Anoniem
Anoniem
Anoniem
0
0
0
0
Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? 
Traveller schreef:
Allison.
Er liepen verschillende mensen langs die ons allebei raar aankeken en mijn eerste reactie was om er meteen wat van te zeggen zoals ik normaal gesproken zou doen. Ik had ze gevraagd of het uitzicht hen beviel en op hun antwoord zou ik dan weer een lullige opmerking maken. Ik kon het echter niet maken om nu een scène te staan schoppen, dus lukte het me om me in te houden. Het zag er vast en zeker ook gewoon raar uit en ik had nog niemand ons zien uitlachen of zo. Ik had waarschijnlijk ook gekeken als ik daar liep en ik zag twee mensen daar op die manier zo zitten. Het kostte me echter wel de grootste moeite om mijn mond te houden, want ik was het niet gewend om iets niet te zeggen als ik juist wel iets wilde zeggen. Dat was ook wat ik juist niet meer moest doen. Het had er mede voor gezorgd dat ik hier nu zat. Had ik dat niet gezegd had Castiel hier misschien helemaal niet gelegen en was het allemaal nog gewoon oké. Dan hadden we misschien niet eens ruzie gehad. Misschien hadden we dan nu samen een drankje of zo gedaan. Wist ik veel.
'Yeah, I'm sure,' knikte ik. Natuurlijk zou hij hem alleen mogen zien. Het voelde ontzettend verkeerd om daar tussen te zitten, dus dat zou ik ook vast en zeker niet doen. Ik voelde me al raar en schuldig dat ik hier nu naast hem zat. Hij had vast liever iemand naast hem hebben zitten. Ik misschien ook wel. Of nou ja, ik zat hier liever gewoon helemaal niet. Ik zat liever ergens anders. Ik had dit helemaal liever niet zien gebeuren. 'Um.. I don't mind waiting,' zei ik toen hij zei dat ik wel eerst mocht. Dat voelde ook verkeerd. Ik wilde die keuze namelijk helemaal niet hebben. Ik had liever dat hij gewoon zei dat hij eerst ging en ik dan daarna of andersom, maar dat kon ik me niet voorstellen. Natuurlijk wilde hij eerst en dat was logisch. Hij was al lang genoeg aan het wachten. Iedere minuut die je hier zat voelde namelijk al aan als een uur. Ik zat hier nu misschien twee minuten en ik had het gevoel alsof ik hier al sinds gisteravond zat te wachten. Normaal gesproken zou ik nu ook koffie of zo gaan halen, maar dat was wel het laatste waar ik nu zin in had. Ik was ook alles behalve moe. De adrenaline had het namelijk een soort van overgenomen en die was het nog steeds aan het overnemen. Ik wist ook niet of ik vannacht überhaupt zou kunnen slapen. Ik wist niet of ik hierna ooit nog wel een keer fatsoenlijk kon slapen wetende dat er zoiets op mijn geweten stond.
@HarryStyles
Allison.
Er liepen verschillende mensen langs die ons allebei raar aankeken en mijn eerste reactie was om er meteen wat van te zeggen zoals ik normaal gesproken zou doen. Ik had ze gevraagd of het uitzicht hen beviel en op hun antwoord zou ik dan weer een lullige opmerking maken. Ik kon het echter niet maken om nu een scène te staan schoppen, dus lukte het me om me in te houden. Het zag er vast en zeker ook gewoon raar uit en ik had nog niemand ons zien uitlachen of zo. Ik had waarschijnlijk ook gekeken als ik daar liep en ik zag twee mensen daar op die manier zo zitten. Het kostte me echter wel de grootste moeite om mijn mond te houden, want ik was het niet gewend om iets niet te zeggen als ik juist wel iets wilde zeggen. Dat was ook wat ik juist niet meer moest doen. Het had er mede voor gezorgd dat ik hier nu zat. Had ik dat niet gezegd had Castiel hier misschien helemaal niet gelegen en was het allemaal nog gewoon oké. Dan hadden we misschien niet eens ruzie gehad. Misschien hadden we dan nu samen een drankje of zo gedaan. Wist ik veel.
'Yeah, I'm sure,' knikte ik. Natuurlijk zou hij hem alleen mogen zien. Het voelde ontzettend verkeerd om daar tussen te zitten, dus dat zou ik ook vast en zeker niet doen. Ik voelde me al raar en schuldig dat ik hier nu naast hem zat. Hij had vast liever iemand naast hem hebben zitten. Ik misschien ook wel. Of nou ja, ik zat hier liever gewoon helemaal niet. Ik zat liever ergens anders. Ik had dit helemaal liever niet zien gebeuren. 'Um.. I don't mind waiting,' zei ik toen hij zei dat ik wel eerst mocht. Dat voelde ook verkeerd. Ik wilde die keuze namelijk helemaal niet hebben. Ik had liever dat hij gewoon zei dat hij eerst ging en ik dan daarna of andersom, maar dat kon ik me niet voorstellen. Natuurlijk wilde hij eerst en dat was logisch. Hij was al lang genoeg aan het wachten. Iedere minuut die je hier zat voelde namelijk al aan als een uur. Ik zat hier nu misschien twee minuten en ik had het gevoel alsof ik hier al sinds gisteravond zat te wachten. Normaal gesproken zou ik nu ook koffie of zo gaan halen, maar dat was wel het laatste waar ik nu zin in had. Ik was ook alles behalve moe. De adrenaline had het namelijk een soort van overgenomen en die was het nog steeds aan het overnemen. Ik wist ook niet of ik vannacht überhaupt zou kunnen slapen. Ik wist niet of ik hierna ooit nog wel een keer fatsoenlijk kon slapen wetende dat er zoiets op mijn geweten stond.
@HarryStyles
18