Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

Forum

Startalk

Blogstatistieken

Vriendenbeheer

Facebookvrienden uitnodigen

14 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

Orpg| Be aware there's a monster inside!

Misspattinson
Landelijke ster

misspattinson schreef:
Ariel;
ik keek op toen ik zijn stem hoorde en ik zuchtte diep, "Ik ben niet bang voor jou.." zei ik met een diepe zucht en ik keek recht voor me uit, "Ik ben bang dat je jezelf pijn doet, en doe alsjeblieft niet zo vreselijk eigenwijs." ik pak het gordijn vast en ik trek het van hem af, met alle gevolgen van diep en ik keek recht in zijn ogen en bekeek hem even van top tot teen en ik haalde een wenkbrauw op, "Zie je. niet bang, niet eens onder de indruk." ik streelde even langs zijn wang, of hij dit nu wilde of niet. ik frons even als na mijn aanraking zijn gewei langzaam verdwijnt. "En Darius heeft me niks verteld, hij heeft me niet bang gemaakt met woorden, ik ben hier vrijwillig heen gekomen omdat hij me vertelde dat het niet goed ging met jouw. dat is wat me interesseerde. dat van die vloek leg je later maar ooit eens uit. " ik sta op en reik mijn hand naar hem uit, "wees voor één keer niet zo eigenwijs, en laat me voor je zorgen" fluister ik lief en ik kijk hem aan.

Dauntless
Wereldberoemd

Dauntless schreef:
"Maak je geen zorgen, ik pijnig enkel diegene rondom mij. Het beest heeft me nodig dus in dat opzicht ben ik veilig. De mensen rondom mij daarentegen." Hij moest wel toegeven dat het ongelooflijk dapper van haar was om naar hem toe te komen en hem aan te raken. Rowan probeerde lichamelijk contact zoveel mogelijk te mijden, toen ze voorzichtig over zijn wang streek maakte dat iets in hem los. Haar aanwezigheid kalmeerde hem, toen hij naar zijn handen keek merkte hij dat zijn klauwen waren verdwenen. De transformatie trok zich terug, het beest kwam tot rust. Hij kon een kleine glimlach niet onderdrukken toen ze zei dat zo absoluut niet onder de indruk was. Hij was er vrij zeker van dat dit een leugen was, je zag niet elke dag een half monsterlijke man, maar met Ariel wist je nooit natuurlijk.
"Ik geef het niet graag toe, maar voor deze ene keer heb je me gered." Hij legde zijn hand in de hare, wankelend stond hij op. Zijn poging tot vluchten had hem veel energie gekost op zijn eentje zou hij nooit zijn slaapkamer kunnen bereiken. "En ik ben je erg dankbaar dat je bent teruggekeerd."

Misspattinson
Landelijke ster

misspattinson schreef:
Ariel;
ik luister naar hem en knik even als ij verteld dat het monster hem niets zal aan doen, maar de mensen om hem heen wel. ik haal even diep adem en ik hou zijn hand stevig vast en sla deze om mijn nek en laat hem op mij leunen en ik open de bibliotheek deur waar Darius aan de andere kant staat, hij kijkt ons verbaasd aan en bekijk mij van top tot teen, vast om te checken of ik nog heel ben. "Kun jij hem naar zijn slaapkamer brengen? ik haal even wat koude doeken." nu Rowan zo tegen mij aanleunt voel ik zijn lichaams-- warmte, hij had vreselijk hoge koorts. ik draag Rowan over aan Darius en kijk even in zijn ogen. "als je boven bent, ga je niet onder de dekens liggen, ga er boven op liggen en..." ik zucht en knoop het overhemd wat hij aan heeft open en ik streel even zachtjes over zijn borstkas, "Deze trek je uit, dan kan de warmte uit je lichaam ontsnappen." ik kijk Darius aan, "kun jij zoveel mogelijk ramen openen, alsjeblieft?" Darius knikt en brengt Rowan naar boven. ik loop de grote trap af richting de keuken waar ik een emmertje pak met ijskoud water en 2 handdoekjes. ik leun even tegen het aanrecht en laat alle spanning uit mijn lichaam verdwijnen, ik voel hoe ik begin te rillen en ik bijt hard op mijn onderlip waardoor hij begint te bloeden, "Nou dat word denk ik geen sollicitatie vanavond" mompel ik tegen mezelf en ik loop met de emmer met koud water naar boven.

Dauntless
Wereldberoemd

Dauntless schreef:
Niet alleen Rowan, maar ook Darius voelde zich enorm ongemakkelijk toen Ariel met haar hand over zijn borstkas streek. Darius loodste hem naar zijn kamer en legde hem op bed. Ondanks zijn hoge koorts had hij last van koude rillingen, deze werden er niet beter op toen Darius het raam opende. "Kun je dat alsjeblieft sluiten." mompelde hij half slapend.
"Maar Ariel zei..."
"Ariel is niet je baas."
"Nee dat is ze niet, maar ze weet wel wat goed voor je is in tegenstelling tot jezelf." Resoluut trok hij de ramen open. De geur van bloemen en een frisse lentebries kwamen de kamer binnen. Darius ging naast hem op bed zitten. "Rowan je vecht altijd, zelfs tegen de mensen die het goed met je voor hebben. Wordt het niet eens tijd dat je mensen toelaat."
Zachtjes schudde Rowan zijn hoofd. "Als ik dat doe raken ze alleen maar gewond of erger."
"Rowan het is vreselijk wat er met je familie is gebeurd, maar zoiets hoeft niet opnieuw te gebeuren. Als je onze hulp aanneemt kunnen we samen het beest temmen. De vloek kan verbroken worden, dat weet je."
"Met ware liefde, maar dat komt enkel voor in sprookjes en dromen." Rowan kon zijn ogen niet langer openhouden en viel in slaap.

Misspattinson
Landelijke ster

misspattinson schreef:
Ariel;
ik haalde diep adem en liep naar zijn slaapkamer en ik bleef in de deur opening staan en keek naar Darius en Rowan, "I hij altijd al zo eigenwijs geweest?" vraag ik fluisterend omdat ik merk dat Rowan inslaap i gevallen.ik stap zachtjes de kamer binnen en zet de emmer met het koude water nast het bed neer. "Ja, er is veel gebeurd, en er is nog nooit iemand door zijn muur gekomen" Darius keek even naar mij, "Tot nu dan, jij bent de eerste die hij vertrouwd, hij zal het nooit toegeven, maar hij doet het wel." ik glimlach even zwakjes en ik knik, "Onderschat jezelf niet Darius.." hij grinnikend en krabt zichzelf door zijn haren en kijkt even naar Rowan. "Ik ga naar beneden, je kunt me roepen als je me nodig hebt." ik knik en bedank hem voordat hij de slaapkamer deur sluit. ik haal diep adem en ik pak ene doekje en wring het water terug in de emmer. ik kijk naar Rowan en zie dat het koorts zweet over zijn voorhoofd druipt en ik dep zachtjes een beetje weg. ik loop zijn kamer deur opzoek naar een dun laken en leg deze zachtjes over hem heen. ik kijk even naar de stapel boeken naast zijn bed en pak hiervan de bovenste. ik kan in de vensterbank zitten en begin te lezen.

