Hier komen de laatste 3 forum topics
te staan waarop je hebt gereageerd.
+ Plaats shout
Anoniem
Ik wens jullie allemaal een hele fijne en veilige jaarwisseling toe
0 | 0 | 0 | 0
0%
Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

> Sluiten
Helper
11 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar Eerste | Vorige | Pagina: | Volgende | Laatste
ORPG met Dauntless
Dauntless
Wereldberoemd



Het geschreeuw was ondertussen gestopt en Lena haalde opgelucht adem toen haar handen plots als vanzelf omhoogkwamen een stroom creëerden en haar chimaera niet veel later voor haar stond. Verschrikt deed ze nog een stap achteruit tot ze tegen de muur van de kamer stond terwijl de chimaera grommend dichter en dichter bij kwam, klaar voor de aanval. "Brave Charon, komaan je wilt me toch geen pijn doen, ik bedoel je bent een deel van mij  dan zouden we samen sterven" zei ze angstig en stilletjes en probeerde hem zo te kalmeren, maar het leek niets uit te halen.
Gray
Wereldberoemd



Jack

Volgens mij heeft mijn feniks gewoon honger! Misschien zit er wel wat te eten in de kast. De feniks vindt de kast nu te zien weer interessanter dan mij, want hij heeft zijn aandacht alweer op het openmaken van de kast gericht. ''Zal ik je helpen?'' Vraag ik met een schorre stem. De feniks kijkt woest mijn kant op, mijn hulp wil hij dus absoluut niet. De kast wordt met een enorme krachten omvergegooid, de deuren nog muurvast. De feniks begint weer te krijsen. Ik besluit hem toch maar te helpen, dat krijsen gaat nu echt te ver. Ik ben halverwege, als de feniks opeens opstijgt en rondjes vliegt in het kleine lokaal. Hij landt woest voor mijn voeten en krijst één keer hard voor zich uit. Wees één met je dier, spookt het door mijn hoofd. Ik strek mijn hand, in de hoop dat het werkt, en dat hij niet mijn hand eraf bijt of zoiets. De feniks spreidt zijn vleugels en hij raakt er met één van mijn hand aan. Zo blijven we staan, een soort van hand in hand. Één met je dier...
Dauntless
Wereldberoemd



Charon sprong en Lena kon net op tijd wegduiken zodat de chimaera met een enorme kracht tegen de muur knalde. Blijkbaar was de muur niet echt zo stevig geweest, want de kracht van de sprong had er een gat in gemaakt waardoor Lena Jack zag staan die hand in hand stond met zijn feniks. Charon leek zijn aandacht nu op hem te richten in plaats van op haar. "Jack pas op" riep Magdalena terwijl Charon zich opnieuw klaarmaakte voor een aanval, dit keer niet op haar maar op Jack.
Gray
Wereldberoemd



Jack

Verbaast kijk ik naar het beestje wat net de muur heeft gesloopt. Ik kan nog net op zij springen, voordat het me raakt. De feniks ziet dat en begint te schreeuwen tegen het beetje. Ik kijk toe, in de hoop dat het werkt. Het beestje kruipt in elkaar, het is duidelijk bang. De feniks krijst nog eens. Ik ben er nu al aan gewent, ik houd mijn handen niet op mijn oren, Magdalena wel. Ik geeft de feniks een kopje op zijn schouder. ''Max,'' fluister ik. ''Dat is je naam.'' De feniks kijkt mij goedkeurend aan, hij besteed geen aandacht meer aan het beestje.
Dauntless
Wereldberoemd



Blijkbaar vond Charon het geschreeuw al net zo irritant als Magdalena en hij staakte zijn aanval. Hij kwam zelfs naar haar toe, maar dan wel gewoon rustig zonder de intentie om haar vlees van haar botten te scheuren. Al bleef hij de Feniks wel kwaad aankijken. Nu hij zo naast haar stond wist Magdalena dat dit haar kans was en ze stak haar hand uit om hem te aaien en dat liet hij toe. Ze voelde een siddering door haar lichaam gaan toen ze hem aanraakte, maar het was een goede siddering die haar lichaam met warmte vulde. Ze voelde zich sterker alsof ze wist dat ze altijd op Charon kon rekenen. 
Gray
Wereldberoemd



Jack

De deur werd opengedaan. Daar stond Tom. Hij zag er niet echt boos uit. ''Goed Jack en Lena, jullie hebben de eerste opdracht voltooid. Jullie dier overmeesteren.'' Ik keek Lena aan, zij keek ook naar mij. Ik glimlachte voorzichtig. Max stond achter me, ik voelde de warmte van de vlammen op zijn vleugels. ''Jullie zouden jullie dieren weer weg kunnen halen, dan kunnen jullie rustig zelf wat eten. Daarna zal ik jullie de tweede opdracht voorleggen. Die moeten jullie apart doen, en het is buiten.'' Mijn Feniks is zo weer verdwenen. Ik liep achter Tom aan, Lena volgend. Ik nam een aantal boterhammen en wachtte op de volgende opdracht. Ik staarde Tom aan, die het eerst niet merkte, maar uiteindelijk toch wel. ''Nou, ik zal het maar vertellen. Je moet je dier besturen, jij Jack, zal moeten leren vliegen op je Feniks.''
Dauntless
Wereldberoemd



De man die zei dat ze hun eerste opdracht voltooid hadden leek er helemaal geen erg in te vinden dat de muur vernield was en de kamers een grote puinhoop waren. Toen hij over eten begon voelde Lena pas dat ze eigenlijk nogal hongerig was en dat de gebeurtenissen van daarnet haar hadden uitgeput. Ze zei dus geen nee tegen een paar boterhammen. Charon die nu luisterde verdween zonder enige probleem en Magdalena volgde Jack en zijn leraar naar de eetzaal. Daar stonden Gabriël en Aurelia haar al op te wachten en ze moest aan een andere tafel dan die van Jack gaan zitten. "Je deed het echt geweldig" zei Gabriël opgetogen en gaf haar een bemoedigend klopje op haar schouder. "Ja, je deed het zeker niet slecht, maar ga nu niet overmoedig worden, we zijn er nog lang niet. Nu ga je je dier moeten leren berijden."
Magdalena verslikte zich en begon te hoesten. "Berijden, echt" ze dacht aan hoe onvoorspelbaar Charon bleef, maar kon natuurlijk niks tegen haar leraren in brengen.
"Ja en eet snel verder want we moesten eigenlijk al in de sportzaal zijn."


Gray
Wereldberoemd



Jack

''Besturen? Vliegen, maar...'' Probeerde ik. ''Geen gemaar,'' antwoordde Tom. Ik had mijn boterhammen op, ik werd gescheiden van Lena. Waar brachten ze me heen? We liepen door eindeloze gangen. Het duurde een eeuwigheid. Eindelijk bleven we stilstaan voor een grote deur. Eén van de mannen deed de deur open. ''Je gaat hier naar binnen. Er zijn meer mensen, alleen jongens. Je gaat geen ruzie maken. En je gaat niet weg, totdat je kan vliegen op je dier.'' Ik werd naar binnen geduwd. Het felle licht verblindde mijn ogen. Een paar minuten later kon ik alles duidelijk zien. De ene kant was zo gebouwd voor mensen met een dier die voort ging op het land, het midden voor (onder)waterdieren. De rechtste kant was gebouwd voor vliegende wezens, met allemaal ringen in de lucht. Ik voelde een arm op mijn schouder. ''Zo, een nieuwe? Laat maar eens zien wat je kunt. De eerste keer zal het sowieso niet lukken.'' Het groepje jongens begint te lachen.
Dauntless
Wereldberoemd



Aurelia en Gabriël begeleidden haar naar twee immense houten deuren en hielden daar halt. "Wij kijken vanaf boven mee, er zijn daar binnen nog wel wat meisjes die je waarschijnlijk met plezier verder helpen als het niet lukt, veel succes"
Lena wou nog iets zeggen, maar Gabriël en Aurelia wandelden al weer weg door de ging en lieten haar bij de deur achter. Ze ademde diep in en ging naar binnen.
De zaal was werkelijk immens, opgesplitst in drie delen voor verschillende soorten dieren en ze zag hier en daar mensen trainen al stopten ze om te kijken wie er binnen kwam.
"Hee jij bent toch die nieuwe met de elektriciteit." zei een meisje dat enkele jaren ouder was. "Laten we racen om te zien wiens dier het snelste is." Ze keek Magdalena uitdagend aan.
"Rose dat kun je toch niet maken ze weet niet eens hoe ze er op moet rijden."Fluisterde iemand achter haar, maar ze werd snel het zwijgen opgelegd.
"Dus wat denk je er van?" vroeg ze nog een keer.
"Ok, ik zal tegen je racen" antwoordde Magdalena. Het was een dom antwoord geweest, maar ze wou die Rose gewoon zo graag verslagen, haar zelfvertrouwen de grond in de boren, maar het was waar wat het andere meisje gezegd had. Ze wist nog niet eens hoe ze op Charon moest rijden.
Gray
Wereldberoemd



Jack

''Haal eerst maar eens je dier tevoorschijn,'' zei de jongen. Kon ik dat wel met al die mensen om me heen? Die me zo eng aanstaarden? Ik concentreerde me diep. Ik ademde diep in en weer uit. Ik kon dit. Ik deed mijn handen zo, dat de bol er net in kon passen. Ik voelde de energie door mijn lichaam bruisen. De bol. Daar was hij dan. De jongens staarden me nog steeds aan. Ik schoot de vuurbol de lucht in. Die stopte halverwege en Max kwam tevoorschijn. Was hij nou iets gegroeid? De vlammen raasden door de lucht. ''Maar... Dat is...'' Mompelde één van de jongens. ''De Feniks...'' Maakte de jongen die me net stevig vast had en dacht dat hij me klein zou krijgen af. Ze bogen diep voor mij. Wat was dit nou weer?
Dauntless
Wereldberoemd



"Ok laten we beginnen dan." zei Rose die in haar handen een bol vormde die al snel groeide en waaruit een waterdraak ontstond. Het dier zag er gevaarlijk uit en staarde Lena met spottende ogen aan. 
"Waar wacht je op nieuwe, ik heb niet de hele dag de tijd." 
Lena concentreerde zich en voelde de warmte en kracht door haar lichaam gaan terwijl in haar handen de bol zich vormde. Ze richtte hem op de grond en niet veel later stond Charon naast haar. De meeste meisjes waren al stil geweest om de discussie tussen haar en Rose te horen, maar nu werd het nog stiller. "Is dat werkelijk de chimaera" hoorde ze iemand fluisteren. Ze zag zelfs dat Roses moed haar in de schoenen zonk, maar zij gaf niet op.
"Het maakt mij helemaal niet uit dat dat de Chimaera is, zet je klaar kleintje de race gaat beginnen."
Lena was in de war, wat was er zo speciaal aan Charon. Ze keek hem even aan voor ze voorzichtig op zijn rug klom. Hij was duidelijk klaar om Rose te laten zien wie de beste was en dat er niet met hem of Lena werd gesold. 
Gray
Wereldberoemd



Jack

De jongens herpakken zich. ''Ook al is hij de Feniks, ik ga nog steeds met hem racen.'' zegt de stoerste. Hij haalt zijn dier te voorschijn. Het is een draak. Ik fluit en Max vliegt naar beneden. Hij landt naast me en krijst. Zou dat vuur pijn doen als ik op hem zit? Ik heb geen tijd op daarover na te denken, want de jongen zit al op zijn draak. Ik spring op Max, gek genoeg voel ik niets. Er klinkt een startsein, ik trek aan Max zijn hals en hij stijgt op. Ik leun naar links en Max vliegt naar links, naar rechts gebeurt hetzelfde. Zo vlieg ik door de ringen heen. Als ik en de jongen geland zijn, krijgen we onze puntenscore te zien. Ik was snel en heb alle ringen gehad. Hij heeft veel van ringen overgeslagen omdat hij sneller wou zijn. Maar toch heb ik gewonnen.
Dauntless
Wereldberoemd



Het startschot weerklonk en Rose en haar waterdraak schoten het water in. Charon schoot naar voren het bos in. Hij was bliksemsnel en de bomen en struiken om haar vervaagden. Adrenaline pompte door haar lichaam. Ze begroef haar gezicht in zijn manen tegen de striemende wind. Veel sneller dan ze verwacht had waren ze aan de overkant en enkele seconde later doken Rose en haar draak uit het water. Het was nipt geweest, maar Lena had gewonnen en hoewel Rose er niet al te blij uitzag kwam ze toch naar haar toe om haar hand te schudden. "Goede race, al ben ik er zeker van dat ik je de volgende keer helemaal inmaak." Rose glimlachte zelfs, misschien was ze toch niet zo erg als Lena eerst dacht. "Dan zou ik maar goed trainen, want denk maar niet dat ik je laat winnen."
Gray
Wereldberoemd



Jack

Ik voel een hand op mijn schouder. Ik word mee getrokken. Ik heb de opdracht voltooid en hoef daar verder niet meer te oefenen. Ik knik naar de jongens en draai me om. De grote deur wordt weer open gedaan. De man brengt me weer naar de eetzaal, Lena is er nog niet. Gabriël zit er wel. ''We wachten nog even op Lena, dan leg ik de derde opdracht uit.''
Dauntless
Wereldberoemd



Aurelia kwam naar binnen en vertelde Lena dat ze later nog zoveel kon trainen als ze wou, maar dat ze nu afscheid van iedereen moest nemen om door te gaan met de volgende opdracht. Ze had alleen nog de tijd om even haar hand op te steken voor ze de trainingszaal uit werd getrokken en de deur met een klap achter haar toeviel. Samen met Aurelia ging ze naar de eetzaal waar Gabriël en Jack al op haar zaten te wachten.
"Ok dan kan ik nu eindelijk beginnen met het uitleggen van de derde opdracht. Dit is een gevecht tussen jullie beiden?"
Lena keek geschrokken. "Een gevecht, maar waarom en hoe ik heb mijn krachten nog nauwelijks onder controle." 
Zowel Gabriël als Aurelia keken verbaasd. "Wacht is jullie nog niet verteld dat jullie later wel meerdere keren tegen elkaar zullen moeten vechten?"
Lena schudde haar hoofd, vechten, waarom zou ze. Ze kende Jack nog niet zo lang, maar toch vond ze hem een aardige jongen en met hem vechten was wel het laatste waar ze aan dacht.
Plaats een reactie
Reageer
Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld
Eerste | Vorige | Pagina: | Volgende | Laatste