Orpg': You can run. - Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

Orpg': You can run.

Esther
YouTube-ster

esther schreef:
De deuren van de feestruimte staan open. Er zijn best heel veel mensen gekomen! Ik loop samen met Kierran naar binnen toe. Hij loopt voor en kijkt gelijk zijn ogen uit. "Gaaf man!" roept hij gelijk boven de muziek uit. Ik knik en glimlach. Mijn ogen gaan door de ruimte, voor zo vroeg is het al best druk, wouw, dat is echt gaaf! Kierran vind het volgens mij ook leuk, want hij loopt gelijk de ruimte in en is nu al met een paar mensen aan het dansen. Ja, daarvoor neem je een vriend mee. Rustig loop ik naar de muur toe en ga daar tegen aan staan. Mijn ogen glijden door de ruimte heen op zoek naar Adoria. Maar als ik merk dat ze er nog niet is zink ik in gedachten. Wat een gedoe was het om dit allemaal te regelen. Maar volgens mij is het best goed gelukt! Het is niet dat er weinig mensen zijn, dat zeker niet. Aan de bar die neergezet is staan ook mensen. Een vrouwelijk figuur kijkt om zich heen. Ik heb haar nog nooit gezien. Mijn aandacht verschuift naar haar en ik bekijk haar gedaante. Lang, stijl, blond haar. Haar ogen zijn heel erg groot. Of ze heeft ze groot laten lijken door make-up, dat zou ook nog kunnen. Ik frons. Wie is zij? Ik heb haar nog nooit gezien. De muziek veranderd en word sneller. Meer mensen gaan bewegen en ik zie haar gedaante niet meer zitten door alle springende mensen voor me.

Varamyr
Wereldberoemd

Varamyr schreef:
Binnen een kwartier kwam ze aan bij het parkeerterrein van school. Voor een feestavond brachten de meesten hun auto met zich mee. Wellicht die van een ander, maar zelfs al carpoolden ze; het parkeerterrein bevatte nauwelijks lege plaatsen. Het was dan ook even zoeken vooraleer ze er één had gevonden waarvan ze wist dat haar auto daarbij vrij kon. Het volume van haar muziek werd al gauw minder, naarmate het steeds minder langer duurde voordat haar auto stond zoals ze wilde dat het stond. Het geluid op de achtergrond, die vooral muziek liet horen, klonk luid. Zelfs al stond ze, nog niet, in de zaal waar het feest plaatsvond, wist ze dat zelf geluid produceren haar moeite zou kosten. Het was de vraag of ze haarzelf überhaupt nog verstaanbaar kon maken. Op haar gemak opende ze de autoportier, waarna ze de auto uitstapte. Haar vervoersmiddel zette ze op slot en direct daarna liep ze de school binnen.

Een walm van alcohol, met een lichtere zweem van zweet, drong met geweld haar neus binnen. De stank was niet te harden, zoals dit altijd aanwezig was op feesten.
Ze keek de ruimte rond. Zelfs zonder haar sterke gehoor, was het niet moeilijk te vinden waar de mensen zich nu daadwerkelijk bevonden.

Esther
YouTube-ster

esther schreef:
Na een tijdje zie ik Adoria binnen lopen. Ik twijfel en schud dan met mijn hoofd heen en weer. Het is geen goed idee om naar haar toe te gaan. Het is beter als ik gewoon een goede avond ga hebben met de mensen hier. Ik slik en loop dan weg van de muur. Langzaam maar zeker kom ik in de dichterbevolkte mensen massa. Ik krijg een biertje in mijn handen geduwd. Deze drink ik op, dan ga ik nog een tweede drankje halen. Ik loop naar de bar toe. Het blonde meisje zit er nog steeds. Ze knikt naar mij. Ik glimlach even kort naar haar. Ze is best aantrekkelijk. Haar gouden ogen kijken mij aan. Nouja, het lijkt best goud omdat ze licht bruin zijn. Ik kijk nog eens naar haar. Zij glimlacht, ik glimlach nog eens terug. Ik trek mijzelf naar de waarheid en bestel dan nog wat drinken. Deze drink ik bij de bar op, dus bestel ik er gelijk nog een. Deze neem ik mee de dansvloer op. Ik dans nog wat en kijk naar de mensen om me heen. Wat er gebeurd en wie er staan. Het meisje met de blonde haren en gouden ogen is mij gevolgd en staat redelijk dicht bij. Ik kijk haar aan. Zij glimlacht, ik draai me weg. Dans nog wat verder. Als ik iets later weer die kant op kijk is ze weer weg.

Varamyr
Wereldberoemd

Varamyr schreef:
Oog in oog kwam ze te staan met Adrian. Haar glimlach kwam terug, maar het verdween al snel toen hij wegliep. Hun afstand was groot, maar ze had het gevoel dat het steeds groter werd. Het zag er niet naar uit dat hij naar haar toekwam. Er was geen grimas die zich liet verschijnen op zijn gezicht dus dat zei al veel.
Een flauwe zucht rolde over haar lippen, waarna ze een poging deed om zich door de menigte te wringen. Als hij van haar wegliep, dan was het niet aan haar om naar hem toe te gaan. Het had vast een reden dat hij haar vermeed. Misschien was ze te dominant tijdens hun samenwerkingen wat hem hinderde? Of zag hij haar helemaal niet meer zitten.
Zwijgzaam liep ze door totdat ze op een gegeven moment iemands drank wegstoot. Een grote plas alcohol omringde hun voeten en de ogen voelde ze in haar rug branden. Was het dan werkelijk waar haar schuld dat niemand haar erdoorheen liet? Maar haar nette manieren bleven bij haar. "God, ik ben zo onhandig. Het spijt me echt heel erg -"
"Ja, dat kan je wel zeggen ja," mompelde de jongeman voor haar. "Het is verder niet erg. Het is niet de eerste keer dat dit gebeurt," en met dat verliet hij haar aanwezigheid.

Esther
YouTube-ster

esther schreef:
Natuurlijk had ik Adoria ook nog in mijn ooghoeken gezien. Maar het liefste zou ik haar willen vergeten. Het word niks. Ik kan het gewoon niet... Weer dat meisje. Ik kijk haar aan. Het lijkt wel een soort hypnoze. Ze glimlacht, door haar glimlach loop ik rustig naar haar toe. "Hey" zegt ze. Het lijkt niet echt of ze hoeft te schreeuwen om zich echt verstaanbaar te maken. "Hey" Zeg ik terug. Ze wijst naar de deur. "Zullen we even wat rust opzoeken?" Weer houd ze zich rustig. Het hypnotiseerd mij... Ik wurm me door de mensen massa heen en zie Adoria met een jongen praten. Ze ziet er een soort geiriteerd uit. Maar het voelt wel goed om haar te zien met iemand anders. Dan weet ik dat ze niet alleen is. Buiten ga ik tegen het hekje staan. Het meisje gaat naast mij staan. "Wie ben je?" vraag ik haar. "Rebecca" zegt het meisje. Ze glimlacht naar mij, "En jij?" "Adrian" zeg ik gelijk terug. Ik voel een twijfel. Is het goed om met haar om te gaan? "Wie ben je?" Hoor ik nog eens uit mijn eigen mond komen. Dan grijnst ze, ik zie twee puntige hoektanden in haar mond. Mijn hart begint sneller te slaan. Is dit goed? Mensenlijk? Ik voel dat ik nooit met haar mee had moeten gaan. Ik had gewoon met mensen mee moeten gaan die ik ken. Er lopen twee mensen naar buiten toe. Nouja, lopen, ze zitten aan elkaar vast geplakt. Ze merken ons dus eigenlijk niet op. Rebecca pakt mijn hand vast en laat mij een stuk weglopen van de ingang. "Je bent best makkelijk" zegt ze dan. Ik denk terug aan alle alcohol die ik op heb, daar word ik een beetje makkelijk van. Ik had nooit zo veel moeten drinken. Haar ogen kijken in mijn ogen, "kus me" zegt ze dan. Waarom weet ik niet, maar ik heb ineens de nijging om haar te kussen. Dus doe ik het, ik kus haar. Haar lippen raken mijn lippen. Dan kus ik haar over haar kaak. Ze kijkt mij aan en kust mij dan in mijn nek. Ik hoor haar kreunen. En dan voel ik pijn.

Varamyr
Wereldberoemd

Varamyr schreef:
Onderwijl ze aan het lopen was, viel haar blik opnieuw op Adrian, maar dit keer was hij niet alleen. Een jongedame liep naast hem. Haar blonde, lange haren slingerden voor haar gezicht. Desondanks werd haar gezicht wel zichtbaar; ze had een lieflijk gezicht, voornamelijk door haar opgezette glimlach en haar gouden, grote ogen. Het verbaasde haar, om eerlijk te zijn. Ze was niet bekend, maar misschien kende Adrian haar wel. Hij was tenslotte degene die met haar meeliep, alsof hij haar kende.
Toch schonk ze er verder geen aandacht aan. Als hij zijn tijd wilde doorbrengen met een jongedame zoals haar, dan was het zijn keus. Er was geen reden om jaloers te zijn, zelfs al zag hij haar liever met haarzelf dan met een jongedame die enkel vragen opmaakte. Zij was tenslotte een vampier. Die gingen niet samen met mensen zoals hij.

Esther
YouTube-ster

esther schreef:
Eerst wil ik gillen, scheeuwen. Volgens mij heb ik ook heel even geschreeuwd. Maar dan voelt het fijn. Bijna verslavend fijn. Een zachte kreun verlaat mijn lippen. Net als bij haar, ik hoor haar ook wel eens kreunen. Dan laat ze me los, ze kijkt mij aan, mijn ogen in. Ze glimlacht, haar hoektanden zijn rood. Mijn bloed? Is dat mijn bloed? Mijn gedachten zijn trager als dat ze hier voor waren. Wat is dit? "Jouw ogen. Ik denk dat ze nog zo veel mooier zijn als ik je laat leven. Je gaat zo veel meer zien. Ze worden helderder. En omdat ze nu al helder zijn. Ik denk dat ik wel met jou om kan gaan." Ze klinkt minder lievelijk als dat ze net klonk. Maar het maakt niet zo veel meer uit, ik wil graag dat ze meer van me drinkt. Dan bijt ze zichzelf. Mijn lichaam voelt verbazing. Mijn hersenen snappen dit moment niet. Ze drukt haar pols tegen mijn mond en ik voel haar warme vloeistof door mijn keel glijden. Ik slik het door en kijk haar aan. Dan pakt ze mijn hoofd vast. Nog een keer drukt ze haar lippen tegen mijn lippen aan. Ik voel haar emoties. Ze meent het niet, ze wil mij, maar ergens ook niet. Het voelt heel vreemd. Dan laat ze mijn lippen los. Een stemmetje in mijn hoofd zegt dat ik moet rennen, zo hard als ik kan. Maar dan draait ze mijn hoofd naar links en ik voel niks meer.

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld