Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

Forum

Startalk

Blogstatistieken

Vriendenbeheer

Facebookvrienden uitnodigen

12 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

5SOSO | You've captured my love

Demish
Internationale ster

Demish schreef:
Na het ontbijtje samen waren Calum en Linn terug gegaan naar het hotel en daar hadden ze ieder voor hun eigen ding gekozen. Linn had een aantal dingen willen regelen rondom haar werk. Ze had een aantal telefoontjes moeten plegen en ze had samen met een andere YouTuber een moment geprikt voor wanneer ze samen zouden filmen. Tegen de middag was ze gaan wandelen met Naylene en Watts en hadden ze een aantal winkeltjes in de stad bekeken. Na het avondeten had Linn zich op haar make-up gestort. Nadat ze het er met Calum over had gehad, had ze besloten om een skull-look te maken. Haar basis en ogen waren al gedaan, nu was ze bezig met het meest moeilijke gedeelte.
Er werd op de deur geklopt door Crystal, die via een berichtje al aan had gegeven dat ze even had willen praten. ‘De deur is open!’ liet Linn haar weten.
‘Hé, ik wilde even ergens over praten? Is dat oké? Of ben je druk?’
‘Sure, wat is er aan de hand, Crys?’ Linn keek via de spiegel naar haar vriendin. Ze zag dat Crystal een blik wierp op haar gezicht, wat er behoorlijk vreemd uit zag doordat ze midden in een look zat. ‘Ik probeer een neon skull te maken, let er maar niet op.’
Crystal knikte en ging op het bed zitten. ‘Ik denk niet dat Naylene en ik echt een goede combinatie zijn.’
Linn liet de woorden even op haar inwerken, om te bedenken wat Crystal precies bedoelde. Linn ging er vanuit dat ze er op doelde dat ze geen goede vriendinnen zouden kunnen worden. Dat was echter niet iets wat Linn, of iemand anders, had verwacht. Naylene was hier voor Ashton en Andy, niet om nieuwe vrienden te maken. Daarbij, het was ook onmogelijk om met iedereen bevriend te zijn. ‘Dat is toch niet erg? Het is normaal dat je een voorkeur hebt in personen en als Naylene daar niet onder valt, dan is dat toch prima? Waarschijnlijk is het gevoel wederzijds.’
Crystal haalde haar schouders op. ‘Ik vond Kaitlin leuker. En hoezo denkt Naylene dat ze mij kan vertellen wat goed is voor South? Het is mijn hond, ik heb hem al heel wat jaartjes en ik weet dat hij grote honden niet fijn vindt. Daarom hebben we ook voor Moose gekozen.’
Linn zuchtte, terwijl ze haar kwast in de zwarte kleur dipte en haar wangen begon in te vullen. ‘Je kent Kaitlin, geen wonder dat je haar aardiger vond. En Watts is een hele lieve hond. Ik heb hem vaak met Duke en andere hondjes zien spelen en dat is altijd goed gegaan. Maar als je liever geen grote honden in de buurt hebt van Southy, dan is dat jouw beslissing? Ik weet zeker dat Naylene die wel respecteert.’
Linn snapte dat Crystal dit bij haar neerlegde. Aan wie moest ze het anders kwijt? Ze waardeerde echter niet de manier waarop het ging. Naylene was een vriendin van haar. Als Crystal haar niet aardig vond, dan was dat prima. Niemand verwachtte dat van haar. Toch leek Crystal die woorden niet voor lief te nemen.
‘Als je het niet ziet zitten om met Nay om te gaan, doe je dat toch gewoon niet?’ sprak Linn haar vriendin toe. ‘Niemand verwacht dat en we hoeven ook geen grote familie met z’n allen te zijn.’
‘Wel een beetje?’ zei Crystal voorzichtig. ‘Michael en ik zijn verloofd, Luke en Sierra zijn al twee jaar samen en dat gaat ook niet de verkeerde kant op. Jij en Cal zijn misschien pas net aan het daten, maar ik denk dat we hier over een paar jaar allemaal nog steeds zijn? En als Naylene er dan ook is, dan ligt ze gewoon niet goed in de groep en ik ben bang dat dat invloed gaat hebben op alles.’
‘Crys, stop.’ Linn legde haar spullen neer en draaide zich om, zodat ze haar vriendin recht aan kon kijken. ‘Ik houd van je en ik geef om je. Ik snap dat je jezelf wil omringen met fijne, goede mensen met positieve energie, maar dit? Wat je nu allemaal zegt? Dat is ontzettend toxic.’ Linn vond dat hun vriendschap wel sterk genoeg was om dit aan te kunnen. Crystal gaf aan dat ze misschien bang was voor de invloed van iemand anders in de groep, maar zij was nu juist degene die alles aan het beïnvloeden was. Misschien was dat niet haar bedoeling, maar Linn voelde zich er alles behalve comfortabel bij.
‘Je hoeft nog geen rekening te houden met het plaatje over een paar jaar. Dat doe ik ook niet? Je kunt niet garanderen dat iedereen bij elkaar blijft. En als je naar het nu kijkt en merkt dat jij en Naylene niet klikken, dan is dat zo. Ga haar dan uit de weg, zorg dat je niet met haar in gesprek gaat. Waarschijnlijk heeft zij daar ook geen behoefte aan. Jij bent nou niet bepaald haar type als het gaat om vrienden.’
‘Jullie zijn toch vrienden? Zo anders zijn wij niet,’ zei Crystal. Linn haalde haar schouders op. Ze zou zichzelf ook niet zo snel rekenen onder het type waar Naylene normaal gesproken vrienden mee werd.
‘Wat wil je dan dat ik zeg?’ vroeg Linn.
‘Ik had gewoon gedacht dat je hierin wel achter me zou staan.’
‘Nay is mijn vriendin. En ik heb geen zin in toxic girl drama alsof we nog op school zitten. We zijn allemaal volwassen en dus beter dan dat.’ Linn draaide zich weer om, zodat ze haar gezicht in de spiegel kon bekijken. Wederom pakte ze de kwast en deze haalde ze nogmaals door de zwarte oogschaduw. ‘En ik zou het fijn vinden als ik nu verder kan met mijn make-up. We gaan over een uur naar het festival en ik ben nog lang niet klaar.’

Elysium
Internationale ster

Elysium schreef:
Omdat Naylene en Ashton er voor hadden gekozen niet te slapen in de bus, was de vermoeidheid ingeslagen toen ze eenmaal in New Orleans waren gearriveerd. Als eerste hadden ze de bus verlaten, waar ze in het hotel het geluk had gehad dat de kamer al begaanbaar voor hen was. Waarschijnlijk werd daarin wel iets geregeld, want in de middag inchecken had in veel gevallen geen zin. Nu hadden ze de tijd gehad om bij te slapen.
Toen ze wakker waren geworden, hadden ze er voor gekozen om rustig aan te doen. Totdat Linn Naylene een berichtje had gestuurd om te vragen of ze mee had gewild de stad in. Samen met Linn had Naylene dan ook een stuk van de stad verkend. Voor haar werk moest Naylene nog wel eens reizen, hier was ze echter nog nooit geweest. Ze vond de stad prachtig. Alles wat het uitstraalde, de verhalen waren op straat te lezen aan de sfeer. Het maakte Naylene gelukkig als ze dacht aan het feit dat ze hier nog een paar dagen zouden zijn. Het gaf haar de kans om de plaats nog wat beter te leren kennen. De manier waarop Ashton had gepland leek haar ook geweldig, dat was echter voor een andere dag. Vanavond zouden ze naar het Voodoo fest gaan.
Na het eten had Naylene er voor gekozen om te gaan douchen en zich enigszins voor te bereiden op de avond. Ze had het er met Linn over gehad en waar ze het wel hadden gehad over haar make-up en Linn het niet erg zou vinden om haar daar bij te helpen, had Naylene aangegeven dat ze het zelf zou doen. Linn was behoorlijk wat van plan geweest en Naylene wist zeker dat ze daar genoeg tijd voor nodig had. Ondanks dat ze het een lief voorstel had gevonden, misschien dat ze Linn ooit haar gang zou laten gaan. Er was geen druk in, dat wist ze zelf ook wel.
Naylene had zich aangekleed en snel haar haar gedroogd. Toen ze terug kwam in de kamer, zag ze dat Ashton en Watts terug waren van hun wandeling samen met Calum. Ondanks dat Naylene soms een beetje twijfelde over wat Watts aan kon en wat niet, wist ze zeker dat hij Ashton vertrouwde en ook goed naar hem kon luisteren.
“Hey zijn jullie weer terug?” Naylene nam de kop van Watts in haar handen en bukte zich voorover om er een kus op te drukken.
“Ging het goed?” Soms kon ze niets anders dan zich een beetje zorgen maken. Gelukkig had ze Watts nu hier in de buurt, dat was beter dan hem achterhalen in Los Angeles, waar hij ook wel goede opvangplaatsen had, toch was het anders.
“Ja, we hebben een heel eind gewandeld. Het is hier nog mooier in de avond.” Naylene kon zich alleen maar voorstellen hoe mooi het wel niet was. Ze kon nu al iets van buiten zien.
“En je bent al klaar, zie ik.” Ashton had in de middag gedoucht, waardoor hij zich nu alleen maar om had moeten kleden. Hij was duidelijk al klaar, iets wat ze zelf ook was. Dat terwijl ze nog wel even hadden voordat ze af hadden gesproken met de rest.
“Je ziet er goed uit Ash.” Naylene liep naar Ashton toe, zodat ze haar armen even om hem heen kon slaan. Ondanks dat ze de afgelopen dagen veel samen waren geweest, waren ze niet het koppel wat de hele dag aan elkaar zat. Eens in de zoveel tijd voelde het voor Naylene wel goed om dit soort dingen te doen. Ze had genoeg complimenten van Ashton gehad toen ze naar de boerderij waren gegaan.
“Thanks Nay.” Zei Ashton met een grijns. Het was nooit verkeerd om dat soort dingen te horen. Het was iets wat Naylene vaak genoeg dacht, ze hoefde het in haar hoofd niet iedere dag een paar keer te vertellen. Ashton wist dat ze hem aantrekkelijk vond, anders was er nooit iets tussen hen gebeurd. Dat zat er echt nog wel en dat ging ook echt niet zomaar weg. De verandering in haarkleur was alleen maar iets wat Ashton nog aantrekkelijker maakte
“Kunnen we ergens over praten?” De manier waarop Ashton het aangaf, maakte al wel duidelijk dat het behoorlijk serieus was.
“Natuurlijk kunnen we ergens over praten, Ash.” Naylene was niet iemand die te veel van die woorden uit ging, ze konden alles betekenen. Ze was zeker genoeg van hoe hun relatie nu liep dat het daar niet over ging. In ieder geval niet op een slechte manier.
Samen gingen ze op de bank zitten die in de kamer stond. Zo gedraaid dat ze nog een beetje naar buiten konden kijken. Daar ging het nu echter niet om. Ashton moest iets kwijt en Naylene was zeker bereid om daar zo goed mogelijk naar te luisteren en hem te helpen in hetgeen wat er aan de hand was.
“Ik ben al een tijdje aan het nadenken.” Ashton was goed in nadenken, soms iets te goed. Als hij er eenmaal mee begon was het soms haast niet te stoppen. Dat kon hem op goede plaatsen brengen, maar soms ook op plaatsen die vooral duister waren.
Naylene liet Ashton zijn tijd pakken om op de juiste woorden te komen. Ze knikte wel voorzichtig, ten teken dat hij het gewoon kwijt kon.
“Over hoe het gaat in het leven en wat daar allemaal bij komt. En dan vooral op dagen zoals vandaag. Avonden zoals deze.” Naylene wist dat er genoeg feestjes waren. Dat ze overal mee naar toe werden getrokken en Ashton nou eenmaal niet de persoon was om dat af te wijzen. Iets wat ze begreep. Maar ze kon zich ook indenken dat het op sommige dagen best veel gevraagd was.
“En dan vooral de drank die er op dat soort momenten doorheen gaat.” Naylene kon merken dat Ashton het moeilijker begon te krijgen met de woorden, dat dit echt heel erg diep lag. Ze hadden het er al wel eens over gehad. Een van hun ruzies was immers geweest toen Ashton dronken bij haar in het kantoor had gestaan. De dag daarna was het de kater geweest die hen nog veel dieper in de afgrond had getrokken.
“Ik heb er altijd al moeite mee gehad. Ik heb erin ook niet altijd het goede voorbeeld gehad?” Naylene knikte en schoof iets dichterbij, zodat ze haar hand op zijn arm kon leggen. Dit was niet een makkelijk gesprek om te hebben. Ze kon aan Ashton zien dat er nog zoveel meer in zijn hoofd had. Alles wat er nog uit moest en ze zou hem er tijd voor geven om dat alles op een rustige manier uit te spreken.
“En ik wil mezelf niet meer verliezen. Niet in dit soort avonden, maar ook niet in het algemeen? Dat ik er afhankelijk van ben, want op sommige momenten voelt het zo. Alsof ik het echt nodig heb om de dag door te komen.” De manier waarop Ashton sprak, ieder woord, het raakte Naylene. Het zat hem heel erg diep. Alsof hij hier echt al een hele tijd mee aan het worstelen was. Wat hij ook was. Hij deelde het echter met haar, wat bijzonder was.
“En dat wil je veranderen?” vroeg Naylene voorzichtig, omdat ze er vanuit ging dat ze daarom dit gesprek hadden. Ashton knikte op haar vraag, er kwam echter een diepe zucht over zijn lippen heen en zijn schouders lieten zich zakken. Hij zag er echt verslagen bij.
“Wat kan ik voor je doen?” Naylene wilde weten wat Ashton van haar nodig had, zodat ze hem er in kon helpen. Dat was wel echt iets wat ze graag wilde. Hij had het nodig, haar nodig en ze wilde niets liever dan er voor hem zijn, zoals hij er altijd voor haar was.

Demish
Internationale ster

Demish schreef:
Voor Ashton was dit het beste moment om met Naylene te delen waar hij al een tijd over na had gedacht. In Los Angeles was het redelijk gegaan sinds hij de beslissing had genomen om niet meer te drinken. Op tour was het een ander verhaal. Zo vaak grepen zijn vrienden naar een flesje met bier, of een shotje met alcohol. Hij nam het ze niet kwalijk. Absoluut niet. Als zijn omgeving echter dronk, was het voor Ashton moeilijker om het ook te weigeren. En dat was juist hetgeen wat hij wel wilde. Hij wilde afblijven van de drank die voor hem zo gevaarlijk kon zijn. Hij wilde zichzelf er niet in verliezen. De enige manier om dat te bereken, was door te stoppen met het consumeren van alcohol. Het was echter iets wat moeilijker was dan de woorden zelf uitspreken.
Een avond met een festival was hetgeen wat Ashton extra had laten nadenken. Hij wilde lol maken met zijn vrienden en genieten van de tijd die hij met Naylene had. Hij wist dat hij dit kon zonder drank. Iedereen kon dat. Hij wist echter ook dat als Calum of Andy een biertje zouden nemen, hij het na een tijdje minder goed zou kunnen afslaan. Om dat te voorkomen, had hij Naylene in vertrouwen willen nemen. Ook omdat zij mee had gemaakt hoe hij was als hij zich volledig overgaf aan de alcohol. Het moment wat ze samen hadden gedeeld was een moment waar hij niet trots op was. Dronken naar haar werk gaan, dat was achteraf behoorlijk beschamend.
Het hielp hem dat Naylene snapte waar hij op doelde. Hij wilde inderdaad zijn gedrag veranderen. Iedereen wist echter dat het gedrag van een mens tijd nodig had om aan te passen. Het ging niet van de één op andere dag en dat hij hier was, op tour, gaf hem een nadeel. Toch wilde hij eerlijk zijn naar Naylene toe. Hij wist dat die eerlijkheid hen dichter bij elkaar bracht en dat het hem tevens ook een kans gaf om haar om hulp te vragen, hoe eng hij dat eigenlijk ook vond.
‘Daar ben ik niet zeker van,’ bekende hij aan Naylene. Hij wist niet zeker wat Naylene voor hem kon betekenen. Het was lief dat ze het hem aanbood, maar het was niet de bedoeling dat hij zijn afhankelijkheid zou verleggen naar Naylene. Hij kon niet van haar vragen dat ze constant op hem lette en hem hielp herinneren aan zijn plannen. Dat was iets waar hij zelf verantwoordelijkheid in moest nemen. Hij was altijd de eerste aansprakelijke. Zijn omgeving was niet verantwoordelijk voor hem. Zelfs Naylene niet.
‘Ik snap dat het een lastige vraag is. Eentje waar je nu misschien niet direct antwoord op hebt.’ Ashton knikte. Het was een moeilijke vraag. Hij wilde niet teveel van haar vragen. ‘Maar weet dat als er iets is wat ik kan doen om jou te helpen, ik het doe. Er is niks mis mee om toe te geven dat je ergens hulp bij nodig hebt. Zeker niet bij een thema zoals dit. Dit zijn dingen die soms niet alleen kunnen worden gedaan, Ash. En dat hoeft ook niet.’
Wederom knikte Ashton. Hij wist dat dit iets was waar hij haar hulp bij nodig had. Hij wist alleen niet concreet hoe haar hulp eruit moest komen te zien. Wat hij van haar kon vragen en wat teveel zou worden. Die grens was zo dun en hij zou zichzelf haten als hij teveel van Naylene zou vragen en dat de reden zou zijn dat ze afstand van hem zou willen nemen.
‘Misschien…’ Hij wist niet goed waar de woorden hem zouden brengen. Ashton ging iets verzitten op de bank. Hij keek op van zijn handen, naar Naylene. ‘Misschien kan ik je een berichtje sturen als ik het er moeilijk mee heb? Niet nu, natuurlijk. Nu ben je hier. Maar als je weer weg bent en ik merk dat ik het lastig vind om dit zonder alcohol te doen?’
‘Natuurlijk,’ zei Naylene, waarna ze voorzichtig zijn hand vastnam. ‘Ik kan niet beloven dat ik altijd reageer, maar je kunt me altijd bereiken.’
‘Ik denk dat als ik mijn eigen woorden zie, ik al weet dat ik afleiding moet zoeken. Zorgen dat er iets anders in mijn hoofd komt,’ liet Ashton haar weten. Als hij zou lezen wat zijn gedachten waren, zou het misschien al voldoende zijn om zich te realiseren dat hij het helemaal niet nodig had.
‘En vanavond?’ vroeg Naylene voorzichtig. ‘Als je het fijn vindt, dan neem ik ook geen drank?’
Verrast keek Ashton haar aan. Ze bood hem aan om dit samen met hem te doen. ‘Echt?’
Naylene knikte. ‘Niet alleen vanavond. Als het helpt om iemand naast je te hebben die snapt waar je doorgeen gaat? En we hebben geen drank nodig om te genieten van de tijd die we samen hebben. We hebben onze vrienden hier, en elkaar.’

Elysium
Internationale ster

Elysium schreef:
Een gewoonte veranderen ging niet van de ene op de andere dag. Zeker niet zoiets als Ashton aangaf. Een afspraak met jezelf maken om drank te laten staan kon misschien wel. De eerste avond zou het ook vast wel goed gaan, daarna werd het echter met de keer moeilijker. In de omgeving waar Ashton zich in bevond zeker. Naylene wist hoe het er aan toe kon gaan. Dat er alcohol werd genuttigd op de avonden dat ze concerten hadden en dat ze tussendoor ook vaak genoeg van dit soort avonden hadden. Om drank dan op te geven, dat was een heftige keuze. Geen makkelijker besluit, maar wel een hele dappere.
“Meen je dat?” Mompelde Ashton. Naylene knikte, het leek misschien alsof haar woorden een soort van impuls was geweest. Ze had misschien niet veel tijd gehad om er over na te denken, maar dat vond ze niet erg. Dit ging haar aan het hart. Ze merkte dat Ashton het er moeilijk mee had, hij had haar in vertrouwen genomen. Dat hij er aan wilde werken was wel duidelijk en zoiets ging veel makkelijker als er twee mensen waren. Op de moeilijke momenten kon je er samen over praten, had je iemand om open en eerlijk te zeggen wat er door je hoofd heen ging. Daarbij kon Naylene het ook wel gebruiken dat ze zou stoppen met alcohol. Ze had er lang niet zoveel moeite mee als Ashton, maar er waren genoeg avonden waarop ze een wijntje pakte.
“Ja.” De stem van Naylene was zeker. Ze was er ook zeker over, ze wilde Ashton hier in helpen en de beste manier die ze zich kon bedenken was deze. “Ik denk dat dat het fijnste is. Iemand die je tot op een zekere hoogte echt begrijpt. Hetzelfde doormaakt.” Naylene wilde haar situatie niet met die van Ashton vergelijken, helemaal niet. Toch konden ze beiden op hun eigen manier hun best doen om iets te veranderen aan dit alles.
“Ik wil er voor je zijn. Je steunen.” Dat hoorde in een relatie, dat hadden ze tot nu toe gedaan in alles. Op sommige momenten was het wel moeilijker geweest dan op anderen. Het toelaten was ook moeilijk, maar het was wel iets waar ze ruimte voor hadden gemaakt. Ashton had Naylene de ruimte gegeven wanneer ze dat nodig had gehad, zij had geprobeerd om toe te laten op het moment waarop hij het moeilijk had gehad.
“En ik denk dat het het makkelijkst is. Dat ik weet wat je door maakt. Dat jij het misschien iets makkelijker aan durft te geven dat het moeilijk is of het even niet zo lukt.” Want dat leek Naylene ook best belangrijk. Dat ze eerlijk aan durfden te geven dat er momenten waren waarop het gewoon echt niet ging. Dat er verleiding was en dat het misschien te veel was geworden. Het kon niet in één keer goed gaan, zoiets was gewoon onmogelijk.
“Daarbij kan het voor mijn gezondheid ook niet kwaad om de drank op te geven.” Het was niet gezond om iedere dag aan de wijn te zitten. Het leek soms zo normaal. Dat er soms lunchafspraken waren waar ze al de wijn lieten brengen. Dat soort dingen hoorden niet normaal te zijn. Naylene wist zeker dat er ook een manier was waarop het zonder kon. Op sommige momenten zou het vast moeilijk worden, er zou veel uitleg verschuldigd zijn, wat misschien een idioot gegeven was. Het ging lukken, dat wist ze zeker. Ze wist ook dat het Ashton zou lukken.
“Dit is niet zomaar iets.” Het leek alsof Ashton even leek te zijn vergeten hoe hij zich uit moest drukken. Ergens vond Naylene het bijzonder dat het was gekomen door haar voorstel. Dat het echt iets met hem deed.
“Dat is het ook.” Naylene knikte, het was niet zomaar iets. “Maar het is iets waar jij mee zit. Iets waar we samen iets aan kunnen doen, als je dat op die manier wil. Je hoeft nu niet te beslissen. We kunnen vanavond kijken hoe het gaat en of je het prettig vind dat we dit samen doen.” Ze wilde zich niet opdringen. Misschien voelde het voor Ashton beter om het alleen te doen en haar als een plaats te hebben waar hij er over kon praten.
“We kunnen het daarna ook gewoon proberen. Als het niet iets wat jij op dat moment nodig hebt, moet je dat eerlijk aangeven. Je kunt alles kwijt wat je wil, of juist niet? Gewoon aangeven. Dit is niet iets wat je in één keer goed kan hebben. En het ligt bij jou, aan wat jij nodig hebt.” Naylene was bereid Ashton dat te geven, want dat had hij ook voor haar gedaan.
De armen van Ashton trokken Naylene dichter tegen hem aan. Ze legde haar hoofd even op zijn schouders. De manier waarop hij haar vast hield vertelde al wel genoeg, hij was blij met de manier waarop ze dit aanpakte. Iets wat hij verdiende. Ashton had veel voor haar gedaan en ze wilde hem datzelfde respect geven, hij verdiende het.
“Dit is echt bijzonder Nay. Jij bent bijzonder.” Er waren misschien genoeg mensen die dit hadden gedaan. In een relatie hoorde je er voor elkaar te zijn. Naylene wilde Ashton behandelen op de manier waarop hij het verdiende. Dit had hij nodig om stappen te maken in zijn leven en als een partner hoorde ze hem daar in te helpen.
“Ik houd van je.” Die woorden zorgden er voor dat Naylene verder geen andere woorden in haar hoofd had. Ze wist niet wat ze moest zeggen, niet eens echt wat ze moest doen. Ze had geweten dat de woorden er aan hadden zitten komen, maar nu ze er echt waren, voelde het alsof alles om haar heen even verdween.

Demish
Internationale ster

Demish schreef:
Voor Ashton was het vanzelfsprekend geweest om Naylene te vertellen dat hij van haar hield. Het was iets wat hij al meerdere keren had gedacht. De momenten waarop hij naar haar had gekeken, of wanneer ze iets had gezegd wat hem had geholpen. Op die momenten had hij het gevoeld. Het warme gevoel en de woorden die vol overtuiging in zijn hoofd hadden geklonken. In de tijd dat ze samen waren, was hij van haar gaan houden. Hoe kon hij ook anders? Ze was er voor hem als hij haar nodig had, ze lagen zo op één lijn in wat ze wilden en ze konden met elkaar communiceren. Er waren honderden redenen om zijn gevoelens te verklaren en in zijn hoofd was het dan ook logisch dat het uitspreken van die gevoelens de volgende stap was geweest.
Naylene reageerde niet eens op zijn verklaring, maar dat was een gegeven wat Ashton niet voldoende registreerde. Hij hield van Naylene om wat ze net had gezegd, om wat ze hem had aangeboden. Ze wilde dit met hem doen. Ze wilde hem steunen in zijn beslissing om geen drank meer tot zich te nemen en ze was van mening dat het zou helpen als er iemand was die hem kon begrijpen. Iemand die door hetzelfde ging. In zijn ogen had Naylene geen problemen met alcohol, maar ze genoot wel van een wijntje bij haar eten of bij de lunch. Toch leek ze het gemis van de drank voor hem over te hebben en dat alles maakte Ashton veel te enthousiast.
Hij trok zich iets van haar terug, zodat hij haar een kus kon geven. Dat Naylene stil bleef zitten en nauwelijks reageerde op de zoen, had hij niet eens opgemerkt. Glimlachend keek hij haar aan. ‘Zullen we gaan? Ik denk dat Cal en Linn al in de lobby op ons zitten te wachten. Tenminste, als Linn al klaar was. Cal zei dat ze een hoop aan het doen was.’
Ashton haalde zijn telefoon uit zijn zak om te controleren of Calum hem al iets had laten weten. In zijn berichten las hij dat de twee inderdaad al naar de lobby waren gegaan. Ashton liet het berichtje aan Naylene zien, zodat zij ook wist dat ze konden vertrekken. Hij kwam al overeind van de bank en hij keek afwachtend naar Naylene. ‘Of was je nog niet klaar? Als je nog tijd nodig hebt, dan laat ik dat weten aan Cal.’
‘Nee, ik ben klaar.’ Ook Naylene kwam overeind. ‘Ik zal Andy ook laten weten dat we kunnen vertrekken.’ Ashton knikte. Andy zou immers ook meegaan. Niet om foto’s te maken, maar Ashton kon zich niet voorstellen dat de man ergens naar toe ging zonder zijn camera. Zelfs als hij vrij was en uitgenodigd was om te genieten van een mooie avond met zijn vrienden.
Samen met Naylene was hij naar beneden gegaan, waar Linn en Calum inderdaad plaats hadden genomen op de banken die er stonden. Calum leek niet bijzonder veel te hebben gedaan om zich klaar te maken, maar Linn had behoorlijk wat make-up te hebben gebruikt voor deze avond. Het was echter niet op een manier dat het niet paste. Haar hele uiterlijk, in combinatie met haar outfit, paste juist ontzettend goed bij de outfit.
‘Sick,’ was het enige wat Ashton wist uit te brengen over hoe Linn haar gezicht er nu uit zag. Tot aan de brug van haar neus leek het op een normale look, maar daaronder was een deel van haar gezicht getransformeerd in een neon-skull. Compleet met de illusie dat het leek alsof er neonbuizen over haar jukbeenderen en kaak liepen. Ashton wist dat dit een mogelijkheid was met make-up, maar hij wist niet dat Linn zo getalenteerd was dat ze dit ook kon.
‘Dankjewel!’ Enthousiast kwam Linn overeind van de stoel. ‘Ik heb er echt heel erg veel zin in! Ik kan niet wachten.’
Gelukkig leek dat ook niet lang te hoeven, want Andy had zich snel bij de groep gevoegd en dat had er voor gezorgd dat ze naar buiten hadden gekund. Het festival was op een specifieke plek in de stad, maar de alle straten waren gevuld met mensen onderweg ergens naar toe. Het was nog geen Halloween, maar de feesten rondom de dag waren waarschijnlijk al eerder deze week begonnen. De sfeer zat er goed in, ook op het festival. Daar klonk al vanaf alle kanten muziek.
‘Ik ga wat drinken halen!’ kondigde Calum aan. ‘Linn, cocktail? Jullie een biertje?’ Calum wees naar Andy, Naylene en Ashton. Andy knikte meteen, maar Ashton schudde zijn hoofd. Hij voelde Naylene haar hand in de zijne en hij keek opzij, terwijl Naylene het aanbod van Calum vriendelijk afsloeg. ‘Doe ons maar gewoon iets van limonade.’ Ook op dit moment voelde Ashton de blijheid weer door zijn lichaam. Het leek zo simpel als Naylene het deed, maar het was in werkelijkheid een groot gebaar.

Elysium
Internationale ster

Elysium schreef:
De woorden hadden in de lucht gehangen. Naylene had echter zo goed mogelijk haar best proberen te doen om ze daar te houden. Om ze niet tot zich te nemen en ze in haar hoofd te laten spelen met hetgeen wat er verder nog in zat. Het waren bijzondere woorden en er waren genoeg mensen die ze graag wilden horen. Naylene had het echter niet op die manier gezien. Ze was gered door het feit dat hun vrienden op hun hadden zitten wachten.
In het begin had ze misschien behoefte gehad om de woorden in haar hoofd er uit te gooien. Zodra ze echter naar Andy had gekeken en had gezien dat hij zich echt op zijn gemak had gevoeld, had ze daar ook niet veel aan willen veranderen. Ook het gezicht van Calum had haar aangegeven dat hij zich op zijn gemak had gevoeld, dat hij juist genoot van de tijd die hij had met zijn vrienden, en met Linn. Iets wat ze niet had willen verpesten door iets boven zijn hoofd er hangen wat misschien in zijn relatie ook nog wel naar voren zou komen. Het ging goed daar en daar wilde Naylene niets in verpesten.
Daarom had ze alle gedachten zo ver mogelijk weg gestopt. Alsof het allemaal niet hadden bestaan, het allemaal niet was gebeurd. Ze had zoveel mogelijk willen genieten van de avond. Wat ze ook zoveel mogelijk had gedaan. Linn was helemaal aangekleed geweest op het festival en dat had ook wel aandacht getrokken van wat mensen. Naylene had gehoord wat voor complimenten ze had gekregen en had het fijn gevonden om haar vriendin zo blij te zien.
Eén voor één had iedereen genoten van de avond. De manier waarop iedereen op de muziek had gedanst, hard mee had gezongen, of op hun eigen andere manier los was gegaan. Het had er oor gezorgd dat Naylene haar hoofd ook even leeg had kunnen gooien. Zonder drank. Dat was hetgeen wat ze af hadden gesproken. Iets wat in haar ogen heel erg goed was gegaan. Natuurlijk hadden mensen gevraagd of ze iets te drinken hadden willen hebben. Er was hen een paar keer een biertje aangeboden, wat ze af hadden geslagen. Al met al was het behoorlijk succesvol geweest. Een avond dat hen had bewezen dat het mogelijk was om zonder drank door het leven te gaan. Het was één avond en er zouden er nog genoeg komen waar het allemaal niet zo makkelijk was. Dat waren echter dingen voor later.
“Succes nog met dat alles.” Naylene cirkelde met haar vingers over haar eigen gezicht, om Linn succes te wensen met haar make-up dat er nog af moest. Zelf was Naylene niet gek op make-up, zeker niet als het er af moest, het ging echt overal in zitten. Iets wat Calum nu ook wel een beetje had bewezen, ondanks dat het de hele avond goed was gegaan had de man nu wat van de zwarte make-up op zijn gezicht had. Daar moest Naylene toch stiekem wel om lachen.
“Jij ook Cal.” In de veilige omgeving van het hotel, was het niet erg om over dat soort dingen te praten. Naylene moest dan ook lachen om de manier waarop Calum er op reageerde, want hij ging meteen langs zijn gezicht heen. Linn die hem vervolgens een beetje mee probeerde te helpen het spul er af te krijgen. Ondanks dat Naylene er normaal niet zo van hield, vond ze het echt aandoenlijk.
“Goede avond.” Naylene legde het pasje voor het mechanisme op de deur. Toen ze binnen kwam, werd ze gegroet door Watts en dat niet alleen, maar ook door de twee pompoenen die ze in de kamer hadden gezet, met twee kaarsjes op batterijen. “Je maan is echt geweldig.” Zei Naylene lachend, meer dan een groot rondje was er niet van gekomen. Ze hadden het maar omgedoopt tot een volle maan. Het stond leuk samen met het busje dat ze samen hadden gemaakt. Het deed haar denken aan de leuke tijd die ze hadden gehad op de markt.
“It is, isn’t it?” Vroeg Ashton lachend, terwijl hij diegene was die Watts aanhaalde. “Wil je nog een rondje lopen? Ja? Ja he?” Soms vond Naylene het echt te aandoenlijk om Ashton met Watts te zien. Ondanks er op dat moment echt van alles door haar hoofd heen ging, kwam het zeker niet bij de woorden die Ashton eerder die avond had gebruikt.
“Ik denk dat dat een ja is.” Naylene pakte de riem en gaf die aan Ashton. Het was niet altijd even makkelijk om een hond te hebben. Op avonden wilde je het liefst op het bed ploffen, terwijl de hond nog naar buiten moest. Toch deed Naylene niets liever dan dat. Ze was liever even buiten met Watts, om daarna samen in de dekens te kruipen. Het gaf hen samen de tijd.
Samen liepen ze weer terug naar de lift, die ze naar beneden namen. Gelukkig was het nu rustig buiten, iets wat wel anders was geweest toen ze in de richting van het festival waren gegaan. Toen had het vol gestaan met fans die foto’s hadden gewild.
In tegenstelling tot wat ze normaal zou doen, pakte Naylene de hand van Ashton vast. Ondanks alles wat er vandaag was gezegd, ging het er om wat er was gedaan. Ze hadden de avond door gebracht zonder drank, wat de eerste stap was in dit alles.
“Ik ben trots op je Ash, je hebt het goed gedaan. Dit was een goede eerst stapje.”

Demish
Internationale ster

Demish schreef:
Normaal gesproken letten Ashton en Naylene beiden goed op wat ze deden als ze samen buiten waren. Ondertussen waren er al genoeg geruchten over hun relatie bekend en het was dan ook niet meer tegen te gaan. Toch waren ze niet het koppel dat buiten veel affectie met elkaar deelden. Daarom verbaasde het Ashton ook dat Naylene zijn hand vast had genomen, terwijl ze samen met Watts wandelden door de stad. Het was laat, maar de straten waren nog vol. Daardoor zou het niemand waarschijnlijk opvallen. Voor Ashton betekende het echter al heel veel.
‘Dankjewel, Nay. Ik vond het ergens best spannend, maar het was heel fijn dat je er was en ook dat je me op bepaalde momenten hielp.’ Naylene had meerdere keren weten te voorkomen dat het ongemakkelijk was geworden. Niet dat iemand het vreemd had gevonden dat ze een avondje zonder alcohol hadden willen hebben, maar voor Ashton zijn gevoel had hij soms te lang getwijfeld over het antwoord. Had hij toch geneigd om ja te zeggen op de vraag of hij een biertje wilde. Op die moment was Naylene aan zijn zijde geweest en had ze er subtiel voor gezorgd dat hij zich had herinnerd wat zijn voornemen was geweest.
Toch was er iets anders wat bij Ashton was gaan spelen die avond. Hij en Naylene hadden hun best gedaan om te genieten en dat was ook zeker gelukt, maar ze leken ook allebei te weten dat er voor het festival iets was voorgevallen. Iets waar Ashton het toch graag over wilde hebben, als Naylene dat ook toe zou laten. Een moment op het festival was echter niet geschikt geweest en ook in de taxi naar het hotel had Ashton het niet ideaal gevonden. Een avondwandeling met Watts was geschikter, maar het was moeilijk om te peilen of dit moment echt het juiste was.
Toch leek Ashton dit het beste moment om er over te beginnen. Hoe hij dat moest doen, vond hij lastig. Hij wilde het niet zo verwoorden dat het zou lijken alsof hij verwachtte dat Naylene het terug zou zeggen. Dat hoorde ook niet. Mensen liepen allemaal een andere race. Zelfs binnen een relatie deed men dat. Ashton probeerde altijd in de buurt van Naylene te blijven. Hij wilde niet te ver voor haar uit rennen, maar ook niet te ver achterblijven.
‘Ik wil eigenlijk graag praten over wat er vanavond is voorgevallen?’ vroeg Ashton aan Naylene. ‘Als jij dat ook goed vindt? Als je het er nu niet over wil hebben, dan is dat ook goed.’
Afwachtend keek hij naar Naylene. Zo nu en dan lichtte haar gezicht op door de lantaarn waar ze langs liepen. Hij snapte dat ze even nodig had om na te denken over wat hij zojuist had gezegd. Uiteindelijk knikte. ‘Ik wil wel luisteren naar wat je te zeggen hebt.’
Voor Ashton was dat al genoeg. Als Naylene niet verder wilde praten over haar gevoelens of gedachten, dan was dat wederom iets wat hij zou moeten accepteren. Hij was al blij dat hij in ieder geval wel zijn kant van de gebeurtenis met haar kon delen en haar ook kon uitleggen dat dit niet iets was wat hij haar kwalijk nam, of waardoor hij zou twijfelen aan de relatie die ze samen hadden opgbebouwd.
‘Ik weet dat ik vandaag misschien iets heb gezegd waar je nog niet helemaal klaar voor bent,’ begon Ashton voorzichtig. Hij kon het Naylene niet kwalijk nemen. Als hij keek naar haar andere relaties, of hoe haar ouders met haar om waren gegaan, dan kon zelfs hij nog wel inschatten dat Naylene niet in woorden kon uitdrukken hoeveel ze van iemand hield. Daar hoefde hij geen psycholoog voor te zijn. Daar ging het nu echter niet om. Het ging er om dat hij kon accepteren dat Naylene nog niet zo ver was en dat was iets wat hij haar wilde laten weten.
‘Ik heb gezegd wat ik heb gezegd. Die woorden kan ik niet meer terugnemen en voor mij hoeft dat ook niet, maar ik kan wel begrijpen dat het voor jou misschien anders is. Als je er nog niet aan toe bent om het te zeggen, dan is dat oké. Ik weet dat ik dat niet in twijfel hoef te trekken.’ Naylene gaf in andere dingen aan hoeveel ze om hem gaf. Zoals vanavond. Dat ze samen met hem de uitdaging aan wilde gaan en hem wilde steunen als het moeilijk zou worden. In Ashton zijn ogen was dat ook liefde. Misschien had Naylene dat nog niet door, of plaatste zij het ergens anders onder, maar voor hem was het genoeg.
Ashton stopte met lopen, deels door Watts die een plekje leek te hebben gevonden. Echter wilde hij ook iets beter naar Naylene kunnen kijken voor zijn volgende woorden. ‘Als je tijd nodig hebt om het te verwerken en om na te denken of je ooit die woorden terug wil zeggen, dan is dat oké. In de tussentijd heb ik genoeg liefde voor ons allebei.’

Elysium
Internationale ster

Elysium schreef:
Vanaf het moment dat de woorden in de ruimte hadden gehangen, had Naylene geweten dat ze er over hadden moeten praten. Dat Ashton zich op die manier voelde, was prima. Het waren zijn gevoelens, iets wat hij mocht uiten. Om de woorden te horen, was echter niet zo makkelijk geweest. Waar ze voor zoveel mensen vanzelfsprekend waren, voelde Naylene zich niet op de manier. Ze had zelfs een benauwend gevoel gehad op de momenten dat ze er over na had gedacht.
Liefde. Het was een concept wat haar alleen maar angst aan jaagde. Er waren genoeg mensen die de woorden zeiden. Ze had zelfs om haar heen gehoord, maar geen van die woorden waren ooit de werkelijkheid geweest. Haar ouders die de woorden tegen elkaar hadden gezegd, terwijl ze hele andere levens hadden gehad. Deden alsof ze van elkaar hielden, om als het perfecte gezin naar voren te komen. Haar ex die haar die woorden ooit toe had gefluisterd, om nog geen dag later tegen haar te schreeuwen dat ze niets waard was. Soms was het zelfs achter elkaar geweest. Wat was houden van nog waard als ze zoveel mee had gemaakt dat het helemaal niets betekende?
Waar Naylene het prima vond dat Ashton zijn gevoelens op die manier uitte en haar ook de ruimte gaf voor haar gevoelens, was het wel moeilijk. Moeilijk omdat aan de woorden zoveel mooie herinneringen moesten hangen. Daar waar Naylene alleen maar in duisternis werd getrokken. Toch hoopte dat ze in het gevolg dit kon herinneren. Hoe ze samen met Ashton door de straten van New Orleans liep, hoe rustig hij tegen haar sprak. Woorden die haar aangaven dat hij haar respecteerde. Want ondanks dat Ashton soms een flapuit was, was hij ook heel bedachtzaam. Het was nu een paar uur later en hij had de woorden bij zichzelf door laten dringen, had zelfs nagedacht over hoe ze bij haar aan waren gekomen, voordat hij had gevraagd om er over te spreken. Het vertelde zoveel over hem.
De laatste woorden van Ashton brachten bijna tranen in de ogen van Naylene, ze waren zo lief, voorzichtig, het waren woorden die diep van binnen kwamen en ze was blij dat hij ze met haar wilde delen. Ze gaven haar aan dat ze zich niet hoefde te haasten, dat er niets van haar terug werd verwacht en dat was eigenlijk het enige wat ze wilde.
“Ondanks dat ik het niet gemakkelijk vind om die woorden te horen, wil ik niet dat je ze wegdrukt. Als je ze wil zeggen, dan wil ik er naar luisteren.” Het was misschien iets waar ze aan kon wennen. Toch wilde ze ook niet dat de woorden maar uit Ashton zijn mond bleven komen om de kleinste dingen. In deze situatie begreep ze het heel erg goed. Ze snapte waarom Ashton de woorden kwijt had gewild.
“Zoals jij nooit van mij zou verlangen om me er over uit te spreken wat ik voel.”
“Nooit.” Fluisterde Ashton.
“Zolang we dat wederzijds respect hebben, is alles goed.” Zolang zij het hun relatie niet aan zouden laten tasten, ging dat ook niet gebeuren. Ze hadden vaker op verschillende sporen gestaan, maar uiteindelijk waren ze altijd weer bij elkaar komen. Wanneer ze er voor werkten dan kwam het goed.
“En dat wat je net zei, dat is echt één van de liefste dingen wat ik ooit heb gehoord.” Ashton had een manier van zichzelf uitdrukken, die Naylene nog steeds kon verbazen. Hij deed het voor zijn werk, hij schreef muziek. Maar als hij echt vanuit zichzelf sprak, vanuit zijn hart, dan kwamen er zulke mooie dingen uit. Woorden die zelfs Naylene haar hart kon laten vullen met liefde. Niet dat ze het ooit op die manier zou benoemen.
Voor even maakte het Naylene niet uit dat ze buiten waren, mensen hadden hun conclusies getrokken, er waren al foto’s geweest en het was niet zo dat Naylene er bewust naar op zoek ging. Als ze er waren, dan waren ze. Ze was echter zo van publieke affectie, toch overbrugde ze de afstand tussen haar en Ashton om hem een kus te geven.
“Ik ben trots op ons.” Fluisterde Naylene zachtjes. Een jaar geleden had ze nooit in kunnen denken dat ze hier zouden staan. In een relatie, terwijl ze konden praten over gevoelens die heel erg diep zaten. Dat ze niet meteen weg wilde rennen op het moment dat ze de woorden hoorden, maar ook dat Ashton haar de ruimte gaf om dat niet te willen doen.
“Ik had nooit gedacht dat we zo ver in deze relatie zouden komen.”

Demish
Internationale ster

Demish schreef:
Hun relatie was er zeker één waar constant aan gewerkt moest worden. Niet dat het altijd slecht ging tussen hen. Totaal niet. Ashton was echter van mening dat zowel hij als Naylene zichzelf iedere dag bleven ontwikkelen. Hun relatie zou dat ook moeten doen. Aan het begin van de relatie hadden zij, net als ieder ander koppel, het gevoel gehad dat alles perfect was geweest. Ze hadden elkaar opgezocht en genoten van de paar weken waarin het had geleken alsof het de beste relatie was die ze ooit zouden aangaan. Daarna was er wel het één en ander veranderd en was het vooral Ashton geweest die Naylene mee had genomen in zijn stroomversnelling. Naylene had wel op de rem getrapt, ondanks dat het toentertijd als te laat had aangevoeld. Ashton was nog altijd erg blij dat ze dat had gedaan. Want dat had hen met elkaar laten communiceren op een eerlijke en open manier.
Naylene gaf nu eerlijk toe dat ze nooit had gedacht dat ze zo ver zouden komen in de relatie die ze nu hadden. Ashton knikte, want hij was het er mee eens. Toen Naylene aan had gegeven dat ze ruimte nodig had gehad, was hij bang geweest dat dat het einde van de relatie had betekend. Gelukkig had Naylene zich gerealiseerd dat dat ook niet was geweest wat ze had gewild. Daardoor waren ze nu deels hier.
‘Het is de yoga,’ zei Ashton lachend. Hij was degene die het had voorgesteld als een grap, maar het had hen wel degelijk verder geholpen. Het hielp hen op een andere manier communiceren en samenwerken. Daarnaast was het ook ontspanning. Het gaf ruimte om over problemen te praten als ze daar mee zaten. Ashton werd er vaak erg opgewerkt van. Het gaf hem nieuwe energie, die hij weer kon gebruiken voor hun relatie, maar ook in zijn dagelijks leven.
‘Je maakt nu een grapje, maar dat is echt zo!’ zei Naylene lachend. Ashton knikte instemmend. Hij wist dat het echt was.
‘Maar we zijn ook allebei heel erg gegroeid,’ gaf hij aan. Naylene had hulp van iemand anders gekregen en Ashton merkte dat het daardoor beter met haar ging. Natuurlijk was het ook confronterend voor haar. Iets waar hij begrip voor had. Hij wist hoe het was als iemand herinneringen naar boven bracht die soms te pijnlijk waren om mee te willen dealen. Hij vond het dan ook heel dapper van haar dat ze het bleef proberen. En ook hij deed zijn best om te werken aan zijn aandeel in deze relatie, maar ook aan zichzelf in het algemeen.
Watts was ondertussen klaar met zijn boodschap en Naylene haalde een zakje tevoorschijn, zodat ze het op konden ruimen. Ashton knielde bij Watts neer, zodat hij de hond kon aaien en toespreken. Aan het begin had hij helemaal niks van hem moeten hebben. Watts was er zelfs van overtuigd geweest dat Ashton er enkel was geweest om Naylene pijn te doen, maar nu leek Watts dol op hem te zijn en daar was Ashton heel erg blij mee.
‘Denk je dat Nay nog een andere hond wil?’ vroeg Ashton voorzichtig aan Watts. Hij wilde niet dat Naylene het zou horen. Naylene was dol op Watts en ze wist het goed te combineren met haar werk. Ashton wist dat een puppy nog veel meer werk zou zijn en misschien ook wel teveel zou vragen van haar, maar ergens tijdens de tour was het idee in hem opgekomen en sindsdien kon hij het niet meer loslaten. Zoals wel vaker gebeurde.
‘En jij? Een dog bro?’ vroeg Ashton toen de oren van Watts omhoog gingen. Ashton wist dat Watts het heel leuk vond om met andere honden de spelen. In zijn omgeving waren echter een hoop kleine honden en daardoor had Ashton zijn pijlen wel gericht op een hond die in ieder geval net zo groot zou worden als Watts, zodat ze echt samen zouden kunnen spelen.
‘Waar hebben jullie het over?’ Naylene kwam terug en knielde naast Ashton neer, zodat ze Watts aan kon kijken. Ashton schudde lachend zijn hoofd en kwam weer overeind.
‘We hadden gewoon even een heart to heart. Handsome boy to handsome boy, toch Wattsie?’ Ashton vond het leuk dat Naylene haar hond altijd zo aansprak en hij snapte ook goed waarom. Hij had er echtt ook een keer op gereageerd en dat had voor veel gelach van de groep gezorgd. Het beste wat Ashton kon doen, was mee gaan in de grap en er net zo hard om lachen als de rest.
‘Over wie het handsomest is?’ vroeg Naylene lachend.
Ashton schudde zijn hoofd. ‘Dat is geen eens een discussie! Watts wint, sowieso.’

Elysium
Internationale ster

Elysium schreef:
Halloween was iets wat nooit veel gevierd werd in Australië. Naylene was er dan ook niet mee opgegroeid. Zelfs al was het wel een groot ding geweest, had ze nog zeker geweten dat haar ouders het haar hadden verboden om er aan mee te doen.
Sinds ze in Amerika woonde was dat wel iets anders geworden. Op school had ze zich wel eens mee laten trekken naar de feestjes die er op deze dag waren geweest. De afgelopen was ze veelal thuis geweest en had ze daar snoep klaar gezet voor de kinderen die ook in het appartement woonden. Ze vond het leuk om te zien hoe de kleine kinderen soms helemaal opgingen in hun nieuwe kostuum.
Dat was ook de reden dat ze in had gestemd met Linn haar idee. De leden van de band was deze avond als elkaar het podium op te gaan. Iedereen behalve Ashton, die het geen prettig idee had gevonden. Linn had echter aangegeven dat ze het een leuk idee had gevonden als zij tweeën zich juist als Calum en Ashton zouden verkleden. Ondanks dat Naylene er eerst een beetje om had moeten lachen, vond ze het nu wel een leuk idee. Ze had één van de jumpsuits van Ashton kunnen pakken, waardoor ze zichzelf wel kon transformeren in Ashton. Linn had echter voor de rest gezorgd. En daarin was ze helemaal los gegaan.
“Ik vind het geweldig dat je nooit iets maar half kan doen.” Daarin herkende Naylene haar zelf maar al te goed. Ze vond het fijn dat Linn het ook deed. Ze had net gezien hoe Calum het podium op was gegaan, in een hele slechte pruik die aan moest geven dat hij Michael was. Iets wat Linn echt niet zomaar toe zou laten. Zeker niet nu Naylene de pruiken zag staan die Linn uit had gekozen.
Linn leek door te hebben dat Naylene er naar keek. “Je hoeft hem niet op hoor. Maar ik wil je er wel mee helpen als je het wel wil. Het leek me wel leuk.” De woorden van Linn leken bijna verontschuldigend te klinken, iets wat helemaal niet zo hoefde te zijn. Naylene vond het alleen maar leuk dat Linn zo diep na had gedacht over alles.
“Nee, nee ik wil het wel proberen.” Het was niet iets wat Naylene normaal gesproken deed. Helemaal niet zelfs. Soms moest je echter buiten de comfortzone stappen om juist iets heel erg leuks op te zoeken. Ze vond het fijn dat ze nu even tijd had samen met Linn. Dat ze konden doen wat zij het leukste vond. Het was misschien niet meteen Naylene haar ding, maar door het enthousiasme van Linn werd ze alleen maar aangestoken.
“Ik denk alleen niet dat ik het in mijn eentje kan.” Naylene had echt geen idee hoe ze een pruik op moest doen .Misschien een slechte, die kon je gewoon opgooien. Ze wist echter zeker dat Linn dat niet zomaar toe zou laten.
“Ik doe het voor je. We hebben meer dan genoeg tijd. En ik kan je make-up ook doen, als je dat wil?” Naylene knikte, waardoor Linn in haar handen begon te klappen. “Zo leuk!” Naylene vond het geweldig om Linn op deze manier te zien. Natuurlijk had ze haar vriendin al vaak genoeg blij gezien, dit sloeg echter alles. Hierin was ze echt in haar element, dat was iets wat Naylene nog nooit had gezien.
“Ik ga eerst deze even aantrekken.” Naylene liep weg naar het toilet, waar ze zich omkleedde in de jumpsuit. Het viel mee dat zij en Ashton ongeveer even lang waren. Ze had bij Luke al wel gezien dat hij er heel wat meer moeite mee had, omdat een deel van zijn benen gewoon niet meer in het kledingstuk had gepast. Het enige wat Naylene moest doen, was de riem die er bij zat wat strakker aantrekken. Toen ze eenmaal omgekleed was, liep ze terug naar de kamer, waar Linn zich ook om had gekleed.
“Je ziet er ripper uit Linn.” Naylene had wel een beetje meegekregen van wat Calum aantrekkelijk had gevonden in Linn. Sinds ze haar haren had geknipt was er gewoon iets in zijn hoofd veranderd. Ze wist dat ze die avond ook wat andere kleding aan had gehad als normaal. Iets wat nu ook meer naar voren kwam. Ze wist zeker dat Calum het alleen maar leuk zou vinden om haar op deze manier te zien.
“Ik ga er vanuit dat het iets goeds betekend?” Vroeg Linn lachend, waarop Naylene ook moest lachen. Soms kwam dit voor, dat Naylene een woord gebruikte dat Linn niet kende. Dan pas klikte het in haar hoofd dat het nog vanuit Australië was.
“Dan zie jij er ook ripper uit!” Het klonk echt leuk uit de mond van Linn, vond Naylene.
“Ta.”
“Nu doe je het er om Naylene!” Waardoor de twee allebei in de lach schoten. Ze had het wel bewust gedaan ja. Normaal gesproken bedankte ze iemand niet zo. Ze vond het gewoon leuk hoe Linn reageerde op dit alles.
“Cheers mate dan?”
“Beter!”
Linn wenkte Naylene ten teken dat ze op de stoel moest gaan zitten, zodat ze haar kon helpen met de kleine make over die ze zou krijgen.

Demish
Internationale ster

Demish schreef:
Halloween was voor Linn altijd één van haar leukste feestdagen geweest. De dag waarop ze iemand anders had mogen zijn. Een kostuum aan had mogen trekken. Sinds een aantal jaar was het een dag waarvoor ze een aantal video’s maakte die ze kon delen met haar volgers. Over het algemeen hield ze meer van de draagbare looks, die mensen konden overnemen voor een feest. Zo nu en dan experimenteerde ze ook met grime. Dit jaar had ze enkele video’s al eerder opgenomen, omdat ze had geweten dat ze met Halloween bij Calum zou zijn en niet in de gelegenheid zou zijn om veel make-up mee te nemen en zichzelf voor een langere tijd af te zonderen. Een kans om zich te verkleden, wilde ze echter niet aan haar voorbij laten gaan.
Ze was dan ook erg blij met Naylene, die wel mee was gegaan in haar idee. Omdat Calum en de band zich hadden verkleed als elkaar, behalve Ashton -de buzzkill-, had Linn besloten dat zij zich als Calum had kunnen verkleden en Naylene als Ashton. Met het jumpsuit van Ashton was Naylene al heel overtuigend, maar Linn had het graag af willen maken met een zwarte pruik. Het was niets bijzonders en leek zelfs erg op hoe Naylene haar haren normaal droeg. Het enige verschil was de kleur. Zelf had Linn een lange, blauwe pruik die haast gelijk stond aan Calum zijn haarkleur toen hij het voor het eerst had geverfd. Omdat Linn wist dat Calum zijn haar van nature krulde, had ze er dan ook voor gezorgd dat er in ieder geval een golvende slag in de pruik had gezeten.
Ze hadden zich allebei al omgekleed. Naylene in Ashton zijn jumpsuit, Linn in het Nine Inch Nails Shirt van Calum, met daaronder een shirt met lange mouwen. Uit haar eigen koffer had ze een broek gehaald met wijde pijpen. Met haar eigen Dr. Martens eronder, vond ze dat de kleding in ieder geval al goed was geslaagd. Haar pruik en make-up zouden later komen. Eerst was Naylene aan de beurt.
‘Soms zijn jullie echt een stelletje kangoeroes die niemand kan verstaan,’ zei Linn lachend, terwijl ze met haar handen door de rode haren van Naylene ging. Ondanks dat Linn twee vaders had die uit Australië kwamen, begreep ze meer dan de helft van de woorden niet die Naylene kon uitwisselen met Ashton en Calum. Het leek ook sneller te gaan als ze bij elkaar waren. Een grappig verschijnsel, vond Linn.
Linn pakte een borstel en borstelde daarmee de haren van Naylene goed naar achteren. Zodra ze dat had gedaan, pakte ze een dunnere kam, zodat ze ook alle losse, kleine haren mee kon nemen. Ze bracht de haren samen in een lage, strakke knot. Vervolgens pakte ze het stuk stof wat Naylene haar haren zou bedekken. ‘Dit zorgt er voor dat alles goed blijft zitten. Als hij te straks zit, moet je het aangeven.’
Linn plaatste het over Naylene haar hoofd. Aangezien ze stil bleef, nam Linn aan dat er niks aan de hand was en dat ze door kon gaan.
‘Wil je de voorkant vast gelijmd hebben?’ vroeg Linn, terwijl ze controleerde of ook de babyhaartjes van Naylene goed naar achteren waren gegaan en niet in de weg zouden zitten.
‘Wat is beter?’ vroeg Naylene nieuwsgierig. Daarop haalde Linn haar schouders op.
‘Het blijft beter zitten als je het vastlijmt en het valt iets minder op dat het een pruik is, maar jouw pruik heeft een pony. Dus het valt sowieso niet echt op. Dus het is vooral de vraag of je wil dat het goed blijft zitten.’ Linn zou er zelf voor kiezen om hem vast te lijmen, ook zodat ze tijdens de rest van de avond geen aandacht hoefde te besteden aan de pruik.
Dit keer was het Naylene die haar schouders ophaalde. ‘Je mag doen wat je wil. Ik vind alles goed.’
‘Wil je dat de pruik op kan blijven als je vanavond seks hebt met Ashton, of niet?’ De vraag was eruit voordat Linn er erg in had. Naylene had zich meteen omgedraaid en keek haar voor een seconde strak aan, waarna ze in lachen uitbarstte.
‘Wat is dat nou weer voor een vraag?!’ vroeg ze lachend.
‘De beste vraag!’ antwoordde Linn lachend. ‘Ik zeg het alleen maar. Alsof jij niet weet waar dit toe gaat leiden.’ Naylene zag er goed uit en Linn wist hoe leuk jongens het konden vinden om hun vriendin te zien in iets wat van hen was. De pruik zou er nog iets extra’s aan toevoegen.
‘Maar geen lijm lijkt me beter, voor de eerste keer.’ Het was niet nodig met Naylene haar pruik en het zou haar ook wat kunnen irriteren, dus het leek Linn beter om het niet te doen. Ze liep even van Naylene weg, zodat ze de kleine tas kon pakken waar de pruik in zat. Voorzichtig haalde ze deze er uit, waarna ze terugliep naar Naylene. Daar pakte ze de borstel, zodat ze de pruik uit kon borstelen.
‘Lijm je jouw pruik vast?’ vroeg Naylene nieuwsgierig, waarna ze een beweging maakte met haar wenkbrauwen. Wederom schoot Linn in de lach.
‘Fuck, yeah,’ antwoordde ze lachend, waarna ze zich besefte dat ze misschien iets teveel tijd met Ashton en Calum door had gebracht de afgelopen dagen. Linn ging recht achter Naylene staan en plaatste zo voorzichtig mogelijk de pruik op haar hoofd. In de pruik zaten een aantal haakjes, zodat hij alsnog goed vast bleef zitten.
‘Doet het geen pijn?’ vroeg Linn, terwijl ze voorzichtig met haar handen door de haren heen ging. ‘Steken ze niet in je huid?’
Voorzichtig schudde Naylene haar hoofd. Linn glimlachte en pakte de borstel, zodat ze de pruik in het goede model kon kammen. Naylene met zwart haar was echt compleet anders. Ondanks dat haar ogen normaal al opvielen, vond Linn dat ze nu nog meer naar voren kwamen.
‘Kijk eens in de spiegel? Ik ben echt benieuwd wat je er van vindt!’

Elysium
Internationale ster

Elysium schreef:
De persoon die haar in de spiegel aankeek was misschien nog niet eens zo anders dan wat Naylene normaal gewend was. Het enige wat er nu was veranderd was de kleur van haar haar, toch vond ze het echt heel erg gek om te zien. Ergens had ze wel verwacht dat haar huid nog veel bleker leek te worden door de zwarte kleur van het haar. Toch leek haar dat wel mee te vallen, het paste er juist ook wel weer bij, zeker ook de kleur van haar ogen.
“Dat is echt heel erg gek.” Zelf had ze er nooit voor gekozen en ze zou er ook echt nooit over nadenken om iets aan haar haar te doen. Vaak ging ze voor gemak, voor haar was het al heel wat dat ze een pony had die ze bij moest houden. Voor de rest was het heel erg makkelijk. De meeste tijd hing het los, maar het kwam ook wel eens voor dat ze het vast deed. Verven zou ze het echter nooit bij haar opkomen.
“Maar het staat je zo goed!” Naylene knikte eventjes, ze vond niet dat het haar misstond. Voor één avondje was het best wel goed te doen.
“Maar het lijkt alsof ik een heel ander persoon ben, dat voelt echt heel erg gek.” Het hoorde wel bij Halloween, het was één dag in het jaar waarop je je mocht verkleden zoals je dat maar wilde. Toen Naylene had gestudeerd had dat echter bestaan uit feestjes waar de meiden zich zo sexy mogelijk hadden willen kleden en het mannelijke gedeelte van de bezoekers, er niet veel moeite voor hadden willen doen. Ergens vond Naylene het wel grappig dat Linn daar ook over was begonnen. Zelf had ze niet met de bedoeling om Ashton te verleiden, ingestemd met het idee van Linn.
“Oh dat is een goed idee!” Linn leek ineens een realisatie te hebben, Naylene snapte echter niet heel erg goed waar het precies over ging.
“Wat?”
“Nou. Luister. Je hoef niet in te stemmen, echt niet, maar ik had een idee.” Linn wekte Naylene haar interesse op. Ze had geen idee waar het over ging, maar dat soort dingen was ze wel gewend met Ashton. Soms had hij van alles in zijn hoofd en wilde hij dat al vast melden zonder dat het echte idee er al uit kwam.
“Het lijkt me leuk om een week als jou te kleden voor een filmpje?” Naylene moest even lachen om het idee. Niet omdat ze het een slecht idee vond, maar ze kon zich niet echt voor haar zien dat het ook maar een klein beetje interessant was als iemand zoals Linn zich als haar zou kleden. Linn had een hele andere stijl, eentje die Naylene zelf veel spannender vond om te zien. Juist omdat het zo veelzijdig was. Normaal gesproken hees Naylene zichzelf in een broekpak en als ze zich wat avontuurlijker vond dan kon het nog eens een rok of jurkje worden, maar het moest wel netjes blijven. Op de dagen dat ze niet naar haar werk hoefde, was het voor haar heel anders. Dan kleedde ze zich vooral comfortabel.
“Is dat wel interessant genoeg? Heel veel verschillende stijlen krijg je dan niet te zien.”
“Jawel, juist wel! Ik denk dat heel veel mensen er inspiratie uit kunnen halen voor outfits die ze naar werk aan kunnen doen. En je kleed je juist heel erg interessant! Alsof je de hele wereld aan kan, wat je ook kan.” Ergens voelde Naylene het rood wel een beetje op haar wangen trekken. Linn had haar wel vaker een compliment gegeven over de manier waarop ze zich kleedde. Voor haar was het echter iets wat noodzakelijke was. Ze probeerde zich zo professioneel mogelijk te kleden, zonder het comfort te verliezen. Dat zag ze niet echt als voorbeeld hoe iedereen zich moest kleden.
“Ik weet zeker dat je er iets heel erg moois van kan maken.” Linn kennende zou ze er wel een hele andere draai aan geven. Ze kon moeilijk de kleding van Naylene lenen, ondanks dat Naylene dat prima zou vinden, maar het zou Linn gewoonweg niet passen.
“Dat is een ja?” Vroeg Linn lachend.
“Ja natuurlijk, als jij dat graag wil doen, dan moet je dat doen .Ik ben wel benieuwd wat voor dingen je dan uitkiest.” Naylene had geen idee of ze zelf ook een rol moest spelen in het filmpje. Dat wilde ze graag aan Linn over laten. Voor haar hoefde het niet perse, maar als Linn het nodig had voor context, dan vond ze het niet erg.
“Dat is echt leuk. Ik heb nu al een paar dingen in mijn hoofd, maar als we thuis zijn moet ik daar even mee aan de slag.”
Het enthousiasme van Linn was aanstekelijk. Naylene vond het geweldig om te zien hoe gek Linn op haar baan was en dat ze dit soort dingen kon bedenken en er ook echt helemaal in mee kon gaan. Dat was alles wat Linn verdiende. Zeker na alles wat er in Londen was gebeurd. Dat was al lang recht gezet, maar het was een hele klap die Linn had moeten verwerken.
“Je hoeft niet in de video, maar het kan wel. Ik kan je af en toe bellen met de outfit of ik stuur je een foto en dan kan je een berichtje terug sturen, die ik dan kan laten zien.”
“Oh ik vind het niet erg hoor.” Naylene was niet iemand de aandacht opzocht. Voor haar hoefde het allemaal niet zo, maar ze wilde wel graag een vriendin helpen. Als het de content die Linn maakte, verbeterde, dan wilde ze daar best wel aan meewerken.
“Wat je ook besluit, ik wilde de looks wel zien.” Dat was de enige voorwaarde die Naylene er aan wilde stellen.

Demish
Internationale ster

Demish schreef:
Het idee was zomaar in haar opgekomen, maar Linn was er van overtuigd dat dit echt een leuke video zou worden. Op het internet waren al behoorlijk wat video’s waar vriendinnen elkaars kleding uitkozen en outfits droegen die de ander normaal zou dragen. Toch zou haar video net iets anders zijn. Naylene was iemand die zich ver buiten de influencer wereld hield. Haar kleding was soms praktisch, maar dat maakte het niet minder badass. Zoals Linn het al had omschreven: Naylene kleedde zich alsof ze de hele wereld aan kon en dat was erg inspirerend! Daarom was Linn ook overtuigd dat ze een paar geweldige looks kon maken en daarmee ook mensen kon laten zien hoe ze zich zouden kunnen kleden voor werk op niet alleen een handige, maar ook een stijlvolle manier.
Gelukkig leek Naylene ook in te stemmen met het idee. Ze leek het zelfs niet erg te vinden om in de video te verschijnen, op wat voor een manier dan ook! Linn vond het wel belangrijk om Naylene om feedback te vragen. Het was haar stijl en zij wist er het meeste over.
‘Dit gaat echt geweldig worden, dat beloof ik je!’ Nu al was Linn enthousiast over de video, terwijl ze die pas over een paar weken zou kunnen maken. Dit soort video’s vroegen vaak om weken van plannen. Ze zou kleding moeten zoeken, het moeten bestellen en daar ging tijd overheen. Natuurlijk zou ze ook dat deel kunnen filmen, maar uiteindelijk zou het een paar weken duren voordat de video compleet was.
In de tijd dat ze het gesprek hadden gevoerd over de video, had Linn er voor gezorgd dat de make-up van Naylene aansloot op haar look. Natuurlijk verkleedde ze zich als Ashton, maar dat betekende niet dat make-up geen optie was. Juist wel! Linn had een klein hartje gemaakt onder Naylene haar oog, zoals ze wel eens had gezien bij Ashton.
‘Je bent net een e-girl,’ zei Linn lachend. Ze betwijfelde of Naylene wist wat het was. Om eerlijk te zijn: Linn was er ook niet honderd procent zeker van. Haar make-up en de zwarte haren deden haar er echter wel aan denken. En als Linn dezelfde soort make-up zou dragen, en de blauwe pruik op zou hebben, zou ze zichzelf ook onder dat rijtje voegen.
‘Je ziet er zo mooi uit, though!’ zei Linn enthousiast. Ze werd steeds blijer van het idee wat ze had bedacht en ze was er ookz eker van dat hun looks die van de band zouden overtreffen. Calum had misschien Michael zijn kleding aan gehad en had naast Crystal gestaan met de honden, maar die blonde pruik had niemand voor de gek gehouden! Degene die echt het beste als de ander over was gekomen, was Michael geweest.
‘Ik ga mijn pruik op doen! Ik hoop dat we nog tijd hebben om het laatste nummer te zien!’ Gelukkig had Linn haar eigen make-up al gedaan, dus was het alleen nog nodig om haar pruik op te doen. Dat zou iets meer tijd kosten dan dat het bij Naylene had gedaan, omdat Linn wel van plan was om haar pruik vast te lijmen.
‘Ik denk dat ik het Andy ga laten zien,’ zei Naylene en ze hield haar telefoon omhoog. ‘Hij zit al een half uur te zeuren.’ Linn schudde lachend haar hoofd. Door de paar dagen die ze met Andy door had gebracht, snapte ze heel goed waarom de twee vrienden waren. Linn kon de vriendschap ook niet anders beschrijven als wholesome. Ze hadden echt het beste met elkaar voor.
De tijd verstreek terwijl Linn bezig was met haar pruik. Toen de blauwe lokken eindelijk vielen zoals ze wilde, was ze vertrokken naar de ruimte achter het podium, om op zoek te gaan naar Naylene en wellicht de anderen. Ze had Naylene al snel gevonden, die lachend aan het poseren was met drumstokjes. Natuurlijk poseerde ze voor niemand minder dan Andy. Vanaf het podium klonk Want You Back, wat betekende dat hierna nog maar één nummer was.
‘Linn, get in there! Ik wil een foto van jullie allebei!’ zei Andy toen hij haar had opgemerkt. Lachend rende Linn naar Naylene. Een foto weigerde ze nooit, maar het leek haar ook belangrijk dat Andy zou doen waar hij eigenlijk hier voor was: de band fotograferen.
‘Moet je niet de laatste nummers fotograferen? Ze zijn al halverwege Want You Back!’ zei Linn lachend, terwijl Andy van positie veranderde.
‘Ryan is er ook, hij wilde toch filmen,’ zei Andy. ‘Man, eigenlijk moet je een bas hebben. Nay heeft de stokjes.’
‘Een bas is zo zwaar!’ Linn had het we eens geprobeerd vast te houden, zelfs met de draagriem was het nog best een zwaar instrument. Ze snapte echter wel waarom Andy het graag wilde. Dan zou het plaatje echt compleet zijn.
‘Ik ga er eentje halen!’ Andy rende al richting de plek waar de verschillende gitaren stonden. Voor ieder bandlid stonden er zeker drie en dan hadden ze nog degene die ze nu op het podium bespeelden. Andy kwam dan ook al snel terug met een zilveren bas. Zo voorzichtig mogelijk gaf hij die aan Linn en hij hielp haar om de band aan te passen, zodat de bas niet op de grond bungelde.
‘Oké, eens kijken of we een paar goede shots kunnen krijgen!’

Elysium
Internationale ster

Elysium schreef:
Bij Andy in de buurt voelde Naylene zich altijd wel op haar gemak. In het begin had ze het gek gevonden om een camera op zich gericht te hebben. Soms liet Andy het echter voelen alsof het helemaal niet bestond. Dat ze gewoon een gezellig gesprek samen hadden, zonde al te veel woorden. Foto’s konden ook genoeg vertellen. Nu was het vooral om vast te leggen hoeveel lol zij en Linn wel niet hebben gehad. Daarbij wist ze zeker dat Andy de reactie van Ashton en Calum als best vast kon leggen.
Vanaf het podium was te horen dat Youngblood ook af was gelopen, wat betekende dat het voor nu klaar was. In de set van The Chainsmokers zouden ze nog wel een nummer doen. De afgelopen concerten had Naylene eigenlijk wel telkens de tijd genomen om te kijken naar het hele optreden. Vandaag was dat natuurlijk niet gegaan. Het was ook niet echt iets wat Ashton van haar verwachtte. Toch wist Naylene ook wel dat hij het een fijn idee vond om te weten dat ze daar ergens stond. Daarbij deed haar denken aan de tijd dat ze elkaar net had leren kennen. De tijd in Europa, waar ze eigenlijk alle nummers voor het eerst had gehoord.
Met heel wat gegil werd er afscheid genomen van de band, terwijl de mannen het podium af kwamen lopen. Daar was het enthousiasme ook goed op te vangen. Ze waren blij met hoe het was gegaan. Naylene had al wel gemerkt dat Ashton ook heel erg kritisch op zichzelf kon zijn.
“Voelde je die vibe?! Dat was echt alles!” Naylene keek om, vooral omdat Calum de eerste was die zijn basgitaar weg had gezet en verder liep, het aanblik van hem was echt super grappig. Zeker de pruik, die zag er echt niet uit. In dat geval was ze we blij dat ze hulp had gehad van Linn. Die had haar echt niet met een slechte pruik rond laten lopen. Calum had haar hulp echter niet gewild, dat was zijn eigen schuld.
“Holy shit.” Bracht Calum uit, toen hij doorkreeg dat Linn en Naylene op hen stonden te wachten. De blik op zijn gezicht was echt geweldig. Naylene schoot er een beetje door in de lach. Wat misschien het hele moment verpestte, maar het was echt alsof zijn mond open viel.
Het laatste wat Calum had verwacht te zien, was wat hij toch wel te zien kreeg. Ashton had zich niet willen verkleden. Iets wat Calum wel een beetje jammer had gevonden, maar hij had zijn vriend ook niet willen dwingen. Waarom Ashton precies niet had gewild, was hem een raadsel. Dat maakte allemaal niets meer uit, toen hij Linn had gezien. Het had even geduurd voordat het kwartje echt was gevallen. Niet alleen wie er precies had gestaan, aangezien zijn vriendin ineens blauw haar had, maar ook wie ze voor had moeten stellen! Toen hij Naylene er naast had zien staan, was het eigenlijk meteen duidelijk geworden. Ze waren als hem en Ashton verkleed.
Calum liep naar Linn toe. “Hoe vet is dit.” Hij sloeg zijn armen om haar heen, al bedacht hij zich al snel dat hij dat niet wilde, omdat hij haar nog eens goed wilde bekijken. Daarom pakte hij haar handen vast zodat hij haar eens goed kon bekijken.
“Fucking hot.” De stijl die ze aan had was totaal niet Linn. Toch vond Calum het geweldig om te zien, juist omdat het ook wel weer bij haar paste, op een gekke maar hele sexy manier.
“Wat is deze fuzz?” Ashton was de volgende die achter Calum aan was gelopen. Hij had echter eerst een handdoek gepakt, om zichzelf wat af te drogen. Het was natuurlijk veel drukker dan het normaal gesproken was.
Ook Ashton leek even na te moeten denken. Ergens voelde Naylene zich daarbij een beetje ongemakkelijk omdat er mensen om haar heen stonden die echt naar haar keken. Ze was niet verlegen, maar ze was ook niet iemand die bewust de aandacht opzocht. Iets wat ze hierdoor wel iets meer deed.
Er waren een soort gegiechel over de lippen van Ashton een, eentje die Naylene altijd wel liet glimlachen. Het gaf aan dat hij het geweldig vond. “That’s so sick!”

Demish
Internationale ster

Demish schreef:
Dat het Halloween was en de anderen graag hadden willen verkleden, was voor Ashton geen probleem geweest. Hij had echter niet mee willen doen in hun idee om zich als elkaar te verkleden. Dat had wel geresulteerd in het feit dat niemand zich als Calum had verkleed, maar dat deerde Ashton niet. Voor zichzelf vond hij het belangrijk om als zijn authentieke persoon op het podium te staan en dat deed hij door zichzelf te zijn. Niet als iemand anders. Iets wat iedereen had geaccepteerd en hij gokte dat geen van de anderen het ook echt erg had gevonden. Het was simpelweg iets geweest waar hij niet geïnteresseerd was geweest.
Wat hij echter niet had verwacht, was dat Naylene zich wel had willen verkleden. Daar had ze hem niet het persoon voor geleken, ook omdat ze niet met de traditie van Halloween op was gegroeid. Dus dat ze zich had verkleed was al één ding, maar dat ze haar best had gedaan om zich als hem te verkleden, was iets waardoor Ashton de verbazing door zijn lijf voelde, evenals de verwondering en het enthousiasme wat het teweeg bracht. Het was niet ongemakkelijk, maar juist heel erg cool. Iets wat hij dan ook al had benadrukt bij Naylene.
Dat Linn verkleed was als Calum was eveneens heel leuk, maar dat was iets wat Ashton minder interesseerde. Naylene had aan alles gedacht. Ze had één van zijn jumpsuits aangetrokken en ze had een zwarte pruik op. Ondanks dat ze geen van zijn tatoeages had, droeg ze wel make-up die vergelijkbaar was met de make-up die Ashton ooit had gedragen.
‘Het staat je beter dan dat het mij staat!’ Naylene was ongeveer even lang als hem, waardoor de jumpsuit haar perfect paste. Door de vrouwelijke vormen viel het echter net iets anders en Ashton vond het behoorlijk sexy. De zwart pruik maakte het helemaal af en het zorgde voor een hele andere Naylene. Ashton was haar gewend met de rode haren, zoals iedereen dat was. Zwart stond haar echter ook heel goed.
‘Deze moet je vaker aan,’ complimenteerde hij haar, terwijl hij met zijn hand langs de stof van zijn jumpsuit gleed. Hij had er nooit over nagedacht dat Naylene hem aan zou kunnen. Naylene was ook niet de persoon die zo snel zijn kleding zou pakken en aan zou trekken, in tegenstelling tot iemand zoals Linn of Sierra. Dat maakte ook dat Ashton het alles behalve had verwacht.
Michael had al geroepen dat hij zich om zou kleden in een ander kostuum, voor het gedeelde optreden met de Chainsmokers. Ondanks dat Ashton zich wel om zou kleden, had hij nog steeds geen interesse in een verkleedpartij. ‘Ik ga me ook even omkleden, maar nergens naar toe gaan!’ Snel gaf hij Naylene een kus, waarna hij zich haastte naar de kleedkamer.
Een betere reactie dan dit had niet gekund, vond Linn. Zowel Ashton als Calum leken erg onder de indruk te zijn. Andy had al enthousiast gereageerd en ook de anderen leken het een geweldig idee te vinden. Natuurlijk was de reactie van Calum het beste. Linn had vooral haar best gedaan op de outfit en om zo goed mogelijk door te kunnen gaan voor de vrouwelijke variant van haar vriend. Dat hij haar ook nog eens sexy noemde, maakte het alleen maar beter.
Enthousiast draaide Linn haar lichaam heen en weer, zodat Calum de outfit kon bekijken. Wel bleef ze zijn handen vathouden. ‘Dit is hoe je een pruik rockt,’ zei ze lachend, doelend op de blonde dweil die Calum op zijn hoofd had. Blond of zilver haar had hem heel goed gestaan, net als het blauwe. Deze pruik deed hem echter niet ten goede. Al was het natuurlijk een onderdeel van Michael zijn kostuum.
‘Ik heb zo een andere pruik!’ Linn schudde lachend haar hoofd. Wat Calum ook voor een kostuum had, ze wist zeker dat de pruik net zo’n slechte kwaliteit zou hebben als deze. ‘Michael heeft het uitgekozen.’
‘Natuurlijk heeft hij dat.’ Linn wist wel zeker dat Michael degene was die hier het meeste van genoot. Ashton had niet eens de moeite genomen om zich te verkleden, wat wel volledig zijn eigen keuze was.
Linn stapte naar voren, zodat ze Calum een kus kon geven. Toen ze haar ogen weer opende, kon ze het niet laten om te lachen.
‘Het voelt een beetje alsof ik Michael zoen. Zeker na die foto die je met Crystal hebt gemaakt.’ Linn had er heel erg om moeten lachen, zeker omdat de twee honden er ook bij waren geweest en Calum had gedaan alsof hij heel erg enthousiast was geweest over de verloving tussen hem en Crystal en alsof ze al de bruiloft aan het plannen waren.
‘Moodkill,’ bracht Calum. Linn merkte maar al te goed dat Calum er moeite mee had om zijn ogen van haar af te houden. Ondanks dat dat niet haar eerste doel was geweest, vond ze het een hele leuke bijkomstigheid. Ze moest toegeven dat ze zich ook wel heel goed voelde in de outfit die ze aan had, samen met de pruik en de make-up.
‘Ik zal geen moodkill meer zijn als je die blonde dweil van je hoofd haalt,’ beloofde ze aan Calum, waarna ze hem nog een kus gaf. ‘De outfit zelf vind ik wel awesome, maar ik ben benieuwd waar je straks in verschijnt.’ Als Michael het had uitgekozen, zou het vast uit een game of een anime komen. Dat was in ieder geval de reputatie van zijn halloweenkostuums, voor zover Linn dat mee had gemaakt.

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld