Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

Forum

Startalk

Blogstatistieken

Vriendenbeheer

Facebookvrienden uitnodigen

13 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

TMRO☼ If we should die tonight, we should all

Demish
Internationale ster

Demish schreef:
Nefeli.
Ik kreeg niet eens straf! Het was fijn om te weten dat ik er niks zou gebeuren, maar ergens hoorde het wel? Ik had een regel gebroken! Al was het wel belangrijker dat we iets zouden doen met die Griever. Als mijn ogen echt iets konden betekenen voor de Runners, was het niet meer dan logisch dat ik mee zou gaan? Ondanks dat ik lang niet zo snel was als hen! Waarschijnlijk zou ik het ook niet een hele dag vol kunnen houden, laat staan dat ik opeens weg zou moeten rennen voor zo’n ding als het opeens niet meer zou werken! We zouden echter niet weten of het zou werken totdat we het zouden proberen, dus ik snapte Minho wel. Het was wel logisch? En wie weet wat we konden doen als het bleek dat ik echt Grievers uit kon schakelen? Dat zou betekenen dat we ook weer in de avond het doolhof in zouden kunnen en misschien dat we dan eindelijk een uitgang zouden vinden! Dus ik snapte dat dit een soort nieuwe hoop was, eentje die misschien echt wat zou kunnen betekenen! Dus het was logisch dat Minho me mee wilde hebben in het doolhof. Ik wist echter niet of het ook echt handig zou zijn! Ik zou de Runners alleen maar belemmeren in hun werk! Ik sloeg mijn armen over elkaar en keek naar Blaise. Ik had ook geen idee waarom ik dat deed. Hij was wel degene met wie ik het meeste praatte? Dus misschien had hij hier wel een idee over? Al leek hij het niet leuk te vinden dat we het nu echt hier over hadden! Dus misschien wilde hij wel niet dat ik mee zou gaan? Ik wist echt niet wat ik wilde, of wat ik moest doen! Cleo begon zich er nu ook opeens mee te bemoeien, wat echt typisch iets voor haar was! Natuurlijk moest ze het weer om haarzelf laten draaien! Ze kon het echt niet hebben als het ging om een ander? Zeker niet als het om mij ging! Waarom zou ze nu pas zeggen dat ze iets had gevonden? Waarom zou ze dat soort informatie achterhouden? Dat was toch belachelijk? Als ik iets had gevonden op de kaarten, dan was ik meteen naar Alby gegaan om dat aan hem te vertellen! En ze wilde mee?! Waarom wilde ze mee?! Vond het echt onzin! Als ik de Runners af zou rennen, dan zij al helemaal! ‘Je probeert nu alleen maar aandacht te trekken,’ zei ik. ‘Waarschijnlijk heb je niet eens iets gevonden. Waarom zou je dat anders nu pas zeggen?’ Ik vond het echt onzin! Dat soort dingen vertelde je toch meteen? Ze had net zelf nog gezegd dat ze het haast zeker had geweten! ‘Nefeli, laat Cleo haar verhaal doen. Ze heeft hier verstand van,’ zei Alby en hij legde zijn hand voor een paar seconden op mijn schouder. Het maakte me helemaal niks uit dat ze hier verstand van had! Dat was gewoon onzin! Ze kende het doolhof net zo goed als ik. Ze had alleen de kaarten en die had ik niet, maar een kaart was heel anders dan een doolhof? Het was niet zo dat als je de kaart had bekeken, je meteen de weg wist?! ‘Denk je dat je mee zou kunnen met de Runners en Nefeli?’ vroeg Alby aan Cleo, wat eigenlijk betekende dat ik al mee zou gaan. Ik had ook niet gezegd dat ik het niet wilde. Ik wist het niet! Ik had geen idee wat het beste zou zijn. Als ik keek naar hoe we dit het beste konden onderzoeken, dan zou ik inderdaad mee moeten gaan om te testen of het werkte zoals we dachten dat het werkte. Dus in dat opzicht zou ik mee gaan! Ik vond het echter wel eng en ik wist gewoon zeker dat we nooit ver genoeg zouden kunnen komen, omdat ik niet zo snel was als de Runners! Dan zou Cleo ook nog eens mee moeten!

Newt.
‘Geen denken aan. Cleo gaat daar niet naar binnen. Nefeli ook niet.’ Nee! Gewoon niet! Cleo zou niet mee gaan met de Runners! Vond niet dat ze dat kon doen! Was geweldig dat ze dacht iets te hebben gevonden op de kaarten, maar ze mocht niet mee om daar naar te gaan kijken! Was niet haar taak! Desnoods legde ze het uit aan Minho en gaf ze de verschillende kaarten mee, maar ik zou het niet toelaten dat ze zelf ook naar binnen zou gaan! Ze mocht gewoon niet naar binnen! Was daar veel te gevaarlijk! Was niet een plek voor Cleo. Het was een plek voor helemaal niemand! Niemand hoorde daar te zijn, maar zeker Cleo niet! Ze hoorde daar niet! Vond ook dat Nefeli hier moest blijven. Was gewoon geen plek voor de meiden. Snapte dat ze wilden testen of Nefeli een soort superwapen was, maar vond niet dat we dat zomaar konden doen! Nefeli was wel één van ons? Straks zou er iets met haar gebeuren, omdat het toch niet zou werken! Misschien zouden ze in de nacht wel daar willen blijven en dan zouden ze er ook niet meer uit kunnen. Als de ogen van Nefeli dan niet zouden werken, dan zouden ze het niet eens redden om deze kant op te komen! De Grievers waren snel en ondanks dat ze er niet zo uit zagen, waren ze ook slim! Ze kregen je zo te pakken, als ze dat wilden. Dus was gewoon een belachelijk idee om de meiden daar naar binnen te sturen. Snapte ook echt niet dat Cleo er nu opeens mee kwam! Vond het goed van haar dat ze misschien iets had ontdekt, want dat was in een lange tijd niet gebeurd, maar vond niet dat we haar daar in moesten sturen! Kon gewoon niet! Alby leek er echter anders over te denken, want hij liet Cleo gewoon haar verhaal doen! Nefeli wilde haar duidelijk niet mee hebben. De reden waarom was misschien niet geweldig, maar was wel blij dat ze het had gezegd! Want misschien had Nefeli hier nu ook wel een zegje in en wie weet zou het dan toch goed komen! ‘Vind gewoon niet dat Cleo er in moet. Of Nefeli. Is echt klunk,’ herhaalde ik mijn standpunt nog een keer. Was echt klunk! We stuurden nooit zomaar iemand het doolhof in! Maakte niet uit wat voor reden we ook hadden. Was nog nooit gebeurd en nu zou het ook niet gaan gebeuren! Ik hoorde Alby zuchtten, wat meestal niet veel goeds betekende. ‘Newt, dit betekend misschien onze kans om hier weg te komen. Vind dat we Nefeli sowieso mee moeten sturen, overdag,’ legde hij uit. Vond het echt geen goed idee! Had misschien niet zo heel erg veel met Nefeli, maar wist zeker dat de mensen die wel iets met haar hadden, haar ook niet in dat doolhof wilden zien? Ergens hoopte ik dat Blaise wat zou zeggen, gewoon zodat ik iemand anders aan mijn kant zou hebben! ‘En als Cleo een goede reden heeft voor waarom zij mee moet met de Runners, dan denk ik dat ook zij mee moet gaan.’ Mijn ogen werden groot van verbazing. Kon hij toch niet menen?! Cleo, in het doolhof?! Dat was echt het meest belachelijke ding ooit! Hij kon het niet bloody menen! Maakte me niks uit wat Alby vond. Ik zou Cleo niet daar naar binnen laten gaan! Ze hoorde het niet eens te willen! Ze wist dan wel niet precies wat er daar binnen was gebeurd, maar ze wist wel dat het gevaarlijk was! Dat ze daar echt niet zomaar naar binnen kon gaan! Dus snapte niet waarom ze het wilde! Snapte ook niet waarom Alby deed alsof het een heel goed idee was! ‘Je hoofd zit echt vol met klunk. We kunnen ze niet mee sturen met de Runners. Dat is bloody belachelijk!’ Vond het echt belachelijk en snapte niet waarom anderen niet zo leken te denken! Was toch logisch!?

Elysium
Internationale ster

Elysium schreef:
Cleo.
Ik had niet meteen iets willen zeggen over hetgeen wat ik had gevonden, omdat ik gewoon niet zeker wist of het wel echt iets was. Waren dan wel letters, maar wist echt niet wat we er mee konden. Kon ook zo zijn dat het echt helemaal nergens op sloeg. Was voor mij wel handig als ik het doolhof van binnen zag, wist wat er aan de hand was en waar ik die letters, woorden misschien wel, kon plaatsen. Had ook niet echt geweten hoe ik dit aan Alby of iemand anders had moeten vertellen. Wilde niemand de hoop geven dat we hier wel uit konden komen. Was eigenlijk best wel duidelijk geworden dat iedereen de hoop op had gegeven. Dit veranderde echter alles! Nefeli kon de Grievers misschien wel verlammen of zelfs doden! Betekende dat het daar binnen veiliger voor ons zou worden, als we maar niet verdwaald raakten zonder eten. Konden hier misschien wel uitkomen! Als ik daar aan bij kon dragen, wilde ik dat echt doen. Was toch best wel eng dat die Grievers hier anders zouden konden komen. Wilde gewoon niet dat het allemaal mis zou gaan, iedereen kwijt raakte aan die vreselijke wezens. Waren echt heel erg eng om te zien! Had de kriebels als ik zo terug aan ze dacht. Had wel verwacht dat niet iedereen het hier mee eens was geweest. Was wel duidelijk dat Nefeli dacht dat ik dit om de aandacht deed, waardoor ik mijn ogen rolde. Was echt niet zo! "Wil geen shucking aandacht. Zou wel idioot zijn als ik dat wil krijgen op deze manier." Wist alsnog niet wat daar binnen allemaal kon gebeuren! Kans was groot dat er misschien iets mis zou gaan? Nefeli had haar ogen, maar alsnog was er wel een kans. "Wil gewoon helpen. Wil dat we hier allemaal uitkomen. Is hier niet meer veilig als Grievers bij de ingang komen." Mompelde ik. Alby had dat niet gezegd en ergens was ik bang dat ik iets had gezegd wat niet heel erg slim was! Was toch ook echter wel zo! Begon echt kritiek te worden hier, wilde ik niet! Wilde niet dat er ineens een Griever binnen kwam en dat ze Newt mee zouden nemen! "Heb het gisteren uitgevonden. Kan letters maken van de tekeningen. Klinkt vreemd, maar is wel zo. Ben er nog niet helemaal klaar mee, maar kan denk ik wel echt uitmaken als ik daar binnen kan." Wilde echt naar binnen en helpen! Kon niet meer langer op deze manier! Newt was het er duidelijk niet mee eens, snapte het ergens wel. Had het ook niet fijn gevonden dat hij in dat doolhof gemoeten. Was een vreselijke plek, waar ik hem bijna kwijt was geraakt! Maar dit was gewoon nodig. Pakte de hand van Newt zo voorzichtig mogelijk vast en kneep er zachtjes in. "Is beter. Is onze kans om misschien wel naar buiten te komen." Ik keek naar Alby. "Proberen al twee jaar dingen in het doolhof door te krijgen. Misschien is het goed om iets nieuws te proberen. Hoeft echt niet iedere dag. Eén dag en kunnen kijken of het iets uitmaakt? Of het iets helpt." Keek naar Nefeli, hoopte echt dat ze dan niet ging zeiken dat ik aandacht nodig had. Ging dit echt niet om! Wilde gewoon echt helpen! Had nooit echt de drang gehad om hier uit te komen, nu wilde ik dat wel! Wilde gewoon naar een veilige plaats! Was dit echt niet meer. "Denk dat je een punt hebt." Had ook een punt! Wist niet echt hoe we dit gingen besluiten. Misschien gingen we stemmen of zouden andere mensen dat gaan doen. Keek naar Gally, die het duidelijk ook niet leuk vond dat ik dit voor had gesteld. "Overtreden nu alleen maar regels Alby. Kan niet. Alleen Runners in het doolhof." Gally had wel gelijk, maar was eens tijd dat het anders werd gedaan, dat we er voor zorgden dat we hier weg konden!

Blaise.
Ik wist echt niet hoe alles ineens deze wending had genomen en wat ik er precies van moest vinden. Ik vond het echt geen fijn idee dat Nefeli dat doolhof in ging. Ze had vast wel een soort van conditie en ze kon wel even mee rennen als het nodig was, maar misschien wel niet hard genoeg om van een Griever te vluchten. Als haar ogen echt niet werkten, ging dit echt helemaal mis! Als zelfs Minho al problemen had gehad net, wie zei dat het met Nefeli goed ging. Nu Cleo ook nog mee wilde, was het al helemaal ellende in mijn hoofd! Twee meiden in dat doolhof, dat hoorde toch niet? Ik dacht echt niet minder over hen. Maar ze waren geen Runners, daarbij konden ze het echt niet met elkaar vinden, wat betekende dat het vast niet goed zou gaan. Ik kon nu al helemaal voor me zien hoe dit ongeveer af zou gaan lopen. Ze hadden zo ruzie en dan zou er wel iets gaan gebeuren waardoor ze afgeleid werden! Dat kon op die plek gewoon niet gebeuren! Ik had echter helemaal niets te zeggen. Niet over het feit of de meiden het doolhof in wilden. Niet over Nefeli. Ik kon haar misschien wel adviseren dat ze beter niet naar binnen kon gaan, maar dat hoefde ze echt niet naar te luisteren. Het was nu al een soort van afgesproken dat Nefeli naar binnen zou gaan. Iets wat Chuck ook niet heel erg leuk leek te vinden, want hij zat met mijn hoofd te schudden. Dit was ook best wel vervelend om te horen. Het was toch raar om te bedenken dat Nefeli daar naar binnen ging en misschien wel niet naar buiten kwam. Ik kon hierover niet echt positief denken, realistisch denken was veel belangrijker. Iets wat we allebei hadden, daar hadden we het al wel vaker over gehad. Met de lucht hier en het feit dat er op sommige producten letters stonden. Nefeli en ik probeerden daar toch echt zoveel mogelijk realistisch over te denken! Dan moest ze dat hierover ook echt doen. Ik had wel echt het gevoel dat haar niet echt een kans werd gegeven, alsof ze het maar goed moest vinden! Ergens was ik wel blij dat Newt er ook niet mee eens was, al had hij meer te zeggen. Hij kon sowieso stemmen over dit soort dingen, daarbij had hij een relatie met Cleo en ondanks dat je dan echt niet voor elkaar kon gaan bepalen wat de andere wel of niet kon doen, wist ik wel zeker dat zijn woorden heel wat duidelijker aan kwamen als de mijne als ik er iets over zei tegen Nefeli. Dit was waarschijnlijk iets waar ik me bij neer moest gaan leggen of ik het nu leuk vond of niet. Ik wilde niet iemand verliezen die me hier zoveel had geholpen, met wie ik echt bevriend was geraakt. Ze kon niet ineens zo weg zijn! Ik wilde niet dat ze dat was! Aan de andere kant, het kon ook gewoon goed gaan, dan konden we hier misschien wel uit en dat was wel wat ik wilde. Wat Nefeli ook wilde, dus aan de andere kant was dit ook wel iets goeds? Ik wist niet echt wat ik er van moest denken. Gally duidelijk wel, maar die had overal een grote mond over. Het verbaasde me wel echt dat we het eindelijk ergens over eens waren. "Moeten kijken naar alle omstandigheden." Zei Alby. "Zoals Cleo zei. Dingen veranderen hier. Ben echt niet blij dat het op deze manier moet, maar als het niet anders kan. Kunnen we dit proberen. Moeten dit misschien wel proberen." Ik zuchtte, was wel duidelijk dat dit echt officieel aan het worden was. "Als ze gaan, gaan er Runners mee, worden goed beschermd. Eén dag is voor nu een goed begin. Kunnen daarna altijd kijken wat er uit is gekomen." Hoorde wel dat er ook mensen die bij me in de buurt zaten begonnen te protesteren.

Demish
Internationale ster

Demish schreef:
Nefeli.
Vond het maar niks dat Cleo mee wilde gaan? Volgens mij deed ze dit nu echt alleen maar omdat ze aandacht wilde hebben. Dat terwijl dit echt de meest zieke manier was om aandacht te vragen! Het ging om onze veiligheid? Daarnaast vond ik het gewoon onzin dat ze niet eerder iets had gezegd? Ze zei wel dat ze het zeker had willen weten, maar wat maakte dat nou precies uit als het er om ging dat we hier weg zouden kunnen komen? In mijn ogen was dat toch echt belangrijker dan of ze zeker wist of we er ook iets aan zouden hebben! Ze zei het nu echt alleen maar omdat ze mee wilde, of omdat ze jaloers was dat ik wel mee mocht. Alsof dat iets was om jaloers op te zijn? Totaal niet! Het was echt een verschrikkelijk iets om te mogen? Niemand wilde dat doolhof in! Het was nu echter al een soort van bepaald dat ik mee zou gaan, dus ik hield mijn mond er ook maar over. Ik wilde ook wel mee, want ik wilde ook graag weten of mijn ogen er echt iets mee te maken hadden. Het was gevaarlijk, maar dit ging om meer dan alleen mijn leven? Het ging om het leven van anderen! Dat vond ik zelf toch wel wat belangrijker! Nu liep de Gathering echter helemaal uit de hand, omdat iedereen door elkaar begon te schreeuwen. Newt en Gally vonden dat Cleo en ik, waarschijnlijk vooral Cleo, niet het doolhof in konden en er waren er meerderen die er zo over dachten. Er waren echter ook weer Gladers die riepen dat we juist wel mee moesten! Op dit moment zou ik echt niet in Alby zijn schoenen willen staan, want ik had geen idee hoe ik hen stil zou moeten krijgen. Alby kwam echter behoorlijk ver door naar iedereen te schreeuwen, want uiteindelijk viel het stil. ‘Ik wil geen woord meer horen, geen van jullie shucks. Als ik denk dat je iets nuttigs te zeggen hebt, vraag ik het wel.’ Het was duidelijk dat hij geen zin meer had in een discussie. Ik ergens ook niet. Zeker niet als het om mij ging? Al betwijfelde ik of het echt om mij ging. Waarschijnlijk vonden ze het erger dat ze Cleo zouden moeten missen. ‘Minho, als ze mee gaan het doolhof in, zijn er dan Runners die hen kunnen beschermen?’ Minho keek mijn kant op en vervolgens naar Cleo, waarna hij knikte. ‘Zorg dat er altijd een Runner bij hen in de buurt is en zal rekening houden met de tijd, zodat ze hoe dan ook op tijd terug komen in de Glade.’ Het stelde me wel gerust dat er een Runner mee zou komen? Hoopte eigenlijk wel dat het Minho was, want ik kon het goed met hem vinden? Ook wel met de andere Runners, maar ik vond Minho gewoon fijner? Die wist ook wat hij aan me had, andersom ook! ‘Dan is dat bepaald. Cleo en Nefeli gaan morgen mee met de Runners. Het lijkt me verstandig als Cleo aan de Runners en Nefeli laat zien wat ze heeft gevonden, zodat ze allemaal weten waar ze naar moeten zoeken,’ zei Alby. Het was besloten. Ik zou het doolhof in gaan. Ik wist echt niet wat ik er over moest denken, hoe ik me er bij moest voelen. Er kwam weer een hoop geklaag en geroep uit de Gladers, maar het was duidelijk dat de Gathering nu afgelopen was. Ik zag dat Chuck al was opgestaan en dat hij mijn kant op kwam. Ik zuchtte en sloeg mijn armen voor de tweede keer vandaag om hem heen. Ik zou zo waarschijnlijk met Cleo mee moeten, maar ik vond het belangrijker dat ik Chuck nu gerust zou stellen. ‘Wil niet dat je het doolhof in gaat,’ hoorde ik hem zachtjes fluisteren. Ik streek door zijn krullen en ging vervolgens iets door mijn knieën, zodat ik hem aan kon kijken. ‘Er gaat niks gebeuren, echt niet. Er gaat een Runner mee en als ik er echt voor kan zorgen dat de Grievers ons niks kunnen doen, dan is dat alleen maar een goed iets.’

Newt.
Vond het echt niet kunnen! Snapte ook niet waarom anderen het wel vonden, of waarom Cleo dit had geopperd. Was echt belachelijk! Ze kon dat doolhof gewoon niet in! Wist precies wat het met mensen kon doen en wat het met mij had gedaan. Wilde niet dat het ook met haar zou gebeuren! Het ging nu misschien maar om één keer, maar wat als ze vaker daar naar binnen zou moeten? Wat als ze op een gegeven moment elke dag mee zou moeten? Dan zou er echt wat met haar kunnen gebeuren en ik zou er dan niet zijn om haar te helpen! Dat was toch alles behalve goed?! Snapte ook echt niet waarom ze het zelf leek te willen. Ze kon die kaarten meegeven aan Minho en dan zouden de Runners er wel voor zorgen dat het goed zou komen. Hoefde zij niet te doen! Vond het echt heel onverantwoordelijk van haar! Ze had hier ook nog andere taken? Ze had mij! Ze kon niet zomaar weg gaan, zeker niet omdat er een kans bestond dat ze niet meer terug zou komen. Ze wilden immers ook kijken of Nefeli iets kon doen tegen de Grievers. Daarvoor moesten ze eerst naar de Grievers! Vond het echt klunk dat Cleo nu ook mee wilde! Ze wist helemaal niet wat voor gevaar daar loerde! Er kon echt iets met haar gebeuren en ik wilde niet hier zitten terwijl zij misschien wel zou vallen, of opgesloten zou raken! Daar was ik namelijk wel echt bang voor! Toch leek dit allemaal te gaan zoals Alby wilde dat het ging. Was geen eens meer een discussie over mogelijk! Nefeli en Cleo gingen mee, ze zouden dan wel bescherming krijgen, maar vond ik echt niet genoeg! Die Runner zou hen niet beide tegelijk kunnen beschermen! Dan was het maar net wie hij koos om te redden! De beslissing was echter al definitief, wat betekende dat Cleo morgen zou vertrekken. Morgen! Ik snapte dat we weinig tijd hadden en dat we dit zo snel mogelijk wilden bekijken, maar ik wilde niet dat ze morgenging! Wilde niet dat ze überhaupt ging! Vond het gewoon klunk! Ze hoorde hier, in de Glade. Ze was degene die voor de dieren zorgde, die de dingen schoonmaakte. Ze was belangrijk! Leek soms misschien niet zo, maar was echt wel zo! Misschien wilde ze dat nu wel laten zien, aangezien Nefeli al keeper was geworden en nu ook dit mocht doen. Al was dit echt niet iets waar je trots op hoorde te zijn. Volgens mij was Nefeli dat ook niet, maar boeide me niet echt wat Nefeli vond of dacht. Al had ze best kunnen zeggen dat ze dit niet wilde doen! Dat zou mij veel meer hebben geholpen! Ik trok mijn handen los uit die van Cleo en keek haar boos aan. Was ook echt boos! Als ze dit al had willen doen, dan vond ik ook dat ze het met mij had moeten overleggen, zodat ik het tenminste had geweten! Nu was het allemaal een verrassing geweest en ik had er niks tegen kunnen doen, omdat Alby het al had besloten! ‘Kan niet geloven dat je dit wil. Je weet niet eens wat je jezelf op de hals haalt!’ Ze wist het echt niet! Had geen idee van hoe gevaarlijk het daar was. Kende het doolhof alleen maar van de kaarten die ze had gemaakt. Dat was niet hetzelfde als daar rondlopen, rennen als het zou moeten. Ze dacht er echt veel te makkelijk over! ‘Had het met me moeten overleggen. Had ik je tenminste kunnen overhalen om dit niet te doen!’ Ze kon het gewoon niet maken, echt niet! Vond niet dat ze dit zomaar kon doen en vond het ook belachelijk dat Minho en Alby er zo makkelijk over hadden gedaan. Was niet makkelijk! Je kon niet zomaar mensen meenemen naar dat doolhof! Was juist belangrijk geweest dat iedereen er uit zou blijven! Nu wilden ze opeens twee meiden naar binnen sturen! Was niet dat het me ging om het feit dat ze meisjes waren, of misschien ook wel, maar het ging me vooral om Cleo! Ze mocht er gewoon niet in!

Elysium
Internationale ster

Elysium schreef:
Cleo.
Was toch belachelijk dat Nefeli dacht dat ik dit deed voor aandacht?! Was echt niet zo! Wilde gewoon helpen. Waren hier nu al zo’n lange tijd en misschien moesten we het maar gewoon over een hele andere boeg gooien! Doolhof was misschien eng en wist ook echt niet wat ik er precies van moest verwachten, maar als ik kon helpen wilde ik dat graag doen! Nu was het hier echt niet meer veilig! Had toch ook niet tegen Nefeli gezegd dat het ding over haar ogen onzin was? Geloofde het ergens wel? Ondanks dat het heel erg raar klonk! Riep ook niet zomaar dat zei aandacht aan het trekken was?! Deed ze echter wel, vaak genoeg zelfs? Wilde het er nu niet over hebben. Er waren genoeg andere dingen aan de hand! Alby was gelukkig diegene die besloot wat er ging gebeuren en was al wel snel duidelijk dat Nefeli en ik mee zouden gaan het doolhof in! Morgen al! Dan moest ik vanavond toch echt wel goed naar de verschillende kaarten kijken. Het liefst had ik nog een paar dagen gehad om alles echt klaar te maken, maar wist ook maar al te goed dat er nu gewoon tijdsdruk achter zat. Moesten dit snel doen, voordat er een Griever de Glade binnen kwam. Zuchtte toen Newt zijn handen uit de mijn trok. Snapte wel dat hij het niet heel erg leuk vond, maar moest gebeuren! Moesten hier nu echt weg zien te komen en ging niet als we niet een keer wat anders probeerden. Was wel duidelijk dat Minho en de rest echt alles hadden gezien van het doolhof. Deze letters konden er misschien wel voor zorgen dat we anders zouden kijken naar het doolhof. Maar daarvoor had ik gewoon echt een idee nodig waarom het letters waren. Moest het zien te plaatsen, moest zelf gewoon het doolhof zien. Was ook niet echt iets wat ik heel erg graag wilde, maar wilde hier nu wel echt uit! "Newt kom op." Zei ik zachtjes. Snapte ergens wel dat hij boos was, al was het belachelijk om dat te zijn. Was ook nooit boos geweest toen hij het doolhof in was gegaan. Had het ook geen fijn idee gevonden. Hadden toen misschien nog geen relatie gehad, maar alsnog! Had het niet heel erg fijn gevonden. Snapte nu ook wel dat hij het niet leuk vond, om precies dezelfde redenen. Kon ons echter alleen maar helpen! Was één dag. Hoefde echt niet iedere dag daar naar binnen. Wilde zien wat het kon zijn! Was het enige. Wilde echt geen Runner worden, maar wilde wel mijn taak zo goed mogelijk uitvoeren! "Moet dit doen Newt." Zei ik zachtjes, terwijl ik zijn handen gewoon weer vast pakte. Wilde niet dat hij boos op me was. Wilde juist dat hij dit zou begrijpen! Was niet leuk, snapte ik ook wel, maar was voor nu gewoon nodig! "Kan onze weg naar buiten zijn. Moet zien wat daar binnen is, om die letters te begrijpen. Is voor één dag." Hopelijk maakte dat het voor hem beter, dat het maar voor één keer was! In mijn ogen was dat in ieder geval wel zo! "Is hier niet meer veilig. Als Grievers al bij de ingang komen, moet er echt iets aan worden gedaan. Doe dit voor ons allemaal. Voor jou en voor mij." Hadden wel eens gesproken over wat er hier buiten was geweest. Wist niet of ik familie had, moest haast wel en ik wilde ze best wel graag zien. Wist in ieder geval zeker dat er één ding hetzelfde bleef en dat was alles tussen mij en Newt! Moesten wel echt naar buiten! Snapte echt wel dat hij het niet leuk vond, mocht hij vinden, maar kwam wel goed! Hadden een Runner bij ons en als de ogen van Nefeli echt iets konden om Grievers op de grond te laten vallen, was er geen gevaar?

Blaise.
Er was helemaal niets meer over te zeggen. Het was duidelijk, op deze manier zou het gaan en daar wilde Alby niet eens meer over praten. Ik snapte ook wel dat hij de leider was en hij uiteindelijk de beslissingen mochten maken, maar ik vond dit wel meteen iets heel heftigs! We hadden hier maar twee meiden en ze waren hier vast met een reden naar boven gestuurd? Helemaal als ze precies één jaar na elkaar waren gekomen. We wisten allemaal niet waarom we hier zaten, maar het leek me niet hee erg slim om beide meiden gewoon maar meteen het doolhof in te sturen. Nefeli kon misschien iets met haar ogen, misschien! Volgens mij wilden ze dat gaan uitproberen. Wat misschien wel betekende dat ze op zoek gingen naar Grievers? Wat nou als het dan ineens niet meer zo was? Dat het allemaal gewoon toeval was geweest. Daar wilde ik niet aan denken, maar die kans was er wel! Ik wilde niet dat Nefeli ineens niet meer terug zou komen, omdat ze aan was gevallen door een Griever! Al snel was de hele rommelige Gathering afgelopen. Ik vroeg me echt af of het normaal gesproken ook zo ging. Het leek me van niet. Er waren vast dingen waar ze het niet allemaal over eens waren geweest, maar we waren hier nu wel met zijn allen! Ik snapte ook niet precies waarom Alby dat had gewild, want uiteindelijk hadden we helemaal niets mogen zeggen. Ik snapte ook wel dat hij over de Griever had willen praten, maar dat was nou niet heel erg veel over gezegd en het had mij in ieder geval niet heel erg veel gerustgesteld. Het was ergens alleen nog maar erger geworden. Het was toch niet de bedoeling dat die wezens normaal bij de ingang kwamen? Nu was dat ineens wel zo! Iets wat gewoon helemaal mis kon gaan. Ik wist ook wel dat Nefeli daarom naar binnen zou moeten en het misschien beter was. Maar het was wel heel erg rot om een vriendin daar naar binnen te laten gaan, terwijl je zelf niet wist wat er kon gaan gebeuren! Omdat Chuck op was gestaan, deed ik dat ook en liep ik achter hem aan, naar Nefeli. Ik wilde sowieo wel even met haar praten. Ik kon er dan wel niet voor zorgen dat ze niet naar binnen ging, maar ik wilde wel proberen om er voor te zorgen dat ze voorzichtig deed! Chuck leek het ook alles behalve leuk te vinden en dat snapte ik maar al te goed. Ik wist niet precies hoe die twee vrienden waren geworden, maar volgens mij had Chuck, Nefeli rondgeleid en was het zo een beetje gekomen. Net zoals bij ons eigenlijk. Daarbij leek Chuck, Nefeli wel echt te zien als een soort van grote zus! Het was in ieder geval best wel lief te zijn. Chuck was we een klein beetje het buitenbeentje, er waren best wel veel mensen die zich aan hem leken te irriteren. Dat terwijl hij het alleen maar goed bedoelde? Soms kwamen er een beetje rare grappen uit, maar ik vond ze wel heel erg grappig. Hij bedoelde het in ieder geval goed! Ik legde mijn hand voorzichtig op de rug van Nefeli en streek er zachtjes overheen. Het viel me nog wel echt heel erg mee dat ze zo rustig was. Het doolhof was niet niets! Er kon daar echt van alles gebeuren, maar het leek niet alsof ze gestresst uit zag. Alsof ze het niet eens heel erg leek te vinden om daar naar binnen te gaan. Dat kon natuurlijk ook schijn zijn! Vooral om er voor te zorgen dat Chuck zich geen zorgen maakte. Daar leek het wel een beetje op? Ik vond het heel erg lief van haar dat ze echt zo om Chuck gaf! "Beloof je voorzichtig te doen?" vroeg ik zachtjes aan haar. Ik kon er niet veel anders over zeggen.

Demish
Internationale ster

Demish schreef:
Nefeli.
Chuck was gewoon een beetje mijn kleine broertje? Niemand hoorde hier te zijn, maar een kind hoorde hier al helemaal niet te zijn! Het was gewoon zielig! Er waren vast een vader en moeder die hem heel erg misten? Jammer genoeg wist hij helemaal niks van zijn ouders! Dat terwijl ze er wel echt waren! Hij kon zich echter niks herinneren en dat was misschien wel het ergste van alles! Weten dat je iemand moest missen, maar geen idee hebben van wie je dan precies mistte! Een jongen als Chuck had zijn ouders waarschijnlijk een stuk minder nodig dan wij. Niet dat ik me niet af had gevraagd waar mijn ouders waren, of ze wisten dat ik hier was, maar het was toch anders als je wat ouder was? Chuck was nog zo jong! Misschien een jaar of dertien? Die hoorde hier echt niet te zijn! Ergens was het heel lief dat hij niet wilde dat ik ging. Ik wist nog niet eens of ik dat wel wilde, maar Alby had bepaald van wel? Het was ook beter van wel. Als ik echt iets kon doen aan de Grievers, dan moest ik dat ook doen? Zeker als dat betekende dat we hier weg zouden kunnen gaan! Ik snapte alleen niet waarom ze me dan hierheen hadden gestuurd. Als ik het antwoord was op de Grievers, en misschien wel onze ontsnapping, dan was dat toch veel te makkelijk? Zo makkelijk hoorde het niet te zijn! Misschien hadden ze niet verwacht dat ik ooit het doolhof in zou komen. Ik ook niet! Ik had gewoon niet gewild dat er iets met Minho zou gebeuren. Iets wat gelukkig ook niet zo was geweest! Dat had er wel voor gezorgd dat ik hier stond, wetend dat ik morgen weg zou gaan. Ik zuchtte toen Blaise er ook aan kwam, waarschijnlijk vond hij het ook niks dat ik weg zou gaan. Ik zou wel weer terug komen? We zouden een Runner mee krijgen! Dat betekende dat we iemand bij ons zouden hebben die het doolhof kende, dus we zouden hoe dan ook veilig zijn. Daar hoopte ik in ieder geval op. ‘Natuurlijk doe ik voorzichtig,’ beloofde ik hem. Ik zou echt niet zomaar iets doen? Morgen zou ik bij een Runner zijn, wat betekende dat hij de weg wist. Iets waar ik dan ook wel naar zou moeten luisteren? Ik kende dat doolhof niet, dus ik kon moeilijk bepalen welke kant we op zouden moeten of hoe we bepaalde dingen zouden moeten oplossen! ‘Voorzichtig doen is niet genoeg,’ hoorde ik Chuck zeggen. Ik wreef over zijn rug en trok hem stevig tegen me aan. ‘Wat is wel genoeg?’ Misschien wilde hij een speciaal iets horen. Ik kon hem niet beloven dat ik niet zou gaan, want dit was iets wat ik moest doen voor de hele groep. Dit was groter dan alleen ik, dat wist ik ook! ‘Beloof dat je terugkomt,’ zei Chuck en hij keek op. Ik knikte. ‘Ik beloof jullie beide dat ik morgen gewoon weer terug kom. Dan eten we samen ons avondeten op en dan vertel ik jullie alles wat er is gebeurd. En als mijn ogen echt iets tegen de Grievers kunnen doen, en Cleo echt iets heeft gevonden, kunnen we hier misschien wel weg.’ Dit was iets wat ik wel kon beloven! Ik wist zeker dat we veilig zouden zijn met wie ons dan ook zou begeleiden. Het was misschien jammer dat ik met Cleo mee moest, die dit overduidelijk alleen maar deed voor de aandacht die ze er door zou krijgen, maar het was nou eenmaal zo. Ik moest dat maar aan de kant schuiven, zodat ik morgen mee zou kunnen gaan. Als het echt zou blijken dat mijn ogen een soort wapen waren tegen de Grievers, dan was dat alleen maar goed nieuws! Dan zouden we hier misschien weg kunnen en dan zouden we er voor kunnen zorgen dat iedereen weer veilig thuis zou kunnen komen.

Newt.
Cleo dacht misschien dat ze dit kon, maar ze kon het niet! Dat doolhof deed iets met je op het moment dat je er een stap inzette. De eerste tien minuten kon je nog terug, maar daarna? Daarna zat je er in en was je haast gedwongen om er de hele dag te blijven! Ik had er dagen lang in gezeten en het had veel te veel met me gedaan! Had daar echt niet willen zijn, had alles gedaan om het hoe dan ook te ontwijken. Door dat doolhof had ik dit een verschrikkelijke plek gevonden en had ik er niet eens meer willen zijn! Wilde hier nog steeds niet zijn, maar nu had ik Cleo en zij had alles toch een stuk beter gemaakt. Tot nu toe dan! Want dit maakte niks beter. Maakte het alleen maar slechter! Wilde niet dat ze daar naar binnen ging! Kon van alles gebeuren! Wist dat de Runners ervaren waren, maar ze wisten niet hoe het zou gaan met Cleo en Nefeli! Misschien zouden ze wel ruzie maken, waardoor één van de twee weg zou lopen en de ander zou weigeren om te zoeken. Dan zou één van hen alleen blijven, misschien wel rond gaan dwalen. Cleo wist de weg niet! Ze kende het misschien van de kaarten, maar meer ook niet! Met die kennis zou ze nooit naar buiten komen, ook al dacht ze misschien van wel! Zou der gewoon niet lukken! Er kon zoveel met haar gebeuren daarbinnen! Ze kon gewoon raken, de muren konden dicht gaan voordat ze terug zou zijn, nog veel meer dan dat! Wilde niet dat ze het straks niet zou redden, omdat ze het doolhof niet aan kon. Ik had het niet eens aangekund! Ze hoorde daar gewoon niet en vond het echt klunk dat Alby had besloten dat ze daar wel naar toe mocht. Hoorde niet! Ze was er niet klaar voor en er was bloody niks wat ik er aan kon doen! ‘Moet dit helemaal niet doen!’ riep ik uit en ik trok mijn handen weer los. Snapte niet waarom ze dacht dat ze dit moest doen! Was niemand die het aan haar had gevraagd! Snapte ook niet waar ze het precies over had. Iets met letters. Er waren geen letters daar binnen? Wel cijfers, die de secties van het doolhof aangaven, maar geen letters! Dus snapte echt niet waar ze het over had! Was ook belachelijk dat ze dacht dat ze dit moest doen! Was helemaal nergens voor nodig! ‘Al was het voor een bloody uur! Wil het niet hebben!’ Wilde het gewoon niet! Wilde niet dat ik straks iedereen naar buiten zag komen zonder Cleo! Er kon van alles gebeuren, zeker als ze opzoek zouden gaan naar Grievers! Als Nefeli haar ogen niet zouden werken, dan zouden ze hen gewoon aanvallen en dan zouden ze ook Cleo proberen te pakken! Ze was misschien klein, maar lang niet zo snel als de Runners en die hadden er nu ook moeite mee gehad! Ik zuchtte. Maakte me niks uit dat ze dit deed voor ons, voor iedereen. Vond gewoon niet dat dit kon! Wilde niet dat ze daar naar binnen ging! Ze had geen idee wat het doolhof precies met mij had gedaan, maar wilde dat ook niet aan haar vertellen. Al zou het waarschijnlijk wel helpen! ‘Kan daar gewoon niet in, Cleo. Zelfs niet met een Runner. Het is klunk dat Alby dit toestaat.’ Liefst wilde ik daar ook nog over praten met hem. Had namelijk gedacht dat hij Nefeli nooit het doolhof in zou laten gaan, maar nu opeens dus wel! Kwam waarschijnlijk door der ogen, want die waren blijkbaar belangrijk. Konden ook niet belangrijk zijn? Als het iets anders was geweest, dan zouden ze een heel groot probleem hebben. En mocht het al werken, Nefeli kon niet overal tegelijkertijd zijn? Als er drie waren, kon ze niet heen en weer rennen om iedereen te redden! Zelfs niet als ze dat zou willen!

Elysium
Internationale ster

Elysium schreef:
Cleo.
Newt mocht het best niet leuk vinden. Snapte ook wel dat het geen fijn idee was dat ik het doolhof in ging en hij hier moest wachten! Had ik ook een tijdje moeten doen en dat gevoel was gewoon niet fijn. Was heel erg blij toen hij het doolhof niet meer in had gehoeven! Waren daar hele rotte dingen, waardoor Newt een hele tijd niet echt bij ons had kunnen zijn! Wilde niet dat dat soort dingen weer gebeurden. Snapte ook wel dat hij daar waarschijnlijk aan terug dacht en bang was dat zoiets mij ook zou overkomen. Ging mijn best doen om zo voorzichtig mogelijk te doen! Kon niet heel erg goed rennen en wilde wel echt mijn best gaan doen als het nodig was! Wilde daar ook echt niet dood gaan! Wilde juist dat het iets goeds bracht! Dat we hier uit kwamen! Samen! Ik wist niet wat hier buiten was, maar daar was het waarschijnlijk vast veiliger dan een plaats waar enge wezens naar binnen zouden kunnen komen om er voor te zorgen dat je niet meer leefde! Wilde niet dat het zo ver zou komen en als ik er iets aan kon doen deed ik dat ook echt wel! Zuchtte zachtjes toen Newt zijn handen weer uit de mijn trok. Was vervelend dat hij dat deed! Snapte echt wel dat hij boos was, mocht hij ook wel een beetje zijn. Was lief dat hij zich zoveel zorgen om me maakte, maar was niet nodig! Kwam goed! Was één dagje, hoefde hij zich echt zoveel zorgen over te maken. Wilde juist dat hij me een beetje steunde? "Snap dat je het niet leuk vindt. Maar moeten iets doen. Wil ergens mee helpen! Als ik dat kan doen, doe ik dat." Zou nu ineens niet meer gaan omdat hij het zo graag wilde. Luisterden wel altijd heel erg goed naar elkaar en was ook wel nodig. Deed ik nu ook wel, wilde alleen niet doen wat hij zei! Kon hierover voor mezelf nadenken. Snapte dat hij zich zorgen maakte, mocht hij doen, maar was nergens voor nodig! Zou wel goed gaan, wist ik zeker! Probeerde ik in ieder geval te geloven, anders zou het helemaal niet goed gaan! "Mag het niet leuk vinden als je dat wil, maar ga er wel naar binnen. Sorry." Konden hier nog een hele tijd ruzie over maken. Iets wat ik niet wilde, maar wist haast wel zeker dat het ging gebeuren. Wilde echter niet naar binnen als we ruzie aan het maken waren. Ging niets gebeuren, maar kon altijd wel en dan was de laatste keer dat ik Newt had gezien, ruzie geweest. "Cleo?" Ik keek om naar Minho die samen met Alby achter me stonden. "Beter als je nu meteen de kaarten kan laten zien en uitlegt wat je hebt gevonden." Ik knikte, dat leek me best wel slim. Misschien zei het hen al iets? Dan wisten we wat we moesten zoeken en misschien zelfs waar! Zou al heel erg fijn zijn. Ik gaf Newt een kus op zijn wang, al leek hij dat niet echt te willen. "Hebben het hier straks nog wel over." Had hij tenminste de kans om het idee een beetje te laten bezinken. Al kon het ook wel een tijdje duren voordat ik weer terug kwam. Wilde in ieder geval kijken of er nog meer letters tevoorschijn kwamen als we er mee door gingen. Kon de rest ook wel mee helpen volgens mij? Moesten dit echt samen doen! Wist niet echt wat het idee was, maar Minho wist wel wat hij deed. Zou er wel voor zorgen dat we veilig waren in het doolhof! Moest echter wel weten dat ik niet zo snel kon rennen. Had gewoon niet zo’n hele goede conditie. Kon wel echt de hele dag bezig zijn, maar rennen was heel wat anders dan schoonmaken of voor de dieren zorgen! Zelfs heel anders dan sjouwen met zware spullen!

Blaise.
Ik hoopte echt dat Nefeli ongedeerd terug zou komen. Ze zou wel echt goed beschermd worden, dat kon haast niet anders. Ze was heel erg goed bevriend met Minho en ik kon me niet anders bedenken dan dat Minho de hele tijd bij haar en Cleo zou blijven. Het was wel duidelijk dat die meiden gewoon samen moesten blijven. Ik hoopte maar dat dat goed zou gaan. Die twee hadden het gewoon niet heel erg op elkaar. Cleo had het vooral niet op Nefeli en daar reageerde zij op haar beurt ook weer op. Dat snapte ik ook wel. Het was niet leuk als iemand je maar niet met rust liet. Zo was het toch ook wel een beetje met Gally en mij. Hij zat echt de hele tijd op mijn nek. Wilde echt van alles weten over wat er nou aan de hand was. Ik vond het echt heel erg vervelend, want het was wel duidelijk dat hij mij niet vertrouwde. Dat hoefde hij echt niet te doen. Hij mocht van me denken wat hij maar wilde. Daar werd ik echt niet anders van. Ik vond het wel echt heel erg vervelend dat ik daardoor mijn werk niet echt kon doen! Ik knikte, ik vond het fijn om te horen dat Nefeli het voorzichtig aan zou doen. Ik zag haar er ook niet voor aan om als een idioot rond te rennen! Maar ze moest wel een beetje rekening houden met wat er allemaal kon gaan gebeuren! Het was best wel eng daarbinnen volgens mij? Ik wilde niet dat ze niet meer terug kwam! Niet alleen ik wilde dat, Chuck ook! Hij wilde echter dat ze nog een andere belofte maakte, die toch wel beter was als de mijne! Ergens moest ze inderdaad beloven dat ze weer terug kwam! Maar het was ook belangrijk dat er helemaal niets met haar aan de hand was? Ze kon ook terug komen terwijl ze was gestoken en dat was ook niet de bedoeling! Ik had het alleen nog maar gehoord, maar ik had gewoon gehoord dat het vreselijk was! Dat mensen echt door een vreselijk proces gingen. Ik had eerlijk gezegd ook geen idee of Nefeli het al mee had gemaakt. Als dat zo was geweest, dan was ze toen al wel Med-Jack geweest en dat leek me al helemaal vervelend? Ik wist sowieso niet zo goed wat ik op dat soort momenten moest doen. Zij kon het echter heel erg goed hebben. Zij wist gewoon precies wat ze moest doen! Hoe ze om moest gaan met wonden! Ze had mij echt heel erg goed geholpen met mijn schouder. Het deed nog wel eens pijn, maar het ging wel echt wat beter. Vooral door Nefeli, omdat ze toch aan had gegeven dat ik heel erg voorzichtig aan had moeten doen. Ze had er zelfs voor gezorgd dat er iets om heen had gezeten, waardoor mijn arm niet zomaar had gehangen en daardoor meer aan mijn schouder zou trekken! Ik streek nog even zachtjes over de rug van Nefeli heen. Ik hoopte echt dat het goed zou komen. Dat ze morgenavond echt samen met ons aan het eten zou zitten! "Nefeli?" Alby trok toch een beetje ons moment uit een. Chuck had dit moment wel even nodig en ik wist zeker dat ik hem morgen ook af en toe even moest afleiden, want anders zou hij zichzelf alleen maar gek maken met de gedachten die door zijn hoofd heen gingen. Ik snapte echt wel dat hij heel erg bang was dat er iets zou gaan gebeuren! Dat mocht wel een beetje, maar ik wilde er gewoon vanuit gaan dat het goed ging en dat Nefeli morgenavond inderdaad terug kwam. "Gaan naar de Mapping Room en leek me verstandig dat je ook mee ging. Ondanks dat je het doolhof of de kaarten nog niet hebt gezien. Is wel goed voor morgen." Ik snapte ook wel dat ze dat moest zien, maar op dit moment was het even vervelend?

Demish
Internationale ster

Demish schreef:
De volgende ochtend (:
~
Nefeli.
Ik kon niet geloven dat dit echt zou gaan gebeuren. Het was gister nog niet helemaal tot me doorgedrongen, zelfs niet toen we de verschillende kaarten hadden bekeken. Ik had toen wel toe moeten geven dat Cleo echt iets had ontdekt. Ze had namelijk verschillende letters ontdekt in het doolhof. Ze had er nog niet echt een logica van in gezien, maar ze had wel echt iets gevonden. Dat had ik haar ook na moeten geven. De Runners hadden echter gezegd dat er geen letters waren in het doolhof, alleen maar cijfers. Ik had geopperd dat de cijfers misschien matchten met de letters, maar de cijfers gingen maar tot acht en er hadden ook letters tussen gezeten die later in het alfabet kwamen, dus dat was het niet geweest. We zouden het vandaag proberen te vinden, al wisten we nog niet eens wat we precies zochten. Gister hadden de Runners besloten dat Ben met mij en Cleo mee zou gaan. Zo kon Minho zich goed focussen op de andere Runners en Ben was ook al een hele tijd Runner, dus hij kende het doolhof haast net zo goed als Minho. Zelf waren Cleo en ik al een tijdje wakker. We hadden al gegeten en we waren zo goed als klaar om te vertrekken. Nu was het nog wachten op de deuren van het doolhof, want die waren nog gesloten. Ik zuchtte en keek om me heen. Er bestond een kans dat ik hier niet meer terug zou komen. Ik wist niet hoe groot die kans was. Dat lag er aan hoe de Grievers zouden reageren op mijn ogen, als we al een Griever zouden vinden! Het zou best zo kunnen zijn dat we ze niet zouden kunnen vinden! Ze kwamen normaal ook nooit overdag naar buiten? Ik keek rechts van me, waar Cleo en Newt stonden. Volgens mij was Newt hier nog steeds niet blij mee. Zo zag hij er in ieder geval uit. Hij wilde echt niet dat Cleo hier naar binnen ging. Dat terwijl Cleo dat duidelijk wel wilde. Misschien hadden ze wel ruzie. Ondanks die ruzie, stond hij echter wel hier om van haar afscheid te nemen. Al hoopte hij vast dat het geen afscheid was. Dat ze gewoon weer terug zou komen. Daar hoopte ik ook op! Niet zozeer voor Cleo, maar wel voor mezelf! Ik wilde echt terug komen hier! Hoe vreemd het hier misschien ook was. Ik begon me hier eindelijk thuis te voelen. ‘Nefeli!’ hoorde ik achter me en ik draaide me om. Ik glimlachte toen ik Chuck en Blaise naar me toe zag komen. Ik had gister nog wel gezegd dat ze gewoon zouden mogen blijven liggen. Ze zouden vandaag namelijk wel gewoon moeten werken! ‘Hé, Chuckie,’ zei ik toen Chuck al bij me aan was gekomen. Ik sloeg mijn armen om hem heen en aaide door zijn krullen. ‘Jullie hadden niet eerder op hoeven staan voor mij, maar ik vind het wel heel lief,’ zei ik tegen hem en Blaise. ‘We wilden nog gedag komen zeggen,’ zei Blaise en ik voelde zijn hand al op mijn rug. ‘En Chuck wilde je nog wat geven.’ Ik keek verbaasd naar Chuck, die wat verlegen knikte en vervolgens wat uit zijn broekzak haalde. ‘Voor geluk,’ zei hij er bij, waarna hij mijn hand pakte en er een bandje omheen schoof. Ik glimlachte en bekeek hem. Het was misschien een simpel iets, maar ik vond het wel heel erg lief! Ik sloeg om beide jongens mijn armen heen. ‘Ik beloof jullie dat ik heel snel weer terug ben, echt waar. Alles komt goed.’ We hadden Ben bij ons! Ik wist wel zeker dat het dan goed zou komen. Hij zou ons overal op tijd weg kunnen krijgen en hij wist precies hoe het doolhof in elkaar zat, dus het kon echt niet mis gaan. Het enige wat er mis zou kunnen gaan, waren de Grievers. We wisten echter niet zeker of we die wel tegen zouden komen! Dus als we die niet tegen zouden komen, zou het allemaal goed komen!

Elysium
Internationale ster

Elysium schreef:
Cleo.
Heel erg veel had ik vannacht niet geslapen. Waren nog best een tijdje bezig geweest met de kaarten. Had echt willen weten of er echt iets achter de letters hadden gezeten. Maar volgens de Runners was het zo dat er geen letters in het doolhof aan werden gegeven, maar cijfers. Cijfers stonden hoogstwaarschijnlijk voor de verschillende secties die er waren. Was wel jammer dat ze niet echt wisten waar de letters voor stonden, moesten we dan vandaag achter zien te komen. Toen we eenmaal klaar waren geweest, had ik eigenlijk zo snel mogelijk naar Newt gewild. Zat me gewoon totaal niet lekker dat we ruzie hadden en had het echt wel uit willen praten. Iets wat niet heel erg goed was gegaan. Newt had mijn kant gewoon niet kunnen zien. Snapte ook wel dat het niet heel erg fijn was om mij daar naar binnen te zien gaan, maar kon ons uiteindelijk allemaal helpen! Vond ik wel iets belangrijker! Dat we hier samen uit konden komen en het goed samen konden hebben. Niet alleen wij twee, maar ook de rest! Gelukkig had Newt vannacht nog wel naast me willen slapen, ondanks dat zelfs dat niet heel erg gemakkelijk was gegaan. Had vooral veel met zijn rug naar mij toe gelegen. Op een gegeven moment was hij wel klaar geweest om zichzelf uit mijn armen te trekken en had ik toch ook nog wel eventjes rustig kunnen slapen. Al was ik ook wel best veel wakker geweest en volgens mij was Newt op die momenten ook wakker geweest. Ondanks dat hij niet terug had gepraat als ik dat had gedaan. Had gedaan alsof hij had geslapen, gaf wel aan hoe boos hij wel niet op me was. Nu was het nog steeds niet heel erg veel beter, maar Newt was in ieder geval tegelijk met mij opgestaan en vond dat in ieder geval fijn. Had niet veel gezegd. Alleen een paar keer dat ik niet moest gaan en dat ik er beter over na had moeten denken. Had in ieder geval wel goed geweten dat ik dit echt had willen doen? Als ik iets bij kon dragen aan het feit dat we hier uit konden, deed ik dat. Moest Newt ook beseffen! Zou precies hetzelfde hebben gedaan! Had zelfs iets van een jaar lang, het hele doolhof doorgerend om die vrijheid te vinden! Hij had gewoon willen doen en dan moest hij begrijpen dat ik dat ook wilde? Zeker als het hier minder veilig werd. Sloeg mijn armen voorzichtig om Newt heen en hoopte maar dat hij het gewoon toe zou laten. Ik snapte wel dat hij een beetje afstandelijk deed, als hij boos op me was, dan was het heel erg logisch. "Kunt nu nog terug. Hoeft daar niet naar binnen." Ik zuchtte zachtjes, zou me niet meer van gedachten veranderen? Wilde daar naar binnen, ik wilde er voor zorgen dat we hier samen uit konden komen. Leek Newt jammer genoeg niet echt te begrijpen. "Ik ga naar binnen." Zei ik zachtjes. Het gezicht van Newt vertrok wat, maar ik kon er ook niets anders van maken. Zou naar binnen gaan. "En vanavond ben ik weer terug." Zei ik zachtjes. Ik zou vanavond gewoon terug komen, het zou goed gaan! Hadden Ben mee, hij was een hele goede Runner! Was het ook al een hele tijd! Al toen ik hier was gekomen. Betekende toch wel dat hij echt goed wist wat daar binnen allemaal was. Ik kende de wegen ook wel een klein beetje. Natuurlijk lang niet zo goed als iemand die daadwerkelijk in het doolhof was geweest, maar het was iets. Ik keek even om, Runners stonden al klaar om naar binnen te gaan. Doolhof ging volgens mij zo ook wel open. Wilde Newt alleen nog eventjes vasthouden. Had echt geen zin om met ruzie het doolhof in te gaan. "Houdt van je." Zei ik zachtjes, waarna ik hem voorzichtig een kus gaf. Mocht boos zijn, maar vond dat we wel even rustig afscheid konden nemen.

Demish
Internationale ster

Demish schreef:
Nefeli.
Ik vond het echt lief dat ze nog even gedag kwamen zeggen? Ik had niet gedacht dat ze het zouden doen. Ook omdat ik zelf had gezegd dat het niet had gehoeven. Ik had me echter wel een beetje rot gevoeld toen ik Cleo en Newt had zien staan? Ondanks dat ze boos op elkaar waren om dit alles, was Newt er wel geweest om afscheid te nemen. Het zat wel echt goed tussen die twee. Ik mocht Cleo dan misschien niet en ik kon me ook echt niet voorstellen dat iemand met haar een relatie zou willen, maar het was me wel duidelijk dat die twee echt om elkaar gaven. Newt wilde niet dat er iets met haar zou gebeuren en dat begreep ik ook wel. Als hij echt van Cleo hield, dan wilde hij dat ze weer veilig terug zou keren. Ik hoopte echt dat dat ook zou gaan gebeuren. Niet zozeer voor Newt en Cleo, maar vooral voor mezelf! Ik wist echt niet wat ik kon verwachten. Op dit moment zou ik op Ben moeten vertrouwen en er op moeten hopen dat alles goed zou komen. Iets wat ik niet een heel fijn gevoel vond, maar dit was nou eenmaal de beslissing die gister was genomen. Ik kon niet meer terug! Daarom was het echt fijn dat die twee er nu waren om me nog gedag te zeggen. Daarnaast was het cadeautje van Chuck ook echt heel erg lief! Hij had niks voor me hoeven maken, maar dat had hij wel gedaan! ‘Het is tijd om te gaan!’ riep Minho en niet veel later hoorde ik de muren al bewegen, wat betekende dat we het doolhof in zouden kunnen gaan. Dat wij, als enige twee Gladers buiten de Runners, naar binnen zouden mogen. Ergens was het belachelijk dat we dit mochten, maar het was wel logisch. Cleo zou echt kunnen helpen, ik misschien ook wel. Het was dan misschien wel doodeng, maar op dit moment ging de groep echt voor. En als ik die groep zou kunnen helpen, dan zou ik dat moeten doen. ‘Bewaar wat eten voor me vanavond, oké?’ vroeg ik aan ze en ik glimlachte licht. Als het goed was, zouden we op tijd weer terug komen. Ik hoopte dat Ben er op had gerekend dat Cleo en ik niet zo snel waren en dat we dus iets langer de tijd nodig zouden hebben om weer terug te komen. Ik gaf beide jongens nog een knuffel en ik moest glimlachen om de zachte “succes” die Blaise me nog toefluisterde. Vervolgens liet ik hem los en liep ik al richting de runners. Ik zag dat Cleo en Newt nog samen stonden ik rolde met mijn ogen. Ik snapte echt niet waarom ze nou zo klef moesten doen. Ze zouden elkaar heus wel weer zien? Daar probeerde ik in ieder geval vanuit te gaan! Over een paar uur zouden we wel weer terug zijn. ‘We moeten nu echt gaan,’ zei Minho, gelukkig. Dat zorgde er in ieder geval voor dat Newt zich terugtrok van Cleo, maar blijkbaar was een kleffe zoen nog niet genoeg geweest, want ze hadden ook nog een knuffel nodig! ‘We hebben niet de hele dag de tijd. Jullie kleffen maar weer als we hier terug zijn,’ verzuchtte ik. Ik hoefde er ook echt niet tegen aan te kijken? Cleo had er waarschijnlijk weer een drama van gemaakt, alsof dit de laatste keer zou zijn dat ze elkaar zouden zien. Dat was het echt niet! Niet als we nu zouden vertrekken en goed bij Ben in de buurt zouden blijven! Ik pakte een elastiekje van mijn pols en bond mijn haren samen in een staart, omdat ik niet wilde dat ze in de weg zouden zitten tijdens het rennen. Ik keek naar het doolhof, waarvan de deuren nu open waren. Ik zuchtte en haalde diep adem. Ondanks dat het er normaal niet zo eng uit zag, voelde het wel heel erg eng? Er waren daar dingen binnen waarvan ik echt niet wist hoe ik er mee om zou moeten gaan.

Elysium
Internationale ster

Elysium schreef:
Cleo.
Vond het toch wel echt heel erg fijn om Newt hier nog eventjes te hebben. Ging er vanuit dat ik vanavond weer heel terug kwam uit het doolhof. Snapte echter echt wel dat hij bang was dat er iets zou gaan gebeuren. Was met hem ook gebeurd! Wist precies hoe het was! Ik had echt geen idee hoe het daar was en wist dat Newt me alleen maar wilde beschermen door me niet naar binnen te laten gaan. Wilde hem echter ook beschermen! Moest daarom wel naar binnen! Moesten hier uit zien te komen. Wilde gewoon dat alles goed zou gaan, dat we een leven hadden waarbij we ons geen zorgen hoefden te maken over Grievers die uit een doolhof kwamen rennen! Hoopte echt dat we er vandaag iets aan konden doen. Wat er gisteren was gebeurd, had me toch behoorlijk bang gemaakt. Vond het fijn dat Newt uiteindelijk toch ook terug zei dat hij ook van mij hield. Vond het toch wel belangrijk om dat te horen voordat ik naar binnen ging. Drukte mijn lippen voorzichtig nog even op de zijn. Wist niet precies wat er ging gebeuren, maar moest nog even dicht bij hem staan. Waren normaal niet echt van dit soort dingen doen in het openbaar. Hoefden mensen echt niet te zien! Voor nu was het echter wel even nodig. Hoorde Minho zeggen dat we moesten gaan en gaf Newt nog voorzichtig een kus. Hoorde wel hoe Nefeli klaagde dat we klef waren, maar wilde me er niet zo heel erg druk op maken. Ging niets gebeuren, wist ik haast wel zeker, maar vond het best wel lastig om weer een hele dag op een plaats te zijn waar ik niet wist hoe het met hem ging! Was altijd andersom geweest, hij had naar binnen gemoeten en had het toch al best wel lastig gevonden. Waren toen alleen maar vrienden geweest, maar had wel echt heel erg veel om hem gegeven! Nooit fijn geweest om hem daar naar binnen te zien gaan! Mocht het ook niet fijn vinden dat ik er dan naar binnen ging. Ik streek nog even zachtjes over zijn rug heen. "Tot vanavond. Doe alsjeblieft rustig aan vandaag." Zei ik zachtjes. Wist het nooit met zijn been. Ging nu wel heel erg goed, maar bleven gewoon dagen waarop het minder ging. Kon nu niet zomaar zeggen dat hij moest gaan zitten. Zuchtte zachtjes en liet hem voorzichtig los, waarna ik me omdraaide zodat ik naar de rest kon lopen. Had andere schoenen gekregen en kleding die toch iets strakker zat dan de veel te grote shirts. Waren meestal toch wel dingen die me gewoon te lang waren. Was dan wel weer zo dat wij als meiden extra dingen hadden gekregen. Ging voorzichtig door mijn haren toen ik zag dat Nefeli een elastiekje in de hare deed. Hadden we ook gekregen. Had er echter niet zo heel erg veel aan. Kon het niet zomaar allemaal vastkrijgen, alleen als ik net had gedoucht, was gewoon wat makkelijker! Of als ik er een tijdje doorheen ging en het goed weg trok. Kon nu niet! Hoopte dat mijn krullen niet heel erg veel voor mijn ogen gingen hangen. Keek naar het doolhof. "Klaar voor meiden?" Ik haalde diep adem en knikte voorzichtig. Was er klaar voor, moest maar! Ging best inspannend worden, moesten rennen en daar was ik nou ook niet echt goed in. Hoopten dat we gewoon af en toe rust konden nemen. Hadden toch wel wat eten gekregen van Frypan. Keek nog een keer achterom naar Newt en probeerde zo goed mogelijk te glimlachen. Richtte me vervolgens voor me en toen Ben begon te rennen, deed ik dat ook. Was zo’n vreemd gevoel om het doolhof in te rennen. Was niet waar ik hoorde! Niemand moest hier naar binnen kwamen. Als ik nu nog achterom keek, zag ik de Glade nog, maar zou zo niet meer zo zijn. Was best een eng idee?

Demish
Internationale ster

Demish schreef:
Nefeli.
Dit was het dan. We zouden naar binnen gaan, misschien wel een uitweg vinden. Ik wist niet of wat Cleo had gevonden ons ook echt zou kunnen helpen, maar het was me gister wel duidelijk geworden dat ze echt wat had gevonden. Dat het niet zomaar iets was geweest wat ze had geroepen. Ik vond nog steeds dat ze het op het verkeerde moment had geroepen, omdat ze het ook eerder had kunnen melden aan Alby, of desnoods aan Newt. Het was uiteindelijk wel echt iets wat we konden gebruiken. We wisten misschien nog niet war we precies naar opzoek zouden gaan, maar we zouden er vanzelf wel tegen aan lopen? Cleo zou het wel herkennen als ze het zou zien. Tenminste, daar hoopte ik dan op! Ergens hoopte ik dat we geen Grievers tegen zouden komen, want ik wist echt niet wat er zou kunnen gebeuren. Er bestond een kans dat mijn ogen echt een soort wapen zouden zijn. In dat geval zou er niets aan de hand zijn en zouden we het hier de hele dag rond kunnen lopen. Als de Grievers echter niet zouden reageren op mijn ogen, dan bestond er een grote kans dat we hier niet meer weg zouden komen! Ik keek nog over mijn schouder naar de Glade en rende vervolgens met de Runners mee naar binnen. Ik had geen idee of ik het constant vol zou houden om te rennen. Uiteindelijk zouden Cleo en ik wel wat achter komen te liggen. Dat kon haast niet anders? We waren nou eenmaal niet zo snel en we hadden niet echt de conditie van de Runners! Terwijl we renden, probeerde ik alles in me op te nemen. De muren waren gigantisch hoog en de klimop reikte bijna tot de top. Het zag er mysterieus uit, nu het weer licht was. Het had er al mysterieus uit gezien op de momenten dat ik er samen met Blaise voor had gezeten, maar nu? Nu leek het alsof we in een hele andere wereld waren. Na een tijdje stopten we met rennen. Ik had wel geprobeerd om op te letten hoe we waren gelopen, maar na een tijdje had ik het idee dat we een rondje hadden gelopen? Ik wist het ook niet! Ik had geen idee waar we waren, maar de Runners leken het duidelijk wel te weten. ‘Hier gaan we splitsen,’ zei Minho. ‘Ben gaat samen met Cleo en Nefeli op zoek. Cleo weet waar ze naar zoekt.’ Ik knikte, dat was inderdaad het plan. Ik pakte mijn rugzak en haalde de fles met water er uit, zodat ik er een slok van kon nemen. Het was best warm als je eenmaal aan het rennen was! Ik probeerde wel zo rustig mogelijk te drinken, want snel drinken werkte uiteindelijk alleen maar tegen! Dan was je drinken op én dan zou je ook nog eens moeten plassen. Iets wat je hier echt niet wilde doen! Zeker niet met al die jongens om je heen! ‘Probeer Grievers te ontwijken, als je ze al ziet. Meestal zijn ze er niet overdag, maar je weet het nooit,’ ging Minho verder en ik knikte opnieuw, omdat dit vooral over mij ging? Ik was degene die er voor kon zorgen dat die Grievers niks zouden doen! Al was het ook een beetje raar als Minho zou zeggen dat we juist wel opzoek zouden moesten gaan naar de Grievers. ‘En zorg dat jullie rond drie uur weer richting de Glade gaan. Ik wil het niet riskeren dat jullie niet terug komen.’ Dat was dan weer gericht op Ben, die het allemaal wel leek te begrijpen. Het scheelde dat ik zelf ook een horloge had, zodat ik de tijd in de gaten zou kunnen houden. Iets wat ik ook echt wel zou doen! Want ik wilde ook terug! ‘Zullen we dan maar gaan?’ vroeg ik en ik keek naar Cleo en Ben. Ik had echt geen idee hoe het zou gaan als we eenmaal met z’n drietjes zouden gaan, maar daar zou ik maar op één manier achter komen.

Elysium
Internationale ster

Elysium schreef:
Cleo.
Mijn haar werkte totaal niet mee met het rennen, maar ik zou het er wel mee moeten doen. Kon het nu niet nog vast gaan binden. Zolang het maar niet echt in mijn mond en ogen hing, moest het toch nog wel een beetje meevallen. Wist dat ik me sowieso meer zorgen zou moeten maken over het rennen zelf. Was dan wel de hele dag druk bezig met van alles en nog wat en dat kon ook best wel inspannend zijn, maar wist dat het niets was met de hele dag rondrennen. Wist niet eens hoe lang ik dit precies vol zou gaan houden. Was echt bang dat ik na een kwartier al zo kapot zou zijn, dat ik niet meer kon rennen! Dit stukje ging nog redelijk, merkte echter maar al te goed dat ik het steeds warmer begon te krijgen en moest me echt concerteren op mijn ademhaling, anders ging het echt niet goed. Was eigenlijk wel blij dat Minho ons tot halt riep, betekende dat we even onze rust konden pakken, al was het maar voor een paar minuutjes. Maar toen ik eenmaal stil stond, merkte ik maar al te goed dat ik begon te zweten! Ging even met mijn hand langs mijn voorhoofd, hielp natuurlijk helemaal niets. Voelde alleen maar vies aan, plakkerig! Nu we zo stonden, nam ik pas echt de tijd om eens goed om me heen te kijken. Tot nu toe had ik me eigenlijk alleen maar bezig gehouden met hoe het precies had gezeten met de weg die we hadden gelopen en op het zoeken van aanwijzingen die misschien te maken hadden met letters. Ondanks dat de jongens hadden gezegd dat ze nergens letters hadden zien hangen. Wilde alles zo goed mogelijk in me opnemen. Hoe we terug zouden moeten komen, want ondanks dat Ben bij ons was, kon er altijd iets gebeuren, waardoor ik toch mijn kennis van de kaarten moest gebruiken? Keek naar de muren, die echt heel erg intimiderend waren. Het licht wat in de Glade viel, was hier ook wel te zien, maar er werd heel erg veel van weggenomen door de hoogte van de muren. Snapte wel dat dit niet echt een plaats was waar we je iedere dag wilde zijn. Toch liepen deze jongens hier wel echt iedere dag! Uren lang! Iets wat ik wel echt heel erg bijzonder vond. Daar had je toch ook echt wel kracht voor nodig! Echt niet alleen maar fysiek! Vond ik toch best wel knap dat ze dat konden! Had van Newt echt wel gehoord dat het rennen heel slopend kon zijn! Snapte ik maar al te goed, kon zelf echt niet een hele dag rennen. Luisterde naar Minho, die wat dingen vertelde, die we toch allemaal wel moesten weten. Wilde het liefst ook geen Griever tegen komen en op tijd terug gaan, was toch wel het beste. Toen Minho ging, begonnen de eerste Runners al weg te lopen. Nefeli wilde ook ons stuk in gaan rennen. Was wel een verstandig idee, daarom knikte ook. "Kom." Zei Ben, die de gang naar links nam, haalde nog even diep adem en begon weer te rennen. Was geen fijn idee om een hele tijd met Nefeli te zijn. Ondanks dat Ben er ook bij was. Wist maar al te goed hoe dit af zou lopen. Een gegeven moment vond Nefeli het nodig om iets zeurderigs over mij te zeggen, waardoor ik wel terug moest praten en dan zou het helemaal niet meer goed lopen. Nefeli was gewoon zo? Vond der echt vervelend! Deed niet eens der best om aardig tegen me te doen. "Deed je eigenlijk met je ogen gisteren?" Was ik toch wel benieuwd naar, of ze iets speciaals had gedaan met haar ogen waardoor de Griever neer was gevallen. Kon ze me toch wel vertellen? Hadden we juist wel wat aan! Hadden er nog niet echt over gesproken, gisteren was het vooral om de kaarten gegaan.

Demish
Internationale ster

Demish schreef:
Nefeli.
Ik wist niet hoe het zou gaan als we echt alleen zouden zijn. Ben zou er dan wel bij zijn, maar het was toch anders? Cleo en ik probeerden elkaar over het algemeen te vermijden. We vonden elkaar echt niet leuk? Iets wat soms ook kon gebeuren. Je kon niet iedereen even leuk en aardig vinden? Dat wist ik ondertussen ook wel. Het was ook niet erg, als je maar normaal tegen elkaar deed. Iets wat Cleo in mijn ogen niet deed, dus daarom deed ik het ook niet tegen haar? Cleo trok over het algemeen gewoon graag de aandacht! Ondanks dat ze gister wel echt iets te zeggen had gehad, had ik wel gevonden dat ze het niet op dat moment had hoeven zeggen. Ze had het juist wel wat eerder kunnen zeggen! Volgens mij was zelfs Newt het toen met me eens geweest! Ik hoopte ook echt dat ze zich stil zou houden tijdens dit alles. Dat ze niet drama op zou zoeken, want dat was nergens voor nodig! Voor nu was het gewoon belangrijk dat we de letters zouden vinden die Cleo had gezien op de kaarten en misschien nog iets met de Grievers. Ik was hier natuurlijk om mijn ogen te testen, maar ik vond het ergens wel eng? Want als we een Griever tegen zouden komen, zou ik echt voor dat ding moeten staan en dat was wel echt doodeng! Dus ergens hoopte ik dat we er geen een tegen zouden komen, maar daarvoor was ik hier natuurlijk niet! Ergens was het ook wel raar dat ze er haast vanuit gingen dat we een Griever tegen zouden komen, want normaal kwam je die nooit tegen overdag? Dat was juist de hele reden dat ze overdag het doolhof binnen gingen en niet in de avond, of in de nacht! Ik volgde Ben de gang in en zuchtte toen Cleo haar vraag stelde. Alsof ik dat nog niet uit had gelegd? Ik wist ook niet wat er was gebeurd! Als ik wist wat ik had gedaan of wat er precies was gebeurd, dan had ik hier nu niet hoeven zijn! ‘Ik heb gister al gezegd dat ik niet weet wat er gisteren is gebeurd. Als ik dat wel zou weten, zou ik nu niet mee hoeven.’ Als ik had geweten wat ik had gedaan met mijn ogen, dan had ik dat kunnen vertellen en dan hadden we misschien wel in de avond het doolhof in kunnen gaan! Als we zeker zouden weten wat ik met mijn ogen zou kunnen doen, dan zouden we hier misschien wel weg kunnen! Al zouden we dan alsnog een uitweg moeten vinden, wat dan weer niet zo makkelijk was! ‘Maar de volgende keer als ik weet of ik heb geknipperd of niet, dan ben je de eerste die het weet,’ mompelde ik. Alsof het haar wat aan ging wat ik had gedaan! Niet echt? Ik vond het eerder belangrijk dat ik wist wat ik gedaan! Iets waar we vandaag achter zouden komen, al had ik liever ook weer niet dat we er achter zouden komen! Want als we er achter zouden komen, zou dat betekenen dat ik een Griever zijn aandacht zou moeten trekken en recht voor zijn neus zou moeten staan. Dat bleef echt iets doodengs! ‘Hier naar rechts!’ riep Ben, wie ondertussen al een stukje voor ons rende. Dat joch was ook veel te snel! En ik had nou niet echt de beste conditie. Ik probeerde er echt wel vaart in te houden, want ik wilde dit niet ophouden! Ben wist waar we heen moesten en ook hoe lang we er over zouden moeten doen om er te komen, dus daarom vertrouwde ik wel op hem! Ik versnelde mijn pas dan ook iets, zodat ik bij hem in de buurt kon blijven. Ik wilde namelijk niet dat Ben straks een gang in zou rennen en we hem kwijt zouden raken! Want dan zou ik echt niet weten wat we zouden moeten doen!

Elysium
Internationale ster

Elysium schreef:
Cleo.
Moesten dit nu wel samen doen, was eigenlijk geen andere optie. Had echter ook best wel gekund dat we beiden met een andere Runner mee waren geweest. Was er echter geen beveiliging van Nefeli, die dingen met haar ogen kon doen. Had eerst ook wel verwacht dat we met z’n allen zouden gaan. Dat de rest van de Runners hun dagelijkse ronde voor één keer over zouden slaan. Wisten toch maar al te goed dat er niet heel veel te meer te ontdekken was. Dit was echter wel iets nieuws en in mijn ogen was het beter geweest om dat met z’n allen te onderzoeken? Gingen daar waarschijnlijk ook wel opzoek. Wisten nu van de letters en konden ze misschien wel iets mee? Geen idee eigenlijk, was echter ook wel fijner geweest als we met iets meer mensen waren. Was echter Minho’s keuze geweest en hij wist er toch wel iets meer van dan dat ik dat deed. Veel meer! Dus moest ik dit maar gewoon goed vinden. Vond het alleen niet zo heel erg leuk dat ik hier de hele tijd met Nefeli moest lopen. Helemaal niet als ze zo ging doen. Deed echt belachelijk? Vroeg alleen maar wat er was gebeurd, zodat ik ook wist waar ik op moest letten als we een Griever tegen kwamen. Had er niet heel erg veel over gehoord? Toen ze het er over hadden gehad, had ik zelf toch iets anders aan mijn hoofd gehad! "Wilde het alleen maar vragen hoor. Hoeft niet meteen zo te doen." Mompelde ik. "Dacht, kan ik misschien ergens mee helpen of ergens op letten." Wist ook niet wat er verder allemaal aan zat? Moesten dit echter wel samen doen! Was daarbij wel nieuwsgierig hoe het zo was gekomen. Snapte echt niet wat Nefeli tegen me had? Vond haar ook niets, maar had ik tenminste een reden voor. Deed echt belachelijk tegen me, dus was wel logisch dat ik der niet macht. Had het ook niets gevonden dat ze haar allemaal als een of andere prinses hadden behandeld. Was er nu wel een beetje overheen. Moesten ze vooral doen, wilde ze duidelijk niet heel erg graag. Dacht dat ze zelf alles zo goed zelf kon. Dit ook! Leek me echt helemaal niets te willen vertellen over der ogen, dat terwijl we er misschien wel iets aan konden hebben. Had haar toch ook normaal uitgelegd wat er precies met de letters aan de hand was geweest? Wist dan wel niet waar ze voor stonden, maar had het wel verteld! Konden we dan samen aan werken als het nodig was! Was ook wel nodig! Keek naar Ben, die riep dat we naar rechts moesten iets verder op. Was nog best wel moeilijk dit! Kreeg het gewoon steeds moeilijker. Voelde mijn benen echt al zwaar worden en mijn ademhaling begon ook steeds te sneller te worden. Was best wel moeilijk om gewoon rustig te blijven ademen als je zoveel inspanning. "Is beter dat jullie niet bekvechten. Hebben we niets aan. Zorgt er alleen maar voor dat jullie ademhaling niet goed is. Kan je beter daar op concentreren." Riep Ben van iets voor ons. Rolde even met mijn ogen terwijl ik de gang naar rechts nam. Had alleen maar wat willen vragen, was niet mijn bedoeling geweest om te kibbelen. Nefeli was meteen weer bod begonnen. Deed zou nou altijd. Tegen mij in ieder geval en had het er echt mee gehad! Kwamen steeds dieper het doolhof in. Was wel lastig om nu te weten waar we precies waren. Had me zo druk bezig gehouden met het rennen, dat ik eerlijk gezegd niet helemaal meer wist welke weg we waren gegaan en waar we nu precies waren. Moest straks maar even aan Ben vragen. Vond dat namelijk wel echt fijn om te weten! Hadden we misschien zelfs wel wat aan met de letters? Geen idee! Alles kon nu werken! Ieder klein beetje informatie!

Demish
Internationale ster

Demish schreef:
Nefeli.
Ik had al lang uitgelegd dat ik niet wist wat er aan de hand was! Als ik had geweten wat er gister was gebeurd, dan had ik me nergens zorgen om hoeven maken. Dan hadden we waarschijnlijk pas in de avond naar binnen gehoeven, omdat we er dan zeker van zouden zijn wat ik met mijn ogen kon. Want als ze echt iets deden met de Grievers, dan zouden we ook in de nacht het doolhof kunnen verkennen. Ik wist niet of dat nog iets uitmaakte. Misschien wel. Misschien dat er dan geen beginnen aan was, omdat het dan juist veranderde. Misschien dat er dan juist wel een opening vrij kwam? Een soort uitgang! Ik wist het ook niet. Dit was niet echt mijn straatje! Cleo wist daar meer van af, maar daar moest ze zich dan ook gewoon mee bezig houden. Ik ging haar toch ook niet vertellen hoe ze iets zou moeten doen als het ging om schoonmaken? Niet dat ze mij nou net had verteld wat ik had moeten doen, maar ze had wel een domme vraag gesteld? Dat was gewoon irritant! Want als ik het antwoord op die vraag had geweten, dan was ik hier nu niet! Ben zei dat we niet moesten bekvechten, waar ik het ergens wel mee eens was. Praten en rennen tegelijk kostte heel erg veel energie en het was de bedoeling dat we zo ver mogelijk zouden komen. Dat zou niet lukken als we alles tegelijk zouden doen. Daarnaast zat ik er ook niet echt op te wachten om met Cleo te praten, dus het was alleen maar beter dat hij had gezegd dat we onze mond moesten houden! Ik probeerde Ben zo goed mogelijk vol te houden en in een constante pas achter hem te lopen, want ik wist dat het hielp als je in een soort ritme zat! Dan ging het allemaal net wat makkelijker. Ik merkte dat Cleo wat achter ons raakte, of in ieder geval achter mij. ‘Kom op, Cleo!’ riep ik naar achteren, aangezien ik niet wilde dat we straks zouden moeten wachten op Cleo omdat ze ons niet bij zou kunnen houden! Dan zouden we uit ons ritme raken en dan zou het rennen alleen maar moeilijker worden. Niet alleen voor ons, maar ook voor haar! En blijkbaar had ze er nu al moeite mee. Iets wat niet heel erg veel goeds beloofde. Ik besloot om iets langzamer te lopen, zodat ik wat dichter bij Cleo was. Niet dat ik zin had om constant op haar te letten, maar misschien zou ze met een paar tips wel wat beter gaan rennen en dan zouden wij weer sneller terecht komen waar we dan ook wilden zijn! ‘Je moet proberen in een ritme te lopen. Het helpt als je in je hoofd meetelt. En als je wat wil drinken, moet je kleine slokken nemen.’ Grote slokken werkte gewoon niet? Dan dronk je te snel en dan raakte je buik te vol, wat er alleen maar voor zou zorgen dat je steken zou krijgen in je zij! Iets wat je ook echt niet wilde! Dat was gewoon heel vervelend? Ik versnelde mijn pas weer iets, aangezien ik Ben hier echt niet kwijt wilde raken! Hij was de enige die hier de weg wist en als we hem kwijt zouden raken, zouden we hier misschien niet meer uit komen. Het voelde alsof we al een hele tijd aan het lopen waren, misschien wel een paar uur. Mijn horloge gaf aan dat we nog maar net een uur bezig waren, maar ik was blij toen Ben meldde dat we even pauze zouden nemen. Toen we uiteindelijk stopten, kwamen we op een stuk aan waar al een stuk minder muren en gangen waren. Ik wist niet wat dat betekende, maar Ben en Cleo vast wel. Ik ging op de grond zitten en pakte mijn fles met water, zodat ik daar kleine slokjes van kon nemen. ‘We zijn nu in het buitenste deel van het doolhof. Ik denk dat het goed is om hier te zoeken naar de letters die jij hebt gevonden, Cleo.’

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld