Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

Forum

Startalk

Blogstatistieken

Vriendenbeheer

Facebookvrienden uitnodigen

15 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

5SOS AU♦ So open your eyes and see

Elysium
Internationale ster

Elysium schreef:
Naylene wist dat ze in de ogen van Ashton niet op een goede manier had gehandeld. In haar ogen had ze dat wel gedaan. Als ze haar ouders in haar achterhoofd hield in ieder geval. De twee volwassenen waren onvoorspelbaar in sommige dingen. Naylene wist maar al te goed dat ze het alles behalve leuk vonden dat ze met mensen omgingen die een Muggle-afkomst hadden. Haar ouders zouden zich niet inhouden en als ze de kans hadden gekregen hadden ze wel duidelijk gemaakt dat zijn hun naam tot schande bracht, dat ze een bloedverrader was.
Naylene had nooit een liefdevol huis gehad, waar het Ashton nooit echt aan ontbroken was. Er was vast genoeg onbegrip geweest, waardoor er nare situaties waren geweest. Hij kon zich in ieder geval veilig voelen als hij bij zijn familie was. Naylene had dat niet. Ze wilde Ashton daar echter ook niet in meetrekken.
"Omdat je anders niet veilig bent!" Het klonk stom, het was ook stom. In eerste instantie zouden haar ouders wel aangeven dat Naylene, Ashton niet meer mocht zien. Iets waar ze zich nooit aan zou kunnen houden. Dan zouden ze wel andere maatregelen nemen. Die vergaande gevolgen konden hebben. Een halfbloed was ook niet goed genoeg volgens haar ouders, maar het was beter dan iemand helemaal geen magische familieleden had.
Gelukkig leek Ashton te beseffen dat dit heel erg zwaar was voor Naylene en dat ze op het moment wel een knuffel kon gebruiken. Zeker nu het over Chris ging. Ze vond het nog steeds moeilijk om over haar broer te praten. Nu kwam het echter wel heel erg dichtbij, omdat ze bang was dat hetzelfde met Ashton zou gebeuren.
Naylene sloeg haar armen voorzichtig om Ashton. Hij leek echt te denken dat haar ouders hem helemaal niets konden maken nu hij hier op school was. Als ze iets wilden, zouden ze het wel krijgen. Het maakte hen helemaal niets uit wie ze op het pad zouden krijgen. Wat voor smoesjes er ook voor moesten gebruiken. Ze kregen alles wat ze wilden, zo waren ze altijd al geweest en dat zou nu ook niet gaan veranderen. Niet omdat er leraren tussen stonden.
"Je kent mijn ouders niet, Ash." Fluisterde Naylene. Ze had hem wel wat over haar ouders verteld, zelfs het hele drama met haar broer. Het gaf al wel genoeg aan hoe gek ze konden zijn, maar Ashton wist lang niet hoe ver ze daar in konden gaan. "Ze doen alles, als ze hun hoofd daar naar hebben gezet. Zeker met dit soort dingen. Als ze weten dat ik met je om blijf gaan, als ze weten dan we samen zijn…" Naylene schudde even met haar hoofd, want ze wilde niet eens nadenken over de mogelijkheden, ze waren één voor één vreselijk.
"Het is ook heel oneerlijk, maar het doet ze niets als je er iets op zegt." De woorden van Ashton waren echt niet iets waar ze van onder de indruk waren geweest. Waarschijnlijk hadden ze alleen nog maar meer verachting gekregen.
Ashton was voor zichzelf opgekomen, wat Naylene wel echt kon waarderen. Het was iets wat ze al jaren zelf had moeten doen, maar nooit had gedurfd. Ook nu was daar niet heel erg veel verandering in. Ze was alleen nog maar banger om haar woorden uit te spreken. Ze zou op zoveel meer dingen moeten letten, als ze weer bij haar ouders in de buurt was.
"Derde is geen eerste." Zelf had ze het graag beter gedaan, maar het had er op dat moment niet in gezeten. Ze was behoorlijk trots geweest op haar resultaat. Ashton had ook wel gelijk, het was een mooie plek om mee te beginnen. Haar ouders hadden wel duidelijk gemaakt dat ze dat niet hadden gevonden. De woorden van haar ouders bleven altijd door haar hoofd spoken. Iets wat ze niet zo wilde, ze wilde dat het anders was. Toch was de erkenning van haar ouders op het moment iets wat ze des te meer nodig had. Zeker nu ze door hadden dat ze met mensen omgingen waar ze geen toestemming voor hadden gegeven.
Naylene gaf Ashton een kus op zijn wang, waarna ze hem los liet. Ze nam hem mee naar de bank, zodat ze daar op kon zitten. "Ik weet dat ik blij moet zijn. En dat ben ik ook echt wel. Er is gewoon zoveel gebeurd, dat mijn hoofd nu vol is." Gaf Naylene eerlijk toe. Ze vond het gek dat haar ouders hier ineens waren geweest. Dat ze Ashton hadden leren kennen, net zoals Edyn. Dat waren niet de dingen die Naylene van vandaag had verwacht. Nu moest ze er maar mee leren leven. Zeker met de gevolgen die er nog aan zouden komen.

Demish
Internationale ster

Demish schreef:
Wellicht was het evenement op de avond van 24 december nog wel spannender dan het gehele toernooi bij elkaar. Enkele weken geleden waren alle leerlingen al ingelicht over het feest wat plaats zou vinden: het Yule Ball. Het was een feest om de samenwerking tussen de scholen te bevestigen en vriendschappen te vieren. Daarnaast lag er ook een speciale rol bij alle deelnemers van het toernooi. Het was aan hen, om samen met hun partner, het feest te openen met een dans. Waarom dat precies zo was, wist niemand. Het was een regel die al jaren oud was. Na die dans zouden er echter nog velen volgen. Het zou hoe dan ook een gedenkwaardige avond worden.
Het was tevens ook weer het eerste toernooi-gerelateerde evenement sinds de eerste opdracht. De tweede opdracht zou pas plaatsvinden in het nieuwe jaar, aangezien alle leerlingen ook nog voldoende onderwijs moesten krijgen. Het Quidditch-toernooi had echter niet stil gelegen en het team van Hogwarts deed het verrassend goed. Ze hadden al twee andere scholen verslagen en ook zij zouden in het nieuwe jaar weer een wedstrijd moeten spelen.
Zelf was Ashton eigenlijk maar bezig met twee dingen. De lessen die hij volgde en Naylene. Ondanks hun ruzie over haar ouders, die Ashton ondertussen maar had vergeven, ging alles best goed tussen hen. Naylene had niks meer gehoord van haar ouders, in ieder geval niet met betrekking tot Ashton. Dat gaf hen de kans om de verliefde tieners te zijn die ze altijd al waren geweest. Misschien dat deze avond dat nog wel meer benadrukte dan ooit, want Ashton was Naylene haar date voor het feest. Dat zou hij normaal ook al zijn geweest, maar omdat Naylene een kampioen was, werd er behoorlijk wat meer aandacht op hem gelegd. Hij zou immers samen met Naylene en nog achttien anderen het feest moeten openen.
Momenteel stond hij te wachten voor de ingang van de grote zaal, samen met Calum. Ze hadden afgesproken om op Linn en Naylene te wachten. Beide jongens hadden hun best gedaan om er goed uit te zien. Calum had een pak van zijn ouders gekregen en Linn had Ashton weer geholpen om iets voor hem uit te zoeken. Ashton had een corsage bij zich voor Naylene, aangezien Linn had benadrukt dat zoiets er bij hoorde. Alsof ze naar het eindfeest van hun school zouden gaan. Ashton had Linn maar geloofd, want hij was er toch niet onderuit gekomen.
‘Hoi,’ begroette iemand de twee jongens. Het was Michael. Sinds hij officieel het vriendje van Edyn was, was Ashton wel meer met hem om gegaan. Hij wist echter ook dat Calum en Michael het nog nooit echt goed hadden gemaakt. Ashton had echter wel tegen Calum gezegd dat hij zich er overheen had moeten zetten als Edyn haar geluk belangrijk voor hem was.
‘Edyn zei dat jullie hier op Nay en Linn zouden wachten?’ vroeg Michael, waarbij hij meer naar Ashton keek dan naar Calum.
Ashton knikte op zijn beurt. ‘Klopt. Ik denk dat ze er straks wel aan komen en Edyn is er vast ook bij, dus je kan hier wel blijven wachten. Als je dat graag wil,’ zei Ashton vriendelijk. Michael was echt geen verkeerde jongen. Ashton zag wel dat hij echt dol was op Edyn, en andersom. Daarnaast had hij ook gezien dat hij Edyn tegen de ouders van Naylene had willen beschermen. Iets wat Naylene ook bij hem had geprobeerd te doen.
Iemand die zich lang niet zo druk maakte over het feest van vanavond, was Rhi. Sterker nog, ze zag er zelfs een beetje tegenop. Feesten waren wel leuk, maar het feit dat ze verplicht in een jurk er naar toe moest, vond ze niks. Het hele gedoe er omheen was ook niet haar ding. Het mee uit vragen en al dat gegiechel wat ze al veel te vaak had gehoord van andere meiden. Rhi had niet gestresst over of iemand haar kant op was gekomen of niet. Ze voelde er ook niet heel erg veel voor om de hele avond aan één iemand vast te zitten. Ze had genoeg meisjes horen praten over hun dates en wat ze hoopten dat zou gebeuren, maar dat soort geklets was allemaal niet aan Rhi besteed.
Waar anderen zich al uren van te voren klaar hadden gemaakt, had Rhi pas enkele minuten geleden haar jurkje aan gedaan. Jackie had er eentje naar haar opgestuurd, zoals ze dat ook naar Edyn had gedaan. De jurk van Edyn had onder de bloemblaadjes gezeten en was behoorlijk opvallend geweest, maar die van Rhi had een simpele, zwarte kleur.
Ondanks dat er wel een aantal jongens naar Rhi toe waren gekomen, was er niemand aan wie ze haar nacht had beloofd. Luke had haar uiteindelijk voorgesteld om als vrienden te gaan. Rhi had wel even getwijfeld wat hij daar mee had bedoeld, aangezien het de laatste paar weken wel iets anders tussen hen was gegaan. Vorig jaar zelfs al. Er waren momenten geweest waarop Rhi hem had gezoend, of hij juist haar. Ze hadden het echter nooit officieel gemaakt en dat was ook niet iets waar Rhi behoefte aan had gehad. Luke had echter benadrukt dat ze gewoon als vrienden zouden kunnen gaan, zonder gedoe.
Het was vrij rustig in de slaapkamer waar alle Hogwarts heksen verbleven. De meeste meisjes waren al vertrokken, of hadden een andere ruimte opgezocht om zich klaar te maken. Edyn had Rhi nog uitgenodigd om naar Naylene haar kamer te komen, zodat ze zich daar klaar hadden kunnen maken met z’n allen. Daar had Rhi echter niet veel behoefte aan gehad. Al dat getut was niks voor haar.
Zonder haar uiterlijk nog echt te controleren liep ze de ruimte uit. Ook in de gangen was het behoorlijk rustig, maar de versieringen ontbraken zeker niet. Overal stonden planten. Bloemen hingen aan de verschillende muren en overal hingen lampjes. Ze hadden duidelijk geen moeite bespaard voor het feest vanavond.
Omdat ze met Luke af had gesproken dat ze elkaar wel op het feest zouden zien, liep Rhi zelfstandig door het kasteel naar de grote zaal. Het was de zaal waar ze vaak ook hun ontbijt aten. Het voordeel was dat er ook een groot deel open was, waardoor iedereen zicht had op de mooie zonsondergang en de natuur om het kasteel heen.
Voor de zaal stonden een hoop mensen te wachten. Rhi herkende Michael, die waarschijnlijk wachtte op haar pleegzusje. Hij zag er behoorlijk nerveus uit. Rhi snapte niet waarom, want Edyn zou de avond hoe dan ook wel geweldig vinden. Rhi hoefde daar echter niet al te veel van mee te krijgen, dus daarom liep ze de zaal alvast in. Wie weet was Luke daar al.

Elysium
Internationale ster

Elysium schreef:
Een groot deel van het Toernooi, was het versterken van de band tussen de scholen. Overal waren er al vriendschappen ontstaan, ondanks dat de scholen eigen elkaar aan het strijden waren. Vanavond leek het toernooi vanavond heel erg ver weg te zijn. Iedereen, van elke school was bezig met het bal. Alleen de lagere jaren van de school zelf, mochten er vanavond niet bij zijn.
Naylene was zelf nooit echt bezig geweest met het tutten. Ze had Linn vaak genoeg gehoord over gala’s die op de Muggle-scholen werden gehouden. Op Hogwarts was het niet iets wat jaarlijks aan de orde was. Bij het Toernooi was het echter een vast onderdeel. Een waarvan de kampioenen een groot deel van uitmaakten, want als kampioen moest Naylene samen met haar date en de andere kampioenen, het feest openen.
Een paar uur geleden hadden de meiden zich verzameld in de kamer van Naylene, waar ze alles maar over zich heen had laten komen. Linn en Edyn waren samen bezig gegaan met het haar en de make-up van Naylene, waarna ze het ook nog bij elkaar hadden gedaan. Uiteindelijk had Naylene haar donkerblauwe verder simpele jurk aangetrokken. Jurken waren niet haar ding, al had ze het vaak genoeg aan moeten hebben op een feest van haar ouders.
Nu voelde het echter anders. Ze had echt haar best gedaan op de avond, net zoals Linn en Edyn. Die laatste had haar zusje ook nog uitgenodigd. Ergens had Naylene het wel jammer gevonden dat Rhi er niet was geweest, ze had een redelijke band met haar op kunnen bouwen. Daardoor wist Naylene echter ook wel dat Rhi nog minder met dit soort dingen had dan zij zelf.
Toen het drietal uiteindelijk klaar was geweest, hadden ze er samen voor gekozen om hun kamer te verlaten. Voor hen alle drie was het geen vraag geweest met wie ze naar het bal zouden gaan. Daar waar er genoeg meisjes bang waren geweest dat ze niet gevraagd zouden worden, had geen van hen daar angst voor gehad. Naylene had zelfs met Ashton kunnen oefenen voor hun eerste dans, waar ze best veel plezier aan hadden beleefd.
Ondanks dat Naylene de kampioen was, op wie de ogen straks gericht waren, wist ze zeker dat Linn en Edyn straks ook heel wat blikken zouden krijgen. Beiden zagen er prachtig uit. De jurken die ze uit hadden gekozen waren groots. Naylene had hen beiden verteld dat zowel Calum als Michael daar hetzelfde over zou denken. Naylene was blij dat Michael zijn gevoelens eindelijk beantwoord waren. De verliefdheid was er al een hele tijd geweest, waar Naylene hem vaak genoeg mee had gepest. Nu waren hij en Edyn echter samen en mochten ze vanavond ook genieten van hun tijd.
Nog een laatste trap die ze moesten beklimmen, hield hun weg van de zaal. Edyn hield hen nog even tegen en sloeg haar armen om Linn en Naylene heen. "Heel veel plezier met jullie eerste dans! We moeten ook echt samen dansen later." Naylene begon te lachen. "Als Michael dat toe laat." "Natuurlijk, waarom zou Mikey dat niet doen?!" Het roodharige meisje besloot er niets meer over te zeggen en liep vervolgens de laatste paar treden op, waar ze Ashton zag wachten, net zoals wel meer jongens.
"Hee." Ze liep verder naar Ashton, zodat ze haar armen even om hem heen kon slaan. Ergens vond ze het best eng dat straks iedereen naar hen zou kijken.
Een eindje weg van de zaal, stond Luke te wachten op Rhi. Van dit kasteel had hij weliswaar geen kaart, maar hij kende Rhi een beetje en hij wist de weg die ze zou nemen op haar weg naar het feest. Rhi kennende zou ze de meeste drukte willen ontwijken. Meiden die alleen maar de hele dag bezig waren geweest met zich voorbereiden op het feest, waren echt niet het gezelschap wat Rhi op zocht.
Ze zou dan ook niet voor de zaal gaan wachten, ze hadden zelfs afgesproken om in de zaal elkaar pas te zien. Het was niet echt een date, maar Luke het een fijn idee dat hij Rhi niet de hele avond met een andere jongen of zelfs meisje had hoeven te zien.
De twee waren nu al weer even vrienden, als het zo te noemen viel. Er was het een en ander tussen hen gebeurd. Ze hadden enkele keren ervaring bij elkaar opgedaan, terwijl geen van beiden het een relatie had genoemd. Dat hadden ze ook niet echt. Iets wat Luke enerzijds best jammer had gevonden. Hij had best gewild dat hij er echt vanuit had kunnen gaan dat hij Rhi vandaag mee had kunnen nemen, omdat niemand anders dat had gekund. Omdat hij haar vriendje was geweest.
Luke hoorde voetstappen in de gang en keek om de hoek, waar hij Rhi inderdaad aan zag komen. Hij had niet verwacht om haar in een jurk te zien, in de jaren dat hij haar kende, had hij haar eigenlijk nooit in een jurk gezien. Ondanks dat ze natuurlijk dagelijks de rok aan moest dat bij haar uniform hoorde.
Trots dat hij Rhi kende, stapte Luke ook de gang in. "Ik wist dat je de meeste drukte zou willen ontwijken." Zei hij lachend. Zelf was hij wel benieuwd hoe het zou gaan. Het bal zou worden geopend door de kampioenen en dan mocht iedereen dansen. Er zou genoeg eten zijn en waarschijnlijk zelfs wat te drinken. Luke wist zeker dat hij en Rhi er voor konden zorgen dat ze samen een leuke avond zouden hebben.
"Heb je er een beetje zin in?" Het was misschien niet iets waar Rhi zich heel erg snel zou bevinden, maar iedereen ging naar het feest. Luke had het zelf ook niet willen missen. Hij had er nog wel over nagedacht om iemand anders aan date te vragen. Iets waar hij van af had gezien, hij had graag met Rhi willen gaan. Iets wat hij op een iets andere manier voor elkaar had gekregen dan gedacht.
"Ik ben wel echt heel erg benieuwd naar The Flying Mermaids. Ze schijnen heel erg goed te zijn." Luke en Rhi hadden het al wel eens gehad over bands die ze samen hadden willen zien. Een deel daarvan waren Muggle-bands geweest. Ze zouden kijken of ze daar in de zomervakantie het geluk hadden dat ze concert konden bezoeken. Vandaag hadden ze in ieder geval al geluk dat ze een band konden zien spelen.

Demish
Internationale ster

Demish schreef:
Glimlachend bekeek Ashton zijn vriendin. Ze had misschien niet een jurk zoals die van Edyn of Linn, die behoorlijk opvielen, maar in zij ogen was ze het mooiste. De donkerblauwe kleur stond prachtig bij haar rode haren. Hij kon zien dat het Edyn was geweest die bezig was gegaan met het kapsel van Naylene, want ze had bijpassende bloemen in haar haren en hier en daar glom er ook nog iets. Linn was waarschijnlijk verantwoordelijk geweest voor de make-up, maar Ashton was blij dat hij de sproeten van Naylene nog goed kon zien.
‘Hé!’ begroette Ashton haar enthousiast, waarna hij haar knuffelde. ‘Je ziet er echt ontzettend mooi uit,’ fluisterde hij vervolgens in haar oor, waarna hij haar een kus op haar wang gaf. Hij had Naylene de laatste tijd vooral complimenten gegeven over het toernooi en haar magie, maar ze verdiende ook een compliment over haar uiterlijk, want dat mocht er ook degelijk zijn. In zijn ogen had Ashton het genoegen om het mooiste meisje van de school mee te nemen vanavond en hij mocht ook nog eens met haar dansen.
Hij liet Naylene los, waarna hij haar hand vastnam. Vervolgens pakte hij de corsage erbij. ‘Volgens Linn was dit een ding wat mensen doen, en ze vond dat ik het ook moest doen,’ legde hij uit aan Naylene. Het was niet meer dan een simpel bandje met een paar bloemen, maar het waren wel bloemen die perfect pasten bij de jurk van Naylene. Ashton opende het doosje en schoof de corsage rond de pols van Naylene.
Naast zich werden Linn en Edyn ook bestookt met complimentjes van hun vriendjes. Zoals altijd hadden Linn en Calum elkaar niet kunnen begroeten zonder elkaar een flinke zoen te geven, terwijl er bij Michael en Edyn een bescheiden kusje vanaf was gekomen. Ashton vond het wel heel erg leuk om het verschil tussen zijn vrienden en hun relaties te zien. Die van Edyn en Michael was nog zo pril en ook die van Calum en Linn was heel anders, ondanks dat ze ook al een langere tijd een relatie hadden.
‘Ik denk wij ons ergens moeten melden, of niet?’ vroeg Ashton aan Naylene, aangezien ze bij de tien koppels hoorden die het bal zouden openen met de eerste dans. Hij en Naylene hadden samen geoefend en ze hadden er best wel lol in gehad. Ze hadden vooral erg om elkaar moeten lachen. Ashton wist niet hoe het er precies uit had gezien, maar hij had het leuk gevonden om met Naylene te dansen. Hij had ook al gehoord dat het best een bijzonder moment was, aangezien iedereen naar hen keek.
‘Wij gaan alvast naar binnen, maar we zien jullie zo!’ liet Linn weten, die Calum al meetrok naar binnen. Michael en Edyn volgden al snel, waardoor Ashton en Naylene samen overbleven.
‘Als je straks maar niet op mijn tenen staat,’ grapte hij tegen Naylene. Dat had ze maar één keer gedaan tijdens het oefenen en daarna was het ook niet meer gebeurd. Toch vond hij het wel leuk om haar te plagen en hij had ook wel het idee dat het op dit moment nodig was, om de zenuwen een beetje onder controle te houden.
Ondertussen had Rhi ook haar weg gevonden naar de zaal, maar wel via de rustige route. Ze was nauwelijks iemand tegen gekomen, totdat Luke opeens voor haar had gestaan, grijnzend en wel.
‘Ik hoef ook niet tussen al die poefjurken door te lopen. Niet dat dat kan,’ zei Rhi, doelend op de jurken die Edyn en Linn aan hadden. Ze waren behoorlijk wijd en er hing van alles aan of op. Zelf zou ze er niet eens in willen lopen. Ze was er al niet blij mee dat ze verplicht een jurk aan had gemoeten, maar met deze kon ze nog wel leven. De stof zat niet al te strak rond haar lichaam en door de snit die in de stof zat, was het mogelijk voor haar om wat vrijer te bewegen met haar benen.
Luke leek wel wat meer zijn best te hebben gedaan op zijn uiterlijk. Rhi had hem door de jaren heen sowieso al zien veranderen. Hij was een stuk langer geworden en torende behoorlijk boven de meeste leerlingen uit. Ook boven haar, terwijl dat eerst nog andersom was. Zijn blonde haren droeg hij nu meestal in een kuif en de hormonen die eerst nog voor wat tiener-acné hadden gezorgd, leken nu te zijn verdwenen. Rhi zou liegen als ze zou zeggen dat ze hem niet knap vond. Anders had ze immers ook niet meerdere keren met hem gezoend. Zoiets deed ze niet met iedereen, al lag haar drempel nou ook niet behoorlijk hoog.
Voor Rhi was het zoenen en de andere dingen zeker een leuke bijzaak en ze vond de momenten ook heel erg leuk, maar ze was niet opzoek naar iets wat ook maar leek op een relatie. Ze hoefde geen klef vriendje dat achter haar aan huppelde, zoals Michael dat bij Edyn deed. En zelfs de normale relatie die Naylene met Ashton had, zag ze nog niet zo zitten. Ze deed liever waar ze zelf zin in had en ze wilde zich niet tegenover iemand verantwoorden over waar ze was geweest of met wie ze iets had gedaan. Die vrijheid was er juist nu om ontdekt te worden en ze wilde het zich niet laten afpakken door een domme relatie.
Rhi keek naar Luke en haalde haar schouders op. ‘Ik denk dat het pas echt leuk zou worden als ze er een echt feestje van zouden maken, zonder begeleiding en alles.’ De leraren waren er ook bij een aangezien elke school een aantal docenten mee had genomen, was er begeleiding in overvloed. Daarnaast was er nergens iets van alcohol te bekennen. Heel verantwoordelijk natuurlijk, maar Rhi vond het ronduit saai. In haar ogen hoorden een feestje en wat lekkers te drinken wel bij elkaar.
De band maakte alles echte wel beter. The Flying Mermaids waren een behoorlijk bekende band in de tovenaarswereld. Waarom ze er dan voor hadden gekozen om hier naartoe te komen, zodat ze konden spelen voor scholieren, snapte Rhi niet. Het zou vast iets te maken hebben met marketing, maar ze vond het zelf niet heel erg. Ze wilde immers wel meer nummers van hen horen. Wat ze tot nu toe had gevonden, had namelijk zeker niet slecht geklonken.
‘Ik ben wel heel erg benieuwd! Volgens mij zijn ze heel goed live,’ vertelde Rhi aan Luke. Dat had ze immers ergens gelezen.
‘Rhi!’ werd er naar haar geroepen, waardoor ze zich omdraaide. Het was Toni die op haar af was komen lopen. Voor het eerst had ze geen roze haren. Nu waren ze eerder iets wat tussen bruin en blond in zat. De jurk die ze aan had was redelijk kort, maar niet zo kort dat de docenten er over zouden zeuren. Het was duidelijk dat ze los was gegaan met verschillende glitters, die de kleuren van haar school representeerden. Iets wat ook wel logisch was, aangezien zij de kampioene was voor de Braziliaanse school.
‘Ik wist wel dat een jurk je heel goed zou staan!’ zei Toni enthousiast, waarna ze Rhi haar hand vastnam. ‘Weet je nog dat je me een dans hebt beloofd?’ Rhi knikte, dat had ze inderdaad gedaan. ‘Wat dacht je van de openingsdans?’

Elysium
Internationale ster

Elysium schreef:
Dit was de avond waarop iedereen het toernooi even opzij zette. De tweede opdracht kwam in het nieuwe jaar pas weer op het pad van de kampioenen. Naylene was er al een hele tijd mee bezig geweest, ze wilde dit keer proberen eerste te worden. Vanavond liet ze dat alles even achter in haar kamer. Het enthousiasme van Linn en Edyn had ook op haar gewerkt.
Het gebaar van Ashton was heel erg lief. Zelf had Naylene nog nooit van de bloemen die ze om haar pols kreeg, gehoord. Het was iets waar ze Edyn voor aan zag om te doen. Ze liep nu immers ook rond met bloemen van Edyn in haar haar, net zoals de twee Hufflepuff vriendinnen.
"Dankjewel, dat is heel erg lief van je." Naylene draaide een beetje met haar arm zodat ze het bandje om haar pols goed kon bekijken. Het leek echt bij haar jurk te passen.
Linn en Edyn leken ook genoeg aandacht te krijgen. Al moesten ze ook snel weer naar binnen, omdat het bal bijna zou worden geopend met de dans. Naylene vond het een gek idee dat alle ogen straks op haar en Ashton waren gericht. Er waren ook genoeg mensen die naar haar hadden gekeken tijdens de opdracht, maar nu zou ze iets moeten doen waar ze niet heel erg veel verstand van had. Ondanks dat ze er wel zeker lol in had gehad om met Ashton te oefenen.
"Dat was één keer!" Bracht Naylene lachend uit. Ze had alleen nog maar harder moeten lachen toen ze ineens op Ashton zijn voeten had gestaan. Gelukkig had hij er niet heel erg veel pijn aan gehad. Nu bleef ze het echter wel horen en dat zou vast nog wel een tijdje duren. Ze kon er zelf echter nog wel om lachen. Ze hoopte echter dat het zo niet zou gaan gebeuren, want anders waren er genoeg mensen die het zouden zien.
De kampioenen werden al snel bij elkaar geroepen. Naylene haakte haar arm in die van Ashton en nam hem mee naar de rest van de groep. Ze was blij dat ze dit niet in haar eentje hoefde te doen. Ashton leek het niet erg te vinden dat hij er een beetje in mee werd getrokken. Hij kon er toch wel iets beter tegen dat er genoeg blikken op hem waren gericht. Hij was diegene die wel eens grapjes vertelde en er dan juist van genoot dat er heel wat mensen naar hem aan het luisteren waren. Naylene vond het altijd fijn om naar Ashton te luisteren, of het nou een serieus verhaal was of één van zijn grappige anekdotes.
Luke had het prettig gevonden dat hij even in rust met Rhi naar de zaal had kunnen lopen. Daar was namelijk ineens alles veranderd. Er stonden heel wat mensen te wachten. Vooral jongens, die op hun dates aan het wachten waren. Hij had nog kunnen zien hoe Linn, Naylene en Edyn naar hun vriendjes waren gelopen, waar ze allemaal een eigen begroeting hadden gehad. Eentje die ver af had gelegen van hoe Rhi en hij elkaar begroette. Ergens was het gek. Er was zoveel gaande tussen hen twee, maar toch bleven ze gewoon bij vrienden.
Iets wat Luke ook maar al te goed duidelijk werd gemaakt toen er iemand op Rhi afstapte, nog voordat ze de zaal binnen konden lopen. Toni, de kampioene van de Braziliaanse school had haar naam geroepen.
Luke kon niet veel inbrengen op hetgeen wat er voor zich gebeurde. Al snel was de hand van Rhi vast gepakt en hoorde hij over een afspraak die ze had gemaakt met Toni. Een dans. Iets wat niet heel erg was. Dit was echter de openingsdans en het was Luke maar al te duidelijk dat het meisje, Rhi iets te leuk vond. Daarbij wist Luke ook wel dat het Rhi niet heel veel uitmaakte of ze een jongen of een meisje voor zich had staan. Ze was iemand die niet vies was van wat experimenteren.
Luke had gewild dat de avond echt van hen tweeën was geweest en dat daaruit misschien wel iets meer was gegroeid. Iets wat nu niet zomaar zou gaan gebeuren. Op het moment dat Luke aan wilde geven dat Rhi hier met hem was, werd hij aangesproken door één van de leraren die hem aangaf dat het tijd voor hem was om naar binnen te gaan.
Een hoopvolle blik werd in de richting van Rhi geworpen. Er werd verder niet heel erg veel op uitgedaan, omdat Toni het blikveld van Rhi verdoezelde. Daardoor moest Luke met nog een laatste blik op de twee, afdruipen.
Uiteindelijk vond Luke een plaatsje in de zaal. Hij had besloten om bij Linn en Calum te gaan staan. Daar kwam echter bij dat Edyn en Michael er ook waren. Luke kon het na al die jaren nog steeds niet goed vinden met Michael en dat zou ook niet zomaar gaan gebeuren. Dat had alles te maken met hun eerste jaar. Luke snapte echter ook niet wat er leuk was aan de jongen. Calum leek het nog redelijk met hem eens te zijn. Nu Edyn en Michael een relatie hadden, was de jongen gewoon wat meer in de buurt.
"Ik dacht dat je met Rhi zou komen?" vroeg Calum aan zijn vriend. Luke haalde zijn schouders nonchalant op. "Blijkbaar zijn er wat andere afspraken gemaakt."
"Is dat Rhi?!" Vroeg Edyn verbaasd toen ze haar zusje naar binnen zag komen lopen met de kampioene van Brazilië. Er waren wel meer mensen die naar het tweetal keken, het was ook redelijk vooruitstrevend. De rest van de koppeltjes bestonden uit een jongen en een meisje. Luke vond het niet leuk om naar te kijken, niet omdat het twee meiden betrof, maar juist omdat één van de meiden Rhi was. In zijn hoofd toch wel een beetje zijn date.

Demish
Internationale ster

Demish schreef:
Het gezelschap in de zaal was behoorlijk verrast door de laatste toevoeging aan de groep met dansers. Dat iedere kampioen zou moeten dansen, was al bekend. Het was echter heel normaal dat de koppels uit een meisje en een jongen bestonden. Nu was er een koppel dat bestond uit twee meisjes. Iets wat niet vaak was gebeurd en het trok behoorlijk de aandacht. De twee meisjes leken zich er echter niets van aan te trekken.
Rhi had veel respect voor Toni, net zoals ze dat voor Naylene had. Ze was nog steeds ontzettend jaloers op het feit dat de twee mee mochten doen aan het toernooi en dat zij niet had gemogen, omdat ze dit jaar pas zestien was geworden en ze zeventien had moeten zijn. Als het toernooi nou één jaar later plaats had gevonden, dan had ook zij kunnen laten zien wat ze had gekund. Ze had nu echter wel twee vrienden die meededen en zo kreeg ze toch ook een mooi kijkje in die wereld. Al had ze het vaker met Naylene over de opdrachten dan over Toni. Als Rhi bij Toni zat, hadden ze het ook vaak genoeg over andere dingen, ondanks dat het vooral Toni was die praatte. Iets wat Rhi niet erg vond.
Iets anders waar ze zich ook niet aan stoorde, waren de flirterige pogingen van het meisje. Toni was er heel open over geweest dat ze op meisjes had gevallen en ze had Rhi al verschillende keren verteld over de meisjes die ze had gezoend en waar ze een tijdje mee had gedate. Rhi had wel door gehad dat het meisje had willen uitvogelen hoe Rhi op dat gebied in elkaar zat. Iets wat de Engelse nog niet eens heel goed wist. Ze had er geen erg in om met een meisje te zoenen en er waren ook zeker meisjes die ze aantrekkelijk vond. Op dit moment zag ze zichzelf niet een relatie met een meisje, maar ook niet met een jongen. Rhi vond dat iedereen het mocht noemen hoe ze het zouden willen noemen. Zelf noemde ze het gewoon experimenteren.
Experimenteren was ook iets wat ze met Toni had gedaan. Er waren een aantal zoenen voorgevallen; het voordeel van een eigen kamer hebben als kampioen. Het was zeker niet onprettig geweest, maar Rhi had ook duidelijk aangegeven dat ze er niet veel achter zocht. In ieder geval geen relatie of wat dan ook. Toni was het daar mee eens geweest, maar nu had ze Rhi toch weten te strikken voor de openingsdans van het feest. Niet dat Rhi geen nee had kunnen zeggen als ze het niet had gewild. Eén dans vond ze niet erg en het maakte haar al helemaal niet uit dat iedereen naar haar keek nu ze samen met Toni de dansvloer op liep. Laat de mensen maar verbaasd zijn, dacht ze. Alsof ze nog nooit een vrouwelijk koppel hadden gezien. Het was niet anders dan Naylene, die een paar meter verderop met haar vriendje stond. Niet dat Toni haar vriendin was, maar er zat in Rhi haar ogen geen verschil tussen.
‘Ik hoop dat het niet erg is dat ik je gestolen heb van je date,’ zei Toni lachend, terwijl ze beide hun plaatsen innamen tegenover elkaar. Toni had haar handen al rond Rhi haar middel gelegd.
‘Luke is niet mijn date,’ zei Rhi meteen zo. ‘We zijn gewoon als vrienden gegaan. Dat weet hij zelf ook.’ Daar ging ze in ieder geval wel vanuit.
‘Hij leek anders best teleurgesteld dat je mee ging, Lupita.’ Toni kwam wel vaker met dat soort woorden aan. Rhi had wel eens gevraagd wat het betekende. Toni had haar uitgelegd dat het een soort koosnaampje was, maar dat het ook afgeleid was van het woord voor “wolf”. Iets wat Rhi dan weer heel cool vond, aangezien wolven hele bijzondere dingen waren.
Rhi nam Toni ook vast, al gleden haar ogen eventjes naar Luke. Hij stond naast Calum en de anderen. Hij zag er niet teleurgesteld uit. Anders kon hij dat erg goed verborgen houden voor haar.
Samen met Naylene was Ashton in een rij achter de andere kampioenen aangelopen. Het was heel bijzonder om iedereen op deze manier te zien. Het was eigenlijk allemaal de concurrentie van Naylene, ondanks dat ze het al heel goed had gedaan. Ze stond immers derde! Dat betekende dat er maar twee waren die boven haar stonden. Toch ging het daar vanavond niet om. Het ging om het sluiten van vriendschappen en het genieten van de mooie tijd die ze hier hadden. Iets wat Ashton ook zeker wilde doen met Naylene. Niet alleen door met haar te dansen, maar ook door te genieten van haar aanwezigheid en die van zijn vrienden.
Ashton en Naylene stonden ondertussen op de dansvloer. Ze hadden hun plekje ingenomen en Ashton had Naylene vastgenomen, precies zoals hij dat had gedaan tijdens het oefenen. Hij zag wel dat Naylene wat nerveus was. Net had iedereen ook al eventjes naar hen gekeken, maar toen was de aandacht toch al snel naar Toni en Rhi gegaan. Ashton vond het heel knap dat ze samen gingen en dat het hen niks uit leek te maken dat sommigen het hier niet mee eens zouden zijn. Zijn aandacht lag echter voornamelijk bij Naylene. Hij wilde het zo fijn mogelijk voor haar maken deze avond, wat betekende dat hij letterlijk de leiding zou moeten nemen bij het dansen.
‘Het is maar een paar minuten,’ zei Ashton, ‘daarna is het weer voorbij. En als je naar mij kijkt, dan heb je niet eens door dat de rest van de zaal er ook is.’
De rest van de zaal zou vroeg of laat ook gaan dansen. Wanneer dat precies was, wist Ashton niet. Hun dans zou enkele minuten duren, maar hij had het idee dat het allemaal goed zou komen. Ze hadden geoefend en het belangrijkste was dat ze lol zouden hebben in wat ze deden. Dan zou er eigenlijk niks mis kunnen gaan, zelfs niet als Naylene uiteindelijk toch op zijn tenen zou trappen.
Voordat de muziek begon, gaf Ashton zijn vriendin een kus op haar voorhoofd, waarna hij naar haar glimlachte. Ondanks alles wat er was gebeurd tussen hen, stonden ze hier nog steeds. De ruzie om haar ouders was alweer vergeten en hij wist dat ze er vanavond ook niet zouden zijn. Dat maakte dat dit volledig hun avond zou zijn. Ze zouden het leuk hebben met elkaar en met hun vrienden. Ashton wist zeker dat ze de rest van de avond bij hun vrienden zouden staan of zitten. Het zou een avond vol herinneringen worden en Ashton was ontzettend blij dat hij die met Naylene zou kunnen delen.
‘Niet op mijn tenen stappen,’ grapte Ashton nog, toen de muziek begon. Langzaam maar zeker kwamen alle dansers in beweging. Het was de bedoeling dat het allemaal gelijk ging, maar niet iedereen was een ritmisch wonder. Gelukkig voor Ashton had hij altijd al van muziek gehouden, met name het drummen. Het ritme in de muziek vinden was voor hem dan ook niet moeilijk. Ook Naylene was muzikaal aangelegd, dus heel snel zouden ze niet de mist in gaan tijdens hun dans.

Elysium
Internationale ster

Elysium schreef:
Alle ogen waren gericht geweest op de twintig mensen die het feest hadden mogen openen. Er was flink was geroezemoes geweest en Luke had wel meegekregen dat het vooral om Rhi en Toni was gegaan. Zelf was Luke er niet heel erg blij mee geweest dat Rhi ineens op de dansvloer had gestaan met de kampioene.
De rust was echter al snel weer teruggekeerd toen alle leerlingen op de dansvloer hadden gemogen. Luke had zijn weg naar Rhi gemaakt en omdat Toni toch veel aanloop had, had Luke het met gemak voor elkaar kunnen krijgen om Rhi mee te nemen. Het tweetal had eventjes gedanst, maar ze hadden het grootste gedeelte van de avond vooral met elkaar gelachen. Luke had Rhi misschien wel een beetje willen laten zien dat hij leuker gezelschap was dan Toni.
Omdat Luke niet te jaloers over had willen komen, had hij er verder niet te veel woorden aan vuil gemaakt. Hij was verbaasd geweest dat Rhi er met het andere meisje had gestaan, maar hij wist ook dat ze geen beloftes had gemaakt met hem. De twee waren hier vanavond als vrienden en op die manier had Luke ook zoveel mogelijk plezier willen maken.
Plezier hadden de twee zeker gehad toen de band het podium had betreden. Ze hadden het voor elkaar gekregen om zich naar voren te wurmen en daar hadden ze beiden mee geschreeuwd met de teksten. Luke hield van concerten. Daardoor kon hij ook niet wachten totdat het zomervakantie was. Samen met Rhi had hij genoeg plannen gemaakt om concerten te bezoeken. Luke was dan voor tovenaarsbegrippen meerderjarig, wat betekende dat hij ook wat meer vrijheden zou krijgen van zijn ouders. Het reizen naar Londen zou er eentje van zijn.
Na het optreden had Luke niet geweten hoe snel hij Rhi mee had moeten trekken de zaal uit, met de vraag of ze konden kijken of ze de band konden ontmoeten. Ondertussen was de jongen alles over Toni vergeten. Hij had zelf de rest van de avond met Rhi doorgebracht en daarbij was er een kans dat ze misschien wel even konden praten met de bandleden van The Flying Mermaids. Al was het zeker geen vervelende uitwerking dat Rhi nu ook geen tijd meer met Toni door kon brengen. Luke wist niet wat er zou gebeuren als ze de rest van de avond met elkaar door zouden brengen. Het zou best kunnen dat ze nu ergens zoenend hadden gestaan.
Luke had de hand van Rhi zo goed mogelijk vastgepakt en ze had eigenlijk niet echt een keuze of ze nou mee wilde of niet. Luke had het al helemaal in zijn hoofd zitten. Het zou niet heel erg zijn als hij de mannen en vrouw niet kon ontmoeten, maar het leek hem wel leuk.
Ondertussen wisten zowel Luke als Rhi wel hoe ze leraren moesten ontwijken. Op het moment dat twee van de leraren in gesprek waren en niet veel aandacht meer hadden om wat er om hen heen gebeurde, zeker omdat er ook een paar meisjes naar buiten liepen, terwijl ze met elkaar aan het giebelen waren.
Snel liep Luke, een van de gangen in. Hij wist zeker dat ze niet bewust gezien waren, waardoor ze veilig door zouden kunnen lopen.
"Waar denk je dat ze zitten?" Ze moesten ergens een ruimte hebben waar ze zich om konden kleden. Daarbij was het nu even pauze en zouden ze over een tijdje weer opgaan treden. Ze konden dan ook niet heel erg ver weg zijn. Er leken niet heel erg veel anderen het idee te hebben gehad dat ze zich hier ergens bevonden, of ze hadden geen interesse bij de band.
"Ze waren echt heel erg goed." Liet Luke zichzelf uit. Hij had echt genoten van de muziek. Zelf was hij er ook wel eens mee bezig. Hij was lang niet zo ver als de band die hij net had gezien, maar zo nu en vond hij het wel om even een gitaar te pakken en zich terug te trekken. Voor hem was het hetzelfde als Rhi had met Quidditch: een moment van complete rust. Zelfs op de momenten dat Rhi gewoon bij hem zat.
"Je bent een goede date, ondanks dat je met iemand anders hebt gedanst." Grapte Luke een beetje. Ondanks dat er wel degelijk iets van ernst in zag. Ze hadden dan wel afgesproken dat ze niet echt een date hadden, dat het vooral als vrienden was, zoals de meeste dingen waren die ze samen deden. Toch hoopte Luke dat het op een gegeven moment zou veranderen. Hij wist echter ook wel dat het niet ing veranderen totdat hij er zelf iets van zou zeggen.

Demish
Internationale ster

Demish schreef:
Al met al was het nog best een leuke avond geworden, ondanks al het romantische gedoe er omheen en de verplichte jurk die Rhi aan had gemoeten. Ze had genoten van de dans met Toni, voornamelijk omdat er zoveel mensen er van op hadden gekeken. Na de eerste dans hadden ze nog een tijdje samen gedanst, maar Luke was er al snel bij gekomen en omdat Toni ook met anderen was gaan dansen, was Rhi vrij geweest om te doen en laten wat ze had gewild. Daarnaast was had ze de woorden van Toni toch in haar achterhoofd gehouden. Toni had immers gezegd dat Luke misschien wel op een echte date had gehoopt en Rhi had niet kunnen laten om er toch een beetje op te letten, om te zien of haar vriendin gelijk had of niet.
Heel veel tijd om er op te letten had Rhi echter niet gehad, want toen The Flying Mermaids op het podium waren geklommen, had Luke haar meteen meegetrokken om zo ver mogelijk vooraan te staan. Ze had hier en daar een beetje moeten duwen, maar na een tijdje hadden ze zo goed als vooraan gestaan en dat had hen de kans gegeven om de hele show goed mee te krijgen. Ze hadden gedanst op de muziek en heel hard meegezongen met de teksten die ze hadden gekend, Luke nog meer dan Rhi.
Toen het optreden was afgelopen, had Luke haar hand vastgenomen en haar meegetrokken uit het publiek. Blijkbaar hoopte hij op een klein momentje met de band samen. Iets wat volgens Rhi wel mogelijk moest zijn, want ze hadden vast ergens een soort kleedkamer. Daarnaast snapte Rhi ook wel dat dit iets heel leuks was voor Luke. Ze wist dat hij hield van muziek en dat hij zelf soms ook gitaar speelde. Daarnaast hadden ze samen al plannen gemaakt voor een aantal concerten in de zomer, ook in Londen en niet alleen in het tovenaarsgedeelte. Dat was iets waar Rhi al heel erg veel zin in had, maar voor nu was er nog maar één band van belang en die zouden ze eerst moeten vinden.
'Heel ver van de zaal kunnen ze niet zitten! Volgens mij kan niemand hier verschijnselen, net zoals in Hogwarts, en ze hebben vast geen zin om erg ver te lopen,' redeneerde Rhi, al kon ze het natuurlijk fout hebben. Het was een groot kasteel en het had ongetwijfeld nog plekken die zij en Luke niet kenden. 'Als we nou een Marauders map voor dit kasteel hadden...' Dan zouden ze de band zonder moeite kunnenvinden. Jammer genoeg was dat niet het geval.
'Heel erg goed!' viel Rhi, Luke bij, terwijl ze samen door de gangen liepen, hun handen nog altijd in elkaar. 'Daar kan je nog wel wat van leren, Hemmings,' grapte ze. Luke was helemaal niet zo slecht op de gitaar. Rhi vond in ieder geval van niet. Ze pestte hem er alleen graag mee, voornamelijk omdat Luke zich ook zo gemakkelijk liet pesten.
Rhi keek opzij naar Luke toen hij het woord "date" gebruikte. Door wat Toni had gezegd, wist ze niet of hij het nu serieus meende, of dat hij haar ook aan het plagen was. Ze had misschien eventjes met iemand anders gedanst, en dat was leuk geweest, maar ze had de rest van de avons aan Luke zijn zijde gestaan om samen met hem te dansen en te springen op de muziek. Rhi besloot er verder niet op te reageren.
Ze stopte met lopen. 'Ik weet een manier waarop we dit veel sneller kunnen doen,' zei ze, doelend op het vinden van de band. Ze stapte naar Luke toe en opende zijn jasje, waarna ze zijn toverstok uit de binnenzak haalde. Haar eigen toverstok had ze niet mee kunnen nemen, want er was vrijwel geen manier om die ergens te plaatsen in een jurk en ze had ook geen domme, bijpassende tas willen meezeulen. De toverstok van Luke zou prima voldoen. Ze had hem immers al eens vaker gebruikt.
'Pas op,' waarschuwde ze Luke, aangezien er straks iets door de ruimte zou komen vliegen. Ze bewoog de toverstok van Luke op de juiste manier en riep: 'Accio, gitaar!'
Het duurde niet lang voordat er een muziekinstrument de ruimte door vloog. Rhi deed haar best om hem op te vangen, wat haar uiteindelijk lukte. Trots keek ze naar Luke, maar die leek er eerder door geschrokken te zijn.
'Rhi, dat kan je niet zomaar doen!' siste hij, haast in paniek.
'Natuurlijk wel! Zo komen ze tenminste op ons af. Al waren we volgens mij wel in de buurt, want de gitaar deed er niet erg lang over.' Rhi haalde haar schouders op en beek de elektrische gitaar die ze in haar handen had. De stickers die er op waren geplakt, hadden allemaal bewegende plaatjes op zich. Rhi wist zeker dat Luke hier wel even op zou willen spelen.
'Hier, probeer maar,' zei Rhi, terwijl ze de gitaar uitstak naar Luke.
'Ben je gek?!' riep Luke uit, die meteen een stap naar achteren zette. Rhi wilde zeggen dat hij niet zo dom moest doen en het gewoon moest proberen, maar nog voordat ze dat kon doen, werd ze onderbroken.
'Hé! Wat denken jullie wel niet dat jullie aan het doen zijn?' De gitarist van The Flying Mermaids kwam op hen af. Hij was duidelijk niet heel erg blij dat twee tieners zijn gitaar zomaar van hem af hadden gepakt met magie, maar Rhi vond het eigenlijk zijn eigen schuld.
'Je moet hier echt een counter-jinx op plaatsen, zodat mensen dit niet kunnen doen,' zei ze tegen de gitarist, waarna ze de gitaar netjes aan hem terug gaf. 'Maar het heeft wel gewerkt, want je bent nu hier,' sprak ze triomfantelijk.

Elysium
Internationale ster

Elysium schreef:
Vanaf het eerste moment dat Luke, Rhi had gezien, had hij vrienden met haar willen worden. Er was heel wat tijd overheen gegaan voordat hij eindelijk zijn zin had gekregen. Uiteindelijk had hij echter een goede vriendin aan zijn zijde gehad. Er was wel wat verkeerd gegaan, maar daar waren ze nu wel overheen. Ondertussen waren ze weer de vrienden die ze altijd waren geweest. Luke kon haast niet geloven dat het in zijn hoofd verder was gegaan dan dat. Hoe hij soms wilde dat ze meer waren dan alleen maar vrienden. Op die momenten voelde hij zich echt belachelijk, omdat het een standaard iets was. Aan de andere kant kon hij ook zien dat het bij Michael en Edyn wel was gelukt. Als het bij Michael kon, dan zou Luke toch ook zeker die stap kunnen nemen.
Deze avond gaf wel weer aan dat de twee zestienjarige goede vrienden waren. Rhi ging immers mee in Luke zijn gekke ideeën. Ze deed zelfs heel erg goed haar best om er voor te zorgen dat ze de band samen konden ontmoeten. Er waren niet heel veel mensen die hetzelfde idee hadden. Geen meisjes die rond aan het lopen waren in de hoop dat ze één van de bandleden tegen zouden komen. Iedereen was drukker bezig met alles wat binnen de zaal gebeurde.
Rhi leek echter precies de goede manier te hebben gevonden om de bandleden te ontmoeten. Ondanks dat Luke niet kon geloven dat ze voor deze manier had gekozen. Nu had ze ineens de gitaar van één van de leden in de hand. Luke wilde haar nog proberen over te halen door te zeggen dat ze hem terug moest brengen. Iets wat wel degelijke nodig was, want anders kon de band de rest van het optreden niet meer doen.
De gitarist had echter ook wel doorgehad dat zijn gitaar de ruimte uit was gevlogen. Hij was er achteraan gelopen en dat had er voor gezorgd dat Rhi en Luke even de tijd hadden gehad om met de man te praten. Hij had zich vooral verbaasd dat de man het juist leuk had gevonden om nog even te blijven hangen. Juist omdat Rhi lef had getoond door haar actie.
Het tweetal had zelfs eventjes met de rest van de band kunnen spreken. Ondanks dat het niet heel erg lang had mogen duren, was Luke echt helemaal in de wolken. Hij kon haast niet geloven dat hij één van zijn favoriete bands had kunnen spreken.
Met die adrenaline nog in zijn lichaam liep hij samen met Rhi terug door de gangen. Hij kon niet geloven dat hij net een tijdje met zijn favoriete band door had gebracht. Het gaf hem wel weer wat moed. Of hij dacht gewoon niet meer na wat hij precies aan het doen was.
Luke had Rhi haar hand weer goed vast en trok haar even terug toen hij merkte dat ze alleen waren. Niet dat het hem iets uitmaakte dat ze niet alleen waren. Voor hetgeen wat hij wilde doen, hoefde hij alleen maar bij Rhi in de buurt te zijn.
Toen Luke, Rhi eenmaal dicht bij had getrokken, drukte hij zijn lippen op de hare. Het was niet hun eerste zoen. Er waren genoeg dingen gebeurd tussen hen twee. Handelingen die normaal niet tussen vrienden plaats zouden vinden. Rhi was echter behoorlijk duidelijk geweest in hetgeen wat ze had gewild. Geen relatie in ieder geval. Luke wilde nu echter wat anders, hij had het niet leuk gevonden om Rhi met iemand anders te zien. Hij wilde het dan ook echt tussen hen beiden houden.
Na een tijdje dicht tegen elkaar te hebben gestaan in de gang, besloot Luke dat de zoen op deze manier genoeg was. Er hoorden echter nog wel een paar woorden bij.
"Ik meende wat ik net zei." Zei Luke met een schaapachtige lach op zijn gezicht. "Je hebt een goede date." Stipte hij zijn woorden nog even aan. Hij was niet de jongen die bloemen voor haar mee had genomen, maar hij wist ook wel dat het niet nodig was. Rhi was daar helemaal niet zo van. Het was al heel wat dat ze hier in een jurk tegenover hem stond. Luke vond het leuk staan, maar hij wist dat hij van dit moment moest genieten. Veel vaker ging zoiets niet meer gebeuren.
"En ik heb geen zin meer om mijn date aan anderen te verliezen." Luke hoopte dat Rhi de woorden begreep. Hij had geen zin om haar telkens met iemand anders te zien. Rhi kon er wat van, ze kreeg het ook wel goed genoeg voor elkaar om mensen te verleiden. Ze was een mooi meisje en daarbij had haar fuck it houding, iets wat meerdere mensen aantrok. Luke had echter geen zin meer om telkens maar aan te moeten zien of te horen dat ze iets met anderen deed. Het liefste wilde hij gewoon dat Rhi zijn vriendin zou worden.

Demish
Internationale ster

Demish schreef:
Rhi had niet verwacht dat het ook echt zou werken door de gitaar naar zich toe te roepen. Ze had vooral verwacht dat de gitarist er wat boos op zou reageren en weer weg zou lopen, maar dan zou ze sowieso niet op hebben gegeven. Ze wist immers hoe graag Luke eventjes met de band wilde spreken. Gelukkig had de gitarist haar lef wel bekroond en had hij er een beetje om kunnen lachen. Dat had geresulteerd in dat ze vervolgens met de hele band hadden kunnen praten. Ondanks dat Luke zijn enthousiasme een stuk meer had geuit, wat door de jaren heen ook al altijd zo was geweest, had Rhi het heel erg gaaf gevonden om even met de band te praten.
Momenteel liep ze weer met Luke door de gangen, terwijl hij zich uitliet over hoe cool het wel niet was geweest om de band te spreken. Luke was echter gestopt met lopen en had Rhi wat naar zich toegetrokken, waarna hij haar zoende. Iets wat voor Rhi als een verrassing kwam, maar het was zeker niet vervelend. Zij en Luke hadden al vaker gezoend en ze had hem nog nooit weggeduwd, dus nu zou ze dat ook niet doen. Daarom had ze haar armen om hem heen geslagen en gewillig meegedaan in de zoen die hij had gestart.
Luke was ook degene die weer de zoen beëindigde, waarna hij haar met een schaapachtige blik aankeek. Hij kwam er eerlijk voor uit dat hij zijn date niet aan een ander wilde verliezen. Daar haalde Rhi uit dat hij het toch niet zo leuk had gevonden dat ze met Toni was gaan dansen, zoals Toni ook al aan haar had verteld. Daarnaast leek dit ook Luke zijn manier te zijn om te zeggen dat hij haar op geen enkele andere manier nog met een ander wilde deden. Wilde hij een relatie? Waarschijnlijk wel. Rhi wist niet heel goed hoe ze daar op moest reageren, omdat ze wist hoe de relatie van Edyn eruit zag. Die twee waren zo klef samen dat Rhi er soms figuurlijk van moest kotsen, maar ze wist diep van binnen ook wel dat het bij haar en Luke anders zou zijn. Hij was nooit echt klef geweest, al kwam dit er toch wel een beetje bij in de buurt.
‘Dan moet je goed opletten dat ik niet wegloop,’ zei ze enkel tegen Luke, waarna ze haar lippen weer op die van hem plaatste. Ze had her nooit erg gevonden om met Luke te zoenen. Ze was niet zoals andere meisjes daarin, die zich druk gingen maken om vriendschap en wat daar allemaal wel niet bij kwam. Haar vriendschap met Luke kon op dit moment toch niet meer verpest worden. Hij was al eens verpest en ook dat was uiteindelijk weer goed gekomen. Dus Rhi had zich af en toe laten gaan met Luke en ze had hem ook zeker een aantal avonden behoorlijk wat aandacht gegeven. Iets waar hij nooit iets op tegen had gehad, ook niet als hij haar vervolgens bij iemand anders had zien zitten. Nu was dat wel zo, maar dan vond Rhi het ook zijn taak om haar niet zo gemakkelijk weg te laten lopen. Hij had haar nu immers al alle ruimte gegeven.

Het jaar was snel gegaan. Na het Yule Ball was het alweer tijd geweest voor de volgende opdracht en ondertussen hadden leerlingen zoals Michael zich ook nog bezig moeten houden met de lessen. Hij had zich meerdere keren ingebeeld hoe het voor de zevende jaars zou moeten zijn, omdat die ook nog eens hun eindexamens zouden moeten afnemen. Zelf was Michael, net zoals Edyn, erg druk bezig geweest met de Verschijnsel en Verdwijnsel test. Die had hij uiteindelijk gehaald, net veel van zijn vrienden. Alleen Edyn had er wat meer moeite mee gehad, maar dat was ook vrijwel het enige geweest, had Michael gemerkt. Nu ze enkel nog de vakken volgde waar ze goed in was, op een school die ook gespecialiseerd was in Herbology en Mazooology, was het voor Edyn een paradijs om les te hebben. Iets waar Michael blij mee was.
Nu het jaar bijna voorbij was, was de laatste opdracht van het toernooi aangebroken. Naylene stond op de tweede plek, met een klein verschil op degene die voor haar lag. De vorige opdracht had ze erg goed gedaan. Toen was ze zelfs eerste geworden! Ook die dag had Michael de ouders van Naylene weer gezien en toen was hij er ook niet onderuit gekomen om samen wat met hen te eten, ook met Edyn erbij. Ashton was niet aanwezig geweest bij het diner.
Het was een erg ongemakkelijk diner geweest en Naylene en Michael hadden beiden geprobeerd om de aandacht zoveel mogelijk van Edyn af te leiden, zeker als ze soms wat “vreemde” dingen zeiden. Jammer genoeg waren Marie-Claire en Oliver erg geïnteresseerd geweest in Edyn en hadden ze op de één of andere manier wel informatie los weten te peuteren.
Ook vandaag waren de Kimbells weer aanwezig. Michael wist dat ze verwachtten van hun dochter dat ze wederom de eerste plek zou halen en dat ze, hopelijk, genoeg punten zou halen om het toernooi te winnen. Dat zou haar immers nog wel kunnen lukken. Michael had Naylene echter al geprobeerd te verzekeren dat een tweede plek ok erg goed was en dat ze zich niets van haar ouders aan zou trekken. Met de resultaten van haar examens en het toernooi bij elkaar, zou ze zeker voor Auror door kunnen leren. Dat was immers wat ze wilde.
Michael had al plaatsgenomen op de tribune, die dit keer buiten stond. Het was de bedoeling dat de verschillende kampioenen de jungle in zouden gaan, waar er verschillende proeven op hen wachtten. Uiteindelijk zou één van hen de beker vinden en dan zou het er daarna om gaan wie nog terug zouden komen. Pas als de negende weer terug zou zijn, was het toernooi afgelopen.
Naast hem zat Linn met Calum en achter hem zat Ashton. Edyn had Michael verteld dat ze nog iets had moeten doen, samen met Naylene, en dat het beter was geweest als Michael daar niet bij was geweest. Op dit soort momenten geloofde hij zijn vriendin maar. Meer kon hij ook niet doen.
‘Oh kijk, daar is Edyn!’ zei Linn vrolijk, waarna ze haar hand opstak en zwaaide naar haar beste vriendin. Michael zag zijn vriendin al, maar ze zou Edyn niet zijn als er niets iets bijzonders aan haar was, los van de bloemen in haar haren de vrolijke kleding die ze aan had. Michael zag dat er een klein aapje rond Edyn haar lichaam hing en Edyn leek er zelf totaal geen erg in te hebben. Vrolijk nam ze naast Michael plaats, waarna hij een kus op haar wang kreeg. Toen ze eenmaal goed zat, positioneerde ze het aapje wat beter op haar schoot.
‘Oh mijn god, Edyn! Dat is zo schattig!’ kirde Linn, die haar hand al uitstak over Michael zijn schoot heen, zodat ze het aapje kon aaien. Michael staarde wat beduusd naar het dier. Soms was hij nog niet helemaal gewend wat voor vreemde dingen er rondom Edyn en dieren konden gebeuren, ondanks dat ze nu toch al een tijdje een relatie hadden.
Uit zijn ooghoeken zag Michael dat de ouders van Naylene er aan kwamen. Ze bleven echter staan toen ze door hadden dat Edyn een aapje op haar schoot had. ‘Edyn, kind. Heb je nou een baby-primaat op je schoot zitten? Moeten we iemand vragen om hem weg te halen?’

Elysium
Internationale ster

Elysium schreef:
Dit jaar had voor Edyn de perfecte uitkomst geboden. Nu ze had mogen kiezen welke vakken ze had willen volgen, ging het op academisch gebied veel beter. Zeker omdat ze op een plaats was waar ze veel aandacht besteedde aan de lessen die Edyn graag volgde. Voor had het geresulteerd in goede cijfers.
Er waren nog steeds verplichtingen geweest waar Edyn het minder makkelijk mee had en dit jaar had ze niet van Naylene kunnen verwachten dat ze bijlessen kon geven. De verdwijnsellessen waren dan ook alles behalve makkelijk geweest, maar daar had Edyn zich niet door laten kennen.
Dit jaar was één van de fijnste jaren die ze op school had gehad. Samen met haar vrienden had ze een hele land mogen leren kennen. Ze had een vriendje gekregen, met wie ze zoveel mogelijk had proberen te genieten van het nieuwe land. Verder waren haar vrienden ook gelukkig geweest, net zoals haar zusje. Edyn kon zeker wel spreken van een goed jaar.
Er waren overal succes geweest. Iedereen kon zien dat Naylene haar best deed met het toernooi. Ze stond zelfs tweede en vandaag kon ze er voor zorgen dat ze als eerste zou eindigen. Zelfs als het haar niet lukte, dan was dat helemaal niet erg, want in Edyn haar ogen had ze het al heel erg goed gedaan. Wat ze Naylene net ook wel even had verteld. Er was echter nog meer succes in de groep! Het Quidditch team van Hogwarts had het voor elkaar gekregen om de cup te winnen. Edyn had zowel haar beste vriendje als haar zusje even goed omhelsd toen ze hadden gewonnen. Ook had het daar helemaal niet uitgemaakt of ze hadden gewonnen of niet.
Voor vandaag was het toch wel de bedoeling dat de deelnemers aan het toernooi werden getest, wat betekende dat er behoorlijk wat enge dingen op Naylene af konden komen. Edyn was daarom in haar eentje even naar Naylene toegestapt om haar succes te wensen. Dat niet alleen, want ze had ook willen verzekeren dat Naylene veilig door de jungle zou komen. Zelf had ze het oerwoud al wel een paar keer betreden. Nu zouden er echter allerlei testen komen, die Naylene op de proef zouden stellen. Ze konden haar zelfs in gevaar brengen.
Edyn had zich daarom gewend tot een deel van de bewoners van het oerwoud. Zo was ze uitgekomen op de apen die van de bomen hun woonplaats hadden gemaakt. Zachtjes had ze hen gevraagd of ze Naylene in de gaten hadden willen houden.
Het kleinste aapje had zich niet bezig gehouden met de woorden van Edyn. Al snel was het dier aan haar nek gaan hangen. Ondanks dat Edyn niet letterlijk met het aapje had kunnen communiceren, had ze wel het gevoel gekregen dat ze een moederfiguur nodig had gehad. Iemand die haar knuffelde en ver weg hield van alle gevaarlijke dingen die stonden te gebeuren.
Samen met haar nieuw gevonden vriendje was Edyn terug gelopen naar de groep waar ze plaats had genomen naast Michael. Het aapje kreeg een goede plaats zodat ze mee zou kunnen kijken naar de grote schermen waar Naylene zo meteen ook te zien zou zijn. Niet alleen alle leerlingen waren gekomen om te kijken, maar ook familieleden waren aanwezig. Zo ook de ouders van Naylene.
De twee volwassenen hadden geen van de opdrachten van hun dochter gemist. Daardoor leek het alsof ze zeer begaan waren met hun dochter. Edyn zag het wel op die manier, al had ze ook gekke verhalen gehoord. De vorige keer had ze met de Kimbells een etentje gehad. Iets wat zeker gezellig was geweest. Ze had niet doorgehad dat er op sommige momenten een soort van spanning had geheerst. Edyn had willen praten over alles wat in haar op was gekomen.
Ook nu hadden de twee volwassenen hun weg gevonden naar Edyn en haar vrienden. Het aapje op haar schoot was één van de eerste dingen die op was gevallen. Het was ook niet gek. Edyn had altijd wel een dier dicht bij haar, normaal was het echter Pixie die op haar schoot zat. Ze wist nu niet waar haar hondje was, maar hat zou vast niet lang duren voordat haar hondje de weg naar zijn baasje kon vinden.
"Ooh dit is gewoon een aapje, mevrouw Kimbell." Van het woord primaat had Edyn nog nooit eerder gehoord. "En ze verdient knuffels. Ze krijgt geen liefde van haar ouders." Zo’n klein aapje kon niet alleen worden gelaten. Er waren vast nog meer aapjes, die ook wel voor het kleintje konden zorgen, maar dat was op een andere manier. Voor nu verdiende ze liefde en knuffels. Daarom kriebelde Edyn zachtjes over haar buikje.
"Ach nee kind, weet je hoeveel ongedierte zo’n schepsel met zich meebrengt." Edyn trok het aapje dichter bij zich, omdat ze het niet leuk vond om de dingen te horen wat mevrouw Kimbell tegen haar zei. Tot nu toe had ze het best goed met de vrouw kunnen vinden. Ze vond het echter niet fijn om te horen dat ze verkeerde dingen over het schatje op haar schoot zei.
"Sorry mevrouw Kimbell, maar dit schatje heeft ook gevoelens en ze vindt het niet leuk als je dat soort dingen over haar zegt." Edyn omhelsde het aapje even, zodat ze de woorden kon vergeten. Niemand vond het leuk om wat te horen

Demish
Internationale ster

Demish schreef:
Voor Michael was dit slechts weer één van de “vreemdere” dingen aan Edyn. Hij had altijd wel geweten dat ze een ander contact met dieren had. De eerste keer dat hij dat echt had gemerkt, was toen ze de twee eenhoorns hadden gezien. Edyn had wel degelijk met ze gepraat in een taal die Michael niet had begrepen, maar Edyn had het zelf niet eens door gehad. Ze had compleet andere krachten dan de rest van de school, maar dat maakte Edyn juist Edyn. Er waren ook kleinere dingetjes, zoals de vlinders die verschenen als ze in slaap viel. De eerste keer dat hij die had gezien, was toen hij ergens buiten had gezeten met Linn en Edyn. Edyn had haar hoofd op zijn benen gelegd en was door de warme zon en de vele testen die ze die week hadden moeten maken, in slaap gevallen. Uit het niets waren er vlinders verschenen en ze hadden zich genesteld op Edyn haar lichaam. Toen Michael ze weg had willen jagen, bang dat ze haar wakker zouden maken, had Linn hem streng aangekeken en verteld dat dit normaal was. Linn werd elke dag wakker met een kamer vol vlindertjes, als Edyn nog sliep. Het gebeurde gewoon. Net zoals dat ze nu “gewoon” een aapje op haar schoot had.
Natuurlijk waren de Kimbells het er totaal niet mee eens dat Edyn met een aapje op de tribune zat. Michael merkte aan hen dat ze het behoorlijk smerig en vreemd vonden. Ze beledigden het aapje zelfs en Michael wist dat dat iets was wat ze beter niet hadden kunnen doen. Edyn zou er niet boos om worden, maar ze zou wel over een aapje praten alsof het een mens was, zoals ze dat ook wel eens met Pixie deed. Al was Michael er ondertussen zeer van overtuigd dat ook dieren gevoelens hadden, of ze de mensen nou begrepen of niet.
‘Ach kind, alsof die aap ook maar begrijpt waar we het over hebben! Daar is zo’n beest toch veel te simpel voor?’ zei de vader van Naylene, die daarna plaatsnam op de tribune. Michael zag dat Edyn het aapje nog iets dichter naar zich toe trok, om haar te beschermen tegen de gemene woorden van de Kimbells.
‘Edyn houdt heel erg veel van dieren en wezens. Echt alle,’ zei Michael, in de hoop dat hij het zo een beetje kon verduidelijken. Hij voelde een schop tegen zijn been van Linn, die aan de andere kant van hem zat. Toen hij naar haar keek, was het duidelijk dat ze bedoelde dat hij zou moeten stoppen met praten. Hij wist echter ook iet wat hij anders zou kunnen zeggen. Zodra Edyn zou beginnen over de verschillende dieren en hoe ze haar begrepen, zouden de Kimbells vuur ruiken en Michael wilde dat niet meemaken.
‘Oh kijk, het begint!’ zei Linn snel, toen de eerste tonen van de muziek klonken. Het was vreemd om geen enkele leerling te zien, in ieder geval niet in het echt. Ze waren wel op de schermen te zien, die behoorlijk groot waren. Zo zou iedereen gevolgd kunnen worden. Natuurlijk was Naylene het belangrijkste. Michael keek naar het gezicht van zijn beste vriendin. Ze leek erg nerveus, maar dat begreep hij ook wel. Ze stond momenteel tweede, maar het puntenverschil was erg weinig. Dat zou kunnen betekenen dat als ze het vandaag goed zou doen, ze nog eerste zou kunnen worden. Al was tweede ook al een erg mooie plek. Er was niks mis mee. Michael wist echter ook wat de ouders van Naylene verwachtten. Die wilden maar al te graag pronken met een dochter die eerste was geworden in het World Wizard Toernooi.
Michael zag het aapje naar hem kijken en hij stak voorzichtig zijn vinger er naar uit. Aapjes leken hem nou niet de meest vriendelijke dieren, maar het deed niets meer dan even aan zijn vinger snuffelen. Daarom besloot Michael dat hij het aapje wel eventjes kon aaien. Erg leek ze het niet te vinden. Ze sloot juist haar oogjes en liet zich tegen Edyn aan zakken, alsof het een echte baby was.
‘Michael, je zou dat beest echt niet aan moeten raken,’ waarschuwde mevrouw Kimbell hem nog, terwijl ze met een afkeurend gezicht naar het aapje keek. Al leek er ook een twinkeling van interesse in te zitten. ‘Edyn, lieverd. Wat is de reden dat hij zo rustig blijft zitten? Ik heb het al gezien bij dat hondje van je, maar dit? Dit is behoorlijk… apart.’
Michael zag de bui al hangen, dus hij wees snel naar het scherm. 'Kijk, Naylene gaat de jungle in!'

Elysium
Internationale ster

Elysium schreef:
Nooit had iemand een verklaring gekregen voor het gedrag van Edyn. De mensen die het dichtste bij haar stonden wisten het verhaal van het bos. Wat zij daar als conclusie uit trokken, was aan hunzelf. Edyn wist de vragen dan nooit op een goede manier te beantwoorden. In ieder geval niet op de manier die iemand wilde of van haar verwachtte.
Ook nu leken de Kimbells door te hebben dat Edyn niet zomaar een meisje was. Zoals ze dat vanaf het eerste moment hadden gedaan. Het was niet altijd te zien aan de buitenkant. Natuurlijk er waren die momenten dat Edyn rondliep in een onesie of een tutu. Ze had vaak bloemen in haar haren. Het was duidelijk dat het haar niets uitmaakte wat andere mensen van haar vonden.
Wat haar wel aanging waren de dieren en wat mensen daar over zeiden. Wat mevrouw Kimbell ook beweerde, Edyn wist maar al te goed dat dieren zeker begreep wat mensen te zeggen hadden. Op haar eigen manier kon ze met hen communiceren. Voor haar was het nooit in een andere taal geweest, iets wat Michael wel had opgemerkt en haar ook had verteld. Zelfs Edyn had even staan kijken van het feit dat ze een andere taal had gesproken.
Edyn haar aandacht was deels getrokken door de grote schermen, waar de leerlingen te zien waren. Haar blik ging meteen naar Naylene. Al waren er ook nog genoeg anderen te zien. Een van hen was Toni, die het ook redelijk goed deed in de competitie.
Al snel was Edyn haar aandacht weer op het aapje dat op haar schoot zat. Michael was ondertussen voorzichtig aan het aftasten wat ze kon hebben en wat niet. "Ze vindt het leuk om met je vingers te spelen." Gaf Edyn zachtjes aan. Dat had ze al wel gemerkt. Om te laten zien wat ze bedoelde, stak Edyn één van haar vingers uit naar het aapje, die ze voorzichtig tussen haar eigenlijk vingertjes nam. In dat opzicht leek het dier precies op een mens. Alsof Edyn op het moment een baby op haar schoot had zitten.
"Oh zo gek is dat niet hoor mevrouw Kimbell." Gaf Edyn aan, al was ze ook deze keer weer afgeleid door de opdracht, die nu echt zou beginnen. Naylene leek echt heel erg nerveus. Ze zou het vast heel erg goed doen. Al was Edyn ook wel een beetje bang geweest voor de gevaren die op haar af zouden worgen gestuurd, daarom had ze ook versterking geregeld, wanneer dat nodig was. Nu was het nog maar hopen dat haar nieuw gevonden vrienden er voor zouden zorgen dat Naylene.
"Ze gaat het vast heel erg goed doen." Fluisterde Edyn zachtjes.
Mevrouw Kimbell was de woorden van Edyn nog niet vergeten, zoals Edyn dat al wel deels was. Ze leek het onderwerp ook niet op te willen geven, zelfs niet nu haar dochter op het grote scherm te zien was. "Wat meende je te zeggen met die woorden Edyn?"
Edyn keek van het aapje, naar de moeder van Naylene. Ze vond het een lieve vrouw. Ze had naar haar nog niet bewezen dat ze er op een andere manier over hoefde te denken. Zonet had ze wel wat woorden gehoord die ze niet fijn had gevonden. Er waren echter wel meer mensen die dieren niet begrepen. Edyn wilde juist proberen om andere mensen te laten weten dat dieren niet zo gek waren.
"Dieren hebben gewoon gevoelens mevrouw Kimbell. En als je ze dingen op een lieve manier vraagt, dan luisteren ze naar je." Edyn had na al die jaren geen idee dat het bij haar heel anders werkte dan bij andere mensen. Iedereen om haar heen zou het aapje op haar schoot kunnen vragen of ze iets wilde doe en ze zou weigeren. Als Edyn het vroeg, werd het vaak genoeg gedaan. Ze vroeg nooit gekke dingen. Vandaag was toch wel hetgeen waar ze het verst in was gegaan. Nog nooit had ze een dier gevraagd om iemand te beschermen. Nu was het echter wel nodig geweest.
Iedereen om Edyn heen had door dat ze moest stoppen met praten. Zo ook Calum. Normaal was de jongen wel rustig. Hij wist echter ook wel dat de ouders van Naylene al vaker interesse in Edyn hadden getoond en zowel hijzelf als Linn maakten zich daar toch een beetje zorgen over.
"He Edyn, wil je even samen wat drinken en lekkers gaan halen? Dan hebben we tenminste iets voordat het echt spannend werd." Edyn keek opzij naar Michael. "Ik heb niet echt honger, wil jij iets hebben?" Als hij iets wilde, zou ze wel met Calum mee gaan om wat te eten te halen. Stiekem hoopte ze dat Michael dan ook even mee zou gaan. Diep van binnen wilde ze nog steeds dat de twee weer vrienden zouden worden.

Demish
Internationale ster

Demish schreef:
Edyn leek gered te worden door een goede vriend van haar: Calum. Ondanks dat Michael het liefst wilde zeggen dat hij dit onder de controle had, wist hij maar al te goed dat dat niet het geval was. Edyn zou ieder moment kunnen praten over haar krachten en als de Kimbells dat zouden horen, dan zou niemand nog naar het toernooi kijken. Dan zouden zij in het middelpunt staan en niet op een goede manier. Dus eigenlijk was het alleen maar goed dat Calum naar Edyn toe was gelopen, om te vragen of ze mee wilde gaan om wat eten en drinken te halen. Jammer genoeg hoefde Edyn niks, maar ze vroeg wel aan Michael of hij wat wilde. Michael kende Calum lang genoeg om te snappen dat zijn blik “zeg ja” betekende. Alles om Edyn hier weg te halen.
‘Ja, ik lust eigenlijk wel wat. Kom, dan gaan we mee. Jullie kunnen het vast niet allemaal alleen dragen, als je voor iedereen wat moet halen,’ zei Michael snel. Hij nam de hand van Edyn vast en wachtte totdat zij het aapje goed vast had, zodat die niet zou vallen. Zodra dat het geval was, trok hij Edyn weg van de Kimbells en liep hij achter Calum aan. Michael zou het nooit hardop zeggen, maar hij was zijn voormalige, beste vriend momenteel wel dankbaar. Het was een heel slim idee. Zeker omdat de Kimbells toch niks van dit eten zouden willen hebben, dus Michael had daar ook niet naar hoeven vragen.
‘Ik denk niet dat het verstandig is om het zoveel over de dieren te hebben, Edyn,’ zei Calum. Michael was blij dat hij het niet hoefde te zeggen. Wellicht was Calum hier wat strenger in, omdat hij al nadacht aan de gevolgen. Dat deed Michael ook wel, maar hij wilde Edyn niet onbedoeld kwetsen. Dat wilde Calum vast ook niet, maar toch. Michael was blij dat de Ravenclaw het woord op zich nam, terwijl ze naar de tentjes liepen waar ze eten en drinken konden halen.
‘Calum heeft wel gelijk,’ zei Michael zachtjes. ‘De Kimbells kennen maar één soort magie en die is voor hen ook het enige wat telt. Ze willen niks weten van dingen die voor hen anders of bijzonder zijn.’ In ieder geval de magie van Edyn. Michael had een gave, maar dat hadden ze altijd de hemel in geprezen. Dat was anders. De magie van Edyn was ongekend en niemand wist waarschijnlijk wat ze er mee aan moesten.
‘Maar dat betekent niet dat je het aapje nu weg moet doen,’ zei Michael nog snel, omdat hij het al voor zich zag dat Edyn dacht dat ze nu afscheid zou moeten nemen van het beestje. Het was enkel beter om er verder niet meer over te praten. In ieder geval niet met de Kimbells erbij. Ze waren het niet gewend en Michael wist waar ze toe in staat waren als er iets was wat ze niet kenden, of wat ze eigenlijk niet wilden accepteren. Hij wilde niet dat Edyn iets zou overkomen.
‘Denk je dat het goed gaat met Ashton en Linn, bij de ouders van Naylene?’ vroeg Michael aan Calum, terwijl ze achteraan sloten bij de rij. Michael was er bij geweest toen Ashton zich voor had gesteld en dat was een behoorlijk drama geweest, voornamelijk door wat Ashton allemaal had gezegd. Hij wist eigenlijk niet precies of er door het jaar heen iets was veranderd. Van Linn had hij begrepen dat ze nooit had vermeld wat haar ouders deden en dat ze in de mensenwereld was geboren, maar ook zij had het niet op de ouders van Naylene. Zij waarschijnlijk wel op haar, aangezien ze best een goede heks was.
‘Jawel. Ze mogen Linn en die zorgt er ook wel meteen voor dat ze niet teveel met Ashton in gesprek gaan. Dat komt wel goed,’ verzekerde Calum hem. Het was vreemd om te bedenken dat dit het eerste gesprek was wat ze in al die jaren hadden gevoerd wat niet op ruzie en geschreeuw uitdraaide.
De drie waren ondertussen al aan de beurt. Michael liet Calum eerst bestellen, die voor iedereen een groot glas butterbeer bestelde. Linn kreeg gekristalliseerde ananas, want daar had ze om gevraagd en Ashton kreeg een drop toverstok. Calum stapte aan de kant, zodat Michael en Edyn ook nog wat konden bestellen.
‘Ik wil graag een pompoentaartje,’ zei Michael, waarna hij naar Edyn keek. ‘En jij? Weet je zeker dat je echt niet iets wil? Je vindt de Fizzing Whizzbees altijd lekker, toch?’ vroeg Michael aan haar. Hij wist wel wat voor snoep zijn vriendin lekker vond, maar als ze echt niks wilde, dan hoefde dat natuurlijk niet.

Elysium
Internationale ster

Elysium schreef:
Edyn had er goede hoop op dat er ooit een dag zou komen waarop Michael en Calum weer echt bevriend zouden zijn. Dat waren ze vroeger voor een hele tijd geweest. Na het eerste jaar was dat ineens afgelopen. Zelf begreep de Hufflepuff helemaal niet waardoor het was gekomen. Ironisch gezien was zij echter één van de redenen dat de jongen geen vrienden meer waren.
Calum was behoorlijk snel bevriend geraakt met Linn en daar was Edyn ook meteen bijgekomen. Dat had het einde betekend aan de vriendschap van de twee jongens. Calum had zijn eigen plekje gevonden, had zijn eigen dingen willen doen en het contact was uiteindelijk verwaterd. Iets wat Michael hem duidelijk nog steeds kwalijk nam.
Op zijn beurt was Calum niet meer echt blij met de aanwezigheid van Michael en dat had hij ook duidelijk laten weten. Hij had Edyn er zelfs een keer op een behoorlijk botte manier op gewezen dat hij echt geen vrienden meer met Michael had willen. Voor de blondine was het nooit de reden geweest om de vriendschap ook echt op te geven.
Nu stonden ze met z’n drieën voor het kraampje waar ze van alles verkochten. Michael en Calum waren zelfs met elkaar aan het praten. Edyn hield zich ondertussen een beetje bezig met het aapje dat zijn armen om haar hals had geslingerd. Voorzichtig ging Edyn heen en weer zodat het kleintje ook met haar mee ging en zo een beetje werd gewiegd. Gelukkig mocht ze haar nog bij zich houden. Michael en Calum waren niet heel erg duidelijk geweest in hun woorden, maar Edyn had even gedacht dat ze afscheid had moeten nemen van het diertje. Wat ze echt niet had gewild.
"Mmmh Fizzing Whizzbees zijn zo lekker! En ze zijn zo grappig!" Van het snoepzoet kon je een beetje gaan zweven. Een heel klein beetje maar, voor Edyn was het echter genoeg om iedere keer weer een beetje te lachen. "Dan voel ik me een beetje een vlindertje." Uiteindelijk bestelde Calum ook het andere snoepgoed.
Achter het drietal gebeurde van alles. Op de grote schermen was van alles te zien en af en toe waren er ook wel spreuken te horen. Er waren ook genoeg reacties vanuit het publiek als er iets gebeurde, daaraan was wel af te lezen hoe erg het was.
Op een gegeven moment waren er wel heel erg veel mensen die een kreetje van verbazing slaakten. Edyn keek om naar de grote schermen die vanuit hun positie nog prima te zien waren.
Naylene was zien op één van de schermen. Edyn trok voorzichtig aan het shirt van Michael, zodat hij ook zou kijken. Zelf was ze wel een beetje bang dat er iets zou gaan gebeuren met haar vriendin. Die mogelijkheid kwam kijken bij het Toernooi. Helemaal nu het de laatste opdracht was. In de eerste twee opdrachten was er al heel erg veel van de kandidaten gevraagd.
Voorzichtig kneep Edyn in de arm van Michael. Naylene stond namelijk tegenover Chimaera! Een wezen dat echt heel erg gevaarlijk was! Normaal gesproken moesten mensen er bij uit de buurt blijven. Nu was hij een paar meter van Naylene af. Waar iedereen door geschrokken leek te zijn.
"Die zijn echt heel erg gevaarlijk. ". Calum leek ondertussen ook door te hebben wat er aan de hand was, waardoor hij ook niet meer oplette wat de vrouw bij het kraampje aan het doen was. "Hoe kunnen ze dat soort wezens bij dit soort opdracht betrekken?"
Edyn keek even naar Calum. "Ik denk dat ze niet begrepen zijn." Fluisterde ze zachtjes. Natuurlijk wist ze dat de wezens gevaarlijk kon zijn, maar dat kon ieder wezen. De mens misschien wel het meest. Het was maar net hoe er mee om werd gegaan. Op een gegeven moment begonnen mensen woorden te geloven, wellicht was dat ook zo bij dieren en andere wezens. Dat was in ieder geval hoe Edyn er over dacht.
Gelukkig hoefde het groepje zich niet heel erg lang zorgen te maken. Al snel verschenen er allemaal aapjes in het grote beeld. De Chimaera was afgeleid, waardoor Naylene een verlammingspreuk kon gebruiken en verder kon.
Het aapje om Edyn haar hals, begon geluidjes te makken, alsof ze wist wat er was gebeurd. Edyn was blij dat haar plan had gewerkt! Het aapje kreeg dan ook een goede knuffel en zelfs een dikke kus van Edyn.

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld