Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

Forum

Startalk

Blogstatistieken

Vriendenbeheer

Facebookvrienden uitnodigen

16 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

TMRO☼ If we should die tonight, we should all

Demish
Internationale ster

Demish schreef:
Nefeli.
Dit was echt horror! Het was al erg genoeg dat ik hier moest zitten met het idee dat we hier waarschijnlijk niet meer uit zouden komen, maar nu schreeuwden Cleo en Newt ook nog eens zo erg naar elkaar! Snapte heus wel dat ze verliefd op elkaar waren. Ik was het zelf misschien niet, maar dat betekende niet dat ik niet wist wat het was. Newt en Cleo waren echter zo erg verliefd dat ze geen moment zonder elkaar leken te kunnen. Ook niet in de Glade! Als je Newt niet kon vinden, dan bestond er een grote kans dat hij bij Cleo was en andersom! Die twee konden elkaar ook elke dag zien, iets wat volgens mij helemaal niet gezond was voor een relatie! Waar moest je dan nog over praten? Over hoe groen het gras was en wat schaap nummer twee had uitgepoept? Ik zag ze er nog zo over praten. Al had schaap nummer twee waarschijnlijk een naam in het verhaal van Cleo. Volgens mij had ze letterlijk ieder dier een naam gegeven. Ik snapte niet eens waarom. Uiteindelijk maakte dat het alleen maar erger als dat dier dan voor je neus op een bord lag! En al die dieren leken toch op elkaar? Volgens mij praatte Cleo ook nog eens tegen al die beesten. Waarschijnlijk op dezelfde manier waarop ze met Newt aan het praten was op dit moment. Het was echt irritant en ik was niet van plan om hier de hele nacht naar te luisteren. ‘Neem gewoon afscheid en stuur die jongen weg,’ snauwde ik naar Cleo. Ik vond het echt heel irritant! Fijn dat ze van elkaar hielden en fijn dat Newt er voor haar wilde zijn, maar dit irriteerde me gewoon en het maakte mijn hoofdpijn er echt niet beter op! Ik zuchtte toen Cleo terug schreeuwde naar Newt dat ze echt heel erg veel van hem hield. Alsof hij dat niet wist! Iedereen wist dat, misschien wel iets te goed! ‘Houd meer van jou!’ riep Newt terug, wat echt de druppel voor me was. Ik ging hier niet luisteren haar hoe ze naar elkaar zouden schreeuwen dat ze meer van de ander hielden! Daar had ik echt geen zin in! Boeide mij het wat wie er meer van wie hield! Ik snapte op dit moment niet eens dat Newt van haar kon houden, want ze was in mijn ogen alles behalve leuk! Ik kwam overeind en hees mijn rugzak weer op mijn rug, ondanks dat er nog vrij weinig in zat wat ik nodig zou hebben. Ik had mijn ogen en daar moest ik het mee doen. ‘Weet je wat, ik wens jullie veel plezier met naar elkaar schreeuwen. Misschien dat als je dat hier de hele tijd blijft doen, er een Griever komt en dan kunnen jullie tot op het laatste moment naar elkaar schreeuwen. Want Newt wil vast wel weten hoe je aan stukken wordt gereten door zo’n beest!’ Op dit moment hoopte ik ook echt dat het zou gebeuren! Ik had ook echt geen zin om hier te wachten tot er uiteindelijk een Griever zou komen. Die beesten reageerden volgens mij op geluid! Geheid dat ze achter Cleo aan zouden komen als ze zo door zou blijven schreeuwen. Of ze joeg ze weg, dat was ook nog een optie. Ze klonk immers niet als iets wat ze op zouden willen weten! Ik draaide me om en beende de gang uit. Ik wist niet waar ik precies naar toe ging, maar ik wilde sowieso niet te ver lopen? Zo dom was ik nou ook weer niet! Als ik nou twee gangen verderop zou gaan zitten, dan zou ik echt nog wel de weg terug vinden! Volgens mij bleef het begin van het doolhof wel hetzelfde, dus dat was ook veilig? En ik zou mezelf ook nog wel een beetje kunnen verdedigen? Ik had mijn ogen! Het zou waarschijnlijk al makkelijker zijn om mezelf te redden als ik Cleo niet achter me aan had lopen!

Elysium
Internationale ster

Elysium schreef:
Cleo.
"Stuur hem niet weg?!" Was toch heel erg dom, kon wel eens de laatste tijd zijn dat we elkaar konden spreken! Dan stuurde ik hem niet weg? Had Chuck misschien gestuurd, maar zou ik niet bij Newt gaan doen. Wilde hem hier juist hebben! Maakte me echt niets uit wat ze te zeggen had. Afscheid nemen kon betekenen dat het voor altijd was, wilde ik niet! Dan had ik liever dat hij hier bleef totdat het echt zo ver was. Kleine kans dat we hier echt uit zouden komen, maar was er wel! Dan wilde ik geen afscheid van hem nemen? Was echt helemaal nergens voor nodig! In mijn ogen in ieder geval niet! Ging ik ook echt niet doen omdat Nefeli vond dat het nodig was! Sloeg nergens op, was niet nodig! Mocht doen wat ze zelf wilde doen, maar ging het echt niet doen! Waren heel erg anders en hoefde niet naar haar te luisteren. Konden doen wat we zelf wilden en wilde hem hier juist heel erg graag hier hebben. Gelukkig was mijn gedachtes al snel ergens anders. Newt riep dat hij meer van mij hield! Kon niet! Hield heel erg veel van hem? Meer kon haast niet! Al was het wel heel erg lief om te horen? "Houdt het meest van jou!" riep ik terug. Kon niemand overheen. Meer van meest kon niet! Dus was gewoon zo, hield heel erg veel van hem! Echt heel veel! Het allermeeste! Wilde hem laten zien hoeveel het was, al was het maar door mijn armen te openen en te laten zien hoeveel het was. Had ik wel eens gedaan, had echter langere armen dan ik had, waardoor het een beetje stom was, want Newt won dan gewoon! Kon ze groter maken, laten zien dat hij meer van mij hield. Was nooit erg! Vond het juist heel erg fijn dat hij van mij hield! Was iets heel erg moois! Echt heel mooi! Vond het zo fijn om dat soort dingen te horen, wist dat hij het niet zei omdat ik misschien dood zou gaan. Wilde wel dat ik het daarvoor wist. Was wel een soort van rust om dat te weten voordat ik misschien dood ging? Keek raar op naar Nefeli door wat ze zei. Waren hele rare dingen. Zouden we niet doen? Als hier een Griever was, zou ik Newt wel wegsturen. Hoefde echt niet te horen hoe het allemaal mis zou gaan? Maar tot die tijd wilde ik hem heel erg graag hier houden! Was ook ineens weg? Liep zomaar weg! Was heel erg stom dat te doen! Waren hier op een best wel veilige plaats. Heel erg ver weg van de plek waar we Grievers vanmiddag uit waren gekomen. Duurde heel lang voordat ze hier kwamen. Was veilig?! "Newt?! Nefeli is weg?!" Riep ik, toen ik haar echt weg zag lopen. Was toch echt belachelijk om dat te doen? Vond het niet heel erg leuk dat ze dat deed. "Echt?!" Hoorde ik Newt met verbazing vragen. "Ja echt!" Had ons vervelend gevonden, wat echt een stomme reden was gewest om weg te lopen. Waren maar een paar uurtjes, moest daar niet over zeuren? Vond ik in ieder geval! Was ze echter heel erg goed in kon echt om letterlijk alles zeuren. Vooral kleine dingetjes waar helemaal niemand over zou zeuren. Nefeli kon daar echt heel erg goed in doorslaan. "Ga achter der aan! Blijf bij der!" Zuchtte zachtjes, had gelijk! Moest bij Nefeli blijven, had der ogen. Was veiliger als ik bij der bleef! Stond daarom ook zo snel mogelijk op en rende achter der aan! "Wat doe je?!" Was gefrustreerd dat ze ineens wegliep! "Is veel veiliger om bij de deur te blijven. Is het verste weg van die plek waar de Grievers waren!" Moest ze ook weten! Of ze wilde graag terug naar de Grievers, zodat ze morgen kon vertellen hoeveel ze er wel niet had uitgeschakeld, wilde iets te graag aandacht in mijn ogen! Kon het niet hebben dat er iemand voor mij aan de andere kant van de muur had gezeten, die zich niet weg liet sturen!

Demish
Internationale ster

Demish schreef:
Nefeli.
Kon er gewoon niet tegen! Al dat stomme geschreeuw dat helemaal nergens goed voor was! Ik had echt heel erg veel last van de hoofdpijn! De hele dag al en ik had in mijn ogen al veel te vaak gezorgd dat Cleo hier nu ook had kunnen zijn, om nu nog aardig tegen haar te doen en dat gezeur en geschreeuw te verdragen! Ik wilde het gewoon niet meer horen! Dan ging ik liever twee gangen verderop zitten! Als ik goed op zou letten, zou er ook helemaal niks aan de hand zijn? Als ik een muur zou zien bewegen, dan zou ik wel snel weer terug gaan naar de deuren. Als Newt en Cleo dan maar hun mond zouden houden, want ik wilde er echt niet naar luisteren! Newt was heus wel een prima jongen. Was niks mis mee, maar ik snapte niet dat hij verliefd kon zijn op iemand zoals Cleo! Ze maakte overal altijd een drama van en ze wilde echt altijd de aandacht hebben! Zelfs als het helemaal niet om haar ging, of wat dan ook. Ze wilde gewoon altijd het middelpunt van de belangstelling zijn, terwijl dat echt belachelijk was! Daarnaast was ze ook gewoon irritant! Ik had ergens ook wel gehoopt dat het na vandaag beter zou zijn gegaan tussen ons, aangezien we toch de hele tijd samen hadden gezeten! Het was er echter niet beter op geworden en ergens was dat maar goed ook, want op dit moment kon ik me niet voorstellen dat Nefeli en ik vriendinnen zouden zijn! Dat zou gewoon nooit gebeuren! Iets waar ik eigenlijk alleen maar blij mee was, want ik zou nooit zo enthousiast naar Cleo kunnen gillen of wat dan ook. Ik wilde het ook niet eens! Op dit moment wilde ik gewoon rust! Iets wat ik duidelijk niet kreeg, want ik hoorde al snel voetstappen achter me en die konden alleen maar van Cleo zijn! ‘Wil gewoon alleen zijn! Ik heb geen zin om naar al dat geklef van jou en Newt te luisteren!’ schreeuwde ik naar Cleo. Werd er echt gek van! Ik wilde gewoon alleen zitten en proberen om van die hoofdpijn af te komen, want ik kon er echt niet meer tegen! Ik had het idee dat als ik mijn ogen dicht deed en er niemand als een gek schreeuwde, het toch een stuk dragelijker was dan nu! ‘Niks is hier veilig, Cleo!’ riep ik gefrustreerd en ik draaide me om. ‘Gisteren kwam er ook een Griever bij de deuren en het zou best kunnen dat er vandaag weer één komt. De enige reden dat jij nu achter mij aan gaat, is omdat je dat moet van Newt. Want het zou oh zo erg zijn als jij het niet zou overleven, omdat je mij niet bij je hebt!’ Ze zou het nooit overleven in haar eentje! Ik was degene die er voor had gezorgd dat we steeds hadden kunnen ontsnappen van de Grievers. Daar had zij nauwelijks iets voor gedaan! Zonder mijn ogen zou ze niks zijn en dat was ook de enige reden dat ze hier nu was. ‘Laat me gewoon met rust. Ik heb al hoofdpijn en ik heb geen zin om dat nog erger te maken door te luisteren naar jullie stomme wedstrijdje over wie meer van elkaar houdt,’ mompelde ik en ik draaide me om. Ik wilde gewoon alleen zijn! Als zij terug wilde naar Newt, dan moest ze dat lekker doen. Ik had echt geen zin om daar nog naar te luisteren, dus dan ging ze maar alleen terug. Ik was heus niet zo gestoord dat ik weer uren rond zou dwalen in het doolhof. Ik snapte ook nog wel dat ik dat niet moest doen. Volgens mij was ik hier de slimme en Cleo niet! Weer klonk het gekrijs van de Grievers door het doolhof en ik draaide me meteen op. ‘Oké, misschien ga ik toch wel terug.’ Al deed ik dat echt niet omdat Cleo dat had bedacht! Ik wilde gewoon niet tegen een Griever aan lopen.

Elysium
Internationale ster

Elysium schreef:
Cleo.
Gedroeg zich altijd zo vreemd. Dingen die ze wilden waren altijd zo extreem. Moest altijd op haar manier gaan en snapte niet waarom precies. Was echt niet erg om een keer naar iemand anders te luisteren. Hoefde echt niet meteen te betekenen dat je minder dan iemand was. Was juist zo dat je liet zien dat je hetzelfde was. Vond ik zelf heel erg belangrijk! Waren in de Glade allemaal hetzelfde. Ondanks dat Nefeli en ik misschien meiden waren, iedereen er anders uit zag en verschillende banen had. Betekende niet dat we ineens beter waren dan een andere. Had gelijk? Konden beter bij de ingang van de Glade blijven. Nefeli leek echter te denken dat het niet zo was! Hoorde niet zomaar weg te lopen, alleen maar omdat ze gek werd van het geschreeuw van mij en Newt. Hoefde er ook niet naar te luisteren? Moest echter ook niet verwachten dat ik meteen mijn mond hield omdat zij dat vond. Als ze het op een aardige manier had gevraagd, had ik misschien naar haar geluisterd, maar deed ze niet! Liep ook gewoon weg? Was belachelijk! "Is veiliger daar." Moest ze toch maar even naar ons luisteren, moest daar namelijk blijven. Vond ik echt nodig! Al riep ze dat het niet veilig was. Snapte ik ook wel. Was hier nergens veilig, maar er waren echter wel plekken die beter waren dan anderen! Verder weg van de plek waar de Grievers uitkwamen, was beter! Had misschien een doodlopende weg, maar konden ze hier aan horen komen. Daardoor konden we weg wanneer we maar wilden. "Kom op Nefeli." Probeerde haar terug te krijgen, want moest gewoon mee! Wilde niet in mijn eentje daar zitten. Met der in de buurt was het veiliger. Wilde echter ook niet dat ze dood ging? Mocht niet gebeuren, niemand mocht dood. Dus mocht echt niet in der eentje rondlopen. Muren waren aan het veranderen. Doolhof was groot. Kon zomaar zo zijn dat ze de weg terug niet meer vond! Had ze namelijk wel nodig! Mochten we morgenvroeg nog leven, moesten we er wel uit zien te komen. Daarom was het ook wel belangrijk om bij de deur te blijven! Hoorde de Griever ook, waardoor ik een beetje ineen kroop. Was echt een heel eng geluid! Vond het echt vreselijk om te horen, heel eng! Was ook nog eens in de buurt! Nefeli wilde hier in ieder geval weg, ik ook! Daarom pakte ik haar arm vast en trok ik der mee terug. Wilde hier namelijk echt niet meer zijn! Was eng, gevaarlijk! Wist echter ook wel dat we hier nog een hele tijd zouden zitten. Veel te lang. Waren ook echt wel Grievers die in de buurt zouden komen, misschien bij ons! Wilde ik echter niet aan denken. Trok der een paar gangen mee terug, zodat we weer in de gang waren waar de Glade achter zat. Zag daar echter iets wat niet kon, hoorde het ook. Was heel erg vreemd. Was alsof de muren van de Glade aan het open glijden waren? Kon toch haast niet?! Nee was niet zo! Gingen alleen maar in de ochtend open en was nog lang niet ochtend! Was nog ergens midden in de nacht. Muren waren net dicht gegaan. Bleef staan, was niet waar. Kon niet zo zijn, waren in de verkeerde gang! Moest het zijn, want de rest van de muren verschoven echter wel! Waren in de verkeerde gang. "Zijn verkeerd." Mompelde ik. Vond het echt heel erg vreemd, moest toch wel drie gangen moeten kunnen onthouden! "Cleo?!" hoorde ik Newt roepen. Nu was ik echt helemaal in de war. Hoorde niet, kon niet! Was niet zo. Snapte het echt niet! Keek daarom ook opzij naar Nefeli. "Wat de shuck is dit?" Mompelde ik. Begreep er echt helemaal niets van! Moesten we nu doen? Was het een val of was het echt zo! Konden we naar buiten? Geen idee! Deuren hoorden niet open!

Demish
Internationale ster

Demish schreef:
Nefeli.
Dit hele doolhof was verschrikkelijk en ik had het gevoel dat het met onze hoofden aan het spelen was. Dat het al de hele dag gedaan en het liefst wilde ik dit allemaal met Blaise bespreken. Hij was waarschijnlijk de enige die me zou begrijpen! We hadden al het idee dat er hier iets niet klopte! Er was geen zon, geen wolken, niks! Er waren geen tekenen van dat we buiten waren, alsof we echt in een hele grote ruimte zaten! Ik had echter geen idee hoe dat mogelijk zou zijn. Al was een bewegend doolhof wel ideaal, want zo kon je iedereen mooi gevangen houden. En het kon toch ook niet dat we constant Grievers tegen kwamen, terwijl anderen al jaren door het doolhof liepen zonder er ook maar één te zien? Het was gewoon alles behalve logisch! Ik wist echter dat niemand me zou begrijpen! Niet zoals Blaise dat deed! Al had ik niet het idee dat ik hier ooit nog uit zou komen! We zouden hier nog een hele nacht moeten overleven en dat was meer dan dat wij konden! We hadden al de hele dag moeten overleven en dat was nog maar net goed gegaan! Ik liet me meetrekken door Cleo zonder nog iets te zeggen. Ondanks dat ik misschien boos op haar was en verschrikkelijke hoofdpijn had, wilde ik ook niet dood gaan door een paar Grievers! Al was het alles behalve slim om terug te rennen naar de Glade, want dan zouden we ingesloten zitten! De deuren waren dicht, wat betekende dat het een doodlopende gang was! Als we daar zouden zitten en er zouden Grievers op ons af komen, dan zouden we het nooit, maar dan ook nooit, overleven! ‘Verkeerd?! Cleo, dat kan niet!’ We konden nu niet verkeerd zijn! Dat ging gewoon niet! We waren niet heel ver van de Glade verwijderd geweest en volgens mij waren we goed terug gelopen! Er waren niet heel veel andere gangen geweest, dus ik snapte niet waar ze het over had! Aan het einde van de gang zag ik de muren bewegen en eerst dacht ik dat Cleo gelijk had. Dat we inderdaad verkeerd zaten, maar toen zag ik de Glade tevoorschijn komen. De Glade! Ik snapte niet waarom de deuren open waren gegaan, waarom het doolhof ons er opeens uit wilde laten, maar we konden beter snel rennen! Dan zouden we hier tenminste uit zijn! Ik keek opzij naar Cleo en ik haalde mijn schouders op. Ik hoorde het geluid van de Grievers achter ons en ik keek achter me, waar ik al een Griever zag verschijnen. ‘Ik denk dat we nu gewoon moeten rennen,’ zei ik tegen Cleo en ik trok haar met me mee richting de uitgang. Dit was niet de tijd om vragen te stellen, zelfs ik wist dat! Misschien was het wel een val, misschien zouden we heel hard tegen de muren aan lopen, maar we moesten iets proberen! En volgens mij was het wel echt, want ik zag Newt en de anderen! Plotseling raasde de Griever langs ons heen en stopte hij voor ons, waardoor hij de weg versperde naar de uitgang. Ik stopte met rennen en hield Cleo iets achter me. Als ik mijn ogen zou gebruiken, zoals ik al de hele dag had gedaan, zou er niets aan de hand zijn! Ik staarde naar de Griever en ik had het idee dat het werkte, tot ik een stekende pijn in mijn ogen. Ik gilde en liet Cleo los, waarna ik mijn handen op mijn ogen drukte. ‘Cleo!’ Ik wist niet wat er aan de hand was, maar het deed pijn! Ik meende de Griever te horen vallen, maar ik wist het niet zeker. Ik haalde mijn handen weg en opende mijn ogen, maar ik zag niks! Het was zwart! Complete duisternis! ‘Cleo, ik zie niks!’ riep ik in paniek. Ik zag echt niks meer! Ik wreef in mijn ogen, maar het hielp helemaal niets! Ik zag echt niks meer! Ik wist niet eens hoe ver het was naar de Glade en of we er wel zouden kunnen komen!

Elysium
Internationale ster

Elysium schreef:
Cleo.
Snapte er nu al helemaal niets meer van. Was toch allemaal heel erg vreemd. Hele dag al waren dingen gebeurd die ik vreemd had gevonden. Muren waren uit het niets verschoven, heel veel Grievers die overdag buiten waren geweest. Rare afgrond waar we uit waren gekomen en die beesten blijkbaar uit waren gekomen! Nu dit! Kon niet! Was niet mogelijk dat we ineens bij de Glade waren. Deuren gingen alleen maar overdag open. Waren ’s nachts altijd veilig van de Grievers die naar buiten kwamen. Kon niet ineens anders zijn? Wilde het gewoon zien, was niet echt. Wist ik haast wel zeker! Had heel erg veel honger, was moe, zag dingen die niet bestonden. Was bloody gek geworden! Kon gewoon echt niet, waren verkeerd, was de enige manier waarop dat kon! Nefeli zei ineens dat we moesten rennen, wat betekende dat ze het ook zag? Volgens mij dan! Waren allebei gek dan! Kon niet, was nooit gebeurd dat die deuren zomaar open gingen, zou ook nooit gebeuren. Hadden ons gewoon iets in het hoofd gehaald omdat we hier zo graag uit wilden. Zag Newt zelfs! Kon gewoon niet! Was niet waar! Kon niet zo zijn! Hoorde wel echt heel erg veel geschreeuw, maar wilde er eigenlijk niet naar luisteren. Was niet echt, wilde mezelf geen hoop geven? Kwamen steeds dichter bij de uitgang. Griever zat achter ons en ergens was dit helemaal niet goed! Betekende misschien wel dat we de Griever in de Glade in lokte! Mocht niet? Kon gewoon niet gebeuren! Zou echt alles gaan verwoesten! Waren zoveel mensen die dan geen kant op konden! Dat niet alleen, maar ook de dieren! De dieren konden echt helemaal niets tegenover een Griever. Kon niet gebeuren! Werden echter al snel ingehaald door de Griever. Stond ineens voor ons! Wist niet eens hoe hij het voor elkaar had gekregen om ons in te halen. Was echt heel erg bang voor wat er ging gebeuren. Waren moe. Nefeli der ogen hielpen misschien wel, maar stond ineens zo dichtbij! Moesten stoppen met rennen, want anders werden we meteen gestoken. Haalde namelijk al na ons uit! Bleef wachten totdat hij uiteindelijk op de grond viel. Moest gebeuren! Kon Nefeli voor zorgen. Was ze goed in. Had ze de hele dag gedaan. Duurde nu wel echt heel erg lang en de geluiden die van de Griever af kwamen waren echt vreselijk. Alsof hij er ieder moment voor kon zorgen dat we niet meer zouden leven of zo gestoken werden dat we nog wel bleven leven, maar echt een vreselijke tijd beleefden. Dood was in ieder geval dichter bij! Duurde echt heel erg lang, maar viel uiteindelijk wel neer. Maar Nefeli begon echt als een gek te roepen. Snapte echt niet wat er aan de hand was. Was ze gestoken? Had ik niet gezien, maar kon ineens zo zijn! Had haar handen ineens op haar ogen liggen en zei dat ze niets kon zien! Dat was echt heel erg vreemd? Kon ineens niet meer zien! Hoe kon dat! "Ik help je! Moet hier nu uit!" Kon niet anders dan haar nu helpen. Was iets om ons straks zorgen over te maken, niet nu! Nu moesten we gewoon de Glade binnen. Daar kon er wel worden gekeken wat er precies aan de hand was met der ogen. Nu was het echt belangrijk dat we hier weg kwamen. Ik legde een arm om haar heen, zodat ik der een beetje kon ondersteunen, moesten immers langs de Griever lopen en was niet de bedoeling dat ze zou vallen. Kon zo weer een Griever aankomen en nu konden we niets! Leek me in ieder geval. Als ze niet kon kijken, dan kon ze de Grievers vast ook niet meer uit kunnen schakelen. Wist niet eens of dat ding wel echt neer was gevallen of het wel had gewerkt. "Kom voorzichtig." Zei ik, terwijl ik begon te lopen, konden nu niet gaan rennen. "Komt goed."

Blaise.
Ik was toch best wel opgelucht dat ik Chuck aan het eten had gekregen. Hij had heel erg moeilijk gedaan dat hij weg had gemoeten. Nefeli had dat graag gewild en ergens was het ook wel beter geweest. Ik kon hem daar niet de hele nacht laten staan. Dan ging hij er zelf kapot aan. Zeker aan de verschillende dingen die dan door zijn hoofd gingen. De kans was groot dat Nefeli niet meer naar buiten kwam. Iets wat echt vreselijk was! Ik had Chuck echter wel gezegd dat het goed zou komen en volgens mij geloofde hij dat nu ook wel een beetje. Hij zou straks gaan slapen, maar eten was ook heel erg belangrijk. Ik had zelf niet heel erg veel honger. Ik was gewoon best wel ongerust om Nefeli. Dat doolhof had al genoeg mensen meegenomen die niet meer terug waren gekomen. Alleen maar in de nacht. Natuurlijk was de kans niet groot dat ze dan terug zou komen. Ik wilde geen hoop hebben, die zou uiteindelijk toch wel vergaan. Dan kon je beter nergens vanuit gaan. Ik stopte nog wat te eten in mijn mond, al smaakte me het niet echt. Ik wilde ook niet zo naar de muren kijken. Newt stond daar nog steeds, die ineens was beginnen te roepen en ik snapte niet waarom. Andere mensen hadden hem volgens mij wel gehoord en ineens ontstond er weer net zo’n ophef als net. Het geluid wat ik vaker hoorde, was nu ook weer aanwezig. De muren begon weer open te glijden. Iets wat niet kon! De muren waren nooit open in de avond! Die gingen dicht en die bleven dicht! Links en rechts van mij stonden er heel erg veel mensen op en renden naar de ingang. Iets waardoor ik ook overeind kwam. "Wat is er aan de hand?!" Hoorde ik Chuck in paniek vragen. "Ik weet het niet. Volgens mij gaan de deuren open. Maar dat kan niet." Daar leek het echt op, maar ik wist wel zeker dat het gewoon niet kon. Natuurlijk zou het heel erg fijn zijn, zeker als de meiden daar nog waren. "Laten we kijken." Ik probeerde wel zo rustig mogelijk te blijven, hier ophef over maken was geen goed idee. We konden het gewoon niet gebruiken om meteen in paniek te raken, maar ook zeker niet blij te zijn. Nefeli en ik hadden het vaak genoeg gehad over deze plek en dat er van alles niet klopte en het kon ook best zo zijn dat dit ook weer zo was? Ik liep echter wel gewoon met Chuck naar het doolhof, waar nu echt iedereen voor stond. Ik kon met gemak over de rest kijken, door de nis die was verschenen tussen de twee muren. Hetgeen wat ik zag, was echter niet geweldig. Een Griever! Bij de meiden! Iets wat echt vreselijk was! Nefeli had gisteren misschien voor elkaar gekregen dat ze hem uit had geschakeld! Het betekende niet meteen dat ze het nu ook kon, helemaal niet omdat ze vast echt heel erg moe was na vandaag. Toch leek het ding na wel vijf minuten, want zo voelde het voor mij echt, neer te vallen. Er leek echter wel iets aan de hand te zijn! Ik wist niet precies wat, want ik kon het niet heel erg goed horen, maar er was echt iets aan de hand met Nefeli! Ik wilde nu wel naar binnen rennen, maar dat was iets wat echt niet mocht! Al was het nu gewoon nodig. "Kunnen we ze niet helpen?!" Het doolhof was nu open! Dit was de kans om ze te helpen, helemaal nu het minder leek te gaan! Er was echt iets aan de hand! Het mocht normaal niet, maar nu vond ik het gewoon nodig! Die meiden hadden gewoon hulp nodig! Wie weet wanneer de deuren weer dicht gingen! Misschien nu wel en ze waren echt niet snel!

Demish
Internationale ster

Demish schreef:
Nefeli.
Snapte echt niet wat er aan de hand was, maar ik zag niets meer! Helemaal niets! Ik had geen idee waar Cleo was, of waar de Griever was. Ik wist niet eens of het nog wel had gewerkt! Misschien stond de Griever ook wel klaar om ons aan te vallen! Ik wist het echt niet en ik vond het doodeng! Volgens mij was ik nog nooit zo bang geweest in mijn hele leven. Ik wist dat ik dat vandaag al vaker had gedacht, maar nu was het nog tien keer zo erg als ieder ander moment waarop ik bang was geweest! Ik wist niet meer wat er gebeurde, waar ik was of wat er aan de hand was! Ik vond het echt verschrikkelijk! ‘Cleo!?’ riep ik in paniek. Wie weet was de Griever al wel bij haar en kon ze me helemaal niet helpen! Dan zou ik hier ook niet weg komen! Dat terwijl we weer zo dichtbij waren geweest! Ik wilde niet nog een keer in dit doolhof blijven, terwijl we letterlijk een paar meter van de uitgang waren verwijderd! Ik snapte ook niet waarom niemand mij kwam helpen, ons kwam helpen! Er waren toch mensen in de Glade? Er waren genoeg die ons konden helpen! Ik wist dat Alby de regel had dat niemand naar binnen mocht, maar op dit soort momenten konden die regels me echt niks schelen! Ik had Minho ook geholpen! Dus anderen konden ons toch ook wel helpen? We hadden het nodig! Ik hoorde de stem van Cleo naast me, maar daardoor was ik niet opeens minder bang. Er kon nog zoveel gebeuren! Als de Griever niet neer was gezakt, dan zou hij ons alsnog te pakken kunnen krijgen! Of hij zou de Glade binnen kunnen gaan! Dat was nog erger! Ik legde mijn arm stevig rond Cleo en kneep mijn ogen dicht. Ik durfde ze niet eens te openen! Ik wist niet waarom. Ergens voelde dit gewoon beter. Ik knikte en probeerde zo goed mogelijk mee te lopen met Cleo, maar ik wist helemaal niet hoe ver het nog was, of waar we waren! Ik probeerde te letten op de geluiden, maar alles ging door! Ik hoorde het geschuif van de muren, maar ik wist niet of dat betekende dat ze open gingen of dicht! En daarnaast hoorde ik nog zoveel geschreeuw vanuit de Glade komen, maar ik wist ook niet wat dat betekende! ‘Cleo! Laat haar los en ren naar de Glade. Ik zorg wel dat Nefeli er ook uit komt!’ hoorde ik Minho roepen en voordat ik het wist, had Cleo me losgelaten. Ze had het gewoon echt gedaan! ‘Cleo, wacht!’ gilde ik. Ik wist nu echt niet wat ik moest doen! Wat als Minho hier niet eens kon komen? Ik wist niet eens waar we nu waren, hoe ver het nog naar de Glade was en wat er precies gebeurde! Ik had Cleo nu ook niet meer naast me! Ondanks dat ze misschien wel irritant was geweest, had ze me wel geholpen en het was een klein beetje zekerheid geweest! Iets wat ik nu niet meer had! Ik schrok toen ik twee handen rond mijn middel voelde. ‘Minho?’ Het moest Minho wel zijn?! Al had ik echt geen idee! Ik kon het niet zien! ‘Het is oké. Houdt me vast, halen we je hier uit.’ Ik slikte en sloeg trillend mijn armen rond zijn lichaam. Minho tilde me al op en ik verborg mijn hoofd in zijn hals. Ik vond dit echt verschrikkelijk! Het was dat ik de stem van Minho kende en ik vertrouwde hem, maar als het iemand anders was geweest, had ik echt niet geweten hoe het zou zijn gegaan! Dit was gewoon verschrikkelijk en ik wilde dit niet! Ik snapte ook helemaal niet waarom dit was gebeurd! Het kon niet? Het was onmogelijk om zomaar blond te worden! Door Grievers kon je niet blind worden! Al kon het dus duidelijk wel, want het was gebeurd!

Newt.
Deuren waren open! Wist echt niet wat ik had gezien toen ze opeens weer open waren gegaan. Snapte er helemaal niks van! Waren al dicht geweest, zoals iedere nacht! Had eerst gedacht dat het een soort grap was geweest, of dat ik het had verbeeld. Was echter niet zo! Deuren waren echt open gegaan! Jammer genoeg waren Cleo en Nefeli er toen net niet meer geweest. Had niet geweten hoe snel ik Cleo had moeten roepen. Dit was haar kans om er uit te komen, moest ze pakken! Iets wat ze door had gehad, want ze was snel terug gekomen. Samen met Nefeli! Er was echter ook een Griever geweest en die had opeens voor hen gestaan! Ondertussen was ik al lang niet meer de enige die bij de Glade had gestaan. Iedereen was op het geluid af gekomen, echt iedereen! Ze waren de meiden allemaal aan het aanmoedigen, maar vond het ergens echt klunk! Moesten iets doen! Dit was onze kans om de meiden te helpen en hen daar uit te krijgen! Ging niet als we hier zouden blijven staan en zouden schreeuwen! Wilde het liefst zelf naar binnen rennen, maar kon dat niet aan met mijn enkel! Ik slikte toen ik merkte dat er iets aan de hand was met Nefeli en dat leek het teken te zijn voor Minho om naar binnen te rennen. Cleo moest van hem deze kant op komen en gelukkig deed ze dat! ‘Cleo, bent er bijna!’ schreeuwde ik en ik liep zelf al meer richting het doolhof. Wilde echt dat ze er uit zou komen! Natuurlijk wilde ik dat ook voor Nefeli, maar dit was Cleo! Mijn Cleo! Had gedacht dat ik haar kwijt was geweest! Dat ik haar nooit meer zou zien en nu bestond er een kans dat ze er nog wel was! Dat we elkaar nog steeds zouden kunnen zien! Al zou ik haar nooit meer het doolhof in laten, echt niet! Was nergens voor nodig geweest en was gevaarlijk! Dat was nu wel duidelijk! Wilde niet dat er nog een keer zoiets zou gebeuren! Eindelijk rende ze tussen de muren door en stonden haar voeten weer in het groene gras. Ik rende naar Cleo en sloeg mijn armen stevig om haar heen. Zou haar echt nooit meer los laten, zou haar al helemaal niet meer naar binnen laten gaan! Was echt het meest verschrikkelijke idee ooit geweest! ‘Ben zo blij dat je er bent,’ fluisterde ik zacht. Ging met mijn handen door haar haren en bekeek haar gezocht. Ondanks dat het wat vies was geworden door het vele rennen, was ze volgens mij oké! Wilde het echter wel zeker weten! ‘Alles oké? Heb je ergens pijn? God, ik doe Alby iets bloody aan omdat hij je er in heeft gestuurd.’ Meende het echt! Snapte niet waarom Alby had gedacht dat dit oké was geweest! Dat Cleo het aan had gekund om in het doolhof te kunnen rennen! We selecteerden Runners al heel zorgvuldig! Dus waarom hadden we dit dan in godsnaam gedaan!? De meiden hadden er nooit in moeten worden gestuurd en ze hadden al helemaal niet met maar één Runner rond moeten lopen! Ironisch genoeg was Ben er nu niet meer en de meiden wel! Minho kwam terug met Nefeli in zijn armen en volgens mij durfde hij haar nauwelijks neer te zetten. Snapte het ook wel. Die twee waren goede vrienden en Nefeli had hem natuurlijk ook gered de vorige dag. Misschien had hij ook wel gedacht dat hij dit had moeten doen. Had hem niet tegengehouden, maar had ook gevonden dat iemand had moeten helpen! Was blij dat Minho dat had gedaan, want daardoor was Cleo nu hier en Nefeli ook! ‘Nefeli!’ schreeuwde Chuck en hij rende al naar Minho. Zelf werd ik afgeleid door de muren, die weer dicht schoven. Alsof het doolhof had gewild dat de meiden er uit waren gekomen? Maar waarom was hij dan dicht gegaan? Sloeg helemaal nergens op en snapte er ook niks van!

Elysium
Internationale ster

Elysium schreef:
Cleo.
Voelde me echt heel erg opgelucht, maar ik begreep het echt nog steeds niet. Hoefde het ook niet te snappen. Was echt zo! Deur was op! Minho kwam zelfs deze kant opgelopen! Wat betekende dat ik dit niet alleen hoefde te doen! Minho zou komen helpen! Wilde Nefeli helpen! Riep echter dat ik al naar de Glade moest lopen. Vond het wel even lastig om Nefeli hier dan alleen te laten. Mocht haar niet, maar kon haar niet zomaar laten staan. Deed het echter wel, Minho zorgde er wel voor dat ze goed terecht kwam. Rende dan ook zo snel mogelijk naar de Glade. Waren gewoon nog levend! In de Glade! De deuren waren open gegaan! Misschien wel voor ons. Wilde er niet over nadenken hoe vreemd dat wel niet was. Nu was ik alleen maar heel erg blij dat ik nog leefde! Ik bij Newt kon zijn! Rende ook zo snel mogelijk naar hem toe. Deed hij ook bij mij. Kon mijn armen daarom ook echt goed om hem heen slaan. Had het op het moment ook wel echt nodig! Zijn armen! Betekende dat ik echt hier was! Niet meer in het doolhof, echt in de Glade, bij Newt! "Ben zo blij om hier te zijn. Spijt me zo bloody erg dat ik niet naar je heb geluisterd." Speet me echt heel erg! Had naar hem moeten luisteren en daar niet naar binnen moeten gaan. Luisterde normaal altijd naar hem? Als hij iets zei, had hij gelijk! Wist ik ook wel. Nu had ik niet gedaan wat hij zei en was echt helemaal misgegaan! Had gewild dat het anders was gegaan, maar leefde in ieder geval nog! Kon hier zijn! "Alles doet pijn, maar is niets ergs gebeurd." Mijn lichaam was gewoon kapot door het vele rennen. Heel erg veel meer was het niet! Gelukkig maar! Ging vanzelf wel allemaal over! Had ook niet uitgemaakt als er iets anders was gebeurd, was nu hier. Was alles wat uitmaakte. Liet mijn lichaam wat tegen Newt aanhangen, benen konden me echt niet meer houden. Zou straks echt moeten gaan zitten of liggen. Schrok er van toen ik ineens hoorde hoe de deuren weer sloten. Nefeli en Minho konden daar niet binnen blijven zitten. Niet dat ik zoveel om Nefeli gaf, had wel aan haar te danken dat ik hier nog was. Leefde nog door haar. Dus kon daar niet ineens opgesloten zitten. Keek om en zag dat het ook niet zo was. Besteedde er verder ook niet meer aandacht aan. Was nu veel belangrijker dat ik in nu in de armen van Newt stond. "Houd zoveel van je." Gelukkig had ik het net niet voor het laat gezegd. Kon het nu ook gewoon zeggen! Kon het zo vaak zeggen als ik maar wilde en zou dat ook wel gaan doen. Ik sloeg mijn armen zo goed mogelijk om hem heen. Wist even niet meer wat ik moest zeggen. Was hier, was ik echt heel erg blij mee! Gaf Newt voorzichtig een kus op zijn wang. Ik vond het echt fijn dat ik weer bij hem kon zijn! Hele dag zonder hem was best wel lang! Helemaal als het een dag was waarin dacht dat ik dood zou gaan! Gelukkig hoefde ik niet meer te rennen! Kon zo waarschijnlijk zelfs naar ons bed. Wilde eigenlijk liever eerst even douchen en eten! Had heel erg veel honger! Kwam allemaal zo wel, wilde hier nu gewoon even blijven staan. "Dacht echt dat ik je nooit meer terug zou zien." Had ik vanmiddag op een gegeven moment wel gedacht! Al die Grievers! Het geren zonder Ben! Ben was er niet! Iets wat echt vreselijk was! Was gewoon dood! Doordat hij ons mee had moeten nemen! Was gewoon best wel raar uitgekomen! Heel dubbel allemaal. Maakte mijn blijdschap dat ik hier was, niet minder. Ging echter niet meer naar binnen. Hoefde misschien niet? Hadden wel wat gevonden?

Blaise.
Ondanks dat het niet kon, was ik wel echt heel erg blij dat het op deze manier ging! Nefeli hoefde niet samen met Cleo de hele nacht in het doolhof te zitten! Het ging me niet echt om de combinatie, want ik wist haast wel zeker dat die twee alles wat er tussen hen speelde, ook makkelijk opzij konden leggen als het ging om hun leven! Het was niet zomaar iets, veel groter dan alles wat er allemaal was gespeeld. Gelukkig waren ze zo ver gekomen dat ze hier ergens waren gekomen! En nu waren de deuren ook nog eens open, wat betekende dat ze gewoon naar buiten konden! Minho deed gelukkig wat ik had gezegd! Iemand ging ze helpen! Minho was een Runner, dus hij was ook wel diegene die dat het beste kon doen. Ik had ook wel naar binnen kunnen rennen, maar hij was veel sneller. Cleo kwam al snel deze kant op, dus dat zat goed. Minho had Nefeli vervolgens in zijn armen en kwam ook samen met haar de kant op. Ik snapte echt niet precies wat er aan de hand was? Het was ook een beetje vreemd en ik snapte ook niet waar het vandaan kwam. Het leek uit het niets te komen? Gelukkig kon iemand haar helpen! Dat had ze nodig! Uiteindelijk kwam ze ook terug in de Glade en natuurlijk liep Chuck meteen naar haar toe. Ik snapte het wel, want hij wilde gewoon meteen naar zijn vriendinnetje. Maar er waren heel wat mensen die niet alleen naar Nefeli toe liepen, maar ook naar Cleo en het voelde een beetje alsof ze omringt werden! Was niet echt wat ze op het moment konden gebruiken! Zeker nu er iets met Nefeli aan de hand was! Ze moest naar Jeff en Clint! Dat was het beste voor haar! Die konden kijken wat er met haar aan de hand was en of ze er iets aan konden doen! Ik snapte namelijk echt niet wat er aan de hand was! "Iedereen aan de kant! Geef ze even de ruimte!" Hoorde ik Alby roepen, die er natuurlijk ook bij was. Er schuifelende wel wat opzij. Ik liep echter wel een beetje in de richting van Nefeli, ik wilde weten wat er aan de hand was! Er moest toch iets zijn gebeurd in de laatste drie minuten dat er voor had gezorgd dat er iets was! Volgens mij had ze geroepen dat ze niet meer kon zien! Hoe kon ze ineens niet mee zien! Dat ging helemaal niet! En ik snapte maar al te goed dat ze op het moment heel erg in paniek was. Dat zou ik in ieder geval zijn als ik ineens helemaal niets kon zien? Ik wilde er voor zorgen dat ze zich wat meer op haar gemak voelde. "Jeff, Clint. Kijk wat er aan de hand is met Nefeli. Is Cleo oké?" Vroeg hij in de richting van Newt en Cleo. Waar volgens mij een klein instemmend geluid vandaan kwam. Keek nog even naar de muur, die helemaal dicht was ondertussen. Hadden ze gewild dat de meiden weer naar buiten kwamen? Leek het wel op! Was iets heel erg vreemds aan de hand! Hier overal. Was al heel erg jaar dat de meiden al één jaar uit elkaar van elkaar waren gekomen. Die twee waren gepland, was misschien wel iets belangrijks met hen. Kon zijn dat de mensen die dit allemaal hadden gemaakt er wel voor hadden willen zorgen dat ze bleven leven? Leek het wel op! Wat het ook was, ik was heel erg blij dat het helemaal goed ging met Nefeli. Ik wilde toch wel naar haar toe, maar dat lag een beetje aan haar zelf. Minho nam haar namelijk al mee in de richting van de Homestead, waarschijnlijk om haar daar na te kunnen kijken! Iets wat ook wel nodig was, maar het liefst wilde ik ook gewoon even vragen hoe ze zich voelde. Met haar praten, om er voor te zorgen dat ze zich iets meer op haar gemak voelde!

Demish
Internationale ster

Demish schreef:
Nefeli.
Dit was echt doodeng! Ik zag niets en ik wist ook niet wat er precies aan de hand was! Ik wist dat Minho me vast had en dat we nu waarschijnlijk weer in de Glade waren, maar dat hielp echt helemaal niks! Iedereen om me heen was aan het schreeuwen! Volgens mij had ik Chuck ergens gehoord en ondertussen fluisterde Minho dat het wel goed zou komen en dat Jeff en Clint vast wel iets zouden kunnen doen. Iets wat ik betwijfelde! Het waren twee prima jongens en ik kon het goed met ze vinden, maar ze wisten niet eens hoe ze een verband aan moesten brengen! Dus hoe zouden ze dan iets aan mijn schuking ogen moeten doen!? Niet! Ik kon ook helemaal niks bedenken. Als je blind was, dan was je blind? Je kon er niets aan doen, hoe stom dat misschien ook was. Er was geen oplossing voor en die zou er misschien ook wel nooit komen. Als er al een oplossing voor zou zijn, dan zouden we die hier toch nooit kunnen uitvoeren! We hadden nauwelijks technologie! Dus ik had niet heel erg veel vertrouwen in Jeff en Clint, ondanks dat Minho dat misschien wel had. ‘Alby?’ vroeg ik toen ik dacht zijn stem te horen. Dit was echt heel lastig! Ik wist niet eens wie er precies om me heen waren en het was nog lastiger om de stemmen te identificeren! Het was echter inderdaad Alby, wie zei dat Jeff en Clint naar me moesten kijken. Ik vond het echter heel irritant dat hij het zei alsof ik er niet bij was! Ik was er wel bij! Ik kon ook wel alles horen! Ik had alleen geen idee waar we precies waren! Voor mijn gevoel stonden we nog aan het eind van het doolhof, net voor de deuren, maar ik wist het echt niet! Misschien stonden we wel totaal ergens anders? Het frustreerde me echt dat ik het niet wist en dat ik in de armen van Minho hing! Ik kon niet eens staan! Al kon ik dat wel, maar volgens mij zou Minho dat niet laten gebeuren. Ik voelde dat hij weer begon met lopen en mijn grip verstevigde. ‘Minho, wacht!’ Als ik echt ergens naar toe zou moeten worden gebracht, dan wilde ik het liefst maar één iemand bij me hebben en dat was Blaise! Het was niet zo dat ik Jeff en Clint niet vertrouwde, maar het was toch anders nu ik helemaal niks kon zien! Daardoor was het gewoon niet meer hetzelfde! Dan wilde ik er iemand bij hebben die ik wel voor de volle honderd procent vertrouwde en dat was Blaise! Ik wist niet eens of hij hier ergens was! Gelukkig was Minho al tot stilstand gekomen. Het was toch fijn dat hij nog een beetje naar me luisterde! ‘Ik wil dat Blaise mee gaat. Is hij in de buurt?’ Blaise was gewoon degene die ik het meeste vertrouwde hier! Hij was degene met wie ik écht kon praten, wie ook echt naar me luisterde. Chuck deed dat ook wel en dat was fijn, maar Chuck stelde hele andere vragen dan dat Blaise deed! En Blaise en ik hadden het toch over andere dingen. Wij hadden het over de Glade en wat er allemaal mis mee was, want er waren een hoop dingen mis! Dat had ik vandaag ook wel weer meegemaakt! Het klopte gewoon niet. Er was iets wat ons allemaal naar boven had gestuurd, dat wisten we allemaal wel. Ik had echter ook het gevoel dat dat “iets” ons in de gaten hield. Hoe konden ze anders weten dat Cleo en ik nog in het doolhof hadden gezeten? Waarom waren de deuren weer open gegaan? En waarom waren er opeens Grievers geweest? Er waren zoveel dingen die ik met Blaise wilde bespreken, maar ook alleen met Blaise! De anderen wilden er waarschijnlijk niet over praten en als ze dat al zouden doen, dan zouden ze me waarschijnlijk voor gek verklaren! Blaise deed dat tenminste niet!

Newt.
Alby zou hier nog wel wat over horen. Was niet zo dat ik hem meteen in twijfel trok als leider. Deed het prima, hield iedereen in de gaten en zorgde dat iedereen zijn of haar steentje bij kon dragen, maar vond dat dit gewoon niet had gekund. Deden er al maanden over om te zorgen dat een Runner klaar was om het doolhof in te mogen. Dus was echt bloody belachelijk dat we de meiden zomaar naar binnen hadden laten gaan, met maar één Runner. Eentje die zijn werk duidelijk niet goed had gedaan! Vond het heel erg voor Ben en hij zou ook echt gemist worden, maar hij had Cleo en Nefeli moeten beschermen. Iets wat hij niet had gedaan! Had echt gedacht dat ik Cleo nooit meer zou zien! Had dat gedacht tot ongeveer een paar minuten geleden! Daardoor kon ik ook niet bevatten wat er net allemaal was gebeurd. Cleo stond in mijn armen en dat was goed. Was niets waar ik me nu nog zorgen om moest maken. Zou haar zo meenemen om te zorgen wat eten zou kunnen krijgen en misschien dat ze even wilde douchen, of misschien wel meteen slapen. Was maar net wat ze wilde! ‘Is oké, echt. Ben blij dat je hier weer bent,’ fluisterde ik. Kon echt niet boos op haar zijn op dit moment! Natuurlijk, had er zelf achter gestaan dat ze het doolhof in had gemoeten, maar was uiteindelijk de schuld van Alby geweest. Hij was degene die verantwoordelijk beslissingen moest maken. Had hij niet gedaan! Als ik de leider was geweest, had ik de meiden nooit naar binnen laten gaan! Was dan wel niet mijn beslissing, wist ik ook wel. Had er vrij weinig te zeggen over gehad. Vond het nu echter belangrijker dat iedereen weer veilig binnen was, maar voordat dat Cleo weer veilig binnen was! ‘Houd ook van jou, Schaapje.’ Was echt mijn schaapje! Wist dat het een stomme bijnaam was, maar maakte me helemaal niks uit wat anderen er van vonden. Cleo had gewoon veel krullen en ze hield ook echt van die beestjes. Volgens mij vond ze het ook helemaal niet erg dat ik haar zo noemde! Had haar in ieder geval nooit horen klagen. Alleen toen Gally het had gezegd, maar dat was anders? Was niet zo dat ik het gemeen bedoelde. Totaal niet zelfs! Ik keek even op naar Nefeli en de rest, maar het leek me beter als we ons daar niet meer mee zouden bemoeien. Was vervelend voor der, meende ik echt, maar het leek me niet dat ze er op zat te wachten om zoveel mensen om haar heen te hebben. Kon dan beter zorgen dat Cleo te eten en te drinken kreeg! Was een stuk belangrijker! ‘Wil je eten of drinken? Kunnen even kijken in de keuken of er nog wat over is.’ Volgens mij was Cleo ook heel erg moe, want ze hing helemaal tegen me aan! Snapte het ook wel. Een hele dag lopen was heel vermoeiend en waarschijnlijk hadden ze ook wel gerend, dus dat maakte het niet heel erg veel beter. Gokte dat Cleo een hele tijd zou slapen, maar was ook wel belangrijk. Had haar rust nodig! Wilde ook niet dat ze morgen weer mee zou gaan! Ze bleef maar mooi hier, was beter voor haar! Misschien had ze wel iets gevonden wat ze moest overleggen met Alby, maar dat zou dan ook maar gebeuren op het moment dat ze er zelf klaar voor zou zijn! Niet eerder! Wilde nu echt zorgen dat het goed zou gaan met Cleo en dat ging niet als ze straks al weer allerlei dingen zou moeten bespreken! Ze had echt haar rust nodig en hoopte dat ik die aan haar zou kunnen geven. Dat ik haar in ieder geval zou kunnen helpen! Had nu eerst eten en drinken nodig. Vooral drinken! Drinken was echt het belangrijkste! Zeker als je op een gegeven moment niets meer had. Dus dat moest Cleo eerst krijgen.

Elysium
Internationale ster

Elysium schreef:
Cleo.
Maakte allemaal niet meer uit wat er was gebeurd, was nu weer terug bij Newt. Was tuurlijk best wel erg dat we Ben waren verlopen. Heel erg zelfs! Was nu echter wel terug in de Glade! Bij Newt! Maakte alles gewoon beter. Voelde me toch ineens best wel weer veilig. Waren er nog lang niet, kon echt alles gebeuren hier in de Glade. Deuren waren net ineens open gegaan, vervolgens weer dicht. Was toch echt heel erg raar! Hoorde niet te gebeuren! Waren heel veel dingen in het doolhof gebeurd waar we nog over moesten. Die niet konden gebeuren! Moesten gebeuren of wat dan ook. Ik wist het echt niet?! Moesten er wel echt over nadenken, praten! Nu nog niet. "Ben ook blij dat ik hier weer ben. Ga daar echt niet meer naar binnen." Kon me echt niet voorstellen dat hij dit elke dag had gedaan op een gegeven moment, daarna iets minder, maar alsnog! Heel erg vaak! Was nu wel heel erg blij dat hij daar nu al een hele tijd niet meer naar binnen moest. Had wel echt naar hem moeten luisteren, wist immers hoe het daar was! Stom! Heel stom! Was nu echter allemaal goed gekomen. Leefde nog en was buiten het doolhof! Glimlachte toen ik hoorde dat Newt me schaapje noemde. Vond het altijd heel erg fijn om te horen! Had hij al ergens aan het begin gedaan. Leek ook wel een beetje op een schaapje? Had krullen, die op het vacht van de schaapjes leken?! Newt bedoelde het echt heel erg lief als hij dat zei, was ook heel erg fijn om dat soort dingen te horen? Had dan wel niet echt een bijnaam voor hem! Iets wat best wel jammer was, want vond het zelf toch veel leuker om Schaapje te worden genoemd dan alleen maar Cleo. Schaapje had gewoon meer! Hoorde echt van alles wat van Nefeli kwam. Snapte niet hoe ze ineens niets mee had kunnen zien. Ze had er duidelijk nog steeds last van, iets waardoor een best wel veel ophef ontstond. Voor haar was het natuurlijk vervelend dat ze niet kon zien, ging me er echter niet mee bemoeien. Was al lang blij dat ik niet meer de hele nacht bij der moest zijn. Vond der nog steeds vervelend. Waren na vandaag echt niet meteen beste vriendinnen geworden of wat dan ook! "Ja lekker, heb echt hele erge honger!" Rennen had er echt voor gezorgd dat ik heel veel honger had. Hadden dan wel eten mee gehad, in mijn ogen was dat echter niet genoeg geweest. Net zoals het water. Wilde ook wel echt heel erg graag wat drinken! Frypan had misschien nog wel wat eten over, vaak wel zo. Kon anders misschien wel nog wat maken? Hoopte het in ieder geval! Kon meestal wel en anders was er vast nog wel iets wat ik zo kon eten! Had op het moment gewoon echt eten nodig? Had hele erge honger! Pakte de hand van Newt vast en liep langzaam naar de keuken van Frypan. Had geen zin om me nu echt heel erg in te spannen. Hoefde ook niet! Was nergens voor nodig? Als ik een paar minuten later eten kreeg, dan was dat maar zo. Lopen was nu zelfs best wel slopend aan mijn benen. Voelde alsof ik ze echt niet meer op kon tillen. Alsof ze echt heel erg zwaar wogen. "Kan echt niet geloven dat je daar dag na dag naar binnen bent gegaan." Was toch wel echt heel erg veel! Kon zo ook wel zien dat hij een betere conditie had dan ik, maar om nou iedere dag te moeten rennen, leek me niet heel erg fijn? Zelfs niet voor iemand die een goede conditie had! Was nu wel echt blij dat hij daar niet meer naar binnen hoefde? Zeker niet nu het echt gevaarlijker begon te worden! Kon daar echt van alles gebeuren en Alby moest er echt over nadenken of hij de Runners morgen wel gewoon erin zou sturen!

Blaise.
Je kon toch niet ineens blind raken? Niet van het ene op het andere moment, zeker niet als er helemaal niets gebeurde! Ik had dan wel niet helemaal gezien wat er was gebeurd, maar volgens mij was er niets in haar richting gekomen wat haar ogen had kunnen beschadigen? Helemaal niet beide ogen tegelijk. Er gebeurden hier zoveel rare dingen en dit was wel heel erg vreemd! Ik kon maar al te goed begrijpen dat Nefeli er heel erg bang door was? Zoiets was toch ook wel echt heel erg vreemd! Ik zou ook bang zijn als mij dat ineens overkwam. Ik was bang voor haar! Het was niet niets om je zicht te verliezen! Zeker niet op zo’n plaats als deze? Er klopte hier helemaal niets aan en als je dan ook nog ineens niets meer kon zien, was het al helemaal erg! Nefeli leek me mee te willen hebben, iets wat ik ook wel fijn vond. Dan kon ik in ieder geval zien of het goed met haar ging! "Ik ga mee." Zei ik, zodat ze in ieder geval wist dat ik hier gewoon was en meekreeg wat ze er van wat ze had gevraagd. "Ik wil ook mee." Hoorde ik Chuck zeggen. Ik vond het echt heel erg lief dat hij zoveel om Nefeli gaf! Volgens mij zag hij haar echt als een grote zus. Hij had ook wel een voorbeeld nodig, hier in de Glade. Misschien zelfs iemand die een beetje voor hem zorgde. Iets wat Nefeli ook wel een beetje deed en ik probeerde dat ook? Ik wilde hem in ieder geval van alle slechte dingen weghouden. Iets wat nooit kon, maar als ik het kon proberen moest dat ook wel. Daarom kon hij nu ook gewoon eventjes niet mee. "Ik denk dat het beter is dat je hier blijft Chuck. Ga zo lekker slapen. Ik zorg er wel voor dat alles goed gaat met Nefeli." Ik legde even een hand op zijn schouder en kneep er zachtjes in. Normaal gesproken hoorden het ook al niet dat er heel erg veel mensen bij waren als iemand onderzocht of behandeld werd. Het leek me ook niet hele erg fijn voor Nefeli dat ze ineens overal stemmen vandaan hoorde komen, terwijl ze niet eens iets kon zien! Chuck kon daarbij best wel veel praten, iets wat voor op het moment gewoon niet iets was wat ze kon gebruiken. Leek mij in ieder geval. Als ze hem er bij wilde hebben, kon ze daar natuurlijk altijd om vragen. Maar het was voor Chuck zelf ook wel beter om gewoon naar bed te gaan. Het was gewoon al best wel laat aan het worden en hij had zijn slaap ook gewoon nodig? Net zoals de rest hier. Al leek het me dat er nog heel veel zou moeten gebeuren vannacht. Het doolhof was net uit het niets open gegaan! Het leek me dat daar wel over moest worden gepraat? Het was echt heel erg vreemd dat het ineens gebeurde? In mijn ogen in ieder geval wel! Voor iedereen wel! Dat was echt nog nooit eerder gebeurd? Ik liep achter Minho, Jeff en Clint aan. Ik was wel echt benieuwd wat ze wilden doen? Het leek me niet dat ze zomaar iets konden doen omdat Nefeli niet meer kon zien? Ze konden er echt niet ineens voor zorgen dat ze weer zag! Het was wel goed dat ze even keken wat er nou precies kon zijn, maar het leek me niet dat ze er iets aan konden veranderen? Toen we eenmaal binnen waren gingen we naar het kamertje waar Nefeli iedere dag te vinden was! En waar ze me ook heel erg goed had geholpen met mijn schouder. Minho legde Nefeli op één van die bedden, terwijl Jeff en Clint een beetje met elkaar in discussie waren over wat ze zouden moeten doen. Iets wat nou niet echt geweldig klonk. Diegene die het meeste wist van medische dingen, kon haarzelf niet nakijken! Iets wat lastig moest zijn voor hen allemaal!

Demish
Internationale ster

Demish schreef:
Nefeli.
Dit was echt frustrerend! Het was echt eng om niet te weten waar je precies naar toe ging, wat er allemaal om je heen gebeurde. Ik wist dat ik bij Minho in de armen lag en dat we waarschijnlijk naar de Homestead zouden gaan, maar waar we dan precies naar toe zouden gaan? Misschien naar de plek waar ik normaal elke dag was te vinden, maar het kon ook best dat we nu naar mijn kamer gingen? Ik wist het niet en ik vond het echt niet fijn dat ik het niet wist! Ik werd er onrustig van! Daarom had ik Blaise ook wel een beetje nodig? Het was niet zo dat ik Minho niet vertrouwde, maar het was toch anders? Blaise snapte me net iets beter en ik hoopte dat hij toch ook nog een tijdje bij me zou blijven, als hij dat tenminste wilde. Misschien wilde hij liever bij Chuck blijven om hem gerust te stellen, want volgens mij ging het ook niet heel erg goed met hem! Al hoopte ik wel dat hij een beetje blij was dat ik er was. Ik wilde echter niet dat hij me zo zag en daarom was ik ook blij dat Blaise zei dat hij moest gaan slapen en dat hij wel zou zorgen dat het weer goed zou komen, al betwijfelde ik of dit goed zou komen. Blind was permanent? Dat kon je niet zomaar veranderen! Dat had vroeger al niet gekund en nu ook niet! Het was echt onmogelijk om iets aan blindheid te doen, dus Blaise zou me jammer genoeg niet kunnen helpen. De rest waarschijnlijk ook niet. Ik wist zelf niet eens precies wat ik zou doen als iemand anders dit zou hebben! Ik zou wel wat kunnen proberen, maar ik zou niet eens weten wat! Ik belandde uiteindelijk op één van de bedden, als dit tenminste de kamer was van de Medjacks. Ik wist het echt niet. ‘Blaise?’ vroeg ik zachtjes. Ik wilde hem gewoon naast me hebben! Zijn hand vasthouden en weten dat er hier iemand was die op dit moment niet aan het overleggen was! Al ging dat duidelijk niet zo goed. Clint en Jeff leken ook niet te weten wat ze nu zouden moeten doen, wat ik eigenlijk al wel had verwacht! Ik was degene die het meeste wist van dit soort dingen. Zij hadden niet eens geweten hoe ze een simpele wond hadden kunnen hechten! ‘Jongens,’ probeerde ik hun aandacht te trekken. ‘Er is niet veel wat jullie kunnen doen. Naar mijn idee zie ik geen verschil in licht of donker en ik zie ook geen schimmen. Het enige wat kan, is dat dit tijdelijk is. Dat gaat alleen meestal gepaard met iets in de hersenen en volgens mij is daar niks mee.’ Dat was in ieder geval wat ik wist! Ik gokte echter dat dit niet tijdelijk was! Want anders had ik waarschijnlijk wel iets anders gemerkt! ‘Jullie kunnen niks doen, jammer genoeg. Jullie kunnen net zo goed gaan slapen of wat dan ook.’ Ik wist niet hoe laat het was. Zelfs dat zou ik niet meer kunnen zien! Dat was toch te erg voor woorden!? De meest simpele dingen zouden nu opeens een stuk moeilijker worden! Ik zou niet eens zelf kunnen lopen, zonder dat ik zou weten waar ik heen zou gaan! ‘Zeker? Kunnen echt niks doen?’ vroeg Jeff en ik schudde mijn hoofd. Konden echt niks doen. Als er iets was geweest wat ze hadden kunnen doen, dan had ik het wel geweten. ‘Wil nu liever wat rust.’ Wilde ik ook echt wel, al wilde ik niet direct alleen zijn. ‘Blaise kan blijven, als hij wil.’ Als er iemand was wie ik echt bij me wilde hebben, dan was hij dat! De anderen mochten wat mij betreft wel gaan, want ik had niet heel erg veel zin in nog meer discussies. Ik was moe en ergens wilde ik slapen, maar aan de andere kant wilde ik ook alles met Blaise bespreken!

Newt.
Cleo was hier en dat was het belangrijkste in mijn ogen. Ik was echt bang geweest dat ik haar nooit meer zou hebben gezien. Dat ze gewoon dood zou zijn geweest de volgende ochtend. Wist echt niet wat ik dan had gedaan. Cleo was degene waardoor ik het allemaal volhield, degene waardoor het leven in de Glade een soort van dragelijk was geworden. Als zij er niet meer zou zijn geweest, had ik echt niet geweten hoe lang ik het hier uit had gehouden zonder haar. Wilde dat natuurlijk niet tegen haar vertellen, want wilde niet dat ze zich zorgen zou maken om niks. Was ook niks aan de hand! Was echter wel zo dat ik haar echt graag bij me wilde houden. Daarom was ik ook zo blij dat ze nu weer terecht was, dat er niks met haar aan de hand was! Al was er wel iets met Nefeli aan de hand. Was natuurlijk ook niet goed. Had echter niet zo heel erg veel met Nefeli? Vond haar echt niet verkeerd, was wel aardig, maar was niet zo dat ik me nou heel erg veel zorgen om haar maakte, of had gemaakt. Was me meer om Cleo gegaan! Had echt gedacht dat ik haar nooit meer zou zien! Was geen leuke gedachte geweest. Had me er ook echt niet goed bij gevoeld! Gelukkig hoefde ik me er nu geen zorgen meer om te maken, want ze was weer hier! Gelukkig! Snapte niet precies hoe ze hier was gekomen, maar ze was er. Was het belangrijkste! Bleef natuurlijk wel vreemd dat het doolhof opeens weer open was gegaan. Alsof het doolhof de meiden er uit had willen hebben, maar waarom was het dan niet open gebleven? Snapte er helemaal niks van. Niemand waarschijnlijk! Was wel veel belangrijker dat de meiden weer terug waren. Vooral dat Cleo weer terug was! ‘Dan gaan we eten,’ zei ik glimlachend. Was ergens wel goed dat ze nog wilde eten, dat ze nog een eetlust had! Liep daarom met haar ook naar de keuken, al merkte ik wel aan haar dat ze echt heel erg moe was. Ging allemaal een stukje langzamer dan dat ik van haar gewend was. Cleo was meestal degene die rondrende en veel praatte. Was nu heel erg moe, dus snapte het ook wel! Rondrennen in het doolhof was niks voor haar en wist zelf ook wel dat ze niet de beste conditie had. Snapte ook nog steeds niet dat ze daar naar binnen had gemogen, dat de Runners er niet tegen hadden geprotesteerd! Konden er nu echter niks meer aan doen. Was allemaal al gebeurd en we konden nu alleen maar blij zijn dat Cleo er weer was en dat er niks met haar aan de hand was. Keek opzij naar Cleo en ik haalde mijn schouders op. ‘Was heel zwaar, ben ook blij dat ik er mee ben gestopt.’ Was wel echt zo. Was heel erg blij dat ik dat niet meer elke dag hoefde te doen! Was gewoon verschrikkelijk geweest en het had ook echt invloed op me gehad! Daarom had ik ook niet gewild dat Cleo daar naar binnen was gegaan. ‘Je moet me straks wel vertellen wat er allemaal gebeurd is.’ Wilde het wel weten? Was volgens mij best heftig geweest. Heftiger dan normaal! Nu waren er overdag Grievers geweest. Iets wat ik zelf nooit mee had gemaakt. Wist dus ook helemaal niet hoe dat was en hoe ik daar mee om zou zijn gegaan. Cleo had wel echt geluk dat ze Nefeli naast zich had gehad om haar te helpen, want zij was toch een soort wapen. Al hadden we daar nu niet heel erg veel meer aan. Liep de keuken binnen met Cleo en haalde een paar deksels van de pannen. Frypan was volgens mij ook naar de deuren gerend toen er zoveel gedoe was geweest, dus er was in ieder geval nog eten over! ‘Er is nog wat. Wat wil je hebben?’ Waarschijnlijk heel veel, maar dat mocht ook!

Elysium
Internationale ster

Elysium schreef:
Blaise.
Als dit zo was gegaan voordat Nefeli hier was geweest, dan was het maar goed dat ze hier naar boven was gekomen. Het was namelijk wel duidelijk dat ze niet heel erg veel medische kennis hadden. Ik begreep ook wel dat dit niet heel erg vaak voor kwam. Niet iedereen raakte uit het niets blind! Zoiets ging gewoon niet, maar het was wel bij Nefeli gebeurd! Ik liep naar Nefeli toe, toen ze mijn naam noemde. Ik wist niet precies wat ze wilde, dus ik vond het alleen maar fijn dat ze gewoon om me had gevraagd. Ik had het ook wel begrepen als ze niet had gewild dat iemand dicht bij haar in de beurt was gekomen. Mij leek het heel erg eng om ineens te horen dat er iemand naast je zat of dat ineens iemand je hand vast pakte, terwijl je het niet kon zien. Ik pakte één van de krukjes die in de ruimte stonden en nam die mee naar het bed waar Nefeli op zat. "Ik ben hier, ik pak je hand vast." Het klonk raar, maar ik wilde haar niet laten schrikken van iets wat ik deed? Ik pakte dan ook voorzichtig haar hand vast. Terwijl Jeff en Clint nog een beetje met elkaar aan het kibbelen waren. Ze probeerden het echt wel goed te doen, maar het help duidelijk niet. Zelf wist Nefeli wel wat ze moest doen. Er was duidelijk niet heel erg veel wat ze zouden kunnen doen! Iets wat wel echt heel erg jammer was. Maar het was ook goed dat er niets aan de hand was met haar hersenen? Het was echt heel erg als daar wel iets mee aan de hand was, want volgens mij zou je daar echt niet heel erg veel aan kunnen doen! Het was nog helemaal goed. Al snapte ik dit ook niet, Nefeli ook niet! Misschien kwam het wel weer terug, maar er was ook een kans dat het niet zo was! "Oké." Hoorde ik Jeff en Clint mompelen. Niet heel eg veel later vertrokken ze ook uit de kamer, samen met Minho. Waardoor het toch ineens wel heel wat rustiger was. Al was het wel echt duidelijk dat het buiten behoorlijk druk was. Er waren mensen vast nog overstuur! Volgens mij hoorde ik de stem van Gally er bovenuit, terwijl hij met Alby aan het praten was, leek mij. Hij was duidelijk niet blij, maar wanneer was hij dat nou wel. "Wil je hier blijven of wil je liever naar je eigen slaapkamer?" Nefeli had een slaapkamer, dus het was niet nodig dat ze hier zou blijven slapen, niet als ze dat niet wilde. Het leek me voor haar juist heel erg fijn om op haar eigen vertrouwde plekje te liggen. Ze zag niets, dus dan had ze dat soort dingen wel nodig. "Kan ik zo wat eten voor je halen? Je hebt vast honger." Nefeli kon normaal gesproken prima voor haarzelf zorgen. Op het moment ging dat echter niet zo goed. Ze kon niet zomaar even naar de keuken lopen? Dus als ze honger had, wilde ik wel wat eten voor haar halen! Hier stond nog wel een kan met water en een glas, dus drinken had ze in ieder geval al wel! Daarna zou ik wel willen weten wat daar allemaal gebeurd was, wat ze allemaal had gezien! Want volgens mij was er heel erg veel gebeurd in dat doolhof. Hier klopte al helemaal niets van alles, dus dan zou het daar ook wel helemaal mis zijn? Ik was er toch wel een beetje nieuwsgierig naar, al kon ze dat beter morgen vertellen. Slapen was ook wel belangrijk! Misschien was het dan zo dat ze morgen ineens weer van alles zou zien? Was het juist een soort van trauma iets waardoor ze ineens niets meer kon zien? Kon dat? Ik had geen idee! Nefeli wist dat wel, dus ik kon het haar wel vragen, maar ik wilde niet meteen een gevoelige snaar raken!

Demish
Internationale ster

Demish schreef:
Nefeli.
Ik had liever dat ze geen rare dingen zouden proberen. Clint en Jeff hadden het heus wel goed gedaan als Medjacks. Ik had ze nooit afgekraakt en dat zou ik ook nooit doen, maar iedereen had wel geweten dat ze niet echt een geweldige medische kennis hadden. Zelfs Alby! Dus zo gek was het ook niet dat ik nu had geweigerd om ze iets te laten onderzoeken. Ik had mee kunnen luisteren met hun gesprek en daaruit was mij wel duidelijk geworden dat ze toch niet echt hadden geweten wat ze precies hadden moeten onderzoeken. Dus dan was het beter geweest om ze weg te sturen. Ik wist zelf wel wat ik kon zien en wat niet. Daar was al niks meer aan te veranderen. Ergens hoopte ik dat dit maar tijdelijk zou zijn, dat ik op een gegeven moment gewoon weer mijn zicht terug zou krijgen. Ik wist echter dat dat wel een beetje hopeloos was. Niemand werd zomaar weer beter. Zeker niet als het ging om dit soort dingen! Je kon misschien wel spontaan blind worden, maar die blindheid ging echt niet zomaar weg. Ik wist ook niet hoe ik hier mee om zou gaan, maar ik had helemaal geen zin om daar nog over na te denken! Ergens wilde ik gewoon liggen en hopen dat ik morgen weer alles zou zien, ondanks dat het misschien stom was om daar op te hopen. Gelukkig was iedereen nu weg, behalve Blaise. Hij had mijn hand vast gepakt en dat voelde wel heel fijn. Hij was er echt voor me? De rest waarschijnlijk ook wel, maar ik had het minder fijn gevonden als Minho hier bijvoorbeeld had gezeten om mijn hand vast te houden. Minho was een schat, maar dat was anders. Blaise en ik konden over dingen praten waar anderen echt raar van op zouden kijken! Ik schudde mijn hoofd toen Blaise vroeg of ik misschien naar mijn eigen kamer wilde. ‘Nee, het is wel goed zo.’ Ik had niet heel erg veel zin om weer opgetild te worden. Ik wist dat Blaise sterk genoeg was om me te dragen en ik vertrouwde hem ook, maar ik lag nu hier en ik vond het wel prima zo. ‘Ik heb ook niet echt honger, maar bedankt,’ zei ik zacht. Ik wist dat het verstandig was om te eten, want dat had ik al een hele tijd niet meer gedaan, maar ik wilde niet eten? Niet op deze manier! Ik kon niet eens zien wat ik at, laat staan dat ik zelf zou kunnen eten! Waarschijnlijk zou Blaise me daar wel bij kunnen helpen, maar dat wilde ik al helemaal niet! Hulp krijgen bij het eten, dat was wel heel erg? Ik keek morgen wel hoe dat allemaal in zijn werk zou gaan. Voor nu wilde ik geen eten en ik hoopte ook dat Blaise mijn antwoord zou accepteren en dat hij niet zou zeuren om wat ik net had gezegd. Ik liet de hand van Blaise los en draaide me zo voorzichtig mogelijk op mijn zij, omdat ik nu ook niet wist hoe breed het bed was. Ik wilde er niet af vallen. Ik trok het kussen iets beter onder mijn hoofd en sloot mijn ogen. ‘Wil je bij me komen liggen?’ Als hij dat niet wilde, moest hij dat eerlijk zeggen. Het hoefde niet, maar ik zou het wel fijn vinden als hij dat zou doen. Het was al heel fijn geweest om zijn hand vast te houden, haast troostend. Dus ik gokte dat het straks ook zo zou voelen, als hij naast me zou liggen! Ik wilde echter wel met hem praten over wat er vandaag was gebeurd. ‘Bedankt trouwens, dat je voor Chuck hebt gezorgd.’ Dat had hij vandaag wel echt nodig gehad en ik was ook blij dat Blaise er voor hem was geweest. Ik wist zelf ook wel dat het niet aardig was geweest om Chuck weg te sturen toen de deuren net dicht waren gegaan, maar hij had daar gewoon niet moeten staan. Gelukkig had Blaise dat ook begrepen.

Elysium
Internationale ster

Elysium schreef:
Blaise
Volgens mij had Nefeli deze rust ook wel een klein beetje nodig? Jeff en Clint hadden echt iets willen proberen om Nefeli beter te maken, maar de dingen die ze hadden geopperd waren ook niet heel erg fijn geweest om te horen. Gelukkig wist ze zelf wel een beetje wat het kon zijn en wat niet. Jammer genoeg konden we er niet heel erg veel aan veranderen. Ik hoopte dat het over ging, dat ze op een gegeven moment vanzelf weer ging zien. Haar zicht was ook ineens weg geweest? Dan moest het ook op de een of andere manier terug komen toch? Ergens klonk dat heel erg stom, maar ik hoopte er wel op. Voor Nefeli was dat fijner! Zomaar blind worden leek me echt heel erg zwaar en ik vond dat ze er best wel goed mee om ging? Net was ze wel een beetje in paniek geweest, wat niet meer dan logisch was. Nu was ze echter best wel rustig. Ik snapte wel dat ze hier nu ook gewoon wilde blijven liggen, al had ik het ook heel erg goed begrepen als ze op haar eigen plekje had willen liggen. Dan had ik haar makkelijk naar haar kamer kunnen brengen. Ik moest overdag toch best wel veel tillen, dus ik zou haar vast met gemak kunnen verplaatsen. Haar keuze was echter om hier te blijven en dat vond ik ook echt niet erg. Ik zou ook hier blijven, want ze had geen honger. "Dan blijf ik ook hier." Anders was ik wel even naar Frypan gegaan om er voor te zorgen dat ze nog wat te eten zou kunnen krijgen. Daar was hij vast niet zo heel erg moeilijk in. De jongens deden best wel veel voor de meiden. Ik snapte ook niet echt waarom de meiden zomaar in het doolhof naar binnen hadden mogen gaan. Het was Nefeli haar eigen keuze geweest en daar had ik niet heel erg veel aan kunnen doen. Nu was het toch niet echt iets waar ik moeilijk over kon doen. Ze waren weer terug, maar het was volgens mij niet zo heel erg goed gegaan! Ze waren laat terug geweest in de Glade. Zonder Ben nog wel! Volgens mij was hij daar binnen ergens overleden, door een Griever? Ik wilde er ook niet zomaar even over praten. Als Nefeli zich daar slecht door zou voelen. Uiteindelijk kon ik haar vast wel dingen vragen! We konden juist heel erg goed praten over wat hier allemaal gebeurde, maar misschien had ze hierin gewoon eventjes rust nodig en dat snapte ik ook wel. "Natuurlijk." Ik vond het echt niet erg om bij haar te komen liggen. Het leek me dat ze ook wel even iemand kon gebruiken die haar gewoon vasthield. Ik kon me niet voorstellen hoe het daar binnen was geweest. Vreselijk waarschijnlijk! Dingen die ze zo snel mogelijk weer zou moeten vergeten. Al ging zoiets niet zomaar. Wij waren dan wel allemaal dingen vergeten toen we hier boven waren gekomen, maar iets zei me dat de dingen die we hier te zien kregen, nooit meer zouden vergeten. Ik kroop voorzichtig achter Nefeli op het bed. Iets wat echt zoveel beter lag dan het matje waarop ik sliep. Ik sloeg mijn arm voorzichtig om Nefeli heen en liet mijn hoofd ook voorzichtig op het kussen liggen. Volgens mij was het vooral gemaakt van wol van de schapen. Geen idee, maar het lag wel echt heel erg fijn. "Geen dank." Zei ik zachtjes. "Chuck heeft gewoon echt iemand nodig die op hem let. Ik kan niet geloven dat hij hier boven is." Er was een beneden, daar waar we allemaal vandaan waren gekomen! Ik snapte niet dat ze hem naar boven hadden gestuurd. Hij was nog een kind! Hij moest hier helemaal niets mee te maken hebben. Voor ons was het al best wel moeilijk, laat staan voor iemand die heel wat jaren jonger was! Als we dan een beetje voor hem konden zorgen, moesten we dat in mijn ogen ook gewoon doen!

Demish
Internationale ster

Demish schreef:
Nefeli.
Op dit moment stond mijn hoofd niet naar eten. Het zou wel slim zijn om wat te eten, maar ik wilde het gewoon niet? Niet als ik gevoerd moest worden door iemand! Hoe erg was dat wel niet? Het was eten! Dat was iets wat je zelf hoorde te kunnen vanaf een jaar of vier! En nu zou ik het opeens niet meer kunnen? Ik wilde er niet eens aan denken en door het uit te stellen, leek het alsof ik er nog enigszins controle over had. Iets wat ik niet meer zou hebben als iemand een lepel voor mijn mond zou moeten houden. Ik wist ook niet hoe ik dat morgen zou gaan doen, of de andere dagen. Ik wist nog niet eens wat er aan de hand was, maar ik gokte dat het iets te maken had met de Grievers. Op het moment dat ik er één uit had willen schakelen, was het gebeurd. Misschien was het een soort straf, maar mijn eigen ogen konden me niet straffen? Zo werkte het lichaam niet! Zo hoorde het in ieder geval niet te werken! Op dit moment had ik echter het gevoel dat mijn hele lichaam me in de steek had gelaten. Ik kon niet eens voor me uit kijken! Laat staan dat ik in mijn eentje zou kunnen lopen, mijn taak uit zou kunnen voeren! Alles was verpest en dat allemaal omdat ik dat stomme doolhof in was gegaan. Misschien ook wel omdat ik teveel Grievers uit had geschakeld. Ik wist niet eens hoeveel het er precies waren geweest, maar ik had er vandaag genoeg gezien. Te veel. Ik zuchtte toen ik voelde dat Blaise naast me kwam liggen. Het was fijn? Nu wist ik tenminste zeker dat hij er was en ik hoopte dat hij ook niet weg zou gaan. Ik legde mijn arm voorzichtig op de zijne en nam zijn hand opnieuw vast. ‘Chuck verdient het inderdaad niet om hier te zijn,’ fluisterde ik. Hij was echt nog maar een kind! We hoorden hier allemaal niet te zijn, maar Chuck? Hij kon er nog minder goed mee om gaan dan ons allemaal en het was hier heel erg gevaarlijk! Dit was geen plek voor een kind en ik snapte ook echt niet dat hij hier was! Hij was er zelfs al langer dan ik! Dat was toch belachelijk? Er zat misschien maar een maand verschil tussen, maar toch. Volgens mij waren ze in die maand niet heel erg verwelkomend geweest. Iets wat hij niet had verdiend. Hij was maar een jochie! Hij had echt iemand nodig gehad en ik was blij dat Blaise er net voor hem had kunnen zijn! ‘Blaise, ik denk dat er echt iets met deze plek aan de hand is.’ Ik kon er niet meer omheen! We hadden al vreemde dingen opgemerkt, maar nu ik in het doolhof was geweest, was het alleen nog maar vreemder geworden! Iets waar ik het echt met hem over wilde hebben. ‘Het leek haast alsof iemand de controle had over het doolhof en de Grievers. Alsof ze mij en Cleo ergens naar toe hadden willen drijven. We hebben zelfs een plek gevonden. Iets wat haast leek op het einde van het doolhof. Het was er zo donker en eerst dachten we dat er niets was, maar op een gegeven moment begon ik met steentjes in het diepe te gooien, om een indruk te krijgen van hoe diep het was, maar op één specifieke plek leken de stenen gewoon te verdwijnen.’ Cleo had het ook gezien! Ik besefte me hoe gestoord het wel niet klonk, maar het was echt waar! ‘Toen we daar echter achter waren gekomen, kwamen er opeens Grievers uit de duisternis. Alsof ze ons daar weg wilden jagen.’ Het was vreemd, echt heel erg vreemd! Ik wist dat Blaise niet de persoon was die deze informatie moest weten, want dat was Alby, maar op dit moment wilde ik liever niet met Alby praten en ik wilde het er eerst met Blaise over hebben! Hij dacht op dezelfde manier als ik? Dat kon ons echt verder helpen!

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld