Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

Forum

Startalk

Blogstatistieken

Vriendenbeheer

Facebookvrienden uitnodigen

17 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

ORPG ~ A couple drinks, to numb the pain *

Traveller
Wereldberoemd

Traveller schreef:
Allison.
‘I would feel so bad for you. You’d be stuck with my annoying ass forever. And I’d be taking advantage of you the entire time by making you open all the jars in the house because I can’t ever open them!’ Inmiddels had ik al genoeg bruiloften meegemaakt waarvan ik wist dat ze het niet gingen volhouden, dus ik wist ook niet of het wel voor mij was weggelegd. Het zou in ieder geval niet binnen de eerste vijf jaar gebeuren. Ik was toch nog redelijk jong, al dachten veel mensen daar anders over. Ze deden dan net alsof ik nu al in de overgang kwam en dat was ook enorm irritant. Waarom moest je op je 24e al zo’n huisje, boompje, beestje leven leiden?
‘Oh yeah, so many are such assholes. They think they win everything yet they literally lose every case they’re working on.’ Die had je genoeg; ook bij ons op het kantoor. Omdat ze dan al zoveel ervaring hadden vonden ze zichzelf een stuk beter. Velen waren dat natuurlijk ook, maar soms zag ik dat mensen een zaak verloren door de domste redenen. Door bijvoorbeeld iets niet goed te lezen. Dat kon je ten alle tijden voorkomen, dus dat soort stomme fouten snapte ik niet. Een perfectionist als ik zou dat nooit overkomen. ’But thank you,’ zei ik met een zwak glimlachje. ‘And I bet you are!’ Ik had totaal geen verstand van dat soort dingen, dus wist ik ook niet wanneer iemand daar goed in was en wanneer niet. Ik had daar eigenlijk helemaal niets mee te maken, dus verdiepte ik me er ook niet in. Ik verdiepte me voor mijn werk al in genoeg dingen, zoals bijvoorbeeld de ellenlange jurisprudentie die je vaak moest lezen. Vreselijk.
‘Are you sure? I always carry make-up wipes with me.’ Er waren een aantal dingen die ik standaard bij me had en make-up doekjes was eentje daarvan, naast natuurlijk een aantal make-up producten die ik die dag dan gebruikte om het bij te kunnen werken. Ik had altijd een hele tas vol met producten mee en ging ook niet weg zonder dat.
Ik merkte aan mezelf dat ik rood begon te worden toen ik doorhad dat hij niet naar het uitzicht keek, maar naar mij! Dat betekende vast niets en hij wilde vast gewoon mijn reactie zien, maar het maakte me wel verlegen of zo! En dat kwam nooit voor en ik vond het ook niet een fijn gevoel. Het voelde kwetsbaar? ‘It is,’ zei ik waarna ik toch strak voor me uit bleef kijken, omdat ik hem nu niet aan durfde te kijken.

Anoniem
Popster

HarryStyles schreef:
Castiel
"Well lucky for you opening jars is one of my most favorite things to do. I think you'd be the one having to suffer, having to hear my annoying fun facts everyday, I don't think you could survive." Ik vroeg mij zelfs af hoe mijn huisgenoot nu het aan kon maar volgens mij had hij mij gewoon als geluid helemaal uitgezet, hij hoorde mij gewoon helemaal niet meer en ik vond het prima want dat betekende dat hij het ook niet irritant vond als ik enthousiast over dingen vertelde, hij luisterde toch negen van de tien keer niet.
"Yeah it's awful, but you have those kind of people with every profession I think. There will always be assholes in this world to make the rest of us look good," grinnikte ik zachtjes. Het was iets wat vroeger de leraren op school altijd tegen de kinderen die gepest werden zeiden. Het werd gelukkig nooit tegen mij gezegd maar mijn broertjes helaas wel. "No problem," zei ik nog. Ik glimlachte maar op haar woorden, wetend dat ze waarschijnlijk amper wist wat ik deed op werk, maar ik apprecieerde het compliment, het was altijd fijn om te horen vond ik.
Bij haar woorden keek ik even op. "You do?" vroeg ik toen. "Well if you want to you can get it off of course," zei ik vervolgens met een zwakke glimlach, mij realiserend dat de lippenstift er wellicht enkel af ging met make-up doekjes en ik had die niet, dus dan zou ik het er niet zelf af krijgen. Maar ik had dan ook niet super veel verstand van make-up.
Door het zachte licht van de muurlampen die hier op het dak waren zag ik haar wangen rood kleuren en ik kon het niet laten om te glimlachen, voelend alsof ik de reden was voor die blos. Het maakte mij wel trots. Het was niet elke dag dat je zo een mooi meisje liet blozen, dat was zeker wel iets om trots op te zijn.

Traveller
Wereldberoemd

Traveller schreef:
Allison.
‘Well, at least I’d be getting smarter!’ Tot nu toe had ik zijn feitjes wel leuk gevonden. Ik wist niet hoe ik dat zou vinden als ik 24 uur per dag met iemand zat opgescheept natuurlijk, maar tot nu toe had ik me er geen seconde aan geërgerd. Misschien juist wel omdat niemand die ik kende was zoals hij. Het was anders en ik kon er wel om lachen, dus dan zou ik me er ook niet aan storen.
‘Okay, true!’ zei ik met een lachje. Zo kon je er inderdaad ook over na denken. Er waren altijd mensen die zo verschrikkelijk waren waardoor de anderen meteen een stuk aardiger leken, al was ik op mijn werk wel redelijk aardig vond ik zelf. Ik kon het niet maken om dan compleet mezelf te zijn en mijn mening deed er ook helemaal niet toe. Als iemand iets op een bepaalde manier had gedaan maakte het voor niemand wat uit hoe ik daar over dacht. Het ging alleen om de feiten en daar probeerde ik me ook zoveel mogelijk op te richten, al was dat soms lastig als iemand echt rare keuzes had gemaakt of als ik iemand gewoon al heel erg raar vond. Dan had ik meteen een vooroordeel en ook die mocht ik eigenlijk niet hebben, maar je bleef toch een mens en dat kon ik niet altijd uitschakelen.
‘Yeah. And sure, hold on,’ zei ik waarna ik in mijn veel te kleine tasje waar ik van alles had ingepropt op zoek ging naar die doekjes. Dat moest ik wel meenemen! Als mijn make-up door de regen was uitgelopen moest ik het weg kunnen halen en dan moest ik het daarna weer opnieuw op moeten kunnen doen. Dit moest ik wel standaard meenemen! Gelukkig had ik ze snel gevonden, waarna ik er eentje uithaalde en vervolgens naar hem op keek. ‘Alright, you gotta turn towards the light,’ zei ik waarna ik hem zelf al zo neerzette.
Ik probeerde om snel een smoes te verzinnen over waarom ik zo rood was geworden. ‘Oh, it’s hot right?!’ Het was helemaal niet warm, maar iets anders kon ik niet verzinnen.

Anoniem
Popster

HarryStyles schreef:
Castiel
"I've got the feeling you're already pretty smart," zei ik haar. Maar naar mijn gevoel had ze zelf niet echt altijd door hoe slim ze was. Zo voelde het tenminste maar dat kon ook aan mij liggen. Ik kon natuurlijk ook helemaal fout zitten, misschien was ze wel niet slim, maar wist ze alles wat ze wist gewoon doordat ze goed leerde, dan was je in mijn ogen alsnog gewoon erg slim.
Klein knikte ik. Natuurlijk klonk het niet heel aardig maar je had wel altijd vreselijke mensen nodig om de andere er beter uit te laten zien. Als iedereen namelijk op hetzelfde niveau zat was niemand echt aardig en een goed persoon, want iedereen was dezelfde hoeveelheid aardig en ja, wellicht zou het zorgen voor 'wereld vrede' maar het leek mij ook erg saai als ik eerlijk was. Dat klonk wellicht fout, maar het zou toch niet leuk zijn?
Ik wachtte af tot ze klaar was met zoeken in haar tasje. Ik was behoorlijk onder de indruk over wat er wel niet allemaal in zo een klein ding paste. Vervolgens luisterde ik maar naar haar aanwijzingen, ook al bewoog ze mijn hoofd al zelf en ik keek naar het licht. Ik hield mijn ogen een beetje samen gespleten sinds het licht zo plots best vel was. Ik wachtte tot ze het er af haalde.
Ik kon het niet laten om zacht te grinniken bij haar woorden. Het was alles behalve warm, zelfs een beetje frisjes. Maar ik begreep het wel van haar. "Yeah it's so warm, I feel like melting." Ik besloot maar met haar mee te gaan er in, ik wilde haar niet ongemakkelijk laten voelen.

Traveller
Wereldberoemd

Traveller schreef:
Allison.
'Only when it comes to the things I'm passionate about but I feel like you know everything about literally everything!' En ik kende niet veel mensen die ik zo slim vond als hem. Meestal was ik namelijk degene die mezelf een stuk slimmer vond dan mijn gesprekspartner, maar bij hem was dat het tegenovergestelde. Maar dat was niet erg, want dat was dan ook weer een soort reality check!
Ik haalde toen die afdruk van zijn wang weg wat natuurlijk binnen twee seconden eraf was, want er zat maar heel iets. Als ik vanavond bezig zou zijn met het afhalen van mijn make-up zou ik helaas een stuk langer bezig zijn. Ik had dan ook veel te veel op gedaan wat achteraf echt jammer was, want ik was nauwelijks echt in die club geweest. Ik was alleen in die toiletten geweest en ik had niet het gevoel alsof ik me écht zo erg moest opdoffen als ik bij Castiel was. Die zou dat toch niet zien. Of nou ja, dat nam ik dan aan. Of hij moest ook heel veel verstand hebben van make-up producten en dat zou me eerlijk gezegd nog niet eens verbazen. 'There you go!' zei ik met een zwak glimlachje.
Aan zijn opmerking kon ik al horen dat hij me niet echt geloofde. 'Are you making fun of me?' vroeg ik toen dus met een lachje. Mijn opmerking was ook wel heel erg dom geweest. Het was helemaal niet meer warm! Het was midden in de nacht en dan koelde het altijd best wel af en al helemaal als je hier op een dak stond. Dan had je de warmte van die gebouwen niet meer om je heen, want je stond er eigenlijk gewoon boven. Ik zou dus heel erg goed snappen dat hij me een beetje belachelijk wilde maken! Dat zou ik zelf ook doen.

Anoniem
Popster

HarryStyles schreef:
Castiel
Ik lachte zachtjes door haar opmerking en schudde even mijn hoofd. "I wish, life would be so easy if you knew everything," zei ik grinnikend. Ik had niet het gevoel alsof ik echt heel veel wist. Ja ik kon zo over van alles wel een feitje opnoemen, maar ik wist er niet echt veel over. Ik wist gewoon wat feitjes. En over sommige dingen natuurlijk een hop feitjes die ik dan van wikipedia wist, of ik had het ooit ergens gelezen in een boek of een krant, of online. Ik onthield het dan gewoon, maar dat vond ik niet bepaald slim. Niet perse tenminste. Ik vond haar dan ook wel een stuk slimmer dan mijzelf. Rechten was een erg lastige richting en daar moest je toch wel slim voor zijn, terwijl wetenschap iets was waar je gewoon een beetje logisch voor na moest denken vond ik. Het was wellicht iets ingewikkelder dan dat, maar zo makkelijk voelde het.
Ik voelde het doekje op mijn wang en rilde even. Het voelde best gek, voor mij dan. Ik was er natuurlijk niet aan gewend dat soort doekjes op mijn huid te voelen. De enige keren dat mijn gezicht echt vochtig of nat werd was door de douche of tijdens de regen, verder eigenlijk nooit. Tenzij ik ging zwemmen, maar dat deed ik niet heel vaak meer. Wellicht een keer per jaar of twee jaar zelfs. "Thank you," glimlachte ik toen het klaar was, dan liep ik tenminste niet meer met een vlek op mijn gezicht.
Ik deed mijn best niet te lachen en zo serieus mogelijk te blijven. "No not at all, it's really warm, I'm sweating like a bull on a summer day in New Jersey," zei ik toen, mij niet beseffend hoe gek die uitspraak voor haar kon klinken. Ik kon het toch niet laten om een glimlach op mijn gezicht te laten uitbreken. "Must explain why you're so red. What else could it be?" De knipoog die ik bij mijn woorden gaf was alles behalve expres maar ik besloot er niks aan te doen.

Traveller
Wereldberoemd

Traveller schreef:
Allison.
'No, seriously! I feel like a dumb blonde next to you and I'm not even blonde.' Misschien moest ik m'n haar dan maar verven zodat ik er ook uit zag hoe ik me voelde. 'True but it would also be really boring.' Ik zou niet álles willen weten. Ik vond het namelijk heel erg leuk om nog dingen bij te leren! Dan had ik het gevoel dat ik goed bezig was geweest en dat gaf me oprecht voldoening. Dan moest het natuurlijk wel over dingen gaan die mijn interesse hadden, want anders vond ik het tijdsverspilling. Je moest me dus nooit een rekensom geven die ik niet kon oplossen, want dat gaf me alleen maar frustratie. Als je me echter een artikel gaf over bijvoorbeeld de burgeroorlog zou ik daar graag veel meer van willen weten.
'You're welcome!' zei ik waarna ik het doekje maar weer in mijn veel te kleine tasje propte, omdat er hier natuurlijk geen prullenbakken waren waar ik in het in kon gooien en ik was niet iemand die de rotzooi op straat gooide. Dan liep ik liever vijf minuten ermee rond totdat ik het in een prullenbak kon gooien dan dat ik de straten alleen nog viezer maakte dan dat ze al waren. Gelukkig dachten steeds meer mensen er zo over en het verschil was ook al duidelijk zichtbaar! Er lag in vergelijking met tien jaar geleden al veel minder troep op straat. Natuurlijk zag je nog overal de McDonald's doosjes en bekers van de Starbucks, maar je zag het een stuk minder liggen dan eerder. Dat betekende dus dat we wel allemaal goed bezig waren!
Verward keek ik hem aan vanwege zijn rare opmerking. 'What?' vroeg ik toen dus ook lachend. Ik snapte wel wat hij ermee bedoelde, maar dat had ik nog nooit gehoord! Had hij nog meer van die rare uitspraken? Vast wel. Ik zou ze graag willen leren om ze ook eens bij iemand uit te proberen, alleen al om dan die persoon net zo verward te laten worden zoals ik dat op dit moment was. 'Oh, shut up,' lachte ik waarna ik met mijn ogen rolde en maar weer de andere kant op keek voordat ik weer zou gaan beginnen met blozen! Dat kon ik me echter niet voorstellen, want dat was iets wat ik echt nooit deed en ik vond het enorm vervelend dat het hem was opgevallen.

Anoniem
Popster

HarryStyles schreef:
Castiel
Ik moest lachen door haar opmerking. "Are you kidding me? I'm the one feeling like a dumb blonde, you're the smartest girl I've ever known, especially in New York," zei ik toen. Dat ze mij slim noemde gaf mij toch wel een trots gevoel. Als iemand die jij zelf erg slim vond jou slim noemde was dat toch wel iets speciaals. Net zoals wanneer een heel mooi iemand jou mooi noemde, dat was echt een van de mooiste complimenten die er was. Dan voelde ik mij ook zo speciaal, enkel gebeurde dat eigenlijk nooit. Over mijn intelligentie praatte de meeste mensen ook niet echt, mijn vader was teleurgesteld in mij dat ik was gaan studeren en niet thuis bleef. Mijn vrienden vonden mijn feitjes en slimme opmerkingen alleen maar irritant en op werk, tja daar moest ik wel slim zijn, dat was verplicht dus het werd niet geprezen, wat ik ook heel erg begreep.
Ik glimlachte zwakjes toen ze het doekje in haar tasje terug stopte en niet op straat gooide. Dat deed mij toch altijd wel goed als ik zo iets zag, of als iemand de moeite nam om even de straat over te steken zodat ze iets weg konden gooien in de prullenbak. De aarde was namelijk al behoorlijk verkloot door de mensheid dus het minste wat we nu konden doen was maar erg goed voor de aarde zorgen, en geen vervuiling achterlaten was een van de dingen die je kon doen om toch nog aardig goed voor de aarde te zorgen.
Ik moest zacht lachen door haar verbazing op mijn opmerking. "Whar? They don't say that here? Well take my hat and call me Marry Joe, you're kidding right?" vroeg ik toch wat ongelovig. Ik verwachtte wel dat niet heel veel mensen het hier zouden zeggen, maar er waren toch wel een paar? Misschien lag het aan mij, of waar ik vandaan kwam, daar hoorde je namelijk constant dat soort opmerkingen. Het was daar niks meer dan normaal.
Een zwakke grijns speelde op mijn lippen toen ze dat zei. "Make me." De woorden waren mijn mond al uit voor ik het echt kon beseffen. Het was iets wat ik wel eens tegen mijn vrienden zouden zeggen als ze mij vertelde om mijn mond te houden. Meestal kreeg i dan gewoon een kussen in mijn gezicht of eten in mijn mond gedrukt. Maar ik wist niet hoe zij het zou opvangen.

Traveller
Wereldberoemd

Traveller schreef:
Allison.
Zijn opmerking vond ik toch wel heel erg lief! Ik had ook niet het gevoel dat hij dat zei om maar even aardig te doen, want zo'n type vond ik hem dan niet. Ik verwachtte dan eerder dat hij er niets over zou zeggen dan dat hij nep-aardig ging doen, maar dat kon ik natuurlijk helemaal fout hebben! Ik kende hem immers nog niet goed genoeg om daarover te oordelen. 'Well, thank you,' bedankte ik hem toen vervolgens met een glimlach. En ik had hem inmiddels al een aantal keer gezegd dat ik hem slim vond, dus wilde ik niet irritant zijn door het nog een keer te vermelden. Soms moest je ook gewoon een keer je mond houden vond ik dan.
Hij zei nog een rare opmerking, maar daar snapte ik al helemaal niets van. Ik wist ook niet wat hij ermee had bedoeld, zoals ik dat net nog wel had gesnapt. Hadden ze echt van dat soort rare uitspraken daar? Vandaar dat ik er daar nog nooit was geweest! Ze spraken daar gewoon een soort van andere taal! 'You're confusing me even more now,' lachte ik. Marry Joe? What the fuck? Ik snapte er oprecht helemaal niets van. 'And no, we don't say weird things like that here. Normal people like me like to make sense when we're talking,' plaagde ik hem. Ik had oprecht niet begrepen wat hij daarmee had bedoeld.
Make me? Zei hij dat nou serieus? Ik keek hem eerst even verbaasd aan om te zien wat hij daar precies mee bedoelde, want zodra iemand dat tegen mij zei kon ik altijd maar één ding bedenken. Het was namelijk iets wat ik zelf ook heel erg vaak zei en dan reageerde die andere persoon er letterlijk altijd op dezelfde manier op, al kon ik me niet voorstellen dat hij het op zo'n manier bedoelde. Toch wilde ik hier ook niet te lang over nadenken en besloot ik om maar gewoon te doen wat er als eerste in me opkwam op het moment dat hij dat zei. 'I will.' Ik draaide me vervolgens naar hem toe, waarna ik op mijn tenen ging staan, met mijn hand bij zijn nek hem een beetje naar beneden probeerde te duwen aangezien ik anders nog te klein was waarna ik mijn lippen op de zijne drukte. Hoe hij hierop reageerde zou ik hierna wel zien.

Anoniem
Popster

HarryStyles schreef:
Castiel
Ik moest lachen toen ze nog verbaasder reageerde. "Ouch, that hurts. And I make sense. There are more expressions like this than you can shake a stick at, youé never heard them?" Ik was best verbaasd, maar daarnaast ook eigenlijk helemaal niet. De New Yorkers die ik kende spraken allemaal heel netjes en beschaafd, tenzij ze boos waren dan waren ze zo onbeschaafd als maar mogelijk was. Maar het viel mij inderdaad wel op dat ik nooit zo een opmerking had gehoord van iemand buiten het Zuiden. "Oh well honey you're going to have a lot of fun trying to understand me then," lachte ik even. Er waren wel gekkere uitdrukkingen die ik gebruikte, enkel had ik het nog niet eerder rond haar gedaan. Ze zou er waarschijnlijk nog wel meer van mij horen als we vaker tijd met elkaar gingen spenderen. Ik realiseerde mij toen ook dat mijn vrienden ook nooit echt opgingen in mijn uitdrukkingen. Meestal lachte ze maar of negeerde ze het. Ik had me daar eerder niks van aangetrokken maar nu pas viel het mij op. Waarschijnlijk was ik al die tijd dan wel gewoon onzin aan het uitkramen voor hun.
Voor een tijdje bleef ik haar aan kijken en ik was best nerveus over waarom ze voor even niks zei en stil bleef. Was het dan toch een verkeerde opmerking geweest? Ik hoopte niet dat het echt fout was geweest en te ver ging voor haar want dat was absoluut niet mijn bedoeling geweest. Toen ze 'I will' zei bereide ik mij voor op iets als een klap in mijn gezicht of dat vieze doekje ofzo in mijn mond, iets wat mijn vrienden zouden doen. Wat er toen echter gebeurde was iets wat ik nooit had verwacht. Ik voelde hoe ze mij iets omlaag drukte en ging maar mee met de beweging. Toen voelde ik haar lippen tegen die van mij komen en meteen sloot ik mijn ogen. Ik hield haar lippen dan ook gelijk vast, onzeker over wat ik moest doen, ik was alles behalve een expert in dit soort dingen en voelde mij op dit vlak ook altijd heel erg dom.

Traveller
Wereldberoemd

Traveller schreef:
Allison.
'You don't make sense at all though! You sound like you're from a different country. We don't say things like that in the US,' zei ik lachend. 'And no, of course I've never heard of any of the things you just said. It doesn't even sound English!' Hij had zojuist echt allemaal rare dingen gezegd. Zelfs wiskunde klonk nog logischer dan de dingen die hij zojuist had gezegd. Dat soort rare uitdrukkingen had je hier niet en ik kon me ook niet voorstellen dat dat gewoon normaal was daar. En als dat wel zo was moest ik echt met een soort uitdrukkingenwoordenboek gaan rondlopen, want anders zou ik er niets van snappen. 'Okay! I'm excited to learn this new language of yours.' Het klonk oprecht alsof hij niet eens Engels sprak en dat hij gewoon wat woorden bij elkaar had geplakt. Dat kon niet een échte uitdrukking zijn en volgens mij was ik toch wel redelijk op de hoogte van de taal hier, aangezien ik dat op een ontzettend hoog niveau moest hebben vanwege het vak dat ik uitvoerde. Dat soort dingen stonden dan niet in juridische stukken, maar ik moest het ook kunnen begrijpen als een cliënt zoiets zei. Dan kon ik niet als een dom schaap vragen wat zoiets betekende, want zij zeiden soms echt rare dingen!
Als Castiel het vervelend had gevonden wat ik deed had hij me wel weggeduwd, toch? Daar mocht ik wel vanuit gaan. Dat was wat ik in ieder geval altijd deed en ik nam aan dat anderen dat ook zouden doen. Het was me alleen nog nooit overkomen dat iemand mij had weggeduwd, dus als me dat wel een keer zou overkomen zou ik me heel raar voelen en vooral ook heel erg ongemakkelijk. Wat was ik blij dat hij dat niet had gedaan! Maar echt veel deed hij niet en ook dat was ik niet gewend, maar misschien was hij verrast of zo? Zou ik misschien ook wel zijn! Vandaar dat ik hem kort zoende en mijn hand hierbij op zijn wang legde, maar hem al redelijk snel los liet. Wellicht had hij het toch niet fijn gevonden en dan wilde ik dit moment niet te lang voor hem laten duren.

Anoniem
Popster

HarryStyles schreef:
Castiel
"I make perfect sense," zei ik zacht lachend. Ik vond het wel grappig dat ze echt niet begreep wat ik allemaal zei. "I mean c'mon you must've heard someone tell you something like "this ain't my first rodeo" right? I mean, I smell what you're stepping in, they don't use a lot of expressions like that out of the South, but you must've heard it at least once. And I definitely do make sense," zei ik toen. Oké wellicht sloeg wat ik zei voor haar echt nergens op, maar er was toch wel een beetje logica in te vinden? Ik wist het eigenlijk niet, voor mij klonk dit alles zo normaal, zelfs uitdrukkingen die ik nog niet kende klonken wel logisch voor mij als iemand uit het dorp ze zeiden, ik wist wel altijd wat er mee bedoeld werd. "Oh c'mon you must understand what I'm saying a little bit. If I say that someone's all hat and no cattle you kind of get what I mean right?" vroeg ik toen en ik keek haar recht aan.
Ik voelde mij best wel angstig sinds ik vrij zeker was dat zij hier erg ervaren in was en ik absoluut niet. Ik volgde haar voorbeeld op toen ze mij kort zoende maar liet haar lippen daarna ook los. Ik keek haar recht aan, even niet zeker wat ik moest zeggen. Ook ik was niet makkelijk sprakeloos te krijgen, en toch was het haar gelukt. En toen als de sukkel die ik was zei ik: "Well that definitely was my first rodeo." En gelijk kon ik mijzelf wel voor mijn hoofd slaan. Natuurlijk was dat het geen wat ik zei, ik voelde mij echt een idioot. Als het ging over auto's of scheikunde en natuurkunde wist ik echt alles, zelfs biologie was ik erg goed in, ik wist ook via de boekjes hoe alles zou werken, maar dat ik het in het echt moest doen had ik gewoon niet verwacht. En nu had ik mijzelf natuurlijk heel erg voor schut gezet.

Traveller
Wereldberoemd

Traveller schreef:
Allison.
De dingen die hij vervolgens zei vond ik ook allemaal raar. Dat zeiden we hier gewoon niet en ik zou iemand ook niet serieus kunnen nemen als iemand dat wel tegen me zou zeggen! ‘No, you’re not making any sense!’ lachte ik terwijl ik mijn hoofd schudde. ‘You’re just making all of those things up, aren’t you? You must be!’ Als ik ooit naar een staat zoals Texas wilde gaan dan wist ik nu al dat ik daar dan niemand serieus kon nemen, als ze daadwerkelijk dat soort dingen riepen. Misschien zou ik me dan voor moeten doen als buitenlander zodat ik een reden had om het niet te snappen, want Castiel leek enorm verbaasd dat ik het niet kende. Dan zou iedereen die daar woonde wel hartstikke verbaasd zijn dat ik het niet kende en als buitenlander was het logisch. Wat was het jammer dat ik geen vloeiend andere taal sprak, anders had ik dat zeker gedaan!
Wat voelde ik mij eigenlijk schuldig! Hij had me niet weggeduwd of laten merken dat ik iets had gedaan dat hij niet prettig vond, maar ik was dit niet gewend. Ik hoefde bijna nooit de eerste move te maken en dat voelde dus al raar, maar ik was het de hele tijd aan het doen en dat voelde al helemaal raar! Ik wilde al bijna sorry zeggen voor als ik hem ongemakkelijk had laten voelen totdat hij iets zei. En daar moest ik om lachen, al wist ik niet wat het betekende. Had hij nog nooit iemand gezoend? Wat? ‘Wait, what?’ vroeg ik toen dus ook lachend. Dat kon het niet betekenen, toch? Dat kon ik me echt niet voorstellen. En als dat wel zo was voelde ik me al helemaal schuldig, want dan had ik zoiets zomaar “afgepakt!” Voor mij betekende het niet eens per se veel meer. Het was iets dat ik al met tientallen mensen had gedaan en ook met wildvreemden die ik daarna nooit meer had gezien. Al moest ik zeggen dat het voor mij nu toch ook iets specialer voelde dan bij andere jongens.

Anoniem
Popster

HarryStyles schreef:
Castiel
Ik moest iets harder lachen en schudde mijn hoofd op haar woorden. "Not even, they're all things people say, back at home they do at least. Saying it's not your first rodeo means you've done it before, like if someone'd ask if you're qualified for a job and you are then you could say that it's definitely not your first rodeo," legde ik zacht grinnikend uit. Het klonk gewoon heel logisch voor mij. Het was wat ik zei bij mijn sollicitatie voor de baan die ik nu had. De agenten hadden om mij moeten lachen en ik had uiteindelijk wel de baan gekregen, duidelijk. Ik ging er niet van uit dat het door die opmerking kwam maar ik had soms wel het gevoel dat de keuze ermee te maken hadden. Het was immers best duidelijk voor mij geworden dat de agenten het maar al te fijn vonden om ergens om te lachen en mijn uitspraken waren vaak wel een goede reden voor hen om te lachen.
Ik voelde mijn wangen rood kleuren en moest even zachtjes lachen. "Oh God that sounded stupid I'm sorry," zei ik zacht lachend. Ik werd met de seconde steeds roder en voelde mij ook echt als de grootste idioot ooit. Het was nooit een goed idee om zo iets te zeggen na een kus, al had ik daar eigenlijk echt totaal geen verstand van. Maar het bleek nu dat het niet een goed idee was om zo iets te zeggen. "I uh, sorry." Ik wist absoluut niet wat ik moest zeggen maart iets in mij zei gewoon dat ik mijn excuses aan moest bieden. Ik voelde mij ook behoorlijk schuldig er over, omdat ik zo slecht was. Ik had het immers nooit gedaan. Maar alsnog voelde ik mij er erg schuldig over.

Traveller
Wereldberoemd

Traveller schreef:
Allison.
‘That seriously does not make any sense at all. Y’all are weird!’ Dat “y’all” zei ik expres omdat dat natuurlijk ook een woordje was wat ze daar gebruikten. Althans, dat dacht ik altijd. Ik zei het zelf nooit, omdat niemand dat hier ooit zei. Het klonk niet netjes genoeg. En als ik het wel zei was het als ik dronken was of als ik een grapje wilde uithalen.
Inmiddels wist ik wat hij ermee had bedoeld en dat gaf me een enorm groot schuldgevoel. Ik wilde niet degene zijn die hem dat soort dingen als eerste liet ervaren. Daarvoor moest hij een speciaal meisje zoeken en ik was dat absoluut niet. Voor hem zou het dan dacht ik fijn zijn om ook iemand te hebben die net zo ver was als hij maar dat was ik niet. Ik had letterlijk alles al gedaan. Op mijn veertiende deed ik al die onheilige dingen al! Ik had het zelfs met vreemden gedaan en zelfs een tijdje een soort friend with benefits gehad, totdat we ruzie kregen omdat hij iets voor me begon te voelen. Daar zat ik op dat moment niet op te wachen, dus had ik nu nog steeds geen contact meer met hem.
‘Hey, don’t worry about it,’ zei ik met een zwak glimlachje. ‘I’m sorry if I made you do anything that you didn’t want to do. I guess I didn’t expect that such a handsome and nice guy like you would be inexperienced at stuff like this. So I’m sorry and you have nothing to be sorry for!’ Het was niet bepaald slecht geweest of zo en misschien vond hij het niet fijn dat ik hier zo open over praatte, maar als het over seksualiteit ging was ik altijd open. Daar schaamde ik me niet voor, ook al had ik me in het verleden wel eens flink misdragen op dat gebied. Ik wist natuurlijk niet hoe hij daarover dacht, maar ik vond het absoluut geen probleem om over dat soort dingen te praten. Ik vond dat het een normaler gespreksonderwerp moest worden in de gehele maatschappij. Die schaamte sloeg nergens op.

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld