Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

Forum

Startalk

Blogstatistieken

Vriendenbeheer

Facebookvrienden uitnodigen

16 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

ORPG // Ft. Deadly

XaalbesjeX
Straatmuzikant

XaalbesjeX schreef:
'Je hoeft het niet te bevelen,' mompelde Hak terwijl hij zijn shirt over zijn hoofd trok. Je vader en je beste vriend verliezen op één en dezelfde dag, misschien waren Akatsumi en Hiro zelfs wel meer dan alleen vrienden geweest. Wist hij veel.
Hak haalde zijn wenkbrauwen op, 'heb je altijd een hele verbandtrommel in je zak?' Vroeg hij verbaasd toen ze de spullen uit haar zak haalde.
'Hé,' Hak legde even zijn hand op haar schouder toen ze op haar lip beet. Maar hij haalde zijn hand weer weg toen hij na een paar seconde merkte dat het pijn begon te doen.

Miyuki sloeg haar been om dat van Hiro. Ze was blij te merken dat hij nog om haar gaf, hoewel ze er niet echt over getwijfeld had, was het toch fijn. Ze hield van hem.

Account verwijderd

schreef:
Ze schudde haar hoofd en keek naar hem. ''Nee, maar.. Maar mijn vader wilde altijd dat ik dat mee had, voor als er iets zou gebeuren met een van de drie..'' fluisterde Akatsumi en opnieuw gleden er weer tranen over haar wangen. Ze keek hem aan en zag dat hij inderdaad zijn shirt had uitgetrokken. Gelijk voelde ze haar wangen warm worden en keek weg. ''Eh, eens even kijken..'' Ze pakte het potje jodium en draaide de dop eraf. ''Hak, dit kan prikken..'' Ze boog zich iets over hem heen, waardoor er wat tranen op zijn borst druppelden. Niet aan denken, je moet Hak nu verzorgen dacht ze. Akatsumi druppelde een paar druppels jodium op zijn wond.

Hiro liet haar los en keek haar aan. Hij moest even op adem komen, man. ''Zullen we naar mijn kamer gaan?'' Dit gedoe allemaal had hem moe gemaakt en hij wilde alleen met haar zijn. Alleen met Miyuki, want hij hield vreselijk erg van haar.

XaalbesjeX
Straatmuzikant

XaalbesjeX schreef:
En het prikte inderdaad, maar de pijn was niets vergeleken de wond zelf. Hij schrok toen hij een traan voelde.
'Het komt goed,' fluisterde hij. Hak zou haar altijd beschermen, altijd.

'Oh, meneer heeft nu ook al een eigen kamer?' Grinnikte ze en badacht zich dat hij hier veel vaker was geweest, natuurlijk.
'Graag,' glimlachte ze toen en pakte zijn hand.

Account verwijderd

schreef:
Akatsumi negeerde het, ze wilde het niet horen. Ze wilde er niet aan denken. "Kun je dit even vasthouden?" Ze gaf hem het jodium flesje en pakte het verband. Ze ging op zijn schoot zitten, omdat ze er anders niet goed bij kom en begon bij zijn rug. Hierdoor waren hun gezichten dicht bij elkaar, te dichtbij. Opnieuw kreeg Akatsumi een blos op haar wangen en haalde het verband langs zijn armen. Zorgvuldig keek ze naar zijn borstkas en zorgde ervoor dat het verband kruiste. "Ik heb geen idee hoe we dit af gaan knippen.." mompelde ze en keek Hak aan. Er had geen schaar in haar zakken gezeten.

Hiro glimlachte en leidde haar naar zijn kamer. "Natuurlijk heb ik een kamer, je weet dat ik al mijn hele leven met de koninklijke familie omga toch?" Omging, eigenlijk. "Moet je kijken, deze mooie kamer heb ik eraan overgehouden.. Vind je het wat?" De kamer was echt groot en het thema was de kleur blauw.

XaalbesjeX
Straatmuzikant

XaalbesjeX schreef:
Hak verbaasde zich over het feit dat ze dit kon, hij had het haar nooit eerder zien doen.
'Hoe heb je dit geleerd?' Vroeg hij en keek naar het stuk dat afgeknipt moest worden. Het enige wat Hak zo snel kon bedenken was zijn eigen wapen. Eigenlijk hadden ze iets kleiners nodig, maar aangezien ze dat niet hadden..

'Het is..' Begon Miyuki, 'Het is geweldig.' Ze was nog nooit in zo een grote kamer geweest, en dan te bedenken dat dit maar een klein onderdeel van heel het paleis was.

Account verwijderd

schreef:
"Het is niet zo heel moeilijk, Hak. Ik heb het geleerd van een schoonmaakster.." mompelde ze zachtjes en zag dat zijn ogen naar zijn wapen gleden. "Hou even vast.." Ze drukte het verband in zijn handen en pakte zijn wapen van hem af. Ze hakte het verband door, maar daardoor sneed ze ook perongeluk in haar eigen hand. Fijn. Het was maar een kleine snee, dus het maakte niet zoveel uit. Het wapen legde ze weer op de grond en knoopte de twee losse stukjes van het verband aan elkaar. "Waar gaan we eigenlijk heen, Hak?" vroeg ze en legde haar hand even op zijn borstkas.

"Nog even en we hebben een kamer en die is wel tien keer groter.." Hiro doelde op de kamer van de koning. Die was verschrikkelijk groot. Zachtjes duwde Hiro haar op het bed. "We zouden hier wel een familie kunnen starten, later Miyuki.. Kleine prinsesjes en prinsjes.." Hij glimlachte lief naar haar.

XaalbesjeX
Straatmuzikant

XaalbesjeX schreef:
Hak pakte haar hand. 'Ah, Akatsumi,' mompelde hij. Gelukkig was het maar een kleine snee.
'Dat zijn zorgen voor morgen, we moeten rusten, in ieder geval tot de regen voorbij is,' Hak wist al wel waar ze heen zouden gaan, zijn geboortedorp, waar hij zijn familie weer kon zien. Hij had altijd al zijn vrienden als familie gezien. Het was lang gelden geweest, inmiddels drie jaar, misschien wel vier. Te lang in ieder geval.

Miyuki haar ogen gingen een beetje meer open staan, een kamer, tien keer zo groot als dit was moeilijk voor te stellen.
'Niets liever, Hiro,' fluiterde ze en omhelsde hem. Ze hief haar hoofd op en bracht haar lippen weer naar die van hem.

Account verwijderd

schreef:
"Het is niets, Hak.." Akatsumi keek naar haar hand en zuchtte zachtjes, daarna liet ze hem weer los. Voorzichtig ging ze van Hak af en ging naast hem liggen, met haar rug naar hem toe. Zacht begon ze te snikken. Hak deed haar denken aan haar vader, aan Hiro. Aan alles. "Ik haat hem.." fluisterde ze. Natuurlijk haatte ze hem niet, ze hield nog steeds van hem. Vreemd genoeg hield Akatsumi nog steeds van Hiro, dat ging niet zomaar weg. Ze haalde haar haren uit de paardenstaart die ze in had en liet haar haar over haar gezicht vallen, zodat Hak het niet kon zien.

Hiro kuste haar zachtjes en voorzichtig, maar toen kwam er een van de wachters binnen. "Er is een probleem met een van de wachters.." Hij liet langzaam los en keek naar hem. "Asjeblieft, niet nu. Zorg er maar voor dat alles weer goed komt, dat is namelijk niet mijn probleem. Zie je niet dat ik bezig ben?"

XaalbesjeX
Straatmuzikant

XaalbesjeX schreef:
Hak schrok toen Akatsumi dat zei, zou ze hem echt haten? Heel haar leven al had ze van hem gehouden, en was dat nu plots, allemaal, weg? Hak sloot zijn ogen even. De wind streek langs zijn huid en er drong een geur zijn neus binnen die hij niet kende. De koning was dood, de man die zijn leven lang het beste had gewild voor Hak, was er niet meer.

Miyuki trok haar benen op toen één van de wachters binnenkwam, ze legde een hand op zijn borst. 'Je kan gaan, ik zal op je wachten,' fluisterde ze en glimachte. Ze wist dat hij het beste moest doen voor, binnenkort, zijn volk. Hoewel ze absoluut niet wou dat hij weg ging. Binnenkort zouden ze alle tijd van de wereld hebben.

Account verwijderd

schreef:
Toen ging Akatsumi overeind zitten en sloeg haar armen om Haks nek heen. Ze trok hem tegen zich aan voor een omhelzing en snikte zacht. Hoelang was het al geleden sinds ze voor het laatst hadden geknuffeld? Heel lang. Ze had hem nu nodig, ze had Hak nodig. Akatsumi wilde zijn steun maar al te graag. "Hak, ik ben blij dat ik hier met jou ben.." fluisterde ze zachtjes en ging heel kort met haar hand door zijn natte haren heen. Het leek nu wel op een storm, het begon al te donderen. Ze drukte zich nog dichter tegen hem aan en begon te trillen. Het was koud en ze was bang voor de storm.

Hiro schudde zijn hoofd. "Miyuki, ik blijf bij je.." De wachter liep de kamer uit en Hiro ging weer op het bed zitten. Hij liet zich achterover vallen en staarde naar het plafond. "Ze lossen het zelf maar op, ze kunnen niet altijd de koning om hulp vragen. Hij heeft belangrijkere zaken te regelen.."

XaalbesjeX
Straatmuzikant

XaalbesjeX schreef:
Hak schrok van Akatsumi haar plotselinge actie, en sloot zijn armen zacht om haar heen. Even leek de tijd stil te staan, alleen Akatsumi en hij, het voelde vertrouwd. 'Het komt goed, Akatsumi, het komt allemaal goed.' Mompelde hij en keek naar hoe de regen de vochtige grond raakte.

Miyuki ging naast hem liggen. 'Ik hou van je, Hiro,' fluisterde ze. Ze klampte zich vast aan de lakens van het zachtste bed waar ze ooit op had gelegen.

Account verwijderd

schreef:
"H-Hak? Ik ben bang.." fluisterde ze zacht in zijn oor. Plotseling hoorde ze een harde donder waardoor haar grip om zijn lichaam nog sterker werd. "Ik ben bang voor het onweer, ik.. Ik ben bang om jou ook nog kwijt te raken.. H-Hak, dat wil ik niet.." Dit voelde zo goed, in Haks armen. Akatsumi voelde zich veilig. Als ze bij hem was voelde ze zich altijd veilig, waarschijnlijk kwam dat doordat hij een wachter was. Hij moest haar beschermen, als een bodyguard. "En het spijt me.." fluisterde ze nu nog zachter. Het speet haar dat ze hem sinds hij wachter was als wachter had behandeld, hij was haar vriend en zoiets doe je vrienden niet aan.

"Ik hou ook van jou, Miyuki.." Hiro drukte nog een kleine kus op haar wang en gaapte. "Ik denk dat ik even ga slapen, heb nog helemaal geen nachtrust gehad.." Daar had hij helemaal geen tijd voor en nu de koning dood was, was er een last van zijn schouders afgevallen.

XaalbesjeX
Straatmuzikant

XaalbesjeX schreef:
Hak voelde dat ze hem nog steviger tegen zich aan drukte. 'Je hoeft niet bang te zijn, er gebeurd niets, niet met jou.. En niets met mij.' Fluisterde hij. 'Wat spijt je?' Hij legde Akasumi voorzichtig op de grond.
'Ga maar slapen, het was een lange dag.'

Miyuki knikte. Ze dacht aan de dode koning, wiens lichaam nog buiten lag, voor zover zij wist. Heel zijn leven had hij hier gewoond, in een paleis dat naar rozenblaadjes en parfum rook, niets hoefde hij zelf te doen, en hij werd aanbeden als een god.

Account verwijderd

schreef:
Akatsumi keek hem aan en zuchtte zachtjes. "Het spijt me dat ik je heb behandeld als een wachter en niet als een vriend.. Eigenlijk moesten de rollen omgedraaid zijn, meer afstand van Hiro en.." Ze gaapte eventjes en deed haar ogen dicht. "Juist meer contact met jou.." fluisterde ze heel zacht en viel in een paar seconden in slaap. Ze was vreselijk moe geworden van deze dag, nou eerder deze nacht.

Ook Hiro viel langzaam in slaap en droomde over zijn koninkrijk samen met Miyuki.

XaalbesjeX
Straatmuzikant

XaalbesjeX schreef:
Hak ging naast haar liggen en sloot zijn ogen. Hij dacht aan wat Akatsumi zonet had gezegd. Hak had deze dag heel anders voor zich gezien toen hij vanochtend de grote deuren van het paleis binnenliep.
Het zou nog wel een dag duren voordat ze bij zijn dorp waren, iets minder misschien.

De volgende ochtend opende Miyuki langzaam haar ogen en keek in het felle licht dat uit een raam kwam. Er was maar één raam in deze kamer, het was klein en rechthoekig. Voorzichtig schuifelde ze de deur uit keek naar de wachter die voorbij liep.

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld