Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

Forum

Startalk

Blogstatistieken

Vriendenbeheer

Facebookvrienden uitnodigen

10 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

ORPG ~ A couple drinks, to numb the pain *

Traveller
Wereldberoemd

Traveller schreef:
Allison.
Ik had nét een mooie parkeerplaats gevonden bij het advocatenkantoor toen mijn mobiel ging. Wie was dit nou weer? Zonder verder te kijken wie het was nam ik op. 'Hello?' Aan de andere kant van de lijn hoorde ik mijn leidinggevende. 'Allison! Where are you right now?' vroeg ze en ik kon aan haar stem horen dat ze een beetje in paniek was. 'Hi. I'm in the parking lot. Why? What's wrong?' Een beetje verward keek ik naar de ingang van het kantoor. Wat was er aan de hand? 'I really need you to do me a favor. I checked everyone's schedule and caseload but you're the only one who seems to have time for this new case. Can you please go back to the police station? It's urgent.' Ze legde me uit wat er aan de hand was. Er was blijkbaar net iemand opgepakt die nu natuurlijk verhoord zou worden, maar die persoon wilde blijkbaar meteen een advocaat hebben zonder iets te zeggen. Vandaar dat er nu meteen iemand naartoe moest, omdat dit binnen 9 uur gedaan moest worden. Het ging blijkbaar over iets met mishandeling, maar meer kon ze me niet vertellen. Ze zou me een mail sturen met de gegevens van de persoon en nog eens in het kort waar het over ging. Zij wist verder ook niet veel.

Dus voordat ik het wist was ik voor de tweede keer vandaag onderweg naar het politiebureau. Ik had mijn mobiel in zo'n houder aan het raam hangen, zodat ik kon zien wanneer ze me een e-mail had gestuurd. Die zou ik snel op de parkeerplaats maar moeten lezen, want tijdens het rijden was dat hier echt niet te doen. Jezus, wat een gestress. Ik zag dit eerlijk gezegd ook hélemaal niet zitten. Mensen die niets wilden zeggen zonder een advocaat erbij waren over het algemeen ontzettend eigenwijs en daar kon ik zelf ook een stuk moeilijker mee communiceren. Ik verwachtte van cliënten namelijk wel dat ze alles tegen mij zouden zeggen, want anders kon ik ook niets beginnen. Logisch natuurlijk. Binnen vijftien minuten stond ik opnieuw op dezelfde plek op de parkeerplaats van het politiebureau als dat ik net stond en zag dat ik inmiddels ook de e-mail had binnen gekregen van mijn leidinggevende. Toen ik de auto uit had gezet haalde ik hem van de houder af en opende de e-mail. Het bleek over een man te gaan van 25 jaar die blijkbaar was gearresteerd voor zware mishandeling op een vrouw. Meer wist ik niet. Bovendien zei de naam van de persoon me ook niets. Ik zou eigenlijk dus enorm blanco naar binnen gaan zonder echt te weten wat ik voor me zou krijgen, maar ook dit was het vak. Je stond vaak voor verrassingen en moest er maar mee om leren gaan. Ik stapte uit de auto, pakte mijn spullen en liep voor de tweede keer vandaag naar binnen toe. Opnieuw moest ik naar dezelfde man achter de balie toe en legde hem uit dat er blijkbaar net iemand was opgepakt en dat ik zijn advocaat werd. Ik voelde me wel een beetje dom, want ik was hier net ook al, maar de man deed alsof dit de normaalste zaak van de wereld was. Nou ja, dat zou dan ook wel zo zijn. Hij belde iemand en al snel zag ik een agent eraan komen die me vroeg om mee te lopen, want we zouden naar de verhoorkamer gaan. Die was hier niet ver vandaan, dus binnen no time opende de agent de deur voor me en keek ik naar binnen om te kijken waar ik vandaag mee moest dealen.

Anoniem
Popster

HarryStyles schreef:
Castiel

In stilte zat ik vervolgens in de verhoorkamer met Joe recht tegenover mij. Hij was de gene die mij had verteld dat als ik ooit opgepakt werd ik meteen moest door geven dat ik niks zou zeggen zonder een advocaat. Hij leek alleen niet verwacht te hebben dat ik het nog wist en ook echt zou doen. Mijn vader zei mij vroeger ook altijd dat ik gelijk om een advocaat moest vragen als ik ooit in de problemen kwam, hij vertrouwde de politie niet en zei dat de agenten dingen zouden verzinnen die je zei als je niet om een advocaat vroeg, want dan was er geen getuigen dat je niks gezegd had. Ik wist heus wel dat dat onzin was, alles stond namelijk op video en er zaten in een andere ruimte altijd agenten mee te kijken. Ik keek op toen Joe plots op stond en de kamer uit liep, mij alleen achterlatend in de verhoorkamer. Waarschijnlijk zou mijn advocaat zo dadelijk komen en moest hij daardoor de kamer verlaten. Je had recht op een privé gesprek met je advocaat.
Toen de deur na even weer open ging keek ik toch weer op en ik zag al gelijk wie er in de deur opening stond. Deze dag was echt mijn ongeluksdag. Uit alle advocaten in New York was zij natuurlijk de gene die mijn zaak gekregen had. Ik was er echter best dankbaar om. Voor zover ik gezien had was ze best serieus, en ik moest natuurlijk mijn dankbaar zijn dat ik al het privilege had om een eigen advocaat te kunnen betalen en alles. Daarnaast verwachtte ik niet dat ze door de omstandigheden van vanochtend mijn zaak niet serieus zou nemen of zo. Ik was ook wel van plan haar gewoon alles eerlijk te vertellen. Er was namelijk niks gebeurt. Ik weet niet eens wie Mary is en hoe ze aan mijn naam gekomen is. Al dit was zo verwarrend.

Traveller
Wereldberoemd

Traveller schreef:
Allison.
Eigenlijk schrok ik een beetje toen ik zag wie daar zat. Hij?! Ik moest hem gaan ondersteunen? Mijn eerste reactie zou zijn dat ik hem ging uitlachen en me snel omdraaide om weer weg te lopen, maar dan zou ik mijn baan kwijt zijn. Dat kon dus niet. Ik moest het wel serieus nemen, maar deze situatie was zo fucked up dat dit erg lastig ging worden. Bovendien zou hij mij ook niet serieus nemen en zou hij waarschijnlijk om een andere advocaat gaan vragen, maar iedereen bij ons was druk. Misschien hadden ze binnenkort wel weer tijd, maar deze week zeker niet. Dat wist ik nu al. Bovendien gebeurde dit niet vaak. Meestal namen mensen een pro deo advocaat en niet iemand van ons kantoor. Ik stapte verder naar binnen toe en wist even niet hoe ik dit gesprek nu zou moeten openen. Moest ik me nu alweer voorstellen? Nee toch? Nee, dat zou raar zijn. Toch besloot ik om mijn hand naar hem uit te steken, al wilde ik dat helemaal niet doen. Ik wilde helemaal niet in de buurt van hem zijn, dus ik snapte niet waarom ik nog zo aardig deed. ‘Good morning, mister Novak. I’ll be your attorney for today.’ Alsof dat nog niet duidelijk was. Dat was natuurlijk de enige reden waarom ik hier was, maar ik zei dit standaard in situaties als deze. Normaal gesproken stelde ik mezelf dan ook voor, maar dat had ik al gedaan en ik wilde hem niet de kans geven om me opnieuw belachelijk te maken. Dat had hij al genoeg gedaan. Het feit dat ik zijn achternaam niet meer herinnerde was overigens ook wel dom, maar ik had verwacht hem nooit meer te zien. Dan vergat ik dat soort namen. Helaas zou ik hem nu veel vaker moeten zien.

Anoniem
Popster

HarryStyles schreef:
Castiel

Voorzichtig schudde ik haar hand maar, wat een beetje ongemakkelijk ging sinds mijn polsen nog steeds geboeid waren. "Good morning miss Fabray," knikte ik maar beleefd naar haar en ik liet haar hand weer los. Ik wist niet goed hoe dit soort dingen gingen, ik had nooit eerder problemen gehad met de politie en zelf werkte ik enkel in het lab en op de plaats delict, nooit met verdachten of criminelen echt persoonlijk. "Thank you for being able to come here so fast." Ik was te vermoeid en te erg in de war om echt een probleem te maken om deze situatie. Ik hoopte dan ook dat zij er ook geen probleem van ging maken en ze me gewoon wilde helpen met deze zaak. Ik zou dan ook niks anders van beleefd zijn en hoopte maar op het beste. Ik had geen verstand van advocaten en wist dus ook niet of zij zomaar een zaak kon weigeren. Wellicht kon ze dat, ik hoopte echter dat ze dat niet zou doen. Zacht beet ik even op mijn lip en ik keek haar aan. "I didn't hurt anyone. They say I physically abused some Mary girl but I didn't. I don't even know a Mary," zei ik toen maar. Ik merkte aan mezelf dat ik een beetje aan het trillen was. Ik vond dit dan oprecht best een enge situatie. Ik had wel vaker gezien hoe criminelen en verdachten hier binnen zaten en hoe Joe dan te werk ging op hen maar ik had het zelf nog nooit mee gemaakt. Na dit hoopte ik het ook nooit meer weer mee te maken.

Traveller
Wereldberoemd

Traveller schreef:
Allison.
Er kwam ineens een heel andere kant van hem naar boven. Hij was ineens niet sarcastisch en leek zelfs een beetje bang. Wow, hij had gewoon een hart! Hij bedankte me zelfs voor het komen, al wist ik zeker dat hij liever iemand anders had willen zien. Begrijpelijk. Ik had ook liever iemand anders gezien hier. Ik ging op een stoel zitten waardoor ik tegenover hem zag en pakte zonder weg van hem te kijken terwijl hij aan het praten was een notitieblok uit mijn tas waar een pen aan vast zat. Hij ontkende het volledige strafbare feit. Dat deden de meesten, maar of dat ook echt waar was, was altijd nog maar de vraag. Ik zei dus ook nooit dat ik iemand hier wel even uit kon halen, want die belofte kon ik wellicht niet waar maken. ‘You have no idea who that woman is? No clue at all?’ Meteen schreef ik op dat hij niemand kende met die naam, omdat hij dat zojuist had gezegd. ‘Did the police tell you when this happened? Did they tell you a date and a time?’ Als hij een alibi had waren we zo klaar. Dan hoefden we alleen twee bewijsstukken daarbij te zoeken en dan stond hij misschien binnen een uur wel weer buiten. Als hij dat niet had hoefde het nog geen probleem te zijn. Dan zorgden we wel voor andere bewijsstukken en zelfs als dat niet lukte ging ik mijn best doen om een fout in het systeem te vinden. Als ze hem niet op de juiste manier hadden opgepakt of de dingen hadden gezegd die ze moesten zeggen, dan werd hij ook vrijgesproken. Dat gebeurde ook nog regelmatig, terwijl dat natuurlijk enorm slordig was van de politie. Dat zou echt niet mogen. ‘And don’t worry. I’m gonna try my best to get you out of here as soon as possible. All you have to do is just tell me the truth.’

Anoniem
Popster

HarryStyles schreef:
Castiel

Ik dacht goed na bij haar vragen en beet even wat harder op mijn lip. "No I have absolutely never heard of her. Mary Hollow they named her. I don't know anyone with that name." Natuurlijk deed ik mijn best om gewoon rustig te blijven. Maar ik was al behoorlijk slecht met mensen en vond het beantwoorden van veel vragen ook best lastig. Maar toch moest het nu en moest ik even doorzetten want er onderuit kruipen was geen optie op het moment. Bij haar volgende vragen moest ik weer even nadenken over wat ze precies hadden gezegd. "Uh well yeah they said uh last Saturday, so April the sixth, around one thirty AM. But I wasn't out then. I was working until one and then went home immediately after." Ik besloot maar gelijk alles te vertellen. Ik wilde hier namelijk zo snel mogelijk weg en eerlijkheid was de manier daarvoor. Al werkte het bij sommige niet goed. Dan was iemand wellicht wel eerlijk over dat hij het niet gedaan had maar was er geen bewijs dat hij het niet gedaan had en wel bewijs tegen hem. Ik schudde die gedachte gelijk van mij af. Er was geen mogelijkheid dat er bewijs tegen mij was. Ik had dit niet gedaan. Ik wist niet wie deze vrouw was. Het feit dat ze mijn naam wist was dan wel weer een nadeel voor mij, het was namelijk niet zo een veel voorkomende naam. "Thank you. I promise you all I'm telling is the truth." Ik was wanhopig om hier uit te komen en zou ook op alles wat ze vroeg de waarheid vertellen. Liegen was gewoon dom in zo een situatie.

Traveller
Wereldberoemd

Traveller schreef:
Allison.
Ik schreef alles op wat hij zei. Ik wilde het me niet laten gebeuren dat ik dezelfde vraag twee keer zou stellen, want dat was zonde van mijn tijd. Bovendien was dat voor hem ook vervelend. En op deze manier kon ik alles nog eens teruglezen, want hoe goed mijn geheugen ook was, ik kon niet alles onthouden. Daarvoor moest ik teveel dingen onthouden. ‘Do you know anyone else with her last name?’ vroeg ik aan hem. Misschien kende hij wel familieleden of iets dergelijks. Dan zou ik daar ook weer beter naar kunnen kijken. ‘What time did you get home exactly? And what did you do once you got home?’ Ik moest alle details uitgebreid opschrijven en er mochten absoluut geen gaten in het verhaal zijn. Ik wist overigens wel dat deze vragen ook als een verhoor zouden aanvoelen, maar het was wel van belang dat ik het allemaal wist. Deze vragen zou de politie ook gaan stellen en dan had je je antwoord al klaar. Dan kwam je ook zekerder over vond ik zelf. Bovendien zouden sommige vragen dan minder als een verrassing uit de lucht vallen. Ze zouden namelijk echt alles gaan navragen. Ieder detail was belangrijk voor het dossier. ‘By the way, do you want to get rid of those handcuffs? They’re distracting me and you’re legally allowed to get rid of them in here.’ Hij was immers niet agressief en werkte gewoon mee. Dat soort vrijheidsbeperkingen mochten alleen gebruikt worden in een gevaarlijke situatie of als iemand niet meewerkte. Dat was in dit geval niet zo. En het leidde me ook nog eens heel erg af. Ik had liever het gevoel dat ik met een normaal mens praatte en niet met een verdachte.

Anoniem
Popster

HarryStyles schreef:
Castiel

Een beetje nerveus zat ik wat met mijn handen te klooien, de handboeien waren me best aan het irriteren en het feit dat ik nerveus was hielp er niet bepaald bij. Diep dacht ik vervolgens na maar schudde toen mijn hoofd even. "No, no one." Ik had het ook een best vreemde achternaam gevonden. Het klonk bijna nep. Wie heette er nou Hollow? Mary was dan nog wel en erg basic naam, veel meiden heette Mary. Toch kende ik er geen. Ja mijn moeder. Maar die heette geen Hollow van haar achternaam, en die was al een paar jaar dood dus dat kon het ook niet zijn. Leek me wel grappig ergens. Dan staat je moeder plots op van de dood om jou van mishandeling te beschuldigen, het zou toch wat zijn joh. "I got home around a quarter past one and went to my roommate's room to ask him about his date. After that I took a shower and went to bed." Op dit moment was ik best blij met mijn geheugen. Ik had best een goed geheugen soms, maar andere keren dan vergat ik gelijk iets zodra het gebeurt was. Ik kon aandachtig tv aan het kijken zijn en zodra de reclames begonnen al vergeten zijn welk programma ik volgde. Maar dan kon ik ook weer herinneren welke kleding ik aan had op twee maart 2006 toen ik voor het eerst uit werd gevraagd door een meisje op school. Ik herinnerde haar naam niet meer, maar mijn exacte outfit wel. Ik keek op toen ze begon over mijn handboeien en trok even mijn wenkbrauwen op. "Am I? That's great they're very distracting and hurtful," zei ik toen gelijk. De handboeien zaten net iets te strak rond mijn polsen waardoor het totaal niet comfortabel zat en zelfs na een tijde een beetje pijn deed.

Traveller
Wereldberoemd

Traveller schreef:
Allison.
‘If you happen to remember someone with her last name, please let me know as soon as possible. Like if you wake up tomorrow morning and suddenly you know someone, call me. I’ll give you my card later.’ Ik schreef op dat hij niemand kende met haar naam. Vervolgens schreef ik zijn verdere verhaal op. ‘What’s your roommate’s name? Is he able to confirm your full story?’ vroeg ik terwijl ik nog aan het schrijven was. Inmiddels had ik al pijn aan mijn rechterhand van het schrijven, maar dat moest ik maar gewoon negeren. Dat was nu niet belangrijk. ‘Did you have to clock out at work that night? Do you guys have a system for that? Or do they have camera footage of you leaving the building at around 1?’ Soms moest je op je werk uitklokken. Ik wist niet of ze dat hier ook deden, maar op veel plekken wel. Bij ons kon dat niet, omdat je ook veel buiten het kantoor aan het werk was. Veel uren maakte je dus niet terwijl je daar zat. Zo’n systeem zou voor ons dus nooit werken. ‘Alright. Hold on. I’ll ask them. And would you like a glass of water? Or maybe something else to drink?’ vroeg ik terwijl ik al opstond. Ikzelf hoefde niets, maar ik zou me kunnen voorstellen dat je zenuwachtig hiervan werd. Dan was het wel van belang om ook goed te blijven drinken. Ik klopte alvast op de deur om te vragen of ze zijn handboeien konden losmaken. Het sloeg namelijk ook gewoon nergens op en op deze manier kon ik mijn werk ook een stuk minder goed doen. Bovendien mocht het wettelijk gezien niet eens, dus ik had er ook nog een goede grond voor.

Anoniem
Popster

HarryStyles schreef:
Castiel

"I will," beloofde ik haar toen ze dat zei, al verwachtte ik niet dat ik iemand kende met die achternaam. Zo een achternaam zou ik wel onthouden. Daar was ik vrij zeker over. Ik keek stilletjes toe hoe ze alles op schreef en beet weer zacht op mijn lip. Ik was erg nerveus door alle vragen. Het voelde aan als en verhoor, wat ik later waarschijnlijk ook wel zou krijgen. Daar had ik absoluut geen zin in. Zeker niet met Joe. Al zou hij waarschijnlijk wel de gene zijn die mij moest verhoren. "Uh his name is Adam, Adam Young. He can confirm the entire story." Ik knikte even zeker, Adam kon alles bevestigen. Als ik het me goed herinnerde was hij gewoon sober die avond. Hij zou alles ook nog wel herinneren en hij zou me sowieso wel willen helpen hiermee. "We don't clock out but there's definitely security footage of me leaving this place around one. I also sent an email from the computer in my lab to the chief around a quarter before one with information on a case in it. I couldn't have sent that email from somewhere else because I only have that information here," zei ik vervolgens en ik keek haar even recht aan. Die email had ik echt niet kunnen versturen van een andere plek. Die informatie stond namelijk vast op deze computer en had ik die nacht pas uitgezocht en ingescand. Het was onmogelijk dat dat van ergens anders verstuurd was. "No thank you I'm good." Drinken was iets waar ik nu zeker niet aan zat te denken. Ik was veel te bang dat ik dan ineens nodig naar het toilet zou moeten of iets en dat kon natuurlijk niet zomaar. De deur werd geopend nadat zij er op geklopt had en Marc zijn gezicht kwam tevoorschijn. "Is there a problem?" Vroeg hij toen.

Traveller
Wereldberoemd

Traveller schreef:
Allison.
‘He can? Oh, that’s good news. What’s your address? We did not put it in our system just yet and I want the police to talk to your friend as soon as possible without them making up excuses about how they can’t find your address and stuff.’ Ik vond het eigenlijk ook nog wel grappig dat hij met iemand woonde. Dat deden toch alleen studenten? Ik moest er niet aan denken om nu nog een huisgenootje te hebben, maar ik was dan ook wel heel erg gehecht aan mijn eigen privacy. Bovendien zou ik gek van mezelf worden, omdat ik dan non-stop zou gaan kletsen. Soms was ik namelijk té sociaal en ik had iedere dag wel weer een nieuw verhaal om te vertellen. ‘Okay, great..’ antwoordde ik toen hij over de mail begon en ik ook weer die informatie opschreef. ‘They can check on that too.’ Al zou dat niet echt een bewijsstuk zijn. Het was daar te vroeg voor. Wel wilde ik dat ze het gingen checken. Het betekende dat hij dan in dit gebouw was en ik wist nu nog niet waar de mishandeling zou hebben plaats gevonden. Dat moest ik ook nog lezen in de tenlastelegging. De deur werd voor me open gedaan en ik glimlachte zwakjes. ‘I have a question. Could you possibly help mister Novak by taking off his handcuffs? I’m sure he won’t need them right now.’ Als hij nee tegen me zei zou ik de juridische grondslag er wel bij halen. Dat werkte soms intimiderend, dus dat was altijd het proberen waard. Ik zou later wel vragen om de tenlastelegging. Ik had nu toch geen tijd om die door te lezen. Dat zou ik doen als ik alleen was, want anders zou ik ook weer worden afgeleid. Bovendien wilde ik alles grondig doorlezen, aangezien ieder detail moest kloppen.

Anoniem
Popster

HarryStyles schreef:
Castiel

"It's 143 Marshall Street , Brooklyn NY 11224," zei ik toen. Mijn adres stond waarschijnlijk al wel in het systeem sinds ik hier werkte, maar het was natuurlijk vrij normaal om dat te vragen en de politie kennende konden ze nog wel eens grote fouten of vergissingen maken in dit soort dingen. Ik was wel blij dat ik die avond nog langs Adam zijn kamer was gegaan. Toen ik thuis was gekomen had ik namelijk best erg getwijfeld of ik nog wel even langs zou gaan of niet. Maar ik was wel gegaan omdat ik had verwacht dat ik de volgende ochtend vroeg op werk moest zijn en hem anders niet meer kon zien. Ik was echter fout geweest. We hadden die ochtend nog uitgebreid gepraat tijdens het ontbijt sinds we beide niet vroeg op werk hoefde te zijn. Ik was wel blij dat ik nog met Adam woonde. Alleen wonen was ook iets wat ik eigenlijk nooit wilde doen. Ik was namelijk al erg antisociaal, en als ik dan ook nog eens alleen woonde zou ik amper meer menselijk contact hebben. Adam was dan ook mijn beste vriend en samen wonen met je beste vriend was natuurlijk de droom. Ik was blij dat ik die droom mocht leven. "Of course," knikte Marc die binnen kwam lopen en de handboeien van mijn polsen los maakte. "You can always knock if you need anything," knikte hij nog voor hij de kamer weer uit liep en de deur terug achter zich sloot. Ik ging meteen met mijn handen over mijn polsen en haalde even opgelucht adem, wat was ik blij dat ik daar vanaf was.

Traveller
Wereldberoemd

Traveller schreef:
Allis.
Huh? Dat was enorm dichtbij mijn huis. Dat zou ik hem echter niet vertellen. Dat was raar. Bovendien ging het niet over mij. Ik probeerde dus ook nog steeds zo serieus mogelijk te kijken zonder te laten merken dat ik het raar vond dat hij zo dicht in de buurt woonde. Wat was ik blij dat ik hem daar nooit rond zag lopen. Zou het niet zien zitten om hem bij de supermarkt tegen te komen. Ik knikte dus langzaam toen hij zijn adres opnoemde en schreef dit ook op. Toch vond ik het nog steeds een raar idee, want vanaf nu zou ik er dan waarschijnlijk op gaan letten of ik hem zag. Dat wilde ik helemaal niet, maar dat ging dan volledig onbewust. ‘Thanks. I’ll keep that in mind,’ zei ik tegen de vriendelijke meneer en ging weer zitten zodra de deur dicht was. Ik keek even naar alles wat ik had opgeschreven en het verbaasde me dat ik alles nog kon lezen. Voor anderen was het namelijk vast onleesbaar. ‘Do you know anyone that would want to frame you and make it look like you actually did it?’ vroeg ik terwijl ik weer op keek om hem aan te kijken. Ik verbaasde me overigens over mezelf. Ik wist niet dat ik het allemaal zo makkelijk naast me neer kon leggen, want een uur geleden kon ik hem nog wel voor zijn kop slaan. Nu was ik daar totaal niet mee bezig. Misschien als ik weer naar buiten liep en hij weer een irritante opmerking zou maken wel, maar hij gedroeg zich netjes en ik stoorde me nu niet aan hem. Ik had het gevoel dat hij netjes meewerkte en op alle vragen antwoord gaf zonder te liegen.

Anoniem
Popster

HarryStyles schreef:
Castiel

Kort keek ik haar aan en dacht een lichte flits van verbazing te zien nadat ik mijn adres had gezegd. Ik besloot me er niet veel van aan te trekken maar het speelde wel in mijn hoofd. Ik begon me af te vragen waarom ze verbaasd was. Misschien omdat het best een 'dure' regio was en ze mij daar niet voor aan zag. Of wellicht kende ze iemand die ook in die buurt woonde. Misschien woonde ze er zelf wel? Nee. Dat vast niet. Dan had ik haar wel eerder gezien op straat of wellicht in de supermarkt of iets. Als ze zo dichtbij woonde had ik haar wel eerder gezien dan vandaag. Ik vergat gezichten niet vaak. Haar volgende vraag trok mij uit mijn gedachte om mij er vervolgens weer in te laten verdrinken. Iemand die dit mij aan zou doen? Er waren een paar namen die gelijk mijn hoofd binnen sprongen, maar ik kon het niet geloven dat ze echt zo iets zouden doen. Zeker niet zo iets waardoor je in de bak kan komen. Ik wist ook niet zeker of ik die namen wilde zeggen. Dan voelde ik me alsof ik iemand verraadde terwijl dat niet eens zo was. Met een zachte zucht keek ik toen neer op mijn handen. "My brothers maybe as a prank, but I don't know something like this goes a bit far, maybe even for them." Ik wilde het eigenlijk echt niet geloven dat zij zoiets zouden doen maar het zou niet de eerste keer geweest zijn dat ze ver waren gegaan met een grap. Al vroeg ik me dan wel af waarom ze niet gebeld hadden dat ze in New York waren. Ik schudde de gedachtes van me af. Ik wilde er gewoon niet aan denken dat mijn broers mij in zulke problemen wilde brengen, al zou het als het echt zo was waarschijnlijk niet eens als verassing komen. Ik zou er wel boos om kunnen worden, al zou het over een paar jaar waarschijnlijk een grappig verhaal zijn om op terug te kijken tijdens de feest dagen ofzo.

Traveller
Wereldberoemd

Traveller schreef:
Allison.
Hij dacht serieus dat zijn broers hem dit aan zouden doen als een grap? Nou, leuke familieleden had je dan. Als mijn broer dat bij zou flikken had ik hem nooit meer willen zien. Gelukkig zou hij dat nooit doen, want daarmee zou hij zijn eigen leven ook verpesten. Ik zou er dan namelijk hoe dan ook voor zorgen dat hij daar spijt van zou krijgen en als zoiets in de media kwam kon hij wel vaarwel zeggen tegen zijn carrière. Mijn broer was eigenaar van veel vastgoed in New York en met name in Manhattan, dus daar verdiende hij een flinke boterham mee. Hij organiseerde ook graag feestjes en als zo’n “belangrijk” persoon dat deed was ik altijd van de partij, omdat daar een paar van de meest knappe vrijgezelle mannen rondliepen. Helaas had ik het nooit zo ver geschopt om uiteindelijk één van hen beter te leren kennen. Daar was ik dan toch weer een beetje te bang voor. Ik besloot om toch op te schrijven dat hij zijn broers eventueel hiervan verdacht en dat het dan als een grap bedoeld was. ‘Right. Do you honestly think they would go this far though?’ Als hij het serieus dacht dan zouden we daar wat mee moeten. Zo niet, dan zouden we het voor nu even links kunnen laten liggen. Dan was dat nu niet enorm belangrijk. ‘I think for now we pretty much have the entire picture of what happened that night, don’t you think? You left work at around 1, got home about fifteen minutes later, you talked to your roommate once you got home and didn’t leave the house anymore after that. Did I get that right?’

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld