Forum

Naylene.
Volgens weekend konden we misschien nog wel een keer met z’n allen iets gaan eten op een plaats die echt leuk was! Ergens waar het niet zo heel erg duur was. Ik moest Linn in ieder geval op de een of andere manier bedenken dat ze hier vanavond gewoon was. Ik wist zeker dat ze haar avond het liefst niet op deze manier had willen doorbrengen. Iets wat ze wel deed! En alleen maar omdat ik jarig was. Een verjaardag moest toch wel echt leuk zijn en ik had het vannacht ook wel echt leuk gehad. Maar nu was het gewoon even heel anders. Het waren een paar uurtjes en we moesten er wel het beste van maken. Iets wat best wel kon! Gelukkig was Matt er ook. Hij had duidelijk door dat ik het niet heel erg geweldig allemaal vond, want hij begon me een beetje af te leiden. Iets wat wel echt heel erg lief was om te doen! Ik hoopte echt dat hij samen met James en Travis een weekje naar New York zouden komen! Dat was wel iets waar we het nu over hadden! Het leek me heel erg leuk om ze daar te hebben. We hadden het altijd leuk met z’n vieren en in New York zou ik wel echt mezelf kunnen zijn. Daar maakte het echt helemaal niets uit wie ik precies was en wat ik deed. Die stad was zo groot en er waren zoveel mensen die hun eigen idee had over het leven en wat ze precies moesten doen om dat voor elkaar te krijgen. Daar maakte het helemaal niets uit dat ik een meisjes was dat van gamen hield en daar ook echt iets mee wilde doen. Natuurlijk was het veel makkelijker geweest als we aan de andere kant van Amerika hadden gezeten. San Francisco stond toch wel bekend om de grote hoeveelheid mensen die met technologie werkten! Heel veel grote bedrijven die games ontwierpen waren daar ook. Een stage daar was natuurlijk geweldig geweest. Niet dat ik het voor elkaar had gekregen nu ik nog geen opleiding deed die daar ook maar iets mee te maken had. Maar New York was een hele mooie kans, ondanks dat ik mijn vrienden hier wel echt heel erg ging missen. Ergens was het wel lullig tegenover Matt, want als ik terug kwam zou ik niet meer bij hem in de klas zitten. Dan zou ik zelfs stoppen met school. Dat was in ieder geval de bedoeling! Ik schrok een beetje van het enthousiast van Linn. Ik snapte voor een paar seconden ook niet waarom ze ineens zo flipte, totdat ik opkeek. Ashton stond in het restaurant! Echt voor mijn neus! Met een hondje in zijn armen! Maar het belangrijkste was toch echt wel dat hij daar echt stond en ik dat echt niet kon geloven. "Ashton!" Bracht ik verbaasd uit. Hij hoorde hier niet te zijn, hij zat ergens in Engeland! Hoe kon hij hier dan ineens zijn! Natuurlijk wist ik dat antwoord ook wel, maar alsnog! Hij was speciaal voor mij hier naar toe gekomen. Ik wist niet hoe snel ik overeind moest komen en om de tafel heen moest lopen. Ashton was hier naar toe gevlogen voor mijn verjaardag! Dat was echt heel erg lief! Het was een heel erg romantisch gebaar, al was ik normaal niet van dat soort films, het zou er echt rechtstreeks uit eentje kunnen komen! Ik vond het echt geweldig om hem te zien! Ik sloeg mijn armen om hem heen, voor zover dat ging, want hij had een hondje vast! Een hele lieve dalmatiër. Iets wat misschien wel mijn verjaardagscadeautje was. Al was hij hier, iets wat al een heel groot cadeautje was. "Je bent hier!" Ik was nog steeds helemaal verbaasd! Voorzichtig gaf ik hem een kus, iets wat gewoon niet zo makkelijk ging met dat hondje tussen ons in. Dat gaf niet! Hij was hier echt!

Emmet.
Eigenlijk ging het nog makkelijker dan ik had verwacht. Ik had het meeste van wat Ashton had gezegd wel meegekregen! Misschien was hij wel makkelijker met woorden omdat hij toch ook wel eens muziek schreef. Of misschien kwam het gewoon om hoe hij had gekeken, iets wat ik ook wel had begrepen. Het was ook echt wel een lief verhaal. Ik had er wel een beetje over verbaasd toen hij voor het eerst had gezegd dat hij het van plan was geweest. Het was een behoorlijk eind vliegen! Verder kon haast niet. In één keer was dat stuk haast niet te doen. Volgens mij had hij ook wel over moeten stappen. Hij was hier echter wel, maar ook maar voor een korte tijd, omdat hij morgen volgens mij al weer terug zou moeten. Dezelfde lange vlucht terug. Het was wel echt heel erg fijn om te weten dat iemand zoiets voor Nay over had. Dat verdiende ze ook echt wel! Voor Naylene was een relatie nooit echt iets geweest wat ze had moeten hebben. Dat hoefde ook echt niet! Maar er waren echt wel meiden die dat wel vonden. Belachelijk eigenlijk, want dat soort dingen kwamen vanzelf. Relaties kon je niet forceren! Toch was het wel echt heel erg leuk geweest om te horen dat Naylene een relatie had. Helemaal met Ashton. Het was een goede jongen! Ik vond het leuk dat hij drumde, want dat hadden we toch wel echt gemeen. Nay vond het ook leuk om te zingen. In ieder geval samen met mij. Als ik dan drumde. Ik kon niet horen hoe haar stem klonk, ik wist niet eens hoe klanken precies waren. Maar ik kon wel heel wat dingen voelen. Muziek was zoiets en ik kon echt wel merken als iets minder goed klonk. Nay zong niet zoveel, iets wat jammer was, want ik wist zeker dat andere mensen het ook wel mooi zouden vinden? Volgens mij vond Linn dat ook! Ik keek naar de mensen aan de tafel. Er was echt heel erg veel verbazing te zien. Al hoefde ik eigenlijk alleen de reactie van Naylene te weten.  Linn zat naast haar en ik zag haar als eerste iets zeggen. Ze was echt heel erg verbaasd en dat was toch wel echt leuk om te zien! Naylene rende bijna naar Ashton toen, wat betekende dat ze het ook echt geweldig vond dat hij hier was. Natuurlijk vond ze dat! Het was ook echt heel erg fijn om hem hier te hebben op haar verjaardag, ze verdiende het echt! Linn had al snel mijn aandacht getrokken omdat het wel duidelijk was dat ze tegen mij aan het praten was! Ik knikte, ten teken dat ik het inderdaad had geweten. Ik gebaarde dat ik mijn mond had moeten houden. Iets wat ik ook echt had beloofd had aan Ashton! Misschien dat Linn haar mond wel voorbij had kunnen praten. Of misschien was het juist gewoon makkelijker geweest omdat ik van al deze plannen had geweten, ik was immers familie! Dus ze hadden mij wel moeten uitnodigen, ondanks dat ze me hier liever niet bij hadden willen hebben. Dat wist ik ook maar al te goed! Het maakte mij helemaal niets uit! Zo hadden ze nou eenmaal altijd tegen mij gedaan. Ik snapte echter niet waarom ze ook zo vreselijk tegen Linn moesten doen. Ik keek weer even naar de rest van de mensen. Het was wel duidelijk dat Marie-Claire en Oliver het er duidelijk niet mee eens waren dat Ashton hier was, maar ergens vond ik dat juist heel erg grappig! Ze verdienden het wel dat het een keer niet allemaal perfect ging! Het geluk van Naylene ging een keer voor wat zij allemaal zo geweldig vonden en hoe zij het moesten hebben! Al was het al wel heel erg goed duidelijk dat ze dit echt niet wilden, want ze begonnen meteen commentaar te geven. Daar moesten ze zich niets van aantrekken!  

Naylene.
Dit was toch haast niet te geloven! Ik kon het in ieder geval niet te geloven! Ashton stond ineens voor mijn neus! Dat terwijl hij aan de andere kant van de wereld hoorde te zitten! Het was gewoon iets uit een film, iets waar ik normaal om zou lachen, omdat er nou niet heel erg veel mensen waren die zoiets voor een ander over hadden. Calum had het gedaan voor Linn, maar dat paste precies bij hen! Ik had niet verwacht dat Ashton zoiets zou gaan doen! Natuurlijk hij was een schat, maar het was echt een heel eind en hij was zo druk. Ik was echt blij voor hem dat hij kon doen wat hij heel erg graag deed. Zoiets gewoon leuk om bij iemand te zien en ondanks dat ik het zelf nog niet zo voor elkaar kreeg, was het wel leuk om het bij andere mensen te zien. Het was juist ergens ook wel iets waardoor ik een duwtje in de rug kreeg en zelf ook begon te hopen dat ik zoiets kon doen. Er zelf ook echt iets aan probeerde te doen! Het was leuk om te zien dat hij ergens in Europa zat en daar helemaal los ging met het maken met muziek. Daar hoorde hij te zitten! Maar nu was hij echt hier! Ik kon hem zelfs vasthouden en dat was iets wat ik heel erg fijn vond! Ik had hem echt gemist! En hij was hier ook nog eens met een hondje! Een hondje! Het was ergens gewoon allemaal te goed om te waar te zijn. Alsof ik nog steeds ergens aan het slapen was! Ik wist wel zeker dat het niet zo was! Dat maakte dit alleen nog maar mooier! Ik voelde hoe Linn het hondje voorzichtig uit de armen van Ashton haalde, waardoor ik mijn armen beter om hem heen kon slaan. "Ik heb jou ook gemist. Ik kan niet geloven dat je hier bent." Fluisterde ik terug. Het was gewoon echt niet geloven! Ik kon hem echt vasthouden! Iets wat echt geweldig was. Totdat mijn moeder besloot dat ze perse haar mond open moest trekken. Zoals letterlijk altijd als een keer iets goed ging. Ze moest het gewoon verpesten. Op mijn verjaardag! Iets waar ik echt geen zin in had. Ik snapte niet hoe ze het iedere keer weer voor elkaar kreeg om mijn humeur echt zo snel om te laten slaan! Maar ik wist wel dat ik hierin haar ideeën niet ging volgen. Ashton was hier! Voor mij! Ik wist niet hoe lang hij hier was, vast niet lang want hij had een heel erg druk schema! Dan wilde ik ook echt iedere minuut van hem kunnen genieten! Mijn moeder wilde hem hier niet hebben, maar ze kon hem niet wegsturen! Daarbij was het belachelijk dat mijn vader ook meteen zo over het hondje begon, wat duidelijk echt mijn cadeautje was! "Is hij echt van mij?" vroeg ik zachtjes. Dat was echt geweldig! Ik had geen idee of het een mannetje of een vrouwtje was, maar ik was nu bij Mitten een beetje een mannetje gewend, dus waren dieren snel een hij. Mijn vader en moeder hadden in mijn ogen best wel pech gehad. Ashton was hier en ik zou hem niet weg laten sturen. Ik keek om naar mijn ouders en kneep even in de hand van Ashton. "Ashton blijft hier." Ik vond het echt heel erg moeilijk om iets tegen ze in te brengen, maar ik zou Ashton niet bij me weg laten sturen! En als Ashton echt weg zou moeten, dan zou ik hier ook niet blijven! Ik draaide me weer een beetje om naar Ashton en nam zijn gezicht in mijn handen zodat ik hem nog een kus kon geven. Mijn ouders hadden nu even echt heel erg veel pech. Ik zou hier echt heel erg veel problemen mee krijgen, maar op het moment nam ik het er maar op de koop bij! Ik wilde nu gewoon genieten van het feit dat Ashton hier echt was!

Emmet.
Het was gewoon aan Naylene te zien dat ze echt heel erg gelukkig was! Ze was zo blij dat Ashton hier was en dat vond ik echt mooi om te zien. Ze verdiende het echt! Ik zag ook wel aan Linn dat ze het echt heel erg leuk vond. "Het was niet echt mijn idee." Gebaarde ik. Het was echt het idee van Ashton geweest! Hij was er mee gekomen en ik had hem wel een klein beetje geholpen om er voor te zorgen dat hij het had kunnen doen op deze manier! Maar het idee was echt van hem. Ik vond het wel echt heel erg fijn dat hij hier was! Het deed iedereen goed, net zoals Linn! Ik had haar ook wel even zien kijken of Calum er was, maar ze was nu wel echt blij voor haar vriendinnetje! Ze ging Ashton ook even knuffelen, wat ook echt wel iets voor haar was. Volgens mij was ze echt gek op alle vier die jongens. Ze waren vrienden van haar, maar ze waren ook echt alle vier heel aardig. Daarbij was Linn gewoon heel erg makkelijk met mensen die ook goed met haar omgingen! Ze was echt een schat! Ik merkte dat het goede al snel voorbij was. Toen ik weer naar de tafel keek kon ik gewoon zien dat mijn oom en tante echt heel erg boos waren. Ik keek even vragend naar mijn vader. Die gelukkig mee begon te gebaren, zodat ik wist wat er precies aan de hand was. Ze wilden Ashton hier niet hebben. En ze vonden het duidelijk niets dat er ineens een hondje was. Het was ook wel echt een heel grote verrassing! Een mooie verrassing! Die mensen hadden een groot genoeg huis om een hondje te hebben. Het was één hondje. Hij moest misschien nog zindelijk worden gemaakt, maar dat gebeurde echt wel en Naylene kon echt wel voor het hondje zorgen! Ze was oud genoeg om dat te doen! Ze was immers eenentwintig geworden! Ik bleef vooral de handen van mijn vader in de gaten gehouden. Ik wist namelijk echt even niet meer waar ik precies moest kijken. Er waren gewoon heel wat mensen aan het praten. In dit soort gevallen was het wel vervelend dat ik niets kon horen. Of dat ik gewoon niet sprak! Want ik wilde nu echt wel dingen zeggen. Maar mijn oom en tante zouden niet eens naar me kijken als ik begon te gebaren! "Ze zijn echt belachelijk bezig! Hij is hier helemaal naar toegekomen voor haar." Gebaarde ik naar mijn vader. Zijn blik zag er best wel spijtig uit. Hij wist waarschijnlijk ook niet precies wat hij kon doen. Al moest hij toch ook wel iets zeggen, net zoals mijn moeder! Maar volgens mij was die de aandacht van haar zus al aan het trekken. Ik moest wel glimlachen toen mijn gebaarde dat iemand had gezegd dat Ashton moest blijven. Iets wat niet van Linn was gekomen, maar van Nay! Het was voor haar heel erg moeilijk om eens tegen haar ouders in te gaan. Iets wat ze gewoon niet vaak deed! Ze moest het vaker doen! Ik snapte ook wel dat het hondje hier nu niet kon blijven. Maar Ashton kon hier best blijven! Desnoods ging ik een blokje om met het hondje? Hij vond het vast wel fijn om een stukje te lopen. Hij was tot nu toe echt heel erg enthousiast! Ik vond het heel erg leuk om met hem te spelen, wat ik tot nu toe al wel een paar keer had gedaan. Ik vond het wel echt heel erg leuk dat ik naar hem toe had gemogen! Ik keek naar Naylene, die met haar kus toch wel liet zien dat ze vond dat Ashton niet zomaar weg zou worden gestuurd. Ondertussen was het ook al wel te zien dat er meer mensen door hadden dat er precies aan de hand was. Er waren heel wat ogen op ons gericht. Waardoor Marie-Claire en Oliver zich toch een beetje in moesten houden?  

Naylene.
Ik snapte niet helemaal wat me overkwam. Wat ik precies aan het doen was. Ik had net wijn gehad, maar dat waren hooguit drie slokjes. Het was dan ook niet op de drank te gooien. Normaal ging ik echt niet zomaar tegen mijn ouders in. De laatste tijd misschien wel wat vader tegen mijn vader, omdat ik iets tegen hem te gebruiken had. Maar ik had het nog niet met hem over Ashton gehad. Ik wist ook wel dat het onderwerp veel te ver zou zijn gegaan. Nu kwam ik er echter niet meer onderuit. Ashton was hier. Mijn ouders wisten van onze relatie! Dat hadden ze wel duidelijk gemaakt toen ik uit Sydney was gekomen. Al hadden ze daarvoor wel een paar keer gebeld ik naar huis moest komen. Jammer genoeg voor hun hadden ze het niet genoeg gemeend. Ze waren niet net zoals de vader van Linn naar Sydney gevlogen om me daar weg te halen. Die paar dagen hadden al voor heel wat spanning thuis gezorgd. Dit was echter iets wat erger was. En ik was duidelijk niet de enige die er verbaasd over was. Maar ze hadden gewoon niet zo over Ashton mogen praten! Hij was hier helemaal naar toegekomen vanuit Engeland! Hij had misschien wel een hele dag in het vliegtuig gezeten om mij een paar uurtjes te zien! Die paar uurtjes ging ik me dan niet laten ontnemen door die twee? Het was niet eerlijk dat ze het überhaupt wilden doen! Dan moest ik er toch haast wel tegenin gaan. Ze kon er niet voor zorgen dat Ashton weg ging. In ieder geval niet zonder mij. Want blijkbaar zouden we wel weg moeten. Ik snapte het ook wel, we waren behoorlijk wat ophef aan het maken, iets wat ze hier niet graag wilden hebben. Maar ik ging met alle liefde weg! Ik had hier in de eerste plaats niet eens willen zijn. Het was gewoon geen fijne omgeving! Het was niet zoals een verjaardag moest zijn! Dit was wel ongeveer hoe ik elk jaar ongeveer mijn verjaardag vierde. Minus Linn! Ze had het toch al wel iets beter gemaakt en nu deed Ashton daar nog een heel grote schep bovenop. Ik pakte het hondje aan en keek naar mijn moeder. Ze had net geroepen dat ze niet wilde hebben dat ik Ashton aanraakte. Maar nu was zij even diegene die pech had? Ik wilde gewoon niet naar haar luisteren! Ashton was heel erg belangrijk en ik zou hem echt niet zomaar wegsturen! Dat terwijl hij zoiets liefs had gedaan! Nooit eigenlijk? Ik zou hem echt nooit wegsturen! Mijn ouders hadden hem al een keer weggejaagd en het was heel erg pijnlijk om hem zo weg te zien lopen! Toen waren we alleen nog maar bevriend geweest, nu was er heel wat meer! "Je gaat die deur niet uit jongedame. Dan kon je het huis vanavond echt niet meer in. Zeker niet met dat rotbeest" Probeerde mijn vader nog duidelijk te maken. Ik haalde mijn schouders op. Ik kon nu ook beginnen over andere dingen! Dat deed ik ook niet, ik wilde niet alles verpesten. Zo had hij dat ook moeten doen! "We volgen Linnie." Zei ik zachtjes. Ik keek even naar Matt. Hij moest ook mee. Ik wilde niet dat hij hier als enige nog zat! Zijn ouders waren er misschien, maar wat dan nog? Zijn ouders wisten wel beter! In tegenstelling tot mijn ouders.  Hij mocht zelf weten of hij mee wilde of niet. Mijn moeder had nog steeds commentaar, ik hoorde nog drie keer mijn naam, terwijl ik naar buiten liep. Het deed pijn. Het was niet fijn om ruzie te hebben met mijn ouders, ondanks dat het vaak gebeurde. Echt ruzie was het niet, anders had ik wel echt terug geschreeuwd. Ik wilde er nu echter niet zoveel aan denken, dat waren zorgen voor morgen! Ik had nu een schattig hondje in mijn handen en Ashton was hier!

Emmet.
Naylene kwam voor haarzelf op! Iets wat echt wel een keer nodig was. Dit gebeurde echt niet alleen vandaag. Het was vaker gebeurd, maar Naylene was nou eenmaal geneigd om er heel erg rustig bij te zitten en het geschreeuw maar over haar heen te laten komen. Het was toch wel heel erg lief dat ze gewoon liet zien dat ze niet wilde dat Ashton weg werd gestuurd. Ik snapte even niet helemaal wat er allemaal aan de hand was. Dat kwam omdat er ook nog een gastvrouw bij kwam die begon te praten en mijn vader begon met haar te praten. Hij zei dat het allemaal zou worden geregeld. Iets wat ook wel moest! We konden hier namelijk niet heel er veel langer blijven staan. Ik keek naar Linn die het hondje weer overgaf aan Naylene, wat volgens mij betekende dat we weg zouden gaan. Ik keek naar Linn en kreeg nog mee dat ze vond dat we andere plannen hadden. Iets waar ik niet heel erg veel over wist, maar dat hoefde ook niet! Misschien had ze nu ineens wat bedacht. Zo was Linn, die kon uit het niets plannen bedenken. Leuke plannen ook! Iets wat ik wel echt heel erg grappig vond en het leidde gewoon tot hele leuke momenten. Volgens mij was het nu vooral de bedoeling dat we weg zouden gaan. Iets wat makkelijker kon omdat ik een auto bij me had. Ik was met mijn eigen auto gekomen. Omdat ik ook niet precies had geweten hoe het met Ashton en het hondje was gegaan. Het ging best wel goed volgens mij, al snapte het hondje waarschijnlijk ook helemaal niets van deze situatie. Er was zoveel te zien en van het ene op het andere moment was hij in de armen van andere mensen. Ik snapte ook niet alles van deze situatie en ik snapte maar al te goed dat het niet altijd even fijn was! Ik pakte de hand van Linn vast en liep achter haar aan naar buiten. De mensen waren ook niet aardig tegenover haar geweest. Mijn oom en tante waren gewoon behoorlijk onbeleefd als het ging om dat soort dingen. Als iemand al anders was dan zij, dan werden dat soort dingen er gewoon uitgegooid. Al hadden ze dat wel heel erg goed duidelijk gemaakt tegenover Ashton dat ze hem daar echt niet hadden willen hebben. Konden ze dan niet zien dat het Naylene echt gelukkig maakte dat hij hier was? Dat totdat ze waren begonnen over het feit dat hij er niet welkom was. Toen we eenmaal buiten waren, liet ik de hand van Linn weer los. "Wat gaan we doen? Moeten we ergens naar toe met de auto?" Gebaarde ik, waarna ik naar de parkeerplaats wees. Al wist Linn ook wel dat ik met de auto was. Soms vond ik het gewoon fijn om dingen toch nog wel even iets duidelijker te maken. Linn was zo lief dat ze echt haar best deed om ook te gebaren, iets wat echt heel erg goed ging. Maar sommige woorden waren gewoon wat moeilijker! En ik wilde het haar gewoon niet nog moeilijker maken dan het al was. Daarbij waren er ook andere mensen bij! Ashton kende een paar gebaren, iets wat ik ook al wel heel erg fijn vond! Matt was ook meegekomen naar buiten, maar volgens mij meer om duidelijk te maken dat hij niet mee kon. Misschien was hij ook wel aan het proberen om Naylene te laten blijven. Dat leek me niet echt iets voor hem. Hij wilde ook het beste voor met Naylene! Maar zijn ouders zaten nog wel binnen, dus voor hem was het vast ook nog wel een beetje lastig om zomaar weg te lopen. Ik vond het echt niet erg om iets met z’n vieren te doen. Misschien dat we Nay en Ashton ook maar met z’n tweeën moesten laten, dat kon ook. Het was maar net wat die twee wilden hebben! Ze hadden elkaar al een hele tijd niet gezien!  

Naylene.
Ik wilde niet denken aan de problemen die ik morgen waarschijnlijk zou hebben. Mijn ouders hadden zich nu nog redelijk in gehouden. Er hadden wel gemene dingen geklonken, maar ik wist maar al te goed dat het nog heel wat erger kon dan dit! Ze konden zoveel vreselijke dingen in hun mond nemen over Ashton. Iets wat ik gewoon niet snapte? Het was echt een schat en als ze hem gewoon even de kans geven, al was het maar een half uurtje. Dan zouden zij ook echt wel inzien dat er helemaal niets mis met hem was. Niet iedereen hoefde dokter of advocaat te worden. Die gedachten sloeg echt helemaal nergens op! Ik vond het wel lief dat mijn ouders het beste voor mij wilde, het ging echter op een verkeerde manier. Ze wilden wat zij dachten dat het beste voor me was? Ik vond het echter niet het beste! Ik wilde andere dingen in het leven en dat moest ook kunnen? Iedereen was anders! Mijn ouders zouden dat echter niet gaan begrijpen. Vandaag had ik in ieder geval al duidelijk gemaakt dat ik bij Ashton wilde zijn en het was fijn om te horen dat Ashton toch een beetje trots was om wat ik had gezegd en gedaan. Het was wel echt een vreemd gevoel, maar ergens luchtte het ook wel een beetje op. Ik had Ashton ook niet weg zien gaan, omdat mijn ouders hem weg hadden gestuurd! Hij was hier helemaal voor mij gekomen! Iets wat ik echt heel erg lief van hem vond! Ik wist niet of ik nog iets terug moest zeggen. Het was ook raar om hem te bedanken? Hij was trots op me en dat was fijn om te horen! Maar om hem te bedanken was gewoon een beetje vreemd? Ik gaf hem nog wel een kus, voor zover dat ging. Ik had nu het hondje in mijn armen en ik wilde niet dat hij plat werd gedrukt! Ik kon haast niet geloven dat dit echt mijn cadeautje was! Honden waren echt geweldig en ik genoot ergens ook gewoon als ze een hond thuis hadden. Dat had ik bij Ashton ook gedaan. Indie was een schatje en het was zo leuk om met dat schatje naar het strand te gaan! Nu had ik gewoon een eigen hondje! Een Dalmatiër! Ik vond hem er echt heel erg schattig uit zien! Misschien was het ook wel een vrouwtje! Ik had eigenlijk geen idee, maar waarschijnlijk zou ik straks wel een naam moeten verzinnen. Die lieverd verdiende toch ook een mooie naam! En een goed huisje, iets wat hij bij mij wel zou krijgen. Het maakte me echt helemaal niets uit als mijn ouders het helemaal niets vonden! Ik zou hem echt niet naar het asiel brengen alleen maar omdat zij dat zouden willen?! Zoiets was belachelijk! Ik was blij met het cadeautje, dus ik zou heel erg goed voor hem gaan zorgen. Ik liep met Ashton mee naar buiten, waar Linn en Emmet al met elkaar aan het praten waren. Ik zette het hondje op de grond, zodat hij even kon lopen! Ik wist ook niet hoe Ashton hier was gekomen, maar hij had net al rustig in de armen van Linn moeten blijven! Daarbij kon ik mijn handen nu weer gebruiken, wat ook wel handig was. "Wat is het plan?"  vroeg ik, terwijl ik er bij gebaarde. Ik was wel echt heel erg benieuwd wat Linn had bedacht! In haar geval konden het echt heel veel verschillende dingen zijn! Zolang we hier maar weg gingen, vond ik het allemaal wel goed! Ik hoefde er echt niet aan te denken dat mijn ouders zo ook nog naar buiten zouden komen en ons hier de les zouden lezen. Emmet gebaarde al dat we richting de auto gingen. Ik pakte de hand van Ashton vast, zodat we er samen naar toe konden lopen. "Ik vind je cadeautje echt geweldig." Het was echt niet iets wat ik me kon hebben bedacht!

Emmet.
We konden er nu wel echt voor zorgen dat Naylene een hele leuke dag kreeg. Vannacht was heel erg gezellig geweest. Nu waren we maar met z’n vieren en de vrienden van Naylene waren er nu ook niet. Al leek me niet echt dat het uitmaakte. Ashton was er, volgens mij kon de rest haar dan wel een beetje gestolen worden. Linn en ik zouden die twee op een gegeven moment wel met z’n tweeën kunnen laten. Volgens mij was het toch wel de bedoeling dat Naylene vannacht bij Ashton bleef slapen. Hij was er al wel vanuit gegaan dat hij niet bij haar thuis had kunnen blijven slapen. Ik had ook wel voor kunnen stellen dat ze bij ons konden slapen, maar ik snapte ook wel als die twee gewoon wat privacy wilden hebben. Iets wat ook wel logisch was als je elkaar zo lang niet had gezien! Ik vond het idee van Linn wel echt heel erg leuk. Naylene zou het geweldig vinden om naar de gamehal te gaan! Dat was echt een plaats waar ze echt gelukkig kon worden. Ze was gek op gamen, wat was dan een betere plaats dan een plaats waar ze alleen maar games hadden! Daarbij was ze daar al eens met Ashton geweest en daar had ze volgens mij best wel goede herinneringen aan! Het was hun eerste date geweest en ze had er wel echt heel erg vrolijk over verteld. Haar gezicht had in ieder geval heel erg duidelijk gemaakt wat ze er precies van had gevonden! Daar konden we nu dan ook best wel weer even naar terug. Naylene moest gewoon vrolijk zijn op haar verjaardag. We moesten wel eerst even het hondje wegbrengen, maar dat was niet zo heel erg? We hadden nu tijd genoeg! Als de rest honger had, konden we onderweg zelfs nog iets halen. Ik vond het niet erg als er werd gegeten in mijn auto, als het maar een beetje netjes werd gedaan, ik had ook geen zin om een hele vieze auto te hebben. "Ik vind het een heel goed idee." Gebaarde ik, niet lang daarna zag ik Naylene en Ashton naar ons toe komen lopen. Die natuurlijk ook wilden weten wat we gingen doen. Ik had geen idee of Linn het wilden vertellen, maar we konden alvast naar de auto lopen! Daarom gebaarde ik dat ook en ik liep al vast in richting van de auto, ik ging er wel een beetje vanuit dat ze gewoon mee zouden lopen. We zouden eerst naar het huis van Linn moeten, wat wel een beetje uit de richting lag, maar dat maakte niets uit. We zouden het wel leuk hebben! Daar zouden we wel voor kunnen zorgen. Ik opende mijn auto en ging alvast achter het stuur zitten. Gelukkig zag ik dat de rest ook al mee was gelopen. Het hondje huppelde ook vrolijk mee, blij dat hij eindelijk eventjes kon lopen, volgens mij. Al viel het wel een beetje tegen dat hij zo weer netjes moest zitten. Het was wel een heel erg net hondje. Zijn broertjes en zusjes hadden heel erg druk rond gelopen en hadden echt heel erg graag aandacht gewild. Hij had wel een beetje rustiger gezeten. Al had hij het geweldig gevonden als iemand hem aandacht had gegeven. Hij was wel een paar keer enthousiast tegen me aangesproken! Hij was al zo hard gegroeid in de afgelopen weken. Het was ook de bedoeling dat hij goed groeide! Dalmatiërs waren gewoon best wel grote honden, maar ik was het wel met Ashton eens geweest, een iets grotere hond paste gewoon wat beter bij Naylene? Ik zag haar echt niet met z’n klein hondje op schoot zitten! Daarbij leek hij wel een beetje op Naylene, door de vlekjes! Ik keek nog even naar het restaurant, ergens viel het me nog mee dat iedereen netjes binnen was gebleven en dat ze niet hier buiten nog ophef hadden gemaakt. Aan de andere kant, dat zou niet goed staan natuurlijk! 

