich bedacht of ze achter Ashton aan had moeten gaan of niet. Waarschijnlijk had hij dat wel op prijs gesteld. Alles in haar lichaam riep echter dat ze het niet moest doen. Haar maag draaide zich zelfs om bij het idee, ze wist niet eens waarom. Ashton had al vaak aangetoond dat hij heel begrijpend was, zeker naar haar toe. De laatste tijd was Naylene alleen niet heel erg duidelijk geweest, niet tegen Ashton, maar ook niet tegen haarzelf. Misschien was het allemaal een beetje te veel geworden.
Naylene keek richting het balkon, waar Calum naar het uitzicht voor hem keek. Ze stond op, om naar hem toe te lopen. Ze respecteerde hem dat hij, haar en Ashton even de tijd had gegeven, ondanks dat het niet echt een lang gesprek was geworden.
"Is Ash al weg?" Naylene knikte enkel, ze voelde zich wel schuldig, maar ze wist aan de andere kant dat ze dat niet hoorde te doen. Het waren haar gevoelens en die mochten best een plaats hebben. Als ze iets niet wilde, dan kon ze dat aangegeven. Het was moeilijk om dat soort dingen te zeggen. Zeker nu ze al een tijdje niet meer zo bewust met haarzelf bezig was geweest. Normaal hielp haar therapeute haar daar mee, omdat ze nu een tijdje met Ashton mee was gereisd, had ze daar natuurlijk geen gesprekken meer mee gehad.
Naylene liep weer naar binnen, waar Calum haar al snel in volgde. Hier hadden ze dan wel de rust om over alles te praten wat ze maar wilden. Voor nu wist Naylene niet eens echt waar ze moest beginnen.
"Wil je er over praten?" Calum was altijd al rustig geweest, had nooit echt aangedrongen om iets te weten. Een tijdje geleden had Naylene hem wel meer verteld over hoe haar vorige relatie er uit had gezien en waarom ze er moeite mee gehad om zich volledige aan de relatie met Ashton over te geven. Niet door Ashton, maar gewoon het idee aan alles.
"Ik merk gewoon dat ik lang van huis ben." Fluisterde Naylene. "Dat ik een tijd niet heb besproken wat er door mijn hoofd heen gaat en wat het met me doet. Ik had het denk ik niet eens echt door, tot vandaag?"
"Soms ben je al te ver en heb je dan pas door dat er iets aan de hand is." Gaf Calum aan, waarop Naylene ook instemmend knikte.
"Maar het gaat dus om Ash?"
"Ja, ik denk het wel. Ik vond de tijd die we samen hadden echt heel erg leuk. We hebben heel erg veel gezien. En ik vind het heel erg lief dat hij nog zoveel mogelijk wil genieten van de tijd die we hier samen hebben, maar het voelt benauwend? We zijn al zoveel samen geweest de afgelopen tijd en nu moet het nog meer en ik weet gewoon niet heel erg goed hoe ik me daar bij voel.”
“Overweldigd?” vroeg Calum, wat waarschijnlijk een goed woord was voor dit alles.
“Ik weet hoe Ash is en ik weet dat hij nooit zal doen wat Kevin zal doen, maar daar gaat het me nu niet om. Het komt allemaal te dichtbij. Dit, deze tijd, het is gewoon allemaal een beetje teveel van het goede, terwijl ik dat niet wil. Ik zal willen dat ik gewoon van genieten van de tijd die we samen hebben, want ik weet dat er ook een tijd is waarop we dat juist niet kunnen doen.”
Calum hief zijn arm iets op, ten teken dat Naylene er even in kon kruipen en dat was ook wel hetgeen wat ze nodig had. Dat was ook de reden dat ze opzij schoof op de bank en haar hoofd tegen zijn schouder aan liet rusten.
“Het is niet erg om je zo te voelen. Het zijn jouw gevoelens en niemand kan je dat kwalijk nemen. Helemaal Ash niet. Ik weet alleen dat hij nu na aan het denken is, zichzelf misschien wel net zo erg opvreet als jij dat doet, omdat hij denkt dat hij iets verkeerds heeft gedaan.” Naylene schudde haar hoofd, hij had niet echt iets verkeerd gedaan. Niet echt in ieder geval. Het lag niet aan hem, maar aan haar gevoelens. Om die uit te spreken was het echter wel moeilijk.
“Ik snap dat je die woorden het liefst voor jezelf houdt. Dat zal ik ook doen.” Fluisterde Calum. “Maar ik weet ook dat jij er anders in zit, zeker met Ash. En ik weet zeker dat hij naar je wil luisteren, je wil helpen met allerlei oplossingen.”
“Hij hoeft het niet op te lossen.”
“Ken je Ash?” Vroeg Calum lachend, waarop Naylene zelf ook moest lachen. Hij had wel gelijk, Ashton zou proberen het voor haar op te lossen. Iets wat lief van hem was, maar hij hoefde het niet te doen. Ze had gewoon haar gesprekken nodig met iemand die er juist vanaf stond.
“Dankjewel Cal.” Naylene kroop wat opzij. “Je bent een goede vriend. Als er de komende tijd iets is, mag je me altijd bellen he?” Het leek haar niet makkelijk dat hij over een paar dagen alleen met Linn was. Zeker niet met de dingen die nu door zijn hoofd heen gingen.
“Hetzelfde geldt voor jou Nay. En je weet dat ik foto’s van Wattsie verwacht als je thuis bent.” “Natuurlijk en als je terug bent, gaan we een stukje wandelen met z’n vieren oké?” Calum leek het daar mee eens te zijn.
“Ik denk dat ik Ash ga zoeken.”
“Pas op jezelf? Alleen doen wat goed voelt. Je hoeft niet meteen alles op tafel te leggen als je dat niet wil.”
“Thanks Cal.” Ze gaf hem nog een kneepje in zijn arm, voordat ze opstond. Het was belangrijk dat ze dichtbij haarzelf bleef, al was dat niet heel erg makkelijk.

Demish
Internationale ster

Demish schreef:
Ashton had eigenlijk verwacht dat Linn hem meer zou steunen dan dat ze nu deed. Ze leek eerder de kant van Naylene te kiezen, maar ook die van Calum. Diep van binnen had hij zich al gerealiseerd dat Linn gelijk had. Dat hij het beste voor had met Naylene, betekende niet dat zij ook meteen alles maar aan moest nemen. Hij vond het echter geen fijn idee dat Naylene op sommige momenten ruimte nodig had, maar dat niet met hem durfde te delen. Dat ze er dan bewust voor koos om dat wel aan een ander te vertellen, deed hem pijn. Maar als hij dat aan haar zou vertellen, dan zou zij zich weer gekwetst voelen en zou ze waarschijnlijk nog minder met hem delen.
Om het gesprek niet te lang over Naylene te laten gaan, had Ashton semi-geïnteresseerd gevraagd aan Linn waar ze mee bezig was geweest. Linn had haar laptop bijgedraaid en had hem laten zien dat ze bezig was geweest met het selecteren van de juiste beelden voor een vlog die ze op has genomen van haar tijd hier in Korea. Ze had hem uitgelegd dat ze die selectie zou delen in een online drive, zodat haar editor met haar opmerkingen er een video van kon maken. Blijkbaar had ze het ooit zelf gedaan, maar was de vraag naar video’s nu te hoog waardoor het moeilijker werd voor haar om het zelf nog te doen.
Linn had ondertussen wat te eten besteld van de bar en Ashton had gemerkt dat zijn maag behoorlijk was gaan rammelen sinds het bord met de nachos voor hem had gestaan. Nadat hij er een paar keer naar had gekeken, had Linn het bord naar hem toe geschoven, als teken dat hij er best een paar van had mogen pakken.
‘Volgens mij is Nay net uit de lift gestapt,’ zei Linn. Ashton zat met zijn rug naar de lobby toe, dus dat kon hij niet zien. Toen hij zich echter omdraaide, zag hij zijn vriendin al zijn kant op lopen. Ashton wist niet of het vijf minuten geleden was dat hij Naylene alleen had gelaten met Calum, of al een uur, maar hij was blij om te zien dat ze in ieder geval nog naar beneden had willen komen. Misschien om met hem te gaan eten, al leek dat er niet op.
‘Hé, jullie twee,’ begroette Naylene hen, duidelijk verbaasd om Ashton en Naylene aan één tafel te vinden zonder dat er kleinerende bijnamen werden gebruikt of er een ruzie los zou barsten. Ze legde haar hand op Ashton zijn schouder. ‘Heb je al gegeten?’
‘Hij heeft een paar chipjes van mij gehad,’ zei Linn snel. Ashton keek op naar Naylene en knikte. ‘Ik begon honger te krijgen en Linn was zo aardig om wat van haar eten met me te delen.’
Naylene knikte. ‘Ik dacht dat we misschien terug naar boven konden gaan en roomservice konden bestellen?’ Het was niet het avondje uit wat Ashton in zijn hoofd had gehad, maar Naylene leek wel behoefte te hebben aan zijn gezelschap. Ashton wierp een blik naar Linn, die hem toeknikte. Zij leek te denken dat hij mee moest gaan. Hij deelde die mening.
‘Ik ga mee naar boven,’ besloot Ashton. Hij kwam overeind en knoopte zijn jasje weer dicht. Hij pakte zijn telefoon van de tafel en schoof deze weer in zijn zak. ‘Geniet nog van je avond, Linn.’
‘Jullie ook!’ Linn glimlachte en schonk de twee nog een blik vol met vertrouwen, wat Ashton vreemd genoeg wel erg prettig vond. Hij wist alleen niet goed wat Linn er precies mee bedoelde.
Samen met Naylene liep Ashton terug naar de liften. Hij wachtte tot Naylene op de knop had gedrukt en stapte zwijgzaam de lift in. Naylene volgde hem.
‘Ik had niet verwacht om je bij Linn te vinden,’ zei Naylene. Hij merkte een kleine, lacherige ondertoon in haar woorden. Ashton haalde zijn schouders op. ‘Ze zat er al toen ik daar kwam en het voelde vreemd om haar compleet te negeren, zeker omdat ik ook niet echt een kant op kon.’
Ze kwamen aan bij hun verdieping, waar ze de lift dan ook weer verlieten. Ashton wachtte geduldig tot ze in de kamer waren. Hij probeerde Linn haar woorden in zijn achterhoofd te houden. Naylene had misschien wel geen behoefte aan zijn goede bedoelingen, dus dan was het aan hem om deze voor zich te houden. Daardoor wist hij echter ook niet goed wat hij nu kon zeggen. Zelfs vragen naar het gesprek tussen haar en Calum leek hem nu een verkeerd idee, dus koos hij er voor om stil te blijven. En dat was iets wat nauwelijks een optie voor hem was.
‘Wil je nog ergens over praten?’ vroeg Ashton uiteindelijk, omdat hij het niet voor elkaar kon krijgen om zich helemaal stil te houden. Hij kon nog net de vraag of ze dat al met Calum had gedaan, in zich houden. Dat zou ze hem waarschijnlijk niet in dank afnemen. ‘Of wil je liever eten bestellen? Want dan ga ik opzoek naar de kaart en dan kunnen we kijken wat we willen hebben. De nachos zijn wel een aanrader.’

Elysium
Internationale ster

Elysium schreef:
Binnen een relatie was eerlijkheid belangrijk. Soms vond Naylene die eerlijkheid wat eng, zeker omdat het om een relatie ging. Binnen hun vriendschap had ze al goed met Ashton kunnen praten. Hij had delen van haar te zien gekregen, die niet veel anderen van haar wisten. Ondanks Ashton had zo begripvol mogelijk had proberen te reageren, maakte het nu allemaal wel eng. Dit ging om wat ze voelde, tegenover hem. Het laatste wat ze wilde doen, was Ashton kwetsen met hetgeen wat ze voelde.
Naylene schopte haar schoenen uit en kroop op het bed, waar ze in een kleermakerszit op ging zitten. Ze probeerde Ashton zijn humeur te peilen, ze snapte wel dat hij het niet prettig had gevonden om ineens aan de kant te worden gezet, zo moest het vast voor hem hebben gevoeld. Iets wat niet echt haar bedoeling was geweest, maar wel iets waar ze over moesten praten.
“Misschien kunnen we wat bestellen en als we op het eten wachten, praten? Maar laat me dan alsjeblieft gewoon praten?” Dat gaf Naylene nog even de kans om na te denken over wat ze wilde zeggen, al ging dat niet makkelijk met de blik die Ashton naar haar schonk. Hij deed het vast onbewust, maar het zorgde voor een beetje ongemak. Ze snapte echter ook wel dat het niet makkelijk was dat ze net had gezegd dat hij verder zijn mond moest houden.
“Wat wil je?”
“De nachos klinken goed. En doe er maar wat frietjes bij.” Dat leek haar voor nu wel genoeg, haar honger was toch wel een beetje vergaan door alles wat in haar hoofd spookte.
