Laryanue schreef:
Hoe had Potter haar ook alweer genoemd? Hij was het namelijk even kwijt en wilde graag even een mentale notitie maken om haar niet zo te gaan noemen. Niet dat hij een reden zag om haar voor iets uit te gaan schelden, ze was een heel normaal mens, helemaal niet zo slecht als sommige van haar afdelingsgenoten zich konden gedragen. Toen schoot het woord weer te binnen, tja, dat was ook niet echt een goede manier om iemand aan te spreken. Of het nou waar was of niet, zo noemde je iemand toch niet? In ieder geval niet hardop of in iemands gezicht. Eigenlijk noemde hij nooit iemand zo, hij kende ook niet echt veel mensen die die titel verdienden. Dan zou hij zichzelf nog eerder zo noemen, en hij had nog genoeg zelfrespect om niet met de eerste de beste persoon het bed in te duiken. Niet dat hij nou zo erg was dat hij vreselijk berucht was om dat soort gedrag, maar hij had hier en daar vast wel een paar exen, en er zouden ook vast een aantal tussen zitten die hij niet kende van relaties die echt geen betekenis hadden gehad. Hij vond zichzelf niet zo erg, in ieder geval. Het kon altijd nog erger, toch? Hij genoot graag van het leven, je wist maar nooit wanneer een boze Slytherin je in een inrichting zou jagen met wat spreuken. En hij zorgde nu eenmaal wel eens voor wat conflicten met Slytherins. Niet dat hij zichzelf niet kon verdedigen, hij kon zichzelf prima verdedigen met spreuken, dat was een van de onderdelen waar hij goed in was, hij was immers goed in praktijkopdrachten en dus ook spreuken; het probleem was echter dat Slytherins vaak in groepjes kwamen, verrassingsaanvallen ontwijken was niet eens van zijn sterkste punten. Het was überhaupt geen goed idee om het in je eentje op te nemen tegen groepen heksen of tovenaars.
"Ik ben niet echt het soort type om slaven te gaan drijven, ik schrijf het wel over wanneer ze niet kijken, dan heb ik in ieder geval niet het schuldige gevoel dat ik zou hebben als ik ze zou dwingen om mijn huiswerk te maken. Of ik laat het per ongeluk verdwijnen en na een half uurtje weer terug verschijnen in hun tassen. Niet zo moeilijk." Zijn mondhoeken krulden omhoog tot een ietwat schuldige grijns, tenminste, als schuldige grijnzen bestonden. Hij kon het in ieder geval geen onschuldige grijns noemen, want het was behoorlijk duidelijk dat hij schuldig was aan die daad.
"Ik zal het onthouden. De volgende keer dat iemand mijn hulp nodig heeft om een spin weg te halen, zal ik ze vertellen dat ik niet gekwalificeerd ben voor dat soort werk. Ik weet niet of je bang bent voor spinnen, maar dit geldt dan ook voor jou. Ik heb trouwens wel gehoord van reusachtige spinnen in dit bos. Ik heb ze nog nooit gezien, maar als die komen, weet dat ik alles aan jou overlaat. Als ik echt zo'n watje ben, moet ik me er denk ik ook maar naar gedragen. Dat je het dus maar even weet."
"Ik snap het wel hoor, als ik doelen had gehad, dan zou ik er ook naar streven. Maar tot nu toe is mijn enige doel om af te studeren van Hogwarts, daarna zie ik wel wat ik doe. Misschien heb ik nog net genoeg competenties om een Auror te worden, al betwijfel ik het. Voor dat soort werk moet je minstens vijf NEWTs halen met een uitslag als 'boven verwachting' of hoger. Ach ja, wie wil nou een beetje politieagent spelen? Er is niks mis met een saai kantoorbaantje op het ministerie of een winkel op Diagon Alley. Zoals ik al zei, ik heb geen doelen, ik zie wel waar ik beland."