Lespoir schreef:
Ondanks ze heel wat spottende uitspraken had moeten aanhoren, bleef ze op de rand van zijn bed zitten. Ze wist dat als ze de kamer verliet, de eenzaamheid terugkeerde en ze langzamerhand steeds gekker werd in haar hoofd. Een gesprek voeren met iemand leidde haar af en misschien kon ze hem ook afleiden, dat was een win win situatie, toch? Hij leek haar geen slecht gezelschap, vermoedelijk was hij gewoonweg woedend waartoe hij zijn volste recht had. Een reden waarom Addison bleef zitten was zeker doordat ze meer over hem wilde weten. Elke keer wanneer ze iemand tegenkwam, kon ze de verleiding om verdere vragen te stellen amper weerstaan. Hoewel het afhing van de persoon zelf, bij de rest van het huis bleef ze het liefst zo ver mogelijk vandaan.
Afgezien van de verwarring die de jongeman veroorzaakte, wist hij een oprechte glimlach op haar gezicht te toveren. Net zoals iedere andere vrouw vond Addison het fijn om complimenten de krijgen, of ze nou direct of indirect waren. De gelijkenis met zijn vader was opmerkelijk, hij had haar desgelijks rechtstreekse complementen bezorgd. Zijn opmerking kwam geheel onverwacht, evenals zijn plotselinge stemmingswisseling. "Thank you," gaf ze als antwoord op zijn zeer onsubtiele compliment.
"It's nice to meet you too." Haar eerdere opmerking was goed aangekomen bij hem. Zijn bespottende woorden waren gestopt en maakten plaats voor een aardigheid die ze aanschouwelijk wel kon waarderen. Het was wat ze nodig had, een aardig iemand om haar heen waarmee ze haar kon bezighouden in plaats van de traag tikkende klok in de gate houden, wachten op Jacks terugkomst.
"Ehm... Yeah, sure," antwoordde Addison op zijn vraag, nadenkend wat ze precies zou vertellen. Haar leven was altijd erg simpel geweest, dus speciale dingen vertellen was een hele klus. Ze had simpele, rijke ouders en ging net zoals normale tieners naar school toe. In een leven zoals het hare waren er weinig dingen die interessant waren voor anderen te bedenken, het waren simpele standaard dingen die ze altijd weer vertelde. "I turned eighteen a couple of weeks ago," begon ze te vertellen. Aan haar verjaardag dacht ze het liefst zo min mogelijk. De herinneringen die eraan verbonden waren lagen haar zodanig nauw aan het hard, dat het pijnlijk was om eraan terug te denken.Enkele seconden verstreken voordat ze nog een feit over haarzelf kon bedenken. "I was born in Chicago, but I moved to New York when I was eleven years old." Desondanks de herinneringen die het met zich meebracht, sprak Addison graag over het leven dat ze geleid had in Chicago. Ze was zeer jong toen ze er woonde, maar ze herinnerde zich er nog een groot deel van. Het waren evenzeer gebeurtenissen die in haar geheugen stonden gegrift, in de positieve zin.
I really like playing the guitar, I learned it myself when I was ten," vervolgde ze de voorstelling over haarzelf, in de hoop dat wat ze aan hem vertelde, wel interessant was. Hij was de zoon van een beruchte maffiosi, het leek haar onvoorstelbaar dat hetgeen wat zij vertelde wel wetenswaardig was tegenover zijn leven. Elk onderwerp over haar leven wat ze bovenhaalde was zodanig standaard dat het een onzekerheid veroorzaakte. "And I like drawing and all that stuff too," maakte ze haar laatste zin nog af.Er was meer, maar haarzelf voorstellen was altijd een moeilijkheid voor haar. Zeker voor mensen waarvan ze wist dat hun levens veel spectaculairder verliepen. "Actually, I've got nothing special to tell about myself. But if you wanna know something about me, just ask it."
Hoe langer ze erover nadacht, hoe hoger het niveau van haar nieuwsgierigheid werd. Ze vroeg zich vooral af hoe zijn leven was als zoon van een grootse crimineel. Leidde hij een gewoon leven net zoals elke tiener of had het een grote invloed? Haar vraag hield ze echter een beetje bescheiden, hem overvloeden met vragen over het samenleven met zijn vader leek haar ongepastin hun situatie. Ze kreeg het vast wel te horen wanneer hij er wat over kwijt wilde.Daarnevens gaf zijzelf het liefst zo min mogelijk informatie over haar familie vrij, het was begrijpelijk dat Samuel dat evenzeer wilde.
"Do you wanna tell something about yourself too? I'm very curious."