Ashton ging op veilige afstand van haar zitten, nog wel op het bed, maar wel op de rand. Het was enkel zijn rug waar Naylene een tijdje naar staarde, terwijl Ashton het eten bestelde. Ze kon zien hoe zijn spieren zijn hals en schouders aangespannen waren. Alsof hij zijn kaken stijf op elkaar hield, omdat er genoeg irritatie zat. Wat het voor Naylene alleen nog maar enger maakte wat er aan zat te komen.
Uiteindelijk was er echter geen ontkomen meer aan. De telefoon lag weer op de haak. Ashton leek haar nog even de kans te geven om na te kunnen denken. Of hij was zichzelf een houding aan het geven, want pas toen Naylene zijn naam zachtjes zijn naam zei, draaide hij zich om.
“Ik wilde je niet kwetsen.” Dat waren de eerste woorden die Naylene duidelijk wilde hebben. “Maar er zitten een paar dingen in mijn hoofd, in mijn lichaam en het zorgt er voor dat ik me niet zo goed voel op het moment?” Naylene vond het moeilijk om het op die manier uit te drukken, maar het was zo. Haar hoofd was overvol en ze kon gewoon niet goed genieten van de dingen waar ze een paar dagen geleden zich volledig over had kunnen geven.
“Ik heb genoten van de tijd die we samen hebben gehad de afgelopen weken. Echt waar Ash.” Ze hadden veel van de wereld kunnen zien, samen, maar soms apart. Ze was meegaan naar optredens bij radiostations, intieme concerten. Allemaal dingen waarvan Naylene zich nooit had gezien. Voor Ashton had ze het graag willen doen, omdat ze had geweten hoe belangrijk het voor hem was. Daarmee had ze zichzelf misschien een beetje uitzicht verloren.
“Maar ik merk ook dat het me veel wordt. Dat ik al een hele tijd niet thuis ben geweest, niet goed heb kunnen praten over hetgeen wat ik precies voel en daar ook niet echt over na heb gedacht. Vandaag heb ik dat wel en het kwam ineens heel erg hard aan.” Alle gevoelens van onzekerheid waren over haar heen gestroomd als een grote vloedgolf.
“Ik weet niet hoe ik dit moet zeggen zonder je pijn te doen en het is ook echt niet mijn bedoeling om je pijn te doen…” Naylene haalde diep adem, ze wist niet wat ze precies wilde zeggen, of ook weer wel. Ashton gebaarde echter met zijn handen, ten teken dat ze het moest zeggen. Waarschijnlijk maakte hij het in zijn hoofd alleen maar erger dan het was.
“Het voelt benauwend. Eng.” fluisterde Naylene. Ze wist dat ze het uit moest leggen en dat wist iets wat nog wel het ergste was, want dat was verder dan wat ze met Calum had besproken, verder dan ze haarzelf had laten denken. Het was pijnlijk dit de laatste dag dat ze samen hadden te moeten doen. Ze vroeg zichzelf ook af waarom ze niet gewoon nog één dag vol had kunnen houden, want daarna hadden ze hun eigen tijd gehad. Op het moment baalde ze daar van.
“De laatste keer dat ik zoveel samen met iemand was, woonde ik samen?” Naylene had hem wel verteld wat er was gebeurd en dat het niet heel erg lekker was gelopen.
“Ik wil je in niets vergelijken met Kevin, echt niet. Maar het maakt alles zo moeilijk en ik weet het gewoon even niet neer Ash..”
Naylene wist echt niet meer hoe ze zich moest gedragen, wat ze moest zeggen om uit te leggen hoe ze zich voelde, terwijl ze ook zoveel wilde zeggen om Ashton te laten weten dat ze om hem gaf, dat ze niet wilde dat dit de verkeerde kant op ging. Ze had gewoon haar eigen tijd nodig. Gesprekken die ze moest voeren.
Ze legde haar hoofd in haar handen en moest haar best doen om tranen in te houden. Ze kon zich niet herinneren of ze in de buurt van Ashton had gehuild, waarschijnlijk niet. Het was niet iets wat ze op het moment wilde, maar op het moment kon ze het niet meer inhouden, want ze was zich er van bewust dat ze niet alleen haarzelf heel erg pijn had gedaan, maar ze dat precies hetzelfde bij Ashton deed. De precieze reden waarom ze maanden geleden geen relatie had willen beginnen. Soms vroeg ze zich af of ze er goed aan had gedaan om dat wel te doen. Natuurlijk waren er goede momenten, maar er waren ook momenten als deze. Normaal waren die er echter niet bij Ashton in de buurt.

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld