Forum

Carole.

Zayn was echt boos! Volgens mij had ik hem nog nooit zo gezien. Ik begreep wel dat hij boos was, dat was alleen maar logisch! Ik vond het echter niet fijn dat hij meteen zo tegen me schreeuwde! Ik had er liever toch wel over willen praten samen. Dat hoorden we toch ook te kunnen doen!? Dat hadden we altijd gedaan! Ik snapte dat dit iets was wat als een soort schok kon komen. Het was ook alles behalve normaal! Ik wist ook wel dat ik zoiets niet geheim had mogen houden, dat ik Lucianne misschien niet eens had mogen houden, maar wat had ik anders moeten doen!? Ik had haar onmogelijk weg kunnen laten halen! Zoiets kwam er bij mij gewoon niet in en dat wist Zayn ook! Hij wist toch ook wel dat het niet goed was om te doen? Hij was zelfs tegen abortus! Dus wat had hij anders van me verwacht? Al kon ik ook echt wel begrijpen dat hij boos was. Dit was veel meer dan vreemdgaan. Ik had nu opeens een kind met Harry, met iemand wie ooit mijn vriend was geweest. Iets wat ook helemaal niet hoorde, maar het was wel zo! ‘Zayn… Ik wist niet wat ik moest doen! Ik was bang dat als ik het zou vertellen, ik jullie allebei kwijt zou raken en dat wilde ik ook niet! Ik weet dat ik het niet geheim had mogen houden, maar anders was ik jullie misschien wel kwijtgeraakt!’ Dat had ik echt niet gewild! Lelah was er nog maar net een jaartje geweest en ik had me zo schuldig gevoeld tegenover mijn kleine meisje! Ik had haar op geen enkele manier willen missen en Zayn ook niet! Ik was al bang geweest dat hij van me weg zou gaan toen ik had verteld dat ik vreemd was gegaan. Gelukkig hadden we dat op kunnen lossen, maar volgens mij zou dit niet zo makkelijk zijn om op te lossen! ‘Nee, hij heeft gelijk. Het is echt achterbaks! Je hebt een heel persoon achtergehouden voor achttien jaar! Je kan niet anders dan verwachten dat hij boos wordt. Wij allebei!’ riep Lelah uit. Dit ging haar natuurlijk ook wel aan, maar ik vond het ook niet fijn dat ze tegen me schreeuwde! Ik snapte dat ik het verdiende, maar het was alles behalve fijn! Ik sloeg gekwetst mijn ogen neer. Zayn zei eigenlijk gewoon dat ik nu voor hem en Lelah had gekozen en dat ik daardoor geen recht meer had om Lucianne te zien? Dat sloeg toch nergens op? Ze was mijn dochter, ze wilde mij ook zien! Ze was zo goed als achttien, wat betekende dat ze contact met ons op had mogen nemen! ‘Ik snap dat jullie boos zijn, maar als ik haar wil zien, dan doe ik dat wel. Ze is niet voor niks naar Harry toegekomen,’ zei ik zachtjes. Ik wilde haar wel echt zien en ik vond niet dat Zayn me dat zou mogen verbieden! Als hij het er niet mee eens was, was het te begrijpen. Hij zou echter wel moeten accepteren dat ik haar wilde zien en dat het ook gewoon zou gaan gebeuren! ‘Papa heeft gelijk! Je kan niet na achttien jaar opeens voor haar kiezen! Misschien is ze hier ook alleen maar omdat ze geld wil. Weet jij veel!’ zei Lelah en ik keek geschrokken naar mijn dochter. Het was echt belachelijk dat ze zoiets zei! ‘Ik kies voor niemand. Ik wil haar alleen maar zien en ik vind het niet netjes om zoiets te zeggen over iemand die je niet kent,’ sprak ik haar toe. Dat was het ook niet! Ze kende Lucianne niet! Ze kon niet zomaar dat soort dingen zeggen over iemand die ze niet kende! ‘Het boeit me niet of ik haar ken of niet! Ze had er niet eens moeten zijn!’ Dat was misschien wel zo, maar het deed echt pijn om dat te horen! Zeker van Lelah!

Zayn.
Ik vond het echt belachelijk! Ik kon haast niet geloven dat dit echt zo was! Ergens klonk het namelijk als een vreselijk stomme klap. Ze was zwanger geworden van een andere man. Ik had geweten dat ze met hem vreemd was gegaan en dat had ik ergens al heel erg moeilijk gevonden. Zulke dingen wilde je liever niet horen? Ik vond het heel wat dat ik mezelf er overheen had kunnen zetten. Uiteindelijk waren er geen gevoelens geweest, die er nog hadden gezeten. Dat was in ieder geval wat ze had gezegd. Ze had ook gezegd dat het maar één keer was gebeurd. Ik vond het toch heel erg bijzonder dat ze meteen zwanger was geraakt! Gewoon, boem, in één keer. Ik snapte ook wel dat het kon, maar op het moment begon ik echt alles in twijfel te trekken. Zo raar was dat nou ook weer niet! Het was heel erg vreemd om er over na te denken. Een kind, van Harry en Carole, die hier ergens rondliep. Als ze niet naar Londen was gekomen, had ze me dan nooit verteld dat het zo was? Had ze Lelah en mij maar gewoon in het duister gelaten, zodat ze tenminste dit niet door had hoeven maken? Waarschijnlijk wel! Ik vond het niet fijn om zo over haar na te denken, maar ze had wel een leven voor achttien jaar lang verzwegen! Iets wat vreselijk was en gelukkig was ik niet de enige die dat op het moment vond. Lelah was ook boos, maar misschien was dat ook wel heel erg logisch als ik me even in haar verplaatste. Voor mij was een kind bij een ander al vreselijk, maar Lelah had ineens een half zusje. Ik was helemaal niets van het kind. Ik hoefde niets met haar te maken te hebben. Ze had mijn bloed, er was geen bloedverwantschap. Ik hoefde helemaal niets met haar te maken te hebben, als ik dat niet wilde. Lelah misschien ook niet, maar het was wel haar zusje en dat was echt een vreemd idee. Ze had geen keuze of ze iets met haar te doen wilde hebben of niet. Uiteindelijk hadden ze gewoon een band, eentje die ze misschien niet wilde hebben! "Dus heb je maar achttien jaar gelogen en drop je de bom nu even? Denk je niet dat ik nu precies hetzelfde zou denken als ik achttien jaar geleden zou hebben gedaan." Ik hield echt heel erg veel van Carole, echt waar, maar ik kon dit op het moment gewoon niet aan! Ik vond het echt vreselijk dat ze dit had gedaan! Niet alleen dat het was gebeurd, maar dat ze het ook nog eens achttien jaar had verzwegen, maar het allemaal alleen maar erger! Als ze er eerlijk over was geweest vanaf het begin, had ik het ook niet leuk gevonden, maar alsnog! Maar dan was het misschien nog wel beter geweest dan het nu was! Ik vond het echt belachelijk dat Carole ineens vond dat ze gewoon maar naar dat meisje toe kon. Achttien jaar had ze haar links laten liggen en nu wilde ze ineens een moeder gaan doen! Ik vond het echt een heel erg idee! Ze mocht willen wat ze wilde, maar ik vond dat we hier ook iets in hadden te zeggen. "Je hebt ons hier verdomme achttien jaar uit gelaten en nu je het ineens verteld, vindt jij duidelijk dat onredelijk reageren omdat we niet willen dat jij naar haar toe gaat? Dat noem ik pas belachelijk!" Ze maakte het duidelijk dat ze vond dat zij het zelf mocht bepalen, maar dat vond ik niet. Nu hadden wij hier ook iets mee te maken! "Ja wie zegt dat ze dat niet is Carole. Ik geef Lelah groot gelijk. Morgen stapt ze naar een krant en dan wordt dit even ronduit uitgemeten, is dat wat je graag wil hebben?!" Ze kende het meisje niet! Ze kon van alles in haar schild voeren. 

Carole.

Ik had ook wel geweten dat ik dit tegen Zayn had moeten zeggen! Dat was achttien jaar geleden al zo geweest! Ik was echter zo bang geweest dat ik hem en Lelah kwijt was geraakt en dat had ik echt niet gewild! Ik was dol op ze geweest en dat was ik nog steeds! Ik hield heel erg veel van ze! Ik wilde heel graag dat we allemaal bij elkaar zouden blijven, maar ik was achttien jaar geleden al bang geweest dat het niet zo zou gaan doordat ik met Harry naar bed was gegaan en zwanger was geraakt! Natuurlijk was ik nu nog steeds net zo bang, maar het was nu gewoon tijd geweest om het te vertellen! Lucianne was nu in Londen! Zoiets kon je niet meer geheim houden als ze met ons werd gezien! Dan zouden mensen sowieso vragen wie ze was en waarom Harry en ik samen met haar in een restaurant zaten, of iets in die richting. Mensen waren sowieso altijd al druk bezig geweest met mij en Harry, zelfs als er niks aan de hand was geweest. Nu was er wel iets aan de hand en dat zouden zij ook wel door hebben! ‘Natuurlijk had ik verwacht dat je boos zou worden. Ik weet dat het echt niet kan wat ik heb gedaan, maar je moet ok begrijpen dat ik mijn best heb gedaan om dit op een zo goed mogelijke manier op te lossen, zonder dat er teveel mensen gekwetst raakten!’ Dat was wel echt mijn insteek geweest! Ik had ons kindje ergens willen brengen waar ze veilig was geweest, ergens waar mensen voor haar zouden zorgen. Ik had ook mijn gezin willen behouden en dit was op dat moment de meest logische manier geweest! Ik had het niet kunnen houden en doen alsof het van Zayn was geweest! Dan had hij ook wel door gehad dat er iets niet had geklopt! Ik snapte nu ook echt wel dat hij boos was en van Lelah begreep ik het ook, maar ze probeerden niet eens mijn kant van het verhaal te begrijpen! ‘Jullie mogen heus wel zo reageren! Ik begrijp dat jullie boos zijn en het niks vinden, maar jullie kunnen me niet weerhouden van het naar mijn dochter gaan! Jullie hoeven het niet leuk te vinden, maar ik wil wel dat jullie het accepteren!’ Ik wilde dit doen! Ik wilde haar zien! Ze was wel mijn meisje! Ik wilde zien wat er van haar was geworden, wat voor soort persoon ze was geworden! Dat mocht toch ook wel? Ik vond in ieder geval dat ik daar recht op had, als haar moeder zijnde! ‘Zo is ze niet! Harry heeft al met haar gepraat en als ze naar de kranten had willen gaan, dan had ze dat nu al wel gedaan!’ Daarnaast had Harry gezegd dat ze te vertrouwen was geweest. Dat ze echt onze dochter was geweest! Als hij dat zei, dan geloofde ik hem! Waarom zou ik dat ook niet doen? Het ging om onze dochter! ‘En wat als ze wel echt is wie ze zegt te zijn? Laat je dan alles vallen en ga je naar Londen om gezellig samen thee te drinken en een nieuw gezin op te bouwen? Want als dat je plan is, dan kan je dat beter nu zeggen!’ riep Lelah en ze kwam overeind, waarna ze de kamer uit liep, waarschijnlijk op weg naar haar oude kamer. Dat terwijl ik niet eens op haar had kunnen reageren! ‘Natuurlijk ga ik niet zomaar naar Londen,’ zei ik zacht, meer tegen Zayn dan tegen Lelah. Zij was immers al weg! Ik was echter niet van plan om alles te laten vallen en daarheen te gaan! Natuurlijk wilde ik Lucianne wel in mijn leven hebben, maar ik zou niet opeens samen met Harry ergens gaan wonen en haar in huis nemen. Dat was toch ook te belachelijk voor woorden? Ik wilde alleen maar met haar praten!

Zayn.
Ik vond het echt vreselijk dat dit was gebeurd. Ik kon er niets anders van maken. Carole had me vaak genoeg dingen verteld. Ook toen ze vreemd was gegaan met Harry. Iets wat ik ook totaal niet leuk had gevonden, maar zelfs daar had ik niet heel erg boos om kunnen worden. Ze was eerlijk geweest over hetgeen wat was gebeurd. Dat had ik in ieder geval gedacht. Achteraf bleek het dus dat ze over heel wat dingen had gelogen! Het was niet alleen maar vreemdgaan, maar er was gewoon een kind verwekt! Een kind! Ik snapte niet hoe ze dat geheim had kunnen houden! Ik snapte het gewoon niet, echt niet! Alles niet. Ik wilde het best wel begrijpen, maar ik kon op het moment gewoon niet iets in me opnemen. Ik voelde woede, iets wat ik nog nooit echt tegenover Carole had gevoeld. Het ging niet alleen maar om mij, maar ook vooral om Lelah. Volgens mij leek ze niet te snappen hoeveel pijn dit haar kon doen! Ze was ineens niet meer de enige dochter van Carole. Iets wat best wel rot kon voelen. Broers en zussen hebben was geweldig, maar Lelah was in haar eentje opgevoed. We hadden het wel eens gehad over nog een kindje, maar we waren gelukkig geweest op deze manier. Misschien had Carole wel geen kind maar gewild omdat ze er nog eentje gehad. Ergens verstopt in Canada, maar er was er wel een! "Dit was geen goede oplossing!" Vond ik in ieder geval niet! Het was te belachelijk voor woorden! Het was niet oké dat ze alles had verzwegen. Voor mij voelde dat vreselijk. Ze dacht misschien dat ze er goed aan had gedaan, maar dat vond ik echt niet. Ik was juist best wel van de eerlijkheid? Dat was belangrijk! Als ze er eerlijk over had verteld achttien jaar geleden had ik het ook niet leuk gevonden, maar het was beter dan er al deze tijd over te liegen. Dat maakte dit nog erger dan het al was! "Ik kan dit nu niet accepteren." Dat mocht ze mooi willen, maar dat ging ik niet doen. "En ik vind niet dat jij op een plaats staan om dat van ons te vragen." Echt niet! Ze had van alles gedaan wat niet eerlijk was geweest. Negen maanden gelogen over een zwangerschap. Achttien jaar gelogen over het feit dat er een kind was. In mijn ogen waren dat echt te veel dingen bij elkaar. Ik merkte dat Lelah het echt helemaal niets vond. Ze stond zelfs op en stormde weg. Ik zou zo wel even naar haar toe gaan, want ik kon maar al te goed begrijpen dat ze zich echt vreselijk voelde op het moment! Iets wat ik ook deed, maar ik wilde eerst nog even met Carole praten. Al was dit niet echt een gesprek! "Harry heeft ook zo’n goede mensenkennis." Hij had echt belachelijke keuzes gemaakt! Dat wist Carole ook wel, dus ik vertrouwde er nou niet meteen op dat dit allemaal goed was. Er konden zoveel gebeuren. Dit was al fucked up en ik wilde niet dat het nog erger werd doordat dit ergens in de media verscheen! Daar had ik op het moment helemaal geen zin in, maar het was wel gewoon zo dat ze onze levens nog heel erg interessant vonden! "Snap je niet hoeveel pijn je Lelah hier ineens mee doet?" Het ging echt niet alleen maar over mij. Ergens vond ik het erger hoe Lelah zich voelde! "Ik heb een keuze. Ik kan makkelijk zeggen dat ik niets met dat kind te maken wil hebben." Wat ik ook echt niet wilde hebben! Ik hoefde niets over haar te horen, ik wilde haar naam niet eens weten! "Voor haar is het niet zo makkelijk! Ze heeft er nu ineens een half zusje bij en ook al zou ze niets met haar te maken willen hebben, heeft ze dat toch wel!" Ze had dit gewoon jaren geleden moeten vertellen! 

Carole.

Ik snapte echt wel dat ze boos waren! Dat was volledig te begrijpen! Ik zou ook boos zijn geweest als Zayn zoiets aan mij had verteld! Ik had echter ook geprobeerd om te accepteren dat het was gebeurd en dat als hij zijn kind had willen zien, hij dat ook zou moeten doen! Ik wist dat ik dat niet zomaar van Zayn kon vragen, maar ik wilde wel nu alles op tafel gooien en dat betekende dat hij ook zou moeten weten dat ik gewoon naar Londen zou gaan om met Lucianne te praten, als ik dat zou willen. Iets wat ik wel wilde! Ik was nieuwsgierig naar haar! Ik wilde weten hoe ze was, wat ze allemaal in haar leven had gedaan! Harry had me wel een paar dingen verteld, maar het was toch anders om dat zelf te horen! Ik wilde haar met mijn eigen ogen zien en stiekem bepalen op wie ze meer leek. Of ze echt de krullen van Harry had en de blonde haren van mij, of dat haar groene ogen toch net iets meer op die van hem leken. Ik wilde gewoon alles voor mezelf zien en ik wilde met haar praten! Iets waar Zayn het duidelijk niet mee eens was! Hij hoefde het er ook niet mee eens te zijn! Als hij maar wist dat ik het ging doen, want hij zou me hier echt niet in tegen kunnen houden. ‘Wat had ik dan wel moeten doen!? Als ik het je had verteld, dan was ik jou en Lelah kwijtgeraakt!’ Dat was echt geen oplossing voor mij geweest! Totaal niet! Zayn was misschien open in heel veel dingen en hij dacht over veel dingen na, maar ik had geweten dat hij niet een kind van Harry op had willen voeden. Er zat ook heel veel geschiedenis tussen mij en Harry, maar daar was ook weinig aan te doen! ‘Dan niet! Maar ik ga wel! Je kan dit niet van me ontnemen!’ Dan was hij het er maar niet mee eens, dan accepteerde hij het maar niet! Het maakte me echt niks uit! Als ik naar mijn dochter wilde, dan zou ik dat doen! Zij was degene die naar ons was gekomen, zij wilde contact met ons! Als zij dat contact wilde, dan was ik haar dat verschuldigd! Na alles wat Harry en ik hadden gedaan, waren we het haar verschuldigd om een uitleg te geven. ‘Wat bedoel je daar nou weer mee?!’ riep ik uit. Er was helemaal niks mis met zijn mensenkennis?! Niet dat dit ging over die mensenkennis. Dat boeide Zayn waarschijnlijk vrij weinig! Volgens mij was hij gewoon boos omdat ik ooit een keer met Harry naar bed was gegaan. Iets wat fout van me was geweest. Dat wist ik ook! Ik wist ook dat het fout was geweest om Lucianne geheim te houden, maar ik had gewoon niet geweten wat ik anders had gemoeten! Dit was de enige oplossing die ik had kunnen bedenken en het was al heel wat geweest dat Harry het er mee eens was geweest. Want hij had er ook op tegen kunnen zijn! ‘Hoe kan je nou zeggen dat je er niet mee te maken hebt?!’ Hij had er wel wat mee te maken! Hij hoefde haar misschien nooit te zien, maar ze was wel mijn dochter! ‘Ik dwing haar niet om meteen met haar zusje ergens naar toe te gaan! Je doet net alsof ik haar meteen in huis wil nemen!’ Dat was niet zo! Ik wilde alleen maar met haar praten! Ik wilde haar zien, kijken hoe het met haar ging. Misschien zou het wel niet meer worden dan dat! Misschien zou ze wel besluiten dat het toch teveel was en dat ze er niet aan toe was! Ik wist nog niet eens wat er ging gebeuren en ik wilde ook helemaal niemand dwingen om kennis te maken met haar! Het enige wat ik ging doen, was wat met haar drinken. Dat was heel onschuldig!

Zayn.
Voor Lelah was het natuurlijk niet fijn om ons zo tegen elkaar te horen schreeuwen. Het was niet iets wat we eerder hadden gedaan. Lelah was nu echter ook behoorlijk boos en dat snapte ik maar al te goed. Er was niet alleen tegen mij gelogen, maar ook tegen haar. Misschien dat ze zelf wel boos was op mij omdat Carole en ik haar nooit had verteld dat Carole ooit vreemd was gegaan. Vreemd was niet iets wat hoorde en ik had het heel erg moeilijk gevonden om niet boos te worden op Carole. We hadden echter een gezin gehad. Dan was één avondje het niet waard om dat alles op te breken. Zo lang liegen over een leven, was in mijn ogen veel heftiger. Lelah kreeg het nu echter tegelijk te horen, iets wat natuurlijk ook behoorlijk zwaar moest zijn. De perfecte relatie die we leken te hebben, was misschien niet eens zo perfect. Ergens wat ik ook wel had geweten. Niets wat perfect. Overal moest aan worden gewerkt. Misschien had ik ook wel kunnen weten dat de kans er was geweest dat Carole vreemd was gegaan. Toen al. Als ze daar ooit een keer toe in staat was geweest, dan had het vaker kunnen gebeuren. Ik had het echter zo gelaten en daar kon ik nu niet ineens wat anders van maken! Er was nu wel heel wat meer aan de hand! Dingen die ik echt niet vond kunnen, waar ik me ook echt wel genaaid door voelde? Carole had  gedacht dat ze dit geheim moest houden, om onze relatie te redden. Iets waar ze wel gelijk in had. Ik zou de dochter van Harry echt niet op hebben gevoed. Dan kon ik nog zoveel van Carole houden, maar zoiets was gewoon niet gegaan. Niet als dat kind ergens buiten onze relatie om was verwekt! Als het er voor was gebeurd, was het weer een heel ander verhaal geweest. "En nu gebeurd dat niet!?!" Ik wist niet wat ik moest doen, echt niet! Maar ik vond niet dat Carole er vanuit mocht gaan dat onze relatie dit zomaar aan kon. Ik wist niet eens of ik dit wel aankon. Of ik met het idee kon leven dat dat kind ergens rondliep. Het was gewoon veel te achterbaks! "Dan ga je! Maar je draait zelf op voor de consequenties." Die zouden er zeker zijn, op welke manier dan ook. Misschien wilde dat kind wel geld zien. Misschien was het dat Lelah niet meer met haar moeder zou willen spreken. Of misschien kwam het wel van mijn kant. Ik moest hier langer over na denken om te weten wat ik hier precies van vond, maar ik was het er zeker niet mee eens en ik wist niet of dat ooit zou komen. Ik kon er in ieder geval geen begrip voor opbrengen en het lag er ook maar net aan wat Carole hier allemaal mee wilde. Het was behoorlijk duidelijk dat ze haar wilde zien en het haar echt helemaal niets uitmaakte wat wij daar precies van vonden! Ze deed toch wel wat ze zelf wilde, wat ik op het moment best wel kwalijk vond. Ze had achttien jaar gedaan wat ze zelf wilde. Nu had ze de kans om daar verandering in te brengen, deed ze dat nog steeds niet! "Zusje!" Riep ik uit. Volgens mij snapte Carole niet eens wat dat woord betekende. In ieder geval niet voor Lelah! Ineens had ze een zusje! Geen klein meisje van een paar maanden, maar iemand die niet veel jonger was dan zij! "Jij snapt echt niet wat het met haar doet he?! Natuurlijk hoef ze niets met dat kind te doen. Daar is Lelah helemaal vrij is, maar ze heeft geen keuze. Ze heeft ineens een zusje!" Carole zou het ook niet leuk vinden als haar moeder nu ineens naar haar toe zou komen en zou vertellen dat ze ergens nog een zus rond had lopen! Niemand zou dat nieuws geweldig vinden!  

Carole.

Misschien dat ik ze nu alsnog wel kwijt zou raken. Lelah was al bijna negentien. Ze kon zelf beslissen of ze me nog wilde zien of niet en ergens kon ik het ook wel begrijpen als ze dat voor een tijdje niet wilde. Ik zou het heel erg vinden als het zou gebeuren, maar ze had er echt wel een goede reden voor! Als Zayn zou willen scheiden omdat ik nog een kind had, dan zou ik daar ook weinig tegen kunnen doen. Ik wilde er niet eens aan denken dat ik hen beide kwijt zou raken, maar het was niet zo dat ik een keuze had gehad! Anders was ik ze misschien jaren geleden al kwijt geraakt! Natuurlijk had ik me door de jaren rot gevoeld over wat ik had gedaan. Zeker op de verjaardag van Lucianne! Op dat soort momenten had ik ook echt wel nagedacht om te waarheid te vertellen, om alles er gewoon uit te gooien. Ik had het echter echt niet gedurfd! Ik was heel erg bang geweest voor wat er zou gebeuren en nu was ik ook heel bang dat het alsnog allemaal zou gebeuren! Dat ik Zayn kwijt zou raken en dat ook Lelah me niet meer zou willen zien. Iets wat ik kon begrijpen, maar ik wilde er echt niet aan denken! ‘Weet ik veel! Ik kon het nu gewoon niet meer voor me houden! Niet nu ze in Londen is en ze contact wil!’ Ik had het nu tenminste verteld! Misschien wel veel te laat, maar uiteindelijk was het er wel uit! Ik wist ook niet wat ik er nu mee wilde en wat ik precies van hen verwachtte! Ik had eigenlijk geen idee! Ik had gewoon gevonden dat het er nu uit had gemoeten en dat ik er eerlijk over had moeten zijn! ‘Ik ga alleen maar wat met haar drinken! Daar zitten nauwelijks consequenties aan vast!’ Wat zou er moeten gebeuren? Het was alleen maar drinken! Het was niet zo dat ik haar in huis wilde nemen, dat ik haar een deel wilde maken van dit leven. Ik wilde gewoon wat met haar drinken en haar even zien! Meer dan dat was er op dit moment niet! ‘Wat wil je dat ik doe, Zayn!? Dat ik doe alsof ze helemaal niet bestaat? Dat we haar gewoon negeren en verder gaan met ons leven? Want dat kan ik niet! Ik heb dat al achttien jaar moeten doen en dat was verdomd moeilijk!’ Ik wilde het nu niet meer geheim houden, ik wilde niet doen alsof ze er niet was. Zeker als zij juist degene was die contact had geprobeerd te maken! Dan verdiende ze het op z’n minst om ons samen te zien en ons verhaal te horen! Ik kon me voorstellen dat ze een hoop vragen had. Harry had me al wel verteld waar ze het over hadden gehad en wat er was besproken. Hij had haar ook uitgelegd in wat voor lastige situatie we hadden gezeten en het had geleken alsof ze het had begrepen, maar ik snapte ook wel dat het lastig was om het echt te begrijpen! Het leek voor haar toch alsof we haar niet hadden willen hebben. Dat terwijl ik dat best had gewild! Het had gewoon niet gekund! Iets wat Zayn sowieso niet leek te begrijpen en dat kon ik nu niet gebruiken! Ik had iemand nodig die het wel begreep, dus zou ik naar iemand moeten die wel van Lucianne af wist. Bailey! Ik wist dat ze thuis was. Er was een kans dat Liam er ook was, maar op dit moment moest ik gewoon naar iemand toe die me begreep. Die misschien wel zou steunen. Ik zuchtte en keek naar Zayn. ‘Ik ga even weg. Kijk alsjeblieft even bij Lelah.’ Iemand moest naar Lelah toe! Ik wist wel zeker dat ze mij niet wilde zien, dus dan kon Zayn beter gaan! Ik liep de kamer uit en pakte mijn autosleutels, waarna ik naar buiten stapte. Het was best koud, maar ik wilde nu ook gewoon weg.

Bailey.
Het was heerlijk om een groot huis te hebben. Zeker toen we hier met z’n vijven hadden gewoond en er heel wat mensen over de vloer waren gekomen. Het huis deed het altijd goed voor feestjes. We hadden genoeg ruimte om te doen wat we maar wilden. Op sommige momenten was het huis toch wel heel erg groot! Vandaag was toch wel een beetje zo’n dag! Ik was redelijk op tijd vrij geweest, maar ik was op Abu na, in een leeg huis gekomen! Ik had het ook wel geweten. Lotus en Jamy waren immers het huis al uit en Noah was de laatste tijd of op de schaatsbaan of bij Chris. Nu was het het laatste geweest, omdat Flip ook niet thuis was geweest. Liam had vandaag een vergadering over de sportscholen, om te zien of het allemaal goed liep. Iets wat behoorlijk lang kon duren, ze zouden immers samen wat gaan eten! Wat betekende dat het huis echt leeg was geweest. Abu was gelukkig wel echt blij geweest om me te zien! Ik had het schatje wel een beetje verwend met een lange wandeling en natuurlijk met iets lekkers toen we weer terug waren gekomen! Abu was echt een schatje! We hadden toch echt wel een hele tijd iets in huis gemist. Ondanks dat we toen nog met z’n allen waren geweest. Iedereen was gek geweest op Peaches en ze was toch echt wel het vriendinnetje van iedereen geworden! We hadden echter besloten om niet zomaar weer een nieuwe hond te nemen. Pas toen de kinderen oud genoeg waren geweest om zelf voor de hondjes te zorgen hadden we dat gedaan. Sommige mensen zouden het belachelijk vinden, maar we hadden voor ons allemaal één hond gekocht! Voor mij en Liam samen dan eentje, maar Lotus, Jamy en Noah hadden alle drie hun eigen hond gekregen. Als je het nu bekeek viel het heel erg mee, want we hadden nog maar twee honden in huis! Ik vond het wel echt heel erg fijn, om sowieso iemand thuis te hebben als je in huis kwam! Zelfs op dagen als vandaag. Ergens was het wel lekker. Ik had op weg hier naar toe eten gehaald en dat had ik op de bank opgegeten, terwijl ik een filmpje had gekeken. Ik kon me echter niet voorstellen dat Carole het fijn vond om dit wel vaker te doen! Zayn moest immers best wel vaak in de avond werken. Ik vond het juist heerlijk dat Liam en ik dat vaak niet hadden. Liam had genoeg personeel om er voor te zorgen dat de sportschool in de avond ook goed liep en alleen als ik deadlines had, dan sloot ik me veel op, om te ontwerpen en samples te maken. Voor de rest waren we toch wel heel erg veel thuis in de avond. Het was heerlijk om met z’n drietjes of soms met z’n tweeën te eten. Ik vond het toch vooral fijn als Jamy en Lotus ook een keer langs kwamen. Ik miste ze wel heel erg. Je kon gewoon merken dat het heel wat rustiger was geworden. Noah was gewoon wat stiller. Wat er wel voor zorgde dat er nu echt haast nooit ruzie in het huis was. Wat zich wel vaak genoeg voor had gedaan toen Lotus er nog wel was geweest. We leken gewoon iets te veel op elkaar. Iets wat echt niet erg was, maar op sommige momenten had het gewoon gebotst en er waren er wel een paar dingen geroepen. Dat soort dingen gebeurden gewoon. We hielden wel echt heel erg veel van elkaar en ik wilde gewoon het beste voor haar! Er waren echt wat downs geweest, waardoor ze zich wel echt heen had moeten vechten. Iets waar ze nu misschien ook wel weer middenin zat, want volgens mij had ze behoorlijk ruzie met Brayan, wat ik er van had begrepen. Ze had zelfs geroepen dat het over was? Iets wat heel erg vervelend voor haar was, want die twee waren echt gek op elkaar geweest! 

Carole.

Ik moest gewoon iemand hebben met wie ik nu kon praten. Iemand die me zou begrijpen! Bailey zou dat wel doen! Ik was samen met haar in Los Angeles geweest toen ik zwanger was geraakt van Harry en ik had een hele tijd getwijfeld of ik het haar had moeten vertellen. Ergens was ik heel bang geweest dat ze boos op me zou zijn geworden. Het was immers zo dat het niet echt had gekund en ze was niet altijd een grote fan van Harry geweest, dus het was niet meer dan logisch geweest dat ze boos zou zijn geworden! Ze was echter heel blij voor me geweest dat ik zwanger was geweest, zelfs toen ik uit had gelegd dat het absoluut niet van Zayn had kunnen zijn! Ze had me verteld dat ze me altijd zou steunen en dat ze heel erg veel van het kindje zou houden, omdat het mij kindje zou zijn! We hadden samen een oplossing geprobeerd te bedenken en ze was er ook echt voor me geweest op de momenten dat ik haar nodig had gehad, al had ze op een gegeven moment ook wel weg gemoeten. Ze was toen ook zwanger geworden en na drie maanden mocht je niet meer vliegen! Ze had echter wel gewoon thuis moeten zijn bij de tweeling en bij Liam, dus na een tijdje was ik toch alleen geweest! Gelukkig had ze me heel erg vaak gebeld en ook gesteund, waar ik haar nog steeds heel dankbaar voor was. Daarom had ik haar nu ook gewoon nodig! Ik stapte in mijn auto en reed al snel naar Bailey. Ergens hoopte ik dat Liam er niet was. Liam was soms gewoon een bemoeial. Dat had zijn goede kanten, maar op dit moment was het echt alles behalve handig! Ik wilde niet dat hij zich hiermee zou bemoeien! Hij zou het ongetwijfeld niet leuk vinden dat hij hier niet van zou hebben geweten, terwijl het hem helemaal niets aan ging! Hij had er niks mee te maken! Zo was Liam echter! Hij hield er van om er in betrokken te worden, wat het ook precies was. Daarom hoopte ik echt dat hij er nu niet zou zijn, hoe gemeen dat misschien ook klonk. Ik wist dat Noah bij Chris was, want ik had laatst nog met Ed gebeld en die had me verteld dat Noah zou komen! Jamy en Lotus woonden beide niet meer thuis, dus met een beetje geluk was Bailey alleen! Ik reed na een stuk of twintig minuten de straat van Bailey en Liam binnen en reed de oprit op. Het hek was overdag gelukkig gewoon open, anders had ik eerst nog aan moeten bellen! Het bleef echt een veel te groot huis, maar het was wel typisch iets voor Liam en Bailey! Ik parkeerde mijn auto naast die van Bailey. Ik zag die van Liam nergens staan, waardoor ik me toch wel wat beter voelde. Dat betekende dat hij er niet was en dat Bailey en ik in alle rust ergens over zouden kunnen praten! Ik stapte uit de auto en deed hem op slot, waarna ik naar de voordeur liep en aanbelde. Ik hoorde al snel het geblaf van Abu, waardoor ik toch een beetje begon te glimlachen. Het was echt iets voor die twee om een hondje te hebben. Ze hadden Peaches voor een hele lange tijd gehad en daardoor was het ook wel heel jammer geweest toen die schat was overleden. Honden gingen echter uiteindelijk dood! Daar kon je ook niks aan doen! Toen ze voor de tweeling en Noah een hond hadden gekocht, hadden ze zelf natuurlijk niet achter kunnen blijven. Bailey was echt dol op honden en ook Liam vond ze volgens mij geweldig! Het was niet echt iets voor mij, maar ik had Peaches altijd geweldig gevonden en ik vond het ook niet erg als de honden bij ons over de vloer kwamen! 

Bailey.
Soms ging het leven toch echt veel te snel. Over een paar jaartjes zouden Liam en ik hier weer zijn zoals we ooit waren begonnen. Met z’n tweetjes. Ergens was ik best wel bang dat het sneller was dan ik dacht. Het ging heel erg goed tussen Noah en Chris, ze waren nu al heel wat jaren bij elkaar en als ze uiteindelijk samen wilden wonen, wilde ik daar niets tegenin brengen. Noah was nu heel erg druk met het schaatsen, waardoor we ook nog wel eens heen en weer moesten reizen en ik hoopte dat het voor een reden was om nog even thuis te blijven. Ik vond het echt niet erg om alleen met Liam te zijn. We hielden echt nog heel erg veel van elkaar, iedere dag nog een beetje meer als de vorige. We waren ook al een hele tijd bij elkaar en we wisten nu perfect hoe we met elkaar om moesten gaan. Vroeger was er behoorlijk wat ruzie geweest, gewoon omdat ik zo’n kort lontje had, maar sinds we de kinderen hadden had ik toch wel besloten om weg te lopen als ik woede op voelde borrelen. Het was bij Lotus niet altijd even goed gegaan, maar wat wilde je ook als iemand begon te schreeuwen! Dat kon ik nog steeds niet heel erg goed hebben. Maar Lotus en ik hadden ook echt heel goede momenten met elkaar gehad. Ik was echt trots op haar! Ze had toch wel echt vreselijke dingen mee moeten maken, waar ik haar liever uit had gehouden. Ik had ook wel dingen mee moeten maken die minder waren en daar had ik mijn kinderen gewoon heel erg ver vandaan willen houden! Iets wat niet was gelukt, jammer genoeg. Ik vond het echt vreselijke, maar nu ging het weer goed! Alles liep goed, ik had niets te klagen! Abu sprong van de bank af, waar ik met hem aan het knuffelen was. "Nou ja zeg." Mompelde ik. "Ik wilde alleen maar met je knuffelen!" Niet veel later kwam ik er achter waarom hij van de bank af was gesprongen. De bel ging en Abu begon te blaffen. Ik verwachtte niemand. Het was Liam niet, want die kwam zelf wel naar binnen en het was hetzelfde bij de kinderen. Die hadden gewoon alle drie een sleutel, zodat ze altijd naar binnen konden. Dat idee vond ik gewoon vrij! Als er iets aan de hand was, moesten ze wel gewoon de veiligheid van hun ouderlijk huis kunnen hebben. Ik opende de deur en zag Carole staan. Iets waar ik wel echt heel erg blij mee was! Zo was ik niet meer alleen. "Je komt als geroepen! Ik verveelde me dood! Ik snap echt niet hoe je dit doet." Zij was wel vaker alleen in de avond! Iets wat ik gewoon niet heel erg leuk vond. Als het al eens voorkwam dat Liam langer moest werken, dan zorgde ik er voor dat ik dan bij Carole was of ik iets met Jasmine ging eten, zodat ik niet te lang alleen was. Het was stom, maar alleen zijn was gewoon niet zo heel erg leuk? Ik kon het echt wel, dan keek ik een filmpje, maar het was gewoon leuker om iets samen met iemand te doen! Ik sloeg mijn armen om Carole heen en trok haar dicht tegen me aan. Ik kon wel zien dat er iets aan de hand was, ondanks dat ze misschien wat aan het glimlachen was, kon ik gewoon aan haar ogen zien dat er iets aan de hand was. Daarom was ze hier waarschijnlijk nu ook! Ik trok haar mee naar binnen en liet haar daar los. Ik floot even, zodat Abu naar binnen kwam. Hij had er een handje van om naar buiten te rennen als de voordeur open ging, het was niet zo heel erg, want hij bleef wel op het terrein. Toen Abu eenmaal weer binnen was sloot ik de deur. "Wil je iets te drinken of iets te eten? Je hebt al wel gegeten toch?" Ik kon altijd nog wat lekkers pakken! 

Carole.

Ik merkte wel aan Bailey dat ze het niet fijn vond om nu écht alleen thuis te zijn. Ze hadden altijd een hoop mensen in huis gehad en daardoor was er altijd wel iemand geweest als zij thuis was geweest, maar nu was dat niet zo! Jamy had zijn eigen plekje met Cameron en ook Lotus was weg! Noah was heel erg druk met het schaatsen en vloog vaak genoeg overal en nergens heen. Volgens mij best vaak alleen, want daar was ze nu wel oud genoeg voor! De tijd die ze dan nog over had, besteedde ze vaak aan Chris. Die twee waren echt heel erg verliefd op elkaar en ik vond ze ongelooflijk lief samen. Ed had me wel verteld dat Chris en Noah brieven naar elkaar schreven. Echte brieven! Dat was niet iets wat veel mensen nog deden en het maakte ze wel echt heel lief. Het zorgde er echter wel voor dat als Liam er niet was, Bailey helemaal alleen thuis was en volgens mij vond ze dat niet heel erg leuk! Ik was het wel voor een deel gewend? Lelah was altijd rustig bezig geweest met huiswerk en op die momenten had het geleken alsof er niemand was geweest en Zayn was toch vaak in de avonden weg geweest! Bailey echter niet en daarom moest ik ook wel een beetje lachen om hoe ze me begroette, ondanks dat ik nog steeds van alles voelde. Misschien dat er daarom ook wel een lach uit kwam. Dat mijn lichaam gewoon niet meer precies wist hoe het moest reageren! Ik sloeg mijn armen ook om Bailey heen en ik haalde mijn schouders op. ‘Ik vind het niet erg om alleen te zijn.’ Ik hield er soms wel van. Soms was die rust gewoon net wat je nodig had? Al haatte ik het wel om in de avond in mijn eentje in bed te liggen. Iets wat de komende tijd vast vaker zou gaan gebeuren. Ik kon me niet voorstellen dat Zayn vanavond naast me in bed zou kruipen en me zou knuffelen. Hij was boos op me. Ik ook op hem! Zeker als hij maar zou blijven roepen dat ik zogenaamd voor hem en Lelah had gekozen en dat ik me daar ook maar aan zou moeten houden. Ik had voor helemaal niemand gekozen! Ik had juist mijn best gedaan om er voor te zorgen dat iedereen het goed zou krijgen! Iets wat nu niet heel goed was gegaan. Ik werd al snel naar binnen getrokken door Bailey en ik knikte snel. ‘Ja, ik heb al wat gegeten, maar wat drinken zou fijn zijn.’ Dat wist ze ook wel! Bailey kende me als geen ander. Daarom wist ze nu ook wel dat er iets aan de hand was. Er was ook iets aan de hand! Iets waar ik met haar, hopelijk, goed over zou kunnen praten. Want anders zou ik het ook echt niet meer weten! Ik had altijd Harry nog, maar het voelde niet fijn om naar Harry te gaan met mijn problemen over Zayn. Dat had ik ooit wel bij Zayn gedaan en wat was daar wel niet allemaal van gekomen!? Veel te veel! Ik keek naar Abu en knielde bij hem neer, zodat ik hem op kon tillen. Het was wel een heel lief hondje, al zou niemand volgens mij ooit over Peaches heen komen. Peaches was echt het kindje van Liam en Bailey geweest. Liam had het geregeld voor Bailey omdat hij het goed had willen maken én omdat hij zo druk was geweest met werk. Bailey was dol geweest ook Peaches en Liam ook! De kinderen ook. Ik kon me nog wel herinneren hoe Jamy en Lotus achter Peaches aan hadden gewaggeld, al hadden ze het nooit echt gered om haar bij te houden. Tegen die tijd waren ze namelijk wel oud genoeg geweest om te begrijpen dat ze bijvoorbeeld niet aan haar hadden mogen trekken! Dat was immers niet goed voor een hondje! 

Bailey.
Ik had het vroeger niet eens heel erg gevonden. Toen ik net naar Londen was gekomen was ik ook best wel veel alleen thuis geweest. Liam was druk geweest met de band, waardoor hij behoorlijk vaak van huis was geweest. Niet dat het altijd even goed was gegaan tussen ons in die tijd. Jammer genoeg niet. Er was wel eens ruzie geweest echt om de meest rare dingen. Het vertrouwen had er gewoon even niet meer gezeten en eigenlijk kon ik Liam dat niet kwalijk nemen. Er was zo lang op hem ingepraat door Tristan dat hij het wel had moeten geloven. Dat lag heel erg ver achter ons, over vertrouwen hoefden we ons nooit zorgen te maken? We wisten maar al te goed van elkaar dat we niemand anders zagen. We waren al zo lang bij elkaar! We hadden drie mooie kinderen. Ik wist ook dat het anders kon zijn. Ik had het bij Carole gezien. Hoe gek ze ook was geweest op Zayn, er waren gewoon wat dingen niet helemaal gegaan zoals ze hadden gehoord. Ik had haar nooit wat kwalijk genomen. Het was gebeurd en alles wat daarna was gebeurd was ergens best emotioneel geweest. Niet alleen voor haar, maar ook best wel voor mij. Het was niet fijn om afscheid te moeten nemen van een kindje. Carole had haar meisje echter een goede toekomst kunnen geven. Iets wat ik bij twee kindjes niet had kunnen doen! Iets wat gewoon heel erg rot voelde, nog steeds wel. Ik had het dan wel een plekje kunnen geven, maar het had allemaal heel erg anders kunnen zijn. "Ik ben blij dat jij er bent!" Alleen zijn was gewoon niet geweldig, dus ik was het liever niet, maar nu was ik het toch geweest. Carole was er nu wel, wat beter was. Al zag ik ook wel dat er iets aan de hand was en daar zouden we ook echt wel over gaan praten. Ze had in ieder geval al wel wat gegeten, dus ik zou wel wat thee voor haar zetten. Ik kon haar wel chocolademelk maken, ik had het wel van haar geleerd, maar haar eigen chocolademelk was gewoon altijd beter! Zij wist wat ze deed! Ik liet Carole los en liep naar de keuken, zodat ik daar het water aan kon zetten voor thee. Ik vroeg me echt af wat er aan de hand was. Ik wist ondertussen echter ook wel dat ik het niet meteen hoefde te vragen, dan zou zij zich ook alleen maar ongemakkelijk vonden. We konden het beste even gaan zitten! Dan kon ze rustig vertellen wat haar dwars zat. Ik vroeg me wel echt af wat er precies was? Er konden zoveel dingen aan de hand zijn en natuurlijk waren er wel dingen die door mijn hoofd heen gingen, maar conclusies trekken was nou niet echt het beste. Iets waar ik nog steeds best wel goed in was. Soms was het vervelend, maar ik kon er ook niets aan veranderen. Ik pakte twee zakjes thee en in hing die ik mokken en gooide er vervolgens wat heet water over. Ik liep met de mokken naar de woonkamer en zette ze daar op de tafel, waarna ik op de bank ging zitten. "Wat is er Carls?" vroeg ik zachtjes. Ze was hier gekomen om te praten of misschien even iets van afleiding te hebben. Ik wist alleen niet van! Wat was er gebeurd dat ze zich slecht voelde? De laatste keer dat er echt iets groots was gebeurd was het hele gedoe wat Lotus en Lelah met Devon hadden gehad. Daarna waren er wel kleine dingetjes gebeurd. Onze ouders werden nu toch ook wel een jaartje ouder en op sommige momenten ging het daar ook even niet meer goed. Iets wat vreselijk was, helemaal sinds we zo ver weg woonden! We konden niet zomaar even naar Denver met het vliegtuig. Zoiets deed je gewoon voor je familie, zeker voor je ouders! 

Carole.

Bailey was één van de weinigen die me hier niet over zou oordelen alsof het iets slechts was. Het was wel slecht, maar uiteindelijk hadden we het kindje wel kunnen laten leven en dat was ook belangrijk geweest! Ik had zeker geweten dat Zayn niet het kind van Harry op had willen voeden, dus voor mijn gevoel was dit echt de beste oplossing geweest! Achteraf misschien niet, maar ik had het echt niet weg kunnen laten halen! Niet na wat er met Bailey was gebeurd! Die kindjes hadden niet eens de keuze gehad! Lucianne had dat ook niet gehad en het had gewoon verkeerd gevoeld om die keuze voor haar te maken, om het leven van iemand anders zomaar af te nemen! Iets wat ik gewoon niet had kunnen doen! Bailey had me gelukkig gesteund en ook Ed en Harry hadden dat gedaan! Ik had wel heel erg veel aan hen gehad? Meer dan dat ik nu aan Zayn had! Het was gemeen om te zeggen, maar het was wel zo! Ik snapte ook echt wel dat hij boos was, maar het maakte het gewoon niet heel erg veel beter! Ik hield Abu goed vast en volgde Bailey de keuken in, terwijl ik mijn armen goed om het hondje heen hield. Het was toch wel fijn om met zo’n beestje te kunnen knuffelen! Dat had ook altijd met Peaches gekund, op het moment dat ik me niet lekker had gevoeld. Dan was ze bij me komen liggen en had ze er op haar manier toch een beetje voor gezorgd dat het iets beter was gegaan. Toen Bailey eenmaal klaar was met de thee, liep ik naar de woonkamer en nam ik plaats op de bank. Ik zette Abu op mijn schoot en aaide door zijn vacht, terwijl ik naar Bailey keek. Ik wist dat ze niet boos op me zou gaan worden, maar het was geen leuk iets om te vertellen. Niet terwijl Zayn net zo boos tegen me had geschreeuwd, samen met Lelah! Ik had het misschien wel verdiend, maar het bleef niet leuk! ‘Ik heb Zayn en Lelah vertelt over Lucianne,’ zei ik zachtjes. Bailey wist haar naam! We hadden ons altijd afgevraagd of ze haar naam had mogen houden, maar we hadden hoopt van wel. Harry en ik hadden haar iets mee willen geven van ons, ondanks dat we haar nooit meer zouden zien. Ze had iets van ons moeten hebben en nu bleek het dat ze nog steeds die naam had! Dat was toch wel een heel mooi iets! Volgens mij was Harry daar ook wel blij mee! Ik was het in ieder geval wel! ‘En de reden waarom ik het nu heb verteld, is omdat ze in Londen is. Ze had Harry opgezocht en ze hebben een gesprek gehad. Ze wilde mij ook zien en ik heb haar zelfs aan de telefoon gehad! Ze klonk zo lief en zo oprecht, dus ik kon niet meer liegen tegen Zayn en Lelah…’ Dat had ik gewoon niet meer gekund! Niet nu ze echt in Londen was geweest en me zo graag had willen zien, samen met Harry! Zij was zo open en eerlijk tegenover Harry geweest en ze verdiende hetzelfde van ons! Zayn en Lelah hadden het ook verdiend om het te horen en ik was ergens blij dat het er uit was, maar ik was niet blij met hoe het was gegaan! Ze waren echt boos op me! Iets wat te begrijpen was, maar ik kon er niet tegen als mensen boos op me waren. Ik wist ook niet hoe ik dit beter kon maken. Ik kon Lucianne niet negeren. Ik kon haar niet vertellen dat mijn gezin boven haar ging, terwijl ze net zo goed bij het gezin had kunnen horen! Zoiets wilde ik haar echt niet aan doen! Ze verdiende in ieder geval om het verhaal van mijn kant te horen en er voor te zorgen dat ze het volledig begreep! 

Bailey.
In al die jaren was er helemaal niets veranderd tussen mij en Carole. Jaren geleden waren we voor elkaar al de eerste geweest die we iets vertelden. Naar wie we toe gingen als er iets was waar we ons niet fijn over voelde. Dat was al zo geweest vanaf de basisschool! We hadden het voor elkaar opgenomen als dat nodig was geweest. Wat op sommige momenten echt wel nodig was geweest! Carole had alleen een jonger broertje, dus die had niet echt geweten hoe ze voor haarzelf op had moeten komen. Thuis was ik niet veel anders gewend geweest. Een oudere broer en zus zorgden er toch wel voor dat je dat soort dingen iets sneller deed! Op school dus ook, dus als Carole een keer hulp nodig had gehad, dan was ik er altijd voor haar geweest. Zelfs als dat had betekend dat ik verf terug had moeten gooien of heel wat woorden eruit had moeten gooien die een vierjarige nog helemaal niet had mogen weten. Er waren zoveel verhalen over Carole en mij! Soms haalden we ze samen naar boven. We hadden beiden ook genoeg fotoalbums die ons aan al die tijden konden herinneren. Ook aan de minderen natuurlijk. We hadden al heel erg veel meegemaakt samen en dat zouden we nog jaren blijven doen. De goede dingen en de minder goede dingen. Carole had me nu nodig, dus ik was er voor haar. Zo gingen dat soort dingen gewoon als je beste vriendinnen was. Het maakte echt niets uit hoe oud we waren! Ondanks dat we nu kinderen hadden die het huis al uitwaren, wij werden nooit te ooit om alles met elkaar te delen! Ik trok mijn benen bij op de bank, zodat ik me een beetje om kon draaien en Carole goed aan kon kijken! Ik wilde gewoon weten wat er aan de hand was en zij moest ook weten dat ze gewoon rustig met me kon praten. Dat kon altijd. Er was misschien één of twee keer een ruzie geweest tussen ons, maar dat ging ik nu niet meer laten gebeuren! Ik was verbaasd toen ze over Lucianne begon! We hadden het niet heel erg vaak over haar. Soms, rond haar verjaardag. Het kon niet heel erg vaak omdat er vaak genoeg mensen in de buurt waren! Ik was er bij geweest toen Carole bijna achttien jaar geleden van haar was bevallen. Ik had haar in mijn armen kunnen hebben en ik had uiteindelijk ook afscheid moeten nemen. Iets wat voor mij ook niet makkelijk was gevallen. Ik had het wel echt heel erg knap gevonden dat Carole haar een goed leven had gegund. Gelukkig had ze er voor gezorgd dat er een mooi meisje op de aarde was gekomen. Ik wist niet wat ik had gedaan als ze me had verteld dat ze het weg had laten halen, waarschijnlijk was ik dan wel echt heel erg boos op haar geworden. Dat soort dingen konden in mijn ogen gewoon niet! Dat was niet gebeurd, maar nu was er jammer genoeg een leven waar we wel wat dingetjes over wisten, van toen, maar niet hoe het nu was! Iets waar ik wel heel erg nieuwsgierig naar was. Carole had het nu echter aan Zayn en Lelah verteld en daar was een reden voor! Die vertelde ze zelfs! Lucianne was hier! Nou niet hier, maar in Londen! En Carole wist dat ze daar was! Het meisje had haar vader zelfs opgezocht! Wat betekende dat ze wel echt contact wilde en ik haar misschien ook wel kon zien. "Dat is geweldig Carls!" Haar dochter was hier ergens! We konden haar zien! Ik kon wat dingen met haar gaan doen, wat me echt geweldig leek! De dochter van Carole, was toch ook een beetje mijn dochter! Zo was het ook altijd met Lelah geweest! "Vertel me alles!" Ik wilde echt alles weten wat er was gebeurd! Ze had met haar gesproken en Harry had haar duidelijk gezien, dus ik wilde echt alles weten! Ik snapte ook wel dat Carole hier was gekomen omdat er iets minder leuks was gebeurd, ze had het aan Zayn en Lelah moeten vertellen en die hadden het duidelijk niet leuk gevonden, maar dat was het wel!

Carole.

Bailey had me wel echt willen steunen in die tijd en dat had ik ook wel nodig gehad! Ik had iemand nodig gehad die mijn verhaal ook echt zou begrijpen! Natuurlijk zou Bailey dat kindje ook niet weg hebben gedaan en ik had ook aan haar gevraagd wat er zou zijn gebeurd als ze zwanger zou zijn geweest, maar niet van Liam. Niet dat Bailey ooit vreemd zou gaan, want zij en Liam waren echt perfect voor elkaar! Ze vulden elkaar aan! Bailey was misschien het type dat veel zelf wilde doen, die dacht dat ze het allemaal wel kon, maar Liam was juist de persoon wie haar wat dingen uit de handen kon nemen en ook echt voor haar kon zorgen! Ze was in al die jaren zo sterk geweest voor mij, waardoor ze vanzelf wel had begrepen dat zij de enige was die voor haarzelf kon zorgen, maar Liam kon dat ook en dat deed hij heel erg goed! Al jaren! Ik was echt blij voor Bailey, dat ze hem had gevonden en dat ze zo’n goed leven hadden opgebouwd samen. Ze hadden drie kinderen, ze hadden beide een mooi bedrijf opgezet en ze hadden vaak ook nog tijd voor elkaar! Dat was toch wat ieder koppel wilde in een relatie? Bailey verdiende het ook echt en ik had Liam vaak genoeg bedankt voor wat hij voor Bailey had gedaan! Ze had het gewoon verdiend en ik was blij dat iemand het haar had kunnen geven! Ik keek afwachtend naar Bailey, hopend dat haar reactie niet zo zijn zoals die van Lelah en Zayn. Dat was het niet! Ze leek juist heel erg blij te zijn dat Lucianne hier was! Ondanks dat ze niet echt hier was, maar in Londen. Dat was niet eens zo heel erg ver van Oxford! Met een uurtje kon je er wel zijn, al was het niet slim om met de auto naar Londen te gaan. Dan stond je namelijk zo nog een uur vast in het verkeer! Iets wat ik zou moeten onthouden als ik naar Londen zou gaan om Lucianne te zien, samen met Harry! ‘Er is niet heel erg veel om te vertellen?’ zei ik zachtjes, al moest ik toch wel een beetje lachen om Bailey. Ze was zo enthousiast en ergens was dat precies wat ik nodig had gehad! Ik had iemand willen horen die blij was voor me! Ik ging iets beter op de bank zetten en pakte de thee. ‘Ik kreeg laatst een belletje van Harry, dat hij ergens over wilde praten. Hij had echter wel benadrukt dat Zayn niet thuis had mogen zijn, dus ik had al wel verwacht dat het over haar zou gaan, omdat ze ook bijna jarig is. Toen Harry echter bij me thuis was, vertelde hij me dat ze in Londen is. Dat ze daar studeert, dat ze helemaal vanuit Canada hierheen is gekomen’ vertelde ik. ‘Ze is opzoek gegaan naar Harry, wie natuurlijk best makkelijk te vinden is. Ze sprak hem aan en ze hebben een tijdje met elkaar gepraat. Harry heeft haar kort uitgelegd waarom we er voor hadden gekozen om haar af te staan en volgens hem begreep ze het wel.’ Dat vond ik wel heel belangrijk! Al wist ik ook dat het alles behalve fijn was om te horen dat iemand je op had gegeven, om wat voor reden dan ook! ‘Harry vertelde me dat ze mij ook graag wilde zien, dus we hebben haar samen gebeld om een afspraak te maken.’ Eentje waar ik echt wel heen zou gaan! Zayn had misschien geroepen dat ik het niet zou mogen doen, maar ik zou het wel doen! Ik wilde haar zien! Ik wilde met haar praten en zien op wie ze het meeste leek! ‘Hij heeft me ook nog wat dingen over haar verteld.’ Die wilde ze vast ook weten! Ik wist wel zeker dat Bailey zou willen weten hoe ze er uit zag!