Naylene.
Nu wilde ik gewoon vergeten dat dit allemaal was gebeurd. Alleen voor de komende uren! Als ik weer terug moest naar huis zou ik me wel zorgen gaan maken over de dingen die er dan gingen gebeuren. Nu wilde ik dat gewoon niet doen! Het zou onze tijd samen alleen maar verpesten! Ashton was hier niet heel erg lang, dus we moesten van iedere minuut samen genieten. Ik kon wel aan hem zien dat hij redelijk moe was, maar dat kon haast niet anders! Hij was een hele tijd wakker, ik had hem vannacht nog gebeld! Als ik er nu zo aan terug dacht, was hij waarschijnlijk op het vliegveld geweest, misschien zelfs in het vliegtuig! Iets wat natuurlijk best ongemakkelijk was. Als ik er zo aan terug dacht dan voelde ik mijn wangen gewoon wat roder worden. Ik had het waarschijnlijk beter niet kunnen doen! Al had ik vannacht alleen maar gedacht aan het feit dat ik Ashton miste. Op alle manieren die er waren. Nu was hij hier! Ik hoopte echt dat hij nog een beetje had kunnen slapen in het vliegtuig! Van slapen kwam nu niet echt heel erg veel. We zouden naar een gamehal gaan! Dat was echt heel erg leuk! Ik vond het echt een geweldige plaats! Er waren daar zoveel leuke dingen om te doen! De verschillende apparaten waar we op konden spelen. Ashton en ik waren er geweest op onze eerste date! Iets wat echt geweldig uit was gepakt! We hadden er echt uren lang gestaan en er waren misschien iets te veel zoenen gevallen, waardoor we echt heel erg veel af waren geleid. Uiteindelijk hadden we nog best wel veel punten gekregen en hadden we beiden een leuke knuffel gekregen! Er waren daar gewoon niet heel erg veel dingen die echt nuttig waren, maar dat hoefde ook niet! Iets als een knuffel kon je gewoon terug nemen naar het moment. Dat was toch wel het meest bijzonder! Het gebeurde wel als ik de knuffel zag die Ashton en ik allebei hadden gewonnen! Al had ik die echt niet nodig om terug te denken aan die dag. Het was een hele mooie dag! Ik moest lachen toen Ashton me meetrok! Het hondje vond het wel echt heel erg leuk en begon enthousiast mee te rennen. Iets wat er echt schattig uit zag, ik wist niet hoe oud hij was, maar hij was nog wel een klein beetje wankel op de pootjes als hij rende! Ik vond het echt heel erg lief om te zien! Het was sowieso een schatje om te zien! Ik tilde hem op en kroop naast Ashton in de auto. Ik kroop zo ver mogelijk door, zodat ik naast Ashton kon gaan zitten. Voor nu kon dat wel even? Normaal zou ik wel echt gewoon aan de andere kant zitten, omdat het gewoon niet heel erg fijn was om in het midden van de auto te zitten! Maar Ashton was hier! Speciaal voor mij en daar wilde ik toch echt wel van genieten! Met een hondje op mijn schoot kon ik misschien niet echt tegen hem aankruipen, maar dicht bij hem zitten was ook goed genoeg! Ik moest lachen om de voorstellen van Linn over de naam! Thor was wel een coole naam, maar ik vond het niet bij het hondje passen. En Snoopy vond ik gewoon niet zo leuk? Dat was gewoon standaard! "Eens denken wat is een goede naam voor jou." Ik streek acht zijn oortjes wat hij duidelijk fijn leek te vinden. Ik moest even kijken of het wel echt een mannetje was, wat wel echt zo was! Anders kreeg hij straks een meidennaam! Dat was niet goed! Maar het was een mannetje! Ik gaf hem een kus en streek over de verschillende vlekjes. "Je lijkt wel een beetje op mij." Fluisterde ik zachtjes. Hij had ook een soort sproetjes. "Wat vindt je van Freckles?" Ik voelde een lik over mijn neus, wat toch wel veel aangaf! "Ik denk dat dat een ja is."

Emmet.
We zouden op een gegeven moment wel ergens anders naar toe kunnen gaan. Ik vond het niet erg om die twee alleen te laten en ik wist dat Linn dat ook niet vond. Ik wist zeker dat ze ook wel eventjes alleen had willen zijn met Calum als hij hier was! Echt niet omdat er meteen meer moest gebeuren, maar die twee hadden elkaar gewoon een hele lange tijd niet gezien. Net zoals Naylene en Ashton! Het leek me best wel moeilijk? Ze hadden immers nog niet zo heel erg lang een relatie? Een paar weken voordat ze elkaar een paar maanden niet hadden gezien! En daar hadden ze al heel erg veel geluk mee gehad, omdat Linn, Naylene mee had genomen naar Los Angeles! Je moest het maar kunnen? Een langeafstandsrelatie was nou niet echt iets wat makkelijk was. Misschien hielp het ook wel dat Naylene haar vriendin hierin had? Linn had al een tijdje en relatie met Calum, zij wist precies hoe het was? Al was het voor haar ook wel moeilijk! Ik vond het in ieder geval heel erg knap dat ze het beiden konden en ik hoopte voor Linn dat ze Calum ook weer snel een keer kon zien. Die twee waren echt heel erg lief samen? Misschien een beetje klef, maar dat maakte niets uit. Als je echt om elkaar gaf, mocht je ook wel een beetje klef zijn! Het duurde wel even voordat Naylene en Ashton bij de auto waren. Linn raakte zelfs een beetje ongeduldig! Iets wat wel heel erg grappig was, want ze wilde duidelijk laten weten dat ze aan het wachten was en daar volgens mij niet zo heel erg veel zin in had! Maar uiteindelijk waren ze er dan toch en zaten ze netjes achterin met het hondje op de schoot van Naylene. Het was wel duidelijk dat ze er echt heel erg blij mee was! Dat was goed! Ze verdiende ook echt wel goede cadeautjes. Als ze al iets van haar ouders kreeg, dan was het iets wat nuttig was en niet zo zeer iets leuks! Van Linn had ze wel echt iets leuks gekregen. Ze kreeg het dan wel niet heel erg vaak voor elkaar om Naylene in een jurkje te krijgen, maar op deze manier was het heel erg goed gegaan. Het stond haar ook wel heel erg leuk. Het was anders? Ik was gewoon niet echt gewend om Naylene zo te zien, tenzij haar moeder haar echt in dingen hees. Maar dat waren meest rokjes, die dan echt niet bij haar paste? Ik kon dan gewoon zien dat Nay zich daar ongemakkelijk in voelde. Ik vond het niet leuk als ze dat deed? Het was wel mijn nichtje! En we waren wel echt heel erg hecht. Ondanks dat haar ouders het niet geweldig hadden gevonden dat ze vaak bij mij was geweest, hadden ze daar ook niet heel veel aan kunnen doen. Er waren gewoon dagen geweest waarop ze beiden weg waren geweest en ze duidelijk een oppas nodig hadden gehad. Waardoor ze wel eens bij ons geweest en ik had het echt geweldig gevonden! Nay volgens mij ook echt. Ze vond het nu nog steeds wel leuk. De band die ik had met mijn oom en tante waren toch wel het tegenovergestelde van die van Nay en mijn ouders! Ik startte de auto en reed netjes weg. Ik kon nu niet echt meer opletten op wat de rest zei. Als ik mijn aandacht niet op de weg, maar ergens anders op richtte zou dat nog wel eens mis kunnen gaan. Ik wist dat er mensen waren die vonden dat ik niet zou mogen rijden, maar dat was echt belachelijk? Ik kon echt wel goed rijden! Ik kon misschien niet horen wanneer er een auto of een ambulance aan kwam, maar dat maakte ik wel goed door echt goed op te letten als ik achter het stuur zat! Ik zat hier met drie andere mensen in de auto! Ik zou echt niet rijden als ik hen daarmee in gevaar bracht! 

Naylene.
Het hondje had nu toch wel een mooie naam! Eentje die volgens de rest ook wel leuk vond. Emmet had het nog niet meegekregen, maar ik zou het hem zo wel vertellen. Ik vond het een hele lieve naam. Freckles! Ik had heel wat sproetjes? En het hondje had het eigenlijk ook wel, als je zijn stippen zo kon noemen. Ik vond dat het kon! Het was een lieve naam! Het was anders dan Thor of misschien een ander figuur van strips of films die ik leuk vond. Linn had Freckles nu zelfs al aan Mitten wilde koppelen! Iets wat best wel vreemd had geklonken. Ik hoopte dat ze het goed met elkaar konden vinden, want waarschijnlijk zouden ze elkaar nog wel eens zien! Als ik moest werken zou ik Freckles wel mee kunnen nemen als ze het goed met elkaar konden vinden. En ze zouden meegaan naar New York! Ik zou Freckles echt niet zomaar een half jaar achter laten bij mijn ouders? Dat hoorde niet! Ik had hem van Ashton gekregen, het was nu mijn hondje! Mijn ouders riepen misschien dat hij het huis niet inkwam, maar ik zou er wel voor zorgen dat het wel zo was. Mijn vader had geen recht van spreken! Hij moest er maar mooi voor zorgen dat ik Freckles mocht houden. Ik stapte uit de auto, Freckles leek het echt heel erg leuk te vinden dat hij eindelijk weer kon lopen. Het waren wel twintig minuten geweest, waarin hij heel erg netjes op mijn schoot was blijven zitten! Ik vond het echt een schatje! We moesten nog wel een klein beetje aan elkaar wennen, maar dat ging heel erg goed. Ik vond hem echt heel erg lief! Het was een geweldig cadeautje. Emmet stapte ook uit de auto, ik moest hem de naam nog vertellen. Daarom wuifde ik hem naar me toe. We konden ook wel met elkaar praten als we aan de andere kant van een kamer stonden. Ergens was dat wel heel erg handig? Het was niet heel erg netjes, maar we konden ook gewoon met elkaar praten over mensen die er gewoon bij zaten? Wat echt wel eens was gebeurd. Ik begon de naam te spellen en maakte vervolgens met mijn vingers stippeltjes over mijn wangen, ten teken dat het hij echt Freckles heette! Volgens mij vond Emmet het ook een mooie naam want hij begon er van te glimlachen. Hij gebaarde vervolgens of hij hem even mee naar binnen zou nemen. Hij moest hier toch blijven. Iets wat best wel raar was om te doen. Net nu ik hem had, moest hij hier al blijven. Maar het kon haast niet anders. Ik knikte en gaf de riem vervolgens over aan Emmet, die ook naar binnen liep. Ik hoefde niet perse naar binnen. Het was juist wel even fijn dat Ashton en ik nu eventjes alleen stonden! We waren gewoon niet zoals Linn en Calum, die het echt niet uitmaakte of iemand hen samen zag. Ashton en ik hadden niet echt heel erg slim gedaan toen we in Disney waren geweest. We hadden afgesproken om het rustig te houden. Iets wat twee weken was gelukt, wat eigenlijk echt heel erg slecht was. Maar alsnog, was het gewoon niet echt iets voor mij om uitgebreid te zoenen waar andere mensen bij waren? Nu waren we eventjes allen, dus kon ik mijn armen goed om Ashton heen slaan. "Ik kan echt niet geloven dat je hier helemaal voor mij naar toe bent gekomen." Zei ik zachtjes. Het was toch ook echt heel wat! Hij had heel wat uren in het vliegtuig gezeten, alleen maar voor mij! Iets waarvoor hij wel echt een kus verdiende, die ik hem dan ook gaf! Het was toch fijner om rustig zo te kunnen staan, geen half restaurant die wilde weten wat er aan de hand was. Geen ouders die maar bleven roepen dat ik Ashton los moest laten, gewoon even rustig samen staan!

Emmet.
Het was nog wel een stukje geweest. Linn woonde buiten de stad. Carindale was een heel erg leuk dorpje of een kleine voor stad. Het was er heel wat rustiger dan in Brisbane! Ik snapte niet echt hoe Naylene het voor elkaar kreeg om het stuk bijna iedere dag op de fiets te doen. Ergens was het best wel dom, want ze had gewoon een auto, maar die mocht ze niet gebruiken? Iets wat toch wel raar was! Er waren daar zoveel rare dingen aan de hand. Ik snapte gewoon niet dat ze het daar nog volhield. Ze was ouder dan ik was, dus ze kon best het huis uit. Iets wat ze in de lente ook wel zou gaan doen. Ze ging naar New York met Linn! Maar dat was ook maar voor een paar maandjes en ik had geen idee of ze daarna weer thuis ging wonen of niet. Haar ouders hielden dan wel echt van haar, dat wist ik ook wel. Maar ze hielden haar gewoon veel te strak. Alsof ze zelf ook een hondje was, die aan een lijn zat en ze haar heel erg dicht bij wilden hebben. Mijn omstandigheden waren misschien wel anders, maar mijn ouders lieten me wel echt gewoon doen wat ik wilde? Natuurlijk moest ik voor sommige dingen meer moeite doen, maar ik vond het niet erg! Dit was gewoon hoe ik was. Ik stapte uit de auto. Linn was al naar binnen gerend en ik gunde Naylene en Ashton ook wel even een momentje voor henzelf. Net hadden ze heel erg netjes achterin gezeten, maar die twee hadden elkaar echt wel gemist! Daarom pakte ik Freckles, want zo had Naylene het hondje blijkbaar genoemd, over. Ik had net in de auto best wel veel gemist, maar ik wist gewoon dat dat soort dingen gebeurden. Ik wilde mezelf ook niet af laten leiden! Het was toch belangrijk dat ik veilig van het ene punt naar het andere kwam! Helemaal als er andere mensen bij mij in de auto zaten! De meeste mensen begrepen het ook wel! Linn had net vooral omgedraaid gezeten, druk in gesprek met Naylene en Ashton! Maar ik vond het echt niet erg. Het was vast wel over leuke dingen gegaan en ik had vast echt wel iets gemist, maar er waren soms gewoon wat belangrijke dingen? Ik liep met Freckles naar binnen. Ik wist niet precies waar Linn naar toe was gelopen, maar ik ging er vanuit dat ze naar haar kamer was? Ik wilde ook niet meteen binnen lopen als ze zich aan het aankleden was. Daarbij kon ik wel aankloppen, maar ik hoorde toch niet als ze zei of ik binnen mocht komen of niet! Daarom liep ik ook door naar de woonkamer, waar Linn stond met haar vaders. Volgens mij zou ze nog vragen of Freckles hier kon blijven! Maar Mitten moest natuurlijk ook nog wel kennis maken met Freckles. Ik hoopte dat het goed ging? Het waren wel twee hele verschillende dieren! Freckles was best wel enthousiast, Mitten vaak ook wel, maar misschien laten ze elkaar wel helemaal niet en zou er echt iets ergs gebeuren! Ik hoopte natuurlijk van niet! Freckles begon al te trekken, omdat hij werd aangehaald door Byron. Ik begroette de vaders van Linn ook nog even. Ik was hier al een paar keer geweest! Brent en Byron waren echt twee hele lieve mannen! Spontaan ook echt wel, ik wist wel waar Linn het van mee had gekregen. Ze was dan wel niet hun biologische dochter, maar dat soort dingen kon je volgens mij wel gewoon meegeven? Linn was wel echt heel erg enthousiast! Iets wat heel leuk was en daardoor zouden we het de rest van de dag ook echt wel leuk krijgen! De gamehal was wel echt leuk en daar konden we vast wel iets eten! Het maakte ook allemaal niets uit! Als we het gewoon leuk hadden! 

Naylene.
Een tijd geleden was ik mijn hoofd echt niet bezig geweest met een relatie. Linn had op een gegeven moment wel geroepen dat Ashton en ik zou leuk waren en dat ik hem duidelijk leuk vond. Toen had ik het zelf echt nog niet door gehad. Daarvoor had ik nou niet echt behoefte gehad aan een vriend. Iets wat ook echt niet meer bij onze leeftijd hoorde volgens mij? Er waren een paar jaar gelegen heel wat meiden op school geweest die echt niet over andere dingen had gepraat. Dat was toch ook belachelijk? Was je leven niet compleet als je geen vriend had? En op dat moment waren relaties misschien ook iets voor twee of drie weken geweest? Ik had vaak genoeg dingen gehoord, die ik echt belachelijk had gevonden. Maar op je veertiende kon je in mijn ogen nou niet echt een relatie beginnen en denken dat het voor altijd was. Dat soort dingen waren echt wel voorbij gekomen. Hoe ze allemaal van elkaar hadden gehouden, twee weken later had het meisje huilend in de klas gezeten. Natuurlijk. Ik was echt niet tegen liefde op relaties, zelfs toen niet, maar ik had ook wel kunnen zien wanneer iets mis was gegaan? Ik was heel erg blij dat ik Ashton nu had! We hadden het heel erg goed samen, maar toen ik vijftien was geweest, had ik dat gewoon nog niet gewild? Nu was het ook heel anders. Ik was eenentwintig! Dat was meer een leeftijd om een serieuze relatie te beginnen. En dat was het tussen mij en Ashton echt wel! We vonden elkaar heel erg leuk en ik kon ook wel zeggen dat ik echt van hem begon te houden. Houden van gebeurde echt niet van de ene dag op de andere. Heel langzaam kwam dat gevoel naar boven en het was nu toch wel echt iets wat ik voelde! Ik hield van Ashton en ik vond dat zoiets na een paar maandjes ook echt wel gezegd kon worden? Er waren misschien mensen die pas bij dit gevoel besloten dat ze seks met de ander wilde hebben. Dat was bij ons niet gebeurd, maar dat maakte niets uit? Ik stond nog steeds achter de eerste keer en natuurlijk ook de keren daarna. Het leek me niet dat het in ineens heel erg anders aan zou voelen. Ik was toen al gek geweest op Ashton, dat was ik nu nog steeds. Alleen meer. Ik vond het in ieder geval heel erg fijn om zijn lippen nu tegen de mijne aan te hebben. Het werd zelfs nog iets meer dan dat, iets wat we volgens mij beiden wel heel erg hadden gemist. Net had ik hem ook wel een kus gegeven, maar dit was heel anders. Hier waren sowieso geen mensen die oordeelden. Helemaal niemand die iets verkeerds dacht of zei. Er waren alleen maar goede dingen. Daar wilde ik toch zoveel mogelijk van genieten! Ik liet één hand op zijn schouder liggen en ging met de andere zachtjes door zijn haar heen. Iets wat ik gewoon heel erg leuk vond om te doen? Zeker nu het steeds wat langer begon te worden. Niet te lang. Ik wist eigenlijk niet of hij het af en toe knipte. Het leek nou ook weer niet te lang te worden, dus het kon best? Na een tijdje liet ik de lippen van Ashton toch even los, want nu wilde ik hem toch eigenlijk ook wel gewoon zeggen wat ik voelde? Zoiets kon je best delen met elkaar. Ik wist dat Linn het wel eens tegen Calum zei, ze had de hele wereld zelfs laten weten dat ze van hem hield! Ik nam zijn gezicht voorzichtig in mijn handen en liet mijn hoofd tegen de zijne aan rusten. "Ik houd van je." Zei ik zachtjes. Die woorden waren misschien nog wel fijner om te zeggen dan om ze te denken!

Emmet.
Dieren waren natuurlijk altijd leuk om te zien. Helemaal als ze zo klein waren als Freckles. Hij was nu al een beetje groter geworden. Ik vond het toch wel leuk om te zien? Over een tijdje zou hij misschien toch wel tot mijn knieën komen. Dat paste gewoon wel bij Naylene. Ze kon lekker met hem naar het strand en daar eens een goede tijd rondlopen! Iets wat echt iets voor haar was. Ze was gek op het strand. Ze was behoorlijk vaak op het strand? En ik was er ook vaak genoeg naar toe getrokken! Ik vond het ook wel leuk, ik was helemaal niet zo moeilijk in dingen? Ik vond het leuk om dingen te doen met Naylene, maar ook met Linn! We waren alle drie misschien druk met school, maar ik probeerde ze wel zoveel mogelijk te zien! Zo’n dag als vandaag was ook gewoon best wel leuk. Minder leuk door de ophef die er net allemaal was geweest. Die waren niet eens nodig! Ik keek naar Freckles, die het volgens mij helemaal geweldig vond dat hij van de riem mocht. Ik was toch wel heel erg benieuwd hoe het met Mitten ging! Ik hoopte goed? Dat beestje zou hier gewoon best wel vaak zijn! Het was in ieder geval fijn dat Freckles hier mocht blijven! Anders had ik wel op dat beestje gepast en hadden ze alsnog naar de gamehal kunnen gaan. Maar ik had Brent en Byron er niet echt voor aan gezien om te zeggen dat ze het niet wilden doen. Al hadden ze natuurlijk ook een afspraak kunnen hebben! Het was niet echt iets waar we ons zorgen over hoefden te maken, want het ging gewoon! Ik keek naar Linn, wie echt heel erg lief was met Mitten. Huisdieren waren ook echt wel geweldig! Mijn vader was dierenarts, dus ik was van kleins af aan wel gewend om met dieren om te gaan. Iets gewoon heel erg leuk was om te doen! Mijn vader deed echt hele verschillende dingen, soms was hij daar wel een tijdje voor weg. Maar het was toch wel echt fijn dat hij wel echt iets betekende voor die dieren? Hij werkte soms zelfs in shelters voor dieren! De kat leek het wel echt goed te kunnen vinden met de hond. Het zag er wel echt heel erg lief uit! Ze waren echt voorzichtig met elkaar. Freckles was wel heel erg enthousiast en hij wilde duidelijk weten wat er nou voor hem stond, want hij begon echt goed te snuffelen. Het zag er wel echt heel erg schattig uit! Ik keek naar Linn, omdat ze aan het praten was, ondanks dat het voor het filmpje was, wilde ik wel weten wat ze zei. Ik was namelijk wel echt benieuwd. Ze leek het heel erg leuk te vinden dat er nu een speelmaatje was voor Mitten. Iets wat natuurlijk ook wel heel erg leuk was! Die twee zouden het zo te  zien wel heel erg goed met elkaar gaan vinden. Ik moest wel zachtjes lachen om wat Lin zei. Ze maakte er meteen een heel liefdesverhaal van. Iets wat wel bij Linn paste. Ze had het ook bij Naylene en Ashton gedaan! Iets wat ik best wel grappig had gevonden. Naylene had af en toe wel echt moeten blozen toen ze over Ashton was begonnen. Al was het vooral heel erg duidelijk geweest dat ze helemaal niets over het samen zijn had willen weten. Uiteindelijk had Linn wel gelijk gehad. Ze waren nu wel bij elkaar! Het kon ook gewoon geluk zijn, maar misschien had ze wel echt iets tussen die twee gezien! Dat kon best wel? Ik zag dat Mitten zijn kopje wat neer boog en niet heel erg veel later begon Freckles hem te likken. Alsof hij hem wilde schoonmaken. Iets wat er echt heel erg schattig uit zag! Het zou wel goed komen met die twee, geen gevechten!  

Naylene.
Ergens was het misschien wel heel erg snel om over houden van te spreken. Twee maanden waren wel echt iets anders dan twee weken, of erger nog twee dagen. Ik wist wel wat ik voelde en ik hield gewoon van Ashton. Iets wat ik gewoon met hem had willen delen. Ergens was het misschien wel zo dat de gevoelens alleen maar werden versterkt omdat we niet heel erg veel bij elkaar konden zijn. We moesten het doen met een paar dagen in een paar maanden. Ashton was helemaal hier naar toe gekomen voor mij! Iets wat voor mij al wel genoeg zei eigenlijk? Het was echt geweldig om hem weer te zien! Het zou niet lang zijn, maar daar wilde ik nu niet eens aan denken. Ik kon bij hem zijn en ik had hem kunnen vertellen wat ik voelde. Ik ging er echt niet vanuit dat ik het meteen terug te horen kreeg. Dat soort dingen hoorde je gewoon niet te doen? Zoiets was iets wat je voelde! En als Ashton het te kort vond om te zeggen dat hij van mij hield, dan snapte ik dat ook? Toch kreeg ik de woorden wel echt terug te horen. Iets wat misschien nog wel beter voelde dan ze zelf te zeggen. Ik wist zeker dat de glimlach vandaag niet meer van mijn gezicht af zou komen. Ashton was hier! Hij had gezegd dat hij van me hield. Het voelde echt heel erg goed. Ik snapte nu sommige dingen die Linn had gezegd wel echt. Al was het soms over stomme standaard films gegaan! Liefde was wel echt iets moois en het zorgde er ook echt wel voor dat je je echt goed kon voelen! Ik voelde me goed bij Ashton! Ik gaf hem nog een kus, want ik wist ook niet echt of ik er nog iets anders op moest zeggen. Het was ook wel goed zo, we wisten nu van elkaar wat we voelden en dat was goed! Ik knikte, ik wilde ook wel even naar binnen. Brent en Byron zouden op Freckles passen en dat vond ik echt heel erg lief van ze! Al konden ze natuurlijk ook nog altijd zeggen dat het niet uitkwam. Ze hadden het de laatste tijd behoorlijk druk! Iets wat ze ook wel nodig hadden, want ze hadden een tijdje maar twee kamers gehad in plaats van de gebruikelijke zes. Het schuurtje stond echter weer goed en er waren leuke kamers voor terug gekomen. Ik vond het echt fijn om hier te zijn, als ik klaar was met het werk, dan bleef ik vaak nog wel eventjes hangen. Soms lunchte ik hier met Brent en Byron als Linn er niet was. Als ze er wel was, dan deden we daarna vaak nog wel wat samen! Het strand was hier om de hoek! Dat was toch wel de plaats waar we ons beiden heel erg op ons gemak voelde. Iets wat we beiden leuk vonden! "Laten we maar naar binnen gaan." Ik gaf Ashton nog een kus en liet hem vervolgens los. Ik pakte zijn hand nog wel vast, zodat ik hem mee naar binnen kon nemen. Al wist hij de weg zelf ook wel. Hij was hier immers ook al wel een paar keer geweest! De laatste keer had hij ook gewoon in het woongedeelte gemogen. Ik had laatst nog wel een leuk verhaal gehoord van Michael! Ashton en ik hadden hier immers ook al ergens samen geslapen, wat blijkbaar voor wat probleempjes bij Ashton had gezorgd, omdat ik iets te dicht bij hem had gelegen. Iets wat wel grappig was om zo terug te horen? Al was het wel beter geweest dat ik het toen niet had gevoeld? Dat was ook gewoon ongemakkelijk geweest! "Nay!" Hoorde ik Brent vrolijk zeggen, waarna hij al op stond om me te omhelzen. "Gefeliciteerd meis!" Ik kreeg al snel twee kussen op mijn wangen, waarna Byron hetzelfde deed. Het waren echt twee schatten!

Emmet.
Ik vond het echt iets voor Linn om twee dieren aan elkaar te koppelen, ondanks dat het niet eens kon. Ik wist niet eens hoe dat ging bij dieren. Maar ze hadden toch niet echt relaties? Zwanen wel, die konden echt niet zonder elkaar. Die hadden een partner voor het leven en als de één dood ging, dan was de kans dat de andere er heel erg snel achter na ging. Iets wat wel heel erg mooi was? Maar natuurlijk ook heel erg zielig! Er waren vast nog wel meer van dat soort dieren? Die echt een relatie hadden, maar ik wist wel zeker dat katten en honden dat niet hadden. Natuurlijk konden ze wel heel erg goed met elkaar over weg gaan en het was wel duidelijk dat het nu behoorlijk goed ging! Misschien zouden ze straks wel tegen elkaar aan kruipen en zo slapen. Iets wat natuurlijk helemaal geweldig was! Het ging goed en dat was al iets waar we heel erg blij mee moesten zijn! Ik keek naar Linn, die naar boven ging om zich om te kleden, iets wat typisch iets voor haar was. Er was niets mis met de kleding die ze nu aan had? Ze zag er netjes uit, ze had duidelijk wel echt haar best gedaan om een beetje in het restaurant te passen. Linn kon bijna alles wel hebben, volgens mij had ze niet echt één stijl. Toch vond ik wel dat ze er echt heel erg lang mee bezig was. In de ochtend zocht ik uit wat ik aan wilde trekken en deed ik mijn haar, scheerde ik me nog als dat nodig was. Ik deed er uiteindelijk nog langer over dan Naylene, die was echt verbazingwekkend snel klaar! Vandaag was dat wel anders geweest, want Linn was met haar bezig geweest. Ik keek op toen Brent en Byron op stonden. Naylene en Ashton waren duidelijk binnen gekomen. Er was vast wel meer gebeurd buiten, maar dat had ook wel even gemogen! Niemand keek ze daar raar voor aan. Het was juist heel wat dat ze zoiets alleen maar deden als er geen andere mensen waren. Linn had al lang zoenend bij Calum op schoot gezeten in de auto. Voor die twee was dat echt iets raars. Ik kwam weer overeind, zodat ik ook gewoon stond en een beetje meekreeg wat er allemaal gebeurde. Ik zag Byron nog wel even naar de deur kijken, om te zien of Calum ook naar binnen kwam, waarschijnlijk. Het leek me wel? Ik had ook wel gevraagd of hij zou komen? Maar dat had blijkbaar niet gekund. Ik probeerde zo goed mogelijk in de gaten te houden wat er allemaal aan de hand was, maar het begon nu wel wat moeilijker te worden. Daarom richtte ik me om Naylene, toen ze eenmaal los was gelaten door Byron. Ze begon te gebaren dat ze een cadeautje zou krijgen, maar dat ze moesten wachten totdat Linn weer naar beneden kwam. Volgens mij had ik zoiets wel mee kregen, dat had ze net immers gezegd. "Ze is zich aan het omkleden." Gebaarde ik naar Naylene, als ze dat nog niet mee had gekregen van de vaders van Linn. "Geen verrassing" Gebaarde ze terug, waardoor ik toch een beetje moest lachen. Ze had wel gelijk, het was geen verrassing, dat had ik zelf ook gevonden. Byron liep weg, waarschijnlijk om het cadeautje te halen. Naylene was ondertussen nog in gesprek met Brent, volgens mij over Freckles. Al snel begonnen haar handen weer te bewegen en kreeg ik door dat het daar inderdaad over ging. Veel mensen waren gewoon niet heel erg handig op sommige momenten, maar dat betekende niet dat ik nooit in grote groepen kwam. In dat soort gevallen was het wel makkelijk als er iemand bij was die gebaarde, omdat ik nooit naar ieder gezicht kon kijken om te zien wat ze nou precies zeiden! Gelukkig was het voor Naylene heel vanzelfsprekend om ook dingen te gebaren!