Hier komen de laatste 3 forum topics
te staan waarop je hebt gereageerd.
+ Plaats shout
Anoniem
AWAEAEA3AEA3A3A3AEAEAWAWAEAW
0 | 0 | 0 | 0
0%
Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

> Sluiten
Helper
18 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar Eerste | Vorige | Pagina: | Volgende | Laatste
Ceasar's countdown - w/ Katnissx
Anoniem
Internationale ster



Alba

Ik voel hoe ik word opgeheven. Als hij stil staat stap ik af. Ik hoor zijn vraag en krijg tranen in mijn ogen en kijk weg. 'Kan ik niet, anders ga ik dood,' zeg ik. Ik kan het gewoon niet meer verzwijgen, het lijkt alsof ik alles tegen hem wil zeggen. Ik zie dat hij het paard omdraait, mijn Dorothea. 'Blijf, laat Dorothea hier alsjeblieft,' zeg ik tegen hem. Ik heb nu eigenlijk al teveel gezegd, ik ga dood.
Defny
Straatmuzikant



"Wacht even. Hoor jij hier?" Ik keek haar vragend aan. Afstappend van het paard en kijkend naar haar. Even een steek van ongeloof en een steek van onvertrouwen. Ik twijfel niet meer en ik weet nu dat ze erbij hoort. Ik pak haar hand nu en trek haar op het grote paard. Met haar buik over het zadel en haar handen zwaar vastgepakt. "Je gaat nu zoiezo mee" een toon van woede en verachting ging door me heen. Ik kan haar voor ceasar weghouden... Dacht ik in mezelf
Anoniem
Internationale ster



Alba

Ik hoor zijn vraag en kijk naar de grond. Ik zie hem afstappen en naar me toe komen. Hij neemt mijn hand vast in een best strakke greep. 'Laat me los,' zeg ik en spartel tegen. Ik word op Dorothea getrokken en hoor wat hij zegt op zo'n toon. 'Nee, laat me gaan,' zeg ik tegen hem. Als ik mee moet ben ik dood, de tranen stormen over mijn gezicht. Oftewel dood, oftewel slavin, dat wil ik niet.
Defny
Straatmuzikant



Ook ik moest even slikken en keek naar dr. Ze had een prachtig figuur. En ze was mooi als ze boos werd. Ik reed in een galopje door het woud heen. Even was er een obstakel en sprong eroverheen. Een uur later kwamen we bij de poorten aan van het rijk. De bewakers keken me aan en ik zweeg. Ze lieten me door zonder iets te vragen. Alba was stil en zei niks. Ik reed door het dorp naar mijn huis. Mijn vader was een aantal dagen weg voor een vergadering. Alba zal hier veilig zijn voor ongeveer 6dagen. Ik stap van het paard en til Alba op mijn schouders. Marco pakte het paard en zette hem in de stallen bij mijn eigen paard
Anoniem
Internationale ster



Alba

Ik kijk hem aan ondertussen we in galop naar de stad rijden. Een paar uur later komen we bij de stadspoorten, ik verberg mijn gezicht en zeg niks. Ik ben hier niet veilig. We komen aan bij een huis en als hij me over zijn schouders tilt kijk ik eens rond en zie niemand meer. Ik moet hier weg. 'Wat ben je nu van plan?', vraag ik beangstigend aan hem. Ja, ik heb nu erg veel bang omdat hij het weet.
Defny
Straatmuzikant



"Ik hou je natuurlijk geheim." Ik liep naar boven de trap op en opende de deur van mijn kamer. Ik zette Alba neer en liet haar mijn kamer zien. "Dit is voor de komende tijd jou vertrek." Zei ik tegen haar en liep voor haar uit en ging naar de kamer van mijn moeder. "Hier slaap je" zei ik tegen haar. De grote kamer vol met beelden en gave schilderijen leek nog groter door het felle licht dat er scheen. Ik pakte een lange witte jurk en gaf haar een stuk zeep. Dat was erg duur en rook super goed. "Wil je je wassen en omkleden?" Vroeg ik aan haar en liet het prive badhuis zien. "Als je klaar bent kom dan naar de woonkamer 1 trap naar beneden." Ik liep naar beneden.
Anoniem
Internationale ster



Alba

Ik hoor wat hij zegt. 'Waarom zou je?', vraag ik aan hem. Hij staat onder dienst van Caesar dus als hij me verbergt heeft ook een probleem. Ik ga neer zitten en kijk rond. Het is hier zo groot. Ik volg hem omdat ik niet wil verdwalen en als hij dat zegt kijk ik om me heen. Het is hier zo groot en luxueus, de kamer staat vol met beelden en schilderijen. Hij geeft me een jurk en zeep. Ik heb nooit een andere jurk dan deze gehad en zeep heb ik nog nooit gezien. Ik hoor zijn vraag, wassen, dat had ik eigenlijk ook nog nooit gedaan. Ik volg hem en trek grote ogen als ik het badhuis zie. Ik hoor wat hij zegt en hij gaat weg. Ik kleed me dan uit en loop naar een grote kom, daar kan water in. Ik laat het water stromen, het is gewoon warm stromend water. Ik zet me erin en neem het stuk zeep. Het ruikt erg goed. Het voelt zo rustgevend aan. Na een lange tijd stap ik uit, mijn haren zijn ook gewassen. Ik droog me af en doe dan die witte jurk aan. Hij ziet er luxueus uit. Ik kijk naar mezelf in iets wat je spiegelbeeld geeft. Ik wrijf met mijn handen eens over de jurk als ik hem aan hem, hij sluit zo goed aan. Mijn huid voelt zo zacht. Ik laat mijn haar gewoon los liggen en stap dan naar buiten. Ik loop naar de woonkamer en zie Silas zitten. Ik kijk naar de grond.

Deze jurk
Defny
Straatmuzikant



Terwijl Alba zich aan het wassen was kwam marco naar mij toe. "Meneer, zou ik een middag vrij mogen?" Met de gedachte aan Alba wilde ik hem inderdaad wel een middagje vrij geven. Mijn vader was er toch niet, en het zou Marco en mij goed doen. "Tuurlijk. Als je wil, mag jij ook een bad nemen." Marco keek dankbaar en knikte. Van blijdschap rende hij de kamer uit naar het badhuis. Hetzelfde moment dat Marco weg was, kwam Alba binnen. Ik keek om. Wat was ze prachtig. Sprakeloos staarde ik haar aan. Haar haar glinsterde tegen het marmer van de muren en haar huis zag eruit als een perzikhuidje. Ik keek nog eens, en nog eens. De jurk die mijn moeder altijd zo mooi stond, stond Alba nog beter. Ik keek haar aan, en zij keek mij aan. Even zei ik niks. Wachtend tot ze iets zou zeggen. 
Anoniem
Internationale ster



Alba

Marco komt me voorbij gelopen en ik glimlach naar hem. Als ik dan binnen kom zie ik dat Silas naar me kijkt, beter gezegd staart. 'Wat is er, staat het me niet? Ik kan mijn andere jurk nog steeds aandoen,' zeg ik tegen hem. Ik ga nog eens door mijn haar, maar blijf gewoon staan. 
Defny
Straatmuzikant



"Nee. Je bent prachtig." Ik glimlach, ik heb vanavond een feesg van mijn beste vriend Seth. Ik sta op en loop naar haar toe. In mijn hand had ik een metalen amulet. "ik wil dat je deze bewaard. Hij was van mijn moeder." Even beet ik op mijn lip. "Ik wil dat je me vanavond vrijgezelt naar een feest." Ik keek weg van haar en zette eem wat duiderlijkere toon op. "Laten we eerst eten. Het word al donker." Ik loop langs Alba af naar de 2e zaal om daar te gaan eten.
Anoniem
Internationale ster



Alba

Als hij dat zegt glimlach ik verlegen. Ik zie hem naar me toe komen, hij heeft iets in zijn hand. Hij geeft het aan mij. 'Ik kan het niet aannemen, het was van je moeder,' zeg ik tegen hem. Ik hoor hem dat zeggen en kijk op. Ik wou eigenlijk niks liever willen. 'Ik kan niet, als Caesar er is,' zeg ik tegen hem. Ja, Caesar is de enigste die me herkent. Als hij dat zegt knik ik en volg ik hem. Hij wilt echt dat ik het amulet hou. Ik doe het rond mijn nek en haal mijn haren er vanonder. 'Het komt er niet meer van rond,' zeg ik tegen hem.
Defny
Straatmuzikant



"Ik sta erop dat je meegaat. Ceasar is er niet. Die is samen met mijn vader naar een vergadering voor de komende 6 dagen." Zeg ik tegen haar en schuif een stoel van de tafel en gebaart dat ze moet gaan zitten. "Het staat je prachtig" zeg ik koel en glimlach weer een keer. Ik kijk naar haar terwijl ze gaat zitten en schuif dan de stoel aan zodat ze zit aan de tafel. Ik moest even lachen, want het leek net of ze nog nooit aan een tafel had gezeten. Ik ging tegenover haar zitten en het eten kwam vanuit de keuken door de koks opgediend. 
Anoniem
Internationale ster



Alba

Als hij dat zegt glimlach ik. 'Dan wil ik graag mee,' zeg ik met een glimlach tegen hem. Hij schuift wat naar achter, wat volgens mij een stoel moet voorstellen. Als hij naar me gebaart dat ik moet zitten loop ik naar hem toe. Ik glimlach verlegen als hij dat zegt. Hij is echt hoffelijk, niet zoals die van het kamp. Ja, het kamp, die zie ik waarschijnlijk niet meer weer. Ik ga neer zitten en hij schuift de stoel naar voor. Ik kijk eens naar het ding waar allemaal spullen op staan. Ik heb nog nooit aan zoiets gezeten. Ik glimlach naar hem als hij recht tegenover mij gaat zitten. Het eten wordt gebracht, ik heb nog nooit zoveel eten gezien.
Defny
Straatmuzikant



Ik kijk naar hoe ze opschept en hoe ze eet. Voor iemand die uit een stam komt, kent ze opzich wel manieren. Een lach op mijn gezicht verschijnt. "Heb je broers of zussen?" Vraag ik aan haar om een onderwerp aan te snijden. Ik eet met de handen. (Mes en vork waren er niet). Ik kijk een keer rond en zie Marco met een tevreden gezicht langslopen. Ik lach weer en gebaar naar Marco dat hij ook wat moet pakken omdat het toch veel te veel is. Marco schuift langs mij aan tafel en begint zwijgzaam te eten.
Anoniem
Internationale ster



Alba

Ik schep dan wat eten op en begin te eten. Ook al kom ik uit de stam, ik ben met manieren opgevoed. Ik hoor zijn vraag en kijk dan weg. 'Ja,' zeg ik tegen hem. Eigenlijk wil ik niet meer aan hun herinnerd worden, Maxim was er altijd voor me en nu ga ik hem nooit meer zien. Ook de kleine kindjes in de stam of mijn kleine broertjes en zusjes. Ik wil er gewoon niet meer aan herinnerd worden hoe erg het ook klinkt. Het doet me te veel pijn om te beseffen dat ik ze nooit meer ga zien.
Plaats een reactie
Reageer
Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld
Eerste | Vorige | Pagina: | Volgende | Laatste