Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

Forum

Startalk

Blogstatistieken

Vriendenbeheer

Facebookvrienden uitnodigen

19 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

O/ That one flight changed everything

Rosalie33
YouTube-ster

rosalie33 schreef:
Fabiënne
'You're welcome,' zeg ik zonder op te kijken van de vaat. 'No, it's fine Jake, tank you,' grinnik ik. Ik kan dit prima. Ik bedoel, ik ben zo klaar hiermee. 'Hey, give that back please,' zeg ik tegen hem waneer hij de handdoek uit mijn handen pakt en zelf begint af te drogen. 'You don't have to do this, you know? I can do it myself,' zeg ik tegen hem. Er ontstaat een zwakke glimlach op mijn gezicht als hij dat zegt. 'I'd love to, but I'll wait until the day my brother comes home,' zeg ik wat zachter. Ik heb nog steeds alle hoop dat hij thuis kan komen ieder moment, en die hoop zal nooit weggaan.
Met een ruk kijk ik op als hij dat zegt. Mijn ogen schieten naar het raam, en inderdaad: er lopen Duitsers op straat. Wat paniekerig wil ik weglopen, maar Jake's woorden houden mij tegen. 'O-okay, but stay here please,' zeg ik zacht tegen hem. Ik slaak een kleine kreet als er op de deur wordt gebonsd. 'Huisinspectie,' fluister ik lichtelijk in paniek. Ik ren de woonkamer in en kijk of mijn radio of het uniform van Jake ergens ligt. Nee, die liggen in de schuilkelder. Gauw controleer ik of de stoel weer op het luik staat, en dat staat hij gelukkig. Wanneer er nog een keer op de deur wordt gebonsd strijk ik gauw mijn jurkje glad en doe ik mijn haren goed. 'Ich komme!' Roep ik snel. Voordat ik de hal in loop, knik ik nog even naar Jake.
'Guten Abend,' zeg ik zo rustig mogelijk tegen de mannen. Ik doe mijn best om relaxt over te komen, maar dat lukt mij gewoon niet. 'Wir sind hier für die Inspektion,' zegt de ene Duitser. Ik knik kort en gebaar dat de mannen verder kunnen komen. Met mijn handen voor mijn lichaam gevouwen loop ik achter ze aan naar de woonkamer.
'Wer ist das?' Vraagt de mof, wijzend naar Jake. 'Oh, er ist mein Neffe,' zeg ik met een geloofwaardig glimlachje. De Duitsers knikken allebei als begroeting naar hem. 'Wie heißen Sie?' 'Oh nein, er kannst du nicht hören,' kap ik de man gelijk af. 'Wieso?' Vraagt hij verward. 'Er ist taub,' zucht ik, alsof ik het verschrikkelijk vind. 'Enschuldigung,' zegt de andere Duitser, met een kleine ondertoon die ik duidelijk kan horen. Hebben ze het door? Nee toch? Wat nerveus kijk ik naar Jake, maar ik richt mij algauw weer op de Duitsers die zeggen dat ze hun inspectie gaan beginnen. Ik knik even en laat ze vervolgens hun gang gaan. Ze halen alles overhoop, wat ze altijd doen. Ik zucht een keer onhoorbaar als ze het knuffeltje van Lucas van de tafel afgooien, maar reageer er maar niet op. Straks worden ze nog boos of zo.
'Danke,' zeggen ze wanneer ze klaar zijn. Met een klein glimlachje schud ik mijn hoofd, als teken dat het wel goed zit.
Nog trillend van de zenuwen loop ik weer terug de keuken in. 'Thank god we still live,' fluister ik, waarna ik even naar Jake kijk. 'I thought they didn't believe me for a second. I was so afraid,' zeg ik vervolgens op dezelfde toon. Zonder nog iets te zeggen omhels ik hem. Ik laat mijn hoofd op zijn borst rusten en probeer wat rustiger te worden. Het huis is een bende na hun bezoek. Walgelijk hoe ze met deze spullen om durven te gaan. Geen respect heet dat.

LadyStardust
YouTube-ster

LadyStardust schreef:
Jake
'Fabiënne just stop, you're not gonna win this battle. I'm a trained pilot for god's sakes. If I want to do the dishes, then I will.' Zeg ik een beetje lachend tegen haar, zonder de handdoek weer terug te geven. 'Well then let me make you a deal. When I get back to England I will fight until we've won this war. Then I'll come back here, to the Netherlands, and take you to England with me.' Opnieuw lach ik even, maar mijn gelach word al snel gedempt door gebons op de deur. De Duitsers.
Alles wat Fabiënne tegen de Duitsers zegt gaat langs me heen, aangezien ik er geen woord van versta, wat echter wel helpt bij het doen alsof ik doof ben. Even draai ik me om en knik naar de Duiters als begroeting.
Zodra ze aan hun inspectie beginnen moet ik me echt inhouden. Het kost al mijn wilskracht om ze niet meteen het huis uit te trappen. De manier waarop ze met Fabiënne's spullen omgaan raakt al snel op mijn zenuwen en ik kan het absoluut niet uitstaan. Het is zo onmenselijk respectloos.
Als ze eindelijk weer de deur uitgaan zucht ik een keer diep. 'Honeslty dear, I don't know how you keep yourself calm around those fuckers.' Zeg ik hoofdschuddend. Het was de eerste keer dat ik de Duitsers zoiets zag doen, maar ik hoop dat het ook zeker de laatste keer zou zijn. Volgende keer zouden ze er waarschijnlijk niet zonder kleerscheuren vanaf komen. 'So did I, luckily they ain't got much brain...' Zeg ik een beetje lachend. Dan kijk ik naar de bende die de Duitsers achter hebben gelaten en slik een keer. 'Shall I help you tidy the place up?'

Rosalie33
YouTube-ster

rosalie33 schreef:
Fabiënne
'Well, I have to,' zucht ik. Ik laat hem weer los en kijk hem kort aan. 'If I say something like "Hey, don't touch that!", they will do something I won't imagine I guess.' Ik bijt zacht op mijn lip en schud mijn hoofd. 'No, you're doing the dishes, I'm going to do the rest of the house,' zeg ik. Langzaam loop ik de woonkamer weer in, waar echt alles overhoop ligt. Een diepe zucht verlaat mijn mond als ik zie dat een fotolijstje kapot op de grond ligt. Ze moeten hem hebben neer gegooid of iets dergelijks, want anders ziet het er niet zo uit. 'Verdomme. Die rot moffen kunnen er wat mij part wel in gaan stikken,' zeg ik boos. Als er manier was om ze uit te schakelen had ik dat allang gedaan. Het maakt mij ook niks uit als het mijn leven kost, maar hier moet echt een einde aan worden gemaakt.
Wat boos leg ik het fotolijstje op de bank neer en begin ik met opruimen. Het liefst had ik ze echt mijn huis uitgetrapt, maar ik mag het niet. En ik durf het niet. Ze zullen je gelijk neerhalen en in elkaar slaan of zo. Nou ja, dat zijn verhalen die ik heb gehoord van wat vrienden van mij. Ik raap de kussens op en gooi ze weer op de goede plaats neer.
'But we got a deal,' zeg ik na een tijdje, terugdenkend aan wat hij zei voor de Duitsers binnenkwamen. 'Or you can stay with me and my brother in the Netherlands.' Met een klein glimlachje kijk ik naar hem. 'If my brother survives the war of course,' mompel ik er wat zachter achteraan. Ik zet de stoelen weer recht en schuif ze vervolgens weer aan. Vervolgens raap ik de knuffel van Lucas weer op en leg ik hem weer netjes op tafel neer. Mijn handen vormen zich tot vuisten als ik weer voor mij zie hoe ze dat tegen de grond smeten. Oké het is maar een stukje stof, maar alsnog.

LadyStardust
YouTube-ster

LadyStardust schreef:
Jake
Even ben ik stil en slik ik een keer, 'Well... As soon as this war is over, I hope they get what they deserve.' Mompel ik, wetende dat ik zelf ook even niets kan doen aan de Duitsers. 'Oh how I wish my plane and I were still up in the air, heading for Germany to bomb some places to the ground.' Zucht ik, 'I miss my spitfire.' Zeg ik dan een beetje lachend, ook al is het niets minder dan de waarheid. Even draai ik me om naar haar en lach dan, 'Fine mum, I'll do the dishes.' Zeg ik dan als een klein kind, waarna ik weer verder ga met de afwas.
Al gauw ben ik echter klaar, omdat het niet al te veel was, dus loop ik naar de woonkamer, waar ik Fabiënne boos wat in het Nederlands hoor zeggen. 'Right...' Mompel ik een beetje lachend. Dan begin ik haar maar te helpen, ik kan haar immers niet alles zelf op laten ruimen, aangezien de troep die de Duitsers achter hebben gelaten gewoon niet normaal meer is. 'How did you decide to join the resistance?' Vraag ik dan, waarna ik even naar haar kijk, terwijl ik wat kussens op de bank neerleg.
'We do? Great... I'll find you once we've won this war. But then I have to get back to England first, and since you're with the resistance, do you, by any change, know some people who can help me get back?' Opnieuw kijk ik haar aan en frons mijn wenkbrauwen bij het horen van haar woorden. 'I'm sure he will... What is his function? Is he a pilot or is he with the marines?'

Rosalie33
YouTube-ster

rosalie33 schreef:
Fabiënne
'Yes, they will,' zeg ik nog steeds wat nors. Ik loop door naar de gang, waar zelf wat kussens uit mijn kamer op de grond liggen. 'Het is toch niet te geloven! Die klootzakken ruimen echt niks achter hun reet op!' Zeg ik boos als ik mijn kamer zie. 'Hoe durven ze zo door mijn spullen te gaan?!' Wat gefrustreerd gooi ik mijn kussens weer op mijn bed, nou ja, er op, de meeste liggen er nog naast. Ik haal een hand door mijn haren en zucht een keer diep. Mijn kamer doe ik zo wel, dat boeit nu niet.
Wanneer ik weer in de woonkamer kom zie ik dat Jake ook al bezig is met opruimen. 'You don't have to clean this mess up,' zeg ik met een klein glimlachje. Ik loop snel naar hem toe en leg de kussens wat beter neer. Ik slik kort als hij dat vraagt. 'Well, I was desperate,' begin ik langzaam. 'My parents were in the resistance as I said earlier, and I wanted to do the same thing: fight back to that assholes,' zeg ik vervolgens. Ik zet de stoel wat beter op het luik naar de schuilkelder en denk even na over zijn vraag. 'Well, I have some friends who are also with the risistance,' mompel ik. 'Maybe they can help you.' Thijs zal het geen probleem vinden, dat weet ik nu al. Maar Jeroen weet ik niet. Hij is teveel met zichzelf bezig als het erop aankomt. Na ja, het is oorlog en iedereen probeert te overleven, dus ik zou hetzelfde doen als ik hem was. Mara zal ook wel helpen. Ze heeft een hart van goud en laat je nooit stikken. De rest weet ik het niet zo goed van, maar ach, dat zien we wel als het zover is.
'Ehh, he is with the... Marines,' zeg ik wat denkend. 'Yes, he is with the marines,' zeg ik vervolgens wat bevestigender. Ik pers mijn lippen op elkaar en kijk de woonkamer even rond. Gelukkig is alles al weer bijna opgeruimd hier, want ik heb geen zin om nog langer op te blijven om die troep op te ruimen.

LadyStardust
YouTube-ster

LadyStardust schreef:
Jake
'I will personally kick them outta this country if I must.' Mompel ik, terwijl ik verder ga met opruimen. 'Calm down, Fabiënne.' Roep ik naar haar, aangezien ik haar nog kan horen praten vanuit haar kamer. Opnieuw kijk ik de woonkamer rond en kan nog altijd niet geloven dat de Duitsers dit zomaar mogen doen. Als iemand dit in Engeland met je huis zou doen dan het de persoon een groot probleem. Maar hier... Hier kunnen die verdomde Duitsers gewoon doen wat ze willen.
Zodra ik Fabiënne's stem hoor kijk ik weer op en lach even, 'It's fine, you do a lot for me as well, so I owe you this.' Dan luister ik naar alles wat ze verteld over het verzet en hoe ze erbij kwam en knik langzaam. 'You know... England loves the fact that you guys are doing so. and it makes our work a lot easier too.' Zeg ik met een glimlach. 'I really hope they can, because I need to get back fast. I have to fight, Fabiënne, I just have to.' Mompel ik vervolgens. Mijn glimlach vervaagt en maakt plaats voor gefronste wenkbrauwen en een kleine zucht. Zodra ze over haar broer verteld en bij welke dienst hij hoor klaart mijn gezicht echter op, 'The marines? Well then you have nothing to fear. The marines are probably the most trained soldiers around. They have bodies made out of reinforced concrete. You don't just kill a marine.' Zeg ik dan een beetje lachend.

Rosalie33
YouTube-ster

rosalie33 schreef:
Fabiënne
Lachend schud ik mijn hoofd als hij dat zegt. Hij is te gast hier, logisch dat ik veel voor hem doe. Zo ben ik nou eenmaal opgevoed. Je moet je gasten vermaken en ze thuis laten voelen. Ik hoop dat dat laatste wel voor Jake geldt... Ik ben bang van niet, aangezien hij in een land is waar hij verder niemand kent. Een kleine zucht verlaat mijn mond. Man, het lijkt mij vreselijk om in een ander land te zitten.
Een verlegen glimlachje verschijnt er op mijn gezicht als hij dat zegt. 'Well, I won't listen to that Germans, so this is the only thing I can do,' zeg ik tegen hem. Ik knik even als antwoord. 'We will get you back to England,' zeg ik vastberaden tegen hem. Ja, hij moet wel terug. Zijn land rekent op hem, en wij ook.
Wat opgelucht haal ik adem als hij dat zegt. 'Thank god,' mompel ik met een glimlachje. 'So there is hope,' zeg ik wat vrolijker. Met een brede glimlach ruim ik de laatste dingen nog gauw op. Dit geeft mij echt een goed gevoel. Ik wist niet dat hij echt zo goed werd getraind. Ach, ik geloof Jake op zijn woord.
Gapend kom ik overeind. 'I'm going to sleep,' zeg ik tegen Jake. 'Thanks for helping.' Ik omhels hem kort, maar laat hem algauw weer los. Je kent hem pas een dag Fabiën, hij is niet zoals Thijs of zo. Kuchend kijk ik op de klok, puur om de aandacht ergens anders op te leggen.

LadyStardust
YouTube-ster

LadyStardust schreef:
Jake
Even kijk ik naar haar en lach als zij ook lacht, 'It's mainly the fact that I don't want to feel useless now that I'm not fighting.' Geef ik dan maar toe. Het is wel waar, aangezien ik graag wat doe. Ik ben absoluut geen persoon dat hele dagen thuis zit te niksen op de bank of iets dergelijks.
'And we're all really happy you do so, because you don't know how much the resistance means to us. You guys are our allies and also our main soucre of information. Because of you we can plan strategies and attacks in order to win this war.' Met een stralende glimlach kijk ik haar aan en je kunt van mijn gezicht aflezen dat het allemaal niets meer dan de waarheid is. We zijn het verzet ontzettend dankbaar, dat is zeker geen leugen. 'I really hope you will, because I have to get back as soon as possible.' Mompel ik dan.
'There's always hope, Fabiënne.' Zeg ik met een kleine glimlach. 'We might live in a fucked up world, but that doesn't mean there's no hope.' Een kleine glimlach was te zien op mijn gezicht terwijl ik de stoel van het luik van de schuilkelder afschoof. Even kijk ik haar aan en open dan het luik.
'So am I.' Antwoord ik met een kleine glimlach. 'No problem.' Als ze me omhelst lach ik even en omhels haar ook even. Ik schiet voor een moment in de lach als ze dan opeens naar de klok kijkt. 'Well... Goodnight.' Zeg ik nog altijd lichtelijk lachend, waarna ik de schuilkelder inloop en even om me heen kijk. Zo erg was het eerlijk gezegd niet, en het was altijd beter dan gepakt worden door de Duitsers. Ik had ontzettend veel geluk dat ik Fabiënne tegen was gekomen in het bos.
Een gaap ik, voordat ik op het matras ga zitten. Naast mij ligt mijn jas, die ik maar op de grond leg, zodat ik erbij kan als het moet. Dan trek ik mijn shirt uit, net als mijn laarzen en sokken en kruip dan onder de deken, waarna ik mijn ogen sluit en probeer te slapen. Het slapen is echter lastiger dan i dacht, omdat ik steeds maar moet denken aan de Duitsers die elk moment terug kunnen komen, en het feit dat ik in een heel nieuw en onbekend land ben. Toch lukt het me na een tijdje en val ik toch in slaap.

Rosalie33
YouTube-ster

rosalie33 schreef:
Fabiënne
Met een zwak glimlachje kijk ik hem na. 'Yes, you to,' zeg ik nog. Wanneer het luik dichtgaat loop ik nog gauw het huis even rond, om te checken of de sloten er allemaal wel opzitten en of de gordijnen wel dicht zijn. Zijn woorden doen mij echt goed. Ze geven echt hoop en moed. Ik neem Lucas' knuffel van tafel en loop richting mijn eigen slaapkamer. 'Verdomme,' mompel ik nors als ik de bende zie. Natuurlijk, die was ik vergeten. Ik doe mijn slaapkamerdeur dicht en begin dan maar weer met het opruimen. De jongenskamer zie ik morgen wel, nu wil echt gaan slapen. Ik doe mijn groene jurkje uit en trek vervolgens een groot t shirt van mijn broer aan. Het stelt niks voor, maar omdat zijn t shirts zo groot voor mij zijn, zitten ze best lekker. Ik doe twee vlechten in mijn haar en stap uiteindelijk maar in bed. Meestal slaap ik gewoon met mijn haren los, maar nu vind ik het wel fijn om ze even uit mijn nek te hebben. Ik nestel me goed in en druk de knuffel tegen mijn borst aan. Er is echt veel gebeurd vandaag, te veel.
Ik schrik op als ik plots iets hoor buiten, maar besef mij dan dat het gewoon de wind was. Sinds die Duitsers hier rondlopen door de straten en random huisinspecties doen, ben ik wel wat banger als ik alleen ben. Voorheen trok ik mijn broertje of zusje gewoon tegen mij aan als ik mij niet prettig voelde, en toen ik nog kleiner was kroop ik altijd bij Joost in bed. Nu gaat dat niet meer, helaas. Ik zou wel bij Jake op zijn matras kunnen kruipen als het nodig is, maar dat zou gekkenwerk zijn. Ik ben 18, dan kruip je toch niet als een klein kind tegen iemand aan omdat je bang bent? Ik ga op mijn zij liggen en sluit mijn ogen dan maar. Het is al laat, en ik heb geen zin om morgen moe te zijn. Na een poosje merk ik rustig in slaap val.

LadyStardust
YouTube-ster

LadyStardust schreef:
Jake
De volgende ochtend word ik wakker en kijk ik eerst wat verward om me heen, waarna ik overeind schiet. Dan herinner ik me weer waar ik ben en haal ik een keer diep adem. Rustig trok ik mijn shirt, sokken en laarzen weer aan en stond vervolgens op. Het was dezelfde kleding als gisteren, en erg goed zag het er niet meer uit, maar veel keuze voor wat anders had ik helaas niet meer.
Nog even blijf ik in de schuilkelder, zittend op het matras, omdat ik niet weet hoe laat het is en of ik Fabiënne misschien wakker maak als ik zomaar de keuken in zou lopen bijvoorbeeld. En natuurlijk een teken van haar dat het veilig is en er niet opeens Duitsers in het huis zijn. Al snel zit ik weer diep in gedachten op het matras, afwachtend tot ik de schuilkelder misschien uit kan.
Flashback
Het was de zomer van 1940 en overal om ons heen gingen alarmen af. Het hele militaire kamp werd gewekt door het geloei van het luchtalarm dat aangaf dat er iets niet goed was. Binnen enkele minuten stond iedereen aangekleed en wel buiten, wachtend op iemand die zou vertellen wat er gaande was. Het duurde niet lang voordat generaal Gibson aan kwam gerend en ons zo snel mogelijk naar ons vliegtuig stuurde. 'The Germans are trying to invade Great Britain!' Riep hij, wat ons genoeg vertelde. Binnen de korste keren stond iedereen klaar voor vertrek en werd ons precies verteld waar we heen moesten. Dit zouden die Duitsers nooit winnen!

Rosalie33
YouTube-ster

rosalie33 schreef:
Fabiënne
Al vroeg in de morgen word ik wakker. Ik strek mijn vingers automatisch uit, zoekend naar de warmte van mijn broertje, maar die is er niet. Meestal kwam hij gewoon bij mij liggen omdat hij bang was, maar ja... Wat moeizaam kom ik overeind en wrijf ik in mijn ogen. De zonnestralen schijnen zwak door de gordijnen heen en werpen een lichtgroene gloed op de vloer en het bed. Ik gooi de deken van mij af, rek mij uit, en doe de gordijnen op een kiertje open. Jake. Mijn ogen worden groot als ik mij besef dat hij natuurlijk in de schuilkelder slaapt. Wat nou als hij er uit is gekomen zonder dat ik de straat heb kunnen controleren of zo? Ik ren, zo stil mogelijk voor het geval dat hij misschien nog slaapt, naar de woonkamer toe. Gelukkig, Jake is nog niet uit de schuilkelder gekomen. Ik gluur door de gordijntjes heen en zie tot mijn grote verbazing niemand op straat. Ik haal de stoel van het luik af en open het vervolgens. Ik sta nog steeds in mijn ondergoed en het te grote t shirt van Joost, dus charmant zie ik er niet uit. Hier en daar steken er wat plukjes haar uit mijn vlechten die of voor mijn gezicht hangen, of gewoon als een soort stro buiten de vlechtjes hangen. 'Good morning, Jake,' zeg ik als ik hem zo zie staan. Zijn kleding ziet er vies uit. Hij heeft de kleding van Joost dus niet aangetrokken. 'Shall I get you some new clothes?' Vraag ik dan maar. Ik gebaar dat hij uit de kelder kan komen en loop dan weer naar de slaapkamer van Joost en Lucas. De bende valt hier gelukkig wel mee. Het beddengoed ligt wel op de grond en hier en daar is er wat kleding uit de kast geslingerd, maar het valt mee. Ik ruim het snel weer op en pak dan het setje kleding dat ik Jake gisteren ook al aanbood.
'There you go,' zeg ik als ik weer in de woonkamer sta. 'You can take a shower in the bathroom,' zeg ik vervolgens, wijzend naar de deur die naast mijn slaapkamer is. Dat is dan wel weer een voordeel aan een huis zonder trappen en verdiepingen: alles zit gewoon dicht bij elkaar. 'I'll make you some breakfast by the way.' Ik doe wat plukjes haar achter mijn oren en loop vervolgens naar de keuken toe. Gelukkig hebben we nog wat in huis, maar ik moet vandaag denk ik even naar de bakker en slager toe om wat te halen. Gauw open ik een ander kastje met een potje erin, waar op staat "bonnen". Voorzichtig haal ik de deksel eraf en tot mijn grote opluchting zitten er nog heel veel bonnen in. Genoeg om nog wel even te leven. Met een geruststellend gevoel zet ik hem weer in de kast neer en kijk ik even naar Jake.

LadyStardust
YouTube-ster

LadyStardust schreef:
Jake
Zodra ik de stoel hoor verschuiven op het luik van de schuilkelder pak ik mijn pistool. Als het de Duitsers zijn ben ik er geweest. Dan zie ik Fabiënne het trappetje aflopen en haal ik opgelucht adem. Snel stop ik mijn pistool weer weg en sta ik op van het matras. 'Mornin', love.' Zeg ik met een kleine glimlach tegen haar. Even bekijk ik haar, maar zeg verder geen woord. 'Hm? Oh sure.' Maar ze loopt ook eigenlijk zonder mijn antwoord al weg. Zelf loop ik ook de schuilkelder maar uit en rek me dan even uit. Even voel ik of ik nog spullen in mijn broekzak heb zitten. Aangezien ik het straks niet meer aan heb lijkt het me misschien verstandig om het eruit te halen. Al gauw heb ik een pakje sigaretten, een aansteker, een RAF badge, drie pounds en vijftig pence op de tafel in de woonkamer gelegd. 'I didn't even know I still had cash.' Mompel ik, gedeeltelijk tegen mijzelf.
Al snel komt Fabiënne aangelopen en pak de kleding van haar aan, 'Thanks.' Antwoord ik met een klein glimlachje. 'Please... Because I believe that even my face is still covered in dust.' Een korte lach verlaat mijn mond voordat ik naar de badkamer loop die ze aanwees.
Na een korte douche te hebben genomen en me heb aangekleed in de kleding die Fabiënne me gaf, loop ik terug naar de keuken. 'Do I look Dutch yet?' Vraag ik een beetje lachend. Door de korte mouwen van het shirt kun je enkele van mijn tattoo's zien. Veel heb ik er echter niet, hooguit een stuk of vijf. waarvan twee op mijn torso, dus die zie je sowieso niet. Voorzichtig neem ik plaats aan de keukentafel en gaap even. Erg goed heb ik niet geslapen, maar wat viel er dan ook te verwachten? Ik leef in constante stress op dit moment. De Duitsers, de oorlog... Dit hele land is me onbekend for fucks sake.

Rosalie33
YouTube-ster

rosalie33 schreef:
Fabiënne
In de tussentijd dat Jake aan het douchen is, sta ik een omelet te bakken in de keuken. Wat neuriënd begin ik het eten op wat borden te leggen en schenk ik de glazen in met thee. Nou, die van Jake doe ik met warm water zodat hij zelf zijn thee kan doen. Tenminste, als hij de thee nog wel wilt drinken hier na gisteren. Een klein lachje verlaat mijn mond bij die gedachte. Ik bedacht mij vannacht dat de mensen in Engeland hun thee echt veel sterker drinken dan wij, dus daar lag het wel aan.
Wat geschrokken draai ik mij om als ik Jake hoor. 'Hm? Oh yes, absolutely,' grinnik ik. Mijn ogen dwalen af naar de tattoo's op zijn armen. Het zijn er niet ontzettend veel, maar wel genoeg zodat het mijn aandacht trekt. Ik zet zijn bord, waar een omelet en twee sneetjes brood op ligt, wat afwezig voor hem neer, net zoals het hete water en de thee. 'You can make it yourself if you want,' zeg ik met een klein glimlachje. Het is best lullig als je tegen je gasten zomaar zegt dat ze zelf hun drinken mogen klaarmaken, maar dat doe ik nu puur omdat hij anders iets te drinken krijgt dat hij gewoon niet lekker vindt. Ik pak gauw mijn eigen bord uit de keuken en zet hem vervolgens met mijn kop thee op tafel neer, tegenover Jake. Normaal zou ik mij echt schamen als ik alleen in een t shirtje zou rondlopen, maar dit t shirt komt tot over mijn kont, waardoor alles dus gewoon bedekt is. Ik neem plaats aan de tafel en roer wat in mijn thee. Ik weet niet of het aan mij ligt, maar ik heb niet echt lekker geslapen vannacht. Om het uur werd ik zowat wakker door een nachtmerrie of beelden die op mijn netvlies geprint staan. Het is walgelijk, maar helaas wel de realiteit.

LadyStardust
YouTube-ster

LadyStardust schreef:
Jake
'I knew it. Now I only need a Dutch name and I'll fit right in.' Lach ik dan. Even kijk ik naar het ontbijt dat ze voor me neerzet en bedank haar. 'This breakfast ain't nothing like home, but it sure as hell is good.' Zeg ik een beetje lachend als ik aan mijn ontbijt begin. Mijn theezakje zit al een dikke twee minuten in het hete water als ik hem er eindelijk uithaal. 'Strong tea... Probably the best way to start your day.' Opnieuw lach ik even en kijk haar aan.
'So ehh... What do you usually do in a day?' Vraag ik haar dan, aangezien ik zelf nogal gewend ben aan het militaire kamp en ik zoveel rust absoluut niet meer gewend ben. Wat ik rust noem eigenlijk... Erg rustig ben ik van binnen namelijk niet, volkomen door de constante angst dat de Duitsers iets door zullen hebben of dat iemand me hier verraad. Opnieuw kijk ik haar even aan, met een kleine glimlach. 'I hope you're not bothered by my tattoo's by the the way... I don't even know if it's normal to get them in the Netherlands.' Lach ik dan. Het is waar, misschien is het in Nederland wel een taboe om je te laten tatoeëren. Ook zijn mijn tatoeages hier misschien niet al te handig, aangezien er sowieso één tussenzit die duidelijk aangeeft dat ik Engels ben. Gelukkig zit deze op mijn torso en niet zo ontzettend zichtbaar op mijn arm of dergelijke.

Rosalie33
YouTube-ster

rosalie33 schreef:
Fabiënne
'Hm, indeed,' zeg ik denkend. Dan schiet mij opeens iets te binnen ik kan voor hem een vals paspoort regelen als hij dat wil. 'How about Jacob or Jacobus?' Vraag ik met een schuine glimlach aan hem. Het is de allereerste naam die in mij naar bovenkomt en klinkt best Nederlands, dus waarom ook niet? 'Well, it's this or nothing,' zeg ik schouderophalend, waarna ik maar begin te eten. Tja, het is de waarheid. Ik heb niet echt veel in huis qua eten, dus moet ik het zo gaan halen. Ik grinnik zacht als hij over zijn sterke thee begint. Zijn thee is echt ontzettend donker vergeleken met de mijne. Ik drink mijn thee liever niet zo sterk als Jake.
'I ehh, I always took care of my little brother of course, but most of my time I spend with cleaning the house, get some food, working with my friends who are with me in the resistance,' som ik wat denkend op. 'My days are very boring, but I actually don't care about that,' grinnik ik vervolgens. Ach, eigenlijk is het maar wat je saai noemt. Ik bedoel, het is best boeiend wat we wel eens doen hier.
Ik kijk weer op als Jake over zijn tattoos begint. 'Oh no, it's fine,' zeg ik wuivend met mijn hand, als teken dat het wel goed zit zo. Met een zwak glimlachje kijk ik hem aan en eet ik vervolgens verder. Het is fijn om niet alleen te zitten hier. Ik zou er stiekem niet aan moeten denken dat ik straks helemaal alleen zit in dit huis... Ik slik kort bij die gedachte en schud hem maar gauw van mij af. Voorlopig is Jake hier nog, aangezien de Noordzee oversteken best moeilijk gaat. Mijn gedachtes dwalen daar ook steeds naar af, aangezien ik ook van plan ben om het te proberen binnenkort. Het klinkt als een zelfmoordmissie of zo, maar zo bedoel ik het totaal niet.

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld