Hier komen de laatste 3 forum topics
te staan waarop je hebt gereageerd.
+ Plaats shout
Mai
Check het forum voor gezelligheid!!
0 | 0 | 0 | 0
0%
Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

> Sluiten
Helper
Forum
Startalk
Blogstatistieken
Vriendenbeheer



Topics   Berichten
14 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar Eerste | Vorige | Pagina: | Volgende | Laatste
ORPG ~ A couple drinks, to numb the pain *
Anoniem
Popster



HarryStyles schreef:
CastielEnkele minuten gingen in stilte voorbij waarin wij samen wachtte op de twee meisjes. De stilte was fijn tot Kyle na even besloot zijn mond open te trekken. “I hope she doesn’t come.” Zijn woorden lieten mij kort mijn wenkbrauwen op trekken. “If she doesn’t come we can make this a fun boys night out. If she comes we’ll both have to be fake all evening. I kind of feel bad for making you go fake,” zei Kyle, hij had een duidelijke frons op zijn gezicht en ik had het gevoel dat hij echt meende dat hij zich schuldig voelde. “Hey it’s okay don’t worry. I don’t mind being a fake for a night. I probably don’t have to see both of them after this anyway,” zei ik schouderophalend. Ik hoefde beide meisjes hierna waarschijnlijk toch nooit meer te zien. Als het meisje echt Kyle zijn vriendin zou worden en ik zou ook een vriendin ooit krijgen zou hij waarschijnlijk willen dubbel daten en anders zou ik haar alleen nog zien op hun bruiloft als die al zou komen. Verder zou ik haar waarschijnlijk nooit zien. Al helemaal niet als het niks werd. “What should I ask her? You’re good with moms, moms are basically girls without children. What do you talk about with them?” vroeg Kyle plots en ik fronste even. Hij leek nerveus. Ik had hem nooit eerder nerveus gezien. Ik wist echter wel dat er een grote druk op hem zat. Hij wilde zijn ouders niet teleurstellen. “Uhh, well I usually ask them aboit their job, what they do for fun and I try to talk with them about one of their hobbies. Like if someone likes painting ask them about their favorite artist and painting. Easy things like that,” zei ik maar simpel. Mensen hadden altijd wel wat te zeggen over hun favoriete kunstenaar of schilderij of kunst werk. Zo liet je hen veel praten en voelde ze zich vaker wat beter op hun gemak omdat je interesse toonde. Nog wat meer minuten gingen voorbij tot er twee meisjes richting onze tafel liepen. Eerst zag ik er niks vreemd aan tot ik het gezicht van een van de meisjes zag. Meteen keek ik weg. Ik hield mijn vingers onder de tafel gekruisd, hopend dat ze niet hier hoefde te zijn. Dat ze gewoon uit was met een vriendin en niet hier was voor de date. Helaas zag ik al snel in mijn ooghoek dat ze deze kant op liepen. “Fuck man I know her,” mompelde ik naar Kyle die gelijk fronste. “You know her? Fuck Cas please tell me you’re kidding,” mompelde hij terug maar toen stonden de meisjes al bij de tafel. Mijn blik ging naar Allison. Ik voelde mij plots erg rot. Ik had het helemaal niet erg gevonden om mijn vriend te helpen hiermee. Hem helpen was een van de normaalste zaken voor mij. Maar nu plots wenste ik dat ik nooit akkoord was gegaan. Dat ik nooit met hem mee was gegaan en dat ik gewoon thuis alleen was gebleven. Ik kon ook niet zomaar weg komen met een slecht excuus. En de kans dat ik plots gebeld werd voor een noodgeval was ook klein, ik was immers vrij vandaag. Het was echter wel soms voorgekomen dat ik op mijn vrije dag gebeld werd door mijn werk voor een zaak die mijn collega onmogelijk kon behandelen. Een groot deel van mij hoopte dan ook dat dit deze avond ook zou gebeuren. Ik zou mij dan wel schuldig voelen tegenover Kyle maar ik wilde oprecht niet meer hier zijn.Kyle en ik stonden tegelijk op toen ze tot stilstand kwamen bij onze tafel, ik wist wel hoe ik beleefd moest zijn. Ik keek eerst even toe hoe Allison zich voorstelde aan Kyle en richtte mij toen op haar vriendin. “Hi I’m Erin, it’s nice to meet you,” gllimlachte het meisje naar me terwijl ze mijn hand schudde. Hoewel ze duidelijk haar best deed om de glimlach oprecht te laten lijken was hij duidelijk geforceerd. “I’m Cas, it’s nice to meet you too,” zei ik maar terug met net zo een neppe glimlach. Kyle had mij de opdracht gegeven om mij voor te stellen met de naam Cas sinds Castiel té uniek was en uniek zijn was niet een goed ding. Uniek was raar en raar was erg slecht. Het meisje dat zich eerder had voorgesteld als Erin ging toen door naar Kyle om zich voor te stellen. Met tegenzin keerde ik mij toen naar Allison. De neppe glimlach was ook al meteen van mijn gezicht gevallen. Als er iemand was die ik hier niet had willen zien stond zij wel op nummer een. Niet alleen was ik er nu bij terwijl zij een date had met mijn beste vriend maar moest ik intussen ook mijn beste vriend helpen met haar als mogelijke vriendin te krijgen. Deze avond kon niet erger worden. Zelfs als er nu een man binnen kwam die mij door mijn borst schoot vond ik het minder erg. Dan hoefde ik de avond tenminste niet helemaal door te zitten. Moeizaam schudde ik haar hand toen ze deze uitstak en ik knikte klein naar haar toen ze enkel hallo zei. “Hi,” zei ik wat mompelend en ik voelde gelijk een trap tegen mijn enkel van onder de tafel. Kyle. Meteen zette ik een brede erg geforceerde glimlach naar haar op. “I’m Cas it’s nice to meet you,” zei ik toen maar. Ik wist nu al dat dit een vreselijke avond ging worden. Niet alleen was Allison hier om mijn vriend te daten, maar Kyle ging mij ook nog eens dwingen om vriendelijk tegen haar te zijn en hoewel ik dat normaal wel gewoon kon had ik er nu wel moeite mee. Het voelde gewoon erg raar tussen ons. Iets langer dan een week terug hadden we nog samen op een dak gezeten. Alles was gezellig geweest en ik had mij geweldig gevoeld. Nu stonden we schuin tegenover elkaar in een veel te duur restaurant in een veel te ongemakkelijke situatie en wenste ik niks meer dan dat ik door de grond kon zakken en kon verdwijnen naar de diepste putten van de hel. Het voelde gewoon heel apart om hier zo voor haar te staan in deze situatie. Het klopte gewoon niet. Ik voelde mij alsof ik plots vast zat in een nachtmerrie waar ik onmogelijk uit kon komen. Na de introductie hadden we allen al snel plaats genomen. Een oner was inmiddels al langs gekomen voor onze bestellingen voor het voor gerecht. Een gevoel in mijn buik zei mij dat deze avond alles behalve goed gong eindigen. Ik wilde er niet eens aan denken wat er wel niet allemaal mis kon gaan maar toch bleven de gedachtes in mijn hoofd op komen. Wat ik wel niet zou doen om hier weg te kunnen.


@Traveller 
20
Posts: 21036
Datum: 28-07-2018 16:03
Traveller
Wereldberoemd



Traveller schreef:
Allison.
Op dit moment hoopte ik echt dat mijn baas me zou bellen, al zou dat niet zo heel erg snel gebeuren tenzij er echt een noodgeval was. Tevens was ik niet degene die alle zaken al kon doen, dus zouden ze dan eerder iemand anders opbellen als de nood echt hoog was. Ik vervloekte mezelf toen dus ook dat ik niet meer ervaring had, dus dat de kans groter zou zijn dat ik zou worden opgebeld. Dan kon ik hier gewoon weg met een goed excuus. Voor vanavond hoopte ik ook dat er iemand in mijn familie ineens in het ziekenhuis zou belanden of zo, want ook dan had ik een goed excuus om weg te gaan, al kon ik dat natuurlijk altijd faken. Ik kon altijd doen alsof ik werd gebeld en dat ik dan ineens weg moest, maar dan moest dat wel op een juist moment zijn en dat kon niet meteen nu aan het begin al. 
Castiel stelde zich voor en ik vond hem er op dat moment belachelijk uit zien. Ik wilde hem toen ook eigenlijk vertellen dat hij niet zo raar moest doen, omdat ik gewoon wist wie hij was, maar ik besloot het spelletje maar mee te spelen. 'I'm Allison.. it's nice to meet you too,' zei ik volgens mij enorm ongeïnteresseerd, maar dat kon ik gewoon niet serieus zeggen. Waarom was hij hier nou weer? Had die Kyle geen andere vriend mee kunnen nemen? En waarom had mijn vader iemand uitgenodigd die vrienden was met Castiel?! Niemand in mijn leven wist van die jongen af, maar toch. Ik vervloekte mezelf voor het feit dat ik hier vanavond toch was komen opdagen. Niet alleen moest ik aardig doen tegen zijn beste vriend, maar ik moest dan ook doen alsof ik Castiel niet kende of zo? Hij had zich immers nog eens aan me voorgesteld. Bovendien zou ik nooit serieus een relatie kunnen hebben met één van zijn vrienden, want dat vond ik raar. Dan zou ik hem steeds tegen het lijf lopen en daar zat ik dan echt niet op te wachten. Al helemaal omdat ik dit helemaal niet had gewild. Ik wilde hier vanavond niet zitten met een soort gearrangeerde date. Het voelde gewoon niet goed en nu Castiel erbij was voelde het al helemaal niet meer prettig. Ik hoopte nu dus ook maar dat Erin wél de hele avond zich bezig zou houden met Castiel, want dit zou zo ontzettend ongemakkelijk worden. Ik moest nu allemaal dingen aan hem gaan vragen die ik al wist en ik moest zogenaamd interesse gaan tonen in zijn vriend, terwijl ik daar helemaal geen interesse in had. 
Ik was blij toen ik eindelijk zat, maar ook weer niet, want nu was het moeilijker om zomaar weg te rennen. Dat was echter wel wat ik graag wilde, maar als ik dat zou doen zou ik echt nooit meer welkom zijn bij mijn ouders. Die zouden mij dan het leven zuur gaan maken, gewoon omdat ik dan niet naar ze zou luisteren. En dat kon dus niet. Ik moest mijn tijd hier gaan uitzitten terwijl ik het liefst in tranen zou uitbarsten en ook dat deed ik niet graag. Wat ik vanavond in ieder geval wel zou doen is flink wat alcohol naar binnen werken, want anders kwam ik de avond al helemaal niet door. Ik zou dus ook minimaal een fles wijn bestellen en desnoods dronk ik die helemaal zelf op. Dat stond niet echt classy en ik moest daar ook mee oppassen, want als mijn vader te horen zou krijgen dat ik mezelf daar helemaal lam had gedronken, zou hij ook woedend op me worden. 
Ik wist ook helemaal niet zo goed wat ik moest zeggen, terwijl ik standaard mijn woordje klaar had staan. Ik wist precies hoe ik moest omgaan met jongens zoals Kyle, omdat hij zo'n beetje de typische jongen was waar ik normaal gesproken mee om zou gaan, want veel andere types had je hier ook niet. Ze waren over het algemeen niet echt heel aardig en dat zorgde er dus voor dat ik ze ook niet aardig vond. Dan was ik de hele avond bezig met nep-aardig zijn en volgens mij moest ik dat vanavond ook maar weer doen. Ik was in ieder geval heel erg blij toen Erin haar mond open deed, want zij had vast ook wel in de gaten dat ik me alles behalve op mijn gemak voelde nu. Ik had me echt nog nooit in mijn leven zo ongemakkelijk gevoeld als dat ik nu deed. 'So what do you guys do for a living?' vroeg ze en ik keek op dat moment om naar haar te kijken. Ook zij voelde zich niet helemaal op haar gemak, want dat kon ik zien aan de manier waarop ze zat. Normaal gesproken was zij ook ontzettend zelfverzekerd en kon ze zich in alle situaties goed redden, maar zij vond dit waarschijnlijk ook gewoon een beetje raar. Alleen al omdat ik er van tevoren zo tegen op had gezien en nu ze wist dat ik Castiel kende zou ze waarschijnlijk ook wel door hebben dat dit gewoon een abnormale situatie was. Erin had tevens een ontzettend neppe glimlach op haar gezicht en als we hier nu niet zaten zou ik erom moeten lachen, maar ik kon op dit moment helemaal nergens meer om lachen. Ik vond ook helemaal niets grappig aan deze hele fucked up situatie. Ik zou het helemaal niet erg vinden om hier overigens alleen met Castiel te zitten, want ik had niets tegen hem. Het was ontzettend leuk geweest vorige week, maar nu ik hier verplicht moest zitten voor één van zijn vrienden vond ik raar. Ik hoopte dus eigenlijk ook maar dat ook hij wist dat ik hier verplicht zat en dat dit niet mijn eigen keuze was geweest, al zou hij dat soort dingen misschien niet snappen. Zijn ouders zouden zoiets vast nooit voor hem regelen en dat maakte me jaloers. Mijn ouders waren de grootste bemoeials in de hele wereld en ik wilde dit soort dingen gewoon zelf kunnen regelen. Ik wilde hier niet zitten met een jongen die ik meteen al niet leuk vond omdat mijn vader hem leuk genoeg vond. Of nou ja, mijn vader vond zijn vader dan weer goed genoeg. Ik had dan nog geluk dat ik tegenover een jongen zat die niet ontzettend lelijk was, dus dat het geen ramp was om daar naar te kijken. Ik deed ook mijn best om vooral niet naar Castiel te kijken, maar dat werd lastig als hij toch uiteindelijk aan het woord was. Dan kon ik moeilijk steeds de andere kant op kijken, want dat was ook ontzettend asociaal.

@HarryStyles 
18
Posts: 4251
Datum: 28-07-2018 16:41
Anoniem
Popster



HarryStyles schreef:
CastielHoewel ik Kyle net verteld had dat ik Allison kende had hij hier zich niks van aangetrokken. Ik had mij ook erg ongemakkelijk gevoeld om mij aan haar voor te stellen maar ik wist dat als ik het niet gedaan had Kyle mij gewoon nog een trap had gegeven, en nog een tot ik het wel deed. Ik kende Kyle lang genoeg om dit van hem te weten. De sfeer die zich rond de tafek had bevonden was alles behalve fijn. Het was zelfs erg  ongemakkelijk en zo voelde ik mij dus ook. Ik kon zelfs aan Kyle merken dat hij zich niet bepaald op zijn gemak voelde. De stilte die over de tafel heerste was ook alles behalve een comfortabele stilte. Ik voelde me als een fiets tussen de motoren in dit restaurant en dat maakte het alles behalve beter. Wetende dat ik hier niet thuis hoorde liet mij mij nog minder op mijn gemak voelen. Ik was vrij zeker dat alle drie de mensen waar ik mee was hier al vaker waren geweest en ik had zo het gevoel dat het gewoon van mijn gezicht af te lezen was dat ik hier absoluut niet thuis hoorde. De hele situatie die er bij kwam maakte dan dat ik het liefste gewoon zou verdwijnen. Dat ik ineens poef weg gezapt kon worden naar mijn bed waar ik een Once Upon A Time marathon kon houden lekker in mijn uppie met een zak popcorn. Dat klonk nog eens als een goede manier om mijn zaterdag avond te besteden. Ik zou zelfs nog liever de hele avond spenderen rond een bloederige plaats delict dan dat ik hier nog langer moest blijven. Helaas had ik geen keus en geen zeggen in dit. Ik was wel het laatste persoon wiens woord belangrijk was in deze situatie. De vraag van Erin kwam plots. Het was fijn dat de stilte doorbroken werd maar eigenlijk ook weer niet heel fijn. Dit betekende namelijk dat ik waarschijnlijk ook echt moest praten. “I work as head administrator in my dad’s company,” vertelde Kyle toen glimlachend. Ik wist maar al te goed dat hij niet echt werkte. Hij mocht gewoon een paar uur per dag op kantoor rondhangen en mensen bevelen geven. Daar kreeg hij dan steen goed voor betaald terwijl hij niet eens wist wat hij deed. Hij vertellde mensen gewoon dat ze aan het werk moesten gaan en dat deden zij dan. Ik vond het belachelijk werk maar Kyle had dan ook nooit gestudeerd en zijn vader wilde hun naam goed houden dus als hij dan niet zou werken zou het niet goed komen. “What about you?” vroeg hij glimlachend, mij geen kans gevende om iets te zeggen waar ik hem oprecht dankbaar voor was. Ik deed mijn best om mijn blik op Kyle en Erin gericht te houden maar bleef onbewust steeds terug kijken naar Allison. In geen enkele situatie had ik het erg gevonden om met haar in een restaurant te zitten maar nu was het zodat zij op date kon met mijn beste vriend en mijn avond was nog nooit zo snel verpest. Ik hield mijn handen onder de tafel in elkaar gevouwen en bleef steeds nerveus met mijn eigen vingers spelen tot ik onder de tafel wederom een trap kreeg tegen mijn enkel. Ik herinnerde gelijk dat je handen onder de tafel houden onbeleefd was en deed deze dus ook gelijk boven de tafel. Door deze situatie leek het bijna wel alsof ik al mijn tafel etiketten vergeten was. Ik hield mijn blik maar gericht op Erin die vertelde over haar baan. Toch bleef mijn blik om de haver klap terug vallen naar Allison. Zodra ik dit echter elke keer door had keek ik meteen weer weg. Ik moest moeite doen om mijn glas met drinken niet in een keer achter over te slaan. Ik wist echter dat als ik deze situatie sober niet aan kon er een grote kans was dat ik na wat glazen er wel gewoon goed in stond. Dit kon echter ook anders lopen. Ik wist in ieder geval dat ik alles behalve sober wilde blijven. Al ging alles mis tijdens het dronken zijn, dan herinnerde ik mij er de volgende dag toch niks meer van. Na even werden de voorgerechten gebracht. Ik keek naar het bord dat voor mij werd neer gezet en bedankte de ober waardoor ik al een gekke blik van Kyle kreeg. “Well that’s certainly more than you can shake a stick at,” zei ik glimlachend, mij niet realiserend dat deze opmerking alles behalve gepast was tot ik wederom een zachte trap van Kyle voelde. Hij had nooit veel gegeven om de opmerkingen die ik maakte maar nu plots boeide het hem en ik voelde mij schuldig. Ik had niet eens echt door gehad dat ik het had gezegd em dat het fout was. Als ik dat thuis bij een diner zou zeggen zou de ober er alleen maar vrolijk van worden. Hier leek de ober echter net zo verward als de meeste mensen waren als ik per ongeluk een Texan uitdrukking gebruikte in een normale zin of een normaal gesprek. Ik had plots het heke zware gevoel dat mijn opmerking deze avond alleen maar zwaarder ging maken. En dat was absoluut niet iets waar ik erg blij mee was. Het was immers al zwaar genoeg voor wat ik leuk vond. Nog zwaarder zou mijn dood kunnen zijn.  

@Traveller 
20
Posts: 21036
Datum: 29-07-2018 00:22
Traveller
Wereldberoemd



Traveller schreef:
Allison.
Vrijwel meteen begon ik dan toch maar aan de wijn die ik inmiddels had gekregen. Ik zou deze avond niet kunnen uitzitten zonder wijn en het liefst had ik nog iets sterkers, maar dat stond ook een beetje raar. Dan moest ik het hier maar mee doen en uit ervaring wist ik dat als ik hier gewoon heel erg veel van dronk ik hier ook wel aardig aangeschoten van kon worden. Die wijn die hier op tafel stond was mijn nieuwe beste vriend die me hier doorheen moest slepen en ik hoopte dat het ook snel ging werken. Misschien moest ik dan maar extra weinig eten, zodat het sneller aan zou slaan. 
Erin vertelde dat ze eigenlijk hetzelfde deed qua baan als Kyle, al noemde ik het niet echt een baan. Ze moest daar verplicht staan en hoefde eigenlijk niets te doen. Ze was ook de hele dag bereikbaar voor vrienden, ook al waren privételefoontjes in principe niet toegestaan. De baas, haar vader dus, maakte graag een uitzondering voor zijn dochter. Erin daarentegen wilde wel graag werken en voelde zich niet graag nutteloos zoals ze nu deed, maar haar vader gaf haar geen keuze. Ze moest en zal in zijn bedrijf aan het werk komen, ook al zou zij nooit degene zijn die het over zou mogen nemen. Dat was haar jongere broertje die nu nog aan het studeren was en die binnenkort er ook aan het werk zou moeten. Ik was eigenlijk heel erg blij dat Erin en Kyle dit gemeen hadden, want dan konden ze het daarover hebben en dan kon ik gewoon mijn mond houden. Dan kon ik gewoon mijn wijn in rust blijven opdrinken zonder gestoord te worden door anderen aan tafel. 
De voorgerechten kwamen op tafel en het zag er prima uit, maar ik bedankte de ober er niet voor. Daarvoor zou ik de kok moeten bedanken. Niet de ober. Ik keek een beetje verward op toen Castiel dat wel deed, maar keek hem nog raarder aan toen hij weer zo'n stomme opmerking maakte. Serieus? Hier? Moest hij ons nu allemaal zo voor schut zetten? Ik had mijn mond willen houden, maar het lukte me niet meer. Ik had sinds ik aan deze tafel zat al genoeg mijn mond gehouden, maar over iets als dit wilde ik gewoon heel erg graag wat zeggen. 'Did you seriously just say that? Do you really wanna embarrass all of us that badly?' 
Erin keek me op dat moment boos aan, maar dat interesseerde me helemaal niets. Ik keek haar toen dus ook even aan waarna ik ook wat tegen haar moest zeggen. 'What? That was so inappropriate. I won't let anyone embarrass me in this place. Everyone knows me here.' Dat was overigens wel zo. Als mijn ouders erachter kwamen dat ik hier met hem aan tafel zat zouden ze best boos worden, omdat hij hier in principe niet kwam. Hij kwam hier ook niet vandaan en had verder totaal geen invloed in New York. Normaal gesproken gaf ik daar weinig om, maar ik wilde oprecht niet voor schut staan in het favoriete restaurant van mijn ouders waar letterlijk iedereen wist wie ik was. Hier hoorde je dat soort opmerkingen niet te maken en het was gewoon níet gepast. Ik vond dus ook dat ik het recht had om daar iets van te zeggen, want ik wist dat de rest niets zou zeggen. Althans, ik wist dat Erin niets zou zeggen, al zou zij het ook wel een rare opmerking vinden. Als je dan een ober wilde bedanken, hield het dan gewoon bij een "thank you" en meer niet. Uitdrukkingen die hier niet vandaan kwamen waren al helemaal ongepast. Misschien wist die ober niet eens wat het betekende! Ik wist in eerste instantie niet eens wat het betekende, totdat ik er nog eens over na dacht en een beetje logisch ging nadenken. Dan snapte ik wat het was, maar dat soort dingen zei je gewoon niet hier. Bovendien kreeg je hier altijd maar een heel erg klein beetje op je bord, omdat dat normaal was. Dit was alles behalve veel. Na vanavond zou ik nog steeds honger hebben, dus zijn opmerking kwam zelfs een beetje lullig over. Alsof hij op meer eten had gehoopt! 
Ik zuchtte diep en nam toen nog maar weer opnieuw een slokje van mijn wijn. Of nou ja, ik nam een grote slok eigenlijk. Als Castiel dit soort rare dingen zou gaan zeggen zou ik het al helemaal nodig hebben. Vorige week had ik er nog om kunnen lachen, maar dit was een hele andere setting. Het was niet oké om dat soort dingen te zeggen. Net zoals dat ik nu mijn scheldwoorden niet kon gebruiken, dus dat deed ik dan niet. Ik ging toch ook niet heel hard "what the fuck" zeggen? Dan zette ik mezelf en iedereen hier aan tafel ook voor schut, want dan leek het alsof je met asociale mensen omging en dat wilde niemand. Ik kende namelijk ook bijna de helft van de gasten in dit restaurant. Het tafeltje naast de onze was bezet door twee mensen die ik kende als ouders van een oud klasgenootje van mij. Aan de andere kant zaten er mensen die de oom en tante waren van een vriendin van mij. Ik wist gewoon wie iedereen hier was en zij wisten wie ik was, dus iemand mocht zo'n rare opmerking absoluut niet horen. Dat zou mijn vader dan weer te horen krijgen en dan werd hij opnieuw boos. Daar zat ik absoluut niet op te wachten. 

@HarryStyles 
18
Posts: 4251
Datum: 29-07-2018 10:07
Anoniem
Popster



HarryStyles schreef:
Castiel In stilte had ik geluisterd naar Erin die vertelde over haar baan. Ze deed precies hetzelfde werk als Kyle en ik vroeg mij af of ze het net zo haatte als Kyle. Al haatte Kyle het werk niet altijd. Hij was altijd beschikbaar en hoefde zich nooit druk te maken om te laat op feestjes blijven sinds hij toch nooit op tijd op werk hoefde te zijn. Hij verdiende geld door niks te doen en hij vond het soms echt geweldig, maar soms ook vreselijk. Soms merkte ik gewoon aan hem dat hij niet graag over zijn werk praatte omdat hij zich dan dom voelde. De enige reden dat hij niet ergens anders werkte was doordat hij gelijk na de middelbare school bij zijn vader kon beginnen en hij toen niet verder hoefde te studeren. Als je een achttien jarige was die van feesten, drank en meiden hield was de keuze natuurlijk snel gemaakt. Dan was het lui geld verdienen en altijd kunnen feesten inplaats van door leren en niet veel tijd meer hebben. Soms merkte ik echter wel dat Kyle spijt had van zijn keuze, maar gelukkig kon hij altijd nog gaan studeren. Hij had genoeg geld om op een goede universiteit te komen en zijn naam zou waarschijnlijk genoeg helpen met de toelating dat zijn cijfers niet eens meer uitmaakte. Zo ging dat eenmaal. Bij Allison haar opmerking keek ik op met een zwakke verraste en lichtelijk gekwetste frons. Ik wist niet dat mijn reactie zo erg was. “I’m sorry? It was never my intention to embarrass any of you. My apologies to make you feel like that and I’m sorry for speaking since that very obviously bothered you. And I’m also sorry that you think my words will embarrass you while your fake smile is already doing plenty of that for you.” Mijn laatste opmerking was wellicht niet heel vriendelijk, maar de manier waarop zij tegen mij sprak was ook alles behalve vriendelijk. Ja mijn opmerking was wellicht niet honderd procent gepast voor de plek en de situatie, maar haar reactie er op trok wellicht nog veel meer onnodige aandacht naar ons dan mijn woorden. Niemand had mij horen praten maar nu zij op sprak waren er ineens heel veel hoofden naar ons gedraait en zelfs ik voelde mij nu ongemakkelijk worden. Dus nee, mijn opmerking was misschien niet het aller aardigste om te zeggen maar na de opmerking die zei zo nodig moest maken kon ik mij njet inhouden. Haar woorden hadden mij best gekwetst en doordat ik dit niet wilde laten merken schoot ik vaak gelijk in de verdediging. Ik wilde niemand over mij heen laten lopen dus een rottige opmerking terug maken was iets wat ik dan maar al te snel en wellicht zelfs al te graag deed. De trap van Kyle eerder had mij al laten in zien dat mijn opmerking ongepast was, ik wilde toen ook zelfs mijn excuses er voor gaan aanbieden maar na wat zij had gezegd had ik daar absoluut geen zin meer in. Kyle keek lichtelijk geschrokken op door de woorden die mijn mond hadden verlaten maar iets in zijn blik zei ook dat hij zijn best moest doen om niet te lachen. Hij wist namelijk gewoon dat ik gelijk had over haar lach. Toch probeerde hij nog wel mij een beetje boos aan te kijken, wat niet echt lukte. Zijn gezicht verraade hem gemakkelijk dus hij keek maar gewoon niet naar de meisjes. Kyle kon altijd wel genieten van ruzies tussen zijn vrienden en van de opmerkingen die ik soms maakte, ik leek niet veel maar soms kon ik best gemeen uit de bocht komen. En ik had hier ook gewoon gelijk in. Haar lach was nog nepper dan de kont van Kim Kardashian en iedereen kon het zien. Als er een ding gênanter was dan mijn opmerking was het wel de enorme neppe glimlach op haar gezicht. Alsof ze niet eens probeerde te verbergen dat ze hier niet wilde zijn, dan had ze toch beter gewoon niet kunnen komen? Het leek mij sterk dat ze oprecht gedwongen was om hier te komen. En al was ze dat kon ze op zijn minst haar best doen om wat vriendelijker te lijken. Ten minste minder nep. Het was op deze manier ook niet aardig geweest tegenover Kyle. Die arme jongen had in maanden geen date meer gehad, hij was super nerveus, ik had hem nooit zó nerveus gezien. Ik vond het oprecht gewoon zielig voor hem. Maar ik voelde mij zelf ook best kut. De manier waarop Allison had gedaan een week geleden was zó anders met hoe zij zich nu gedroeg. Ik kreeg sterk het gevoel dat ze zich die hele avond gewoon nep had opgesteld tegenover mij terwijl ik zo open naar haar was geweest. Dat was echt een rot gevoel, alsof iemand net met een baseball bat je tussen je benen had geraakt. Maar ik duwde de gevoelens maar gewoon weg, ik wilde mij nu zeker niet zwak opstellen. Ik wist namelijk gewoon dat als ik nu zwakte zou tonen dat ze dat dan met beide handen vast zou pakken en het tegen mij zou gebruiken wat ik zeker niet toe zou laten. Onder de tafel hield ik nu toch weer een van mijn handen. Ik hield hem gebald in een vuist en deed mijn best de gemixte gevoelens die ik nu voelde weg te drukken. Ik was niet zeker wat ik precies voelde maar ik was honderd procent zeker dat geen van deze gevoelens positief waren. 

@Traveller 
20
Posts: 21036
Datum: 29-07-2018 22:22
Traveller
Wereldberoemd



Traveller schreef:
Allison.
Castiel ging tegen me in en dat had ik niet aan zien komen. Ik wist natuurlijk dat hij in principe niet bang was om tegen mij in te gaan, omdat hij dat tijdens onze ontmoeting ook al had gedaan, maar ik had niet verwacht dat hij dat hier ging doen. Het voelde namelijk toch wel een beetje als mijn "territorium." Ik wist ook zeker dat als ik hier oprecht ruzie met hem zou krijgen er misschien nog wel "vreemde" mensen zich ermee zouden bemoeien, maar ik moest zorgen dat ik het niet zo ver kreeg. Dat zou namelijk allemaal door geroddeld worden en ook dan zou ik het zeker van mijn ouders te horen krijgen. Het feit dat ik al zo zelfstandig was, maar dan eigenlijk toch nog zo afhankelijk van mijn ouders vond ik echt verschrikkelijk en ik snapte ook gewoon niet meer wat ik hier nog deed. Ik zat hier om hen blij te maken, maar ik was mezelf alleen maar aan het martelen. 
'Oh, I'm sorry. I just can't hide the fact that I'm sitting here with two of the most boring and annoying losers in New York. I mean I would've tried harder to make it look like I'm having a nice time if you two weren't so ugly and so very boring.' Ik wist dat de mensen naast me het konden horen. Ik zag ze zelfs kijken, maar ook dat maakte me nu niet uit. Ik liet me niet belachelijk maken in een restaurant als deze. Sterker nog, ik liet me helemaal nergens belachelijk maken en al helemaal niet door Castiel! Wie dacht hij wel niet was? Mij een beetje nep noemen? Mijn beeld over hem was bij deze ook meteen veranderd. Ik had verwacht dat hij aardig was, maar hij was eigenlijk net zo erg als de jongen die naast hem zat die me nu niet eens meer aan durfde te kijken. Het liefst zei ik ook nog iets tegen hem, maar aangezien hij niets zei besloot ik om dat nog niet te doen en hem nog een beetje te sparen. 
Ik loog overigens wel een beetje over het feit dat ik ze lelijk noemde. Geen van beiden was lelijk, maar dat was altijd één van de eerste dingen die ik zei en het was eigenlijk heel erg kinderachtig, maar het kwam dan gewoon in me op. Ik zei het ook vaak omdat mensen om de één of andere reden altijd aan mij vroegen of ze er goed uit zagen. Dan dachten ze zeker dat ik daar verstand van had. Daar maakte ik daar dus ook iedere keer flink misbruik van. 
'And why are you even here? Shouldn't you be sitting in a cheap ass restaurant since that's all you can afford?' voegde ik er nog aan toe. Ook dit was misschien niet heel erg aardig om te zeggen, maar ik wist gewoon dat hij niet zo'n welvarende familie had als dat ik had. Normaal gesproken gaf ik daar vrij weinig om, maar zodra iemand lullig tegen me begon te doen deed ik dat ook en dan maakten mijn principes mij helemaal niets meer uit. Dan zei ik alles wat in me op kwam en dan maakte ik ook misbruik van informatie die ze me hadden gegeven. Ik zou hem dus nog veel meer voor schut zetten door te beginnen te praten over het feit dat hij nog helemaal niets met een meisje had gedaan. En dan zou ik het nog erger kunnen maken door hem te zeggen dat hij ook ontzettend vies zoende of zo, maar dat kwam later nog wel. Tenminste, als hij lullig bleef doen zou ik dat soort dingen zeker zeggen. Het meeste was dan gelogen, maar dat maakte me niets uit. 
Erin hield wijselijk haar mond. Zij wist ook dat zij zich niet moest bemoeien met de dingen die ik zei, maar ik zag ook dat zij zich een beetje schaamde. Ze keek namelijk naar de grond zodat niet iedereen haar gezicht kon zien en dat begreep ik, maar op dit moment mocht eigenlijk iedereen mij hier wel zien. Waarmee kon hij me namelijk belachelijk maken? Ik had hem vrijwel geen rare dingen over mijzelf verteld en daar was ik nu ook heel erg blij om. Wat dat betreft had ik namelijk het gevoel dat ik met één-nul voor stond, omdat ik al genoeg dingen wist om te zeggen. Zo ook over het pak dat hij aan had. Ik wist dat die van een collectie kwam die al een aantal jaren uit was, dus die was niet meer nieuw. Ook daarmee kon je mensen in een plek als deze voor schut zetten, omdat ze zich daar dan voor schaamden. Nu zou Castiel dat wellicht niet zoveel boeien, maar ik wist haast zeker dat ik zijn vriend daar wel mee kon raken. Zijn pak was overigens ook al oud. 
Het verbaasde me ook wel dat ineens al die gevoelens die ik vorige week nog voor Castiel had als sneeuw voor de zon verdwenen waren, maar zo snel kon dat bij mij gaan. Als iemand onaardig tegen mij deed dan was ik ook meteen klaar met die persoon. Het maakte dan niet uit of ik die persoon al tien jaar kende of tien minuten. Het was dan gewoon klaar. Niemand mocht onaardig tegen mij doen zonder dat ik mijn best ervoor deed om dan tien keer zo onaardig terug te doen. 
Ik besloot om nog een slok van mijn wijn te nemen en keek terwijl ik dat deed Castiel recht aan. Ik wilde héél erg graag zijn reactie horen, dus daar wachtte ik met smacht op en volgens mij was dit ook van mijn gezicht af te lezen. Ik keek namelijk opnieuw met een glimlach, al was deze minder nep, maar gewoon omdat ik zó ontzettend nieuwsgierig was naar wat hij te zeggen had was ik een soort van "blij." Het was raar, maar soms kickte ik gewoon op ruzies. 

@HarryStyles 
18
Posts: 4251
Datum: 29-07-2018 22:46
Anoniem
Popster



HarryStyles schreef:
CastielHet kostte mij veel moeite om niet te lachen om haar opmerkingen. Niet dat zij grappig was, nee ze was zelfs erg gemeen. Maar alle dingen die ze zei boeide mij vrij weinig. Like tell me something I don’t know. Als het mij echt uitmaakte hoe ik er uit zag en of ik interessant was had ik daar echt wel beter mijn best voor gedaan. Uiterlijk was nooit belangrijk voor mij geweest, maar ik wist dat dat voor Kyke anders was. Zijn uiterlijk was vrijwel het enige wat hij had dat hij helemaal zelf was en ik ging niet still zitten terwijl ze dat van hem beledigde. Daarnaast was iemand lelijk noemen wellicht wel de meest kinderachtige belediging die iemand ooit kon maken. Dat was iets wat mensen op de basisschool zouden zeggen tegen elkaar in de hoop de ander heel erg te beledigen. Het fijne was nu juist dat mijn uiterlijk mij helemaal niks boeide, dus haar ‘belediging’ deed ook absoluut niks met mij. Daarnaast wist ik al erg goed dat ik een saaie loser was. Het was mij zo vaak verteld dat ik er zelf vaak genoeg grappen om maakte. Hoedan ook, ik kon er niet tegen dat ze een kinderachtig spel met mij speelde, ik kon net zo kinderachtig terug doen en had ook absoluut geen probleem er mee om dit oprecht ook te gaan doen. “Oh sweetheart, I really never expected the most bland person of New York to be so funny. If you were a spice you’d be flour. Like yourself, your insults are very childish, I really thought you were an adult for a bit but maybe your mental age is just like your body, not much older than five. And it’s really funny you think your opinion on our looks matters seeing the way you walk around dressed like you came walking straight out of the red light district.” Een geforceerde en geïrriteerde glimlach speelde op mijn gezicht terwijl ik alles tegen haar zei. Misschien was het laag van mij om er weer over te beginnen dat ze er uit zag als een kind. Maar gezien hie boos ze er de laatste keer om werd vond ik het wel gepast. Hoewel ik zeker geen persoon was die snel ruzie maakte had ik er nu wel zin in. Ze kon mij toch niet raken. Mij maakte het ook vrij weinig uit of mensen dit konden horen. Ik zou er toch niet voor schut bij staan, niemand hier kende mij immers. Zij zou waarschijnlijk de enige zijn die hier wellicht problemen mee zou krijgen en het kon mij oprecht geen ene bal meer schelen. Het was mij vaak genoeg verteld dat ik moest op passen met rijkeluis kinderen en zeker de vrouwen maar dat had mij nooit uit te maken. Ik had niks te verliezen en zij echt heel erg veel. In mijn ogen stond ik dus al automatisch een punt voor. Als Allison slecht in het nieuws kwam was dat niet alleen slecht voor haar reputatie als advocaat maar ook slecht voor haar naam en waarschijnlijk ook haar vaders bedrijf. Ik hoefde mij daarbij absoluut geen zorgen te maken. Alles wat ik had te verliezen was mijn baan bij de politie maar gezien hoe uiterst goed ik was met mijn werk, geloofde ik niet dat ik die baan erg snel zou verliezen. En zelfs al gebeurde dat wel had ik vrijwel gelijk nieuwe mogelijkheden voor mij staan. Ik had nu al meerdere mails gehad van andere politie bureau’s die mij in hun team wilde. Veel te verliezen had ik dus oprecht niet. Haar volgende opmerking was wellicht nog kinderachtiger dan de opmerking over zijn uiterlijk. Iemand zijn inkomen ergens bij betrekken was laag en zelfs voor Allison. Net wanneer ik dacht dat ze niet lager kon zinken verraste zij me toch weer. Ze was inmiddels zo laag dat haar nep wimpers bijna verbrandde in het vuur van hel. Dit zei ik echter niet hardop. Deze opmerking was echter wederom best grappig voor mij. Sinds zij absoluut geen idee had hoeveel geld ik had en wat ik allemaal wel niet kon betalen met het geld dat ik had. Het was dan ook geen verrassing voor mij dat Kyle hierom zacht moest lachen. Hij lachte haar uit. Hij wist namelijk wel goed hoeveel geld ik op mijn rekening had staan. Hij wist echter ook dat ik er bewust voor had gekozen om mijn leven te leiden de manier waarop ik dit deed. Ik hielde nooit van rijkeluis mensen en wilde er zelf ook absoluut niet een worden. Het geld hield ik allemaal op mijn spaarrekening staan voor later als ik kinderen had. Een groot deel van het geld had ik echrer niet zelf verdiend. Het kwam van de ervenis van mijn moeder, wat de reden was waarom ik het wilde bewaren voor mijn kinderen. Of voor mijn familie als ik zou sterven voor ik kinderen had. Ik besloot hier echter niet over te beginnen. Mijn geld was geen van haar zaken en haar vertellen hoeveel geld ik eigenlijk had was niet interessant voor mij. Daarnaast vond ik het juist wel grappig dat ze dacht dat ik arm was. Ik kon er maar al te best misbruik van maken. “Oh well I’m sorry not everyone’s daddy gives them everything they want. Not that you’d understand that, you clearly have not been burdened by an over abundance of education. You couldn’t pour water out of a boot if the instructions where on the sole. Bless your heart.” Al snel realiseerde ik mij echter dat mijn laatste opmerking waarschijnlijk niet bij haar zou binnen komen zoals heg moest, zij kende het immers niet. “Oh by the way, I didn’t actually mean bless your heart, it just means you’re a fucking retard but you wouldn’t understand that ‘cause you’re an uncultured swine, which proves my point,” de woorden verlieten mijn mond met weer al een geforceerde glimlach. Hoewel hij er voor had gekozen om wijs zijn mond stil te houden merkte ik aan Kyle dat hij steeds meer zijn best moest doen om niet te lachen. Ik hoorde zelfs iemand van een andere tafel zachtjes lachen maar stoorde mij hier niet aan. Ik had meteen ook uiterste spijt dat ik Allison in vertrouwen had genomen de week hiervoor, dat ik haar allemaal dingen had verteld die ik natuurlijk voor mij zelf had kunnen houden. Het makkelijke met mij was echter dat geen van de dingen waar ik over praatte mij echt wat deden. De dingen die mij oprecht konden kwetsen hield ik verborgen en een deel daarvan kon ze enkel weten als ze mijn naam had opgezocht, ik ging er echter vanuitdat dit niet zo was geweest. Als ze dat wel had gedaan dan zou ik me wel raar voelen. Het was een rare gedachte dat iemand je zomaar zou opzoeken online. Ik merkte wel meteen dat ik Allison veel hoger had ingesteld dan ze echt was. Ik dacht dat ze beter was dan de meeste New Yorkers maar ik zat fout. Net als elk ander zag ze zichzelf veel te hoog en had ze totaal geen hart. Al had ze wel meerdere keren aan mij toegegeven dat ze zich dom voelde rond mij. Ik had dit toen als onnodig gevonden maar zelfs met mijn lage zelfbeeld wist ik nu wel zeker dat haar gevoelens compleet rechtvaardig waren. Ik ging er zelfs van uit dat zonder de hulp van haar pappie ze niet door haar rechten studie was gekomen. Dat en wellicht het omkopen van haar leraren, met geld maar misschien ook met andere dingen. Ik wist niet meer wat ik van haar moest denken. Ze was zo anders dan ik dacht dat niks mij meer zou verrassen. Misschien was ze dan toch de harteloze bitch die ik bij onze eerste ontmoeting dacht dat ze was. 

@Traveller 
20
Posts: 21036
Datum: 30-07-2018 00:12
Traveller
Wereldberoemd



Traveller schreef:
Allison. 
Had hij me zojuist een prostituee genoemd? Ik wist niet veel van andere landen, maar ik wist precies wat de red light district inhield. Dit kwam doordat veel vrenden hier al eens naartoe waren geweest. Dit waren natuurlijk alleen de mannen geweest, want ja, in Amsterdam leek alles wel legaal en konden ze eens lekker hun gang gaan zonder hierbij achttien wetten te overtreden. Ik was het zelf overigens totaal niet met hem eens. Hij mocht me er dan wel zo uit vinden zien, maar ik wist dat ik hier veel meer verstand van had. Ik wist dat ik er vanavond netjes uit zag. Mijn jurkje was zeker niet te bloot en mijn make-up zag er ook gewoon oké uit. Ja, het was rood, maar dat was dan ook wel de enige vergelijkenis die nog een beetje logisch was met de plek die hij zojuist had genoemd. Ik vond het dus eigenlijk wel heel erg grappig dat hij dat zei en als hij dacht dat hij me met zoiets doms zou kunnen raken had hij het mis. Ik was niet onzeker over mijn uiterlijk. Ik was juist ontzettend zelfverzekerd en het klonk arrogant, maar ik wist dat ik er niet slecht ui zag. Ik kreeg genoeg aandacht van mannen om dit te bevestigen. Zelfs als ik er niet uit zag in bijvoorbeeld mijn sportkleding werd ik soms nog aangesproken, dus zijn mening over hoe ik eruit zag interesseerde me werkelijk waar niets. Hij had dan vorige week wel keihard in mijn gezicht gelogen toen hij zei dat hij mij leuker vond dan het uitzicht. Maar ja, ik daarna dan ook. Ik kon er in ieder geval wel om lachen, dus ik kon het ook niet laten om niét te lachen. ‘Funny how you think you know how women in the red light district look. Is that what you do? You walk around and stare at women while you have never even had sex with someone before? I can already imagine you staring at those women through those windows and being even nervous to look at them because you’ve never even seen someone in lingerie before. That’s what made me laugh so hard the last time we saw each other. It’s actually quite pathetic but then again I also wouldn’t know anyone who would want to sleep with you besides a cheap ass whore.’ 
Ik wist dat ik me met dat laatste woord enorm had verlaagd, maar ik kon mijn mond gewoon niet meer houden. Het lukte me niet meer om hier nog nette woorden te gaan zitten gebruiken. Daar was ik inmiddels al te boos voor en het boeide me ook niet meer wie dit hoorde. Zelfs al hoorde mijn vader dit interesseerde het me niet meer. Sterker nog, hij zou er persoonlijk voor zorgen dat die Castiel een soort verbod zou krijgen om in de staat New York te zijn. Hij kende genoeg rechters die om
te betalen waren, dus als ik zoiets van hem zou vragen zou hij dat best doen. Ik was namelijk niet de enige die gemeen aan het doen was. Castiel deed net zo hard mee en al helemaal toen hij me een prostituee uit Amsterdam noemde. 
Tevens noemde hij me weer een klein meisje. Hij zei dat ik eruit zag als een vijfjarige, maar dat deed me nu eigenlijk ook vrij weinig. ‘Oh honey, I honestly could not care less about your opinions of me and especially not about the way I look. It’s cute how you’re trying to make me feel bad though. Keep trying. I love it.’ Zelfs al noemde iedereen in de wereld mij lelijk, dsn nog boeide me dat helemaal niets. Ik wist dat ik niet lelijk was en ik wist ook dat ik er niet zo jong uit zag. Dat was het belangrijkste vond ik zelf. Wat hij daarover dacht boeide me echt niets. Hij had namelijk zelf toegegeven dat hij er altijd als een boer uit zag en ik was toen nog zo aardig geweest om te zeggen dat dit niet zo was, maar ik begon toch aan mezelf te twijfelen. Hoe hij daar nu zat vond ik hem er echt vreselijk uit zien. ‘Besides.. it seems like you’re the one being insecure with make-up all over your face. You’re into make-up now?’ vroeg ik toen dus ook lachend. Het was echt heel erg duidelijk zichtbaar. Misschien niet voor mensen die nooit make-up droegen, maar voor mensen als ik wel en ik wist zeker dat Erin het ook had gezien. En zo niet, dan zag ze het nu wel. 
’So you joke about retarded people now? Wow, classy.’ Dat vond ik ook heel erg laag. Ik maakte zelfs nooit dat soort grapjes. Dat ging zelfs voor mij te ver. Ik deed altijd mijn best om iemand te beledigen zonder daar een bepaalde doelgroep bij te halen. Zo had alleen die ene persoon er last van en maakte je niet meteen een hele grote groep mensen belachelijk. Ik vond dat echt niet netjes. ‘But once again.. I don’t care what you think of me. Call me an uncultured swine all you want. I don’t mind. It just shows me that you’re an even dumber person than I thought you were,’ grinnikte ik. Ik wist dat ik hem regelmatig slim had genoemd, maar die woorden nam ik terug. Ik vond mezelf nu tien keer slimmer dan dat hij was en alleen al omdat ik hem nu ontzettend respectloos vond. ‘And honestly, I don’t even want to understand you. Everything you say is bullshit anyway and no one gives a fuck about anything you have to say. Maybe that’s why you live here now. So your family doesn’t have to deal with you anymore and to be honest, I totally understand them. Who would want to be around someone that actually cries in a public bathroom?’ vroeg ik toen lachend. Wat was ik blij dat ik me die avond totaal niet open had gesteld voor veel dingen. Ik had vrijwel geen emotie getoond. In ieder geval geen zwakte en ik had hier wederom geen spijt van. Dat bleek maar weer. Alles kon tegen je gebruikt worden en dat deed ik nu ook bij hem. 
Ik had niet gereageerd op het feit dat hij dacht dat mijn vader alles betaalde. Dat was namelijk nu al lang niet meer zo. Hii betaalde nog wel mee in veel dingen, maar ik deed in principe alles zonder hem. Alles wat hij wel betaalde kwam uit hemzelf. Ik had al honderden keren gevraagd of hij hier mee op wilde houden, maar die vraag leidde altijd tot een grote ruzie. 

@HarryStyles 
18
Posts: 4251
Datum: 30-07-2018 00:54
Anoniem
Popster



HarryStyles schreef:
CastielHaar woorden lieten mij toch weer lachen. De dingen die ze zei boeide mij gewoon zó weinig. Ze dacht dat ze me kon raken om te beginnen over dat ik nog een maagd was. Alsof dat mij ook maar een kut kon boeien. Het was mijn keuze geweest om maagd te blijven. Als ik wilde had ik mijn maagdelijkheid allang kunnen verliezen maar dat wilde ik gewoon niet. Zo simpel was het. Het deed mij dan ook echt niks dat zij het zo zei. Woehoe ik was een maagd wat een wereld nieuws. Een onbekende plattelamds jongen was nog een maagd. Alsof dat iemand ook maar een klein beetje kon boeien. “I just think it’s funny how you try to make a joke over me being a virgin. I mean at least I’m not a slut,” zei ik simpel. Het hoefde ook niet allemaal ingewikkeld te zijn. Zij noemde mij een maagd? Best, het was de waarheid en ik zag er geen belediging in. Ik ging er niet verder op in over haar opmerking dat ik nooit iemand in lingerie had gezien want dat boeide mij ook vrij weinig. Ik wist inmiddels van mijn vrienden dat zij vrouwen in lingerie niks vonden, ze hadden hen liever naakt dan in veel te duur ondergoed. Dat hadden ze mij maar al te vaak verteld. Haar woorden lieten echter wel mensen op kijken. Zeker het woord ‘whore’ trok anderen hun aandacht en Allison en ik waren als twee dieren in een kooi in de dierentuin, zo keek iedereen naar ons tenminste. Ze genoten van de ruzie alsof het hun favoriete soap opera was.  Ik had er nooit van gehouden om in het middel punt van de aamdacht te staan maar dit had ik haar gelukkig nooit verteld anders zou ze dit waarschijnlijk net als al het andere tegen mij gebruiken op dit moment. Ik was gelukkig erg goed in het verbergen van mijn gevoelens. Met de meeste dingen dan. Als ke over sommige onderwerpen begon kon ik plots ineens knappen en dan wilde je echt niet rond mij zijn. Dan zou ik er ook geen moeite in nemen om de slechtste versie van mijzelf te zijn het maakte mij dan oprecht niet uit tegenover wie ik zat. “I’m honestly not even trying to make you feel bad, just pointing out some facts.” Ik irriteerde mij er aan hoe ze mij honey noemde terwijl ik haar net zo hard irritante bijnaampjes terug gaf. Dat was iets wat iedereen leek te doen in ruzies. Waarschijnlijk omdat het oprecht iets was wat een ander heel erg kon irriteren. Zeker als je het dan ook nog eens op zo een overdreve nep vriendelijke manier zei. Kort haalde ik toen een wenkbrauw op. “Oh so you’re against guys wearing make up? That’s not very feministic of you miss Fabray. I truly expected more from someone like you. Guess you just don’t believe in equality.” Hoewel ik oprecht niet eem jongen was die make up zou dragen puur voor plezier of omdat ik het wilde stond ik wel helemaal voor het idee dat jongens ook gewoon make up mochten dragen en in rokken mochten lopen. Ik zag mijzelf dan ook zeker als een feminist en was helemaal voor gelijkheid tussen alle gemders en seksen en rassen. Zij leek er echter eem probleem mee te hebben dat ik make up op had wat ik als ik eerlijk was oprecht niet van haar had verwacht. Maar hoe laag zij kon zinken verraste mij toch altijd weer. “Oh you’re calling me dumb now? That’s funny because I really do recall you calling me smart multible times. Not that I care though, just pointing it out.” Oké mijn come back was lame en ik wist het maar veel anders had ik er toch niet over te zeggen. Het boeide mij oprecht niks dat ze mij dom noemde, ik had mijzelf vaal genoeg dom genoemd en ik zou het zo weer doen. Ik vond mijzelf ook alles behalve slim. Ik zou nog eerder mijn maagdelijkheid verliezen dan dat ik mijzelf slim zou noemen. Ik had intussen zonder het echt door te hebben mijn glas al leeg gedronken. Er kwam nu alcohol in het spel en dat kon maar twee dingen betekenen. Of deze ruzie zou erger worden door de drank, of we zouden uiteindelijk te erg bezig zijn met drinken om nog op elkaar te reageren. Maar dat zou dan waarschijnlijk ook niet goed aflopen. Wat ze toen zei raakte een zenuw bij mij. Mensen mochten van alles over mij zeggen. Echt alles. Maar zodra ze over mijn familie begonnen was ik klaar. Eerder was er nog een kans geweest dat ik deze ruzie zou kunnen vergeten, vergeven en achter mij kunnen laten liggen. Nu was dat helemaal van de tafel af geslagen. Kyle had dit ook door gehad en hj had meteen zijn hand op mijn been geplaatst onder de tafel. Hij wist hoe ik kon reageren als mensen over mijn familie praatte en hij wilde absoluut niet een nog ergere scene maken. Ik had hier echter totaal geen probleem mee. Mijn familie was iets waar niemand over mocht praten en ik zou haar spijt laten krijgen dat ze ooit ook maar met het idee was gekomen om er over te beginnen, al was het het laatste wat ik deed. De blik op mijn gezicht ging van lacherig naar steen koud in een miliseconde. Het leven dat hiervoor nog in mijn ogen te vinden was was verdwenen en als blikken konden doden was Allison Fabray nu dood waar ze zat. Het deed mij niet eens iets dat ze over mij begon toen ik huilde op het toilet, dat boeide mij geen ene flikker. Maar niemand. Absoluut niemand begon zomaar over mijn familie. Als er niet zo veel getuigen in deze ruimte zaten had ik er absoluut geen probleem mee gehad om de vork die naast mijn bord lag door haar borst te rammen en hoewel deze gedachte echt vreselijk was had ik alsnog de drang het te doen. Ik was echter slim genoeg om die fout niet te begaan. Het aller laatste beetje respect dat ik nog voor haar had was verdwenen en voor mij, was zij zo goed als dood. “You repel me. If you dropped dead right now nothing would change. The world would go on because you do not matter. You are worthless.”Mijn stem was nooit lager geweest en ik was oprecht doodserieus. Ik moest mij ook heel erg inhouden om niks te doen waar ik spijt van zou krijgen, ik was namelijk behoorlijk goed in dingen doen in de hitte van het moment. Enkel was dit geen moment meer. Dit was niet gewoon een ruzie meer. Ze had het persoonlijk gemaakt, en dan was het oorlog voor mij. 


@Traveller 
20
Posts: 21036
Datum: 30-07-2018 02:11
Traveller
Wereldberoemd



Traveller schreef:
Allison.
Hij had me zojuist een slet genoemd en dat vond ik ook enorm laag. Hij wist niet eens wat ik in godsnaam deed. Misschien had ik het ook nog maar met één persoon gedaan. Wist hij veel. Dat soort dingen had ik allemaal niet verteld en op dit punt was ik ook blij dat ik dat allemaal niet had gedeeld. Wat hij nu zei was alleen maar een gok en die klopte niet. Ik vond mezelf alles behalve iemand die maar met jan en alleman het bed deelde. Of nou ja, die tijd lag achter me. Dat soort dingen deed ik al lang niet meer, maar ook al was dat wel zo dan was dat nog geen ramp. Het boeide mij altijd helemaal niets als je het met vier verschillende mensen in een week deed. Veel plezier, zei ik dan altijd maar. Ik zou hem overigens ook helemaal niets vertellen over dat gedeelte van mijn leven. Sterker nog, ik zou hem helemaal niets meer vertellen. 'Oh. Is that what you call all girls? Maybe that's why no one would want to be with you.' Dat was echt wel het laatste wat je een meisje moest noemen, al deden zijn woorden mij niets. En al was ik dat, dan nog was dat niet per se iets slechts vond ik zelf. Als je ergens plezier in had moest je dat toch gewoon doen? 
Het liefst ging ik nu gewoon weg. Ik had helemaal geen zin meer om hier te zitten, maar dan zou ik het gevoel hebben dat ik hem liet winnen en dat was wel het laatste wat ik wilde. Ik wilde hem op geen enkele manier laten weten dat ik het vervelend vond, want eigenlijk vond ik dit wel enorm vervelend. Ik hield wel van ruzie maken, maar niet hier en niet nu. Ik had afgelopen week al genoeg ruzies meegemaakt. Zoveel dat ik er nu echt helemaal klaar mee was, maar ik wilde gewoon niet dat hij het gevoel zou krijgen dat dit ook maar iets met me deed. Ik mocht dit van mezelf ook niet interessant of boeiend vinden, al was dat wel zo. Wat was ik ook dom geweest vorige week. Dan dacht je dat iemand anders was en gewoon normaal kon zijn, maar dan bleek hij nog erger te zijn dan al die andere jongens hier. Ik had namelijk nog nooit ruzie gemaakt in een restaurant waarbij anderen mij konden horen. Meestal wilde de andere persoon dat ook niet, maar het leek hem net zo weinig te interesseren als ik, al maakte het me waarschijnlijk achteraf wel heel erg veel uit. 
'Facts that no one gives a shit about though. Just like all the other facts you keep trying to tell me and everyone else. No one wants to listen to your dumbass stories,' zei ik terwijl ik met mijn ogen rolde. Ik sprak mezelf nu wel heel erg tegen, omdat ik juist vorige week nog had gezegd dat ik het wel leuk vond, maar dat zou ik nu nooit meer toegeven. Helemaal niets aan hem was meer leuk. Ik kon me nu dus ook aan letterlijk alles irriteren. Zijn naam, zijn stem, hoe hij eruit zag, alles. Als ik er lang over na zou moeten denken zou ik er spontaan van moeten overgeven. Zo erg walgde ik van hem. 
'Don't talk to me about feminism. You ruined the entire image of yourself when you called me a slut.' Dat was ook niet feministisch, dus als hij me daarop ging aanspreken had hij dat ook verpest. Het boeide mij overigens helemaal niets of mannen wel of geen make-up droegen, maar bij hem vond ik het vervelend. Bij hem wilde ik letterlijk alles benoemen wat ik vervelend aan hem vond en daar was die make-up die overigens niet eens goed was aangebracht één van de dingen van. Het feit dat het niet goed was aangebracht vond ik waarschijnlijk nog irritanter dan het feit dat het er überhaupt op zat. Dat moest 'ie natuurlijk ook helemaal zelf weten. 
'I'm taking back my words. You are the most disgusting and dumb person I have ever met in my entire life. The only thing you know shit about is stupid stuff you read on Wikipedia yet no one cares about that. Talk to me about politics and then we'll talk but all you know is how you can speak to another person on the other side of the stupid train station without yelling. Wow, great information. Who gives a shit?' Hij had me voor mijn gevoel alleen maar domme feitjes gegeven. Feiten waar ik helemaal niets aan had en waar ik ook nooit in mijn hele leven iets zou mee kunnen doen. Het was gewoon dom en ik was ook van plan om die dingen allemaal snel weer te vergeten, al was ik er al een hele boel vergeten. Ik wilde hem gewoon helemaal vergeten. Die avond was echt één van de domste dingen die ik ooit had gedaan. Aardig doen tegen iemand die eigenlijk zo'n asshole bleek te zijn. 
Zijn laatste woorden verbaasden mij al helemaal. Zei hij dat nu hier? Terwijl iedereen dat kon horen? Ik vond het eigenlijk erger dat andere mensen het konden horen dan dat hij het zei. Het was niet de eerste keer dat iemand zoiets tegen me zei. Het enige wat dit aanwakkerde was dat ik nog beter mijn best wilde doen om hem zo klein mogelijk te krijgen. Deze ruzie was na vanavond ook zeker nog niet klaar. Ik zou er met allerlei manieren voor zorgen dat hij spijt zou krijgen van die laatste woorden. Ik vond het namelijk overdreven. Ik grinnikte dus ook om wat hij zei, waarna ik mijn laatste slok wijn nam. 'Oh, sweetie. I feel so bad for you. It all makes sense now. Your family seriously doesn't love you that much. They rarely visit, do they? I get that. Who would want to visit someone that is so fucked up? They tried so hard to get rid of you and I totally get that. And the fact that you think I would care even just one bit about the fact that you think I'm worthless is hilarious. At least my family loves me. Yours probably calls you worthless.' Dat was niet helemaal waar. Zijn familie klonk vele malen leuker dan de mijne. De mijne had me gedwongen om hier te zitten en mijn gevoelens deden er dan niet toe. Ik vond ook niet echt dat ze van me hielden, want anders zat ik hier niet en anders dreigden ze niet met allerlei maatregelen. Maar goed, hij hoefde niet te weten wat mijn vader allemaal had gedaan om mij hier te krijgen. Dat ging hem niets aan. 

@HarryStyles 
18
Posts: 4251
Datum: 30-07-2018 11:52
Anoniem
Popster



HarryStyles schreef:
Castiel Het kutte gevoel dat ik al eerder had gevoeld werd met de minuut erger. Ik voelde mij idioot dat ik haar ooit in vertrouwen had genomen. Deze situatie had mijn vertrouwen ook oprecht geschaafd en het liefst zou ik op staan  en mijn auto mee nemen terug naar huis. Naar Texas waar ik dit vreselijke mens nooit meer hoefde te zien. Ik hoopte dat ze van de stoep af viel op haar veel te hoge hakken en een griep kreeg. Erge dingen wenste ik haar maar niet toe, ik wist namelijk dat ik daar later erg veel spijt van zou krijgen als het dan ook nog echt zou gebeuren zou ik mij het nooit kunnen vergeven. Een griep en een val waren dan niet zulke erge dingen en ik wenste het haar oprecht toe. Als dat dan zou gebeuren zou ik mij ook niet schuldig voelen, naar mijn mening was dat namelijk wat zij verdiende. Zacht moest ik toen lachen en ik schudde kort mijn hoofd. Mijn lach was echter niet oprecht. Het was nep en heel geforceerd, zoals Allison. “I still really don’t care that you say no one wants to be with me. Honestly Allison it’s getting a bit old now. Can’t come up with new insults? I expected more from you.” Wellicht was ik haar nu aan het uitdagen om nog erger te gaan zijn. En wellicht was dat juist wat ik wilde. Ik wilde dat ze nog erger deed zodat ik zeker kon maken dat ik nooit zo dom zou zijn om haar wellicht ooit te vergeven. Ik was iemand die wel snel mensen vergaf wat ik eigenlijk niet meer moest doen. Maar Allison ooit vergeven, nee dat zou ik echt niet doen. Daarom had ik er geen probleem mee gehad om mijn absoluut slechtste zelf te zijn rond haar. Ik hoefde haar ook echt nooit meer te zien na deze avond. Nu eigenlijk al niet meer. Ik wilde oprecht gewoon op staan en weg lopen. Het boeide mij niet eens als zij zich zou voelen dat ze gewonnen had. Ik zou dan gewoon weg kunnen gaan, ik hoefde haar toch nooit meer te zien. Van mijn part hoefde ik niemand uit deze klote stad ooit nog te zien. Zelfs mijn vrienden maakte mij niks meer uit. Zij gaven net zo veel om mij als om een zak stont. Het boeide mij echt niks meer. Er was voor mij niks om te verliezen, dus mijn ergste zelf was wat ik vandaag zou zijn. Was ik toch nog even blij met de dingen die ik van mijn vader had geleerd. Ik haalde kort mijn schouders op bij haar reactie. Het maakte mij vrij weinig uit dat zij mijn feitjes irritant vond. Iedereen vond het al dus ze was niet zo speciaal er mee. Ik vond het ook een té nutteloze opmerking om er verder op in te gaan. Wat kon ik zeggen? Ja klopt woehoe je hebt eens in je leven gelijk gegeliciteerd. Het was gewoon onnozel dus ik zei er niks op terug. Ik ging mijn woorden niet vuil maken aan haar betekenisloze opmerkingen. Ik moest zacht even lachen. “I find it quite funny that you immediately assumed I was calling you a slut? All I was saying was that I am not one,” zei ik simpel want ik had haar oprecht geen slet genoemd en ik had er ook geen probleem mee als mensen het met veel mensen deden. Ik had het woord slet zelfs nooit gebruikt. Maar zoals ik eerder al duidelijk maakte, ik was op dit moment de slechtste versie van mijzelf dus ik zou er geen probleem mee hebben om alles te zeggen wat ik eerder nooit had gedurft. “Oh yeah ‘cause you’re such an adult when you talk about politics. But that’s all you people talk about isn’t it? Politics and money? ‘Cause that’s all you seem to give a fuck about.” Ik had een sterke haat naar mensen die altijd alleen over politiek en geld praatte. Er waren mensen die elke dag dood gingen door onze slechte politiek maar wat zij belangrijk vonden was dat Trump wellicht vrede sloot met Nood Korea terwijl hij zijn eigen land helemaal aan het verneuken was. Het was idioot. Ik kon daar oprecht niet tegen. Ik lachte zacht om haar woorden. “Oh love you don’t feel sorry for me, you don’t feel sorry for anyone ‘cause you don’t have a heart. But that’s okay I don’t need your pity. My family actually loves me and they don’t have to buy me things to show that. When was the last time your parents actually hugged you and told you they loved you? Never huh? Well that would at least explain why you’re such a heartless bitch, you learned it from your old folks. Probably runs in the family don’t it?” Ik voelde Kyle zijn grip op mijn been versterken. Hij wist steen goed hoe erg ik kon reageren op mensen die over mijn familie begonnen. Het ergste vond ik nog wel dat ik haar helemaal niks over mijn familie had verteld, enkel dat ik een tweeling broer had en dat mijn broers alles zouden doen om mij thuis te krijgen. Dat zij dan het lef had om zo over mijn familie te praten maakte mij kwaad. Zelfs al was wat ze zei de waarheid het was mijn familie en ik liet niemand slecht over hen praten. Het was dat er veel mensen hier zaten anders had ik haar zonder enig probleem een klap verkocht. Ik had het bij een jongen ook gedaan dus zonder probleem zou ik het zo bij haar ook doen. Gelijkheid toch?

@Traveller 
20
Posts: 21036
Datum: 30-07-2018 12:42
Traveller
Wereldberoemd



Traveller schreef:
Allison.
'Oh, I'm not trying to insult you. Just stating some facts,' zei ik, omdat hij dat ook de hele tijd had gezegd. Het was echter wel mijn bedoeling om hem te beledigen, al lukte dat volgens mij tot nu toe nog niet zo heel erg goed. Het enige waar hij echt reageerde was als ik over zijn familie begon, dus daar zou ik ook zeker op door blijven hameren. Gewoon omdat ik dan iets had gevonden waar ik hem wél mee kon irriteren. Zijn reactie was overigens wel erg uitnodigend om hem al helemaal uit te schelden, maar ik had daar geen zin in. Niet hier. Ik wilde proberen me nog niet om zo laag te verlagen, want ik voelde me al heel erg dom dat ik hier nu zo zat. Normaal gesproken kon ik mijn mond nog wel een beetje houden, maar nu was dat het laatste wat ik wilde doen. 
Ik opende mijn mond om wat te zeggen over zijn opmerking over dat hij mij geen slet had genoemd toen ik me realiseerde dat dat inderdaad zo was. Ik had het alleen wel zo opgevat. Zo zou volgens mij iedereen dat zo opvatten. Ik wist dus eerst ook niet zo goed wat ik moest zeggen en op dat moment kon ik mezelf wel slaan, omdat ik hem absoluut niet het gevoel wilde geven dat hij mij uitgepraat kon krijgen. Dat kon tot nu toe helemaal niemand, tenzij je echt een soort macht over me had zoals mijn ouders. Zij waren zo'n beetje de enige waarbij ik wel stil kon zijn als ze me dingen vertelden, omdat ik wist dat ik het toch niet zou winnen. 'And what's wrong with it anyway?' Ik vond namelijk dat hij het op een toon had gezegd dat nogal minderwaardig over kwam, maar alles wat hij nu zei kwam zo op mij over. 
Ik glimlachte zwakjes toen hij zei dat ik alleen maar over dat soort dingen kon praten. Volgens mij had ik het vorige week geen enkele keer daarover gehad, behalve toen ik zei dat ik Trump had ontmoet en had gezegd dat ik over hem heen wilde kotsen. Meer niet. Ik had ook helemaal geen zin om me daarin te verdedigen, want dan moest ik dingen van vorige week uitleggen terwijl ik die avond juist nu heel erg graag wilde vergeten. Ik wilde hem als persoon helemaal vergeten en ik wist ook zeker dat ik nooit meer een zaak zou gaan doen waarbij ik de kans liep om hem tegen het lijf te lopen. Nooit meer. 'Whatever makes you sleep at night, babe.' Ik had er gewoon echt geen zin in, want dat was helemaal niet het enige waar ik over kon praten. Tevens was ik zo links als het maar kon, dus als het aan mij lag kregen de wat minder welgestelde Amerikanen in dit land veel meer dan dat ze nu kregen. Maar ook daarover had ik geen zin om met hem te praten, want ook al zou hij het met me eens zijn, dan nog zou het zo lijken alsof we heel andere meningen hierover hadden. Hij zou toch zijn best doen om mij er slecht uit te laten zien, maar zijn mening over mij interesseerde me écht helemaal niets. Als hij dacht dat ik zo'n verwend rijkeluiskindje was dan moest hij dat maar denken. Het was wel een beetje zo, maar ik kon er ook niets aan doen dat ik in deze familie was geboren. Dat gebeurde gewoon. Ik had er nooit om gevraagd. 
'I actually don't give a fuck if you talk about my family. Go ahead. You don't know shit about them anyway.' Hij had overigens wel gelijk. De laatste keer dat mijn ouders mij een knuffel hadden gegeven kon ik me niet meer herinneren. De laatste keer dat het oprecht gezellig was om met ze te zijn ook niet. Het was altijd maar één grote neppe bedoeling, maar dat was bij veel families hier het geval. Ik schaamde me er niet eens echt meer voor, maar ik zou het ook niet gaan toegeven dat het zo was. Het interesseerde me ook niet dat hij slecht over ze aan het praten was. Dat deed ik zelf regelmatig ook, dus dan mocht een ander het ook. 'And you can try and make me feel bad but it definitely won't work when you try and talk shit about my parents. Find something else. It's entertaining,' zei ik met een brede glimlach. Van mij mocht hij echt zijn gaan gang, want ik wist niet waar hij me wel echt mee kon raken. Niet met mijn werk, niet met mijn familie, niet met de manier waarop ik eruit zag. Hij had me misschien alleen kunnen raken als hij dichterbij stond en als ik hem al echt persoonlijke dingen had gedeeld, maar dat was niet zo. Hij kon dus allerlei dingen roepen en het zou me echt helemaal niets doen. Ik werd er ook zeker niet bozer van of zo. Sterker nog, ik voelde me eigenlijk ineens heel erg rustig en ik hoopte dat hij nog harder zijn best zou doen om me ook maar enige vorm van pijn te laten voelen. Het was grappig om te zien en vandaar dat ik het graag wilde zien. 
'Alli, I think we should go home,' zei Erin tegen me, maar dat was wel het laatste wat ik nu wilde doen. Ik ging hier niet weg totdat hij weg was gegaan. Vandaar dat ik haar ook met een glimlach aan keek. 'No, I'm having too much fun here. I'm staying. I won't leave until my best friend Castiel leaves this place because without him it wouldn't be this much fun,' zei ik waarna ik hem weer recht aankeek. 

@HarryStyles 
18
Posts: 4251
Datum: 30-07-2018 13:09
Anoniem
Popster



HarryStyles schreef:
Castiel“Good, ‘cause if you were you were failing embarrassingly hard.” Haar woorden raakte mij echt niet en ik liet mij niet beledigd worden door iemand zoals haar. Oké misschien raakte het mij een beetje. Misschien zorgde haar woorden er voor dat mijn al erg lage zelfbeeld nog een paar treden van de trap af vielen. Maar dat liet ik simpelweg gewoon niet merken. Mijn gevoelens niet laten merken was iets waar ik aardig goed in was. Dan zou ik later als ik alleen was wel ze laten lopen. Dan plots kon het kleinste ding mij een complete rotzooi maken. Maar ook daarmee was ik best goed in het weerhouden van. Een keer was dit mij echter niet gelukt en ik haatte mijzelf nog erger ervoor dat dit nu juist net de keer was dat Allison die wc in had gelopen. Waarom ze daar binnen was gekomen was nog steeds niet duidelijk voor mij. Het was de mannen wc en zij was daar vaak genoeg gekomen om te weten dat de vrouwen wc niet daar zat, daar was ik zeker over. Om haar nu echter te vragen waarom de nou net die nacht de mannen wc binnen liep leek hem raar. Hoewel ik nieuwsgierig was zou ik dan moeten uitleggen aan Kyle wat er die avond gebeurt was en dan zou ik dat nog lang te horen krijgen, terwijl het vergeten alles was wat ik echt wilde. Die hele avond. Nacht. Elk woord wat ik haar had verteld, elke zin die zij tegen mij sprak. Ik hoopte dat de herinnering mijn hoofd snel genoeg verliet voor dat ik mijzelf er gek om zou maken. Mij kennende was mijzelf gek maken om iets een van de weinig dingen waar ik goed in was. Misschien was dat zelfs wel mijn grootste talent. Al zou ik het niet zo zeer een talent noemen. Ze bleef een tijdje stil en het had mij wel verrast. De enige andere keren dat het leek alsof ik haar stil had gekregen of sprakeloos had waren op die avond. Toen had ik het geweldig gevonden voor compleet andere redenen waarom ik het nu zo leuk vond. Hoewel beide keren waren door trots, was het deze keer toch echt heel amders dan de vorige keer. Bij haar vraag trok ik even een wenkbrauw op. “Nothing’s wrong with it. If someone wants to fuck five other people in a week that’s great. Good for them. I couldn’t be less bothered,” zei ik schouderophalend. Het maakte mij echt niet uit wat er rond ging in andere mensen hun seks leven. Netzoals mijn niet bestaande seks leven niemand anders zijn zaken waren, al had Allison dit de zaak van iedereen die mee luisterde gemaakg. Mijn deed het echter weinig, dit wel oprecht niks. Ik besloot niet verder te reageren op haar volgende opmerking. Het was kort en het was geen belediging dus ik had er verder niks op te zeggen. De bijnaam kroop echter wel over de verkeerde kant van het bed. Ik had altijd al een hekel aan bijnamen als babe en bae. Het waren gewoon zulke vreselijke woorden naar mijn mening. Als ik ooit met iemand in een relatie zat met iemand die mij zo noemde zou ik oprecht proberen dat te stoppen. En als ik de bijnaam niet al genoeg haatte vond ik hem nu oprecht afgrijselijk. Het was alsof elk woord dat zij zei automatisch verpest werd en ik haatte het daardoor ook dat ze mijn naam al meerdere keren had genoemd. Ik was altijd erg blij en trots op mijn naam. Niet iedereen had zo een soort unieke naam. Daarnaast was het een van de enige dingen die ik nog overhad van mijn moeder. Zij had mij de naam geschonken sinds het de ‘mannelijke’ versie van haar tweede naam was. Mary Cassiel Novak. En nu was zelfs dat verpest voor mij. Ik haatte het dat ze mij zó erg kon raken zonder dat ze het eigenlijk door had, ik liet er namelijk niks van merken. “I don’t need to know shit about them to know a lot about them. Your entire family for that matter. All picture perfect but once you get behind the scenes it’s all messy. If it wasn’t for their reputation I doubt they would even keep contact with you.” Ik wist vrij veel van hoe die rijke families in elkaar zaten. Ik hoorde er genoeg over vsn mijn vrienden. Kyle was dan nog aardig close met zijn ouders en zussen. Richard was weer anders. Achter de schermen was die hele familie verneukt. Zijn pa had tig andere vriendinnen. Zijn moeder was een alcoholist en zijn broer moest meerdere keren met spoed naar het ziekenhuis om zijn maag te laten leeg pompen na een overdosis. Het was alles behave perfect en toch leek het daarop voor de mensen buiten hun familie. Voor de journalisten en alles. Ik wist dus hoe een troep het kon worden, al was Richard zijn familie waarschijnlijk wel het toppunt van troep. “I’m not trying to make you feel bad, and even if I would it would be a useless attempt since you’re so heartless. I doubt you ever feel bad about anything you say or do. You don’t tgink about consequences, you just think about yourself.” Ik was aardig geïrriteerd door Allison op dit moment en ik merkte dat er een pijnlijke stilte heerste bij de tafels rond hen heen. Mensen waren gewoon aan het mee luisteren voor hun eigen leed vermaak. Hij snapte het echter wel. Als twee mensen naast hem in een restaurant zo aan het vechten waren zay ik waarschijnlijk ook te kijken. Dat zou iedereen wel hebben leek mij. Bij Erin haar woorden hoopte ik oprecht dat Allison volwassen zou zijn en gewoon weg zou gaan met haar vriendin. Het was de verstandigste keuze en Ik ging er vanuit dat als Kyle zoiets gezegd had ik gelijk akloord was gegaan. Allison leek hier echter niet op te wachten. Het was gewoon alsof ze mij probeerde uit te lokken. En dat deed ze aardig goed. Tor Kyle ook iets zei. “Maybe it’s best to leave Cassie,” zei hij zachtjes maar duidelijk genoeg voor mij om te horen. “Let’s just go outside and take a deep breath,” mompelde Kyle in mijn richting.  De manier waarop hij praatte maakte duidelijk dat hij mij probeerde en te calmeren en te weerhouden van domme dongen doen. “Yeah maybe that’s best to do, just fucking get out of here,” mompelde ik. Ik dacht er oprecht over ns om gewoon op te staan met Kyle en naar buiten te vertrekken. Maar iets in mij zei dat dat nou juist het domme was. Dan gaf ik haar het gevoel aksof ze gekijk had wat ik echt niet goed vond. 

@Traveller 
20
Posts: 21036
Datum: 31-07-2018 01:19
Traveller
Wereldberoemd



Traveller schreef:
Allison.
Zijn volgende opmerkingen vond ik niet interessant genoeg om op te reageren, dus besloot ik van de situatie gebruik te maken dat er een ober langs de tafel liep. Mijn drinken was op en ik kon nog wel een glas wijn gebruiken. Vandaar dat ik hem dus zo vriendelijk mogelijk vroeg of ze misschien mijn glas konden bijvullen, waarop hij vroeg of de rest ook nog wat te drinken wilde. Ik besloot echter om dit voor ze te antwoorden, waaronder dus voor Castiel. Gewoon omdat hij dat misschien ook irritant vond en daarom deed ik het. Ik wist niet of hij dat irritant vond, maar als iemand dat voor mij zou doen zou ik me daar ook aan ergeren. 'Yeah, my friends would like to get another glass of wine as well, thank you.' Het glas van Erin was nog niet eens leeg, dus ik zag het haar snel opdrinken, gewoon om dan niet als een soort alcoholist over te komen. 
Ik richtte me daarna weer tot Castiel die wéér over mijn ouders begon. Kon hij nu niet gewoon een keer ophouden? En ik wist niet waarom ik het nu ineens wel zo erg vond, maar ik kon nu ook even niet meer rustig reageren zoals ik dat zojuist wel de hele tijd had kunnen doen. Het kwam waarschijnlijk doordat hij gewoon gelijk had. Als die hele reputatie niet belangrijk was geweest wist ik dat ik mijn ouders veel minder vaak zou zien dan dat ik nu zou doen. Dan zag ik ze misschien een paar keer per jaar en misschien was dat zelfs al te veel. Dan zou ik echter ook gewoon mijn eigen plan trekken. Dan zou ik met de kerstdagen bijvoorbeeld gaan reizen naar een land waar het warm was om daar in mijn eentje dan kerst te vieren. Of met thanksgiving. Of welke andere feestdag dan ook. Als mijn glas nu niet leeg was geweest had ik de inhoud ervan over hem heen gegooid. Het liefst gooide ik eigenlijk dat hele stomme wijnglas naar zijn stomme hoofd! Het feit dat hij er maar over doorging vond ik énorm vervelend en ik hoefde daar niet steeds aan herinnerd worden. Ik wist het zelf goed genoeg, dus kon hij niet gewoon zijn mond houden of zo?! 'Shut the fuck up!' Ik praatte op een veel hardere toon dan dat ik zojuist had gedaan, maar als ik boos was begon ik vaak gewoon met schreeuwen. Dat kon hier nog niet, maar echt praten op een normaal volume was dit ook bij lange na niet meer. Dat er nu nog veel meer mensen keken interesseerde me ook helemaal niets. Ik had het toch al erg gemaakt. Nog iets erger maakte ook niet meer uit. Ik zou hoe dan ook de lul zijn, het maakte dan niet uit of ik ging schreeuwen of niet. Ja, ik kon er misschien uitgetrapt worden, maar dat was dan maar zo. 'Stop fucking bringing that up! You don't know shit.' Het koste me eigenlijk moeite om dat laatste niet met een trillende stem te zeggen, want ik merkte dat ik gewoon emotioneel werd doordat ik zo boos werd. Dat wilde ik absoluut niet laten merken, al wist ik vrijwel zeker dat het aan mijn stem te horen was en ik baalde nu ontzettend hard van mezelf. Dit gebeurde namelijk bijna nooit. 'If you don't stop talking shit I swear to god I will fucking ruin you. I will make sure no one is going to like you anymore, ever. And I will also make sure you're going to want to kill yourself and trust me, you will. You're going to regret saying those things to me. You're a fucking asshole and I hope you fucking die. I really really fucking hate you. You're liiterally the most disgusting human being I have ever met in my entire life. I hope you rot in hell!' 
Nou, ik kon wel vaarwel zeggen tegen mijn baan. Ik wist zeker dat dit in een soort krant zou komen, want daar had ik wel vaker in gestaan als ik rare dingen had gedaan. Dit was echter wel het meest erge wat ik tegen iemand had gezegd als ik in het openbaar was. Normaal gesproken kon ik me nog wel een beetje inhouden, maar dat lukte me niet. En het ergste vond ik nog wel dat ik niet alles zo had uitgesproken hoe ik het wilde uitspreken. Soms merkte ik gewoon dat ik weer bijna wilde huilen en dat kon je dan aan mijn stem horen, maar zo ver zou ik het niet laten komen. Ik ging niet huilen over iemand als hem. Dat was hij niet waard. Bovendien kwamen de tranen alleen maar omdat ik zó ontzettend boos was. Dan raakte je gefrustreerd en moest je ervan huilen of zo. Ik had het bij honderden mensen gezien, maar bij mezelf nog bijna nooit. Het was me misschien een paar keer overkomen, maar ik had niet verwacht dat hij dat bij me naar boven zou kunnen brengen. 
Ik keek de andere kant op, maar keek naar de grond zodat ik niet iemand anders hoefde aan te kijken. Ik haalde nog eens diep adem, want ik moest nu eerst rustig worden voordat ik weer zou gaan flippen. Op dit moment wilde ik namelijk heel erg graag een klap in zijn gezicht verkopen, maar dan kon ik nog opgepakt worden en dat mocht absoluut niet. Kyle had ook voorgesteld om weg te gaan en Castiel reageerde daarop met dat het misschien inderdaad beter was, maar Kyle gebruikte een bijnaam. Die bijnaam moest ik vanaf nu ook gebruiken. Ik kon niet anders dan die bijnaam belachelijk maken.
'Yeah, Cassie, be a pussy and leave,' zei ik met de nadruk op "Cassie." Wat zou ik blij zijn als hij weg ging, maar aan de andere kant ook niet. Ik had nu namelijk totaal niet het gevoel alsof ik gewonnen had. Sterker nog, doordat ik zo flipte had ik het gevoel dat híj gewonnen had en dat wilde ik niet. Hij mocht niet denken dat hij mij kon breken of zo, want ik wilde niet dat iemand zo over mij kon denken. Ik had liever dat mensen dachten dat ik een harteloos persoon was, want dan kon ook niemand je pijn doen. Dan deden ze daar hun best niet eens voor. 

@HarryStyles 
18
Posts: 4251
Datum: 31-07-2018 10:37
Anoniem
Popster



HarryStyles schreef:
Castiel Toen zij voor de rest van de tafel nog wijn bestelde viel mijn blik kort op Erin die plots haar halve glas achterover gooide. Ik besloot hier niet te veel aandacht aan te schenken. Ze wilde waarschijnlijk geen ‘alcoholist’ lijken door zo twee glazen te hebben. Ik trok mij er weinig van aan dat Allison voor iedereen gelijk wijn bestelde. Als dat haar goed liet voelen mocht ze dat best doen. Het was waarschijnlijk een kracht dingetje. Ze bestelde het voor iedereen dus ze had kracht over iedereen, zij zorgde ervoor dat wij straks weer allemaal wijn zouden drinken. Ik wist niet waarom ze het deed maar dat leek mij logisch. Ik vond het maar best. Dat ze ons ‘friends’ noemde vond ik echter wel irritant maar ik begreep dat ze vriendelijk wilde doen naar de ober al had iedereen waarschijnlijk wel door dat wij alles behalve vrienden waren. Een zwakke grijns sierde op mijn lippen toen ze leek te knappen. Blijkbaar had ik toch een gevoelige snaar geraakt. Of wellicht niet eens maar kon ze er gewoon niet tegen dat ik gelijk had. Ik kende haar familie niet en toch wist ik hoe het werkte en daar kon zij waarschijnlijk niet tegen. Ik vond het wel grappig om haar zo te zien. Ze flipte echt. Door haar opmerking keken nu nog meer mensen naar de tafel. ‘Shut the fuck up’ was namelijk niet iets wat veel degelijke mensen gebruikte. Het trok best veel aandacht. Ik merkte een zachte trilling in haar stem op. Ze was emotioneel en ik vond het geweldig. En hier dacht ik maar dat zij een ongevoellige bitch was maar nee hoor. Zodra je haar de waarheid vertelde kwam er dus een hele andere kant van haar op. Ik deed mijn uiterste best mijn gezicht neutraal te houden met een zwakke grijns wel terwijl ze tegen mij praatte.  Ik voelde de grip van Kyle verstevigen op mijn been. De dingen die ze zei waren wel echt heel laag. Zelfs voor haar. Zelfmoord was niet iets wat je iemand toe moest wensen en ik deed mijn best er ook maar gewoon niet naar te luisteren. Het raakte mij echter wel. Het deed mij terug denken aan de laatste keer dat iemand zo tegen mij tekeer ging en dat soort dingen tegen mij zei. Dat was een tijd die ik probeerde te vergeten. Kyle wist hier niet van maar hij was een goed genoege vriend om te weten dat hij er nu wel voor mij moest zijn. Het was niet elke dag dat iemand je vertelde dat ze er voor gingen zorgen dat je jezelf ging vermoorden. Dat was niet oké. Echt alles behalve oké. Haar woorden hadden andere mensen ook doen op kijken. Er waren mensen met camera’s die alles gefilmt hadden en God, we zouden beide waarschijnlijk onze baan kunnen verliezen. “That’s pathetic. Feeling so weak that your bring suicide into this because you don’t know what else to say. Like suicide isn’t a big deal. Like it’s telling someone you hope they get a fever. That’s low even for you,” zei ik kalm. Ik wist dat nu kalm blijven haar waarschijnlijk zou irriteren maar nu boos worden was waarschijnlijk wat zij wilde en dat wilde ik weer niet. Kalm blijven was dus het slimste om te doen en ik vond het best knap van mijzelf dat ik kalm wist te blijven terwijl ik eigenlijk van binnen zat te koken. Ik was woest. Maar dat ging ik echt niet aan haar laten merken. Toen ze mij ‘Cassie’ noemde voelde ik mij nog bozer worden. Het was een bijnaam die enkel mijn vrienden en broers gebruikte. Niemand anders en dat zij dacht het recht te hebben om dit nu te doen maakte mij oprecht boos. “You know what maybe that’s exactly what I’m going to do. I’d rather be a pussy than an ignorant asshole who thinks telling someone they’re going to make them kill them selves is an okay thing to do. So yeah I’ll be a pussy and leave. At least I still have a little dignity left,” zei ik vervolgens. Een pissige frons spelend op mijn gezicht. Er waren veel dingen waar ik misschien niet helemaal tegen kon maar als iemand zó over zelfmoord durfde te praten werd ik daar écht gek van. Dat kon niemand gewoon maken. 

@Traveller 
20
Posts: 21036
Datum: 31-07-2018 11:47
Plaats een reactie
Reageer
Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld
Eerste | Vorige | Pagina: | Volgende | Laatste
© 2024 | CONTACT | VOORWAARDEN & PRIVACY | KOOP CREDITS