Dauntless
Wereldberoemd

Dauntless schreef:
"Maar vader er is niemand op deze wereld waar ik meer van kan houden dan zij."
"Warren ze is iemand van het plebs. Jij trouwt met diegene die wij voor je uitkiezen, een deftige dame uit een familie met aanzien en daarmee uit." Rowan stond in zijn kantoor, maar velen eeuwen eerder. Voor hem stonden Warren Lionheart en diens vader Lucas Lionheart. Ze leken niet op te merken dat hun verre achterkleinzoon zich ook in de kamer bevond en ruziede heftig verder. Uiteindelijk liep Warren kwaad de kamer uit en smeet de deur achter zich dicht. De kamer vervaagde en plots stond Rowan niet langer in het paleis maar bevond hij zich in het bos. Op een deken uitgespreid op de grond lag Warren naast een meisje. Aan haar jurk alleen al was te zien dat ze allesbehalve rijk was.
"Camille het spijt me zo, maar mijn ouders, mijn hele familie is tegen ons."
"Vlucht dan samen met me. We vluchten naar een plaats waar niemand ons kent en beginnen daar een nieuw leven."
"Camille je weet dat, dat niet gaat."
"Waarom niet? Waarom zou dat niet gaan Warren?"
"Wel het is gewoon..."
"Het is gewoon dat jij je rijkeluis leventje niet achter je kan laten." Camille trok zich uit zijn omhelzing. "Vind je geld dan echt belangrijker dan onze relatie." Warren keek haar verdrietig aan. Hij zei niets omdat hij wist dat het antwoord haar zou kwetsen. "Als het zo zit, dan hoop ik dat je heel gelukkig wordt met die nette, rijke dame die je ouders voor je uitkiezen." Ze spuugde voor zijn voeten.
"Ik vervloek je Warren Lionheart. Ik vervloek jou en die hele familie van je. Jullie zijn allemaal even erg, beesten die glimmend goud boven ware rijkdom verkiezen, de rijkdom die liefde je kan geven." Camille rende weg er stonden tranen in haar ogen. Ook Warren was aan het huilen. Rowan wist niet wie hij moest troosten zijn verre overgrootvader of de vrouw waarvan hij zojuist het hart had gebroken, maar die tevens de vloek op hun familie had uitgezonden.
"Rowan maak alsjeblieft niet de keuze die ik gemaakt heb." Warren Lionheart keek hem recht aan. Rowan schrok wakker. Hij besefte niet dat hij delen van de conversaties van zijn voorouders in zijn slaap had liggen mompelen. Geschrokken keek hij om zich heen en besefte dat hij terug was in het heden, in zijn eigen vertrouwde kamer.

Misspattinson
Landelijke ster

misspattinson schreef:
Ariel;
ik zit lekker in het zonnetje en ik kijk naar het bos tegenover het landgoed, ik haal diep adem en ga terug naar het boek wat ik even geleend had van het nachtkastje van Rowan, tot ik hem allerlei dingen hoor mompelen, zoals vervloekt en dat geld belangrijker was, namen zoals Warren en Camillie.. ik slikte en ging verder met lezen, hij was aan het dromen en het was onbeleefd om hem af te luisteren. wel zeker 10 minuten bleef hij door gaan met het praten tot hij ineens paniekerig wakker schrok, ik slik en stap uit de vensterbank en ik leg het boek terug op de stapel, "hee.. gaat het wel?" ze haalde voorzichtig het voorheen koude doekje van zijn voorhoofd en dompelde deze in het ijswater en wrong deze opnieuw uit en legde hem zachtjes in zijn hals. "Je lag te praten in je slaap.." mompelde ik zachtjes zonder hem aan te kijken. hij hoefde die vloek me niet eens meer uit te leggen, dat had zijn droom voor me gedaan.

Dauntless
Wereldberoemd

Dauntless schreef:
"ow, wel dat bespaart me een hele hoop uitlegwerk. Al kan ik wel begrijpen dat het nogal verwarrend klinkt en ben ik je een iets duidelijkere uitleg verschuldigd. "Het begon dus allemaal bij Warren Lionheart die verliefd werd op Camille Strike. Het probleem was dat zij een simpele boeren dochter was, absoluut niet geschikt als huwelijkskandidate. Warren was niet in staat zijn luxueuze levensstijl af te staan voor haar en trouwde uiteindelijk met Giselle Northwood. Na dit huwelijk te hebben afgesloten trad de vloek in werking. Op hun huwelijksnacht transformeerde Warren in het beest. Giselle kon ternauwernood ontsnappen. De transformaties werden steeds frequenter, daarom werd de oost-toren omgebouwd tot een soort kooit. Warren dacht de vloek enkel op hem rustte, maar nee, elke oudste Lionheart zoon draagt het beest met zich mee." Hij zuchtte, het voelde goed dit verhaal met iemand te kunnen delen. Behalve hem en Darius wist niemand het. "Als je nog vragen hebt, stel ze gerust. Je hebt het recht om de antwoorden te weten."

Misspattinson
Landelijke ster

misspattinson schreef:
Ariel;
ik ging zachtjes op zijn bed zitten en depte met het doekje langs zijn hals en even over zijn voorhoofd voordat ik het weg legde, ik keek naar zijn handen terwijl hij het uitlegde en ik fronste zachtjes en ik knikte, "en is er een ik weet het niet.. een middel om de vloek op te heffen? of is deze nog niet gevonden?" ik kijk naar hem en glimlach lief, ik liet me niet wegjagen zelfs niet door een eeuwen oude familie vloek. ik voelde toch nog even zijn voorhoofd en merkte dat de koorts al wat gezakt was, en wat mij ook was opgevallen is dat hij niet meer zo bleek was zoals daarstraks.. ik keek even op de klok en beet op mijn kapot gebeten onderlip. ik had nu bij mijn sollicitatie moeten zitten. ik haalde diep adem en keek naar hem. "Hoe voel jij je?" vroeg ik zachtjes en voor ik het wist had ik één van zijn handen vast gepakt en speelde ik wat dromerig met zijn vingers.

Dauntless
Wereldberoemd

Dauntless schreef:
"Wel ik zou een zoon kunnen krijgen, maar ik ben nog niet aan kinderen toe en dan zou het de vloek niet verbreken, maar gewoon doorgeven en dat is niet wat ik wil. Er is nog een andere manier. Wanneer een Lionheart ware liefde verkiest boven rijkdom zal de vloek echt verbreken, dan zal het monster eeuwige rust vinden. Maar om ware liefde te vinden moet je er wel in geloven natuurlijk. Ik voel me al een stuk beter, dankje. Over een paar dagen zou ik weer aan het werk kunnen gaan. Als het niet teveel is gevraagd zou je dan morgen een paar schetsen kunnen afleveren in de stad. Ik had normaal een afspraak met een belangrijke cliënt, maar zelf ga ik het niet redden." Hij voelde hoe haar vingers langs de zijne gleden. Uit reflex trok hij zijn hand terug. "Sorry," mompelde hij zachtjes. "Lichamelijk contact is nogal moeilijk voor me. Hoewel ik je onbeschrijfelijk dankbaar ben voor wat je hebt gedaan en doet zijn we altijd vreemdelingen voor elkaar, zo voelt het toch voor mij."

Misspattinson
Landelijke ster

misspattinson schreef:
Ariel;
ik luister naar wat hij te zeggen heeft en ik knik even, "als je het me het adres geeft wil ik het wel wegbrengen.." ik glimlach en voel zijn hand uit de mijne verdwijnen en ik kijk wat afgewezen uit het raam en luister naar wat hij te zeggen heeft, we zijn vreemdelingen voor elkaar.. ik knikte even, als hij het zo wou. oké. "Als jij dat wil, dan blijven we vreemdelingen.." ik hoorde zijn maag knorren en ik slikte, hij had vast al een tijd niet gegeten. "euhm, ik ga wat te eten voor je maken, en dan ga ik maar naar huis.. " ik voelde mijn hart langzaam verder scheuren, juist ja.. ik bleef de bediende in zijn ogen. ik stond op van zijn bed en liep de slaapkamer uit en rende de trap af naar de keuken, onderweg merkte ik dat mijn ogen waterig werden.. juist ja, vreemdelingen.

Dauntless
Wereldberoemd

Dauntless schreef:
Ariel was zijn kamer al uitgerend voor hij haar kon tegen houden. Zo had hij het helemaal niet bedoeld. Na alles wat ze voor hem had gedaan, nadat hij zijn hele verhaal met haar had gedeeld wou hij maar al te graag haar verhaal weten. Maar ze had te snel haar conclusies getrokken en was weggelopen. Dat frustreerde hem, zelfs al had ze zijn leven gered nog altijd kon ze het bloed vanonder zijn nagels halen. Het ene moment wou hij bij haar zijn, het andere had hij de grootste hekel aan haar. Waarom was hij ooit op zoek gegaan naar een huishoudster. Hij zou zoveel problemen hebben kunnen voorkomen als Ariel hier nooit was komen werken, langs de andere kant zou hij dan nu misschien wel dood zijn, of erger voor eeuwig een beest.

Misspattinson
Landelijke ster

misspattinson schreef:
Ariel;
ik zuchtte diep en zette de radio aan tijdens het koken en ik begon mee te zingen met Arms van Christina Perri en veegde snel/kwaad mijn tranen weg. toen ik eenmaal klaar was met de simpele maaltijd van wat geroosterd brood, bakje aardbeien uit zijn eigen tuin en een glas water legde ik dit allemaal op een dienblad en liep ik naar boven. ik zette het op het nachtkastje naast de stapel boeken. ik zuchtte diep en ik beet op mijn onderlip die nu nog meer begon te bloedden, ik trok even een pijnlijk gezicht en ging met mijn vingers naar mijn onderlip en zag dat ze wat bloed op zag. ik keek even naar hem en toen snel weer weg, "Waar liggen de schetsen die ik weg moet brengen?"

Dauntless
Wereldberoemd

Dauntless schreef:
"Ariel voor je weggaat daarjuist wou ik nog zeggen, dat hoewel ik je nu zie als een vreemdeling ik daar graag verandering in zou willen brengen. Ik wil graag jou verhaal horen. Zei je niet ooit dat je vader een uitvinder was, wel ik zou heel graag zijn uitvindingen zien wie weet ken ik wel iemand die zou kunnen helpen met een grotere productie." In het korte moment dat ze elkaar aankeken merkte hij op dat haar lip bloedde. "Zo te zien ben ik niet de enige die medische zorg nodig heeft." Hij rommelde in zijn nachtkastje en haalde er een propere zakdoek uit. Hij ging rechtop zitten en dopte het uiteinde in het ijswater. "Dit kan een beetje pikken." zei hij terwijl hij voorzichtig haar wonde schoonmaakte. Zijn gezicht was enkele centimeters van het hare verwijderd.

Misspattinson
Landelijke ster

misspattinson schreef:
Ariel;
ik zucht zachtjes en ga zachtjes op zijn voeten einde zitten. ik frons even als hij begint over het feit dat hij me wil leren kennen en ik bijt op nieuw op mijn onderlip. voor ik het weet heeft hij een doekje gepakt en dept hij hiermee zachtjes over mijn onderlip. ik slik en voel zijn adem tegen mijn huid en ik kijk even naar zijn hand die langs mijn lip ga en daarna kijk ik recht in zijn ogen. hij was maar centimeters van me vandaan en ik slik. het liefst wil ik hem zoenen alleen dan schiet me te binnen dat hij lichamelijk contact niet opprijs telt, dus dan lijkt me een zoen helemaal niet fijn. ik haal diep adem en wil opnieuw op mijn onderlip bijten maar doe het dit keer maar niet, "euhm, ja.. niet dat hij goed is ofzo.. hij probeert een klok te maken die naar je toe komt als hij afgaat.. zodat je niet hoeft op te staan.. " ik haal even een wenkbrauw op, "Iets voor luie mensen dus" ik grinnik eventjes. ik slik en voel even een rilling door mijn lijf heengaan als ik merk dat hij nog steeds zo dichtbij is.

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld